Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι Καλούμε τους πρόσφυγες που ήρθαν τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα, τους μετανάστες που είναι χρόνια στην χώρα αλλά και τους έλληνες εργάτες από την πείρα που έχουν συσσωρεύσει να αναλογιστούν. Τι είναι αυτό, το κοινό χαρακτηριστικό, που όλα τα χρόνια, ιδιαίτερα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα, εξαναγκάζει εκατομμύρια ανθρώπους να πάρουν τον δρόμο της μετανάστευσης και της προσφυγιάς; Ποια είναι η αιτία που κάνει έναν εργάτη να αφήσει πίσω την πατρίδα του, την οικογένεια του, τους φίλους του, να θαλασσοπνίγεται ή να περπατάει για μέρες μέσα στα βουνά και ερήμους για να φτάσει σε ένα καλύτερο μέρος; Ποια είναι η αιτία που τόσες και τόσες χιλιάδες ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι ψάχνουν όπου γης μια καλύτερη ζωή μακριά από τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν; Ποια είναι η αιτία που σε όλες τις χώρες αλλά και δω στην Ελλάδα κυριαρχεί η ανασφάλεια για το αύριο, η εργασιακή ζούγκλα στους χώρους δουλειάς, ο φόβος του εργοδότη ότι μπορεί να σε διώξει αύριο και να μην έχεις ένα κομμάτι ψωμί να πας στο σπίτι σου; Για όλα αυτά υπάρχει κοινή αιτία. Ο είναι ο καπιταλισμός. Το σύστημα δηλαδή εκείνο στο οποίο κυριαρχούν τα συμφέροντα των λίγων, συνθλίβοντας εκείνα των πολλών. Είναι το σύστημα αυτών που έχουν στα χέρια τους τα εργοστάσια, τη βιομηχανία, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις τράπεζες, τη γη, είναι τα μεγάλα μονοπώλια. Είναι εκείνοι που καθορίζουν τι θα παραχθεί, πόσο θα παραχθεί, πόσο θα πουληθεί με αποκλειστικό γνώμονα το κέρδος τους, χωρίς να νοιάζονται για τις ανάγκες που έχει σήμερα ο λαός. Το κέρδος των μονοπωλίων αυξάνει όσο μικραίνει το κόστος παραγωγής. Και το κόστος παραγωγής πέρα από την αγορά και συντήρηση των μηχανών, γι αυτούς είναι οι μισθοί που παίρνουν οι εργάτες για να δουλεύουν τις μηχανές. Γι αυτό το σύστημα αυτό συμφέρει τα αφεντικά που πιέζουν συνεχώς για μικρότερους μισθούς, δουλειά ήλιο με ήλιο, χωρίς δικαιώματα. Με τον φόβο της απόλυσης, τρομοκρατώντας μας για να μη σηκώσουμε κεφάλι. Και όταν πλέον ο καπιταλισμός δεν μπορεί να ξεπεράσει τις κρίσεις που ο ίδιος ο δημιουργεί, όταν δεν μπορεί να συνεχίζει να βγάζει όσο κέρδος έβγαζε, και μπουκώνει η οικονομία, δεν διστάζει να μακελέψει τους λαούς. Με θύματα πάλι τους εργάτες που γίνονται κιμάς στα κανόνια του. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, πιστό στον προλεταριακό διεθνισμό, δίνει διαρκώς αγώνα ώστε η εργατική τάξη, ενωμένη, να δώσει την μάχη ενάντια στο σύστημα που δημιουργεί κρίσεις, πολέμους, προσφυγιά στην Ελλάδα και σε όλες τις χώρες. Την μάχη αυτή ως την ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος πρέπει και θα την δώσουμε όλοι μαζί οι εργάτες ενωμένοι. Έλληνες, πρόσφυγες και μετανάστες εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από το χρώμα, τη φυλή, την θρησκεία. Ενωμένοι γιατί τους εργάτες δεν τους χωρίζει τίποτα. Ισα ίσα μόνο πράγματα που μας ενώνουν υπάρχουν. Σήμερα χρειάζεται μαζί να δυναμώσουμε τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση που θα γίνεται όλο και πιο σκληρή. Την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς από τα αφεντικά που στο βωμό του κέρδους ζητάνε διαρκώς περισσότερες θυσίες από όλους τους εργάτες. Χρειάζεται να δυναμώσει η αμφισβήτηση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που έχει ανάγκη τους εργάτες γι αυτό και είναι μια με το καρότο μια με το μαστίγιο. Σήμερα που η επίθεση του κεφαλαίου μεγαλώνει χρειάζεται να δυναμώσει η αλληλεγγύη μεταξύ ελλήνων, μεταναστών και προσφύγων. Να μην είναι κανένας μόνος του. Χρειάζεται να ανέβει ο βαθμός οργάνωσης στα συνδικάτα και να γίνουμε όλοι μέλη τους. Μόνο όλοι μαζί, ενωμένοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία της εργοδοσίας. Να μην υπάρχει εργάτης όπου και αν δουλεύει, σε εργοστάσιο, σε εργοτάξιο, στα χωράφια, στο εμπόριο, στην ψαραγορά ή τη λαχαναγορά, σε ραφείο, που να μην έρθει σε επαφή με το σωματείο

και να γίνει τώρα μέλος του. Αλλά και στις άλλες ριζοσπαστικές συσπειρώσεις των αυτοαπασχολούμενων και αγροτών, να συσπειρωθούμε σε μια μεγάλη κοινωνική συμμαχία, δυναμώνοντας την πάλη ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Οι αστικές κυβερνήσεις όπως των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά και οι προηγούμενες παίρνουν όλα εκείνα τα μέτρα ενάντια στο λαό, που εξυπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου, χωρίς να νοιάζονται για τα δικά μας συμφέροντα, για το αν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα. Και όταν ο καπιταλισμός δει ότι πλέον δεν έχει άλλη λύση για να ξεπεράσει τις κρίσεις του, δεν έχει κανένα πρόβλημα και το έχει αποδείξει πολλάκις, να αιματοκυλίσει τους λαούς πάλι για τα δικά του συμφέροντα. Κάνοντας ιμπεριαλιστικούς πολέμους, μοιράζοντας ξανά τα σύνορα, για τους δρόμους ενέργειας και εμπορίου, σκοτώνοντας χιλιάδες αθώους, αναγκάζοντας εκατομμύρια να μεταναστεύσουν για μια καλύτερη ζωή, που και πάλι το ίδιο το σύστημα θα τους εκμεταλλευτεί όπου και αν πάνε. Σύντροφοι και φίλοι. Το ΚΚΕ προτείνει μια άλλη εξουσία. Μια εξουσία όπου οι μηχανές, συνολικά τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνικοποιημένα, δηλαδή θα ανήκουν στο λαό. Τότε και η παραγωγή θα είναι κοινωνική. Θα σχεδιάζεται κεντρικά, επιστημονικά, με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας. Θα ελέγχεται από τους ίδιους τους εργάτες. Γι αυτή την κοινωνία παλεύει το ΚΚΕ και καλή και όλη την εργατική τάξη να συμπαραταχθεί μαζί του. Άρα σήμερα είναι αναγκαία όσο ποτέ, η πάλη της εργατικής τάξης, η πάλη ελλήνων και αλλοδαπών εργαζόμενων, να πετάξουμε από πάνω μας τον ζυγό που λέγεται αστική εξουσία και να οικοδομήσουμε μια νέα, την δική μας εξουσία, την εξουσία των εργατών, τον Σοσιαλισμό-Κομμουνισμό. Μια εξουσία που η ανθρωπότητα γνώρισε ήδη μία φορά, με τεράστια επιτεύγματα για τον άνθρωπο, για την εργατική τάξη. Γι αυτό την πολεμάνε λυσσαλέα αλλά δεν θα τους κάνουμε τη χάρη. Με αφορμή την συμπλήρωση των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση των εργατών στη Ρωσία με μπροστάρη το Κόμμα τους, το Κόμμα των Μπολσεβίκων, ας αναλογιστούμε παίρνοντας παραδείγματα από την ιστορία του πρώτου εργατικού κράτους. Πότε άλλοτε διαφορετικά έθνη, με διαφορετική θρησκεία και κουλτούρα, με διαφορετικό χρώμα και γλώσσα κατάφεραν να ζήσουν αρμονικά. Πότε άλλοτε ζητήματα όπως η ανεργία, η υγεία, ο αναλφαβητισμός, συνολικά η παιδεία, αλλά και οι διακοπές, ο ελεύθερος χρόνος, ο πολιτισμός ήταν δεδομένα για όλη την εργατική τάξη. Που παρέχονταν δωρεάν, για όλους χωρίς εξαιρέσεις. Πότε όλοι είχαν σπίτι, νερό, ρεύμα σε πολύ χαμηλές τιμές, χωρίς δάνεια στις τράπεζες για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Πότε ο εργάσιμος χρόνος ήταν σταθερός για όλους και δεν υπήρχαν οι εργασιακές σχέσεις ζούγκλας που υπάρχουν σήμερα. Πότε οι μετακινήσεις ήταν δωρεάν για τους εργάτες που πήγαιναν στην δουλειά. Πότε δεν φοβόσουν να μην αρρωστήσεις γιατί υπήρχε καθολικό δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας. Πότε υπήρξε τεράστια ανάπτυξη της τεχνολογίας που να εξυπηρετεί τους πολλούς και να μη γίνεται για χάρη του κέρδους. Μόνο όταν η εργατική τάξη στη Ρωσία πριν από 100 χρόνια πήρε την εξουσία, ανατρέποντας το υπάρχον σύστημα και τα τσιράκια του. Όταν δηλαδή τα εργοστάσια, η γη πέρασαν στα χέρια του λαού. Όταν η παραγωγή σχεδιάζονταν με βάση τις ανάγκες και ελέγχονταν από τους ίδιους τους εργάτες για να πιάνονται οι στόχοι. Όταν βγήκαν από την μέση μια χούφτα εκμεταλλευτές που και τότε έπιναν το αίμα του λαού. Όταν δηλαδή οι εργάτες οικοδόμησαν την δική τους εξουσία τον Σοσιαλισμό, μπόρεσαν πραγματικά να δούνε άσπρη μέρα.

Όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να γίνουν εκείνη την περίοδο, αν το Κόμμα της εργατικής τάξης της Ρωσίας, το Κόμμα των μπολσεβίκων με καθοδηγητή τον Λένιν και την Κοσμοθεωρία του Μαρξισμού, δεν είχε καθαρό πως ο καπιταλισμός δεν παίρνει φτιασίδωμα αλλά μόνο ανατρέπεται. Είναι ψέμα ότι μπορεί να συνυπάρξει το καπιταλιστικό κέρδος και η ικανοποίηση των αναγκών μας. Φυσικά από την πρώτη προσπάθεια στην ιστορία της ανθρωπότητας για την δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπό, είμαστε υποχρεωμένοι να διδαχθούμε και από τα λάθη που έγιναν τα τελευταία χρόνια πριν τις ανατροπές και να μην τα επαναλάβουμε. Όμως δεν μπορεί να κρυφτούν τα τεράστια επιτεύγματα που έζησαν οι λαοί που οικοδόμησαν τον Σοσιαλισμό. Πράγμα που ακόμα και σήμερα, παρά τους τόνους λάσπης που ρίχνει η αστική προπαγάνδα ενάντια στον Σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, δεν μπορεί να τον σβήσει από την μνήμη χιλιάδων ανθρώπων που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν από τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν όταν τις προηγούμενες μέρες, μπροστά στην σημερινή εκδήλωση και την προσπάθεια που έκαναν οι Κ.Ο. για την επιτυχία της, ήρθαμε σε επαφή με πολλούς μετανάστες και πρόσφυγες μία κυρία από την Πολωνία μας είπε. Έψαχνε δημοτικό σχολείο για το παιδί της και πιστεύοντας ότι ένα ιδιωτικό θα καλύπτει περισσότερες ανάγκες σε σχέση με ένα δημόσιο στην καπιταλιστική Ελλάδα πήγε να το γράψει σε ιδιωτικό. Εκεί, μέσα στα άλλα ρώτησε που είναι το δωμάτιο του γιατρού. Της απάντησαν ότι δεν υπάρχει και αν χρειαστεί ιατρική φροντίδα θα πρέπει να πάει σε εφημερεύον νοσοκομείο. Με την απορία λοιπόν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό της, όταν συζητάγαμε για αυτήν την εκδήλωση, η γυναίκα μας μετέφερε την πείρα από την πατρίδα της στην οποία τα δημοτικά σχολεία πέρα από το ότι ήταν δημόσια και δεν χρειαζόταν να πληρώσεις τίποτα, εκτός των άλλων καθημερινών αναγκών των παιδιών για εκπαίδευση, τροφή, ξεκούραση, αθλητισμό κάλυπταν και την ιατρική φροντίδα τους, με γιατρό που βρίσκονταν εκεί κάθε μέρα. Χαρακτηριστικά μας είπε πως τα πρώτα σφραγίσματα τα έκαναν μέσα στο σχολείο. Έτσι λοιπόν περίμενε ότι αυτό θα το έβρισκε και στην Ελλάδα το 2017. Βέβαια πολλά είναι τα παραδείγματα που μπορεί να αναφέρει κανείς, πχ για την εξάλειψη του αναλφαβητισμού ή της ανεργίας, που σήμερα όχι απλά δεν είναι δεδομένα αλλά μας επιβάλλουν να ζούμε σε συνθήκες κρίσης, χαμοζωής, ανεργίας, ανασφάλειας, φόβου, τρομοκρατίας. Και εδώ όμως οι ίδιοι που κάνουν αυτούς τους πολέμους και σας ξεριζώνουν από τις χώρες σας ήρθαν δήθεν τώρα να σας σώσουν. Η αστική τάξη της Ελλάδας με μπροστάρη την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βαθαίνει ολοένα και περισσότερο την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και σχεδιασμούς, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, τον ευρωστρατό. Συμμετέχει σχεδόν σε όλες τις αποστολές σε ξένες χώρες, θέλοντας να πάρει μέρος από τη λεία που θα μοιραστεί την επόμενη μέρα σε βάρος των λαών της κάθε περιοχής. Είναι η πρώτη χώρα που κάθε χρόνο ανελλιπώς χρηματοδοτεί σταθερά το ΝΑΤΟ με 4 δισεκατομμύρια δολάρια για να αιματοκυλά τους λαούς, όπου γης να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αλλά και εδώ στην ίδια την χώρα, θέλοντας να παίξει το ρόλο σταθερότητας στην περιοχή αναβαθμίζει την βάση της Σούδας που χρησιμοποιείται ως ορμητήριο και ετοιμάζεται να δεχθεί όπως όλα δείχνουν πυρηνικά στον Άραξο και να φτιάξει νέα βάση ελικοπτέρων στην Αλεξανδρούπολη. Ζητήματα επικίνδυνα για την εργατική τάξη και τον λαό μας.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα σταθερά παλεύει ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε καθε ιμπεριαλιστική συμμαχία. Να απεμπλακεί η χώρα από όλους τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς, να κλείσουν οι βάσεις του θανάτου. Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι. Έγκαιρα το Κόμμα μας έχει προειδοποιήσει και προετοιμάζει την εργατική τάξη στην Ελλάδα και συνολικότερα ότι δεν πρέπει να χύσει το αίμα της για ξένα συμφέροντα. Να μην ταχθεί με το μέρος του ενός ή του άλλου ιμπεριαλιστή. Αλλά θα πρέπει να στρέψει την πάλη της ενάντια σε ντόπιους και ξένους κατακτητές και να βάλει πλώρη την κατάλληλη στιγμή της επαναστατικής κατάστασης για την δική της εξουσία, την δικτατορία του προλεταριάτου. Το σάπιο σύστημα στο οποίο ζούμε, απ άκρη σ άκρη στη γη αυτή τη στιγμή σαπίζει. Και όσο σαπίζει θα γίνεται πιο αντιδραστικό. Θα μεγαλώνει την επίθεση στους λαούς. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Ο καπιταλισμός στηρίζει την ανάπτυξη του, την κερδοφορία του, στην επίθεση που εξαπολύει στα εργατικά λαϊκά δικαιώματα. Για να μπορεί να αναπαράγεται και να διευρύνεται το κεφάλαιο χρειάζεται διαρκώς να μειώνεται η τιμή της εργατικής δύναμης. Δεν είναι τυχαίοι οι αριθμοί που λένε ότι το 90% του συνολικού πλούτου το έχει στα χέρια του μόλις το 10% του συνολικού πληθυσμού. Το υπόλοιπο 90% του πληθυσμού σ αυτό το σύστημα είναι καταδικασμένο να μοιράζεται την φτώχεια και την ανέχεια. Το κεφάλαιο αυτή την περίοδο κλιμακώνει την επίθεσή του. Στην Ελλάδα πάνω στις πολιτικές των προηγούμενων κυβερνήσεων, ήρθε να πατήσει η σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Είναι η κυβέρνηση που δεν έχει αλλάξει ούτε ένα κόμμα από τους αντιλαϊκούςαντεργατικούς νόμους που βρήκε. Αντίθετα έχει φορτώσει το λαό με δύο νέα μνημόνια, που όλοι μαζί πλην ΚΚΕ ψήφισαν και συνεχίζει. Αυτές τις μέρες έχει ξεκινήσει η διαδικασία της τρίτης αξιολόγησης που προβλέπει εκτός των άλλων το χτύπημα στο δικαίωμα στην απεργία. Αυτό ακριβώς φοβούνται. Την οργανωμένη αντίδραση των εργατών. Γι αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους από τώρα. Την ίδια στιγμή έχει υπογράψει όλες τις συμφωνίες που εγκλωβίζουν χιλιάδες πρόσφυγες στη χώρα, χωρίς να τους επιτρέπουν να πάνε στις χώρες που επιθυμούν ή έχουν ήδη συγγενείς. Στηρίζει την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ με τα μπούνια, αθωώνει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Είναι τουλάχιστον υποκριτική η στάση του πρωθυπουργού τις προηγούμενες μέρες υποδεχόμενος τον μικρό Αμίρ στο Μέγαρο Μαξίμου. Γιατί αυτό που δεν του είπε ο πρωθυπουργός είναι πως πριν λίγες μέρες, όταν επισκέφτηκε τις ΗΠΑ, επιβεβαίωσε τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης στην πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που διαλύουν πατρίδες και ξεριζώνουν ανθρώπους όπως η οικογένεια του Αμίρ. Επίσης αυτό που δεν είπε είναι ότι οι ιδεολογικοί εκφραστές που πέταξαν τις πέτρες στο σπίτι του, εμφανίζονται με θεσμική άνεση στο πλευρό υπουργών της κυβέρνησης, μια στα ακριτικά νησιά και μια σε ασκήσεις των ενόπλων δυνάμεων. Είναι υποκριτές. Στηρίζουν την πολιτική που εξαθλιώνει τον λαό για χάρη του μεγάλου κεφαλαίου. Η επίθεση επομένως που δεχόμαστε είναι κοινή. Το μεγάλο κεφάλαιο χρησιμοποιεί τους μετανάστες για να χτυπήσει κι άλλο την εργατική δύναμη της ντόπιας εργατικής τάξης ώστε να μεγαλώσει περαιτέρω την κερδοφορία του. Έλληνες και μετανάστες εργάτες έχουμε κοινό εχθρό. Είναι η τάξη των εκμεταλλευτών μας. Κοινός πρέπει να είναι και ο αγώνας μας. Αγώνας για το δίκιο, που δεν θα ξεχωρίζει χρώμα και θρησκεία αλλά θα προτάσσει το δίκιο της τάξης που ανήκουμε. Κοινή πρέπει να είναι η οργάνωση μας στα συνδικάτα. Μόνο έτσι μέσα από την κοινή πάλη, για την κάλυψη των απωλειών, για την καθημερινότητα αλλά με στόχο την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος μπορεί ο αγώνας μας να έχει αποτέλεσμα.

Ποιος σήμερα έχει συμφέρον οι εργάτες να είναι διαιρεμένοι; Τα αφεντικά μας. Καταβάλουν κάθε προσπάθεια ώστε να μας κρατάνε διαιρεμένους. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι για τα προβλήματα μας σήμερα φταίνε οι μετανάστες και πρόσφυγες και μας παίρνουν λένε τις δουλειές. Ότι για την εγκληματικότητα φταίνε οι κατατρεγμένοι από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Ότι το φαγητό από την κατσαρόλα το παίρνουν τα προσφυγόπουλα και όχι ότι τα ψίχουλα που μας δίνουν για μεροκάματο δεν φτάνουν ούτε για τις καθημερινές μας ανάγκες. Αξιοποιούν φασιστικές, ναζιστικές οργανώσεις όπως η Χ.Α, είτε με επιθέσεις απέναντι σε μετανάστες είτε σε έλληνες εργάτες που παλεύουν για καλύτερους όρους δουλειάς. Θέλουν να μας φοβίσουν. Αλλά δεν θα τα καταφέρουν. Τους ξέρουμε καλά. Ας κοπιάσουν και θα παίρνουν πάντα την απάντηση που τους αρμόζει από τους εργάτες. Φίλες και φίλοι. Συντρόφισσες και σύντροφοι. Χρειάζεται να δυναμώσει η αλληλεγγύη μεταξύ μας. Ιδιαίτερα οι πρόσφυγες για να φτάσετε ως εδώ από τις χώρες σας λόγω των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων έχετε περάσει από χίλιες δυο κακουχίες. Πολλοί από σας θέλετε να πάτε σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Εκεί που μπορεί να είναι ήδη συγγενείς σας. Όμως η ίδια πολιτική που σας ξερίζωσε, η ίδια πολιτική σας εγκλωβίζει εδώ. Η συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία, που συμφώνησε και η ελληνική κυβέρνηση, κάνει λόγο για 60.000 πρόσφυγες που θα παραμείνουν μόνιμα στην Ελλάδα. Σας αφήνει έρμαιο των ΜΚΟ, που πληρώνονται με το κεφάλι, χωρίς να σας παρέχουν ούτε τα αυτονόητα. Μην τους εμπιστεύεστε. Μόνο τα ταξικά σας αδέρφια, τους έλληνες εργάτες μπορείτε να εμπιστευτείτε. Αυτούς που βρέθηκαν κοντά σας από την πρώτη στιγμή στα νησιά αλλά και στο λιμάνι του Πειραιά. Που δεν σας έταξαν τίποτα αλλά προσπάθησαν να σας εξηγήσουν το ποιος φταίει γι αυτήν την κατάσταση που ζείτε. Που από το υστέρημά τους προσέφεραν ότι μπορούσαν για να απαλύνουν τον πόνο σας. Που και σεις αγκαλιάσατε από την πρώτη στιγμή βλέποντας ότι είμαστε το ίδιο και προσπαθούμε για το κοινό καλό. Έτσι και αλλιώς οι γειτονιές μας, οι γειτονιές του Πειραιά, της Νίκαιας, του Κερατσινίου, της Δραπετσώνας, του Περάματος, του Κορυδαλλού, του Ρέντη ξέρουν από προσφυγιά και μετανάστευση. Οι γειτονιές μας φτιάχτηκαν και μεγάλωσαν όταν πριν από περίπου 100 χρόνια άλλοι πρόσφυγες, οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας ήρθαν από την Μικρά Ασία θύματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Τότε οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι καπιταλιστές μαζί με το κράτος τους, για ένα ξεροκόμματο εκμεταλλεύονταν τους πρόσφυγες όπως και σήμερα με στόχο να ρίξουν την τιμή της εργατικής δύναμης των ντόπιων εργατών. Και τότε όπως και σήμερα φασιστικές ομάδες όπως η Χρυσή Αυγή, έχυναν δηλητήριο και κυνηγούσαν τους κατατρεγμένους, προσπαθώντας να πείσουν ότι για την φτώχεια έφταιγαν εκείνοι καλλιεργώντας τον εθνικισμό και τον ρατσισμό. Έτσι και σήμερα αυτό το ναζιστικό μόρφωμα, ως γνήσιο σκυλί των αφεντικών, ορμά με λύσσα χτυπώντας τους Κομμουνιστές, τους μετανάστες. Και την ίδια στιγμή που τρομοκρατεί προπηλακίζει και δολοφονεί πακιστανούς μετανάστες-εργάτες, υποκριτικά, συναγελάζεται με τους εκπροσώπους του πακιστανικού κράτους, προσπαθώντας να ξεπλύνει τον εγκληματικό της χαρακτήρα. Στόχο έχουν να αποδεχτούμε με το ζόρι την χαμοζωή που μας επιφυλάσσουν, να μην σηκώσουμε κεφάλι απέναντι στον κοινό εχθρό των εργατών, το κεφάλαιο. Αλλά δεν θα τους κάνουμε την χάρη. Όπως στο παρελθόν, την απάντηση την πήραν από τους εργάτες και τον Κόκκινο στρατό, έτσι και τώρα από μας θα την βρουν. Από την εργατική τάξη, τους έλληνες μετανάστες και πρόσφυγες εργάτες. Έχουμε χρέος να τους στείλουμε πίσω στις τρύπες τους. Να μην τολμάνε να ξεμυτίσουν. Αυτό προϋποθέτει την πάλη ενάντια στο σύστημα που τους γεννά και τους θρέφει, τον καπιταλισμό.

Την ίδια βέβαια περίοδο που χιλιάδες πρόσφυγες έρχονται στην Ελλάδα, πάνω από 400.000 έλληνες κυρίως νέοι παίρνουν την μαύρη απόφαση της μετανάστευσης ψάχνοντας για ένα καλύτερο αύριο. Ξανά όπως και πριν από χρόνια αναγκάζονται εξ αιτίας τις κρίσης, της ανεργίας να φύγουν από την χώρα τους αφήνοντας πίσω οικογένεια και φίλους, αναζητώντας αλλού την τύχη τους. Αλλά και μετανάστες που είχαν έρθει παλαιότερα στη χώρα μας ή παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν εδώ, αναγκάζονται τώρα να φύγουν. Αυτά είναι απόδειξη ότι ο καπιταλισμός βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες μας. Δεν μπορεί να εξασφαλίσει δουλειά για όλους με δικαιώματα. Χρησιμοποιεί τους εργάτες για την κερδοφορία του και όταν πλέον δεν χρειάζεται άλλους τους στέλνει από εκεί που ήρθαν. Γι αυτό είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιμένουμε κάτι θετικό από αυτό ο σύστημα. Τα ψίχουλα που μπορεί σε κάποια φάση, μετά από αγώνα, να μας δώσει είναι σίγουρο ότι μας τα έχει πάρει από πριν πολλαπλά αλλά και αμέσως μετά πάλι θα τα πάρει πίσω. Η κυβέρνηση επικαλείται την υγειή ανάπτυξη και τους εθνικούς στόχους όπως τους λέει, για να παρασύρει τους εργαζόμενους, τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, να τους στοιχίσει πίσω από τους στόχους του μεγάλου κεφαλαίου. Που καμία σχέση δεν έχουν με την καλυτέρευση των συνθηκών δουλειάς και ζωής των εργαζομένων στην Ελλάδα. Αντίθετα αυτοί οι στόχοι προκύπτουν πάντα μέσα από την μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Αυτών που παράγουν τα πάντα, όλο τον πλούτο που υπάρχει σήμερα. Οι σημερινοί ιδιοκτήτες των μέσων παραγωγής, των εργοστασίων, των καραβιών, των τραπεζών, οι μέτοχοι των εταιριών, δεν προσφέρουν τίποτα, δεν παράγουν τίποτα. Είναι περιττοί. Το μόνο που επιδιώκουν είναι το κέρδος και η μεγιστοποίηση του. Αυτό καθορίζει τι θα παραχθεί, πόσο θα παραχθεί, με ποιους όρους, σε αντίθεση με τις ανάγκες των εργαζομένων, τις ανάγκες της κοινωνίας. Αυτό είναι το βασικό πολιτικό πρόβλημα. Άλλοι παράγουν και άλλοι καθορίζουν τους στόχους και την οργάνωση της παραγωγής. Γι αυτό χρειάζεται να απαλλαγεί η κοινωνία από αυτά τα βαρίδια, από την αστική τάξη. Όχι απλά να φύγει μια κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη. Να διώξουμε την τάξη που κάνει κουμάντο. Και αυτό γίνεται μόνο με επανάσταση, όπως λύθηκαν τα μεγάλα ζητήματα της ιστορίας. Οι εργάτες έλληνες, μετανάστες και πρόσφυγες, οι φτωχοί αυτοαπασχολούμενοι και αγρότες δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον με τους εκμεταλλευτές μας. Όσο αυτοί θα έχουν τα μέσα παραγωγής στα χέρια τους εμείς θα ζούμε στη εξαθλίωση. Οι λαοί θα ζουν διαρκώς με τις συνέπειες των κρίσεων, των πολέμων, την μετανάστευσης και της προσφυγιάς. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, με την ίδια συνέπεια που παλεύει για το δίκιο και τα συμφέροντα των ελλήνων εργαζομένων, με την ίδια συνέπεια υπερασπίζεται τη θέση και τα συμφέροντα των μεταναστών που ζουν και δουλεύουν εδώ Με την ίδια συνέπεια υπερασπίζεται και διεκδικεί για τις ανάγκες των προσφύγων. Γιατί μόνο το ΚΚΕ συνδέει την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού - προσφυγικού με την αντιμετώπιση των αιτιών που τα γεννά. Τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Μόνο του ΚΚΕ παλεύει για να ξεριζώσουμε το κακό που εμποδίζει τους λαούς να ζουν αρμονικά, να γίνουν εκείνοι αφέντες στον τόπο τους. Μέσα στα πλαίσια αυτού του αγώνα, πρέπει να παλέψουμε μαζί για ίσα εργατικά, ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματα για όλους τους έλληνες, μετανάστες και πρόσφυγες εργάτες. Ως ΚΚΕ απαιτούμε να υπάρχουν ανθρώπινοι προσωρινοί χώροι υποδοχής και φιλοξενίας, με αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης, υγιεινής, νομικής βοήθειας για όσο καιρό παραμένουν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα. Να καταργηθούν οι συνθήκες της ΕΕ που εγκλοβίζουν χιλιάδες ανθρώπους στη χώρα μας και να ανοίξουν τα σύνορα ώστε να πάνε σε όποια χώρα επιθυμούν. Με απλές και δωρεάν διαδικασίες, χωρίς καθυστερήσεις να παρέχεται

άσυλο και να αποσυνδεθεί από τα ένσημα η άδεια παραμονής για όσους ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα. Ιδιαίτερα για τα παιδιά δίνουμε μάχη ώστε όλα να έχουν φροντίδα, υγειονομική περίθαλψη, δικαίωμα στη μόρφωση. Να δοθούν λεφτά για την παιδεία συνολικά χωρίς να ξεχωρίζουμε τα ελληνόπουλα από τα μεταναστόπουλα και τα προσφυγόπουλα. Φίλες και φίλοι. Πριν από 100 χρόνια η Οκτωβριανή Επανάσταση χάραξε το δρόμο δείχνοντας ότι ο καπιταλισμός δεν είναι ανίκητος. Αποδείχτηκε ότι οι εργάτες ενωμένοι έχουν την δύναμη να ανατρέψουν του εκμεταλλευτές τους και να οικοδομήσουν μια νέα ανώτερη οργάνωση της οικονομίας χωρίς αυτούς που σήμερα τους πίνουν το αίμα Χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Σας καλούμε όλους να γνωρίσετε το πρόγραμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Να παλέψετε μαζί με το ΚΚΕ, με το Κόμμα των εργατών. Ο Σοσιαλισμός είναι αναγκαίος. Είναι το μέλλον. Ο καπιταλισμός είναι το σάπιο παρελθόν. Σήμερα στην Ελλάδα μπορούν να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού, με βάση τις παραγωγικές δυνατότητες και το πλούτο που παράγεται. Μόνο αν παραγωγή απαλλαγεί από τα δεσμά της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας μπορεί ν απογειωθεί. Και μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής από την εργατική εξουσία, με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, τον Σοσιαλισμό μπορούν να απελευθερωθούν αυτές οι δυνατότητες. Γι αυτό καλούμε όλους τους εργάτες έλληνες και αλλοδαπούς να συστρατευθούν τώρα με το ΚΚΕ. Κάτω από την δική τους σημαία, την κόκκινη σημαία της ταξικής πάλης, της διεθνιστικής αλληλεγγύης, για μια νέα κοινωνία, ενωμένοι σαν μια γροθιά, μέχρι την τελική νίκη. Σας καλούμε να δώσετε όλοι το παρόν στο ραντεβού της τάξης μας σε δύο Κυριακές στην μεγάλη εκδήλωση του ΚΚΕ για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στο ΣΕΦ.