Παρουσίαση εργασίας 2014-2015 Τμήμα Β4 Υπ. Εκπαιδευτικός Ε. ΔΑΜΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
Ορισμός Το στρατόπεδο συγκέντρωσης ή στρατόπεδο κράτησης είναι τόπος όπου κρατείται μεγάλος αριθμός ανθρώπων, που εγκλείεται συχνά χωρίς δίκη και με συνοπτικές διαδικασίες.
Τα ναζιστικά στρατόπεδα είναι τα πιο γνωστά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η ύπαρξη τους έχει συνυφανθεί με κάποιες από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας Παύουμε να μιλάμε για στρατόπεδα συγκέντρωσης και αναφερόμαστε για στρατόπεδα εξόντωσης. Πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η Ναζιστική Γερμανία διατηρούσε στρατόπεδα συγκέντρωσης) σε όλη την επικράτεια που βρισκόταν στον έλεγχό της.
Κατά την διάρκεια του πολέμου συναντάμε εκατομμύρια κρατούμενος, μεταξύ των οποίων: Εβραίοι, Πολωνοί,Σοβιετικοί, αιχμάλωτοιπολέμου, ομοφ υλόφιλοι, Τσιγγάνοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά κ.α Τα στρατόπεδα πριν τον πόλεμο. Οι Ναζιστές δημιούργησαν στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα στην Γερμανία, με σκοπό τον εγκλεισμό σε αυτά των πολιτικών κρατουμένων και των ανεπιθύμητων ατόμων.
Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έγιναν σταδιακά οι τόποι όπου όσοι θεωρούνταν εχθροί των Ναζί, είτε θανατώνονταν είτε υποχρεώνονταν σε καταναγκαστική εργασία είτε κρατούνταν σε συνθήκες υποσιτισμού και βασανιστηρίων. Η μεταφορά των κρατουμένων γινόταν συνήθως κάτω από τρομερές συνθήκες Με την έναρξη εφαρμογής του σχεδίου της τελικής λύσης, δημιουργήθηκαν τα λεγόμενα "στρατόπεδα εξόντωσης". Μετά το 1942 πολλά από τα μικρά παραρτήματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης δημιούργησαν νέα εργοστάσια για να τα προμηθεύσουν με δυναμικό καταναγκαστικής εργασίας.
Τα περισσότερα από τα στρατόπεδα αυτά καταστράφηκαν μετά τον πόλεμο, αν και παρέμειναν μερικά (όπως το Νταχάου) ως μόνιμα μνημεία. Κάποια στρατόπεδα συγκέντρωσης τέθηκαν και πάλι σε λειτουργία από τις Σοβιετικές κατοχικές δυνάμεις
Μπέλζεκ Στις αρχές του 1940 οι Γερμανοί δημιούργησαν κοντά στο χωριό Μπέλζεκ της περιοχής του Λούμπλιν μερικά στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, τα οποία επάνδρωσαν με Πολωνοεβραίους κρατούμενους. Στόχος ήταν η κατασκευή οχυρωματικών έργων στην παραμεθόριο με την Σοβιετική Ένωση. Τα στρατόπεδα αυτά διαλύθηκαν τον Οκτώβριο του 1940 [1].
Το Νοέμβριο του 1941 και υπό την αιγίδα των SS και του επικεφαλής της Αστυνομίας της Βαρσοβίας, δημιουργήθηκε στην περιοχή μεταξύ των χωριών Τρέμπλινκα και Μαλκίνια ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, κοντά σε ένα λατομείο χάλικα, με σκοπό την παραγωγή χαλίκων για έργα οχύρωσης. Το στρατόπεδο επανδρώθηκε κυρίως από Εβραίους, αλλά και μη Εβραίους Πολωνούς, τους οποίους οι Γερμανοί κατακτητές θεωρούσαν ότι δεν εργάζονταν όπως έπρεπε για τα συμφέροντα του Ράιχ.
Το Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου ήταν στρατόπεδο συγκέντρωσης τηςναζιστικής Γερμανίας που δημιούργησε η Γκεστάπο, μετά την άνοδο στην εξουσία του Αδόλφου Χίτλερ, το 1933. Το στρατόπεδο κατασκευάστηκε στην πόλη Νταχάου που βρίσκεται κοντά στο Μόναχο. Στο στρατόπεδο αυτό οι Ναζιστέςσυγκέντρωναν και βασάνιζαν, αρχικά τους αντιστασιακούς Γερμανούς και αργότερα αιχμαλώτους κάθε ηλικίας, κυρίωςεβραίους και διάφορες άλλες πληθυσμιακές ομάδες ή μειονότητες από τις χώρες που καταλάμβαναν.
Το στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς (γερμ. Konzentrationslager Auschwitz-Birkenau) ήταν ένα από ταστρατόπεδα συγκέντρωσης της Ναζιστικής Γερμανίας. Τα ερείπια του στρατοπέδου βρίσκονται περίπου 60 km δυτικά της Κρακοβίας, κοντά στην κωμόπολη Όσβιετσιμ (γερμ. Auschwitz).. Τα τρία κύρια στρατόπεδα ήταν: Άουσβιτς Ι Άουσβιτς ΙΙ Μπίρκεναου, στρατόπεδο εξόντωσης. Άουσβιτς ΙΙΙ (Μόνοβιτς), στρατόπεδο εργασίας.
Γκουλάγκ (Σοβιετική Ένωση) Η λέξη Γκουλάγκ στα ρωσικά σημαίνει «Κεντρική Διοίκηση Στρατοπέδου. Παρά την αρχική της σημασία η λέξη αυτή κατέληξε να περιγράφει ολόκληρο το σοβιετικό σύστημα καταναγκαστικών έργων που περιλάμβανε στρατόπεδα συγκέντρωσης, στρατόπεδα επιβολής τιμωρίας, στρατόπεδα ποινικών και πολιτικών κρατουμένων, στρατόπεδα γυναικών, παιδιών και στρατόπεδα μεταγωγών.
UMAP. Η Κούβα είχε μια κουλτούρα, εξ ορισμού τότε, πατριαρχική, ομοφοβική, όπως όλες οι πατριαρχικές κοινωνίες. Εκείνη την εποχή, γενικά ο κόσμος ήταν πατριαρχικός και ομοφοβικός, Στη δεκαετία του 1960, μεταξύ 1965 και 1968, η κουβανική κυβέρνηση ανέπτυξε τις Στρατιωτικές Μονάδες για την ενίσχυση στην παραγωγή, UMAP, όπου οι ομοφυλόφιλοι είχαν ενσωματωθεί με τη βία.
Οι Βρετανοι κατέφυγαν στη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης για ολόκληρο τον άμαχο πληθυσμό, ώστε οι αντάρτες να μη βρίσκουν υποστήριξη και να μη μπορούν να κρυφτούν. Άμεση συνέπεια των συνθηκών διαβίωσης σε αυτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν ο θάνατος περίπου 26.000 αμάχων. Εξίσου σημαντική συνέπεια για το μέλλον της νοτίου Αφρικής ήταν το γεγονός ότι για πρώτη φορά, στα στρατόπεδα αυτά, τα παιδιά των Μπόερς διδάσκονταν την αγγλική γλώσσα.
Χαϊδαρίου Το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Χαϊδαρίου άρχισε να λειτουργεί από τον Σεπτέμβριο του 1943 και σταμάτησε στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1944. Πρόκειται για εγκαταστάσεις στρατώνα που είχε ιδρύσει ο Ιωάννης Μεταξάς. Υπολογίζεται ότι από αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης [2] πέρασαν συνολικά πάνω από 21.000 κρατούμενοι.
Ο Οργανισμός Αναμορφωτηρίων Μακρονήσου (Ο.Α.Μ) ήταν η βραχύβια επίσημη ονομασία του σωφρονιστικού ιδρύματος στη Μακρόνησο το οποίο αποτέλεσεστρατόπεδο συγκέντρωσης και τόπο εξορίας χιλιάδων στρατιωτών και πολιτών που οι αρχές έκριναν ότι έχρηζαν κοινωνικής, πολιτικής ή εθνικής αναμόρφωσης. Λειτούργησε από το 1947 ως το 1958, περίοδος που περιλαμβάνει τον ελληνικό Εμφύλιο Πόλεμο.
Η Γυάρος (και Γιούρα) είναι ένα κυκλαδίτικο νησί του Αιγαίου Πελάγους μεταξύ Άνδρου, Σύρου και Κέας. Χρησιμοποιήθηκε σαν τόπος εξορίας στους ρωμαϊκούς χρόνους αλλά και στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας από το 1947 μέχρι το 1952, από το 1955 μέχρι το 1961 και από το 1967 μέχρι το 1974. Στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, η Γυάρος συνδέθηκε με εποχές πολιτικής καταπίεσης.
ΣΧΕΣΗ ΝΑΖΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η ομάδα μας 3&a half Greeks αποτελείται από τους: Γιάννη Σταύρου, Παναγιώτη Ταμπάκη, Γρηγόρη Τιτογιάν και Χρήστο Χασάπη. Στα πλαίσια της Ερευνητικής Εργασίας κατά το πρώτο τετράμηνο του σχολικού έτους ασχολήθηκε με τη σχέση του ναζισμού και των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Ναζιστική Γερμανία Ο όρος Ναζιστική Γερμανία ή Τρίτο Ράιχ, επίσημο όνομα Γερμανική Αυτοκρατορία (Deutsches Reich) και αργότερα Μείζων Γερμανική Αυτοκρατορία (Groß Deutsches Reich), αναφέρεται στη Γερμανία της περιόδου 1933-1945, κατά την οποία το Ναζιστικό Κόμμα με επικεφαλής τον Αδόλφο Χίτλερ, ήταν στην εξουσία. Η εξωτερική πολιτική που ακολούθησε η Ναζιστική Γερμανία, βασισμένη κυρίως στην έννοια του "ζωτικού χώρου", (Lebensraum), ήταν ανάμεσα στους κύριους λόγους του ξεσπάσματος του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Η Συνθήκη των Βερσαλλιών υπήρξε εξουθενωτική για τη Γερμανία, επιβάλλοντάς της σημαντικές εδαφικές παραχωρήσεις στην Πολωνία και τη Γαλλία, ασφυκτικούς περιορισμούς στις ένοπλες δυνάμεις.
Προπαγάνδα ναζισμού-χίτλερ Oι Ναζί ενορχήστρωσαν μια πελώρια εκστρατεία προπαγάνδας για να εξασφαλίσουν την αφοσίωση και τη συνεργασία του γερμανικού λαού. Κατάλυση δημοκρατίας και μετατροπή της Γερμανίας σε μονοκομματική δικτατορία Το Υπουργείο Προπαγάνδας των Ναζί,υπό τη διεύθυνση του Δρ. Γιόζεφ Γκέμπελς,ασκούσε έλεγχο πάνω σε κάθε μέσο μαζικής επικοινωνίας στη Γερμανία: εφημερίδες, βιβλία, δημόσιες συγκεντρώσεις, τέχνες και ραδιόφωνο. Το βράδυ της 10 Μαΐου 1933, οι Ναζί έκαψαν περισσότερα από 25.000 βιβλία. Τα σχολεία διαδραμάτισαν επίσης σημαντικό ρόλο στην εξάπλωση των ναζιστικών ιδεών μέσω της σύνταξης νέων εγχειριδίων για τη διδασκαλία της τυφλής πειθαρχίας στο κόμμα, της αγάπης για τον Χίτλερ και του αντισημιτισμού. Εντός και εκτός σχολείου, η νεολαία συμμετείχε σε εκδηλώσεις με αφορμή π.χ. τα γενέθλια του Αδόλφου Χίτλερ ή την επέτειο της ανόδου του στην εξουσία.
Βερολίνο, το Υπουργείο Προπαγάνδας. Ιούλιος 1936
Η ίδρυση και η οργάνωση της Γκεστάπο Με την ίδρυση και οργάνωση της Γκεστάπο ο Αδόλφος Χίτλερ φρόντισε να επιβάλλει τις ιδέες του ναζισμού. Η Γκεστάπο, δηλαδή η Μυστική Κρατική αστυνομία της Γερμανίας, είχε ιδρυθεί αρχικά στην Πρωσία, στις 26 Απριλίου του 1933 και πρώτος διοικητής της, ήταν ο Ρούντολφ Ντιλς. Όταν ο Χίτλερ έγινε δικτάτορας, ανέθεσε τη διοίκηση της μυστικής αστυνομίας στον έμπιστό του, Χέρμαν Γκέρινγκ. ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ Έρευνα και εξάλειψή κάθε μορφής αντίδρασης στο καθεστώς του Χίτλερ. Χειραγώγηση των πολιτών, ώστε κανείς να μην παρεκκλίνει της χιτλερικής ιδεολογίας. Αδίστακτη αντιμετώπιση των κομμουνιστών, των Εβραίων, των ομοφυλόφιλων και των αντιναζί Από το 1943 έως το 1945, η Γκεστάπο είχε μετατραπεί σε μια γιγαντιαία τρομοκρατική οργάνωση με περίπου 50.000 μέλη. Εκτός από τη Γερμανία, πράκτορες της Γκεστάπο υπήρχαν σε όλες τις κατεχόμενες χώρες.
S.S. Η Σούτσσταφελ ( Schutzstaffel, που σημαίνει «μοίρα ασφαλείας») ή συντομογραφικά SS (Ες-Ες) από τα αρχικά της γερμανικής λέξης, αποτέλεσε μεγάλη εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση στη Γερμανία, η οποία ήταν η μετεξέλιξη των Ταγμάτων Εφόδου(SA) και λειτουργούσε ως παραστρατιωτικό σκέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών (Ναζιστικού κόμματος, NSDAP). Ευρύτερα γνωστό είναι το μάχιμο παρακλάδι της Schutzstaffel, Waffen-SS. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ Στρατολόγηση αρχικά αποκλειστικά στελεχών αμιγούς αρείας καταγωγής και, παράλληλα, έπρεπε να τρέφουν τυφλή αφοσίωση Αδόλφο Χίτλερ. Κατά τη διάρκεια του πολέμου επιτράπηκε η στρατολόγηση και μη Γερμανών, αρκεί να διαπνέονταν από σφοδρά αντικομουνιστικές απόψεις. Η συμμετοχή μελών των SS σε παράνομες πράξεις (κλοπές, καταχρήσεις δημοσίου χρήματος κ.τ.λ.) τιμωρείτο αυστηρά.
Ίδρυση στρατοπέδων συγκέντρωσης από τους ναζί Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δημιουργήθηκαν ήδη από τις αρχές της Ναζιστικής διακυβέρνησης στη Γερμανία το 1933. Οι Ναζιστές δημιούργησαν στρατόπεδα συγκέντρωσης μέσα στην Γερμανία, πολλά από τα οποία κατασκευάστηκαν από τις τοπικές αρχές, με σκοπό τον εγκλεισμό σε αυτά των πολιτικών κρατουμένων και των ανεπιθύμητων ατόμων. Το 1938 τα Ες-Ες άρχισαν να εκμεταλλεύονται την καταναγκαστική εργασία σε αυτά τα στρατόπεδα με σκοπό το κέρδος. Με την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έγιναν σταδιακά οι τόποι όπου όσοι θεωρούνταν εχθροί των Ναζί, περιλαμβανομένων των Εβραίων και των αιχμαλώτων πολέμου, είτε θανατώνονταν είτε υποχρεώνονταν σε καταναγκαστική εργασία είτε κρατούνταν σε συνθήκες υποσιτισμού και βασανιστηρίων. Σε κάποιες περιπτώσεις τα στρατόπεδα συγκέντρωσης χρησιμοποιούνταν για τον εγκλεισμό σημαντικών κρατουμένων, όπως οι στρατηγοί που ήταν αναμειγμένοι στην απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ της 20ής Ιουλίου 1944.
Ψέματα από τη μεριά του Χίτλερ Ο Αδόλφος Χίτλερ δημιούργησε τους καταπληκτικούς αυτοκινητόδρομους της Γερμανίας. Ο Γκέμπελς και οι λοιποί προπαγανδιστές του Τρίτου Ράιχ, δεν έχαναν ευκαιρία να εκθειάσουν για αυτό το έργο, τον Φύρερ. Επίσης, μέσω των εθνικών οδών μεταφέρονταν οι προμήθειες, τα πυρομαχικά και οι στρατιώτες... Στην πραγματικότητα, τα σχέδια και η κατασκευή του πρώτου τμήματος των δρόμων ξεκίνησαν από τον Δήμαρχο της Κολωνίας και μετέπειτα Καγκελάριου της Γερμανίας, Κόνραντ Αντενάουερ. Ο δρόμος του Αντενάουερ στην Κολωνία ονομάστηκε «επαρχιακός» και οι Ναζί διέδωσαν σε ολόκληρη τη Γερμανία, ότι ο Φύρερ θα κατασκεύαζε για πρώτη φορά τους «δρόμους του μέλλοντος». Η προπαγάνδα υποστήριζε ότι η κατασκευή των δρόμων δημιούργησε τόσες νέες θέσεις εργασίας, που εξάλειψε την ανεργία στη χώρα. Κάτι τέτοιο δεν ίσχυε. Εργάστηκαν ελάχιστοι Γερμανοί στα έργα και σίγουρα δεν μείωσαν σημαντικά το ποσοστό της ανεργίας.
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΕΠΙΖΩΝΤΩΝ Μαρτυρίες Ελλήνων κρατουμένων στο στρατόπεδο των ναζί «Θυμούμαι πως το στρατόπεδο θα είχε 50.000 αιχμαλώτους, έτσι τους υπολόγισα. «Όταν ενώπιον των κρατουμένων εκτελούνταν οι «μικρές» λεγόμενες ποινές, που ήταν 25 50 75 ή 100 βουρδουλιές στον πισινό με συρμάτινο βούρδουλα. «Είμαι μια από τις 16 Ελληνίδες κρατούμενες στο χιτλερικό στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ που επέζησαν.
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ Λόγω της σχολαστικής οργάνωσης και της ανώτερης στρατιωτικής ισχύος του Ναζιστικού κράτους και των υποστηρικτών του, μονάχα λίγοι από τους Εβραίους και τα άλλα θύματα του Ολοκαυτώματος μπόρεσαν να αντισταθούν στις μαζικές δολοφονίες. Υπήρξαν, παρόλα αυτά, πολλές προσπάθειες αντίστασης με τη μια ή την άλλη μορφή. Η μεγαλύτερη προσπάθεια οργανωμένης Εβραϊκής αντίστασης ήταν η εξέγερση του Γκέτο της Βαρσοβίας, το Μάιο-Απρίλιο του 1943, καθώς η τελική φάση των απελάσεων από το γκέτο προς τα στρατόπεδα εξόντωσης ήταν έτοιμη να ξεκινήσει.
Υπήρχαν και Εβραϊκές αντιστασιακές ομάδες σε αρκετές χώρες. Επίσης, Εβραίοι εθελοντές από την Παλαιστίνη, με πιο γνωστή την Χάννα Ζένες, έπεσαν με αλεξίπτωτο στην Ευρώπη, σε μια προσπάθεια να οργανωθεί αντίσταση.
Το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς (Auschwitz) στην Πολωνία ιδρύθηκε από τις κατοχικές αρχές της ναζιστικής Γερμανίας στα μέσα του 1940 στην καρδιά της κατεχόμενης τότε από τους Γερμανούς Ευρώπης. Βρίσκεται στα περίχωρα της πολωνικής πόλης Οσβιέτσιμ (Oswiecim), η οποία είχε μετονομασθεί από το Τρίτο Ράιχ σε Άουσβιτς.
Όλα τα στρατόπεδα του συγκροτήματος Άουσβιτς περικυκλώνονταν με πύργους κατόπτευσης και φράχτες με αγκαθωτά ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα. Απαγορευόταν οποιαδήποτε επαφή των κρατούμενων με τον εξωτερικό κόσμο.
Μετά το 1942 πολλά από τα μικρά παραρτήματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης δημιούργησαν νέα εργοστάσια για να τα προμηθεύσουν με δυναμικό καταναγκαστικής εργασίας. Η IG Farben δημιούργησε μια βιομηχανική μονάδα συνθετικού ελαστικού το 1942 στο Άουσβιτς 3 (Μόνοβιτς) (Monowitz), ενώ άλλα στρατόπεδα στήριξαν εργοστάσια αεροναυπηγικής, ανθρακωρυχεία και εργοστάσια καυσίμων για πυραύλους, ενώ στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Ζάξενχαουζεν είχε την έδρα της η επιχείρηση παραχάραξης χαρτονομισμάτων (Επιχείρηση Μπέρνχαρντ). Οι συνθήκες ήταν απάνθρωπες και οι κρατούμενοι οδηγούνταν συχνά σε θαλάμους αερίων ή εκτελούνταν αν δεν δούλευαν αρκετά γρήγορα.
Κατά τα τέλη του πολέμου τα στρατόπεδα έγιναν τόποι τρομακτικών ιατρικών πειραμάτων. Σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης γίνονταν πειράματα ευγονικής, κατάψυξης κρατουμένων για να προσδιοριστεί πώς επηρέαζε αυτό το φαινόμενο τους πιλότους σε περίπτωση κατάρριψής τους και παραμονής τους σε ψυχρό νερό καθώς και δοκιμές πειραματικών ουσιών και θανατηφόρων φαρμάκων σε κρατουμένους.
Τα κρεματόρια που κατασκευάστηκαν από τις κατοχικές αρχές της ναζιστικής Γερμανίας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης Άουσβιτς - Μπίρκεναου προορίζονταν για την καύση των πτωμάτων των κρατουμένων, κυρίως Εβραίων, οι οποίοι θανατώνονταν προηγουμένως με το δηλητηριώδες αέριο Κυκλώνα Β (Zyklon B) στους παρακείμενους θαλάμους αερίων. Οι άνθρωποι πέθαιναν σε 15-20 λεπτά. Η τέφρα χρησιμοποιούνταν ως λίπασμα ή ως υλικό για να αποξηρανθούν οι γούρνες και τα ποτάμια της περιοχής.
Ειδικές ομάδες κρατουμένων, οι λεγόμενοι «Ζόντερκομάντο» (Sonderkommando), ήταν επιφορτισμένοι, με εντολή της διοίκησης του στρατοπέδου, να εφοδιάζουν τους φούρνους των κρεματορίων με τα πτώματα που μεταφέρονταν από τους θαλάμους αερίων, αφού αφαιρούσαν πρώτα δαχτυλίδια, σκουλαρίκια, χρυσά δόντια κλπ. από τους νεκρούς.
Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 10 εκατομμύρια άνθρωποι εξοντώθηκαν χωρίς οίκτο στα τρομερά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα θύματα αυτά κακοποιήθηκαν, βασανίστηκαν μέχρι θανάτου και βεβηλώθηκαν ακόμη και μετά θάνατον, χρησιμοποιούμενα ως σκλάβοι, πειραματόζωα ή ζώα παραγωγής. Εκτός από τις προσωπικές και ηθικές ταπεινώσεις υποχρεώνονταν να εργάζονται σε συνθήκες δουλείας μέχρι θανάτου σε καταναγκαστικά έργα. Χρησιμοποιούνταν σαν πειραματόζωα για απίστευτα πειράματα όπως αντοχή στην κατάψυξη, αντοχή στην απότομη απόψυξη, αντοχή στο βρασμό, αντοχή σε μεγάλα υψόμετρα, γενετικά πειράματα, τεχνητή στείρωση, αντοχή στην κατάποση θαλασσινού νερού, χορήγηση δηλητηρίων, προσβολή με μολυσματικούς παράγοντες και ασθένειες, δοκιμές μεταμοσχεύσεων, αντοχή στην εισπνοή αερίων κλπ. Εννοείται ότι κάθε πείραμα συνεχίζονταν μέχρι το θάνατο του πειραματόζωου.
Κάπο ονομάζονταν οι τοποθετημένοι από τα SS «ελεγκτές» των κρατουμένων στα στρατόπεδα του θανάτου. Ήταν άνθρωποι αποκτηνωμένοι, χωρίς έλεος, που αποτελούσαν το «βοσκό» σε ένα κοπάδι που οδηγούταν στη σφαγή. Αρχικά επιλέγονταν από ποινικούς κρατουμένους αλλά μετά το 1939 χρησιμοποιήθηκαν και πολιτικοί ή θρησκευτικοί κρατούμενοι. Το κριτήριο επιλογής ήταν πάντα το ίδιο, η απανθρωπιά. Εκτελούσαν το μακάβριο «καθήκον» τους με αμοιβή μερικά τσιγάρα ή αλκοόλ και βέβαια με την ελπίδα ότι η δική τους εκτέλεση θα αργούσε όσο διευκόλυναν το έργο των SS. Οι Κάπο ζούσαν μαζί με τους συγκρατούμενούς τους, φορούσαν τα ίδια ρούχα με τα χαρακτηριστικά του κρατουμένου και ξεχώριζαν από το περιβραχιόνιο που φορούσαν. Σε σχέση με τους υπόλοιπους λάμβαναν μεγαλύτερη ποσότητα φαγητού και πρόσβαση σε συνθήκες στοιχειώδους υγιεινής
Τα σατανικά μυαλά των Ναζί είχαν οργανώσει με επιμέλεια περίπου 70 ιατρικά πειράματα, για να διερευνήσουν διάφορα θέματα που είχαν σχέση με τη βελτίωση των στρατιωτικών συνθηκών, την εκκαθάριση ολόκληρων πληθυσμών, τη δημιουργία της Αρίας φυλής, αλλά και την εκπλήρωση ορισμένων σχιζοφρενικών οραμάτων των αρρωστημένων εγκεφάλων τους. Στα ερευνητικά αυτά προγράμματα εργάστηκαν πάνω από 200 Γερμανοί γιατροί και ερευνητές από μεγάλα πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα της χώρας, τα οποία συγκέντρωναν και ανέλυαν τα αποτελέσματα.
Τεχνικές κατάψυξης - Επιβίωση στο κρύο Τεχνικές Απόψυξης Επιβίωση με μεγάλα ύψη θάλαμος ατμοσφαιρικής πίεσης Μολυσματικοί Παράγοντες Γενετικά πειράματα Μαζικές Στειρώσεις Κατάποση θαλασσινού νερού Χορήγηση δηλητηρίων Επούλωση τραυμάτων Αντιμετώπιση λοιμώξεων Έκθεση σε ουσίες χημικού πολέμου Πειράματα τεχνητήςγονιμοποίησης
ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΑΠΟΨΥΞΗΣ Στις τεχνικές αυτές μελετούνταν οι τρόποι απόψυξης των παγωμένων σωμάτων, ώστε να εφαρμοστούν στο ρωσικό μέτωπο, καθώς και στις περιπτώσεις που οι πιλότοι ή τα πληρώματα των πλοίων κατέληγαν στην παγωμένη θάλασσα μετά την κατάρριψη των αεροπλάνων ή τη βύθιση των πλοίων τους. Οι μέθοδοι απόψυξης δεν υστερούσαν σε τρόμο από αυτές της κατάψυξης: Βύθιση σε ζεστό νερό. Οι κρατούμενοι, αφού πάγωναν σε σημείο απώλειας συνείδησης, βυθίζονταν σε δεξαμενές με ζεστό νερό αυξανόμενης θερμοκρασίας. Οι περισσότεροι πέθαιναν από το σοκ της μεγάλης θερμοκρασιακής αλλαγής. Απόψυξη με ανθρώπινα κορμιά. Οι κρατούμενες γυμνώνονταν και διατάζονταν να αγκαλιάζουν τα παγωμένα θύματα, ώσπου να τα ζεστάνουν με τη θερμότητα του σώματός τους, γεγονός που αποδεικνύονταν τρομερά επώδυνο. Χορήγηση καυτών υγρών. Χορηγούνταν βίαια καυτό νερό, σε κατάσταση βρασμού, με σωλήνες στο στομάχι, την ουροδόχο κύστη και το έντερο. Από αυτό το πείραμα λέγεται ότι δεν επιβίωσε κανένας κρατούμενος.
Στις τεχνικές αυτές μελετούνταν οι τρόποι απόψυξης των παγωμένων σωμάτων, ώστε να εφαρμοστούν στο ρωσικό μέτωπο, καθώς και στις περιπτώσεις που οι πιλότοι ή τα πληρώματα των πλοίων κατέληγαν στην παγωμένη θάλασσα μετά την κατάρριψη των αεροπλάνων ή τη βύθιση των πλοίων τους. Οι μέθοδοι απόψυξης δεν υστερούσαν σε τρόμο από αυτές της κατάψυξης: Βύθιση σε ζεστό νερό. Οι κρατούμενοι, αφού πάγωναν σε σημείο απώλειας συνείδησης, βυθίζονταν σε δεξαμενές με ζεστό νερό αυξανόμενης θερμοκρασίας. Οι περισσότεροι πέθαιναν από το σοκ της μεγάλης θερμοκρασιακής αλλαγής. Απόψυξη με ανθρώπινα κορμιά. Οι κρατούμενες γυμνώνονταν και διατάζονταν να αγκαλιάζουν τα παγωμένα θύματα, ώσπου να τα ζεστάνουν με τη θερμότητα του σώματός τους, γεγονός που αποδεικνύονταν τρομερά επώδυνο. Χορήγηση καυτών υγρών. Χορηγούνταν βίαια καυτό νερό, σε κατάσταση βρασμού, με σωλήνες στο στομάχι, την ουροδόχο κύστη και το έντερο. Από αυτό το πείραμα λέγεται ότι δεν επιβίωσε κανένας κρατούμενος.
Υγιείς κρατούμενοι μολύνονταν από εκχυλίσματα αδένων κουνουπιών και προσβάλλονταν από ελονοσία, ενώ οι Γερμανοί γιατροί με αυτοσχέδιους τρόπους προκαλούσαν σε άλλους φυματίωση, κίτρινο πυρετό, χολέρα, τύφο, ελονοσία, ηπατίτιδα, ευλογιά, διφθερίτιδα ή χολέρα. Σε όλες αυτές τις καταστάσεις δοκιμάζονταν δεκάδες φάρμακα και εμβόλια, τις περισσότερες φορές με θανατηφόρα κατάληξη.
Επιχειρήθηκε η επινόηση μεθόδων μαζικής στείρωσης δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, ώστε να μην μπορούν να τεκνοποιήσουν και να επιμολύνουν, όπως πίστευαν οι Ναζί, την Αρία φυλή. Με διάφορες μεθόδους στειρώθηκαν στη ναζιστική Γερμανία πάνω από 400.000 άτομα, τις περισσότερες φορές με ένεση τοξικών ή καυστικών ουσιών στη μήτρα και τις ωοθήκες, οι οποίες προκαλούσαν τρομερό πόνο και αιμορραγία. Στους άνδρες η στείρωση επιτυγχάνονταν με ακτινοβόληση με μεγάλες δόσεις ακτινών Χ. Σε όλες τις περιπτώσεις τα εσωτερικά και εξωτερικά γεννητικά όργανα αφαιρούνταν βίαια και στέλνονταν στο Βερολίνο για περαιτέρω μελέτη της αποτελεσματικότητας των σαδιστικών αυτών μεθόδων
Πραγματοποιούνταν με απίστευτη αγριότητα, κυρίως σε διδύμους, από τον Γιόζεφ Μένγκελε, γιατρό των ταγμάτων Eς Ες. Είχαν ως στόχο τη μελέτη των γενετικών γνωρισμάτων, τη δημιουργία της Αρίας φυλής και κυρίως την ικανοποίηση της σαδιστικής αλαζονείας του Μένγκελε.
Τα πειράματα σχεδιάζονταν για να μελετηθούν οι τρόποι που θα γινόταν το νερό της θάλασσας πόσιμο, ώστε να χρησιμοποιείται από τα πληρώματα των πλοίων. Για το σκοπό αυτό τα θύματα δεν έτρωγαν τίποτα για πολλές μέρες και στη συνέχεια τους χορηγούνταν με σωλήνα στο στομάχι μεγάλες ποσότητες θαλασσινού νερού, το οποίο περιείχε διάφορες χημικές ουσίες που κάλυπταν τη γεύση του αλατιού. Επίσης, μελετούνταν και καταγράφονταν οι βλάβες που προκαλούνται στον οργανισμό από την κατάποσή του.
Διάφορα δηλητήρια έμπαιναν στις σούπες που έτρωγαν οι κρατούμενοι, χωρίς βέβαια να το γνωρίζουν. Στη συνέχεια όσοι από αυτούς δεν πέθαιναν, τους θανάτωναν με ένεση χλωροφορμίου, ώστε να γίνουν νεκροτομές και να μελετηθεί η έκταση των ζημιών στα εσωτερικά τους όργανα. Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται και τα πειράματα δολοφονίας κρατουμένων με όπλα που περιείχαν δηλητηριασμένες σφαίρες.
Τα θύματα έμπαιναν σε θαλάμους με χημικά αέρια, όπως το φωσγένιο, ώστε να μελετηθεί η έκταση των ζημιών στο εσωτερικό και εξωτερικό του σώματός τους, καθώς και οι τρόποι αποτελεσματικότερης αντιμετώπισής τους. Επίσης, στα σώματα των κρατουμένων μελετούνταν οι ζημιές που προκαλούνταν από το φώσφορο, που ήταν κύριο συστατικό των εμπρηστικών βομβών της εποχής.
Στα συγκεκριμένα πειράματα οι κρατούμενοι μολύνονταν με βακτηρίδια τετάνου, αεριογόνου γάγγραινας και στρεπτόκοκκου. Σε ανοικτές πληγές που δημιουργούνταν, κόβονταν τα γύρω αγγεία, ώστε να αναπαραχθούν με ακρίβεια τα τραύματα στις μάχες, ενώ στα θύματα γίνονταν χειρουργικές επεμβάσεις κάθε είδους. Στις πληγές αυτές ριχνόταν χώμα, πριονίδι και θρύμματα γυαλιού και στη συνέχεια δοκιμάζονταν διάφορες ουσίες για την επούλωση του τραύματος. Για την μελέτη των τραυμάτων, επίσης, άφηναν γυμνούς τους κρατούμενους στις αυλές και στη συνέχεια αμολούσαν πεινασμένα σκυλιά που έσκιζαν τις σάρκες τους. Όταν, μάλιστα, οι πληγές επουλώνονταν, οι γιατροί τις άνοιγαν και πάλι, για να δοκιμάσουν νέα φάρμακα
Πραγματοποιούνταν με σκοπό την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας των συζύγων των Γερμανών αξιωματικών. Στις γυναίκες που επιλέγονταν, οι γιατροί έβαζαν άγνωστο μείγμα σπέρματος και χημικών ουσιών στη μήτρα. Πολλές φορές, η ιατρική ομάδα που εκτελούσε αυτά τα πειράματα, έλεγε ψέματα στις γυναίκες, ότι δηλαδή τους χορηγούσε σπέρμα από ζώα και ότι πρόκειται να αναπτυχθεί μέσα τους ένα τέρας. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν, πολλές φορές, οι γυναίκες που τους ανακοινώνονταν ότι θα συμμετάσχουν στα πειράματα, να αυτοκτονούν με διάφορους τρόπους.
Πολλές γυναίκες, μετά τη μεταφορά τους στα στρατόπεδα, σταμάτησαν να έχουν έμμηνη ρύση, ακόμη και σε μικρές ηλικίες, ενώ αντιμετώπιζαν έντονα συμπτώματα εμμηνόπαυσης. Τα επόμενα χρόνια έγινε γνωστό ότι οι γιατροί έβαζαν στη σούπα τους άγνωστες πειραματικές ουσίες. Επίσης, πολλοί κρατούμενοι προσβλήθηκαν από ασθένειες που δεν μπορούσαν να διαγνωστούν, ακόμη και πολλά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου, γεγονός που αποδίδεται στις ουσίες που έλαβαν με το φαγητό ή με τις δεκάδες ενέσεις που γινόταν πολλά σημεία του σώματός τους.
Επίλογος Συνοψίζοντας θα λέγαμε πως τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης διαφοροποιούνται από άλλες περιπτώσεις μαζικής εξόντωσης κι αυτό γιατί αποτελούν μία εκ προθέσεως σχολαστικά σχεδιασμένη προσπάθεια για ολοκληρωτική εξόντωση εθνοτήτων στόχων. Αυτοί που τα εμπνεύστηκαν ήθελαν να δημιουργήσουν μια καλύτερη ράτσα μέσω της εξόντωσης όσων θεωρούσαν «άχρηστους».χρησιμοποίησαν όλους τους πόρους και την τεχνολογία για να είναι αποτελεσματικό το σχέδιό τους. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε όλες τις περιοχές που κατείχαν οι Ναζί, που σήμερα αποτελούν 35 ευρωπαϊκές χώρες και σε αυτά χρησιμοποιήθηκε απίστευτη αγριότητα. Αν και τα ναζιστικά στρατόπεδα έχουν αφήσει ανοικτές πληγές και δεν έχει σβηστεί από τις μνήμες κανενός η βία και απανθρωπιά εντούτοις δεν έχουν εκλείψει τέτοια φαινόμενα ως τις μέρες μας, πράγμα που μας προβληματίζει και μας κάνει να σκεφτόμαστε πως δυστυχώς ο άνθρωπος συχνά δεν διδάσκεται από τα λάθη του.