«γιοι Κολλυβάδες» γιοι Κολλυβάδες»

«γιοι Κολλυβάδες» γιοι Κολλυβάδες» πό π. Νικολάου ηµαρ Dr.Jur. Βαρδακουλ 47, πάρ. 3, 30300 Ναύπακτος τηλ.: 261Ο-341269 Φθινόπωρο 2007 Website/ στοσελίδα στό διαδίκτυο: http://orthway way.org καθαρτική, λλοτε ς φωτιστική καί λλοτε ς Θεοποιός. Τό διο κριβ ς συµβαίνει καί στήν α ώνια ζωή! Ο δίκαιοι θά µετέχουν τ ς φωτιστικ ς καί Θεοποιο νεργείας, ν ο µετανόητοι καί κάθαρτοι µαρτωλοί θά βιώνουν τήν καυστική καί κολαστική νέργεια το Θεο. Μέρος 3ον πλάνη περί δηµιουργίας τ ς κολάσεως πό τόν Θεόν " σα τινές τ ν γίων δι πτασίας καί ποκαλύψεως ε δον περί τ ς µελλούσης κολάσεως καί τ ν ν α τ σεβ ν καί µαρτωλ ν, σκιαγραφίαι τινές τ ν µελλόντων σαν καί ο ον διατυπώσεις, λλ ο κ δη παρόντα καί νεργούµενα πράγµατα" γιος Μ ρκος Ε γενικός " καστος µέλλει ς π ρ δε ν, ν ς φ ς ο κ γνώρισεν" γιος Γρηγόριος Θεολόγος "Ο δέ τ ν ν δ κακ ν α τιός στιν Θεός" Μέγας Βασίλειος µέθεξη το Θεο ς α ώνια βασιλεία καί παράδεισος λη κτήση µετέχει τ ς κτίστου Χάριτος το Θεο, χι µως κατά τόν διο τρόπο καί κατά τόν διο βαθµό. µέθεξη τ ς Χάριτος το Θεο πό τούς γίους ε ναι διαφορετική πό τήν µέθεξή της πό τήν πόλοιπη κτήση. γιος Γρηγόριος Παλαµ ς τονίζει χαρακτηριστικά: "Ε δ ν ν το ς π σι µεθεκτόν, ο χ νιαίως, λλά διαφόρως µετέχεται... ε καί µετέχει πάντα το Θεο, λλά τ ς τ ν γίων µεθέξεως πολλήν καί µεγίστην ρ µεν τήν διαφοράν" 1. πό τήν διδασκαλία τ ς κκλησίας µας γνωρίζουµε τι κτιστη Χάρις το Θεο νεργε στήν παρο σα ζωή λλοτε ς 1 Συγγράµµατα, τόµ. Β, Π. Χρήστου, Θεσσαλονίκη, 1966, σελ. 145. γιος ανιήλ Στυλίτης ζο σε κατά τήν διάρκεια το χειµ να σκεπαζόµενος πό χιόνι καί πάγο, γιος Μάξιµος Καυσοκαλυβίτης σκεπαζόταν πό τό πέπλο τ ς Θείας Χάριτος καί προστατευόταν πό τίς θύελλες, τίς καταιγίδες καί τούς πάγους, στίς κορυφές το γιωνύµου ρους. δέ γλυκύτατος γιος Σεραφείµ το Σαρώφ πέρασε χίλιες µέρες καί χίλιες νύχτες πάνω σέ µία πέτρα προσευχόµενος, καί κατά τήν διάρκεια το πολικο χειµ να τ ς βόρειας Ρωσσίας! σοι δηλ. βρίσκονται στήν κατάσταση τ ς Θεώσεως λευθερώνονται, µέ τήν Χάριν το Θεο, πό τά διάβλητα

πάθη το θανάτου, πως φθορά, πνος, κόπωση, πε να, δίψα καί τό νστικτο τ ς α τοσυντηρήσεως, καθ λην τήν διάρκεια τ ς ν Χριστ Θεοπτίας, πως κριβ ς συνέβη καί στήν περίπτωση το Θεόπτη Μωυσέως, το Θεοφόρου ποστόλου Παύλου καί πολλ ν λλων γίων. θέωση α τή ποτελε προσωρινή κατάσταση φθαρσίας καί πρόγευση τ ς τελικ ς ναστάσεως καί φθαρσίας. θέωση ε ναι δοξασµός ν Χριστ καί συµβασιλεία 2, δηλ. πελευθέρωση πό τήν δουλεία στήν κτίση καί συγχρόνως κατακυρίευση α τ ς (Γεν. 1, 28). Τό µυστήριον δύναµη το Σταυρο καί τ ς ναστάσεως ε ναι κτιστη νέργεια πού σ' Α τόν πάρχεςι ιδίως καί κατά φύσιν. ποµένως καταλλαγή διά τ ς Σταυρικ ς θυσίας δέν προσθέτει ο τε φαιρε κάτι πό τήν γάπη το Θεο πρός τόν κόσµο. καταλλαγή το νθρώπου πρός τόν Θεόν δέν κλαµβάνεται ς συµφιλίωση δύο µεταξύ τους χθρ ν. Θεός ποτέ δέν παύει νά ε ναι καί στούς χθρούς Του φίλος κατά τήν γάπη του. κριβ ς γιά τόν λόγο α τό γιος ωάννης Χρυσόστοµος ρµηνεύοντας τόν πόστολον Πα λον γράφει: "καταλλάγητε τ Θε. καί ο κ ε πε καταλλάξατε αυτο ς τόν Θεόν, ο γάρ κε νός στιν χθραίνων, λλ' µε ς Θεός γάρ ο δέποτε χθραίνει". Θεός γίνεται χθρός καί κολαστική δύναµη µόνον ξ πόψεως τ ν κατά τήν δική τους θέληση καί ντίληψη κείνων πού ντιτίθενται κατά τ ς γάπης το Θεο. Γι' α τόν τόν λόγο νθρωπος καί χι Θεός καταλλάσσεται µέ τό µυστήριον το Σταυρο καί µέ α τήν τήν καταλλαγή µεταµορφώνεται πό χθρό σέ φίλο το Θεο καί τσι δύναµη το Σταυρο παρέχει τήν µέθεξη στήν νάσταση το Χριστο. Μέ τήν µόνιµη κατάσταση τ ς Θεώσεως τό µυστήριο το Σταυρο γίνεται νάσταση τ ν Θεουµένων 3. Τό µυστήριο α τό το Σταυρο, τό πο ον ε ναι τό µυστήριον τ ς ναστάσεως τ ν Θεουµένων πού µετέχουν µόνιµα σ' α τό, ε ναι κείνη Θεία δύναµη, ποία συνέχει καί µορφοποιε τήν ερά Παράδοση, λλά καί χωρίζει πό Α τήν τόν παλαιό κόσµο τ ς πλάνης καί τ ς πώλειας. σοι ντιτίθενται στό θέληµα το Θεο ε ναι χθροί το Θεο µέ τίς µαρτίες τους καί τήν τύφλωσή τους, κόµη καί ταν νοµίζουν τι τά χουν καλά µέ τόν Θεόν. λλοι βλέπουν τόν Θεόν χθραίνοντα παρά τήν πραγµατικότητα τ ς φιλίας καί τ ς γάπης το Θεο πρός α τούς. ξ α τίας τ ς σκληρύνσεως τ ν συναισθηµατικά φελ ν καί κείνων πού θεωρο ν φαντάζονται τόν Θεόν ς χθρό, γάπη καί φιλία καί θεωτική χάρις καί δόξα καί βασιλεία καί τόπος καί µονή το Θεο καταφθάνει στούς µετανόητους φελε ς καί χθρούς το Θεο καί στούς πεπτωκότες γγέλους ς α ώνιο π ρ, σκότος ξώτερον καί τόπος βασάνων. Σέ κε νον τόν πιστόν πού δέν νέβη στό ρος καί παραµένει κτός τ ς θεωρίας καί πρόσκαιρα µόνον χει ξαγνισθε παραγγέλλει γιος Γρηγόριος Θεολόγος "καπνιζόµενόν τε τό ρος βλεπέτω καί καταστραπτόµενον, πειλήν τε µο καί θα µα το ς νιέναι µή δυναµένοις". Καί περί κολάσεως Μέγας Θεολόγος διδάσκει τά ξ ς: " στις δέ πό τ ς συζυγίας χείρων γένετο, καί τοσο τον τ πυλ συνεσχέθη, ς µή δυνθ ναι µβλέψαι πρός τά νω καλούµενος θλιος ο τος µοί τ ς τυφλώσεως, κ ν ε ρ το ς ντα θα καί τοσούτ πλέον, σ περ ν µ λλον πό τ ς ε ροίας παίζηται, καί πείθηται λλο τι καλόν ε ναι πρό το ντος καλο, πονηρόν πονηρ ς δόξης καρπόν δρεπόµενος, ζόφον κατακριθ ναι, ς π ρ δε ν, ν ς φ ς ο κ γνώρισεν". 2 Α Κορινθ. 4, 8 καί Β Τιµ. 2, 12, Ρωµ. 8, 17. 3 Ρωµανίδη, ογµατική Α, Θεσσαλονίκη 1999, κδ. σελ. 137. 2

Τά διάβλητα καί τά διαβλητά πάθη Συνέπεια τ ς πτώσεως ε ναι µφάνιση τῶν διαβλήτων παθῶν, τά πο α κουσίως νέλαβε Υ ός καί Λόγος το Θεο µέ τήν νανθρώπησή Του, γιά νά πελευθερώσει κριβ ς τούς νθρώπους πό α τά τά πάθη. Τά διάβλητα πάθη µως µεταβάλλονται σέ διαβλητά, σ α τούς πού χουν σκοτισµένη τήν καρδιά πό τούς λογισµούς τ ς διάνοιας, πού ντικαθιστο ν τόν φωτισµό το γίου Πνεύµατος στόν σωτερικό νθρωπο, καί τσι µετατρέπεται νιδιοτελής γάπη σέ διοτελ. Σέ α τή τήν πεπτωκυ α κατάσταση ο νθρωποι "φάσκοντες ε ναι σοφοί µωράνθησαν, καί λλαξαν τήν δόξαν το φθάρτου Θεο ν µοιώµατι ε κόνος φθαρτο νθρώπου καί πετειν ν καί τετραπόδων καί ρπετ ν" 4. ποιος δηλ. γνοε τήν σθένεια τ ς καρδι ς του, µεταµορφώνει τόν Θεό σέ µοίωµα τ ς σθένειάς του, πού ε ναι διοτελής γάπη. Μέ α τόν τόν τρόπο φαντάζεται τόν Θεόν χι ς θεραπευτή τ ς ρρωστης διοτέλειάς του, λλά τι κανοποιε α τήν µέσ τ ς ε δαιµονίας, ε τε στόν παρόντα κόσµον σέ λλον. 5 σκοπός τ ς πνευµατικ ς ζω ς ε ναι Θέωση Θε ος ποστολος Πα λος φλέγεται πό τόν πόθο νά κάνει κοινωνούς τ ς πνευµατικ ς καταστάσεως, πού διος βιώνει, λους τούς δελφούς του. Νά γίνει δηλ. σω νθρωπος, καρδιά, κάθε πνευµατικο του δελφο, τόπος προσευχ ς καί φανερώσεως τ ς δόξης το Χριστο. Νά περάσουν ο προσευχές καί ο ψαλµοί πό τόν νο στό πνε µα το κάθε πιστο. Α τό σηµαίνει "προσεύξοµαι τ πνεύµατι, προσεύξοµαι δέ καί τ νο. Ψαλ τ πνεύµατι, ψαλ δέ καί τ νο " 6 Α τή ε ναι κυρίως µετάνοια, µέ τήν ποία ρχίζει µετατροπή τῶν διαβλητῶν παθῶν σέ διάβλητα, πού δηγε στή Θέωση, δηλ. στήν κατάργηση τῶν παθῶν καί στήν φανέρωση της βασιλείας το Θεο στή ζωή µας. Ποιοί ε ναι ο Προφ τες τ ς πρώτης κκλησίας; Ναοί το γίου Πνεύµατος καί µέλη το σώµατος το Χριστο µας ε ναι κατ ξοχήν α τοί πού πόστολος Πα λος ριθµο στήν Α Κορ. 12, 28, δηλ., πρώτα ο πόστολοι καί ο Προφ τες πού φτασαν στήν Θεοπτία ν Χριστ. ηλ. στήν ποκάλυψη καί στήν φανέρωση το Χριστο το Θεο µῶν στήν ζωή τους. Σέ α τούς ναφέρεται ο ρανοβάµων Πα λος στό προ µιο το ρισµο τ ς κκλησίας κατά τάξιν λέγοντας: "Ε τε δοξάζεται ν µέλος, συγχαίρει πάντα τά µέλη." 7 Τό ρ µα δοξάζεται σηµαίνει θεο ται! ηλ. σηµαίνει φανέρωση το Χριστο µας στήν ζωή το δοξαζοµένου µέλους τ ς κκλησίας. Σηµαίνει Θεία ποκάλυψη ν Πνεύµατι. Σηµαίνει θέωση! Πρόκειται γιά κε νο τό µυστήριο τό πο ο "κατά ποκάλυψιν γνωρίσθη" στόν πόστολο Πα λο! Σέ λλες γενεές δέν γνωρίσθηκε στούς υ ούς τ ν νθρώπων, πως τώρα ποκαλύφθηκε στούς γίους ποστόλους το Χριστο καί στούς Προφ τες ν Πνεύµατι! 8 4 Ρωµ. 1, 22-23. 5 Πρόκειται δηλ. γιά τήν σφαλµένη καί πεπλανηµένην ντίληψη τ ς Φραγκολατινικ ς παραδόσεως πού κολούθησε τίς τεροδιδασκαλίες το Α γουστίνου. 6 Α Κορ. 14, 15. 7 Α Κορ. 12, 27. 8 φεσ. 3, 5. κε να τά µέλη πού δέν φθασαν στήν Θέωση, ε ναι τά πόλοιπα µέλη τ ς κκλησίας πού ναφέρονται στήν Α Κορ. 12, 28. 3

προσευχόµενος ν Πνεύµατι βλέπει τόν Χριστόν µας "δι σόπτρου ν α νίγµατι", ν Θεούµενος Τόν βλέπει "πρόσωπον πρός πρόσωπον", γι α τό καί ο δύο καταστάσεις νοµάζονται θεωρία Θεο ν Χριστ δι γίου Πνεύµατος. τσι γίνεται σαφές τι νάσταση το Χριστο µας καί µφάνισή Του γινε καί γίνεται γιά τήν θέωση κείνων πού ε ναι κατάλληλα προετοιµασµένοι. µφάνιση α τή δέν γινε µόνον σέ ρισµένους "τυχερούς" πού βρέθηκαν στά εροσόλυµα κατά τά γεγονότα τῶν Παθῶν, τ ς ναστάσεως, τ ς ναλήψεως καί τ ς Πεντηκοστ ς, λλά γίνεται σέ λους πού θέλουν νά κολουθήσουν τόν διο δρόµο θεραπείας τ ς σθένειας τ ς διοτέλειας, γιά τήν πόκτηση τ ς γείας τ ς νιδιοτέλειας. Θέωση δέν φορ µόνον σέ κείνους πού βρέθηκαν στό περιβάλλον το Χριστο µας, λλά σέ λους καί σέ λον τόν κόσµο. Α τό κριβ ς σηµαίνει παρουσία προφητῶν στίς νορίες, πού δρύονται πό τούς γίους ποστόλους µακριά πό τά εροσόλυµα. Κατά τούς Θεοφόρους ιδασκάλους καί Πατέρες τ ς γιωτάτης ρθοδόξου κκλησίας µας Γρηγόριον τόν Παλαµ ν καί Μ ρκον τόν Ε γενικόν µπειρία το Θείου δέν χει νά κάνει µέ τήν χωρική µετάβαση σέ πνευµατικούς κόσµους λλά µέ τήν χρονική πρόγευση τῶν µελλόντων γαθῶν δη, καί χι µόνον ν Πνεύµατι, λλά καί ν σώµατι (!), ρα στόν νεστ τα καί παρόντα κόσµο, στόν πο ο τρόπος τ ς ζω ς µας προδιαγράφει τήν µέλλουσα. πρόγευση α τή ε ναι το δίου το Θεο γιά τόν καθένα πό µ ς πού, λοίµονο, θά δε " ς π ρ... ν ς φ ς ο κ γνώρισεν". 9 9 γίου Γρηγορίου Θεολόγου, λόγος 21ος, Ε ς τόν Μ. θανάσιον, 2, ΒΕΠΕΣ 59, 149, 13. Μέ τό κοσµοσωτήριο ργο Του Κύριός µας καί Θεός µας προκατέλαβε καί νακατασκεύασε δη τό µέλλον µας, φο " γγικεν βασιλεία τ ν Ο ραν ν" καί µ ς δωσε τήν δυνατότητα νά τό προγευό- µαστε, πως γινε στό Θαβώρ, καί γίνεται πάντα στό Μυστήριο τ ν Μυστηρίων τ ς Θείας Ε χαριστίας, που καθένας µας θεάται τήν δόξαν το Χριστο µας "καθώς δύναται". πάρχουν σήµερα Προφ τες, πως τούς περιγράφει πόστολος Πα λος; γιος Χαραλάµπης, διά Χριστόν Σαλός, πιβεβαιώνει µέ τά χαρίσµατα πού τόν στόλισε τό Πανάγιον Πνε µα, τι ησο ς Χριστός Α τός καί χθές καί σήµερον καί ε ς τούς α ῶνας.,τι ρατό καί όρατο πάρχει, τό προσδιορίζουµε διά τ ς Χάριτος 4

το γίου Πνεύµατος µέ τήν ζωή µας καί τίς πιλογές µας. 10 Μετά τήν νάσταση, Κύριός µας µφανίζεται µόνον γιά τήν θέωση καί τήν τελείωση τῶν µαθητῶν του στόν στορικό χρόνο τ ς πί γ ς Παρουσίας του στά εροσόλυµα, καί σέ µ ς, " σοι λαβον Α τόν", πάντα, µέχρι νά φύγουµε γιά τήν νω ερουσαλήµ, καί δέν µφανίζεται στόν κόσµο, γιατί κόσµος δέν Τόν γνώρισε καί δέν θά Τόν γνωρίσει καί ο τε θά ντεχε νά Τόν δε! " τι µικρόν καί κόσµος µε ο κέτι θεωρε, µε ς δέ θεωρε τέ µε". 11 Γιά τόν κόσµο πάρχει µόνον τό κενό µνηµε ο!... Τά γένη γλωσσῶν ς χάρισµα το Θεο καί "ο γλωσσολαλιές" τῶν πλανεµένων Προτεσταντῶν-Πεντηκοστιανῶν Τά κατώτερα πό τά χαρίσµατα τ ν µελ ν τ ς κκλησίας ε ναι τά "γένη γλωσσ ν", τά πο α ε ναι κοινά σέ λα σχεδόν τά µέλη, δηλ. ο προσευχές καί ο ψαλµοί ν τ καρδί. τσι πόστολος Πα λος, καίτοι συγγαταλέγει τόν αυτό του στήν πρώτη θέση µεταξύ τ ν ποστόλων, γράφει: "ε χαριστ τ Θε µου πάντων µ ν µ λλον γλώσσαις λαλ ν...", 12 διότι χει τά γένη τ ν γλωσσ ν, πως λα (σχεδόν) τά µέλη. Τό γεγονός τι ψάλλει διά το Πνεύµατος ν τ καρδί, λλά καί διά το νοός, δηλώνει τι πρόκειται γιά ψαλµούς τ ς Παλαι ς ιαθήκης, πού δέν χουν καµµία σχέση µέ τίς διάφορες πεπλανηµένες διδασκαλίες περί γλωσσολαλι ς τ ν Προτεσταντ ν κυρίως, λλά καί πολλ ν Λατίνων στήν µερική, λλά καί στήν Ε ρώπη καί στήν λλάδα τελευταία! 10 φο " γί Πνεύµατι π σα ψυχή ζωο ται καί καθάρσει ψο ται, λαµπρύνεται, τ Τριαδικ Μονάδι εροκρυφίως". 11 ωάν. 14,19. 12 Α Κορ. 14, 18. Τόν Θεοφόρο πόστολο πασχόλησε τό ζήτηµα τ ν δελφ ν στήν Κόρινθο πού ε χαν τό χάρισµα τ ν γεν ν τ ν γλωσσ ν, ο πο οι τελο σαν τίς κολουθίες σιωπηλῶς ν Πνεύµατι καί φελο σαν µόνον τόν αυτό τους, χι µως καί τούς διῶτες, πού δέν ντιλαµβάνονταν, ποιά στιγµή νά πο ν τό " µήν" 13. Τονίζει Θε ος πόστολος τι κε νος πού ψάλλει Πνεύµατι καλ ς ε χαριστε, " λλά τερος ο κ ο κοδοµε ται," 14 διότι "ο δείς κούει" 15 γιά νά φεληθε καί κε νος: "τί µ ς φελήσω, άν µή µ ν λαλήσω". 16 ρισµένα ε ναι "τά γένη φων ν ν τ κόσµ καί ο δέν φωνον". 17 τσι άν κάποιος µεταχειρισθε δηλη φωνή δέν ε ναι δυνατόν λλος νά ντιδράσει σέ κάτι τό πο ο δέν κούγεται. 18 Μέ α τόν τόν τρόπο, κε νος πού δέν χει κόµη τό χάρισµα τ ς προσευχ ς καί τ ν ψαλµ ν στόν σω νθρωπο, χει νάγκη νά κούσει τήν δύναµη τ ς φων ς 19, µετέχοντας µέ τό " µήν" καί τσι νά φελε ται καί α τός. Γεννιέται τό ρώτηµα, ποιοί ε ναι ο δι τες καί ποιοί ο πιστοι πού ναφέρει Μέγας Πα λος; διῶτες ε ναι κε νοι πού βαπτίσθηκαν ν δατι ε ς φεσιν µαρτιῶν καί πού βρίσκονται στήν κατάσταση τ ς καθάρσεως, λλά δέν χουν λάβει τό χάρισµα το γίου Πνεύµατος κόµη, πού προσεύχεται στήν καρδιά τους, καί για τό δέν ποτελο ν κόµη µέλη το σώµατος το Χριστο. πιστοι ε ναι κε νοι πού δέν χουν κόµη ε σέλθει στό στάδιο τ ς καθάρσεως. 20 13 Α Κορ. 14, 16. 14 Α Κορ. 14, 17. 15 Α Κορ. 14, 7-11. 16 Α Κορ. 14, 6. 17 Α Κορ. 14, 10. 18 Α Κορ. 14, 7-11. 19 Α Κορ. 14, 11. 20 Α Κορ. 14, 22-24. 5

φωτισµός το σω νθρώπου ποτελε µόνον τήν ρχή τ ς θεραπείας το νθρώπου, ν τελείωση τ ς θεραπείας του ε ναι ν Χριστ Θεοπτία, δηλ. δοξασµός Θέωση. Α τό κριβ ς φανερώνεται µέ τό "νά πιδιώκετε τήν γάπη καί τά πνευµατικά µέ διαίτερο ζ λο, κυρίως δέ νά πιδιώκετε τόν δοξασµό δηλ. τήν θέωση" (=µ λλον δέ να προφητεύητε). 21 Τό διο σηµαίνει καί προτροπή το Θείου Παύλου "θέλω λοι νά προσεύχεστε µέ µνους καί ψαλµούς στήν καρδιά σας ν γί Πνεύµατι, κυρίως µως νά φθάσετε στήν Θεοπτία ν Χριστ, ποία ε ναι δηγός ε ς π σαν τήν λήθεια" 22. Θέωση, πρίν πό τήν νδοξη µφάνιση το Χριστο µας, ταν θά γίνει νάσταση τ ν νεκρ ν, ε ναι τελειοποίηση το φωτισµένου. Πρόκειται γιά προσωρινή κατάσταση, γιατί µετά τήν Θεοπτία ν Χριστ α τός πού φτασε στήν Θέωση πανέρχεται στόν φωτισµό. Κατά τήν διάρκεια τ ς Θεοπτίας ο προφητε ες καταργο νται, ο γλ σσες παύονται καί γνώση καταργε ται, ν γάπη "ο δέποτε κπίπτει" (Α Κορ. 13, 8). µετάδοση το Προπατορικού µαρτήµατος θάνατος πάρχει στόν κόσµο σάν κάποιο παράσιτο, παρά τήν θέληση το Θεο. Θεός δέν θέλει τόν θάνατο. ν τούτοις µως δέν νεργε τήν καταστροφήν του, µέχρις του τοιµάσει τούς νθρώπους γιά ποδοχή τ ς ζω ς. δάµ ε ναι γενάρχης, δηλ. φυσική ρίζα το νθρωπίνου γένους. Στόν βαθµό πού ο νθρωποι συνδεόµαστε µέ τόν προπάτορα µέ τήν βιολογική µας γέννηση, κληρονοµο µε καί τήν φύση κείνου πού πεσε στήν µαρτία καί τήν φθορά. 21 Α Κορ. 14, 1. 22 Α Κορ. 14, 5. Α τή νότητα τ ς φύσεως κάνει κατανοητή τήν µετάδοση τ ς σθένειας καί τ ς φθορ ς, µέ τόν διο τρόπο, πού πό µία σάπια ρίζα µόνον σάπιοι καρποί ε ναι δυνατόν νά προέλθουν. Μέ α τό τόν τρόπο κατανόησαν τό ζήτηµα καί ο πιφανέστεροι πό τούς λληνες Πατέρες τ ς κκλησίας µας. 23 " λλ' ε ποι τις ν, ναί παρώλισθεν δάµ, καί τ ς θείας λογήσας ντολ ς φθορ καί θανάτ κατεδικάζετο ε τα π ς µαρτωλοί δι' α τόν κατεστάθησαν ο πολλοί; Τί πρός µ ς τά κείνου πταίσµατα; π ς δέ λως ο µήπω γεγενηµένοι καταδεδικάσµεθα σύν α τ, καίτοι Θεο λέγοντος: -ο κ ποθανο νται πατέρες πέρ τέκνων, - ο τε τέκνα πέρ πατέρων, ψυχή µαρτάνουσα α τή ποθανε ται; Ο κο ν ψυχή µαρτάνουσα α τή ποθανε ται. µαρτωλοί δέ γεγόναµεν διά τ ς παρακο ς το δάµ διά τοιόνδε τρόπον: Πεποίητο µέν γάρ πί φθαρσί καί ζω, ν δέ α τ καί βίος γιοπρεπής ν τ παραδείσ τ ς τρυφ ς, λον ν καί διά παντός ν θεοπτίαις νο ς, ν ε δεί δέ καί γαλήν τό σ µα, κατηρεµούσης πάσης α σχρ ς δον ς ο γάρ ν κτόπων κινηµάτων θόρυβος ν α τ. πειδή δέ πέπτωκεν φ µαρτίαν καί κατώλισθεν ε ς φθοράν, ντε θεν ε σέδραµον τήν τ ς σαρκός φύσιν δοναί τε καί καθαρσίαι, νέφυ δέ καί ν το ς µέλεσιν µ ν γριαίνων νόµος. Νενόσηκεν ο ν φύσις τήν µαρτίαν διά τ ς παρακο ς το νός, το τέστιν δάµ ο τως µαρτωλοί κατεστάθησαν ο πολλοί, ο χ ς τ δάµ συµπαραβεβηκότες, ο γάρ σαν πώποτε, λλ ς τ ς κείνου φύσεως ντες τ ς πό νόµον πεσούσης τόν τ ς µαρτίας... ρώστησεν νθρωπίνη φύσις ν δάµ διά 23 γιος µέγας Κύριλλος λεξανδρείας, PG 74, 789, 785, ναστάσιος Σινα της, PG, 89, 796 καί γιος ωάννης Χρυσόστοµος, PG, 60, 477, 475. 6

τ ς παρακο ς τήν φθοράν, ε σέδυ τε ο τως α τήν τά πάθη..." 24 Βλεπουµε, λοιπόν, τι ε ς τήν καθ µ ς νατολήν πτ σις νοε ται ς ποτέλεσµα τ ς ποµακρύνσεως το δίου το νθρώπου πό τ ς θείας ζω ς. Γιά τήν σθένεια δέ πού πακολούθησε καί τήν φθορά τ ς νθρώπινης φύσεως, α τιος πάντων θεωρε ται διος νθρωπος, πού λθε σέ συνεργασία µέ τόν διάβολο. ντιθέτως, στή ύση καί στούς θεολόγους πού φεραν τήν ύση στήν λλάδα, λα τά κακά το κόσµου προέρχονται δήθεν πό τό τιµωρητικό θέληµα το Θεο. διος δέ σαταν ς θεωρε ται ς πλό τιµωρητικό ργανο το Θεο! Περί τ ς κατ ε κόνα καί καθ µοίωσιν δηµιουργίας Ναύπακτος, Πέµπτη τ ς Θείας ναλήψεως 2006 Λίαν γαπητέ µοι Γέροντα π. Συµεών! Χριστός νέστη! Σ ς στέλνω σύντοµη πάντηση σχετικά µέ τό µέγα µυστήριο τ ς νανθρωπήσεως το Χριστο µας, πού πησχόλησε τούς Πατέρες τ ς γίας ννης, µετά τά σα µή ρθά γραψε κ. Καλλίνικος στήν Κάλυµνο καί πεσε καί πέφτει συνεχ ς σέ µέ µεγάλα δογµατικά καί Θεολογικά λάθη, λλείψει γραµµατικ ν καί Θεολογικ ν γνώσεων. Ε σαγωγικά 1. άν πρωτόπλαστος δέν µάρτανε κατά τόν Μέγαν Βασίλειον θά προσήγετο ε ς τό ξύλον τ ς ζω ς πό τό πο ο θά µετελάµβανε καί θά πεθανατίζετο, θεούµενος κατά Χάριν καί µετοχήν. 25 «Ε µέν ο ν», λέγει καί γιος Γρηγόριος Θεολόγος, «µείναµεν περ µεν ( ναµάρτητοι) καί τήν ντολήν φυλάξαµεν, γενόµεθα ν (θά γενόµεθα), περ ο κ µεν, τ ξύλ τ ς ζω ς προσελθόντες, µετά τό ξύλον τ ς γνώσεως. Καί τί γεγονότες; (τί θά ε χαµε γίνει;). παθανατισθέντες καί Θε πλησιάσαντες» 26. Tό ξύλον τ ς ζω ς π ρχε ν µέσ το Παραδείσου. Τό ξύλον τ ς ζω ς ν Χριστός! πό πο τό συµπεραίνουµε α τό; Τό ρµηνεύουν λοι ο γιοι Πατέρες. Τό περτονίζει γία µας κκλησία συνεχ ς µέ τήν µνογραφία της καί διαίτερα στήν µνολογία τ ν Χριστουγέννων. λλά καί κάθε ερεύς προετοι- µάζοντας τήν Προσκοµιδήν κάθε φορά πρίν τελέσει τήν ναίµακτον λατρείαν λέγει: «τοιµάζου Βηθλεέµ νοικται π σιν δέµ, ε τρεπίζου Ε φραθ τι τό ξύλον τ ς ζω ς ν τ σπηλαί ξήνθησεν κ τ ς Παρθένου. Παράδεισος καί γάρ κείνης γαστήρ δείχθη νοητός, ξ ς τό θε ον φυτόν, ξ ο φαγόντες ζήσοµεν, ο χί δέ ς δάµ τεθνηξόµεθα. Χριστός γενν ται τήν πρίν πεσο σαν ναστήσων ε κόνα.» Τό ξύλον τ ς ζω ς ταν δώδιµο µόνον το ς τ θανάτ µή ποκειµένοις κατά τον γιον ωάννην τόν αµασκηνόν. Τότε, άν ο πρωτόπλαστοι δέν µάρταναν, θά πλησίαζαν τόν Θεόν κατά τόν γιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον, θά θεο ντο κατά Χάριν καί µετοχήν, καί θα κληρονόµουν τήν α ώνιον ζωήν, τήν τοιµασµένην πό καταβολ ς κόσµου διά τούς ξίους. 24 ρµηνεία ε ς τήν πρός Ρωµαίους πιστολήν, PG, 74, 788-789. 25 Μ. Βασιλείου, ΒΕΠΕΣ, 54, 99 26 Γρηγορίου το Θεολόγου, PG, 36, 612 7

πί το θέµατος 2. σον φορ τά γραφόµενα πό τόν κ. Καλλίνικον χω νά Σ ς παρατηρήσω τά ξ ς: κόµη καί καθηγητής τ ς Θεολογίας το Πανεπιστηµίου θην ν καί Κοσµήτωρ π. Γεώργιος Μεταλληνός διακριτικά το πάντησε, τι ε ναι νευ σηµασίας γιά τήν πνευµατική µας ζωή τά γραφόµενά του. α ρεση πολεµήθηκε πό τούς γίους Πατέρες, γιατί λλοίωση το δόγµατος καί τ ς Πίστεως ε χε συνέπειες στήν πνευµατική µας ζωή καί ταν λέθρια γιά τήν σωτηρία µας. κ. Καλλίνικος πιµένει νά σχολε ται µέ καθ πόθεσιν διατυπωθε σες προτάσεις (µέ ποθετικήν θεολογίαν), πού δέν χουν καµµία συνέπεια στήν Πίστη µας, φο λοι µολογο µε στό Σύµβολο τ ς Πίστεως τι «Πιστεύουµε ε ς να Κύριον ησο ν Χριστόν... δι µ ς τούς νθρώπους καί διά τήν µετέραν σωτηρίαν κατελθόντα κ τ ν ο ραν ν καί σαρκωθέντα κ Πνεύµατος γίου και Μαρίας τ ς Παρθένου καί νανθρωπήσαντα». Α ρεση ποτελε λλοίωση πόρριψη τ ς Πίστεως στην γία Τριάδα, στήν Θεότητα το Κυρίου µας ησο Χριστο, στήν µοουσιότητα το Υ ο πρός τόν Πατέρα, στήν Θεότητα το Παναγίου Πνεύµατος, στίς δύο φύσεις το Χριστο µας καί στίς δύο θελήσεις καί νέργειες, στήν ειπαρθενία τ ς περαγίας Θεοτόκου µας, πόρριψη τ ν γίων Ε κόνων, στίς πο ες προσκυνο µε σχετικ ς καί χι λατρευτικ ς τόν Κύριόν µας ησο ν Χριστόν, τήν Παναγία µας, τούς γίους µας καί τιµ µε τά ζωοποιά γεγονότα πού συνδέονται µέ τήν σωτηρία µας, φο τιµή πί τό πρωτότυπον διαβαίνει. Α ρεση ποτελε Ο κουµενισµός πού νατρέπει τό ργο το Παναγίου Πνεύµατος τά θεµέλια τ ς Μι ς κκλησίας, τ ς ρθοδόξου καί τήν ρθόδοξον κκλησιολογίαν, µιά καί διδάσκει τι σώζουν καί ο Λατ νοι καί ο Προτεστάντες καί ο Μονοφυσίτες, λλά καί "θεός" τ ν τεροθρήσκων, τ ν Μωαµεθαν ν, τ ν νδουιστ ν, τ ν Βουδιστ ν καί λου το συνονθυλεύµατος το σαταν... Ο κουµενισµός ποτελε νατροπήν το Μυστηρίου τ ς Θείας Ο κονοµίας! Ποιά ταν βούληση το Θεο, άν δέν µάρτανε δάµ καί ν θά σαρκωνόταν Χριστός µας, το δάµ µή ποστατήσαντος, τό θέµα α τό ποτελε πρόβληµα καθ πόθεσιν, µή σωτηριολογικό. φο δάµ µάρτησε, καί Χριστός µας νηνθρώπησε δι µ ς τούς νθρώπους καί διά τήν µετέραν σωτηρίαν, κ Πνεύµατος γίου καί Μαρίας τ ς Παρθένου, θέµα πλέον ποθετικ ς θεολογίας, σφαλµένα πως τό ντιλαµβάνεται κ. Καλλίνικος, δέν τίθεται. Ο γιοι Πατέρες γιά τήν Θεία νανθρώπηση 3. Καί ο γιοι Πατέρες χρησιµοποίησαν τόν καθ πόθεσιν συλλογισµόν, γιά νά µ ς κάνουν νά νοσταλγήσουµε τήν α ώνια Πατρίδα µας, λλά καί καταφατικά γιά νά προσεγγίσουν τό µέγα µυστήριο τ ς Θείας νανθρωπήσεως, λλαµπόµενοι µως πό τίς κτ νες το Παναγίου Πνεύµατος, πως θά δο µε στή συνέχεια. Τώρα, φο ο Πρωτόπλαστοι πεσαν, καί Κύριος νηνθρώπησε δι µ ς τούς νθρώπους καί διά τήν µετέραν σωτηρίαν, α τή ε ναι Πίστις µας καί α τήν µολογο µε στό Σύµβολο τ ς Πίστεώς µας! Καί ο δείς τό µφισβητε! λοι ο Γνήσιοι ρθόδοξοι χουµε τήν α τήν Πίστιν τήν παξ το ς γίοις παραδοθε σαν! στόσο, κτός πό τόν γιον Μάξιµον, καί γιος Μέγας Βασίλειος θεολογε καί διδάσκει -(χωρίς νά µπορε νά 8

διανοηθε κανείς τον κατηγορήσει γιά... α ρετικό!) τά ξ ς ναφερόµενος στήν κατ ε κόνα δηµιουργίαν το νθρώπου: - «Υ ο µέν καί Πατρός π σα νάγκη τήν α τήν ε ναι µορφήν, θεοπρεπ ς δ λον τι τ ς µορφ ς νοουµένης, ο κ ν σχήµατι σωµατικ, λλ ν διώµατι τ ς Θεότητος. κουε καί σύ κ τ ς νέας κατατοµ ς, τόν ουδα σµόν πρεσβεύων ν Χριστιανισµο προσποιήσει. Τίνι λέγει «κατ ε κόνα µετέραν»; Τίνι λλ γε, τ παυγάσµατι τ ς δόξης, καί χαρακτ ρι τ ς ποστάσεως α το, ς στιν ε κών το Θεο το οράτου; Τ δί τοίνυν ε κόνι, τ ζώση, τ ε πούσ «γώ καί πατήρ ν σµέν» καί «ωρακώς µέ ώρακε τόν πατέρα», ταύτ λέγει ποιήσωµεν νθρωπον κατ ε κόνα µετέραν». Μέ λλους λόγους Μ. Βασίλειος, ναφερόµενος καί στό Φιλιπ., 2, 5-11 συσχετίζει τήν κατ ε κόνα καί µοίωσιν Θεο κατασκευήν το νθρώπου πρός τόν Υ όν καί Λόγον το Θεο, ς ε κόνα α το (πρό τ ς Θείας νανθρωπήσεως). Το το κφράζεται σαφέστερα στόν κατά Ε νοµίου λόγον Β 16 το Μ. Βασιλείου, που λέγονται τά κόλουθα: «Νοε ν δέ ε κόνα το Θεο το οράτου, ο κατά τάς τεχνιτάς ταύτας στερον περγασθε σαν πρός τό ρχέτυπον, λλά συνυπάρχουσαν καί παρυφεστηκυίαν τ πρωτοτύπ ποστήσαντι, τό ε ναι τό ρχέτυπον, ο σαν, ο κ κτυπωθε σαν διά µιµήσεως, σπερ ν σφραγίδί τινι τ ς λης φύσεως το Πατρός ναποσηµανθείσης τ Υ». λα α τά ν τά συνοψίσουµε σηµαίνουν τι Υ ός καί Λόγος το Θεο, τελεία Α το ε κών καί τό παύγασµα τ ς Θείας δόξης, λαβε διά τ ς Θείας νσαρκώσεως µορφήν καί σχ µα νθρώπου (Φιλιπ. 2, 7), κριβ ς διότι νθρωπος πλάσθη κατ ε κόνα Θεο, καί διότι το το µαυρώθηκε µέ τήν παράβαση τ ν Πρωτοπλάστων. Ο τω νοε ται νσάρκωσις το Υ ο καί Λόγου το Θεο, κατά πάντα τελεία ε κών Α το, ς χουσα σκοπόν, τήν ποκατάστασιν το κατ ε κόνα Θεο τ ς νθρωπίνης ποστάσεως. Π ς, λοιπόν, Μέγας Βασίλειος πολαµβάνει τό τι δάµ δηµιουργήθηκε κατ ε κόνα το Θεανθρώπου Χριστο, πρίν σαρκωθε Χριστός µας; Π ς ξηγε τό «Ποιήσωµεν νθρωπον κατ ε κόνα µετέραν καί καθ µοίωσιν;» Κατ ε κόνα τίνος; Το Θεανθρώπου Χριστο µας! Θεολογε Μέγας Φωστήρ τ ς Καισαρείας! Π ς, λοιπόν, δηµιουργε τόν δάµ, πρό τ ς νανθρωπήσεως το Χριστο µας κατ ε κόνα καί καθ µοίωσιν το Θεανθρώπου πρίν Κύριος προσλάβει τό µέτερον φύραµα, κατά τόν Ο ρανοφάντορα; Παναγία Τριάς, ποµένως, δηµιουργε τόν νθρωπον, πως ποκαλύπτει γία Γραφή, ταν ε πεν Θεός, ποιήσωµεν νθρωπον κατ ε κόνα µετέραν καί καθ µοίωσιν, πρίν σαρκωθε Υ ός. Κατ ε κόνα τίνος; Το Θεανθρώπου Χριστο µας, ρµηνεύει Μέγας Βασίλειος! Καλε ται δάµ κατά τήν στιγµήν τ ς δηµιουργίας πό τόν Τριαδικόν Θεόν νά µοιάσει πρός τόν Θεάνθρωπον, πού θά σαρκωθε µελλοντικά ν χρόν κ τ ς περαγίας εσποίνης µῶν Θεοτόκου καί ειπαρθένου Μαρίας, (πρίν κόµη δηµιουργηθε δάµ καί πρίν ποστατήσει πό τόν Θεόν)! Θεάνθρωπος ησο ς Χριστός µας ε ναι «ε κών το Θεο το οράτου» καί πεκάλυψεν µ ν τό πλήρωµα τ ς Θεότητος σωµατικῶς (Κολ. 2, 9, πρβλ. καί ω. 1, 9). Τά α τά διδάσκει καί γιος Ε ρηνα ος: «ν το ς πρόσθεν χρόνοις λέγετο µέν κατ ε κόνα Θεο γεγονέναι τόν νθρωπον, ο κ δείκνυτο δέ. τι γάρ 9

όρατος ν Λόγος, ο κατ ε κόνα νθρωπος γεγόνει. ιά το το δή καί τήν µοίωσιν αδίως πέβαλεν. πότε δέ σάρξ γένετο Λόγος το Θεο, τ µφότερα πεκύρωσε. Καί γάρ καί τήν ε κόνα δειξεν ληθ ς, α τός το το γενόµενος, περ ν ε κών α το, καί τήν µοίωσιν βεβαίως κατέστησεν, συνεξοµοιώσας τόν νθρωπον τ οράτ Θε». 27 Μ. Βασίλειος, πως καί γιος Γρηγόριος Θεολόγος, γιος Ε ρηνα ος καί Μέγας γιος ωάννης αµασκηνός, ντιλαµβάνονται τήν στενή σχέση µεταξύ τ ς κατ ε κόνα Θεο ποστάσεως το νθρώπου και το ησο Χριστο, πρό καί µετά τήν Θείαν νσάρκωσίν Του, ς ε κόνος το οράτου Θεο. «παράλλακτος ε κών το Πατρός, συµφυής Υ ός καί Λόγος το Θεο, γενόµενος νθρωπος, δειξε καί τήν ε κόνα καί τό πρωτότυπον καί καθ ν ε κόνα δάµ ε ς νθρώπου φύσιν διεµορφώθη.» 28 λλά καί τήν δόν καί τήν λήθειαν τ ς κατ ε κόνα καί καθ µοίωσιν Θεο µακαρίας ζω ς παντός νθρώπου, διψ ντος τήν σωτηρίαν. 4. ν δέετο «σωτηρίας», τελειώσεως µ λλον, Πρωτόπλαστος δάµ, ο Πατέρες δέν τό φήνουν πίσης ναπάντητο: Θεός κτισε τόν νθρωπο «κατ ε κόνα καί ποίησε δι α τόν κατορθωτόν τό καθ µοίωσιν. Τό µέν δώρισεν ς χάρισµα, τό δέ ζήτησεν ς κατόρθωµα. Τό µέν δόθη, τό δέ τελές κατελήφθη, να, κατορθώσας το το νθρωπος, ξιος γίν τ ς παρά το Θεο µισθαποδοσίας. 29 φ κε τό καθ µοίωσιν τελές κτίσας πίτηδες, να παρ µ ν ργασία το καλο ποτελεσθ καί µέτερον δόξ (νά φανε ) τό γαθόν, στε καί µισθόν µ ς ντε θεν φειλόµενον σχε ν» (νά χου- µε). 30 Τί στίν τό καθ µοίωσιν; «Τό ε ς δύναµιν ξοµοιο σθαι τ Θε, κατά τόν τ ς ρετ ς λόγον.» 31 ιά τ ς ρετ ς µοιο ται νθρωπος µέ τόν Θεόν. «Τέλος το κατ ρετήν βίου στίν πρός τό Θε ον µοίωσις, καί τ ν ρετ ν περιβολή τήν θείαν µιµε ται µακαριότητα 32, ν π σα ρετή καί γαθόν. ν τ ν γαθ ν στι καί τό λεύθερον νάγκης ε ναι (τό νά ε ναι κάποιος) καί φυσικ ς δυναστείας καί α τεξούσιον πρός τό δοκο ν χειν (νά χει) τήν γνώµην. Τούτου λλείποντος πάντα τά γαθά τ ς Θείας µακαριότητος γίνονται πρόσιτα, καθ τι καί ρετή δύνατος. δέσποτον γάρ τι χρ µα (πρ γµά στιν) ρετή καί κούσιον, τό δέ κατηναγκασµένον καί βεβιασµένον ρετή ε ναι ο δύναται». 33 4. Περί δέ το γίου Νικοδήµου γράφει πράγµατα τά πο α προσβάλλουν τόν νέον α τόν Χρυσόστοµον τ ς κκλησίας µας. Συνεχ ς γράφει τι δ πάρχει «σφαλµένη διατύπωσις»... το γίου! κε χει «σφαλµένας δοξασίας» «ε ς α τό τό λάθος παρεσύρθη γιος µ λλον ρµηνεύοντας λανθασµένως τήν πρότασιν το γίου Μαξίµου». ν ε ναι δυνατόν! ρµήνευσε γιος Νικόδηµος σφαλµένα τόν γιον Μάξιµον καί τόν κατενόησε σωστά... κ. Καλλίνικος!!! Α τά ρκο ν πρός τό παρόν. ν µελλοντικά χω τό χρόνο θά Σ ς γράψω καί γιά τίς γν µες τ ν µεγάλων γίων, Μαξίµου, Γρηγορίου το Παλαµ καί γίου νδρέα Κρήτης, που θαυµάζει κανείς τήν Θείαν λλαµψιν τ ν µεγίστων Θεολόγων τ ς κκλησίας στό θέµα τ ς Θείας νανθρωπήσεως. ν γάπ Χριστο, α τούµενος τίς ε χές Σας, π. Νικόλαος ηµαρ ς 27 γίου Ε ρηναίου, Κατά α ρέσεων, 5, 16, 2, ΒΕΠΕΣ 5, 166,11-17 28 Μ. Φωτίου, PG 101, 260 29 Γρηγορίου Νύσσης PG 44, 273. 30 Μ. Βασιλείου, PG 30, 32. 31. Χρυσοστόµου, PG 54, 591. 32 Γρηγορίου Νύσσης, PG 44, 961. 33 Γρηγορίου Νύσσης, PG 44, 184. 10

Θεολογικά καί δογµατικά-κανονικά σφάλµατα ν γνώσει γνοί το π. Μακαρίου Καβακίδη, το κ. Καλλινίκου στήν Κάλυµνο καί τῶν δελφῶν µας τῶν κολουθούντων ε σέτι τόν µακαριστόν πίσκοπον Ματθα ον «θεν σφάλλουσι µεγάλως κε νοι ο νόητοι που λέγουσιν, τι ε ς τούς παρόντας καιρούς λοι ο παρά κανόνας χειροτονηθέντες ερωµένοι, ε ναι νεργεί καθηρηµένοι. εροκατήγορος γλ σσα ε ναι κείνη πο νοήτως τά τοια τα λόγια φλυαρε, µή νοο σα τι προσταγή τ ν Κανόνων, χωρίς τήν µπρακτον νέργειαν το β προσώπου, τοι τ ς Συνόδου, ε ναι τέλεστος, µέσως καί πρό κρίσεως µή νεργο σα καθ αυτήν... Α τοί ο διοι ο θε οι πόστολοι φανερά ξηγο σι τόν αυτόν τους µέ τόν ΜΣΤ Κανόνα τους, πειδή δέν λέγουσι π ς δη ε θύς νεργεί ε ρίσκεται καθηρηµένος ποιος πίσκοπος πρεσβύτερος δεχθ τό τ ν α ρετικ ν βάπτισµα λλά «καθαιρε σθαι προστάζοµεν», γουν νά παρασταθ ε ς κρίσιν, καί άν ποδειχθ π ς το το καµε, τότε ς γυµνωθ µέ τήν δικήν σας πόφασιν πό τήν ερωσύνην, το το προστάσσοµεν». (Σηµείωσις ε ς τόν Γ ποστολικόν Κανόνα). γιος Νικόδηµος γιορείτης «... προτεσταντίζει καί λατινίζει π ς π σα πί µέρους κκλησία, ταν ο κειοποιε ται σφετερίζεται τό δικαίωµα τ ς Πανορθοδόξου Συνόδου καί προβαίνει διά µίαν ντικανονικήν πόφασιν τ ς. Συνόδου τ ς κκλησίας ε ς τήν κήρυξιν ταύτης ς σχισµατικ ς καί τήν κύρωσιν τ ν µυστηρίων α τ ς!» «... πίσης ποκρίνεται καί ψεύδεται µετέρα θεοφιλία 34 ταν διατείνηται τι παρέλκει συγκρότησις Πανορθοδόξου Συνόδου µεγάλης Τοπικ ς Συνόδου διά τήν γκυρον καί τελεσίδικον καταδίκην τ ς µερολογιακ ς καινοτοµίας το ρχιεπισκόπου, φο α Πανορθόδοξοι Σύνοδοι 1583, 1587 καί 1593, κατεδίκασαν τό Γρηγοριανόν µερολόγιον. Καί το το διότι γνωρίζει κάλλιστα, τι α ε ρηµέναι Σύνοδοι κατεδίκασαν µέν τό Γρηγοριανόν µερολόγιον, λλ καταδίκη α τη φορ τούς Λατίνους, ο τινες θηκαν ε ς φαρµογήν τό λον µερολόγιον, ν ρχιεπίσκοπος παρέλαβεν κ τούτου τό µισυ φαρµόσας α τό ε ς τάς κινήτους ορτάς, κριβ ς να παρακάµψ τόν σκόπελον τ ς καταδίκης ταύτης.» γιος πρώην Φλωρίνης Χρυσόστοµος θεωρία περί α τοµάτου πωλείας τ ς Χάριτος στήν κκλησία, λόγ τ ς πάρατης ε σαγωγ ς το Νέου µερο- 34 Σ.σ. πρόκειται γιά τόν πίσκοπο Γερµανό Βαρυκόπουλο πρός τόν πο ο πευθύνεται γιος πρόεδρός µας. λογίου 35, πού ποστηρίζουν ρισµένοι ρθόδοξοι δελφοί µας στερε ται ο ασδήποτε θεολογικ ς καί δογµατικ ς βάσεως. ς γνωστόν ο δύο Μητροπολίτες ηµητριάδος Γερµανός καί Φλωρίνης Χρυσόστοµος 36 πί 11 χρόνια, τοι πό τό 1924 µέχρι τό 1935, πεδέχοντο τήν µερολογιακήν λλαγήν, τήν ποία καί συνυπέγραψαν καί τελο σαν σύµφωνα µέ τό "διορθωµένο ουλιανό" στίς Μητροπόλεις τους τίς γιορτές. λλά καί ς πρόεδροι τ ν κκλησιαστικ ν δικαστηρίων (Α βαθµίου καί Β βαθµίου) δίκαζαν καί πέβαλλαν ποινές κατά κληρικ ν παλαιοηµερολογιτ ν γιά φατρεία καί τυρεία καί πείθεια πρός τίς ποφάσεις τ ς κκλησίας περί µερολογίου. Μαζί µέ τόν Ζακύνθου Χρυσόστοµον νέλαβαν τόν ερό γ να τ ν ρθοδόξων τό 1935 καί χειροτόνησαν τέσσερις νέους Μητροπολίτες, τόν Κυκλάδων Γερµανόν Βαρυκόπουλον, (5.6.1935), τόν Μεγαρίδος Χριστοφόρον Χατζ ν (6.6.1935), τόν Βρεσθένης Ματθα ον Καρπαθάκην (7.6.1935) καί τόν ιαυλείας Πολύκαρπον Λιώσην (7.6.1935) καί συγκρότησαν 7µελ εράν Σύνοδον. άν πώλεια τ ς Χάριτος πήρχετο α τοµάτως µέ τήν ε σαγωγήν το Νέου µερολογίου 37, τότε ο τε καί µετέπειτα πίσκοπος Ματθα ος, πού γήθηκε τ ν ρθοδόξων δελφ ν µας, θά ε χε Θείαν Χάριν, γιατί α τή θά ε χε πολεσθε µέ τήν πί 11ετίαν λην κοινωνίαν µετά τ ν Νεοηµερολογιτ ν τ ν χειροτονησάντων α τόν ρχιερέων, ντες καί ο διοι Νεοηµερολογίτες. Ο δύο ρχιερε ς, Χριστόφορος Χατζ ς καί Πολύκαρπος Λιώσης ργότερα παν λθαν στήν καινοτοµία καί γιναν 35 ειδή ταν προκαταδικασµένη ποιαδήποτε λλαγή το ορτολογίου µέ τίς Πανορθόδοξες ποφάσεις το 1582-3, 1587 καί 1592. 36 Ζακύνθου Χρυσόστοµος χειροτονήθηκε µέσα στήν καινοτοµία τοι τό 1927. 37 ειδή ε σαγωγή ταν προκατεδικασµένη 11

δεκτοί νευ χειροτονίας στήν Νεοηµερολογιτική κκλησία! 38 κυρός Ματθα ος, ς γνωστόν, µόνος του καί ντικανονικά - χι στόσο νυποστάτως πό πνευµατικ ς πόψεωςχειροτόνησε τό 1948 τόν Τριµυθο ντος Σπυρίδωνα, καί στή συνέχεια τέλεσε καί λλες χειροτονίες µέ τόν Τριµυθο ντος. 39 χοντας γνώση τ ς ντικανονικότητος α τ ς ο Ματθαι κοί δελφοί µας ργότερα, τόν Σεπτέµβριον- κτώβριον το 1971, καί συγκεκριµένα Κορίνθου Κάλλιστος µετά το Κιτίου πιφανίου, συνοδευόµενοι πό το Ε γενίου Τόµπρου µετέβησαν στίς ΗΠΑ καί χειροθετήθησαν πό τούς ρχιερε ς τ ς κκλησίας τ ν Ρώσσων τ ς ιασπορ ς πού ε ρίσκετο πό τήν πνευµατικήν δικαιοδοσίαν το γίου Φιλαρέτου, το ποίου τό λείψανον κατά τήν νακοµιδήν ε ρέθη διάφθορον. Ο Ματθαι κοί δελφοί µας, πού παρουσιάζονται ς ο πλέον διάλλακτοι καί κραιφνε ς ρθόδοξοι, πού ε χαν καταδικάσει ς νεργεί σχισµατικές λες τίς κκλησίες πού κολουθο σαν τό Νέο µερολόγιο, δέν δίστασαν νά κοινωνήσουν καί νά ξαρτηθο ν κανονικά πό Σύνοδο, ποία συλλειτουργο σε µέ Νεοηµερολογίτες κληρικούς καί νεγνώ-ριζε ς κανονικές λες τίς ρθόδοξες κκλησίες πού κολουθο σαν τό Νέο µερολόγιο. Τό 1973 ο δελφοί µας Ματθαι κοί νέδειξαν πτά νέους πισκόπους, τόν ττικ ς καί Μεγαρίδος Ματθα ο Μακρ, τόν Πειραι ς καί Νήσων Νικόλαο Μεσιαράκη, τόν Βρεσθένης Λάζαρο θανασίου, τόν ργολίδος Παχώµιο ργυρόπουλο, τόν Φθιώτιδος Θεοδόσιο Τσαλάγκα, τόν ρακλείου Ε µένιο Σηφάκη καί τόν Σερβίων καί Κοζάνης Τίτο Βλάχο. 40 Τήν ναγωγή τ ν χειροτονι ν τους ο Ματθαι κοί δελφοί µας στούς Ρώσσους 38 γκύκλιος τ ς καινοτόµου κκλησίας 753/16.02.1954, Συνοδικές γκύκλιοι, τόµ. Β σελ. 703. 39 Ε στρατιάδου, πραγµατική λήθεια περί τ ς λλαγ ς το µερολογίου, σελ. 164. 40 φο ναχειροθέτησαν τούς πό νός χειροτονηθέντες! τ ς ιασπορ ς ναγκάσθηκαν νά ποστηρίξουν καί νώπιον τ ν λληνικ ν δικαστηρίων! 41 Καί ο δελφοί µας Ματθαι κοί λκουν τήν διαδοχή πό τούς Ρώσσους τ ς διασπορ ς. διάλογος µέ τήν κκλησία µας πού διακόπηκε τό 1992 πού ποσκοπο σε στήν νωση µαζί τους θά γινόταν µέ βάση τήν κοινή µολογία ς πρός τήν ποστολική ιαδοχή πό τούς Ρώσσους τ ς ιασπορ ς, δηλαδή διά τ ς χειροθεσίας πί σχισµατικ ν τό 1971 στούς Ματθαι κούς πισκόπους. 42 Ο Ρῶσσοι τ ς ιασπορ ς µέχρι τό 1983 πού ναθεµάτισαν τόν Ο κουµενισµό ν Συνόδ, πό τόν γιον Φιλάρετον, κολουθο σαν µέν τό Πάτριο ορτολόγιο καί κρατο σαν α στηρή µολογιακή στάση ναντι το Ο κουµενισµο, ε χαν στόσο κοινωνία µέ τίς Νεοηµερολογιτικές κκλησίες. γνοο ν - παραβλέπουν σκοπίµως πλαν νται- πολλοί ρθόδοξοι δελφοί µας τήν µεση κοινωνία τῶν Ρώσσων τ ς ιασπορ ς µέ τούς Νεοηµερολογίτες τήν µµεση κοινωνία τους µέ α τούς, µέσ το Πατριαρχείου τ ς Σερβίας, 43 µέ τό πο ο 41 Βλ. Βούλευµα 54/76 στήν " ρθόδοξο Πνοή", 2005, σελ. 258. Τό 1971 "καί ε ς τήν µερικήν καί ε ς τήν λλάδα παντες ο ρχιερε ς γαλλοµέν ποδί καί λέ µµατι δέχθησαν χειροθεσίαν", σηµειώνει π. Κήρυκος Κοντογιάννης. 42 " ρθόδοξο Πνοή", 2005, σελ. 375. Τά τελευτα α τέσσερα χρόνια (πρό το 1996-97) π. Κήρυκος Κοντογιάννης δηµοσιεύει συνέχεια τά σχετικά µέ τήν ναγνώριση τ ν χειροτονι ν τ ν Ματθαι κ ν πό τούς Ρώσσους τ ς ιασπορ ς. Τό τι γινε χειροθεσία-χειροτονία πό τούς Ρώσσους τ ς ιασπορ ς ε ναι πλέον ναµφισβήτητο µετά τό βούλευµα 54/76 κατά τίς µολογίες τῶν πρώην ρχιεπισκόπου τῶν Ματθαι κῶν κυρο νδρέου, τῶν ργολίδος καί Περιστερίου καί το Πειραιῶς κ. Νικολάου Μεσσιακάρη. πότε ντιλαµβάνεται κανείς τι ταν πέρα γιά πέρα ληθ σα µακαριστός πίσκοπός µας κυρός Καλλιόπιος ε χε ναφέρει περί ναχειροτονίας-χειροθεσίας τ ν πίσης µακαριστ ν κυρο Καλλίστου καί κυρο πιφανίου, καθ' τι ταν παρών στήν χειροτονία τους, στήν µερική. 43 Καί κατά τόν χρόνο τ ν πρώτων χειροτονι ν τ ν πισκόπων µας, το µακαριστο κακίου καί τ ν 12

ο δέποτε διέκοψαν τήν πλήρη κοινωνία. πό τούς Ρώσσους τ ς ιασπορ ς π ραν στό παρελθόν λοι ο πίσκοποί µας τήν ποστολική ιαδοχή 44. πολοίπων ρχιερέων µας καί πρό α τ ν, καί στή συνέχεια κατά τόν χρόνο τ ν χειροτονι ν τ ν Καλλίστου (µακαριστο ) καί το µακαριστο ρχιεπισκόπου Κύπρου κυρο πιφανίου καί ταν κοινώνησε κκλησία µας πλήρως µέ τούς Ρώσσους. 44 Τό τι ο Ρῶσσοι τ ς ιασπορ ς κοινωνο σαν πάντοτε καί ποτέ δέν διέκοψαν τήν κοινωνία µέ τό Πατριαρχε ο τ ς Σερβίας καί τό ντίστοιχο τῶν εροσολύµων τό χουµε πισηµάνει πολλές φορές στό παρελθόν. Βλ. πρόσφατα, «γιοι Κολλυβάδες» τ. κτωβρίου- εκεµβρίου 2003, σελ. 3, Der Bote, 1/1998, 38, (Offzielles Organ der Russischen Orthodoxen Diozöse des Orthodoxen Bischofs von Berlin und Deutschland). Der Bote, 4/2000, 19, 20, 23. Βλ. σχετικά καί π. Θεοδωρήτου Μοναχο ( εροµονάχου),.π. σελ. 13 καί 14. Βλ. Russian Life, Febr. 1966, Orthodox Word, Jan. Febr. 1966, Orthodox Russia, 1969, No 5, The Orthodox Word, March 1969. Βλ. πρόσφατα «ρθόδοξος πνοή», τ. Σεπτεµβρίου 2004, σελ. 152, σελ. 398 καί τό παλαιότερο τ. Σεπτεµβρίου 2003, σελ. 375-379. Βλ. πίσης στόν 11 ο τόµο τ ν Πατρίων σελ. 40 το µακαριστο πισκόπου τ ς Συνόδου µας Καλλιοπίου. Βλ. Vladimir Moss, The tragedy of the Russian Orthodox Church Abroad, Moscow, 2001, p. 6. πίσης Vladimir Moss, The fall of the ROCA p. 364 π. Το δίου Vladimir Moss, ερός γών τῶν ρθοδόξων Χριστιανῶν τ ς λλάδος 1919-1992, σελ. 71, 72 καί 73. Βλ. καί πιστολή του τ ς 8 ης /21 ης αν. 1995 πισυναπτόµενη στό ργο του α τό. Καί χι µόνον κοινωνο σαν µέ Νεοηµερολγίτες καί Ο κουµενιστές ρθοδόξους, λλά καί σέ τελετές α ρετικ ν Λατίνων συµµετε χαν ο πλέον «φιλελεύθεροι» ξ α τ ν ς Λεόντιος Χιλ ς καί Γενεύης ντώνιος! κόµη καί Α τός Μέγας σκητής καί γιος ωάννης Μαξίµοβιτς ε χε στή δικαιοδοσία του Νεοηµερολογίτικες νορίες, πού µειναν µέ τό Νέο πί 24 χρόνια. Στόν λόγο του στήν τρίτη Σύνοδο πάσης ιασπορ ς τ ς Ρωσσικ ς κκλησίας κτός Ρωσσίας τό 1974, Γενεύης ντώνιος, κπρόσωπος τ ς «Φιλελεύθερης» πτέρυγας τ ς κκλησίας, νέπτυξε τήν ποψη τι «Ρωσσική κκλησία ο δέποτε διέσπασε πισήµως τούς δεσµούς της µέ τήν Ο κουµενική ρθοδοξία». «Ε ναι νδιαφέρουσες», ε πε, «δύο πιστολές τ ς Συνόδου µας, πρός τούς λληνες Παλαιοηµερολογίτες, ντίγραφα τ ν ποίων πεστάλησαν ν καιρ στήν λληνική ρχιεπισκοπή µερικ ς καί στό Ο κουµενικό Πατριαρχε ο. πρώτη τό 1961, 27 Σεπτεµβρίου: " κκλησία µας τηρε τό παλαιόν µερολόγιον καί θεωρε µεγάλο λάθος τήν ε σαγωγή το νέου µερολογίου. Ο χ ττον, τακτική της το πάντοτε νά διατηρ πνευµατικήν κοινωνίαν µέ τάς ρθοδόξους κκλησίας πού δέχθησαν τό νέον µερολόγιον, νόσ ορτάζουν τό Πάσχα συµφώνως πρός τήν πόφαση τ ς Α Ο κουµενικ ς Συνόδου. κκλησία µας ο δέποτε νεκήρυξε σχισµατικόν τό Ο κουµενικόν Πατριαρχε ον τήν λληνικήν ρχιεπισκοπήν µερικ ς καί ο δέποτε παυσε νά χη πνευµατικήν κοινωνίαν µετ α τ ν.» δευτέρα πιστολή πό 3/10/1961 χει ς ξ ς: «κκλησία µας τηρε τό παλαιόν µερολόγιον καί θεωρε µεγάλο λάθος τήν ε σαγωγή το νέου µερολογίου. Ο χ ττον, συµφώνως πρός τήν πολιτικήν το Πατριάρχου Τύχωνος, ο δέποτε διεκόψαµεν πνευµατικήν πικοινωνίαν µέ τάς Κανονικάς κκλησίας α πο αι ε σήγαγον τό νέον µερολόγιον». Vladimir Moss, ερός γών τῶν ρθοδόξων Χριστιανῶν τ ς λλάδος 1919-1992, σελ. 72 καί 73. λα α τά ε ναι καταλυτικά καί νατρέπουν τά α ολα πιχειρήµατα το π. Μακαρίου Καβακίδη στήν πιό κάτω ναφερόµενη ργασία του. Βλ. καί µελέτη Παναγιώτη Β. λεξόπουλου, «πόδικος δεδικασµένη; γκυρα κυρα»; Πάτρα 2001, ργασίας πού χει προηγηθε τ ς ργασίας το π. Μακαρίου Καβακίδη, «συµφωνία τ ν γίων Πατέρων περί το τρόπου ποδοχ ς α ρετικ ν, ε ς τά πλαίσια τ ς ρθοδόξου µολογίας καί Ο κονοµίας», θ ναι 2004. Στήν ργασία του α τή κολουθε π. Μακάριος τόν Π. λεξόπουλο καί τά τετριµµένα καί πλήρως νασκευασµένα πιχειρήµατα Ματθαι κ ν καί χι µόνον δελφ ν µας, πως νατρέπονται καί σα σφαλµένα γράφει κ. Καλλίνικος, στήν Κάλυµνο, φο λοι τά «ντιγράφουν» πό τίς ργασίες το π. Μάρκου Χανιώτη «ποστασίας λεγχος» καί «ρθοδοξία ν πολέµ». Ο ργασίες α τές προσπαθο ν νεπιτυχ ς µέ διαστρέβλωση τ ς ννοίας τ ν Κανονικ ν διατάξεων, παράλειψη λοκληρωµένης παραθέσεως Πατερικ ν χωρίων, λλά καί γνο ντας σηµαντικά κείµενα τ ν γίων Πατέρων καί κυρίως ποκρύπτοντας τήν λήθεια καί τήν πρόσφατη στορία τ ν χειροτονι ν τ ν πισκόπων µας, νά νασκευάσουν ντίστοιχες µελέτες, πού δηµοσιεύτηκαν στό περιοδικό µας «γιοι Κολλυβάδες» τ. 28 καί τήν ε σήγηση πού γινε στά πλαίσια τ ς Πανελλήνιας ερατικ ς Συνάξεως τ ς κκλησίας Γ.Ο.Χ. λλάδος. Ο καταλυτικές θέσεις πού παρουσιάσθηκαν καί στά πόµενα τεύχη τ ν " γίων Κολλυβάδων", δέν γινε δυνατόν νά νασκευασθο ν πό καµµία σοβαρή µελέτη. Καί βέβαια δέν ε ναι σοβαρές ο πρόσφατες, πρόχειρες καί χωρίς βάση θεολογική δηµοσιεύσεις, πως κείνες το κ. Καλλινίκου στήν Κάλλυµνο πού στερο νται κάθε θεολογικο ρείσµατος καί δηλώνουν βαθειά γνοια τ ς κκλησιαστικ ς µας στορίας καί τ ς θεολογικ ς µας γραµµατείας. Βλ. καί σχετικές ντορθόδοξες θέσεις στό «Ο κκλησιολογικές κακοδοξίες το Ζηλωτικο 13

πότε κατά τήν σφαλµένη λογική τους ο τε ο διοι χουν ερωσύνη, σοι πό α τούς χειροτονήθηκαν ερε ς, γιατί κοινώνησαν µέ τούς Ρώσσους τ ς ιασπορ ς, ο πο οι ε χαν κοινωνία µέ τούς Νεοηµερολογίτες καί πωσδήποτε µέ τά Πατριαρχε α, (τ ς Σερβίας καί τ ν εροσολύµων), πού διεκράτησαν µέν τό Πάτριον ορτολόγιον, ε χαν µως πάντα καί χουν, δυστυχ ς, κόµη καί σήµερα πλήρη κοινωνία µέ τούς Νεοηµερολογίτες. σφαλµένα πό γνοια ποστηρίζουν ο δελφοί µας, τι δέν ε χαν κοινωνία ο Ρ σσοι τ ς ιασπορ ς µέ τούς Νεοηµερολογίτες, γιά νά δικαιολογήσουν τά ντορθόδοξα συµπεράσµατά τους. Κατά τήν ντιπαραδοσιακή καί ντιπατερική λογική πού ναπτύσσουν θά ρκο σε κοινωνία καί µέ ναν µόνον ερέα τ ν Ρώσσων τ ς ιασπορ ς γιά νά χαθε ερωσύνη, γιατί κοινων ν κοινωνήτ κοινώνητος στω, κατά τούς γίους Πατέρες. Καί διά τ ς λληλοδιαδόχου κοινωνίας 45, θά χανόταν ναδροµάδην ερωσύνη πό λην τήν κκλησίαν, πως τονίζει γιος Θεόδωρος Στουδίτης! περ τοπον. Τά δια ποστηρίζει ο χί ρθ ς καί π. Μακάριος Καββακίδης, πού πως φαίνεται, γνοε τήν πορείαν τ ν Ρώσσων τ ς ιασπορ ς. Θά πρέπει νά τόν διδάξουµε καί νά µάθει καί α τός τήν λήθεια, γιατί πί λόκληρον δεκαετίαν ζήσαµε κοντά στούς Παλαιοηµερολογιτισµο», γιον ρος 2001, το Ο κουµενιστ πρώην µοναχο Βασιλείου Γρηγοριάτη, πού χειροτονήθηκε πό τούς Νεοηµερολογίτες καί πηρετε ς ερεύς, µακρυά πό τό Περιβόλι τ ς Παναγίας µας στήν Ο κουµενιστική Κρήτη. έν θά µ ς φτανε να λόκληρο βιβλίο γιά νά στορήσουµε τά σχετικά µέ τούς Ρώσσους τ ς ιασπορ ς, ο πο οι διεκράτησαν µέν τό παλαιόν ορτολόγιον, σαν πικριτικοί κατά το Ο κουµενισµο µέ ποκορύφωµα τό νάθεµα κατά το Ο κουµενισµο στό Μόντρεαλ, τόν Α γουστο το 1983 πό τόν µακαριστό Πρωθιεράρχη γιο Φιλάρετο, λλά ο δέποτε, πως ποδείξαµε, διέκοψαν τήν κοινωνία µέ τήν Παγκόσµια ρθοδοξία! 45 Συλλειτουργήσεως κατά τόν γιον Θεόδωρον τόν Στουδίτην. Ρώσσους καί κοινωνήσαµε µαζί τους καί συνεργαστήκαµε µαζί τους, πολύ πρίν διος ρχίσει νά σκέπτεται καί νά µελετ τά τ ς Θεολογίας. Για τό καλό θά ε ναι νά σιωπ καί νά µή προσπαθε νά ντυπωσιάσει, ταν δέν γνωρίζει σκόπιµα ποκρύπτει, τί συµβαίνει στήν Παγκόσµια ρθοδοξία 46. µ ς, βεβαίως, δέν µ ς κλονίζει τό γεγονός τι ο Ρ σσοι τ ς ιασπορ ς ε χαν πλήρη κοινωνία µέ τούς Νεοηµερολογίτες καί τούς Ο κουµενιστές, γιατί χουµε µελετήσει τήν στορία τ ς κκλησίας καί τήν διδασκαλία το γίου Θεοδώρου το Στουδίτου. Τί γράφει, λοιπόν, Μέγας µολογητής γιος Θεόδωρος Στουδίτης ρµηνεύοντας α θεντικά τίς ποφάσεις τ ς Ζ Ο κουµενικ ς Συνόδου; Τό νά πο µε τι τά µυστήρια τ ν (σ.σ. κρίτων) α ρετικ ν ε ναι κυρα δηγε σέ κατάλυση τ ς κκλησίας καί το Χριστιανισµο. άν δηλ. κλείπει α τοµάτως Χάρις τ ς ερωσύνης µέ τήν ντικανονική συλλειτουργία πρίν πό κρίση Συνοδική, τότε χάνεται τό δῶρον τ ς ερωσύνης καί µεταπίπτουµε στήν ε δωλολατρεία, πρ γµα τό πο ον ε ναι τοπο. ηλ. χριστιανική λατρεία µεταβάλλεται σέ ε δωλολατρική, στερου- µένην ερωσύνης, «ς ναδροµάδην καθαιρουµένων πάντων διά τ ς λληλούχου συλλειτουργήσεως». πειδή πολλές φορές πικράτησαν ο α ρετικοί στήν κκλησία καί µάλιστα γιά µεγάλα χρονικά διαστήµατα, σοι λκουν πό α τούς τήν χειροτονία καί ο µετά τ ν δευτέρων τούτων συλλειτουργήσαντες θά πρέπει νά θεωρηθο ν, κατά τήν νορθόδοξη γνώµη τ ν νωτέρω συγγραφέων, καθηρηµένοι, άν καθαίρεση πέρχεται 46 Στήν µερική που ζήσαµε καί στήν Ε ρώπη. πί µίαν ε κοσιπενταετίαν, ( πό τό 1980), ζήσαµε πό κοντά τά κκλησιαστικά πράγµατα το Παλαιο κοντά στούς Ρώσσους τ ς ιασπορ ς καί χι µόνον τά τελευτατα α χρόνια, πού ε µαστε πισήµως στόν ρθόδοξο χ ρο τ ς καινοτόµητης κκλησίας µέ τούς ρθοδόξους στήν λλάδα. 14

α τοµάτως µαζί µέ τήν κριτη κόµη παράβαση. ποµένως, λοι, τότε, θά ε ναι καθηρηµένοι, ο δαµο θά ε ρίσκεται ερωσύνη καί θά ε χε πρό πολλο κλείψει ερωσύνη πάνω στή γ καί σώζουσα Θεία Χάρις, λλά καί α τή ρθόδοξος κκλησία! κακοδοξία πού ποστηρίζουν κυρίως Ματθαι κοί δελφοί µας, ξαλείφει τήν Χάριν καί τήν κκλησία πάνω στή γ. ιότι, πως σηµειώνει γιος Μέγας µολογητής Θεόδωρος «πολλά συνέβη καί συµβαίνει τοια τα παραπτώµατα ν τ κκλησί». Για τό τό λόγο δέν βρέθηκε καί ο τε βρίσκεται κανένας γιος πού νά τά διερεύνησε τά πράγµατα µέ α τόν τόν νορθόδοξο τρόπο καί ο τε µ ς παρέδωσε νά φυλάσσουµε τέτοια παράδοση: «Ο δείς τ ν γίων ε ρηται ο τω διερευνήσας τα τα, τι µηδέ ο όν τε ο τε µήν κδέδωκε φυλάττειν µ ς». τσι, λοιπόν, ξηγο νται λα πό τούς γίους Πατέρες καί στάση το γίου Ταρασίου κατά τήν Ζ Ο κουµενικήν Σύνοδον, τόν πο ον περασπίζεται γιος Θεόδωρος Στουδίτης στήν πιστολή του Στεφάν ναγνώστ καί το ς σύν α τ. 47 τσι ξηγε ται καί τό παρατιθέµενον στή συνέχεια κείµενον, πού νεγνώσθη καί στήν Ζ Ο κουµενικήν Σύνοδον, π ς µπορε δηλ. νά ε ναι πό Θεο χειροτονία νός γίου, (το γίου νατολίου), πού δέν χειροτονήθηκε πό ναν πλό α ρετικό, λλά πό α τούς τούς α ρεσιάρχας, πρό κρίσεως µως Συνοδικ ς: «Τί λέγετε περί νατολίου (σ.σ. Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως); Ο χί ξαρχος (σ.σ. Πρόεδρος) τ ς γίας Τετάρτης (σ.σ. Ο κουµενικ ς) Συνόδου γεγόνει; Καί δού πό ιοσκόρου το υσεβο ς κεχειροτόνητο, παρόντος καί Ε τυχο ς (σ.σ. το α ρεσιάρχου). Καί µε ς γο ν δεχόµεθα τούς πό α ρετικ ν χειροτονηθέντας (σ.σ. πρό κρίσεως), ς καί νατόλιος δέχθη (σ.σ. γένετο δεκτός πό 47 PG 99, 1105. τήν Ο κουµενικήν Σύνοδον). Καί α θις ληθ ς φωνή Θεο στιν, τι ο κ ποθανο νται τέκνα πέρ πατέρων, λλ καστος τ δί µαρτί ποθανε ται, καί τι κ το Θεο στιν χειροτονία» 48. Νά σηµειώσουµε κόµη τι πάρχει µεγάλη διαφορά νάµεσα στόν γιο νατόλιο καί στόν γιο Μελέτιο ντιοχείας, πο ος χειροτονήθηκε πό ρειανούς, µετά τήν κατάκριση τ ς ρειανικ ς α ρέσεως πό τήν ν Νικαί Α Ο κουµενικήν Σύνοδον. Καί α τό ε ναι πράγµατι σπάνιον στήν κκλησίαν, πως σηµειώνει γιος Νικόδηµος. λλά τά γραφόµενα πό το γίου Νικοδήµου τά χουµε ναφέρει συνοπτικά, καί σέ παλαιότερα κείµενα, πού χουµε δηµοσιεύσει στό παρελθόν καί δέν διαφέρουν πό τήν ντίστοιχη πεξήγηση το ξη ποστολικο πού κάνει γιος. 49 Παραβλέπουν ο δελφοί µας α τοί πλανώµενοι, τι τό «δέχθη ποτέ κκλησία», τό «Ο γάρ δι α ρεσίν τινα παρά τ ν γίων Συνόδων... κατεγνωσµένην», τό «κε νο γάρ κριναν ο παλαιοί δέχεσθαι βάπτισµα», τό «πλήν λλ δοξε το ς περί Κυπριανόν, λέγω, καί Φιρµιλιανόν, τόν µέτερον» ναφέρονται σέ Συνοδικές κρίσεις. λα τά σχετικά πιτίµια, τά ναθέµατα, ο φορισµοί καί ο καθαιρέσεις χουν πιβληθε πό Συνόδους Ο κουµενικές Ο κουµενικόν κ ρος χουσες. 48 Mansi, 12, 1042. 49 ταν τονίζαµε παραπέµποντας στόν γιο Νικόδηµο: «ρα καί τόν ξη ποστολικόν. Σηµείωσαι µως τι ο ε κονοµάχοι ο τοι καί πάντες ο λλοι α ρετικοί, τ ν ποίων τάς χειροτονίας δέχθη ποτέ κκλησία, κατ ο κονοµίαν καί συγκατάβασιν, καί χι κατά κρίβειαν, ο τοι λέγω, σαν ρθ ς καί κατά τόν τύπον τ ς ρθοδόξου κκλησίας βεβαπτισµένοι...» κλπ.), βλ. «γιοι Κολλυβάδες» σελ. 9 το τεύχους εκεµβρίου 2003. γιος Νικόδηµος δέν ρχεται σέ ντίθεση µέ α τά τά πο α ξήγησε στήν ποσηµείωση το Γ ποστολικο. µιλε ξεκάθαρα περί ποφάσεων Ο κουµενικῶν Συνόδων, ταν λέγει «... τ ν ποίων τάς χειροτονίας δέχθη ποτέ κκλησία.» 15

πονοε ται, λοιπόν, παντο Συνοδική πόφαση, τόσο στό νωτέρω κείµενο το γίου Νικοδήµου πού πλειστάκις χουµε παραπέµψει στό παρελθόν, καί στό κείµενο το ΙΕ ερο Κανόνα τ ς ΑΒ Ο κουµενικ ς Συνόδου καί στόν 1 ο ερόν Κανόνα το Μεγάλου Βασιλείου. 50 Τό διο γίνεται µέ τόν γιο Μάξιµο τόν µολογητή στήν Ρώµη τό 641 πί πάπα ωάννου καί µέ τόν γιον Μαρτ νον πάπαν Ρώµης τό 649 καί προηγουµένως στήν Καρχηδόνα τό 646, ταν κατορθώνει γιος Μάξιµος καί συγκαλο νται Σύνοδοι γιά νά καταδικάσουν τήν Μονοφυσιτικήν - Μονοθελητικήν α ρεση. Τό διο κάνει καί γιος Σωφρόνιος, ταν συγκαλε Σύνοδον στά εροσόλυµα τό 634 γιά τήν καταδίκη τ ς Μονοθελητικ ς - Μονοενεργητικ ς α ρέσεως. Τά δια δίδασκε γιος Σωφρόνιος τι φείλεται διακοπή το µνηµοσύνου το α ρετικά κηρύσσοντος, πολύ πρίν συγκληθε ΑΒ Σύνοδος τό 861 πί Μ. Φωτίου καί πρίν τεθε ΙΕ ερός Κανών: «Ε δέ τινες ποστατα έν τινος, ο διά πρόφασιν γκλήµατος, λλά δι α ρεσιν πό Συνόδου γίων Πατέρων κατεγνωσµένην, τιµ ς καί ποδοχ ς ξιοι, ς ρθόδοξοι». 51 Γιά τόν λόγο α τό χουµε γράψει µέ πίγνωση: «ξυπακούεται τι λα α τά τά ο κονοµε γία κκλησία. κκλησία ποφασίζει καί δέχεται πορρίπτει, δικαιώνει ναθεµατίζει.» 52 Μετά πό πόφαση Ο κουµενικ ς Ο κουµενικόν κ ρος χούσης Συνόδου, πως σηµειώσαµε καί νωτέρω καί στίς ντίστοιχες µελέτες µας, πως καί 50 ν Καρχηδόνι Σύνοδος, βλ. ερόν Πηδάλιον σελ. 366 π. 51 Βλ. σχετικά «γιοι Κολλυβάδες» σελ. 48 καί 49. 52 «γιοι Κολλυβάδες» εκέµβριος 2003, σελ. 8, κείµενο τ ς ε σηγήσεως. Βλ. καί τ. 29 σελ. 14 καί τ. 28 σελ. 68. διδασκόµαστε πό τά πρακτικά τ ς γίας Ζ Ο κουµενικ ς Συνόδου. Μέχρι τότε ο Ο κουµενιστές- Νεοηµερολογίτες ε ναι δυνάµει σχισµατοα ρετικοί. Ο διοι ο Ο κουµενιστές ταν λειτουργο ν, κοινωνο ν ε ς κρίµα καί ε ς κατάκριµα. Τό διο συµβαίνει καί µέ τούς ν γνώσει κοινωνο ντας τ ο κουµενιστικ α ρέσει. Μολύνονται πό τήν α ρεση. Α τό διδάσκει καί Ζ Ο κουµενική Σύνοδος, ταν ναθεµατίζει τούς ν γνώσει βρίζοντας τίς ερές Ε κόνες. 53 Α τό ξηγήσαµε πολλές φορές καί σέ ντίστοιχα ρθρα µας. Κατακλείουµε τήν πάντηση πρός τούς Ματθαι κούς δελφούς µας τόν κ. Καλλίνικο στήν Κάλυµνο καί τόν π. Μακάριο Καβακίδη, µέ τό καθοριστικό γιά τήν ρθόδοξη ντιµετώπιση τ ς Ο κουµενιστικ ς α ρέσεως κείµενο το γίου Θεοδώρου το Στουδίτου, πού καί νωτέρω ναφέραµε καί ε ναι ρµηνευτικό τ ς στάσεως το γίου Ταρασίου κατά τήν Ζ Ο κουµενικήν Σύνοδον γιά τήν ντιµετώπιση τ ν µή ε σέτι κριθέντων α ρετικ ν πού σχυε mutatis mutandis καί γιά τούς Νεοηµερολογίτες-Ο κουµενιστές γιά τήν κηρυσσοµένην α ρεσιν το Ο κουµενισµο 53 Βλ. Συνοδικόν τ ς γίας καί Ο κουµενικ ς Ζ Συνόδου, Τριώδιον, β κδοσις «ποστολικ ς ιακονίας», θ ναι, 1993, σελ. 148. Βλ. καί τό νάθεµα κατά τ ς α ρέσεως το Ο κουµενισµο, τόν Α γουστο το 1983 πό τήν Σύνοδο τ ν πισκόπων το Μητροπολίτου γίου Φιλαρέτου: «... το ς κοινωνο σιν ν γνώσει το ς προµνηµονευθε σιν α ρετικο ς συνηγορο σι, διαδίδουσι, περαµυνοµένοις τ ς καινοφανο ς α τ ν α ρέσεως το Ο κουµενισµο ν προσχήµατι δελφικ ς γάπης, ποτιθεµένης νώσεως τ ν διαχωρισθέντων Χριστιαν ν ΑΝΑΘΕΜΑ.» στό «ρθόδοξος Μαρτυρία», γιον ρος- θ ναι 1985, σελ. 81. 16

«... κζητήσωµεν ο ν καί πολυπραγµονήσωµεν παρ ο φείλοµεν κοινων σαι, ε τήν πίστιν µολογοίη ρθήν, ε µή χρήµασι κεχειροτόνηται, ε µή τι λλο τ ν κατά τόν βίον α το ποπτευοµένων καί κουσµένων σφαλερ ν, ληθές. Ε δέ τήν χειροτονίαν καταγοµένην χει πό το δε νος, ε τε ξ α ρετικο, ε τε κ χρηµατοχειροτονήτου, α τός δέ ο τε α ρετικός ο τε ν γνώσει κ χρηµατολήπτου, ε τ ο ν Σιµωνιανο, κεχειροτονηµένος, µολογοίη δ µως τήν π σαν λήθειαν, τήν τε πίστιν φυλάττειν καί τούς κανόνας παρατρώτους, τούς τε κατ µφότερα παρατετραµµένους ποβαλλόµενος, ο δείς µ ν λόγος ποχ ς πρός α τόν. κατάγνωστος γάρ τοιο τος κατά τούς προδεδηλωµένους γίους (σ.σ. γιον Γρηγόριον τόν Θεολόγον καί γιον ωάννην τόν Χρυσόστοµον) καί δι α τ ν κατά πάντας. Ο τω τοίνυν καί κοινωνο µεν, καί µ ν α τό ποιε ν συµβεβουλεύµεθα. πεί ε περισσότερον διερεύνηται, ποκρούεται µέν, ς δέδεικται, τά τ ν Πατέρων παραγγέλµατα, κλιµπάνει δέ τοσο τον τό τ ς ερωσύνης δ ρον, φ τό Χριστιανοί καλε σθαι χοµεν, ς ε ς θνικήν µ ς µεταπεσε ν λατρείαν, περ τοπον. Πρός γε καί κριβοµένους, ο τω µηδέ ν ύσει καί νατολ φικοµένους ε ρίσκειν τό ζητούµενον, ναδροµάδην καθαιρουµένων πάντων διά τ ς λληλούχου συλλειτουργήσεως, πειδή προφαν ς τ Ρωµαίων προέδρ πί Ταρασίου συνιεράτευσαν ο κ τ νδε ποκρισάριοι ποσταλέντες, κ κείνου τάχα το ς τ ς ώας καί φρο δα ντε θεν τά τ ς ερωσύνης, παγορεύσαντες πάντως, καταδεξόµεθα τ προειρηµέν κατά τούς γίους µέτρ στ ναι. ιότι πολλά συνέβη καί συµβαίνει τοια τα παραπτώµατα ν τ κκλησί, ο δείς τ ν γίων ε ρηται ο τω διερευνήσας, τι µηδέ ο όν τε, ο τε µήν πέδωκε φυλάττειν µ ς. χει µέν τα θ ο τως.» 54 Πρίν µως γίνουν ο νωτικές συµφωνίες το Σαµπεζύ καί το Μπαλαµάντ καί πρίν πάρξει διακοινωνία τῶν Νεοηµερολογιτῶν καί λοκλήρου το Πατριαρχείου ντιοχείας µέ τούς Μονοφυσίτες, µέ τό πο ο ε ναι κοινωνικοί λοι ο Νεοηµερολογίτες καί τά σλαυικά Πατριαρχε α, κτός τῶν ρθοδόξων πού χουν διαχωρήσει τίς θέσεις τους καί χουν διακόψει τήν κοινωνία µαζί τους καί τ ς κτοτε, διαρκο ς καί προκαλύπτου µυστηριακ ς κοινωνίας τῶν Ο κουµενιστῶν, χι µεµονωµένων πλέον ερέων λλά καί πισκόπων, τῶν ποίων διακόπτουµε τήν κοινωνία, καί λόκληρων τοπικῶν κκλησιῶν καί Πατριαρχείων κόµη, µετά τῶν πό τῶν πό Ο κουµενικῶν Συνόδων καταδικασθέντων Μονοφυσιτῶν, Παπικῶν, Προτεσταντῶν καί λοιπῶν α ρετικῶν καί τῶν νήκουστων καί προκαλύπτων συµπροσευχῶν καί συναγελασµῶν µετά τῶν ντιχρίστων µωαµεθανῶν, βραίων, βουδιστῶν τῶν ε δωλολατρῶν καί λων τῶν λλοθρήσκων! Μετά τό νάθεµα το 1983 κατά το Ο κουµενισµο πό τούς Ρώσσους τ ς ιασπορ ς πό τόν γιον Φιλάρετον καί τό ντίστοιχο νάθεµα πό τ ς κκλησίας τ ν ρθοδόξων στήν λλάδα, τ ς πό τόν Μακαριώτατο κ. κ. Χρυσόστοµο Συνόδου µας, τούς Νεοηµερολογίτες καί τούς κ το Ο κουµενισµο πιστρέφοντες τούς 54 PG 99, 1106 17

δεχόµεθα κατόπιν ρθοδόξου µολογίας καί χρίοντες α τούς µέ γιον Μ ρον. Σέ περιπτώσεις, που βεβαιωµένα δέν χει τηρηθε τριττή κατάδυση στό νοµα τ ς γίας Τριάδος, πιβάλλεται τό βάπτισµα τ ν προσερχοµένων στήν κκλησία µας Νεοηµερολογιτ ν. Βαθµιαία καί σταθερά, λοιπόν, πως ε δαµε, ποµακρύνθηκε κκλησία µας πό τό σχίσµα κατ' ρχήν καί τήν α ρεση στή συνέχεια. Μέσα σέ διωγµό καί ντας µπερίστατη, µετά τόν θάνατο το µολογητο γίου Προέδρου µας, πρώην Φλωρίνης κυρο Χρυσοστόµου, νεζήτησε καί π ρε τήν διαδοχή πό τούς γωνιστές καί µολογητές εράρχες τ ν Ρώσσων τ ς ιασπορ ς, µέ τούς ποίους κοινώνησε πλήρως. Μεγάλες µορφές τ ς Ρωσσικ ς α τ ς Συνόδου, π ρξαν Μητροπολίτης ναστάσιος, ρχιεπίσκοπος νδρέας, ρχιεπίσκοπος Τύχων καί ο γιοι ωάννης Μαξίµοβιτς καί Μητροπολίτης Φιλάρετος. γιος Φιλάρετος ναγνώρισε συνοδικά τίς χειροτονίες το ρχιεπισκόπου Σεραφείµ το Σικάγο καί το Θεοφίλου ονέσκο καί δωσε ντολή στούς χειροθετηθέντες ργότερα Ματθαι- κούς, κυρό Κάλλιστο καί κυρό πιφάνιο, νά ναχειροθετήσουν λους τούς φ' νός χειροτονηθέντες δελφούς µας Ματθαι κούς καί νά νωθο ν µέ τήν Σύνοδό µας. χειροθεσία γινε, λλά ο δελφοί µας Ματθαι κοί δέν πήκουσαν στήν Σύνοδο το γίου Φιλαρέτου. Μετά τόν γιο Φιλάρετο καί τό πρῶτο παγκοσµίως νάθεµα κατά το Ο κουµενισµο, δυστυχ ς, Ρωσσική κκλησία τ ς ιασπορ ς, διαίτερα µετά τήν κοίµηση το γίου Φιλαρέτου, λο καί περισσότερο διολίσθαινε πρός τόν Ο κουµενισµό. Μέ συνέπεια νά φτάσει σήµερα νά νωθε πλήρως µέ τό Ο κουµενιστικό Πατριαρχε ο τ ς Μόσχας. Γιά τό λόγο α τό δέν ε ναι δυνατή κοινωνία τ ς κκλησίας µας µέ τήν Ρωσσική Σύνοδο τ ς ιασπορ ς. Τά τελευτα α χρόνια πό τόν Μητροπολίτη Βιτάλιο Ρωσσική Σύνοδος κοινώνησε µέ τόν Μητροπολίτη Κυπριανό τ ς Φυλ ς καί τούς Βουλγάρους καί Ρουµάνους καινοτοµήτους ρθοδόξους. κ παραλλήλου µως ε χε κοινωνία καί µέ τό πίσης Ο κουµενιστικό Πατριαρχε ο τ ς Σερβίας καί εροσολύµων, καί πίσκοποί της, πως Μ ρκος Γερµανίας, κοινωνο σαν λειτουργικά, κυρίως, µέ τούς Σέρβους Ο κουµενιστές πισκόπους, ο πο οι ταν σέ πλήρη κοινωνία µέ λους τούς Νεοηµερολογίτες-Ο κουµενιστές. Μετά τήν διάσπαση τ ς Ρωσσικ ς Συνόδου τ ς ιασπορ ς (µετά τό 2000) ναφύονται καί πάλι λπίδες νά κοινωνήσουµε µέ σους πό τούς Ρώσσους, κολούθησαν τόν Μητροπολίτη Βιτάλιο καί δέν νώθηκαν µέ τό ο κουµενιστικό Πατριαρχε ο τ ς Μόσχας, καί δέν κοινωνο ν ο τε µέ τό Πατριαρχε ο τ ς Σερβίας (καί τ ν εροσολύµων), καί κολουθο ν τήν α στηρή γραµµή το γίου Φιλαρέτου. ιάλογος µέ τούς δελφούς µας τ ς ερ ς Μον ς Κυπριανο καί τούς καινοτοµήτους τ ς Βουλγαρίας καί τ ς Ρουµανίας πρέπει πίσης νά ρχίσει 55, φο καί α τοί πείστηκαν τελικά, τι λα α τά τά χρόνια κακ ς κοινωνο σαν µέ τήν Σύνοδο το Βιταλίου (πρό τ ς διασπάσεως), µιά καί πίσκοποί του ε χαν συνεχ ς λειτουργική διακοινωνία, κατ' ξοχήν µέ τό Ο κουµενιστικό Πατριαρχε ο τ ς Σερβίας καί τούς Σέρβους πισκόπους λλά καί µνηµόνευαν τόν Πατριάρχη εροσολύµων, πού ε χε καί χει κοινωνία µέ τούς Ο κουµενιστές το Φαναρίου καί τούς λους τούς Νεοηµερολογίτες. στόσο, δέν νοε ται σέ καµµία περίπτωση νά µεταδίδονται τά ερά Μυστήρια σέ Νεοηµερολογίτες - Ο κουµενιστές πιστούς, χωρίς µολογία τ ς ρθ ς Πίστεως καί χωρίς νά χρισθο ν µέ γιον Μ ρον, φο παραµονή τους τόσα χρόνια σέ κοινωνία µέ τήν α ρεση τούς χει µολύνει, καί τό βάπτισµα τ ν Νεοηµερολογιτ ν- 55 γιναν πρόσφατα διερευνητικές συναντήσεις! 18

Ο κουµενιστ ν, διαίτερα τίς τελευτα ες δεκαετίες, χει κφυλιστε. πως τονίστηκε σέ παλαιότερες µελέτες µας, τό βάπτισµα πρέπει νά τελεσθε ξ ρχ ς ταν, βεβαιωµένα, δέν γιναν ο τρε ς καταδύσεις. Νηστεία καί γκράτεια πρό τ ς Θείας Μεταλήψεως µεγαλύτερος Ο κουµενικός διδάσκαλος καί Πατέρας τ ς ρθοδόξου κκλησίας, γιος Γρηγόριος Παλαµ ς ε ναι κε νος πού π ρξε -πρίν πό τόν γιο Νικόδηµο καί τόν γιο Μακάριο Κορίνθου- πρωτεργάτης τ ς νανεώσεως τ ς µυστηριακ ς ζω ς τόν 14ο α ῶνα. Στήν 60η µιλία του βεβαιώνει τι µέσα στά δύο Μυστήρια το Βαπτίσµατος καί τ ς Θείας Ε χαριστίας βρίσκεται λη σωτηρία µας, διότι ο κονοµία το Θεανθρώπου συνοψίζεται δῶ. Στούς λόγους του στήν Θεσσαλονίκη, Μέγας Παλαµ ς κηρύσσει, (στήν 50η µιλία του), µέ ζ λο τήν τήρηση τ ν κκλησιαστικ ν διατάξεων πού ναφέρονται στήν Θεία Λειτουργία τ ς Κυριακ ς, διότι νθρωπος πού περιφρονε τήν Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία βρίσκεται µακριά πό τόν Θεό. Στήν δέ 38η µιλία του διδάσκει τήν καθηµερινή σχεδόν Θεία Κοινωνία. 56 γιος Νικόδηµος γιορείτης π ρξε κύριος νανεωτής τ ς συχν ς Θείας Μεταλήψεως στό γιον ρος καί στήν ρθόδοξη γενικά κκλησία. κφράζει τήν ρθόδοξη συχαστική παράδοση. Τό 1783 δηµοσίευσε στήν Βενετία τό ργο του περί Συνεχο ς Θείας Μεταλήψεως καί προκάλεσε τήν γρια ντίθεση µερικ ν, λλά διδασκαλία το Μεγάλου καί σοφο ιδασκάλου το Γένους, το δευτέρου Χρυσοστόµου, κατά τούς Θεολόγους τ ς κκλησίας µας, 56 κτενέστερη ναφορά βλ. στό παρόν τε χος τ ν " γίων Κολλυβάδων", διότι σύντοµο σχετικό κείµενο δηµοσιεύθηκε στό προηγούµενο τε χος το περιοδικο µας. πιβεβαιώθηκε καί µέ πίσηµη πόφαση τ ς Συνόδου τ ς Κωνσταντινουπόλεως, πού χρονολογε ται τόν Α γουστο το 1819 καί πού θεσε τέρµα στή διαµάχη καί πιδοκίµασε τήν ρχή τ ς Θείας Κοινωνίας τῶν πιστῶν σέ κάθε Ε χαριστιακή Λειτουργία παραγγέλλοντας τήν Κοινωνία κάθε Κυριακή, 57 χι βέβαια χωρίς τίς προ ποθέσεις πού διος Μέγας γιος τονίζει: "Γίνεσθε τοιµοι, τρε ς µέρες µή προσέλθετε γυναικί" ( ξ. κεφ. ιθ, 15), διέταξε Θεός, γιά νά λάβουν τόν Παλαιόν Νόµον ο βρα οι, πόσο µ λλον πρέπει νά φυλάττουν ταύτας καί κε νοι πού µέλλουν νά λάβουν µέσα ε ς τόν αυτόν τους τόν διον τόν Νοµοθέτην Θεόν διά τ ς Θείας Ε χαριστίας;... " ντε θεν", γράφει γιος Νικόδηµος, "συµπεραίνοµεν κ το µείζονος τό λαττον τι ν ε ναι ρκετή ε ς τοιµασίαν τ ς Θείας Κοινωνίας τριήµερος ποχή τ ς σαρκικ ς µίξεως, πολλ µ λλον ε ναι ρκετή ε ς α τήν τριήµερος νηστεία. Καί µ' λον πού πό τούς Θείους Κανόνας νηστεία πρό τ ς Μεταλήψεως ο διορίζεται ο δυνάµενοι δέ νηστεύειν πρό α τ ς καί λόκληρον βδοµάδα καλ ς ποιο σιν." 58 57 Mansi-Petit, Collectio Conciliorum, XL, 82. 58 Πηδάλιον, σελ. 230, ποσ. 1. Καί πάλιν σφαλµενα ρµηνεύει κ. Καλλίνικος στήν Κάλυµνο, τούς λόγους το γίου Νικοδήµου στό τελευτα ο τε χος το περιοδικο του. γιος, κφράζει τήν παράδοση τ ς κκλησίας µας, τονίζοντας τι µερικοί καί µία βδοµάδα γκρατεύονται καί νηστεύουν γιά νά προσέλθουν στήν Θεία Μετάληψη, προετοιµαζόµενοι καταλλήλως. ταν καί ε ναι δηλ. παράδοση στήν κκλησία µας καί νηστεία καί γκράτεια πρό τ ς Θείας Μεταλήψεως. Προηγε ται, βεβαίως µετάνοια καί ξοµολογήση τ ν πιστ ν καί ε λογία το πνευµατικο, στήν κρίση το ποίου βρίσκονται τά πάντα κατά τήν γία Στ Ο κουµενική Σύνοδο καί τόν ΡΒ Κανόνα α τ ς. Νά ξετάζεται διάθεση τῶν ξοµολογουµένων. µετάνοια νά συνδέεται µέ συντριβή καρδίας, µέ δάκρυα, µέ συνδιαλλαγή µέ λους σοι µ ς λύπησαν τούς λυπήσαµε, µέ λεηµοσύνες, 19

Ε ναι πολύ σηµαντική ρµηνεία α τή το γίου Νικοδήµου, γιατί µαζί µέ τόν γιον Μακάριον τόν Νοταρ ν ε ναι ο συγγραφε ς το θαυµασίου βιβλίου "Περί τ ς συνεχο ς Θείας Μεταλήψεως". 59 Ε ναι προσευχές καί γρήγορση, δηλ. τήρηση το νοός πό προσβολές το χθρο καί νυπόκριτη γάπη πρός λους. Τέλος νά λαµβάνεται π' ψιν καί σθένεια το σώµατος καί ψυχική καί πνευµατική ντοχή τ ν ξοµολογουµένων, καί ναλόγως νά ο κονοµο νται ο πιστοί, κατά τούς ερούς Κανόνες, γιά νά κερδηθο ν ο ψυχές καί νά στερεωθο ν στήν πίστη το γλυκυτάτου µας Χριστο. Α τά ζητε πό τούς πνευµατικούς γία Στ Ο κουµενική Σύνοδος: " ε δέ τούς ξουσίαν λύειν καί δεσµε ν παρά Θεο λαβόντας, σκοπε ν τήν τ ς µαρτίας ποιότητα, καί τήν το µαρτηκότος πρός πιστροφήν τοιµότητα, καί ο τω κατάλληλον τήν θεραπείαν προσάγειν τ ρρωστήµατι, να µή τ µετρί καθ' κάτερον χρώµενος, ποσφαλοίη πρός τήν σωτηρίαν το κάµνοντος. Ο γάρ πλ τ ς µαρτίας νόσος, λλά ποικίλη καί πολυειδής, καί πολλάς τ ς βλάβης παραφυάδας βλαστάνουσα, ξ ν τό κακόν πί πολύ διαχε ται, καί πρόσω βαίνει µέχρις ν ντισταίη τ δυνάµει το θεραπεύοντος." τσι ρµηνεύει καί γιος Νικόδηµος τόν ΡΒ ερόν Κανόνα τονίζοντας τι, " φο Σύνοδος α τη διώρισε περί πολλ ν καί διαφόρων πιτιµίων, τελευτα ον ε ς τόν παρόντα Κανόνα φήνει τό π ν ε ς τήν κρίσιν τ ν πισκόπων καί Πνευµατικ ν καί τήν ξουσίαν το δεσµε ν καί λύειν, λέγουσα τι α τή πρέπει νά στοχάζωνται καί τήν ποιότητα τ ς µαρτίας, ε τε συγγνωστή ε ναι α τη, ε τε θανάσιµος, καί τήν διάθεσιν που χει µαρτωλός ε ς τήν µετάνοιαν, καί τσι νά προσφέρουσιν ρµοδίαν τήν ατρείαν ε ς τήν α το σθένειαν µήπως δίδοντες ε ς τούς µέν µεγαλοψύχους καί προθύµους ε ς τήν µετάνοιαν συγγαταβατικά πιτίµια, ε ς δέ τούς µελεστέρους καί µικροψύχους κ το ναντίου α στηρούς κανόνας, µήτε τόν να διορθώσωσι µήτε τόν λλον, λλά µ λλον α τούς πολέσωσι. Πηδάλιον, σελ. 312. διαίτερα σήµερα πρέπει νά λαµβάνεται π' ψιν θυσία καί µολογία τ ν συγχρόνων ρθοδόξων µολογητ ν το Πατρίου ορτολογίου πιστ ν µας, πού µέ µύριες θυσίες, µέ µεγάλο κόστος κοινωνικό καί ψυχικό, µέ νιδιοτέλεια λλά καί µέ κόστος σέ χρ µα καί χρόνο, κολουθο ν τόν δύσκολο δρόµο τ ν Θεοφόρων Πατέρων µας καί τ ς φιλτάτης ρθοδοξίας καί µέ πιείκειαν καί πολλήν γάπη καί συγκατάβαση νά ο κονοµο ν ο Πνευµατικοί τά πνευµατικά τους τέκνα, πού πό τίς σύγχρονες συνθ κες βρίσκονται σέ να διαρκ κανόνα, φο διά τούς λόγους τῶν χειλέων το Κυρίου µας καί τῶν γίων Πατέρων φυλάττουν δούς σκληράς. 59 Βλ. πρόσφατη κδοση "Μυριόβιβλος", 2004. διαίτερα σηµαντικές ο πόψεις το γίου καί γιά τόν λόγο τι τά το Πηδαλίου νεκρίθησαν καί πό τίς δύο λλες µεγάλες µορφές τ ς κκλησίας µας, τόν γιον Μακάριον τόν Νοταρ ν καί τόν θανάσιον τόν Πάριον! 60 Καί ο δείς γιος ναφέρεται στήν στορίαν τ ς κκλησίας µας, πο ος νά διδάσκει τι πρό τ ς Θείας Μεταλήψεως γίνεται κατάλυσις καί τι πιτρέπεται τήν ποµένην µετάληψις τ ν φρικτ ν Μυστηρίων το Χριστο µας. Ε ναι πίσης καταλυτικές ο παρατηρήσεις το γίου Νικοδήµου στόν Α Κανόνα Θεοφίλου λεξανδρείας, που νηστεία τ ς παραµον ς τ ν Θεοφανείων λύεται µόνον µέ νερό κατά τόν γιον Τιµόθεον λεξανδρείας καί κατά τόν γιον Μ ρκον φέσου τόν Ε γενικόν, κόµη καί ν ε ναι Σάββατον Κυριακή. Βλ. καί τήν ρµηνείαν το γίου Νικοδήµου στόν Α Θεοφίλου. 61 πότε καί ο ν Σαββάτ ν Κυριακ γκρατευόµενοι, κατά τά νωτέρω, γιά νά προσέλθουν τήν ποµένην στήν Θείαν Μετάληψιν, δύνανται νά λύουν τήν νηστείαν µέ νερό, σύκα καί σταφίδες καί γενικά ξηροφαγο ντες πρό τ ς ννάτης, πότε λύουν σοφῶς τήν νηστείαν ξηροφαγο ντες, πειδή δέν πιτρέπεται νηστεία τό Σάββατο τήν Κυριακή, λλά δέν καταλύουν. Νηστεία σηµαίνει παντελής ποχή πό ποιαδήποτε τροφή καθ' λην τήν µέραν, µετάληψις ξηρ ς τροφ ς µετά τήν ννάτην. πότε σοφ ς πολιτευόµενοι, κατά τούς Θεοφόρους Πατέρες, ο θέλοντες νά µετάχουν τ ς Θείας Μεταλήψεως τήν ποµένην, µεταλαµβάνοντες δατος καί ξηρ ς τροφ ς πρό τ ς ννάτης δέν παραβαίνουν τόν Κανόνα τ ς παγορεύσεως τ ς νηστείας το Σαββάτου τ ς Κυριακ ς! 62 60 Βλ. Πηδάλιον, Ε σαγωγή το κδότου, Σεργίου Ραφτάνη, Πρός τούς ρθοδόξους Χριστιανούς. 61 Πηδάλιον, σελ. 677 ποσ. 1 καί σελ. 678 62 Πηδάλιον, σελ 83 καί διαίτερα σελ. 84, ρµηνεία στόν Ξ ποστολικόν Κανόνα. 20

Λύουν λλά δέν καταλύουν τήν νηστείαν καί προσέρχονται στήν Θεία Μετάληψη τήν Κυριακή τήν ευτέρα, άν ε ναι εσποτική Θεοµητορική ορτή 63 ορτή Μεγάλου ορταζοµένου γίου τοιµάζεται κάποιος πιστός γιά νά προσέλθει στήν Θείαν Ε χαριστίαν. Α τά λα νισχύονται καί πό τόν γιον Μέγαν Χρυσόστοµον, πού καθοδηγε καί µέ παραινέσεις προειδοποιε τούς α θάδεις καί σεβε ς γιά τίς ρνητικές συνέπειες πό τήν τυχόν νάξια συµµετοχή τους στό Μυστήριο. "Σκόπει τοίνυν, µή καί α τός νοχος γέν το Σώµατος καί το Α µατος το Χριστο ". 64 α ώνια κόλαση ε ναι τιµωρία γιά σους µέ προπέτεια καί α θάδεια τολµο ν νά προσεγγίζουν τά για. "Ο τοι δέ, ταν ναξίως προσίωσιν, θανάτ παραδίδονται τιµωρί." 65 πρός τόν δελφόν καταλλαγή ε ναι παραίτητη προ πόθεση " ν τ καιρ τ ς θυσίας", 66 γιά τήν ξια συµµετοχή µας στό Μυστήριο. Χρυσορρόας Μέγας Πατήρ συνιστ τήν νήψη, τήν γρήγορση, τήν καθαρή συνείδηση, τήν νηστεία, καί τήν προσευχή ς παραίτητα φόδια, τά πο α πρέπει νά συνοδεύουν τούς µετέχοντας στό Μυστήριο. "Μετά φόβου καί τρόµου το το ποιε τε, µετά καθαρο συνειδότος, µετά νηστείας καί προσευχ ς... νήψωµεν, γρηγορήσωµεν µετά φόβου καί τρόµου το το γινέσθω, να µή κατάραν πισπασώµεθα διά τ ς ραθυµίας." 67 Μέγας Πατήρ ποδεικνύει καί τήν πρέπουσα στάση τ ν πιστ ν καί ντός το 63 Κατά τούς Κανόνες τ ς κκλησίας µας, γιά νά µπορε κανείς νά κοινωνε καί τήν βδοµάδα τ ς ιακαινισίµου, φείλει νά διάγει µέ πολλή σύνεση, µέ µνους καί ψαλµούς πνευµατικούς, µή φιστάµενος τ ς κκλησίας καί τῶν ερῶν κολουθιῶν, φυλάσσοντας τά νωτέρω διατεταγµένα πό τῶν γίων Πατέρων. 64 Ε ς τό κατά Ματθα ον, 82, ΕΠΕ, 12, 212. 65.π. σελ. 218. 66 Ε ς τήν προδοσίαν το ούδα, Λόγος 2, ΕΠΕ, 35, 622. 67 Ε ς τό Γενέθλιον το Σωτ ρος µῶν ησο Χριστο, Λόγος 1, ΕΠΕ 35, 456 καί 460. Ναο, κατά τήν συµµετοχή τους στό Μυστήριο. "Μετά πολλ ς τοίνυν τ ς σιγ ς, µετά πολλ ς τ ς ε ταξίας, µετά τ ς προσηκούσης ε λαβείας τ ς ερ ς ταύτης πώµεθα θυσίας". 68 Ναύπακτος, Π.Ο.Ε. 13.10.07 Κάρπου καί Παπύλου Μαρτύρων καί Χρυσ ς Νεοµάρτυρος γαπητέ µοι π. Χρυσόστοµε! Χα ρε ν Κυρί ησο Χριστ πάντοτε. Τό πρόβληµα το Καταστατικο Χάρτου καί τ ς νοµικ ς µορφ ς νός ργανισµο, µι ς νορίας πίσης, µφανίζεται ντονώτατο, άν ε σαι νταγµένος σέ µιά ε νοµούµενη Πολιτεία, µέ τήν ποία ναπόφευκτα θά ναπτύξεις σχέσεις, θά χρειαστε ς σφραγίδα γιά τήν κδοση πιστοποιητικῶν, θά χρειαστε ς «ναγνώριση τῶν µυστηρίων» πό τήν Πολιτεία καί καταχώρησή τους στά ο κε α ληξιαρχε α κ.ο.κ. κτός άν δέν µ ς νδιαφέρει σχέση µας µέ τήν Πολιτεία καί θέλουµε νά πάρχουµε α τόνοµα, δίχως καµµία ναγνώριση. Α τό ε ναι, σως, δυνατόν µόνον στά µοναστικά κέντρα. λλά καί α τά, ξ σων γνωρίζω, χουν νοµική πόσταση καί µορφή νοµικο προσώπου, ε τε ηµοσίου ικαίου, πως ε ναι στό Νέο, ε τε διωτικο δικαίου, πως στό Παλαιό! λλά τά πράγµατα στίς νορίες ε ναι διαφορετικά, µέ τούς γάµους, τίς βαπτίσεις, τίς ληξιαρχικές πράξεις θανάτου κλπ. ρωτῶ, λοιπόν : Ποιά νοµική µορφή χει τό Μοναστήρι το π. Μακαρίου Καβακίδη το π. Νήφωνος ναστασοπούλου; Μήπως ε ναι στική ταιρεία; µήπως ε ναι σωµατε ο; Ποιά νοµική µορφή το Μοναστηριο το κ. Καλλινίκου στή Λαµία, µήπως ε ναι στική ταιρεία; µήπως ε ναι καλύτερα νά τά χουµε γραµµένα λα στό νοµά µας, κκλησίες, µοναστήρια, δρύµατα, πως χει κατορθώσει λλος στή Θεσσαλονίκη; 68 Ε ς τό γιον Βάπτισµα, ΕΠΕ, 35, 518. 21

Α τά πού γράφει π. Α γουστ νος «πιάνουν» καί τόν διο καί λους, σοι χουν κκλησία µοναστήρι πού κοινωνο ν µέ α τούς, γιατί καθολική κκλησία ε ναι κάθε τοπική κκλησιαστική κοινότητα, καί που τελε ται Θεία Λειτουργία, στω καί πό δύο τρε ς συνηγµένους ρθοδόξους στό νοµα το Κυρίου µας ησο Χριστο. Νοµίζω, φίλε το Χριστο π. Χριστόδουλε, τι τό πρόβληµα τίθεται γενικώτερα: ταν ποτειχιζόµαστε πό τούς Οίκουµενιστές, θά ργανωθο µε γιά νά ντιµετωπίσουµε τό διωγµό; Θά προχωρήσουµε στή χειροτονία πισκόπων; θά µείνουµε χωρίς γεσία πισκοπική; Καί γιά πόσον καιρό; Μιά καί σχετικός Κανόνας µ ς λέει µόνον νά ποτειχιζόµαστε πό τούς κηρύσσοντες α ρετικά πισκόπους, τούς ποίους θεωρε ψευδεπισκόπους. έν µ ς λέει µως τίποτε παρά πέρα. Νά ργανωθο µε σέ συνόδους κλπ. χουµε α τό τό δικαίωµα; Καί ν χι, πῶς θά πάρξει διαδοχή σέ µακροχρόνιους γῶνες καί µέσα στόν διωγµό; Ποιός ε ναι κε νος πού θά καθορίσει ποιά Σύνοδος ε ναι «νόµιµη», κανονική κλπ. καί µέ ποιά κριτήρια; ταν βγ καν ο τρε ς ρχιερε ς στόν γῶνα ταν ναγκα ο νά τούς κολουθήσει λαός. Καί α τοί µως ε χαν συγκροτήσει σωµατε ο. Ο πιστοί πού συµµετε χαν σ α τό ποτελο σαν τήν κκλησία! πό τούς Βαβαρούς µόνον χουµε καταστατικούς χάρτες; ν π µε πιό πίσω θά δο µε τέτοια πράγµατα πού θά τρίβουµε τά µάτια µας. Μέ τίς διάφορες νοµικές µορφές καί ναγνωρίσεις, πού ε χε κκλησία µέσα στό Βυζάντιο, µέ τόν καισαροπαπισµό, δη πό τόν Μ. Κωνσταντ νο καί τόν ουστινιανό στή συνέχεια; Πέρα πό τό Σύµβολο τ ς Πίστεως δέν θά πρεπε πίσης νά ποδεχτο µε κανέναν λλο πιθετικό προσδιορισµό. Στό Σύµβολο τ ς Πίστεως δέν ναφέρεται πουθενά ρος ρθόδοξος. Μήπως καί α τό ε ναι νεπίτρεπτη προσθήκη; (!) ξ ρχ ς προσδιορίστηκαν ο ρθόδοξοι ς Γ.Ο.Χ. Μήπως καί α τό δέν ε ναι προσθήκη; Ο συχαστές ε ναι ο γιοι πού κολουθο ν τόν Μέγα Παλαµ. Ο γιοι Κολλυβάδες ε ναι κε νοι πού διακρατο ν τήν γίαν Παράδοσιν καί τήν ρθοδοξία τόν καιρό τ ς Τουρκοκρατίας. ποτελο ν καί α τοί καινοτοµία; στόσο, καί σήµερα µ ς νάγκασαν ο διῶκτες νά χρησιµοποιήσουµε προσωνυµία γιά νά µή µ ς κατηγορο ν πί ντιποιήσει ρχ ς. ταν πάρχει διωγµός, δελφέ µου, δέν πάρχει τό τέλειο. γωνιζόµαστε νά πετύχουµε,τι καλύτερο µπορο µε. µε ς µως ε µαστε ο διωκόµενοι... Καί Μέγας 'Απόστολος Πα λος πικαλέσθηκε τήν Ρωµα κή του διότητα καί τόν ε δωλολάτρη Καίσαρα γιά νά δικασθε... Τά πράγµατα, λοιπόν, δέν ε ναι σπρο µα ρο, πως τά περαπλουστεύει καί π. Α γουστ νος, γιατί καί α τός κοινωνε µέ α τούς πού χουν κκλησίες µέ διάφορες νοµικές µορφές ( ταιρε ες σωµατε α) καί γίνεται "σωµατειακός" τό χειρότερο " µπορος", γιατί καί ο στικές ταιρε ες ντιµετωπίζονται σήµερα πό τίς ΟΥ, πως ο µπορικές ταιρε ες! ν ξαιρέσουµε τόν ρχιεπίσκοπό µας, Μακαριώτατο κ.κ. Χρυσόστοµο, λοι ο λλοι τῶν λλων Συνόδων, προέρχονται πό σχίσµα καί πό ντικανονικές χειροτονίες, πως παρουσί µου τόνιζε καί µακαριστός Καλλιόπιος (µή ξαιρῶντας ο τε τόν αυτό του). λοι θέλουν... νά σώσουν τήν κκλησία! Πιστεύουν τι θά τά καταφέρουν α τοί καλύτερα. 69 κκλησία µας µως χει µόνον να Σωτ ρα, τόν Κύριον µῶν ησο ν Χριστόν καί δέν χρειάζεται λλους. Θεία Λειτουργία τελε ται στό νοµα το Χριστο µας καί χι στό νοµα κάποιου 69 Πῶς ναµένει πίσκοπος νά τόν πακούει λαός καί νά τόν κολουθε, ταν ε ναι «ο ρανοκατέβατος», ταν λαός δέν τόν ξέλεξε. µακαριώτατος ρχιεπίσκοπός µας ε ναι µόνος κλεγµένος καί πό τόν λαό καί πό τόν κλ ρο! Γιά λα α τά χω γράψει. Καί γιά τόν Καταστατικό Χάρτη χω πάρει θέση καί τά χω δηµοσιεύσει στό περιοδικό «ρευνα στό δίκαιο». 22

πισκόπου, πως νοήτως καί α ρετικά κηρύσσουν µερικοί (βλ. τρόικα το ποθανόντος καί σωµατικά Χριστόδουλου καί τῶν Καλλίνικου καί µβροσίου στό Νέο). άν τελε το στό νοµα το πισκόπου Θεία Λειτουργία, τότε ο δέποτε θά µπορούσαµε νά διακόψουµε τό µνηµόσυνό του κατά τού σχετικούς κανόνες 31ο ποστολικό καί 15ο τ ς ΑΒ Συνόδου, γιατί ο λειτουργίες µας θά ταν... νυπόστατες! Ε ναι µεγάλη βλασφηµία νά ποστηρίζουν πίσκοποι τι Θεία Λειτουργία τελε ται στό νοµά τους... δῶ φυσικά δέν χει καµµία θέση καί Θεολογία τῶν µοντέρων ρθοδόξων, πού λένε: Ο πίσκοποι τ ς κκλησίας, πού ποτελο ν τά µέλη τῶν Ο κουµενικῶν Συνόδων, χουν πό τόν Θεό τό Πνε µα τό γιο, καθώς καί τήν κανονική χειροτονία καί, ταν συνέρχονται ν Συνόδ, σέ µία Ο κουµενική Σύνοδο, ποφαίνονται λαθήτως κλπ. Καί δέν χει δῶ καµµία θέση µία τέτοια Θεολογία, διότι δέν φωτίζει κάποιον πίσκοπο τό Πνε µα τό γιο τσι πλῶς, πειδή χει κανονική χειροτονία πειδή συνέρχεται σέ Σύνοδο, στω καί Ο κουµενική πειδή γίνεται κοινή προσευχή πό λα τά µέλη τ ς Συνόδου. Χρειάζονται καί λλες ο σιαστικές προ ποθέσεις, δηλαδή τό νά ε ρίσκεται δη πίσκοπος σέ κατάσταση φωτισµο. 70 συγκληθέντων ς ο κουµενικῶν συνόδων καί τούς χαρίζει τήν σφραγίδα τ ς Ο κουµενικότητος καί τ ς ρθοδοξίας τίς χαρακτηρίζει ς ληστρικές καί α ρετικές. Στήν γία βδόµη Ο κουµενική Σύνοδο συµµετε χαν το λάχιστον 138 γούµενοι µοναστηρίων καί µοναχοί (καί χι µόνον πίσκοποι!), καί α τή ταν πού σφράγισε τήν ρθόδοξη πίστη µας καί τήν ποδέχτηκε λαός καί ποδέχτηκε τό Συνοδικόν τ ς ρθδοξίας, προσδίδοντάς της Ο κουµενικότητα, γιατί ντως ταν καρπός γώνων, διωγµῶν, α µατος καί γιότητος, ναστηµάτων, πως το γίου µεγάλου Ταρασίου το καί Προέδρου Της, το γίου ωάννου το αµασκηνο, το γίου Θεοδώρου το Στουδίτου, το γίου µολογητο ογητο Μεθοδίου, τῶν γίων Θεοφάνους καί Θεοδώρου τῶν Γραπτῶν καί λων τῶν γίων καί Θεοφόρων Πατέρων πού τήν συγκρότησαν! ν γάπ Χριστο, π. Νικόλαος ηµαρ ς πίσκοπος, ταν ρθοδοξε, προσδιορίζει µέ τήν µολογία καί τήν Πίστη του τήν ταυτότητα τῶν Χριστιανῶν, πού τόν µνηµονεύουν. Καί α τός χωρίς δεύτερον, στω καί ναν λα κό, δέν δύναται νά τελέσει τήν Θεία Ε χαριστία, παρά τό γεγονός τι τονίζουν καί περτονίζουν πώς, που πίσκοπος, κε καί κκλησία! Πρ γµα, βέβαια, ληθές, λλά καί νευ το λαο δέν πάρχει, το λάχιστον ρθόδοξη Σύνοδος καί κκλησία, φο παρ µ ν ο τε Σύνοδοι, ο τε πατριάρχες, ο τε πίσκοποι δέν δυνήθησαν νά ε σαγάγουν νέα, γιατί φύλακας τῶν ερῶν θεσµίων καί τ ς ρθοδοξίας ε ναι α τή συνείδηση το λαο, πού κρίνει µακροχρόνια καί ποδέχεται χι τίς ποφάσεις καί α τῶν τῶν 70 ωάννου Ρωµανίδου, Πατερική Θεολογία, Θεσσαλονίκη 2004, σελ. 160. "Νά γυρίσουτε µέ τό Παλαιόν, γιατί θά παθουτε µεγάλο κακό!" κήρυσσε σιος. 23