1 ο Στάδιο Διαβάζουμε προσεκτικά το κείμενο 2 ο Στάδιο Χωρίζουμε περιόδους/ημιπεριόδους 3 ο Στάδιο Βρίσκουμε ρήματα (μετοχές & απαρέμφατα) σε κάθε περίοδο/ημιπερίοδο. 4 ο Στάδιο Βρίσκουμε συνδέσμους που εισάγουν δευτερεύουσες προτάσεις και χωρίζουμε προτάσεις (Χωρίζουμε πρώτα τις δευτερεύουσες και μετά τις κύριες). Βρίσκουμε παρατακτικούς συνδέσμους που συνδέουν όμοιους όρους-προτάσεις (μέν-δέ, καί, ἀλλά) 5 ο Στάδιο Ξεκινάμε τη σύνταξη συνήθως από την κύρια πρόταση. Βρίσκουμε τους κύριους όρους της πρότασης: α) Ρήμα β) Υποκείμενο ρήματος γ) Αντικείμενο (Αν το ρήμα είναι μεταβατικό: 1 ή 2 αντικείμενα) δ) Κατηγορούμενο (Αν το ρήμα είναι συνδετικό) 6 ο Στάδιο Αν υπάρχει απαρέμφατο ή μετοχή κάνουμε σύνταξη σε αυτά ακολουθώντας την ίδια διαδικασία με το ρήμα (Υποκείμενο, αντικείμενο ή κατηγορούμενο).
7 ο Στάδιο Ό,τι περισσεύει αφού έχουμε βρει τους κύριους όρους είναι προσδιορισμοί. Αρχικά βρίσκουμε τη λέξη που προσδιορίζει ο προσδιορισμός (Μας βοηθάει να διαβάσουμε την πρόταση που κάνουμε σύνταξη και να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε το νόημα). ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ Ονοματικοί: προσδιορίζουν ονόματα Επιρρηματικοί: Προσδιορίζουν κυρίως ρηματικούς τύπους (ρήματα, μετοχές, απαρέμφατα) αλλά και επίθετα, επιρρήματα Ι. Ομοιόπτωτοι: α) Παράθεση 1) Επιρρήματα β) Επεξήγηση 2)Πλάγιες πτώσεις γ) Επιθετικός προσδιορισμός 3) Εμπρόθετοι Προσδιορισμοί δ) Κατηγορηματικός προσδιορισμός 4) Επιρρηματικές μετοχές (Χ.Α.Τ.Τ.Υ.Ε.) 5) Επιρρηματικές προτάσεις (τελικές, χρονικές, αιτιολογικές, συμπερασματικές, υποθετικές, εναντιωματικές/παραχωρητικές, αναφορικές)
ΙΙ. Ετερόπτωτοι: 1. ΓΕΝΙΚΗ 2. ΔΟΤΙΚΗ: 3. ΑΙΤΙΑΤΙΚΗ: Δηλώνουν: α)κτητική α)αντικειμενική α)αναφοράς 1)τόπο β)διαιρετική β)αναφοράς 2)χρόνο γ)ύλης 3)τρόπο(όργανο/μέσο) δ)περιεχομένου 4)ποσό ε)δημιουργού 5)αναφορά στ)ιδιότητας 6)σκοπό ζ)αξίας 7)αιτία η)αιτίας 8)εναντίωση θ)συγκριτική 9) φιλ./εχθρ. διάθεση ι)υποκειμενική 10)κατάσταση ια) Αντικειμενική 11)συνοδεία 12)προέλευση 13)προσθήκη/εξαίρεση/στέρηση 14)όρκο(μά, νή + αιτιατική) 15)υπεράσπιση 16)διαιρεμένο όλο 17)συμφωνία 18)αξία κ.α. 8 ο Στάδιο Αφού κάνουμε σύνταξη στο κείμενο γράφουμε τη μετάφραση ακολουθώντας τη σύνταξη.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 1. ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ: α) Κύριες(ἀμφί, ἀνά, ἀντί, ἀπό, διά, εἰς, ἐς,ἐκ/ξ, ἐν, ἐπί, κατά, μετά, παρά, περί, πρό, προς, σύν/ξύν, ὑπέρ, ὑπό) β) Καταχρηστικές: ἄνευ, χωρίς, πλήν, ἄχρι, μέχρι, χάριν, ἕνεκα/ἕνεκεν, ὡς, νή, μά) 2. ΑΜΕΣΟ-ΕΜΜΕΣΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ α) αιτιατική + αιτιατική(άμεσο αυτό που δηλώνει πρόσωπο) β) αιτιατική + γενική(άμεσο η αιτιατική) γ) αιτιατική + δοτική(άμεσο η αιτιατική) δ) γενική + δοτική(άμεσο η γενική) 3. ΜΕΤΟΧΕΣ α)επιθετική(έχει άρθρο συνήθως//μτφ.: που, ο οποίος-α-ο) β)χρονική(μτφ.: όταν, αφού) γ)αιτιολογική(μτφ.: γιατί, επειδή, διότι//ὡς, ὥσπερ) δ)τελική(σε Μέλλοντα, ὡς// Μτφ.: για να) ε)τροπική(σε Ενεστώτα//-οντας, χωρίς να, με το να) στ)υποθετική(μτφ.: εάν, αν) ζ)εναντιωματική(μτφ.: αν και) η)κατηγορηματική(μτφ.: να, ότι)
4. Σύνδεση: I.ΠΑΡΑΤΑΚΤΙΚΗ ΣΥΜΠΛΕΚΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΙΚΟΙ ΔΙΑΖΕΥΚΤΙΚΟΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΟΙ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟΙ τέ, καί, οὔτε, μήτε, οὐδέ, μηδέ μέν, δέ, μέντοι, ἀλλά, μήν, ἀλλά μήν, καίτοι, καίπερ, καί μήν, ὅμως, ἀτάρ, οὐ μήν ἀλλά ἤ, ἤ-ἤ, ἤτοι-ἤ, εἴτε-εἴτε, ἐάν τε-ἐάν τε, ἄντε-ἄντε, ἤντε- ἤντε ἄρα, δή, οὖν, γοῦν, τοίνυν, οὔκουν(= λοιπόν δεν), οὐκοῦν(=λοιπόν), τοιγάρτοι, τοιγαροῦν(λοιπόν, λοιπόν βέβαια), ὥστε-ὡς(στην αρχή περιόδου ή ημιπεριόδου, όταν δεν υπάρχει κύρια πρόταση, εισάγουν κύρια πρόταση) γάρ, ὡς-ἐπεί(στην αρχή περιόδου ή ημιπεριόδου, όταν δεν υπάρχει κύρια πρόταση, εισάγουν κύρια πρόταση) II.ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΗ ΕΙΔΙΚΟΙ ὅτι, ὡς
ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΤΕΛΙΚΟΙ ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΙ ΕΝΔΟΤΙΚΟΙ-ΠΑΡΑΧΩΡΗΤΙΚΟΙ ΧΡΟΝΙΚΟΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΟΙ ὅτι, διότι, ὡς, ἐπεί, ἐπειδή, ὅτε, ὁπότε, εἰ ἵνα, ὅπως, ὡς εἰ, ἐάν, ἄν, ἢν εἰ καί, ἂν καί, καὶ εἰ, καὶ ἄν, κἄν, οὐδ εἰ, οὐδ ἐάν, μηδ εἰ, μηδ ἐάν ὡς, ὅτε, ὁπότε, ἐπεί, ἐπειδή, ἕως, ἔστε, ἄχρι, μέχρι, ἡνίκα, πρὶν ὥστε, ὡς, ἐφ ᾧ, ἐφ ᾧτε ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΕΣ ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΑ ΕΝΔΟΙΑΣΤΙΚΟΙ ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ- ΑΝΤΩΝΥΜΙΕΣ- ὅς(στην αρχή περιόδου ή ημιπεριόδου, όταν δεν υπάρχει κύρια πρόταση, εισάγει κύρια πρόταση)ὅσπερ, ὅστις, οἷος, ὁποῖος, ὁπότερος, ὅσος, ἡλίκος, ὁπηλίκος /ἔνθα, ὅθεν, ὥσπερ, ὅπως, ἔνθεν κλπ. τίς, πόσος, ποῖος, πηλίκος, πότερος, ποδαπός/ποῦ, ποῖ, πῶς, πόθεν, ποσάκις, πότε, πηνίκα κλπ. μή, μὴ οὐ