ΑΠ 391/2015 Περίληψη Κήρυξη ενοχής από τον ίδιο τον Άρειο Πάγο για απόπειρα προώθησης στην Ελληνική Επικράτεια υπηκόων τρίτων χωρών που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο Ελληνικό έδαφος κατά συρροή και κατά συναυτουργία, η οποία χαρακτηρίστηκε κατ εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του Νόμου από το δικαστήριο της ουσίας ως τετελεσμένη. Αριθμός 391/2015 ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ Ε` ΠΟΙΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Βιολέττα Κυτέα Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Αγγελική Αλειφεροπούλου, Αριστείδη Πελεκάνο, Δημήτριος Χονδρογιάννη και Αρτεμισία Παναγιώτου - Εισηγήτρια, (κωλυομένης της Αρεοπαγίτου Αικατερίνης Βασιλακοπούλου - Κατσαβριά), Αρεοπαγίτες. Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 13 Μαρτίου 2015, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Χαράλαμπου Βουρλιώτη (γιατί κωλύεται η Εισαγγελέας) και του Γραμματέως Χρήστου Πήτα, για να δικάσει την αίτηση των αναιρεσειόντων - κατηγορουμένων: 1) Β. Α. του Θ., κατοίκου..., που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Εμμανουήλ Παπαδάκη και 2) Π. Ι. του Σ., κατοίκου..., που δεν παρέστη, για αναίρεση της υπ` αριθ. 317/2014 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Θράκης. Το Τριμελές Εφετείο Θράκης με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ` αυτή, και οι αναιρεσείοντες - κατηγορούμενοι ζητούν την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 3 Οκτωβρίου 2014 αίτησή τους αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1010/2014. Αφού άκουσε Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του παραστάντος αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε ως προς τον παραστάντα αναιρεσείοντα να απορριφθεί η αίτηση αναίρεσης και ως προς την απούσα αναιρεσείουσα να απορριφθεί ως ανυποστήρικτη. ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ Κατά το άρθρο 513 παρ. 1 εδ. γ` ΚΠΔ, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κλητεύει τον αναιρεσείοντα και τους λοιπούς διαδίκους στο ακροατήριο του δικαστηρίου του Αρείου Πάγου. Η κλήση αυτή γίνεται με επίδοση σύμφωνα με τα άρθρα 155-161 και μέσα στην προθεσμία του άρθρου 166 ΚΠΔ. Κατά το άρθρο 514 εδ. α` του ίδιου Κώδικα, εάν ο αιτών την αναίρεση δεν εμφανισθεί, η αίτηση του απορρίπτεται.
Στην προκειμένη περίπτωση, η κρινόμενη από 3-10-2014 και με αριθμ. πρωτ. Επιδόσεως στην Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου 6511/7-10-14 κοινή αίτηση, των Β. Α. και Π. Ι. για αναίρεση της υπ`αριθμ. 317/2014 καταδικαστικής απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θράκης, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα. Επομένως, όσον αφορά τον παριστάμενο πρώτο αναιρεσείοντα Β. Α., είναι παραδεκτή και πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω. Οσον αφορά όμως τη δεύτερη αναιρεσείουσα Π. Ι., όπως προκύπτει από το υπό ημερομηνία 26-11-2014 αποδεικτικό επιδόσεως του Επιμελητή της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Ροδόπης Νικολάου Ιντζόγλου, αυτή κλητεύθηκε από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου νόμιμα και εμπρόθεσμα, κατά τη διάταξη του άρθρου 155 παρ. 1 εδ. β` ΚΠΔ, για να εμφανισθεί στη συνεδρίαση που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης αυτής, πλην όμως δεν εμφανίσθηκε κατ` αυτήν και την εκφώνηση της υποθέσεως ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου. Κατά συνέπεια, η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως πρέπει, ως προς αυτήν, να απορριφθεί και να της επιβληθούν τα έξοδα (άρθρο 583 παρ. 1 ΚΠΔ), Κατά το άρθρο 42 παρ. 1 ΠΚ "όποιος έχοντας αποφασίσει να εκτελέσει κακούργημα ή πλημμέλημα, επιχειρεί πράξη που περιέχει τουλάχιστον αρχή εκτέλεσης, τιμωρείται, αν το κακούργημα ή πλημμέλημα δεν ολοκληρώθηκε με ποινή ελλατωμένη (άρθρο 83)". Από την διάταξη αυτή προκύπτει ότι, για την νομοτυπική μορφή της απόπειρας, απαιτείται πράξη επιχειρούμενη με δόλο τελέσεως ορισμένου αδικήματος που περιέχει τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως. Υπάγεται δε σ` αυτήν οποιαδήποτε ενέργεια του δράστη, με την οποία αρχίζει να πραγματώνεται η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και η οποία, εάν δεν ήθελε εξ οιουδήποτε λόγου ανακοπεί, άγει οπωσδήποτε στην πραγμάτωση αυτής ή τελεί προς αυτήν σε τέτοια αναγκαία και άμεση σχέση συνάφειας, ώστε κατά την κοινή αντίληψη να θεωρείται ως τμήμα αυτής. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 88 παρ. 1 περ. α` του Ν. 3386/2005, ως ίσχυε πριν από την αντικατάσταση της με το άρθρο 48 παρ. 4 του Ν. 3772 της 8/10-7-2009, " 1. Πλοίαρχοι...ή... και οδηγοί κάθε είδους μεταφορικού μέσου που μεταφέρουν από το εξωτερικό στην Ελλάδα υπηκόους τρίτων χωρών, που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος ή στους οποίους έχει απαγορευθεί η είσοδος για οποιαδήποτε αιτία, καθώς και αυτοί που τους προωθούν από τα σημεία εισόδου, τα εξωτερικά ή εσωτερικά σύνορα, στην Ελληνική Επικράτεια και αντίστροφα προς το έδαφος κράτους μέλους της Ε.Ε. ή τρίτης χώρας, ή διευκολύνουν τη μεταφορά ή προώθηση τους ή εξασφαλίζουν σε αυτούς κατάλυμα για απόκρυψη, τιμωρούνται: α) με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους και χρηματική ποινή πέντε χιλιάδων (5.000) έως είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ για κάθε μεταφερόμενο πρόσωπο...". Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι θεσμοθετείται ποινικό αδίκημα υπαλλακτικώς μικτό, το οποίο πραγματώνεται, κατά την αντικειμενική του υπόσταση, με καθένα από τους ανωτέρω τρόπους από τα πρόσωπα που αποδέχονται να μεταφέρουν στην Ελλάδα αλλοδαπούς, οι οποίοι δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στην χώρα, ή τους προωθούν στο εσωτερικό της χώρας ή διευκολύνουν τη μεταφορά ή προώθηση τους ή εξασφαλίζουν σε αυτούς κατάλυμα για απόκρυψη, γνωρίζοντας την αυθαίρετη είσοδο τους ως λαθρομεταναστών, ενώ για την κατάφαση της υποκειμενικής του υπόστασης
απαιτείται δόλος είτε άμεσος είτε ενδεχόμενος. Τέλος, κατά το άρθρο 45 του ΠΚ, "αν δύο ή περισσότεροι τέλεσαν από κοινού αξιόποινη πράξη, καθένας τους τιμωρείται ως αυτουργός της πράξης". Από τη διάταξη αυτή συνάγεται ότι για την ύπαρξη συναυτουργίας απαιτείται κοινός δόλος των προσώπων που συμπράττουν και αυτοπρόσωπη και άμεση σύμπραξή τους, η οποία μπορεί να είναι ταυτόχρονη ή διαδοχική κατά την ενέργεια από τον καθένα των επί μέρους πράξεων, οι οποίες άμεσα συντελούν στην ολοκλήρωση του εγκληματικού αποτελέσματος. Συνίσταται δε ο κοινός δόλος στη συναπόφαση που έλαβαν είτε πριν από την πράξη τους είτε κατά την τέλεση της, ώστε ο καθένας τους να θέλει ή να αποδέχεται την τέλεση της και να γνωρίζει ότι ο άλλος απ`αυτούς ενεργεί με δόλο τέλεσης της και θέλει ή αποδέχεται να ενώσει τη δράση του με τη δράση του άλλου. Εξάλλου, κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε` ΚΠΔ, λόγο αναιρέσεως της αποφάσεως συνιστά και η εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία ουσιαστικής ποινικής διατάξεως. Εσφαλμένη ερμηνεία υπάρχει όταν το δικαστήριο αποδίδει στο νόμο διαφορετική έννοια από εκείνη που πραγματικά έχει και εσφαλμένη είναι η εφαρμογή αυτού, όταν το δικαστήριο δεν υπήγαγε ορθώς τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία δέχτηκε ότι προέκυψαν, στην αληθή έννοια του αλλά και όταν η σχετική διάταξη παρεβιάσθηκε εκ πλαγίου, διότι έχουν εμφιλοχωρήσει στο πόρισμα της αποφάσεως ασάφειες, αντιφάσεις ή λογικά κενά, με αποτέλεσμα να καθίσταται ανέφικτος ο έλεγχος από τον Άρειο Πάγο της ορθής ή μη εφαρμογής του νόμου, οπότε η απόφαση στερείται νομίμου βάσεως. Τέλος, κατά το άρθρο 518 παρ. 1 ΚΠΔ ο Άρειος Πάγος αναιρώντας την απόφαση για εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως, δεν παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση, αλλά εφαρμόζει τη σωστή ποινική διάταξη, σύμφωνα με τα δεκτά γενόμενα πραγματικά περιστατικά από το δικαστήριο της ουσίας. Αν το δικαστήριο είχε μόνο εσφαλμένως χαρακτηρίσει την πράξη, ο Αρειος Πάγος αποδίδει τον ορθό νομικό χαρακτηρισμό και κηρύσσει ένοχο τον κατηγορούμενο, χωρίς όμως να επιβάλλει την προσήκουσα ποινή, οσάκις η ποινή δεν είναι επακριβώς ορισμένη από τον νόμο, αφού ως προς την επιμέτρηση, ο δικαστής κινείται ελευθέρως εντός των προσδιορισμένων πλαισίων ανωτάτου και κατωτάτου ορίου, γι αυτό παραπέμπει την υπόθεση για την επιμέτρηση της ποινής στο αρμόδιο δικαστήριο. Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη υπ` αριθμ. 317/2014 απόφαση, το Τριμελές Εφετείο Θράκης, που την εξέδωσε σε δεύτερο βαθμό, δέχθηκε ανελέγκτως στο σκεπτικό του, μετά από εκτίμηση των αναφερομένων κατ` είδος αποδεικτικών μέσων, ότι αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: "οι κατηγορούμενοι, στις 12-4-2007 μετέβησαν με μισθωμένο Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, εργοστασίου κατασκευής TOYOTA, από την Κομοτηνή όπου κατοικούν, στην περιοχή της..., και συγκεκριμένα, σε δασώδη περιοχή όπου κρυβόταν 22 λαθρομετανάστες. Το ανωτέρω όχημα οδηγούσε η κατηγορουμένη, στην προσπάθεια της όμως να εισέλθει από την Ε.Ο. σε χωματόδρομο για να προσεγγίσει τους λαθρομετανάστες, το όχημα ανατράπηκε σε παραπλήσιο χαντάκι. Οι κατηγορούμενοι απομακρύνθηκαν από την περιοχή, αφού πρώτα
κάποιος οδηγός φορτηγού τους βοήθησε να ρυμουλκήσουν το αυτοκίνητο. Στις 14-4-2007 και ώρα 23.00 οι κατηγορούμενοι μετέβησαν και πάλι στην άνω περιοχή (42 χλμ. της Ε.Ο. Αλεξανδρούπολης - Ορεστιάδας), οδηγώντας ο πρώτος ένα Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο εργοστασίου κατασκευής VW τύπου JETTA, με αριθμό κυκλοφορίας..., ιδιοκτησίας του C. S. του M., και η δεύτερη το υπ` αριθμ. κυκλοφορίας... αυτοκίνητο εργοστασίου κατασκευής HYUNDAI, τύπου ATOS PRIME, ιδιοκτησίας της. Εισήλθαν από την Ε.Ο. στο χωματόδρομο, πρώτη η κατηγορουμένη και δεύτερος ο κατηγορούμενος, ακινητοποίησαν τα οχήματα τους πλησίον των δένδρων όπου κρυβόταν οι λαθρομετανάστες και ακολούθως, αφού επιβίβασαν μαζί, στο οδηγούμενο από τον πρώτο κατηγορούμενο όχημα τους αναφερόμενους στο διατακτικό επτά (7) λαθρομετανάστες, και στο αυτοκίνητο της δεύτερης από αυτούς τους αναφερόμενους στο διατακτικό έξι (6) λαθρομετανάστες, ήτοι αλλοδαπούς, υπηκόους τρίτων χωρών, οι οποίοι στερούνταν ταξιδιωτικών εγγράφων και δεν είχαν δικαίωμα εισόδου στη Χώρα, τους μετέφεραν και τους προώθησαν στο εσωτερικό της χώρας με προορισμό την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Τους ανωτέρω δεκατρείς (13) αλλοδαπούς μετέφεραν, μεταξύ άλλων, στην Ελλάδα με πλωτό μέσο (πλαστική βάρκα) από άγνωστο σημείο του ποταμού Έβρου δύο Τούρκοι αγνώστων στοιχείων, και τους οδήγησαν πεζή στο προκαθορισμένο σημείο συνάντησης (περιοχή Ταύρης, στο ύψος του 42ου χλμ. της Ε.Ο. Αλεξανδρούπολης - Ορεστιάδας), από όπου τους παρέλαβαν οι κατηγορούμενοι, που ενεργούσαν βάσει οργανωμένου σχεδίου και κατόπιν προσυνεννόησης, τόσο μεταξύ τους, όσο και με άγνωστους συνεργούς τους. Οι κατηγορούμενοι και οι 13 αλλοδαποί που είχαν εισέλθει παράνομα στη χώρα, συνελήφθησαν στον άνω τόπο από συνοριακούς φρουρούς του Τ.Σ. Φ. Φερών, οι οποίοι τους παρακολουθούσαν από τη στιγμή της άφιξης των τελευταίων στη χώρα. Ο ισχυρισμός των κατηγορουμένων ότι η δεύτερη από αυτούς δεν γνώριζε τίποτε, και ότι στο σημείο εκείνο βρέθηκε ακολουθώντας κρυφά το σύντροφο της για λόγους ζηλοτυπίας, αποδείχθηκε αβάσιμος, δεν δικαιολογεί δε το (ομολογημένο) γεγονός ότι μόλις πριν από δύο ημέρες, η κατηγορουμένη μετέβη και πάλι στον ίδιο τόπο, μαζί με το σύντροφο της, οδηγώντας ένα μισθωμένο αυτοκίνητο. Επομένως, οι κατηγορούμενοι πρέπει να κηρυχθούν ένοχοι, όπως και πρωτοδίκως...". Ακολούθως, το Δικαστήριο κήρυξε ένοχο τον αναιρεσείοντα τετελεσμένης, από κοινού με τη συγκατηγορουμένη του Π. Ι., προώθησης στην Ελληνική Επικράτεια υπηκόων τρίτων χωρών που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο Ελληνικό έδαφος κατά συρροή και συγκεκριμένα δέκα τριών (13) λαθρομεταναστών και, αφού αναγνώρισε στο πρόσωπο του τη συνδρομή των ελαφρυντικών περιστάσεων του άρθρου 84 παρ. 2 ε` ΠΚ, του επέβαλε συνολική ποινή φυλακίσεως σαράντα τεσσάρων (44) μηνών, μετατραπείσα προς πέντε (5) ευρώ ημερησίως. Με βάση όμως τις ανωτέρω παραδοχές της προσβαλλομένης, εσφαλμένα χαρακτηρίστηκε η πράξη ως τετελεσμένη, αφού δεν είχε πραγματωθεί κατά την αντικειμενική της υπόσταση, δεδομένου ότι η σύλληψη του ήδη αναιρεσείοντα και της συγκατηγορουμένης του Π. Ι. έλαβε χώρα ακριβώς στο σημείο παραλαβής των λαθρομεταναστών και ταυτόχρανα με την επιβίβαση τους στα αναφερόμενα στο σκεπτικό, ακινητοποιημένα στο 42 χλμ της Ε.Ο Αλεξανδρούπολης - Ορεστιάδας,
ΙΧΕ αυτοκίνητα, η δε γενόμενη επέμβαση των συνοριακών φρουρών απέτρεψε την απομάκρυνση τους και κατ`επέκταση την προώθηση των επιβαινόντων προς την Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη. Κατ`ορθό επομένως νομικό χαρακτηρισμό υπόκειται απόπειρα προώθησης στην Ελληνική Επικράτεια υπηκόων τρίτων χωρών που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο Ελληνικό έδαφος κατά συρροή και κατά συναυτουργία, καθόσον, σύμφωνα με τα δεκτά γενόμενα από το Δικαστήριο της ουσίας πραγματικά περιστατικά ότι ο αναιρεσείων και η ανωτέρω συγκατηγορουμένη του Π. Ι. "...ενεργούσαν...κατόπιν προσυνεννόησης τόσο μεταξύ τους όσο και με άγνωστους συνεργούς τους...", μετέβησαν μαζί στον τόπο παραλαβής των λαθρομεταναστών δύο φορές (στις 12 και 14-4-07) και "...επιβίβασαν μαζί στο οδηγούμενο από τον πρώτο κατηγορούμενο όχημα τους αναφερόμενους στο διατακτικό επτά (7) λαθρομετανάστες, και στο αυτοκίνητο της δεύτερης από αυτούς τους αναφερόμενους στο διατακτικό έξι (6) λαθρομετανάστες...", προκύπτει αναμφισβήτητα κοινός δόλος και δράση αυτών κατά την προεκτεθείσα στη μείζονα σκέψη έννοια, το γεγονός δε ότι στο αυτοκίνητο του αναιρεσείοντα επιβιβάστηκαν επτά (7) λαθρομετανάστεςενώ στο αυτοκίνητο της συγκατηγορουμένης του έξι (6), ουδόλως αναιρεί το ότι έδρασαν ως συναυτουργοί, ως αβάσιμα υποστηρίζει ο αναιρεσείων. Κατ`ακολουθία, πρέπει να γίνει δεκτός ο σχετικός από το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. Ε` ΚΠΔ λόγος αναιρέσεως ως κατ`ουσίαν βάσιμος. Συνακόλουθα, παρελκούσης της έρευνας των λοιπών λόγων αυτής, πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 518 παρ. 1 ΚΠΔ, να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, εφαρμοζομένου δε ορθά του νόμου από το παρόν Δικαστήριο, με βάση τα πραγματικά περιστατικά που δέχτηκε το Τριμελές Εφετείο Θράκης, τα οποία στοιχειοθετούν την προδιαληφθείσα πράξη, να κηρυχθεί ο αναιρεσείων ένοχος απόπειρας προώθησης στην Ελληνική Επικράτεια υπηκόων τρίτων χωρών που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο Ελληνικό έδαφος κατά συρροή και κατά συναυτουργία, όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό. Το προαναφερθέν επωφελές αποτέλεσμα της αναιρέσεως του ως άνω πρώτου αναιρεσείοντα Β. Α. πρέπει να επεκταθεί, κατ` άρθρο 469 ΚΠΔ, και στην συγκατηγορούμενή του Π. Ι., που καταδικάσθηκε για την ίδια πράξη και της οποίας η αίτηση αναιρέσεως απορρίφθηκε, κατά τα ανωτέρω, ως ανυποστήρικτη, και να αναιρεθεί και ως προς αυτήν η προσβαλλόμενη απόφαση, δεδομένου ότι ο λόγος αναιρέσεως που έγινε δεκτός δεν αρμόζει αποκλειστικά στο πρόσωπο του πρώτου αναιρεσείοντα. Ακολούθως, πρέπει να παραπεμφθεί η υπόθεση στο ίδιο ως άνω δικαστήριο που εξέδωσε την προσβαλλομένη απόφαση, που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές, εκτός εκείνων που δίκασαν προηγουμένως (αρθ. 519 ΚΠΔ), μόνο ως προς την επιμέτρηση της προσήκουσας ποινής στους κατηγορουμένους, λαμβανομένης υπόψη και της αναγνωρισθείσας σ`αυτούς ελαφρυντικής περίστασης του άρθρου 84 παρ. 2 ε` ΠΚ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Απορρίπτει την από 3 Οκτωβρίου 2014 και με αριθμ. πρωτ. 6511/7-10-14 αίτηση της Π. Ι. του Σ., για αναίρεση της υπ`αριθμ. 317/2014 απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θράκης. Καταδικάζει την ανωτέρω αναιρεσείουσα στα δικαστικά έξοδα, εκ διακοσίων πενήντα (250) ευρώ. Αναιρεί την υπ`αριθμ. 317/2014 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Θράκης ως προς τον αναιρεσείοντα Β. Α. του Θεοφύλακτου. Επεκτείνει το αποτέλεσμα της από 3 Οκτωβρίου 2014 και με αριθμ. Πρωτ. Επιδόσεως στην Εισαγγελέα του Α.Π. 6511/7-10-14 αιτήσεως αναιρέσεως του Β. Α. και στην Π. Ι. του Σ.. Κηρύσσει τους κατηγορουμένους 1) Β. Α. του Θ., και 2) Π. Ι. του Σ., ενόχους του ότι : Στο 42 χιλ/τρο της Ε.Ο Αλεξανδρούπολης- Ορεστιάδας, την 14-4-2007, έχοντας συναποφασίσει να εκτελέσουν πλημμέλημα, επιχείρησαν πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως, χωρίς όμως να ολοκληρωθεί και συγκεκριμένα, στον ανωτέρω τόπο και χρόνο, έχοντας ήδη συναποφασίσει να εκτελέσουν την πράξη της προώθησης λαθρομεταναστών στο εσωτερικό της χώρας, επιχείρησαν πράξη που περιείχε τουλάχιστον αρχή εκτελέσεως αυτής και ειδικότερα επιβίβασαν μαζί, με σκοπό να τους προωθήσουν στο εσωτερικό της χώρας με προορισμό την Αθήνα, στο με αριθμό κυκλοφορίας... ΙΧΕ αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας C. S. του M., κατοίκου..., με οδηγό τον πρώτο κατηγορούμενο επτά (7) λαθρομετανάστες και στο με αριθμό κυκλοφορίας... αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της δεύτερης κατηγορουμένης με οδηγό την ίδια, έξι (6) λαθρομετανάστες, υπηκόους τρίτων χωρών που δεν είχαν δικαίωμα εισόδου στη χώρα, γεγονός το οποίο γνώριζαν και τους οποίους διαπεραίωσαν μέσω του ποταμού Έβρου σε ανεξακρίβωτο σημείο της παρέβριας περιοχής με πλαστική βάρκα δύο τούρκοι υπήκοοι α.σ., οι οποίοι τους οδήγησαν πεζή στο προσυμφωνηθέν ανωτέρω σημείο συνάντησης, όπου τους ανέμεναν οι κατηγορούμενοι, πλην όμως η πράξη τους αυτή δεν ολοκληρώθηκε όχι από δική τους θέληση αλλά από λόγους ανεξάρτητους της βουλήσεως τους καθόσον έγιναν αντιληπτοί και συνελήφθησαν στον ως άνω τόπο από συνοριακούς φρουρούς του ΤΣΦ Φερών, οι οποίοι, εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία, τους παρακολουθούσαν από τη στιγμή άφιξης των λαθρομεταναστών στη χώρα. Οι κατά τα ανωτέρω αναφερόμενοι υπήκοοι τρίτων χωρών είναι: 1. A. F. του F. και της S. γεν. 01-01-1975 Ιράκ κατ. ομοίως, άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 2. M. I. του A. και της S. γεν. 01-01-1977 Ιράκ κατ. ομοίως, άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 3. H. K. του M. και της Ρ. γεν. 01-01-1988 Ιράκ κατ. ομοίως άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 4. A. S. του F. και της S. γεν.1-01-1982 Ιράκ κατ. ομοίως άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 5. M. A. του Ζ. και της A. γεν. 01-01- 1988 Ιράκ κατ.ομοίως άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 6. Z. L. του N. και της H. γεν. 01-01- 1982 Ιράκ κατ. ομοίως άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 7. M.T. Α. του M. και της S. γεν. 01-01-1982 Ιράκ κατ.
ομοίως άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 8. G. M. του M. και της A. εν. 01-01-1981 Μαυριτανία κατ. ομοίως άεργος στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 9. M. A. του H. και της A. εν. 01-01-1974 Μαυριτανία κατ. ομοίως άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 10. F. H. του J. και K. γεν. 01-01- 1988 Αφγανιστάν κατ. ομοίως άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 11. A. Y. του M. και της F. γεν. 01-01-1988 Αφγανιστάν κατ. ομοίως άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 12. U. Z. του Α. και F. γεν. 01-01-1988 Αφγανιστάν κατ. ομοίως άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων 13. K. A. του H. και της R. γεν. 01-01- 1988 Αφγανιστάν κατ. ομοίως άεργος, στερούμενος ταξιδιωτικών εγγράφων. Παραπέμπει την υπόθεση στο ίδιο ως άνω Δικαστήριο που εξέδωσε την προαναφερόμενη απόφαση, συγκροτούμενο από άλλους δικαστές, εκτός από εκείνους που δίκασαν προηγουμένως, μόνο για την επιβολή (επιμέτρηση) της προσήκουσας ποινής στους παραπάνω κατηγορουμένους. Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 20 Μαρτίου 2015. Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του στις 3 Απριλίου 2015. Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Ο