ΒΙΟΤΙΚΕΣ ΧΩΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΦΑΣΜΑΤΑ

Σχετικά έγγραφα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΦΥΤΟΓΕΩΓΡΑΦΙΑ

Για να περιγράψουμε την ατμοσφαιρική κατάσταση, χρησιμοποιούμε τις έννοιες: ΚΑΙΡΟΣ. και ΚΛΙΜΑ

Νεοφυτικός αιώνας (περίοδος των Αγγειοσπέρμων)

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΗΣΗ

Γεωβοτανική. Καθηγητής Δημήτριος Χριστοδουλάκης Τμήμα Βιολογίας Τομέας Βιολογίας Φυτών Τηλ.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΤΑΞΙΝΟΝΗΣΗ ΕΛΛΑΔΑΣ

5. κλίμα. Οι στέπες είναι ξηροί λειμώνες με ετήσιο εύρος θερμοκρασιών το καλοκαίρι μέχρι 40 C και το χειμώνα κάτω από -40 C

Α1.5 «Aνακρίνοντας» τους χάρτες

Θέμα μας το κλίμα. Και οι παράγοντες που το επηρεάζουν.

Περιβαλλοντικά Συστήματα

4. γεωγραφικό/γεωλογικό πλαίσιο

Oι Κατηγορίες Κλιμάτων :

Αξιοποίηση της Ελληνικής χλωρίδας και βλάστησης στο αστικό περιβάλλον Βιοποικιλότητα στο αστικό πράσινο

Γεωβοτανική και Οικολογία. Βασικές έννοιες. Χλωρίδα και Βλάστηση. Τύποι βλάστησης. Βιότοπος, οικοσύστηµα. Βιοµορφές.

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΤΑ KOPPEN Το κλίμα μιας γεωγραφικής περιοχής διαμορφώνεται κατά κύριο λόγο από τους 3 παρακάτω παράγοντες: 1) το

ΔΟΜΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΛΙΒΑΔΙΩΝ

μελετά τις σχέσεις μεταξύ των οργανισμών και με το περιβάλλον τους

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΤΙΣ ΦΥΤΟΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ. Ιωάννης Τσιριπίδης Επικ. Καθηγητής, Τμήμα Βιολογίας, Α.Π.Θ.

Περιβαλλοντικά Συστήματα

Γεωλογία - Γεωγραφία Β Γυμνασίου ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΑΣΚΗΣΕΩΝ. Τ μαθητ : Σχολικό Έτος:

ΧΛΩΡΙΔΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΚΛΩΚΟΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ. ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Η έννοια του οικοσυστήματος 11

Η Αφρική είναι η τρίτη σε μέγεθος ήπειρος του πλανήτη μας, μετά την Ασία και την Αμερική. Η έκτασή της είναι, χωρίς τα νησιά, 29,2 εκατομμύρια τετρ. χ

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ & Κλίµα / Χλωρίδα / Πανίδα της Κύπρου

Τίτλος: 7 o Πανελλήνιο Συνέδριο Οικολογίας Οικολογία: συνδέοντας συστήματα, κλίμακες και ερευνητικά πεδία

Kεφάλαιο 11 (σελ ) Ζώνες βλάστησης

Συμβολή στη μελέτη του παράκτιου οικοσυστήματος της λιμνοθάλασσας Κορισσίων της Κέρκυρας

Πρόλογος Οργανισμοί...15

ΓΕΩΛΟΓΙΑ - ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ

Βιολόγος- Μεταδιδάκτορας, Τομέας Οικολογίας & Ταξινομικής, Τμήμα Βιολογίας ΕΚΠΑ. 2

Γενική περιγραφή: Ετήσιο C3 ύψους ως 100 εκ. Φύλλα επίπεδα, σχετικά πλατειά. Η ταξιανθία είναι χαλαρή φόβη.

Πρότυπα οικολογικής διαφοροποίησης των μυρμηγκιών (Υμενόπτερα: Formicidae) σε κερματισμένα ορεινά ενδιαιτήματα.

«ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΧΛΩΡΙ ΑΣ ΚΑΙ ΒΛΑΣΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ ΤΩΝ ΜΕΘΑΝΩΝ»

Μορφές φυτικών ειδών σε τρεις τύπους βλάστησης σε έντονα βοσκημένες εκτάσεις στην ανατολική Κρήτη

ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ - ΚΛΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 10. ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΚΛΙΜΑΤΩΝ

Η φινλανδική λέξη τούνδρα υποδηλώνει τις επίπεδες και χωρίς δέντρα περιοχές, που απαντώνται στο βόρειο ημισφαίριο και παρεμβάλλονται ανάμεσα στους

Ανάλυση της δομής και της ποικιλότητας των εδαφικών κολεοπτέρων (οικογένειες: Carabidae και Tenebrionidae) σε ορεινά οικοσυστήματα

ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Χλωρίδα και Πανίδα

Γ1, 3 ο Δημοτικό σχολείο Αρτέμιδας

ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΣΤΑ ΛΙΒΑΔΙΑ

Οι κλιματικές ζώνες διακρίνονται:

ΝΗΣΙΩΤΙΚΗ ΒΙΟΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΘΕΡΜΩΝ ΣΗΜΕΙΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ

ΜΑΘΗΜΑ 1 ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑ Να γνωρίζεις τις έννοιες γεωγραφικό πλάτος, γεωγραφικό μήκος και πως αυτές εκφράζονται

ΓΕΩΛΟΓΙΑ - ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ Β ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ

AND019 - Έλος Κρεμμύδες

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΣΧΟΛΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΦΥΤΩΝ

Έμφαση της Οικολογίας τα τελευταία έτη. Ορισμοί Οικολογίας. Ιστορία της Οικολογίας. Υποδιαιρέσεις της Οικολογίας

Θ Δημοτικό Σχολείο Πάφου. «Κουπάτειο» Τάξη : Δ

ENOTHTA 1: ΧΑΡΤΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΘΕΩΡΙΑΣ

Ταξινόμηση των λιβαδιών Το βασικό κριτήριο ταξινόμησης είναι τα κυριαρχούντα είδη φυτών διότι: είναι σημαντικότερα από οικολογική και οικονομική

Η υγρασία του εδάφους επηρεάζει τους οικολογικούς παράγοντες:

ΟΙΚΟΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ Ο ΗΓΟΣ ΥΓΡΟΤΟΠΩΝ ΚΡΗΤΗΣ

Όταν τα υδροσταγονίδια ή παγοκρύσταλλοι ενός νέφους, ενώνονται μεταξύ τους ή μεγαλώνουν, τότε σχηματίζουν μεγαλύτερες υδροσταγόνες με βάρος που

Το ονόμασαν παγκράτιο γιατί φυτρώνει σε εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες αλλά και για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες.

μελετά τις σχέσεις μεταξύ των οργανισμών και με το περιβάλλον τους

Δομή της παρουσίασης.

ERASMUS Δημοτικό Σχολείο Αγίων Τριμιθιάς Χρίστος Τομάζος Στ 2

ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΚΛΙΜΑΤΩΝ σκοπό έχει

ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΑΠΟΒΛΗΜΑΤΑ

MIL007 - Αλμυρό λιμνίο Αδάμα

El Nino Southerm Oscillation (ENSO)

Η ΧΛΩΡΙΔΑ ΚΑΙ Η ΠΑΝΙΔΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ. ΟΜΑΔΑ 1 Κορμπάκη Δέσποινα Κολακλίδη Ναταλία Ζαχαροπούλου Φιλιππούλα Θανοπούλου Ιωαννά

Εξωγενείς. παράγοντες ΑΠΟΣΑΘΡΩΣΗ

Ολοκληρωμένη διαχείριση ζιζανίων

γεωγραφικό γλωσσάρι για την πέμπτη τάξη (από το βιβλίο «Μαθαίνω την Ελλάδα» του ΟΕΔΒ)

PROJECT 2017 ΟΜΑΔΑ: ΑΝΕΣΤΗΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΜΙΧΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΝΤΙΝΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΣΧΟΦΙΔΗΣ

AND014 - Εκβολή όρμου Λεύκα

Η δομή της φυτοκοινότητας στο οικοσύστημα των

Μικρά ζώα, μικρές δράσεις

ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΒΟΣΚΗΣΗΣ ΣΤΑ ΛΙΒΑΔΙΚΑ ΦΥΤΑ

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΙΑΣΠΟΡΑ ΤΩΝ ΕΝΤΟΜΩΝ ΣΕ ΜΕΣΟΓΕΙΑΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΟΙΚΟΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

«Δίκτυο Προστατευόμενων Περιοχών ΝATURA 2000»


Το κλίμα της Ελλάδος. Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία Σ ε λ ί δ α 1

Ι ΑΚΤΙΚΟ ΣΕΝΑΡΙΟ: Ας γνωρίσουμε τη γεωγραφία της Ελλάδας

ΝΕΡΟ. Η Σημασία του Υδάτινοι Πόροι Ο πόλεμος του Νερού. Αυγέρη Βασιλική Ανδριώτη Μαρινα Βλάχου Ελίνα

Kεφάλαιο 10 ο (σελ ) Οι κλιµατικές ζώνες της Γης

ΕΙΔΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΒΟΤΑΝΙΚΗΣ. Κώστας Κουγιουμουτζής, Λέκτορας

Ενδημικά και προστατευόμενα φυτά διαρκής παρακολούθηση

a. Οι βαθιές θάλασσες της Ευρώπης δημιουργήθηκαν όταν έλιωσαν οι παγετώνες. β. Η Νορβηγική Θάλασσα βρέχει τις βορειοανατολικές ακτές

Η ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ

Ο.Ε.Φ. / Α.Σ. ΤΥΜΠΑΚΙΟΥ

Η ΟΡΕΙΝΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ ΚΑΜΤΣΑΤΚΑ

ΧΛΩΡΙ ΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΑΣΩΝ (Quercus spp., Abies cephalonica) ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΓΟΥΛΙΝΑΣ (Κ. ΕΛΛΑ Α)

Η εξελικτική πορεία των φυτών

ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ. Φύλλο εργασίας 1 Το φυσικό περιβάλλον της Αφρικής. Ονοματεπώνυμο Τάξη... Ημερομηνία.

Εκτίμηση βιοποικιλότητας σε καλλιέργειες σιτηρών

ΦΥΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ. Ε και Στ τάξη

Στην Κεντρική Ασία βρίσκεται η έρημος Γκόμπι και της Αραβίας. Στην Αμερική η Μοχάβι(Βόρεια) και η Ατακάμα (Νότια).

Χλωρίδα και βλάστηση αλοφυτικών οικοσυστημάτων της Κύπρου

ΤΜ&Κ1. Χριστίνα Αναγνωστοπούλου Λέκτορας Τομέας Μετεωρολογίας-Κλιματολογίας

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΝ ΡΑ (ΣΕΛ. 3) 2. ΠΟΣΟΙ ΤΥΠΟΙ ΤΟΥΝ ΡΑΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ 3. ΖΩΑ ΚΑΙ ΦΥΤΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ 4. ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ (ΣΕΛ.

Λιβαδικά Οικοσυστήματα και Κλιματική Αλλαγή

ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΘΕΜΑΤΑ. ήταν ο κάθε ένας από αυτούς και σε ποιον από αυτούς σχηματίστηκε η Ελλάδα;

Γεωγραφική κατανοµή των βροχοπτώσεων 1. Ορισµοί

Τυπικό έδαφος (πηλώδες) μισοί πόροι αέρα άλλοι μισοί νερό. Νερό επηρεάζει χημική και φυσική συμπεριφορά Μέσο διάλυσης και μεταφοράς θρεπτικών

4o Ετήσιο Συνέδριο Αγροτεχνολογίας «Η Ελληνική Γεωργία με το Βλέμμα στο Μέλλον» Μαρία Σπανού Αντιπρόεδρος Διευθύνουσα Σύμβουλος ΣΠΑΝΟΣ Α.Β.Ε.Ε.Τ.

Coronilla scorpioides Lathyrus cicera Lotus corniculatus Medicago minima Melilotus indicus Onobrychis aequindentata Securigera cretica Trifolium

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΛΙΒΑΔΙΩΝ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΠΗΓΩΝ ΤΡΟΦΗΣ

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΝΩΤΕΡΗΣ ΚΑΙ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΠΑΓΚΥΠΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2011

Transcript:

ΒΙΟΤΙΚΕΣ ΧΩΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΦΑΣΜΑΤΑ 1η Εργαστηριακή άσκηση Οικολογίας της Βλάστησης - 2018

Με βάση την εξωτερική μορφή και τον τύπο ανάπτυξής τους, τα φυτά κατατάσσονται σε διάφορες βιομορφές ή αυξητικές μορφές. Η εναρμόνιση και η προσαρμογή των φυτών στις οικολογικές συνθήκες του περιβάλλοντος εκφράζεται με τις βιομορφές.

Aυξητική μορφή: αναφέρεται στη γενική όψη και κατασκευή ενός φυτού, και περιλαμβάνει χαρακτήρες όπως: η θέση του σε σχέση με τη στρωμάτωση της βλάστησης, ο τρόπος διακλάδωσης, ο χρόνος και η διάρκεια παρουσίας των φύλλων πάνω στο φυτό. Από την εξέταση οικοσυστημάτων με παρόμοιες οικολογικές συνθήκες διαπιστώνονται σημαντικές ομοιότητες ως προς τις αυξητικές μορφές που κυριαρχούν, γεγονός που δείχνει τη στενή σύνδεση οικολογικών παραγόντων και αυξητικών μορφών (πχ. φρύγανα, μακία κλπ.).

Βιολογική μορφή (ή βιομορφή): στην ίδια βιομορφή ανήκουν φυτά ή μία ομάδα φυτών τα οποία ανεξάρτητα από τη συγγένειά τους έχουν τις ίδιες απαιτήσεις προς το περιβάλλον και τα ίδια γνωρίσματα προσαρμογής στις όμοιες συνθήκες του περιβάλλοντος. Συνεπώς, εμφανίζουν μεγάλη ομοιότητα ως προς την εξωτερική μορφή και την εσωτερική τους διάπλαση.

Ομοιότητα ανάμεσα σε φυτά ερημικών περιοχών α) κάκτος στην Β. Αμερική, β) Euphorbia (παχύφυτο) στην Αφρική

Euphorbia acanthothamnos και Sarcopoterium spinosum, αν και ανήκουν σε πολύ διαφορετικές οικογένειες έχουν την ίδια εξωτερική ακανθώδη στρωματοειδή βλάστητική μορφή (βιομορφή).

Βιολογικές μορφές (Raunkiaer) Ο Raunkiaer με βάση έναν ενιαίο οικολογικό παράγοντα, δηλαδή ανάλογα με τον τρόπο που τα φυτά διέρχονται τη δυσμενέστερη γι αυτά εποχή του έτους (διαχείμαση ή διαθερισμός), διακρίνει τις βλαστητικές μορφές στις ακόλουθες 5 θεμελιώδεις ομάδες: [ Φανερόφυτα (Ph): Δενδρώδη, θαμνώδη και αναρριχώμενα φυτά με οφθαλμούς ανανέωσης σε ύψος τουλάχιστον 25-30m πάνω από το έδαφος. Έχουν διαρκείς βλαστούς και αναπτύσσουν διακλαδώσεις που έχουν στα άκρα τους, σε σημαντική απόσταση από το έδαφος, τους οφθαλμούς με τους οποίους διέρχονται τη δυσμενή εποχή του έτους. Διακρίνονται σε - Μεγαφανερόφυτα στα οποία ανήκουν τα δέντρα και -- Νανοφανερόφυτα που περιλαμβάνουν τους θάμνους (a).

Χαμαίφυτα (Ch): Είναι φυτά χαμηλά και έχουν τους οφθαλμούς διαχείμανσης κοντά στην επιφάνεια του εδάφους, όχι ψηλότερα από 25cm. Περιλαμβάνουν χαμηλούς θάμνους και πολυετή ποώδη (π.χ. Calluna vulgaris, Phlomis fruticosa, Coridothymus capitatus, Fumana thymifolia, Salicornia fruticosa, Lotus creticus, Juncus maritimus, Juncus acutus).

Ημικρυπτόφυτα (Η): Οι υπέργειοι βλαστοί τους πεθαίνουν το χειμώνα, ενώ οι οφθαλμοί διαχείμανσης διατηρούνται ζωντανοί κοντά στην επιφάνεια του εδάφους όπου είναι δυνατόν να προστατεύονται καλυπτόμενοι από υπολείμματα φύλλων. (Festuca sp., Carex sp., Primula sp., Fragaria vesca, Plantago sp., Viola sp., Bellis perennis, Taraxacum officinale Campanula sp., Geranium sp., Vicia sp., Lathyrus sp., Hedera helix)

Ημικρυπτόφυτα (Η) παραδείγματα

Κρυπτόφυτα ή Γεώφυτα (C ή G): Tα υπέργεια όργανά τους πεθαίνουν και οι οφθαλμοί διέρχονται τη δυσμενή εποχή του έτους σε υπόγεια βλαστητικά όργανα, είτε βαθύτερα στο έδαφος (γεώφυτα) είτε και μέσα στο νερό (υδρόφυτα, ελόφυτα). Συχνά οι ομάδες των γεωφύτων και υδροφύτων εμφανίζονται ως δύο ξεχωριστές μορφές. (π.χ. Phragmites australis, Cyclamen sp., Corydalis sp., Orchis sp., Anacamptis sp., Convolvulus arvensis)

Κρυπτόφυτα ή Γεώφυτα (C ή G) παραδείγματα

Θερόφυτα ή ετήσια (Th): Έχουν σύντομη περίοδο βλάστησης και είναι νεκρά κατά τη δυσμενή εποχή του έτους. Πριν πεθάνουν ρίχνουν τα σπέρματά τους και αντιμετωπίζουν τη δυσμενή περίοδο υπό μορφή σπερμάτων. Όταν η δυσμενής περίοδος είναι σύντομη και ήπια είναι δυνατόν τα θερόφυτα να επιζήσουν και το θέρος. Διακρίνονται σε θερινά ετήσια που φυτρώνουν την άνοιξη και πεθαίνουν αργά το θέρος, και σε χειμερινά ετήσια που φυτρώνουν το φθινόπωρο, ζουν το χειμώνα, ανθίζουν την άνοιξη και πεθαίνουν το θέρος.

Θερόφυτα ή ετήσια (Th) παραδείγματα:

Αερόφυτα: πρόκειται για φυτά που εξασφαλίζουν την απαραίτητη υγρασία για την επιβίωσή τους από τον αέρα και την βροχή, συνήθως αναπτύσσονται πάνω σε άλλα φυτά, αλλά όχι παρασιτικά. π.χ. Tillandsia landbeckii

1 Φανερόφυτα 2-3 Χαμαίφυτα 4 Ημικρυπτόφυτα 5-6 Κρυπτόφυτα 7-8-9 Υδρόφυτα ή Γεώφυτα

Βιομορφή Σύμβολο Υποκατηγορία Σύμβολο Μεγαφανερόφυτα MP 1 Φανερόφυτα P Μεσοφανερόφυτα Μικροφανερόφυτα Νανοφανερόφυτα NP 2 Χαμαίφυτα Ch 3 Ημικρυπτόφυτα H 4 Γεώφυτα ή Κρυπτόφυτα G ή C 5 Θερόφυτα T ή Th Θαμνώδη Ημιθαμνώδη Ταπητοειδή Στρωματοειδή ποώδη Έρποντα Σαρκώδη Αγρωστώδη Θυσσανοειδή Ροδακοειδή Βλαστοειδή Αναρριχώμενα Ερποντα Ριζωματοειδή Βολβοειδή Ριζοφθαλμοειδή Υδρόφυτα Ελόφυτα Θυσσανοειδή Ροδακοειδή Έρποντα Ch frut Ch sufrr Ch vel Ch pulv Ch rept Ch succ Ch grm H caesp H ros H scap H scand H rept G rhiz G bulb G rad Hyd / Irad Hel T caesp T ros T rept

Βιοφάσματα ή βιολογικά φάσματα Το ποσοστό συμμετοχής των βιομορφών στο συνολικό αριθμό των ειδών της χλωρίδας μιας περιοχής αποτελεί το βιοφάσμα ή βιολογικό φάσμα της περιοχής. Ανάλογα με τις κλιματικές συνθήκες ενός τόπου κυριαρχούν ορισμένες βιομορφές και κατ αυτό τον τρόπο τα βιοφάσματα αντικατοπτρίζουν το χαρακτήρα του κλίματος.

Οικολογική σημασία των βιοφασμάτων Στις παραμεσογειακές χώρες και στις περιοχές των ερήμων όπου επικρατεί παρατεταμένη θερινή ξηρασία, παρατηρείται υψήλό ποσοστό Θεροφύτων. Στις τροπικές περιοχές με ομοιόμορφο θερμό και υγρό κλίμα επικρατούν τα Φανερόφυτα. Στην εύκρατη ζώνη επικρατούν τα Ημικρυπτόφυτα. Στις ψυχρές πολικές περιοχές και στα υψηλά ορεινά τοπία τα Ημικρυπτόφυτα ακολουθούμενα από τα Χαμαίφυτα (όσο πιο δυσμενείς είναι οι οικολογικές συνθήκες μιας περιοχής, τόσο μεγαλύτερη είναι η συμμετοχή των Χαμαιφύτων).

Το βιοφάσμα του RAUNKIAER εκφράζει τη χλωριδική ποικιλότητα των βιολογικών τύπων στο εσωτερικό μιας εξεταζόμενης μορφής βλάστησης. Το ενδιαφέρον σημείο για έναν οικολόγο είναι η ποιοτική σημασία του βιοφάσματος καθώς η παρουσία ή απουσία ορισμένων κατηγοριών βιολογικών τύπων είναι ένα σημαντικό χαρακτηριστικό για την εξεταζόμενη βλάστηση.

Βιοφάσμα Life-form spectrum (παράδειγμα) Hyd 1% Ch 5% G 10% H 21% Th 57% Ph 3% Nph 3%

Life-form spectrum Hyd 1% Ch 5% G 10% H 21% Th 57% Ph 3% Nph 3% 60,0 50,0 Βιοφάσμα 57% 40,0 % 30,0 20,0 21% 10,0 0,0 10% 5 % 3% 3% Ch G H Nph Ph Th Hyd Βιομορφές %1

Βιοφάσματα χλωρίδας νησιών και βουνών της Ελλάδας

Βλαστητικό φάσμα της χλωρίδας της Πάτρας Το υψηλό ποσοστό των θεροφύτων αποδίδεται στη μακρά ξερή περίοδο και σε μικρότερο βαθμό στον παράγοντα «πόλη» με θερμότερο και ξηρότερο μικροκλίμα σε σχέση με την ύπαιθρο.

Χωρολογία 1) Η ερμηνεία της περιοχής εξάπλωσης ενός είδους είναι ιστορικό πρόβλημα (είναι απαραίτητα δεδομένα γεωλογίας, παλαιογεωγραφίας, παλαιοντολογίας και παλαιοκλιματολογίας) 2) Επίδραση οικολογικών συνθηκών και ανταγωνισμού 3) Η ερμηνεία της εξάπλωσης ενός είδους είναι και γενετικό πρόβλημα

Χωρολογική ανάλυση Χωρολογικό φάσμα Η περιοχή εξάπλωσης ενός φυτικού taxon, δηλαδή τα γεωγραφικά όρια μέσα στα οποία εμφανίζεται, είναι το αποτέλεσμα του συνδυασμού πολλών παραγόντων, όπως οι γενετικές πληροφορίες και η ικανότητα ανταγωνισμού που έχει κάθε φυτό, οι οικολογικές συνθήκες, το κλίμα και το έδαφος. Επίσης, η ανθρώπινη δραστηριότητα επηρεάζει σημαντικά τις εξαπλώσεις των φυτών, αυξάνοντας, ή μειώνοντας τα όριά τους.

Για να διευκολυνθεί η μελέτη της εξάπλωσης των ανωτέρων φυτικών οργανισμών, εισάγεται η έννοια της χωρολογικής ενότητας. Κάθε χωρολογική ενότητα περιλαμβάνει κάποιες ευρείες περιοχές της Γης στις οποίες απαντάται κάθε taxon. Η ομαδοποίηση αυτή είναι πολύ αδρή και μας βοηθά να εξάγουμε σωστά συμπεράσματα μόνο σε γενικές γραμμές.

Χωρολογική διαίρεση του Ευρωπαϊκού χώρου

Κυριότερες χωρολογικές ενότητες Κοσμοπολιτική, Υποκοσμοπολιτική (Cosmop., Subcosmop.): Εμφανίζουν διηπειρωτική εξάπλωση χωρίς σημαντικά κενά και χωρίς συγκεκριμένο κέντρο γεωγραφικής καταγωγής. Τα υποκοσμοπολιτικά σχεδόν σε όλες τις ζώνες του κόσμου, αλλά με σημαντικά κενά. Τροπική και υποτροπική (Trop., Subtrop.): Κύρια περιοχή εξάπλωσης οι περιοχές της υποτροπικής, της τροπικής και της θερμής ζώνης. Εύκρατη (Temp.): Τaxa, που εξαπλώνονται στις κλιματικά εύκρατες περιοχές της Ευρώπης, Ασίας και Β. Αφρικής. Βόρεια (Circumbor.): Τα βόρεια taxa εξαπλώνονται στην ψυχρή και εύκρατη ζώνη της Ευρώπης, Ασίας και Β. Αφρικής. Ευρασιατική (Euras.): Τaxa με διηπειρωτική εξάπλωση, που περιλαμβάνει μεγάλες εκτάσεις της Ευρώπης και της Ασίας χωρίς να υπάρχει επικέντρωση στο Μεσογειακό χώρο. Εδώ, έχουν επίσης ενταχθεί taxa με γεωγραφική εξάπλωση στον Καύκασο και στην περιοχή γύρω από τη Μαύρη Θάλασσα (Europ.Pont.). Ευρωπαϊκή (Europ.): Taxa, τα οποία έχουν τον ευρωπαϊκό χώρο ως κέντρο εξάπλωσης, εκτός της Μεσογειακής περιοχής.

Κυριότερες χωρολογικές ενότητες (συνέχεια) Βαλκανική (Balkan): Taxa των οποίων η γεωγραφική εξάπλωση περιορίζεται αποκλειστικά στις βαλκανικές χώρες. Ελληνικά ενδημικά (Greek endemic): Taxa τα οποία εμφανίζονται αποκλειστικά στον ελληνικό χώρο. Μεσογειακή (Med.): Taxa που εξαπλώνονται στα όρια της παραμεσογείου λεκάνης (Med.). St.Μed, στενομεσογειακά taxa με γεωγραφική εξάπλωση περιορισμένη στις μεσογειακές ακτές. Eu.Μed., ευρυμεσογειακά είδη που εξαπλώνονται και προς τα ηπειρωτικά. Άλλα είδη περιορίζονται στο νότιο τμήμα της μεσογειακής λεκάνης (S. Med.) κι άλλα στο ανατολικό (E.Med.). Μεσογειακή Εξωμεσογειακή (Med.-Atl., Med.-Turan, Eu.Med. κλ.π.): Εδώ περιλαμβάνονται ορισμένα διπλόχωρα taxa, των οποίων η μια περιοχή εξάπλωσης είναι η Μεσόγειος και η δεύτερη γειτονική του μεσογειακού χώρου (π.χ Medit. - Turan.). Επιγενή/Kαλλιεργούμενα (Αdv., Cult.): ξενικά φυτά τα οποία βρέθηκαν στην Ελλάδα είτε τυχαία, είτε επειδή ξέφυγαν από καλλιέργειες (ημιαυτοφυή). Τα περισσότερα απ αυτά είναι ζιζάνια καλλιεργειών, φυτρώνουν σε κράσπεδα δρόμων, οικισμούς και γενικά σε βιότοπους που επηρεάζονται από τον άνθρωπο.

Χωρολογική Ενότητα Κοσμοπολίτικα Υποκοσμοπολίτικα Τροπικά Υποτροπικά Εύκρατα Βόρεια Ευρασιατικά Ευρωπαϊκά Βαλκανικά Ελληνικά ενδημικά Στένο-Μεσογειακά Ευρυμεσογειακά Ανατολικομεσογειακά Μεσογειακά Εξωμεσογειακά Επιγενή / Καλλιεργούμενα Χωρολογικά Στοιχεία Cosmop. Subcosmop.,Subcosmop.-Subtropic. Paleosubtrop.,Saharo-Sind. Palaeotemp. Circumbor. Eurasiat.,Europ-Caucas.,Eurosiber., Eurasiat.- Temp., Eurasiat.-Circumbor. Europ.,SE-Europ. Balkan Greek endemic St.-Med., S-Med., NEMed., N-St.Med., N.Med. Eu-Med., Med. E-Med., E-St.Med. Med.-Atl., Eu.Med.-Atl., Med.-Makarones, Med.-Makarones & Messico, Med.-Turan, Eu- Med.-Turan, N.Med.-Turan, E.Med.-Turan, Eu.Med.-Subpont., Eu.Med. & Sudafr., Med.- Subatl. Adv., Cult.

Φυτογεωγραφικές περιοχές της Ελλάδας

ΕΝΔΗΜΙΣΜΟΣ Η πρώτη βιολογική μελέτη που αφορούσε το φαινόμενο του ενδημισμού, χωρίς τη χρήση του όρου, αποδίδεται στον Δαρβίνο και στις παρατηρήσεις του σε είδη ωκεάνιων νησιών και στη συγγένειά τους με είδη της αμερικανικής ηπείρου. Η έννοια του ενδημισμού είναι συνδεδεμένη με την έννοια του χώρου που καταλαμβάνει μία συστηματική μονάδα (είδος, γένος, κλπ.) και δε μπορεί να ορισθεί με απόλυτο τρόπο. Μία συστηματική μονάδα μπορεί να χαρακτηρισθεί ως ενδημική, αν η γεωγραφική της εξάπλωση είναι μικρότερη της μέσης τιμής εξαπλώσεως των αντίστοιχων συστηματικών βαθμίδων.

Συνολικός αριθμός taxa (είδη και υποείδη) στην Ελληνική χλωρίδα: 6620 (5758 είδη και 1970 υποείδη) Aνήκουν σε 1073 γένη και 185 οικογένειες 1350 taxa είναι ενδημικά στην Ελλάδα ποσοστό ενδημισμού: 19.5%

http://www.iucn.org/about/union/s ecretariat/offices/europe/?14186/