ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΟΜ. 3 0 χ ρ ό ν ια 1977 2007. Πάρτι Γενεθλίων. Χάρολντ Πίντερ

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΟΜ 3 0 χ ρ ό ν ια 1977 2007 - Πάρτι Γενεθλίων Χάρολντ Πίντερ

Σημείω μα Η πρώτη φορά που διάβασα χο «Πάρτι γενεθλίω ν» ήταν το 1979 σχεδόν είκοσι χρόνια από τότε που γράφτηκε. Είχα μείνει έκπληκτος από τον τρόπο γραφής του Πίντερ. Παρέμενε εντελώς φρέσκος και πρωτότυπος, χωρίς να μιμείται ούτε τον Μπέκετ ούτε τον Ιονέσκο. Το αξιοθαύμαστο με τον Πίντερ ήταν, ότι ενώ οι διάλογοί του ήταν απλοί, έως και απλοϊκοί πολλές φορές, συνέθεταν κλιμακωτά μια ιδιότυπη και πολυεπίπεδη δραματουργική δομή η οποία επιδεχόταν πολλαπλές αναγνώσεις και αναλύσεις. Ήταν σαν να είχαν πει στον ΜΐΙβδ ϋβνΐδ, τον πρωτοπόρο μουσικό της ϋβζζ, να γράψει ένα θεατρικό έργο. Υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία ανάμεσα στους δυο δημιουργούς. Ένα α πό αυτά είναι οι εμμονές. 0 Πίντερ για παράδειγμα χρησιμοποιεί κατά κόρον τις επαναλήψεις σε λ έξεις ή φράσεις, το «Πάρτι γενεθλίω ν» είναι γεμάτο α πό αυτές. 0 ΜΐΙβδ από την άλλη έχει την ίδια εμμονή με την επανάληψη μουσικών φράσεων, τις απότομες εναλλαγές ρυθμού, τις παύσεις, τις κοφτές φράσεις αλλά και τα μακροσκελή δοΐο, ειδικά μετά τη δεκαετία του 60... Ας μην ξεχνάμε βέβαια πως ο Πίντερ είναι ένας στρατευμένος συγγραφέας, όπως και ο ΜΐΙβδ επίσης έκανε συνειδητοποιημένα πολιτική μέσα από τη μουσική του. Περιττό να πω ότι και οι δυο τους ανήκουν στις προσωπικές μου εμμον ές... Το «Πάρτι γενεθλίω ν» το δουλέψαμε, με «επαγγελματικούς» ρυθμούς θα έλεγα, σε δυόμισι μήνες τη φετινή Άνοιξη, χρονικό διάστημα το οποίο α- ποτέλεσε στοίχημα για την ομάδα αλλά και για τον καθένα μας προσωπικά. Ήταν για όλους μας μια δύσκολη διαδικασία, αλλά περάσαμε καλά... Αντρέας Σεφτελής Μάιος 2 0 0 7

ΔΙΑΝΟΜΗ Πητ Μέγκ Στάνλεϋ Λούλου Μακ Καν Γκόλντμπεργκ Μάριος Σπανός Ντέσσυ Κομνηνού Αντώνης Μυλωνάκης Μαίρη Μάνου Στράτος Βουγιούκας Αντρέας Σεφ τελής ΣΥΝ ΤΕΛΕΣΤΕΣ Μετάφραση Σκηνοθεσία Μουσική Ρόλαντ Αλεξίου Αντρέας Σεφ τελής 'Αεο ε ΟβσΤ/ι' από τον Ραβί β μ π ί του Εάνατά βπβς. Β ιο λ ί: Αγγελική Ντανιλέβσκα Σκηνικά - κουστούμια Φωτισμοί Αντρέας Σεφ τελής Βαγγελιώ Τζαφέρη Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Δεμερτζή και το «Παλαιοπωλείο το Παρελθόν», για την πολύτιμη βοήθειά του στα σκηνικά της παράστασης. Χάρολντ Πίνχερ I Πάρτι γενεθλίων

ΜάΐκΑ Μπίλλινγκτον Η ζωή και το έργο του Χάροβντ Π ίντερ", ίαπόσπασμα...σ ε γράμμα του προς τον σκηνοθέτη του έργου, Πήτερ Γουντ, στις 30 Μαρτίου 1958, πριν ακόμη αρχίσουν οι πρόβες, ο Πίντερ δικαίως αρνήθηκε να προσθέσει κάποιες γραμμές που να εξηγούν ή να δικαιολογούν τις αιτίες που οδήγησαν τον Στάνλεϋ να αποσυρθεί από τον κόσμο καταλήγοντας σε μια μίζερη, παραθαλάσσια πανσιόν: «0 Στάνλεϋ δεν μπορεί να συλλάβει τη μοναδική του δικαιολογία - πως είναι αυτό που είναι, επομένως ποτέ δεν θα μπορούσε και να την αρθρώσει». Αλλά ο Πίντερ, πολύ περισσότερο απ' ό,τι συνήθως, μας έδωσε μια εξήγηση που αφορά σχεδόν όλο το έργο: «Έχουμε καταλήξεί: η ιεραρχία, το κατεστημένο, οι διαιτητές, τα κοινωνικο-θρησκευτικά τέρατα καταφτάνουν για να ασκήσουν κριτική και να αλλοτριώσουν κάποιο μέλος της λέσχης που έχει παραιτηθεί από την ευθύνη (να τη πάλι αυτή η λέξη ) προς τον εαυτό του και τους άλλους. Έ χει όμως, έτσι που το βλέπω εγώ, παλεύει για τη ζωή του. Δεν κρατάει πολύ αυτή η μάχη. Μια και ο πυρήνας του είναι οχετός αυταπάτης, το μυαλό του φθαρμένο κουτί με ασφάλειες, καταρρέει κάτω απ το βάρος των κατηγοριών τους - κατηγορίες που αποτελούνται από τους σκοτωμένους περιορισμούς αιώνων «παράδοσης». Ετσι, πάμε κατευθείαν στην ουσία του θέματος. Δ εν είνα ι απήώς ένα έργο για κάποιο κακάμοιρο θύμα που του κάνουν πδύση εγκεφ άλου για να επ ι στρέφ ει στην κοινω νική συμβατικότητα. Είναι ένα έργο που ασχοδείται μ ε την ανάγκη να αντισταθούμε, μ ε όσο το δυνατόν μεγαδύτερη ενεργητικότητα, ενάντια στις ν εκ ρ ές ιδ έες και το κδηρονομικά βά ρος του παρελθόντος. 0 Στάνλεϋ Γουέμπερ του Πίντερ - ξεκάθαρα εβραϊκό όνομα, παρεμπιπτόντως - είναι ένας άνθρωπος που σώζει την εύθραυστη εικόνα του εαυτού του με φαντασιώσεις, μπλόφες, βία και με τη δική του εκδοχή τα παιχνίδια εξουσίας. Η συμπεριφορά του προς τη Μεγκ αρχικά είναι τραχιά, παιχνιδιάρικο, προκλητική: αυτός είναι ένα ς αποδιοπομπαίος, ένα ς ψευτο-οιδίποδας κ ι ε κείνη μια Ιοκάστη ενοικιαζομένω ν δωματίων Αλλά μόλις η Μεγκ κάνει τη μοιραία, αποφασιστική αποκάλυψη - «Έχω να ψωνίσω και για τους δύο κυρίο υς» - αυτός γίνεται τόσο επικίνδυνος όσο ένα παγιδευμένο ζώο. Της πουλάει δήθεν μεγαλεία για κάποια ευρωπαϊκή περιοδεία. Προβάλλει τον δικό του 2

φόβο πάνω στη Μεγκ τρομοκρατώντας την με ιστορίες ανώνυμων ανθρώπων που έρχονται να την απαγάγουν με φορτηγάκια. Στην πρώτη του συνάντηση με τον Μακ Κάν, προσπαθεί να τον κερδίσει χρησιμοποιώντας το κοινό τους παρελθόν (Μέηντεχεντ, τσαγάδικο του Φούλερ, Δημοτική Βιβλιοθήκη) και έ να δανεισμένο πατριωτισμό («Ιρλανδία. Την ξέρω καλά εγώ την Ιρλανδία, έ χω φίλους εκεί. Εγώ αυτό το μέρος τ αγαπώ, το θαυμάζω, έχετε μπέσα οι Ιρλανδέζοι... Οι αστυνομικοί σας, αυτό το πιστεύω, είναι αξιοθαύμαστοι»]. Στην αρχή της ανάκρισης αντιστέκεται στην παρότρυνση του Γκόλντμπεργκ να καθίσει και, στο τέλος, του δίνει μια γονατιά στο στομάχι. Και, στον πανικό του πάρτι, προσπαθεί να στραγγαλίσει τη Μεγκ και να βιάσει τη Δούλου. Αυτές οι πράξεις δεν μπορούν να θεωρηθούν πράξεις ανυπεράσπιστου θύματος. Αν και ο Στάνλεϋ τελικά μεταφέρεται ξυρισμένος, κουστουμαρισμένος, με καθαρό κολάρο και προφανώς εξημερωμένος, το πνεύμα της αντίστασης δεν κατασιγάζεται ποτέ. Όταν ρωτιέται τι πιθανότητες έχει να «σπάσει ή να τα καταφέρει» στον έξω κόσμο, δεν μένει σιωπηλός και αδρανής, αλλά κάνει τους πιο τρομακτικούς θορύβους. θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ότι πρόκειται για έναν άντρα που μ ε τα σπασμένα γυαβιά του και την ακρωτηριασμένη, κομμένη του γβώσσα έχει υ- ποστεί τη στέρηση της όρασης και του βόγου υπέρ της κοινω νικής και ποβιτική ς σύμβασης. 0 Πίντερ υποψιάζομαι ότι δείχνει εδώ πως υπάρχει κάτι μέσα στο ανθρώπινο πνεύμα που πάτα αντιστέκεται στην καθολική υποταγή. Σ ε ένα επίπεδο, το Πάρτι γενεθβίω ν είναι ένα έργο που μιβάει για την ε νεργή αντίσταση, γραμμένο από ένα γεννημένο αντιρρησία συνειδήσεω ς - γεγονός που ο Πίντερ επιβεβαίωσε σε δημόσια συζήτηση με τον Μελ Γκάσοου το 1988. Η αυτοβιογραφική σημασία του έργου δύσκολα θα μπορούσε να είναι πιο φανερή: ο Πίντερ ταυτίζεται με τον Στάνλεϋ και την αντίσταση του Πητ στις «θρησκευτικές δυνάμεις» του Ιουδαϊσμού και Καθολικισμού, που αντιπροσωπεύονται από τον Γκόλντμπεργκ και τον Μακ Κάν. Κι ο Πίντερ ήξερε για τι πράγμα μιλούσε: ο ίδιος είχ ε απορρίψει όταν ήταν δεκατριών χρονών την ι ουδαϊκή πίστη και στην Ιρλανδία γνώρισε την αυστηρότητα της Καθολικής η θικής μέσα από τη συχνά καταπιεσμένη σεξουαλικά σχέση του μ ε την Πωλίν Χάρολντ Πίντερ I Πάρτι γενεθλίων

Φλάναγκαν. Αυτό πάντως που δίνει στο Πάρτι γενεθλίω ν την πολιτική και φιλοσοφική του πολυπλοκότητα είναι η αίσθηση ότι οι Γκόλντμπεργκ και Μακ Κάν είναι και αυτοί θύματα. Αντιπροσωπεύουν όχι μόνο τις πιο κυρίαρχες θρησκείες της Δύσης, αλλά και τις δύο πιο κυνηγημένες φ υ λές της. Καθώς προχωρεί το έργο, οι δυο ήρωες σταδιακά καταρρέουν κάνοντας την κορύφωση του δράματος πολύ πιο ισορροπημένη απ ό,τι γενικά αναγνωρίζεται. 0 Γκόλντμπεργκ, που αρχικά εκπέμπει μια ψευτο-γαλαντομία και το βάρος της εβραϊκής παράδοσης, αναπόφευκτα αποκαλύπτεται ως ο αδύναμος Άνθρωπος του Οργανισμού: «Κράτα την παράδοση, την παράδοση, Μακ Κάν, δεν θα βγεις λάθος». 0 άντρας που στην αρχή έσπασε τα νεύρα του συνεργάτη του λέγοντας «Το μυστικό ξέρ εις ποιο είναι; Η εισπνοή. Ακου μ ε τι σου λέω», είναι αναγκασμένος να εξαρτάται από την εκπνοή του συνεργάτη του για να συνεχίσει. 0 άντρας που υποσχέθηκε ότι η αποστολή θα εκτελεσ θ εί «χω ρίς ιδιαιτέρως επαχθή επιβαρυντικά στοιχεία ούτε ε ις βά ρος του ούτε ε ις βάρος μ ο υ», αποδείχθηκε ότι έκανε τραγικό λάθος. Και ο Γκόλντμπεργκ, που αρχικά α πέπνεε φιλοσοφική βεβαιότητα, είναι ανίκανος να ολοκλη ρώ σει την τελική του σκέψη. Αν η κατάρρευση του Μακ Κάν είναι λιγότερο θεαματική, οφείλεται στο γεγονός ότι έχει δείξει από την αρχή κάποια νευρική δειλία και αστάθεια, που συμβολίζεται από την εμμονή του να σκίζει σελίδες της εφημερίδας σε πέντε ίσες λωρίδες. Αλλά, στο τέλος, ακόμα και ο ψυχοπαθητικός Μακ Κάν έ χει γίνει ράκος και, μετά από την ολονύχτια καθυπόταξη του αντάρτη Στάνλ εϋ στο υπνοδωμάτιο, ανακοινώνει σκυθρωπά: «Εγώ απάνω δ εν ξαναπηγαίνω». Καθώς έδειξε με λαμπρό τρόπο η παραγωγή του Σαμ Μέντες το 1994 στο Εθνικό θέατρο, ο Γκόλντμπεργκ και ο ΜακΚάν πανικοβάλλονται και τους πιάνει ακόμη και κρύος ιδρώτας όταν τους απειλεί, φαινομενικά, ο άκακος Πητ. Το Πάρτι γενεθλίων δεν είναι απλά ένα έργο για κάποιο στριμμένο μονόχνοτο τύπο που του σπάνε τον τσαμπουκά δύο φιγούρες της εξουσίας. Είναι ένα πολύ πιο πολύπλοκο έργο, για ένα ασυμβίβαστο επαναστάτη, που ξ ε σκεπάζει την ανασφάλεια πάνω στην οποία έχει στηριχθεί η προσκόλληση στην ορθοδοξία και την παράδοση: θέμα που απασχόλησε τον Πίντερ στα πιο έντονα πολιτικά του έργα τη δεκαετία του 1980... 4

Μάριος Σπανός και Ντέσσυ Κομνηνού Στράτος Βουγιούκας, Αντώνης Μυήωνάκης και Αντρέας Σεφτεήής Χάρολνχ Πίντερ I Πάρχι γενεθλίων

(Απόσπασμα από άρθρο του ΜάρΐινΈσαλιν)...Κι όμως, ο Πίντερ δεν είναι νατουραλιστής δραματουργός. Αυτό είναι το παράδοξο της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας. Οι διάλογοι και οι χαρακτήρες του είναι ρεαλιστικοί, αλλά η γενική εντύπωση είναι μυστηριώδης, α βέβαιη, ποιητικά διφορούμενη. Κατανοώντας την αιτία αυτού του παράδοξου θα βοηθηθούμε τα μέγιστα να βρούμε το κλειδί στη μέθοδο και το νόημα που επενδύει ο Πίντερ, και το μυστικό της σκηνικής του αποτελεσματικότητας. Η πρώτη απόκλιση από το σύνηθες δομημένο θεατρικό έργο βρίσκεται στο στοιχείο της αβεβαιότητας για τα κίνητρα των χαρακτήρων, την προέλευσή τους, την ίδια τους την ταυτότητα. Συχνά αυτό οδήγησε τους κριτικούς να κατηγορήσουν τον Πίντερ για εσκεμμένη μυστικοπάθεια: ότι παρακρατά πληροφορίες από το κοινό, μόνο και μόνο για να το ενοχλήσει, όπως εκείνοι οι συγγραφείς αστυνομικών ιστορικών που παραμορφώνουν επίτηδες ή κρατούν κρυφά κάποια στοιχεία από τον ήρωα - ντετέκτιβ, ώστε να διατηρήσουν την φτηνή αγωνία. Η απάντηση του Πίντερ σε τέτοιες κακόπιστες κατηγορίες είναι ένα κατηγορηματικό «όχι». Όταν έλαβε ένα γράμμα που έλεγ ε: «Αγαπητέ κύριε, θα σας ήμουν υποχρεωμένη αν μου εξηγούσατε το νόημα του έργου σαο Πάρτι γενεθλίω ν. Αυτά είναι τα σημεία που δεν καταλαβαίνω: 1, Ποιοι είναι οι δύο όντρεο. 2. Από πού ήρθε ο Στάνλεϋ; 3. Υποτίθεται ότι όλοι αυτοί είναι φυσιολογικοί άνθρωποι; θα καταλαβαίνετε βέβαια, ότι χωρίο τις απαντήσεις σαε δεν μπορώ να κατανοήσω το έργο σαε». ο Πίντερ απάντησε ως εξή ς: «Αγαπητή κυρία, θα σας ήμουν υποχρεω μένος αν μου εξηγούσατε το νόημα του γράμματός σας. Αυτά είναι τα σημεία που δεν καταλαβαίνω: 1. Ποια είσ τε; 2. Από πού έρχεστε; 3. Υποτίθεται πως είσ τε φ υσιολογική; θα καταλαβαίνετε, βέβαια, ότι, χω ρίς τις απαντήσεις σας στις ερω τήσεις μου, δ εν μπορώ να κατανοήσω το γράμμα σα ς». Αυτά είναι για τον Πίντερ πραγματικά προβλήματα: τα προβλήματα ταυτότητας, κινήτρων και επαλήθευσης. Αυτά όμως συνιστούν επίσης - τόσο εκ πληκτικά συντονισμένος βρίσκεται ο Πίντερ μ ε τον τρόπο σκέψης της εποχής μας - και τα βασικά προβλήματα της σύγχρονης φιλοσοφίας και λογοτεχνίας. 6

...Η πλύση εγκεφάλου του Σχάνλεϋ από τον Γκόλντμπεργκ και τον Μακ Κάν στο Πάρτι γενεθήίω ν δείχνει την μετάβαση από τη μια διάθεση στην άλλη μ ε ιδιαίτερη καθαρότητα: ανοίγει με συγκεκριμένες ερωτήσεις που αφορούν την κατάσταση του Στάνλεϋ: - Γιατί φέρεσαι άσχημα Γουέμπερ; Γιατί τον αναγκάζεις γέρο άνθρωπο, να βγαίνει έξω για σκάκι; Κι όμως, σταδιακά, οι ερωτήσεις γίνονται όλο και πιο φανταστικές, όλο και πιο αφηρημένες ώσπου στο τέλος, πράγματι συνειδητοποιούμε ότι είναι τα χείλη που κινούνται και η οργή με την οποία κινούνται που έχουν την μεγαλύτερη σημασία, όχι οι λέξεις που ξεστομίζουν. Πάντως, οι λέξεις έχουν τη μέγιστη σημασία: όχι μέσα από το επιφανειακό τους νόημα, αλλά μέσα από το χρώμα και την υφή του ήχου τους και τους συνειρμούς του νοήματός τους. Στην αρχή, ο Γκόλντμπεργκ κι ο Μακ Κάν βομβαρδίζουν τον Στάνλεϋ με ερωτήσεις για συγκεκριμένα εγκλήματα, τα οποία, όμως, είναι τόσο αντιφατικά, ώστε γίνεται σαφές ότι δεν μπορεί να τα έχει διαπράξει όλα. Σε κάποιο σημείο τον ρωτάνε: -...Γιατί σκότωσες τη γυναίκα σου; Μ ερικές γραμμές αργότερα το έγκλημά του είναι: -...Γιατί δ εν παντρεύτηκες; Καθώς προχωρεί η ανάκριση, γίνεται ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια έκ φραση των γενικών αισθημάτων ενοχής του Στάνλεύ, της γενικής πεποίθησης των βασανιστών του ότι αξίζει να τιμωρηθεί: η μακριά λίστα των συγχωρητέων και θανάσιμων αμαρτημάτων του, των ασήμαντων και σημαντικών του παραβάσεων, που έχει εξαπολυθεί εναντίον του καημένου του Στάνλεϋ «...Σαβουρώ νεις ξένη φ ρυγανιά...» «...Μ α γα ρίζεις τις γυναίκες» «...Για τί δ εν πβηρώνεις το νοίκι;» «...Για τί σκαλίζεις τη μύτη σου;» - «...Τ ι β ες για τηνιρβανδία;» καλύπτει όλο το φάσμα των πιθανών πηγών αισθημάτων ενοχής: από την αμηχανία για κοινωνικές γκάφες (να σκαλίζει κανείς τη μύτη του), μαζικά αισθήματα ενοχής για εγκλήματα που έχει διαπράξει η χώρα του (περίπτωση Χάρολνχ Πίντερ I Πάρτι γενεθλίων

της Ιρλανδίας για τον Αγγλο Στάνλεϋ Γουέμπερ), μικρά παραπτώματα (όπως να τρώει πολλές φρυγανιές) ως τα μεγαλύτερα αμαρτήματα της λαγνείας και, το χειρότερο απ όλα, την απάτη στο εθνικό άθλημα του κρίκετ: «...Π ο ιο ς κατάβρεξε τον φράχτη στην Μ ελβούρνη;». Μέχρι που αποκορυφώνεται στο τελικό, υπαρξιακό ερώτημα, γιατί το κοτόπουλο πέρασε τον δρόμο και τι προηγείται, η κότα ή το αυγό - με άλλα λόγια γιατί ο Στάνλεϋ έχει το θράσος να υπάρχει, να είναι καν ζωντανός. Η α φθονία των εικόνων, σε γκροτέσκα αντιπαράθεση και με λεπτή ένταση, μ ε τατρέπει αυτή τη μεγάλη σκηνή σε ένα είδος ποιήματος, μια δομή εικόνων που αποτελούν παραλλαγές σε ένα βασικό θέμα. 0 κύριος χαρακτήρας του έργου ρίχνεται, σαν να λέμ ε, σ ένα γλωσσικό στρόβιλο που τον ξυλοκοπά μέχρι αναισθησίας...... Στο Πάρτι γενεθβίω ν, ο απόβλητος, που κρύβεται από τον βάναυσο κόσμο, και οι βασανιστές, που είναι μ έλη ενός μυστήριου και μεγάλου οργανισμού, έρχονται κοντά, στο ίδιο έργο - κι εδώ, άλλη μια πλευρά του σκληρού, απολυταρχικού 20ου αιώνα εμφανίζεται στο προσκήνιο: η αμείλικτη ανάκριση που συνοδεύει την εφαρμογή μέσων βασανισμού. «Τρίτου βαθμού» ήταν ένας όρος οικείος στους νεαρούς της γενιάς του Πίντερ, από τις αμερικάνικες ταινίες με γκάνγκστερ εκείνης της εποχής, που αντιπροσωπεύουν άλλη μια όψη της σκληρότητας της περιόδου εκείνης, με τους διεφθαρμένους αστυνομικούς καθώς και μ ε την Μαφία, οργανώσεις πολύ συγγενικές με τις καφκικές μυστικές αστυνομικές οργανώσεις των απολυταρχικών καθεστώτων, που χρησιμοποιούν βασανιστήρια για να εκμαιεύσουν ομολογίες. Υπάρχει επίσης μια εντυπωσιακή αναλογία ανάμεσα στην τρομοκρατία της μυστικής αστυνομίας, της Γκεστάπο ή της Μαφίας, από τη μια, και της τρομοκρατίας του αστικού κώδικα, από την άλλη: το εκθαμβωτικό της εικόνας στο Πάρτι Γενεθλίων συνίσταται ακριβώς στην αναποφασιστικότητα του χαρακτήρα των τρομοκρατών: μπορεί να είναι απεσταλμένοι μιας παράνομης τρομοκρατικής οργάνωσης, ή μπορεί να είναι απλά πράκτορες μιας οργάνωσης που αναγκάζει τον Στάνλεϋ, τον καλλιτέχνη, να φορέσει τον ζουρλομανδύα ενός δημοσιοϋπαλληλικού επαγγέλματος με σταθερό ωράριο, κάτι που ουσιαστικά ευνουχίζει τις δημιουργικές του τάσεις... 8

Βιογραφικό του ΧάροΛντ Πίντερ θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός, σκηνοθέτης, πολιτικός ακτιβιστής, ο Χάρολντ Πίντερ γεννήθηκε στις 10 Οκτωβρίου του 1930 στο ΗοεΚπβΐ) του Λονδίνου. Έπειτα από ένα σύντομο διάστημα σπουδών στη ΡΑϋΑ (Βασιλική Ακαδημία θεατρικής Τέχνης) την εγκαταλείπει και εργάζεται ως ηθοποιός θεάτρου στην Ιρλανδία και κατόπιν στην Αγγλία (μ ε το ψευδώνυμο Οονίά Β ο γ ο π ). Σύντομα επ ιλέγει την οδό του θεατρικού συγγραφέα. Το πρώτο του έργο, Το Δωμάτιο, ανεβαίνει στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, ενώ το δεύτερο, το Πάρτι γενεθλίω ν, γίνεται δεκτό μ ε αρνητικές κριτικές και κατεβαίνει μέσα σε μια εβδομάδα. Σύντομα όμως, μια διθυραμβική κριτική στην εφημερίδα θυπάο^ Τΐιτιβδ τοποθετεί το «φαινόμενο Πίντερ» στην αφετηρία της επιτυχημένης του τροχιάς. θα ακολουθήσουν πολλά θεατρικό έργα, με πιο γνωστά τα: Ο Επιστάτης, η Επιστροφή, Η προδοσία, Π αλιοί Καιροί, Νεκρή Ζώνη, Βουνίσια Γλώσσα, Τέφρα και Σκιά. 0 Πίντερ έγραψε και πολλά σενάρια για τον κινηματογράφο, από τα οποία ξεχωρίζουν Η Ερω μένη του Γάλλου Υπολοχαγού, καθώς κι εκείνα που έγραψε για ταινίες του Τζόζεφ Λόουζι [Ο Υπηρέτης, Α εείά βπί κ.ά.). Για τον Λόουζι διασκεύασε και το Αναζητώντας το Χαμένο χρόνο του Προυστ (μια ταινία που δε γυρίστηκε ποτέ). Το 1995 του απονεμήθηκε το βραβείο Οανίά ΟοΚβπ για τη Βρετανική Λογοτεχνία - διά του οποίου τιμάται η δια βίου λογοτεχνική προσφορά. Το 1996 κέρδισε το βραβείο Λόρενς Ολιβιέ - το οποίο απονέμεται σε ανθρώπους του θεάτρου, επίσης για να τιμηθεί η διά βίου προσφορά τους. Το 2002 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Οοιηραηίοη οί Ηοηουη για τις υπηρεσίες του στη λογοτεχνία της χώρας του και το 2005 κέρδισε το βραβείο ννίιίγβά Οννβπ για την Ποίηση. Την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το βραβείο Νομπέλ για τη Λογοτεχνία. 0 λόγος της αποδοχής του Νομπέλ μεταδόθηκε βιντεοσκοπημένος στην Α καδημία της Στοκχόλμης, λόγω της επισφαλούς υγείας του, υπό τον τίτλο Τέχνη, Αλήθεια και Πολιτική. Χάρολντ Πίντερ I Πάρτι γενεθλίων

Από σ υ νεντεύ ξεις του Χάροάντ Πίντερ...Ο ι χα ρ α κτή ρ ες αποκαλύπτονται καθαρότερα μέσα από τις σιω πές το υ ς. Γιατί υπάρχουν δυο λογιών σιωπές.η μία όταν λέγετα ι ούτε λ έ ξ η. Η ά λλη όταν ίσως χρησιμοποιείται ένα ς χείμαρρος λέξεω ν για αποσιώπηση. Αυτός ο χείμαρρος παραπέμπει σ ε μια γλώ σ σα που σωπαίνει πίσω του. Γ αυτήν αναφέρεται συνεχώ ς. Ό, τ ι α- κούμε, υποδεικνύει τι δεν ακούμε. Είναι μια απαραίτητη υπεκφ υγή, ένα βίαιο, πονηρό, αγωνιώδες, παιχνιδιάρικο προπέτασμα καπνού, για να κρατήσει τον ά λλο στη θέση του. Και όταν, τ έλ ο ς, π έσει η γνήσια σιωπή, μας μ έν ει η ηχώ, αλλά είμαστε πιο κοντά στη γύμνια. Μια απ τις θεω ρήσεις του λόγου είναι σαν ένα στρατήγημα για να καλύψ ο υμε τη γύμνια μ α ς......κρύβεται σε μια παραθαλάσσια πανσιόν... Σκέφτπκα τι θα γινόταν αν ξαφνικά δυο άνθρωποι, που έρχονται απο το πουθενά, χτυπούσαν την πόρτα του. Η ιδ έ α τ ο υ χ τ υ π ή μ α τ ο ς μ ο υ ή ρ θ ε α π ό τ η Γ κ ε σ τ ά π ο, (που χτυπούσε τις πόρτες και μάζευε τον κόσμο, σε όλη τη περίοδο της κατοχής). Αυτό δεν το θεωρώ αφύσικο γεγονός. Δεν νομίζω πως είναι τόσο 0 0 υ ρ ε Ο ί Ι ΐ Ο Τ Ι Κ Ο ΚΟΙ Π ε ρ ί ε ρ γ ο, επειδή σίγουρα κάτι τέτοιο, όταν κάποιοι σου χτυπάνε ξαφνικά την πόρτα, γίνεται στην Ευρώπη εδώ και είκοσι χρόνια. Κι όχι μόνο τα τελευταία είκοσι, τα τελευταία διακόσια με τριακόσια χρόνια... [Από συνέντευξή ίου στον Τζον Σέργουντ, Ευρωπαϊκή Υπηρεσία του ΒΒξ, 3 Μαρτίου 1960], 1 0

Το 1958, το Πάρτι γενεθλίω ν γενικά θεωρήθηκε ακαταλαβίστικο. Τώρα παίζεται σε όλο τον κόσμο, και είναι σαφώς κατανοητό. Μερικά πράγματα αλλάζουν. Το έργο δεν έχει αλλάξει, είναι ακριβώς το ίδιο. [Οπως μετέφερε κατά λέξη τα λόγια του Πίντερ ο Μελ Γκάσοου, Νβνν ΥογΚ ΤίπΊβδ, 30 Δεκ. 1979] 0 Πητ λέει μια από τις πιο σημαντικές κουβέντες που έχω γράψει ποτέ. Καθώς ο Στάνλεϋ μεταφέρεται μακριά, ο Πητ λ έ ε ι, Έχω β ιώ σ ει τα λόγια αυτά όλη μου τη ζω ή. Ποτέ δε, περισσότερο από τώρα. [Οπως μετέφερε κατά λέξη τα λόγια του Πίντερ ο Μελ Γκάσοου, Νβνν ΥογΚ ΤίΓποε, 30 Δεκ. 1988] Χάρολντ Πίντερ I Πάρτι γενεθλίων

Μαίρη Μάνου και Αντώνης Μυάωνάκης Στράτος Βουγιοΰκας και Ντέσσυ Κομνηνού 12

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΦΟΜ Σ Υ Μ Μ Ε Τ Ο Χ Η Σ Ε Φ Ε Σ Τ ΙΒ Α Λ Ε Ρ Α Σ ΙΤ Ε Χ Ν ΙΚ Ο Υ Θ Ε Α Τ Ρ Ο Υ Α ) Σ τ ο Ευρω π αϊκό - Διεθνές Φ εστιβάλ του Ο Ο Ρ Ρ ΙΝ Ο ΕΝ χης Γερμανίας, εκπροσω πώ ντας την Ελλά δ α, μ ε τις «Εκκλησιάζουσες» τ ο υ Α ρ ισ το φ ά νη (21-11- 1992). Β) Σ τ ο 10ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου, σ το Πριγκιπάτο το Μ Ο Ν Α Ο Ο (Μ Ο Ν Τ Ε Ο Λ Β ΙΟ ) και σ τ ο X X I Ο Ο Ν Ο Κ Ε5 5 Ι.Α.Τ.Α., ως μ έλο ς και εκπροσω πώ ντας τη ν Ελλάδα, μ ε τ ις «Εκκλησιάζουσες», (2 8-0 9-19 9 3 ). Γ) Στη ν Ελλάδα, και στα 12 Φ εστιβάλ «Σ Υ Ν Α Ν Τ Η Σ Ε ΙΣ» των Ερασιτεχνικών Θιάσων Αιγαίου που διοργανώ νουν κά θε χ ρ ό ν ο τ ο Υ π ο υ ρ γ είο Α ιγα ίο υ στα νησιά το υ Α ιγα ίο υ Μυτιλήνη (2 ), Χ ίο (3 ), Σά μ ο, Ρόδο, Λήμνο (2 ), Σύρο (2 ), Ν ά ξο. Α ) Στη Συνά ντηση «Θεατρικές Αναζητήσεις στο Αιγαίο '95» το υ Π ν ευ μ α τικού Ιδ ρ ύματο ς Σ ά μ ο υ «Ν. Δ η μ η τρ ίο υ» (Πυθαγόριο, 2-7 Μ αρτίου '9 5 ), μ ε τα μ ο νόπρακτα το υ Ιακ. Κα μπανέλλη «Πάροδος Θηβών» και «Γράμμα στον Ο ρέστη». Ε ) Σ τ ο 12ο Πανελλήνιο Φ εστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου - Καρδίτσα, (23-30 Μ αρτίου '9 6 ), μ ε τα μονόπρακτα το υ Ιακ. Κα μ π α νέλλη "Πάροδος Θηβών 1 και "Γράμμα στον Ορέστη". Έ λ α β ε το βραβείο καλύτερης παράστασης, Α ' Β ρ α β είο σ κ η ν ο θ εσ ία ς, Α ' β ρ α β είο γυνα ικείο υ ρ ό λ ο υ, Α ' β ρ α β είο δ εύ τ ερ ο υ ανδρικού ρ όλου. Σ Τ ) Σ τ ο Α ρχαίο Θ έατρο Μυτιλήνης: Επανάληψη των 2 παραπάνω μονόπρακτω ν, δίνοντας θεα τρ ική ζω ή σ τ ο υ ς χ ώ ρ ο υ ς το υ αρχαίου ιστορικού θεάτρου, ύ σ τερ α από τ ό σ ο υ ς αιώ νες ( 0 1-0 9-19 9 6 ). Ζ ) Σ τ ο υπ αίθριο α μφ ιθέα τρ ο το υ Ν έου Αρχαιολογικού Μ ουσείου Μυτιλήνης, μ ε τη σ τή ρ ιξη τ η ς Κ ' Ε φ ο ρ εία ς Π ρ ο ϊστο ρ ικώ ν & Κλα σικώ ν Αρχαιοτήτω ν (Μ υ τιλήνης), π ρ εμ ιέρ α τ η ς κω μω δίας το υ Μ ενά νδ ρου «Η Σαμία» (0 8-07-1998). Η ) Σ τ ο υπαίθριο Θ έατρο Αναβρύτων, στο «Πολιτιστικό Καλοκαίρι 2000» το υ Δήμου Αμαρουσίου, μ ε την π αράσταση «Αποκάλυψις» (02-10-00). Θ ) Στη ν Ισπανία στο Διεθνές Φ εστιβάλ της Ο ΙΚ Ο Ν Α μ ε τη ν π αράσταση «Α Π Ο Κ Α Λ Υ Ψ ΙΣ» (Σ ε π. 0 4 ). I) Σ τ ο Παγκύπριο Φ εστιβάλ Ερασιτεχνικού Θ εάτρου, μ ε τ ο «Δον Ζουάν» τ ο υ Μ ο λιέρ ο υ, Κύπρος (Ιαν. 2 0 0 5 ). 30χρόνια ΦΟΜ 1977-2007 2 0 0 Ε Κ Δ Η Λ Ω Σ Ε ΙΣ, Μ Ε Α Π Ο Ψ Η Σ Τ Ο Ν Π Ο Λ ΙΤΙΣΜ Ο

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΦΙΛΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΟΜΙΛΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ «Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ» Μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ερασιτεχνικού Θεάτρου (ΑΓΓΑ/ΙΑΤΑ) και της Ομοσπονδίας Ερασιτεχνικού Θεάτρου Αιγαίου Το ΠΟ.ΚΕ.Φ.Ο.Μ. «Ο Θεόφιλος», συμπληρώνει εφέτος 30 χρόνια ζωής και δράσης στο Θ ΕΑΤΡΟ - Μ Ο ΥΣΙΚΗ - Λ Ο ΓΟ ΤΕΧΝΙΑ - ΕΚ Δ Ο ΣΕΙΣ - ΕΙΚ Α Σ Τ ΙΚ Ε Σ Τ Ε Χ Ν Ε Σ - Λ Α Ο ΓΡΑ Φ ΙΑ - Π ΑΡΑ ΔΟ ΣΙΑ ΚΕΣ Τ ΕΧ Ν Ε Σ. Το 1995 εγκαινίασε την Α ΙΘ Ο Υ ΣΑ Θ ΕΑ ΤΡ Ο Υ-ΤΕΧ Ν Ω Ν όπου λειτουργούν 1. Τμήμα Θεάτρου ($ Τ υ θ ΙΟ ). 2. Τμήματα Λογοτεχνίας, Μουσικής, Ζωγραφικής - Εικαστικό Εργαστήρι. 3. Αίθουσα «Λεσβιακής Βιβλιοθήκης» με αρχειακό υλικό - Συνέδρια. 4. Εκδίδει την περιοδική έκδοση Λεσβιακών Γραμμάτων - Τεχνών «Μυτιλήνη» (5 τόμοι) και το ανά δίμηνο λογοτεχνικό περιοδικό «ά σελάννα» 5. Αίθουσα ΟΙΝΕΜ Α-ΦΟΜ: Κινηματογραφικές προβολές - Συναντήσεις. ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΑΝΕΒΑΣΕ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΡΓΑ 1979: «Ο ΑΦΕΛΗΣ», Κωμωδία του Δ. Ψαθά. 1980: «ΑΦΑΛΟΤΡΥΠΙΔΑ», Λεσβιακή μουσική επιθεώρηση, Σ. Ανασχασέλλη - Β. Χαχζημανώλη. 1981: «ΜΙΚΡΟΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΙ», Κωμωδία, Δ. Ψαθά. 1982: «ΓΙ' ΑΝΑΠΟΥΔΟΥΣ», Λεσβιακή ηθογραφία, Γ. Πασπάτη. 1984: «ΕΞΟΧΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ Ο ΕΡΩΣ», Κωμωδία, Δ. Ψαθά. 1987: «ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗ Σ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ», Δράμα, Αλ. Πάρνη. 1988: «Η ΡΟΥΔΙΑ», Κωμωδία σε Μυτιληνιά ντοπιολαλιά, Α. Αραβανόπουλου. 1988: «4 ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ» (Μουρσελάς, Ουίλιαμς, Χεμινγουαίι, Σχρίμπεργκ). 1989: «ΗΛΕΚΤΡΑ», Τραγωδία Σοφοκλή (1990 επαναλήψεις). 1990: «Η ΒΕΓΓΕΡΑ», Ηθογραφία, μουσική κωμωδία, Η. Καπετανάκη. 1991: «ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ», Κωμωδία, Αριστοφάνη ( 1992 επαναλήψεις). 1992: «ΔΕΛΗΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΥΙΟΣ», Κωμωδία, Α. Σακελλάριου (Τιμητική βραδιά). 1992: «Ο ΚΛΕΨΑΣ...ΤΟ Υ ΚΛΕΨΑΝΤΟΣ», Σάτιρα, Ντάριο Φο. 1993: «ΥΛΙΚΟ ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ», Βασισμένο στην τραγωδία του Σοφοκλή ( 1994-95, επαναλήψεις). 1995: «ΠΑΡΟΔΟΣ ΘΗΒΩΝ» και «ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΟΡΕΣΤΗ», Μονόπρακτα I. Καμπανέλλη. 1995: «ΦΑΥΣΤΑ», Σάτιρα, Μποστ (1996 επαναλήψεις). 1997: «ΠΕΡΠΑΤΩ ΕΙΣ ΤΟ ΔΑΣΟΣ», (παιδικό) Στέλλας Μιχαηλίδου. 1997: «Η ΜΥΤΙΛΗΝ' ΜΑΣ... ΕΝΑ ΤΡΑΝΟ ΧΟΥΡΙΟ», Λεσβιακή επιθεώρηση των Β. Χαχζημανώλη και Α. Μηνά. 1997: «ΦΙΛΟΝΙΚΙΑ», Κωμωδία του Μαριβώ (1998 επαναλήψεις). 1998: «Η ΣΑΜΙΑ», Κωμωδία του Μενάνδρου. 1998: «ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΗΦΙΣΙΑ», των Κεχαίδη, Χαβιαρά. 1999: «ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ», Δραματοποίηση του Ανδρέα Σεφτελή (2000, Ό I, Ό3 επαναλήψεις). 2002: «Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΛΟΥΡΣΙΝ», Κωμωδία του Ευγένειου Λαμπίς. 2004-5: «ΔΟΝ ΖΟΥΑΝ», Κωμωδία του Μολιέρου. 2005: «ΤΙΤΑ-ΛΟΥ», της Κάθριν Ανν. 2005: «Η ΣΤΡΙΓΓΛΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΑΡΝΑΚΙ», Κωμωδία του Σαίξπηρ. 2006: «ΤΟ ΑΥΓΟ», Μονόπρακτα των Κ. Μουρσελά, Χ.Π ίντερ, Σ.Σκοπελίτη, Τ.Ουίλλιαμς. 2007: «ΟΔΥΣΣΕΑ ΓΥΡΙΣΕ ΣΠΙΤΙ» του Ι.Καμπανέλλη. 2007: «ΠΑΡΤΙ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ» του Χάρολντ Πίντερ. Μυτιλήνη, Μάιος 2007 Περικλής Μαυρογιάννης Πρόεδρος ΦΟΜ