10 + αλήθειες που μάθαμε συζητώντας με ψαράδες
Ο Παγασητικός είναι μια κλειστή θάλασσα που τα νερά της αλλάζουν κάθε 8-9 μέρες χάρη στα ρεύματα
Οι παλιές, μεγάλες πληγές Ελλιπής βιολογικός καθαρισμός Τα ελαιοτριβεία, ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες Μεγάλα βιομηχανικά συγκροτήματα Λιπάσματα, φυτοφάρμακα Ο αγωγός της Κάρλας Διερχόμενα πλοία Οικιακά απόβλητα Και βέβαια οι καθημερινές μας συνήθειες
αλλά και πρωτόγνωροι κίνδυνοι Φθάνουν στα μέρη μας νέα είδη φυτών και ψαριών όπως ο τοξικός λαγοκέφαλος, κι ένα επίσης τοξικό φύκι που εξαπλώνεται ραγδαία και πνίγει τα πάντα ( έχει ήδη καταγραφεί η καταστροφική του δράση στον γειτονικό Μαλιακό κόλπο).
Η κατάρα του Παγασητικού, η αφθονία σε θρεπτικά συστατικά, με συνέπεια τον ευτροφισμό, γιατί από όλη την καλλιεργήσιμη γη του Πηλίου, ό,τι πέφτει από νιτρικά στα λιπάσματα, καταλήγει όλο κατ ευθείαν εδώ
Το πλαγκτόν κολλάει πάνω στα δίχτυα και γίνονται ασήκωτα
Κι όταν κάνει ζέστη ακόμα κι εδώ, στο λιμάνι της Αγριάς, μερικές φορές φαίνεται σαν να υπάρχει φοβερή μόλυνση. Αυτό είναι το πλαγκτόν που πεθαίνει
Η παράκτια αλιεία είναι ουσιαστικά ασύδοτη. Τα δίχτυα θα πρέπει να ρίχνονται σε απόσταση από την ακτή. Υπάρχουν βάρκες και καΐκια που αν μπορούσαν, θα πετούσαν δίχτυα και στην παραλία!!!
Οι επαγγελματίες θα πρέπει να ρίχνουν τα δίχτυα με τη δύση του ήλιου και να τα μαζεύουν την ανατολή. Αλλά ποιός το κάνει αυτό;
Τα δίχτυα κάνουν μεγάλη ζημιά και στα λιβάδια ποσειδωνίας, γιατί την τραβούν, την ξεριζώνουν και τα ψάρια έτσι χάνουν το φυσικό τους περιβάλλον, τη φυσική τους κάλυψη
"...O βυθός του Παγασητικού είναι πανέμορφος, ιδιαίτερα στην ανατολική πλευρά του: χαράδρες, φαράγγια, ύφαλοι, κοράλλια
Ωστόσο η ανεξέλεγκτη υπεραλιεία αφήνει ήδη το σημάδι της σε κάποια είδη, άλλοτε πολύ συνηθισμένα στην περιοχή, που μοιάζουν να κινδυνεύουν με εξαφάνιση : Ο μικρός, κοινός σπάρος, το ψάρι που κάποτε έπιανε ο κάθε πιτσιρικάς με πετονιά, σήμερα είναι κυριολεκτικά δυσεύρετος!!!
Το 80-90% των ψαριών που βρίσκουμε στην αγορά είναι εισαγόμενα. Έρχονται φρέσκα με νταλίκες από Τουρκία. Το καταλαβαίνεις γιατί είναι όλα ομοιόμορφα
Οι ιχθυοκαλλιέργειες που προωθούνται και από την Ε.Ε. είναι δίκοπο μαχαίρι. Αν τα νερά είναι βαθειά, ανοιχτά και υπάρχουν ρεύματα, γίνεται καθαρισμός και δεν υπάρχει πρόβλημα. Σε κλειστούς κόλπους όμως
Λόγια της θάλασσας Λίγοι ψαράδες που είναι ενημερωμένοι ψαρεύουν έτσι ώστε να έχουν να ψαρεύουν. Ο επαγγελματίας θα ρίξει δυο χιλιόμετρα δίχτυ και θα το αφήσει τον διπλάσιο χρόνο επιβαρύνοντας έτσι το περιβάλλον, αλλά και το ίδιο του το μεροκάματο Αλλά ήρθε ποτέ η πολιτεία να πει: θα καθίσεις δυο μήνες,( ας πούμε τον Μάιο που είναι εποχή αναπαραγωγής ψαριών) και θα πάρεις ταμείο ανεργίας, για να μη πεινάσεις και να αφήσεις λίγο τη θάλασσα να ξεκουραστεί ;
Το άνοιγμα των διχτυών, το λεγόμενο μάτι κανονικά πρέπει να είναι από 20 χιλιοστά και πάνω, οι περισσότεροι ψαράδες όμως δουλεύουν με άνοιγμα διχτυών μικρότερο, έτσι πιάνουν και γόνο, που επειδή δεν μπορούν να πουλήσουν, τον πετούν πίσω στη θάλασσα.
Δεν είναι αλήθεια αυτό που συχνά ακούγεται πως τα νεκρά ψάρια αποτελούν τροφή για τα υπόλοιπα ψάρια. Τα νεκρά ψάρια επιβαρύνουν τη θάλασσα κι ειδικά ο νεκρός γόνος είναι πραγματική καταστροφή. Από αυτή την άποψη μεγάλη ζημιά κάνουν οι ανεμότρατες που ξεφορτώνονται ένα μέρος της ψαριάς στη θάλασσα και οι μηχανότρατες (τα γρι-γρι).
Αν όμως υπήρχε οργάνωση και σχεδιασμένη πολιτική για τον Παγασητικό, ακόμη και οι ανεμότρατες σε κάποιες περιπτώσεις θα μπορούσαν να κάνουν καλό, οργώνοντας κι ανακατεύοντας το βυθό, όπως κάνεις σε χωράφι, σε συγκεκριμένα βάθη όμως, και με έλεγχο
Ο Παγασητικός είχε και, αν τον φροντίσουμε, μπορεί ακόμα να έχει, πολύ και καλό, ιδιαίτερα νόστιμο ψάρι. Τσέρουλες, λυθρίνια, μπαλάδες, μουσμούλια, σηκιοί (μικροί μπακαλιάροι), κολιοί, καπόνια και βέβαια τα κοπαδιάρικα ψάρια ( γαύρος, σαρδέλα)
Εποχιακά, με τα ρεύματα, μπαινοβγαίνουν κοπάδια ψαριών ( π.χ. τα θράψαλα που έρχονται για να γεννήσουν κάθε καλοκαίρι). Συχνά ακολουθώντας τα πλοία μπαίνουν και μεγάλα ψάρια.
Πάντα υπάρχει ελπίδα: Συχνά βλέπουμε να ξανάρχονται ψάρια σε μέρη που είχαμε εγκαταλείψει, γιατί δεν υπήρχε πλέον ψάρι Θαρρείς και η φύση κάνει τον κύκλο της και προσπαθεί από μόνη της να επανέλθει
Δεν είναι τελικά τόσο δύσκολο: με γνώση, συναίσθηση και φροντίδα ο Παγασητικός μπορεί ν αλλάξει όψη.