Ομιλία στην 73 η επέτειο από τη μάχη της Ηλεκτρικής, Κερατσίνι,

Ομιλία στην 73 η επέτειο από τη μάχη της Ηλεκτρικής, Κερατσίνι, 15.10.2017 «Στην μπάντα εσείς που δεν έχετε αντίχειρα, εσείς που με τα στόματα των κανονιών βυζαίνετε τον κόσμο, εσείς που δίχως χέρια αρμέγετε χρυσάφι από τους τάφους μας. Στην μπάντα, Τζον. Στην μπάντα, Τομ. Περνάει ο λαός. Περνάνε οι γειτονιές της Αθήνας. Περνάνε οι γειτονιές του κόσμου. ΚΚΕ, ΚΚΕ. Περνάει και πάλι η λευτεριά στους δρόμους της Αθήνας. ΚΚΕ, ΚΚΕ». Στους στίχους του κομμουνιστή ποιητή Γιάννη Ρίτσου, καταγράφεται η ορμή και η θέληση του λαού της Αθήνας και του Πειραιά μετά την απελευθέρωση του Οκτώβρη του 1944. Αποτυπώνεται η πίστη στον αγώνα της εργατικής τάξης και του λαού στο θρίαμβο του απέναντι στους εκμεταλλευτές και στους εγγλέζους ιμπεριαλιστές που ήρθαν με τα όπλα να επιβάλουν την εξουσία των αστών, αυτών «που αρμέγουν το χρυσάφι». Καταγράφει την πρωτοπορία του λαού, την εμπροσθοφυλακή της εργατικής τάξης, το ΚΚΕ που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα για τη λευτεριά. Η ευθεία γραμμή με την οποία ο ποιητής συνδέει τη λευτεριά με το ΚΚΕ δεν αποτυπώνει παρά ό,τι οι κομμουνιστές κατέκτησαν με αίμα και θυσία την περίοδο της κατοχής και αναδείχτηκαν ως η πολιτική πρωτοπορία της πάλης του λαού. Για μια ζωή καλύτερη, για μια ζωή χωρίς πόλεμο και εκμετάλλευση, για μια ζωή που εμπνεόταν από τα ιδανικά του Σοβιετικού λαού και της άφταστης ηρωικής πορείας του στον πόλεμο με το φασιστικό και ναζιστικό τέρας. Η πλατιά λαϊκή συσπείρωση και στράτευση με το ΚΚΕ δεν αποτύπωνε παρά τον πόθο μιας καλύτερης ζωής πολύ μακριά και πέρα απ ότι είχε ζήσει έως τότε ο λαός μας την περίοδο της κατοχής, την περίοδο της μεταξικής δικτατορίας και πιο πριν την περίοδο του μεσοπολέμου που η φτώχεια και η εκμετάλλευση μαύριζε επίσης τη ζωή του εργαζόμενου λαού. 1

Ναι, τέτοια ήταν η περίοδος του Οκτώβρη του 1944. Περίοδος επαναστατικής κατάστασης. Όπου ο εργαζόμενος λαός δεν ήθελε να κυβερνιέται όπως πριν, όπου ποθούσε κοινωνική απελευθέρωση, δικαιοσύνη, ελευθερία, λαοκρατία. Ήταν συσπειρωμένος στο ΚΚΕ και στο ΕΑΜ, ήταν ένοπλος, συγκροτώντας έναν αληθινό εργατολαϊκό στρατό, τον ΕΛΑΣ. Στα περισσότερα εργοστάσια της Αθήνας και του Πειραιά υπήρχαν οργανώσεις του ΚΚΕ, του ΕΑΜ έως και ένοπλες εργατικές φρουρές του ΕΛΑΣ. Ακριβώς όπως συνέβηκε και στο εργοστάσιο της Ηλεκτρικής. Από την άλλη τα αστικά κόμματα βρίσκονταν σε μεγάλη ανυποληψία. Η αστική εξουσία δεν ήταν εδραιωμένη, ο κρατικός μηχανισμός δε μπορούσε να λειτουργήσει, τα αστικά κόμματα δε μπορούσαν να πατήσουν το πόδι τους στην Ελλάδα χωρίς την άδεια του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Παρά τους απαράδεκτους συμβιβασμούς της κυβέρνησης του βουνού, το κύρος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ ήταν πολύ υψηλό. Παρά το γεγονός ότι τα αστικά κόμματα και οι Άγγλοι, ήδη από το 1943 επιδιώκουν να συγκροτήσουν ένοπλα αστικά τμήματα δεν μπόρεσαν παρά να εξοπλίσουν ορισμένες ελάχιστες δυνάμεις στην ύπαιθρο όπως τον ΕΔΕΣ και τα τμήματα των ταγματασφαλιτών στις πόλεις, δηλαδή των συνεργατών των ναζί. Το ΚΚΕ με τους απαράδεκτους συμβιβασμούς και τη στρατηγική της εθνικής ενότητας που είχε εκείνη την περίοδο δεν μπόρεσε να κορυφώσει την ένοπλη αντίσταση του λαού ως την ανατροπή της αστικής εξουσίας. Το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ δε συγκέντρωσαν τα πιο αξιόμαχα και μπαρουτοκαπνισμένα τμήματά του στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις ώστε να προχωρήσουν στην οργάνωση εργατικών συμβουλίων στους χώρους δουλειάς και στον γενικευμένο αφοπλισμό των σκόρπιων αστικών δυνάμεων καταστολής που είχαν παραμείνει. Να καταλάβουν όλους τους κρατισμούς οργανισμούς, τις τράπεζες και τις υπηρεσίες που ήταν απαραίτητες για την εδραίωση της εξουσίας της εργατικής τάξης. Το ΚΚΕ δε διαχωρίστηκε έγκαιρα από σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις μέσα στο ΕΑΜ που κρατούσαν στάση συνθηκολόγησης και συμβιβασμού με την αστική τάξη. Δεν αξιοποίησε τη μεγάλη στρατιά των 400.000 μελών του Κόμματος για να περάσει 2

εργατικά και επαναστατικά συνθήματα, να ζυμώσει την επαναστατική ανατροπή. Παρά το θετικό συσχετισμό παρέδωσε επί της ουσίας την εξουσία στους αστούς και με τη συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΕΑΜ στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Αναζωπύρωσε αυταπάτες και προσδοκίες μέσα στο λαό για δήθεν «ομαλές εξελίξεις» και «συμφιλίωση». Ανεξάρτητα από το αν το ΚΚΕ δε μπόρεσε να μετατρέψει τον πόθο του λαού για κοινωνική απελευθέρωση σε σαφή πολιτική διέξοδο και ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, δεν αναιρείται σε καμιά περίπτωση η μεγάλη αλήθεια. Ότι το ΚΚΕ αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης, τον οργανωτή, τη ψυχή της αντίστασης στο φασιστικό ζυγό και στους ντόπιους συνεργάτες του. Ότι την περίοδο 1940 1944 γράφτηκαν άφταστες σελίδες ηρωισμού, που εμπνέουν τους κομμουνιστές, εμπνέουν τους αγώνες του σήμερα και του αύριο. Το ΚΚΕ υλοποίησε το ταξικό και διεθνιστικό του καθήκον στην πάλη της εργατικής τάξης ενάντιο στο φασισμό και μετέπειτα στους ντόπιους και ξένους ιμπεριαλιστές. Ενάντια στην αστική τάξη στην Ελλάδα που με τη βοήθεια των άγγλων και των αμερικανών ιμπεριαλιστών, επέβαλαν με τη δύναμη των όπλων την καπιταλιστική εξουσία. Γράφτηκαν νέες σελίδες ηρωισμού με την πάλη του Δεκέμβρη και την ηρωική δράση του ΔΣΕ. 73 χρόνια πέρασαν από την ηρωική μάχη του ΕΛΑΣ στην Ηλεκτρική, ενταγμένη στο συνολικό σχέδιο του ΚΚΕ και του ΕΛΑΣ για την απελευθέρωση της Αθήνας και του Πειραιά. Αποτείνουμε φόρο τιμής στους ηρωικές μαχητές του ΕΛΑΣ, στους δοξασμένους νεκρούς της τάξης μας. Για το ΚΚΕ, για τις οργανώσεις της ΠΕΑΕΑ και του ΔΣΕ, τέτοιες εκδηλώσεις δεν είναι μνημόσυνα. Είναι εκδηλώσεις απόδοσης των πραγματικών τιμών που αξίζουν σε τέτοιες θυσίες. Είναι εκδηλώσεις ανανέωσης των δεσμών και της απόφασης μας να παλέψουμε για την κοινωνική απελευθέρωση και την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Είναι εκδηλώσεις που μας βοηθούν να μετατρέπουμε την πείρα και τα διδάγματα της ταξικής πάλης, της ιστορίας του Κόμματος μας σε δύναμη για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο. Για τους αγώνες της ανασύνταξης του εργατικής κινήματος και της οικοδόμησης 3

της κοινωνικής συμμαχίας που θα ανοίξουν το δρόμο της ρήξης και της ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλιακών ομίλων. Συντρόφισσες και σύντροφοι, Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ επιδιώκει τούτες τις ημέρες να περάσει σε μια μεγάλη ιδεολογική και πολιτική αντεπίθεση για το περιεχόμενο και τους στόχους της αντίστασης του λαού μας την περίοδο της κατοχής. Επιδιώκει όχι μόνο να εξαφανίσει το ρόλο του ΚΚΕ και του ΕΑΜ αλλά να φέρει την ιστορία του λαού μας στα μέτρα της σοσιαλδημοκρατίας. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια που ζούμε κάτι τέτοιο. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το ΠΑΣΟΚ με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και το στήσιμο μνημείων επιδίωξε να δώσει αριστερό και προοδευτικό άλλοθι στην αντιλαϊκή του πολιτική. Να καλλιεργήσει αυταπάτες και να χαϊδέψει αυτιά πλατιών εργατικών και λαϊκών στρωμάτων που συγκινούνταν και κινητοποιούνταν από την ηρωική αντίσταση του λαού την περίοδο της κατοχής, του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Έτσι και σήμερα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να συσκοτίσει την αντιλαϊκή της πολιτική ενισχύοντας την γραμμή της εθνικής ενότητας και της κοινωνικής συνεργασίας. Επιδιώκει να υποτάξει τη θέληση και τις προσδοκίες του ελληνικού λαού στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, στη δράση των επιχειρηματικών ομίλων για την αύξηση της κερδοφορίας τους και την ένταση της εκμετάλλευσης. Για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αυτό που μεγαλούργησε στην αντίσταση ήταν το «όλοι μαζί», ήταν η περιβόητη εθνική ενότητα που την εννοούν ως ταξική συνεργασία, ως υποταγή της θέλησης και των συμφερόντων της εργατικής τάξης στη θέληση και στα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις εκδηλώσεις «Αθήνα πόλη ελεύθερη» επιχειρεί μια μεγάλη τέτοια ιδεολογική χειραγώγηση. Τι σχέση όμως έχει η λαϊκή ενότητα και η συσπείρωση εκατοντάδων χιλιάδων λαού στο ΚΚΕ, στο ΕΑΜ και στον ΕΛΑΣ με την ταξική συνεργασία; Τι σχέση έχει η ηρωική δράση του κάθε απλού λαϊκού ανθρώπου που στρατεύτηκε στα ιδανικά της λαοκρατίας ανεξάρτητα την πολιτική ένταξη που είχε πριν, με τους μαυραγορίτες, τους βιομήχανους και τους εφοπλιστές που συνέχιζαν να θησαυρίζουν ενώ ο λαός πέθαινε κυριολεχτικά 4

από την πείνα και τις κακουχίες; Τι σχέση έχει ο αγώνας του ΚΚΕ με τα αστικά κόμματα που είτε αρνήθηκαν τον πόλεμο ενάντια στον κατακτητή είτε την κοπάνησαν με το βασιλιά στη Μέση Ανατολή μαζί με το χρυσό, αφήνοντας το λαό στην τύχη του; Μήπως είναι διαφορετική η στάση της Δημοτικής Αρχής του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας; Δε θα βρείτε λέξη στο μήνυμα του δημάρχου για την επέτειο της μάχης της Ηλεκτρικής για το ΚΚΕ και τον ΕΛΑΣ. Αλήθεια ποιος έδωσε τις μάχες για τη διάσωση του Πειραιά; Ποιος έσωσε το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής; Ποιος οργάνωσε τον πειραιώτικο λαό στο ΕΑΜ, στον ΕΛΑΣ, στην ΕΠΟΝ, στην Αλληλεγγύη; Ποιος έσωσε το λαό μας από την πείνα; Ποιος λευτέρωσε τούτα τα χώματα; Το ΚΚΕ! Δε χωρά στα μηνύματα περί «εθνικής ενότητας» το γεγονός ότι τα ελληνικές αστικές δυνάμεις και οι Άγγλοι ήθελαν οι Γερμανοί να φύγουν ατουφέκιστοι και κωλυσιεργούσαν συστηματικά την οργάνωση της αντίστασης στον Πειραιά που το βάρος της σήκωσε αποκλειστικά το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ. Αυτά τα γεγονότα δε χωρούν στα δήθεν αριστερά και προοδευτικά μηνύματα της δημοτικής αρχής. Πάνε κόντρα στην πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκει να απονευρώσει την Αντίσταση από το ταξικό της περιεχόμενο και να αποκρύψει τον πρωτοπόρο ρόλο του Κόμματος της εργατικής τάξης. Απουσιάζει παντελώς από αυτές τις εκδηλώσεις της κυβέρνησης ο ρόλος της αστικής τάξης που είτε συνεργάστηκε με τους ναζί κατακτητές, είτε κράτησε στάση αναμονής, είτε όπως είπαμε την κοπάνησε για τη Μέση Ανατολή. Σε κάθε περίπτωση όμως προετοιμάζονταν αταλάντευτα για την επόμενη ημέρα της απελευθέρωσης. Γι αυτό συγκρότησε τα τάγματα ασφαλείας. Γι αυτό αξιοποίησε αυτά τα τμήματα μαζί με τη χωροφυλακή και την αστυνομία που οι γερμανοί άφησαν άθικτη από την περίοδο Μέταξα και τους πραιτοριανούς της ορεινής ταξιαρχίας στην καταστολή του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Η αστική τάξη για να εδραιώσει την κυριαρχία της ήταν αποφασισμένη, είτε με το μαστίγιο, είτε με το καρότο. Και μαζί με την προετοιμασία για την ένοπλη καταστολή του 5

εργατικού κινήματος, γα την οποία δε σταμάτησε ποτέ, πίεζε συνεχώς το ΚΚΕ και το ΕΑΜ σε συμβιβασμό. Η αντίσταση ξεκίνησε από μια χούφτα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ που απέδρασαν από τις φυλακές του δικτάτορα Μεταξά αμέσως μετά την εισβολή των ναζιστικών στρατευμάτων και εξελίχθηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα αντιστασιακά κινήματα της Ευρώπης. Ο ένοπλος αγώνας των ΕΑΜ ΕΛΑΣ αναπτύχθηκε και μεγαλούργησε κάτω από τους ανεκπλήρωτους πόθους του λαού μας. Το σύνθημα «Λαοκρατία», ανεξάρτητα από το ασαφές περιεχόμενό του, δονούσε τα ποτάμια λαού που ξεχύνονταν στους δρόμους με τις σημαίες του ΚΚΕ και του ΕΑΜ τις ημέρες της απελευθέρωσης. Η αντίσταση των ΕΑΜ ΕΛΑΣ μεγαλούργησε κάτω από την καθοδήγηση και την οργανωτική ανάπτυξη του ΚΚΕ, κάτω από την τεράστια επίδραση της ηρωικής επέλασης του κόκκινου στρατού που καθοδηγούταν από το Κόμμα των μπολσεβίκων και το Στάλιν. Τα στρατηγικά αδιέξοδα του ΚΚΕ της εποχή εκείνης και η λογική των σταδίων που είχε υιοθετήσει για να φτάσει η πάλη του λαού ως τον Σοσιαλισμό ήταν αυτά που τα στοιχεία που οδήγησαν σε απαράδεκτους συμβιβασμούς και στην ήττα του εργατικού κινήματος. Στο σύνολό τους, εκείνη την περίοδο, στην καπιταλιστική δύση τα ΚΚ δε διαμόρφωσαν στρατηγική μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου ή του απελευθερωτικού αγώνα σε πάλη για την κατάκτηση της εξουσίας. H στρατηγική του κομμουνιστικού κινήματος δεν αξιοποίησε το γεγονός ότι η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας περιεχόταν στον αντιφασιστικό - απελευθερωτικό χαρακτήρα του ένοπλου αγώνα για μια σειρά χώρες, ώστε να θέσει στην ημερήσια διάταξη το πρόβλημα της εξουσίας, αφού ο σοσιαλισμός και η κομμουνιστική προοπτική αποτελούν τη μόνη εναλλακτική λύση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αυτές όμως οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ σήμερα καμία σχέση δεν έχουν με τη λαθολογία. Οι εκτιμήσεις αυτές γίνονται από την σκοπιά την υπεράσπισης της ιστορικής αλήθειας, της ταξικής αλήθειας, της επαναστατικής αναγνώρισης λαθών και αδυναμιών ώστε να διορθώνουν και να γίνουν δύναμη για την κλιμάκωση της ταξικής πάλης. 6

Το ΚΚΕ ποτέ δεν πέρασε στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ούτε ποτέ ανεχτήκαμε την αναθεώρηση της ιστορίας, την γραμμή των «ίσων αποστάσεων» και της εξίσωσης του θύτη με το θύμα. Δε θα ανεχτούμε για παράδειγμα τις λογικές που θέλουν να παρουσιάσουν τους ταγματασφαλίτες ως τμήματα άμυνας απέναντι στην δήθεν κομμουνιστική βαρβαρότητα. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε οι συνεργάτες των ναζί, αυτοί που ευθύνονται για χιλιάδες δολοφονίες, βιασμούς και ληστείες να «αγιαστούν» από την αστική πολιτική. Η αστική τάξη και τα κόμματα της, από τους σοσιαλδημοκράτες του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τους φασίστες της Χρυσής Αυγής δε μπορούν να συγχωρήσουν το ΚΚΕ. Όποτε είναι απαραίτητο ξερνούν εμετικό αντικομμουνισμό συναγωνιζόμενοι τους φασίστες εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, τους απόγονους των ναζί και των ταγματασφαλιτών. Αυτών που ακόμα αιμορραγούν από την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο μπηγμένη στην καρδιά του φασισμού, στο ραιχσταγκ. Προσπαθούν να παρουσιάσουν το ΚΚ παρωχημένο, την κομμουνιστική ιδεολογία ξεπερασμένη. Δεν ομολογούν όμως παρά τους πιο μύχιους φόβους τους. Δε μπορούν να χωνέψουν ότι δεν υπογράφει το ΚΚΕ δήλωση μετανοίας, ότι δε μπορούν να το βάλουν στο χέρι. Δε μπορούν να συγχωρέσουν στο ΚΚΕ την αταλάντευτη υπεράσπιση του Σοσιαλισμού του 20 ου αιώνα, την αταλάντευτη υπεράσπιση της ιστορίας του εργατικού και λαϊκού κινήματος της Ελλάδας, την αταλάντευτη στάση του ως κόμμα επαναστατικό να αντιπαλεύει κάθε οπισθοδρόμηση και κάθε συμβιβασμό με την αστική τάξη και τα κόμματα της. Δε συγχωρούν ότι το ΚΚΕ αγωνίζεται καθημερινά για την κοινωνική πρόοδο και το Σοσιαλισμό. Συντρόφισσες και σύντροφοι, Η ύπαρξη και η δράση του ΚΚΕ χαλά την σούπα του ΣΥΡΙΖΑ. Χαλά την προσπάθεια που κάνει να διαμορφώσει προφίλ αριστερής και προοδευτικής δύναμης. Έτσι είναι. Έχει πείρα. Όταν την περίοδο που διεκδικούσε να γίνει κυβέρνηση μόνο το ΚΚΕ με συνέπεια ξεσκέπαζε το βρώμικο ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ, τον παρουσίαζε ως αυτό που πραγματικά είναι, μια αστική σοσιαλδημοκρατική δύναμη. Οι βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές που εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ οι αντιλαϊκοί νόμοι που ψήφισε τον 7

κατέταξαν πια σε μια καθαρά αντιλαϊκή πολιτική δύναμη για την μεγάλα τμήματα του λαού. Το τελευταίο διάστημα όμως ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπολύει μια νέα προπαγανδιστική εκστρατεία ώστε να πείσει ότι είναι φιλολαϊκή και προοδευτική δύναμη. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ επιδιώκει να διαμορφώσει ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές για την αντίθεση πρόοδος και συντήρηση. Να κρύψει τη συμφωνία της με όλα τα άλλα αστικά κόμματα στην υπεράσπιση της στρατηγικής του κεφαλαίου και στην ανάπτυξη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων και να δυναμώσει την κόντρα της με τη ΝΔ σε δευτερεύοντα ζητήματα. Στρατηγική που υλοποιήθηκε με την ψήφιση 3 μνημονίων και εκατοντάδων αντιλαϊκών νόμων τα τελευταία χρόνια απ όλα τα αστικά κόμματα, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ, το Ποτάμι και άλλους αλλά και με την ουσιαστική στήριξη της Χρυσής Αυγής ανεξάρτητα από τους ελιγμούς που κάνει σε ψηφοφορίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τέτοιους αντιπερισπασμούς που δε διστάζει να τους «ντύνει» με χυδαίο αντικομμουνισμό όταν πρέπει να δώσει διαπιστευτήρια στα αφεντικά, στους καπιταλιστές. Ενώ τσακίζει κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις, ενώ έχει δεσμεύσει τον ελληνικό λαό σε βαριές θυσίες μέχρι το 2060, σε συνέχεια φυσικά της πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, ενώ είναι χωμένους με τα μπούνια στα δολοφονικά σχέδια του ΝΑΤΟ και των ιμπεριαλιστών, ενώ είναι έτοιμος να μας ξαναφορτώσει με τα πυρηνικά των ΗΠΑ, έχει το θράσος και την κυνικότητα να πουλά αριστεροσύνη και προοδευτισμό. Ενώ ματώνει το λαό μας καθημερινά, καλλιεργεί το παραμύθι της δίκαιης ανάπτυξης επιδιώκοντας να ενισχύσει αυταπάτες και προσδοκίες. Την ίδια στιγμή δεν προλαβαίνει να μαζεύει συχαρίκια από την Ε.Ε., τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, το ΣΕΒ και τις άλλες εργοδοτικές οργανώσεις, αποδεικνύοντας ότι έχει οριστεί από το κεφάλαιο για να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Η δίκαιη ανάπτυξη που υπόσχεται η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μετρηθεί ήδη στις ανυπολόγιστες καταστροφές που επέφερε η βύθιση του δεξαμενόπλοιου «ΑΓΙΑ ΖΩΝΗ ΙΙ» και στην πετρελαιοκηλίδα που σάρωσε τις ακτές του Σαρωνικού. Μπορεί να μετρηθεί στην επέκταση της άναρχης δραστηριότητας των 8

εφοπλιστών σε βάρος των ελευθέρων χώρων και της ζωής των κατοίκων του Πειραιά, όπως με το παράδειγμα της OIL ONE. Μπορεί να μετρηθεί στους δεκάδες χιλιάδες ανέργους και ημιαπασχολούμενους που κατοικούν στους δήμους του Πειραιά και οι οποίοι αγωνίζονται μέσα στη φτώχεια και με πολύ μεγάλο κόπο να τα βγάλουν πέρα. Μπορεί να μετρηθεί στους δεκάδες νεκρούς εργάτες και τους σακατεμένους που μετρά η τάξη μας ως αποτέλεσμα της εντατικοποίησης της εργασίας και της έλλειψης μέτρων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς. Μόνο τον τελευταίο μήνα, δυο εργάτες στο λιμάνι του Πειραιά, ένας φορτοεκφορτωτής και ένας οδηγός είναι τα θύματα της εργοδοτικών εγκλημάτων. Αλλά ακόμα και για το χώρο που σήμερα βρισκόμαστε, στο χώρο της ΔΕΗ, η κυβέρνηση δεν κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα. Από τη μια μπορεί να μετατρέπει την 13 η Οκτώβρη σε αργία για τους εργαζόμενους της όμως ήδη είναι σε πλήρη εξέλιξη η ιδιωτικοποίηση της. Βρίσκονται σε εξέλιξη τα παζάρια για τις λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, για τις οποίες θα ξεκινήσει η διαδικασία πώλησης ενώ ανοιχτό παραμένει και το θέμα με τα υδροηλεκτρικά εργοστάσια. Επιπλέον ξεκινούν οι μηχανές είσπραξης των ανεξόφλητων οφειλών προς τη ΔΕΗ, ακόμα και σε φτωχά εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά που είναι ενταγμένα στο κοινωνικό τιμολόγιο. Μέχρι πρόσφατα δεν γίνονταν αποκοπές ρεύματος όσων ήταν ενταγμένοι στο Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο, επιδιώκοντας να ξεκινήσει από εκεί το «ξήλωμα» ακόμα κι αυτού του ελάχιστου και ανεπαρκούς μέτρου προστασίας χιλιάδων λαϊκών νοικοκυριών. Την ίδια στιγμή, θέμα χρόνου είναι η ανακοίνωση από πλευράς ΔΕΗ της δημιουργίας νέων εταιρειών λιανικής με «προίκα» έως και 500.000 πελάτες όλων των κατηγοριών που θα μεταφερθούν στις νέες εταιρείες από τη ΔΕΗ. Το ΚΚΕ πρωταγωνιστεί στην αποκάλυψη της αντιλαϊκής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύοντας τους δυο δρόμους ανάπτυξης που έχει να επιλέξει ο λαός μας. Ο ένας είναι αυτός ο δρόμος που βαδίζει σήμερα, ο δρόμος της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, των πολέμων και της 9

προσφυγιάς όπου οι θυσίες του θα είναι ακόμα περισσότερες και ακόμα πιο επώδυνες. Ο άλλος δρόμος είναι ο δρόμος που προτείνει το ΚΚΕ. Ο δρόμος της οργάνωσης και του αγώνα ενάντια στους μονοπωλιακούς ομίλους και την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι κομμουνιστές παλεύουν με συνέπεια μέσα στο εργατικό κίνημα ώστε να οργανωθεί η αντίσταση και ο αγώνας, να δυναμώσει και να ανασυνταχθεί το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Παλεύουν για ένα εργατικό κίνημα και μια πλατιά κοινωνική συμμαχία που όχι μόνο θα αντισταθεί στην αντιλαϊκή λαίλαπα αλλά θα ανοίξει με τον αγώνα της το δρόμο για ριζικές ανατροπές. Για ρήξη με την εξουσία των καπιταλιστών και αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Για να γίνει πραγματικότητα η Σοσιαλιστική Ελλάδα. Παραμένει φωτεινός ο δρόμος που χάραξε η μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση πριν 100 χρόνια. Ο Δρόμος του ΛΕΝΙΝ και του Κόμματος των Μπολσεβίκων. Ο Σοσιαλισμός είναι αναγκαίος και επίκαιρος. Αυτό έδωσε ολοζώντανα ο Γιάννης Ρίτσος μετά την ήττα του εργατικού κινήματος το Δεκέμβρη: «Θα την φτιάξουμε πάλι την Αθήνα μας, έλα λοιπόν μην κάνεις έτσι. Θα την πάρουμε. Θα χτίσουμε τη σοσιαλιστική Αθήνα. Σκούπισε τα μάτια σου και κείνα τα γράμματα θα τα γράψουμε. Ναι τ' ορκιζόμαστε, μπάρμπα Στάθη Κόκκινα, κατακόκκινα, ναι, στη βρυσούλα σου και σ' όλες τις μάντρες, σ' όλους τους τοίχους, σ' όλο τον ουρανό ΚΚΕ, ΚΚΕ. Σκούπισε τα μάτια σου. ΚΚΕ. Τ' ορκιζόμαστε». ΖΗΤΩ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΑΜ, O ΕΛΑΣ, Η ΕΠΟΝ ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ 10