ΕΚ ΟΣΕΙΣ οσελότος
Η ζωή μοιάζει με τραγωδία όταν τη δει κανείς από κοντά, αλλά κωμωδία όταν την κοιτάξεις από απόσταση. ΤΣΆΡΛΙ ΤΣΆΠΛΙΝ O φιλόδοξος Ώστιν είναι αδύνατον να χωνέψει και να υιοθετήσει τη σημασία αυτής της πρότασης. Μεγαλωμένος με τα δυτικά πρότυπα, σκέφτεται, αναλύει, ζει και αναβιώνει την ατυχή ερωτική του ζωή. Αγωνίζεται να μείνει ανεπηρέαστος από τη σχέση του με την Αγάπη, που τον στοιχειώνει από το παρελθόν. Το κυνικό και ζωώδες σεξ δεν είναι ικανό να τον κάνει να αποστασιοποιηθεί από τα συναισθήματα που νιώθει για τον πρώτο του έρωτα. Άλλοτε ζει ρηχά την κωμική ζωή του κι άλλοτε εμβαθύνει εξετάζοντας στο μικροσκόπιο καθετί γύρω του. Η σκέψη του διχασμένη και ανερμάτιστη. Ο ρομαντισμός του αντικρούεται από τον κυνισμό και τελικά καταλήγει με μία και μοναδική διέξοδο ή μήπως αδιέξοδο; ISBN 978-960-9607-94-0 ΕΚ ΟΣΕΙΣ οσελότος Βατάτζη 55, 114 73 Αθήνα ΤΗΛ. : 210 6431108 E-MAIL: ekdoseis.ocelotos@gmail.com www. ocelotos. gr
ΜυΘισΤοΡηΜα ΕΚ ΟΣΕΙΣ οσελότος
ΤΙΤΛΟΣ Αγάπη και Cuba libre ΣΥΓΓΡΑΦΈΑΣ Γιώργος Σκύβαλος ΣΕΙΡΑ Λογοτεχνία [1358]0612/13 ΔΙΌΡΘΩΣΗ: Όλγα Παλαμήδη Copyright 2012 Γιώργος Σκύβαλος ΠΡΏΤΗ ΕΚΔΟΣΗ Αθήνα, Ιούνιος 2012 ISBN 978-960-9607-94-0 Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις οσελότος Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. απαγορεύεται η κατ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. ΕΚ ΟΣΕΙΣ οσελότος βατάτζη 55, 114 73 αθήνα Τηλ. : 210 6431108 e-mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com, ocelotos@otenet.gr www. ocelotos. gr
Στη Μυρτώ και στην Doria
H αναποφασιστικότητα είναι εκπληκτικό χαρακτηριστικό. Δεν βαριέται ποτέ αφού γεννιούνται διλήμματα κάθε στιγμή. V
1 Απεταξάμην το συναίσθημα Όλα ξεκινούν... Όλα ξεκινούν, σκέφτομαι καθώς αργοπίνω έναν διπλό καπουτσίνο στο στέκι μας στο Μαρούσι. Πάντα είχα πρόβλημα με τους προλόγους και πάντα θυμόμουν καθηγητές να λένε: «Το παν σε μια καλή έκθεση είναι ένας καλός πρόλογος, ένας πρόλογος που θα γοητεύσει τον αναγνώστη και θα του δημιουργήσει την επιθυμία να συνεχίσει να διαβάζει». Και εγώ προσπαθώ να ξεκινήσω με ένα κλασικό «όλα ξεκινούν»; Ποτέ όμως δεν ήμουν καλός στην αποτύπωση του λόγου μου στο χαρτί και ποτέ δεν πίστευα ότι μπορώ να γράψω κάτι το οποίο να ενδιαφέρει κάποιον άλλον. Μέχρι που έστειλα ένα άρθρο μου σ ένα περιοδικό αυτοκινήτου. Ο διευθυντής σύνταξης μου είπε ότι το κείμενό μου έχει ροή, περιέχει πληροφορίες και είναι μεστό. Το δικό μου; αναρωτιόμουν. Είχα συνηθίσει πάντα να μου λένε «προσπάθησε περισσότερο». Από τότε μ έπιασε κρίση να διαβάζω βιβλία σαν παχύσαρκο που κατεβάζει τα μπέργκερ παθιασμένα, σε μια προσπάθεια να μιλάω όσο πιο σωστά ελληνικά μπορώ. Κάτι που είναι δύσκολο, αφού οι επιρροές της γενιάς μου δεν είναι αρχαία πασίγνωστα κείμενα, αλλά μοντέρνες ταινίες του Χόλιγουντ. Σαν ένας Έλληνας «Ross» και εγώ, λοιπόν, της αμερικάνικης σειράς «Friends» διόρθωνα τους φίλους μου, σκεπτόμενος κάθε φορά την ατάκα «to whom». Αλλά μάταια προσπαθώ να γίνω ο Alain de Botton της νέας χιλιετηρίδας, με φιλοσοφικές ανησυχίες-αποφθέγματα και να δημοσιεύσω, όπως και αυτός, το πρώτο μου βιβλίο στην ηλικία των 23 ετών. Αφενός, γιατί λίγους μήνες πριν κλείσω το εικοστό τέταρτο έτος, ξεκίνησα να γράφω τις σκέψεις μου και αφετέρου, γιατί μία ζωή, αγαπη και cuba libre 5
σε οποιαδήποτε γλώσσα, δεν μπορούσα να περάσω τη βαθμολογία που μοιάζει με 2 δοκάρια: 11 με άριστα το 20. Και στη δεύτερη και στην τρίτη τάξη του λυκείου, στις πανελλήνιες και οι δύο βαθμολογητές δεν είχαν καμία απόκλιση στην αξιολόγησή τους, σαν να ήταν συνεννοημένοι. Όσο για κάτω από τη βάση, ήταν τόσο σύνηθες όσο το τοστ σε σχολική σάκα. Ο μπουφετζής πίσω από την μπάρα με κοιτάει με απορία. Με ξέρει αλλά δεν έχει συνηθίσει να με βλέπει μόνο μου στις 9 το πρωί. Είναι σημείο συνάντησης της παρέας για τον μεσημεριανό εθιμοτυπικό ελληνικό καφέ. Κανείς Έλληνας δεν μπορεί αν δεν πιει τον καφέ του σε καφετέρια τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα. Με βλέπει να έχω πέσει σε βαθιά περισυλλογή κοιτάζοντας πότε το laptop, πότε τον κόσμο που περνάει απέξω, και πότε το ταβάνι. Και ξαφνικά, με βλέπει να χαμογελάω. Ένα χαζό αλλά και πονηρό χαμόγελο που σκάει στα χείλη όταν ανταλλάζεις μηνύματα ερωτικού ενδιαφέροντος. «Ποπ», έρχεται μήνυμα στο online chat του facebook, σαν τον ήχο που βγάζει το στόμα σου όταν ρουφάς τα χείλη και απότομα τα απελευθερώνεις. Με μπλε χρώμα κάτω δεξιά στη σελίδα βλέπω ν αναβοσβήνει το όνομα «Αμέρσα». Είχα 2-3 φίλες με το όνομα αυτό, αλλά ήλπιζα να είναι μία συγκεκριμένη. Κλικάρω πάνω του, αναδύεται το μικρό ορθογώνιο παράθυρο και εμφανίζεται η μικρή φωτογραφία που ανυπομονούσα να δω. «Hello», έγραφε. «Hi», απαντάω σε μια χαζή προσπάθεια που κάνουμε να γράψουμε κάτι διαφορετικό απ αυτό που έγραψε μια γυναίκα, και ας είναι στην ουσία το ίδιο. «Τι κάνεις;» Νομίζω ότι είναι το πιο κοινότοπο ξεκίνημα σε μια ιντερνετική κουβέντα. «Καλά είμαι εσύ;» ακόμα πιο τυπική απάντηση... και δεν μου αρέσει να είμαι προβλέψιμος. 6 Γ. σκυβαλοσ