ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ Γεράκια και Περιστέρια 3
Γιάννης Ρωσσίδης Εκδόσεις Λευκή Σελίδα ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Ιωάννης Ρωσσίδης Γεράκια και Περιστέρια Διορθώσεις: Ελένη Ζαφειρούλη Σελιδοποίηση: Γιάννης Χατζηχαραλάμπους Μακέτα εξωφύλλου: Γιάννης Λιβέρης Copyright Εκδόσεις Λευκή Σελίδα και Ιωάννης Ρωσσίδης, Αθήνα 2012 Πρώτη έκδοση από τις Εκδόσεις Λευκή Σελίδα, Αθήνα 2012 ISBN 978-960-9745-03-1 Εκδόσεις Λευκή Σελίδα Σταδίου 10, 105 64, Αθήνα Τηλ. & Fax.: 2103232870 www.lefkiselida.gr e-mail: info@lefkiselida.gr Αυτό το κείμενο που δημοσιεύεται από τις εκδόσεις «Λευκή Σελίδα» προστατεύεται από τους διεθνείς νόμους και τις διεθνείς συνθήκες που αφορούν τα συγγραφικά δικαιώματα. Η εκτύπωσή του σε χαρτί προορίζεται αποκλειστικά για τον αγοραστή και περιορίζεται στην προσωπική του χρήση. Κάθε άλλη αναπαραγωγή ή αντιγραφή, από όποιον και να προέρχεται, θα αποτελεί απομίμηση και θα υπόκειται στις προβλεπόμενες κυρώσεις από το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο περί πνευματικής ιδιοκτησίας και από τις ισχύουσες διεθνείς συνθήκες για την προστασία των συγγραφικών δικαιωμάτων. 4
ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ Γιάννης Ρωσσίδης Γεράκια και Περιστέρια [ μυθιστόρημα ] 5
Γιάννης Ρωσσίδης 6
ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ Στην αγαπημένη μου σύζυγο για την υπομονή και την στήριξη που μου παρείχε τις ατέλειωτες ώρες που την παραμελούσα. 7
Γιάννης Ρωσσίδης 8
ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ Περιεχόμενα Πρόλογος... 11 Αναχώρηση για Κουβέιτ... 13 Βέτα... 65 Μαντάμ Μπλανς... 83 Η Αντιτρομοκρατική... 123 Η αφύπνιση του Αχιλλέα... 147 Η εξάρθρωση... 169 Η αντίστροφη μέτρηση... 199 Το ξήλωμα... 219 Ιράν Επιστροφή στο παρόν... 277 Ιράκ Στο δρόμο προς τη Βαγδάτη... 303 Η απόπειρα... 321 Το καθαρτήριο... 331 Η σύλληψη... 349 Η επίθεση (αποχαιρετισμός)... 383 Τζένη... 423 Ο μικρός Αλέξανδρος... 435 Επίλογος... 497 9
Γιάννης Ρωσσίδης 10
ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ Πρόλογος Οι θεότητες Κλωθώ, Άτροπος και Λάχεσις ήταν στην αρχαία Ελλάδα εκείνες οι οποίες κατά την Ελληνική Μυθολογία όριζαν την τύχη (μοίρα) των ανθρώπων. Με λίγα λόγια όριζαν το πεπρωμένο τους. Ωστόσο στη σύγχρονη εποχή μας πολλοί υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος από μόνος του καθορίζει την τύχη και την ποιότητα της ζωής του, ανάλογα με τη φυσική του κατάσταση, τις ικανότητές του και τις προτεραιότητες που επιλέγει. Απλώς ο θυμόσοφος λαός μας έπλασε αυτές τις άυλες οντότητες σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσει μεταφορικά την υλική και πνευματική ανισότητα που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων. Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν και οι άλλοι, οι πιστοί στην παράδοση, που υποστηρίζουν ότι όντως αυτές διαφεντεύουν το πεπρωμένο των ανθρώπων. Ποιοι έχουν δίκιο; Δεν είναι εύκολο να δοθεί ξάστερη απάντηση σ αυτό το ερώτημα. Βλέπετε, το μεγάλο χρονικό διάστημα που παρήλθε μεταξύ των από αιώνων προφορικών και γραπτών παραδόσεων μέχρι σήμερα είναι αρκετά δυσδιάκριτο. Κάποιος θα υποστήριζε πως η λύση βρίσκεται κάπου στη μέση. Άλλωστε και στις ημέρες μας συνηθίζονται λέξεις όπως τυχερός, άτυχος, πεπρωμένο, κακομοίρης, άμοιρος. Ωστόσο, προχωρώντας στην ανάγνωση της ιστορίας μας, θα συναντήσετε αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, οπότε θα έχετε την ευκαιρία να αναλύσετε τα δικά σας συμπεράσματα μέσα 11
Γιάννης Ρωσσίδης από το δικό σας πρίσμα. Στο κάτω κάτω, αν ανατρέξετε στο ατομικό βιωματικό σας παρελθόν, σίγουρα κάτι θα ανακαλύψετε. Όπως και να έχει, πάντως, ας λάβουμε υπ όψιν ότι δεν είμαστε παντογνώστες. Όσες γνώσεις και εμπειρίες κι αν αποκτήσαμε από το παρελθόν, πάντοτε θα προκύπτει κάποιο νέο μελλοντικό ερώτημα στο οποίο θα πρέπει να απαντήσουμε. Ο Σωκράτης, με τη σοφία που τον διέκρινε, με τη ρήση του «Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα» υποστήριζε, με περίσσια σεμνότητα, ότι δεν γνώριζε τα πάντα, αλλά ήταν αεί διδασκόμενος. Οπότε, αν σας πλησιάσει κάποιος με διάθεση να σας εκμυστηρευθεί κάτι σχετικό με το δίλημμά μας, μη γελάσετε ειρωνικά μαζί του. Είπαμε, δεν είμαστε παντογνώστες. Ας πάρουμε, όμως, την ιστορία μας από την αρχή, ώστε προοδευτικά να καταλάβει ο αναγνώστης κάτω από ποιες συνθήκες στις αρχές του 2003, περίοδο που οι ΗΠΑ αναζητούσαν δικαιολογίες να εισβάλουν στο Ιράκ, η ευτυχισμένη ζωή του ζεύγους Βωτίδη, του Αχιλλέα και της Λένας, άλλαξε δραματικά όταν ένα πρωινό συνάντησε την όμορφη κι επικίνδυνη Βέτα. Θα παρακολουθήσουμε το κατρακύλισμα των σχέσεων του ζευγαριού και τους λόγους που ανάγκασαν τον Αχιλλέα Βωτίδη να συνεργαστεί με την Ελληνική Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία. Όπως και τα αίτια που τον οδήγησαν μέσα από επικίνδυνες διαδρομές και απρόβλεπτες καταστάσεις να φτάσει στη Βαγδάτη με την ιδιότητα των Γιατρών του Κόσμου. Επίσης, ο αναγνώστης θα γνωρίσει τα μαρτύρια, τον θάνατο και τον εξευτελισμό που υπέστησαν εκείνη την περίοδο οι Ιρακινοί από την έναρξη των εχθροπραξιών έως την πλήρη κατάληψη της χώρας τους από τους εισβολείς, αλλά και από ορισμένους συμπατριώτες τους. Τότε ο ήρωάς μας συνειδητοποίησε πως τα νήματα όλων αυτών των συμφορών τα κινούσαν κάποιοι λίγοι με πολλά συμφέροντα. Ωστόσο όλα όσα πέρασε στην πύρινη λαίλαπα του πολέμου, προσπαθώντας να απαλύνει τον πόνο εκείνων που τον είχαν ανάγκη, βοήθησαν να ανακαλύψει τον εαυτό του. 12
ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ Αναχώρηση για Κουβέιτ n 20 Mαρτίου 2003 Το ταξί μπήκε στην Αττική Οδό από την είσοδο Δουκίσσης Πλακεντίας με προορισμό το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος». Τα σκούρα σύννεφα, σπρωγμένα από τον βοριά, άφηναν κατά διαστήματα κενά, ίσα ίσα να προβάλει για λίγο ο γαλάζιος ουρανός. Η κίνηση των οχημάτων ήδη άρχισε να πυκνώνει σταδιακά εκείνο το πρωινό του Μαρτίου, αυξάνοντας την αγωνία του Αχιλλέα αν θα προλάβαινε την πτήση του. Κοίταξε το ρολόι του. Να πάρει η ευχή, πήγε κιόλας επτά, μουρμούρισε. Αν συμβεί κάτι, την πάτησα. Σ εμένα μιλήσατε, κύριε; ρώτησε ο οδηγός. Με τον εαυτό μου μιλάω, φίλε. Ανησυχώ μήπως δεν προλάβω την πτήση των 8.15 π.μ. Μην ανησυχείτε, θα προλάβετε, τον καθησύχασε εκείνος και πάτησε γκάζι. Ας το ελπίσουμε. Έψαξε την εσωτερική τσέπη του δερμάτινου τζάκετ για να βεβαιωθεί ότι το διαβατήριο με το εισιτήριο του αεροπλάνου βρίσκονταν εκεί που τα είχε τοποθετήσει η Λένα το προηγούμενο βράδυ. Τα δάχτυλά του άγγιξαν και κάτι άλλο. Το έβγαλε, ήταν ένα μαύρο δερμάτινο αντικείμενο που έμοιαζε με σημειωματάριο. Παραξενεμένος το άνοιξε και αντίκρισε ένα ασημένιο εικόνισμα 13
Γιάννης Ρωσσίδης των Αγίων Αναργύρων, χωμένο στη βελούδινη θήκη, συνοδευόμενο από ιδιόχειρο σημείωμα της γυναίκας του. Το διάβασε. «Εύχομαι οι Άγιοι Ανάργυροι να σε προστατεύουν και να σε καθοδηγούν στο καλό που αποφάσισες να προσφέρεις στο λαό της χώρας που πας». Έφερε και τα δύο στα χείλη του και τα φίλησε. Έφτασε στο αεροδρόμιο χωρίς άλλη καθυστέρηση. Επτά και σαράντα πέντε στεκόταν μπροστά στο γκισέ ελέγχου επιβίβασης της Air Kuwait, πετώντας κυριολεκτικά τον μεγάλο σάκο του στη ζυγαριά. Η υπάλληλος, επιστρέφοντας το εισιτήριο μαζί με το απόκομμα της αποσκευής του, τόνισε ότι η αναγγελία επιβίβασης έχει δοθεί πριν από μερικά λεπτά και θα έπρεπε να βιαστεί να προλάβει τους τελευταίους επιβάτες στην πύλη 7. Πέρασε το σακ βουαγιάζ στον ώμο του και τρέχοντας ίσα που τους πρόλαβε. Το κινητό του χτύπησε ενώ βρισκόταν στη φυσούνα επιβίβασης. Ήταν η Λένα. Έφτασες στο αεροδρόμιο; Στο τσακ, αγαπούλα μου. Για καλή μου τύχη πέτυχα ταξιτζή σαΐνι. Τώρα που μιλάμε επιβιβάζομαι στο αεροπλάνο. Χαίρομαι που το ακούω. Αχιλλέα μου, μη σε ανησυχεί η χθεσινή αδιαθεσία μου. Ξέρω τι σου λέω. Νιώθω περίφημα. Καλό σου ταξίδι και να προσέχεις εκεί που θα πας, και το κυριότερο, μην αργήσεις να γυρίσεις κοντά μας. Θα μου λείψεις. Σε φιλώ γλυκά γλυκά. Κι εγώ σ αγαπώ, μωρό μου. Μην ανησυχείς, η αγάπη σου θα με προστατεύει. Τίποτα στον κόσμο δεν πρόκειται να μας χωρίσει πια. Σε φιλώ. Αυτή ήταν η Λένα, ήθελε να σιγουρευτεί ότι όλα πήγαιναν καλά. Προστατευτική σαν τον φύλακα άγγελό του. Παρέμεινε ακίνητος, να κοιτάζει αφηρημένα το κινητό του. Η αεροσυνοδός που ήλεγχε τους επιβάτες τον συνέφερε. Παρακαλώ, προχωρήστε και μην ξεχάσετε ν απενεργοποιήσετε τα τηλέφωνά σας μέσα στο σκάφος, ανήγγειλε κοιτώντας τον. Κατόπιν μία άλλη τον οδήγησε στο κάθισμά του. Οι βοηθοί του, που είχαν τακτοποιηθεί νωρίτερα, μόλις τον αντιλήφθηκαν, 14
ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ κούνησαν συγχρόνως τα κεφάλια τους αποδοκιμαστικά, σαν τα πλαστικά σκυλάκια που τοποθετούν μερικοί στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου τους. Καλώς τον, λίγο ακόμα και θα έχανες την πτήση σου, σχολίασε ο Μανόλης, ενώ ο Κυριάκος αρκέστηκε να τον χαιρετήσει σηκώνοντας το χέρι του. Ο Αχιλλέας τοποθέτησε το σακ βουαγιάζ στο ντουλάπι και έπεσε βαρύθυμος στο κάθισμά του. Προσπάθησε να τραβήξει την πόρπη της ζώνης για να δεθεί, αλλά εκείνη είχε σφηνώσει ανάμεσα στα στηρίγματα των χεριών, οπότε άρχισε να την τραβά για να την ελευθερώσει. Στο μεταξύ ο διπλανός του, ο οποίος παρακολουθούσε τις κινήσεις του, επενέβη. Συγγνώμη, κύριε, ο ιμάντας που τραβάτε εξυπηρετεί το δικό μου κάθισμα. Ο δικός σας είναι εκείνος που κάθεστε πάνω του. Με μια κίνηση έδειξε στον Αχιλλέα την άκρη του μεταλλικού κλιπ που εξείχε από το κάθισμά του. Τον ευχαρίστησε και αφού δέθηκε τελικά, έκλεισε τα μάτια να χαλαρώσει. Ένιωθε ψυχικά κουρασμένος. Η συσσωρευμένη ένταση των τελευταίων ημερών άρχισε να ξεσπά. Το αεροπλάνο κινήθηκε κατευθυνόμενο στον κυρίως διάδρομο και σύντομα, καθώς το σκάφος αύξανε ταχύτητα, η πλάτη του κόλλησε στο κάθισμα. Όταν πήρε ύψος, ο ουρανός καθάρισε και λίγο αργότερα διέκρινε στο βάθος την Άνδρο και παραπίσω την Τήνο και τη Μύκονο να προβάλλουν ανάμεσα από τα βαριά σύννεφα. Άφησε το βλέμμα του να πλανηθεί έξω από το παράθυρο μέχρις εκεί που μπορούσε να φτάσει. Μετά από λίγο οι φωτεινές αναγγελίες έσβησαν και αμέσως ξεκίνησε το σερβίρισμα του πρωινού καφέ. Τότε ο διπλανός του θεώρησε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή να ανοίξει συζήτηση μαζί του. Πρώτη φορά πηγαίνετε στο Κουβέιτ; Μάλιστα. Εσείς μένετε εκεί; Δύο χρόνια. Η δουλειά μου, βλέπετε. Είμαι τεχνικός στην εταιρεία Αστική Ανάπτυξη, αν την έχετε ακουστά. Κατασκευάζει οικισμούς και άλλα έργα υποδομής στο Κουβέιτ. Κι εσείς για δουλειές ή ; 15
Γιάννης Ρωσσίδης Εγώ και οι κύριοι που κάθονται πίσω μας είμαστε περαστικοί. Ο τελικός προορισμός μας είναι το Ιράκ. Ο συνομιλητής του τον κοίταξε ξαφνιασμένος. Είστε στρατιωτικός; Στέλνουμε κι εμείς στρατιωτική δύναμη στο Ιράκ; Όχι, όχι, δεν έχουμε σχέση με το στρατό. Ανήκουμε στην οργάνωση Γιατροί του Κόσμου. Πηγαίνουμε να προσφέρουμε βοήθεια στον άμαχο πληθυσμό. Τι να σας πω, κύριε, από τη μια σας λυπάμαι και από την άλλη σας θαυμάζω. Καλά που υπάρχετε κι εσείς. Χρειάζεται να έχει κανείς κότσια για να αποφασίσει κάτι τέτοιο. Γνωρίζετε, υποθέτω, το ρίσκο που παίρνετε πηγαίνοντας εκεί. Κύριέ μου, αυτήν τη φορά οι Αμερικάνοι είναι αποφασισμένοι να κλείσουν μια και καλή τους λογαριασμούς τους με τον Σαντάμ, και θα το πετύχουν σίγουρα με κάθε κόστος. Βλέπετε, ήρθε ο καιρός να βάλουν χέρι στα πετρέλαια του Ιράκ. Η ώρα περνούσε και η πολυλογία του διπλανού άρχισε να τον κουράζει. Θέλοντας να δώσει ένα τέλος στην ακατάσχετη πολυλογία του, χασμουρήθηκε διακριτικά. Θα ξενυχτήσατε χθες βράδυ, υποθέτω. Δεν λέτε τίποτα. Μετά βίας κρατώ τα μάτια μου ανοιχτά, αποκρίθηκε και για να δώσει έμφαση στα λόγια του, άλλαξε τη γωνία της πλάτης του καθίσματος ώστε να είναι πιο άνετος και έστρεψε το κεφάλι προς την αντίθετη πλευρά. Έκλεισε τα μάτια. Η μορφή της Λένας προβλήθηκε στη σκέψη του. Πόσο πρόστυχα της φέρθηκε! Πώς άφησε τον εαυτό του ακάλυπτο ώστε να παρασυρθεί από εκείνη τη γυναίκα με κίνδυνο να διαλύσει το γάμο του; Πάλι καλά που τον συγχώρησε η Λένα. Να δεις πώς του το είπε εκείνο κει στο τηλέφωνο Α, ναι. «Να γυρίσεις γρήγορα κοντά μας, σ αγαπάμε». Γιατί άραγε χρησιμοποίησε πληθυντικό; Αμ το άλλο που είπε, ότι η αδιαθεσία της δεν οφειλόταν σε αρρώστια, πού το πας! Έγινες και γιατρός, κυρία Λένα; Ένα σκούντημα στον ώμο τον έβγαλε από τις σκέψεις του. Γύρισε το κεφάλι του πίσω. Ο Μανόλης τού έκλεισε το μάτι. Τι συμβαίνει, κύριε καθηγητά, έπεσες σε μαύρες σκέψεις; 16
ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ Δεν έδωσε σημασία στο πείραγμά του. Αντ αυτού, όμως, απάντησε ο Κυριάκος, δίχως να πάρει το βλέμμα του από το παράθυρο. Μην του κολλάς από τώρα, άφησέ τον να ανησυχήσει όταν φτάσουμε στον προορισμό μας, και σαν να έχασε το ενδιαφέρον του για τη θέα, στράφηκε στον Μανόλη ρωτώντας αν υπήρχε κάτι νεότερο από τους δύο Γάλλους συναδέλφους τους. Αν δηλαδή θα πήγαιναν μαζί τους στο Ιράκ μέσω Κουβέιτ ή θα προτιμούσαν να πάνε διασχίζοντας την Τουρκία. Αποκλείεται να ταξιδέψουν μόνοι τους. Το είπαν ξεκάθαρα. Είπαν πού θα συναντηθούμε; Η ερώτηση ήρθε από τον Αχιλλέα. Μάλλον θα μας περιμένουν στο αεροδρόμιο, αν θυμάμαι καλά. Τι πάει να πει μάλλον. Αν δεν έρθουν στο αεροδρόμιο, πού στο καλό θα ψάξουμε να τους βρούμε; Ησύχασε, Αχιλλέα. Νομίζεις πως έτσι θα το άφηνα; Έχω συνεννοηθεί να κλείσουν δωμάτια και για μας στο ξενοδοχείο Ντέζερτ. Ο επιβάτης που καθόταν δίπλα στον Μανόλη, παρακολουθώντας τη συζήτηση, προσφέρθηκε ν ανταλλάξουν θέσεις με τον Αχιλλέα, ώστε να είναι πιο άνετοι στην κουβέντα τους. Η παρέα το δέχτηκε με ευχαρίστηση. Καθισμένοι τώρα και οι τρεις μαζί στην ίδια σειρά, συνέχισαν να συζητούν πιο άνετα. Τελικά, ο οδηγός είναι σίγουρος; επέμενε ο Αχιλλέας. Ο Φιλίπ με ενημέρωσε με e-mail ότι έκλεισαν κάποιον Αμπντούλ, ο οποίος, κατά τα λεγόμενά του, καλύπτει όλες τις προϋποθέσεις. Από το Παρίσι τον έκλεισαν; παρατήρησε ο Αχιλλέας. Όχι δα. Προσφέρθηκε να τους εξυπηρετήσει ένας άλλος συνάδελφος γιατρός, παλιός τους γνώριμος από την αποστολή στο Αφγανιστάν. Τώρα εργάζεται στο νοσοκομείο του Κουβέιτ. Συναντήθηκαν προχθές στο διεθνές αεροδρόμιο όλως τυχαίως και τους έφερε σε επαφή με τον Αμπντούλ. Έτσι ονομάζεται ο οδηγός. Όπως θα θυμάσαι, αν θυμάσαι δηλαδή, με τους Γάλλους 17
Γιάννης Ρωσσίδης γνωριστήκαμε στη Σερβία, όπου είχαμε πάει για τον ίδιο σκοπό, διευκρίνισε ο Μανόλης υπομονετικά. Μακάρι, αναστέναξε ο Αχιλλέας στωικά. Κοντός ψαλμός αλληλούια, απάντησε ο Κυριάκος. Σε ύψος τριάντα χιλιάδες πόδια έκλεισε τα μάτια του, που είχαν βαρύνει από τα χθεσινοβραδινά αποχαιρετιστήρια. Να σου πάλι το προσωπάκι της Λένας να εμφανίζεται στην οθόνη του μυαλού του. «Γλυκιά μου, πώς μπόρεσα να σε πικράνω ο βλάκας. Κι εσύ όμως με το δίκιο σου φυσικά μου άλλαξες τον αδόξαστο με τη στάση σου. Ωστόσο το χάρισμα του χαρακτήρα σου να συγχωρεί έλαμψε άλλη μια φορά αποτρέποντας τα χειρότερα». Ο ρυθμικός βόμβος των κινητήρων τον ηρέμησε και τον μετέφερε αρκετά χρόνια πίσω. Την ημέρα που τη γνώρισε. Η γνωριμία Η ΔΥΝΑΤΗ ΒΡΟΧΗ είχε μετατραπεί σε αραιή ψιχάλα. Η Λένα μακάριζε την καλή της τύχη που βρήκε θέση να παρκάρει έξω από την πολυκατοικία όπου έμενε το ζεύγος Ανδρέα Γούτη. Άνοιξε το πορτμπαγκάζ του πράσινου σκούρου Saab, έβγαλε από μέσα τη γλάστρα με την ολάνθιστη γαρδένια κι έτρεξε να προφυλαχθεί στο σκέπαστρο της εισόδου. Περιμένοντας να της ανοίξουν, βρήκε την ευκαιρία να τινάξει μερικές στάλες από τη βιολετί καμπαρντίνα της. Όταν άκουσε το θόρυβο της ηλεκτρικής κλειδαριάς, έσπρωξε την εξώπορτα. Απόρησε με την ησυχία που επικρατούσε στην πολυκατοικία. Άλλες φορές τέτοια μέρα η φασαρία έφτανε μέχρι την έξοδο. Ετοιμαζόταν να ξαναχτυπήσει το κουδούνι, αλλά πάνω στην ώρα εμφανίστηκε ο Ανδρέας ακολουθούμενος από την Πέπη. Εκείνος έσπευσε να την απαλλάξει από το βάρος της γλάστρας, ενώ η γυναίκα του τη βοήθησε να βγάλει την καμπαρντίνα. Μετά τις τυπικές ευχές προχώρησαν στο σαλόνι. Κανείς από τους παρευρισκομένους δεν αντιλήφθηκε την άφιξή της. Η προσοχή όλων ήταν στραμμένη σ έναν άγνωστο ομιλητή, 18
ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ όμορφο, με αρρενωπά χαρακτηριστικά και τετράγωνο θεληματικό σαγόνι. «Χμ, πουλάκι μου. Εσύ είσαι λοιπόν ο υπεύθυνος της ησυχίας. Έλεγα κι εγώ!» σκέφτηκε η Λένα. «Δεν λέω, η χώρα μας έχει αναδείξει πολλούς λογοτέχνες. Άριστους! Σε κάθε εποχή. Ωστόσο, μέσα από τους στίχους του Νεοέλληνα Ελύτη, για άλλη μια φορά προβάλλεται η ομορφιά και το φως της πατρίδας μας.»διαβάζοντας τους στίχους του, ποιος δεν αισθάνθηκε την αλμύρα της θάλασσας να τρυπώνει μέσα του. Το άρωμα της μυρτιάς και του βασιλικού. Τον αφέντη Ήλιο να φωτίζει και να παρατηρεί τα πάντα!» Έκανε παύση για να δει τις αντιδράσεις των ακροατών. Η ματιά του έμεινε ελάχιστα δευτερόλεπτα πάνω στη Λένα. Ικανοποιημένος από την εικόνα της, συνέχισε με μεγαλύτερη θέρμη. «Πρέπει να ζεις κοντά σε θάλασσα για να διεγερθούν οι μνήμες των μικρών καρνάγιων με τα καινούργια σκαριά Τα απομεινάρια παλιών καϊκιών με τα ξεφτισμένα στραβόξυλα και τα σβησμένα χρώματα. Να οσφρανθείς την οσμή της λιωμένης πίσσας καθώς αναδίδεται από τον γκαζοτενεκέ έτοιμη για το καλαφάτισμα.»ποιος δεν φέρνει στο νου τα γερτά από τους ανέμους δέντρα, που ξεπετάγονται μέσα από τη σκληρή γη των νησιών μας. Τις ρίζες τους να μπήγονται βαθιά μέσα της και ν απλώνονται ολοένα, προσπαθώντας απεγνωσμένα να συγκρατήσουν το λιγοστό χώμα και να βρουν λίγη υγρασία! Προσωπικά, έχω την άποψη πως το παρακάτω μικρό απόσπασμα από τη Γένεση του Άξιον Εστί κάλλιστα θα μπορούσε να περιγράψει την κυκλαδίτικη γη». Σταμάτησε όσο χρειάστηκε να πάρει μια ανάσα και συνέχισε: «και το δέντρο μοναχό / χωρίς κοπάδι / για να το κάνεις φίλο σου και να το γνωρίζεις τ ακριβό του τ όνομα / φτενό στα πόδια σου το χώμα / για να μην έχεις ν απλώσεις ρίζα και να τραβάς του βάθους ολοένα» Η Λένα, σαν φιλόλογος, εντυπωσιάστηκε με το περιγραφικό ξέσπασμα του αγνώστου. Η Πέπη την πλησίασε με πρόθεση να κουβεντιάσουν, αλλά εκείνη, μη θέλοντας να χάσει λέξη από όσα ξεστόμιζε ο ξένος, της έκοψε τη φόρα. 19
Γιάννης Ρωσσίδης «Σε κάνει» συνέχισε ο ομιλητής με βραχνή φωνή «να βλέπεις το χώρο από ψηλά. Σαν να πετάς με αεροπλάνο. Τι λέω; Ακόμα πιο ψηλά, σαν να βρίσκεσαι σε τροχιά. Μόνο έτσι μπορείς να συλλάβεις το ονειρεμένο κάλλος των νησιών της πατρίδας μας. Κομμάτια γης σπαρμένα από γιγάντια χέρια στα γαλάζια νερά του πόντου, φωτισμένα από το εκτυφλωτικό ελλαδικό φως!» Στο σημείο εκείνο ολοκλήρωσε την ομιλία του με βαθιά υπόκλιση. Το χειροκρότημα που ακολούθησε επισφράγισε το κλείσιμο της αναφοράς του στον ποιητή. Η Λένα σίμωσε τον Ανδρέα με σκοπό να πάρει πληροφορίες για τον νεοφερμένο. Εννοείς αυτόν τον ονειροπαρμένο; Τον γνωρίσαμε στο ταξίδι που κάναμε τον Ιούλιο στην Ισπανία. Ήμασταν στο ίδιο γκρουπ. Αλλά μια στιγμή Έλα μαζί μου, την πήρε από το χέρι και την οδήγησε στο πηγαδάκι που είχε σχηματιστεί γύρω από τον ομιλητή. Αχιλλέα, να σου γνωρίσω την αδελφική μου φίλη Λένα. Εκείνος πήρε πόζα, κούμπωσε το σακάκι του και ενώ απευθυνόταν στον Ανδρέα, είχε καρφωμένα τα μάτια του στο πρόσωπό της. Με πρόλαβες πάνω που αναρωτιόμουν γιατί καθυστέρησες να το κάνεις. Τι λες, μωρέ μουρλέ. Αν θυμάσαι καλά που αμφιβάλλω δηλαδή, την ώρα που μπήκε η κοπέλα εσύ ρητόρευες του καλού καιρού. Τι να έκανα; Να σε διέκοπτα και να σου έλεγα «Αχιλλέα, από δω η Λένα»; Πάντως, σε παραδέχομαι. Αν και βρισκόσουν στον κόσμο σου, δεν σου ξέφυγε τελικά! Πώς ήταν δυνατόν; Η Λένα τούς διέκοψε προσφέροντας το χέρι της στον Αχιλλέα. Επιτρέψτε μου να συστηθώ. Ονομάζομαι Λένα Μιχαηλίδη και αν άκουσα καλά, εσείς είστε ο Αχιλλέας. Της έπιασε σφιχτά το χέρι. Πριν προλάβει να της απαντήσει επενέβη η Πέπη. Είναι η φιλόλογος της παρέας μας. Εννοώ έχει σπουδάσει Ελληνική Φιλολογία. Τα συγχαρητήριά μου, δεσποινίς. Ωστόσο ακούσατε καλά 20
ΓΕΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ το όνομά μου. Το επίθετό μου είναι Βωτίδης Γνωρίζω κάποιον γιατρό Ξενοφώντα Μιχαηλίδη, μήπως έχετε κάποια σχέση; Είναι πατέρας μου. Ε, αυτό κι αν είναι σύμπτωση! Εσείς κόρη του Ξενοφώντα; Ποιος θα το περίμενε! Με τον πατέρα σας έχουμε καλές σχέσεις. Στράφηκε στον Ανδρέα. Ανδρέα μου, σε ζηλεύω. Όταν μου σύστησες τη δεσποινίδα, ανέφερες ότι την έχεις σαν αδελφή. Τον συγγενή σ τον επιβάλλουν, ενώ αντίθετα τον φίλο έχεις την ευχέρεια να τον επιλέξεις, κι από ό,τι βλέπω στο σημείο εκείνο διέκοψε ελάχιστα την ολοκλήρωση της πρότασης, την κοίταξε κατάματα και συνέχισε: έκανες την καλύτερη επιλογή. Η Λένα κολακεύτηκε με τα λόγια του, ωστόσο φρόντισε να τραβήξει το χέρι της από το δικό του που συνέχιζε να το κρατά σφιχτά. Ευχαριστώ για το κομπλιμέντο, αν και υπερβάλλετε. Πείτε μου, όμως, από πού γνωρίζετε τον πατέρα μου; Θα σας πω, αφού όμως μου επιτρέψετε να κάνω αυτό. Με μια ξαφνική κίνηση του αντίχειρα τίναξε από τα μαλλιά της μερικές στάλες βροχής που είχαν παγιδευτεί ανάμεσά τους. Η Λένα ξαφνιασμένη έγειρε πίσω το κεφάλι της να προφυλαχθεί. Όταν κατάλαβε σε τι αποσκοπούσε η κίνησή του, ζήτησε αμήχανη συγγνώμη. Μη σας απασχολεί. Ωστόσο έχω την εντύπωση ότι σας τρόμαξα λιγάκι, είπε κοιτάζοντάς την παιχνιδιάρικα. Μμ, κάπως έτσι. Είστε πάντα τόσο ευγενικός με τις γυναίκες; Σχεδόν. Μόνο με όσες με ενδιαφέρουν. Α, έτσι. Και σας ενδιαφέρουν πολλές; Μόνο εσείς. Ελάτε τώρα, έκανε γελώντας. Πάντως, καλή η προσπάθεια. Θα έλεγα, όμως, ότι η τεχνική σας χρειάζεται κάποια βελτίωση. Δηλαδή έχετε ακούσει καλύτερες; Μάλλον. Τότε, πώς και δεν συνοδεύεστε από κάποιον ταλαντούχο συνοδό; 21
Γιάννης Ρωσσίδης Έκρινα την τεχνική. Όχι το άτομο που την εφαρμόζει. Άλλωστε, δεν έτυχε να με συγκινήσει κάποιος. Πολύ ωραίο αυτό που είπατε. Μου δίνει ελπίδες. Εντούτοις, αν δεν με απατά η μνήμη μου, ρωτήσατε πώς έτυχε να γνωρίζω τον μπαμπά σας. Δεν σας απατά. Σας απαντώ, λοιπόν, ότι είμαι γιατρός και μερικές φορές συνεργαζόμαστε. Αυτό είναι ενδιαφέρον! Πάνω στην ώρα η Πέπη κάλεσε τους καλεσμένους να περάσουν στο τραπέζι. Το ζευγάρι κάθισε ο ένας δίπλα στον άλλον. Στην πραγματικότητα ο Ανδρέας φρόντισε να τους δώσει δύο συνεχόμενες θέσεις και από εκείνη την ώρα δεν χώρισαν. Το δείπνο προχωρούσε ευχάριστα με συντροφιά απαλής μουσικής. Μια ευχάριστη παρέα έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί όμορφες συνθήκες, που σε απομακρύνουν από τις καθημερινές έγνοιες. Το ζευγάρι σηκώθηκε πρώτο από το τραπέζι και άραξε σ έναν από τους καναπέδες, παίρνοντας μαζί τα ποτήρια και το μισογεμάτο μπουκάλι κρασί. Τα ξαναμμένα τους πρόσωπα μαρτυρούσαν ότι το μισό που έλειπε είχε κάνει ήδη τη δουλειά του. Κάποτε τα φώτα χαμήλωσαν. Ο θόρυβος καταλάγιασε και η γλυκιά φωνή των Platters γέμισε απαλά το χώρο τραγουδώντας «Only you». Ο Αχιλλέας τής πρότεινε να χορέψουν και εκείνη δέχτηκε. Τα πρώτα βήματα ήταν διστακτικά, αναγνωριστικά. Στη συνέχεια χαλάρωσαν, η μεταξύ τους απόσταση μίκρυνε κι άλλο. Το απαλό της άρωμα τον έμπλεξε στα μυρωδάτα δίχτυα του, αιχμαλωτίζοντάς τον μεθυστικά, όπως η Κίρκη τον Οδυσσέα. Πατούσαν πάνω στις νότες της μελωδίας οριοθετώντας τη δική τους πίστα. Αυθόρμητα κάποια στιγμή τα σώματα απομακρύνθηκαν από το χορευτικό αγκάλιασμα, διατηρώντας ωστόσο την ιδανική απόσταση που θα επέτρεπε στο βλέμμα τους να εισχωρεί από την ίριδα βαθιά μέσα στο κέλυφος του είναι τους χωρίς επιφύλαξη. Χωρίς ενδοιασμό. Και τότε, μέσα στα λίγα λεπτά του τραγουδιού, συντελέστηκε η κυοφορία και η γέννηση μιας δυνατής σχέσης. 22