ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕ ΕΞΕΣΑΕΙ 2014 ΧΗΜΕΙΑ ΒΙΟΧΗΜΕΙΑ ΣΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΣΕΤΘΤΝΗ (ΚΤΚΛΟ ΣΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΗ) Θζμα Α Α1: γ, Α2: δ, Α3: Λ Λ Α4: α. Παραςκευι κορεςμζνου μονοκαρβονικοφ οξζοσ, με υδρόλυςθ νιτριλίων ςε όξινο ι αλκαλικό περιβάλλον: β. Παραςκευι ακεταλδεΰδθσ, με προςκικθ νεροφ ςτο ακετυλζνιο, παρουςία κειικοφ οξζοσ, υδραργφρου και κειικοφ υδραργφρου: γ. Διάλυςθ μεκυλαμίνθσ ςτο νερό: A5: α. Με προςκικθ υδροβρωμίου ςτο αλκζνιο Α παίρνουμε το προϊόν Δ το οποίο είναι τθσ μορφισ C v H 2v+1 Br, αλκυλαλογονίδιο. Σο Δ αντιδρά με Mg και παράγεται το αντιδραςτιριο Grignard Ε, αλκυλομαγνθςιοβρωμίδιο. Επιπλζον, με προςκικθ νεροφ ςτο αλκζνιο Α ςε όξινο περιβάλλον, παίρνουμε τθν αλκοόλθ Β, θ οποία οξειδώνεται ςτθν καρβονυλικι ζνωςθ Γ. Η Γ αντιδρά με το αντιδραςτιριο Grignard Ε και δίνουν τθν ζνωςθ Ζ. Με προςκικθ νεροφ ςτθν ζνωςθ Ζ παράγεται Mg(OH)Br και θ τριτοταγής αλκοόλη Η, 2,3 διμεκυλοβουτανόλθ-2. Επομζνωσ: Η καρβονυλικι ζνωςθ Γ είναι κετόνη, άρα θ αλκοόλθ Β είναι δευτεροταγής και θ Ζ τθσ μορφισ: Η Ε είναι CH3CHCH3 MgBr OMgBr CH CH C CH 3 3 CH CH 3 3 ιςοπροπυλομαγνθςιοβρωμίδιο.
Η Γ είναι θ προπανόνθ CH3CCH3. Η Δ είναι το ιςοπροπυλοβρωμίδιο CH3CHCH. 3 Br Η Β είναι θ ιςοπροπυλικι αλκοόλθ CH3CHCH3. Η Α είναι το προπζνιο CH3CH CH2. β. Οι ηθτοφμενεσ αντιδράςεισ είναι οι εξισ: 1. CN CH CCH HCN CH CCH 3 3 3 3 OH CH CHCH H O CH CH CH Mg(OH)Br 2. 3 3 2 3 2 3 MgBr OH ONa 1 3. CH C H C CH Na CH C H C CH H 2 CH CH CH CH 3 3 3 3 2 3 3 3 3 OH 4. CH C H C CH SOC CH C H C CH HC SO 3 3 2 3 3 2 CH CH CH CH 3 3 3 3 C Θζμα Β Β1: Ο εςτζρασ A είναι ο προπανικόσ προπυλεςτζρασ CH 3 CH 2 COOCH 2 CH 2 CH 3 που ζχει προζλκει από το προπανικό οξφ CH 3 CH 2 COOΗ και τθν προπυλικι αλκοόλθ CH 3 CH 2 CΗ 2 OΗ.
Β2: 0,1mol x x x 0,1 - x x x Σο ph του διαλφματοσ είναι 3 επομζνωσ θ ςυγκζντρωςθ κατιόντων υδρογόνου είναι 10-3 Μ. Οπότε θ ςτακερά ιοντιςμοφ του προπανικοφ οξζοσ είναι Κα = x 2 /C = 10-5. Β3: Σο διάλυμα προπανικοφ οξζοσ όγκου 50mL ογκομετράται με πρότυπο διάλυμα NaOH 0,2Μ. Η εξουδετζρωςθ είναι πλιρθσ οπότε θ ποςότθτα του οξζοσ είναι όςθ και τθσ βάςθσ: n = C*V = 0,2*0,05 = 0,01mol Επομζνωσ θ ςυγκζντρωςθ του οξζοσ είναι Cοξ = 0,2Μ. το ιςοδφναμο ςθμείο ο όγκοσ του διαλφματοσ είναι V = 100mL = 0,1L. Αρχικά (mol) 0,01 0,01 - Αντ/Παρ (mol) 0,01 0,01 0,01 Ιςοδφναμο (mol) - - 0,01 Επομζνωσ, τα mol του προπανικοφ νατρίου είναι n=0,01 και θ ςυγκζντρωςθ C=0, 1M. Για το ph ζχουμε: Αρχικά (M) 0,1 - Αντ/Παρ (M) y y y Ιςοδφναμο (M) 0,1-y y y H Kw = Ka*Kb, επομζνωσ 10-14 = 10-5 *Kb και Kb = 10-9. Η Kb = y 2 /C, οπότε y = 10-5 άρα poh=5 και ph=9.
Β4: Αρχικά (mol) 0,01 0,005 - - Αντ/Παρ (mol) 0,005 0,005 0,005 0,005 Σελικά(mol) 0,005-0,005 0,005 Η ςυγκζντρωςθ του άλατοσ που απομζνει και των προϊόντων είναι C = 0,005/0,1 = 0,05M και τελικά ςτο διάλυμα ζχουμε: NaC Na C 0,05Μ 0,05Μ 0,05Μ HCOONa HCOO Na 0,05Μ 0,05Μ 0,05Μ HCOOH H O HCOO H O 2 3 Αρχικά (M) 0,05 0,05 Αντ/Παρ (M) z z z Σελικά (M) 0,05 -z 0,05 + z z Με τισ προςεγγίςεισ 0,05 z 0,05 και 0,05 + z 0,05, επομζνωσ Ka = 0,05*z/0,05 και z = 10-4 M. Επίςθσ, [HCOO ] = 0,05 + z 0,05 M, [H 3 O + ] = 10 4 M, [OH ] = 10 10 M, [Na + ] = 0,05 + 0,05 = 0,1 M και [Cl ] = 0,05 M. Αφοφ [H 3 O + ] = 10 4 M, άρα το ph = 4.
Θζμα Γ Γ1: β, Γ2: β, Γ3: γ, Γ4: 3 ΣΣΑCGGCTACG 5 (ςχ. ςελίδα 49), Γ5: ςχ. ςελίδα 41 Η βαςικι διαφορά των ενηφμων από τα ςυνζνηυμα ζγκειται ςτθν ιςχυρι πρόςδεςθ των προςκετικών ομάδων ςτα ζνηυμα, ςε αντίκεςθ με τθν χαλαρι πρόςδεςθ ςτα ςυνζνηυμα και τθν ευκολία ςτθν απομάκρυνςι τουσ. Θζμα Δ Δ1: α) i) Η γλυκόλυςθ πραγματοποιείται ςτο κυτταρόπλαςμα και ςτθν διάρκειά τθσ παράγονται 2 μόρια ATP για κάκε μόριο γλυκόηθσ. ii) Σο ζνηυμο-κλειδί είναι θ φωςφοφρουκτοκινάςθ (ςχ. ςς. 80-81) iii) Η οξειδωτικι αποκαρβοξυλίωςθ πραγματοποιείται ςτο μιτοχόνδριο και κατά τθν γλυκολυτικι πορεία, από ζνα μόριο γλυκόηθσ παράγονται 2 μόρια πυροςταφυλικοφ οξζοσ. Για κάκε μόριο πυροςταφυλικοφ που αποκαρβοξυλιώνεται παράγονται 3 μόρια NADH και 1μόριο CO2. Άρα από 1 μόριο γλυκόηθσ ζχουμε ςυνολικά τθν παραγωγι 6 μορίων NADH και 2 μορίων CO2. β) Πραγματοποιείται ςτο κυτταρόπλαςμα με παραγωγι 2 μορίων ATP και 2 μορίων CO2. Δ2: ε PH=Pl θ πρωτεϊνθ μθ ζχοντασ θλεκτρικό φορτίο δεν κινείται ςε θλεκτρικό πεδίο ενώ όςο το ph αυξάνεται εμφανίηεται με αρνθτικό φορτίο κινοφμενθ προσ τθν άνοδο. Δ3: Μετά τθν χθμικι υδρόλυςθ θ πρωτεΐνθ μπορεί να ζχει διαςπαςτεί ςε αμινοξζα ι πεπτίδια. Μετά το τζλοσ τθσ υδρόλυςθσ, ο τρόποσ να διαπιςτώςουμε αν είναι πλιρθσ είναι με τθν αντίδραςθ τθσ διουρίασ, όπου ανιχνεφεται θ φπαρξθ πεπτιδικών δεςμών. Η αντίδραςθ ςυνίςταται ςτθν επίδραςθ διαλφματοσ CuSO4 ςτθν πρωτεΐνθ, οπότε ςχθματίηεται χαρακτθριςτικό ιώδεσ χρώμα.
Δ4: Η ιδιότθτα των μονοςακχαρικών να εμφανίηουν αναγωγικι δράςθ ζχει ωσ αποτζλεςμα τθν εκδιλωςθ αντίδραςθσ με ιπια οξειδωτικά μζςα όπωσ τα αντιδραςτιρια Fehling και Σollen (δ/μα CuSO4 ςε NaOH και δ/μα AgNO3 ςε ΝΗ3 αντίςτοιχα).οι παραπάνω αντιδράςεισ χρθςιμοποιοφνται ςτθν ανίχνευςθ των ςακχάρων.