Ανακοίνωση της Διεθνιστικής Κομμουνιστικής Τάσης (ICT) Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ CHARLIE HEBDO Άλλο ένα δείγμα της πορείας του παρακμασμένου καπιταλισμού προς την βαρβαρότητα. Ύστερα από την έφοδο των γαλλικών αντιτρομοκρατικών δυνάμεων δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η συγκλονιστική και άγρια δολοφονία 12 ατόμων στα γραφεία της εβδομαδιαίας γαλλικής σατυρικής εφημερίδας Charlie Hebdo [«Σαρλί Εμπντό»] και τεσσάρων ακόμη ατόμων σε εβραϊκό σουπερμάρκετ ήταν έργο τζιχαντιστών. Το γεγονός αυτό αποτελεί ένα πραγματικό «δώρο εξ ουρανού» για την εκστρατεία που έχουν ήδη εξαπολύσει οι ανερχόμενες και στενόμυαλες εθνικιστικές κινήσεις ανά την Ευρώπη και τον κόσμο. Αυτό ακριβώς επεδίωκαν και οι δράστες. Η πρόκληση ενός μεγαλύτερου αρνητικού αντίκτυπου κατά των μουσουλμάνων, με αποτέλεσμα την ένταση των διακρίσεων και της καταστολής εναντίον τους, θα δώσει την δυνατότητα στις αισχρές μειοψηφίες των τζιχαντιστών να αποκτήσουν περισσότερους προσήλυτους. Το γεγονός αυτό θα οδηγήσει σε ακόμη πιο φρικώδη περιστατικά βίας και στην εκδήλωση ενός ακόμη βιαιότερου ρατσισμού. Αυτός είναι ο πόλεμος που επιθυμούν. Το άσκοπο και το μάταιον της τρομοκρατίας ευδοκιμεί μέσα σε τέτοιες συνθήκες ατελείωτης βαρβαρότητας και απανθρωπιάς. Για τους πλέον του 1,9 δισεκατομμυρίου μουσουλμάνους ανά τον κόσμο οι ενέργειες μερικών σαλαφιστών (ο τζιχαντιστικός σαλαφισμός έχει λιγότερα από 10 εκατομμύρια οπαδούς παγκοσμίως) αποτελούν ανάθεμα. Μολο-
νότι δε οι σαλαφιστές αναγορεύουν ως εμπνευστή τους τον Προφήτη, ο πραγματικός στόχος των επιθέσεών τους έχει περισσότερο υλικές αιτίες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο τζιχαντισμός ανθεί μετά την εισβολή στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ. Είναι ένα φαινόμενο που το δημιούργησε ο δυτικός ι- μπεριαλισμός. Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου η κυβέρνηση Ρέιγκαν εφοδίασε με όπλα τους μουτζαχεντίν 1, ενώ η σύμμαχός της Σαουδική Αραβία ίδρυσε μεντρεσέδες 2 στο Πακιστάν. Οι σπουδαστές («ταλιμπάν») αυτών των μεντρεσέδων έγιναν στην συνέχεια οι γνωστοί Ταλιμπάν, οι ο- ποίοι τελικά κατέλαβαν την Καμπούλ, ενώ από τους μουτζαχεντίν προήλθε η Αλ Κάιντα. Όταν ο Σαντάμ Χουσεΐν εισέβαλε στο Κουβέιτ, το σαουδαραβικό καθεστώς επέτρεψε στις ΗΠΑ να δημιουργήσουν βάσεις στους «ιερούς τόπους», γεγονός το οποίο εξόργισε την Αλ Κάιντα. H 11 η Σεπτεμβρίου, με όλες τις τραγικές της πλευρές και συνέπειες, οδήγησε στην εισβολή στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Μονάχα στο Ιράκ οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους έριξαν περισσότερες βόμβες απ όσες ρίχθηκαν στους δύο παγκοσμίους πολέμους. Διακόσιες χιλιάδες Ιρακινοί πέθαναν εξαιτίας της αυτής της εισβολής. Σε σύγκριση με τα εκατομμύρια αθώων που έχουν πεθάνει σε αυτές τις χώρες, οι δολοφονίες στο Charlie Hebdo κυριολεκτικά ωχριούν. Το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι η ιμπεριαλιστική αλαζονεία έχει δημιουργήσει το κατάλληλο έδαφος για τον τζιχαντισμό και τον πόλεμο κατά της διεφθαρμένης και διαφθείρουσας Δύσης. Έχει προσλάβει την μορφή ενός Ισλάμ που βασίζεται σε σουνιτικές σέκτες οι οποίες ζητούν ακόμη και τον θάνατο άλλων μουσουλμάνων και τον βιασμό των γυναικών και των θυγατέρων τους για να δημιουργήσουν ένα Χαλιφάτο εις το όνομα του Αλλάχ, το οποίο θα διασφαλίσει το πετρέλαιο και τα οικονομικά τους έσοδα. Το Ισλαμικό Κράτος, υπό την ηγεσία του Αμπού Μπακρ αλ Μπαγκντάντι είναι 1 Μουσουλμάνοι αντάρτες που έδρασαν κατά την διάρκεια της ρωσικής κατοχής του Αφγανιστάν. (Σ.τ.Μ.) 2 Ο μεντρεσές είναι το μουσουλμανικό ιεροδιδασκαλείο. (Σ.τ.Μ.)
απλώς η τελευταία απόρροια αυτής της κουλτούρας, η οποία εκτός από τις θρησκευτικές της δοξασίες διαιωνίζει τις χειρότερες μορφές καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Όμως δεν είναι μόνο οι ενέργειες του ιμπεριαλισμού που παρακίνησαν τους δολοφόνους στο Charlie Hebdo αλλά και η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Η ανεργία, οι διακρίσεις και τα δεινά που έχει προκαλέσει ο δυτικός ιμπεριαλισμός στην Μέση Ανατολή και την Ασία συνταιριάζονται με την ταπείνωση και την απόγνωση μιας νεολαίας που δεν μπορεί να βρει ούτε δουλειά ούτε μια μεστή νοήματος ύπαρξη στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Αν σε αυτή προστεθεί και η ρατσιστική μεταχείριση μειονοτικών ομάδων σε μέρη όπως τα προάστια του Παρισιού, τότε δημιουργείται όλο το κατάλληλο έδαφος για την πραγματοποίηση τέτοιων απεγνωσμένων ενεργειών. Η Μαρίν Λε Πεν, με τις ρατσιστικές και λαϊκιστικές της κοινοτοπίες, ζητεί την επαναφορά της θανατικής ποινής. Αυτό που δεν καταλαβαίνει ότι γι αυτούς τους ανθρώπους η ζωή τους δεν έχει ήδη καμία αξία και ότι ο θάνατός τους ως μάρτυρες της δίνει τουλάχιστον κάποιο νόημα. Όπως και νάχει, οι δολοφονίες αυτές αποτελούν ήδη ένα προπαγανδιστικό δώρο για τις «δημοκρατικές χώρες» σε ολόκληρο τον κόσμο. Η γαλλική κυβέρνηση μετέτρεψε έντεχνα τις δολοφονίες σε ζήτημα υπεράσπισης «της ελευθερίας του λόγου και της δημοκρατίας». Στις διαδηλώσεις με κεντρικό σύνθημα «Είμαι ο Σαρλί» οι διαδηλωτές τραγουδούσαν την Μασσαλιώτιδα προασπίζοντας τις πατριωτικές αξίες της Γαλλικής Δημοκρατίας (προς μεγάλη ενόχληση του Εθνικού Μετώπου 3 ). Οι ηγέτες του κόσμου, από τον Ομπάμα μέχρι τον Πούτιν, έσπευσαν όλοι να συνταχθούν με το ρεύμα της υπεράσπισης των «δημοκρατικών μας αξιών». 3 Το Εθνικό Μέτωπο δεν προσκλήθηκε σε αυτές τις διαδηλώσεις. (Σ.τ.Μ.)
Ξεχάστε λοιπόν την οικονομική κρίση που υποβαθμίζει σταθερά το βιοτικό σας επίπεδο. Ξεχάστε τις «συμβάσεις μηδενικού ωραρίου» 4, τον περιστασιακό ή επισφαλή χαρακτήρα της δουλειάς σας. Ξεχάστε τον μαρασμό του κράτους προνοίας και του συστήματος υγειονομικής περίθαλψης. Όπως είπε και ο Γάλλος υπουργός Εσωτερικών, προσχωρήστε στο «ενιαίο μέτωπο» για την υπεράσπιση της δημοκρατίας. Για ποιες «δημοκρατικές αξίες» όμως μάς μιλάνε; Χωρίς οικονομική ισότητα δεν μπορεί υπάρξει δημοκρατία. Σε ένα σύστημα που βασίζεται στο κέρδος, οι κυβερνήσεις σπεύδουν να διασώσουν τις τράπεζες και να επιβάλλουν περισσότερη λιτότητα στην εργατική τάξη για να πληρώσει εκείνη τα σπασμένα. Επιπλέον, η λιτότητα μέλλεται να γίνει σκληρότερη, καθώς οι δημοκρατικοί μας καπιταλιστές δεν διαθέτουν καμία λύση για την οικονομική κρίση. Μιλούν για ανάκαμψη, που στην πραγματικότητα είναι ανάκαμψη μόνο για τους πλούσιους. Μην ξεγελιέστε λοιπόν από όλα αυτά, ακόμη κι αν συναισθηματικά ταυτίζεστε με τους δολοφονημένους. Ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε την διπλή παγίδα της τζιχαντιστικής βαρβαρότητας και της κρίσης που μαστίζει τον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό είναι να αγωνιστούμε για τα δικά μας συμφέροντα. Τούτο σημαίνει ότι πρέπει να πάψουμε να αποδεχόμαστε τις περικοπές, την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και γενικώς την ίδια την ένταση της εκμετάλλευσης. Έχετε την δυνατότητα να ψηφίσετε όποιον θέλετε, αλλά δεν μπορείτε να ψηφίσετε την κατάργηση του καπιταλισμού. Εν πάσει περιπτώσει όχι μέχρι οι εργάτες σε ολόκληρο τον κόσμο να ξεσηκωθούν και να ανατρέψουν την καθεστηκυία τάξη. Οι τζιχαντιστές, που ονει- 4 Συμβάσεις μηδενικού ωραρίου (zero hour contracts): Συμβάσεις εργασίας δίχως σταθερό ωράριο και εγγυημένο μισθό, βάσει των οποίων ο εργαζόμενος οφείλει να εργάζεται όποτε και όσο επιθυμεί ο εργοδότης και αμείβεται αναλόγως. Πρόκειται για την πρόσφατη και ελαστικότερη μορφή απασχόλησης, Ήδη περισσότερο από ένα εκατομμύριο Βρετανοί εργάζονται υπό αυτό το καθεστώς. (Σ.τ.Μ.)
ρεύονται την δημιουργία του Χαλιφάτου, δεν έχουν να προσφέρουν καμία εναλλακτική λύση πέρα από την διατήρηση του παλιού συστήματος κυριαρχίας του κεφαλαίου επί της μισθωτής εργασίας, του συστήματος δηλαδή που αποτελεί την αιτία της σημερινής κρίσης. Ο μόνος πρακτικός και πολιτισμένος τρόπος για την άρση της κοινωνικής αδικίας του καπιταλισμού είναι η εργατική τάξη να ξεσηκωθεί και να διαλύσει συθέμελα αυτό το σύστημα. Χρειαζόμαστε ένα γνήσιο αντικαπιταλιστικό κίνημα και μια διεθνή οργάνωση με ένα πρόγραμμα πολύ πιο ελκυστικό και πολύ πιο πραγματοποιήσιμο από τους ευσεβείς πόθους μιας μεταθανάτιας ζωής στον παράδεισο. Ο στόχος αυτός είναι μια κοινωνία απαλλαγμένη από την κοινωνική ανισότητα και την οικονομική εκμετάλλευση, ένα καθεστώς γνήσιας εργατικής δημοκρατίας που στηρίζεται άμεσα σε ένα σώμα αιρετών και ανακλητών εκπροσώπων μέσα σε έναν κόσμο χωρίς χρήμα, χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς τάξεις και χωρίς εθνικά σύνορα. Μόνο ο αγώνας για αυτούς τους στόχους μπορεί να βάλει τέρμα στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στα υποπροϊόντα του όπως το τέρας του τζιχαντισμού, που το ίδιο το σύστημα δημιούργησε στον ισλαμικό κόσμο. Ή σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει. 10 Ιανουαρίου 2015 Διεθνιστική Κομμουνιστική Τάση (ICT)