Ημερομηνία 29/4/2016 Μέσο Συντάκτης Link http://now24.gr/ Μαίρη Γκαζιάνη http://now24.gr/to-kastro-to-neo-vivlio-tou-singrafea-vangeli-giannisi/ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ: Το νέο βιβλίο του συγγραφέα Βαγγέλη Γιαννίση Παρασκευή, 29 Απριλίου 2016-10:40
Απο την Μαίρη Γκαζιάνη Ο Βαγγέλης Γιαννίσης ζει μεταξύ Ελλάδας, Σουηδίας και ΗΠΑ. Ταξιδεύοντας με το τρένο από το Έρεμπρο προς τη Στοκχόλμη, συνάντησε τυχαία τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αποφάσισε να αφηγείται τις ιστορίες του. ΕΡ. Βαγγέλη τι είναι για σένα η γραφή; Ανάγκη; Εκτόνωση; Λύτρωση; ΑΠ. Θα έλεγα πως είναι κυρίως ανάγκη: όταν υπάρχει μέσα μου μία ιστορία, τότε θέλω να τη μοιραστώ με όσο περισσότερο κόσμο γίνεται. Το γράψιμο δίνει διέξοδο σε αυτή την ιστορία. Δεν θα έλεγα πως είναι εκτόνωση, καθώς αρκετές φορές το γράψιμο ρουφάει ενέργεια, την οποία δεν δίνει πίσω άμεσα. Η λύτρωση έρχεται μόλις μπει η τελευταία τελεία και διαρκεί ελάχιστα, λιγότερο κι από όσο κρατάει ένα εορταστικό ποτήρι κρασί. ΕΡ. Έχεις γράψει δυο αστυνομικά βιβλία με κεντρικό ήρωά σου τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη. Πως γεννήθηκε στη σκέψη σου ο Ελληνοσουηδός επιθεωρητής; ΑΠ. Όσο περνάει ο καιρός έχω αρχίσει και πιστεύω πως ο Άντερς υπήρχε πάντοτε στη σκέψη μου, απλά εγώ δεν τον είχα δει. Στριφογυρνούσε, προσπαθώντας να τρυπώσει σε κάποια ιστορία και κάποια στιγμή τα κατάφερε. Και για να γίνει αυτό, πέρασε από αρκετά στάδια. Τον βρήκα ακατέργαστο, με κάποια βασικά χαρακτηριστικά και την προσωπικότητά του. Έπειτα, έπρεπε να τον αναπτύξω, τόσο προς το παρελθόν, όσο και προς το μέλλον. Το παρελθόν θα δικαιολογούσε το παρόν, θα εξηγούσε πως ο Άντερς έγινε αυτό που είναι σήμερα και το παρόν θα δημιουργούσε το μέλλον και τον Άντερς των μελλοντικών βιβλίων. Τα πάντα έγιναν ευκολότερα από τη στιγμή που άρχισα να τον ακούω. Μου είπε για τα γεγονότα που τον καθόρισαν ως άνθρωπο, για τις παραξενιές και τις ιδιαιτερότητές του, για
τα πιστεύω, τα θέλω του και τις σκέψεις του γενικότερα. Μέσα σε δύο χρόνια κατάφερε και αυτονομήθηκε πλήρως από τον λογοτεχνικό του πατέρα. ΕΡ. Επιλέγεις οι ιστορίες να διαδραματίζονται στη Σουηδία. Γιατί επέλεξες τη Σουηδία; ΑΠ. Δεν ήταν τόσο επιλογή, όσο μονόδρομος. Δεν μπορούσα παρά να θέσω το μέρος όπου ζούσα ως background των ιστοριών μου. Το Έρεμπρο παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον ως καμβάς ιστοριών, τόσο οπτικά, όσο και από ιστορικής άποψης, ενώ είναι και σχετικά «παρθένο» μέρος στον χάρτη της Σκανδιναβικής αστυνομικής λογοτεχνίας. ΕΡ. «Το μίσος» είναι το πρώτο βιβλίο σου κι έγινε best seller. Υπάρχει κάποια «μαγική συνταγή» για να γίνει κάποιο βιβλίο best seller ή είναι τυχαίο; ΑΠ. Ούτε μαγική συνταγή υπάρχει, αλλά και ούτε είναι τυχαίο. Το θεμέλιο ήταν και εξακολουθεί να είναι η στήριξη από τον εκδοτικό μου. Έχω την τύχη να δουλεύω με ανθρώπους που πιστεύουν σε μένα και το δείχνουν με κάθε τους ενέργεια. Δίχως μία εκδοτική οικογένεια που να στηρίζει τον συγγραφέα, δεν γίνονται πολλά. Εάν, λοιπόν, υπάρχει αυτή η στήριξη και το βιβλίο έχει μία στιβαρή ιστορία, που δεν προδίδει τον αναγνώστη, τότε έχει γίνει η μισή «δουλειά». Από εκεί και πέρα, η τύχη του κάθε βιβλίου εξαρτάται από τους αναγνώστες. Υπάρχουν εξαιρετικά βιβλία που έχουν πουλήσει ελάχιστα, όπως και κακογραμμένα που πουλάνε τρελά. Όπως επίσης υπάρχουν και εξαιρετικά βιβλία που γίνονται best-seller και κακογραμμένα που σκονίζονται στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν την τύχη ενός βιβλίου. Κάποιοι βρίσκονται στα χέρια συγγραφέα και εκδότη, άλλοι όχι. ΕΡ. Δεδομένου ότι στη Σκανδιναβία επικρατεί η αστυνομική λογοτεχνία, έχεις επηρεαστεί από αντίστοιχους Σκανδιναβούς συγγραφείς; ΑΠ. Σαφέστατα κι έχω επηρεαστεί. Εάν παρομοιάσουμε την Σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία με ένα συγκεκριμένο φαγητό, και τους συγγραφείς της με σεφ που προσπαθούν να μαγειρέψουν το ίδιο φαγητό, επακόλουθο είναι ένας νέος «σεφ-συγγραφέας» να χρησιμοποιήσει υλικά από συνταγές άλλων και πιο έμπειρων μαγείρων. Μέχρι κάποιο σημείο φυσικά εάν η συνταγή του
εξακολουθεί κι αντιγράφει εκείνες των άλλων συγγραφέων, σύντομα το κοινό θα απομακρυνθεί, καθώς το πρωτότυπο είναι συνήθως και καλύτερο. ΕΡ. «Το κάστρο» είναι το δεύτερο βιβλίο σου και ήδη βρίσκεται στην τρίτη έκδοση. Εκτός από τον επιθεωρητή Άντερς Οικονομίδη, υπάρχουν άλλα κοινά σημεία ανάμεσα στα δυο βιβλία σου; ΑΠ. Το «Κάστρο» είναι το φυσικό επακόλουθο του «Μίσους», είναι το δεύτερο ντόμινο που πέφτει στη σειρά, θα έλεγα, έπειτα από τα γεγονότα του πρώτου βιβλίου. Ο βασικός κορμός των ηρώων είναι ο ίδιος (με κάποιες προσθαφαιρέσεις), συνεχίζεται η ανάπτυξη των χαρακτήρων, όπως και ένα κομμάτι της πλοκής, το οποίο έμεινε ανοιχτό στο Μίσος. Πάνω σε αυτό χτίζεται το Κάστρο και φυσικά πάνω στο Κάστρο θα χτιστεί το επόμενο βιβλίο. ΕΡ. Εμπνέεσαι από αληθινές αστυνομικές ιστορίες; ΑΠ. Η ιδέα για το Κάστρο προήλθε από μία αληθινή ιστορία, ένα περιστατικό, το οποίο συνέβη πριν από περίπου τέσσερα χρόνια στην Οκλαχόμα. Σκέφτηκα: πώς θα μπορέσω να χρησιμοποιήσω ένα τέτοιο περιστατικό και να βασίσω πάνω του ένα μεγάλο κομμάτι της πλοκής του βιβλίου; Φυσικά, μέσα σε ένα μυθιστόρημα, η αλήθεια μπλέκεται με τη μυθοπλασία, προκειμένου να αποκτήσει περισσότερο ενδιαφέρον η πλοκή. ΕΡ. Στο βιβλίο σου αναφέρεται έντονα η διαφθορά στο αστυνομικό σώμα. Πιστεύεις ότι είναι μια απεικόνιση της πραγματικότητας; ΑΠ. Είναι απεικόνιση ενός μέρους της. Γιατί μπορεί, για παράδειγμα, στη Σουηδία να υπάρχει ένα αστυνομικό σώμα με ελάχιστη διαφθορά (οπότε η διαφθορά δεν είναι η γενικότερη πραγματικότητα), αλλά σαφέστατα υπάρχει διαφθορά, οπότε μιλάμε για μέρος της πραγματικότητας. Βέβαια, επειδή σε ένα βιβλίο, το κομμάτι της, το οποίο εξετάζεται, παρουσιάζεται μέσα από μεγεθυντικό φακό, είναι λογικό να φαίνεται ως όλο και όχι ως μέρος. ΕΡ. Οι λεπτομερείς και πολλές φορές ανατριχιαστικές περιγραφές των δολοφονιών χρειάζονται κάποιες ειδικές γνώσεις; ΑΠ. Χρειάζονται φαντασία για τη σύλληψή τους και γνώσεις για την απεικόνισή τους στο χαρτί. Οι γνώσεις είναι απαραίτητες για μία πιο ρεαλιστική απόδοση.
Δίχως την απαραίτητη έρευνα, το αποτέλεσμα θα θυμίζει περισσότερο splatter από τη δεκαετία του 80, παρά σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα. ΕΡ. Οι αστυνομικές ιστορίες που γράφεις υπάρχουν ολοκληρωμένες στο μυαλό σου ή σε καθοδηγούν οι ήρωές σου; ΑΠ. Στο μυαλό μου υπάρχει μονάχα ο σπόρος της ιστορίας: ξέρω τι θα βγει, όταν τον φυτέψω. Αλλά η τελική του μορφή δεν είναι προαποφασισμένη από την αρχή. Μπορεί, όσο εξελίσσεται η ιστορία να κλαδέψω κάποια φύλλα της, ή να αφήσω κάποια κλαδιά να αναπτυχθούν περισσότερο. Μπορεί να βάλω πάνω στα κλαδιά στολίδια, να ρίξω περισσότερο ή λιγότερο νερό. Φυσικά και μου αρέσει να ακούω τους ήρωές μου. Και πιστεύω πως αυτό μου δίνει περισσότερη δημιουργική ελευθερία, από όσο θα είχα εάν τα πάντα ήταν προαποφασισμένα από την αρχή. ΕΡ. Ο επιθεωρητής Οικονομίδης θα έχει μακρά πορεία ή σκέφτεσαι να τον αντικαταστήσεις; ΑΠ. Θέλω να πιστεύω πως θα μας κρατήσει παρέα για αρκετά βιβλία ακόμη. Παράλληλα έχω σκοπό να γράψω και κάποια stand-alone μυθιστορήματα, αλλά είναι ακόμη νωρίς για να «συνταξιοδοτήσω» τον Άντερς. ΕΡ. Έχεις σκεφτεί να γράψεις κάτι άλλο πέρα από αστυνομικές ιστορίες; ΑΠ. Παρόλο που δεν ξεστρατίζει και πάρα πολύ από το είδος του αστυνομικού, έχω στα σχέδιά μου να γράψω ένα πολιτικό θρίλερ. Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, σε αυτήν τη περίοδο δεν ξέρω εάν θα τολμούσα να απομακρυνθώ πολύ από το είδος. Ίσως στο μέλλον, ανάλογα με την εξέλιξή μου. ΕΡ. Τι θα ήθελες να πεις ως επίλογο της κουβέντας μας; ΑΠ. Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους αγκάλιασαν τον Άντερς στην επιστροφή του. Κάποιοι τον περίμεναν υπομονετικά δύο χρόνια, άλλοι θα τον ανακαλύψουν τώρα. Ελπίζω να κρατήσει σε όλους καλή και απολαυστική παρέα. *** Το βιβλίο «ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ» του Βαγγέλη Γιαννίση κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ
Μαίρη Γκαζιάνη Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Μεγάλωσε στην Αθήνα όπου ζει μέχρι σήμερα και εργάσθηκε ως τραπεζοϋπάλληλος. Στο παρελθόν ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία ενώ τώρα ζωγραφίζει και παράλληλα γράφει. Τον Μάιο του 2012 κυκλοφόρησε την πρώτη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Σου γράφω», τον Σεπτέμβρη 2013 κυκλοφόρησε το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ και τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της ΤΑ ΠΛΗΚΤΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ από τις εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ. Επίσης, το παραμύθι της «Το ψαράκι του βυθού» συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Παραμύθια και Μαμάδες» εκδόσεις Βερέττα 2015. Γράφει στίχους για τραγούδια, με τελευταίο «Το λάθος» το οποίο συμπεριλαμβάνεται στο CD «Με τον άνεμο της Όστρια» σε μουσική Ελένης Μπελιμπασάκη και ερμηνεία Βασίλης Διαμάντης. Υπήρξε ραδιοφωνική παραγωγός ενώ μεγάλες της αγάπες είναι το θέατρο και ο χορός με τα οποία ασχολείται ερασιτεχνικά.