1 Στην περιοχή της ευρύτερης Καχετίας (Kakheti)- Μια κατ εξοχήν ιστορική οινοπαραγωγική γωνιά του Καυκάσου. ΤουΓεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη Μπαίνουμε στην περιφέρειά της απ τα ανατολικά, ερχόμενοι από το Αζερμπαϊτζάν. Η Καχετία είναι μια ιστορική επαρχία της Ανατολικής Γεωργίας που κατοικείται από τους Καχετιανούς οι οποίοι ομιλούν μια τοπική διάλεκτο της Γεωργίας. Στο βάθος του συννεφιασμένου σήμερα βορρά, η οροσειρά του Μεγάλου Καυκάσου και τα σύνορα με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Προς το τέλος του όγδοου αιώνα ήταν στην ουσία ένα ανεξάρτητο φεουδαρχικό πριγκιπάτο, το οποίο ενσωματώθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο της Γεωργίας στις αρχές του ενδέκατου αιώνα, αλλά για λιγότερο από μία δεκαετία. Μόνο στις αρχές του δωδέκατου αιώνα κατάφερε να την ενσωματώσει με επιτυχία στο βασίλειό του, ο βασιλιάς Δαβίδ ο Χτίστης (1089-1125). Μετά τη διάλυση του Γεωργιανού Βασιλείου, έγινε εκ νέου ανεξάρτητο βασίλειο, γύρω στη δεκαετία του 1460. Στα 1762, το βασίλειο ήταν ενωμένο με το γειτονικό Καρτλί (Kartli), με πρωτεύουσα την πόλη Τελαβί (Telavi), αποδυναμωμένα όμως από τις συχνές περσικές
2 επιθέσεις. Το 1801 τα βασίλεια προσαρτήθηκαν στην τσαρική ρωσική αυτοκρατορία. Ο δέκατος ένατος και εικοστός αιώνας φυσικά είχαν τη σφραγίδα της Σοβιετικής Ένωσης, τουλάχιστον για τη μεγαλύτερη διάρκεια. Διασχίζουμε τις οροσειρές του Καυκάσου, που εκτείνονται ουσιαστικά από την Κασπία έως τη Μαύρη θάλασσα σε μήκος εξακοσίων πενήντα μιλίων, από βορειοδυτικά προς νοτιοανατολικά, περιοχή που βρίσκεται μεταξύ των ηπείρων της Ευρώπης και της Ασίας, ως ένα είδος διαχωριστικής γραμμής ανάμεσά τους, η οποία συχνά αποκαλείται Καυκασία ή Ευρασία. Το αυτοκίνητο περνάει από καταπράσινα χωριά με πλούσια οπωροφόρα δέντρα στις αυλές και τους κήπους τους. Φθινόπωρο με μπόλικη ομίχλη σε περιοχή πεδιάδων, αλλά οι χιονισμένες, ακόμα και τώρα, κορυφές της μεγάλης οροσειράς δεν είναι και πολύ μακρυά. Άσπρες δυσπρόσιτες πλαγιές, όμορφες πλούσιες πεδιάδες, χωράφια καλαμποκιού, σιταριού και αμπελώνες, όλα οργανικά ενσωματωμένα με τα
3 μοναδικά αρχιτεκτονικά μνημεία της Γεωργίας. Συκιές, μουριές, ακακίες και πλατάνια, πολλά τα νερά που έρχονται εδώ όλες τις εποχές από τις πλαγιές του Καυκάσου, που σχηματίζουν αρκετά μικρά ποτάμια που δρομολογούνται ανάμεσα στα χωριά. Λαμβάνοντας όμως υπόψη το ξηρό ηπειρωτικό κλίμα της επαρχίας και τις ενδιάμεσες περιοχές με υποτροπικό και ψυχρό κλίμα, δεν μου κάνει εντύπωση που η περιοχή αποτελεί παράδεισο της αμπελοκαλλιέργειας. Οι αμπελώνες και η κουλτούρα του κρασιού είναι πολύ πλούσια εδώ και βασίζονται σε πανάρχαιες παραδόσεις. Χιλιάδες στρέμματα με αμπέλια, αμέτρητα οινοπαραγωγά εργοστάσια βρίσκονται εδώ γύρω. Ατέλειωτες φυσικά είναι και οι ποικιλίες κρασιού. Υπολογίζεται ότι παράγονται στην ευρύτερη περιοχή περίπου πεντακόσιες ποικιλίες, από τις δύο χιλιάδες συνολικά στον κόσμο. Η Γεωργία υπήρξε αμπελουργική χώρα από την αρχαιότητα. Ήταν εκεί που καλλιεργήθηκαν τα πρώτα σταφύλια. Η γεωγραφική θέση και η ποικιλία
4 των εδαφών της χώρας δημιουργούν τέλειες συνθήκες για την ανάπτυξη της αμπελοκαλλιέργειας και της οινοποίησης.η ιστορία της αμπελουργίας στην Καχετία, ξεκινάει σχεδόν από την έβδομη χιλιετία π. Χ. Ευρήματα ανασκαφών πιστοποιούν με τον καλύτερο τρόπο για άλλη μια φορά ότι η Γεωργία είναι η πατρίδα της αμπέλου. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι και η λέξη Ghvino (κρασί, vin, αμπέλι) έχει γεωργιανή καταγωγή. Από τα δύο χιλιάδες είδη αμπέλου στον κόσμο, πεντακόσια είναι γεωργιανά. Οι αρχαιολόγοι κατόρθωσαν και αποκάλυψαν αρκετάσχετικά αντικείμενα της εποχής του χαλκού. Κατά τη διάρκεια αυτών των αρχαιολογικών ανασκαφών, ήρθαν αβίαστα στο φως χάλκινα δοχεία, τα παλαιότερα πατητήρια, κελάρια κρασιού από πηλό και μέταλλο, καθώς και ποτήρια κρασιού. Τα κύπελλα κρασιού από χρυσό, ασήμι και χαλκό διακοσμημένα με τις πολύτιμες πέτρες και τα στολίδια της αμπέλου προσελκύουν την προσοχή όλων.ακόμα ανακαλύφθηκε το άγαλμα ενός ανθρώπου πότη, που χρονολογείται από τον ένατο με όγδοο αιώνα π. Χ. Υπήρχαν και συνεχίζουν να βρίσκονται πολλά τέτοια πρωτόγονα οινοποιεία στη Γεωργία, στα σπίτια, στις εκκλησίες και τα μοναστήρια της, όπου μπορεί κανείς να δει πατητήρια και κελάρια. Η διάδοση του χριστιανισμού στη Γεωργία σχετίζεται επίσης με την υπόθεση της αμπελουργίας. Η Αγία Νίνα έφτασε στη Γεωργία με τον σταυρό του αμπελιού και αρκετοί ναοί της Γεωργίας είναι σήμερα διακοσμημένοι με στολίδια αμπέλου. Όπως είναι γνωστό, στο κάστρο της ιστορικής πόλης τουnekresi ανακαλύφθηκε ένα κελάρι του τέταρτου αιώνα, ενώ υπολείμματα ενός οινοποιείου βρέθηκαν και στο μοναστήρι τουikalto, ενός μικρού χωριού της ίδιας περιοχής. Φυσικά τα σχετικά ευρήματα δεν εξαντλούνται εδώ, αφού και στον καθεδρικό ναό του Αλαβερντίου (Alaverdi Cathedral) ανακαλύφθηκε ένα αρχαίο κελάρι με σαράντα κβέβρις, δηλαδή μεγάλα δοχεία κρασιού. Το μοναστήρι αυτό, ειδικά, διατηρεί την παράδοση της οινοποιίας μέχρι σήμερα. Στην περιοχή του Κβαρέλι, μια πόλη στα βορειοανατολικά της επαρχίας Καχετίας, στην κοιλάδα Αλαζάνι, κοντά στους πρόποδες του Μεγάλου Καυκάσου, που ήταν η γενέτειρα του Γεωργιανού συγγραφέα Ilia Chavchavadze, υπάρχει ένα μοναδικό αποθετήριο κρασιών που βρίσκεται βαθιά σε μια βραχώδη τοποθεσία. Η συγκεκριμένη περιοχή βρίσκεται στο κέντρο της αμπελουργικής περιοχής της Καχετίας, ενώ η ίδια η πόλη είναι γνωστή για το
5 κρασί Kindzmarauli, μια πολύτιμη κόκκινη ποικιλία.η θερμοκρασία εδώ, σχεδόν σε όλες τις εποχές του χρόνου, βρίσκεται στους 14-16 C, η οποία είναι η τέλεια συνθήκη για την ωρίμανση του κρασιού. Μια κατασκευή από τούβλα του 19ου αιώνα στο κτήμα του Αλέξανδρου Chavchavadze που διακρίνεται για τις ιστορικές και αρχιτεκτονικές ιδιότητές της, στεγάζει μια συλλογή από τα πιο πολύτιμα κρασιά της Καχετίας σήμερα. Οι τουριστικές υποδομές της περιοχής δεν είναι φυσικά ότι το καλύτερο, αλλά οι συνεχείς και συντονισμένες πανταχόθεν προσπάθειες σίγουρα αρχίζουν να αποδίδουν καρπούς. Παραδοσιακοί ξενώνες, μικρά οικογενειακά ξενοδοχεία, κάπου-κάπου λίγο μεγαλύτερα, κάνουν την εμφάνισή τους και γίνονται δημοφιλή, με φόντο πάντοτε τις δυσπρόσιτες οροσειρές του περήφανου Καυκάσου.