ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΦΛΩΡΙΝΑ 16/2/2014 Η λαϊκή ευημερία η ουσία και ο σκοπός της πάλης του ΔΣΕ Εκ μέρους της ΚΕ χαιρετίζουμε τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ που παρευρίσκονται στη σημερινή συγκέντρωση προς τιμήν του ΔΣΕ. Χαιρετίζουμε τους νέους και τις νέες που έχουν χρέος να συνεχίσουν τις μεγάλες αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας. Η σημερινή εκδήλωση απευθύνεται πριν απ όλα στη νεολαία που έχει πολλούς λόγους και συμφέρον να συμπορευτεί με το ΚΚΕ. Να συμπορευτεί με το ΚΚΕ στους σύγχρονους κοινωνικούς αγώνες. Ίσως ένας νέος και μια νέα εδώ στη Φλώρινα που δεν έχουν σήμερα συγγένεια ή και συμπάθεια με τις ιδέες των κομμουνιστών, ακούγοντας και διαβάζοντας για τη σημερινή εκδήλωση μπορεί να αναρωτηθούν. Τι σχέση μπορεί να έχει η στρατιωτική επιχείρηση του ΔΣΕ για την κατάληψη της Φλώρινας με τη λαϊκή ευημερία; Πώς συνδέεται μια πολεμική επιχείρηση, με τόσα μάλιστα θύματα, με τη λαϊκή ευημερία; Δίπλα σε αυτά τα καλόπιστα ερωτήματα ή απορίες μπορεί να υπάρχει και πλήθος άλλων ερωτημάτων ακόμα και απόψεων εχθρικών προς το ΚΚΕ και το ΔΣΕ. Θεωρούμε πως αξίζει κάθε προσπάθεια και έχουμε χρέος τα μέλη, οι οπαδοί του ΚΚΕ, οι Κνίτες και οι Κνίτισσες να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να είμαστε μαζί, πιο κοντά με τους νέους και ιδιαίτερα με αυτούς που προέρχονται και ανήκουν σε εργατικές και λαϊκές οικογένειες, να συζητάμε, να βρίσκουμε κοινές απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα και προβλήματα που τους απασχολούν, είτε αυτά αφορούν το παρελθόν είτε το σήμερα και το αύριο. Είναι βασική προϋπόθεση για να βρει η νεολαία το δικό της δρόμο συμμετοχής στους σύγχρονους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Ειδικά στις μέρες μας και ακόμα 1
πιο ειδικά εδώ στη Φλώρινα, στη Δυτική Μακεδονία, όπου η ανεργία είναι μεγάλη πληγή και βουλιάζει κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια στην απόγνωση και σε μεγάλες στερήσεις. Το ΚΚΕ δεν έχει τίποτα να κρύψει από τη νεολαία. Αντίθετα όσο πιο καλά είναι εξοπλισμένη με την αλήθεια είναι βέβαιο ότι θα μπει ανεπιφύλακτα στον αγώνα και τον δρόμο που τις προτείνει το ΚΚΕ. Μπορεί στις μέρες μας πολλές από τις χοντροκομμένες συκοφαντίες και ψευτιές σε βάρος των κομμουνιστών να έχουν ξεθωριάσει ή να έχουν ξεσκεπαστεί από την ίδια τη ζωή, αναπαράγονται όμως διαρκώς και με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά, αλλά και από διάφορες κατευθύνσεις προκαλώντας συγχύσεις πάνω σε ένα κεντρικό πολιτικό πρόβλημα. Γιατί υπάρχει αυτή η κοινωνική διαίρεση; Γιατί υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, αφεντικά και εργάτες; Πώς θα εξαλειφθεί αυτή η διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις, η κοινωνική αδικία που κάνεις τους πλούσιους να γίνονται πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Οι πολλοί να δουλεύουν, να παράγουν όλο τον πλούτο και να ζουν μέσα στην ανασφάλεια και τις ελλείψεις και κατά καιρούς να πέφτουν σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας, ανέχειας και απόγνωσης όπως σήμερα και οι λίγοι να σφετερίζονται και να είναι κυρίαρχοι του παραγόμενου πλούτου και να διαφεντεύουν τη ζωή των πολλών; Σε γενικές γραμμές αυτό είναι το πολιτικό πρόβλημα που γυρεύει λύσεις και προκαλεί μεγάλες συγκρούσεις και συχνά αιματηρές. Αυτός ήταν και ο λόγος που γεννήθηκε ο ΔΣΕ. Αυτό το πρόβλημα ήταν και τότε στην πρώτη γραμμή είναι και σήμερα πάλι στην πρώτη γραμμή. Μπορεί οι συνθήκες σήμερα να είναι διαφορετικές από τις συνθήκες της δεκαετίας του 40 όμως από την άποψη της ουσίας το πολιτικό πρόβλημα παραμένει πάντα το ίδιο. Από τη μια μεριά οι εκμεταλλευτές και από την άλλοι οι 2
εκμεταλλευόμενοι. Τυπικά είμαστε όλοι ίσοι αλλά η ανισότητα κυριαρχεί. Τυπικά είμαστε όλοι ελεύθεροι, αλλά οι λίγοι είναι ελεύθεροι να εκμεταλλεύονται τους πολλούς και οι πολλοί να υποχρεώνονται να ζουν σαν σύγχρονοι σκλάβοι. Επομένως οι εκδηλώσεις που κάνουμε κάθε χρόνο εδώ στην Φλώρινα για το ΔΣΕ μαζί με άλλες δραστηριότητες είναι ενταγμένες σ ένα κεντρικό σκοπό. Να συμβάλλουμε να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια και να αποτίσουμε φόρο τιμής σε όσους θυσιάστηκαν για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για εμάς και τα παιδιά μας, και κυρίως: Να συμβάλλουμε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να ενωθούν, να συσπειρωθούν στο ίδιο πολιτικό στρατόπεδο όλοι όσοι ζουν από τη δουλειά τους και δεν ζουν παρασιτικά από τη δουλειά άλλων. Να ενωθούν όλοι όσοι υποφέρουν από την ανεργία και τις χίλιες στερήσεις, να βρεθούμε όλοι στο ίδιο δρόμο αγώνα, με βάση τα δικά μας εργατικά και λαϊκά συμφέροντα για την ευημερία και την πρόοδο. Το λέμε και θα το διακηρύσσουμε πολύ καθαρά και παλεύουμε να γίνει πράξη. Σε αυτή την κοινωνία δεν είμαστε όλοι αδέλφια και όσοι το λένε αυτό δεν είναι με το λαό, δεν αγωνίζονται για τους πολλούς, για τους εργαζόμενους, για τους φτωχούς. Γι αυτό το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συνταχθεί ποτέ με τέτοιους ύπουλους «φίλους» του λαού. Θα αποκαλύπτει συνεχώς και θα καλεί την εργατιά, την αγροτιά, τη νεολαία, τους αυτοαπασχολούμενους, τους ανέργους, τις γυναίκες να πάρουν την τύχη στα χέρια τους και να διεκδικήσουν όχι μόνο το δίκιο τους, αλλά και να γίνουν αυτοί εξουσία. Το ΚΚΕ θα είναι πάντα παρόν στην πρώτη γραμμή μαζί με το λαό. Δύο λόγια για την ιστορική αλήθεια. Ποιο ήταν το κεντρικό πολιτικό πρόβλημα αμέσως μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας το 1944; Πώς εκφράζονταν την εποχή εκείνη και πώς λύθηκε; 3
Από τη μια μεριά η πλειοψηφία του λαού, η εργατική τάξη, οι αγρότεςκτηνοτρόφοι, οι βιοπαλαιστές, καλλιτέχνες, διανοούμενοι, επιστήμονες και τα παιδιά τους συσπειρωμένοι στο ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Είναι οι δυνάμεις που πάλεψαν και μάτωσαν για την απελευθέρωση της πατρίδας από τους φασίστες κατακτητές. Πρωταγωνιστής, οδηγητής και αιμοδότης αυτού του αγώνα ήταν το ΚΚΕ. Κάτω από την καθοδήγηση του ο λαός ενώθηκε, αγωνίστηκε και δημιούργησε ταυτόχρονα μια σειρά λαϊκούς θεσμούς για την οργάνωση της ζωής του, την κυβέρνηση του βουνού, τη λαϊκή αυτοδιοίκηση, τη λαϊκή δικαιοσύνη, τη λαϊκή πολιτοφυλακή. Για πρώτη φορά οι γυναίκες ψήφισαν και στέκονται ισότιμες απέναντι στους άντρες. Η απελευθέρωση βρίσκει το λαό με υψηλό αγωνιστικό φρόνημα αλλά και μεγάλες προσδοκίες, να χαρεί τη λευτεριά και τις θυσίες του, να οργανώσει την ανασυγκρότηση του τόπου και τη ζωής του. Το ΚΚΕ, το ΕΑΜ είχαν ένα κατ αρχήν σχέδιο για τη δικαίωση των λαϊκών θυσιών και προσδοκιών, για την οργάνωση της ζωής του λαού. Το σχέδιο για λαοκρατική διακυβέρνηση. Από την άλλη πλευρά ήταν η αστική τάξη. Οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι, το παλάτι, οι τσιφλικάδες, το πολιτικό στρατιωτικό και δικαστικό τους προσωπικό. Είναι οι μεγάλοι απόντες του αγώνα. Αυτοί που μπροστά στα δύσκολα εγκατέλειψαν το λαό. Ένα μέρος από αυτούς βρέθηκαν μαζί με το χρυσάφι της χώρας στο εξωτερικό. Ένα άλλο μέρος συνεργάστηκε με τους κατακτητές, εμπορεύτηκε τον πόνο και την πείνα του λαού και συγκέντρωσε τεράστια περιουσία με τη μαύρη αγορά και τις υπηρεσίες στους κατακτητές και ένα άλλο κομμάτι λούφαξε. Υπήρχαν βέβαια και πατριώτες και τίμιοι αξιωματικοί από τις γραμμές της αστικής τάξης και κληρικοί που μπήκαν ή στήριξαν τον 4
αγώνα. Με την απελευθέρωση οι δυνάμεις αυτές ήταν προετοιμασμένες και αποφασισμένες να επανέλθουν στην εξουσία, να διεκδικήσουν τα προνόμια τους. Στην φροντίδα τους δεν ήταν η ανοικοδόμηση της Ελλάδας για την πρόοδο και την ευημερία του λαού, αλλά για τη διασφάλιση των ταξικών τους συμφερόντων. Να έχουν ή να επαναφέρουν στην ιδιοκτησία τους τα μέσα παραγωγής, εργοστάσια, τράπεζες, κ.ά., και να διασφαλίσουν τα πλούτη που αποκόμισαν στην κατοχή. Να συνεχίσουν να ζουν πλουσιοπάροχα αυτοί και τα παιδιά τους. Προϋπόθεση για να υλοποιήσουν αυτό το πρόγραμμα τους ήταν να τσακίσουν το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να αφοπλίσουν το λαό, να τον καθυποτάξουν και να εξοστρακίσουν από τη σκέψη του κάθε ιδέα για κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική απελευθέρωση, για πρόοδο και ευημερία. Μπροστά μας είναι ξεκάθαρο το πολιτικό πρόβλημα. Οι προσδοκίες του λαού που γεννήθηκαν μέσα από την εποποιία της εθνικής αντίστασης απαιτούσαν και τα αντίστοιχα εργαλεία εξουσίας στην υπηρεσία του λαού, κράτος στην υπηρεσία του λαού. Ο λαός που κατέκτησε τη λευτεριά του με το όπλο στο χέρι και ένιωσε τη δύναμη του, μπορούσε να οργανώσει την οικονομία, το κράτος και τη δική του εξουσία με τις δικές του δυνάμεις. Δε χρειαζόταν το παλάτι, τους μποδοσάκηδες, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές και τους πραιτοριανούς τους. Το κόμμα όμως δεν ήταν ολόπλευρα ιδεολογικά, πολιτικά, στρατηγικά προετοιμασμένο να οδηγήσει το λαό στην ολοκλήρωση της νίκης του. Κυρίως, αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων και μάλιστα με τον πιο δραματικό τρόπο, ότι δεν είναι δυνατόν μαζί με την αστική τάξη ή ένα μέρος της να διασφαλίσεις την ανοικοδόμηση της χώρας και την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. 5
Η αστική τάξη αποδείχθηκε καλύτερα προετοιμασμένη. Υπερασπιζόταν με απόλυτη ταξική αδιαλλαξία τα συμφέροντα της. Αφού δεν μπόρεσε να βάλει στο χέρι το ΚΚΕ και να το ξεγελάσει με ορισμένα ψίχουλα πέρασε στην επίθεση. Με τις δικές της δυνάμεις ήταν αδύνατο να συντρίψει το λαϊκό κίνημα. Αναζήτησε τη βοήθεια αρχικά των Εγγλέζων και στη συνέχεια των Αμερικανών. Κήρυξαν στην κυριολεξία πόλεμο εξόντωσης του λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ. Το δίλημμα ήταν ολοκάθαρο. Ή τις αλυσίδες ή τα όπλα. Έτσι δημιουργήθηκε ο ΔΣΕ. Η πολιτική πείρα, «το μάθημα και το πάθημα», από αυτή την εξέλιξη είναι μοναδικό, ανεπανάληπτο και έχει τεράστια ιστορική σημασία και για το παρών και για το μέλλον. Δεν υπάρχει περίπτωση να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες και μάλιστα με τρόπο μόνιμο, οριστικό και ολοκληρωμένο αν δεν έχει ο λαός στα χέρια του τα απαραίτητα εργαλεία. Αν δεν πάρει στα χέρια του τη διακυβέρνηση, την εξουσία. Αν δεν αφαιρέσει την εξουσία από την αιματοβαμμένη τάξη των καπιταλισμών που αποτελούν μια μειοψηφία που ζει παρασιτικά. Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει αυτό χωρίς ταξική σύγκρουση. Δεν μπορεί να υπάρξει εξουσία που να υπηρετεί ταυτόχρονα και την πλουτοκρατία και τον λαό. Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να συνυπάρξουν ή να γίνουν φιλεύσπλαχνοι οι καπιταλιστές είτε έχει αυταπάτες είτε κοροϊδεύει τον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση αντικειμενικά μπαίνει στην υπηρεσία της κυρίαρχης τάξης. Τέτοια κόμματα και πολιτικές δυνάμεις γνωρίσαμε πολλά στην ιστορία. Μέσα σε τέτοιες συνθήκες δημιουργήθηκε ο ΔΣΕ. Η ουσία και ο σκοπός του αγώνα του ήταν να δώσει και πάλι στο λαό όσα δικαιούταν και του στέρησαν οι αστοί μαζί με τους Εγγλέζους. Ήταν αγώνας για το ψωμί, τη λευτεριά και την τιμή του λαού. 6
Δεν έφτασε στη νίκη όχι γιατί δεν είχε τη συμπάθεια ή την στήριξη του λαού αλλά γιατί άργησε στην οργάνωση του αγώνα και κυρίως γιατί απέναντι του βρέθηκαν δύο αυτοκρατορίες, η Εγγλέζική και η Αμερικανική. Αυτοί έσωσαν την αστική τάξη της Ελλάδας. Πάνω από τρία χρόνια τους πάλεψε ο ΔΣΕ στο Γράμμο, στο Βίτσι, σε όλη την Ελλάδα. Έδωσε πάνω από 4000 μικρές και μεγάλες μάχες. Είναι μεγάλη η παρακαταθήκη αυτού του αγώνα για το σήμερα και το αύριο. Πάντα ζωντανά, επίκαιρα και ανεξάντλητα τα διδάγματα του. Ανάμεσα τους και το πολιτικό, ειρηνικό, δημιουργικό του έργο δίπλα στο στρατιωτικό πολεμικό. Δίνουμε πολύ σύντομα ορισμένα επιτεύγματα εκείνης της εποχής που προκαλούν μεγάλη εντύπωση και σήμερα. Από τις αρχές του 1947, ο ΔΣΕ με τη συνεχή πολεμική του δράση απελευθέρωσε μεγάλες περιοχές σε όλη την Ελλάδα και εγκαθίδρυσε τη Λαϊκή Εξουσία. Από το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ εκδόθηκαν καταστατικές διατάξεις (κάτι ανάλογο με Σύνταγμα) και πράξεις (νόμοι) για την οργάνωση της Λαϊκής Εξουσίας, τη διανομή της γης, την εκπαίδευση. Τέθηκαν οι βάσεις μιας νομοθεσίας που μοναδική φροντίδα είχε να κάνει το λαό κυρίαρχο και να αναπτύξει το βιοτικό και εκπολιτιστικό του επίπεδο. Ένας καινούριος τρόπος διακυβέρνησης, πρωτόγνωρος για τους απλούς ανθρώπους των χωριών, άρχισε να πραγματοποιείται στις απελευθερωμένες περιοχές. Οργανώνεται η Λαϊκή Εξουσία και ο λαός, με βασικό φορέα τα Λαϊκά Συμβούλια, ασκεί την εξουσία. Γίνεται αποτελεσματικότερη η βοήθεια στον ένοπλο ταξικό αγώνα καθώς και η επίλυση των βασικών αναγκών των κατοίκων της περιοχής. Τα Λαϊκά Συμβούλια αναδεικνύονται μετά από ελεύθερες εκλογές με μυστική ψηφοφορία όπου εκλέγουν και εκλέγονται άνδρες και γυναίκες άνω των 18 7
ετών. Αποτελούν μια μικρή κυβέρνηση στο χωριό και λογοδοτούν στο λαό μέσα στις Γενικές Συνελεύσεις, οι οποίες είναι το κυρίαρχο Σώμα. Παράλληλα οργανώνεται η Λαϊκή Δικαιοσύνη και σε κάθε χωριό λειτουργούν Λαϊκά Δικαστήρια. Πολλά χωριά και εδώ στο Νομό της Φλώρινας γνώρισαν την ανωτερότητα της λαϊκής εξουσίας. ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΗΣ ΓΗΣ Με την εγκαθίδρυση της Λαϊκής Εξουσίας η γη δίνεται στους καλλιεργητές της. Η Λαϊκή Εξουσία έκανε πράξη το αυτονόητο, ότι η γη ανήκει σ' αυτούς που την καλλιεργούν. Τα Λαϊκά Συμβούλια των χωριών Αγκαθωτό, Πλατύ, Λεύκωνα (χωριά του Νομού Φλώρινας) τον Νοέμβρη του 1947 αποφάσισαν και μοίρασαν 700 στρέμματα γης των τσιφλικάδων σε ακτήμονες και σε αγρότες με μικρό κλήρο. Το Γενάρη του 1948 στα χωριά Οξιά, Σφήκα, Πλατύ, τα Λαϊκά Συμβούλια μοίρασαν 900 στρέμματα στους ακτήμονες. Τις αποφάσεις αυτές για τη διανομή της γης ενέκριναν οι Γενικές Συνελεύσεις των κατοίκων των χωριών. Την ίδια περίοδο, το επαρχιακό συμβούλιο Φλώρινας έδωσε 7.000 στρέμματα σε ακτήμονες και μικροκληρούχους. ΣΠΟΡΑ Στην ελεύθερη περιοχή Φλώρινας - Καστοριάς όλοι οι κάτοικοι που έμειναν στα χωριά και δεν εντάχτηκαν στον ΔΣΕ, ηλικιωμένοι, γυναίκες, ακόμα και τραυματίες, φροντίζουν για την καλλιέργεια της γης. Τα Λαϊκά Συμβούλια οργανώνουν τη σπορά που γίνεται δύο φορές το χρόνο, τη φθινοπωρινή και την ανοιξιάτικη. Χορηγούν τα εργαλεία, το σπόρο, τα ζώα, σε όσους δεν τα έχουν. ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ Στα διάφορα χωριά κατασκευάστηκαν ή επισκευάστηκαν δρόμοι, γέφυρες, βρύσες. Δημιουργήθηκαν σχολεία, νοσοκομεία, αναρρωτήρια. Κατεστραμμένα 8
σπίτια ανοικοδομήθηκαν. Πόσιμο νερό μεταφέρθηκε εκεί που δεν υπήρχε. Τον Δεκέμβρη του 1947 κάτοικοι του χωριού Πυξός διόρθωσαν το δρόμο Πυξός- Πύλη, μήκους 4 χιλιομέτρων. Στη Μηλιώνα με εξορμήσεις έγιναν αντιπλημμυρικά έργα και σταμάτησαν να πλημμυρίζουν τα χωράφια. Στα χωριά Κρανιώνα και Χαλάρα Καστοριάς οι κάτοικοι κατασκεύασαν γέφυρες μήκους 10 και 15 μέτρων. Στον Άγιο Γερμανό τον Μάη του 1948 σε εξόρμηση στην οποία πήραν μέρος οι κάτοικοι επιδιορθώθηκε και ανοίχτηκε δρόμος 2.000 μέτρων, κατασκευάστηκαν γέφυρες στο ποτάμι και βρύσες για τις ανάγκες του χωριού. ΛΑΪΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ Με τη νομοθετική πράξη 5 του ΓΑ του ΔΣΕ μπήκαν οι βάσεις για τη Λαϊκή Εκπαίδευση, μιας εκπαίδευσης καθολικής και δωρεάν, διαποτισμένης με ζωντανά προοδευτικά δημοκρατικά ιδανικά, προσαρμοσμένης στις πνευματικές και υλικές ανάγκες του λαού και των νέων. Με τη δράση των Λαϊκών Συμβουλίων οικοδομούνται νέα σχολεία, τα κλειστά ξανανοίγουν, καθαρίζονται, ασβεστώνονται, βρίσκονται τα θρανία και το κατάλληλο διδακτικό προσωπικό. Το Λαϊκό Συμβούλιο Κρυσταλλοπηγής για παράδειγμα κατασκεύασε καινούριο σχολείο με δύο αίθουσες. Μέχρι το Φλεβάρη του 1948 στο νομό Φλώρινας ανοίξανε και λειτούργησαν 23 σχολεία και 1 φροντιστήριο για δασκάλους. Στα ελεύθερα χωριά της Καστοριάς άνοιξαν 45 σχολεία με 2.300 μαθητές και 88 δασκάλους. Αυτά είναι μερικά από τα έργα του ΔΣΕ που αποδεικνύουν τη δύναμη του λαού και τη δυνατότητα που έχει να κυβερνηθεί χωρίς αφεντικά. Να οργανώσει τη δική του εξουσία. Να γίνει ο ίδιος αφέντης, νοικοκύρης. Να γιατί ο ΔΣΕ και ο αγώνας του συγκέντρωσαν το φοβερό μίσος των αστών. Όταν το ΚΚΕ διακηρύσσει ότι ο λαός έχει τεράστια δύναμη, ότι αν οργανωθεί, αν αποφασίσει, αν ακούσει το συμφέρον του και τη φωνή του ΚΚΕ 9
μπορεί να κάνει θαύματα. Δεν είναι μονόδρομος να ζούμε κάτω από τις διαταγές των καπιταλιστών. Υπάρχει εναλλακτική λύση και προοπτική να ζήσει ο λαός μας με αξιοπρέπεια. Στον 20 ο αιώνα το είδαμε χειροπιαστά στη Σοβιετική Ένωση, το είδαμε και εδώ, έστω και περιορισμένα στα έργα του ΕΑΜ και του ΔΣΕ. Η ΚΕ του ΚΚΕ, όλο το κόμμα και η ΚΝΕ έχουμε δώσει μια υπόσχεση στους μαχητές και στις μαχήτριες του ΔΣΕ. Μια υπόσχεση που συμπυκνώνεται σε μια φράση: ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΑΜΕ. Δεν ξεχνάμε τη θυσία χιλιάδων σε τίμιες και άνισες μάχες. Δεν ξεχνάμε τους νεκρούς της μάχης της Φλώρινας. Μέσα στους επόμενους μήνες ολοκληρώνονται και οι προετοιμασίες για το μνημόσυνο που στήνουμε στον ομαδικό τάφο των τιμημένων νεκρών του αγώνα. Τιμάμε το ΔΣΕ, την προσφορά του και εμπνεόμαστε από τον τιτάνιο αγώνα του. Μελετάμε, διδασκόμαστε, συνεχίζουμε. Αυτή είναι η καλύτερη και μεγαλύτερη τιμή. Η συνέχιση και η ολοκλήρωση του έργου τους. Καθώς το κόμμα μας βαδίζει την τελευταία πενταετία προς τα 100 χρόνια από την ίδρυση του θα έχουμε πολλά να συζητήσουμε με στόχο να ανεβάσουμε και πάλι την ταξική πάλη σε νέα ύψη, σε νέους μεγάλους και νικηφόρους ταξικούς αγώνες στις σύγχρονες συνθήκες. Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ έχει πολλά να διδάξει, είναι ανεξάντλητος σε πείρα και διδάγματα. Το περιεχόμενο, ο σκοπός του αγώνα του, η στρατηγική και τακτική του, η οργάνωση του ΔΣΕ, ο ομαδικός και ατομικός ηρωισμός, η αυτοθυσία των μαχητών και μαχητριών του, η ακλόνητη αφοσίωση στα συμφέροντα του λαού, στο δίκιο του και η μαχητική υπεράσπιση του, δεν μπορούν να μπουν στο μουσείο της ιστορίας. Αποτελούν πηγή έμπνευσης και 1
διαπαιδαγώγησης για τους κομμουνιστές, αλλά και για τους νέους και τις νέες που δε βολεύονται στα δεσμά της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και σε μια ζωή καθ υπόδειξη των «χορτάτων». Ο αγώνας του ΔΣΕ δεν είναι μια παρέκκλιση στην ιστορία της ταξικής πάλης ή μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του έθνους όπως συκοφαντικά λένε οι νικητές. Ήταν συνέχεια της ταξικής πάλης και η κορύφωση της, που δεν σταμάτησε με την υποχώρηση του ΔΣΕ και συνεχίζεται στις μέρες μας. Οι ηγέτες, οι πρωταγωνιστές του ΔΣΕ ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα του Μάη του 36. Είναι οι αγωνιστές που μπήκαν στις φυλακές του φασίστα Μεταξά γιατί πάλευαν για τα μεροκάματα, την ασφάλιση, τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργατών, γιατί πάλευαν για το μοίρασμα των τσιφλικιών, για την Υγεία και τη μόρφωση του λαού και την ισοτιμία της γυναίκας. Είναι οι πρωταγωνιστές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ. Είναι οι πρωταγωνιστές της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τους Γερμανούς. Μοναδικό τους κίνητρο η ζωή του λαού, τα συμφέροντα του, το μέλλον του, η ευημερία του σε αντίθεση με την αστική τάξη. Να γιατί για πολλά χρόνια οι νικητές και όλος ο μηχανισμός τους συκοφάντησε με τόση λύσσα τον αγώνα του ΔΣΕ. Ο πόλεμος όμως στην πραγματικότητα δε σταμάτησε ποτέ. Συνεχίζεται και σήμερα με άλλα μέσα αλλά πάντα στην ίδια γραμμή. Είναι από τη μια μεριά οι ίδιες δυνάμεις, όλοι αυτοί που έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και ζουν πλουσιοπάροχα από την εκμετάλλευση του λαού, από τον ιδρώτα του. Και από την άλλη μεριά η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες, τα παιδιά τους και οι γυναίκες τους, όλοι αυτοί που παράγουν όλα τα πλούτη και ζουν με πολλές στερήσεις. Είναι δύο στρατόπεδα με διαφορετικά και ασυμβίβαστα συμφέροντα. 1
Είναι οι ίδιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που θέλουν το λαό υποταγμένο, να μην αμφισβητεί την κυρίαρχη τάξη. Να αποδέχεται να ζει με τα ελάχιστα που οι εκμεταλλευτές του του παρέχουν και από πάνω έχουν την αξίωση να είναι και ευχαριστημένος. Θέλουν τους εργαζομένους χωρισμένους, κατακερματισμένους, ανοργάνωτους, φοβισμένους. Όλα όσα ζει σήμερα η κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια και η αγωνία που έχει φωλιάσει σε κάθε σπίτι για τα παιδιά της δεν είναι θέλημα θεού. Δεν είναι μια φυσική εξέλιξη. Είναι τα «καλά» της ΕΕ, τα «καλά» του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης. Οι προσδοκίες του λαού για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του φέρνουν πάλι μπροστά μας το ίδιο κεντρικό πολιτικό πρόβλημα. Πολιτική για το λαό ή για τα μονοπώλια. Εξουσία για το λαό ή για τα μονοπώλια. Κοινό συμφέρον δεν υπάρχει. Ευημερία για το λαό και κέρδη για το κεφάλαιο δεν γίνεται. Ο αγώνας σήμερα είναι εξίσου σκληρός όπως και πριν, όπως είναι πάντα η ταξική πάλη. Οι συνθήκες σήμερα είναι διαφορετικές, η ιστορική όμως πείρα είναι πάλι χρήσιμη. Το Κόμμα μας διδαγμένο παλεύει σήμερα από καλύτερες θέσεις και δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω. Έχουμε πέρα για πέρα δίκιο όταν λέμε και καλούμε τον εργατικό λαϊκό κόσμο να το πιστέψει. Όποιο κόμμα, με όποια συμμαχία, όποιος μικρός ή μεγάλος συνασπισμός κομμάτων κι αν αναδειχτεί στην κυβέρνηση, όσες εναλλαγές κυβερνήσεων και αν έχουμε εντός των τειχών, η ζωή των εργαζομένων, του λαού δεν πρόκειται να αλλάξει. Δεν πρόκειται να βελτιωθεί εφόσον όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις θεωρούν πρωταρχικό τους στόχο την στήριξη των μεγαλοεπιχειρηματιών και της κερδοφορίας τους ως προϋπόθεση για έξοδο από την κρίση. 1
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, πλην του ΚΚΕ, διαγωνίζονται μεταξύ τους ποια καλύτερα θα υπηρετήσει την εξουσία των μονοπωλιακών ομίλων. Στις σημερινές συνθήκες, που η καπιταλιστική οικονομική κρίση σαρώνει τα πενιχρά δικαιώματα και κατακτήσεις αγώνων, η θέση των εργαζομένων θα χειροτερεύει. Δεν πρόκειται να ανακοπεί ο κατήφορος. Όσοι υπόσχονται, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα ανακόψουν την επιδείνωση της θέσεις του λαού λένε συνειδητά ψέματα. Χωρίς μέτρα και πολιτικές που θα θίγουν τα συμφέροντα, τα προνόμια της εξουσίας του κεφαλαίου δεν υπάρχει καν η παραμικρή χαραμάδα για να περάσει αχτίδα φωτός για το λαό. Και τέτοια πολιτική δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είμαστε απόλυτοι, είμαστε κατηγορηματικοί σε αυτό το πολιτικό συμπέρασμα, γιατί αυτό είναι το δίδαγμα όλων των χρόνων από την υποχώρηση του ΔΣΕ, τη μεταπολίτευση και το σήμερα. Ένα μόνο παράδειγμα θα αναφέρουμε. Την ιστορία της ΕΕ και τη θέση της κάθε πολιτικής δύναμης. Όλα τα κόμματα, πλην του ΚΚΕ, παρουσίαζαν την ΕΕ ως τη σωτηρία του λαού, ως το μόνο δρόμο για την ευημερία του. Αποδείχθηκε όμως σωτήρας για το μεγάλο κεφάλαιο που έγινε πιο ισχυρό. Κορόιδευαν το λαό με την ΟΝΕ, το ευρώ και την απάτη της σύγκλισης των επιπέδων ανάπτυξης των τιμών, μισθών, κοινωνικών κατακτήσεων. Σήμερα συνεχίζουν το ίδιο τροπάρι. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τρομοκρατούν το λαό ότι έξοδος από την ΕΕ θα είναι τραγωδία για τους εργατοϋπαλλήλους, τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, την αγροτιά. Κρύβουν την αλήθεια. Δεν υπάρχει απόφαση και οδηγία της ΕΕ που δεν στοχεύει στην συγκέντρωση του πλούτου, δηλαδή του κεφαλαίου, στην αρπαγή κατακτήσεων, στην καταστροφή αγροτών, αυτοαπασχολούμενων χωρίς καμία άλλη 1
προοπτική εργασίας. Δεν υπάρχει τομέας της να αφορά τη ζωή του λαού που να μην έχει βρεθεί στα χέρια των αρπακτικών. Ακόμα και οι δρόμοι, τα νερά, τα δάση, οι παραλίες παραδίδονται στους μονοπωλιακούς ομίλους για κερδοσκοπία. Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ, και άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις, στην ίδια γραμμή κινούνται, στην ίδια στρατηγική. Θεωρούν την παραμονή στην ΕΕ μονόδρομο. Κοροϊδεύουν το ίδιο όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Η ΕΕ δεν είναι μια οικονομία προς όφελος των λαών, είναι ένωση κεφαλαίων, σφηκοφωλιά κατά των λαών. Δεν αλλάζει ούτε από μέσα, ούτε από πάνω. Γι αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δε δεσμεύεται στην περίπτωση που γίνει κυβέρνηση ούτε καν να αναπληρώσει τις απώλειες του λαού τα τελευταία χρόνια, ενώ την ίδια ώρα δεσμεύεται ότι θα δώσει νέες κρατικές ενισχύσεις, κρατικό χρήμα, στους δήθεν «υγιείς επιχειρηματίες. Μια χειροπιαστή απόδειξη και αδιάψευστη μαρτυρία ότι το ΚΚΕ δε λαθεύει στην εκτίμηση του, είναι η στάση των μεγαλοεπιχειρηματιών. Αυτοί δεν ανησυχούν για το ενδεχόμενο κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ΚΚΕ έχει χίλιες φορές δίκιο ότι το μέλλον, η ευημερία του λαού βρίσκεται αποκλειστικά και μόνο στα δικά του χέρια. Υπάρχει ελπίδα, υπάρχει προοπτική. Υπάρχει η δύναμη που μπορεί να εμπνεύσει, να στηρίξει και να αποτελέσει τη ραχοκοκαλιά, το αίμα, το νου και την καρδιά αυτής της προοπτικής. Είναι το ΚΚΕ. Είναι το κόμμα που πρέπει να αποκτήσει δύναμη παντού. Στη Βουλή, την Ευρωβουλή, σε Περιφέρειες και Δήμους, στα συνδικάτα, στους χώρους νεολαίας. Είναι το κόμμα που φέρνει το καινούργιο, φέρνει το νέο. 1
Να γίνει ο λαός πρωταγωνιστής των εξελίξεις. Μόνο αυτό δεν έχει δοκιμάσει. Όλα τα άλλα τα έχουμε δοκιμάσει χρόνια τώρα. Η αναγέννηση μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας που θα αγκαλιάσει την πλειοψηφία, εργάτες, ανέργους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, κτηνοτρόφους, νέους, γυναίκες είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να παλέψει για να ανατραπούν αντιλαϊκοί νόμοι, να αναχαιτιστεί η αντιλαϊκή επίθεση, τα απανωτά αντιλαϊκά μέτρα και να ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών μέσα από την εξουσία του λαού.. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι το διαφορετικό, το καινούριο. Σε κάθε περιοχή, σε κάθε νομό, σε κάθε εργατικό κλάδο, όσοι πρωτοστατούν και στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πασίγνωστοι. Έχουν δώσει εξετάσεις. Έχουν διαπρέψει σε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Πολλά από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ παρουσιάζονται σήμερα ως αγνοί και συνεπείς αγωνιστές και μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ μηχανεύονται πως θα αξιοποιήσουν τη λαϊκή κατακραυγή ως διαβατήριο για την εξουσία. Όπως παλιά το ΠΑΣΟΚ εκβίαζε με διλήμματα τύπου Δεξιά-Αντιδεξιά, έτσι και τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και τμήμα του ΠΑΣΟΚ εκβιάζουν με το δίλημμα Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο. Το πραγματικό δίλημμα είναι έξοδος από την κρίση προς όφελος του λαού ή προς όφελος του Κεφαλαίου. Ναι στην ΕΕ ή πάλη για την αποδέσμευση από την ΕΕ. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού είναι εγγύηση για ισχυρή αντιπαράθεση απέναντι σε κάθε αντιλαϊκή κυβέρνηση, στην πολιτική της ΕΕ, των μονοπωλίων. Απευθυνόμαστε σε όλους όσους μπορούν σήμερα να συνειδητοποιήσουν καλύτερα ότι οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά νοικοκυριά και τα παιδιά τους είναι αυτοί που ζημιώθηκαν από την μείωση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ τον Ιούνη του 1
2013, ότι ο λαός μας πληρώνει ακριβά την στήριξη που προσέφερε στα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου. Απευθυνόμαστε στους νέους και τις νέες και τους καλούμε να τολμήσουν να σπάσουν τα τείχη, να βγουν στο ανοιχτό πεδίο της ταξικής πάλης. Όλοι εμείς, που είμαστε στη σημερινή συγκέντρωση, θα κάνουμε το καθήκον μας σα μαχητές και συνεχιστές του ΔΣΕ. Αγώνας μέχρι τη νίκη. 1