Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΑΝΗΚΕΙ
Σειρά: Ελληνική Λογοτεχνία Συγγραφέας: Αθηνά Μπούτιβα Τίτλος: Η Καρδιά µου σου ανήκει Σελιδοποίηση: Αλίκη Τριανταφυλλίδου Φιλολογική Επιµέλεια: Ανθή Μπίσσα Εκπόνηση Εξωφύλλου: Αρχέτυπο Θεώρηση οκιµίων: Εύη Ζωγράφου. Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, µερική ή περιληπτική, ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχοµένου του βιβλίου µε οποιονδήποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούµενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόµος 2121/1993 και κανόνες του ιεθνούς ικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα. 2015 Αθηνά Μπούτιβα & ΕΚ ΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ Σόλωνος 136, 106 77, Αθήνα Τηλ.: 210 3829339, 210 3803925 Φαξ: 2103829659 e-mail: info@oceanosbooks.gr www.oceanosbooks.gr ISBN 978-618-5104-48-1
Α θ η ν ά Μ π ο ύ τ ι β α ΗΚα ρ δ ι ά Μ ου Σ ου Α νή κ ε ι
Στον πατέρα μου Σε όσους αντελήφθησαν νωρίς τη ματαιότητα των πραγμάτων.
Μ έ ρ ο ς Π ρ ώ τ ο Από το πρωί η Κατερίνα ένιωθε πόνο κάτω χαμηλά στην κοιλιά και είχε καταλάβει πως σήμερα θα γεννούσε το πέμπτο της παιδί. Ήταν Δεκέμβρης του 1970, χιόνιζε από την προηγούμενη μέρα στο ορεινό χωριό των Ιωαννίνων και εκείνη είχε πάει από νωρίς στον στάβλο για να ταΐσει τα ζωντανά. Ο άνδρας της πάλι, ο Κυριάκος, όπως όλα αυτά τα χρόνια του έγγαμου βίου τους, κοντά στα δώδεκα, έτσι και σήμερα ήταν στο καφενείο του χωριού και έπινε. Η Κατερίνα έμεινε ορφανή όταν ήταν δεκαέξι χρονών και μέχρι να δημιουργήσει τη δική της οικογένεια την είχε πάρει στο σπίτι του ο πρώτος ξάδελφος του πατέρα της, ο Παναγιώτης. Η γυναίκα του δεν την ήθελε, τη θεωρούσε βάρος, γι αυτό όσο καιρό έμεινε μαζί τους την έβαζε και έκανε όλες τις δουλειές του σπιτιού. Όταν έπειτα από μερικά χρόνια τη ζήτησε ο Κυριάκος για γυναίκα του τού την έδωσαν αμέσως κάτω από την έντονη επιμονή της θείας της. «Ένας άνδρας της πέφτει, ας τον πάρει να τελειώνουμε με δαύτην. Πόσο καιρό θα τη συντηρούμε;»
Α Θ Η Ν Α Μ Π Ο Υ Τ Ι Β Α Έτσι κι έγινε. Μετά τον γάμο κανένας τους δεν ρώτησε ξανά για την Κατερίνα. Το μόνο που της έδωσαν ήταν ένα χωράφι δεκαέξι στρεμμάτων που το είχαν μισό-μισό με τον συγχωρεμένο τον πατέρα της. Ο Κυριάκος, όπως ήταν φυσικό, δεν έχασε καιρό, το πούλησε αμέσως. Δεν είχε δουλέψει ποτέ στη ζωή του, ό,τι περιουσία είχε κληρονομήσει από τους γονείς του την πουλούσε σιγάσιγά και τα χρήματα γίνονταν ποτό. Εδώ και δυο χρόνια είχε ανοιχτεί με δανεικά που έπαιρνε από δεξιά και αριστερά και το χρέος ήταν πια δυσβάστακτο. Μετρούσε πλέον τις ημέρες αντίστροφα μέχρι να έρθει η ώρα να γεννήσει η Κατερίνα και να σωθεί, όπως χαρακτηριστικά έλεγε στον εαυτό του. Η ώρα ήταν περασμένες επτά, το χιόνι είχε σκεπάσει τα πάντα στο μικρό χωριό και ο πρωτότοκος γυιός της οικογένειας Ομήρου, ο οκτάχρονος Ζαχαρίας, πήγε γρήγορα στο καφενείο για να φωνάξει τον πατέρα του, καθώς την Κατερίνα την είχαν πιάσει οι πόνοι της γέννας. Κατά τη διάρκεια του τοκετού μια σκέψη μονάχα βασάνιζε τον νου της: Δεν έπρεπε να είχα μείνει έγκυος, τώρα θα μου πάρουν το μωρό μου. Γιατί, γιατί; Η Μυρτώ ήρθε στον κόσμο στις 21:15 το χιόνι είχε σταματήσει να πέφτει αλλά ο αέρας άρχισε να φυσάει σαν τρελός λες και ήθελε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Ο μόνος που χάρηκε με τη γέννηση της Μυρτώς ήταν ο Κυριάκος. K 10 L
Η Κ ΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΑΝΗ ΚΕΙ «Ήρθε η ώρα να με ξεχρεώσει η ξαδέλφη και να μου δώσει και τα λεφτά που μου υποσχέθηκε. Το πρωί θα πάω στο μπακάλικο του κυρ Κώστα να τηλεφωνήσω στην Ιωάννα να έρθουν με τον Οδυσσέα να πάρουν τη μικρή μας, να κανονίσουμε και τα τυπικά της υιοθεσίας και μετά... μετά αντίο φτώχεια και για μένα, ζήτω η καλή ζωή». Τη σκέψη του τη διέκοψε το σπαρακτικό κλάμα της Κατερίνας. «Τί έπαθες βρε γυναίκα και κλαις; Εσύ κανονικά θα έπρεπε να χαίρεσαι, όλα μας τα προβλήματα επιτέλους θα λυθούν». «Δεν ντρέπεσαι καθόλου που έκανες το παιδί μας εμπόρευμα; Το βάρος του το μετέτρεψες σε πεντοχίλιαρα. Εγώ φταίω όμως, δεν έπρεπε να κοιμηθώ ξανά μαζί σου, εγώ μόνο φταίω, εγώ». «Ο Θεός μας λυπήθηκε και μας την έστειλε, η γέννησή της είναι θεόσταλτο δώρο. Αφού δεν ήθελες να δώσουμε τον Ζαχαρία μας πριν από δυο χρόνια, μας έφερε τώρα τούτη δω για να σωθούμε. Επίσης, είναι και κορίτσι και έτσι ο αποχωρισμός θα μας στοιχίσει και λιγότερο». «Σε σιχαίνομαι, μια άσπρη μέρα δεν έχω δει από τότε που σε παντρεύτηκα, αλλά, αυτή η αναθεματισμένη η ξαδέλφη σου φταίει, που σου φούσκωσε τα μυαλά με τα λεφτά της ήξερε ο Θεός γιατί δεν της έδωσε παιδιά». «Αρκετά είπες, τη Μυρτώ θα τη δώσουμε, τέλος». K 11 L
Α Θ Η Ν Α Μ Π Ο Υ Τ Ι Β Α Βαριά σιωπή έπεσε στο φτωχικό της οικογένειας Ομήρου. Η Κατερίνα όλο το βράδυ έκλαιγε και παρακαλούσε τον Θεό να μην της πάρουν την κόρη της. Μπορεί να είμαι φτωχή, αλλά υπερήφανη. Εγώ τί θα είμαι για την κόρη μου, μια μακρινή θεία; Βαθιά μέσα της όμως ήξερε ότι η απόφαση του άνδρα της ήταν οριστική. «Ζαχαρία, γιατί ο μπαμπάς θα δώσει την αδελφούλα μας στη θεία Ιωάννα;» ρώτησε η εξάχρονη Μαρία. «Δεν ξέρω». «Μόνο η μαμά μας αγαπάει είδες, εσένα δεν ήθελε να σε δώσουν». «Εγώ δεν πάω πουθενά και να ήθελε ο μπαμπάς. Είμαι ο άνδρας του σπιτιού και θα μείνω εδώ να φροντίζω εσάς και τη μαμά μας». «Την μπέμπα μας γιατί τη φωνάζουν Μυρτώ;» πετάχτηκε και ρώτησε η πεντάχρονη Σοφία που τόση ώρα έπαιζε με την κούκλα της και δεν συμμετείχε στην κουβέντα τους. «Με ζαλίσατε και οι δυο σας με τις ερωτήσεις, κοιμηθείτε γιατί αν μας ακούσει ο μπαμπάς θα μας χτυπήσει». Η μόνη που δεν καταλάβαινε τί γινόταν εκείνο το βράδυ στο σπίτι ήταν η δίχρονη Όλγα. Η Σοφία όμως παρακούοντας τον αδελφό της πήγε στο διπλανό δωμάτιο που ήταν η μητέρα της και η νεογέννητη Μυρτώ. «Μανούλα μου, μην κλαις και μη στενοχωριέσαι, K 12 L
Η Κ ΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΑΝΗ ΚΕΙ μπορεί να μας πάρουν τη Μυρτώ μας αλλά όχι και τον Ζαχαρία. Μάλιστα μου είπε πως θα μείνει εδώ για να φροντίζει εμάς και εσένα». «Αγάπη μου γλυκιά, θα καταλάβεις το πώς νιώθω αυτή τη στιγμή όταν μεγαλώσεις και γίνεις και εσύ μαμά. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τα παιδιά μου, σας αγαπάω και σας θέλω όλα κοντά μου». «Και εγώ μαμά μου σε αγαπάω πάρα πολύ, τον μπαμπά όμως λίγο, όλο μας φωνάζει όποτε βέβαια θυμάται να γυρίσει στο σπίτι από το καφενείο». «Δεν πρόκειται να του επιτρέψω ποτέ ξανά να σας φωνάξει ας δώσει τη Μυρτώ μας και από κει και μετά θα πολεμήσω για εσάς και την ευτυχία σας». «Καλά, πάω για ύπνο τώρα, σε αγαπάω πολύ». «Και εγώ άγγελέ μου». Η Κατερίνα μετά τη σύντομη κουβέντα που έκανε με τη μικρή Σοφία πήρε δύναμη και αποφάσισε να παλέψει. Δεν θα άφηνε τον Κυριάκο να σπαταλήσει τα χρήματα που θα τους έδιναν η Ιωάννα και ο Οδυσσέας στο ποτό και στην καλοπέρασή του. Τα λεφτά ανήκουν και στα παιδιά μου, όχι μόνο σ αυτόν. Και έτσι την πήρε ο ύπνος έχοντας πάντα στο πλευρό της τη νεογέννητη Μυρτώ. Ο Κυριάκος μετά τον τσακωμό του με την Κατερίνα και αφού είχε φύγει και η μαμή, η κυρα-γιώτα, που του είχε ξεγεννήσει και τα πέντε παιδιά του, κάθισε στο σαλόνι, άνοιξε ένα μπουκάλι κονιάκ και το βράδυ του το K 13 L
Α Θ Η Ν Α Μ Π Ο Υ Τ Ι Β Α πέρασε πίνοντας και χαζεύοντας τη φωτιά, ενώ οι σκέψεις κατέκλυζαν το μυαλό του. Μήπως αν της πω ότι τελικά δεν θα της δώσω το παιδί, μου δώσει παραπάνω χρήματα; Αποκλείεται να καταπατήσει τον όρκο που έχει δώσει στον πεθερό της, τον μεγαλοδικηγόρο Δημήτρη Καρρά. Η κόρη μου θα ζήσει σαν πριγκίπισσα και όποτε μου τελειώσουν τα λεφτά θα μπορώ να την εκβιάσω πως θα πω όλη την αλήθεια στη Μυρτώ αλλά και στον Οδυσσέα για το τί είχε κάνει στο παρελθόν με τον πεθερό της! Την κρατάω στο χέρι, αυτή φταίει που μου τα αποκάλυψε όλα και κάπως έτσι τον πήρε ο ύπνος και δεν κατάλαβε ούτε πότε ξύπνησε το μωρό. Η Μυρτώ άρχισε να κλαίει γύρω στις επτά το πρωί και η Κατερίνα πετάχτηκε αμέσως από το κρεβάτι της. «Αγάπη μου, ξύπνησες; Πεινάει ο άγγελός μου; Τώρα θα σου δώσει η καλή σου η μανούλα γάλα». Ήθελε να την έχει συνέχεια στην αγκαλιά της, να τη μυρίζει, να τη χαϊδεύει και να φιλάει τα μικροσκοπικά χεράκια της, όμως φοβόταν πολύ μη δεθεί μαζί της αυτές τις λίγες ημέρες που θα την είχε κοντά της γιατί μετά ο αποχωρισμός θα ήταν σαν ένας μικρός θάνατος. Προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της πως όλα γίνονται για το καλό και των άλλων παιδιών της και όχι μόνο για το καλό της Μυρτώς. Αν ζούσαμε και εμείς στην Αθήνα ή έστω στα Ιωάννινα θα έπαιρνα τα παιδιά μου και θα έφευγα. Τώρα K 14 L
Η Κ ΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΑΝΗ ΚΕΙ πώς να φύγω από δώ; Όποιον και να ρωτήσεις στο χωριό όλοι θα σου πουν πως είναι προτιμότερο να δώσουμε το παιδί μας παρά να μεγαλώσει μαζί μας. Γιατί, Θεέ μου με τιμωρείς; Γιατί; Οι σκέψεις που βασάνιζαν το μυαλό της έφυγαν μονομιάς όταν είδε τον Κυριάκο να μπαίνει σαν σίφουνας στην κρεβατοκάμαρα για να δει τί κάνουν εκείνη και η Μυρτώ. Είχε φτάσει η ώρα που έπρεπε να απαιτήσει κάποια πράγματα και για τα υπόλοιπα παιδιά της. «Καλημέρα. Ξύπνησαν τα κορίτσια μου;» «Βλέπω έχουμε κέφια σήμερα να υποθέσω πως την ημέρα σου την έχει φτιάξει η κόρη σου και τα λεφτά που θα αποκτήσεις αν τη δώσουμε». «Και εσύ, απ ό,τι βλέπω, ροδάνι πάει η γλώσσα σου. Δεν υπάρχει αν τη δώσουμε, το παιδί είναι της Ιωάννας. Πρέπει να διαγράψεις από το μυαλό σου ότι χθες το βράδυ γέννησες το πέμπτο σου παιδί». «Για να διαγράψω όπως λες αυτούς τους εννέα μήνες που κουβαλούσα μέσα μου τη Μυρτώ, και φυσικά τη χθεσινή γέννησή της, θα πρέπει και εσύ να δεχθείς αυτά που θα σου πω». «Μπα, βάζουμε και όρους Κατερινάκι; Για να ακούσω λοιπόν τί έχεις να μου πεις». Το βλέμμα της έπεσε πάνω στη Μυρτώ που μόλις την είχε πάρει ο ύπνος σκέφτηκε πόσο αθώα έδειχνε και οπλιζόμενη με θάρρος από τον μικρό της άγγελο, έθεσε τις απαιτήσεις της στον Κυριάκο. K 15 L
Α Θ Η Ν Α Μ Π Ο Υ Τ Ι Β Α «Αφού η ξαδέλφη σου μας υποσχέθηκε πως όχι μόνο θα πληρώσει τα χρέη μας αλλά θα μας δώσει και ένα μεγάλο χρηματικό ποσό απαιτώ τα μισά λεφτά να μπουν σε έναν ξεχωριστό λογαριασμό στο όνομα και των τεσσάρων παιδιών μας γιατί μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί το μέλλον τους». «Μου φαίνεται πως τρελάθηκες». «Εγώ μια χαρά είμαι. Νομίζεις πως θα σε αφήσω να τα φας και αυτά; Επίσης, από δώ και πέρα θα συμπεριφέρεσαι στα παιδιά μου ως αληθινός πατέρας, τέρμα οι φωνές και το ξύλο. Και να μην ξεχνάς πως τις κόρες μου δεν τις γέννησα για να σε υπηρετούν, κατάλαβες;» «Τόσο μίσος, λοιπόν, έκρυβες όλα αυτά τα χρόνια μέσα σου για μένα;» «Από πότε η αλήθεια έχασε την έννοιά της; Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις και σταμάτα να ρίχνεις τις ευθύνες επάνω μου». «Ωραία, λοιπόν, θα γίνουν όλα όπως θες. Να ξέρεις όμως ότι τα αγαπάω όλα μου τα παιδιά». «Και πιο πολύ απ όλα το έκτο σου, το ποτό». Ο Κυριάκος έφυγε από το σπίτι χτυπώντας δυνατά πίσω του την πόρτα. Για λίγα λεπτά η Κατερίνα νόμισε πως θα χάσει το παιχνίδι ειδικά μετά την τελευταία της κουβέντα, τα χρήματα, όμως, τελικά πρέπει να ήταν τόσο πολλά που περίσσευαν έστω και λίγα για τα παιδιά του. Παρ όλο που η γλυκιά Κατερίνα είχε γεννήσει πριν K 16 L
Η Κ ΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΑΝΗ ΚΕΙ από λίγες ώρες και κανονικά θα έπρεπε να ξεκουράζεται, εκείνη δεν έδωσε σημασία στην κατάστασή της, ντύθηκε όσο πιο χοντρά μπορούσε και έφυγε για να πάει στον στάβλο. Το χιόνι είχε αρχίσει να γίνεται πάγος και με δυσκολία έφτασε στα ζωντανά. Αφού τα περιποιήθηκε γύρισε στα βιαστικά στο σπίτι για να ετοιμάσει το γάλα των παιδιών. «Ξυπνήσατε;» «Ναι», φώναξαν και τα τέσσερα ταυτόχρονα. «Μαμά, σήμερα που δεν έχουμε σχολείο θα ασχοληθούμε όλη την ημέρα με την μπέμπα, να τη χαρούμε και εμείς λίγο, πριν μας την πάρουν», είπε ο Ζαχαρίας. «Είμαστε σύμφωνοι, η μαμά δεν θα σας χαλάσει το χατίρι». Και κάπως έτσι κύλησε η μέρα τους με γέλια και παιχνίδια. Ο Κυριάκος στο μεταξύ, μόλις έφυγε από το σπίτι τους έκανε αρχικά μια στάση στο καφενείο του χωριού. «Να σου ζήσει η κόρη και καλότυχη», του ευχήθηκαν οι συγχωριανοί του. «Σας ευχαριστώ και σήμερα κερνάω εγώ όλο το μαγαζί». Γύρω στις δέκα σηκώθηκε από το αγαπημένο του τραπέζι αφού είχε πιει πρώτα και την τελευταία γουλιά από το πιοτό του και μόλις αποχαιρέτησε και τους φίλους του κατευθύνθηκε στο μπακάλικο του κυρ Κώστα για να πάρει επιτέλους τηλέφωνο την Ιωάννα προκει- K 17 L
Α Θ Η Ν Α Μ Π Ο Υ Τ Ι Β Α μένου να της ανακοινώσει τα ευχάριστα νέα. «Παρακαλώ, οικία κυρίου Οδυσσέα και κυρίας Ιωάννας Καρρά. Τί θα θέλατε;» «Καλημέρα, θέλω την κυρία Ιωάννα. Είμαι ο Κυριάκος να της πεις». «Μισό λεπτό κύριε». Η Ιωάννα έπινε τον καφέ της και διάβαζε τις εφημερίδες της ημέρας ενώ ο Οδυσσέας αν και ήταν Σάββατο βρισκόταν στο δικηγορικό του γραφείο. «Κυρία, σας ζητά ο κύριος Κυριάκος». «Ευχαριστώ, πήγαινε στη δουλειά σου τώρα». «Κυριάκο, καλημέρα. Έχουμε ευχάριστα;» «Να σου ζήσει η Μυρτώ. Χθες το βράδυ έγινες μητέρα». Για λίγο μούδιασε δεν ήθελε κορίτσι, θα προτιμούσε να ήταν αγόρι. «Ευχαριστώ, θα τα πούμε τα υπόλοιπα από κοντά», του απάντησε κοφτά. «Σας περιμένουμε και όλα θα γίνουν όπως έχουμε συμφωνήσει, εντάξει;» «Ναι, δεν αλλάζει τίποτε, μην ανησυχείς, το πολύ σε δυο μέρες θα είμαστε εκεί. Να δώσεις τους χαιρετισμούς μου στην Κατερίνα». «Θα τους δώσω, καλή σου μέρα». I K 18 L
Η Κ ΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΟΥ ΑΝΗ ΚΕΙ Η Ιωάννα Ομήρου-Καρρά ζούσε πλέον σε μια μεζονέτα επί της οδού Αναγνωστοπούλου στο Κολωνάκι μαζί με τον σύζυγό της, τον μεγαλοδικηγόρο Οδυσσέα Καρρά, και όχι στο ορεινό χωριό των Ιωαννίνων όπως πριν από κάμποσα χρόνια. Πήρε ένα μπουκάλι κονιάκ, είπε στην υπηρέτριά της να μην την ενοχλήσει κανείς και κάθισε στην αγαπημένη της πολυθρόνα στο σαλόνι. Αγνάντευε έξω από το παράθυρο κάνοντας παράλληλα μια αναδρομή στα παιδικά της χρόνια. «Εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω δικηγόρος. Εσύ Κυριάκο, τί θες να γίνεις;» «Πλούσιος». «Και πώς θα γίνεις πλούσιος χωρίς να σπουδάσεις;» «Θα με κάνεις εσύ». «Καλά και εσύ τί θα μου δώσεις;» «Ένα από τα παιδιά μου». «Αχ, ωραία και κατά προτίμηση να είναι αγόρι». «Θα το προσπαθήσω, αλλά δεν σ το υπόσχομαι». Πού να φανταζόταν τότε, πριν από είκοσι χρόνια, πως αυτό το αθώο παιδικό όνειρο θα έβγαινε κάποτε αληθινό! Συνεχίζεται... K 19 L