ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΝΟΤΗΤΑ: B ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ

ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΝΟΤΗΤΑ: B ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΟΜΑΔΑ 1: Ηλιάδου, Ζαούρη, Θέμο, Γουργιώτης, Γκάνης ΟΜΑΔΑ2 : Γιούλη, Γκόγκου, Διαμαντής, Αργυρίου ΟΜΑΔΑ 3: Αναγνωστάκης, Βέττας, Γυφτονικολός, Αλεξίου ΟΜΑΔΑ 4 : Δανέλης, Βασιλείου, Βαλαής Επιβλέπουσα καθηγήτρια : Μότσια Ελπίδα

ΙΣΤΟΡΙΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ Β ΕΛΛΗΝΙΚΌΣ ΑΠΟΙΚΙΣΜΟΣ Βρισκόμαστε στην αρχαϊκή εποχή. Φανταστείτε ότι ζείτε σε μια από τις μεγάλες ελληνικές πόλεις της εποχής (Αθήνα, Σπάρτη, Κόρινθος, κλπ) η οποία οργανώνει τη δημιουργία μιας αποικίας και εσείς επιλέγεστε ως μέλη της αποικιακής αποστολής. Δραστηριότητες: Α. Σε ποιες περιοχές της Μεσογείου και του Εύξεινου Πόντου συγκεντρώνονται οι περισσότερες αποικίες; Β. Στη συνέχεια, κάθε ομάδα επιλέγει μια αποικία από το χάρτη και προσπαθεί να συγκεντρώσει τις απαραίτητες πληροφορίες για την οργάνωση της αποστολής και την ίδρυση της αποικίας. Συγκεκριμένα, τα μέλη κάθε ομάδας αναλαμβάνουν διαφορετικούς ρόλους:

ΟΜΑΔΑ 1. Είστε ένας πολίτης που παίρνει μέρος στην αποικιακή αποστολή. Να παρουσιάσετε τους λόγους που σας παρακίνησαν να συμμετάσχετε σε αυτή. Α) Γιατί εγκαταλείψατε την πόλη σας; Β) Τι περιμένετε να βρείτε στην αποικία; ΓΕΙΑ ΣΑΣ!EIΜΑΣΤΕ Η ΕΥΗ,Η ΓΙΩΤΑ,Ο ΓΙΩΡΓΟΣ,Ο ΘΕΜΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ..ΤΑ ΜΕΛΗ ΜΙΑΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΙΔΡΥΣΗ ΜΙΑΣ ΑΠΟΙΚΙΑΣ! Σύμφωνα με το χάρτη του β αποικισμού οι περισσότερες αποικίες έχουν δημιουργηθεί:..στη ΘΡΑΚΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑ ΙΤΑΛΙΑ ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΤΗΝ.. ΓΑΛΛΙΑ ΛΙΒΥΗ ΚΥΠΡΟ ΙΣΠΑΝΙΑ ΑΡΜΕΝΙΑ ΚΑΙ ΠΟΝΤΟ Η ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟΙΚΙΑ ΣΤΗ ΣΗΣΤΟ.ΦΥΣΙΚΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΒΡΕΙ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ.ΤΗΣ ΒΡΗΚΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΜΕ Η Σηστός ήταν αρχαία ελληνική πόλη της Χερσονήσου της Καλλίπολης κοντά στο στενότερο σημείο του Ελλησπόντου. Ακριβώς απέναντι από την ασιατική πόλη Άβυδο. Στην αρχαιότητα αποτελούσε σημαντικό εμπορικό κέντρο (λιμένας) διακινουμένων προίόντων από

Μεσογειακές χώρες προς Εύξεινο και αντίστροφα αλλά και ως βασικό πέρασμα (Πέραμα) από την ευρωπαϊκή ακτή στην ασιατική. Η Σηστός ήταν αποικία των Αιολέων την οποία και αναφέρει ο Όμηρος στην Ιλιάδα. Το 478 π.χ. μετά το τέλος των Περσικών πολέμων, εμφανίσθηκαν οι Αθηναίοι οι οποίοι την κατέλαβαν και την υποχρέωσαν σε φόρου υποτελή τους, μέχρι το 404 π.χ. που περιήλθε στους Σπαρτιάτες. Η Σηστός ονομαζόταν και Ζεύγμα ή Επταστάδιο και ανήκε στο βασίλειο του σύμμαχου των Τρώων Ασίου του Υρτακίδη. Πολύ αργότερα, στα χρόνια του Ιουστινιανού, κτίστηκε εκεί ισχυρό φρούριο. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους της 4ης Σταυροφορίας η Σηστός πέρασε σ' αυτούς αλλά καταλήφθηκε σύντομα από τον αυτοκράτορα της Νίκαιας. Η Σηστός έγινε περισσότερο γνωστή στην ιστορία και την ποίηση από τους έρωτες της Ηρούς και του Λέανδρου. Κοντά στην αρχαία θέση της Σηστού (ΝΔ.) βρίσκεται σήμερα η τουρκική πόλη Εσεάμπατ όπου υφίσταται η πορθμειακή σύνδεση με την έναντι επί της ασιατικής ακτής πόλη Τσανάκκαλε.

ΔΗΜ/ΦΟΣ: Πείτε μας κύριε Θεμιστοκλή ποιοι είναι οι λόγοι που σας οδήγησαν στο να εγκαταλείψετε την πόλη σας? ΘΕΜΙΣΤ.: Καλημέρα σας, οι λόγοι που με οδήγησαν στο να εγκαταλείψω την πόλη μου ήταν πολλοί. Ένας από τους λογούς ήταν η στενοχωρία, δηλαδή η μεγάλη αύξηση πληθυσμού, η οποία δημιουργήθηκε από τις περιορισμένες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης. Δεύτερος λόγος ήταν η έλλειψη πρώτων υλών και ιδιαίτερα μέταλλων, καθώς και η ανάγκη για αναζήτηση νέων αγορών. Συνεχίζω και τελειώνω με τους τρεις τελευταίους λογούς οι οποίοι είναι: 1)οι εσωτερικές πολιτικές κρίσεις που οδήγησαν σε απόγνωση μια ομάδα κάτοικων 2)οι γνώσεις που διαθέτω για τους θαλάσσιους δρόμους και τις περιοχές εγκατάστασης. 3)και τέλος ο ριψοκίνδυνος χαρακτήρας μας. ΔΗΜ/ΦΟΣ: Και τι περιμένετε να βρείτε στην αποικία που πηγαίνετε εσείς? ΓΙΩΡΓΟΣ: Περιμένω να βρω καλύτερες συνθήκες από την πόλη μου. Δηλαδή να βρω ένα καλύτερο οικονομικό «περιβάλλον» ώστε να έχω την δυνατότητα να προμηθεύομαι και να πουλώ τα προϊόντα μου. Ακόμα εύχομαι να υπάρχει αρκετή καλλιεργήσιμη γη και τέλος και το σημαντικότερο να υπάρχει ηρεμία στο εσωτερικό της χώρας ώστε να ζούμε όλοι ειρηνικά. ΤΕΛΟΣ

ΟΜΑΔΑ 2. Είστε ο αρχηγός της αποστολής, δηλαδή ο οικιστής. Να παρουσιάσετε τις σκέψεις και τα σχέδια σας λίγο πριν ξεκινήσει το μεγάλο ταξίδι. Α) Ποια είναι η διαδικασία για την ίδρυση μιας αποικίας; Β) Πως θα οργανώσετε τη ζωή στην αποικία; Σε ποιες περιοχές συγκεντρώνονται οι περισσότερες αποικίες; Στην Μεσόγειο: Οι ελληνικές αποικίες εξαπλώθηκαν μέχρι την Ισπανία και την βόρεια Αφρική. Στην Βόρεια Αφρική, στην χερσόνησο της Κυρηναϊκής άποικοι από την Θήρα, ίδρυσαν την Κυρήνη, που εξελίχθηκε σε πολύ ισχυρή πόλη της περιοχής. Άλλες αποικίες στην Κυρηναϊκή που αποτέλεσαν αργότερα μαζί με την Κυρήνη την Κυρηναϊκή Πεντάπολη ήταν η Βάρκη, οι Ευεσπερίδες (στην θέση της σημερινής Βεγγάζης), η Ταύχειρα και η Απολλωνία. Στην βόρεια πλευρά της Μεσογείου οι Φωκαείς, ίδρυσαν στις ακτές της Γαλλίας την Μασσαλία. Η Μασσαλία με την σειρά της έγινε βάση για την ίδρυση ακόμα πιο απομακρυσμένων αποικιών στην περιοχή της Ισπανίας. Η Φώκαια ίδρυσε επίσης στην Κορσική την πόλη Αλαλία και στην Σαρδηνία την Ολβία. Οι Φωκαείς έφτασαν μέχρι τις ακτές της Ιβηρικής χερσονήσου. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος, ένας τοπικός βασιλιάς προσκάλεσε τους Φωκαείς να ιδρύσουν μία αποικία στην περιοχή και τους παρείχε χρηματική βοήθεια για την οχύρωση της πόλης. Οι Φωκαείς στην περιοχή αυτή ίδρυσαν το Εμπόριο και αργότερα το ακόμα πιο απομακρυσμένο Ημεροσκοπείον.

Κατά τα μέσα του 7ου αιώνα ιδρύθηκε και η μοναδική ελληνική αποικία στην Αίγυπτο, ή Ναύκρατη. Ο Φαραώ Ψαμμήτιχος Α της Αιγύπτου παραχώρησε σε Μιλήσιους εμπόρους μία έκταση στις όχθες του Νείλου για να ιδρύσουν έναν εμπορικό σταθμό ο οποίος εξελίχθηκε σε ακμάζουσα πόλη μέχρι την Περσική εισβολή στην Αίγυπτο το 525 π.χ. Στον Εύξεινο Πόντο: Στον αποικισμό του Εύξεινου Πόντου πρωτοστάτησαν οι Μεγαρείς και κάποιες Ιωνικές πόλεις όπως η Μίλητος, η Φώκαια και η Τέως. Οι περισσότερες αποικίες στην περιοχή του Πόντου ιδρύθηκαν τον 7ο αιώνα π.χ. Στην περιοχή του Εύξεινου πόντου στις δυτικές ακτές οι Μεγαρείς ίδρυσαν τις πόλεις Σηλυμβρία και πολύ αργότερα την Μεσημβρία. Λίγο βορειότερα στην περιοχή της σημερινής Ρουμανίας οι Μιλήσιοι ίδρυσαν τις πόλεις Ίστρια και Οργάμη. Μία ακόμα πόλη που ίδρυσε η Μίλητος στην δυτική ακτή του Εϋξεινου Πόντου ήταν η Απολλωνία. Στα νότια του Εϋξεινου πόντου σημαντικότερη αποικία ήταν η Σινώπη που σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη ήταν αποικία της Μιλήτου. Η ακριβής χρονολογία ίδρυσής της δεν είναι σήμερα γνωστή αλλά φαίνεται πως ιδρύθηκε κατά στα μέσα περίπου του 7ου αιώνα π.χ[5]. Η Σινώπη με την σειρά της ίδρυσε στην περιοχή του Πόντου τις πόλεις Τραπεζούντα, Κερασούντα, Κύτωρο, Κοτύωρα, Κρώμνα, Πτέριον, Τίειον κ.α. Σημαντική πόλη που ιδρύθηκε στην νότια ακτή του Εύξεινου Πόντου ήταν επίσης η Μεγαρική αποικία Ηράκλεια που ιδρύθηκε στα μέσα του 6ου αιώνα π.χ.. Στην βόρεια ακτή του Εύξεινου Πόντου κυριάρχησε η Μίλητος. Οι αποικίες της Μιλήτου σ' αυτή την περιοχή του Εύξεινου Πόντου ήταν η Ολβία και το Παντικάπαιο (σημερινό Κερτς). Κατά την διάρκεια του 6ου αιώνα π.χ. οι Μιλήσιοι ίδρυσαν στην περιοχή της σημερινής Ουκρανίας την Οδησσό[5]. Βορειότερα από τις εκβολές του Δούναβη οι Έλληνες αποίκησαν ένα νησάκι, το σημερινό Μπερεζάν (πιθανόν τότε να ήταν χερσόνησος). Αυτό βρίσκεται στις εκβολές των ποταμών Μπουγκ (για τους αρχαίους Έλληνες, ποταμός Ύπανις) και Δνείπερου (οι αρχαίοι τον όνόμαζαν Βαρυσθένη). Η νησίδα ή χερσόνησος ονομαζόταν από τους αρχαίους Βαρυσθενίδα. Απέναντι από αυτήν, βρισκόταν ήδη ή οικοδομήθηκε αργότερα η Ολβία. Δίπλα στην Ολβία οικοδομήθηκε άλλη μία ελληνική αποικία -αυτή είχε ως μητρόπολη την Ιστρία. Στη χερσόνησησο της Κριμαίας (οι Ελληνες τότε την ονόμαζαν Ταυρική Χερσόνησο ή Χερσόνησο των Ταύρων) ιδρύθηκαν επίσης οι πόλεις Συμφερόπολη (κοντά στο σημερινό Ζολοτόι), Νυμφαίον και Ερμώνασσα (κοντά στο σημερινό Κεκουβάτσκ). Στην Αζοφική Θάλασσα (Μαιώτιδα Λίμνη για τους αρχαίους) ιδρύθηκε η Ταναϊδα (στο Ροστόφ), η Τυριτάκη, το Μυρμήκιον, η Κερκίνη και η

Φαναγορεία -η τελευταία ήταν αποικία Τηίων.Στα ανατολικά παράλια που ανήκαν στην αρχαία Κολχίδα και τα οποία σήμερα στο μεγαλύτερο μέρος τους ανήκουν κυρίως στη Γεωργία και στην αυτόνομη περιοχή της Αμπχαζίας,Έλληνες ίδρυσαν την πόλη Φάσι και τη Διουσκουριάδα. Η τελευταία ονομάστηκε Σεβαστούπολη από τους Ρωμαίους και τους Βυζαντινούς και εκεί βρίσκεται σήμερα το Σουχούμι) -τα ερείπια των αρχαίων και βυζαντινών κτισμάτων βρίσκονται κυρίως κάτω από το νερό πλέον. A. Ποια είναι η διαδικασία για την ίδρυση μιας αποικίας; Η δεύτερη περίοδος μεταξύ του 8ου και 7ου αιώνα π.χ. περιλαμβάνει δύο φάσεις: Στην πρώτη φάση έχουμε κυρίως μετακινήσεις από την Εύβοια και την ηπειρωτική Ελλάδα προς την Ιταλία και τη Σικελία, όπου ιδρύονται πολύ σημαντικές αποικίες, όπως η Κατάνη, οι Λεοντίνοι, η Ζάγκλη, τα Υβλαία Μέγαρα, οι Συρακούσες, η Σύβαρις, ο Κρότων, ο Τάρας, κ.ά.. Στη δεύτερη φάση (από τις αρχές του 7ου μέχρι τα τέλη του 6ου αι. π.χ.), λαμβάνουν μέρος περισσότερες ελληνικές πόλεις ενώ αποικίζονται και νέες περιοχές. Τώρα πλέον Έλληνες και από τις δύο ακτές του Αιγαίου και τα νησιά ιδρύουν αποικίες όχι μόνο στη Δύση (μέχρι τη Γαλατία και την Ισπανία), αλλά και στη Θράκη, την Προποντίδα, τον Εύξεινο Πόντο, ακόμη και τα παράλια της Αφρικής. (Β ελληνικός αποικισμός). Πάντως, η μεγαλύτερη συγκέντρωση αποικιών παρατηρείται στη Σικελία και την Κάτω Ιταλία. Για το λόγο αυτόν, το ελληνικό τμήμα της ιταλικής χερσονήσου αποκαλείται ήδη από την αρχαιότητα «Μεγάλη Ελλάς». Η μητρόπολη αναλάμβανε την οργάνωση της αποικιακής αποστολής. Ιδιαίτερη σημασία για την έκβαση της προσπάθειας δημιουργίας μιας αποικίας είχε η επιτυχημένη επιλογή του τόπου εγκατάστασης. Η νέα πατρίδα θα έπρεπε να διαθέτει εύφορη γη για να μπορεί να συντηρήσει τους αποίκους αλλά και να βρίσκεται κοντά στη θάλασσα για να είναι εύκολη η επικοινωνία τόσο με τη μητρόπολη όσο και με τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι οι περισσότερες αποικίες δημιουργήθηκαν σε εύφορες περιοχές κοντά στη θάλασσα. Η διαδικασία προετοιμασίας και αναχώρησης μιας αποικιακής αποστολής είχε χαρακτήρα τελετουργίας. Η μητρόπολη επέλεγε τον επικεφαλής της αποικιακής αποστολής που ονομαζόταν οικιστής και ανήκε, συνήθως, σε κάποιο από τα αριστοκρατικά γένη της μητρόπολης. Επίσης, η μητρόπολη καθόριζε τη σύνθεση της αποστολής. Φαίνεται ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι αρχές της μητρόπολης εξανάγκαζαν, συνήθως για πολιτικούς λόγους, ορισμένους πολίτες να συμμετάσχουν σε μια αποικιακή αποστολή ανεξάρτητα από τη θέλησή τους. Τέλος, η μητρόπολη προμήθευε και τα απαραίτητα μεταφορικά μέσα, δηλαδή τα πλοία που ήταν απαραίτητα για το ταξίδι προς το νέο τόπο εγκατάστασης. Οι αρχαίοι Έλληνες πάντοτε συμβουλεύονταν κάποιο μαντείο πριν επιχειρήσουν την ίδρυση μιας αποικίας. Τα μαντεία, έχοντας πληροφορίες από προηγούμενες αποικιακές αποστολές και από ναυτικούς, έκαναν, συνήθως, σωστές υποδείξεις. Συνήθως ο τόπος στον οποίο έπρεπε να ιδρυθεί η αποικία, καθώς και η καταλληλότερη εποχή για το εγχείρημα αυτό, προσδιορίζονταν από το μαντείο. Ο χρησμός δινόταν προσωπικά στον οικιστή. Πριν λοιπόν ξεκινήσει μια αποικιακή προσπάθεια, ο οικιστής απευθυνόταν σε κάποιο μαντείο, συνήθως σε εκείνο των Δελφών, ζητώντας συμβουλές τόσο για τον τόπο εγκατάστασης όσο και για το χρόνο πραγματοποίησης της αποστολής. Συνήθης πρακτική ήταν η κατάκτηση του εδάφους. Ευρισκόμενοι σε άμεση γειτνίαση με άλλους πληθυσμούς έρχονταν σε επικοινωνία μαζί τους, αφού ένας μικρός πληθυσμός Ελλήνων βρισκόταν κοντά σε επαφή με τα ντόπια φύλα. Έτσι, διευρύνθηκε ο χώρος όπου είχαν ζήσει οι Έλληνες.

Συνοικία της Μεσογείου Ποσειδωνία (Μεγάλη Ελλάδα) Η Ποσειδωνία ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας στην περιοχή της Καμπανίας. Βρισκόταν 85 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Νάπολης στην σημερινή επαρχία του Σαλέρνο, κοντά στις ακτές της Τυρρηνικής θάλασσας. Το λατινικό όνομα της πόλης ήταν Πέστουμ (Paestum). Ιστορία Η πόλη ιδρύθηκε τον 7ο αιώνα π.χ. κατά την διάρκεια του δεύτερου ελληνικού αποικισμού, και μητρόπολή της ήταν η πόλη Σύβαρη. Για την πρώτη περίοδο της Ποσειδωνίας, τα μόνα στοιχεία που είναι γνωστά προέρχονται κυρίως από τα λιγοστά αρχαιολογικά ευρήματα. Στοιχεία που είναι γνωστά προέρχονται κυρίως από τα λιγοστά αρχαιολογικά ευρήματα. Τα ευρήματα δείχνουν πως η πόλη είχε γρήγορα επεκταθεί διαθέτοντας δρόμους, ναούς και όλα τα χαρακτηριστικά μιας αναπτυγμένης πόλης. Από τα χαρακτηριστικά της πόλης φαίνεται πως είχε διατηρούσε εμπορικές σχέσεις με την πόλη Μεταπόντιο κατά την διάρκεια του 5ου και 6ου αιώνα π.χ. Μέχρι εκείνη την περίοδο δεν υπάρχουν αναφορές για την πόλη. Κατά την διάρκεια του 5ου αιώνα π.χ. η Ποσειδωνία καταλαμβάνεται από το Ιταλικό φύλο των Λουκανών. Από τα αρχαιολογικά ευρήματα αυτής της περιόδου φαίνεται πως στην πόλη συνυπήρχαν και ελληνικά και ιταλικά πολιτισμικά στοιχεία. Η ελληνική γλώσσα όμως σταδιακά εγκαταλείφθηκε όπως αναφέρει ο Αθήναιος. Το γεγονός αυτό περιγράφει ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης στο ποίημα του «Ποσειδωνιάται». Η πόλη έγινε τελικά Ρωμαϊκή το 273 π.χ. μετά το τέλος των πολέμων του Πύρρου στην Ιταλία, που διεξήχθησαν στο πρώτο τέταρτο του 3ου αιώνα π.χ. Γενικά χαρακτηριστικά του αρχαιολογικού χώρου Ο αρχαιολογικός χώρος της Ποσειδωνίας καταλαμβάνει έκταση 120 εκταρίων. Από αυτά μόνο τα 25 έχουν ανασκαφεί. Διατηρείται ακόμα το τείχος που περιέβαλε την αρχαία πόλη, το οποίο έχει περίμετρο 4750 μέτρα, πάχος 5 έως 7 μέτρα και ύψος 15 μέτρα. Κατά μήκος του είναι τοποθετημένοι 24 πύργοι. Πιστεύεται πως συνολικά ήταν 28 αλλά οι τέσσερις καταστράφηκαν εξαιτίας διάνοιξης δρόμου κατά την διάρκεια του 18ου αιώνα Τοιχογραφία που απεικονίζει παιχνίδι κοττάβου σε συμπόσιο Το κύριο χαρακτηριστικό του σημερινού αρχαιολογικού χώρου είναι οι τρεις μεγάλοι ναοί δωρικού ρυθμού. Ήταν αφιερωμένοι στην Ήρα και στην Αθηνά. Ο ναός της Ήρας είναι ο παλαιότερος ναός που διασώζεται στην Ποσειδωνία (αποκαλούμενος και Basilica) και ανήκει στον 6ο αιώνα π.χ. Κοντά στον πρώτο ναό υπάρχει και ένας δεύτερος ναός αφιερωμένος στην Ήρα χτισμένος τον 5ο αιώνα π.χ. Στο παρελθόν, κατά τον 18ο αιώνα, θεωρούσαν πως ο ναός αυτός ήταν αφιερωμένος στον Ποσειδώνα. Στο υψηλότερο σημείο της πόλης βρίσκεται ο ναός της Αθηνάς, χτισμένος περίπου το 500 π.χ. Λανθασμένα στο παρελθόν πίστευαν πως ήταν αφιερωμένος στην Δήμητρα. Η Ποσειδωνία φημίζεται επίσης για τους ζωγραφισμένους τάφους, οι οποίοι ανήκουν στην περίοδο της Λουκανικής κυριαρχίας και μόνο ένας από αυτούς χρονολογείται στην ελληνική περίοδο. Αποτελούν ορισμένα από τα σημαντικότερα δείγματα ζωγραφικής της αρχαίας περιόδου.

ΟΜΑΔΑ 3. Είστε ένας έμπορος που ακολούθησε την αποστολή για την εγκατάσταση στην αποικία. Να παρουσιάσετε: α) Ποια προϊόντα θα εμπορεύεστε με τη μητρόπολη β) ποιες ευκαιρίες σας πρόσφερε ο αποικισμός για εμπορικές δραστηριότητες; γ) ποιες αλλαγές προκάλεσε ο αποικισμός στη διεξαγωγή του εμπορίου; Oι περισσότερες αποικίες συγκεντρώνονται ιδιαίτερα στις περιοχές του Ελλησπόντου,στα παράλια της νότιας Ιταλίας και Σικελίας και στα παράλια της Τουρκίας.Αυτό συνέβη,διότι οι Έλληνες,οι οποίοι ξεκινούσαν από όλα τα μέρη της Ελλάδος πήγαιναν σε τέτοιες ευνοϊκές περιοχές για να αναπτύξουν πιο άνετα και καλύτερα το εμπόριο με τους άλλους λαούς μέσω της θάλασσας και έτσι θα ίδρυαν και νέα ισχυρά λιμάνια για τυχόν επιθέσεις που θα δέχονταν ή που θα έκαναν. Σαν ομάδα αποφασίσαμε ότι θέλουμε ως αποικία μας την Κίο. Έμπορος είναι το επάγγελμα εκείνου που ασχολείται με το εμπόριο. Συνήθως είναι αυτός που εμπορεύεται αγαθά τα οποία δεν παράγει ο ίδιος. Οι έμποροι διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: Έμπορος χονδρικής, που δραστηριοποιείται στην αλυσίδα μεταξύ του παραγωγού και του εμπόρου λιανικής. Κάποιοι έμποροι χονδρικής οργανώνουν μόνον την διακίνηση των αγαθών, αντί να διακινούν οι ίδιοι τα αγαθά. Έμπορος λιανικής ή λιανοπωλητής,που πουλά αγαθά στους καταναλωτές. Ένας καταστηματάρχης είναι συνήθως έμπορος λιανικής. Κατά την πρώτη φάση οι έμποροι ήταν πλανόδιοι και στη συνέχεια άρχισαν να εγκαθίστανται στα πληθυσμιακά κέντρα, όπου διεξαγόταν το μεγαλύτερο μέρος της ανταλλαγής προϊόντων. Η μητρόπολη μας βοήθησε στο να βρούμε μέρος να εγκατασταθούμε και με τις συμβουλές τις επιλέξαμε την Kίο,μια περιοχή εύφορη και δίπλα στην θάλασσα που θα διευκολύνει τις μεταφορές αγαθών και την ίδρυση λιμανιού. Για αρχή από την μητρόπολη θα δεχόμαστε τρόφιμα,υλικά για να χτίσουμε μία αξιοπρεπή αποικία και τρόφιμα μέχρι να μπορέσουμε να επιβιώσουμε και να γίνουμε ισχυροί από μόνοι μας. Λόγω της εξαιρετικά ευνοϊκής περιοχής που επιλέξαμε οι δυνατότητες για εμπόριο τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της αποικίας είναι μεγάλες, καθώς θα μπορούμε να δεχόμαστε χρήσιμα για εμάς αγαθά αλλά και να εξάγουμε,όπως επίσης να ανταλλάσσουμε αντικείμενα με την μητρόπολη, όπως όπλα,πανοπλίες κλπ. Επειδή ο τόπος αποικίας μας μοιάζει πολύ με τον τόπο που είμαστε πριν, γι'αυτό άλλωστε τον επιλέξαμε, δεν διαφέρει σε κάτι στην διεξαγωγή του εμπορίου με άλλες περιοχές, απλώς ο τόπος είναι πιο γόνιμος και έτσι θα παράγουμε περισσότερα και καλύτερα πράγματα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.

ΟΜΑΔΑ 4. Είστε στρατηγός, μέλος της αποικιακής αποστολής και οριστήκατε υπεύθυνος για την προστασία της αποικίας. Να καταγράψετε τις σκέψεις σας για τα εξής ζητήματα: Α) Ποιοι μπορεί να είναι οι πιθανοί κίνδυνοι στον τόπο εγκατάστασης και πώς σκοπεύετε να τους αντιμετωπίσετε; Β) Τι θα κάνετε σε σχέση με τους ντόπιους πληθυσμούς που θα βρείτε στην περιοχή της εγκατάστασης σας A. Οι πιθανοί κίνδυνοι που μπορεί να συναντήσουμε ιδρύοντας την αποικία μας μπορεί να είναι πολλοί. Οι Ιταλία είναι γεμάτη από βαρβαρικά φύλα, όπως οι Ετρούσκοι, οι Μεσσάπιοι, οι Όσκοι και οι Σαμνίτες, που μπορούν να μας προξενήσουν αμέτρητα προβλήματα, όπως να λεηλατούν τα αγροκτήματά μας, να αρπάζουν τις γυναίκες μας και να απειλούν τη ζωή μας και την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματός μας. Η ανάγκη για καλλιεργήσιμη γη είναι επίσης ζωτικής σημασίας θέμα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Τα χωράφια μας θα είναι η κύρια πηγή πόρων από τα οποία θα αντλούμε, κυρίως, την τροφή μας. Πρέπει να σιγουρευτούμε αν υπάρχουν εκτάσεις που προσφέρονται για καλλιέργεια και να μην είναι ούτε βαλτότοποι ούτε ορεινά κομμάτια γης. Τέλος, το φυσικό λιμάνι που θα προσφέρει προστασία είναι σημαντικό για μια πόλη. Οι πειρατές, οι καταιγίδες και οι θαλασσοταραχές δε θα μπορούν να πειράξουν ούτε τα πλοία μας ούτε και τα σπίτια μας. Για να μπορέσουμε, όμως, να μεγαλώσουμε σαν δύναμη, χρειάζεται να έχουμε εμπορεύσιμα είδη. Ένα ορυχείο ή ένα πρόσφορο κλίμα για ιδιαίτερες καλλιέργειες θα ήταν θείο δώρο για τον οικονομικό πλούτο της αποικίας. Η αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων έχει να κάνει κυρίως με τον τόπο επιλογής ίδρυσης της αποικίας. Αν, ακόμα, το μαντείο των Δελφών δεν μας οδηγήσει σε σωστή τοποθεσία, αν και είμαι σίγουρος βέβαια ότι θα μας οδηγήσει όπου πρέπει, θα στραφούμε σε διάφορες πιθανές κατευθύνσεις, είτε κυριεύοντας άλλες εκτάσεις από ντόπιους πληθυσμούς μέσα από πολέμους, όπως άλλωστε έκαναν οι πρόγονοι μας, είτε απλά θα τις κατακτήσουμε πρώτοι και θα γίνουν δικές μας, αυτές που άλλοτε ήταν μη αξιοποιημένες. Στην τελική, βέβαια, μπορούμε να ζητήσουμε βοήθεια από την μητρόπολη ή να ιδρύσουμε μια αποικία κάπου αλλού, πέρα από εκεί που θα μας υποδείξει το μαντείο, κοντά όμως, για μελλοντική βοήθεια. Ευελπιστώ να γίνουμε αντάξιοι της Σπάρτης