Kεφάλαιο 1 Όπου η Κορντέλια Ιλάς, τραγουδίστρια της όπερας, μένει άφωνη με τη συμφορά που τη βρίσκει. Και όταν λέμε άφωνη, εννοούμε άφωνη. Ε, λοιπόν, εκείνη η μέρα η μέρα που άρχισαν όλα δεν ήταν ούτε παγωμένη ούτε βροχερή. Ούτε καν μέρα, εδώ που τα λέμε. Ήταν ακόμη μαύρα χαράματα στο κέντρο του Μιλάνου, όταν η Κορντέλια Ιλάς, η μεγαλύτερη τραγουδίστρια όπερας όλων των εποχών, πετάχτηκε με αξιοσημείωτη φόρα απ το τεράστιο βελούδινο κρεβάτι της εξαιτίας ενός φρικτού εφιάλτη.
Αφού προσγειώθηκε με χάρη στο παχύ πουπουλένιο της χαλί, έμεινε εκεί μέχρι να ηρεμήσουν κάπως τα νεύρα της από το όνειρο που μόλις είχε δει. Και λέμε «κάπως», γιατί τα νεύρα της Κορντέλια Ιλάς ήταν καταδικασμένα να μην ηρεμήσουν ποτέ... Φήμες λένε πως άρχισε να ουρλιάζει τη μέρα που γεννήθηκε και πως συνέχισε χωρίς κανένα διάλειμμα μέχρι τα πέντε της χρόνια, το βράδυ που οι γονείς της την πήγαν για πρώτη φορά στην Όπερα. Τότε κατάλαβε ότι, αν ουρλιάζει δίνοντας στη φωνή της τον ήχο που κάνει το πιάνο όταν, για παράδειγμα, πατάμε τη νότα Ντο, μπορεί να τραγουδήσει! Έτσι, μετά από χρόνια εξάσκησης, μέχρι τα ουρλιαχτά να μεταμορφωθούν σε τραγούδι, η Κορντέλια Ιλάς είχε καταφέρει να γίνει παγκοσμίως διάσημη ως η μοναδική πριμαντόνα που μπορεί να τραγουδήσει 32 νότες! Φυσικά, τα νεύρα της όταν δεν τραγουδούσε ήταν μονίμως τεντωμένα, οπότε έγινε και παγκοσμίως διάσημη ως η στρυφνότερη καλλιτέχνιδα των πέντε ηπείρων. (Εξελέγη μάλιστα και Πρόεδρος της Οργάνωσης για τη Διάσωση της Κακίας στον Αμαζόνιο.) Το όνειρο όμως που μόλις την επισκέφτηκε την είχε πραγματικά φοβίσει. Είχε φτάσει, λέει, η νύχτα πρεμιέρας της καινούριας της όπερας στη Σκάλα του 12
Μιλάνου και εκείνη στο καμαρίνι της έκανε πρόβα τραγουδώντας τις άριες του έργου. Όμως, λίγο πριν εμφανιστεί στη σκηνή για να τραγουδήσει τη Μαντάμ Μπατερφλάι, ένα σύννεφο από πεταλούδες που παρίσταναν τις θαυμάστριές της μπήκαν στο στόμα της και δεν την άφηναν, όχι μόνο να τραγουδήσει, αλλά ούτε καν να αναπνεύσει! Το κοινό είχε καθίσει στις θέσεις του, ο μαέστρος είχε δώσει το σήμα, η ορχήστρα είχε αρχίσει να παίζει και η ίδια βρισκόταν ακόμη εγκλωβισμένη στο καμαρίνι της, όμηρος ενός σμήνους πεταλούδων! 13
petaloudoneira 26/04/2012 12:52 ΜΜ Page 14
«Διάολε!» σκέφτηκε «αυτόν τον εφιάλτη μού τον έστειλε η Ντορίν Ανέζ, για να πάθω καρδιά»! Η Ντορίν Ανέζ ήταν η μεγαλύτερη εχθρός της Κορντέλια, μια νέα σοπράνο που μπορούσε να τραγουδήσει 31 νότες. Η Κορντέλια όμως ήξερε πως με λίγη καλή εξάσκηση η Ντορίν θα κατάφερνε να τραγουδήσει 32, ίσως και 33 νότες, και τότε... «Καημένη Κορντέλια... Θα σε φάνε τα μαύρα σκοτάδια...» έλεγαν τα απειλητικά σημειώματα πάνω στα μαύρα τριαντάφυλλα που έφταναν στο καμαρίνι της από τους θαυμαστές της Ντορίν Ανέζ. Η Κορντέλια Ιλάς, αφού φύσηξε και ξεφύσηξε δυνατά πολλές φορές, στέλνοντας τον φόβο της μακριά στην έρημο Σαβάνα, συγκεκριμένα σηκώθηκε και διέταξε την οικονόμο της, τη Φλάβια, να της ετοιμάσει πρωινό. «Μα, Ελεεινουτάτη, είναι αγκούμη μπέντε γκαι μισή το μπρουί!» διαμαρτυρήθηκε η Φλάβια, που δεν είχε ακόμη ανοίξει και τα δύο μάτια, με αποτέλεσμα να πέφτει πάνω σε έπιπλα και τοίχους κάθε δύο βήματα. «Σιλάνς!» έκρωξε η Κορντέλια Ιλάς «το μπρουινού μου και γκρήγκουρα! Ε... Εννοούσα, το πρωινό μου και γρήγορα»! 15
Η Φλάβια έκανε μεταβολή μουρμουρίζοντας κάτι για «εργασιακό μεσαίωνα» στη γλώσσα της τα αρχαία βουζιβουλανδικά και έπεσε πάνω στην κλειστή πόρτα γκρεμίζοντάς την και περνώντας από πάνω της. Η Κορντέλια έριξε πάνω της μια ρόμπα από ιστό μαύρης ταραντούλας και βγήκε στην κατάφυτη από σαρκοφάγα φυτά βεράντα της. Τα τάισε φρέσκες χρυσόμυγες πρώτης ποιότητας, όπως κάθε 16
πρωί, τα ευχαρίστησε για την αρνητική ενέργεια που μεταδίδουν στον χώρο και κάθισε στο τραπέζι περιμένοντας να σερβιριστεί. Ο ήλιος μόλις ανέτειλε, πράγμα φρικτό. Η Κορντέλια σιχαινόταν τη μέρα. Aλλά όσες αιτήσεις κι αν έκανε στο αρμόδιο υπουργείο για να καταργηθεί, απάντηση δεν πήρε. Ευτυχώς υπήρχαν εκείνα τα χιλιάδες γλυκά κοράκια που μαζεύονταν γύρω της και έκρυβαν τον ήλιο κάθε φορά που έβγαινε στη βεράντα. Ήταν βέβαια μια πρόχειρη λύση, το αναγνώριζε, αλλά κάπως έσωζαν την κατάσταση... Η Φλάβια έφτασε σε λίγο φορώντας μεσαιωνική, σιδερένια πανοπλία ιππότη. Έσερνε με αγκομαχητά έναν δίσκο που πρέπει να ζύγιζε όσο και η ίδια. Η Κορντέλια διάλεξε τα πιάτα που της φάνηκαν πιο ενδιαφέροντα, τα ακούμπησε μπροστά της ευλαβικά και πέταξε τα υπόλοιπα με μανία στο πάτωμα μέχρι να γίνουν θρύψαλα. Αυτό γινόταν κάθε μέρα αντί γυμναστικής. Τη βοηθούσε να ηρεμήσει από τα νυχτερινά της νεύρα μέχρι να εμφανιστούν τα πρωινά. Αφού καταβρόχθισε το γκανάς τριαντάφυλλου, τα καρεδάκια φύλλων χρυσού και το κέικ από κόκκινο βελούδο, ήπιε δύο λίτρα ζεστή σοκολάτα από κακάο Αγαπονίας και έστειλε τα άδεια πια πιάτα και ποτή- 17
petaloudoneira 26/04/2012 12:52 ΜΜ Page 18
ρια να συναντήσουν τα προηγούμενα στο πάτωμα. Και τώρα ήταν ώρα για δουλειά. Το πρόγραμμα μιας τραγουδίστριας της όπερας είναι αυστηρό: ένα καλό πρωινό και μετά εξάσκηση στο πιάνο για μία τουλάχιστον ώρα. Η φωνή θέλει κι εκείνη τη δική της γυμναστική: Ντο Ρε Μι Φα Σολ Λα Σι Ντο και ξανά Ντο Ρε Μι Φα Σολ Λα Σι Ντο και ξανά και ξανά, μέχρι να αρχίζουν να τρίζουν τα τζάμια και τα μπιμπελό να χορεύουν στον αέρα και οι περαστικοί κάτω στον δρόμο να χειροκροτούν. Μόνον τότε η Κορντέλια ήξερε ότι είχε εξασκηθεί καλά. Σήμερα όμως, μετά από εκείνον τον αγχωτικό εφιάλτη, έβαλε ακόμα έναν καινούριο στόχο: να αποκτήσει την τριακοστή τρίτη νότα της. Έτσι, καμία Ντορίν Ανέζ δε θα την απειλούσε πια. Θα δούλευε μέχρι θανάτου προκειμένου να μη χάσει τη θέση της: αυτήν της βασίλισσας της όπερας. Κάθισε αποφασισμένη στο σκαμπό του πιάνου, τέντωσε τα δάχτυλά της μέχρι να ακουστούν δέκα διαδοχικά «κρακ, κρακ, κρακ» και πήρε μια βαθιά ανάσα. Πάτησε το μεσαίο πλήκτρο του πιάνου και ένα Ντο ακούστηκε δυνατά. Από το πιάνο. Γιατί από το στόμα της το μόνο που κατάφερε να βγει ήταν μια 19
παύση τριών τετάρτων. Μια απόλυτη σιωπή. Κανένας απολύτως ήχος. Η Κορντέλια Ιλάς, η σημαντικότερη σοπράνο του κόσμου, είχε μόλις χάσει τη φωνή της... 20