Ι σ τ ο ρ ί ε ς π ο υ ζ ε ι ς δ υ ν α τ ά Αλεξάνδρα Μητσιάλη ΜΠΑΛΑ ΜΠΑΛΑΡΙΝΑ Εικόνες: Κατερίνα Χαδουλού
Ο σχεδόν πρώτος Τον παρακολουθούσε να μιλάει όρθιος μπροστά στον πίνακα εξηγώντας στη δασκάλα τους πώς σκέφτηκε για να λύσει τη δύσκολη άσκηση των μαθηματικών που είχαν για το σπίτι. Τον παρατηρούσε κι ένα καβουράκι άρχισε πάλι να δοκιμάζει τις δαγκάνες του στο στομάχι της. Ήταν ψηλός κι αδύνατος, φορούσε φόρμα γυμναστικής, όπως πάντα, και μιλούσε σαν πολυβόλο. Τον κοίταζε και μια παράξενη ένταση την έκανε να νιώθει όλο της το κορμί τεντωμένο, όπως όταν το έστηνε για τις πιρουέτες και τις αραμπέσκ του μπαλέτου, ετοιμοπόλεμη. Τον αντιπαθούσε. Ναι, τον αντιπαθούσε. Αν 11
γύριζε προς το μέρος της και τύχαινε τα μάτια του να πέσουν πάνω στα δικά της, ήταν σίγουρη ότι θα έβλεπε σπίθες αντιπάθειας να πετάγονται από μέσα τους. Σπίθες που αν τον έφταναν θα μπορούσαν να τον τσουρουφλίσουν. Κι η αντιπάθειά της μεγάλωνε όσο μεγάλωνε το χαμόγελο 12
της δασκάλας, που κοίταζε τον μαθητή της με θαυμασμό. Ο Μάριος ήταν ο πρώτος στην τάξη. Πρώτος στα μαθήματα, σε όλα τα μαθήματα, χωρίς καμιά εξαίρεση. Ήταν πρώτος και συμπεριφερόταν σαν μοναδικός. Συμπεριφερόταν σαν να μην υπήρχε χώρος για κανέναν άλλο μέσα στην τάξη. Σαν η τάξη, η δασκάλα, το σχολείο να ήταν φτιαγμένα μόνο γι αυτόν. Δεν άφηνε ευκαιρία να μη δείξει ότι όλοι οι άλλοι ήταν λιγότερο διαβασμένοι, πιο αργοί και ότι έκαναν ανόητα λάθη, που πάντα πεταγόταν εκείνος, ο έξυπνος, να τα διορθώσει, χωρίς εννοείται ποτέ να σηκώνει το χέρι του. Στα αθλήματα, όμως, ο Μάριος ήταν σχεδόν πρώτος. Σχεδόν, γιατί η Τζούλυ πολλές φορές τον άφηνε δεύτερο. Συχνά έβγαινε πρώτη στους δρόμους ταχύτητας και στους δρόμους αντοχής. Στην εκκίνηση ήδη η τάξη είχε χωριστεί στα δύο. Σ εκείνους που υποστήριζαν την Τζούλυ και σ εκείνους που υποστήριζαν τον Μάριο. Από τη μια τα κορίτσια και από την άλλη τ αγόρια. Όλα, εκτός από τον Κωνσταντίνο. Εκείνος πάντα υποστήριζε την Τζούλυ. 13
Τζουλιάκια τον φώναζαν τ αγόρια και πρώτος απ όλους, ποιος άλλος, ο Μάριος. Η Τζούλυ, όμως, δεν ήταν μονάχα δυνατή δρομέας. Δεν ήταν μόνο τα πόδια της που χτυπούσαν με δύναμη στη γη και την εκσφενδόνιζαν, έτσι που προλάβαινες να δεις μόνο την ξανθιά αλογοουρά της να ανεμίζει ασυγκράτητη μέχρι το άπειρο κι ακόμα παραπέρα. Η Τζούλυ έπαιζε πολύ καλά βόλεϊ, μπάσκετ και ποδόσφαιρο. Δεν ήταν το μόνο κορίτσι, βέβαια, που έπαιζε ποδόσφαιρο. Ήταν όμως το μοναδικό που κατέβαινε κοντρολάροντας την μπάλα τόσο επιδέξια, που από τα πόδια της δύσκολα κατάφερνε κανείς να την κλέψει. Ήταν το μοναδικό κορίτσι που πηδούσε σαν κατσίκι δεξιά κι αριστερά μαρκάροντας τόσο πετυχημένα τον αντίπαλο. Που έκανε τάκλιν, χωρίς να φοβάται να συρθεί στο έδαφος για να δώσει την πονηρή πάσα στον συμπαίκτη και να μπει το γκολ. Που τρίπλαρε ακόμα και τον Μάριο, που όλοι παραδέχονταν πως ήταν πρώτος παίχτης, σχεδόν αχτύπητος. Ίσως γι αυτό ο Μάριος της φώναζε, κάθε που πήγαιναν να χωριστούν σε ομάδες για να παίξουν ποδόσφαιρο την ώρα της γυμναστικής, εκείνο 14
15
το: «Δεν πας καλύτερα να χορέψεις τη Λίμνη των Κύκνων σου;». Και η Τζούλυ ένιωθε το ειρωνικό του ύφος να εκτοξεύει το αίμα πάνω από το κεφάλι της. Κι αν τα παιδιά μπορούσαν να κοιτάξουν εκεί ψηλά, θα έβλεπαν ένα σιντριβάνι θυμωμένο αίμα να πετάγεται προς κάθε κατεύθυνση. Η Τζούλυ έκανε πως ψάχνει κάτι, ίσως μια γομολάστιχα, ένα μολύβι ή ένα στιλό στην κασετίνα της, την ώρα που ο Μάριος επέστρεφε από τον πίνακα για να καθίσει ένα θρανίο πιο μπροστά, στη σειρά που έβλεπε το παράθυρο. Δεν ήθελε με τίποτα να συναντήσει τη ματιά του. 16
17
Ι σ τ ο ρ ί ε ς π ο υ ζ ε ι ς δ υ ν α τ ά Η ξανθιά αλογοουρά της Τζούλυ πότε δένεται σφιχτά και πειθαρχημένα σε έναν κότσο μπαλέτου έτοιμο για πιρουέτες και αραμπέσκ, πότε ανεμίζει στην αυλή του σχολείου ανάμεσα στ αγόρια που παίζουν ποδόσφαιρο και αγωνίζονται να βάλουν γκολ. Ένας φιλικός ποδοσφαιρικός αγώνας κι ένα ανοιχτό μάθημα στη σχολή χορού. Μπορεί, όμως, η Τζούλυ να συνδυάσει και τα δύο; Και κυρίως υπάρχει τρόπος ν αντιμετωπίσει τις ειρωνείες του Μάριου και την εξυπνακίστικη συμπεριφορά του που τόσο πολύ τη θυμώνουν; Μια σειρά που απευθύνεται σε όσους αποδέχονται τη δική τους διαφορετικότητα αλλά και των άλλων, σε όσους θέλουν να ανήκουν κάπου ή απλά να εκφραστούν, αλλά κυρίως σ εκείνους που θέλουν να ζουν δυνατά. ISBN: 978-618-03-0467-1 από 10 ετών ΒΟΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ 80467