Ecumenical Patriarchate Greek Orthodox Metropolis of New Jersey ASCENSION Greek Orthodox Church FAIRVIEW - NEW JERSEY Weekly Bulletin Sunday, September 3, 2017 13 th Sunday of Matthew Οικουμενικόν Πατριαρχείον Ιερά Μητρόπολις Νέας Ιερσέης Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ΘΕΙΑΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΦΕΡΒΙΟΥ ΝΕΑΣ ΙΕΡΣΕΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΔΕΛΤΙΟ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ Rev. Christos L. Pappas, Protopresbyter
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ & ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ Κυριακή, 3 Σεπτεμβρίου, 2017 ΙΓ Ματθαίου Άνθιμος Ιερομάρτυς, Θεόκτιστος και Ευθύμιος 9:00 π.μ. - 12:00 π.μ. Όρθρος, Θ. Λειτουργία Τρίτη, 5 Σεπτεμβρίου, 2017 Ζαχαρίας και Ελισάβετ, 9:00 π.μ. Όρθρος, Θ. Λειτουργία Πέμπτη, 7 Σεπτεμβρίου,2017 7μμ Εσπερινός Γενέθλιον της Θεοτόκου Παρασκευή, 8 Σεπτεμβρίου, 2017 Γενέθλιον της Θεοτόκου 9:00 π.μ. Όρθρος, Θ. Λειτουργία 4:30 μμ Αρχίζει το Ελληνικό Σχολείο 5:40 μμ Αγιασμός Ελληνικοπύ Σχολείου Σάββατο, 9 Σεπτεμβρίου, 2017 Σύναξις Ιωακείμ και Άννης, 9:00 π.μ. Όρθρος, Θ. Λειτουργία Κυριακή, 10 Σεπτεμβρίου, 2017 Προ της Υψώσεως 9:00 π.μ. - 12:00 Όρθρος, Θ. Λειτουργία Εορτή Συλόγου Καμπιουσίων «Παναγία Δέσποινα» Περιφορά Εικόνος, Μνημόσυνο, Αρτοκλασία Γεύμα SCHEDULE OF SERVICES AND EVENTS Sunday, September 3, 2017 13th Sunday of Matthew Anthimos of Nicomedea, Theoctistus and Euthymius 9:00 a.m.-12:00 noon, Orthros, Divine Liturgy Tuesday, September 5, 2017 Zacharias & Elizabeth 9:00 a.m. Orthros D. Liturgy Thursday, September 7, 2015 7 pm Vespers of Nativity of The Theotokos Friday, September 8, 2017 Nativity of The Theotokos 9:00 a.m. Orthros D. Liturgy First Day of the Greek School 5:40pm Agiasmos Greek School Saturday, September 9, 2017 Joachim and Anna 9:00 a.m. Orthros D. Liturgy Sunday, September 10, 2017 Sunday Before Holy Cross 9:00 a.m.-12:00 noon, Orthros, Divine Liturgy Celebration of Kambiousion Society Panagia Despoina Procession of the Icon, Memorial Service, Artoklasia Luncheon
St. Paul's First Letter to the Corinthians 16:13-24 Πρὸς Κορινθίους α' 16:13-24 Prokeimenon. Mode 4. Psalm 103.24,1 O Lord, how manifold are your works. You have made all things in wisdom. Verse: Bless the Lord, O my soul. Προκείμενον. Ήχος δ'. ΨΑΛΜΟΙ 103.24,1 Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας. Στίχ. Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον. The reading is from St. Paul's First Letter to the Corinthians 16:13-24 Brethren, be watchful, stand firm in your faith, be courageous, be strong. Let all that you do be done in love. Now, brethren, you know that the household of Stephanas were the first converts in Achaia, and they have devoted themselves to the service of the saints; I urge you to be subject to such men and to every fellow worker and laborer. I rejoice at the coming of Stephanas and Fortunatus and Achaicos, because they have made up for your absence; for they refreshed my spirit as well as yours. Give recognition to such men. The churches of Asia send greetings. Aquila and Prisca, together with the church in their house, send you hearty greetings in the Lord. All the brethren send greetings. Greet one another with a holy kiss. I, Paul, write this greeting with my own hand. If any one has no love for the Lord, let him be accursed. Our Lord, come! The grace of the Lord Jesus be with you. My love be with you all in Christ Jesus. Amen. Πρὸς Κορινθίους α' 16:13-24 τὸ ἀνάγνωσμα είναι απο Ἀδελφοί, γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε. Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω. Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί - οἴδατε τὴν οἰκίαν Στεφανᾶ, ὅτι ἐστὶν ἀπαρχὴ τῆς Ἀχαΐας, καὶ εἰς διακονίαν τοῖς ἁγίοις ἔταξαν ἑαυτούς - ἵνα καὶ ὑμεῖς ὑποτάσσησθε τοῖς τοιούτοις, καὶ παντὶ τῷ συνεργοῦντι καὶ κοπιῶντι. Χαίρω δὲ ἐπὶ τῇ παρουσίᾳ Στεφανᾶ καὶ Φουρτουνάτου καὶ Ἀχαϊκοῦ, ὅτι τὸ ὑμῶν ὑστέρημα οὗτοι ἀνεπλήρωσαν. Ἀνέπαυσαν γὰρ τὸ ἐμὸν πνεῦμα καὶ τὸ ὑμῶν ἐπιγινώσκετε οὖν τοὺς τοιούτους. Ἀσπάζονται ὑμᾶς αἱ ἐκκλησίαι τῆς Ἀσίας ἀσπάζονται ὑμᾶς ἐν κυρίῳ πολλὰ Ἀκύλας καὶ Πρίσκιλλα, σὺν τῇ κατʼ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίᾳ. Ἀσπάζονται ὑμᾶς οἱ ἀδελφοὶ πάντες. Ἀσπάσασθε ἀλλήλους ἐν φιλήματι ἁγίῳ. Ὁ ἀσπασμὸς τῇ ἐμῇ χειρὶ Παύλου. Εἴ τις οὐ φιλεῖ τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, ἤτω ἀνάθεμα. Μαρὰν ἀθά. Ἡ χάρις τοῦ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μεθʼ ὑμῶν. Ἡ ἀγάπη μου μετὰ πάντων ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Ἀμήν.
The Gospel According to Matthew 21:33-42 The Lord said this parable, "There was a householder who planted a vineyard, and set a hedge around it, and dug a wine press in it, and built a tower, and let it out to tenants, and went into another country. When the season of fruit drew near, he sent his servants to the tenants, to get his fruit; and the tenants took his servants and beat one, killed another, and stoned another. Again he sent other servants, more than the first; and they did the same to them. Afterward he sent his son to them, saying 'They will respect my son.' But when the tenants saw the son, they said to themselves, 'This is the heir; come, let us kill him and have his inheritance.' And they took him and cast him out of the vineyard and killed him. When therefore the owner of the vineyard comes, what will he do to those tenants?" They said to him, "He will put those wretches to a miserable death, and let out the vineyard to other tenants who will give him the fruits in their seasons." Jesus said to them, "Have you never read in the scriptures: 'The very stone which the builders rejected has become the head of the corner; this was the Lord's doing, and it is marvelous in our eyes?'" Ἐκ τοῦ Κατὰ Ματθαῖον 21:33-42 Εὐαγγελίου τὸ Ἀνάγνωσμα Εἶπεν ὁ Κύριος τήν παραβολὴν ταύτην Αλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπός τις ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν. ὅτε δὲ ἤγγισεν ὁ καιρὸς τῶν καρπῶν, ἀπέστειλε τοὺς δούλους αὐτοῦ πρὸς τοὺς γεωργοὺς λαβεῖν τοὺς καρποὺς αὐτοῦ. καὶ λαβόντες οἱ γεωργοὶ τοὺς δούλους αὐτοῦ ὃν μὲν ἔδειραν, ὃν δὲ ἀπέκτειναν, ὃν δὲ ἐλιθοβόλησαν. πάλιν ἀπέστειλεν ἄλλους δούλους πλείονας τῶν πρώτων, καὶ ἐποίησαν αὐτοῖς ὡσαύτως. ὕστερον δὲ ἀπέστειλε πρὸς αὐτοὺς τὸν υἱὸν αὐτοῦ λέγων ἐντραπήσονται τὸν υἱόν μου. οἱ δὲ γεωργοὶ ἰδόντες τὸν υἱὸν εἶπον ἐν ἑαυτοῖς οὗτός ἐστιν ὁ κληρονόμος δεῦτε ἀποκτείνωμεν αὐτὸν καὶ κατάσχωμεν τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ. καὶ λαβόντες αὐτὸν ἐξέβαλον ἔξω τοῦ ἀμπελῶνος, καὶ ἀπέκτειναν. ὅταν οὖν ἔλθῃ ὁ κύριος τοῦ ἀμπελῶνος, τί ποιήσει τοῖς γεωργοῖς ἐκείνοις; λέγουσιν αὐτῷ κακοὺς κακῶς ἀπολέσει αὐτούς, καὶ τὸν ἀμπελῶνα ἐκδώσεται ἄλλοις γεωργοῖς, οἵτινες ἀποδώσουσιν αὐτῷ τοὺς καρποὺς ἐν τοῖς καιροῖς αὐτῶν. λέγει αὐτοῖς ὁ Ιησοῦς οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς, λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλὴν γωνίας παρὰ Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καὶ ἔστι θαυμαστὴ ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν;
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΙΣΑΒΕΤ Σ' ένα μικρό χωριό της ορεινής Ιουδαίας, την εποχή του Ηρώδη βασιλιά της Ιουδαίας, έζησαν ο ιερέας Ζαχαρίας και η Ελισάβετ. Το όνομα Ζαχαρίας στα εβραϊκά σημαίνει "εκείνος που θυμάται τον Κύριο και κείνον που τον θυμάται ο Κύριος" και Ελισάβετ σημαίνει "η ευσεβής προς το Θεό". Ήταν δίκαιοι, άτεκνοι και αγαπούσαν πολύ τον Θεό. Τον παρακαλούσαν καθημερινά να τους αξιώσει να αποκτήσουν ένα παιδί, επειδή η ατεκνία την εποχή εκείνη θεωρούνταν ντροπή. Ο Θεός απάντησε στις προσευχές τους, αλλά μετά από χρόνια, όταν είχαν πια γεράσει και ανθρωπίνως ήταν αδύνατο να τεκνοποιήσουν. Κατά τη γνώμη του Χρυσοστόμου, καθώς και άλλων Πατέρων της Εκκλησίας, ο Ζαχαρίας δεν ήταν απλός ιερέας, αλλά αρχιερέας που έμπαινε στα άγια των αγίων. Κάποια μέρα λοιπόν ο Ζαχαρίας κατέβηκε στα Ιεροσόλυμα, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Ναό. Ήταν η εφημερία του, που διαρκούσε εφτά μέρες. Τότε έπεσε ο κλήρος σ' αυτόν να προσφέρει τη θυσία του θυμιάματος, πράγμα που γέμισε την ψυχή του με συγκίνηση και δέος. Καθώς λοιπόν ο Ζαχαρίας ετοιμαζόταν να προσφέρει το θυμίαμα, φως δυνατό τον θάμπωσε και ένας Άγγελος Κυρίου του έφερε το μεγάλο μήνυμα: "Ο Θεός άκουσε τις προσευχές και τις δεήσεις τους και η Ελισάβετ θα φέρει στον κόσμο παιδί, που θα ονομαστεί Ιωάννης... Το παιδί αυτό θα έχει τη μεγάλη αποστολή, με τη δύναμη και το πνεύμα του προφήτη Ηλία, να ανοίξει το δρόμο και να προετοιμάσει το λαό για να δεχτεί το Μεσσία. Η γέννησή του θα γίνει αιτία χαράς, όχι μόνο για τους γονείς του, αλλά και γι' άλλους πολλούς στη γη, αφού αυτός θα φέρει το μήνυμα ότι έφτασε η Βασιλεία του Θεού. Πραγματικά, θ' αποδειχτεί μεγάλος μπροστά στα μάτια του Θεού και θα του δοθούν άφθονα τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, από τον καιρό που θα 'ναι ακόμα στην κοιλιά της μητέρας του". Ο Ζαχαρίας δυσπίστησε στα πρωτάκουστα αυτά λόγια του Αγγέλου, επειδή του φάνηκαν παράδοξα και ζητούσε εξηγήσεις για το πώς θα γινόταν αυτό, αφού ο ίδιος ήταν γέρος και η σύζυγός του γριά και στείρα. Ο Άγγελος του λέει τότε ότι "το όνομα του είναι Γα6ριήλ και ότι είναι σταλμένος από το Θεό για να του φέρει το χαρούμενο άγγελμα, πού θα πραγματοποιηθεί στον καιρό του. Αλλά ως τότε, δηλαδή ως τη γέννηση του παιδιού, ο Ζαχαρίας δε θα μπορούσε να μιλήσει". Αυτά είπε ο Άγγελος και χάθηκε. Και στο λαό πού περιμένει την ευλογία, προσπαθούσε ο Ζαχαρίας να εξηγήσει με νοήματα τι συνέβη, γιατί πραγματικά ούτε να μιλήσει μπορούσε, ούτε να ακούσει. Κατά τον ιερό Χρυσόστομο "ο πειρασμός της λογικής θέτει σε δοκιμασία, κάποιες φορές, ακόμα και την πίστη των ευλαβών και των ενάρετων. Ο ιερέας Ζαχαρίας λόγω της μεγάλης του πίστης, αλλά και της εσωτερικής του καθαρότητος, αξιώθηκε να δει τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και να συνομιλήσει μαζί του. Παρ όλα αυτά όμως δυσπιστεί και γι αυτό ο Αρχάγγελος αγανάκτησε και τον τιμώρησε. Όταν ο Θεός ομιλεί δεν πρέπει να κινεί κανείς τους λογισμούς του, ούτε να επηρεάζεται από την ανάγκη της φύσεως, ή από κανένα άλλο πράγμα, αλλά να δέχεται τις αποφάσεις του Θεού με πίστη. Επειδή δεν υπάρχει τίποτε, που να είναι ανώτερο από την δύναμη της αποφάσεως του Θεού".
Και συνεχίζει: Γι αυτό και τον τιμώρησε ο άγγελος χωρίς να υπολογίσει την ιεροσύνη του και κατά κύριο λόγο τιμωρήθηκε, επειδή ως ιερεύς είχε μεγαλύτερη τιμή από τους άλλους και θα έπρεπε να έχει και μεγαλύτερη πίστη". Μετά από εννέα μήνες ήρθε στον κόσμο το παιδί, σύμφωνα με το μήνυμα του Αγγέλου. Τότε όλοι, συγγενείς και γείτονες ήρθαν να μοιραστούν με την Ελισάβετ και το Ζαχαρία τη μεγάλη τους χαρά, πού απόκτησαν παιδί στα γηρατειά τους. Το όνομα του παιδιού δινόταν την όγδοη μέρα, στην τελετή της περιτομής, και όλοι λογάριαζαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του. Αλλά ο Ζαχαρίας που δεν μπορούσε να μιλήσει ζήτησε μια πλάκα και έγραψε: "Το όνομα του είναι Ιωάννης". Τότε λύθηκε η γλώσσα του και χαρούμενος δοξολόγησε το Θεό και τον ευχαρίστησε για την μεγάλη Του δωρεά. Στη συνέχεια, ο Ζαχαρίας, γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα, προφητεύει θαυμαστά πράγματα για τον Ιωάννη: "Και εσύ, παιδί μου, θα ονομαστείς προφήτης του Υψίστου. Θα ανοίξεις το δρόμο του Κυρίου και θα ετοιμάσεις τις καρδιές των ανθρώπων για να δεχτούν τη σωτηρία που Εκείνος θα φέρει στον κόσμο, τη συχώρεση των αμαρτιών, που το έλεος του Θεού θα μας χαρίσει, όταν θα ανατείλει επάνω μας ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο Χριστός. Αυτός πού θα 'ρθει για να φωτίσει όσους κάθονται στο σκοτάδι και στο θάνατο. Αυτός που θα μας οδηγήσει στο δρόμο της ειρήνης". Η περίπτωση του Προφήτη Ζαχαρία πρέπει να μας προβληματίσει και να μας κάνει πιο προσεκτικούς. Εάν υπέπεσε αυτός στο αμάρτημα της δυσπιστίας και της αμφιβολίας, πόσο μάλλον κινδυνεύουμε εμείς. Επειδή ούτε την πίστη του προφήτη Ζαχαρία έχουμε, ούτε την αρετή και την εσωτερική του καθαρότητα διαθέτουμε. Εκκλησιαζόμαστε, μελετούμε την Αγία Γραφή, τους βίους και τους λόγους των Αγίων, ακούμε κηρύγματα, λέμε ότι πιστεύουμε στον Θεό και όμως σε κρίσιμες στιγμές αμφιβάλλουμε. Το Γενέθλιον της Θεοτόκου [8 Σεπτεμβρίου] ΓΕΝΙΚΑ: Η Παναγία έχει κεντρική θέση στην θεία Λατρεία. Το εκκλησιαστικό έτος πλαισιώνεται με θεομητορικές εορτές. Αρχίζει με το «Γενέσιον της Υπεραγίας Θεοτόκου», ενώ τελειώνει με την «Κατάθεσιν της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου». Σήμερα εορτάζουμε την γέννηση της αειπαρθένου και Θεοτόκου Μαρίας, του άνθους «εκ της ρίζης Ιεσσαί». Εορτάζουμε «παγκοσμίου ευφροσύνης γενέθλιον και την είσοδο όλων των εορτών και το προοίμιο του μυστηρίου του Χριστού» (Άγιος Ανδρέας Κρήτης). Είναι η κορύφωση, η ολοκλήρωση της παλαιοδιαθηκικής παιδαγωγικής προετοιμασίας της ανθρωπότητος για την υποδοχή του σαρκωθέντος Σωτήρος Υιού και Λόγου του Θεού. Η Θεοτόκος είναι το μεταίχμιο Παλαιάς και Καινής Διαθήκης. Στην Παλαιά Διαθήκη αποτελούσε το κήρυγμα των προφητών, την προσδοκία των δικαίων ενώ στην Καινή Διαθήκη γίνεται ο γλυκασμός των αγγέλων, η δόξα των αποστόλων, το θάρρος των μαρτύρων, το εντρύφημα των οσίων, το καύχημα του ανθρωπίνου γένους. Η Παναγία μας είναι «ο καρπός των κτισμάτων» κατά τον άγιο Νικόλαο Καβάσιλα, δηλαδή το σημείο εκείνο στο οποίο κατατείνει ολόκληρη η κτίση. Κατά την σημερινή ημέρα ευεργετείται όλη η κτίση από την γέννηση της πανάμωμης Παναγίας μας. Η Θεοτόκος δεν ήταν απλά η καλύτερη γυναίκα στην γη, αλλά ήταν Αυτή η μοναδική που θα μπορούσε να κατεβάσει τον ουρανό στην γη, να κάνει τον Θεό άνθρωπο. Ο «αχώρητος παντί» θα χωρέσει στην παρθενική μήτρα της Θεοτόκου, ώστε η Παναγία μητέρα του να καταστεί η «χώρα του Αχωρήτου». Σήμερα λύνεται η στειρότητα της Αννας και γεννάται «το κειμήλιον της Οικουμένης», κατά την έκφραση του αγίου Κυρίλλου
Αλεξανδρείας. Παρόμοιο θαύμα έκανε ο Θεός πολλές φορές στην Παλαιά Διαθήκη στην Σάρρα την σύζυγο του πατριάρχου Αβραάμ, στην Ρεβέκκα την σύζυγο του Ισαάκ, στην Αννα την μητέρα του προφήτου Σαμουήλ, στην Ελισάβετ την μητέρα του προφήτου Προδρόμου. Μπορεί τα τέκνα των παραπάνω μητέρων, των οποίων η μακροχρόνια στειρότητα λύθηκε θαυματουργικά, να ήταν ενάρετα και άγια, αλλά μόνον η Μαρία -το τέκνο της Αννας και του Ιωακείμ- ήταν «η κεχαριτωμένη» και κατέστη -το ακατάληπτο για τους ανθρώπους και τους αγγέλους- η μητέρα του Θεού. ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Πληροφορίες για τη Γέννηση της Θεοτόκου έχουμε μόνον από το Πρωτευαγγέλιον του Ιακώβου, ένα απόκρυφο ιερό κείμενο, εκτός του κανόνος των βιβλίων της Αγίας Γραφής. Αυτές οι πληροφορίες πέρασαν στον εκκλησιαστικό κύκλο και έγιναν αποδεκτές από το πλήρωμα των πιστών διά της θείας λατρείας. Σύμφωνα με τη διήγηση αυτή ο ευσεβής και πλούσιος Ιωακείμ και η σύζυγός του, Άννα, θλίβονταν καθότι, λόγω της στειρότητας της Άννας, δεν είχαν αποκτήσει κάποιο τέκνο. Όταν μάλιστα απαγορεύτηκε στον Ιωακείμ να προσφέρει πρώτος θυσίες σε κάποια εορτή, αναχώρησε για την έρημο, όπου για σαράντα μέρες νήστευε και προσεύχονταν στο Θεό ζητώντας να αποκτήσει ένα τέκνο. Η Άννα παρέμεινε στο σπίτι της και παρά τις ταπεινώσεις που δεχόταν ακόμη και από την υπηρέτριά της για τη στειρότητά της,, προσευχόταν συνεχώς στον Κύριο να εισακουστεί το αίτημα για απόκτηση ενός παιδιού. Μερικές ημέρες αργότερα εμφανίστηκε μπροστά στην Άννα, άγγελος Κυρίου, που της υποσχέθηκε ότι σύντομα θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία της. Κι εκείνη, περιχαρής, υποσχέθηκε ότι το αναμενόμενο τέκνο θα το αφιέρωνε στο Θεό. Ένας άλλος άγγελος, στο μεταξύ, είχε εμφανισθεί στο Ιωακείμ στην έρημο υποσχόμενος τα ίδια. Τότε ο Ιωακείμ περιχαρής επέστρεψε στο σπίτι του. Πραγματικά εννέα μήνες αργότερα η Άννα έφερε στη ζωή μία κόρη, την οποία ονόμασε Μαριάμ και την ανέθρεψε με μεγάλη προσοχή, ενώ αργότερα την αφιέρωσε στο Θεό. Η ΕΟΡΤΗ: Μετά την τρίτη Οικουμενική Σύνοδο, αποφασίστηκε να εορτάζονται όλες οι Θεομητορικές εορτές σε διαφορετικό χρόνο. Αφορμή γι' αυτό ήταν το πλήθος των ιερών Ναών προς τιμήν της Θεοτόκου. Μέχρι τότε η Θεοτόκος ετιμάτο κατά την εορτή της Υπαπαντής. Έτσι από τα τέλη του ε αιώνα ορίστηκε ο εορτασμός του Γενεθλίου της Θεοτόκου κατά την 8η Σεπτεμβρίου. Το περιεχόμενο της εορτής αντλήθηκε από τη διήγηση του Πρωτευαγγελίου και περιελήφθη στους επίσημους Συναξαριστές. Στις Δυτικές εκκλησίες η εορτή επικράτησε κατά τον 11ο αιώνα. ΠΑΤΕΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ: Ο Ιωάννης Δαμασκηνός διακρίνει πολλές προτυπώσεις της Θεοτόκου στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι, η Θεοτόκος είναι η κιβωτός που διά της γέννησης του Κυρίου, σώζει τον κόσμο κατασιγάζοντας τα κύματα της αμαρτίας. Η Θεοτόκος είναι φλεγόμενη αλλά όχι καιόμενη άφθαρτη βάτος. Λέει ακόμη ο μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας: Εσένα προεικόνισε η βάτος, Εσένα είχαν επιγράψει προφητικώς οι θεοχάρακτες πλάκες, Εσένα προζωγράφισε η κιβωτός του νόμου και Σένα είχαν φανερά προτυπώσει η στάμνα η χρυσή και η λυχνία και η τράπεζα και η ράβδος του Ααρών που 'χε βλαστήσει. Από Σένα προήλθε η φλόγα της θεότητος, το μέτρο και ο Λόγος του Πατρός, το γλυκύτατο και ουράνιο μάννα, το όνομα το απερίγραπτο και πάνω από όλα τα ονόματα, το φως το αιώνιο και απρόσιτο, ο άρτος της ζωής ο ουράνιος, ο καρπός που δεν γεωργήθηκε, αλλά βλάτησε από Σένα με
σώμα ανθώπινο. Εσένα δεν προμηνούσε το καμίνι που έβγαζε φωτιά και ταυτόχρονα δρόσιζε αλλά και έκαιγε κι ήταν αντίτυπο της θείας φωτιάς που μέσα Σου κατοίκησε; Παρά λίγο όμως θα ξεχνούσα τη σκάλα του Ιακώβ. Τι δηλαδή; Δεν είναι φανερό σε όλους ότι Εσένα προεικόνιζε κι ήταν προτύπωσή Σου; Όπως ο Ιακώβ είχε δει τις άκρες της σκάλας να ενώνουν τον ουρανό με τη γη και να ανεβοκατεβαίνουν σ' αυτήν Άγγελοι, έτσι κι εσύ ένωσες αυτά που ήσαν πριν χωρισμένα, αφού μπήκες στη μέση Θεού και ανθρώπων κι έγινες σκάλα, για να κατεβεί σε μάς ο Θεός, που πήρε το αδύναμο προζύμι μας και το ένωσε με τον εαυτό Του κι έκανε τον ανθρώπινο νου που βλέπει τον Θεό. Πού θα αποδώσουμε ακόμη τα κηρύγματα των Προφητών; Σ' Εσένα, αν θέλουμε να δείξουμε ότι είναι αληθινά! Γιατί, ποιο είναι το Δαβιτικό μαλλί του προβάτου που πάνω του έπεσε σαν βροχή ο Υιός του Θεού, που είναι συνάναρχος με τον Πατέρα; Δεν είσαι Συ ολοφάνερα; Ποια είναι επίσης η Παρθένος, που ο Ησαϊας προορατικώς προφήτευσε ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει Υιόν τον Θεό, που είναι μαζί μας; Και ποιο είναι το βουνό του Δανιήλ, από το οποίο κόπηκε πέτρα, αγκωνάρι, ο Χριστός, χωρίς να υποκύψει σε ανθρώπινο εργαλείο;ας έρθει ο Ιεζεκιήλ ο θεϊκότατος κι ας δείξει πύλη που έχει κλειστεί και που πέρασε από μέσα της μόνο ο Κύριος και παραμένει κλειστή. Εσένα, λοιπόν, κηρύττουν οι Προφήτες. Εσένα διακονούν οι Άγγελοι και υπηρετούν οι Απόστολοι. Απολυτίκιο: Η γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν εμήνυσε πάση τη οικουμένῃ εκ σου γαρ ανέτειλεν ο ήλιος της δικαιοσύνης, Χριστὸς ο Θεὸς ημών, και λύσας την κατάραν, έδωκε την ευλογίαν και καταργήσας τον θάνατον, εδωρήσατο ημίν ζωὴν την αιώνιον. Οι Άγιοι Ιωακείμ και Άννα είναι το απόλυτο πρότυπο του γάμου και της οικογενειακής ζωής. Ο Ιωακείμ και η Άννα δεν ήθελαν παιδί εγωιστικά, ούτε ψυχολογικά ή συναισθηματικά. Δεν ήθελαν να γεννήσουν παιδί για τον εαυτό τους, αλλά για τον Κύριο. Η τεκνογονία θεωρούνταν τότε υποχρέωση απέναντι στον Θεό. Εκεί ακριβώς συνίσταται η ντροπή και το όνειδος της ατεκνίας. Το θαυμάσιο αυτό ζεύγος, ο Ιωακείμ και η Άννα, όχι μόνο ήταν πολύ αγνοί και ελεήμονες και το σπίτι τους ήταν καταφύγιο και λιμάνι για κάθε πονεμένο, αλλά και πέρασαν τη ζωή τους με εξαντλητικές προσευχές παρακαλώντας να ευαρεστήσουν τον Θεό. Δεν είχαν καθόλου σαρκικό ή κοσμικό φρόνημα. Μόνη τους έγνοια ήταν να ευαρεστήσουν τον Θεό. Παρακαλούσαν τον Θεό όχι για κάτι δικό τους, αλλά για κάτι δικό Του! Απίστευτο! Τί ζήλος! Προσέξτε! Δεν παρακαλούσαν τον Θεό να εκπληρώσει δικό τους θέλημα, αλλά δικό Του! Αντί να ξεγνοιάσουν λίγο και να ξεκουραστούν οι άνθρωποι και να ζήσουν τη ζωή τους, προσπαθούσαν με κάθε τρόπο δυνατό ή αδύνατο να ευαρεστήσουν τον Κύριο. Αν είναι πίστη το να ζητάμε κάτι εύλογο για μάς, για δική μας διευκόλυνση και παρηγοριά, πόσο περισσότερο πίστη και ασύγκριτα πιο αξιέπαινο είναι να κουραζόμαστε και να παιδευόμαστε να ζητάμε κάτι αποκλειστικά για το θέλημα του Θεού; Σχεδόν αδιανόητο είναι κάτι τέτοιο για τον κόσμο. Σε κάποιον από τους Ψαλμούς γράφει: «Θυμήσου, Κύριε, τον Δαβίδ και όλη την πραότητά του. Πώς έδωσε όρκο στον Κύριο, πώς έκαμε τάξιμο στον Θεό του Ιακώβ:
Σε κάποιον από τους Ψαλμούς γράφει: «Θυμήσου, Κύριε, τον Δαβίδ και όλη την πραότητά του. Πώς έδωσε όρκο στον Κύριο, πώς έκαμε τάξιμο στον Θεό του Ιακώβ: Δεν θα μπώ στην σκηνή όπου κατοικώ, δεν θα ανέβω να κοιμηθώ στο κρεβάτι και το στρώμα μου, δεν θα δώσω ύπνο στα μάτια μου και νυσταγμό στα βλέφαρά μου και ξεκούραση στους κροτάφους μου, μέχρι που θα βρώ τόπο για τον Κύριο, σκήνωμα για τον Θεό του Ιακώβ» (Ψαλμοί 131/ρλα 1-5). Έτσι και ο Ιωακείμ και η Άννα, που ήταν άξιοι απόγονοί του. Και αυτοί ένα σκήνωμα του Θεού ήθελαν να γεννήσουν, μια αγία ψυχούλα που να ανήκει σε Αυτόν, όπου Αυτός θα αναπαύεται, και που Αυτός θα καταυγάζει και θα ευφραίνει με τις άκτιστες θείες ενέργειές Του εις τους αιώνας των αιώνων. Ενδεικτικό του ότι οι άγιοι δεν ήθελαν για τον εαυτό τους το παιδί, είναι ότι, όπως είχαν τάξει, το αποχωρίστηκαν και το αφιέρωσαν στο Ναό μόλις έγινε τριών ετών. Πόση πίστη απαιτεί και αυτό, όταν πρόκειται για γονείς που αγαπούν το παιδί τους, και μάλιστα ένα παιδάκι τόσο γλυκύτατο και τρισχαριτωμένο! Το παράδειγμα των αγίων θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννας μάς διδάσκει, μεταξύ πολλών άλλων, και το πόσο πολύ πρέπει να εκτιμάμε την τεκνογονία και να αγαπάμε τα παιδιά. Οι άγιοι αυτοί αφήνουν τελείως μα τελείως αναπολόγητους όσους κάνουν εκτρώσεις ή όσους δεν θέλουν να κάνουν παιδιά ή όσους δεν θέλουν και δεν αγαπούν τα παιδιά που έχουν. Το ίδιο και όλους όσους επικαλούνται ένα σωρό δικαιολογίες για να μην κάνουν το θέλημα του Θεού.
Ascension Greek Orthodox Church 101 Anderson Ave. Fairview New Jersey 201-945-6448, Fax 201-945-6463 email: info@ascensionfairview.org website Visit our website: www.ascensionfairview.org Like us on Facebook: "Ascension Greek Orthodox Church" "Ascension Fairview Alumni" Want to be added to our email list? Contact us: info@ascensionfairview.org THE WEEKLY BULLETIN YEAR 2017 ISSUE 9,1 SUNDAY, September 3, 2017 13th Sunday of Matthew ΚΥΡΙΑΚΗ, 3 Σεπτεμβρίου, 2017 IΓ Ματθαίου