Ένας τεμπέλης φιλόσοφος και μια γκρινιάρα σύζυγος Ο τεμπέλης φιλόσοφος επιστρέφει στο σπίτι του μετά από μια χαλαρή μέρα. Όταν μπαίνει στο σαλόνι βρίσκει την γυναίκα του να τον περιμένει θυμωμένη. -Πού ήσουν ρε άχρηστε? Του φώναξε η γυναίκα του. -Τι φωνάζεις αγάπη μου? Εγώ δούλευα σκληρά όλη μέρα για να σ έχω βασίλισσα, και αυτό είναι το ευχαριστώ? -Που δούλευες μωρέ, στο καπηλιό παίζοντας πρέφα με τους φίλους σου? -Για σε παρακαλώ, μη μου μιλάς έτσι. Σεβασμός στον άντρα! Φέρε τώρα λίγο κρασάκι μαζί με καμιά ελιά να σαβουρώσω και γρήγορα! -Δεν έχει ελιές, δεν είχα λεφτά αγοράσω, και το κρασί το ήπιες όλο προχθές Στο συμπόσιο των γενεθλίων σου. -Τέλος πάντων, τι θα φάμε αύριο? -Χόρτα, τι θες να αγοράσω με 500 δραχμές το μήνα? -Πάλι χόρτα? Γιατί δεν τρώμε και λίγο κρεατάκι για αλλαγή? -Κρεατάκι!? Άμα γουστάρεις κρεατάκι να πας να βγάλεις κάνα φράγκο, τώρα με την έκτακτη εισφορά του Γιωργάκη του Μέγα, χόρτα και πολύ σου είναι! Ααχ και μου τα λεγε η μάνουλα μου: μην τον πάρεις, ουρά κάνανε οι πλούσιοι γαμπροί και με παρακαλάγανε, άλλα εγώ πήγα και στραβώθηκα μαζί σου, ενώ τώρα θα μπορούσα να έμενα σε έπαυλη με εκατό υπηρέτες, όχι να τρώω συνεχώς χόρτα μαζί σου σ αυτό το άθλιο δυάρι! -Μην αρχίζεις βραδιάτικα! Τέλος πάντων πού είναι ο μικρός? -Στο Βιλλάτζιον Μέγαρον με τους φίλους του, λέει ότι θέλει καινούργιο άρμα, αλλά όταν θα γυρίσει το ρεμάλι θα του πω τι θα πάρει. Με έχετε τρελάνει εσύ και ο γιός σου εδώ μέσα! -Μην τον αποπαίρνεις μωρέ, της ηλικίας είναι. Κατά τη γνώμη μου μόνο όταν ο άνθρωπος κάνει λάθη μπορεί να ωριμάσει. -Μην μου αρχίζεις τις φιλοσοφίες, γιατί σε βλέπω να αγκαλιάζεις τον καναπέ για κάνα μήνα. -Κοίτα αύριο που έρχεται η μανούλα μου απ το χωριό να φερθείς καλά αλλιώς -Αι στον Αδη και εσύ και η μάνα σου. Σκυλοπρόσωπε, που όταν σε παντρεύτηκα, ούτε δεύτερο χιτώνα δεν είχες να φορέσεις. Θα σε πάω στον Άρειο πάγο και θα σου πάρω μέχρι και την τελευταία δραχμή. Να δούμε μετά αν θα έχεις αιφόνιον 4 και θα φοράς αρμάνια. Αυτό ήταν χωρίζουμε! Έτσι ο τεμπέλης φιλόσοφος εγκατέλειψε τις φιλοσοφίες και για να βγάλει λεφτά, έγινε βουλευτής. Αποστολίδης Αγγελος, 2Δ
Ο ΤΕΜΠΕΛΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ ΚΑΙ Η ΓΚΡΙΝΙΑΡΑ ΣΥΖΥΓΟΣ Μια φόρα και έναν καιρό ήταν ένα ζευγάρι. Ο άντρας ήταν φιλόσοφος και ήταν ένας µεγάλος τεµπέλης. Είχε µια γυναίκα που ήταν εργατική µα ήταν πολύ γκρινιάρα. Έτσι µια µέρα ο άντρας σηκώθηκε από τον βραδινό του ύπνο και άκουσε την γυναίκα του να λέει: «σηκώθηκες αχαΐρευτε.10 είναι η ώρα. Πήγαινε να ψωνίσεις και τίποτα. Πρέπει να µαγειρέψω και εγώ» Έτσι ο άντρας πήγε τρέχοντας στην αγορά. Ψώνισε λίγα πράγµατα και εκεί που πλήρωνε έναν έµπορο είδε έναν άλλο φιλόσοφο. Τον φώναξε και πήγανε µαζί να συζητήσουν για την δουλειά τους.ο τεµπέλης δεν ήθελε να µιλήσει για την δουλεία του επειδή βαριότανε την συζήτηση αυτή και έτσι άρχισαν να µιλάνε για πολίτικα θέµατα. Μετά από πολλές ώρες ο τεµπέλης φιλόσοφος πείνασε και γύρισε σπίτι του µε τα µισά ψώνια. Από την γωνία άκουσε την γυναίκα του να φωνάζει στους δούλους. Μόλις
έφτασε σπίτι πήγε για ύπνο και ξαφνικά ξύπνησε από της φωνές της γυναίκας του που παραπονιότανε για τα ψώνια που έφερε. Μερκούρης Χρήστος 2Γ
Φανή Τσαλίδη Μαρία Κωστούλια Ο τεµπέλης φιλόσοφος και η γκρινιάρα σύζυγος. Ο Αριστοτέλης και η Ευτέρπη είναι παντρεµένοι εδώ και 17 χρόνια. Έχουν τρία παιδιά. ύο γιους, τον Περικλή και τον Λεωνίδα, και µια κόρη, την Υπατία. Ο Αριστοτέλης αποκαλεί τον εαυτό του φιλόσοφο όµως ποτέ δεν κατάφερε να τελειώσει το κείµενό του. Η Ευτέρπη µια ζωή φωνάζει στον άντρα της για την τεµπελιά του.τα γεγονότα διαδραµατίζονται στην Σπάρτη τον 3 ο αιώνα π.χ. Είναι µια κανονική µέρα στο σπίτι της οικογένειας, όταν ΟΑριστοτέλης ξύπνησε για ακόµα µια φορά από τις φωνές της γυναίκας του, που του παραπονιόταν ότι κοιµάται πάρα πολύ. Ως συνήθως δεν είχε κάνει καµία προσπάθεια να τελειώσει το κείµενο του. Σηκώθηκε κακοδιάθετος και κατευθύνθηκε στη κουζίνα για να πάρει το πρωινό του. Την ώρα που κάθισε στο τραπέζι εµφανίστηκε από την πόρτα η εξαγριωµένη σύζυγος του, Ευτέρπη. - Πάλι κάθεσαι βρε τεµπέλη! Πήγαινε να τελειώσεις το κείµενο σου! - Όλο φωνές είσαι πια! Είπαµε θα πάω. Κάτσε να τελειώσω το φαγητό µου. - Απαπάάάάάά, όλο θα πάω και θα πάω λες και τίποτα δεν κάνεις. Απορώ γιατί σε παντρεύτηκα εγώ, εσένα! - Τέλος πάντων, Τι θα φτιάξεις να φάµε το βράδυ; - Κότα, γιατί; - Κότα; ΠΑΛΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ.!;!; Όχι άλλη κότα, βγάλαµε φτερά! - Άκου εκεί. εν φτάνει που σε ταΐζω έχεις και παράπονο! - Καλά βρε γυναίκα, εγώ λεφτά δεν φέρνω στο σπίτι; - ΟΧΙ! - Ο καβγάς σταµάτησε όταν ο Περικλής και ο Λεωνίδας µπήκαν στο σπίτι. - Καλησπέρα µητέρα, καλησπέρα πατέρα, επιστρέψαµε. Είπε ο Περικλής. - Καθίστε παιδιά στο τραπέζι. Υπατία, έλα να φάµε. Είπε η µητέρα. - Τι θα φάµε το βράδυ µητέρα; Ρώτησε ο Λεωνίδας. - Κότα. - Πάλι κότα, προχθές φάγαµε κότα. - Και εγώ αυτό είπα! Είπε ο πατέρας.
Ο Τεµπέλης Φιλόσοφος και η Γκρινιάρα Σύζυγος Ένα πρωινό στην αρχαία Αθήνα ο Φιλόσοφος Αβλέµπτιος έκανε σκέψεις και υπολογισµούς για την κατάσταση της πόλης του και για τις πρέπουσες µελλοντικές του πράξεις. Ξαφνικά µπήκε φουριόζα στο σπίτι η γυναίκα του Εκάβη 1 - εν αντέχω άλλο βρε Αβλέµπτιε!!Κουραζοµαι πολύ µε την κατάσταση µέσα στο σπίτι και µε τα παιδιά.μου είναι αδύνατο να συνεχίσω τη ζωή µου κάτω από αυτές τις συνθήκες!!! -Και τι θέλεις να κάνω εγώ Εκάβη µου; Έχω και εγώ πολλές υποχρεώσεις!! 2 -Όπως, Αβλέµπτιε;Να κάθεσαι όλη µέρα και να αµπελοφιλοσοφείς και να µας δουλεύεις δήθεν σκεπτοµενος!! -Με προσβάλλεις Εκάβη!!! Πως θα σώσω τώρα µε τις γνώσεις µου το λαό της Αθήνας, όταν εσύ γελοιοποιείς την αποστολή µου; 3 -Τι γελοιοποιω την αποστολή σου, που ούτε καν τα ψώνια που πρέπει να φέρεις στο σπίτι δεν κουβαλάς!!έτσι θέλεις να δηµιουργήσεις πρότυπα για τους άλλους άντρες της Αθήνας; -Τα πρότυπα τα δηµιουργούν κυρίως οι µανάδες που πρέπει να ασχολούνται µε την ανατροφή των παιδιών.και εσύ µε την τεµπελιά και την αδιαφορία σου τους δίνεις το χείριστο παράδειγµα.ακόµα χειρότερο παράδειγµα τους δίνεις, αµφισβητώντας τη δουλειά και τη χρησιµότητα ενός φιλοσόφου όπως εγώ 4
Μάρτης µου η θεά Εστία αν θα µπορούσε να υπάρξει αυτό το σπίτι, αν ακολουθούσαµε το δικό σου παράδειγµα!ούτε οι υπηρέτες θα ήξεραν πώς να δουλέψουν, ούτε τα παιδιά θα ήξεραν τι πρέπει να πιστέψουν, ούτε εσύ θα είχες ρούχα να φορέσεις! 5 Μακάρι να είχες δίκιο Εκάβη! υστυχώς όµως δεν έχεις. Γιατί αν είχες, η οικιακή µας οικονοµία δε θα ήταν στα χάλια στα οποία βρίσκεται σήµερα. Ούτε ξέρεις τι πράγµατα παραλαµβάνεις, ούτε ξέρεις τι ξοδεύεις. Στο κάτω κάτω, αν εγώ δεν κάνω καλά τη δουλειά µου, η πόλη µας δεν θα χάσει τίποτα εξαιτίας µου! Αν όµως εσύ δεν κάνεις τη δουλειά σου, το σπίτι µας θα διαλυθεί και τα παιδιά µας θα δυστυχήσουν! 5 Για αυτό και είναι καλό να ασχολείσαι και εσύ περισσότερο µε το σπίτι παρά µε την πόλη!! 6 Και εσύ να µην δυσανασχετείς για τα καθήκοντα σου, αλλά αντιθέτως να χαίρεσαι και να σκέφτεσαι ότι συµβάλεις στην οικογενειακή ζωή!! 6 της Κάτιας Σεφερτζή, 2 Α Οικιακή Οικονοµία
«Ο τεμπέλης φιλόσοφος και η γκρινιάρα σύζυγος» Κάποτε στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα, ζούσε ο Αριστομένης με τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του. Κάθε πρωί ξυπνούσε νωρίς, έτρωγε λίγο ψωμί βουτηγμένο σε κρασί και ξερά σύκα. Μετά έφευγε και πήγαινε στην Αρχαία αγορά. Εκεί συναντούσε και άλλους άντρες και συζητούσαν για τις υποθέσεις της πόλης. Το μεσημέρι επέστρεφε στο σπίτι του. Η γυναίκα του εκτός από τα παιδιά που φρόντιζε, μαγείρευε, κατασκεύαζε τα ρούχα όλης της οικογένειας και επειδή ήταν φτωχοί και δεν είχαν δούλους, φρόντιζε και έναν μικρό κήπο που είχαν και τους προμήθευε με λαχανικά. Κάθε μεσημέρι λοιπόν,περίμενε τον Αριστομένη να της φέρει τα ψώνια. Ο άντρας της όμως τα ξεχνούσε καθώς ήταν απορροφημένος από τις συζητήσεις του στην αγορά. Έτσι η γυναίκα του, του γκρίνιαζε συνεχώς για την ασυνέπειά του. Αυτός για να δικαιολογηθεί της έλεγε πως ήταν φιλόσοφος και όχι δούλος για να φέρνει τα ψώνια στο σπίτι. Όμως δεν μπορούσε να αντέξει και την καθημερινή γκρίνια της. Γι αυτό σκέφτηκε κάτι έξυπνο. Αντί να πηγαίνει στην αγορά διοργάνωνε συμπόσια στο σπίτι του. Καλούσε τους φίλους του για φαγητό και έκαναν συζητήσεις πολιτικές και φιλοσοφικές. Στα συμπόσια όμως απαγορεύονταν να παίρνουν μέρος οι γυναίκες. Έτσι, ενώ η γυναίκα του ήθελε να του γκρινιάξει για τα συμπόσια, δεν μπορούσε γιατί η φιλοξενία είχε σημαντική θέση στην οικογενειακή ζωή. Αναστασία Τριανταφύλλου 2Β