TO ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΑΣ. Ηλίνα- Αννα Τσέκοβα Δάφνια Αργυρού

TO ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΑΣ Ηλίνα- Αννα Τσέκοβα Δάφνια Αργυρού

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ; -Το φυσικό περιβάλλον περιλαμβάνει όλους τους ζωντανούς οργανισμούς και την άβια ύλη που βρίσκονται με φυσικό τρόπο στη γη. -Μετα τη δεκαετία του 1960, με την εμφάνιση του οικολογικού κινήματος, λαμβάνει χώρα,μία προσπάθεια για την επίλυση των εν λόγω περιβαλλοντικών προβλημάτων.

ΟΙ ΣΚΥΛΟΙ ΤΗΣ ΔΕΝΙΑΣ

TA ZΩΑ ΤΗΣ ΔΕΝΙΑΣ ΓΑΛΟΠΟΥΛΕΣ ΓΑΙΔΟΥΡΙ ΚΟΥΝΕΛΙ ΓΑΤΑ

ΤΑ ΦΥΤΑ ΤΗΣ ΔΕΝΙΑΣ ΕΛΙΑ ΦΟΙΝΙΚΙΑ ΓΕΡΑΝΙΑ ALOE VERA ΠΑΠΟΥΤΣΟΣΥΚΙΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ

ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΤΗΣ ΔΕΝΙΑΣ

ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ Παναγιώτης Α., Λοΐζος Σ., Γιάννης Κ., Γιάννης Ε., ΣΤ 2

ΧΛΩΡΙΔΑ

ΔΕΝΤΡΑ ΕΛΙΑ ΡΟΔΑΚΙΝΙΑ

ΣΥΚΙΑ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙ

ΜΟΣΦΥΛΙΑ ΡΟΔΙΑ ΚΛΗΜΑ

ΛΕΜΟΝΙΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ

ΠΑΠΟΥΤΣΟΣΥΚΙΑ ΚΑΛΑΜΙΑ

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΔΑΦΝΑΚΙ ΓΕΡΑΝΙ

ΓΙΑΣΕΜΙ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ

ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ ΣΠΑΝΑΚΙ ΑΓΡΕΛΙΑ

ΛΑΧΑΝΙΚΑ ΠΑΤΑΤΕΣ ΠΙΠΕΡΙΑ ΚΟΛΟΚΥΘΙΑ

ΒΟΤΑΝΑ ΔΙΟΣΜΟΣ ΜΑΙΤΑΝΟΣ

ΠΑΝΙΔΑ

ΚΟΤΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΑΚΙ

ΓΑΤΟΣ ΣΚΥΛΟΙ

ΑΓΕΛΑΔΕΣ ΚΑΦΕ ΜΑΥΡΟΑΣΠΡΕΣ

ΖΩΑ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΣ ΠΡΟΒΑΤΑ ΚΑΤΣΙΚΕΣ

ΤΕΛΟΣ

ΑΚΑΚΙΕΣ Η Ακακία αποτελεί γένος φυτών, που ανήκει στην οικογένεια των Μιμηλεοειδών, στην τάξη των Κυαμωδών. Η ακακία είναι δέντρο ή θάμνος, αειθαλής ή φυλλοβόλος, με φύλλα σύνθετα διπτεροειδή, με αγκάθια μικρά και ισχυρά. Τα άνθη της είναι μικρά ωχροκίτρινα, κίτρινα, πορτοκαλοκίτρινα και σπανιότερα λευκά, τοποθετημένα σε ταξιανθίες που σχηματίζουν σφαιρικές κεφαλές, κυλινδρικούς ίουλους ή στάχεις. Ακακία Χαρακτηριστικό της ακακίας είναι ότι εκκρίνει το αραβικό κόμμι ακόμη και σε άριστες συνθήκες καλλιέργειας, το οποίο θεωρείται παθολογικό φαινόμενο. Ο φλοιός και οι λοβοί πολλών ειδών περιέχουν μεγάλη ποσότητα δεψικών ουσιών και χρησιμοποιούνται στη βυρσοδεψία και τη φαρμακευτική. Το αραβικό κόμμι, διαλυμένο σε κρύο νερό, δίνει τη γνωστή «γόμα» για τα χαρτιά.

Το γιασεμί ή ίασμος είναι γένος αγγειόσπερμων, δικότυλων φυτών το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Ελαιίδων. Υπάρχουν 300 περίπου είδη που απαντώνται στις εύκρατες και θερμές χώρες της γης. Είναι αναρριχώμενος θάμνος, συνήθως αειθαλής αλλά και φυλλοβόλος.

Τα φύλλα του εναλλάσσονται, είναι απλά ή τρίφυλλα και πτερωτά. Τα άνθη του είναι λευκά στα περισσότερα είδη αλλά και κίτρινα, λευκά-ροζ, ροζ, γαλάζια και μπλε. Είναι αρωματικά και αναδύουν ένα γλυκό, πολύ ευχάριστο άρωμα. Ο καρπός του γιασεμιού είναι ράγα με δύο λοβούς. Είναι διακοσμητικό φυτό και καλλιεργείται σε γλάστρες και κήπους. Το γιασεμί πολλαπλασιάζεται με εμβολιασμό, με μοσχεύματα ή με καταβολάδες. Είναι ευαίσθητο στο δυνατό κρύο και τον παγετό ενώ αγαπά τη ζέστη και τη μεγάλη ηλιοφάνεια. Εκτός από διακοσμητικά, μερικά είδη του καλλιεργούνται για βιομηχανικούς σκοπούς και χρησιμοποιούνται ευρέως στην αρωματοποιία. Η καλλιέργεια των ειδών αυτών γίνεται κοντά σε παραθαλάσσιες περιοχές, γιατί η θαλάσσια αύρα είναι ευεργετική για την ανάπτυξη τους.

Οι ρίζες του γιασεμιού δεν αναπτύσσονται πολύ ούτε διεισδύουν βαθιά στο έδαφος. Είναι πολυετές φυτό και χρησιμοποιεί το έδαφος μακροχρόνια. Η καλλιέργειά του διαρκεί γύρω στα 15 χρόνια. Τα άνθη του αναπτύσσονται από τον πρώτο χρόνο αλλά είναι λίγα ενώ σημαντική παραγωγή λουλουδιών έχουμε από τον τρίτο χρόνο. Τα είδη των γιασεμιών που φυτεύονται σε αγρούς χρειάζονται αρκετό πότισμα όταν η περίοδος των βροχών σταματήσει. Το έδαφος πρέπει να λιπαίνεται με διάφορα λιπάσματα και κοπριά, ενώ το φυτό χρειάζεται κλάδεμα και αφαίρεση των ξερών βλαστών και φύλλων. Η συλλογή των λουλουδιών γίνεται τις πρώτες πρωινές ώρες και τους μήνες Ιούνιο έως Οκτώβριο.

Από το γιασεμί εξάγεται ένα αιθέριο έλαιο γνωστό με την ονομασία ιασμέλαιο. Για την εξαγωγή αυτού του ελαίου χρησιμοποιούνται 2 μέθοδοι, η απόσταξη και η εκχύλιση. Το αιθέριο έλαιο αυτό χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία. Περιέχει λινολικό οξύ, γερανιόλη, βενζυλικό οξύ, ευγενόλη, τερπινεόλη και λιναλοόλη. Είναι απαραίτητο συστατικό σχεδόν όλων των αρωμάτων. Η Γαλλία είναι πρώτη στον κόσμο στην παραγωγή ιασμελαίου. Ακολουθούν η Κίνα, η Ιταλία, η Αίγυπτος και η Ελλάδα.

Η λεμονιά μπορεί να μεγαλώσει μέχρι 6 μέτρα σε ύψος, αλλά συνήθως είναι πιο κοντή. Τα κλαδιά του δέντρου έχουν αγκάθια και σχηματίζουν ανοιχτό στέμμα. Τα φύλλα είναι πράσινα, λαμπερά και έχουν ελλειψοειδές σχήμα. Τα άνθη είναι λευκά εξωτερικά με το εσωτερικό τους να κλίνει προς το μωβ. Στη λεμονιά, τόσο ο καρπός όσο και τα άνθη υπάρχουν ταυτόχρονα. Τα λεμόνια έχουν σχήμα ωοειδές με τις άκρες τους μυτερές. Όταν είναι ώριμα έχουν χρώμα έντονο κίτρινο. Υπάρχουν διάφορες ποικιλίες λεμονιών, όπως τα Εύρηκα, Λισαβόνας και Μέγερ.

Οι λεμονιές φυτρώνουν σε τροπικά και εύκρατα κλίματα και δεν αντέχουν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Προτιμούν τη θερμοκρασία μεταξύ 15 30 C και χρειάζονται πολλή ηλιοφάνεια. Αναπτύσσονται καλά σε γόνιμο, ξηρό χώμα. Οι λεμονιές χρειάζονται πολύ νερό, αλλά και να στεγνώνουν μεταξύ των ποτισμάτων. Χώρες που παράγουν πολλά λεμόνια είναι η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και άλλες μεσογειακές χώρες, η Αργεντινή, η Ινδία, η Βραζιλία και οι ΗΠΑ. Μπορούν να φυτευτούν ως φυτά κήπου ή και σε γλάστρα αν κλαδεύονται για να παραμείνουν μικρές.

Η λεβάντα είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών.Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα, που περιλαμβάνει γύρω στα 25 είδη. Είναι ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών. Επίσης, απαντάται στα Κανάρια Νησιά, στην Ινδία και σε άλλες ασιατικές χώρες. Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις η λεβάντα δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στο Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και το Γαληνό.

Πρόκειται για φυτό φρυγανώδες και πολύκλαδο, με όρθιους βλαστούς που φύονται από τη βάση. Είναι, συνεπώς, θάμνος, με ύψος 30 έως 80 εκατοστά. Έχει γκριζοπράσινα φύλλα, στενά ώς λογχοειδή. Οι ανθοφόροι βλαστοί καταλήγουν σε ταξιανθία τύπου στάχεος. Το αιθέριο έλαιο της λεβάντας χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, τη σαπωνοποιία και στη φαρμακευτική ως τονωτικό και αντικαταρροϊκό. Κύριο συστατικό του είναι η χημική ένωση οξικό λιναλύλιο. Εκτός αυτού, περιέχει αλκοόλες.

Η λεβάντα καλλιεργείται σε εδάφη πλούσια σε ασβέστιο, καθώς αυτό βελτιώνει την ποιότητα του αιθερίου ελαίου της και βοηθά την ανάπτυξη του φυτού. Το έδαφος καλλιέργειας πρέπει να είναι ελαφρύ και χαλικώδες, γι' αυτό και το φυτό προσφέρεται για καλλιέργεια σε εκτάσεις ακατάλληλες για άλλου τύπου καλλιέργειες. Δεν αγαπά, επίσης, ιδιαίτερα την υγρασία, αλλά ούτε και την ολοσχερή ξηρασία. Σήμερα καλλιεργείται στην Ισπανία, τη Γαλλία, τη Βουλγαρία και αρκετές χώρες της Βόρειας Αφρικής. Στην Ελλάδα καλλιεργείται στην Αρκαδία, την Κεφαλληνία, τις Σέρρες την Κομοτηνή και τη Σαμοθράκη. Πολλαπλασιάζεται με σπόρους, με μοσχεύματα και με παραφυάδες. Η συλλογή (συγκομιδή) γίνεται κατά το στάδιο πλήρους ανθοφορίας, οπότε και μπορεί να ληφθεί η μέγιστη ποσότητα (και ποιότητα) αιθερίου ελαίου.

Το μανταρίνι είναι ο καρπός της μανταρινιάς, ενός μικρού εσπεριδοειδούς δένδρου. Μοιάζει πολύ με το πορτοκάλι. Το σχήμα του δεν είναι σφαιρικό αλλά ελλειψοειδές. Τα μανταρίνια τρώγονται συνήθως ωμά ή σε φρουτοσαλάτες. Το δέντρο είναι πιο ανθεκτικό στην ξηρασία από ότι ο καρπός. Το δέντρο είναι αειθαλές, ευαίσθητο και εύκολα καταστρέφεται από το κρύο. Φύεται σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα.

Τα μανταρίνια καλλιεργούνται σε πολλές χώρες, όπως η Ισπανία και η Ελλάδα. Όπως όλα τα εσπεριδοειδή, έτσι και η μανταρινιά αναπτύσσεται σε ηλιόλουστες και προστατευμένες από τους δυνατούς ανέμους και τον παγετό θέσεις φύτευσης. Ευδοκιμεί σε εδάφη ουδέτερα έως αλκαλικά, γόνιμα, μέτριας σύστασης, με καλή αποστράγγιση. Χρειάζεται τακτικά ποτίσματα και συστηματικές λιπάνσεις. Κλαδεύεται σε ετήσια βάση προκειμένου να αραιώνεται το πυκνό της φύλλωμα και να αποφεύγονται οι προσβολές από κοκκοειδή.

Η ιστορία του φρούτου ανάγεται πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια, στην Κίνα. Λέγεται ότι τα γευστικά φρούτα πήραν το όνομά τους από τους Μανδαρίνους, τους ανώτερους κρατικούς λειτουργούς της κινεζικής αυτοκρατορίας, εξαιτίας του χρώματος που είχαν οι στολές τους αλλά και γιατί αντάλλασσαν τα φρούτα αυτά ως δώρα. Τα μανταρίνια Κλημεντίνες πήραν το όνομα τους από τον μοναχό Clement Rodier που εντόπισε την συγκεκριμένη ποικιλία στην Αλγερία. Είναι συνήθως άσπορα, μικρού σχετικά μεγέθους. Είναι διαθέσιμα από τον Νοέμβριο έως τα τέλη Φεβρουαρίου με τις μεγαλύτερες ποσότητες τον Ιανουάριο. Είναι τα εσπεριδοειδή που προτιμούν τα παιδιά. Ο Ρώσος ναύαρχος Λογγίνος Χέιδεν φέρεται να έφερε πρώτος το μανταρίνι στη χώρα μας. Στα αγγλικά το μανταρίνι αναφέρεται πότε ως mandarin και πότε ως tangerine. Η λέξη αυτή αρχικά χρησιμοποιούνταν για μια μικρή ποικιλία πορτοκαλιού που έφερναν από την Ταγγέρη, στο Μαρόκο.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΚΑΛΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΙΚΑΕΛΛΑ

ΧΛΩΡΙΔΑ

Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών, το οποίο συναντάται πολύ συχνά και στην Ελλάδα. Ο καρπός του ονομάζεται επίσης ελιά και από αυτόν παράγεται το ελαιόλαδο. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς.

Η Τουλίπα είναι αγγειόσπερμο, μονοκοτυλήδονο φυτό το οποίο ανήκει στην τάξη Λειριώδη και στην οικογένεια Λειριοειδή. Υπάρχουν 100 περίπου είδη τουλίπας που είναι όλα πολυετή ποώδη φυτά των περιοχών της Ευρώπης και της δυτικής και κεντρικής Ασίας.

Η Μαργαρίτα είναι κοινή ονομασία πολλών άγριων ή καλλιεργούμενων φυτών που ανήκουν στην οικογένεια των Συνθέτων και έχουν άνθη κατά κεφάλια, με εμφανή ακτινοειδή στεφάνη.

Η τριανταφυλλιά είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Ροδοειδών Ροζ τριαντάφυλλο Είναι καλλωπιστικό και φυλλοβόλο φυτό. Αποτελείται από τη ρίζα, τον βλαστό, τα φύλλα και τα μπουμπούκια της. Η ρίζα της τριανταφυλλιάς είναι αποξυλωμένη και διακλαδίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Συνεχίζοντας, ο βλαστός της αρχικά είναι τρυφερός και πράσινος, ενώ κάποια στιγμή αρχίζει να σκληραίνει και να αποξηραίνεται.

Τo Κυκλάμινο είναι ένα από τα ομορφότερα αγριολούλουδα της Ευρωπαϊκής υπαίθρου. Στην Ελλάδα συναντώνται πέντε είδη κυκλάμινου. Είναι πολυετές φυτό με μωβ άνθη ή σπανιότερα λευκά και χαρακτηριστικά καρδιοειδή φύλλα με εντυπωσιακούς χρωματισμούς. Κάποια είδη κυκλαμίνου ανθίζουν την Άνοιξη και κάποια άλλα Φθινόπωρο. Φύονται από παραθαλάσσιες περιοχές μέχρι και σε υψόμετρα άνω των 1000 μέτρων.

Ο δυόσμος είναι είδος μέντας το οποίο είναι ιθαγενές της Ευρώπης και της Νοτιοδυτικής Ασίας. Ο δυόσμος πέρα από τη χρήση του ως αντισπασμωδικό, τονωτικό και χωνευτικό βότανο, χρησιμοποιείται για να αρωματίσει διάφορα φαγητά. Απαντάνται και με το όνομα ηδύοσμος, όπου και καταγράφονται 13 είδη και 9 παραλλαγές.

Το λεμόνι είναι ο καρπός του υβριδικού δέντρου που ονομάζεται λεμονιά και ανήκει στην οικογένεια Ο καρπός αυτός χρησιμοποιείται κυρίως για τον χυμό του, παρόλο που χρησιμοποιούνται επίσης το πιο σαρκώδες μέρος του καρπού και ο φλοιός του, ιδιαίτερα στη μαγειρική. Ο χυμός του λεμονιού περιέχει περίπου 5% κιτρικό οξύ, το οποίο δίνει στα λεμόνια τη χαρακτηριστική ξινή τους γεύση και από 2 μέχρι 3. Αυτή η οξύτητα καθιστά το λεμόνι φθηνό και εύκολα διαθέσιμο υλικό για χρήση σε εκπαιδευτικά πειράματα χημείας.

Η ροδακινιά είναι πυρηνόκαρπο, φυλλοβόλο οπωροφόρο δέντρο που ανήκει στο γένος Προύμνη και στην οικογένεια των Ροδοειδών. Η καταγωγή της είναι από την Κίνα, όπου ακόμα και σήμερα υπάρχει ως αυτοφυής. Στη συνέχεια η καλλιέργεια της επεκτάθηκε προς τις χώρες της Μεσογείου και αργότερα προς την Αμερική και την Αυστραλία. Σήμερα είναι το περισσότερο καλλιεργούμενο οπωροφόρο δέντρο στον κόσμο μετά τη μηλιά.

Η πορτοκαλιά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, αειθαλές φυτό, που ανήκει στην τάξη των Σαπινδωδών και στην οικογένεια των Ρουτιδών δηλαδή των Εσπεριδοειδών. Από τα σημαντικότερα εσπεριδοειδή, έχει καταγωγή από την Ινδία και την Κίνα.

το κυπαρίσσι ανήκει στην οικογένεια των Κυπαρισσοειδών με 18 είδη που βρίσκονται στις περιοχές της Βορείου Αμερικής, στις χώρες της Μεσογείου και στη Δυτική Ασία.

Το γιασεμί ή ίασμος είναι γένος αγγειόσπερμων, δικότυλων φυτών το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Ελαιίδων. Η λατινική λέξη προέρχεται από την ελληνική λέξη ιάσμινον δηλαδή ιασμέλαιο και η ελληνική ανάγεται στην περσική λέξη πάρχουν 300 περίπου είδη που απαντώνται στις εύκρατες και θερμές χώρες της γης. Είναι αναρριχώμενος θάμνος, συνήθως αειθαλής αλλά και φυλλοβόλος.

Η Αμυγδαλιά είναι είδος φυτών της οικογένειας τών Ροδιδών που πολλές φορές εντάσσεται στο γένος Προύμνη. Το κοινότερο είδος είναι η Προύμνη η γλυκεία που φύεται σε όλες σχεδόν τις θερμές και ξηρές περιοχές της Παραμεσογειακής ζώνης όπου καλλιεργείται από τα αρχαία χρόνια. Για αυτόν το λόγο ο καθορισμός τού τόπου προέλευσής του είναι πολύ δύσκολος. Είναι δένδρο φυλλοβόλο με ύψος από 4 ώς 12 μέτρα, κορμό διαμέτρου μέχρι 30 εκατοστά και φύλλα ελλειψοειδή, λογχοειδή και οδοντωτά.

Το καλάμι ή καλαμιά είναι κοινή ονομασία πολλών μονοκότυλων πολυετών συνήθως φυτών. Τα καλάμια βρίσκονται σε τέλματα, έλη σε όχθες λιμνών, ποταμών, ρυακιών, χειμάρρων και σε ήρεμα νερά. Ο όρος καλαμιά μπορεί επίσης να σημαίνει την καλάμη του στάχυος ή ακόμα τη συστάδα καλάμων. Όλα γενικά τα φυτά που χαρακτηρίζονται ως καλάμια έχουν ριζώματα ή παραφυάδες, τα φύλλα τους είναι μακριά ταινιοειδή και στο πάνω μέρος τους έχουν μία μακριά ταξιανθία.

Τo Κρίνo είναι μία μεγάλη κατηγορία ιδιαίτερα όμορφων αγριολούλουδων με παγκόσμια εξάπλωση. Στην Ελλάδα υπάρχουν πέντε είδη κρίνων, τα περισσότερα στη Βόρεια Ελλάδα. Το είδος περιλαμβάνει μονοετή, διετή και πολυετή φυτά με ύψος που αγγίζει και το 1 μέτρο. Αναπτύσσονται σε μέσα ή μεγάλα υψόμετρα.

Ο Δίανθος,, κοινώς γαριφαλιά ή γαρυφαλλιά είναι πολυετές, αγγειόσπερμο, ποώδες, όμορφο, εύοσμο καλλωπιστικό φυτό που ανήκει στο γένος δίανθος και στην οικογένεια των Καρυοφυλλοειδών. Καλλιεργείται από την αρχαιότητα και είναι από τα πιο παλιά καλλωπιστικά φυτά, από τα πιο γνωστά και πιο κοινά. Το άνθος της γαριφαλιάς ονομάζεται γαρίφαλο, ή γαρύφαλλο.

Τα χρυσάνθεμα, γνωστά και ως αγιοδημητριάτικα, είναι γένος ανθοφόρων φυτών που ανήκει στην οικογένεια των αστεροειδών. Τα χρυσάνθεμα είναι ιθαγενή της Ασίας και της βορειανατολικής Ευρώπης. Τα περισσότερα είδη βρίσκονται στην ανατολική Ασία και θεωρείται ότι το γένος προέρχεται από τη Κίνα.Τα είδη χρυσανθέμων και τα αναρίθμητα υβρίδια και ποικιλίες τους χρησιμοποιούνται για διακοσμήση κήπων.

Το φραγκόσυκο είναι φρούτο, καρπός της φραγκοσυκιάς, κακτοειδούς φυτού Κεντρο- Αμερικανικής προέλευσης, που φυτρώνει στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Ο καρπός αυτός αναπτύσσεται περιμετρικά πάνω στις άκρες των φύλλων της φραγκοσυκιάς. Το ίδιο φρούτο στην Κύπρο ονομάζεται παπουτσόσυκο και το φυτό παπουτσοσυκιά. Άλλη ονομασία για τον ίδιο καρπό είναι το παυλόσυκο.

Σύκο είναι ο καρπός της συκιάς που συναντάται αυτοφυές σχεδόν σε όλη τη Μεσόγειο και καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου για τους εδώδιμους καρπούς της.

Η πατάτα γνωστή και ως "γεώμηλο", είναι φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Σολανιδών. Καλλιεργείται για τους εδώδιμους κονδύλους της, οι οποίοι είναι πλούσιοι σε άμυλο και αποτελούν τροφή μεγάλης θρεπτικής αξίας.

Η τομάτα, αλλιώς και ντομάτα είναι φυτό της οικογένειας των Σολανιδών ή στρυχνωδών, ιθαγενές της Κεντρικής και Νοτίου Αμερικής, από το Μεξικό μέχρι το Περού.

To κρεμμύδι είναι φυτό, γνωστό και με τα ονόματα κρόμμυον ή Άλλιον το κοινό. Το κρεμμύδι είναι λαχανικό με επιστημονική ονομασία Άλλιο το κρόμμυο και πιθανή προέλευση από τη νοτιοανατολική Ασία. Τα φύλλα αλλά και ο βολβός του, κοινώς γνωστά ως φρέσκο κρεμμύδι & ξηρό κρεμμύδι αντίστοιχα, τρώγονται, έχοντας χαρακτηριστική καυτερή γεύση και άρωμα, που μετριάζεται αν το κρεμμύδι μαγειρευτεί.

Η πιπεριά είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, ποώδες και θαμνώδες φυτό του γένους Καψικόν. Η πιπεριά υπάρχει σε 50 περίπου είδη ανά τον κόσμο, άλλοτε με γλυκούς και άλλοτε με καυτερούς καρπούς.

Το αγγούρι είναι καρπός που προέρχεται από το έρπον και αναρριχώμενο ετήσιο φυτό της αγγουριάς.σικυός ο ήμερος. Ανήκει στην οικογένεια κολοκυνθοειδών όπως το πεπόνι, το καρπούζι, το κολοκύθι. Η αγγουριά καλλιεργείται στην ύπαιθρο τους καλοκαιρινούς μήνες και σε θερμοκήπιο τον υπόλοιπο χρόνο, λόγω της ευαισθησίας στις χαμηλές θερμοκρασίες. Η υψηλή θερμοκρασία και υγρασία ευνοούν την ανάπτυξή της.

Τα πεύκα είναι γυμνόσπερμα, αειθαλή, ρητινοφόρα κωνοφόρα δένδρα με 90 περίπου είδη ανά τον κόσμο, που ανήκουν στην οικογένεια των Πευκίδων. Ο φλοιός είναι παχύς και αυλακωτός, τα φύλλα βελονοειδή και φύονται κατά σπονδύλους ανά δύο, τρία ή πέντε, παραμένοντας στο πεύκο από 2 μέχρι 17 χρόνια. Στη βάση τους περιβάλλονται από ένα μεμβρανώδη κολεό και το χρώμα τους είναι ανοιχτό ως σκούρο πράσινο.

Η ροδιά είναι φυτό του γένους πουνική της οικογένειας πουνικίδες. Ανήκει στην τάξη μυρτώδη. Το γένος πουνική περιλαμβάνει δύο είδη, με σημαντικότερη την Πουνική τη ροιά ή Ροιά η κοινή. Αυτή είναι γνωστή με τα κοινά ονόματα ροδιά, ροϊδιά, ρογδιά και ρωβιά. Καλλιεργείται κυρίως για τους καρπούς της, από τους οποίους παρασκευάζονται δροσιστικά ποτά και σιρόπια.

Το φυτό Κορίανδρον το ήμερον, επίσης γνωστό ως Κορίανδρος, Κόλιαντρο, κορίαντρος, κόλιαντρος, κολίανδρος, κοριός είναι ένα ετήσιο φυτό-βότανο στην οικογένεια των Απιίδων. Ο κορίανδρος είναι ιθαγενής σε περιοχές που εκτείνονται από τη νότια Ευρώπη και τη Βόρεια Αφρική ως την νοτιοδυτική Ασία.

Ο βασιλικός, βασιλικός της Ταϊλάνδης ή γλυκός βασιλικός, είναι ετήσιο αρωματικό, ποώδες φυτό, η κοινή ονομασία για το μαγειρικό βότανο Ώκιμον το βασιλικόν της οικογένειας των Χειλανθών ή Λαμιίδων και της τάξης των σωληνανθών. Σε ορισμένες Αγγλόφωνες χώρες, είναι γνωστός και ως «Βότανο του Αγίου Ιωσήφ».

ΠΑΝΙΔΑ

O σκύλος ή σκυλί είναι ανώτερο θηλαστικό ζώο του γένους. Η καταγωγή του προέρχεται από τον κοινό λύκο. Ο σκύλος αποτελεί ένα από τα κοινότερα κατοικίδια ζώα.

Η γάτα είναι ζώο που ανήκει στην οικογένεια των Αιλουροειδών. Πρόκειται για ένα απο τα πιο δημοφιλέστερα κατοικίδια ζώα και ίσως το μοναδικό οικόσιτο αιλουροειδές. Ζει στο περιβάλλον του ανθρώπου εδώ και τουλάχιστον 9.500 χρόνια.

Το κουνούπι είναι δίπτερο έντομο της οικογένειας με 3.500 περίπου είδη ανά τον κόσμο. Θεωρείται, ως ζώο, ο νούμερο ένα φονιάς ανθρώπων παγκοσμίως

Η λέξη κουνέλι δεν είναι όρος της συστηματικής βιολογίας. Χρησιμοποιείται για αυτά τα είδη διάφορων γενών, που μοιάζουν με το ευρωπαϊκό κουνέλι, ενώ τα άλλα είδη των γενών αυτών ονομάζονται λαγός ή πίκα. Γι' αυτόν το λόγο το ταξινομοπλαίσιο στην δεξιά πλευρά δεν ορίζει τα κουνέλια, αλλά μόνο απαριθμεί τα γένη, που μεταξύ άλλων περιέχουν είδη, τα οποία ονομάζονται κουνέλια, δηλαδή στα αγγλικά rabbits.

Η Όρνιθα, ή κοινώς κότα, είναι ένα εξημερωμένο πτηνό. Είναι ένα από τα πιο κοινά και διαδεδομένα οικόσιτα ζώα, αφού υπολογίζεται ότι το 2003 υπήρχαν γύρω στα 24 δισεκατομμύρια εκπρόσωποι του είδους. Δηλαδή υπάρχουν περισσότερες κότες στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο πουλί, ή και από τους ανθρώπους.

Το λειρί είναι σαρκώδες λοφίο συνήθως κόκκινου χρώματος, το οποίο έχουν στο κεφάλι τους ο κόκορας κι η κότα, καθώς και άλλα πτηνά της ίδιας οικογένειας. Τα λειριά δεν είναι όλα ίδια αλλά ποικίλλουν ανάλογα με τις ράτσες. Στις περισσότερες περιπτώσεις το χρώμα του λειριού είναι κόκκινο όμως σε ορισμένες ράτσες είναι πιο πορφυρό και σε ορισμένες άλλες βαθύ μοβ ή και μαύρο ακόμα.

Η οικιακή μύγα είναι έντομο της τάξης των δίπτερων.στην Ευρώπη το γένος Musca εκπροσωπείται από δώδεκα είδη. Στις Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα όχι όμως ενδημικά.

Οι λιβελούλες είναι τα εντόμα που ανήκουν στην υπόταξη Ανισόπτερα, η οποία εντάσσεται στην τάξη οδοντόγναθα. Τα θηλυκά έντομα γεννούν τα αυγά τους κοντά στο νερό ή πάνω στο νερό καθώς και σε επιπλέοντα φυτά. Τα αυγά εκκολάπτονται και κατά το στάδιο της νύμφης τρέφονται με κουνούπια. Οι λιβελούλες περνούν την περισσότερη ζωή τους σαν νύμφες κάτω από την επιφάνεια του νερού.

Ο οικόσιτος χοίρος είναι οικόσιτο θηλαστικό ζώο που ανήκει στο γένος συς, στην οικογένεια συίδες και στην τάξη αρτιοδάκτυλα. Είναι ζώο παμφάγο και πολύ γόνιμο. Απαντάται σε όλα τα μέρη της γης και εκτρέφεται κυρίως για το κρέας του.

Ο όρος ακρίδα χρησιμοποιείται υπό την στενή βιολογική έννοια μόνο για όλα τα είδη του γένους ακρίδα. Το γένος ακρίδα εκπροσωπείται στην Ευρώπη με τέσσερα είδη. Από αυτά συναντούμε μόνο το είδος στην Ελλάδα, και την μόνο στην Κρήτη, αλλά όχι ενδημικά.

Οι σαύρες είναι ζώα της ομοταξίας ερπετά. Τα περισσότερα είδη έχουν τέσσερα πόδια και κινούμενα βλέφαρα διαφέρουν από τα φίδια, ενώ το σχήμα του σώματός τους μοιάζε. Τα είδη τους ποικίλλουν στο μήκος τους από λίγα εκατοστόμετρα μέχρι σχεδόν τρία μέτρα.

Η αλεπού είναι γένος θηλαστικών, που ανήκει στην οικογένεια Κυνίδες. Το πιο γνωστό είδος είναι η Κόκκινη αλεπού της οποίας το τρίχωμα είναι κοκκινωπό, με μαυριδερά το πίσω μέρος των αυτιών της και το μπροστινό μέρος των ποδιών της, ενώ το άκρο της ουράς της είναι πάντα λευκό.

Τα φίδια είναι ερπετά της ομώνυμης υποτάξης. Τρέφονται με μικρά ζώα, πουλιά, αυγά ή έντομα, ενώ άλλα μεγαλύτερα φίδια τρέφονται με μεγαλύτερα ζώα. Υπάρχουν πολλά είδη φιδιών και λίγα μόνο είναι δηλητηριώδη και επικίνδυνα και για τον άνθρωπο.

O γάιδαρος, γάδαρος ή γαϊδούρι, στο θηλυκό γένος γαϊδάρα, γαδάρα ή γαϊδούρα και στην καθαρεύουσα όνος, είναι κατοικίδιο εξημερωμένο θηλαστικό ζώο που ανήκει στην τάξη περισσοδάκτυλα. Η επιστημονική του ονομασία είναι είναι δηλαδή ένα είδος του γένους «άλογο»

Η μέλισσα είναι έντομο από την τάξη υμενόπτερα, που θεωρείται από όλα γενικά τα έντομα το πιο σπουδαίο από οικονομικής άποψης για τον άνθρωπο.

Ο Βους ο ταύρος η επιστημονική ονομασία που έχει δοθεί στο σύνολο των οικόσιτων βοοειδών του Παλαιού Κόσμου που κατάγονται από τον άγριο άουροχς. Είναι ένα είδος μεγαλόσωμων μηρυκαστικών θηλαστικών 120 με 150 εκατοστόμετρα για 600 με 800 χιλιόγραμμα

Ο βάτραχος είναι ένα από τα γνωστότερα αμφίβια. Μαζί με τους φρύνους αποτελεί την τάξη των άνουρων αμφίβιων. Το γένος των βατράχων ανήκει στην τάξη των ανούρων, που υπάγεται στα αμφίβια.

Η πεταλούδα είναι έντομο της Τάξης των Λεπιδόπτερων και ανήκει σε μία από τις υπεροικογένειες. Οι πεταλούδες ανήκουν στο φύλο των αρθρόποδων και την τάξη των εντόμων.

Κουκουβάγια η γλαύκα ονομάζεται κάθε μέλος της βιολογικής τάξης Γλαυκόμορφα η οποία ανήκει στην ομοταξία των Πτηνών και περιλαμβάνει περίπου 200 είδη αρπακτικών και στην πλειονότητά τους νυκτόβιων πουλιών.

Το ποντίκι στη ζωολογία αναφέρεται σε ένα μικρό ζώο της κλάσης των θηλαστικών, και της τάξης των τρωκτικών.

Το άλογο ή ίππος, ποιητικά είναι τετράποδο περισσοδάκτυλο θηλαστικό της οικογένειας των ιππιδών που χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα ως μέσο μετακίνησης και αποτέλεσε βασική κινητήρια δύναμη των αμαξών αλλά και χρήσιμο εργαλείο στον πόλεμο όπως και σε αθλητικούς αγώνες. Βοήθησε επίσης την εξάπλωση των ανθρώπων σε νέες περιοχές, καθώς και τη μετανάστευση ολόκληρων λαών.

Η οικόσιτη γίδα ονομασία: Αιξ η κατοικίδιος, ο αίγαγρος ο τράγος ο αίγαγρος ο αίγος γίδα ή αίγα, είναι υποείδος της εξημερωμένης κατσίκας και κατάγεται από την άγρια κατσίκα της Νοτιοδυτικής Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης.

Το οικόσιτο πρόβατο, το πιο κοινό μέλος της οικογένειας των προβάτων, είναι ένα μηρυκαστικό, τετράποδο ζώο, που πιθανότατα κατάγεται από τα άγρια πρόβατα της Νότιας και Νοτιοδυτικής Ασίας.

Οι Νυχτερίδες είναι θηλαστικά που σχηματίζουν την τάξη των Χειρόπτερων. Είναι τα μόνα θηλαστικά που μπορούν να πετούν. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη τάξη θηλαστικών περιλαμβάνει περισσότερα από 1000 είδη.

Η αράχνη ανήκει στα Αρθρόποδα και δεν είναι έντομο, καθώς έχει οκτώ πόδια και το σώμα της χωρίζεται σε κεφαλοθώρακα και κοιλιά.

Τα περιστέρια, ή αγριοπερίστερα των βράχων όπως τα ονόμαζε ο Δαρβίνος, είναι πτηνά της οικογένειας των περιστερίδων. Έχουν προσαρμοστεί στη ζωή στην πόλη πολύ καλά σε όλο τον κόσμο.

Με το όνομα παπαγάλος είναι γνωστά διάφορα είδη από δενδρόβια, ως επί το πλείστον, πουλιά που σχηματίζουν τη τάξη των Ψιττακόμορφων η οποία χωρίζεται σε 3 οικογένειες: Κακατουίδες Ψιττακίδες. Υπάρχουν σήμερα 386 ταξινομημένα είδη παπαγάλων, που ανήκουν σε 88 γένη.

Οι κατσαρίδες είναι έντομα, τα οποία αποτελούν μια τάξη: τα Βλαττοειδή. Από μερικούς ειδικούς το Βλαττοειδή θεωρούνται υπόταξη των δικτυόπτερων. Υπάρχουν περίπου 3.500 διαφορετικά είδη

Το κοράκι, ή κόρακας ή κλόκαρος καθαρεύουσα ο κόραξ, του κόρακος, επιστημονική ονομασία είναι σαρκοφάγο ξηροβατικό πτηνό της τάξης στρουθιόμορφα, μεγέθους όρνιθας γεγονός που το κατατάσσει ως ένα από τα μεγαλύτερα μέλη της τάξης και φτάνει σε βάρος το ενάμισι κιλό.

Κουκουβάγια η γλαύκα ονομάζεται κάθε μέλος της βιολογικής τάξηςη οποία ανήκει στην ομοταξία των Πτηνών και περιλαμβάνει περίπου 200 είδη αρπακτικών και στην πλειονότητά τους νυκτόβιων πουλιών. Κατανέμονται σε όλες τις ηπείρους εκτός της Ανταρκτικής και έχουν αναπτύξει αξιόλογες προσαρμογές στη νυχτερινή διαβίωση. Διακρίνουμε δυο οικογένειες γλαυκών

Η ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑΣ Παναγιώτα Αντωνίου και Ελένη Κουννή ΣΤ 2

Η ελιά

Λίγα λόγια για την ελιά Η ελιά σε μικρή ηλικία έως 7 ετών δεν παράγει καρπούς, αλλά χρειάζεται την προσοχή των καλλιεργητών, γιατί σε αυτή την ηλικία γίνεται το κέντρισμα. Σε ηλικία 7 έως 15 ετών, αρχίζει να παράγει καρπούς. Σε ηλικία 30-70 ετών, βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη. Στην «τρίτη ηλικία» η ελιά φτάνει από 150-1000 χρόνια ζωής!!! Υπάρχουν ελαιόδεντρα που κάνουν καρπούς για λάδι και ελαιόδεντρα που ο καρπός τους είναι για φαγητό

Ινδιάνικο Φούλι

Λίγα λόγια για το Ινδιάνικο φούλι Η Πλουμέρια ή Ροδίτικο φούλι, Αιγυπτιακό φούλι ή Ινδικό φούλι, είναι ένα γένος ανθοφόρων φυτών.περιλαμβάνει κυρίως φυλλοβόλους θάμνους και μικρά δένδρα. Είναι εγγενές στην Κεντρική Αμερική, το Μεξικό, την Καραϊβική και τη Νότια Αμερική ως μακρινό νότο, στη Βραζιλία αλλά μπορεί να καλλιεργηθεί στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές. Στην Ελλάδα, συναντάται συχνά στα νότια μέρη, Ρόδο, Κρήτη.

Η πομελιά

Η καρυδιά

Λίγα λόγια για την καρυδιά Η καρυδιά είναι δένδρο μεγάλης φωτοσυνθετικής ικανότητας και για να την αξιοποιήσει πλήρως ο παραγωγός και να του δώσει υψηλές αποδόσεις, απαιτεί μεγάλη ηλιοφάνεια και κατάλληλες θερμοκρασίες, οι οποίες όμως, τους θερινούς μήνες δεν πρέπει να υπερβαίνουν τους 40οC γιατί μπορεί να υποβαθμιστεί η ποιότητα των καρυδιών

Η πορτοκαλιά

Λίγα λόγια για την πορτοκαλία Η πορτοκαλιά ανθίζει μία φορά το χρόνο και η ανθοφορία της κρατάει 5-7 εβδομάδες. Ο καρπός της πορτοκαλιάς είναι το πορτοκάλι ή εσπερίδιο. Το δέντρο ευδοκιμεί σε μεγάλη ποικιλία εδαφών, όμως προτιμά τα αμμοπηλώδη εδάφη. Οι πορτοκαλιές δίνουν καλή καρποφορία για 80 περίπου χρόνια, ενώ υπάρχουν και δέντρα που καρποφορούν και μετά από 100 ή περισσότερα χρόνια.

Φοινικές

Λίγα λόγια για την φοινικιά Η φοίνικιά είναι φυτό κυρίως της τροπικής ζώνης. Απαντάται σε διάφορα βασικά είδη: του ισημερινού δάσους, παραποτάμια και παραλίμνια είδη της σαβάνας, είδη των ερήμων κυρίως της Σαχάρας και της Μέσης Ανατολής.

Η συκιά

Λίγα λόγια για την συκιά Η συκιά είναι δέντρο πολύ κοινό στην Ασία, στη Μέση Ανατολή και στις Μεσογειακές χώρες. Η καλλιέργειά της εισήχθη και στην Αμερική τον 18ο-19ο αιώνα. Ευδοκιμεί σε περιοχές με θερμό και δροσερό κλίμα και σε υψόμετρα μέχρι 1700μ. Οι καρποί της τρώγονται νωποί ή ξεροί.

Η ροδιά

Λίγα λόγια για την ροδιά Είναι φυλλοβόλος και αγκαθωτός θάμνος μέχρι 1,5 μέτρα ύψος ή μικρό δέντρο, που δεν ξεπερνά όμως τα 5 μέτρα. Έχει μεγάλα μονήρη άνθη,και βγαίνουν είτε στην άκρη των βλαστών από ένα, είτε πολλά μαζι. Συνήθως είναι κόκκινα και σπανιότερα λευκά. Τα φύλλα της είναι πράσινα, ωοειδή, γυαλιστερά.

Η φραγκοσυκιά

Λίγα λόγια για την φραγκοσυκιά Η φραγκοσυκιά, στην Κύπρο ονομάζεται παπουτσοσυκιά, είναι είδος κάκτου που έχει εδώ και καιρό γίνει εξημερωμένο είδος, σημαντικό στον τομέα των γεωργικών οικονομιών των καλλιεργειών σε όλες τις άνυδρες και ημι-άνυδρες περιοχές του κόσμου. Θεωρείται ότι ενδεχομένως προέρχεται από το Μεξικό

Η λεμονιά

Λίγα λόγια για την λεμονιά Η λεμονιά προέρχεται από την κεντρική Ινδία, όπου καλλιεργήθηκαν και τα πρώτα δένδρα. Η λεμονιά μπορεί να μεγαλώσει μέχρι 6 μέτρα ύψος αλλά συνήθως είναι πιο κοντή. Τα κλαδιά της έχουν αγκάθια, τα φύλλα είναι πράσινα και λαμπερά. Τα άνθη είναι λευκά εξωτερικά, ενώ εσωτερικά τείνουν προς το μωβ.

Η μανταρινιά

Λίγα λόγια για την μανταρινιά Το δέντρο της μανταρινιάς είναι πιο ανθεκτικό στην ξηρασία, απ' ό,τι ο καρπός. Το δέντρο είναι αειθαλές, ευαίσθητο και το κρύο πολύ εύκολα μπορεί να το καταστρέψει. Το δέντρο της μανταρινιάς συναντάται συνήθως σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα.

Ο βασιλικός

Λίγα λόγια για το βασιλικό Ο βασιλικός, αναπτύσσεται σε ύψος μεταξύ 30-130 εκ. με αντικριστά, ανοιχτό-πράσινα, μεταξένια φύλλα μήκους 3-11 εκ και πλάτος 1-6 εκ. Τα άνθη είναι μικρά, λευκού χρώματος και τοποθετημένα σε μια τερματική ακίδα. Ο βασιλικός είναι πολύ ευαίσθητος στο κρύο, με την καλύτερη ανάπτυξη σε θερμές και ξηρές συνθήκες.

Οι πιπεριές

Λίγα λόγια για της πιπεριές Το φυτό έχει ύψος 50 75 εκατοστά, βλαστούς που στην αρχή είναι τρυφεροί και στη συνέχεια ξυλώδεις, φύλλα σχετικά μικρά, ανοιχτοπράσινα, άνθη λευκά που φύονται μεμονωμένα σε ομάδες των 2 ή 3. Ο καρπός της πιπεριάς είναι πολύσπερμος πράσινος ή κιτρινοπράσινος, που γίνεται κόκκινος ή κίτρινος όταν ωριμάσει. Το σχήμα του, ανάλογα με την ποικιλία, είναι κωνικό και μακρύ έως σφαιρικό ή τοματόμορφο.

Η μεσπιλιά

Οι παουλόνιες

Οι κάκτοι

Λίγα λόγια για τους κάκτους Οι περισσότεροι κάκτοι ζουν σε μέρη θερμά και ξηρά. Έτσι αναγκάζονται να εξοικονομήσουν νερό. Ως αποτέλεσμα αυτής της εξοικονόμησης, οι κάκτοι δεν έχουν φύλλα, αλλά αγκάθια που εμποδίζουν τα φυτοφάγα ζώα να φάνε τον κάκτο. Με αυτόν τον τρόπο δεν ανοίγει το εξωτερικό περίβλημα του κάκτου και δεν χάνεται νερό. Επειδή, όμως, οι κάκτοι δεν έχουν φύλλα, η φωτοσύνθεση γίνεται από τον βλαστό τους. Επίσης μπορούν να αποθηκεύσουν νερό στο βλαστό τους.

Οι κρίνοι

Το πουλί του παραδείσου

Οι παπαγάλοι

Η γάτα

Λίγα λόγια για την γάτα Η γάτα είναι ζώο που ανήκει στην οικογένεια των Αιλουροειδών. Πρόκειται για το πιο διαδεδομένο κατοικίδιο ζώο. Ζει στο περιβάλλον του ανθρώπου εδώ και τουλάχιστον 9.500 χρόνια

Τα κουνέλια

Λίγα λόγια για τα κουνέλια Το κουνέλι είναι μικρό θηλαστικό της οικογένειας των λαγοειδών που ζουν σε πολλά σημεία του κόσμου. Υπάρχουν επτά διαφορετικά γένη στην οικογένεια. στα οποία ταξινομούνται τα κουνέλια, συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Κουνελιού, του Συλβίλαγου, και του Λαγού Amami το οποίο είναι είδος εξαφάνισης

Τα κοτοπουλάκια

Οι κότες και ο κόκορας

Τα αυγά της κότας

Βιοποικιλότητα της Περιστερώνας Σιενόδα Ασράφ Στ2

Φυτά της Περιστερώνας Ελια Ροδιά

Λίγα λόγια για την ελιά σ Η ελιά ή ελαιόδενδρο ή λιόδεντρο (επιστ. Ελαία, Olea) είναι γένος καρποφόρων δέντρων της οικογένειας των Ελαιοειδών(Oleaceae), το οποίο συναντάται πολύ συχνά και στην Ελλάδα. Η ελιά υπήρξε το σύμβολο της θεάς Αθηνάς.

Λίγα λόγια για την ροδιά Η ροδιά είναι φυτό του γένους πουνική της οικογένειας πουνικίδες (Punicaceae). Ανήκει στην τάξη μυρτώδη. Το γένος πουνική περιλαμβάνει δύο είδη, με σημαντικότερη την Πουνική τη ροιά ή Ροιά η κοινή. Αυτή είναι γνωστή με τα κοινά ονόματα ροδιά, ροϊδιά, ρογδιά και ρωβιά (στην Κύπρο). Καλλιεργείται κυρίως για τους καρπούς της, από τους οποίους παρασκευάζονται δροσιστικά ποτά και σιρόπια, όπως επίσης και για καλλωπιστικούς σκοπούς (νάνες και διπλανθείς ποικιλίες κυρίως).

ςενόκιε ςέκιρεμ

ακύεπ Ο φλοιός είναι παχύς και αυλακωτός, τα φύλλα βελονοειδή και φύονται κατά σπονδύλους ανά δύο, τρία ή πέντε, παραμένοντας στο πεύκο από 2 μέχρι 17 χρόνια. Τα πεύκα αποτελούν πρόδρομα είδη στα δασικά οικοσυστήματα κι εγκαθίστανται σε ακραία περιβάλλοντα και σχηματίζουν φυτοκοινωνίες που διαμορφώνουν το περιβάλλον για τα επερχόμενα είδη. Π.χ. στην περιοχή της Αττικής τα πευκοδάση διαμορφώνουν το κατάλληλο περιβάλλον για τη φυσική εξέλιξη του οικοσυστήματος που θεωρητικά κυριαρχείται από δρυς (βελανιδιές).

αίκισοστυοπαπ Η συκιά (επιστ. Συκή η καρική και Συκή η κοινή, Ficus carica) είναι δικοτυλήδονο φυτόπου ανήκει στο γένος Συκή και στην οικογένεια Μορεοειδή. Είναι δέντρο πολύ κοινό στην Ασία, στη Μέση Ανατολή και στις Μεσογειακές χώρες. Η καλλιέργειά της εισήχθη και στην Αμερική τον 18ο-19ο αιώνα. Είναι η συκέη ή συκή των αρχαίων. Ευδοκιμεί σε περιοχές με θερμό και δροσερό κλίμα και σε υψόμετρα μέχρι 1700μ. Οι καρποί της τρώγονται νωποί ή ξεροί.

ιοτκάκ Ο Κάκτος (αγγ.cactus) είναι ένα φυτό που ανήκει στην οικογένεια Cactaceae. Το όνομα "κάκτος" προέρχεται από την ομώνυμη αρχαία ελληνική λέξη. Οι κάκτοι ευδοκιμούν κυρίως στην Αμερική, από τα νότια σύνορα του Καναδά μέχρι την Παταγονία, ενώ κάποια είδη ευδοκιμούν στην Αφρική. Οι περισσότεροι κάκτοι ζουν σε μέρη θερμά και ξηρά. Έτσι αναγκάζονται να εξοικονομήσουν νερό. Ως αποτέλεσμα αυτής της εξοικονόμησης, οι κάκτοι δεν έχουν φύλλα, αλλά αγκάθια που εμποδίζουν τα φυτοφάγα ζώα να φάνε τον κάκτο. Με αυτόν τον τρόπο δεν ανοίγει το εξωτερικό περίβλημα του κάκτου και δεν χάνεται νερό. Επειδή, όμως, οι κάκτοι δεν έχουν φύλλα, η φωτοσύνθεση γίνεται από τον βλαστό τους. Επίσης μπορούν να αποθηκεύσουν νερό στο βλαστό τους.

ςενόκιε ςέκιρεμ

αίλαγοτροπ Η πορτοκαλιά (επιστ. Κιτρέα η σινική, Citrus sinensis) είναι αγγειόσπερμο, δικότυλο, αειθαλές φυτό, που ανήκει στην τάξη των Σαπινδωδών και στην οικογένεια των Ρουτιδών (Rutaceae), δηλαδή των Εσπεριδοειδών (Hesperidaceae). Από τα σημαντικότερα εσπεριδοειδή, έχει καταγωγή από την Ινδία και την Κίνα.

αινίρατναμ Το μανταρίνι είναι ο καρπός της μανταρινιάς(επιστημονικά: Citrus reticulata, Κιτρέα η δικτυωτή), ενός μικρού εσπεριδοειδούς δένδρου. Μοιάζει πολύ με το πορτοκάλι. Το σχήμα του δεν είναι σφαιρικό αλλά ελλειψοειδές. Τα μανταρίνια τρώγονται συνήθως ωμά ή σε φρουτοσαλάτες. Το δέντρο είναι πιο ανθεκτικό στην ξηρασία από ότι ο καρπός. Το δέντρο είναι αειθαλές, ευαίσθητο και εύκολα καταστρέφεται από το κρύο. Φύεται σε τροπικά και υποτροπικά κλίματα.

τυορφπιέρκγ Το γκρέιπφρουτ (αγγλικά: Grapefruit, προφέρεται: [ˈɡɹeɪp.fɹuːt] ( ακούστε)) είναι οπωροφόρο δέντρο της τάξης των σαπινδωδών, του γένους κίτρος και της οικογένειας των ρουτιδών (εσπεριδοειδών), αγγειόσπερμο δικότυλο φυτό και καλλιεργείται για τον ομώνυμο καρπό του. Θεωρείται πολύ πιθανό ότι το γκρέιπ-φρουτ αποτελεί μετάλλαξη της φράπας.

Λίγες φωτογραφίες

ιπύονυοκ Το κουνούπι είναι δίπτερο έντομο της οικογένειας Culicidae με 3.500 περίπου είδη ανά τον κόσμο. Θεωρείται, ως ζώο, ο νούμερο ένα φονιάς ανθρώπων παγκοσμίως [2]. Το θηλυκό τρυπάει το δέρμα με 6 «καρφίτσες» που έχει στο στόμα του, βγάζει ένα αιμολυτικό και αντιισταμινικό σάλιο και με τη προβοσκίδα του ρουφά το αίμα που καταλήγει στην κοιλιά του. Ανάλογα με την ποσότητα, αυτή μεγαλώνει, αφού έχει μεγάλη ελαστικότητα. Το τσίμπημα του κουνουπιού προκαλεί κοκκινίλα στο δέρμα, πρήξιμο και έντονη ενοχλητική φαγούρα. Παρά την άποψη που επικρατεί ένα σκούρο δέρμα προσελκύει περισσότερο τα κουνούπια παρά ένα ανοιχτόχρωμο.

αθινρό Η Όρνιθα, ή κοινώς κότα, (αρσενικός: αλέκτωρ (καθαρεύουσα), ή κοινώς πετεινόςή κόκκορας, ουδέτερο το κοτόπουλο) (επιστ. Gallus gallus domesticus - Όρνιθα η όρνιθα η οικιακή) είναι ένα εξημερωμένο πτηνό. Είναι ένα από τα πιο κοινά και διαδεδομένα οικόσιτα ζώα, αφού υπολογίζεται ότι το 2003 υπήρχαν γύρω στα 24 δισεκατομμύρια εκπρόσωποι του είδους. [1] Δηλαδή υπάρχουν περισσότερες κότες στον κόσμο από οποιοδήποτε άλλο πουλί, ή και από τους ανθρώπους. Ο άνθρωπος εκτρέφει τις κότες κυρίως ως πηγή τροφίμων, για το κρέας τους και τα αυγά τους. Η κότα ήταν γνωστή στην Αίγυπτο από την 18η Δυναστεία, σαν το "το πουλί που γεννάει ένα αυγό κάθε μέρα". Η κότα ήρθε στην Αίγυπτο από την Συρία και τη Βαβυλώνα, σύμφωνα με τα χρονικά του Τούθμωση Γ'. [3] Στην Παλαιά Διαθήκη δεν γίνεται καμιά αναφορά στην εξημερωμένη κότα.

ςόγαλ Ο λαγός (αρχ. ελλ.: «λαγωός», λατ. ονομ.: «Lepus») είναι γένος φυτοφάγων θηλαστικών, το οποίο ανήκει στην οικογένεια των λαγιδών. Το μήκος του κυμαίνεται από τα 50 εκ. στα 75 εκ. Το βάρος του φτάνει τα 4-6 κιλά. Το τρίχωμά του αποτελείται από κοντές τρίχες σαν μαλλί και μακριές σαν στάχυα. Αλλάζει χρώμα ανάλογα με την εποχή και το περιβάλλον, και είναι γρήγορο και ευκίνητο ζώο. Τρέχει με 70 χιλιόμετρα την ώρα αλλά ποτέ σε ευθεία, ώστε να παραπλανεί τους διώκτες του. Μπορεί να πηδήξει πάνω από 5 μέτρα. Κατοικεί σε ποικιλία βιότοπων, από ερήμους και εύφορες πεδιάδες και δασώδεις βουνοπλαγιές μέχρι την τάιγκατου μακρινού βορρά. Είναι μάλλον νυκτόβιαζώα, και τρέφονται με λαχανικά και τεύτλα

ςενόκιε ςέκιρεμ

αινύορυογ Ο οικόσιτος χοίρος (κοινώς γουρούνι) είναι οικόσιτο θηλαστικό ζώο που ανήκει στο γένος συς, στην οικογένεια συίδες και στην τάξη αρτιοδάκτυλα. Είναι ζώο παμφάγο και πολύ γόνιμο. Απαντάται σε όλα τα μέρη της γης και εκτρέφεται κυρίως για το κρέαςτου. Είναι γνωστό από τα αρχαιότατα χρόνια και πιστεύεται ότι ο κατοικίδιος χοίρος ή συς ο οικοδίαιτος (Sus scrofa domesticus, Συς η σκρόφα ο οικιακός) προέρχεται από τον αγριόχοιρο, τον οποίο εξημέρωσαν οι πρόγονοί μας κατά την παλαιολιθική εποχή.

ιδίφ Τα φίδια (αρχ. ελλ. ὄφις) είναι ερπετά της ομώνυμης υποτάξης (Serpentes). Τρέφονται με μικρά ζώα, πουλιά, αυγά ή έντομα, ενώ άλλα μεγαλύτερα φίδια (όπως ο πύθωνας) τρέφονται με μεγαλύτερα ζώα. Υπάρχουν πολλά είδη φιδιών και λίγα μόνο είναι δηλητηριώδη (ιοβόλα) και επικίνδυνα και για τον άνθρωπο.