Α ΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΓΑ ΛΗ ΣΥ ΝΟ ΔΟΣ ΤΗΣ ΟΡ ΘΟ ΔΟ ΞΟΥ ΕΚ ΚΛΗ ΣΙΑΣ

Α ΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΓΑ ΛΗ ΣΥ ΝΟ ΔΟΣ ΤΗΣ ΟΡ ΘΟ ΔΟ ΞΟΥ ΕΚ ΚΛΗ ΣΙΑΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΘΕΣΜΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ Μία Σύνοδος ἐπικίνδυνη καί προβληματική Μία Σύνοδος πού ἀποκλείει τούς Ἐπισκόπους καί καταλύει τήν συνοδικότητα Μία Σύνοδος χωρίς τήν ἐνημέρωση τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος Μία Σύνοδος μέ θεολογικές ἀσυνέπειες καί ἀντιφάσεις Μία Σύνοδος μέ ἀποκλειστικό ρόλο «ἁρμοδίου καί ἐσχάτου κριτοῦ» σέ θέματα πίστεως Μία προσπάθεια ἐπιβολῆς καί κατοχυρώσεως «ἀλαθήτων» ἀποφάσεων Μία προσπάθεια δημιουργίας ἀλλοιωμένης ὀρθοδόξου αὐτοσυνειδησίας Μία προσπάθεια καθιερώσεως τῆς μεταπατερικῆς Θεολογίας Μία προσπάθεια θεσμικῆς νομιμοποιήσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ Μία προσπάθεια ἐκκλησιαστικοποιήσεως τῶν αἱρέσεων

Ἀ πό τήν ἀρ χή τῆς προ πα ρα σκευ ῆς της, ἡ Σύ νο δος αὐ τή εἶ χε ὡς ἀ φε τη ρί α της κοι νω νι κά καί ὄ χι δογ μα τι κά ζη τή μα τα, ὑ πη ρέ τη σε ποικίλες σκο πι μό τη τες καί συν δέ θη κε ἄρ ρη κτα μέ τόν Οἰ κου με νι σμό. Ἡ πρώ τη ἀ πό φα ση γιά τήν σύγ κληση τῆς Ἁ γί ας καί Με γά λης Συ νόδου λή φθη κε τό 1923 στό «Πα νορ θό δοξο Συ νέ δριο» τῆς Κων σταν τι νου πό λε ως, ἐ πί πα τρι αρ χί ας Με λε τί ου Με τα ξά κη καί ἐ νῶ ἀ που σί α ζε ἡ πλει ο ψη φί α τῶν Το πικῶν Ὀρ θο δό ξων Ἐκ κλη σι ῶν. Τό τε ξε κίνη σε καί ἡ κα τάρ τι ση τοῦ κα τα λό γου μέ τά θέ μα τα τῆς Συ νό δου. Συ ζη τή θη κε, σέ δεύ τε ρη φά ση, στά πλαί σια τῆς «Προκα ταρ κτι κῆς Δι ορ θο δό ξου Ἐ πι τρο πῆς», τό 1930, στό Ἅ γιον Ὄ ρος. Ἐ πα νῆλ θε στό προ σκή νιο ἀ πό τόν Πα τριά ρχη Ἀ θη να γόρα τό 1964, στά πλαί σια τῶν οἰ κου με νιστι κῶν ἀ νοιγ μά των του πρός τούς πα πικούς καί τούς προ τε στάν τες. Τίς τε λευ ταῖ ες δε κα ε τί ες, ὑ πῆρ ξε μί α ἔν το νη κι νη τι κό τη τα καί ἀ σκή θη κε ἰ σχυρή πί ε ση ἀ πό τό Οἰ κου με νι κό Πα τρι αρχεῖ ο γιά τήν πραγ μα το ποίηση αὐ τῆς τῆς Συ νό δου, τό πνεῦ μα καί ἡ θε μα το λο γί α τῆς ὁ ποί ας ταυ τί στη καν ἄ με σα μέ αὐ τό τῶν Δι με ρῶν Δι α λό γων μέ τούς ἑ τε ροδό ξους καί τίς φι λε νω τι κές προ σπά θει ες τῶν οἰ κου με νι στῶν. Τό γε γο νός αὐ τό στιγ μα τί ζει καί ὁ μεγά λος Ἅ γιος καί δογ μα το λό γος Ἰ ου στῖ νος Πό πο βιτς σέ σχε τι κό Ὑ πό μνη μά του πρός τήν Σερ βι κή Ἐκ κλη σί α: 2 «Πρέ πει νά εἴ με θα εἰ λι κρι νεῖς: εἰς τήν συμ πε ρι φο ράν ὡ ρι σμέ νων ἐκ τῶν ἀν τιπρο σώ πων τοῦ Πα τρι αρ χεί ου Κων σταντι νου πό λε ως γί νε ται αἰ σθη τή κα τά τάς τε λευ ταί ας δε κα ε τί ας ἡ ἴ δια ἐ κεί νη μή ὑ γι ής καί νο ση ρά σπου δή, ἡ ὁ ποί α κατά τόν Ι Ε αἰ ῶ να ὡ δή γη σε τήν Ἐκ κλη σί αν εἰς τήν Φλω ρεν τια νήν προ δο σί αν, ἐ ξουθέ νω σιν καί αἰ σχύ νην». Τό πε ρι ε χό με νο καί ἡ θε μα το λο γί α τῆς Ἁ γί ας καί Με γά λης Συ νό δου δέν ἐ ξέ φρα σαν πο τέ τό Ὀρ θό δο ξο πλή ρω μα (κλη ρι κούς, μο να χούς καί λα ϊ κούς), τό ὁ ποῖ ο, ἄλ λω στε, οὐ δέ πο τε πλη ρο φο ρή θη κε κά τι σχε τι κό μέ τήν Σύ νο δο αὐ τή, οὐ δέπο τε συμ με τεῖ χε στήν δι α δι κα σί α προ πα ρα σκευ ῆς της καί οὐ δέ πο τε ἐ νέ κρι νε τά πρός συ ζή τη ση θέ μα τά της. Ἐ κτός, ὅ μως, ἀ πό τόν ἀ πο κλει σμό τοῦ πι στοῦ λα οῦ, τῶν μο να χῶν καί τῶν κλη ρι κῶν, ἔ χου με καί τόν ἀ πο κλει σμό καί τήν φί μω ση τῶν ἰ δί ων τῶν Ἐ πι σκό πων, οἱ ὁ ποῖ οι οὐ δέ πο τε ἐ νη με ρώ θη καν γιά τά πε πραγ μέ να τῶν Προ συ νο δι κῶν Ἐ πι τροπῶν καί γιά τά θέ μα τα πού συ ζη τή θη καν.

Ὅ πως ση μει ώ νει ὁ Μη τρο πο λί της Ναυ πά κτου κ. Ἱ ε ρό θε ος σέ Ἐ πι στο λή του πρός τήν Ἱ ε ρά Σύ νο δο τῆς Ἐκ κλη σί ας τῆς Ἑλ λά δος: «Τά κεί με να τῶν θε μά των αὐ τῶν ὁ λοκλη ρώ θη καν ἀ πό τήν Εἰ δι κή Δι ορ θό δο ξη Ἐ πι τρο πή καί πα ρα πέμ φθη καν ἤ δη στήν Ἁ γί α καί Με γά λη Σύ νο δο, χω ρίς νά τά γνω ρί ζη ἡ Ἱ ε ραρ χί α τῆς Ἐκ κλη σί ας μας... Για τί δέν ἐ τέ θη σαν πρός ἔγ κρι ση ἀ πό τήν Ἱ ε ραρ χί α τά κεί με να αὐ τά καί πα ρα πέμφθη καν στήν Ἁ γί α καί Με γά λη Σύ νο δο ἐν ἀ γνοί ᾳ τῶν Ἱ ε ραρ χῶν;». Καί ὁ Καθηγητής κ. Τσελεγγίδης παρατηρεῖ ὅτι, «...ἡ Ἐκ κλη σί α τῆς Ἑλ λά δος -ἀ πό τό 1961, πού ἄρ χι σαν οἱ Πα νορ θό δο ξες Προ συ νο δι κές Δι α σκέ ψεις γιά τήν πα ραπά νω Με γά λη Σύ νο δο- δέν ἀ σχο λή θη κε μέ τίς ἀ πο φά σεις τῶν Δι α σκέ ψε ων αὐ τῶν σέ ἐ πί πε δο Συ νό δου τῆς Ἱ ε ραρ χί ας». Κα νο νι σμός Ὀργανώσεως καί Λει τουρ γί ας τῆς Ἁγίας καί Με γά λης Συ νό δου Ὁ ἀ πο κλει σμός τῶν Ἐ πι σκό πων συν τε λεῖ ται, ἐ πί σης, καί ἀ πό τό γε γο νός ὅ τι μό νον 24 Ἀρ χι ε ρεῖς ἀ πό κά θε Το πι κή Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κλη σί α θά συμ με τέχουν στήν Ἁ γί α καί Με γά λη Σύ νο δο καί αὐ τοί χω ρίς νά ἔ χουν δι καί ω μα ψή φου ὁ κα θέ νας ξε χω ρι στά, ἀλ λά μό νον ὁ Προκα θή με νος τῆς κά θε Ἐκ κλη σί ας, ὁ ὁποῖος θά ψηφίζει μέ βάση τήν πλειοψηφία τῶν ἐκεῖ εἰκοσιτεσσάρων συμμετεχόντων. Μέ τόν τρό πο αὐ τό, ὅ πως το νί ζει καί ὁ Πα νι ε ρώ τα τος Μη τρο πο λί της Λε με σοῦ κ. Ἀ θα νά σιος, «κα ταρ γεῖ ται ἡ πρα κτι κή ὅ λων τῶν μέ χρι τοῦ δε Ἱ ε ρῶν Συ νό δων... ὅ που κά θε ἐ πί σκο πος ἔ χει καί τή δι κή του ψῆ φο... (καί) κα θι στᾶ τά μέ λη τῆς Ἁ γί ας καί Με γά λης Συ νό δου, πλήν τῶν Προ κα θη μέ νων, δι α κο σμη τι κά στοι χεῖ α, ἀ φαι ρε θέν τος ἀ π αὐ τῶν τοῦ δι και ώ ματος τῆς ψή φου». Ὁ ἀ πο κλει σμός αὐ τός τῶν Ἐ πι σκό πων, τῶν κλη ρι κῶν, τῶν μο να χῶν καί τοῦ πιστοῦ λα οῦ ἀ πό τήν δι α δι κα σί α προ πα ρασκευ ῆς τῆς Με γά λης Συ νό δου ἀ πο σκο πεῖ στό νά πε ρι στεί λει κά θε Ὀρ θό δο ξη ἀν τίδρα ση ἀ πο σκο πεῖ στό νά ἐ πι βά λει οἰκου με νι στι κές ἀν τι λή ψεις καί πρα κτι κές καί νά τίς ἐ νι σχύ σει μέ τό κῦ ρος τῆς ἀ ποφά σε ως μί ας Πα νορ θο δό ξου Συ νό δου. Προβληματισμοί στήν θεματολογία Μέ τό κεί με νο: «Σχέ σεις τῆς Ὀρθο δό ξου Ἐκ κλη σί ας πρός τόν λοι πόν χρι στι α νι κόν κό σμον» καί εἰ δι κότε ρα μέ τό ἄρ θρο 6, ὅ που ση μει ώ νε ται χα ρα κτη ρι στι κά ὅ τι: «ἡ Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κλησί α ἀ να γνω ρί ζει τήν ἱ στο ρι κήν ὕ παρ ξιν ἄλ λων χρι στι α νι κῶν Ἐκ κλη σι ῶν καί Ὁ μολο γι ῶν, μή εὑ ρι σκο μέ νων ἐν κοι νω νί ᾳ με τ αὐ τῆς», ἐ πι χει ρεῖ ται: Ἡ ἀ ναί ρε ση τῆς πί στε ώς μας στήν «Μί αν, Ἁ γί αν, Κα θο λι κήν καί Ἀ πο στο λι κήν Ἐκ κλη σί αν Ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιος θε ω ρεῖ ὅ τι «θε ο λο γι κά καί δογ μα τι κά καί νο μο κα νο νι κά ἡ ἀ πό δο ση τοῦ τί τλου 3

«Ἐκ κλη σί α» σέ αἱ ρε τι κές ἤ σχι σμα τι κές κοι νό τη τες εἶ ναι παν τε λῶς λαν θα σμέ νη για τί μί α εἶ ναι ἡ Ἐκ κλη σί α τοῦ Χρι στοῦ... Ἐ άν εἶ ναι ἐκ κλη σί ες οἱ αἱ ρέ σεις, τό τε ποῦ εἶ ναι ἡ μο να δι κή καί Μί α Ἐκ κλη σί α τοῦ Χρι στοῦ καί τῶν ἁ γί ων Ἀ πο στό λων;» Καί ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος ἀναφέρει γιά τό ἴδιο κείμενο ὅτι «ὑ πάρ χουν με ρι κές ἀ σά φει ες, ὡ σάν νά «ἀ να γνω ρί ζων ται» καί ἄλ λες Ἐκ κλη σί ες, ἐ κτός τῆς Μί ας, Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλη σί ας». Ἡ νο μι μο ποί η ση τῶν αἱ ρέ σε ων - ἡ ἀ να γνώ ρι ση τῶν αἱ ρε τι κῶν ὡς Ἐκ κλη σιῶν Κατά τόν Μητροπολίτη Ναυπάκτου: «Αὐ τό ση μαί νει ὅ τι ἡ Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κλησί α ἀ να γνω ρί ζει τίς ἄλ λες Χρι στι α νι κές Ἐκ κλη σί ες καί Ὁ μο λο γί ες.....ὑ πάρ χουν Χρι στι α νι κές Ἐκ κλη σί ες ἐ κτός τῆς Μιᾶς, Ἁ γί ας Κα θο λι κῆς καί Ἀ πο στο λι κῆς Ἐκ κλησί ας»; Καί ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ δι ε ρωτᾶται: «για τί στό κεί με νο γί νε ται πολ λαπλή ἀ να φο ρά σέ «Ἐκ κλη σί ες» καί «Ὁ μολο γί ες»;... Ποι ά εἶ ναι Ἐκ κλη σί α καί ποι ά ἡ αἱ ρε τι κή καί ποι ά ἡ σχι σμα τι κή ὁ μά δα ἤ ὁ μο λο γί α; Ἐ μεῖς ὁ μο λο γοῦ με μί α Ἐκκλη σί α καί ὅ λα τά ἄλ λα αἱ ρέ σεις καί σχίσμα τα». Ὁ δέ Καθηγητής κ. Τσελεγγίδης σημειώνει πώς «...ἕ να κεί με νο πού προ ωθεῖ ται πρός ἔγ κρι ση,...εἰ ση γεῖ ται οὐ σια στι κά τήν Προ τε σταν τι κή θε ω ρί α τῶν «κλά δων» -νο μι μο ποι ών τας μέ τήν ἀ ποδο χή του τήν ὕ παρ ξη πολ λῶν Ἐκ κλη σι ῶν μέ πο λύ δι α φο ρε τι κά δόγ μα τα». Ἀμ φι σβη τεῖ ται ἡ ἑ νό τη τα τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλη σί ας, κα θώς γίνε ται λό γος γιά «τήν ἀ πο λε σθεῖσαν ἑ νό τη τα τῶν Χρι στια νῶν» Στό τέ λος τοῦ ἄρ θρου 6 τοῦ ἴδιου Κειμένου γρά φε ται ὅ τι ἡ Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κλησί α μέ τήν συμ με το χή της στήν Οἰ κου μενι κή Κί νη ση ἔ χει ὡς «ἀν τι κει με νι κόν σκοπόν τήν προ λεί αν σιν τῆς ὁ δοῦ τῆς ὁ δηγού σης πρός τήν ἑ νό τη τα». Ἐπ αὐτοῦ, ὁ Κα θη γη τής κ. Δη μή τριος Τσε λεγ γί δης σημειώνει ὅτι: «Ἐ φό σον ἡ ἑ νό τη τα τῆς Ἐκ κλη σί ας εἶναι δε δο μέ νη, τό τε τί εἴ δους ἑ νό τη τα Ἐκ κλη σι ῶν ἀ να ζη τεῖ ται στό πλαί σιο τῆς Οἰ κου με νι κῆς Κι νή σε ως;... δί νε ται ἡ ἐντύ πω ση, ὅ τι ὑ πάρ χει δε δο μέ νη δι αί ρε ση στήν Ἐκ κλη σί α καί οἱ προ ο πτι κές τῶν δια λε γο μέ νων ἀ πο βλέ πουν στήν δι α σπασθεῖ σα ἑ νό τη τα τῆς Ἐκ κλη σί ας». Ὁ δέ Μη τρο πο λί της Ναυ πά κτου κ. Ἱ ερό θε ος δι ε ρω τᾶ ται: «Ἐ πί σης, μέ τήν ὑ πεν θύ μι ση τῶν συγκε κρι μέ νων Κα νό νων τῶν Οἰ κου με νι κῶν Συ νό δων (ἄρθ. 20) ὑ πο νο εῖ ται ἡ «βα πτισμα τι κή θε ο λο γί α» ὡς βά ση τῆς ἑ νό τη τας τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλη σί ας καί τῶν ἄλ λων «Ἐκ κλη σι ῶν καί Ὁ μο λο γι ῶν»;...Μή πως ἐμ μέ σως ἀ να κα λεῖ ται ἡ ἀ πό φα ση τῶν Πα τρια ρχῶν τοῦ ἔ τους 1756, μέ τήν ὁ ποί α ἀ πο δε χό μα στε τούς ἑ τε ρο δό ξους στήν Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κλη σί α μέ βά πτι σμα; Καί ὅ ποι ος θά ἐ ξα κο λου θεῖ νά πι στεύ η κα τά τήν δι δα σκα λί α τῶν Ἁ γί ων Πα τέ ρων θά 4

δια σπᾶ τήν ἑ νό τη τα τῆς Ἐκ κλη σί ας καί θά εἶ ναι «κα τα δι κα στέ ος»; (ἄρθ. 22). Ἡ ἀ να γνώ ρι ση τῶν ἀν τορ θό δοξων καί αἱ ρε τι κῶν Κει μέ νων τοῦ ΠΣΕ καί ἡ κα το χύ ρω σή τους ἀ πό Πα νορ θό δο ξη Σύ νο δο Στό ἄρ θρο 21 ση μει ώ νε ται, ὅ τι «ἡ Ὀρθό δο ξος Ἐκ κλη σί α... ἐ κτι μᾶ θε τι κῶς τά ὑ π αὐ τῆς (ἐνν. τῆς Ἐ πι τρο πῆς «Πί στις καί Τά ξις») ἐκ δο θέν τα θε ο λο γι κά κεί μενα... διά τήν προ σέγ γι σιν τῶν Ἐκ κλη σι ῶν». Ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ σχολιάζει ἐπ αὐτοῦ: «Ἡ ἀ να φο ρά τοῦ κει μέ νου στό «Παγκό σμιο Συμ βού λιο Ἐκ κλη σι ῶν» μοῦ δί νει τήν εὐ και ρί α νά δι α τυ πώ σω τήν ἔν στα σή μου ἀ πέ ναν τι σέ κα τά και ρούς δι ά φο ρα συγ κρη τι στι κά ἀν τι κα νο νι κά γε γο νό τα πού ἔ γι ναν σ αὐ τό, ἀλ λά καί σ αὐ τήν ταύ την τήν ὀ νο μα σί αν του, ἀ φοῦ σ αὐ τό ἡ Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κλη σί α θε ω ρεῖ ται ὡς «μία ἐκ τῶν Ἐκ κλη σι ῶν» ἤ κλά δος τῆς μί ας Ἐκ κλη σί ας, πού ψά χνει καί ἀ γω νί ζε ται γιά τήν πραγ μά τω σή της στό Παγ κό σμιο Συμ βού λιο Ἐκ κλη σι ῶν». Συνοδικό Σύστημα Στό ἄρ θρο δέ 22 τοῦ ἰ δί ου Κει μέ νου ἀ να φέ ρε ται συγ κε κρι μέ να ὅ τι: «Ἡ Ὀρ θό δο ξος Ἐκ κλη σί α θε ω ρεῖ κα τα δι καστέ αν πᾶ σαν δι ά σπα σιν τῆς ἑ νό τη τος τῆς Ἐκ κλη σί ας, ὑ πό ἀ τό μων ἤ ὁ μά δων, ἐ πί προ φά σει τη ρή σε ως ἤ δῆ θεν προα σπί σε ως τῆς γνη σί ας Ὀρ θο δο ξί ας. Ὡς μαρ τυ ρεῖ ἡ ὅ λη ζω ή τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκκλη σί ας, ἡ δι α τή ρη σις τῆς γνη σί ας ὀρ θοδό ξου πί στε ως δι α σφα λί ζε ται μό νον διά τοῦ συ νο δι κοῦ συ στή μα τος, τό ὁ ποῖ ον ἀ νέ κα θεν ἐν τῇ Ἐκ κλη σί ᾳ ἀ πε τέ λει τόν ἁρ μό διον καί ἔ σχα τον κρι τήν πε ρί τῶν θε μά των πί στε ως». Μέ τόν τρόπο αὐτό: ἐπιχειρεῖται ἡ προ λη πτι κή λο γοκρι σί α καί ἡ φί μω ση κά θε ὀρ θο δό ξου ἀν τιρ ρή σε ως σέ ἀν τορ θό δο ξες ἀ ποφά σεις τῆς Συ νό δου ἀ πει λοῦν ται οἱ Ὀρ θό δο ξοι πού θά ἀν τι δρά σουν μέ ποι νές κιν δυ νεύ ουν νά χα ρα κτη ρι σθοῦν ὡς αἱ ρε τι κοί ὅ σοι ὀρ θο δο ξοῦν καί παρα μέ νουν «ἑ πό με νοι τοῖς ἁ γί οις Πατρά σι» Πα ρα τη ρεῖ σχε τι κά ὁ Μη τρο πο λί της Ναυ πά κτου κ. Ἱ ε ρό θε ος: «Δη λα δή, ἄν τε λι κῶς λη φθοῦν ἀ πό τήν Ἁ γί α καί Με γά λη Σύ νο δο τῆς Ὀρ θοδό ξου Ἐκ κλη σί ας ἀ πο φά σεις, τίς ὁ ποῖ ες οἱ Ἀρ χι ε ρεῖς, οἱ μο να χοί καί θε ο λό γοι τίς ἀ γνο οῦν, καί οἱ ὁ ποῖ ες ἀν τι βαί νουν σέ πα τε ρι κές θέ σεις, θά ἔ χουν εὐ θύ νη καί θά ὑ πό κειν ται σέ κρί σεις καί κα τα κρίσεις, ἄν ἀρ νη θοῦν νά τίς ἐ φαρ μό σουν;». Προ βάλ λε ται, ἐ πί σης, στό ἴ διο ἄρθρο, ὡς ἀ πό λυ τος ἐκ φρα στής καί ἐγ γυη τής τῆς δογ μα τι κῆς ἀ λη θεί ας τῆς Ὀρθο δό ξου πί στε ώς μας μό νον τό Συ νο δικό Σύ στη μα. Πα ρα γνω ρί ζε ται, ἔ τσι, καί ὑ πο τι μᾶ ται ὁ κλῆ ρος, οἱ μο να χοί καί ὁ εὐ σε βής λα ός, πού ὑ πῆρ ξαν πάν το τε οἱ 5

ὑ πε ρα σπι στές καί οἱ φύ λα κες τῆς ἀ κεραι ό τη τας τῆς Ὀρ θο δό ξου πί στε ώς μας, ἔ ναν τι κα κο δό ξων ἀ πο φά σε ων λη στρικῶν Συ νό δων. Ὅ πως πα ρα τη ρεῖ γιά τό ἴ διο θέ μα ὁ Κα θη γη τής κ. Δη μή τριος Τσε λεγ γί δης σέ σχε τι κή Ἐ πι στο λή του πρός ὅ λους τούς Ἱ ε ράρ χες: «Στό ἄρ θρο 22 δί δε ται ἡ ἐν τύ πω ση, ὅ τι ἡ Μέλ λου σα νά συ νέλ θει Ἁ γί α καί Με γάλη Σύ νο δος προ δι κά ζει τό ἀ λά θη το τῶν ἀ πο φά σε ών της... Στό ἄρ θρο αὐ τό πα ραγνω ρί ζε ται τό ἱ στο ρι κό γε γο νός, ὅ τι στήν Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κλη σί α ἔ σχα το κρι τή ριο εἶ ναι ἡ γρη γο ροῦ σα δογ μα τι κή συ νεί δη ση τοῦ πλη ρώ μα τος τῆς Ἐκ κλη σί ας, ἡ ὁ ποί α στό πα ρελ θόν ἐ πι κύ ρω σε ἤ θε ώ ρη σε λη στρικές ἀ κό μη καί Οἰ κου με νι κές Συ νό δους. Τό Συ νο δι κό Σύ στη μα ἀ πό μό νο του δέν δια σφα λί ζει μη χα νι στι κά τήν ὀρ θό τη τα τῆς Ὀρ θο δό ξου πί στε ως. Αὐ τό γί νε ται μό νο, ὅ ταν οἱ συ νο δι κοί Ἐ πί σκο ποι ἔ χουν μέ σα τους ἐ νερ γο ποι η μέ νο τό Ἅ γιο Πνεῦ μα καί τήν Ὑ πο στα τι κή Ὁ δό, τό Χρι στό δη λα δή, ὁ πό τε ὡς συν-ο δι κοί εἶ ναι στήν πρά ξη καί «ἑ πό με νοι τοῖς ἁ γί οις Πα τρά σι». Ἀ νά λο γη κρι τι κή ἀ σκεῖ καί ὁ Μη τροπο λί της Λε με σοῦ κ. Ἀ θα νά σιος: «Ἡ ἄ πο ψη ὅ τι ἡ δι α τή ρη ση τῆς γνη σί ας ὀρ θο δό ξου πί στε ως δι α σφα λί ζε ται μό νο διά τοῦ συ νο δι κοῦ συ στή μα τος, ὡς τοῦ μό νου «ἁρ μο δί ου καί ἐ σχά του κρι τοῦ τῶν θε μά των τῆς πί στε ως», ἔ χει δό ση ὑ περ βο λῆς καί ἐκ φεύ γει τῆς ἀ λη θεί ας, κα θό τι στήν ἐκ κλη σι α στι κή ἱ στο ρί α πολλές σύ νο δοι ἐ δί δα ξαν καί ἐ νο μο θέ τη σαν λαν θα σμέ να καί αἱ ρε τι κά δόγ μα τα καί ὁ πι στός λα ός τίς ἀ πέρ ρι ψε καί δι ε φύ λαξε τήν ὀρ θό δο ξη πί στη καί ἐ θρι άμ βευ σε τήν Ὀρ θό δο ξη Ὁ μο λο γί α. Οὔ τε σύ νο δος ἄ νευ τοῦ πι στοῦ λα οῦ, τοῦ πλη ρώ μα τος τῆς Ἐκ κλη σί ας, οὔ τε λα ός ἄ νευ συ νό δου Ἐ πι σκό πων μπο ροῦν νά θε ω ρή σουν ἑ αυτούς σῶ μα Χρι στοῦ καί Ἐκ κλη σί αν Χριστοῦ καί νά ἐκ φρά σουν σω στά τό βί ω μα καί τό δόγ μα τῆς Ἐκ κλη σί ας». Σύμ φω να μέ τήν συ νο λι κή κρί ση, ἐ πί τοῦ κει μέ νου: «Σχέ σεις τῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλη σί ας πρός τόν λοι πόν χρι στι α νι κόν κό σμον», τοῦ Κα θη γη τῆ κ. Τσε λεγ γί δη, «οἱ ἐμ πνευ στές καί οἱ συν τά κτες του ἐ πιχει ροῦν μιά θε σμι κή νο μι μο ποί η ση τοῦ χρι στι α νι κοῦ συγ κρη τι σμοῦ-οἰ κου με νισμοῦ μέ μιά ἀ πό φα ση πα νορ θο δό ξου Συ νό δου. Αὐ τό ὅ μως θά ἦ ταν κα τα στροφι κό γιά τήν Ὀρ θό δο ξη Ἐκ κλη σί α. Γι αὐ τό προ τεί νω, τα πει νῶς, τήν κα θο λι κή ἀ πό συρ σή του». Μεταπατερική Θεολογία Τό κεί με νο: «Ἡ ἀ πο στο λή τῆς Ὀρ θοδό ξου Ἐκ κλη σί ας ἐν τῷ συγ χρό νῳ κό σμῳ» κυ ρι αρ χεῖ ται ἀ πό τήν ἀν τι πα τερι κή ἀν τί λη ψη πε ρί προ σώ που, ὅ πως τήν ἐκ φρά ζει ὁ Σε βα σμι ώ τα τος Μη τρο πο λίτης Περ γά μου κ. Ἰ ω άν νης. Στήν κρι τι κή πού ἀ σκεῖ ὁ Σε βα σμι ώ τα τος Μη τρο πο λίτης Ναυ πά κτου κ. Ἱ ε ρό θε ος ἀ να φέ ρει, ὅ τι ὁ Μη τρο πο λί της Περ γά μου «πα ρερ μήνευ σε τήν δι δα σκα λί α τοῦ Με γά λου Ἀ θανα σί ου, τῶν Καπ πα δο κῶν Πα τέ ρων καί 6

τοῦ Ἁ γί ου Μα ξί μου τοῦ Ὁ μο λο γη τοῦ γιά τόν Τρι α δι κό Θε ό καί πρέ πει ἡ ἀν τι πα τερι κή αὐ τή ἄ πο ψη νά ἀ πο βλη θῆ, δε δο μένου μά λι στα, ὅ τι τό συγ κε κρι μέ νο κεί με νο τοῦ Περ γά μου Ἰ ω άν νου δι δά σκε ται στίς Θε ο λο γι κές καί Ἐκ κλη σι α στι κές Σχο λές, μέ κίν δυ νο νά με γα λώ ση μιά γε νιά θε ο λόγων καί Κλη ρι κῶν μέ ἀ νορ θό δο ξες ἀ πόψεις γιά τό δόγ μα τῆς Ἁ γί ας Τριά δος». Γιά τό ἴ διο κεί με νο πα ρα τη ρεῖ, ἐ πί σης, ὁ Μη τρο πο λί της Ναυ πά κτου: «Ἀν τί στό κεί με νο νά γί νε ται λό γος γιά τήν ἀ ξί α τοῦ ἀν θρώ που, γί νε ται λό γος γιά τήν «ἀ ξί α τοῦ ἀν θρω πί νου προ σώ που» (Ἐ πι κε φαλί δα καί κεφ. Α, ἄρ θρ. 4), τήν «ἱ ε ρό τη τα τοῦ ἀν θρω πί νου προ σώ που» (κεφ. Α, ἄρ θρ. 3), τήν «ὕ ψι στη ἀ ξί α τοῦ ἀν θρω πίνου προ σώ που» (κεφ. Α, ἄρ θρ. 5)...Στό ἄρ θρο αὐ τό (Β, ἄρθ. 1) γί νε ται λό γος γιά «κοι νω νί α θεί ων προ σώ πων», ἐ νῶ... στόν Τρι α δι κό Θε ό ὑ πάρ χει κοι νω νί α φύ σε ως καί ὄ χι κοι νω νί α προ σώ πων... Ἀ κό μη, εἶ ναι προ βλη μα τι κή ἡ φρά ση ὅ τι, «τό πρό σω πον συν δέ ε ται μέ τήν ἐ λευθε ρί αν καί τήν μο να δι κό τη τα, αἱ ὁ ποῖ αι ἐκ φρά ζουν σχέ σιν καί κοι νω νί αν» (Κεφ. Α,1) καί ὅ τι ἡ ἐ λευ θε ρί α εἶ ναι «ὀν το λογι κό στοι χεῖ ον τοῦ προ σώ που» (Κεφ. Β, 3). Ἄν ἴ σχυ ε αὐ τό τό τε στόν Θε ό κά θε πρό σω πο θά εἶ χε τήν δι κή του ἐ λευ θερί α καί ἑ πο μέ νως θά δι ε σπᾶ το ἡ ἑ νό τη τα τῆς Ἁ γί ας Τριά δος...ἄν μεί νουν αὐ τές οἱ φρά σεις πού ἐκ φρά ζουν μιά σύγ χρο νη θε ο λο γι κή κα τεύ θυν ση με ρι κῶν νε ω τέρων θε ο λό γων, πού δι α φο ρο ποι εῖ ται ἀ πό τήν ὀρ θό δο ξη πα τε ρι κή δι δα σκα λί α, τό τε τά κεί με να πού θά προ έλ θουν ἀ πό τήν Ἁ γί α καί Με γά λη Σύ νο δο...θά στη ρίξουν μιά θε ο λο γί α πού εἶ ναι ξέ νη πρός τήν πα ρά δο ση τῆς Ἐκ κλη σί ας, θά στη ρίξουν τήν λε γο μέ νη με τα πα τε ρι κή θε ο λογί α καί θά φα νεῖ ὅ τι αὐ τός ἦ ταν ὁ σκο πός αὐ τῶν πού συ νέ τα ξαν τά κεί με να αὐ τά». Συμπεράσματα Ἡ Ἁ γί α καί Με γά λη Συ νό δος τῆς Ὀρθο δο ξί ας, ἄν ἐ πι μεί νει στήν θε μα το λο γί α της καί στίς μέ χρι τώ ρα πρα κτι κές της ἄν συ νε χί σει νά ὑ πο βι βά ζει τόν χρι στι α νι σμό στό ἐ πί πε δο τοῦ κοι νωνι σμοῦ ἄν συ νε χί σει νά πα ρα βιά ζει τήν Ὀρ θό δο ξη δογ μα τι κή συ νεί δη ση ἄν συ νε χί σει νά μήν ἐκ φρά ζει τήν ἁγιοπνευματική ἐμ πει ρί α τοῦ ἐκκλη σι α στι κοῦ σώ μα τος ἄν συ νε χί σει νά μήν ἀ κο λου θεῖ τήν ἁ γι ο πατερι κή Πα ρά δο ση τῆς Ἐκκλη σί ας μας, τό τε, σύμ φω να καί μέ τόν Ἅ γιο Ἰ ου στῖ νο Πό πο βιτς: «Τό ὀρ θο δο ξό τε ρον εἶ ναι νά μή συγ κλη θεῖ κα θό λου ἡ Οἰ κου με νι κή Σύ νο δος ἤ νά μή συμ με τά σχει κά ποιος σ αὐ τήν». Δι ό τι, «Τί δύ να ται νά πε ρι μέ νει κα νείς ἀ πό μί αν τοια ύτην Οἰ κου με νι κήν Σύ νοδον; ἕν μό νον: σχί σμα τα καί αἱ ρέ σεις καί δι α φό ρους ἄλ λας συμ φο ράς. Αὐ τό εἶ ναι 7

ἡ βα θεῖ α μου αἴ σθη σις καί ἡ πλή ρης ὀ δύ νης ἐ πί γνω σις. Δι αὐ τό πα ρα κα λῶ καί ἱ κε τεύ ω τήν Ἱ ε ράν Σύ νο δον τῆς Ἱ εραρ χί ας νά ἀ πό σχει ἀ πό τήν συμ με το χήν εἰς τήν προ ε τοι μα σί αν τῆς Συ νό δου καί ἀ πό τήν συμ με το χήν εἰς τήν Σύ νο δον». Τήν ἴ δια πα ρά κλη ση μέ αὐ τή τοῦ Ἁ γί ου Ἰ ου στί νου ὑ πο βά λλου με καί πρός τήν Ἱ εραρ χί α τῆς Ἐκ κλη σί ας τῆς Ἑλ λά δος: νά ἀ πό σχει ἀ πό τήν συμ με το χή στήν Ἁ γί α καί Με γά λη Σύ νο δο. Ἀλ λά καί στήν πε ρί πτω ση πού θά παρα στεῖ, τό τε νά κα τα στεῖ ὁ φύ λα κας καί ὁ προ α σπι στής τῆς ἀ μω μή του πί στε ώς μας, νά πα ρα μεί νει πι στή στίς Ὀρ θό δοξες θέ σεις, νά ἐ λέγ ξει καί νά κα τα ψη φίσει κά θε ἀν τορ θό δο ξη καί ἀν τι πα τε ρι κή θέ ση, πού θά προ τα θεῖ. Ἀ κό μη καί ἄν δέν ἀ πο φευ χθεῖ ἡ σύγκλη ση τῆς Συ νό δου αὐ τῆς, θά πρέ πει νά προ σευ χό μα στε καί νά εὐ χό μα στε μέ πό νο καρ διᾶς καί μέ πνεῦ μα με τά νοι ας καί τα πεί νω σης νά κυ ρι αρ χή σει ἡ χαρισματική παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Ἐκ κλη σί α μας. Ὅπως τονίζει ὁ Καθηγητής κ. Τσελεγγίδης: «Στά δογ μα τι κά θέ μα τα, ὡς γνω στόν, ἡ ἀ λή θεια δέν βρί σκε ται στήν πλει ονο ψη φί α τῶν Συ νο δι κῶν Ἀρ χι ε ρέ ων. Ἡ ἀ λή θεια κα θε αυ τήν εἶ ναι πλει ο ψη φι κή, για τί στήν Ἐκ κλη σί α ἡ ἀ λή θεια εἶ ναι Ὑ ποστα τι κή πραγ μα τι κό τη τα». Ἡ Ἀλήθεια εἶ ναι ὁ ἴ διος ὁ Χρι στός. Γι αὐτό καί ἕ νας ἀκόμη, ὅ ταν τήν ἐκ φράζει, αὐ τή πλει ο ψη φεῖ ἔ ναν τι ὅλων τῶν ἄλλων, ὅσοι κι ἄν εἶναι ἐκεῖνοι. Ὁποιαδήποτε, ἄλλη, λοιπόν, κατασκευασμένη καί τεχνητή πλειοψηφία ἐπιβληθεῖ στήν μέλλουσα Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο, θά τήν καταδείξει ληστρική. Κι αὐτό γιατί δέν θά γίνει ἀποδεκτή ἀπό τήν γρηγοροῦσα δογματική συνείδηση τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος. Οἱ πα ρα πομ πές τοῦ κει μέ νου προ έρ χον ται ἀ πό τά πα ρα κά τω Κεί με να, τά ὁ ποῖ α ἔ χουν δημο σι ο ποι η θεῖ ἐν τός τοῦ μη νός Φε βρου α ρί ου. Ἀ να μέ νε ται, σύμ φω να μέ πλη ρο φο ρί ες, ἡ δημο σί ευ ση καί πολ λῶν ἄλ λων ἀ νά λο γων Κει μένων ἀ πό Ἱ ε ράρ χες, Κα θη γη τές, κλη ρι κούς, μονα χούς καί λα ϊ κούς. Ἁγ. Ἰ ου στί νου Πό πο βιτς, Ὑ πό μνη μα Πε ρί τήν με λε τω μέ νην «Με γά λην Σύ νο δον» τῆς Ὀρ θοδό ξου Ἐκ κλη σί ας, πρός τήν Σύ νο δον τῆς Ἱ ε ραρχί ας τῆς Σερ βι κῆς Ὀρ θο δό ξου Ἐκ κλη σί ας, 1977 Μη τρο πο λί του Ναυ πά κτου καί Ἁ γί ου Βλασί ου κ. Ἱ ε ρο θέ ου, Ἐ πι στο λή (1η) 11/18-1-2016 πρός τήν Ἁ γί αν καί Ἱ ε ράν Σύ νο δον τῆς Ἐκ κλη σίας τῆς Ἑλ λά δος Μη τρο πο λί του Ναυ πά κτου καί Ἁ γί ου Βλασί ου κ. Ἱ ε ρο θέ ου, Ἐ πι στο λή (2η) 20/20-1-2016 πρός τήν Ἁ γί αν καί Ἱ ε ράν Σύ νο δον τῆς Ἐκ κλη σίας τῆς Ἑλ λά δος Μη τρο πο λί του Λε με σοῦ κ. Ἀ θα να σί ου, Ἐ πιστο λή πρός τήν Ἱ ε ράν Σύ νο δον τῆς ἁ γι ω τά της Ἐκ κλη σί α τῆς Κύ πρου, 11-2-2016 Κα θη γη τῆ Δογ μα τι κῆς τῆς Θε ο λο γι κῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. κ. Δη μη τρί ου Τσε λεγ γί δη, Ἐ πι στο λή (1η) 3-2-2016 πρός τήν Ἱ ε ράν Σύ νο δον τῆς Ἐκκλη σί ας τῆς Ἑλ λά δος Κα θη γη τῆ Δογ μα τι κῆς τῆς Θε ο λο γι κῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. κ. Δη μη τρί ου Τσε λεγ γί δη, Ἐ πι στο λή (2η) 10-2-2016 πρός τήν Ἱ ε ράν Σύ νο δον τῆς Ἐκκλη σί ας τῆς Ἑλ λά δος Σύναξη Ὀρθοδόξων Ρωμηῶν «ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ»