Φθινόπωρο «Ἃγιοι Κολλυβάδες» ρθοδοξία καί α ρεση.

Transcript

1 «Ἃγιοι Κολλυβάδες» πό πατρό Νικολάου ηµαρ ρο Ν. Βαρδακουλ 47 παρ Ναύπακτο dikaio@otenet.gr webmail: http//: orthway.org Συνδροµέ προαιρετικέ στήν παραπάνω διεύθυνση Φθινόπωρο 2010 ρθοδοξία καί α ρεση ντιµετώπιση τ ν α ρετικ ν στήν κκλησιαστική στορία. νωση µέ πίσηµε συµφωνίε, λλά καί στήν πράξη, τ ν Νεοηµερολογιτ ν- Ο κουµενιστ ν µέ τού α ρετικού Μονοφυσίτε καί τού Λατίνου καί Ο κουµενισµό α τοτελή α ρεση 1. πάντηση στί κατηγορίε το Νεοηµερολογίτη "µητροπολίτη" Πειραι Σεραφείµ Μετζελόπουλου, το Νεοηµερολογίτη µητροπολίτη" ερεµία Φούντα, τ Μον Γρηγορίου στό γιο ρο καί το π. Βασίλειου Παπαδάκη, πού στρέφονται κατά τ Γνήσια κκλησία το Χριστο τ ν ρθοδόξων το Πατρίου ορτολογίου. ( πό τήν " ρθόδοξη νωση ογµατικ ρευνα "). α ρετικοί χαρακτηρίζονται σοι λλοιώνουν καί στό λάχιστο τήν ρθόδοξη Πίστη. Α ρεση ε ναι "τ ν τινι παρεκκλίναι τ ν κειµένων µ ν δογµάτων, περ τ ρθ πίστεω " κατ τ ν Μ. Βασίλειον. Α ρετικοί ε ναι κε νοι πού διδάσκουν διαφορετικά πό,τι διδάσκει ρθόδοξη κκλησία νά τού α νε µέ τί πτά γιε Ο κουµενικέ Συνόδου. ρθόδοξη Πίστη σφραγίζεται µέ τήν γία βδόµη Ο κουµενική Σύνοδο, στήν Νίκαια, καί τό Συνοδικό τ ρθοδοξία, πού διαβάζουµε ο ρθόδοξοι στί γιε κκλησίε µα τήν Κυριακή τ ρθοδοξία καί ναθεµατίζουµε σου ναθεµάτισαν ο γιοι Πατέρε καί µακαρίζουµε σου κε νοι µακάρισαν. Περιεχόµενα: ρθοδοξία καί α ρεση. Ο α ρετικοί στήν κκλησιαστική στορία. νωση µέ πίσηµε συµφωνίε, λλά καί στήν πράξη, τ ν Νεοηµερολογιτ ν µέ τού α ρετικού Μονοφυσίτε καί τού Λατίνου καί Ο κουµενισµό ηµιουργία καί ξέλιξη. ( πό τόν δηµιουργηµένο κατ ε κόνα Θεο νθρωπο τ χάριτο, στήν κατάσταση το κτήνου, µετά τήν πτώση). πό τόν π. Νικόλαο ηµαρά καί τήν Πρεσβυτέρα 'Ιουλιανή ηµαρ -Gunnemann, καθηγήτρια Βιολογία, διπλωµατο χο το Πανεπιστηµίου Bielefeld, Γερµανία. γιοπατερικέ διηγήσει καί στορίε. Παλαιοηµρολογίτε ββάδε καί σιοι Γέροντε παπά-λεόντιο (συνέχεια πό τό προηγού- µενο). πατήρ ωάννη, πρ ο καί ταπεινό. 1 προσέγγιση τ ν ναφυοµένων προβληµάτων γιά τήν ντιµετώπιση τ ν α ρετικ ν, κατά τήν διδασκαλίαν τ ν Ο κουµενικ ν Συνόδων καί τ ν Θεοφόρων Πατέρων µ ν γίου Μαξίµου το µολογητο, γίου Σωφρονίου, Πατριάρχου εροσολύµων, γίου Θεοδώρου το Στουδίτου καί το Μεγάλου γίου Νικοδήµου το γιορείτου. κατάσταση τ Νεοηµερολογιτικ " κκλησία " σήµερα, µετά τήν ρση το ναθέµατο κατά τ ν παπικ ν πό τόν τυµπανια ο-µασ νο θηναγόρα καί τήν νωση στήν πράξη ρθοδόξων Πατριαρχείων καί Α τοκεφάλων ρθοδόξων κκλησι ν µέ τού καταδικασµένου πό Ο κουµενικέ καί Πανορθόδοξε Συνόδου α ρετικού, τού Λατίνου στό Μπαλαµάντ καί τού Μονοφυσίτε στό Σαµπεζύ καί στήν ντιόχεια. κπτωση τ ν µετανοήτων α ρετικ ν ερέων καί πισκόπων πό τήν ερωσύνη, διαίτερα µετά τόν ναθεµατισµό το Ο κουµενισµο πό τόν γιο Φιλάρετο στό Μόντρεαλ το Καναδ, τό 1983.

2 Ο τοπικέ ρθόδοξε Σύνοδοι ε τε σαν προγενέστερε τ ν Ο κουµενικ ν Συνόδων καί πέκτησαν Ο κουµενικό χαρακτήρα, γιατί ναγνωρίσθηκαν πό µία µεταγενέστερη Ο κουµενική Σύνοδο, πω γινε, γιά παράδειγµα, µέ τί Συνόδου τ Λαοδικεία, τ Σαρδικ καί τ Καρθαγένη, ε τε διεσάφησαν τά πό τ ν γίων Ο κουµενικ ν Συνόδων ρισθέντα, φ σον συγκλήθηκαν µετά πό α τέ καί ναθεµάτισαν κείνου πού διαστρέβλωσαν τό ρθόδοξο όγµα, πω ε ναι ο πί γίου Μεγάλου Φωτίου στήν Κωνσταντινούπολη µεγάλε Σύνοδοι το 861, 869, 879, πί Κηρουλαρίου τό 1054, πί γίου Γρηγορίου το Παλαµ τό 1341 καί 1351 καί τ ν ρθοδόξων Πατριαρ-χ ν τ νατολ τό Α. Κηρύσσεται σήµερα α ρεση; γινε νωση ρθοδόξων (Ο κουµενιστικ ν) κκλησι ν µέ τού καταδικασµένου α ρετικού Μονοφυσίτε καί Λατίνου ; 1. Σήµερα, φ νό κηρύσσεται α ρεση το Ο κουµενισµο, πού πό τού περισσότερου θεολόγου θεωρε ται καινοφανή α ρεση. 2. φ τέρου χουν γίνει καί στήν πράξη νώσει, µετά πό συµφωνίε τ ν διαφόρων ρθοδόξων Πατριαρχείων καί α τοκεφάλων ρθοδόξων κκλησι ν µέ καταδικασµένου α ρετικού. Πρόκειται, λοιπόν, γιά λλη α ρεση, ταν µιλ µε γιά τήν παναίρεση το Ο κουµενισµο, κήρυξη τ ποία 2 πιβάλλει τήν διακοπή το µνηµοσύνου τ ν Ο κουµενιστ ν πισκόπων καί πατριαρχ ν, λλά καί Ο κουµενιστ ν γερόντων καί πνευµατικ ν, καί πρό Συνοδικ ιαγνώµη, κατά τόν 31ο ποστολικό Κανόνα καί τόν 15ο τ ΑΒ πί Μεγάλου Φωτίου Συνόδου 2, καί ε ναι ντελ διαφορετικό τό θέµα τ νώσεω λόκληρων Πατριαρχείων, καί α τοκεφάλων κκλησι ν, πατριαρχ ν, πισκόπων, πρεσβυτέρων, διακόνων, µοναχ ν καί λα κ ν µέ καταδικασµένου πό Συνόδου α ρετικού, πω ε ναι: ο Μονοφυσίτε, µέ τού ποίου χει νωθε τό Πατριαρχε ο ντιοχεία καί πλ θο λλων τοπικ ν Νεοηµερολογιτικ ν καί Νεο - "παλαιοηµερολογιτικ ν" Σλαυικ ν κκλησι ν, µετά το Σαµπεζύ, καί ο Λατ νοι µέ τού Ο νίτε, µέ τού ποίου χουν νωθε καί στήν πράξη, µετά το Μπαλαµάντ, κυρίω τό Πατριαρχε ο τ Κωνσταντινουπόλεω, λε ο Νεοηµερολογιτικέ κκλησίε το ξωτερικο καί πολλά Σλαυικά Πατριαρχε α καί τοπικέ κκλησίε, πω καί ο Νεοηµερολογίτε Ρουµάνοι καί µεγάλα τµήµατα τ ν Ο κραν ν, φο κε, (στήν Ο κρανία), πάρχουν τρία Πατριαρχε α (!), τό να ε ναι ο νιτικό! Β. Ε δικότερη θεολογική καί στορική νάλυση τ νιαία στάσεω τ ν γίων Πατέρων, ταν µία κκλησία καθίσταται α ρετική. Πότε νεκρώνεται λο τό α ρετικό κκλησιαστικό σ µα; ταν α ρεση ε ναι καινοφανή τήν τελική κατάκρισή τη θά τήν ποφασίσει, κατά τήν γνώµη τ ν κανονολόγων, µέλλουσα νά συνέλθει Σύνοδο, πού θά καταδικάσει καί τού Ο κουµενιστέ. Κηρυσσοµένη τ α ρέσεω, παρέχεται δικαίωµα, µα καί ποχρέωση στού ρθοδόξου νά διακόψουν καί πρό Συνοδικ ιαγνώµη τό µνηµόσυνο τ ν κηρυσσόντων τήν α ρεση πισκόπων καί λων τ ν κοινωνικ ν µέ τού α ρετικού λλων γουµένων - κληρικ ν κατά τόν ΙΕ τ ΑΒ Συνόδου, κατά τήν κρατο σα γνώµη, λλά κατ ξοχήν τό δικαίωµα α τό θεµελιώνεται στόν 31ο ποστολικό Κανόνα. 2

3 "Ο τοίνυν φ αυτ ν κατακριθέντε καί πό τ ν Ρωµαίων πί γδόη νδικτι νο γενοµένη συνόδου καθαιρεθέντε, ποίαν πιτελέσουσιν µυσταγωγίαν πο ον πνε µα το παρά τ ν τοιούτων πιτελουµένοι πιφοιτ ;" γιο Μάξιµο µολογητή (PG 90, 120) 1. Ο νώσει µέ τού Μονοφυσίτε καί τού Λατίνου νωση τ ν Νεοηµερολογιτ ν στήν πράξη µέ τήν καθηµερινή µυστηριακή καί συµπροσευχητική διακοινωνία µέ τού προκαταδικασµένου α ρετικού Μονοφυσίτε καί Λατίνου, στήν ντιόχεια καί στί Μητροπόλει το κλίµατο το Ο κουµενικο Πατριαρχείου συνεπάγεται τόν µολυσµόν καί τήν σταδιακή σήψη λων τ ν Νεοηµερολογιτικ ν α τ ν κκλησι ν. Συνεπάγεται τήν µέραν καθ µέραν ξάπλωση τ νεκροποιο σθένεια τ Μονοφυσιτικ καί Λατινικ α ρέσεω καί τ σήψεω, καί στήν συνέχεια τήν πλήρη νέκρωση τ ν κκλησι ν α τ ν. σήψη καί νεκροποιό σθένεια ξαπλώνεται χι µόνον σέ α τού πού νώνονται µέ τού καταδικασµένου α ρετικού, λλά καί στού κοινωνο ντε µέ α τού, πω συµβαίνει µέ σου κοινωνο ν µέ τά Πατριαρχε α ντιοχεία καί τό λεγόµενο Ο κουµενικό, δηλ. τ ν Νεοηµερολογιτ ν καί τ ν Νεο-"παλαιοηµερολογιτ ν" τ ν Σλαυικ ν Πατριαρχείων, φο κολουθο ν τού πεπτωκότε στήν α ρεση καί κοινωνο ν µαζί του, χωρί καµµία ντίσταση, σιωπ ντε καί ποδεχόµενοι στήν πράξη τήν γενοµένη προδοσία. Ο περισσότεροι, βέβαια, πό τού Νεοηµερολογίτε α τού δέν στερο ν σέ α ρετικέ δηλώσει καί νωτικέ πράξει, φο καί στήν λλάδα φερε τόν µιαρό πάπα καί νεγνώρισε τόν παναιρετικό πίσκοπο καί σωµατικά πλέον νεκρό Χριστόδουλο, καί λη Νέα κκλησία µέ τήν εραρχία τη τόν χειροκρότησε καί µολύνθηκε µεσα τοπική " κκλησία". Ο λλε τοπικέ ρθόδοξε κκλησίε ποτέ δέν διέκοψαν τήν κοινωνία µέ τού πρώην ρθοδόξου καί ν ν πεπτωκότε, πού γιναν α ρετικοί, κυρίω το Πατριαρχείου τ ντιόχεια καί το Πατριαρχείου τ Πόλη, πού νώθηκαν καί στήν πράξη: α. µέ τού πό τεσσάρων Ο κου- µενικ ν Συνόδων καταδικασθέντε Μονοφυσίτε καί β. µέ τού πό πλ θο ρθοδόξων Συνόδων καί πό τού Θεοφόρου Πατέρε ναθεµατισθέντε καί καταδικασθέντε Φράγγο-Λατίνου. α. Τό Πατριαρχε ο τ ντιόχεια χει πισήµω νωθε µέ τού Μονοφυσίτε, κατόπιν συνοδικ σχετικ ποφάσεω πού ρίζει, πότε θά εροπρακτε Μονοφυσίτη καί πότε " ρθόδοξο ", νάλογα µέ τό πλ θο τ ν πιστ ν πού χει κάθε θρησκευτική κοινότητα: " γία Σύνοδο τ ντιοχεία πεφάσισε τά ξ : 1. Τόν πλήρη καί µοιβα ο σεβασµόν τ ν δύο κκλησι ν πρό τό τελετουργικόν των, τήν πνευµατικότητα, τήν κληρονοµίαν καί τού γίου πατέρα καί τήν πλήρη προστασίαν τ ν λειτουργικ ν πράξεων καί τ ντιοχεία καί τ Συρία. 2. Τήν νσωµάτωσιν τ ν πατέρων καί τ ν δύο κκλησι ν καί τ παραδόσεω τ ν γενικ ε τά χριστιανικά πι- µορφωτικά προγράµµατα καί τήν θεολογίαν καθηγητ ν καί µαθητ ν Τήν ποφυγήν το νά δέχωνται µέλη µι κκλησία ε τήν λλην, ποιοι καί ν ε ναι ο λόγοι. 4. Τήν διοργάνωσιν συνάξεων τ ν δύο Συνόδων ποτεδήποτε πάρξει νάγκη. 5. Νά παραµείνει κάθε κκλησία σηµε ον ναφορ διά τά µέλη τη ε 3 Τόν ιόσκουρο καί τόν Ε τυχ τού α ρεσιάρχε καί... " γίου " τ ν Μονοφυσιτ ν!!! Στό ξ φείλουν ο ρθόδοξοι τ Νέα " κκλησία ", πού ε ναι κοινωνικοί πρό τό Πατριαρχε ο ντιοχεία, νά φτιάξουν καί ε κόνε γιά νά τού προσκυνο ν ρθοδόξου!... 3

4 θέµατα φορ ντα γάµον, διαζύγιον, υ οθεσίαν κλπ. 6. άν δύο πίσκοποι δύο διαφορετικ ν κκλησι ν συναντηθο ν διά πνευµατικήν τελετήν, θά προ σταται κε νο πού θά χει τό µεγαλύτερον ποίµνιον. λλά ν ε ναι ε τό µυστήριον το γάµου, θά προ σταται πίσκοπο τ κ-κλησία το νυµφίου. 7.,τι χει ναφερθ προηγουµένω δέν σχύει κατά τόν συνεορτασµόν πισκόπων ε τήν Θείαν Λειτουργίαν. 8.,τι χει λεχθ ε τό π ριθµ. 6 ρθρον, σχύει διά τού κληρικού καί τ ν δύο κκλησι ν. 9. άν να ερεύ µι κ τ ν δύο κκλησι ν τύχη νά ε ναι ε κάποιαν περιοχήν, θά τελέση τά θε α µυστήρια διά τά µέλη καί τ ν δύο κκλησι ν, συµπεριλαµβανοµένη καί τ Θεία Λειτουργία καί το µυστηρίου το γάµου. διο ερεύ θά κρατήση νεξάρτητον ρχε ον καί διά τά δύο κκλησία καί θά µεταφέρη τήν καταγραφήν τ ν µελ ν τ δελφ κκλησία ε τήν πνευµατικήν τη ξουσίαν άν δύο ερε καί τ ν δύο κκλησι ν τύχη νά ε ρίσκωνται ε κάποιαν κοινότητα, θά ναλλάσσονται, καί ε περίπτωσιν συνεορτασµο θά προ σταται κε νο µέ τό µεγαλύτερον ποίµνιον. 4 ν βρεθο ν ο Γρηγοριάτε µοναχοί, ο νέοι πιφάνιοι Θεοδωρόπουλοι, δηλ. ο Σεραφείµ Μετζελόπουλοι, ο ερεµίε Φο ντε καί ο Νικόδηµοι Μπιλάληδε, (καί λοι ο πολέµιοι τ ν σφιγµενιτ ν καί τ ν ρθοδόξων πού κολουθο ν τό ορτολόγιο τ ν Πατέρων), στό πατριαρχε ο ντιοχεία, δέν θά πρέπει νά ξεχάσουν νά κοινωνήσουν στή λειτουργία πού θά κάνει Μονοφυσίτη ερεύ, γιά νά " γιασθο ν", φο ε ναι κοινωνικοί µέ τό Πατριαρχε ο α τό, καί πειδή, κατά τήν ντορθόδοξη διδασκαλία καί τακτική του δέν θά πρέπει νά κόψουν τήν κοινωνία µαζί του, πω πράξαµε µε... γιά νά µή βρεθο ν τάχα κτό κκλησία! 11. άν πίσκοπο πό µίαν κκλησίαν καί να ερεύ πό τήν δελφήν κκλησίαν τύχη νά συνεορτάζουν, θά προ σταται, πω ε ναι φυσικόν, πίσκοπο, κόµη καί ν ε ρίσκεται ε τήν κοινότητα το ερέω, φ σον θά πάρχουν λα κοί καί πό τά δύο κκλησία. 12. Χειροτονίαι ε τού βαθµού τ ερωσύνη γίνονται πό τήν πνευµατικήν ρχήν τ ν ποψηφίων ε κάθε κκλησίαν, κατά προτίµησιν µέ τήν παρουσίαν δελφ ν πό τήν λλην δελφήν κκλησίαν. 13. νάδοχοι καί µάρτυρε γάµου πιτρέπεται νά πιλέγωνται πό τά µέλη καί τ ν δύο κκλησι ν χωρί διάκρισιν. 14. Ε λα τά κοινά ορτά θά προ σταται ρχαιότερο τ τάξει ερεύ. 15. λοι ο ργανισµοί τ ν δύο κκλησι ν θά συνεργάζωνται ε λα τά θέµατα, µορφωτικά, παιδείαν καί κοινωνικά διά τήν νάπτυξιν το δελφικο πνεύµατο. Σ ποσχόµεθα, µέ α τήν τήν ε καιρίαν, τι θά συνεχίσωµεν νά νισχύωµεν τήν σχέσιν µα µέ τήν δελφήν κκλησίαν καί λα τά λλα κκλησία µέ σκοπόν νά γίνωµεν λοι µία κοινότητα κάτω πό να Ποιµένα". 5 β. Κατά τόν π. Γεώργιο Μεταλληνό, µότιµο ν ν καθηγητή τ Θεολογικ Σχολ τ θήνα, νωση καί µέ τού 5 Γιά τό κείµενο τ γκυκλίου το πεπτωκότο πατριαρχείου τ ντιόχεια βλ. περιοδικόν " ρθόδοξη Μαρτυρία", τε χο 79ον, "Φιλήµατα ούδα", κδοση Ε, 2000, σελ. 261 καί τήν σειρά τ ν ρθρων στόν " ρθόδοξο Τύπο", ναφορικά µέ τήν προδοτική συµφωνία το Σαµπεζύ στά φύλλα 1160 καί Γιά τήν συµφωνία στό Σαµπεζύ βλ. τά τρία βιβλία το µακαριστο Μητροπολίτου Πενταπόλεω κυρο Καλλιοπίου, " νωσι µέ τού Μονοφυσίτε ", Πειραιεύ, κδ. 1991, " ρθόδοξοι καί Μονοφυσίτε," Πειραιεύ, Α κδ. 1991, "Προδοσία τ ρθοδοξία ", Πειραιεύ Α κδ καί τό µέτερον πόνηµα, πάντηση β στήν ερά Μονή Γρηγορίου. 4

5 Λατίνου χει γίνει πρό πολλο, ν δο µε τά σα γράφει ναφορικά µέ τ ν προσλαλι πρ κληρικο τ µερικ κα τ Γερµανία το κα σωµατικ πλέον νεκρο, τυµπανιαίου µασώνου, πρώην ψευδοπατριάρχου θηναγόρα 6 : "Πιστεύω τι θ λθει (τ κοιν ν ποτήριον). ιότι δ ν ε ναι δυνατ ν ν µ λθει, διότι δη ρχεται. ιότι δη ε τ ν µερικ ν µεταλαµβάνετε πολλο π τ γιον Ποτήριον κα καλ κάνετε. Κα γ δ, ταν ρχονται Καθολικο κα Προτεστάνται κα ζητο ν ν µεταλάβουν, το προσφέρω τ γιον Ποτήριον! Κα ε τ ν Ρώµην τ διο γίνεται κα ε τ ν γγλίαν κα ε τ ν Γαλλίαν." π. Γεώργιο Μεταλληνό ναφερόµενο στό ο νιτικό συλλείτουργο στήν Κωνσταντινούπολη τό Νοέµβριο το 2006 καί τήν πίσκεψη το Χρυσοδούλου στή Ρώµη, τό εκέµβριο το 2006, γράφει τι πάρχουν Μητροπολίτε πού δέχονται: "τήν παπική " κκλησία" κκλησία το Χριστο, µέ µυστήρια καί Χάρη. Γι α τού νωση χει γίνει ο δέποτε παυσε νά πάρχει". 7 π. Θεόδωρο Ζήση, καθηγητή τ Θεολογικ Σχολ το Πανεπιστηµίου τ Θεσσαλονίκη, σηµειώνει τι ο Λατινόφρονε τ Φεράρα - Φλωρεντία σαν λιγότερο πικίνδυνοι πό τού σηµερινού! Γράφει: κε νοι " σχεδίαζαν καί χάλκευαν µέ κρυφέ συµφωνίε τήν νωση, χωρί νά νηµερώνουν λα τά µέλη τ ντιπροσωπεία, γιά νά µήν πάρχουν ντιδράσει, πω δέν νηµερώνεται καί σήµερα πιστό λαό καί δέν ντιλαµβάνεται γι α τό τι νωση γίνεται δη σταδιακά, χει προχωρήσει ο σιαστικά µέ συµπροσευχέ, συλλεί- 6 Βλ. σ π. Γεωργίου Μεταλληνο, " ιάλογοι χωρ προσωπε ον", "Ό.Τ.", Βλ. κτενέστερα θανασίου Σακαρέλου, " γινε νωση τ ν κκλησι ν", θ να Πρωτ. π. Γεωργίου Μεταλληνο, " άν µε σιωπήσωµεν, ο λίθοι κεκράξονται", " " ρθόδοξο Τύπο " (1672), , σελ. 5. τουργα καί µοιβαία κκλησιολογική ναγνώριση, ε τρόπον στε τό κοινό Ποτήριο, ταν λθη πισήµω, νά ποτελε πλ µία πισφράγιση καί πικύρωση τ γενοµένη δη νώσεω ". 8 καθηγούµενο τ ερ Μον Γρηγορίου π. Γεώργιο Καψάνη τονίζει: " τι τό Ο κουµενικόν Πατριαρχε ον δέν θεωρε πλέον τόν Πάπαν καί τήν Ρωµαιοκαθολικήν κκλησίαν α ρετικού, σχισµατικού καί πλανωµένου, φ σον δέχεται τήν µέν Παπικήν κκλησίαν " γίαν", τόν δέ πικεφαλ α τ " γιον", "µακαριστόν", πέρ ο τελε καί πιµνηµόσυνον δέησιν. "Πάντα τά νωτέρω"... "σηµαίνουν πίση τι νωσι χει γίνει καί ποµένει µεθόδευσι τ τελεία µυστηριακ κοινωνία, πρό τήν ποίαν λοταχ βαίνοµεν, φ σον Θεολογικό ιάλογο θά παρακάµψη τά δογµατικά καί κκλησιολογικά διαφορά καί θά σχοληθ µέ τό κεφάλαιον περί µυστηρίων, προφαν διά τήν πιτάχυνσιν τ µυστηριακ κοινωνία ". 9 φλογερό κήρυκα µητροπολίτη Α γουστ νο Καντιώτη δη πό τό 1980 τόνιζε πίση τά ξ : " νωσι, ψευδοένωσι χει ποφασισθ. χει ποφασισθ ε µυστικά διαβούλια νατολ καί ύσεω, διαβούλια πολιτικ, ο κονοµικ καί θρησκευτικ φύσεω, ν γκέφαλο πάπα. Τό σχέδιον πρό πραγµατοποίησιν το σκοπο ξελίσσεται κατά φάσει καί στάδια ν γνοί το ρθοδόξου λαο, πο ο κπληκτο µίαν πρωίαν θά κούση τι νωσι πετεύχθη! Προ µιον δέ α τ ε ναι α κοιναί προσευχαί ρθοδόξων µετά δυτικ ν, τά ποία κατά περίεργον τρόπον θέλουν τινέ νά δικαιολογήσουν. 8 "Θεοδροµία", Σεπτέµβριο 2006, σελ " ρθόδοξο Τύπο ", (333),

6 έν ε ναι περβολή, άν ε πωµεν τι ε ρισκόµεθα ε τό κύκλωµα φοβερ ν µερ ν διά τήν ρθόδοξον πίστιν. Συντελε ται ε βάθο καί κταση προδοσία, τήν ποίαν δέν δυνάµεθα νά φαντασθ µεν!" εράρχη τ ρθοδόξου κκλησία, Μητροπολίτη Λεοντοπόλεω Νικόδηµο (το Πατριαρχείου λεξανδρεία ), προέβη ε δηλώσει ε τά ποία λέγει: "Ε ναι χαρακτηριστικόν τι ε τού ντα θα καθολικού κύκλου λέγεται τι τά πράγµατα θά διευθετηθο ν ν κρυπτ καί παραβύστ καί ρήµην τ ν ποιµνίων τ ν δύο κκλησι ν. πό τ ν κληρικ ν τούτων, τά ποίµνια θά ε ρεθο ν πρό τετελεσµένων γεγονότων. Καί σον µέν φορ ε τά ποίµνια τ ν υτικ ν, γνωστον τί θά συµβ. πρό δέ τήν παρ µ ν κκλησίαν, τρέµοµεν παρά τ ε σεβ λα, ταν λθουν ε φ α ν ν ν τ σκότει κτυλισσόµεναι µηχανορραφίαι καί θά ποκαλυφθ τι ο τεταγµένοι διά νά προστατεύσουν τήν κκλησίαν καί τό ποίµνιον γένοντο συνένοχοι τ ν πιβουλευοµένων α τού " 10 ποτείχιση π α το τού α ρετικού, κπεπτωκότε πό τήν ρθοδοξία πισκόπου, πρεσβυτέρου καί γέροντε, πού ποτελο ν σεσηπότα µέλη, πειδή κοινωνο ν µέ καταδικασµένου πό Ο κουµενικέ Συνόδου α ρετικού, ε ναι ναντίρρητα α τονόητη. Κατ τ ν ρµηνείαν λων τ ν κανονολόγων τ κκλησία µα, Ζωναρ, Ζυγαβινο, Βαλσαµ να, το γνωστο κανονολόγου τ Σερβικ κκλησία Νικοδήµου Μίλα, το γίου Νικοδήµου το γιορείτου, καί κατ ξοχήν τ ν πί Βέκκου το Λατινόφρονο Μαρτυρησάντων γιορειτ ν Πατέρων ε ναι ναµφισβήτητα πιβεβληµένη ποτείχιση πό τού νουµένου µέ καταδικασµένου α ρετικού, χωρί ν χρειάζεται κ νέου 10 "Σπίθα", Μάιο - ούνιο συνοδικ καταδίκη τ ρξαµένη τεροδιδασκαλία καί πράξεω ναλυτικά περί τ ρµηνεία τ ν σχετικ ν ερ ν Κανόνων τ ΑΒ ερ Συνόδου καί το 31ου ποστολικο βλ. στό τε χο 28 " γίων Κολλυβάδων". Κατά τήν γνώµη µα, βέβαια, διακοπή το µνηµοσύνου πρό Συνοδικ ιαγνώµη, φείλει νά στηρίζεται στόν 31ο ποστολικό Κανόνα πού ρίζει τι πιτρέπεται καί πιβάλλεται πάντοτε, γιατί διαφορετικά π θά φανε ποιοί γωνίσθηκαν µέ σθένο καί παθαν γιά τήν λήθεια καί ποιοί, σιωπ ντα, πρόδοσαν τήν λήθεια συµβιβάσθηκαν µέ τήν α ρεση, κατά τόν γιο Θεόδωρο τόν Στουδίτη, άν ποτειχιζόµενο Πρεσβύτερο καί κατ πέκταση κάθε ρθόδοξο, πίσκοπο, διάκονο, µοναχό καί λα κό καταγνώσει κηρυττόµενη τεροδιδασκαλία καί α ρεση, ταν α ρεση δέν ε ναι προκαταδικασµένη πό Σύνοδο τού γίου Πατέρε. άν ε ναι προκαταδικασµένη, τότε ε ναι δυνατή πίκληση καί το ΙΕ τ ΑΒ ερ Συνόδου. Γράφει καί γιο Νικόδηµο στήν ρµηνεία το 31ου ερο Κανόνα "Ε τι Πρεσβύτερο καταφρονήσα το δίου πισκόπου,... µηδέν κατεγνωκώ το πισκόπου ν ε σεβεί, καί δικαιοσύν...": "... σοι δέ χωρίζονται πό τόν πίσκοπόν του πρό συνοδικ ξετάσεω, διατί α τό κηρύττει δηµοσί καµµίαν κακοδοξίαν καί α ρεσιν, ο τοιο τοι, χι µόνον ε τά νωτέρω πιτίµια δέν πόκεινται, λλά καί τήν πρέπουσαν ε τού ρθοδόξου τιµήν ξιώνονται, κατά τόν ιε τ α καί β ". ερόν Πηδάλιον, Θεσσαλονίκη, 1982, σελ. 34. ιότι κατά τόν ΙΕ τ ΑΒ ερ Συνόδου, τότε πιτρέπεται διακοπή το µνηµοσύνου, το πατριάρχου, το µητροπολίτου καί το πισκόπου, ταν α τό κηρύσσει α ρεση κατεγνωσµένη πό Σύνοδο τού Πατέρε, πρίν καταδικασθε καί διο πίσκοπο γιά τήν κηρυττόµενη προκαταδικασµένη δη α ρεση: "Ο γάρ δι' α ρεσίν τινα παρά τ ν γίων Συνόδων, Πατέρων, κατεγνωσµένην, τ πρό τόν πρόεδρον κοινωνία αυτού διαστέλλοντε, κείνου δηλονότι τήν (προκαταδικασµένην) α ρεσιν δηµοσί κηρύττοντο, καί γυµν τ κεφαλ π' κκλησία διδάσκοντο, ο τοιο τοι ο µόνον τ κανονικ πιτιµήσει ο χ πόκεινται, πρό συνοδικ διαγνώσεω, ( ναφορικά µέ τόν καταγγελλόµενον γιά τήν κήρυξη τ δη κατακεκριµένη α ρέσεω ), αυτού πρό τόν καλούµενον πίσκοπον κοινωνία ποτειχίζοντε, λλά καί τ πρεπούση τιµ, τ ρθοδόξοι ξιωθήσονται. Ο γάρ πισκόπων, λλά ψευδεπισκόπων καί ψευδοδιδασκάλων κατέγνωσαν, καί ο σχίσµατι τήν νωσιν τ κκλησία κατέτεµον, λλά σχισµάτων καί µερισµ ν τήν κκλησίαν σπούδασαν ρύσασθαι." συµφωνία, µω, σχεδόν λων τ ν ρµηνευτ ν το ερο Κανόνο ε ναι ντίθετη µέ 6

7 ψευδοπατριάρχη, µασ νο καί τυµπανια ο θηναγόρα, το ποίου τήν στάση καί τό ργο συνέχισαν πατριάρχη ηµήτριο καί ν ν κ. Βαρθολοµα ο, γραφε τό 1968 πί τ ορτ τ ν Χριστουγέννων πρό τόν νεκρόν καί βάπτιστον Πάπαν Πα λον τόν Στ : " ν τ κοινωνί ταύτ (τ γάπη το Χριστο ) ερουργο ντε µετά τ χορεία τ ν περί µ ερωτάτων Μητροπολιτ ν καί περτίµων, µνησθησό- µεθα πό τ ν διπτύχων τ καρδία µ ν το τιµίου νόµατό Σου, δελφέ γιώτατε τ Πρεσβυτέρα Ρώµη πίσκοπε, νώπιον τ γία ναφορ α το τούτου το τιµίου Σώµατο καί α το τούτου το τιµίου Α µατο το Σωτ ρο ν τ θεί Λειτουργί το γιωτάτου προκατόχου µ ν, ωάννου το Χρυσοστόµου. Καί ρο µεν τ γί µέρ τ ν Χριστουγέννων νώπιον το γίου θυσιαστηρίου καί λέγοµέν Σοι: τ ρχιερωσύνη Σου µνησθείη Κύριο Θεό, πάντοτε, ν ν καί εί, καί ε τού α ώνα τ ν α ώνων" 12 Μνηµόνευε, λοιπόν, στήν γία Πρόθεση καί στό γιον Θυσιαστήριον τόν Παναιρετικό καί νεκρό πνευµατικά Πάπα τυµπανια ο ψευδοπατριάρχη θηναγόρα. Τό διο καναν καί ο διάδοχοί του, ηµήτριο καί κ. Βαρθολοµα ο, πω διεκήρυξαν στού νθρονιστήριου λόγου του. Μέγα κκλησιάρχη Σίλβεστρο Συρόπουλο, πιεζόµενο πό τόν Λατινόφρονα Α τοκράτορα νά µνηµονεύει τόν πάπα πάντησε: α τή τήν γνώµη. Α τό φαίνεται καί πό τόν γιον Νικόδηµον στί ρµηνε ε πού κάνει, τόσο στόν ΙΕ τ ΑΒ Συνόδου, σο καί στόν 31ο ποστολικό Κανόνα, φο γιο ρµηνεύει καί τού δύο κανόνε µέ τόν διο τρόπο, τονίζοντα τι πιτρέπεται διακοπή το µνηµοσύνου καί πρίν πό τήν συνοδική διάγνωση καί κατά τόν ΙΕ τ ΑΒ Συνόδου. 12 Τόµο γάπη, σελ καί 530, Π. Γρηγορίου, Πορεία ε ρήνη, τόµ. α, σελ " κε νοι γάρ µνηµονεύονται π κκλησίαι, σοι ε σίν µόδοξοι καί κοινωνικοί πρό τήν α τήν κκλησίαν. Ο δέ κοινώνητοι ο δέ µνηµονεύονται, ο δέ χει δειάν τι τ ν ερωµένων ε χεσθαι π κκλησίαι πέρ κοινωνήτου. δέ πάπα στίν κοινώνητο. Π ο ν µνηµονευθήσεται κοινώνητο µετά τ ν κοινωνικ ν;" 13 δέ Μέγα Μάξιµο µολογητή διδάσκει µεγάλ τ φων διά µέσου τ ν α ώνων: "Ε καί βασιλεύ καί Πατριάρχη καί Σύνοδο γράψωσι πρό τόν Ρώµη γγραφον συγκατάθεσιν τ πίστεω κατά τό ε κό, γώ πάλιν ο κοινων µ ν, πειδή ν το ιπτύχοι µνηµονεύετε Σεργίου, Πύρρου, Παύλου καί Κύρου, ο τινε ξαρχοι κεχρηµατίκασι τ α ρέσεω, καί ο µόνον πό τοσούτων Συνόδων νεθεµατίσθησαν ν εροσολύµοι, ν Ρώµ καί ν φρικ, λλά καί πέθανον ν τ α ρέσει καί τ χωρισµ τ πό τ καθόλου κκλησία, καί πειδή µε κείνοι κοινωνε τε, ε καί ρθόδοξοι γένησθε, ο κοινων µ ν, πειδή κοινωνε τε το κοινωνήτοι ". 14 Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο στό γράµµα του πρό τού κκλησιαστικού, διδάσκει τι: " πνευ- µατική κοινωνία τ ν µοδόξων, καί τελεία ποταγή πρό τού γνησίου ποιµένα κφράζεται µέ τό µνηµόσυνο. Ο Σύνοδοι καί ο λλοι Πατέρε ρίζουν τι α τ ν πού ποστρεφόµεθα τό φρόνηµα, (α τ ν) πρέπει νά ποφεύγουµε καί τήν κοινωνία" Silv. Syropoulos, Les Memoires XII, 13, Paris 1971, p οσιθέου εροσολύµων, ωδεκάβιβλο, βιβλ. ζ, σελ Γενναδίου Σχολαρίου, Γράµµα πρό τού κκλησιαστικού, " σιο Γρηγόριο ", 21, σελ

8 " σοι µ ταπείνωση δέχονται κα ποτάσσονται στ ν ερ Παράδοση ε ναι ξια µέλη τ κκλησία. σοι π περηφάνεια τ ν ρνο νται θέλουν νθρωποκεντρικ ν λλοιώσουν τ ν Θεανθρωποκεντρικ χαρακτ ρα τη, ξέρχονται το σώµατο τ κκλησία, πο ε ναι τ σ µα το Χριστο." 16 ραγε τί συµβαίνει, ταν ο Νεοηµερολογίτε δ ν κολουθο ν τ ν Παράδοση τ ν γίων πτ Ο κουµενικ ν Συνόδων, πο ε χαν νια ο ορτολόγιο, ταν δηλ. δ ν κολουθο ν τ ν Παράδοση 1600 χρόνων; Κατ τ ν διακήρυξη κα το π. Γεωργίου Καψάνη χουν ξέλθει το Σώµατο τ κκλησία. Πολ περισσότερο ε ναι ποκεκοµ- µένοι π τ ρθόδοξο Σ µα, καί κατά τήν γνώµη το π. Γεωργίου Καψάνη, πό τ Σ µα το Χριστο : α. ταν πίσηµα καί πανηγυρικά α ρουν τ ναθέµατα πο πέβαλαν ο γιοι Πατέρε κατ τ ν Παπικ ν, πω κανε µονοµερ κα ντικανονικ µασ νο ψευδοπατριάρχη θηναγόρα το 1965, πού ρε τό α ώνιο ναθέµα πού πεβλήθη πό τί γιε Συνόδου καί τού Θεοφόρου Πατέρε, ο πο ε καταδίκασαν τί φρικτέ α ρέσει τ ν Λατίνων, πω τό φιλιόκβε, τό λάθητο το Πάπα, τό πρωτε ο τήν σπιλη σύλληψη καί τήν κακοδοξία γιά τήν κτιστή χάρη! β. ταν συναγελάζονται δηµόσια κα συµπροσεύχονται σ κάθε ε καιρία µ το κηρυχθέντε πό τ ν γίων Πατέρων α ρετικού, Προτεστάντε, Παπικο κα Μονοφυσίτε, λλ, τό καί φοβερώτερο, καί µέ τεροθρήσκου κα ε δωλολάτρε, πω γίνεται σήµερα π τ ν παγκόσµια Νεοορθοδοξία, κυρίω πό τού κακοδόξου Φαναρι τε καί τού πισκόπου το κλίµατο το πεπτωκότο Πατριαρχείου, 16 Γράφει κα π. Γεώργιο Καψάνη, γούµενο τ ερ Μον Γρηγορίου, (!) στ ν "Χριστιανική", , σελ. 5. γ. ταν συνάπτουν πίσηµε συµφωνίε µαζί του κα ναγνωρίζουν τ µυστήρια πανάρχαιων α ρετικ ν, στό Μπαλαµ ντ µ το Ο νίτε καί στό Σαµπεζ µ το Μονοφυσίτε, καί κοινωνο ν πλέον µαζί του συµπροσευχητικά λλά καί µυστηριακά, ταν συλλειτουργο ν ο νιτικ µ τ ν πάπα, ο θηναγόρε, ο ηµήτριοι κα ο Βαρθολοµα οι καί λοι ο πίσκοποι το κλίµατο το Πατριαρχείου κα µεταδίδουν συνεχ τ µυστήριά του στο α ρετικού, δ. καί ταν συµµετέχουν, καί µάλιστα ργανικά καί νεργά µέλη, στό Παγκόσµιο Συµβούλιο τ ν " κκλησι ν" (γράφε το Σαταν ). φο καί µόνον συµµετοχή σ α τό α ρει τήν πόσταση µι κκλησία κκλησία στάση καί διδασκαλία το γίου Μαξίµου καί το γίου Σωφρονίου γιά τήν ποτείχιση καί σύγκληση Συνόδων γιά τήν καταδίκη τ Μονοθελητικ α ρέσεω Ο διφένσορε το Ο κουµενισµο γράφουν: " ρκετ παραδείγµατα π τ ν κκλησιαστικ στορία ποδεικνύουν, τι π τ ν µφάνιση τ α ρετικ διδασκαλία µέχρι τ ν τελικ καταδίκη τη µεσολαβο σε να διάστηµα, µικρ µεγάλο. Στ ν περίοδο α τ κκλησία προσπαθο σε δι τ ν κπροσώπων τη ν φέρη σ µετάνοια το "καινού " διδασκάλου, φαρµόζοντα τ ν ναγνωρισµένη π λου τού γίου Πατέρε γραµµ τ Ο κονοµία. τσι π.χ. ν Μονο- 17 Φωστήρα τ φέσσου γιο Μ ρκο Ε γενικό διδάσκει: "... πέπεισµαι γ ρ κριβ τι σον ποδιίσταµαι τούτου κα τ ν τοιούτων, (το τότε νωτικο πατριάρχου Μητροφάνου κα τ ν Λατινοφρόνων γενικ ), γγίζω τ Θε κα π σι το γίοι, κα σπερ τούτων χωρίζοµαι, ο τω νο µαι τ ληθεί κα το γίοι πατράσι, το θεολόγοι τ κκλησία ". 8

9 θελητισµ ρχισε ν κηρύττεται τ 615, ο κύριοι πολέµιοί του, γιοι Σωφρόνιο κα Μάξιµο, δ ν φαίνεται ν χουν διακόψει τ ν πικοινωνία µ το α ρετικο πρ τ ν συνόδων τ ύσεω ( ) πο το ναθεµάτισαν." στόσο λήθεια ε ναι ντελ διαφορετική, πω τό βλέπουµε στόν βίο το γίου Μαξίµου καί στόν διάλογο πού γινε νάµεσα στού ποκρισάριου το α τοκράτορα καί τόν Μεγάλο µολογητή: "Ο κοινωνε τ θρόν Κωνσταντινουπόλεω ; Καί ε πεν ο κοινων. ιά ποίαν ο κοινωνε α τίαν, ε πον; πεκρίθη τι τά γία τέσσαρα συνόδου ξέβαλον διά τ ν ν λεξανδρεί γενοµένων ννέα κεφαλαίων καί διά τ ν ταύτ τ πόλει γενοµένη παρά Σεργίου κθέσεω, καί διά το το προσεχ πί τ κτη νδικτι νο κτεθέντο Τύπου καί τι περ δογµάτισαν διά τ ν Κεφαλαίων, διά τ κθέσεω κατέκριναν καί περ δογµάτισαν διά τ ν κεφαλαίων, διά το Τύπου κύρωσαν καί καθε λον αυτού τοσαυτάκι. Ο τοίνυν φ αυτ ν κατακριθέντε καί πό τ ν Ρωµαίων πί γδόη νδικτι νο γενοµένη συνόδου καθαιρεθέντε, ποίαν πιτελέσουσιν µυσταγωγίαν πο ον πνε µα το παρά τ ν τοιούτων πιτελουµένοι πιφοιτ ;" 18 Μπορο µε, λοιπόν, ν βγάλουµε συµπέρασµα, (α θαίρετο βέβαια), πω καναν ο σύµµαχοι τ ν Ο κουµενιστ ν τ Μον Γρηγορίου, τι τάχα ο γιοι δ ν διέκοπταν τ µνηµόσυνον τ ν α ρετικ ν πρ συνοδικ διαγνώµη, µόνον π µίαν προσφώνησιν σέ πιστολήν το γίου Σωφρονίου 19, στ ν ποίαν πάντω σαφέ- 18 γιο Μάξιµο µολογητή, PG 90, Σ πιστολ του πίση πρώην µοναχό Γρηγοριάτη καί ν ν Νεοηµερολογίτη εροµόναχο π. Βασίλειο, µαζί µέ τού παραδελφού του Γρηγοριάτε γράφει πρ µ, συνοψίζοντα τ πιχειρήµατά του: "Σεβαστ π. Νικόλαε, ε λογε τε. λαβα τ ν π πιστολή σα κα σ παντ τ ξ : στοιχειώδη ε λικρίνεια, τιµιότη κα ε γένεια θ παιτο σε ν δηµοσιεύσετε τ ν πάντηση πού σ χω στείλει γι σα χετε γράψει ναντίον µου στ τεύχη 27 κα 28 το περιοδικο σα. πάντησί µου λλωστε ε ναι πολ µικρότερη π τ δικά σα κείµενα. ν πράγµατι πιστεύετε, τι κατέχετε τ ν λήθεια, τί σα µποδίζει ω σήµερα ν τ ν δηµοσιεύσετε, πω πραξε κα " ρθόδοξο Τύπο " δυ φορ µάλιστα; Α τ θ σ τιµήσει κα στο ναγνώστα σα, ο πο οι σίγουρα θ πορο ν γιατί ποχρεώνετε ξένε φηµερίδε ν δηµοσιεύσουν τ κείµενά σα, τ ν στιγµ πο σε ποφεύγετε ν δηµοσιεύσετε τ ν πάντησή µου στ δυ ρθρα σα. Μ ξεχν τε λλωστε τ ν πόσχεσή σα ( πιστολή σα Φεβρουαρίου), τι θ δηµοσιεύσετε τ ν πάντησή µου. Ο Πατέρε τ Μον µα τρεφαν µέχρι πρ τίνο κάποια συµπάθεια πρ το Ζηλωτά. ν πίστευαν µάλιστα σα το λεγα περ συνεχ ν π µέρου του παραχαράξεων τ ν ερ ν κειµένων. Τ κείµενά σα µω το πογοήτευσαν τόσο πολύ, πο χασαν κα α τ τ ν λίγη καλή γνώµη πο ε χαν γι το Ζηλωτά. Πάτερ Νικόλαε, ο Ζηλωτ δ ν ε ναι κα τόσο φελε, σο νοµίζετε. Πολλο π α τού, πο ε ναι σοβαρο νθρωποι πογοητεύθηκαν π τ παντήσει σα κα τ ναντίον µου συκοφαντίε σα. Στ ν πρώτη σα πάντηση (τ. 27) - διαστρεβλώνοντα τ ν λήθεια- προσπαθούσατε ν ποδείξετε, τι ταν πολύτω φυσικ ν πικοινωνο ν ο γιοι Μάξιµο κα Σωφρόνιο τ 634 µ τ ν Σέργιο, φο α ρεσι κηρύχθηκε µόλι τ 638 ( ω τότε δήλ. δ ν π ρχε α ρεσι ). Στ ν τρίτη πάντησή σα, -διαστρεβλώνοντα πάλι τ ν λήθεια κα ρµηνεύοντα λανθασµένα τ σχετικ χωρίο το βιογράφου- ποστηρίζετε, τι γιο Μάξιµο δ ν πικοινωνο σε µ τ ν Σέργιο π τ 626, πειδ ταν α ρετικό! φήνοντα κατ µέρο τ ν στορικ λήθεια, ποία φαίνεται δ ν σ νδιαφέρει, κάθε πλ κα ε λικριν ναγνώστη σα ναρωτιέται τ ξ : Γιατί γιο Μάξιµο ν µ κοινωνε µ τ ν Σέργιο τ 626, φόσον -πάλι κατ τ λεγόµενά σα - α ρεσι κηρύχθηκε µόλι τ 638; ν νοµίζετε τι ε ναι φάµαρτο ν µπαίζετε τ ν πλ λα κα ν συκοφαντε τε κα γιορε τε Πατέρα ; Γιατί πίση µ κατηγορε τε, τι στ ν πρώτη µου πάντηση γράφω (δ θεν), τι γιο Μάξιµο διέκοψε τ ν κοινωνία πρ τ τέλο τ ζω του, ν στ ν δεύτερή µου πάντηση πειτα π τ συνόδου το ; Στ ν πρώτη µου πάντηση 9

10 γραφα τ ξ : γιο Μάξιµο ρχισε τότε νέου γ νε γι τ ν σύγκληση συνόδων πο κατεδίκασαν τ ν Μονοθελητισµ (641, 646, 649). Κατ τ ν περίοδο α τ γιο πρέπει ν διέκοψε κα τ ν κοινωνία µ το α ρετικού ". Τ λόγια α τ µπορε τε ν τ βρε τε ε κολα. Ε ναι σωστ τσι πρόχειρα κα βασάνιστα ν µ κατηγορε τε δηµοσίω, χωρ ν ζητ τε συγγνώµη δηµοσίω ;" Τ δια γράφουν ο Γρηγοριάτε κα στ "Ο κκλησιολογικε κακοδοξίε το ζηλωτικο παλαιοηµερολογιτισµο ", γιον ρο 2001, σελ. 46 π. ρθόδοξο πάντησι γι τ ν στάση τ ν Μεγάλων γίων Σωφρονίου κα Μαξίµου κατ τ ν περίοδο τ κηρύξεω τ Μονοθελητικ - Μονοενεργητικ α ρέσεω το Σεργίου κα τ ν λλων α ρετικ ν α) Ο δέποτε γράψαµε τι ταν πολύτω φυσικ ν πικοινωνο ν ο γιοι Σωφρόνιο κα Μάξιµο τ 634 µ τ ν Σέργιο, φο α ρεσι κηρύχθηκε µόλι τ 638, πω διαστρεβλώνει τ κείµενά µα π. Βασίλειο! λω ντιθέτω, τότε γράφαµε (τ. 27 σελ. 6) τι: " γιο Σωφρόνιο τ ν ποκαλε, (τ ν Σέργιον), πευθυνόµενο πρ α τ ν µ τ ν Συνοδικ ν νθρονιστικ ν το πιστολ ν " εσπότ πάντων γιωτάτ κα µακαριωτάτ δελφ κα συλλειτουργ Σεργίω..." (κα χι κα γιο Μάξιµο πω προσθέτει α θαιρέτω π. Βασίλειο µέ τού Γρηγοριάτε!) "κα π τ ν προσφώνησιν α τ ν προσπαθο ν ν συνάξουν τ συµπέρασµα (ο Γρηγοριάτε ) τι ο γιοι Πατέρε δ ν διέκοπτον τ µνηµόσυνον τ ν α ρετικ ν πρ ν γίνει συνοδικ διάγνωσι!" Κα πάλι στ τε χο 27 σελ. 7 κα 8 γράφαµε τ ξ : "Σαφέστατα, πω ε δαµε, κατα-δικάζει τ ν Μονοενεργητισµ ν το Σεργίου, στ ν συνοδικήν του νθρονιστικ ν πιστολ ν γιο Σωφρόνιο. Ε ναι φυσικ ν µω, φ σον διαρκο ν κόµη ο συζητήσει κα ο προσπάθειε γι πικράτησιν τ ν ρθοδόξων θέσεων κα φ σον προσπαθε ν προσεταιρισθε τ ν Σέργιον στ ν γ να του π ρ τ ρθοδοξία, ν τ ν ποκαλ, δεσπότην µακαριώτατον, δελφ ν κα συλλειτουργ ν κα ταυτοχρόνω ν το γνωστοποι τ σαφέστατε ρθόδοξε πόψει. Πολ σύντοµα, στόσο, πογοητευµένο κα π τ ν Σέργιον συγκαλε κα Τοπικ ν Σύνοδον στ εροσόλυµα κα καταδικάζει κα ναθεµατίζει τ ν Μονοφυσιτισµόν - Μονοθελητισµ ν (βλ. ΘΗΕ, Σωφρόνιο, γιο, τ. 11ο, σέλ. 644). ναγκάζεται µω ν παραδώση τ ν πόλιν, µετ τ ν κατάληψίν τη, στ ν ραβα χαλίφην µ ρ (τ 637) κα τ πόµενον το γιο πατριάρχη ποθνήσκει". πίση τονίζαµε στ σελ. 5 κα 6 (τ. 27): " ποκρύπτεται πίση ( π τ ν π. Βασίλειο κα το Γρηγοριάτε πατέρε ) διδασκαλία το γίου Σωφρονίου στ ξαγγελίε του γι τ ν ποχρεωτικ διακοπή το µνηµόσυνου κα τ ν ποµάκρυνση τ ν ρθοδόξων π το α ρετικο ποιµένε. ιδασκαλία πο διατυπώνει σχεδ ν α τολεξε τ περιεχόµενο το ΙΕ ερο Κανόνο τ ΑΒ' Συνόδου (πολ πρ ν τ ν ΑΒ Σύνοδον το 861). Τ τί φρονε γιο περ τ διακοπ το µνηµόσυνου τ ν α ρετικ φρονούντων καταφαίνεται στ ξαγγελίε το γίου Σωφρονίου "Περ ξαγγελι ν" (ΡG 87, 3, ) στ ν ποίαν γράφει: "Ε δ τιν ποστατα έν τινο ο δι πρόφασιν γκλήµατο, λλ δι α ρεσιν π συνόδου γίων Πατέρων κατεγνωσµένην τιµ κα ποδοχ ξιοι, ο ρθόδοξοι." Κα µάλιστα λίγο πι πάνω στ ξαγγελίε του γράφει κριβ τ δια µ τ ν γιον Μ. θανάσιον: "Ε µ δυνατ ν ν κκλησί προιέναι, κατ ο κον συνάξει, πίσκοπε, να µ ε σέρχηται ε σεβ ε κκλησίαν σεβ ν, ο χ τόπο γ ρ τ ν νθρωπον γιάζει, λλ νθρωπο τ ν τόπον φευκτέον σο στω δι τ βεβηλ σθαι π' α τ ν γ ρ σιοι ερε γιάζουσιν, ο τω ο ναγε µιαίνουσιν ε δ µήτε ν ο κ µα µήτε ν κκλησί δυνατ ν συναθροισθ ναι, καστο αυτ ψαλλέτω, ναγινωσκέτω, προσευχέσθω, µα δύο τρε. που γ ρ ν σι, φησ ν Κύριο, δύο τρε συνηγµένοι ν τ µ νόµατι, κε ε µ ν µέσ α τ ν." "Τ ν διδασκαλίαν το γίου Σωφρονίου περ τ ποχρεωτικ ποτειχίσεω κα διακοπ τ κοινωνία τ ν α ρετικ ν ποιµένων κα το γ νο µέχρι θανάτου δι τ ν ρθοδοξίαν τ ν βλέπουµε ν πραγµατώνεται ξεκάθαρα στ ν στάσιν ζω το γίου Μαξίµου το µολογητο, µαθητο κα πνευµατικο τέκνου το γίου Σωφρονίου, τ ν πο ον, ντω, ποκαλε γιο Μάξιµο προ στάµενον, πατέρα κα διδάσκαλον. Βλ. ΘΗΕ, Μάξιµο µολογητή, τ. 8ο, σέλ. 614 κα Στεφανίδου,.π. σελ γιο ρνήθηκε ν ποδεχθ τ ν νέαν τακτικ ν τ ν α ρετικ ν, κφρασθε σαν δι το "Τύπου" το α τοκράτορο Κώνσταντο το Β', γγονο το ρακλείου. ία το "Τύπου" πεβάλλετο σιωπ στ θέµατα τ Πίστεω! 10

11 Τότε γιο Μάξιµο µ τ ν µολογιακ στάση του δίδασκε το πιστο ν µ κοινωνο ν µετ τ ν α ρετικ ν Μονοθελητ ν, πω κα διο δ ν κοινωνο σε." Στ ν δ σελ. 8 (τε χο 27) πίση πανερχόµασταν: "Ε δαµε ποι ε ναι διδασκαλία το γίου Σωφρονίου, πο ο πολ πρ ν συγκληθε ΑΒ' σύνοδο τ 861 π Μ. Φωτίου, κα πρ ν τεθε ΙΕ α τ Κανών, πιβάλλων τ ν π τ ν α ρετικ ν κα σχισµατικ ν ποτείχισιν, διατυπώνει σχεδ ν α τολεξε τ περιεχόµενον το Κανόνο : Ε δ τινε ποστάτα έν τινο, ο δι πρόφασιν γκλήµατο, λλ δι' α ρεσιν ( χι µόνον) π συνόδου ( λλ κα ) γίων Πατέρων κατεγνωσµένην, τιµ κα ποδοχ ξιοι, ο ρθόδοξοι". Κα πω ε δαµε στ " ξαγγελίε " το γίου, γιο προτρέπει το πισκόπου ν συνάγονται σ ο κου κα ν κτελο ν τ τ λατρεία του, πειδ κριβ δ ν πιτρέπεται ν ε σέρχονται ο ε σεβε ρθόδοξοι σ ο κου πο µολύνουν ο σεβε (α ρετικοί), κα ν ο τε σ κκλησίε ο τε σ σπίτια µπορο ν ν συνάγονται, τότε κάθ' να κάθ' αυτ ν ψάλλη, ναγιγνώσκη, προσεύχεται, γιατί που δυ τρε -( ρθόδοξοι, α τ ννοε σαφέστατα γιο )- µαζεµένοι στ νοµα το Κυρίου µα, κεί βρισκεται κα κε νο ν τ µέσ α τ ν. Ποιά, λοιπόν, σύγκρισι πάρχει νάµεσα στ ν τότε κατάστασιν, πο θεολογικ προσδιορισµ κα διασάφησι τ ν ρων τ Χαλκηδόνο ταν, πω µολογο ν κόµη κα σήµερα ο καθηγητ τ δογµατικ π τ δυσκολότερα νακύψαντα θεολογικ προβλήµατα, κα τ ν σηµερινήν; Κα µπορο µε ραγε ν βγάλουµε τ συµπέρασµα τι ο γιοι δ ν διέκοπταν τ µνηµόσυνον τ ν α ρετικ ν πρ συνοδικ διαγνώµη, µόνον π τ ν προσφώνησιν τ πιστολ το γίου Σωφρονίου, στ ν ποίαν πάντω σαφέστατα καταδικάζεται Μονοενεργητισµ κα µόνον πειδ κόµη κρατο ν ο συζητήσει πευθύνεται φιλοφρόνω γιο πρ τ ν Σέργιον; Μόνον γι λάχιστον διάστηµα διατηρο σαν ο γιοι τ ν κοινωνίαν, µέχρι ν γνωστοποιηθ πισήµω α ρεσι κα πρ καιρόν, σο δήλ. διαρκο ν ο προσπάθειε ν προσεταιρισθ γιο τ ν Σέργιον στ ρθόδοξε θέσει. πάρχει καµµία σύγκρισι το τότε κα το σήµερα;" β) Τί γράφαµε στ µέσω πόµενο τε χο 28, γκύπτοντα λεπτοµερέστερα στ ν στάση τ ν µεγάλων γίων πέναντι στ ν α ρεση; στατα καταδικάζεται Μονοθελητισµό, κα µόνον πειδ κόµη κρατο σαν ο συζητήσει καί ο προσπάθειε συνδιαλλαγ, πευθύνθηκε γιο µίαν φοράν πρ τόν Μονοθελήτη Σέργιον 20 φιλοφρόνω, νοµάζοντά τον δελφόν καί συλλειτουργόν; " πειδ µω κα στάση κα διδασκαλία το γίου Μαξίµου το µολογητο ποτελε ξεπέραστο σκόπελο γι τ ν τ ν π. Βασίλειο, (πρώην Γρηγοριάτη µοναχό καί ν ν Νεοηµερολογίτη εροµόναχο), γιο Μάξιµο παρουσιάζεται τι δ ν διέκοψε κοινωνία πρ το Μονοθελ τε, παρ µόλι πρ τ τέλο τ ζω του! Πάντω κα τσι ν ε χαν τ πράγµατα, ν στορία λλα µα διδάσκει, διακοπ το µνηµοσύνου τ ν α ρετικ ν Μονοθελητ ν ποιµένων γινε π τ ν γιο Μάξιµο πολ πρ ν π τ ν ΣΤ Ο κουµενικ Σύνοδο (680), "πο ε ναι µόνη ρµόδια," κατ τ ν π. Βασίλειο κα τ ν Μον Γρηγορίου, "ν κατακρίνει τ ν α ρεση, κα τότε µόνον" κατ τ ν καινοφαν διδασκαλία, " φείλουµε ν διακόπτουµε τ ν κοινωνία µ το α ρετικού," φο γιο κα µέγα Θεολόγο κα µολογητ µετ π φρικτ βασανιστήρια τ 662 παρέδωσε τ πνε µα του, πειδή, κριβ δ ν κοινωνο σε µ το Μονοθελ τε. Τ τι δ ν κοινωνο σαν µ το Μονοθελ τε ο µεγάλοι γιοι κα πρ Συνοδικ διαγνώµη ε ναι ξεκάθαρο κα δ ν µένει θολ πω θέλετε ν τ παρουσιάσετε σε. Γράφατε δ ν γράφατε τι " γιο Μάξιµο ρχισε τότε νέου γ νε γι τ ν σύγκληση συνόδων πο κατεδίκασαν τ ν Μονοθελητισµ (641, 646, 649). Κατ τ ν περίοδο α τ γιο πρέπει ν διέκοψε κα τ ν κοινωνία µ το α ρετικού." Πρέπει ν διέκοψε! Πότε, τ φήνετε σαφέ. Κα δ ν τ λέτε µ βεβαιότητα. Τότε γιατί νοµάστηκε µολογητή ; γαπητέ µου π. Βασίλειε: " Πατριάρχη δήλωσέ µοι λέγων: Ποία κκλησία ε ; Βυζαντίου, Ρώµη, ντιοχεία, λεξανδρεία, εροσολύµων; δο π σαι µετ τ ν π α τά παρχι ν νώθησαν. Ε τοίνυν ε τ καθολικ κκλησία νώθητι, µήπω ξένην δ ν ν τ βί καινοτοµ ν, πάθη περ ο προσδοκ." Πρ ο ε πον: Καθολικ ν κκλησίαν τ ν ρθ ν κα σωτήριον τ ε α τ ν πίστεω µολογίαν... τ ν λων ε ναι Θε πεφήνατο." Ρ.G. 90, πειδή παλινωδο σε συνεχ Σέργιο καί Π ρρο. Πρό καιρόν µόνον µετέστρεψε τόν Π ρρον γιο Μάξιµο στί ρθόδοξε θέσει, µετά τόν διάλογο πού ε χε µαζί του στήν φρική! 11

12 Τά πράγµατα βέβαια δέν ε ναι τσι! Μόνον γι λάχιστον χρονικόν διάστηµα διατηρο σαν ο γιοι τ ν κοινωνίαν µέ τού κηρύσσοντε α ρεση, µέχρι δηλ. ν γνωστοποιηθ πισήµω α ρεση καί νά φανε τό µετανόητο τ ν α ρετικ ν. ν προκειµέν διατηρήθηκε βροφροσύνη το γίου Σωφρονίου, σο διαρκο σαν ο προσπάθειε, µήπω µπορέσει νά προσεταιρισθ γιο Σωφρόνιο τ ν Μονοφυσίτη - Μονοθελήτη πατριάρχη Σέργιο στ ρθόδοξε θέσει. πάρχει καµµία σύγκρισι το τότε κα το σήµερα πού χουν καταλυθε τά πάντα; λλά καί τό ντελ ντίθετο µάλιστα συµπέρασµα ξάγεται πό τί πλήρου χάριτο καί δυνάµεω πνευµατικ παντήσει πού δίνει Μέγα Μάξιµο, µαθητή καί συναθλητή το γίου Σωφρονίου πού διαβάζουµε στό ποιό πάνω κείµενο. Τί γράφαµε στ τε χο 28 τ ν " γίων Κολλυβάδων", γιά τόν γιο Μάξιµο καί τόν γιο Σωφρόνιο, γκύπτοντα λεπτοµερέστερα στ ν στάση τ ν µεγάλων γίων πέναντι στ ν α ρεση καί παντ ντα τότε στήν Μονή Γρηγορίου; " πειδ µω κα στάση κα διδασκαλία το γίου Μαξίµου το µολογητο ποτελε ξεπέραστο σκόπελο γι τού Γρηγοριάτε, γιο Μάξιµο παρουσιάζεται τι δ ν διέκοψε κοινωνία πρ το Μονοθελ τε, παρ µόλι πρ τ τέλο τ ζω του! Πάντω κα τσι ν ε χαν τ πράγµατα, ν στορία λλα µα διδάσκει, διακοπ το µνηµόσυνου τ ν α ρετικ ν Μονοθελητ ν ποιµένων γινε π τ ν γιο Μάξιµο πολ πρ ν π τ ν ΣΤ Ο κουµενικ Σύνοδο (680), "πο ε ναι µόνη ρµόδια," κατ τού πατέρε τ Μον Γρηγορίου, "ν κατακρίνει τ ν α ρεση κα τότε µόνον" κατ τ ν καινοφαν διδασκαλία, " φείλουµε ν διακόπτουµε τ ν κοινωνία µ το α ρετικού," 21 φο γιο κα µέγα Θεολόγο κα µολογητ, µετ π φρικτ βασανιστήρια, τ 662 παρέδωσε τ πνε µα του, πειδή κριβ δ ν κοινωνο σε µ το Μονοθελ τε. Τ τι δ ν κοινωνο σαν µ το Μονοθελ τε ο µεγάλοι γιοι κα πρ Συνοδικ διαγνώµη ε ναι ξεκάθαρο κα δ ν µένει θολ πω τ παρουσιάζουν ο Γρηγοριάτε." γραφαν ο Γρηγοριάτε τι γιο Μάξιµο ρχισε τότε νέου γ νε γι τ ν σύγκληση συνόδων πο κατεδίκασαν τ ν Μονοθελητισµ (641, 646, 649). "Κατ τ ν περίοδο α τ γιο πρέπει ν διέκοψε κα τ ν κοινωνία µ το α ρετικού." Πρέπει ν διέκοψε! Πότε, τ φήνουν σαφέ! Κα δ ν τ λένε µ βεβαιότητα! Τότε γιατί νοµάστηκε µολογητή Μέγα Μάξιµο ; " Πατριάρχη δήλωσέ µοι λέ-γων: Ποία κκλησία ε ; Βυζαντίου, Ρώµη, ντιοχεία, λεξανδρεία, εροσολύµων; δο π σαι µετ τ ν π α τά παρχι ν νώθησαν. Ε τοίνυν ε τ καθολικ κκλησία νώθητι, µήπω ξένην δ ν ν τ βί καινοτοµ ν, πάθη, περ ο προσδοκ." "Πρ ο ε πον: Καθολικ ν κκλησίαν τ ν ρθ ν κα σωτήριον τ ε α τ ν πίστεω µολογίαν... τ ν λων ε ναι Θε πεφήνατο." 22 Ο νθρωποι λεγαν στόν γιο Μάξιµο καί στού µαθητέ του: "Ε σαστε τρελλοί. Πραγµατικ θέλετε ν µ π τε τι Α τοκράτωρ, ο Πατριάρχαι, λοι ο πίσκοποι κα ο κληρικο κα λο λα ε ναι στ ν 21 ρχιµ. Βασιλείου Παπαδάκη, "Τό σχίσµα το ζηλωτικο παλαιοηµερολογιτισµο ", Ρέθυµνον 2008, σελ. 33 π. καί δίω σελ PG 90,

13 α ρεσιν κα µόνον σε ε σαστε ρθόδοξοι, σε πού ο τε κ ν ερε δ ν ε σαστε λλ πλο µοναχοί;" Κα γιο Μάξιµο το παντο σε πολ σωστά: "Πραγµατικ τσι ε ναι." Κα τσι ταν... νάµεσα σ α το πο καταδικάστηκαν ργότερα π τ ν ΣΤ' Ο κουµενικ Σύνοδο α ρετικο σαν: Τέσσαρε Πατριάρχε Κωνσταντινουπόλεω, να Πάπα Ρώµη, να Πατριάρχη λεξανδρεία, δυ Πατριάρχαι ντιοχεία κα πλ θο λλοι. Γι πολλ χρόνια, α τ πλ µοναχ κα ο δυό του µαθητ ε χαν δίκαιο κα λοι α το ο φηµισµένοι, δυνατο κα σεβαστο Πατριάρχε κα Πάπε σαν σ θανάσιµο σφάλµα κα στ ν α ρεση. 23 γιο Μάξιµο δ ν κοινω-νο σε µ κανένα Ρωµαίικο Πατριαρχε ο. Γι να διάστηµα µάλιστα, π Πάπα νωρίου, συµµετε χε κα ύση στ ν α ρεση. 24 πευθύνθηκαν πρό τόν γιον καί τόν ρώτησαν: "... ν κοινωνε µετ το θρόνου τ Κωνσταντινουπόλεω ; Κα ε πεν: " ν κοινων." 25 γιο Μάξιµο ταν ψυχ τ Συνόδου τ Ρώµη, τ 649 στ Λατερανό, 26 χων δη πρ πολλο διακόψει τ ν κοινωνίαν µετ τ ν Μονοθελητικ ν θρόνων τ νατολ. σχυρίζονταν πίση ο Γρηγοριάτε, ναφερόµενοι στ κείµενο πο γράψαµε κα 23. Καλόµοιρου, "Τ Σύγκριµα", 1976, κείµενον π. φραίµ, (ν ν πισκόπου), τ ερ Μον Μεταµορφώσεω Βοστώνη, σελ Βλ. Βαφείδου, στορία, τόµ. Α, σελ "Μαξίµου το µολογητο διήγησι τη κινήσεω γενοµένη µεταξ το κυρίου ββ Μαξίµου κα τ ν σ ν α τ κα τ ν ρχόντων π σεκρέτου. 2) Πρ ναστάσιον µονάζοντα. 3) Περ τ ν πραχθέντων ν τ πρώτ α το ξορία, τοι τ ν Βιζύ παρ το Θεοδοσίου πισκόπου Καισαρεία Βιθυνία κα α το διαλεχθέντα", π Ε θυµίου εροµόναχου, ερ ν Κελλίον, γιο Γεώργιο, Κερασιά, γίου ρου, 1997, σελ. 19, Ρ.G. 109, Βλ. Στεφανίδου, στορία, σελ σχετίζεται µ τ ν στάση το γίου Μαξίµου, τήν διακοπή δηλ. τ κοινωνία πρό τόν Σέργιο καί τού Μονοφυσιτικού θρόνου τ νατολ καί τήν φυγή του τό 626 πό τήν Κύζικο, τι γιο δέν γκατέλειψε τήν Κύζικο φεύγοντα τήν κοινωνίαν πρό τού Μονοθελ τε, λλά γιά λλου τάχα λόγου! 27 γραφαν πί λέξει: " µέσω µετ λέγει 28 : " φυγ γίνεται κριβ, πω ναφέρει βιογράφο του, γιατί δ ν δέχεται σ κοινωνία τ ν Σέργιο". "Πρόκειται γι πρωτοφαν ψε δο. Κανε βιογράφο δ ν ναφέρει τι φυγ το 626 γινε λόγ διακοπ κκλησιαστικ κοινωνία. λλωστε, πω χει ποδειχθ, ο γιοι Μάξιµο κα Σωφρόνιο ε χαν κκλησιαστικ κοινωνία µ τ ν Σέργιο Κωνσταντινουπόλεω ω τ 634." Στ συνέχεια παραθέτουµε, τί κριβ γράψαµε κα τ κείµενο το βιογράφου το γίου Μαξίµου γι ν δο µε ν "πρόκειται γι πρωτοφαν ψε δο ": " βιογράφο το γίου Μαξίµου ναφέρει τι γιο τ 626 ποχρεώθηκε ν φύγη κα π τ ν Κύζικον στ ν φρικ, λόγ κηρύξεω τ α ρέσεω το Μονοθελητισµο π τ ν Σέργιον. 29 φυγ γίνεται, κριβ, πω ναφέρει βιογράφο του, γιατί δ ν δέχεται σ κοινωνία τ ν Σέργιο. Τ 632 ρχεται στ ν Καρχηδόνα, στ ν Μον Ε κρατ, που το γκατεστηµένο κα λλο φυγ κ Παλαιστίνη, α τ Σωφρόνιο κα προ στατο µάλιστα τ µοναχικ κοινότητο. κε λαβαν γν σιν τ ν νεργει ν το νέου πατριάρχου λεξανδρεία Κύρου, ο πο ε πέληξαν τ 633 στ ν νωτικ συµφωνία, τ ν 27 Στ "Ο κκλησιολογικε κακοδοξίε... " σελ. 47, 2, Τό κείµενο α τό τό νέκρινε τότε καί π. Γεώργιο Καψάνη! 28 (Γι τ ν γράφοντα). 29 Ρ.G. 90, 73 π. 13

14 " δροβαφ νωσιν," 30 µ ποχωρήσει, ο πο ε διαµόρφωσαν τ ν Μονοενεργητισµό. Κα ο δύο γιοι ρχονται στ ν λεξάνδρεια γι ν ργανώσουν ντίδραση. 31 "ψ φο " ταν α τία τ φυγ τ ν γίων στ ν Α γυπτο! π κε γράφουν κα στηλιτεύουν τ ν κακοδοξία." Α τ γράφαµε στ τε χο 28 τ ν " γίων Κολλυβάδων". Ο Γρηγοριάτε διαστρέβλωσαν τ κείµενά µα, συκοφαντησαν το γίου, κα µ καταλόγισαν δίκω τι ψευδό- µασταν, ταν ναφέραµε τι " γιο Μάξιµο ε χε διακόψει τ ν κοινωνία τ ν α ρετικ ν Μονοθελητ ν πολ νωρίτερα" 32 : βιογράφο το γίου Μαξίµου γράφει π λέξει 33 : " πεί δ ώρα, ( γιο Μάξιµο ), νωτέρω φαµεν, τ ν τ ν Μονοθελητ ν τηνικα τα α ρεσιν ε τέλειον µ λλον κτεινοµένην, κα δειν κ θ µέραν π τ ν τ σεβεία προστατ ν α ξανοµένην, στενε µ ν κα πένθει βαρυτάτ συνείχετο, ο κτιζόµενο µάλιστα κα το τ παράνοµα δρ ντα, ο κ ε χε δ,τι κα πράξοιεν αυτ, ο τω το κακο ε µετρον κχυθέντο, κα ώαν µικρο π σαν καταλαβόντο κα σπέριον. θεν κα ν τοσούτοι δεινο, τούθ' ε ρίσκει µόνον αυτ τ λυσιτελο ν, κα το πράγµασιν. πεί γ ρ γίγνωσκε τ ν πρεσβυτέραν Ρώµην το τοιούτου καθαρεύουσαν µύσου, κα σον ν φρικ, κα σον ν λλοι τόποι κα νήσοι κείναι τα πέριξ, λιπ ν τ ντα θα, κε σε πιφοιτ, συνηγορίαν δώσων τ λόγ κα το κε συνεπόµενο ρθοδοξοι ο κ µογητ µέν, ο δ νευ καµάτου κα ταλαιπωρία, τ ν τοσαύτην νυκ δ ν, πάντα δ µω λάττω τ καλ προθυµία τιθέµενο συµβούλοι τάχα κα το κάτ 30 P.G. 90, ΘΗΕ τ. 11ο, σελ Ρ.G. 91, 589 π. 33 Ρ.G. 90, 73, 76. Τό κείµενο α τό παραθέσαµε α τούσιο στ ν τρίτη µα πάντηση πρ τ ν ερ Μον Γρηγορίου. α τ ν µονάζουσι χρησάµενο τ φίξεω, ν ε κα τ ν διάζευξιν βαρε αν κα ο δ φορητ ν ε χεν, λλ ο κ ε χεν λλο τι παρ τ βεβουλευµένα δρ σαι, το καιρο στενοχωρο ντο α τόν, κα τ ν ναχώρησιν πιτρέποντο. λλ γ ρ λόγο προεκδραµ ν, παρ κε τ ν τ µέσ ε πε ν, κα θεν τ ν ρχ ν σχεν πονηρ α τη δόξα κα ποτρόπαιο, ο τω τ ν κκλησίαν ταράξασα, κα πολλο ε τ ν µοιον ποσύρασα λισθον." " πειδή µω βλεπε, πω ε πα πιό πάνω, νά πεκτείνεται τότε λο καί περισσότερο α ρεση τ ν Μονοθελητ ν καί νά µεγαλώνει µέρα µέ τή µέρα πό τί προσπάθειε τ ν προστατ ν τ σέβεια, στέναζε καί βασανιζόταν πό λύπη βαρύτατη, ο κτίροντα πάρα πολύ καί τού δράστε τ παρανοµία. λλά δέν ξερε τί νά κάνει διο, χοντα τό κακό πλωθε τόσο πολύ καί λίγο κόµα θελε νά καταλάβει λη τήν νατολή καί τή δύση. Για τό καί µέσα σέ τόσα δεινά, βρίσκει τό τι α τό µονάχα ταν φέλιµο γιά τόν αυτό του καί τά πράγµατα. πειδή λοιπόν, ξερε τι παλαιά Ρώµη ταν καθαρή πό α τή τήν καθαρσία (τόν µολυσµό), καθώ καί ο ρθόδοξοι τ φρικ καί λλων τόπων καί νησι ν κε γύρω, φήνει τά δ καί φθάνει κε γιά νά δώσει τήν συνηγορία του µέ τό λόγο καί νά στηρίξει τού κε ρθοδόξου συµβαδίζοντα µαζί του. Καί δέν διάνυσε τό ταξίδι α τό χωρί κόπο, ο τε χωρί κούραση καί ταλαιπωρία, προθυµία του µω τά νικο σε λα. Γιά τήν φιξή του κε ε χε χρησιµοποιήσει συµβούλου κείνου πού µόναζαν µαζί του. χωρισµό πό α τού το ταν βαρύ καί νυπόφορο, λλά δέν ε χε τί λλο νά κάνει κτό πό α τά πού ε χε σκεφθε, καθόσον τόν πίεζε περίσταση καί τόν καλο σε νά ναχωρήσει. λόγο µου µω προέτρεξε καί παρέλειψε νά ναφέρει τά νδιάµεσα καί πό πο ξεκίνησε α τή πονηρή καί παίσια δοξασία, πού τόση ταραχή προκάλεσε στήν κκλησία καί τόσου πολλού παρέσυρε στόν κοινό κατήφορο. Ε ναι, λοιπόν, νάγκη νά κθέσουµε λίγα γι α τήν, κι πειτα νά προσθέσουµε στήν φήγησή µα σα κολουθο ν. Τά σκ πτρα τ βασιλεία ε χε ναλάβει τότε ράκλειο καί Σέργιο ε χε τό θρόνο τ Κωνσταντινούπολη. Καί πρ τα διο ράκλειο καί λοι ο παλατιανοί καί λοι ο ρχοντε καί ο ξιωµατο χοι τύχαιναν ν ποδέχονται τήν ρθόδοξη πίστη. µολογο σαν καί κήρυτταν δύο φύσει καί δύο νέργειε καί θελήµατα στό Χριστό µου, τό Θε κό καί τό νθρώπινο. λλά 14

15 Ποι λεγε, λοιπόν, πρωτοφαν ψεύδη; ναχώρησε γιο π τ ν Κύζικον τ 626 να χι, λόγ τ κτεινοµένη α ρέσεω το Μονοθελητισµο, κα πειδ α τ κάθε µέρα α ξανόταν π το προστάτε τ σεβεία 35 κα λόγ το τι τ κακ τ α ρέσεω ξεχύθη παντο κα κατέλαβε κα τ ν ύση κα τ ν νατολή; φησε Μέγα µολογητ τ ν Κωνσταντινούπολιν κα τ ν Κύζικον µ πόνον ψυχ κα λθε στ ν φρικ γι ν νωθ κα ν γωνισθ µ το κε ε ρισκοµένου ρθοδόξου = " κε σε πιφοιτ, συνηγορίαν δώσων το ρθοδόξοι ". Ο Μονοθελ τε τ Κωνσταντινουπόλεω, τ ν ποίων προ στατο Σέργιο, νοµάζονται προστάται τ σεβεία π τ ν βιογράφο το γίου. Τ ν κοινωνίαν τ ν προστατ ν τ σεβεία φεύγει γιο Μάξιµο. λοίµονο γι α τόν, πειτα πό τά πολλά τρόπαια κατά τ ν χθρ ν καί τά περιφαν νδραγαθήµατα ναντίον τ ν Περσ ν, ταν µεταβλήθηκε τό δόγµα π τό ρθό, ρχισαν νά µεταβάλλονται καί τά κκλησιαστικά πράγµατα, καί σεβαστό µέρο το λαο µεταστράφηκε στό ντίθετο. Α τιο γιά τήν µεταστροφή το βασιλι ταν κε νο θανάσιο, ποκαλούµενο τσι, πατριάρχη τ ν ακωβιτ ν, νθρωπο πλάνο καί πιό δεινό πό λου στό νά συγχέει τήν λήθεια. Α τό π γε στόν ράκλειο, ταν ταν στήν εράπολη τ Συρία, καί πλησιάζοντά τον πουλα καί δόλια τόν δελέαζε µέ ποσχέσει, τι θά δεχόταν καί τήν Σύνοδο τ Χαλκηδόνα, τι πρέσβευε τί δύο φύσει νωµένε σέ πόσταση, γιατί ράκλειο, πω δειχναν τά πράγµατα, πιθυµο σε νά νώσει σ κείνη τήν σύνοδο τόν διο τόν θανάσιο, στόν πο ο ποσχόταν τό θρόνο τ ντιόχεια, καί τού λλου, σου βλεπε τι δέν συµφωνο σαν, ν καί πό φέλεια καί κουφότητα νο κτό πό τό τι δέν προσήλκυσε κανένα, πέσυρε ε βάρο του καί τήν κακοδοξία." 35 π τ ν Σέργιον δηλ. κα τ ν ράκλειον = " ρακλείου τ ν τ βασιλεία σκήπτρων πειληµµένου, κα Σεργίου τ ν τ Κωνσταντινουπόλεω διέποντο θρόνον", Ρ.G. 90, 76 C. Θ χρειαζόταν µεγαλύτερο σεβασµ στ ν Μεγάλο µολογητ γιο τ κκλησία µα πό τού νεοφανε περασπιστέ τ ν Ο κουµενιστ ν το Φαναρίου. Κα µόνον προσωνυµία µολογητ θ πρεπε ν κάνει τού διφένσορε το Ο κουµενισµο πι προσεκτικού. γωνίσθηκε µέ σθένο γιο ναντίον τ α ρέσεω το Μονοθελητισµο, τ πονηρ κα ποτρόπαια δόξα, πο τόσο πολ τάραξε τ ν κκλησία, γι ν σώσει το χριστιανού, π τ "µύσο " = τ ν µολυσµ ν τ α ρέσεω, γιατί πολλο παρασύρονταν στ ν πώλεια κα στ ν καταστροφή. Γι α τ διίσταται τ κοινωνία τ ν Μονοθελητ ν, διακόπτει τ ν κοινωνία, φεύγει κα νώνεται µ το ρθοδόξου τη φρικ, το ποίου κα στηρίζει στ ν Πίστιν. Στ ν φρική, που ρχεται ε ρίσκει κα τ ν λλον µεγάλον φυγά, τ ν γιον Σωφρόνιον, πο ταν κόµη Μοναχό. Κα µαζ γωνίζονται π ρ τ ρθοδοξία. Γιατί γινε φυγ κα γιο Σωφρόνιο, πω κα γιο Μάξιµο, µήπω γιατί κοινωνο σε µ το Μονοθελ τε ; 36 Βλέπουµε π τ νωτέρω τι δ ν χουν τσι τ πράγµατα, πω τ παρουσίαζε στό παρελθόν ερ Μον Γρηγορίου, ναλαµβάνοντα νά δικαιολογήσει τά παράδεκτα τ ν προστατ ν τ σύγχρονη σεβεία, λλ διαστρέβλωνε διαρκ κα τ γραφόµενά µα. π τ ν ρχ τ κηρύξεω τ Μονοθελητικ α ρέσεω ντιστάθηκαν ο γιοι, γιναν φυγάδε ληθε Μοναχοί. ιέκοψαν τ ν κοινωνία µ το Μονοθελ τε κα κατόρθωσαν νά συγκληθο ν Τοπικ Σύνοδοι, τ 634 στ εροσόλυµα, π τ ν γιο Σωφρόνιο, πο ταν δη Πατριάρχη, τ 641 π πάπα 36 Βλ. κα Π. Τρεµπέλα, " ογµατική", Τ µ. Β, σελ. 368, "µόνοι δύο Μοναχο ντέστησαν κατ α τ (τ α ρέσεω ), Μάξιµο µολογητ κα Σωφρόνιο, περ ο συνήχθησαν κα π σα τ γνήσιον φρόνηµα τ κκλησία διαφυλάττουσα µερ το ποιµνίου". 15

16 ωάννου στ Ρώµη, τ 646 στ ν Καρχηδόνα κα τ 649 πάλι στ Ρώµη µ τ ν γιο Μαρτίνο τ ν Μάρτυρα κα µολογητή, πρ τ ΣΤ Ο κουµενικ Συνόδου. Ο Τοπικ α τ Σύνοδοι καταδίκασαν τ ν Μονοθελητισµό. Κα πρ ν µω π α τ τ Συνόδου, πω ποδείξαµε, ο γιοι δ ν χουν καµµία κοινωνία µ το α ρετικού Μονοθελ τε. Θ ταν ξάλλου παράλογο ν γωνίζονται ν συγκληθο ν Σύνοδοι κα ταυτόχρονα ν χουν κοινωνία µ α το πο γωνίζονται ν καταδικάσουν. Μ α το δηλ. ο πο οι το δίωκαν, κα ξαιτία το διωγµο γιναν φυγάδε στ ν Α γυπτο! φο, λοιπόν, τσι χει στορική λήθεια, νατρέπονται καί τ α ολα πιχειρήµατα τ Μον Γρηγορίου, πο θέλαν το γίου κοινωνικο πρ το α ρετικο Μονοθελ τε! τσι ξηγε ται κα προσπάθεια, πάσ θυσί, ν διαβάλουν τ ν ξιοπιστία α τ ν πο τόλµησαν ν τού λέγξουν, παρουσιάζοντά του ψευδόµενου!... Λέγοντα τι κε νοι πού τού λεγχαν καί ξακολουθο ν νά τού λέγχουν γιά τήν κοινωνία του µέ τόν Ο κουµενισµό κηρύσσουν τάχα κακοδοξίε κα γυµν τ κεφαλ α ρεσιν! κόµη κα µ διαστροφ το βίου τ ν µεγάλων µολογητ ν γίων! Συνέχεια τ ναιρέσεω τ ν κατηγορι ν κατά τ ν ρθοδόξων τ ν Γρηγοριατ ν µοναχ ν γραφαν πίση ο Γρηγοριάτε, θέλοντα νά παρουσιάσουν τί σηµερινέ προδοσίε τ πίστεω κανονικά γκλήµατα καί χι α ρεση: "Γι σου παρανοµο ν ναντι τ ν ερ ν κανόνων. ντιµετώπιση α τ ν πο παραβαίνουν (περισσότερο λιγότερο τού ερο κανόνε, χωρ ν θίγουν τ δόγµατα, ε ναι τελείω διαφορετικ. Ο κανόνε ΙΓ, Ι κα ΙΕ τ ΑΒ συνόδου, ( π γίου Φωτίου), παγορεύουν α στηρ τ ν διακοπ τ κκλησιαστικ κοινω-νία µ το πισκόπου, πο πέπεσαν σ ποιοδήποτε " γκληµα", πρ συνοδικ κρίσεω. λλ κα ο σποραδικέ, νεπίσηµε κα νευ ο δεµι συνοδικ ναγνωρίσεω κακόδοξε δηλώσει, συµφωνίε θεωρίε µεµονωµένων Ο κουµενιστ ν δ ν συνιστο ν σ καµµία περίπτωση πίσηµη διακήρυξη α ρέσεω." Σ,τι φορ παραβάσει ερ ν Κανόνων, (κανονικά γκλήµατα), κα µε δ ν διαφωνο µε, τ ξεκαθαρίσαµε, ταν ναφέραµε τ ν διδασκαλία τ ν γίων Πατέρων κατ τ ν ρµηνεία το ΙΕ τ ΑΒ Συνόδου. ταν µω γίνονται συνεχ ο νιτικά συλλείτουργα µέ τού καταδικασµένου τεροδόξου, Λατίνου, Μονοφυσίτε καί Προτεστάντε, ταν πογράφονται πίσηµε καί πανηγυρικέ κοιν δηλώσει καί συµφωνίε µ το Λατίνου κα το Μονοφυσίτε πό λόκληρε τοπικέ κκλησίε, ταν µυστηριακή διακοινωνία, τό κοινό Ποτήριο, ο κοινέ κκλησιαστικέ κολουθίε κάθε ε δου, ο κοινοί γάµοι, ο βαπτίσει καί ο κηδε ε, µ το α ρετικο τεροδόξου χουν γίνει καθηµεριν πρακτική, ταν τό Πατριαρχε ο ντιοχεία, µέ τό πο ο κοινωνο ν λοι ο πεπτωκότε ρθόδοξοι Ο κουµενιστέ, χει πισήµω νωθε µέ τού Μονοφυσίτε, λλά καί κυρίω ταν γίνονται συµπροσευχέ κόµη καί µέ τού λλοθρήσκου, τότε τ κινδυνευόµενον καί τό µολυνόµενον ε ναι Πίστι στόν Χριστόν. Τότε φυσικά δ ν πρόκειται γι κανονικά γκλήµατα, πω α θαιρέτω τ χαρακτήριζε ερά Μονή Γρηγορίου, λλά πρόκειται γιά διδασκαλία καί ργα τ ν νεκροποι ν α ρέσεων, τ ν Λατίνων, τ ν Μονοφυσιτ ν καί το Ο κουµενισµο, µέ τού ποίου κοινωνο ν συνεχ, µέσω καί µµέσω διά το Πατριαρχείου ντιοχεία. Καί τήν κοινωνία τ ν σεσηπότων καί τ ν νεκροποιουµένων µελ ν φείλουµε νά φεύγουµε, γιά νά σωθο µε πρώτα µε καί νά σώσουµε τήν κκλησία πό τό σχίσµα, τήν α ρεση καί τόν περχόµενο γιά τά µέλη τ κκλησία πνευµατικό θάνατο, µένοντε µε γιε καί ζ ντε, ναπνέοντε καί τρεφόµενοι πό τό 16

17 Πανάγιο Πνε µα στά µόλυντα πό τήν α ρεση θυσιαστήριά µα, µή σηπόµενοι καί συναποθνήσκοντε πό τήν κοινωνία µέ τά µεµολυσµένα, σεσηπότα καί θνήσκοντα µέλη, τού α ρετικού πεπτωκότε περί τήν Πίστιν πρώην ρθοδόξου. γκλήµατα ε ναι ο προσωπικ µαρτίε, (π.χ. θικ πτώσει, εροσυλε ε καί διοικητικέ τασθαλίε ) τ ν ποιµένων, πω ρµηνεύουν ο διδάσκαλοι τ κκλησία, κα χι µυστηριακή, συµπροσευχητική διακοινωνία µ το α ρετικού καί ναγνώριση πανάρχαιων α ρετικ ν π λε σχεδ ν τ τοπικ κκλησίε, πω συνέβη µ τ κείµενα το Μπαλαµάντ κα το Σαµεπεζύ. ν προκειµέν πρόκειται γι πίσηµε συµφωνίε, πο τ συµφωνηθέντα φαρµόζονται κτοτε στ ν πράξη µ τ ν καθηµεριν διακοινωνία τ ν καλουµένων κόµη " ρθοδόξων", λλά α ρετικ ν κατ' λήθεια, Νεοηµερολογιτ ν, µετ τ ν Μονοφυσιτ ν, τ ν Παπικ ν καί τ ν Προτεσταντ ν. 4. Ο κουµενισµό Α ρεση ε ναι "τ ν τινι παρεκκλίναι τ ν κειµένων µ ν δογµάτων, περ τ ρθ πίστεω " κατ τ ν Μ. Βασίλειον. 37 κηρυσσόµενο Ο κουµενισµ ε ναι µεγίστη α ρεσι, πειδή µέ τήν α ρεση α τή νατρέπεται Πίστι στ ν Μίαν γίαν Καθολικ ν κα ποστολικ ν κκλησίαν. Α τ δ ν κήρυξαν µέ λόγου καί µέ ργα ο ποστάτε θηναγόρα, ηµήτριο κα Βαρθολοµα ο πανειληµµένω καί συστηµατικά κα χι σποραδικά, πω συσκοτίζαν τ ν λήθεια ο Γρηγοριάτε µέ παλαιότερα κείµενά του ; Κατ πόσον ε ναι σποραδικ κα νευ ο δεµι σηµασία ο πίσηµε δηλώσει, τά ο νιτικά συλλείτουργα καί ο πανθρησκειακέ συµπροσευχέ λων τ ν πατριαρχικ ν, ποδεικνύεται π τ στοιχε α πο παρατίθενται συνεχ τά τελευτα α χρόνια στού " γίου Κολλυβάδε ". ν ε ναι δυνατ ν ν συµπροσεύχεται κ. Βαρθολοµα ο χι µόνον µ τεροδόξου α ρετικο λλ κα τεροθρήσκου, κα ν µ λένε ο Γρηγοριάτε τι µε φεύγουµε π τ ν... " κκλησία"(!) ταν διακόπτουµε τ ν κοινωνία τ ν πρωταρχ ν τ α ρέσεω κα κείνων πο ε ναι κοινωνικο πρ α το. 38 ν λέγει κα γιο Θεόδωρο Στουδίτη τι χθροί του Θεο δ ν ε ναι µόνον ο α ρετικο λλ κα σοι κοινωνο ν µ α τού, ναφερόµενο στ σχετικ διδασκαλία το γίου ωάννου το Χρυσοστόµου; Ε ναι φορέα τ ποστολικ Παραδόσεω κ. Βαρθολοµα ο, ταν συµπροσεύχεται κα µετ ερει ν το Σαταν, παστορισσ ν προτεσταντρι ν στήν µερική καί στ ν Καµπέρα τ Α στραλία, στ ν σίζη καί τελευταία µέ λον τό συνονθύλευµα το Σαταν µπροστά στού α ωνίου πάγου τ Γροιλανδία καί στήν Συναγωγή τ ν βραίων µέ τόν ρχιραβ νο στήν Νέα όρκη; κφράζει τ ν ρθόδοξον κκλησίαν, ταν µεταδίδει τ µυστήριά του στο κατολύκου στ ν Ραβέννα; Ε ναι ρθόδοξο πατριάρχη κ. Βαρθολοµα ο µετ το νεκρο καί σωµατικά Χριστοδούλου κα το Μελετίου Καλαµαρ, ταν συµµετε χαν στ ν δαιµονολατρεία τ Καµπέρα στ πανδαιµονιακ κδηλώσει µ κοιν λατρεία κα συµπροσευχ µ Μωαµεθανού, Βουδιστέ, βραίου κα λο τ ν συρφετό το Πονηρο, το Παγκοσµίου Συµβουλίου τ ν κκλησι ν; 37 Καί κατά τού Γρηγοριάτε! νθ. νωτ. "Ο κκλησιολογικέ κακοδοξίε... " σελ σελ. 14 π. κα κυρίω σελ. 15 στ " ντιπατερικ στάση το Ζηλωτικο Παλαιοηµερολογιτισµο ", γιον ρο

18 5. Ο χειροτονίε τ ν ρθοδόξων γιο Φιλάρετο, Μητροπολίτη τ ν Ρώσσων τ ιασπορ, πού πρ το ναθεµάτισε τόν Ο κουµενισµό παγκοσµίω τό 1983 στό Μόντρεαλ το Καναδ Μία πό τί βασικέ κατηγορίε, πού µ πευθύνουν ο Νεοηµερολογίτε σέ µελέτε µα πού γράψαµε παλαιότερα 39 ε ναι, τι λκουµε τήν διαδοχή καί τήν ερωσύνη µα πό τού Ρώσσου τ ιασπορ, καί συγκεκριµένα πό τήν Σύνοδο το Μακαριστο Πρωθιεράρχου Μητροπολίτου γίου Φιλαρέτου. Μ κατηγορο ν, λοιπόν, τι πήραµε τήν ερωσύνη πό τού Ρώσσου 40, πού τότε σαν κοινωνικοί µέ τού Νεοηµερολογίτε - Ο κουµενιστέ καί ποµένω τι δέν διαφέρουµε τάχα πό α τού καί δέν θά πρεπε νά διακόψουµε τήν κοινωνία µα µέ τά κακόδοξα Ρωαµαίικα Πατριαρχε α καί δίω τ Κωνσταντινουπόλεω καί τήν ρχιεπισκοπή τ λλάδο, 41 παρά τό γεγονό τι κ. Βαρθολοµα ο καί ο πίσκοποι τ Νέα κκλησία ε ναι Λατινόφρονε 42 καί Ο κουµενιστέ καί συµπροσεύχονται µέ λο τό συνονθύλευµα το Σαταν, ντα µάλιστα µέλη το σαντανικο Παγκοσµίου Συµβουλίου τ ν " κκλησι ν"! 39 Βλ. τεύχη 28 καί 29 το µετέρου περιοδικο " γιοι Κολλυβάδε ". 40 Βλ. παλαιότερο τε χο τ ν " γίων Κολλυβάδων", Φθινόπωρο Καί µέ λου σοι ε ναι κοινωνικοί πρό α τού. Τό Ο κουµενιστικό, βέβαια, πατριαρχε ο τ Κωνσταντινουπόλεω καί τυµπανια ο Χριστόδουλο πρωτοστάτησαν στήν α ρεση το Ο κου- µενισµο. 42 Καί τέω Νεοηµερολογίτη, νεκρό και σωµατικά πλέον, ρχιεπίσκοτο Χριστόδουλο. Α τό στόσο γινόταν πάντα στήν κκλησία το Χριστο µα, ταν ρχιζε νά κηρύσσεται α ρεση. Στήν ρχή α ρεση κηρυσσόταν πό λίγου, καί ν πεκτεινόταν, στήν συνέχεια, µέσα πό τήν κκλησία, πού βρισκόταν µέχρι κείνη τήν στιγµή σέ κοινωνία καί µέ τού κηρύσσοντε α ρετικά, ρχιζε ντίδραση. Α τή ε ναι ναµφισβήτητη στορική πραγµατικότητα. γώνα ρχίζει στήν ρχή µέ λεγχο καί µέ διαµαρτυρίε, καί στήν συνέχεια, κτεινοµένη τ α ρέσεω, καί µµενόντων τ ν πισκόπων στί κηρυσόµενε α ρέσει, στήν κοινωνία µέ καταδικασµένου α ρετικού, µέ τόν µοναδικό προτεινόµενο πό τού Πατέρε καί τήν ερά µα Παράδοση δρόµο, τήν ποτείχιση πό τού κακοδόξου καί πό λου πού ε ναι κοινωνικοί πρό α τού. Ε ναι παράλογα καί κτό πάση πραγµατικότητο, σα σχυρίζονται ο πατέρε τ Μον Γρηγορίου, τι δηλ. ν ο Ο κουενιστέ καί Νεοηµερολογίτε, πατριάριάρχε, ρχιερε καί ερε ε ναι α ρετικοί ντω, πω τού ποκαλύπτουµε µε τι ε ναι, τότε θά χανόταν, (α τόµατα καί µέσω!), ερωσύνη πό λη τήν κκλησία καί δέν θά π ρχαν µυστήρια! 43 Πάντοτε ο ρθόδοξοι στήν στορία τ κκλησία µα ναζητο σαν λλου ρθοδόξου, πού διακρατο σαν τήν παξ το γίοι παραδοθε σαν Πίστιν στά πέρατα τ Ο κουµένη, µέ τού ποίου κοινωνο σαν καί πό τού ποίου παιρναν τήν ποστολική ιαδοχή. ποστολική ιαδοχή σώζεται µέσα στήν κκλησία. Μέσα πό τήν κκλησία καί πό κείνου πού διακράτησαν τό ορτολόγιο τ ν Πατέρων µα, πού κράτησαν α στηρή γραµµή καί λεγξαν τήν α ρεση, καί στήν συνέχεια διέκοψαν τήν κοινωνία µέ τού α ρετικού, ( πω συνέβη µέ τήν Σύνοδο τ ν Ρώσσων τ ιασπορ, τά χρόνια τ ν µεγάλων γετ ν τ κκλησία α τ, τ ν 43 ηλ. θέλουν νά µ πο ν τι δέν ε ναι α ρετικοί! πω χουµε ποδείξει καί στό παρελθόν καί µέ τό παρόν ρθρο νασκευάζουµε τί πλανεµένε πόψει τ ν Νεοηµερολογιτ ν, Νεοηµερολογιτισµό - Ο κουµενισµό ε ναι α ρεση, καί σοι ν γνώσει κολουθο ν Νεοηµερολογίτε - Ο κουµενιστέ ποιµένε πόκεινται στό διο κρ µα µέ α τού καί ναθεµατίζονται πό τήν κκλησία. 18