ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Το σκίτσο στην σελίδα 8 είναι της Renate Osthoff. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν.2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης Παρισίου, που κυρώθηκε με τον ν.100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν.2121/1993. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ. ΘΕΣΣΑΛONIKH, ΜΑΪΟΣ 2010 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Aριστοτέλους 7, TK 546 24 Tηλ: 2310 277 004 Fax: 2310 284 832 e-mail: ekdosisthermaikos@gmail.com AΘHNA Σταδίου 24, TK 105 64 Tηλ: 210 32 17 917 Fax: 210 32 17 686 e-mail: ekdosisthermaikos@gmail.com ISBN: 978-960-99317-0-0
ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ της Ρούλας Αλαβέρα 09 ΔΩΔΕΚΑ ΧΤΥΠΗΣΑΝ ΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ του Γ. Θέμελη 11 ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ 13 ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΕΙΡΟ ΒΛΕΠΩ ΣΥΧΝΑ 14 ΑΥΤΟΣ Ο ΖΗΤΙΑΝΟΣ 15 ΣΚΙΕΣ 16 ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ 17 Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ 18 ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΡΟΛΟΓΙΑ 19 ΙΔΡΩΣ 20 ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟ ΤΟΠΙΟ 21 ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ 22 ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ 23 ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΣΟΥ 24 ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΟΡΦΗ 25 ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΦΡΑΧΤΗ 26 ΩΡΕΣ 27 ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ 28 ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ 29 ΑΝΑΡΡΩΣΗ 30 ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΣΚΙΑ 31 ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΦΡΟΥΡΟΥ 32 ΤΑ ΡΟΛΟΓΙΑ Μ ΑΝΑΣΤΑΙΝΟΥΝ 33 ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ 34 ΥΠΑΡ 35 ΧΑΡΟΥΜΕΝΕΣ ΦΩΝΕΣ 36 ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΑ ΒΟΥΝΑ 37 ΣΠΗΛΙΕΣ 38 ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΚΑΔΡΑ 39 ΜΟΝΟΤΟΝΑ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΛΑΕΙ 40 ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 41 ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΒΙΟΛΙΑ - Ι 42 ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΒΙΟΛΙΑ - ΙΙ 43 ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 07
ΠΡΟΛΟΓΟΣ της Ρούλας Αλαβέρα ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ Τη Λήδα Βασιλική Θέμελη, έτυχε να τη συναντήσω με την αδελφή της, παιδί ακόμα, όταν μέναμε με τις οικογένειές μας στο κέντρο της πόλης. Ηταν ένα όμορφο κι ευγενικό κορίτσι και καταλάβαινες με την πρώτη ματιά ότι έφερε μέσα της έναν πλούσιο κόσμο, γεμάτο τρυφερότητα, προσήνεια, και ανιδιοτελή προσφορά. Eίχα πάντα την αίσθηση ότι μεγαλώνοντας θα ασχοληθεί με τις Καλές Τέχνες, μουσική ίσως, ζωγραφική, ανθοδετική ίσως Συχνά την χάζευα από το σπίτι να περιποιείται τις τριανταφυλλιές τους, καθώς και τα άλλα, πάντα πολλά και θαρρείς αμάραντα λουλούδια, που διατηρούσε η οικογένειά της στο μπαλκόνι και στην αυλή του σπιτιού. Να τα ποτίζει, να τα κλαδεύει, να χαϊδεύει ακόμα τα φύλλα τους, να τα μιλάει. Ακόμα έχω στη μνήμη αυτό το νεραϊδένιο κορίτσι μέσα στα λουλούδια και κάτι περίεργο, καθώς την κοίταζα από το μπαλκόνι μας θαρρείς ότι τα λουλούδια της και μαζί κι η ίδια σχημάτιζαν μια ορχήστρα που εξέπεμπαν μια μουσική χρωμάτων και ευωδιάς. Το κορίτσι είχε μια σπάνια μαγεία. Με τα χρόνια χαθήκαμε τραβώντας η κάθε μια τον δρόμο της και πολύ αργότερα έμαθα ότι παντρεύτηκε τον αγαπητό Δημήτρη Θέμελη. Το χάρηκα, της πάει, και της πρέπει ένας τέτοιος γάμος, είπα μέσα μου, την είχε εντάξει ο Θεός σε μια ορχήστρα ξέχωρη. Είχε μπεί σε μια θαυμάσια οικογένεια καλλιτεχνών και επιστημόνων, ό,τι της άρμοζε. Ωστόσο έπαθα σόκ όταν έμαθα πριν μερικά χρόνια ότι η Λήδα είχε πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, για να καταλήξει σε ένα πρόωρο τέλος. Παρόλαυτα δεν εξεπλάγην καθόλου όταν ο σύζυγός της, μου έφερε να δω ποιήματά της, τα οποία ποτέ δεν είχε εκδώσει, ποτέ δεν συζητούσε γι αυτά. Και πώς να το έκανε δίπλα της βρισκόταν με τον όγκο του απίστευτου έργου του, ένας Γιώργος Θέμελης. Δεν εξεπλάγην καθόλου κι όταν διαβάζοντάς τα, βρήκα μέσα τους γνήσια ποιητική φλέβα. Πως αλλιώς θα ήταν στ αλήθεια, τη βλέπω πάλι νέο κορίτσι να περιποιείται τον κήπο της και τα λουλούδια της, γεμάτη ζωή και συνάμα τρυφερότητα, μόνο που είχε προστεθεί πλέον ο πόνος. Αβάσταχτος και ατέλειωτος πόνος και προφανώς ένα παράπονο μαζί με αποδοχή της μοίρας. Παρόλαυτα διόλου ψεύτικα και μαλθακά ποιήματα, αποδεικνύοντας ότι ο Πόνος μέσα από ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 09
ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 10 τα ποιητικά της λόγια είναι ένα μεγάλο Π και ένα μεγάλο Ν, η αρχή μια Πύλης Νόησης της αλήθειας της ζωής. Της ζωής της. Διαλέξαμε με τον Δημήτρη Θέμελη ορισμένα από όλα τα σπαρακτικά τραγούδια της Λήδας και με τη βοήθεια του νέου εκδοτικού οίκου της Θεσσαλονίκης: Θερμαϊκός, κάνουμε αυτήν την παρουσίαση, μια συλλογή ποιημάτων απόλυτα σοβαρή και άξια να σταθεί στο χώρο με ό,τι συνιστά τη Λήδα. Και είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σε μια νεράϊδα.
Δώδεκα χτύπησαν οι δείχτες Και τώρα πια ποιός να μιλήση Ποιός να μιλήση ποιος ν ακούση Δώδεκα χτύπησαν οι δείχτες Όλες οι πλάκες κουφαθήκαν Κι απ του φεγγαριού την άλλην όψη Άγγελοι μαύροι κατεβαίνουν Χτυπώντας αναμμένες φτερούγες Τριπλές ματωμένες άγκυρες ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 11 Γ. Θέμελη / Γυμνό παράθυρο/1945
ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ Λατρεύω τη σιωπή όταν κυλάει ανάμεσα στη σιωπή των πραγμάτων. Σφραγισμένο στόμα νεκρού σταματημένο ρολόι αφηρημένο βλέμμα που ονειρεύεται βήματα φαντασμάτων. ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 13 Ένα έρημο σπίτι χωρίς φωτισμένα παράθυρα χωρίς τα γέλια των παιδιών. Πουλιά βαλσαμωμένα με μάτια έκπληκτα και φοβισμένα που στέκονται σιωπηλά μέσα στην ατέλειωτη μοναξιά του. Λατρεύω τη σιωπή όταν κυλάει ανάμεσα στη σιωπή των πραγμάτων.
ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 14 ΤΟ ΙΔΙΟ ΟΝΕΙΡΟ ΒΛΕΠΩ ΣΥΧΝΑ Το ίδιο όνειρο βλέπω συχνά όταν τα ρολόγια σταματάνε ν ακούγονται όταν τα βλέφαρα, βαριά, σφραγίζονται όταν το φως γίνεται σκοτάδι όταν η κουκουβάγια πάει να κουρνιάσει στην κόγχη της ξύλινης σκεπής. Το ίδιο όνειρο βλέπω συχνά τις νύχτες κι είναι ένας λευκός άγγελος, μ ασημένια φτερά που με παίρνει απ το χέρι να με σεργιανίσει ψηλά στα σύννεφα και να με κατεβάσει πάλι κάτω απαλά και τρυφερά να ξανακοιμηθώ.
ΑΥΤΟΣ Ο ΖΗΤΙΑΝΟΣ Αυτός ο ζητιάνος δε μου ζήτησε τίποτα να του δώσω. Στέκεται και με κοιτάζει κατάματα χωρίς ν απλώνει το χέρι χωρίς να παρακαλά. ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 15 Είχε κι αυτός κάποτε ένα όνειρο ένα όνειρο δεμένο με την καρδιά του μα η καρδιά του ράγισε και τ όνειρο λαβώθηκε κι αυτό.
ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 16 ΣΚΙΕΣ Tα λόγια τα τρυφερά που ποτέ δεν ειπώθηκαν έτρεξαν και πνίγηκαν στο ποτάμι. Τα χέρια τα αδέξια που δε με κράτησαν παρέλυσαν. Το ψυχρό βλέμμα που με υποδεχόταν βυθίστηκε στο σκοτάδι. Θαρρείς και σε καταράστηκα περίεργη σκιά ανθρώπου που είχες και δεν είχες αγάπη μέσα σου που υπήρχες χωρίς να υπάρχεις.
ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ Είναι μια σκέψη που πάει κι έρχεται ανήσυχη, ξαναμμένη, ντροπαλή. Φτάνει κοντά σου και σ αγγίζει και ντρέπεται που σ αγγίζει που σ αγκαλιάζει που σε θέλει τόσο από τ απρόσιτα ύψη της, ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 17 βελόνιασμα του απείρου.
ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 18 Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ Τα χρώματα θ αλλάξουν μια μέρα κάτω από το βλέμμα μας. Θα θαμπώσουν θα ξεθωριάσουν και οι σκιές θα γίνουν πιο πυκνές. Τα χέρια μας δε θα μπορούν ν αγκαλιάσουν τα αγαπημένα πρόσωπα ο χρόνος πιά θα κανονίζει τις κινήσεις των μελών μας. Ο χρόνος μια άμορφη μάζα που κατρακυλώντας φθείρεται συμπαρασέρνοντας κι εμάς στον χωρίς τελειωμό κατήγορό της.
ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΡΟΛΟΓΙΑ Τα παλιά ρολόγια είναι όλα σταματημένα σε ώρες διαφορετικές. Μ αρέσει να τα βλέπω μόλις να τ αγγίζω όμως ποτέ δεν τα κουρδίζω. ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 19 Δε θέλω να είμαι εγώ ο βέβηλος που τη σιωπή του χρόνου βάναυσα θα ξυπνήσω.
ΛΗΔΑ - ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΘΕΜΕΛΗ 20 ΙΔΡΩΣ Χοντρές σταγόνες ιδρώτα στο μέτωπό σου γλίστρησαν καθώς οι καμπάνες χτυπούσαν την Ανάσταση κι εσύ ανέβαινες ακόμα το δρόμο του Γολγοθά, ποιά αμαρτία γλιστρούσε στο μέτωπο ακόμα.