Δ/νση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής, 2008-2009 (Έπαινος συµµετοχής) «Σκοτεινό παρελθόν» Άννα Μαρία Κωνσταντίνου, Λεωνίδας Τσαγανός, Λεωνίδας Φουντούλης Γυµνάσιο «Παιδαγωγική Πρωτοπορία» Τηλ. 2108169522 Σκηνή 1 η Ο Λεωνίδας (το παραµορφωµένο παιδί) βρίσκεται στο χώρο του σχολείου µε µια σακούλα στο κεφάλι του για να µη φαίνεται το πρόσωπό του. Σκηνή 2 η Ανεβαίνει τα σκαλιά για να πάει στη τάξη του και όλοι τον κοιτάζουν περίεργα. Σκηνή 3 η Μέσα στη τάξη ο δάσκαλος τον καλωσορίζει. Καθηγητής: Καλωσόρισες, παιδί µου. Λεωνίδας: Γεια σας. (δισταχτικά) Καθηγητής: Είµαι ο κος Μιχάλης. Εσύ ποιος είσαι; Λεωνίδας: Με λένε Λεωνίδα.(δισταχτικά) Καθηγητής: Μήπως να έβγαζες τη σακούλα από το κεφάλι σου; Λεωνίδας: Όχι (επιθετικά) Καθηγητής: Βγάλε την για να δω το ωραίο σου προσωπάκι! Λεωνίδας: Ωραία. Ευχαριστηθήκατε; Σκηνή 4 η Χτυπάει το κουδούνι για διάλειµµα και ο δάσκαλος µιλάει στο Λεωνίδα. Καθηγητής: Λεωνίδα, µην ξαναγίνει αυτό.
Λεωνίδας: Ποιο; Καθηγητής: Ότι ήρθες στο σχολείο µε µια σακούλα στο κεφάλι σου. Λεωνίδας: Εντάξει, κύριε. Σκηνή 5 η Ο Λεωνίδας περπατάει στο προαύλιο, µόνος του. Σκηνή 6 η Χτυπάει το κουδούνι για να µπουν τα παιδιά µέσα. Όµως ο Λεωνίδας µένει τελευταίος. Καθώς µπαίνει, βλέπει παιδιά να τρέχουν χωρίς να υπάρχουν στη πραγµατικότητα. Τον σταµατάει ένα παιδί και του πιάνει κουβέντα. Αυτό το παιδί είναι πεθαµένο. Εκείνη την ώρα τους σταµατάει ένας καθηγητής, χωρίς να βλέπει τα πεθαµένα παιδιά. Γιάννης: Γεια σου. Με λένε Γιάννη. Εσένα; Λεωνίδας: Με λένε Λεωνίδα. Γιάννης: Λεωνίδα, από ότι ξέρω δεν έχεις φίλους ε; Λεωνίδας: Ναι, πώς το ξέρεις; Γιάννης: Είναι δυνατόν να µη ξέρω εγώ; Εγώ είµαι... άσκαλος: Παιδί µου, έλα µέσα. Γιάννης: Πρέπει να φύγεις. Λεωνίδας: Ναι, αλλά δε µου είπες ποιος είσαι. Γιάννης: Θα σου πω άλλη φορά. Γεια. Λεωνίδας: Καλά, γεια. Σκηνή 7 η Στο διάδροµο ο καθηγητής κοροϊδεύει το Λεωνίδα πίσω από την πλάτη του. Καθηγητής: Σα λίγδα είναι το πρόσωπό του (γυρνάει τη πλάτη και χασκογελάει) Σκηνή 8 η Ο Λεωνίδας µπαίνει στη τάξη και οι συµµαθητές του τον κοροϊδεύουνε και ιδιαίτερα ο Αλέξανδρος Κακοπαιδόπουλος.(µαθητής) Μαθητές: Ήρθε το βρωµιάρικο. Κοιτάτε το κοντό. Κακοπαιδόπουλος: Ναι, είναι πολύ κοντός!
Σκηνή 9 η O Λεωνίδας φεύγει κλαίγοντας από την τάξη και αµέσως πηγαίνει στις τουαλέτες. Με το που µπαίνει στις τουαλέτες τροµάζει γιατί βλέπει το Γιάννη. Εκεί ο Γιάννης του εξηγεί την πως πέθανε. Με το που ακούει την ιστορία του Γιάννη, και ιδιαίτερα ότι έχει δολοφονηθεί από τον αδελφό του µαθηµατικού του Λεωνίδα, άλλαξε η όψη του προσώπου του. Λεωνίδας: εν τους αντέχω άλλο Γιάννης: Γεια σου φίλε µου. Τι κάνεις; Λεωνίδας: Α! Α! Α! Α! Όλοι µε κοροϊδεύουν συνέχεια.(τροµάζει) Γιάννης: Ξέρεις ήθελα να σου πω ότι είµαι πεθαµένος. Λεωνίδας: Τι είσαι; Γιάννης: Ξέρεις πως πέθανα; Λεωνίδας: Πώς; Γιάννης: Ήταν την εποχή του 1965. Η µέρα ήταν συννεφιασµένη. Ο µαθηµατικός εκείνης της εποχής ήταν ο αδελφός του µαθηµατικού που έχεις εσύ. Την ώρα του µαθήµατος µου έκανε παρατήρηση και εγώ νευρίασα. Μετά µε δολοφόνησε. Πριν µε σκοτώσει κοίταξα το ρολόι µου και η ώρα ήταν 11:09. Λεωνίδας: Σαν και τη σηµερινή ηµεροµηνία; Γιάννης: Ακριβώς! Αυτό σηµαίνει ότι σήµερα θα πεθάνει ο αδελφός του. Λεωνίδας: Συµφωνώ µαζί σου. Γι αυτό φεύγω για να πάρω τα κατάλληλα µέτρα. Σκηνή 10 η Ο Λεωνίδας φεύγει από τις τουαλέτες ξαφνιασµένος. Καθώς πάει στη τάξη του βλέπει µια σακούλα και την αρπάζει και τη φοράει στο κεφάλι του. Σκηνή 11 η Με το που µπαίνει στην τάξη, µε τη σακούλα στο κεφάλι του, ο καθηγητής του, του λέει να τη βγάλει, όµως εκείνος αρνείται. Καθηγητής: Λεωνίδα µου, γιατί δε βγάζεις τη σακούλα από το κεφάλι σου; Λεωνίδας: Όχι, κύριε, δε τη βγάζω. Καθηγητής: Βγάλ την! (µε νεύρο)
Σκηνή 12 η Ο Λεωνίδας αρχίζει να διαµαρτύρεται κλαίγοντας, φορώντας πάντα τη σακούλα στο κεφάλι του. Μιλά για τη συµπεριφορά των συµµαθητών του µε λυγµούς Μετά, ηρεµεί και βγάζει τη σακούλα από το κεφάλι του. Λεωνίδας: Κύριε, δεν αντέχω άλλο. Όλοι µε κοροϊδεύετε και εσείς µου φωνάζετε χωρίς λόγο. Είναι άδικο! Σκηνή 13 η Η ώρα περνάει και επιτέλους φτάνει η ώρα του σχολάσµατος... Με το που χτύπησε το κουδούνι για το σχόλασµα τα παιδιά άρχισαν πάλι να γελούν εις βάρος του Λεωνίδα. Κακοπαιδόπουλος: Κοιτάξτε τον περίεργο! Παιδιά: Χαχαχα! Σκηνή 14 η Καθώς περπατούσε ο Λεωνίδας εµφανίζεται ο Γιάννης. Οι υπόλοιποι µαθητές είχαν ήδη φύγει από τις τάξεις. Σκηνή 15 η Άρχισαν να µιλάνε. Ο Γιάννης τον ρώτησε αν έκανε τίποτα µε το µαθηµατικό και πήρε αρνητική απάντηση. Γιάννης: Λεωνίδα τι έγινε;(µε νεύρο) Λεωνίδας: Καλά! Γιάννης: Ναι, εννοώ τι έκανες µε το θέµα του µαθηµατικού; Λεωνίδας: Α, όχι Τίποτα δεν έκανα! Σκηνή 16 η Χαιρετηθήκανε και ο καθένας πήρε το δρόµο του. Μόλις όµως ο Γιάννης γύρισε τη πλάτη του, γέλασε σατανικά. Σκηνή 17 η Μόλις ο Λεωνίδας έφτασε στο σχολικό του και το σχολικό ξεκίνησε, ο Αλέξανδρος Κακοπαιδόπουλος άρχισε να κοροϊδεύει τον ίδιο αλλά και τη µάνα του. Με το που το άκουσε αυτό ο Λεωνίδας, γύρισε πίσω, τον έβρισε και τον χτύπησε. Κακοπαιδόπουλος: Παιδιά κοιτάξτε τον παραµορφωµένο και φανταστείτε τη µάνα του πώς θα είναι!
Λεωνίδας: Τι είπες ρε ηλίθιε, βλάκα. Θέλεις ξύλο ε; Κακοπαιδόπουλος: Ακούσατε; Θα φάω ξύλο από το Λεωνίδα, τον παραµορφωµένο. Λεωνίδας: (του δίνει µπουνιά) Σκηνή 18 η Το σχολικό φρενάρει απότοµα και ο οδηγός τρέχει να τους σταµατήσει. Ο οδηγός τους µαλώνει και τους λέει ότι αύριο θα τους πάει στο διευθυντή. Η συνοδηγός είναι τρελαµένη και ουρλιάζει. Οδηγός: Εϊ!!! Σταµατήστε, παιδιά. εν είναι τόπος εδώ για να λύσετε τις διαφορές σας. Αύριο θα σας πάω στο γραφείο.(φωνάζοντας) Λεωνίδας: Μα Οδηγός: εν έχει µα. Σκηνή 19 η Με το που φτάνει στο σπίτι του ο Λεωνίδας τρέχει στο δωµάτιο του. Η µαµά του πάει στο δωµάτιό του να τον ρωτήσει πως πήγε η µέρα του. Εκείνος κλαίγοντας πήρε το µολύβι και άρχιζε να χαρακώνεται στα χέρια του. Μαµά:Πώς πήγε η µέρα σου; Σκηνή 20 η Ο Λεωνίδας ουρλιάζει και πάει τρέχοντας προς το µπάνιο. Η µάνα του πιάνει το µολύβι που είναι µες τα αίµατα. Η µάνα του τρέχει και παίρνει βαµβάκι και ιώδιο, λέγοντάς του γιατί το έκανε αυτό. Μαµά:Γιατί παιδί µου το έκανες αυτό;(κλαίγοντας) Σκηνή 21 η Ο Λεωνίδας φώναζε ότι δε θα ξαναπάει στο σχολείο. Επίσης, της έλεγε ότι θα αυτοκτονήσει. Η µητέρα του προσπαθούσε να τον ηρεµήσει. Ο Λεωνίδας της είπε ότι του φέρονται άσχηµα (στο σχολείο) και ότι τον κοροϊδεύουνε για το πρόσωπό του. Εκείνη τότε τον ενηµέρωσε ότι την άλλη µέρα θα πάει και θα µιλήσει στους καθηγητές του. Λεωνίδας: Μαµά, εγώ δε ξαναπάω σχολείο ποτέ. Όλο µε κοροϊδεύουνε οι συµµαθητές µου. Με κοροϊδεύουνε για τη µούρη µου. Μαµά: εν πειράζει, παιδί µου. Μην τους ακούς! Λεωνίδας: Θέλω να πεθάνω. Μαµά: Καλά! Αύριο θα πάω στο σχολείο σου να µιλήσω στους καθηγητές σου.
Σκηνή 22 η Όταν καθάρισε τα χέρια του παιδιού από τα αίµατα τον κοίταξε στα µάτια αλλά εκείνος δεν ανταποκρινόταν και ήταν χαµένος στις σκέψεις του. Μαµά: Υποσχέσου µου ότι δε θα το ξανακάνεις αυτό Σκηνή 23 η Η επόµενη µέρα ήρθε και η µητέρα του Λεωνίδα τον ξύπνησε για το σχολείο. Σκηνή 24 η Ο Λεωνίδας και η µητέρα του πηγαίνουν στον ψυχολόγο. Σκηνή 25 η Η µητέρα είναι στο ιατρείο, ενώ ο Λεωνίδας στο χώρο υποδοχής. Η µητέρα µιλάει µε το γιατρό και ο γιατρός της λέει ότι ο Λεωνίδας έχει ψυχολογικά προβλήµατα που δύσκολα θεραπεύονται. Η µητέρα είναι λυπηµένη και ο γιατρός της λέει ότι φυσικά υπάρχει ελπίδα. Μαµά :Γιατρέ, τι έχει ο Λεωνίδας; Γιατρός: Από ότι βλέπω έχει ψυχολογικά προβλήµατα. Είναι δύσκολο να θεραπευτούν τα προβλήµατα αυτά. Υπάρχει µόνο µια ελπίδα. Το πρόβληµα του Λεωνίδα είναι η κατάθλιψη. Η κατάσταση είναι σοβαρή. Πρέπει να µείνει ήρεµος και να µην παρακολουθεί βίαιες καταστάσεις. Σκηνή 26 η Επιστρέφουν στο σπίτι Σκηνή 27 η Ο Λεωνίδας είναι βυθισµένος στις σκέψεις του. Η συνοδός του σχολικού τον ρωτάει αν είναι καλά. Συνοδός: Λεωνίδα, είσαι καλά; (ο Λεωνίδας δεν απαντάει) Σκηνή 28 η Το παιδί περπατούσε αργά βυθισµένο στις σκέψεις του. Σκηνή 29 η Μπαίνουν όλοι στην τάξη. Ο καθηγητής των µαθηµατικών µπαίνει και εκείνος στην τάξη και ξεκινά το µάθηµα. Τα παιδιά έκοβαν µικρά κοµµατάκια από τις γόµες τους και τα πέταγαν στο Λεωνίδα. Ο Λεωνίδας ουρλιάζει µε θυµό και άρχιζε να κλαίει. Ο καθηγητής καλεί το Λεωνίδα να βγει έξω µαζί του για να µιλήσουνε. Μαθηµατικός: Καληµέρα, παιδιά! Λοιπόν, σήµερα θα µάθουµε την τετραγωνική ρίζα. Λεωνίδας: ΑΑΑΑΑΑΑ! (αγανακτισµένα)
Μαθηµατικός :Λεωνίδα, τι έγινε; Για έλα λίγο έξω µαζί µου. Λεωνίδας: Μα, γιατί κύριε; Μαθηµατικός: Έλα λίγο έξω! Σκηνή 30 η Έξω από την τάξη ο καθηγητής µιλούσε στο Λεωνίδα πολύ σιγά για να µη τους ακούσουν οι συµµαθητές του. Ο καθηγητής προσπαθεί να τον ηρεµήσει. Του λέει να συµπεριφέρεται σαν να µη συµβαίνει τίποτα. Ο µαθηµατικός στη συζήτηση ανέφερε στο Λεωνίδα τον αδελφό του, ο οποίος είχε σκοτώσει ένα παιδί. Το παιδί εκείνο που σκότωσε ο αδελφός του ήταν παλιόπαιδο Μαθηµατικός: Λεωνίδα, ηρέµησε! Μην τους δίνεις σηµασία. Σε καταλαβαίνω! Και εγώ όταν ήµουν στην ηλικία σου δε συµπαθούσα καθόλου τον αδελφό µου. Ο αδελφός µου ήταν κακός, και µάλιστα σκότωσε ένα παιδί. Εκείνο το παιδί ήταν παλιόπαιδο και φερόταν άσχηµα στον αδελφό µου. Λεωνίδας: ε µε ενδιαφέρει, κύριε τι χαρακτήρα είχε, αλλά εγώ θα τιµάω τη µνήµη αυτού του παιδιού, µιας και δεν έπρεπε να πεθάνει. Μαθηµατικός: Ε! Σκηνή 31 η Ο Λεωνίδας στο διάλειµµα περπατούσε και χάιδευε τα δέντρα σαν να είναι φίλοι του. Τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο. Τότε κάποια παιδιά τον προσκάλεσαν να συµµετάσχει στους αγώνες δρόµου µαζί τους. Ο Λεωνίδας δέχτηκε. Ο πιο γρήγορος της τάξης του Λεωνίδα του είπε να τρέξει µαζί του. Ο Λεωνίδας όµως τερµάτισε πρώτος. Παιδιά: Γεια σου, Λεωνίδα. Θες να τρέξεις στους αγώνες µε µας; Λεωνίδας: Ναι, θα έρθω! (µαζεµένος) Παιδιά: Ωραία! Παιδί :Μετράω εγώ! 3...2...1...πάµε! Λεωνίδας: Κέρδισα εγώ, απίστευτο! Σκηνή 32 η Τα παιδιά κορόιδευαν τον γρηγορότερο της τάξης επειδή δεν κατάφερε να περάσει το Λεωνίδα. Ο Κακοπαιδόπουλος είπε κάτι προσβλητικό στο παιδί που έχασε. Ο Λεωνίδας άρχισε να χτυπά τον Κακοπαιδόπουλο και ύστερα ακολούθησε καυγάς. Τα παιδιά φώναζαν συνθήµατα υποστηρίζοντας τον Κακοπαιδόπουλο. Ο µαθηµατικός έσπευσε στο µέρος για να τους χωρίσει.ο µαθηµατικός τους πήρε και τους πήγε στο γραφείο Παιδιά: Ο γρηγορότερος της τάξης δεν µπόρεσε να νικήσει το Λεωνίδα! Κακοπαιδόπουλος: Τι να σου πω ρε! εν µπόρεσες να νικήσεις ένα βροµιάρικο!
Μαθηµατικός: Παιδιά σταµατήστε επιτέλους! Ελάτε γρήγορα µαζί µου στο γραφείο! Καθηγήτρια : Ξέρετε πολύ καλά ότι στο σχολείο δεν επιτρέπονται οι τσακωµοί! Θα πάρετε ο καθένας µια µέρα αποβολή και µη τολµήσετε να το ξανακάνετε! Σκηνή 33 η Το κουδούνι χτύπησε για να µπουν τα παιδιά στις τάξεις τους. Ο Λεωνίδας πέρασε ανάµεσα από τα παιδιά µε πανικό. Όλα τα παιδιά τον κοίταζαν περίεργα. Σκηνή 34 η Ένα παιδί µπήκε στη τάξη του και είδε τον Κακοπαιδόπουλο µες στα αίµατα. Αµέσως έτρεξε στο γραφείο των καθηγητών. Το παιδί µίλησε στον µαθηµατικό και εκείνος έτρεξε προς την τάξη και κάλεσε αµέσως το ασθενοφόρο. Παιδί:Κύριε, κύριε είναι ένα σκοτωµένο παιδί µες στην τάξη. Μαθηµατικός: Τι;...(πάει στη τάξη)ε.κ.α.β εκεί ελάτε γρήγορα! Έχουµε ένα παιδί που µάλλον έχει πεθάνει... Σκηνή 35 η Ο Λεωνίδας µε το που φτάνει στο σπίτι του φωνάζει τη µητέρα του αλλά τίποτα. Βλέπει την µπαλκονόπορτα ανοιχτή και βγαίνει έξω και βλέπει τη µητέρα του πεθαµένη). Την επόµενη µέρα καθυστέρησε να πάει στο σχολείο και την ώρα που µπήκε στην τάξη δίδασκε ο µαθηµατικός. Ο µαθηµατικός τον πλησίασε και ο Λεωνίδας κάρφωσε το ψαλίδι στο χέρι του µαθηµατικού. Λεωνίδας: Μαµά. Μαµά που είσαι; Την επόµενη µέρα Λεωνίδας:Καληµέρα σας, κύριε! Μαθηµατικός: Καληµέρα, παιδί µου!λοιπόν η τετραγωνική ρίζα... Λεωνίδας: Τα κατάφερα! (ενώ καρφώνει το ψαλίδι στο χέρι του καθηγητή) Σκηνή 36 η Ο Λεωνίδας βγαίνει στο διάδροµο τρέχοντας ενώ οι δάσκαλοι άρχισαν να τον κυνηγάνε. Καθώς έτρεχε, εµφανίστηκε µπροστά του ο Γιάννης και του λέει πως δεν έπρεπε να το κάνει αυτό. Λεωνίδας: Γιάννη, τα κατάφερα! Γιάννης: Όχι δεν έπρεπε να το κάνεις αυτό! Είναι λάθος! Χεχε!(σατανικά) Ήταν ένα κόλπο. Όλα ήταν στηµένα... Λεωνίδας:ΌΧΙ!
Σκηνή 37 η Οι καθηγητές πήραν τον Λεωνίδα στο γραφείο. Τον ρώτησαν γιατί το έκανε αυτό. Έπειτα πήραν τηλέφωνο τη µητέρα του στο σπίτι, αλλά τίποτα... Λίγο πριν, είχε βγει ο κύριος του επάνω ορόφου να απλώσει τα ρούχα. Όταν είδε τη µητέρα του Λεωνίδα να βρίσκεται ξαπλωµένη στο πάτωµα, κάλεσε αµέσως την αστυνοµία. Ο Λεωνίδας ζήτησε να µιλήσει ιδιαιτέρως στον µαθηµατικό. Του είπε ότι ήθελε να υποστηρίξει τη µνήµη του παιδιού. Επίσης, του είπε ότι το παιδί του είχε πει να σκοτώσει το µαθηµατικό. Κάλεσαν λοιπόν το ασθενοφόρο της ψυχιατρικής κλινικής να έρθει να τον πάρει. Καθώς φεύγει το ασθενοφόρο, ο Γιάννης µε ένα άλλο ζωντανό παιδί αγκαλιάστηκαν και χαιρέτησαν τον Λεωνίδα. Όµως ο Γιάννης κοιτούσε το Λεωνίδα κοροϊδευτικά. Καθηγητές: Λεωνίδα γιατί το έκανες αυτό; Είσαι καλά παιδάκι µου; Καταρχήν θα πάρουµε τηλέφωνο τη µητέρα σου. (στην πολυκατοικία που µένει ο Λεωνίδας) Κύριος: Ελάτε γρήγορα µια γυναίκα έχει πεθάνει στην οδό Τήνου 7.(προς την αστυνοµία) (στο σχολείο πάλι) Λεωνίδας: Κύριε, µπορώ να σας µιλήσω ιδιαιτέρως; Μαθηµατικός: Βεβαίως! Σε ακούω! Λεωνίδας: Θα µε παρεξηγήσετε κύριε! (µετά από κάποιο χρονικό διάστηµα µπαίνουνε µέσα στην αίθουσα) Εκείνο το σκοτωµένο παιδί τα έκανε όλα. Εκείνο µου είπε να σας σκοτώσω. Νόµιζα ότι αυτό ήταν το σωστό... Καθηγητές: Παρακαλώ, να έρθετε να πάρετε ένα παιδί από το σχολείο µας.(απευθύνονται στο Ε.Κ.Α.Β)