ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΤΟ ΑΠΘ

ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΣΤΟ ΑΠΘ Οι εργολαβίες αποτέλεσαν ήδη από τη δεκαετία του 1990 μείζον πρόβλημα για το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ο ολοένα αυξανόμενος αριθμός των εργαζομένων σε αυτές και το ιδιαίτερα υψηλό τους κόστος (45% του προϋπολογισμού το 2010) καθιστούσε μη βιώσιμη τη λειτουργία του Ιδρύματος την περίοδο της κρίσης, ενώ παράλληλα γεννούσε και σημαντικά ζητήματα νομιμότητας. Το ΑΠΘ είναι το μοναδικό ΑΕΙ που αναθέτει το σύνολο σχεδόν των υπηρεσιών καθαριότητας, φύλαξης και συντήρησης σε εργολαβικές εταιρείες στερούμενο εναλλακτικών λύσεων. Το γεγονός αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από το 1985 και μετά δεν δόθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας σχεδόν ποτέ νέες θέσεις μόνιμου προσωπικού των αντίστοιχων κατηγοριών και έτσι οι Πρυτανικές Αρχές διαχρονικά κάλυπταν τις ανάγκες με νέους εργολαβικούς εργαζομένους. Από την πρώτη στιγμή που αναλάβαμε τη Διοίκηση του Ιδρύματος προτεραιότητα μας ήταν η οριστική επίλυση του προβλήματος. Το Σεπτέμβριο του 2010 στο ΑΠΘ βρίσκονταν ήδη σε εξέλιξη οι εξής εργολαβίες: 1. Εργολαβία Φύλαξης με 260 εργαζόμενους, ημερομηνία ολοκλήρωσης 1/5/2012 και δικαίωμα παράτασης για ένα χρόνο και ετήσιο κόστος 8.632.931 ευρώ. 2. Εργολαβία συντήρησης κτιριακών εγκαταστάσεων με 50 εργαζόμενους και συνολικό ετήσιο κόστος 2.262.310 ευρώ. 3. Εργολαβία συντήρησης κήπων και πρασίνου με 25 εργαζόμενους και ετήσιο κόστος 702.972 ευρώ. 4. Εργολαβία μοντέλων της Σχολής Καλών Τεχνών με 14 εργαζόμενους και ετήσιο προϋπολογισμό 158.000 ευρώ. 5. Εργολαβία καθαριότητας με 304 εργαζόμενους και με κατακύρωση μιας νέας εργολαβίας που θα άρχιζε το Νοέμβριο του 2010, με διάρκεια 24 μήνες και ετήσιο προϋπολογισμό 10.157.981,63 ευρώ. Για τις προαναφερόμενες εργολαβίες το ΑΠΘ απασχολούσε συνολικά 633 εργαζόμενους και δαπανούσε ετησίως 21.914.194 ευρώ, ποσό που προσέγγιζε το 45% του προϋπολογισμού (46.000.000 ευρώ) του Ιδρύματος. Αυτή την κατάσταση παραλάβαμε. Αμέσως, αναλάβαμε πρωτοβουλίες για τη θεσμική αντιμετώπιση του προβλήματος, τον εξορθολογισμό των δαπανών και τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Με τη συμβολή του Καθηγητή του Εργατικού Δικαίου κ. Άρη Καζάκου, επεξεργαστήκαμε μια ρεαλιστική και βιώσιμη δέσμη προτάσεων για τη θεσμική αντιμετώπιση του προβλήματος, η οποία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα του ΑΠΘ με σεβασμό στα δικαιώματα των εργαζομένων. Τις εναλλακτικές αυτές προτάσεις, με την σύμφωνη γνώμη της Συγκλήτου, τις παρουσιάσαμε στην πανεπιστημιακή κοινότητα σε ειδική εκδήλωση. Η δέσμη αυτή περιλάμβανε τις εξής εναλλακτικές προτάσεις: 1

1. Προκήρυξη των θέσεων και πρόσληψη των εργαζομένων μέσω ΑΣΕΠ με βασικό κριτήριο επιλογής την προϋπηρεσία τους. 2. Μονιμοποίηση των εργαζομένων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με διαφανή διαδικασία. 3. Ένταξη όσων εργαζομένων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στο δημόσιο με την υποχρέωση κάλυψης της δαπάνης από τον τακτικό προϋπολογισμό του ΑΠΘ. 4. Πρόσληψη των εργαζομένων με απευθείας συμβάσεις μέσω της Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας του ΑΠΘ, ρυθμίζοντας νομοθετικά τη δυνατότητα μεταφοράς των συγκεκριμένων κονδυλίων από τον τακτικό προϋπολογισμό στην ΕΑΔΠ ΑΠΘ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η υιοθέτηση οποιασδήποτε από τις παραπάνω εναλλακτικές προτάσεις θα οδηγούσε σε οριστική επίλυση του προβλήματος με παράλληλη μείωση του κόστους περίπου κατά 35%, ποσοστό το οποίο αντιστοιχεί στον καταβαλλόμενο ΦΠΑ και το νόμιμο εργολαβικό κέρδος (δηλαδή ετήσια μείωση κατά 7.670.000 ευρώ περίπου). Η δέσμη αυτή των εναλλακτικών προτάσεων, με την σύμφωνη γνώμη και των εργαζομένων, υποβλήθηκε από τις Πρυτανικές Αρχές τρεις φορές σε τρεις διαφορετικούς Υπουργούς Παιδείας, αλλά ουδέποτε έγινε δεκτή κάποια από αυτές και ουδέποτε το Υπουργείο προχώρησε στις απαιτούμενες ρυθμίσεις για την εφαρμογή τους. Παράλληλα με την αναζήτηση θεσμικής επίλυσης του ζητήματος, ξεκίνησαν για πρώτη φορά από την Αντιπρυτανεία Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης προπαρασκευαστικές ενέργειες για την αποτελεσματική οργάνωση, τον έλεγχο και τη βελτίωση της αποδοτικότητας των υπηρεσιών τρίτων στο ΑΠΘ, καθώς επίσης και για τον εξορθολογισμό του κόστους παροχής αυτών των υπηρεσιών. Ειδικότερα: Συντάχθηκε Μητρώο εργαζομένων στις εργολαβίες του ΑΠΘ, αφού προηγήθηκε πλήρης καταγραφή των θέσεων εργασίας και των χαρακτηριστικών των εργαζομένων. Ιδρύθηκε και οργανώθηκε Γραφείο Εποπτείας και αξιολόγησης υπηρεσιών τρίτων με σκοπό την παρακολούθηση και τον έλεγχο υλοποίησης των συμβατικών υποχρεώσεων των αναδόχων. Εγκαταστάθηκε ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής των ωρών απασχόλησης των εργαζομένων στις εργολαβίες, παρά τις έντονες αντιδράσεις τόσο μιας ομάδας εργαζομένων ιδιοτελών συμφερόντων όσο και των εργολαβικών εταιριών. Συντάχθηκαν, μετά από συστηματική προετοιμασία και σε συνεργασία με τους Κοσμήτορες, σχέδια φύλαξης και καθαριότητας για κάθε χώρο εντός και εκτός της πανεπιστημιούπολης. Με τα σχέδια αυτά αποτυπώθηκαν αναλυτικά οι υποχρεώσεις των αναδόχων καθώς και το αντικείμενο των 2

εργαζομένων, τυποποιήθηκαν οι διαδικασίες σε περιπτώσεις εκτάκτων αναγκών, προσδιορίστηκαν τα τεχνικά μέσα και υλικά και ορίστηκαν κριτήρια και διαδικασίες αξιολόγησης των παρεχόμενων υπηρεσιών. Όλα τα παραπάνω παρουσιάστηκαν σε διαδοχικές συναντήσεις και συμφωνήθηκαν με τους Κοσμήτορες, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την παρακολούθηση και αξιολόγηση των εργολαβικών υπηρεσιών στους χώρους ευθύνης τους. Για την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ΑΠΘ πραγματοποιήθηκαν πέραν των παραπάνω θεσμικών και οργανωτικών παρεμβάσεων και μια σειρά πρωτοβουλιών με στόχο τη μείωση του κόστους των εργολαβιών. Συγκεκριμένα: 1. Η εργολαβία συντήρησης κτιριακών εγκαταστάσεων απασχολούσε 50 εργαζόμενους και προκηρυσσόταν ως έργο με ετήσιο κόστος 2.262.310 ευρώ. Η βασική μεταβολή που πετύχαμε ήταν η μετατροπή της από έργο σε υπηρεσία. Με τον τρόπο αυτό το κόστος της περιορίστηκε σε 1.698.325 ευρώ το έτος 2012 και σε 1.068.791 ευρώ το 2013 χωρίς μεταβολή στον αριθμό των εργαζομένων. 2. Η εργολαβία συντήρησης κήπων και πρασίνου που απασχολούσε 25 εργαζόμενους και είχε ετήσιο κόστος 702.972 ευρώ, καταργήθηκε. Οι εργαζόμενοι μεταφέρθηκαν στην ΕΑΔΠ ΑΠΘ εξοικονομώντας με τον τρόπο αυτό περίπου 250.000 ευρώ ετησίως, χωρίς μεταβολή στον αριθμό των εργαζομένων και περικοπή μισθών. 3. Αντίστοιχη μεταβολή πραγματοποιήθηκε και στην εργολαβία μοντέλων της Σχολής Καλών Τεχνών με 14 εργαζόμενους και ετήσιο προϋπολογισμό 158.000 ευρώ οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην ΕΑΔΠ ΑΠΘ. Η ετήσια μείωση που επιτεύχθηκε με τον τρόπο αυτό ανήλθε σε 80.000 ευρώ, χωρίς μεταβολή στον αριθμό των εργαζομένων και περικοπή μισθών. 4. Η εργολαβία φύλαξης το 2010, και σύμφωνα με το διαγωνισμό 283, απασχολούσε 260 εργαζόμενους, είχε ημερομηνία ολοκλήρωσης την 1/5/2012 με δικαίωμα παράτασης για ένα χρόνο και ετήσιο κόστος 8.632.931 ευρώ. Κατά την κατακύρωση της παράτασης το 2012 και μετά τη σύνταξη του μητρώου εργαζομένων και την πλήρη καταγραφή των εργασιακών δικαιωμάτων τους (οικογενειακή κατάσταση, τριετίες κλπ) το τίμημα επαναπροσδιορίστηκε, καθώς βρέθηκε να είναι υψηλό, και μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις επιτεύχθηκε για πρώτη φορά μείωση ύψους 1.046.376 ευρώ (περίπου 12%) χωρίς αλλαγή αντικειμένου, μείωση αριθμού εργαζομένων, ωρών εργασίας ή περικοπή μισθών. 5. Στην εργολαβία καθαριότητας υπήρχε κατακύρωση νέας εργολαβίας από την προηγούμενη Πρυτανεία με έναρξη τον Νοέμβριο του 2010, με 304 εργαζόμενους και διάρκεια 24 μήνες. Επειδή ο προϋπολογισμός της 3

εργολαβίας αυτής, ύψους 10.157.981,63 ευρώ ετησίως, επαναπροσδιορίστηκε μετά τη σύνταξη του μητρώου εργαζομένων και την πλήρη καταγραφή των εργασιακών δικαιωμάτων τους και βρέθηκε να είναι ιδιαίτερα υψηλός, το Πρυτανικό Συμβούλιο αποφάσισε τη ματαίωση του διαγωνισμού για λόγους δημοσίου συμφέροντος και την επαναπροκήρυξή του με τα ίδια τεχνικά χαρακτηριστικά. Ο νέος διαγωνισμός κατακυρώθηκε το 2011 με προϋπολογισμό 8.263.080 ευρώ, κόστος μειωμένο κατά 1.895.000 ευρώ (περίπου 18%) ετησίως, χωρίς μείωση αριθμού εργαζομένων, ωρών εργασίας ή περικοπή μισθών. Με τις παραπάνω συστηματικές ενέργειες και με βασικό γνώμονα το συμφέρον του ΑΠΘ επιτεύχθηκε με επίπονες διαπραγματεύσεις και δικαστικές παρεμβάσεις συνολική μείωση της τάξης των 3.835.000 ευρώ (περίπου 18%) ετησίως χωρίς να μειωθούν οι μισθοί, οι ώρες εργασίας και ο αριθμός των εργαζομένων. Το γεγονός αυτό διατάραξε κατεστημένες νοοτροπίες και συμφέροντα εντός και έκτος του ΑΠΘ και οδήγησε σε σύγκρουση τις Πρυτανικές Αρχές με τις εργολαβικές εταιρείες και ομάδα εργαζομένων ιδιοτελών συμφερόντων. Την ίδια περίοδο το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε σε δραματικές μειώσεις στον τακτικό προϋπολογισμό του ΑΠΘ που ξεπερνούσαν το 50%, ενώ το 2012 άλλαξε η εργατική νομοθεσία και καθιερώθηκαν νέες συμβάσεις εργασίας, επιφέροντας μειώσεις μισθών. Τότε η Διοίκηση, ως όφειλε σύμφωνα με τον νόμο, αφενός κάλεσε τους εργαζόμενους στην εργολαβία καθαριότητας του ΑΠΘ να υπογράψουν νέες συμβάσεις προσαρμοσμένες στη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας και αφετέρου, με συνεχή υπομνήματα, ζήτησε από το Υπουργείο Παιδείας να υπάρξει ειδική μέριμνα για την κάλυψη του κόστους των εργολαβικών υπηρεσιών λόγω της ειδικής ανάγκης του ΑΠΘ (το Υπουργείο ουδέποτε απάντησε στα υπομνήματα αυτά!!). Αξίζει να σημειωθεί, ότι ήταν σαφές σε όλους, πως χωρίς την αναπροσαρμογή των συμβάσεων το ΑΠΘ δε θα είχε τη δυνατότητα, λόγω του μειωμένου προϋπολογισμού του, να συνεχίσει να καταβάλλει τις προ της αλλαγής της εργατικής νομοθεσίας αποδοχές στους εργαζομένους μέχρι το τέλος του οικονομικού έτους. Η επιβεβλημένη από τη νομοθεσία μείωση των αποδοχών, για την οποία οι Πρυτανικές Αρχές δεν είχαν καμία ευθύνη, δημιούργησε έντονη αναταραχή στους εργαζόμενους. Μέσα σε αυτό το κλίμα η ίδια ομάδα εργαζομένων ιδιοτελών συμφερόντων κατάφερε με υποσχέσεις ακόμα και με εκφοβισμούς να επιβάλει τις απόψεις της στο σύνολο των εργαζομένων, πείθοντας τους να μην υπογράψουν τις νέες συμβάσεις και να ξεκινήσουν απεργία διαρκείας από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο του 2012 με εξωπραγματικά αιτήματα, στοχοποιώντας με ανακοινώσεις σε μεγάλο βαθμό τις Πρυτανικές Αρχές και αφήνοντας στο απυρόβλητο τις εργολαβικές εταιρείες και τη νομοθετική ρύθμιση του Υπουργείου Εργασίας. Έτσι η 4

ανάδοχος εταιρεία βρήκε την ευκαιρία να μην αποδεχτεί την παράταση του έργου για ένα έτος και να αποσυρθεί αποκομίζοντας σημαντικό όφελος, καθώς με τον τρόπο αυτό δεν είχε πλέον την υποχρέωση καταβολής αποζημιώσεων στους εργαζόμενους. Σε αυτό το σημείο διευκρινίζεται, ότι κατέπεσε η εγγυητική επιστολή του εν λόγω αναδόχου για παράβαση των συμβατικών του υποχρεώσεων και το ΑΠΘ προχώρησε στην απευθείας καταβολή των δεδουλευμένων στους εργαζόμενους της καθαριότητας. Οι εξελίξεις αυτές δημιούργησαν δραματικό πρόβλημα στο ΑΠΘ, καθώς το Πανεπιστήμιο απρόβλεπτα στερήθηκε υπηρεσιών καθαριότητας ενός έτους και η Διοίκηση εγκλωβίστηκε σε μια διαδικασία αλλεπάλληλων προκηρύξεων, ματαιώσεων και ατελέσφορων προσπαθειών, προκειμένου η Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων (νέο θεσμικό όργανο το οποίο συγκροτήθηκε το 2012) να διατυπώσει σύμφωνη γνώμη για την προσφυγή σε διαγωνιστική διαδικασία με διαπραγμάτευση. Συγκεκριμένα, αμέσως μετά την ασυνήθιστη μη αποδοχή της παράτασης από την ανάδοχο εταιρεία, προκηρύχθηκε νέος διαγωνισμός καθαριότητας τον Ιανουάριο του 2013, ο οποίος ήταν απόλυτα προσαρμοσμένος στο νέο νομικό πλαίσιο, αλλά δυστυχώς κηρύχθηκε από τη Σύγκλητο άγονος το Σεπτέμβριο του 2013, καθώς οι προσφορές των εταιρειών δεν ήταν σύννομες, και επαναπροκηρύχθηκε με ημερομηνία διενέργειας τον Νοέμβριο του 2013. Ο νέος διαγωνισμός κατακυρώθηκε τον Φεβρουάριο του 2014 στην εταιρεία με την χαμηλότερη προσφορά, όμως η δικαστική διαμάχη μεταξύ των εταιρειών και η σχετική απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων δεν επέτρεψαν την υπογραφή της σύμβασης. Χρειάστηκε το ΑΠΘ να καταθέσει αίτημα στο Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης για έκδοση προσωρινής διαταγής προκειμένου να αρθεί η απαγόρευση υπογραφής σύμβασης, η οποία και τελικά πραγματοποιήθηκε στις 9/7/2014. Η δικαστική διαμάχη μεταξύ των εταιριών σχετίζεται με τις αντικρουόμενες αποφάσεις των δικαστηρίων αναφορικά με το κόστος των εργολαβιών. Στην περίπτωση που επιλεγεί η χαμηλότερη προσφορά, τότε η άλλη εταιρεία κάνει προσφυγή γιατί δεν υπάρχει το εύλογο κέρδος, ενώ στην περίπτωση που επιλεγεί η υψηλότερη προσφορά, τότε η αντίθετη εταιρεία κάνει προσφυγή για μη διασφάλιση του δημόσιου χρήματος και του δημόσιου συμφέροντος. Δυστυχώς, είναι έτσι διαμορφωμένο το νομικό σύστημα που οι Δημόσιοι Φορείς παραμένουν εγκλωβισμένοι μεταξύ των εργολαβικών εταιριών και δέσμιοι των χρονοβόρων νομικών διαδικασιών. Στο σημείο αυτό, επειδή υπάρχουν πολλές κακόβουλες αιτιάσεις σχετικά με το αν ήταν σωστοί οι διαγωνισμοί που διενεργήθηκαν ή όχι, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι οι Υπηρεσίες του ΑΠΘ οι οποίες ήταν υπεύθυνες για τη διενέργειά τους, 5

ακολούθησαν κατά γράμμα το νέο νομικό πλαίσιο και εφάρμοσαν απαρέγκλιτα όλες τις προβλεπόμενες από τον νόμο διαδικασίες. Για την κάλυψη των αναγκών καθαριότητας του Πανεπιστημίου κατά το χρονικό διάστημα που δεν υπήρχε ενεργή σύμβαση με ανάδοχο, το ΑΠΘ ήταν υποχρεωμένο να προσφύγει στην Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων προκειμένου αυτή να διατυπώσει σύμφωνη γνώμη για την προσφυγή σε διαγωνιστική διαδικασία με διαπραγμάτευση. Τη διαδικασία αυτή ακολουθούσαν και ακολουθούν κατά πάγιο τρόπο όλοι οι Δημόσιοι Φορείς σε εξαιρετικές περιπτώσεις, γεγονός που επικαλεστήκαμε και εμείς, δεδομένου ότι η διαπραγμάτευση αφορούσε στην καθαριότητα και επομένως ήταν προφανείς οι έκτακτες ανάγκες και οι λόγοι δημοσίου συμφέροντος. Δυστυχώς όμως η Ενιαία Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, παρά τα πολλαπλά εναγώνια αιτήματα του ΑΠΘ, διατύπωσε σύμφωνη γνώμη μόνο για χρονικό διάστημα συνολικά 3,5 μηνών από 1/1/2013 μέχρι και τον Ιούλιο του 2014, αγνοώντας τον κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών προβλημάτων υγιεινής των χώρων του ΑΠΘ και οδηγώντας το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας σε απόγνωση. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η απόφαση προσφυγής σε διαδικασία διαπραγμάτευσης, η οποία μέχρι το 2012 ήταν μια εσωτερική, συνήθης και άμεση διαδικασία σε όλους τους Δημόσιους Φορείς εξελίχθηκε, μετά τη σύσταση της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων, σε γραφειοκρατικό μαραθώνιο. Ο μαραθώνιος αυτός περιπλέκει σημαντικά τις διαδικασίες των διαγωνισμών προκαλώντας απαράδεκτες καθυστερήσεις και ελαχιστοποιώντας τη δυνατότητα άμεσης αντιμετώπισης προβλημάτων που σχετίζονται με τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. Σήμερα, μετά από 4 χρόνια συνεχών προσπαθειών της Αντιπρυτανείας Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης για τον εξορθολογισμό των εργολαβιών στο ΑΠΘ, το κόστος των εργολαβικών υπηρεσιών με 8ωρη εργασία περιορίστηκε περίπου σε 9.500.000 ευρώ από τα 21.914.194 ευρώ, ενώ ταυτόχρονα καταφέραμε να έχουμε ένα σύστημα εργολαβικών υπηρεσιών που χαρακτηρίζεται από διαφάνεια και δομημένη οργάνωση, με ενεργές και ποιοτικά αναβαθμισμένες εργολαβίες που απασχολούν συνολικά 537 εργαζόμενους, με μηχανισμούς ελέγχου και αξιολόγησης των παρεχόμενων υπηρεσιών και με διευθυντικό δικαίωμα στον ανάδοχο. Το Συμβούλιο του Ιδρύματος όμως, το οποίο έχει και την αρμοδιότητα της έγκρισης του προϋπολογισμού, επέμενε να μειωθεί ακόμα περισσότερο το κόστος των εργολαβικών υπηρεσιών σε 8.067.073 ευρώ με αποτέλεσμα, παρά την δική μας διαφωνία, να περιοριστεί ο χρόνος εργασίας από 8 σε 6 ώρες ημερησίως, γεγονός το οποίο δημιουργεί σημαντικά προβλήματα κυρίως στην αποτελεσματικότητα της εργολαβίας φύλαξης του ΑΠΘ. 6

Όλη αυτή η προσπάθεια, όπως φαίνεται από την παράθεση των γεγονότων, ήταν μια χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία, μέσα από συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις. Μια σύγκρουση ανηλεής γιατί οι εργολαβίες αφορούν σημαντικό τμήμα του ανθρώπινου δυναμικού του Ιδρύματος και ταυτόχρονα διακυβεύονται μεγάλα χρηματικά ποσά. Όμως επέλεξα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου να επωμιστώ το κόστος και το τίμημα αυτών των αντιπαραθέσεων θέτοντας πάντοτε ως αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα και χρέος την μακροχρόνια επιβίωση και λειτουργία του ΑΠΘ. Ο αρχικός θεσμικός στόχος της κατάργησης των εργολαβιών και της οργάνωσης των σχετικών υπηρεσιών, με όρους δημοσίου δικαίου και δημοσίου αποκλειστικά συμφέροντος, δεν επιτεύχθηκε λόγω της άρνησης του Υπουργείου Παιδείας. Ωστόσο, το ΑΠΘ έχει τώρα πλέον τη δυνατότητα να εξυπηρετεί αδιατάρακτα και σε βάθος χρόνου τις βασικές του ανάγκες στη φύλαξη, την καθαριότητα και τη συντήρηση και να σχεδιάσει ένα καλύτερο μέλλον για τους φοιτητές του και όλους τους εργαζόμενους σε αυτό. Ο Αναπληρωτής Πρύτανη Καθηγητής Ιωάννης Δ. Παντής Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης 7