5
COPYRIGHT : 2016 Βαγενας Δημητρης 6 ISBN: 978-618-82746-2-49786188274624 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Μονα Περισες ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Βαγενας Δημητρης Το παρόν έργο είναι πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα Δημήτρης Βαγενάς με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος και προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Νόμου (Ν. 2121/1993), όπως έχει τροποποιηθεί κι ισχύει σήμερα στις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας, που ισχύουν και στην Ελλάδα. Απαγορεύεται ρητώς κι απολύτως, η αντιγραφή, ή αναπαραγωγή, ή αναδημοσίευση, ή διασκευή, ή μετάφραση του περιεχομένου του βιβλίου, ή μέρος του έργου, η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου, με οποιονδήποτε τρόπο. Μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης, η παρουσίαση στο κοινό, ή ότι άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια από τον συγγραφέα.
7 Ο Δημήτρης Βαγενάς γεννήθηκε στο Αίγιο τον Γενάρη του 61.Έχει δυο κόρες από τον πρώην γάμο του. Άρχισε να γράφει τον Μάιο του 2012 στα αγγλικά, σε ένα μπλογκ με αλλοδαπούς. Συστηματικά και στα ελληνικά άρχισε μετά από ένα χρόνο. Από τότε, δεν έχει περάσει ούτε μια μέρα, που να μην έχει γράψει, έστω και μια σελίδα. Δυο ανθολογίες, περιέχουν έργα του. Το θεατρικό μονόπρακτο, "Οι κυνηγοί" στην θεατρική ανθολογία του οίκου Όστρια και το διακριθέν διήγημα του "Φοβού τους Αχαιούς", στον πρώτο διαγωνισμο Ασημένια Σελίδα, στην ανθολογία 'Διήγημα 1' των εκδόσεων Εντύποις και Μωραΐτης. Στον ίδιο διαγωνισμό, η νουβέλα του πολιτικής φαντασίας, "Αν όμως", έλαβε τον Α' έπαινο, ανάμεσα σε 238 συμμετοχές. To Ζανζιμπαρ είναι το έβδομο βιβλίο του και το έκτο που βγαίνει κάτω από την αιγίδα της ΕΝ.Α.Σ. (Ένωσης Ανεξαρτήτων Συγγραφέων)
9 Μεσα στην κριση, ο ηρωας μου βρισκει μια αναπαντεχη δουλεια στα νησια της Ζανζιβαρης, στην ανατολικη Αφρικη. Ομως πολλα μυστικα και εκπληξεις κρυβει η φαρμα των γαρυφαλλων, που του αφηνει ο ετοιμοθανατος θειος του.
13 Ο Χρηστος, ο Κασπιρης κλειδωσε την πορτα του γραφειου και βγηκε στον ανοιχτο χωρο του παλιου θολωτου υποστεγου. Εριξε μια θλιμμενη ματια στα κομματια απο τις σκαλωσιες, απεναντι του. Χρονια τωρα εστεκαν τα περισσοτερα αχρησιμοποιητα, να τα τρωει η σκουρια. Διπλα τους τα μηχανηματα, που παλια ειχαν γνωρισει μερες δοξας και εντονης δραστηριοτητας. Τοτε, τις καλες παλιες εποχες του οικοδομικου οργασμου. Τοτε, που εκτιζε με τα συνεργεια του τις πολυοροφες οικοδομες, την μια μετα την αλλη. Τοτε, που σηκωνε ταυτοχρονα δυο και τρια κτιρια. Που εδιωχνε δουλειες, γιατι δεν τις προλαβαινε ολες. Τοτε, που το χρημα ερρεε αφθονο και αγοραζε ο,τι ηθελε. Τεσσερα διαμερισματα σε 'καλες' γειτονιες της πρωτευουσας και δυο εξοχικα στον Ωρωπο, ειχε καταφερει να αποκτησει, μεσα στα δεκα τρια χρονια, που ασχοληθηκε με το εργολαβιλικι. Αα και τουτο το οικοπεδο, με το παλιο υποστεγο. Σαμπως την τετρακινητη μπεμπα την Χ5, τοτε δεν την ειχε αγορασει;; μαζι και το οκταμετρο φουσκωτο με την 250αρα εξωλεμβια;; Και τωρα;; κατι επισκευες και μερεμετια πια ειχαν μεινει. Κατι ελαιοχρωματισμοι και αν ηταν τυχερος καμια ανακαινιση. Καποτε δουλευαν 24 ατομα γι αυτον. Ειχε δυο φορτηγα ανατρεπομενα και τρια μικροτερα πικαπ. Τωρα ενα σαραβαλιασμενο 4χ4 του ειχε μεινει και δυο πακιστανοι παρανομοι εργατες. Τα εξοχικα ειχαν πουληθει στο 1/3 της αξιας αγορας τους και τα δυο
14 διαμερισματα το ιδιο. Στο αλλο εμενε αυτος με την οικογενεια και ειχε νοικιασμενο το τελευταιο για πενταροδεκαρες, που τελευταια τις επαιρνε και με καθυστερηση. Πλεον δεν μπορουσε να συντηρησει την οικογενεια του. Η κυρα Ζωζω η συζυγος γκρινιαζε απο πανω, αφου πια δεν μπορουσε να'χει τα λουσα και τις ανεσεις του παρελθοντος και που οι δυο τους κορες πηγαιναν πλεον, υποχρεωτικα, στο δημοσιο σχολειο και οχι στο πανακριβο ιδιωτικο των βορειων προαστιων. Το τηλεφωνο, που χτυπησε καθως εμπαινε στο ταλαιπωρημενο Χ5 εδιωξε τις μαυρες σκεψεις, απο το μυαλο του...προσωρινα. Ηταν ο πατερας του απο το χωριο, καπου εξω απο την Λαμια. "Γεια σου παιδι μου", ακουστηκε η βραχνη φωνη του εξηνταχρονου πατερα του. "Εισαστε ολοι καλα;; η Ζωζω;; οι κουτσουνες μου;;" Ετσι φωναζε τις δυο του μονακριβες εγγονες. Μοναχογιος ο Χρηστος βλεπεις. "Καλα ειμαστε ολοι πατερα. Ευτυχως απο υγεια..." "Οι δουλειες αγορι μου;; οι δουλειες πως πανε;; μην μου πεις ψεμματα. Η Ζωζω μας τα εχει πει ολα. Μην νομιζεις πως εδω με τα χωραφια και τα ζωντανα ειμαστε πολυ καλυτερα, αλλα εχουμε και τα καλα μας". "Εε, αφου σας τα προλαβε η συζυγος, τι να προσθεσω εγω;; Χαλια πατερα. Εχω απελπισθει. Ειχα και ενα δανειο στην Εθνικη, που με εχει βαλει απο κατω. Πραγματικα φοβαμαι για το μελλον".
15 "Γι αυτο σε πηρα Χρηστο. Υπαρχει μια καλη ευκαιρια για σας. Τι θυμασαι για τον μεγαλο αδελφο μου τον Βαγγελη;; ή οπως ηθελε να τον λεμε Ευαγγελο;;" Ο Χρηστος γελασε με την τελευταια παρατηρηση του πατερα του. Ηταν για χρονια το 'μυστικο' αστειο της οικογενειας. Ο Θειος 'Ευαγγελος'. Αν τον αποκαλουσες Βαγγελη γινοταν...τουρκος. "Οχι πολλα πατερα. Εφυγε οταν εγω ημουν πολυ μικρος και θυμαμαι πηγε μεταναστης καπου στην Αφρικη. Δεν θυμαμαι που. Αλλωστε στην γεωγραφια δεν ημουν ποτε μου καλος. Τι εγινε με τον Θειο...χμ... Ευαγγελο;;" "Δυστυχως, πριν απο χρονια του βρηκαν καρκινο και παρα τις προσπαθειες των γιατρων δεν του μενει πια, πολυς χρονος ζωης. Η Αγγλιδα γυναικα του εχει πεθανει πριν απο χρονια. Παιδια δεν ειχαν και θελει καποιος να αναλαβει την τεραστια φυτεια, που κατεχει στην Ζανζιβαρη". 'Ζανζιβαρη;;',σκεφτηκε ο Χρηστος. ''Που στο διαολο ειναι αυτη;;'' "Καπου στην ανατολικη Αφρικη", ακουστηκε η απαντηση του πατερα του. "Ειναι νησι νομιζω. Τον ξερεις τωρα τον θειο σου ποσο φειδωλος ειναι στις κουβεντες του. Πεντε τηλεφωνα να με πηρε στα σαραντα χρονια που λειπει. Εστειλε και δυο γραμματα μαζι με καποια λεφτα για τους παππουδες σου. Οσο ζουσαν εννοειται. Εγω τον επαιρνα τρεις φορες τον χρονο. Ευαγγελισμου, που ηταν η γιορτη του Χριστουγεννα και Πασχα. Δυο φορες ηρθε μονο στα