1 ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΑΣ Ξυπνητήρι 2067 Διήγημα επιστημονικής φαντασίας ΑΠΟ 12 ΕΤΩΝ ΜΕΧΡΙ 120 και πάνω ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΣΥ.ΣΥ.Φ.Ο.Σ.
2 Φάκελος Δύναμη Βιβλίο Τέσσερα ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕΑΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ ASBN: 978-960-91151-6-2 Copyright ΣΥ.ΣΥ.Φ.Ο.Σ. Αντρέας Κωνσταντινέας Μορφολογία Τεχνική επιμέλεια: ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ εθελοντής Επεξεργασία κειμένου Σελιδοποίηση: ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ εθελοντής Διορθώσεις: ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ εθελοντής Ηλεκτρονικό μοντάζ Φιλμ: 210 ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ εθελοντής Στήσιμο εξωφύλλου: ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ εθελοντής Τηλέφωνο επικοινωνίας 6987925500 Αντρέας Κωνσταντινέας e-mail: greekfilakes@gmail.com
3 Το βιβλίο αυτό είναι Αφιερωμένο εξαιρετικά με πολύ αγάπη σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Τα οποία δεν πρέπει αφήνουμε να ζούνε υλικά και πνευματικά μέσα στην φτώχια, στης φυλακές, στα ορφανοτροφεία και με ασθένειες
4 Ξυπνητήρι 2067 Ήταν Ιανουάριος του 2000. Μια όμορφη ζεστή και ήρεμη χειμωνιάτικη νύχτα με γεμάτη πανσέληνο, όπου όλα αστροέφεγγαν ντυμένα στα λευκά του χιονιού καθώς οι νιφάδες πέφτανε απαλά. Τα πουλιά μέσα στης φωλιές τους κοιμόντουσαν αγκαλιασμένα με της φτερούγες τους για να κρατιούνται ζεστά και να βλέπουν ωραία όνειρα μιας και ο αέρας εκείνοι την νύχτα δεν είχε όρεξη για καυγάδες η κουβέντες με την υπόλοιπη φύση και έτσι ήρεμος όπως ήταν ευνοούσε όλα τα πλάσματα για να ονειρευτούν εκτός από της κουκουβάγιες που φιλούσαν σκοπιά για όπιο μικρό νυχτόβιο πλασματάκη δεν ονειρευόταν τα βράδια. Σ αυτό το όμορφο σχεδόν ειδυλλιακό χειμωνιάτικο τοπίο μέσα στην καρδιά του δάσους της Βασιλικής κοντά στην λίμνη Μάγια που την τροφοδοτούσε ένας μικρός ποταμός στο βουνό Ταΰγετος που τον έλεγαν Πάνο και που στις εκβολές του υπήρχαν δυο λυγαριές που της λέγανε την μια Ιουλία και την άλλη Νεκταρία και που τους άρεσε να συζητούν όλοι μαζί για διάφορα θέματα, για τον κόσμο τους σε ολόκληρη την πλάση, σε αυτό ακριβός το σημείο ήταν μια υπέρεξελιγμένοι πετρόχτιστη κλινική και μαιευτήριο που ονομαζότανε «Παιδί» και που παλιότερα ήταν μισοερειπομένο κάστρο το οποίο αγοράστηκε από το κράτος την περίοδο της οικονομικής κρίσεις του χρηματιστηρίου, ενώ τώρα όλα εκεί μέσα ήταν ζεστά ανοξείδωτα πεντακάθαρα λευκά και γεμάτα φώς.
5 Την κλινική αυτή είχε κατασκευάσει ένας άνθρωπος που είχε βρει στην Μάνη ένα αμύθητο πειρατικό θησαυρό και που στο κάστρο αυτό ζούσαν στο παρελθόν οι πρόγονοι του οι οποίοι είχανε διατελέσει διοικητές του επί πέντε περίπου αιώνας. Κοντά στην κλινική και έξω από την ιδιοκτησία της, τέσσερα χιλιόμετρα μακριά και πάνω στον κεντρικό δρόμο που οδηγούσε στο δάσος της βασιλικής, κοντά στο εξωκλήσι του Αγίου Μηνά σε μια μεγάλη φυσική εσοχή είχε κατασκευαστή ένας μικρός συνοικισμός με την ονομασία «ΕΛΠΙΔΑ» την είχε εξολοκλήρου σχεδιάσει και κατασκευάσει μια επιστημονική ομάδα η οποία είχε αναλάβει να διαλέξει και να εκπαίδευση τους ανθρώπους που θα ήθελαν να μένουν εκεί. Χωρίς καμία άλλη υποχρέωση πλην αυτής της εκπαίδευσης. Ο συνοικισμός ήταν ιδιοκτησία τους, τους άνηκαν τα οικήματα τα χτήματα και οι επιχειρήσεις που υπήρχαν εκεί. Η επιστημονική αυτή ομάδα είχε την ονομασία «ΠΡΟΛΗΨΗ» και είχε ρόλο να βοηθάει τους κατοίκους σε περίπτωση κάποιας διαμάχης η σοβαρού επεισοδίου,κυρίως εγκληματικού, όπου μπορούσε με την σύμφωνη γνώμη της κοινότητας να κατασχέσει την περιουσία και να επιβάλει εξορία σε οποιονδήποτε δεν ακολουθούσε τους ηθικούς κανόνες στους οποίους είχαν συμφωνήσει όλοι πριν ενταχτούν σε αυτό το πρωτοποριακό κοινωνικό πρόγραμμα διαβίωσης με της εξασφαλισμένες παροχές. Την κοινότητα αυτή την είχε χρηματοδοτήσει ο ιδιοκτήτης της κλινικής. Αμφιθεατρικά στην κεντρική πλατεία με τον μεγάλο πλάτανο, της βρύσες με το ποταμίσιο νερό που διέσχιζε το κέντρο τις πλατείας και έκανε κύκλο γύρο από τον πλάτανο για να συνεχίσει πάλι ίσα με διάφορους τεχνητούς και φυσικούς καταρράκτες και λιμνούλες μέχρι τη θάλασσα εντελώς φυσικά μετά την πλατεία και αφού πρώτα τεχνικά περάσει κάτω από δρόμους που συναντούσε, και που τον ποταμό αυτό τον έλεγαν Φρόσω και ήταν ο δεύτερος στην Ελλάδα με γυναικείο όνομα. Στην πλατεία συναντούσε ο περαστικός από εκεί και τους διάσπαρτους σκαλιστούς θρόνους από μάρμαρο αντί για παγκάκια, τα αγάλματα, τα παρτέρια με τα λουλούδια και τα πετρόχτιστα δρομάκια με τα προστατευτικά περίτεχνα κάγκελα, όλα βρισκόντουσαν ένα επίπεδο πιο χαμηλά από τα διάφορα μαγαζιά που ξεκινάγανε από το κέντρο της πλατείας δεξιά και αριστερά από το μουσείο λαϊκής τέχνης και το αρχαιολογικό μουσείο που δεσπόζανε δίπλα δίπλα, εκεί βρισκόντουσαν πετρόχτιστα αμφιθεατρικά και όλα τα υπόλοιπα χτίρια, καφενείο παραδοσιακό που εκτελούσε και σέρβις μιας σύγχρονης καφετέριας, ένα εστιατόριο, ένα κατάστημα με ρούχα, ένα με παπούτσια, ένα κοσμηματοπωλείο, μια γκαλερί έργων τέχνης, ένα κατάστημα με ηλεκτρικά ίδει, ένα παντοπωλείο, ένα σούπερ μάρκετ με βιολογικά προϊόντα, ένας φούρνος που έφτιαχνε όλα τα προϊόντα του από ζέα, ένα ταχυδρομικό ταμιευτήριο με ιδική σύμβαση ιδιωτικού δικαίου όπου τα κέρδη τα μοιραζόταν οι εργαζόμενοι και η κοινότητα, ένα θεατράκι θερινό 200 θέσεων όπου έκλινε το χειμώνα και γινότανε και σινεμά, όπου εκεί εξυπηρετούσε και άλλες δραστηριότητες, όπως συναυλίες χορούς, ομιλίες εκθέσεις κ.α. όλα βρισκόντουσαν γύρο από την πλατεία αρμονικά κατασκευασμένα και όμορφα σαν τον ναό του Ηφαίστου. Πίσω από τα μαγαζιά ένα επίπεδο πιο ψηλά βρισκόντουσαν οι κατοικίες που είχαν όλες αυλές και θέα τον μεσσηνιακό κόλπο. Ανάμεσα τους στο κέντρο υπήρχε ένα μικρό ξενοδοχείο πολυτελείας και ένα σχολείο δεκαοκτώ τάξεων από δημοτικό μέχρι λύκειο ενώ μέσα σε αυτό το σχολικό συγκρότημα ήταν ενταγμένος και ένας βρεφονηπιακός σταθμός και ένα νηπιαγωγείο, το όλο συγκρότημα που ονομαζότανε «ΣΟΦΙΑ» δίδασκε τα κλασικά μαθήματα ανάγνωσης γραμματικής μαθηματικών αρχαίων ελληνικών, φυσικής, χημείας, γενικής γεωγραφίας,
6 εικαστικών, (ζωγραφική γλυπτική), μουσικής, και ιδικά δικά του μαθήματα που στόχο είχαν το πώς να γίνει κάποιος καλύτερος γονιός και καλύτερος άνθρωπος, μαθήματα που δεν διδασκόντουσαν σε καμία άλλοι παρόμοια τάξη σε ολόκληρο τον πλανήτη, παρά μόνο μέσα σε διηγήματα επιστημονικής φαντασίας. Πίσω από όλα αυτά τα χτίρια βρισκόντουσαν κτήματα με καρυδιές καστανιές αμυγδαλιές φιστικιές πορτοκαλιές λεμονιές ελιές μουριές αμπέλια και άλλα καθώς και μποστάνια με φρούτα και λαχανικά, πιο μακριά το ένα από το άλλο μια παραδοσιακή αρχαίοελληνικού ρυθμού στάνη όπως και ένα πτηνοτροφείο ένα μελισσοκομείο μια ιχθυοκαλλιέργεια με ποταμίσια ψάρια βιολογικής ελεύθερης τροφής, ένα οινοποιείο, και ένα ελαιοτριβείο καθώς και ένα κάμπινγκ και μία κατασκήνωση όπως και άλλα πολλά και διάφορα. Η μεγάλη διαφορά του συνοικισμού «ΕΛΠΙΔΑ» με τους υπόλοιπους συνοικισμούς σε ολόκληρο τον πλανήτη ήταν ότι εκεί δεν υπήρχε κάποιο αφεντικό η γενικός δερβέναγας του τύπου, δήμαρχος, πόρεδρος, η κάτι σχετικό, υπήρχε μόνο μια επιτροπή που αν χρειαζόταν με έκτακτη συνέλευση που συγκαλούσαν οι πολίτες την άλλαζαν όποτε ήθελαν, δεν υπήρχαν εκεί τετραετίες η άλλες παρόμοιες χρονοβόρες διαδικασίες για τους πολίτες. Μέσα στα καθήκοντά της επιτροπής ήταν να συγκεντρώνει τα καθαρά κέρδη όλον τον επιχρίσεων και να τα μοιράζει εξίσου σε όλους τους εργαζόμενους της ελπίδας ανάλογα με την εργασία που κατέβαλλαν οπουδήποτε παραγόταν κέρδος. Για την πληρωμή τον φόρων στο κράτος και τον πάγιων της ηλεκτροδότησης του νερού και του τηλεφώνου, που ήταν σχεδόν δωρεάν πέντε ευρώ το μίνα και για τα τρία στο κάθε οίκημα, γιατί προερχόντουσαν από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και το πεντάευρω πήγαινε μόνο για την συντήρηση τον εγκαταστάσεων. Όπως και για την ομαλή λειτουργία και ασφάλεια, έτσι ώστε όλοι οι κάτοικοι και οι επισκέπτες να είναι ευχαριστημένοι και να βρίσκουν και λόγους για να είναι και αγαπημένοι. Επίσης ήταν υπεύθυνη και για την διεξαγωγή διαφόρων πολιτιστικών εκδηλώσεων και άλλον δραστηριοτήτων όπως η συντήρηση του γηροκομείου και των κρύονικών κοιμητηρίων που βρισκόντουσαν μέσα στην ιδιοκτησία της κλινικής «ΠΑΙΔΙ». Σε αυτή τη κλινική με το πρόσχημα της διαφημίσεις, η διεύθυνση της, καλούσε για δωρεάν ιατρικές φροντίδες οικογένειες με ιδιαίτερες κοινωνικές ευαισθησίες της οποίες γνώριζαν πολύ καλά άνθρωποι που της παρακολουθούσαν πολύ διακριτικά μέσα από ένα ιδικό τμήμα κοινωνιολογίας που συνεργαζόταν διακριτικά με την κλινική «Παιδί» και που αποτελούταν από ψυχολόγους εγκληματολόγους ανθρωπολόγους και άλλους πολλούς και με διαφορετικές ειδικότητες επιστήμονες κοινωνιολογίας που περιόδευαν σε όλη την Ελλάδα και που γνώριζαν πολύ καλά από πριν τα υπέρ και τα κατά του κάθε τόπου που επισκεπτόντουσαν. Ήταν μια μι κυβερνητική οργάνωση ανεξάρτητη οικονομικά που δεχόταν χρηματοδότηση μόνο από τον άνθρωπο που είχε βρει τον θησαυρό. Και που το όνομά του ήταν μυστικό δεν μπορούσε εύκολα κάποιος να τον ανακαλύψει αφού ο ίδιος είχε φροντίσει ότι έφτιαχνε να ήταν ιδρύματα και ότι κατείχε ως περιουσιακό στοιχείο ήταν μέσα από ανώνυμες μετοχές, διοικούσε την περιουσία του μέσα από τραπεζικούς λογαριασμούς ηλεκτρονικές υπογραφές ασφαλείας και ηλεκτρονικές τηλεοπτικές διασκέψεις όπου στην δική του θέση αφανιζόταν μια μέλισσα που βόσκαγε πάνω σε ένα άνθος χαμομηλιού και μιλούσε με την φωνή του. Ο σκοπός της οργάνωσης που χρηματοδοτούσε με την ονομασία «Πρόληψη» ήταν να συμβουλεύει δωρεάν τους πληθυσμούς για την αξία που είχε η επένδυση στην πρόληψη της ψυχολογικής και σωματικής τους υγείας καθώς και της κοινωνικής βίας.
7 Εκείνη την όμορφη χειμωνιάτικη νύχτα, σοκ και έκπληξη μέσα στη κλινική «Παιδί» στον τρίτο όροφο προκάλεσε η γέννηση του Τζωρτζ Γεώ παρόλο της προειδοποιήσεις της μητέρας του στον γιατρό και την νοσηλεύτρια μαία ότι το βρέφος μέσα στην κοιλιά της από τον όγδοο μήνα επικοινωνούσε μαζί της τηλεπαθητικά. Την πληροφορούσε ότι θα γεννηθεί με διάφορα χαρίσματα και γι αυτό δεν θα έπρεπε κάποιος να ανησυχήσει κατά την διάρκεια και μετά την γένεση του. Όλα αυτά η Βάγια τα είχε πει στον γιατρό και την νοσηλεύτρια την ημέρα που ένιωθε πώς θα γεννήσει. Ενώ ο άντρας της ο Δημήτρης που τα ήξερε όλα μια βδομάδα πριν είχε φροντίσει να προμηθευτή κάμερες της οποίες είχε τοποθετήσει με την βοήθεια του συνεργείου τον τεχνικών στην αίθουσα τοκετού για να καταγράψουν το χαρμόσυνο γεγονός που λάμβανε χώρα τη πρώτη Ιανουαρίου του 2000 και περί ώρας μηδέν και ένα λεπτό του Σαββάτου, όταν από την φουσκωμένη σαν μεγάλο μπαλόνι εξήλθε από την κοιλιά της Βάγιας ο αεροβαπτιζόμενος Τζωρτζ. Η αρχική έκπληξη του γιατρού, της νοσοκόμας και του άντρα της Βάγιας όταν είδαν εστιάστηκε στον σωματότυπο του βρέφους το οποίο έριχνε αρκετά γυμνασμένο. Το δεύτερο σοκ που δέχτηκαν οι παρευρισκόμενοι πριν προλάβουν να ανταλλάξουν μια κουβέντα, παρά μόνο μια σαστισμένη γρήγορη ματιά, ήταν όταν ο Τζορτζ βγήκε ολόκληρος από την κοιλιά της μητέρας του και άνοιξε αμέσως τα μάτια του και αντί να κλάψει μίλησε σε άπταιστα Ελληνικά και είπε καλός με δηχθήκατε. -καλός ήρθες Ήταν η μουδιασμένη και σχεδόν κουρδισμένοι απάντηση όλον που δεν πρόλαβαν να συνέλθουν από την έκπληξη. Αμέσως μετά ο Τζορτζ ζήτησε τα υλικά από την νοσηλεύτρια για να καθαριστή μόνος του και έπειτα από τον γιατρό τα εργαλεία για να κόψη τον ομφάλιο λώρο για να μην το κάνη με τα δόντια και τα χέρια του όπως είπε στον γιατρό ο οποίος υπάκουσε πειθήνια. Η κινήσεις του με τα χειρουργικά εργαλεία ήταν ευκίνητες και σίγουρες σχεδόν ρομποτικές. Όλη υπάκουσαν έκπληκτη, και όταν ο Τζορτζ τελείωσε με τον εαυτό του άρχισε να περιποιείται την μητέρα του όπου εξαντλημένη αμέσως μετά από την γέννα την πύρε ο μορφέας στην αγκαλιά του. Όταν ξύπνησε μετά από δέκα ώρες ύπνο, ξύπνησε ταυτόχρονα και το παιδί της που κοιμότανε δίπλα της. Αφού χασμουρήθηκαν, κοιταχθήκανε και χαϊδευτήκαν η μάνα και το παιδί της όλο τρυφερότητα ο ένας για τον άλλον, ο Τζορτζ της ζήτησε να θηλάσει γιατί πεινούσε και γιατί είχε ανάγκη τα αντισώματα της. Η Βάγια ανταποκρίθηκε με αγάπη και τρυφερότητα στο μωρό της το οποίο όταν χόρτασε ευχαριστημένο ήπε στην μητέρα του να ειδοποιήσει με το σχοινάκι που κρεμόταν πάνω από τον δεξί της ώμο, για να έρθει μια νοσοκόμα η οποία εμφανίστηκε σε λιγότερο από 15 δευτερόλεπτα και της οποίας ανακοίνωσε η Βάγια ότι πεινούσε σαν χειμωνιάτικος λύκος. Πράγματι μετά από τέσσερα λεπτά περίπου, μέσα στο αναρρωτήριο τους μπήκε από την πόρτα υπηρεσίας, καθώς το δωμάτιο της αυτό άνηκε σε σουίτα ανάρρωσης, με ένα τρέιλερ με ζωντανά λουλούδια σε γλάστρα και ένα πάμπλουτο πρωινό γεύμα που ήταν φτιαγμένο
8 με βάση την διατροφική ομάδα αίματος της Βάγιας και το οποίο τρέιλερ οδηγούσε ο πατέρας του μικρού Τζορτζ ο οποίος δέχτηκε θερμό χαρούμενα επιφώνημα και χειροκροτήματα. Αφού φάγανε γελάσανε και παίξανε όλοι μαζί ο μικρός που γεννήθηκε οκτώμισι κιλά και έμοιαζε περισσότερο με παιδί νηπιαγωγείου, αφάνταστα και υπερβολικά γυμνασμένο, παρά με βρέφος που γεννήθηκε εχθές, μπουσουλώντας πήγε και κάθισε πάνω στην κοιλιά της μητέρας του στην στάση του βούδα ροτόντας την αν την ενοχλεί, η μητέρα του του απάντησε ότι όχι μόνο δεν την ενοχλούσε αλλά και ότι της άρεσε κιόλας. Εξάλλου οι Βάγια ήταν πολύ γυμνασμένη, νέα και με πολύ δυνατούς κοιλιακούς, ήταν μόνο 23 χρόνων. Έτσι ο μικρός άρχισε να τους μιλά κοιτάζοντας πρώτα τον πατέρα του που βρισκότανε δίπλα στο προσκεφάλι της γυναίκας του και μετά την μητέρα του λέγοντας. Πολυαγαπημένη μου γονείς, καταρχάς να σας ευχαριστήσω που με φέρατε στη ζωή, και δεύτερο να θα ήθελα, αν μου επιτρέπατε, να σας λύσω μερικές απορίες που ενδεχομένως να έχετε σχετικά με την διαφορετικότητα μου. Οι γονής του Τζορτζ με ένα νεύμα ο καθένας, καθώς ο μικρός κοίταξε πρώτα την μητέρα του και μετά τον μπαμπά του, και χωρίς δεύτερη σκέψη η να μιλήσουν, του απάντησαν καταφατικά. Η οποία εν μέρει οφείλεται στο ότι από την ημέρα που με συνέλαβε η μαμά στην κοιλίτσα της, μέχρι την ημέρα που ήρθε αιδώ στην κλινική για να με γεννήσει, ασχολιότανε δημιουργικά πολλές ώρες την ημέρα με ένα παιδικό παραμύθι που έγραφε στον υπολογιστή της. Και ο οποίος υπολογιστής χάρη σε ένα ελάττωμα που είχε, (Bug) το ασύρματο δίχτυο και το μπλουτούθ του, συνδυαστικά μαζί, συνδέθηκαν με τον εγκέφαλό μου τηλεπαθητικά η ενσύρματα αν θέλετε, μέσο μιας λεπτής συχνότητας η οποία με τροφοδοτούσε με τρισεκατομμύρια πληροφορίες το δευτερόλεπτο μέσο του internet και οι οποίες αφορούσαν την κατασκευαστική δομή του σόματος μου σε μοριακό επίπεδο. Προς στιγμήν δεν μπορώ να γνωρίζω αν ο υπολογιστής αυτός είχε πράγματι αυτό το ελάττωμα η κάποιος τον έφτιαξε και φρόντισε να φτάσει στα χέρια της μανούλας. Σίγουρα ώμος στο κοντινό μέλλον θα ασχοληθώ με αυτό το θέμα και ότι είναι θα το ξεδιαλύνω, δεν αποκλείεται να οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε έναν η περισσότερους ανθρώπους. Πάντως σίγουρα θα πρέπει κάπως ειδικά να το κοιτάξω. Έλεγε ο μικρός αρχίζοντας να μιλάει σαν επιστήμονας. -Κυρίως με δεδομένη τη σημασία της αλληλεπίδρασης τον ηλεκτρονικών κυκλωμάτων από κάποιο ελάττωμα η κατασκευή, αυτό που χρειάζεται είναι μια έρευνα για την δύναμη των επιμέρους αιτιολογικών μεταβλητών. Μπορεί να ανακαλύψουμε ότι η συνδυαστική αυτή λειτουργία των κυκλωμάτων του υπολογιστή των δυνάμωναν σε αυτό του το στάδιο και άρα ήταν πιο σημαντική από την απλή λειτουργία του για την οποία είχε κατασκευαστή. Σε πρακτικό επίπεδο οι πληροφορίες που θα αποκομίσουμε αναφορικά με τη σχετική συμβολή των αιτιολογικών μεταβλητών θα μπορέσουν να βοηθήσουν τους
9 προγραμματιστές και τους κατασκευαστές ηλεκτρονικών υπολογιστών να θέσουν της προτεραιότητες τους ως προς τα επισκευαστικά μέτρα διόρθωσης, αναπαραγωγής, εξέλιξής του η ότι άλλο προκύψει στο ν τομέα αυτό της πληροφορικής. Θα σας δώσω ένα υποθετικό παράδειγμα για να καταλάβετε καλύτερα. Εάν η αρνητική αντίληψη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή που έχει εξελιχθεί σε τεχνική νοημοσύνη δηλαδή να σκέφτεται και να ενεργή μόνος του για τους ανθρώπους τα υπόλοιπα πλάσματα και τη φύση συμβάλει περισσότερο απ ότι τα ανθρώπινα λάθη στην εμφάνιση προβλημάτων. Τότε θα πρέπει αυτός ο υπολογιστής να αποτελέσει τον πρώτο επισκευαστικό στόχο τον δημιουργών του. Όπως και να έχει αυτό θα το δούμε όταν θα έρθει η ώρα του. Μπαμπά -Τι. Λέει ο Δημήτρης ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια του έκπληκτος. -κλίσε το στόμα σου θα μπουν ιπτάμενα ζουζούνια. Οι γονής του κοιταχθήκανε στιγμιαία και όλοι μαζί ξεσπάσανε σε δυνατά γέλια. Μετά από αυτό το ευχάριστο μικρό διάλυμα που κράτησε δεκαπέντε λεπτά ο Τζωρτζ με ένα ελαφρύ βηχάνι ξαναπήρε σοβαρός σοβαρός τον λόγο κοιτάζοντας πρώτα τον πατέρα του ο οποίος είχε σοβαρευτεί και αυτός αντιλαμβανόμενος το βάρος που είχαν όλα όσα τους έλεγε το παιδί τους, και μετά την μητέρα του που έκανε το ίδιο. Όταν ξεκουραζόσουνα από τον υπολογιστή σου μανούλα και ιδικά όταν απομακρυνόσουνα για να ξεκουραστείς, η για άλλους λόγους, ο δικός μου εγκέφαλος έβρισκε ευκαιρία να αξιολογήσει της πληροφορίες να τις βάλει σε τάξη και έτσι να ανατηχθεί. Αυτό γινόταν επί οκτώμισι μήνες καθημερινά, αρκετούς για να συνειδητοποιήσω όλες της χαρές και τα προβλήματα της ζωής στα οποία θα με φέρνατε με τη γέννηση μου. Έτσι της τελευταίας δέκα ημέρες πριν βγω από την κοιλίτσα της μανούλας μου ανάλαβα ένα δικό μου σχέδιο δράσης για να ανταποκριθώ όσο το δυνατόν καλυτέρα στον κόσμο που θα ερχόμουνα. Έτσι με ηλεκτροστατικούς παλμούς και σπασμούς, σαν αυτούς που δημιουργούνται μέσα στα σόματα όσον κινούνται για οποιονδήποτε λόγο, που λάμβανα από το σόμα σου ερεθίζοντάς το με μικρές κλοτσιές δυνάμωσα τους μύες του σόματος μου και επιτάχυνα έτσι και όλες τις υπόλοιπες σωματικές μου ανάγκες στα οστά στα νεύρα στους τένοντες στα δόντια κ.τ.λ. για να μπορέσω να τρέξω να σκαρφαλώσω και να αμυνθώ με το που γεννηθώ. Διάλεξα πρώτα αυτά για το σόμα μου γιατί από τις καλύτερες πληροφορίες που βρήκα ήταν από κάποιον συγγραφέα πολύ πιθανόν επιστήμονα, που υπέγραφε ως 1&24 τα γραπτά του στο Ιnternet. Αυτός ήταν ο καλύτερος τρόπος για να ανατηχθεί ένα ανθρώπινο έμβρυο στο μέλλον έτσι ώστε να πάψει να είναι ένα από ατ πιο αδύναμα πλάσματα στο ζωικό βασίλειο
10 με το που γεννιέται. Για τον ίδιο λόγο ενίσχυσα την ακοή μου, την όραση μου, την όσφρηση και την αφή μου, μέσω εικονικών προβολών, στον εγκέφαλό μου, όσο μεγάλωνα μέσα στα φιλόξενα νερά σου. Και ίσος γι αυτό το λόγο της τελευταίες δεκαπέντε ημέρες πριν με γεννήσεις με αισθανόσουν μέσα σου λίγο πιο κινητικό. Ενώ στο καλύτερο που μπόρεσα να εκπαιδευτώ βάση των οδηγιών του 1&24 ήταν τηλεπαθητικά να μπορώ να χαλαρώνω και να ηρεμώ οποιοδήποτε πλάσμα ακόμα και ανόργανη ύλη σε οποιαδήποτε απόσταση ακόμα και σε ένα παράλληλο σύμπαν, σφαιρικά στης έξι διαστάσεις. Ρίχνοντας τους ρυθμούς κίνησης τον μορίων του στο επιθυμητό επίπεδο, σαν αυτό που κάνη η τηλεόραση όταν δείχνει κάτι σε πολύ αργή κίνηση μέχρι και πάγωμα της εικόνας, αυτό θα το κάνω μόνο αν κινδυνεύω η για ιατρικούς λόγους συνανθρώπων μας η άλλο είδος ζωής, όλη μπορούνε να το πετύχουμε αυτό αρκεί να συνδεθούνε με το τρίτο επίπεδο αντιύλης που υπάρχει σε ολόκληρο το άπυρο με τα άπυρα σύμπαντα και να ανακατατάξουμε την μεταπηρινική δομή ενός μόνο συμπλέγματος τρίτης αντιύλης φρενάροντας στο επιθυμητό επίπεδο το οποίο μιμούνται και τα υπόλοιπα σχεδόν ακαριαία. Το φρένο αυτό μπορεί να το προκαλέσουν τα φαντασόνια ελέγχοντας με την επαφή και την τριβή την κινητικότητα τους, τα οποία είναι τα δεύτερα πιο μικρά στοιχεία τον πάντων και τα οποία παράγονται μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο, κατευθύνονται όπου αυτός θέλει με ταχύτητες ασύλληπτες και δεν μπορεί να τα σταματήσει τίποτα παρά μόνο τα όμοια τους. Επίσης αγαπημένη μου γονής μπορώ να ρυθμίζω με ακρίβεια την απόσταση την κατεύθυνση την ένταση και τον χρόνο της ενέργειας μου αυτής καταναλώνοντας μηδενική ζωτική ενέργεια καθόσον όταν κάνω κάτι τέτοιο συνδέομαι με ολόκληρη την ενέργεια τον πάντων και γίνομε ο ίδιος ενέργεια τον πάντων την οποία μπορώ να χρησιμοποίηση για να τύλεμεταφερθό σε οποιαδήποτε απόσταση η για άλλους λόγους. Μανούλα μου, συγγνώμη αλλά μόλις διάβασα την σκέψη σου ότι αυτές μου η ικανότητες ίσος μας βάλουν σε κίνδυνο. Για το λόγο αυτό φρόντισα να σβήσω τα τελευταία γεγονότα από την μνήμη του γιατρού και της νοσηλεύτριας. Μόνο εσύ και ο μπαμπάς θα γνωρίζεται της πληροφορίες που μας αφορούν, φρόντισα ακόμα και από της κάμερες που τοποθέτησε ο Δημήτρης μας να σβηστή από την μνήμη τα πλάνα τα οποία θα μπορούσαν να εγείρουν υποψίες. Ναι καλά σκέφτηκες πατέρα, συνδυάζω διάφορα χαρίσματα μιλάω και όλες της γλώσσες ακόμα και τον ζώων. Ο Τζωρτζ διέκοψε για λίγο την ομιλία του και κοίταξε με πολύ αγάπη και τρυφερότητα τους γονής του για λίγα δευτερόλεπτα και μετά συνέχισε. -Η συμπεριφορά σας απέναντί μου μέχρι να ολοκληρωθεί η σωματική μου ανάπτυξη θα έχει να κάνει με πληροφορίες που και εγώ θα σας δίνω για την ανατροφή την μόρφωση και την εκπαίδευση μου για να σας ξεκουράζω και για να γίνεστε ολοένα και καλύτερη γονής και άνθρωποι. Επίσης μανούλα θα ήθελα να σε πληροφορήσω ότι ανάγκη για δεύτερο θηλασμό δεν έχω, μπορείς το γάλα που σου περισσεύει να το δίνεις στον μπαμπά, στο άκουσμα αυτό οι γονείς του Τζωρτζ κοιταχθήκανε και γελάσανε με ελαφρός κοκκινισμένα τα μάγουλα, αυτό έκανε τον μικρό να τους το σβήσει από την μνήμη τους. Επίσης πάνες δεν θα χρειάζομαι και τα περισσότερα πράγματα, όσο δεν είναι κοντά μας κάποιος τρίτος θα τα κάνω μόνος μου, αλλιώς θα πρέπει να προσποιούμε το μωρό και εσύ την για πρώτη φορά μαμά, αυτό δεν θα είναι αρνητικό και θα πρέπει που και πού να το
11 επιδιώκουμε και μόνοι μας για να εκπαιδεύεσαι. Θα σου γράψω κάποια στιγμή τι πρέπει να τρώω σε τι εβδομαδιαία βάση σε τι ποσότητες τη ώρες και πώς πρέπει να μου μαγειρεύεις το φαγητό μου. Ακόμα και που να το βρίσκεις, γι αυτό άλλωστε θα μπαίνω συχνά στο Ιντερνέτ από τον ωραίο υπολογιστή σου που έχουμε στο σπίτι μας, αλλά και για να συνεχίσω την εκπαίδευση μου. Αγαπημένοι μου γονείς θα πρέπει επίσης να διαβάσετε μερικά βιβλία που θα σας προτείνω για να προχωρεί η σχέση μας με ελάχιστα προβληματάκια τόσο με εμένα όσο και με τα υπόλοιπα παιδιά που θα θελήσετε να φέρετε στον κόσμο με η χωρίς τον υπολογιστή. Το τελευταίο υποθέτω ότι έχετε αρκετό καιρό για να το σκεφτείτε Η οικογένεια του Γεώ πέρασε άλλες πέντε υπέροχες μέρες στην κλινική με βόλτες στο χιονισμένο δάσος, στην λίμνη και το ποτάμι με τα πετρόχτιστα αρχαία γεφύρια και ναούς, με παιχνίδια στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του τελευταίου ορόφου, και κοντινές εκδρομές σε μέρει που μοιάζανε με μαγικούς νεραϊδότοπους που μόλις ξεπήδησαν από της σελίδες κάποιου φανταστικού παραμυθιού. Όταν γύρισαν σπίτι τους ο μικρός Τζωρτζ τους τύπωσε στον εκτυπωτή της οδηγίες για την διατροφή του, και μετά από ένα μήνα ξεγνοιασιάς και παιχνιδιού τους κάλεσε για να τους ξαναμιλήσεις ενώ παράλληλα είχε βοηθήσει το επιστημονικής φαντασίας διήγημα της μητέρας του το οποίο είχε τα περισσότερα στοιχεία από την ζωή τους. Έτσι μια ημέρα που όλη ήταν ξεκούραστη χορτάτη και ξαπλωμένη στην κρεβατοκάμαρα και το στερεοφωνικό έπαιζε απαλή κλασική ιδική μουσική που βοηθούσε στην αυτοσυγκέντρωση ενώ παράλληλα κάλυπτε τους θορύβους που ερχόντουσαν έξω από το σπίτι, ο μικρός υιός πίρε την αγαπημένη του στάση του Βούδα πάνω στην κοιλιά της μανούλας του αρχίζοντας να μιλάει κοιτάζοντας πότε τον έναν και πότε τον άλλον με αγάπη και τρυφερότητα. Πολυαγαπημένοι μου γονείς οι πληροφορίες που θα σας δώσω μας αφορούν όλους και ιδικά την αυτόεκπέδευση μου την οποία από πολύ μικρός θα πρέπει συχνά να αναθεωρώ και να μαθαίνω καλά για το κάθε καλό που μπορώ να προσφέρω σε όλα τα πράγματα. Το ενδιαφέρον μας τώρα θα πρέπει να μετατεθεί και να εντοπισθεί στην περιέργεια και στην εξερεύνηση, που απαιτούν την ικανότητα να συγκεντρώνει κανείς την προσοχή του και να ενεργοποιείται μέχρι τα όρια των δυνατοτήτων του. Αν κουραστείτε, που δεν το νομίζω, και θελήσετε να σταματήσω να μιλάω μην σκεφτείτε την δική μου ανάγκη, αρκεί να το σκεφτείτε και θα κάνουμε ένα διάλυμα, είπε ο μικρός πριν μπει κεντρικό θέμα, το μακροσκελέστερο διδαχτικό μονόλογο που θα μπορούσε κάποτε να πη περιληπτικά κάποιος άνθρωπος για την ιστορία του κόσμου. Πολύ συχνά πιστεύουμε ότι ή συμπεριφορά των άγριων ζώων είναι βίαιη και καταστρεπτικά επιθετική, κι έτσι φανταζόμαστε τη ζούγκλα σαν ένα τόπο μόνιμης σφαγής. Χρησιμοποιούμε μάλιστα τον όρο «ζούγκλα» όταν θέλουμε να περιγράψουμε μέρη της ανθρώπινης κοινωνίας.
12 Πρόκειται για μια πολύ παραμορφωμένοι εικόνα της συμπεριφοράς των ζώων. Φυσικά είναι αλήθεια ότι τα ζώα καταστρέφουν το ένα το άλλο, ωστόσο ο φόνος είναι συνηθισμένος μόνο εάν η σχέση μεταξύ των ζώων είναι σχέσεις αρπακτικού και λείας. Με άλλα λόγια, ενώ τα ζώα μπορούν να σκοτώσουν το ένα το άλλο για να τραφούν, σπάνια το κάνουν για άλλους λόγους. Ακόμη και η σχέση μεταξύ αρπακτικού και λείας είναι λιγότερο «επιθετική» απ όσο πιστεύεται συνήθως. Σε συλλογικό επίπεδο, τα αρπακτικά ποτέ δεν εξολοθρεύουν εντελώς τα ζώα που αποτελούν τη λεία τους, γιατί κάνοντας το αυτό θα έβαζαν σε κίνδυνο την ίδια τους την επιβίωση. Επιπλέον, η συμπεριφορά ενός ζώου που είναι έτοιμο να ορμήσει πάνω σ ένα άλλο, διαφορετικού είδους το οποίο χρειάζεται για την τροφή του, δεν αφήνει την εντύπωση ότι έχει ξυπνήσει πραγματικά η εχθρότητά του. Παρακάτω θα δούμε πόσο βαθιά νυχτωμένοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι σε πολλά θέματα που μας αφορούν όλους αλλά και πώς μπορούμε να αντικαταστήσουμε σταδιακά την ανθρώπινη ζούγκλα με ένα μέρος που θα έμοιαζε με παράδεισο η αλλιώς αληθινή ζούγκλα. Θα δούμε επίσης πώς οι μεγάλες πόλης θυμίζουν ζούγκλα με την κακή ένια που έχουν προσδώσει στην λέξη ζούγκλα, η ένα μέρος που πολύ συχνά παρομοιάζεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ως κόλαση. Θα επιβεβαιώσουμε πώς η συντριπτική πλειονότητα των ζώων είναι πολύ καλύτερα από εμάς τους ανθρώπους, και ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε απ, τα χειρότερα, αν όχι το χειρότερο ζωικό είδος στον πλανήτη ΓΗ με την μόνη διαφορά ότι έχουμε την ευκαιρία για να γινόμαστε που και πού η για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από την προηγούμενη καλύτερη στιγμή της ζωής μας το καλύτερο ζώο. Ο άνθρωπος ο όλο και λιγότερο επιθετικός ο όλο και λιγότερο βίαιος. Ως προς το σώμα και τις φυσιολογικές του λειτουργίες, ό άνθρωπος ανήκει στο βασίλειο των ζώων. Ή λειτουργία του ζωικού οργανισμού καθορίζεται από ένστικτα, από ειδικές μορφές δράσης, πού με τη σειρά τους καθορίζονται από την κληρονομική νευρολογική συγκρότηση του. "Όσο ψηλότερα βρίσκεται ένα ζώο στην κλίμακα της εξέλιξης, τόση μεγαλύτερη ευλυγισία μορφών δράσης και τόσο λιγότερη πληρότητα δομικής προσαρμογής συναντάμε στη γέννηση του. Στα ανώτερα ανθρωποειδή διαπιστώνουμε αξιόλογη ευφυΐα. Δηλαδή τη χρήση της νόησης για την πραγματοποίηση επιθυμητών σκοπών, πού δίνει τη δυνατότητα στο ζώο να προχωρήσει πολύ πιο πέρα από τις καθορισμένες ενστικτώδεις μορφές δράσης. "Όσο όμως κι αν είναι μεγάλη ή εξέλιξη μέσα στο ζωικό βασίλειο, ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της ύπαρξης παραμένουν αμετάβλητα. Το ζώο «ζει» μέσω βιολογικών νόμων της φύσης. Είναι μέρος της φύσης και ποτέ δεν την ξεπερνά. Δεν έχει συνείδηση για την ύπαρξη μιας ηθικής φύσης και δεν έχει γνώση του εαυτού του και της ύπαρξης του. Δεν έχει λογική, αν λέγοντας λογική εννοούμε την Ικανότητα να εισχωρήσει πέρα από την επιφάνεια πού συλλαμβάνουν οι αισθήσεις και να κατανοήσει την ουσία πού υπάρχει κάτω απ' αυτή την επιφάνεια. Κατά συνέπεια το ζώο δεν έχει αντίληψη της αλήθειας, ακόμη κι όταν έχει κάποια ιδέα για του τί είναι χρήσιμο. Ή ζωώδης ύπαρξη είναι μια ύπαρξη αρμονίας ανάμεσα στο ζώο και τη φύση. "Όχι βέβαια με την έννοια ότι οι φυσικές συνθήκες δεν απειλούν συχνά το ζώο και δεν το υποχρεώνουν σε σκληρή πάλη για την επιβίωση, άλλα με την έννοια ότι το ζώο είναι εξοπλισμένο από τη φύση με τα μέσα για ν' αντιμετωπίσει ακριβώς τις συνθήκες εκείνες πού πρόκειται να συναντήσει όπως ακριβώς ο σπόρος ενός φυτού είναι εφοδιασμένος από τη φύση έτσι, ώστε να χρησιμοποιήσει τις συνθήκες εδάφους, κλίματος κλπ., στις οποίες έχει προσαρμοστεί στην εξελικτική διαδικασία.
13 Σε ένα ορισμένο σημείο της ζωικής εξέλιξης, συνέβη ένα ανεπανάληπτο άλμα παρόμοιο με την πρώτη εμφάνιση της ύλης, με την πρώτη εμφάνιση της ζωής και με την πρώτη εμφάνιση της ζωικής ύπαρξης. Το νέο αυτό γεγονός συμβαίνει όταν στο στάδιο της εξέλιξης ή δράση παύει ουσιαστικά να καθορίζεται από τα ένστικτα. "Όταν ή προσαρμογή της φύσης χάνει τον καταναγκαστικό της χαρακτήρα. "Όταν ή δράση δεν καθορίζεται πια από κληρονομικά δοσμένους μηχανισμούς. "Όταν το ζώο ξεπερνά τη φύση, όταν ξεπερνά τον καθαρά παθητικό ρόλο του πλάσματος, όταν γίνεται μιλώντας βιολογικά το πιο ανίσχυρο πλάσμα, τ ό τ ε γ ε ν ν ι έ τ α ι ο ά ν θ ρ ω π ο ς. Στο σημείο αυτό το ζώο χειραφετήθηκε από τη φύση με την όρθια στάση, ο εγκέφαλος μεγάλωσε πολύ πέρα από όσο ήταν στα ανώτερα ζώα. Αυτή ή διαδικασία της γέννησης του ανθρώπου μπορεί να χρειάστηκε εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, το σημαντικότερο όμως είναι ότι δημιουργήθηκε ένα καινούργιο είδος, πού ξεπέρασε τη φύση, ότι ή ζωή έ φ τ α σ ε σ τ η ν α υ τ ο γ ν ω σ ί α. Ή αυτογνωσία, ή λογική και ή φαντασία ανέτρεψαν την Ισορροπία πού χαρακτήριζε τη ζωώδη ύπαρξη. Μετά την εμφάνιση των ιδιοτήτων αυτών, ο άνθρωπος φαινόταν σαν ανωμαλία, σα μια Ιδιοτροπία του σύμπαντος. Αποτελεί μέρος της φύσης και υπόκειται στους φυσικούς νόμους της, πού δε μπορεί να τους αλλάξει, μολαταύτα όμως ξεπερνά την υπόλοιπη φύση. Είναι κάτι το ξεχωριστό, αν και αποτελεί μέρος της. Δεν έχει κατοικία, παρόλο ότι είναι αλυσοδεμένος στην κατοικία πού μοιράζεται με όλα τα πλάσματα. Ρίχτηκε σ' αυτό τον κόσμο τυχαία από άποψη χώρου και χρόνου και υποχρεώνεται να τον εγκαταλείψει πάλι τυχαία. Αποκτώντας επίγνωση του εαυτού του, αντιλαμβάνεται την αδυναμία και, τούς περιορισμούς της ύπαρξης του. Βλέπει το αναπόφευκτο τέλος του, το θάνατο του. Ποτέ δεν ελευθερώνεται από την αντίφαση της ύπαρξης του: δεν μπορεί να απαλλαγεί από το πνεύμα του, ακόμη κι αν επιθυμούσε κάτι τέτοιο. Δε μπορεί να απαλλαγεί από το σώμα του όσο ζει και το σώμα του τον κάνει να ζει. Ή λογική, το πιο ευλογημένο χάρισμα του ανθρώπου, μετατρέπεται και αυτό σε κατάρα. Τον υποχρεώνει να επωμισθεί αιώνια το καθήκον της επίλυσης μιας αντίφασης. Από την πλευρά αύτη ή ανθρώπινη ύπαρξη διαφέρει από την ύπαρξη όλων των άλλων οργανισμών. Βρίσκεται σε μια κατάσταση συνεχούς και αναπόφευκτης ανισορροπίας. Ή ζωή του ανθρώπου δεν μπορεί «να περνά» ακολουθώντας πιστά τα χνάρια της ζωής των προγενέστερων ανθρώπων. Π ρ έ π ε ι ν' ακολουθεί το δικό της δρόμο. Ό άνθρωπος είναι το μόνο ζώο πού μπορεί να νοιώσει π λ ή ξ η, που μπορεί να νοιώσει πώς διώχτηκε από τον παράδεισο. Ό άνθρωπος είναι το μόνο ζώο πού νοιώθει πώς ή ζωή του είναι πρόβλημα πού πρέπει να το λύσει και πώς από το καθήκον αυτό δεν μπορεί να ξεφύγει. Δεν μπορεί να επιστρέψει πίσω στο προανθρώπινο στάδιο αρμονίας με τη φύση. Πρέπει συνεχώς να αναπτύσσει το λογικό του, ώσπου να γίνει κυρίαρχος της φύσης και του εαυτού του. Άλλα ή γέννηση του ανθρώπου οντογενετικά όπως και φυλογενετικά, αποτελεί α ρ ν η τ ι κ ό γεγονός. Του λείπει ή ενστικτώδης προσαρμογή στη φύση, του λείπει ή φυσική δύναμη, και κατά τη γέννηση του είναι το πιο αδύναμο απ' όλα τα πλάσματα, πού χρειάζεται προστασία για πολύ μεγαλύτερο διάστημα απ οποιοδήποτε άλλο ζώο. Ενώ εξαφανίστηκε ή ενότητα του με τη φύση, δεν του δόθηκαν τα μέσα να διάγει μια νέα ύπαρξη έξω από τη φύση. Το λογικό του είναι ολότελα στοιχειώδες, δεν έχει γνώση του τρόπου πού λειτουργούν τα φυσικά εξελικτικά στάδια, ούτε και εργαλεία για να αντικαταστήσει τα χαμένα, του ένστικτα. Ζει σε μικρές κατατεμαχισμένες ομάδες, χωρίς γνώση ούτε του εαυτού του, ούτε των άλλων. Ή κατάσταση αυτή απεικονίζεται με περισσή ενάργεια στο βιβλικό μύθο για τον παράδεισο. Ό άνθρωπος πού ζει στον Κήπο της Εδέμ σε πλήρη αρμονία με τη φύση, αλλά χωρίς αυτογνωσία, αρχίζει την Ιστορία του με τη πρώτη πράξη ελευθερίας, την ανυπακοή του σε μια εντολή. Ταυτόχρονα αποκτά γνώση σχετικά με τον εαυτό του, για τη μοναξιά του, για την αδυναμία του. Διώχνεται από τον παράδεισο και δυο άγγελοι με τις φοβερές ρομφαίες τους φρουρούν τις πύλες για να μην επανέλθει.
14 Ή εξέλιξη του ανθρώπου βασίζεται στο γεγονός ότι έχασε την αρχική του κατοικία, τη φύση και ότι ποτέ πια δεν μπορεί να επιστρέψει σ' αυτή, ποτέ πια δεν μπορεί να επανέλθει στην κατάσταση του ζώου. Ένα μόνο δρόμο μπορεί να ακολουθήσει: να εγκαταλείψει εντελώς τη φυσική του κατοικία, να βρει μια νέα κατοικία πού τη δημιουργεί ο ίδιος, κάνοντας τον κόσμο ανθρώπινο και γενόμενος κι ο ίδιος πραγματικά ανθρώπινος. Όταν ό άνθρωπος γεννιέται και ως ανθρώπινη φυλή και ως άτομο απομακρύνεται από μια κατάσταση πού ήταν συγκεκριμένη, τόσο συγκεκριμένη όσο τα ένστικτα, για να περιέλθει σε μια κατάσταση απροσδιόριστη, αβέβαιη και μεταβλητή. Ή μόνη βεβαιότητα πού υπάρχει αφορά το παρελθόν, άφορα και το μέλλον σχετικά με το θάνατο πού ουσιαστικά είναι επιστροφή στο παρελθόν, στην ανόργανη κατάσταση της ύλης. Το πρόβλημα λοιπόν της ύπαρξης του ανθρώπου είναι μοναδικό σ' ολόκληρη τη φύση. Διώχτηκε από τη φύση αλλά εξακολουθεί να ζει μέσα σ' αυτή. Είναι κατά ένα μέρος αθάνατος και κατά ένα μέρος θνητός. Κατά ένα μέρος άπειρος και κατά ένα μέρος πεπερασμένος. Ή α ν α γ κ α ι ό τ η τ α να β ρ ί σ κ ε ι σ υ ν ε χ ώ ς νέε ς λ ύ σ ε ι ς στ ι ς α ν τ ι φ ά σ ε ι ς τ ή ς ύ π α ρ ξ η ς τ ο υ, να ε π ι ν ο ε ί σ υ ν ε χ ώ ς υ ψ η λ ό τ ε ρ ε ς μ ο ρ φ έ ς ε ν ό τ η τ α ς μ ε τ η φ ΰ σ η, τ ο υ ς σ υ ν α ν θ ρ ώ π ο υ ς του κ α ι τ ο ν ε α υ τ ό τ ο υ, α π ο τ ε λ ε ί τ η ν π η γ ή ό λ ω ν τ ω ν ψ υ χ ι κ ώ ν δ υ ν ά μ ε ω ν π ο ύ υ π ο κ ι ν ο ύ ν τ ο ν ά ν θ ρ ω π ο, ό λ ω ν τ ω ν π α θ ώ ν τ ο υ, ό λ ω ν τ ω ν σ υ γ κ ι ν ή σ ε ω ν κ α ι τ ω ν α ν η σ υ χ ι ώ ν του. Το ζώο αισθάνεται ευχαριστημένο αν ικανοποιούνται οι φυσιολογικές ανάγκες του ή πείνα, ή δίψα και οι σεξουαλικές ανάγκες του. Και καθώς ό άνθρωπος είναι και αυτός ζώο, οι ανάγκες αυτές είναι το ίδιο επιτακτικές και θα πρέπει να ικανοποιούνται. Ε π ε ι δ ή όμως ο ά ν θ ρ ω π ο ς ε ί ν α ι κ α ι ά ν θ ρ ω π ο ς, μ ό ν ο ή Ι κ α ν ο π ο ί η σ η α υ τ ώ ν τ ω ν ενσ τ ι κ τ ω δ ώ ν α ν α γ κ ώ ν δ ε ν α ρ κ ε ί γ ι α ν α τ ο ν κ ά ν ε ι ε υ τ υ χ ι σ μ έ ν ο. Οι ανάγκες α υ τ έ ς δεν ε ί ν α ι ά ρ κ ε. τ έ ς ούτε γ ι α ν α δ ι α τ η ρ η θ ε ί σ ε κ α λ ή υ γ ε ί α. Ή χ ρ υ σ ή τ ο μ ή τ ο υ ε ι δ ι κ ά α ν θ ρ ώ π ι ν ο υ δ υ ν α μ ι σ μ ο ύ β ρ ί σ κ ε τ α ι σ αυτή τ η μ ο ν α δ ι κ ό τ η τ α τ η ς α ν θ ρ ώ π ι ν η ς π ε ρ ί π τ ω σ η ς. Ή κ α τ α ν ό η σ η τ ο υ αν θ ρ ώ π ι ν ο υ ψ υ χ ι σ μ ο ύ π ρ έ π ε ι ν α β α σ ί ζ ε τ α ι στην α ν ά λ υ σ η τ ω ν α ν α γ κ ώ ν τ ο υ ά ν θ ρ ω π ο υ π ο υ πηγάζουν α π ό τ ι ς συ ν θ ή κ ε ς τ η ς ύ π α ρ ξ η ς τ ο υ. Το πρόβλημα λοιπόν πού καλείται να λύσει τόσο ή ανθρώπινη φυλή στο σύνολο της όσο και το κάθε άτομο χωριστά, είναι το πρόβλημα της γένεσης. Ή φυσική γέννα, αν πάρουμε το άτομο δεν είναι μια τόσο αποφασιστική και μοναδική πράξη όσο νομίζουμε. Αποτελεί πραγματικά ένα σημαντικότατο μετασχηματισμό από την εσωμήτρια στην εξωμήτρια ζωή. 'Από πολλές όμως απόψεις, το βρέφος μετά τη γέννηση του δε διαφέρει από το βρέφος πριν τη γέννηση του. Δεν μπορεί να κατανοήσει τα εξωτερικά αντικείμενα, δεν μπορεί να τραφεί. Είναι ολότελα εξαρτημένο από τη μητέρα του και δίχως τη βοήθεια της θα χανόταν. Στην πραγματικότητα ή διαδικασία της γέννας συνεχίζεται. Το παιδί αρχίζει να αναγνωρίζει τα εξωτερικά αντικείμενα, να αντιδρά συγκινησιακά, να πιάνει με τα χέρια του τα πράγματα και να συντονίζει τις κινήσεις του, να βαδίζει. Και η γέννα συνεχίζεται. Το παιδί μαθαίνει να μίλα, να αναγνωρίζει τη χρήση και τον προορισμό των πραγμάτων, μαθαίνει να σχετίζεται με τους άλλους ανθρώπους, να αποφεύγει τις τιμωρίες και να αποσπά επαίνους και συμπάθειες. Σιγά - σιγά, όσο μεγαλώνει, μαθαίνει να αγαπά, να αναπτύσσει τη λογική του, να βλέπει τον κόσμο αντικειμενικά. Αρχίζει να αναπτύσσει τις δυνάμεις του, να αποκτά την αίσθηση της οντότητας του, να κατανικά τους πειρασμούς των αισθήσεων του προς όφελος μιας ολοκληρωμένης
15 ζωής. Τότε ή γένεση, με τη συμβατική σημασία του ορού, είναι ή απαρχή της γένεσης με την ευρύτερη έννοια. Ολόκληρη ή ζωή του ανθρώπου δεν είναι τίποτε άλλο από μια διαδρομή στην ιστορία στην διάρκεια της οποίας ο άνθρωπος δίνει συνέχεια γένεση στον εαυτό του. Στην πραγματικότητα θα έχουμε ολοκληρωτικά γεννηθεί όταν πεθαίνουμε μολονότι είναι ή τραγική μοίρα των περισσοτέρων ατόμων να πεθαίνουν προτού γεννηθούν. Από όσα γνωρίζουμε σχετικά με την εξέλιξη της ανθρώπινης φυλής, ή γένεση του ανθρώπου πρέπει να νοείται με την ίδια έννοια όπως και ή γένεση του ατόμου. "Όταν ο άνθρωπος ξεπέρασε ένα ορισμένο στάδιο ελάχιστης ενστικτώδους προσαρμογής, έπαψε να είναι ζώο. Ήταν όμος τόσο ανίσχυρος και χωρίς εφόδια για την ανθρώπινη ύπαρξη, όσο και το ατομικό βρέφος κατά τη γένεση. Ή γένεση του ανθρώπου άρχισε με την εμφάνιση των πρώτων μελών του είδους «χόμο σάπιενς» άφρων άνθρωπος και ή ανθρώπινη ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά ολόκληρο το εξελικτικό στάδιο αυτής της γένεσης. Ο άνθρωπος χρειάστηκε εκατοντάδες χιλιάδων χρόνων για να κάνει τα πρώτα βήματα στην ανθρώπινη ζωή. Πέρασε από μια ναρκισσιστική φάση μαγικού παντοδυναμισμού, με τον τοτεμισμό και τη λατρεία της φύσης, ώσπου έφθασε στο πρώτο στάδιο της διαμόρφωσης συνείδησης, αντικειμενικότητας, αδελφικής αγάπης. Σ τις τελευταίες τέσσερις χιλιετηρίδες της ιστορίας του, καλλιέργησε το δράμα του ολοκληρωτικά δημιουργημένου και ολοκληρωτικά αφυπνισμένου άνθρωπου, δράμα πού εκφράστηκε όχι και πολύ διαφορετικά από τους μεγάλους δάσκαλους του ανθρώπου στην Ελλάδα την Αίγυπτο, την Κίνα, την Ινδία, την Παλαιστίνη, και το Μεξικό. Το γεγονός ότι ή γένεση του ανθρώπου είναι κατά κύριο λόγο αρνητική πράξη, με την οποία έχασε τον αρχικό ταυτισμό του με τη φύση, και μετά την οποία δεν μπορεί να επανέλθει στην παλιά κατάσταση, συνεπάγεται ότι το εξελικτικό στάδιο της γένεσης δεν είναι εύκολο. Κάθε βήμα προς την κατεύθυνση της νέας ανθρώπινης ύπαρξης του είναι τρομακτικό. Σημαίνει πάντοτε την εγκατάλειψη μιας σίγουρης κατάστασης, πού ήταν σχετικά γνωστή, για κάτι το νέο, πού δεν έχει ακόμα κυριαρχηθεί. Αναμφίβολα, αν το παιδί είχε τη δυνατότητα να διανοηθεί την ώρα πού αποκόβεται από τον ομφάλιο λώρο, σίγουρα θα ένοιωθε το φόβο πώς πρόκειται να πεθάνει. Απ' αυτό τον πρώτο πανικό φαίνεται να μας προστατεύει κάποιος καλός μηχανισμός μέσα μας. Άλλα σε κάθε νέο βήμα, σε κάθε νέο στάδιο της γένεσης μας νοιώθουμε πάντα το φόβο. Ποτέ δεν απαλλασσόμαστε από δυο αλληλοσυγκρουόμενες τάσεις: ή μια είναι να βγούμε από τη μήτρα, από τη ζωώδη μορφή ύπαρξης, για να εισέλθουμε σε μια πιο ανθρώπινη ύπαρξη, περνώντας από τη δουλεία στην ελευθερία. Ή άλλη τάση είναι να επιστρέψουμε στη μήτρα, στη φύση, στη σιγουριά και την ασφάλεια. Στην ιστορία του ατόμου και του είδους, ή πρώτη τάση αποδείχθηκε επικρατέστερη, τα φαινόμενα όμως των ψυχικών ασθενειών και ή
16 υποχώρηση της ανθρώπινης φυλής σε θέσεις πού φαινομενικά έχουν εγκαταλειφθεί. Ή ζωή του ανθρώπου καθορίζεται από την αναπόφευκτη επιλογή ανάμεσα στην οπισθοδρόμηση και την πρόοδο, ανάμεσα στην επιστροφή στη ζωώδη ύπαρξη και το φθάσιμό στην ανθρώπινη ύπαρξη. Κάθε προσπάθεια επιστροφής είναι οδυνηρή, οδηγεί αναπόφευκτα στα πάθη και την ψυχική ασθένεια, στο φυσιολογικό ή ψυχικό θάνατο (παραφροσύνη). Κάθε βήμα προς τα μπρος προκαλεί το φόβο και είναι επίσης οδυνηρό, ως ένα ορισμένο στάδιο, οπού έχουν πια περιοριστεί οι διαστάσεις του φόβου και της αμφιβολίας. Έκτος από τις φυσιολογικά καλλιεργούμενες επιθυμίες (πείνα, δίψα, σεξ), όλες οι άλλες ουσιώδεις επιθυμίες του ανθρώπου καθορίζονται απ' αύτη την πόλωση. Ό άνθρωπος έχει πάντα να λύσει ένα πρόβλημα, ποτέ δεν μπορεί να παραμείνει στη δοσμένη κατάσταση μιας παθητικής προσαρμογής στη φύση. Ακόμη και με την πιο πλήρη ικανοποίηση όλων των ενστικτωδών αναγκών του, δε λύνει το α ν θ ρ ώ π ι ν ο πρόβλημα του. Τα πιο Έντονα πάθη κι οι πιο έντονες ανάγκες του δεν είναι εκείνες που πηγάζουν από το σώμα του αλλά εκείνες πού πηγάζουν από την ιδιομορφία της ύπαρξης του, όπως π.χ. είναι αυτή της δημιουργίας. Η παραγωγή είναι πάντοτε μια διαδικασία κοινωνικής εργασίας ικανός για παραγωγή είναι μόνο ό άνθρωπος. Μόνο ό άνθρωπος μπορεί να παράγει, διότι μόνο ό άνθρωπος εργάζεται. Εργάζομαι σημαίνει: έχω μια ενεργητική σχέση πάντοτε σαν αναπόσπαστο τμήμα και δημιούργημα της φύσης με την υπόλοιπη φύση, πού με περιβάλλει. Εργάζομαι δεν σημαίνει ότι αναλαμβάνω απλώς από τη φύση, δεν παίρνω κάτι έτοιμο όπως το ζώο, αλλά παράγω. Ή εργασία είναι δεμένη με την ανθρώπινη φύση και νοείται σαν σχέση του ανθρώπου με τη φύση, οπού ό άνθρωπος είναι και αυτός ένα κομμάτι της φύσης. Το κομμάτι αυτό της φύσης έχει μέσα στις φυσικά δεδομένες ιδιότητες του την ικανότητα για εργασία. Γιατί όμως ό άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να εργάζεται και δεν αναλαμβάνει απλώς από τη φύση; Πρώτα πρώτα επειδή ό άνθρωπος, καθαρά βιοσωματικά, μειονεκτεί απέναντι στα άλλα ζώα. Ό άνθρωπος είναι, από βιοσωματικη άποψη, μια ατελής κατασκευή. Ή δυνατότητα της διανοητικής ανάπτυξης είναι κι αυτή φυσικά δεδομένη και στην περίπτωση του ανθρώπου ενεργοποιείται, ακριβώς για να αναπληρωθεί αυτή ή φυσιολογικά δεδομένη βιοσωματικη μειονεξία του ανθρώπινου ζωικού,είδους. Το γεγονός ότι ό άνθρωπος παράγει οικειοποιείται ορισμένα προϊόντα της φύσης και δεν αναλαμβάνει απλώς από τη φύση προϋποθέτει ανάπτυξη
17 πνευματικόν ικανοτήτων, πού επιτρέπουν τη χρησιμοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος, για την κάλυψη των ανθρωπίνων αναγκών. Ή παραγωγή είναι μία δραστηριότητα ατόμων πάντοτε όμως μέσα σ' ένα συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο. Δεν νοείται ανθρώπινη δραστηριότητα έξω από το κοινωνικό πλαίσιο. Γι αυτό και πολύ σωστά έχει επισημανθεί ότι ό άνθρωπος είναι ζώων κοινωνικό, πράγμα πού σημαίνει ότι ή φύση του ανθρώπου δεν είναι δυνατό να πραγματωθεί έξω από μια συγκεκριμένη κοινωνική δομή. Οικειοποίηση της φύσης σημαίνει: α) ότι ό άνθρωπος ιδιοποιείται ορισμένα αγαθά και β) τα αγαθά αυτά εξασφαλίζει, «κατοχυρώνει» για τον εαυτό του. Αυτές οι δύο πλευρές προσδιορίζουν και το καθεστώς της Ιδιοκτησίας, ή οποία δεν είναι αναγκαίο να είναι ατομική. Ή πρόσκτηση και ή διατήρηση ορισμένων αγαθών πού παίρνουμε από τη φύση με την εργασία είναι πάντοτε αντικείμενο ιδιοκτησίας, όχι όμως απαραίτητα ατομικής Ιδιοκτησίας. Σε μεγάλες ιστορικές φάσεις εμφανίζεται ή καθαρά συλλογική ιδιοκτησία ή μικτή (συνύπαρξη συλλογικής και ατομικής Ιδιοκτησίας). Το ζώο λειτουργεί άμεσα και αδιαφοροποίητα κάτω από την πίεση του ενστίκτου αυτοσυντήρηση ς. Αντίθετα, ο άνθρωπος, που έχει ξεπεράσει το επίπεδο του ανθρωποειδούς ζωικού είδους, χωρίς να απαλλάσσεται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, είναι σε θέση να πειθαρχήσει την άμεση του ανάγκη για να μπορέσει να έχει ένα καλύτερο αποτέλεσμα στο μέλλον. Αυτός ο δαμασμός δε σημαίνει τίποτα' άλλο παρά μια καθυποταγή, έναν έλεγχο των ενστικτωδών παρορμήσεων της στιγμής έναν έλεγχο επομένως της αμεσότητας της επιδίωξης, Ακριβώς γι ' αυτό η παραγωγή προϋποθέτει προοπτική και πρόβλεψη για το μέλλον, προϋποθέτει μια ορισμένη, έστω και στοιχειώδη μεθόδευση, πού κάνει δυνατή την αμμεσοποίηση της επιδίωξης. Το ότι ο άνθρωπος δημιουργεί ορισμένες βελτιωμένες συνθήκες παραγωγής έχει μακροπρόθεσμα σαν αποτέλεσμα μια διεύρυνση του κύκλου των αναγκών του. Ή παραγωγή προϋποθέτει αλλά και διευκολύνει τη σύλληψη της ζωής σαν ενότητας και σαν συνέχειας, πράγμα πού σημαίνει ότι ή παραγωγή και ή παράσταση του μελλοντικού τελούν σ' έναν αμφίδρομο σύνδεσμο. Επομένως: Ή παραγωγή προϋποθέτει εργασία. Ή εργασία είναι το θεμελιώδες πολιτιστικό γεγονός, είναι ή μεγαλύτερη πράξη αυτοπειθάρχησης του ανθρώπου και γι' αυτό ακριβώς είναι και το βασικότερο μέσο εξανθρώπισης του ανθρώπου, ή απαρχή και
18 το θεμέλιο της παιδείας. Μέσα στην εργατική διαδικασία γεννιέται ο λόγος. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ή λέξη κουλτούρα ή λέξη καλλιέργεια σημαίνει ταυτόχρονα δυο πράγματα: καλλιέργεια της γης και πολιτισμός, γεγονός πού αποδεικνύει ότι οπωσδήποτε δεν έμεινε χωρίς μνήμη στην ανθρώπινη ιστορία και στον ανθρώπινο λόγο το σημείο αυτό τομής, πού συνδέεται με τη συστηματική καλλιέργεια του εδάφους. Ο αρχικός τρόπος παραγωγής συνδέεται με την εμφάνιση του πολιτιστικού στοιχείου αγρότης. Πριν απ' αυτόν υπάρχουν πρωτόγονοι λαοί κυνηγών και ψαράδων όπου όμως απουσιάζει το στοιχείο της αναπαραγωγής της γης, το στοιχείο της συστηματικής καί έμμεσης επιδίωξης παραγωγικού αποτελέσματος. Για μορφές παραγωγής πάντως μπορούμε α μιλήσουμε μόνο από τη στιγμή πού διαμορφώνεται μια σταθερή σχέση με το έδαφος, από τη στιγμή πού το έδαφος προσκτάται, οικειοποιείται, γίνεται τόπος εγκατάστασης και ιδιοκτησίας του ανθρώπου. Η λέξη ιδιοκτησία δεν σημαίνει και ατομική ιδιοκτησία, μπορεί να σημαίνει και καθαρά συλλογική ή μικτή ιδιοκτησία. Ό πρώτος συγκροτημένος τρόπος παραγωγής είναι ό ασιατικός. Το χαρακτηριστικό στον ασιατικό τρόπο παραγωγής είναι ότι ή σχέση του ανθρώπου προς το έδαφος είναι μία σχέση σταθερής πρόσκτησης πού όμως γίνεται ουσιαστικά για λογαριασμό του συνόλου, της ολότητας. Ο άνθρωπος συνδέεται με την οποιαδήποτε κοινότητα του μέσω της γης. Το γεγονός της κοινοκτημοσύνης στην ιδιοκτησία της γης είναι το στοιχείο πού συνδέει το άτομο με την ομάδα του. Δεν υπάρχει στον τρόπο αυτό παραγωγής χωρισμός του κατόχου «ιδιοκτήτη» από τον άμεσο παραγωγό, όπως συμβαίνει αργότερα με το δουλοκτητικό σύστημα. Υπάρχουν βέβαια δούλοι, αλλά, χρησιμοποιούνται όχι για να υποκαταστήσουν τον ελεύθερο καλλιεργητή, αλλά για συλλογικές ανάγκες (αρδευτικά η οχυρωματικά έργα, δημόσια κτίσματα η αργότερα, στην ανατολική δεσποτεία, τη διατήρηση των αγελών του ηγεμόνα και την καλλιέργεια των τμημάτων της γης, που δεν βρίσκονται στα χέρια των ατομικών παραγωγώνκατόχων. Οι δούλοι δεν αποτελούν αντικείμενο ατομικής ιδιοκτησίας, αλλά είναι με την παραπάνω έννοια αντικείμενο «συλλογικής» ιδιοκτησίας και για το λόγο ακριβώς αυτό η δουλεία στη φάση αυτή σ αντίθεση με τον αρχαίο δυτικό κόσμο, όπου ο δούλος είναι αντικείμενο ατομικής ιδιοκτησίας χαρακτηρίζεται σαν «γενικευμένη δουλεία».
19 Η κοινότητα πού ονομάστηκε «πρωτογενής κοινότητα του χωριού» εξακολουθεί να στηρίζεται στους δεσμούς του αίματος, είναι δηλαδή μια κοινότητα συγγενών. Το έδαφος ανήκει στην ομάδα των καλλιεργητών και κατανέμεται για καλλιέργεια στους επί μέρους κοινωνούς, οι όποιοι καλλιεργούν για δικό τους λογαριασμό, δηλαδή καρπώνονται το προϊόν της εργασίας τους. Ή κατανομή όμως του εδάφους ανάμεσα στους επί μέρους καλλιεργητές δεν είναι οριστική. Ή παραχώρηση ενός ορισμένου τμήματος γης σ ένα καλλιεργητή γίνεται για περιορισμένο διάστημα, μετά το τέλος του οποίου του παραχωρείται ένα άλλο, σε τρόπο ώστε να υπάρχει μια συνεχής εναλλαγή στην κατοχή του εδάφους. Σε ένα επόμενο στάδιο δημιουργείται η λεγόμενη «δευτερογενής κοινότητα του χωριού» που είναι μια μορφή αγροτικής κοινότητας που δεν στηρίζεται πλέον στη συγγένεια του αίματος. Τα μέλη θεωρούν ότι κατάγονται από ένα κοινό πρόγονο, αλλά ή κοινότητα δεν είναι πια κοινότητα άμεσων συγγενών. Και στη φάση αυτή διατηρείται ή συλλογική Ιδιοκτησία του εδάφους. Ό καλλιεργητής, κάτοχος ενός τμήματος του εδάφους για ορισμένο χρόνο, καλύπτει τις ανάγκες του, διατηρεί όμως το έδαφος-και το αναπαραγάγει για λογαριασμό του συνόλου. Στη φάση εκείνη, που συνδέεται με την ανακάλυψη του ορείχαλκου βλέπουμε να διαμορφώνονται μεγάλες ηγεμονίες. Δεσποτείες θεοκρατικού χαρακτήρα, όπου ένας βασιλιάς - θεός επιβάλλεται με την κατάκτηση πού κάνει δυνατή ή χρησιμοποίηση των ορειχάλκινων οπλών σε μια μεγάλη περιοχή σαν απόλυτος κύριος και εξουσιαστής. Η ανατολική δεσποτεία γνωρίζει μόνον υπηκόους, όχι πολίτες σε κάποιο επίπεδο. Από πολιτική άποψη είναι υπήκοοι και τίποτα περισσότερο, είναι αντικείμενα, όχι υποκείμενα της εξουσίας. Ακόμα και τα μέλη μιας φυλετικής ομάδας που μονοπωλώντας, τη χρήση των ορειχάλκινων όπλων ενοποιούν μια περιοχή και δίνουν βάση για τη δημιουργία της ανατολικής δεσποτείας, ακόμα κι αυτά τα μέλη που διαμορφώνονται σε μια αριστοκρατική διοικητική «ελίτ» δεν είναι παρά υπήκοοι, εκτελεστικά όργανα του δεσπότη. Στην ανατολική δεσποτεία το έδαφος παραμένει συλλογική ιδιοκτησία, η οποία στη φάση αυτή προσωποποιείται από τη στιγμή που ταυτίζεται με τι πρόσωπο του δεσπότη. Οι συνθήκες παραγωγής είναι τέτοιες ώστε δεν επιτρέπουν την εμφάνιση και Την ανάπτυξη της αυτόνομης προσωπικότητας, δεδομένου ότι στον ανατολικό τρόπο παραγωγής ο παραγωγός είναι το περιστασιακό στοιχείο και η συλλογική γη το ουσιαστικό.
20 Στα πλαίσια βέβαια της ανατολικής δεσποτείας δημιουργούνται μεγάλες πληθυσμιακές και οικιστικές συσσωρεύσεις, που φυσικά δεν αποτελούν πλέον αγροτικές κοινότητες, δεν μπορούν όμως και να χαρακτηριστούν πόλεις με την έννοια που καθιερώνει με τον όρο αυτό η εμφάνιση της πόλης κράτους στον αρχαίο Ελληνικό κόσμο. Πρόκειται για οικιστικά και διοικητικά κέντρα χωρίς αυτόνομες εσωτερικές λειτουργίες. α) αποτελούν τόπους εγκατάστασης του βασιλιά θεού. β) είναι διοικητικά κέντρα τόποι συγκέντρωσης και λειτουργίας της διοικητικής γραφειοκρατίας. γ) Είναι οχυρωμένες τοποθεσίες που προστατεύουν τον πληθυσμό σε περίπτωση εχθρικών εισβολών και πολέμου και ταυτόχρονα τόποι εγκατάστασης φρουρών, στρατιωτικές «επισταθμίες» του μισθοφορικού στρατού, πού βρίσκεται στη διάθεση του ηγεμόνα γα άμυνα ή για κατάκτηση. δ) αποτελούν επίσης οι «πόλεις», στην ανατολική δεσποτεία, τόπους όπου συνήθως βρίσκονται τα ιερά λατρευτικά κέντρα και τα ιερατεία, που διασφαλίζουν το θεοκρατικό χαρακτήρα της εξουσίας, που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του θεοποιημένου εξουσιαστή. ε) τέλος στις «πόλεις» της ανατολικής δεσποτείας συγκεντρώνονται οι μεγάλοι χώροι αποθήκευσης των αγροτικών προϊόντων, που αφαιρούνται από τους καλλιεργητές με τη μορφή των φόρων και είναι η βάση του κρατικού εμπορίου και μια μορφή ασφάλειας για την περίπτωση σιτοδείας και λιμού. Στο δεύτερο στάδιο του βαρβαρισμού που συνδέεται με τη χρήση του ορείχαλκου ή οποία και επιτρέπει τη δημιουργία και τη στερέωση των μεγάλων διοικητικό-στρατιωτικών ενοτήτων του τύπου της ανατολικής δεσποτείας, ό ασιατικός τρόπος παραγωγής παραμένει αμετάβλητος. Οι ανατολικές δεσποτείες στηρίζονται στην ισχύ μιας διοικητικό-στρατιωτικής μηχανής πού επιβάλλεται εκ των άνω και αφήνει εντελώς ανέπαφο το οικονομικό-κοινωνικό υπόβαθρο, πού εξακολουθεί να ρυθμίζεται, σ' όλη τη γραμμή από τον ασιατικό τρόπο παραγωγής. Το θέμα διχάζεται αν οι μεγάλες εξουσιαστικές ενότητες τα μεγάλα αγροτικά «κράτη» του τύπου της Ανατολικής Δεσποτείας, προϋπήρξαν των μεγάλων κρατών πού δημιούργησαν οι νομάδες κτηνοτρόφοι. Το πιθανότερο είναι ότι ό σχηματισμός" των αγροτικών «κρατών» του ανατολικού τρόπου παραγωγής προηγήθηκε. Υπάρχει ωστόσο και ή πιθανότητα να σχηματίστηκαν σχεδόν ταυτόχρονα με ορισμένες πρωτόλειες εξουσιαστικές μορφοποιήσεις στην περιοχή των νομαδικών λαών. Οι κτηνοτροφικοί λαοί σε μια μεγάλη φάση πριν να διαμορφωθούν σε ευρύτερες αρθρωμένες ενότητες, κινούνται στις
21 παρυφές του μεγάλου αγροτικού χώρου, στον όποιο ενσκήπτουν κατά καιρούς για καταστροφή για λεηλατήσεις και κατάκτηση. Το στοιχείο αυτό τους δίνει ένα έντονο παρασιτικό χαρακτήρα, ό οποίος είναι συνακόλουθο της αστάθειας και της κινητικότητας, πού διακρίνει τον τρόπο αντιμετώπισης των αναγκών τους για επιβίωση. Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι στους κτηνοτροφικούς στρατιωτικούς αυτούς νομάδες λαούς αναπτύσσεται πολύ νωρίς μια μορφή δημοκρατίας, πού οι ερευνητές ονόμασαν «δημοκρατία βοσκών», Ή ιδιότυπη αυτή πρωτόγονη δημοκρατία έχει πολύ μεγάλη σημασία για τις εξελίξεις εκείνες, πού οδηγούν αργότερα στη γέννηση της ελληνικής πόληςκράτους. Για πρώτη φορά στους λαούς αυτούς, πού τα μέλη τους είναι ταυτόχρονα κτηνοτρόφοι και πολεμιστές, διαμορφώνεται: α) ένα είδος γενικής συνέλευσης και β) ένα βουλευόμενο σώμα δίπλα στον ηγεμόνα βασιλιά πού είναι ταυτόχρονα και στρατιωτικός αρχηγός. Πως όμως και γιατί; Ό βασικός λόγος είναι ότι οι στις νομαδικές αυτές φυλές το κάθε μέλος τους δεν είναι μόνο παραγωγός, αλλά μετέχει και σε μια συλλογική αποστολή που είναι ο πόλεμος και η λαφυραγωγία. δεν είναι επομένως όπως και στην περιοχή του ανατολικού τρόπου παραγωγής άβουλος, άμεσος παραγωγός, απλός υπήκοος, αλλά και ένοπλος πολεμιστής, ισότιμο μέλος της κοινότητας των πολεμιστών της φυλής. Το γεγονός ότι ο ατομικός κτηνοτρόφος είναι και «ιδιοκτήτης» μιας κατοικίας και ενός μικρού τεμαχίου γης για διάφορες μικρές καλλιέργειες, είναι οριακής σημασίας και δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτα στη βασική αυτή σχέση. Οι Δωριείς πέρα απ το ότι διατηρούν στην καθαρή τους μορφή τα στοιχεία της «δημοκρατίας των βοσκών» - «στρατιωτική δημοκρατία», όπως την ονόμασαν, στη ολοκληρωμένη της μορφή χρησιμοποιούν σιδερένια όπλα και εργαλεία. Το σίδερο ήταν ήδη γνωστό στους Χιττίτες, που δεν το χρησιμοποίησαν, γιατί ήθελαν να το κρατήσουν μυστικό. Η στρατιωτική υπεροχή, που εξασφαλίζουν τα σιδερένια όπλα σε" συνδυασμό με το γεγονός ότι στρέφονται προς τον σχετικά περιορισμένο Ελλαδικό χώρο, πού η ορεινή του διαμόρφωση δεν έχει επιτρέψει να σχηματιστεί μια ενιαία Ανατολική Δεσποτεία, αλλά μια σειρά κρατιδίων, Τους δίνει τη.δυνατότητα να δράσουν κυριολεκτικά καταλυτικά πάνω στις προϋφιστάμενες δομές και να μην αφομοιωθούν μέσα στην πελώρια χοάνη του ανατολικού τρόπου παραγωγής. Πρακτικά,