Η ΠΙΟ ΣΚΟΥΡΑ ΑΠΟΧΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΥ

1 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

3 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Η ΠΙΟ ΣΚΟΥΡΑ ΑΠΟΧΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΥ ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

4 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ COPYRIGHT : 2016 Βαγενας Δημητρης ISBN: 978-960-93-8236-6 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ: Κων/νος Βαρδης - Βαγενας Δημητρης ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Βαγενας Δημητρης Το παρόν έργο είναι πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα Δημήτρης Βαγενάς με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος και προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Νόμου (Ν. 2121/1993), όπως έχει τροποποιηθεί κι ισχύει σήμερα στις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας, που ισχύουν και στην Ελλάδα. Απαγορεύεται ρητώς κι απολύτως, η αντιγραφή, ή αναπαραγωγή, ή αναδημοσίευση, ή διασκευή, ή μετάφραση του περιεχομένου του βιβλίου, ή μέρος του έργου, η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου, με οποιονδήποτε τρόπο. Μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης, η παρουσίαση στο κοινό, ή ότι άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια από τον συγγραφέα.

5 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ σελ 11. Η πιο σκουρα αποχρωση του σκοταδιου σελ 101. Μεσα στον καθρεπτη σελ 137. Σκιες σελ 167. Ο Αρκουδος σελ 193. Το δασος του κακου σελ 209. Το πλοιο των ψυχων (μαζι με την Χρυσα Παναγοπουλου) σελ 229. THE RED BANK σελ 247. Αληθεια ή Φοβος ; σελ. 259. Τι μου αφησε ο Κυρ-Μανωλης σελ. 283. Αχαρτογραφητος Τρομος σελ. 303. Ο Λεκες

7 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Λιγα λογια για την συλλογη Αυτή είναι η πρωτη συλλογη διηγηματων τρομου, που κυκλοφορω. Περιεχει την ομοτιτλη νουβελα και δεκα διηγηματα τρομου και φρικης. Γραμμενα από το καλοκαιρι του 2013 μεχρι σημερα. Εχω κρατησει την μορφη που γραφτηκαν ακριβως. Τα παλαιοτερα ειναι γραμμενα με τονους, ενω τα πιο προσφατα στο ατονικο συστημα, που χρησιμοποιω πια στην γραφη μου. Αναμεσα στα διηγηματα υπαρχει κι ενα, που γραφτηκε σε συνεργασια με την Χρυσα Παναγοπουλου περσι τον Σεπτεμβριο. Είναι το «Πλοιο των ψυχων» στην σελιδα 209. Κανω ειδικη μνεια, μιας και ειναι η πρωτη μου συνεργασια με καποιον αλλον συγγραφεα. Ελπιζω να ακολουθησουν και άλλες τετοιες συνεργασιες, στο μελλον. Εκεινο που θα ακολουθησει σιγουρα, είναι η επομενη συλλογη τρομου. Καλο σας διαβασμα

9 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ο Δημήτρης Βαγενάς γεννήθηκε στο Αίγιο τον Γενάρη του 61. Άρχισε να γράφει τον Μάιο του 12 στα αγγλικά, σε ένα μπλογκ με αλλοδαπούς. Συστηματικά και στα ελληνικά άρχισε μετά από ένα χρόνο. Δυο ανθολογίες, περιέχουν έργα του. Το μονόπρακτο, "Οι κυνηγοί" στην θεατρική ανθολογία του οίκου Όστρια και το διακριθέν διήγημα του "Φοβού τους Αχαιούς", στον πρώτο διαγωνισμο Ασημένια Σελίδα 1, στην ανθολογία 'Διήγημα 1' των εκδόσεων Εντύποις και Μωραΐτης. Στον ίδιο διαγωνισμό, η νουβέλα του πολιτικής φαντασίας, "Αν όμως", έλαβε τον Α' έπαινο, ανάμεσα σε 238 συμμετοχές. Επίσης έχει εκδοθεί η νουβέλα του "Η Εμπνευση Και Που Να Την Βρειτε", ένα ψυχολογικό θρίλερ.το ιστορικο επος "Eλ Αχμαρ - O Κοκκινος", η διακριθεισα νουβελα "Αν όμως", η συλλογη τρομου Η πιο σκουρα αποχρωση του σκοταδιου, η νουβελα φιλοσοφικης αναζητησης Ο θηρευτης και οι προστατες της αιωνιας ψυχης και το τελευταιο του σε μορφη τσεπης Το μυστικο.

11 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Η ΠΙΟ ΣΚΟΥΡΑ ΑΠΟΧΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΥ

15 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ 1. Ανοιξα, γυρνωντας το στρογγυλο πομολο, την πορτα του υπογειου και οι κραυγες σταματησαν. Νεκρικη σιωπη επεσε στο σπιτι. Πισω μου, ο μικρος γυιος της οικογενειας Αντωνατου ψιθυρισε, ενα φοβισμενο, «προσεξτε Κε Θαναση». Εψαξα με το χερι στον τοιχο, στα αριστερα μου, στην αρχη της σκαλας, να βρω τον διακοπτη του φωτος. Τον πατησα μια, δυο, τρεις φορες, αλλα φως δεν αναψε. Ο μικρος τοτε με σκουντησε και μου εβαλε στο χερι ένα δυνατο φακο θυελλης. Ξερετε εκεινους τους μαυρους με τις τεσσερεις μεγαλες μπαταριες. Τον εστρεψα αναμμενο προς την σκαλα μπροστα μου. Παρα το δυνατο φως του ισα, που διεκρινα από το τριτο σκαλοπατι και περα. Καπου στο πεμπτο ξεκινουσε το σκοταδι. Μου εδινε την εντυπωση καποιου συμπαγους, μαυρου πραγματος. Από το μυαλο μου περασε η ιδεα ενός μαχαιριου, που το εκοβε σε μεγαλα καταμαυρα κομματια. Πως στο καλο ειχα μπλεξει σε αυτή την τρομακτικη περιπετεια;; Εμενα διπλα στο σπιτι των Αντωνατων. Για την ακριβεια ημουν ο μονος γειτονας, σε αυτή την απομακρυσμενη γειτονια, του μικρου χωριου. Σπανια κατεβαινα στο πατρικο μου, ειδικα μετα το διαζυγιο με την Σοφια. Πλεον κανα σαββατοκυριακο του χειμωνα, με καμια περιστασιακη συντροφο, η και μονος για να μαζεψω μερικες ελιες και τα εσπεριδοειδη στο μικρο κτημα, πισω από το διωροφο σπιτι της οικογενειας. Ερχομουν και το καλοκαιρι για να κανω μερικα μπανια στην κοντινη παραλια. Το σπιτι των γειτονων μου, ηταν

16 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ένα παλιο ξυλινο και σε κακη κατασταση διωροφο επισης, σε στυλ παλιας αγροικιας. Μπαλκονια γυρω γυρω στον πρωτο οροφο και σοφιτα με παραθυρα φεγγιτες αναμεσα στα κεραμιδια. Ηταν το καλοκαιρι, που μας περασε, που ειδα μαστορους να ανακαινιζουν το παμπαλαιο σπιτι. Παντα, από μικρος θυμομουν τους γονεις μου να μην μου επιτρεπουν να παω κοντα, ουτε καν να μπω στον χορταριασμενο του κηπο. Μια φορα στα δεκα μου, πηρα το θαρρος και κρυφα γλυστρησα, μεσα από ένα σπασμενο παραθυρο του ισογειου. Όμως μου φανηκε ότι κατι συρθηκε πισω μου μεσα στις σκιες και εφυγα αμεσως. με το βρακι μου μισοκατουρημενο από την τρομαρα. Καποια άλλη φορα, που η μπαλλα μας επεσε στον κηπο του, κοντα σε ένα από τα παραθυρα, παιρνοντας την ακουσα και ειμαι σιγουρος γι αυτό, μια φωνη από την βαση του σπιτιου να με καλει με το ονομα μου. Τρεις νυχτες εμεινα ξαγρυπνος, με όλα τα φωτα αναμμενα από τον φοβο. Περιεργο, μεχρι να βρεθω στα σκαλοπατια μπροστα στο απολυτο σκοταδι, όλα αυτά τα ειχα ξεχασει. Ειδικα αφου σε λιγο καιρο ο δασκαλος πατερας μου, πηρε μεταθεση για την Καλαματα και στο χωριο, μονο το καλοκαιρι, για λιγες μερες γυριζα, μενοντας φυσικα σε αποσταση από το παλιο σπιτι. Τι ελεγα;; α, ναι πως βρεθηκα εδώ. Όταν λοιπον γυρω στον Νοεμβρη γυρισα στο χωριο, βρηκα το παλιο σπιτι να λαμπει φρεσκοβαμμενο, με καινουργια παραθυρα και κεραμιδια και με ένα ανδρογυνο τους Αντωνατους να ζουν μονιμα εκει. Μαζι τους και ο γυιος τους, όχι πανω από εντεκα με δωδεκα χρονων. Αυτος ο ιδιος, που βρισκοταν τωρα πισω μου.πριν από λιγα λεπτα, μου ειχε χτυπησει το κουδουνι αλαφιασμενος. Μολις ειχα ερθει για σαββατοκυριακο και τον ειδα στην εισοδο του σπιτιου μου. Ένα αδυνατο ψηλο γα την

17 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ηλικια του παιδι που εδειχνε αφανταστα φοβισμενο. Μια φορα τον ειχα ξαναδει όταν ειχα συστηθει με τους δικους του τρια σαββατοκυριακα πριν. Τον ελεγαν Χρηστο θαρρω. Του ανοιξα να μπει, λεγοντας του, «καλως τον γειτονα. Χρηστος δεν ειπαμε;;». Ο μικρος με κοιταξε με ματια βουρκωμενα και ξαφνικα αρχισε να κλαιει με λυγμους. Δεν το εχω με τα παιδια. Δικα μου δεν εκανα και κατι ανηψια δεν τα ειχα και από κοντα. Με δυσκολια τον πηρα αγκαλια και τον εβαλα να κατσει στον καναπε του μικρου καθιστικου μπροστα στην τηλεοραση. Με την φωνη του να τρεμει από τον φοβο, που ειχε βιωσει μεσα στο ιδιο του το σπιτι, αρχισε να μου λεει τι συνεβη πριν από λιγες ωρες. Η διηγηση του για τους περιεργους θορυβους από το κελαρι-υπογειο και οι γεματες, από αγνωστες φρικες, σκιες, μου ξυπνησαν τις δικες μου τρομακτικες θυμησες, που ειχα από παιδι. «Οταν λες θορυβους;;», ρωτησα ψαχνοντας για καποια λογικη εξηγηση του τρομου, υποθετω. Ισως και για να κατευνασω την φρικη που ξαναγεννιοταν μεσα μου, κανοντας με να κοιωθω, σαν εκεινο το δεκαχρονο αγορι, τριαντα χρονια πριν.

321 ΒΑΓΕΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ