Όταν η αγάπη ταξιδεύει...

ΓΕΩΡΓΙΑ Χ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ Όταν η αγάπη ταξιδεύει... ποίηση Λαμία 2014 3

ISBN: 978-960-93-5791-3 Εκτύπωση: ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ α.ε. Επιμέλεια: Δημήτρης Κουτρούμπας Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις του Εšηνικού Νόμου (Ν.2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται απολύτως η άνευ γραπτής άδειας του εκδότη κατά οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο αντιγραφή, φωτοανατύπωση και εν γένει αναπαραγωγή, εκμίσθωση ή δανεισμός, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή (ηλεκτρονική, μηχανική ή άšη) και η εν γένει εκμετάšευση του συνόλου ή μέρους του έργου. 4

Στα ξαδέρφια μου Κώστα και Σοφία Κολιού Όταν η έλλειψή σας γίνεται Αναζήτηση, η απουσία σας Νοσταλγία, τότε η ΑΓΑΠΗ κι ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ στη μνήμη σας γίνεται ΚΑΤΑΞΙΩΣΗ.- 5

6 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Σε μνήμη Κωνσταντίνου & Σοφίας Κολιού Αναζήτηση Αδυσώπητος κυλάει ο χρόνος πολεμώντας τη θύμησή σας Η μορφή σας παλεύω να μείνει φωτεινή στης νύχτας τα μαγνάδια που απλώνονται απειλητικά Οι μνήμες επιμένουν κι η αγάπη με τον πόνο παλεύουν, ποιος θα νικήσει τη νοσταλγία Ο χρόνος, γιατρός έρχεται και φεύγει, μα η δύναμή του δε φτάνει να σβήσει τη μορφή σας Το φευγιό σας, ανάγκη ανυπέρβλητη, μα πέρα απ της καρδιάς το κάλεσμα Η ματιά αχόρταγη αναζητάει τη μορφή σας στον Ήλιο και στο Σύθαμπο Η νύχτα σκληρή κι απόλυτη επιβεβαιώνει το ακατόρθωτο της σκέψης Η αγάπη σας, ανάγκη και η ματιά σας ζωή ολάκερη Η ψυχή σας που άθελά της κίνησε ταξίδι μακρινό πλανιέται αναζητώντας τα γιορτινά, τα φωτεινά, τα πρώτα Σας αναζητώ και θα σας βρίσκω μέσα από τα λόγια σας Σας αναζητώ και θα κρατώ την όψη σας στα απάτητα της ψυχής μου μονοπάτια Σας αναζητώ, μα δε θα νικώ ποτέ το Χρόνο, το Θάνατο και το Άπειρο. 7

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Φιλία Τα πρωινά τα αμίλητα, βράχος που συνθλίβει της ψυχής το κρύσταλλο Η ψύχρα του χειμώνα, αδελφοποιτός της ψύχρας της ψυχής Τα σχοινιά της επικοινωνίας κόβονται σαν τα σχοινιά του καταρτιού απ το σκληρό το κύμα. Η Αγάπη μέσα στην ψυχή πρόχειρα σκαλίσματα στην άμμο την υγρή που σβήνουν Τα αισθήματα, κάρτες μυστικών διαδρομών με ακριβά διόδια Οι λέξεις, ψυχρές να απαξιώνουν την αξία της ζωής Η φιλία, περιττή επένδυση, κεφάλαιο επιταγμένο στους όρους της στιγνής αποταμίευσης. Η λογική, φύλακας ψυχρός, διαφεντευτής των υλικών αποθεμάτων Ο εγωϊσμός επαγρυπνεί να μην αφήσει την ψυχή ν αποκαλύψει συναισθήματα. 8

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Συνάφειες Ανοησία οι ανθρώπινες συνάφειες ή ανάγκη περισσή; Τα λόγια της φιλίας - άγγιγμα ψυχής ή στιλβωμένη επιφάνεια επίπλων με ημερομηνία λήξης; Φιλία, άγγιγμα ζωής ή τραγικοκωμωδίας ο χορός χωρίς υπόθεση με ήρωες σαλτιπάγκους; Οι αναμνήσεις, εικόνες λαμπερές ή χρυσόσκονη που ξεγελάει με τη λάμψη της; Η παρουσία, ψυχής ανάγκη ή απρόσωπη συνύπαρξη που ροκανίζει έντεχνα το χρόνο, τον πολύτιμο; Η συντροφιά ανύπαρκτη, άχρωμη και σκυθρωπή ή αδιάφορη συνάφεια Το πρόσωπο της μέρας προσωπείο κι όχι πρόσωπο! Η νύχτα διαδέχεται τη μέρα νομοτελειακά, χωρίς αισθήματα και χρώματα Η μορφή, χορός αρχαίος, σκλαβωμένος σε λέφτερη πατρίδα Η αγάπη μια δρασκελιά και διαπίστωση πικρή τα πεπραγμένα Το πρόσωπο άχρωμο, ψυχρό, χωρίς μια ηλιαχτίδα αγάπης Δεν έχει πόρτα η αγάπη, ούτε παράθυρα η ψυχή φυλακισμένη στου ΕΓΩ τα κάγκελα. Η φιλία, περικοπή επένδυσης κι οικονομία περιττού ξοδέματος. 9

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Αθωότητα Ξανάρθα στα μονοπάτια που αγάπησα δίπλα στης λίμνης τα νερά Έψαξα με λαχτάρα της αθωότητας τα ζωηρά τ αχνάρια Βρήκα της νοσταλγίας τον καημό, φορτίο ασήκωτο Οι μνήμες ήτανε χτες κι η νοσταλγία σήμερα Η λήθη, απειλή, ίδια δίψα ζωής που αγωνίζεται Ο φόβος, εχθρός στης καθημερινότητας το πάλεμα Το γέλιο, θησαυρός, φυλακισμένος στο κουτί των λίθων των πολύτιμων Η θύμηση, γιορτή ξαναζωντάνεμα μια νιότης που φυγε κι αρνείται να μας πει ΑΝΤΙΟ Η απουσία λυγμός που πνίγεται στου ασυμβίβαστου τη σύμβαση Η απόσταση, της Μοίρας χωνευτήρι βουβό χωρίς το φως του Ήλιου Ο Ήλιος, αδιάψευστος κριτής, ψυχές φωτίζει και δρόμους αγάπης δείχνει 10

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Χριστούγεννα 2012 Η σιωπή, σκληρή σαν μεθυσμένη πολιτεία απ των περικοπών το ξάφνιασμα Τα ίχνη μιας φιλίας χάθηκαν, τι κρίμα, στου δυνατού βοριά το φύσημα Μεσάνυχτα, ώρα της Γέννησης και αναζητάω τα πεφτάστερα στου ουρανού τα πλάτια Οι ώρες παγωμένες κι οι λεπτοδείκτες να θυμίζουν πως το ταξίδι τελείωσε! Τα δάκρυα, διαμάντια που ενώθηκαν με τα Χριστουγεννιάτικα τα φώτα Ζεστά τα λόγια του περιπτερά κι επίσημη σφραγίδα των ευχών, τα ρέστα. Έψαξα το χαμόγελο και βρήκα το απαλό κασκόλ και τα ζεστά τα γάντια Χριστός Γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ... και τ αυτοκίνητο σταμάτησε! Η ίδια πάντα διαδρομή και τα κλειδιά, πιστός μου σύντροφος κι απόψε! Χριστούγεννα! θα σας θυμάμαι άνθρωποι του Σήμερα, του Αύριο, του Χτες! Καλή χρονιά σε μια συνάφεια που το ταξίδι, τι κρίμα είχε μόνο Εξιτήριο! Καλή χρονιά στον Ήλιο που ανατέλλει με ένα χαμόγελο στο χέρι! 11

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Αντίο... Πολλά βιβλία, χίλια όνειρα, εκατοντάδες αναμνήσεις Κεντήματα, πλεκτά του βελονιού, ενθύμια μιας μάνας διαλεχτής Η πόρτα της ζωής σφαλίστηκε! Ένα χαμόγελο ξεχωριστό ταξίδεψε Αρνείται η ψυχή μου να δεχτεί τα θυμητάρια μιας γλυκιάς ημέρας προτινής Τα κουβαλώ σαν τα προσωπικά τα δεδομένα και το DNA μου Ένα αντίο θε να ναι χωρισμός χειρότερος απ τα ταξίδι το στερνό Ποιος τιμητής ξεχωριστός να κάνει αποτίμηση ονείρων και ψυχών Φρουρός η αγάπη και η θύμηση πόνος που κατατρώει σωθικά αλύπητα Εχθρός η λήθη κι η απόρριψη, πρόσωπο της Αποκριάς πούγινε προσωπείο Τα δάκρυα χαράς, ευγνωμοσύνης τίμημα, παραθυρόφυλλα που διώχνουν τον κακό χιονιά της λήθης. 12

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Το τελευταίο καλοκαίρι... Τα χελιδόνια της Άνοιξης διαβάτες και του ονείρου επισκέπτες Η Άνοιξη δείγμα της νιότης κι απαρχή ονείρων μύριων Οι νεράϊδες βολτάρουν ξέφρενες στους δρόμους των παραμυθιών σκορπώντας χάρη και χρυσόσκονη Η νιότη της ψυχής, άφθαρτη, πνίγεται απ τη ζωή που υπόσχεται χαρά κι αγάπη Ένα χαμόγελο ξεχάστηκε αζήτητο στην άμμο, σαν κοχύλι Ένα τσιγάρο σβησμένο δείχνει τη δραπέτευση απ όσα δείχνονταν Ένα πλεούμενο λικνίζεται αδιάφορο στου καιρού τις αλλαγές τις αναπόφευκτες Τα φύκια ξέχειλα απλώνονται, στεφάνια στην ακτή του Απόλλωνα Το καλοκαίρι υποχωρεί στου φθινοπώρου το βιαστικό ταξίδι Ο αποχαιρετισμός στερνός κι η εικόνα μιας ματιάς επιβεβαίωση Οι υποσχέσεις μιας φιλίας έφυγαν σαν ψαροπούλια σε χώρες θαλπωρής κι αγάπης ζεστής, όπως η χόβολη Η Αγάπη, μια λέξη με πέντε φωνήεντα και σύμφωνα, αρμονικά δεμένα! 13

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Σε μνήμη: Σοφίας Κολιού Ένας ουρανός η αγάπη σου Δώρο θεϊκό η παρουσία σου Κύμα που χαϊδεύει το χαμόγελό σου Αστέρι αυγουστιάτικο το πέρασμά σου Νύχτα σκοτεινή η απουσία σου Πληγή που αρνείται να κλείσει, η φυγή σου Ποτάμι ατέλειωτο η αναζήτηση Καθρέπτης της ψυχής η ελπίδα της επιστροφής. 14

Όταν η αγάπη ταξιδεύει...... αυτοί που αγαπάμε εξάλλου δεν πεθαίνουν ποτέ. Είναι μέσα μας, ζούνε μέσα από εμάς, αναπνέουν μαζί μας.... Πώς να ξεχάσεις κάποιον που σ έχει αγαπήσει τόσο πολύ; aπόσπασμα: Τα δάκρυα του Θεού Χρύσα Δημουλίδου.- 15

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Εγωϊσμός Κι οι μήνες πέρασαν, ο χρόνος ακριβός και σπάνιος, μα δίκαιος κριτής Ατέλειωτες οι μέρες της προσμονής κι άσκοπες οι σκέψεις Κι εσύ φρουρός πάνοπλος μιας καστρόπορτας, του Εγωϊσμού Έχεις δικά σου μέτρα και σταθμά στου χρόνου τον καμβά Η αγάπη, λέξη καθημερινή με πέντε γράμματα, μα άγνωστη σε σένα Το χαμόγελο, αιχμάλωτος στη φυλακή που ονομάζεις άμυνα Τα αισθήματα, άφταστα, ψηλά στου φεγγαριού την πιο μεγάλη σκάλα Τις χούφτες άπλωσε να πιούν νερό ψυχές που ζουν με την αγάπη Ένα παιδί θε να ναι πάντα ο άνθρωπος που θα χτυπάει την πόρτα της καρδιάς Τα σκαλοπάτια της Αγάπης δεν έχουν τελειωμό! Ο άνθρωπος τελειώνει! Η ευτυχία έρχεται μόνο, αν ανεβείς τη σκάλα! Ο εγωϊσμός κι η υποκρισία, αν κατεβείς, σε περιμένει η μοναξιά η αδυσώπητη. 16

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Οι ώρες της σιωπής Η χρυσόσκονη της λήθης έσβησε τις μνήμες Το φως του ήλιου έλουσε απλόχερα την Πλάση Οι ώρες της σιωπής σφράγισαν τα συναισθήματα της νιότης Τα λόγια, πλατανόφυλλα που τα ξεγέλασε ο βοριάς Το κόκκινο κρασί, σφραγίδα μιας ξέχωρης αγάπης Οι σκέψεις, ταξίδι ονειρεμένο στης καθημερινότητας το πέρασμα Οι αναμνήσεις, αποσκευές σ ένα ταξίδι μακρινό Η άνοιξη, προμήνυμα του Σήμερα στα όνειρα του Αύριο. 17

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Θάλασσα Και φέτος περίμενε η θάλασσα για του καλοκαιριού το πρώτο βάπτισμα Έρωτας γλυκός το κύμα τ απαλό απλώνεται σα δίχτυ του ψαρά στο φεγγαρόφωτο Λόγια που τα πήραν οι γλάροι στ απρογραμμάτιστο ταξίδι στον αιθέρα Το καλοκαίρι, πλοίο της γραμμής που κάνει πάντα την ίδια διαδρομή Ο νους κάνει πισογυρίσματα στης παραλίας τ αφημένα βότσαλα που περιμένουν Η θύμηση, ταυτότητα ενός καλοκαιριού που χε συμπληρωμένα όλα τα στοιχεία Οι αισθήσεις, αιχμάλωτες στ απομεσήμερα τ Αυγούστου τα ζεστά Ο Αύγουστος, αυλαία της Νιότης και της Ωριμότητας, θυσία στην Πανσέληνο! Οι βάρκες λικνίζονται νωχελικά στα κύματα μιας θάλασσας πλανέφτρας Τα κάτασπρα πλεούμενα με συνοδούς τους γλάρους χάνονται στης πρώτης τρικυμίας την εμφάνιση Διπρόσωπη νεράϊδα, η θάλασσα σαν το νόμισμα, καλή κι υποκρίτρια μαζί και στο ξημέρωμα πειστήρια, τα συντρίμια, απ το ταξίδι! 18

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Ένα κοχύλι Στα μονοπάτια της σιωπής αφήνω ίχνη της παρουσίας μου πειστήρια Τα αισθήματα παίζουν κρυφτούλι με το σύθαμπο που απλώνεται νωχελικά Τα αστέρια στέλνουν της καρδιάς τη δαντελένια λάμψη Τα φώτα των κεριών σκύβουν ευλαβικά στου Πλάστη το μεγαλείο τ αναμφισβήτητο Τις προσευχές μου στέλνω στ αγαπημένο εικόνισμα ζητώντας ευλογία Η απαξίωση, τίμημα βαρύ στον πάγκο του αργυραμοιβού που έκανε επάγγελμα το πούλημα ψυχών Τα δάκρυα, δείγμα χαράς ή λύτρωση απ το ψέμα το πικρό Τα όνειρα, καράβια ταξιδιάρικα που σχίζουν το κύμα το αλύπητο Λευκό πουκάμισο η ψυχή και τα κλειδιά του αυτοκινήτου διαβατήριο Η Κυριακή, νέο ξεκίνημα με ένα κοχύλι για οδηγό στο δρόμο Ένα κοχύλι, ταξίδι μακρινό, πραμάτειες χίλιες, μα εξαιρετική καμιά. Δωδώνη 23.12.12 19

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Άνοιξη Με καπετάνιο την αγάπη το ταξίδι μεγάλο, μακρινό Τα μελτέμια παιχνιδίζουν με τον άνεμο κρατώντας του ήλιου τα γκέμια Γάλα κι ανθόμελο, κρασί και νέκταρ, θυσία στον Απόλλωνα Στης Άρτεμης το τόξο φυσαρμόνικες και γλάρου φτερουγίσματα να κρύβουν πληγές αγάπης Στις ξώπορτες βασιλικοί, βάγια κι αγριοθύμαρα κοιτούν τον ουρανό Τα όνειρα, ανοιχτό παράθυρο για να ρθει η Άνοιξη ξανά Οι δείχτες του ξεχασμένου ρολογιού καλούν τα χελιδόνια στις φωλιές που ένα χρόνο περιμένουν άδειες την αγάπη Τραγούδια τα χαράματα ξυπνούν τις κοιμισμένες απ τη νάρκη πολιτείες Οι φόβοι, νυχτερίδες που ακροκρατιούνται στα σύρματα του ηλεκτρικού Η Άνοιξη και πάλι θα ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της λήθης της πικρής Με καπετάνιο την Αγάπη θα χει η ζωή αξία και το ταξίδι ελπίδα! 20

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Πάζλ Ποτάμι χείμαρος οι αναμνήσεις Κομμάτια ενός πάζλ οι εικόνες Φύλλα σκόρπια του φθινόπωρου οι υποσχέσεις Το παραθυρόφυλλο της μνήμης, θυσία στο βοριά Οι άγκυρες, σκέψεις δεμένες στο μουράγιο της προσμονής Τα περιστέρια πηγαινοέρχονται στέλνοντας φιλιά στον Ήλιο Ο χρόνος σβήνει τα χνάρια της αγάπης στο πέρασμά του Οι κεραυνοί φωτίζουνε του ουρανού τα βάθη 21

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Πυξίδα. Ένα κολιέ, οι αναμνήσεις στο λαιμό της καθημερινότητας που έρχεται και φεύγει Τα λόγια, νησιώτικα αρχοντικά που φιλοξένησαν αγάπες κι όνειρα Η αγάπη, πυξίδα στο ταξίδι της ζωής και του ήλιου του λαμπρού Πανιά γερού σκαριού, οι ώρες της αναπόλησης στη θάλασσα Η ανατολή του Ήλιου, κωπηλάτης για καινούρια ταξίδια στου ονείρου το δρόμο το μακρύ Το αγέρι, φτερούγισμα στης καρδιάς τα φυλλοκάρδια τ απαλά Τα κύματα, κίνδυνος να ξεχαστούν τα δώρα της ψυχής Ο χρόνος, δαπάνη ανύπαρκτη, γιατί είναι αλλιώτικη η ζυγαριά του εμπορείου Τα μπιχλιμπίδια μιας δεκάρας βαραίνουν πιο πολύ στης ζωής το ζύγι τ ακριβό Τα χελιδόνια φεύγουν κι οι φωλιές θα περιμένουν καινούριους επισκέπτες Τα αισθήματα, γυρολόγος, μικροπωλητής ανούσιας πραμάτειας Οι άνθρωποι, στυγνοί πραματευτάδες που παζαρεύουνε ψυχές κι αισθήματα Ο κλέφτης αισθημάτων δεν είναι ποτέ ο νικητής, αλλά ο ηθοποιός που έπαιξε πιστά το ρόλο του 22

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Χειμώνας Χρυσό πουγγί με αγάπη περισσή η παρουσία της αλήθειας Πέλαγος η καλοσύνη σε κάθε κάλεσμα ψυχής Στίχοι με αναμνήσεις τα φύλλα της καρδιάς του καθενός διαβάτη Παιχνίδι ζωής τα όνειρα της καθημερινότητας για ν αποκτάει αξία Μετανάστες μακρινοί, το ψέμα κι η αφιλία απ τη ζωή μας Βλέμμα ζεστό, η παρουσία και τα ειλικρινή αισθήματα Απεργός της ανθρωπιάς στο καθημερινό το διάβα, η αδιαφορία Πρόγραμμα ζωής το τζάκι να μπουκώνεται με ξύλα Επιλογή ψυχρή η μονομέρεια και η μετάλλαξη Απανθρωπιά το πισογύρισμα στου διπλανού την ψυχική ανάγκη Ατομισμός τα θέλω τα δικά σου στα πρέπει του αλλουνού Χειμώνας βαρύς της μοναξιάς η άτακτη φυγή του φίλου Χειμώνας! 23

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Χωρίς αισθήματα Τα ανεμόπτερα πετούν περήφανα στου ανεμιού τα ρεύματα Η ερημιά της πόλης θυμίζει καρδιές χωρίς αισθήματα, Ο άνεμος σφυρίζει σε νότες πλουμιστές πλέκοντας τραγούδια Η Νάξος φαντάζει φάρος αγάπης και πάθους φλογερού Η ελπίδα αποκαμωμένη πεταλούδα απαγκιάζει στου βράχου τα βρεγμένα φύκια Τα δρομολόγια ταγμένα σ ένα ταξίδι πηγαιμού και γυρισμού, όπως ο Ήλιος Το ταξίδι Ιόνιο Αδριατική κι ο Έρωτας απλώνει τα φτερά του ένα γύρω Οι μνήμες οι καλές, μοίρες που μοιραίνουνε με χάρες το νιογέννητο Οι μοίρες οι κακές, μνήμες που κυνηγάνε την ηρεμία της ψυχής τις νύχτες της ανάπαψης. Χωρίς αισθήματα πηγαινοέρχεσαι κι οι χαραγμένες διαδρομές έχουν γενεί μια καθημερινότητα χωρίς ουσία 24

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... «Όσο περισσότερη αγάπη πάρεις, όταν είσαι μικρός, τόσο περισσότερη προσφέρεις κι εσύ μεγάλος στις διαπροσωπικές σου σχέσεις, σε όλους τους ανθρώπους.» Ρένα Ρώσση-Ζαΐρη κόκκινο κοράλλι σελ. 440-441 25

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Χαμόγελο Ένα χαμόγελο με κόπο βγαλμένο απ την Άβυσσο Υποψία αγγαρείας μια σύσπαση προσώπου Προσπάθεια να κρατηθούνε όρθια τα ερείπια Τα ψέματα, άμυνα στης μικρότητας το ταπεινό φανέρωμα Το κινητό, σκουλαρίκι διακόσμησης εκτός δικτύου Η επικοινωνία, μπάρες διοδίων απαραβίαστες Φιλία, ένας Μινώταυρος που τρώει όνειρα και πνίγει ελπίδες Κι εσύ, ο Θησέας που δεν άλλαξε πανιά! Η ζωή θέλει λεβεντιά και λάβαρο ψυχής λευκό! 26

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Φυγή! Φιλία, ο παράδεισος που η ζωή μας συντροφεύεται απ αξίες Φίλος, η ζυγαριά που δε ζυγίζονται μαζί η υποκρισία κι η αγάπη Ανταπόδοση, ο νόμος της ζωής ο απαράβατος Ευγνωμοσύνη, το συμβόλαιο τιμής που υπογράφουνε οι λίγοι! Βλέμμα, ο ήλιος ο λαμπρός που κάνει ν ανθίζουνε χιλιάδες λούλουδα του Μάη! Σκοτείνιασμα, ψυχή που αντιπαλεύει με συναισθήματα ανύπαρκτα, υποκρισία κι ενοχές Συμφέρον, μαρτύριο που φανερώνεται και δείχνει την άρνηση να συνυπάρξει η αγάπη μαζί κι η αλήθεια. Φυγή, η απόρριψη του άλλου κι η απόφαση για το μεγάλο αντίο! 27

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Ο μύθος Τα ταξίδια του νου και της ψυχής να θυμίζουνε απαντοχές και όνειρα Το χαμόγελο να σκεπάζει τα δάκρυα που χύθηκαν για μνήμες και ζωές πολύτιμες. Η βροχή να μαστιγώνει τους βιαστικούς διαβάτες στα πλακόστρωτα της πόλης. Οι μνήμες να αντιστρατεύονται, κάνοντας πόλεμο ενάντια στη λήθη Η σκόνη του χρόνου να σκεπάζει τον ενθουσιασμό της νιότης Ο μύθος ν απογυμνώνει τον ψεύτη στο φως του Ήλιου Η μοίρα να κρατάει το γαϊτανάκι στις ζωές ανούσιων ανθρώπων Η Αγάπη, ο Ήλιος της ζωής, να ξεπερνάει υφάλους και ν ανοίγει δρόμους ονείρου νέους. 28

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Συμβόλαιο Ένα σιντί, παλιά τραγούδια, στης αγάπης τον καϋμό δοκιμασμένα Τα λόγια, ροδοπέταλα αγάπης που ξέρουν να ραίνουν τις καρδιές με τα χαμόγελα Το κρασί, αίμα ζωής, κόκκινο που δίνει δύναμη στους χτύπους της καρδιάς Τα χελιδόνια κάνουνε λικνίσματα στο κάλεσμα του πόθου Ο Μάης στεφάνια στέλνει στους νιους να τα φορέσουν στις καλές τους Η ανάσα, πυρκαγιά στις λαβωμένες τις καρδιές που κάνουν το χοροστάσι, χώρο ζηλευτό Ένα τραγούδι, ένα κοίταγμα και μια υπόσχεση ζωής που σύμβολο του Έρωτα γλυκό θρόνιασε μεσ της καρδιάς τα φυλλοκάρδια. 29

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Στη μητέρα Κολιού Σοφία Το άρωμα της ύπαρξής σου, προπομπός ζωής Το χέρι σου, οδηγός στην μακρινή πορεία Η καρδιά σου, φρουρός άγρυπνος στη νοσηρότητα της μέρας Η αγάπη, μανδύας θεϊκός και διάκονος αλήθειας Η λάμψη των ματιών σου, φως στης καθημερινότητας τα μονοπάτια Το χαμόγελό σου, λάμψη του ήλιου που ζεσταίνει όλη την πλάση Η αγκαλιά σου, λιμάνι απάνεμο απ του Βοριά τη μάνητα Η παρουσία σου, γλυκός παράδεισος στης γης την πιο σκληρή πραγματικότητα! 30

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Νοσταλγία Η νοσταλγία καλπάζει, όπως η νύχτα με το πέσιμο του Ήλιου Το μυαλό πονάει από τις σκέψεις τις πολλές και βασανιστικές Η ελπίδα για το μέλλον φυτρώνει σαν τον ανθό της Άνοιξης Ο χρόνος κυλάει σαν την άμμο βιαστικά αφήνοντας ισχνά σημάδια Η λήθη, λευκό σεντόνι, απλώνεται καλύπτοντας αισθήματα κι εικόνες Η σιωπή, λαχταριστή ανακούφιση στης καθημερινότητας το βασανιστικό το πάλεμα! 31

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Λόγια. Πίστεψα στα ευγενικά τα λόγια, τα μεγάλα Θαμπώθηκα απ τα επιτηδευμένα τα χαμόγελα της καθημερινότητας Αιχμαλωτίστηκα από τη συχνότητα της αναζήτησης της καθημερινής Ερμήνευσα τη δήθεν καλοσύνη και τα φτιασιδωμένα λόγια αγάπη Ξαφνιάστηκα απ της σιωπής τα υψωμένα τείχη Έψαξα για να βρω στα σκούρα χρώματα τα ίχνη της αλήθειας Βρήκα πως απλόχερα χαρίστηκα, χωρίς καμιά αναγνώριση Έπεσε η αυλαία του χαμόγελου, όταν οι υποκριτές δεν είχαν τίποτα να δείξουν Η φυγή ήταν βάλσαμο και η διαπίστωση μια λύση Μείνετε με τη σιωπή! Αγάπη έδωσα κι η αγάπη δε φορολογείται! 32

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Χίλιοι Ήλιοι Το απόβραδο μελένιο κι η νοσταλγία να βασανίζει το ξέφωτο της σκέψης Τα μάτια να πλημμυρίζουν από όνειρα τ Αυγούστου Οι ελπίδες να απλώνονται σαν τα πανιά στο πιο ψηλό κατάρτι Χίλιοι ήλιοι να περιλούζουν τη σκέψη με το φως τους Ο τζίτζικας, ο βασιλιάς, να κόβει το τραγούδι των πουλιών Οι σκέψεις, επίμονες να παίζουν πετροπόλεμο στης μνήμης το απάνεμο λιμάνι Τα λόγια, χελιδόνια περήφανα σπαθίζουν τον αέρα Η απόφαση, λευκό περιστέρι, που φανερώνει της υποκρισίας το γαϊτανάκι 33

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Γεωργία, Σκύψε, πάρε ένα βότσαλο και γράψε το όνομά σου. Προτού η ανωνυμία σε καταπιεί και σε συντρίψει. Είμαι βέβαιος ότι μπορείς να γράψεις το όνομά σου σε πολλά βότσαλα. (Κώστας Κόντος, τ. Εφέτης - Δικηγόρος) 34

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Μια αγάπη. Μια αγάπη να χάνεται στο δρόμο της λήθης Το φως του ήλιου να φέγγει στα πρωτοπόρτια της καρδιάς Τα όνειρα να σκορπίζουν στον άνεμο του χρόνου Ο Έρωτας να αιχμαλωτίζεται στα μονοπάτια της καθημερινότητας Τα λόγια μαχαίρι που έκοψε τις γέφυρες Οι σκέψεις, διαβάτες καθυστερημένοι χωρίς πυξίδα Οι αναμνήσεις, φωτιά που κατακαίει τα σωθικά Ο χρόνος, έμπορος σκληρός που αναμετράει τα συναισθήματα 35

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Υποκρισία Η καλοσύνη έχει πρόσωπο καθάριο που αστράφτει σαν τον Ήλιο Η εμπιστοσύνη έχει βήμα σταθερό κι αταλάντευτο σαν το βράχο Η υποκρισία έχει όψη μασκαρεμένη και φυγόδικη σαν προσωπείο Ο ψεύτης περίτεχνα προσποιείται κι αλαφιάζεται από φόβο Ο υποκριτής έχει το χρήμα σα Θεό κι εξαχρειώνει το συνάνθρωπο Της υποκρισίας τα στολίδια στέκουν φανταχτερά και πλάνα Του υποκριτή το τίμημα είν η μοναξιά και το μασκάρεμα Το τέλος φανερό και η ποινή το ξεμασκάρεμα. 36

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Ύφεση Οι αναμνήσεις ταξίδι ξεχασμένο στη χώρα της σιωτής τη μακρινή Η φιλία μύθος στης Μυθολογίας τις σελίδες τις παλιές Οι χάρτες και τα ξεκινήματα, ζωής ανάσα και του Ήλιου αχτίδα Η μνήμη επιλεκτικά αρνείται να θυμάται από άμυνα το χτες Ο χρόνος ο ανθρώπινος, πανάκριβος, γιατί οι θύμησες στοιχίζουνε πολύ Κριτής επίμονος τα στιγμιότυπα μιας άλλης εποχής Στοιχίζει η φιλία και δύσκολοι οι καιροί για έξοδα καρδιάς! Περικοπή, περικοπές. Ύφεση στο χαμόγελο! Είναι κι αυτό μια λύση! 37

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Πίκρα Η πίκρα κρύβεται βαθιά στα μάτια Η νοσταλγία σπάζει τα τείχη της σιωπής Το βλέμμα χάνεται στο κοίταγμα της θάλασσας Το άρωμα της μνήμης απλώνεται στο σύθαμπο Τα όνειρα δακρύζουνε στο πρώτο ξύπνημα Το παράπονο φωτογραφίζεται στα χείλη Η αγάπη, ένα ποτήρι με ήλιο στο Αιγαίο Η συννεφιά, αντάρα και θυμός ενάντια στου Οδυσσέα το ταξίδι Το αύριο, ελπίδα γενναιόδωρη κι η φυγή ανάγκη. 38

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Σιωπή Η σιωπή, απαξίωση σαρκαστική της καθημερινής ανούσιας συνάφειας Η αδιαφορία, ύπουλος εχθρός της επικοινωνιακής ανάγκης Η επικοινωνία, ανάγκη αψυχολόγητη στον καμβά της συμβατικότητας Το χαμόγελο, ταξιδιώτης ξένος στου πρόσωπου την έκφραση Η φιλικότητα, διαβάτης περαστικός στο πλακόστρωτο της καθημερινότητας Η παρουσία, περιήγηση αδιάφορη στα συναισθήματα του άλλου Ο χρόνος, κριτής σκληρός και τιμητής μιας νοθευμένης ανθρωπιάς με επικάλυψη Τα λόγια, παιχνίδι χωρίς ουσία και περιεχόμενο Η φιλία, σφραγίδα μιας συνάφειας ανούσιας χωρίς γνήσιες υπογραφές 39

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Κατά λάθος Ο ουρανός μουντός κι οι συνειδήσεις εφησυχασμένες Τα συναισθήματα ανταλλακτικό στη μηχανή της καθημερινότητας Τα δελφίνια θυμίζουν την καθημερινή ανεμελιά στο πέλαγος Στον καθρέφτη αντανακλά το περασμένο μεγαλείο! Η φιλία ξενιτεύτηκε λόγω κρίσης, μετανάστις Έτσι τέλειωσε η βροχή! Κι ήρθε ο Ήλιος ο διαφεντευτής! Το ταξίδι μια, κατά λάθος, διαδρομή στων χρόνων την εναλλαγή 40

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Ακόμα Ακόμα αναρωτιούνται οι γοργόνες; Έχουν οι άνθρωποι κρυμένη στα σεντούκια την αγάπη; Είναι η ανθρωπιά στολίδι ή κατάλοιπα για ανακύκλωση; Είναι το χαμόγελο χρυσάφι ή βαφτίστηκε χαράτσι κι απογεύγεται; 41

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Φοβάμαι... Φοβάμαι τις κραυγές της σιωπής σου που κρατάει αιώνες Τρομάζω απ τους Εφιάλτες κάθε που κλείνω τα μάτια μου ερμητικά Κρατάω στην καρδιά μια θάλασσα ανθρωπιά κι αγάπη Υψώνω αναχώματα κι επιλέγω της φυγής το κάλεσμα Χορεύω στης ευαίσθητης κιθάρας τους ρυθμούς Νιώθω παιδί που του χαρίσανε της όμορφης ζωής το θείο δώρο Ανθίζουν και στη δική μου την καρδιά αμυγδαλιές! Ανθίζουν!! Δε θα φοβάμαι πια τις κραυγές της σιωπής που γίνανε Εφιάλτες! 42

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Η αγάπη... Η ψυχή, δραπέτης στο δρόμο της φυγής σε πολιτεία μακρινή Η αγάπη ακριβοθώρητη και σπάνια σαν ξωτικό πουλί Η παρουσία σιωπηλή σαν το μουντό του χειμωνιάτικου ουρανού Η άμμος απάτητη κι η θάλασσα απ το χαμόγελο του Ήλιου ορφανή Τα συναισθήματα παίρνουνε εισιτήριο για άλλα ταξίδια ξωτικά Οι υποσχέσεις δεν άντεξαν στου χρόνου τη φθορά και στο ξεπούλημα της καθημερινότητας Η καθημερινότητα, συνήθεια δεδομένη να απαξιώνει της ανθρωπιάς την ένδειξη Η φιλία, κόσμος ψυχής πολύτιμος που, όταν φύγει η μαγεία, χάνει την αξία του Η ζωή, μίμηση του χτες κι απόρριψη του αύριο, γιατί η χλαλοή του σήμερα δεν έχει ελπίδα.- 43

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Το μαντήλι Η αγάπη Η απέραντη θάλασσα Το λέφτερο πέταγμα των γλάρων Το ταξίδι της σκέψης μου το σούρουπο Το κύμα Ο καπετάνιος στην πλώρη Οι μνήμες στο καράβι της νοσταλγίας Τα δελφίνια που ζευγαρώνουν με καμάρι στα ανοιχτά Τα κατάρτια ψηλά σαν τα όνειρα της νιότης Τα βήματα στην άμμο ενάντια στο κύμα Το τραγούδι της γοργόνας στα ανοιχτά τις φεγγαρόλουστες νύχτες Το μελτέμι που σαρώνει τη θλίψη με το πέρασμά του Το μαντήλι του αποχαιρετισμού στην προκυμαία, τρόπαιο της λήθης Το νησί που πάντα περιμένει σαν την πιστή την Πηνελόπη! Η αλμύρα η θαλασσινή, γεύση της ζωής και του θανάτου! Ο Έρωτας ερωτεύεται για να δώσει αξία στη ζωή. 44

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Mirtali Mirtali! Ταξίδι στου χρόνου τη θεϊκή αλήθεια Αναμνήσεις που αντέχουν στου χρόνου τη φθορά Σκέψεις που έγιναν γλυκόπιοτο κρασί, αίμα στις φλέβες Φιλίες που στέριωσαν μακριά απ των ανθρώπων τις ίντριγκες Χαμόγελα που δε χάθηκαν στην πρώτη καταιγίδα Φίλοι που δεν άλλαξαν δρόμο και γραμμή πορείας Μνήμες που η γνησιότητά τους μοιάζει σφραγίδα Θύμησες ζωντανές που διαβαίνουν χορταριασμένα σοκκάκια Ο Ήλιος φωτίζει ό,τι η νύχτα επιμένει να σκεπάζει με το πέπλο της Η αγάπη ν αναζητάει απόμεινε αλήθειες στο Μαντείο! Ο χρησμός, χρυσός κανόνας, αρκεί να μην φαντάζει δίσημος! Οι Άνθρωποι να διαφεντεύουν τις καρδιές τους χωρίς να ναι έρμαια στης μάντισσας τα λόγια τα αμφίσημα!!! 45

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Κομπολόγι... Η βροχή γλυκιά κι ο ουρανός θολός και θυμωμένος Ονειρεύομαι πως ταξιδεύω κάθε φορά που σκέφτομαι Ξαναδιαβαίνω το γιοφύρι των αναμνήσεών μου Οι μνήμες κεχριμπαρένιες χάντρες ενός κομπολογιού Οι σκέψεις βγάζουν απ τα όρια του μικρόκοσμου Η νοσταλγία λαμπυρίζει διάφανη σαν την πυγολαμπίδα τη νύχτα Το ποτήρι της ψυχής γεμίζει κρασί από τη νιότη εκείνη Η πραγματικότητα καμπανάκι που αφυπνίζει τη χιλιοταξιδεμένη σκέψη Το όνομά σου, «ταξίδι» στης καρδιάς μου το δρόμο το μακρύ Ο καθένας μας χάντρα στο κομπολόγι του άλλου στ Άπειρο 46

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Όταν Όταν τα πρόσωπα γυρίζουν την πλάτη, δεν υπάρχει χρόνος διαθέσιμος Όταν στερεύουν τα λόγια, η αγάπη ταξιδεύει Όταν λιγοστεύει το χαμόγελο, η μέρα σουρουπώνει Όταν χάνονται τα βλέματα στο κενό, μην ψάχνεις για αγάπη Όταν δεν απλώνει η καρδιά το χέρι της, το όνειρο έχει τελειώσει... Όταν η καρδιά δεν έχει πρόσωπο, χάνονται τα πρόσωπα 47

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Ταινία... Η μορφή σου, ταινία στην οθόνη της ψυχής μου Η νοσταλγία, σκηνή αποχωρισμού στο σταθμό του τρένου Οι θύμησες, χείμαρος ορμητικός που παρασύρει μαζί του λύπες και χαρές Η Σελήνη, σιωπηλός σύντροφος τ απόβραδου Η ελπίδα, φωτεινός φάρος που κατευθύνει το ταξίδι της σκέψης Τα όνειρα, λιμάνι που το καράβι της ψυχής μου σταματάει Τα λόγια σου, λευκό μαντήλι αποχαιρετισμού χωρίς επιστροφή 48

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... Κριτικές 49

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Aπονομή EYEPΓETHPIOY TITΛOY και METAΛΛIOY στις 29.1.2006 από το Σεβασμιώτατο Mητροπολίτη Φθιώτιδος κ.κ. Nικόλαο A στην ANΔPIOΠOYΛOY ΓEΩPΓIA, Φιλόλογο, ποιήτρια για την πολυσήμαντη προσφορά της στα Γράμματα και αναγνώριση - επιβράβευση του πλουσίου συγγραφικού της έργου, με το οποίο, κατά το Σεβασμιώτατο: «προήχθη ο Πολιτισμός και η Παιδεία». 50

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... 3ο Πανελλήνιο Bραβείο Ποίησης στην κ. Aνδριοπούλου Γεωργία, Φιλόλογο - ποιήτρια. Mε το 3ο Bραβείο - Έπαινο και Mετάλλιο βραβεύτηκε η Aνδριοπούλου Γεωργία, καθηγήτρια φιλόλογος του Γυμνασίου Mοσχοχωρίου από την Unesco τεχνών Λόγου και Eπιστημών Eλλάδος στον 22ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης, στο Eυγενίδειο Ίδρυμα - Πλανητάριο, τη Δευτέρα 23 Aπριλίου 2007. Διακρίθηκε ανάμεσα σε 180 συμμετάσχοντες και στον τελικό ανάμεσα σε 18 διαγωνιζομένους πήρε την 3η θέδη με δύο, από τα δέκα ποιήματά της που προκρίθηκαν, τα «Xωρίς Άγκυρες» και «Tαξίδι» Tα ποιήματα απαγγέλθηκαν σε άριστη απαγγελία από την κ.κ. Λεμπέση Λίτσα, Σχολική Σύμβουλο Mουσικής του YΠEΠΘ. 51

52 Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... 3ο Πανελλήνιο Βραβείο Ποίησης στην κ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΥ Γεωργία, Φιλόλογο - ποιήτρια Με το 3ο βραβείο - έπαινο και μετάλλιο βραβεύτηκε η Ανδριοπούλου Γεωργία, καθηγήτρια φιλόλογος του Γυμνασίου Μοσχοχωρίου από την Unesco Τεχνών Λόγου και Επιστημών Ελλάδος στον 22ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης, στο Ευγενίδειο Ίδρυμα - Πλανητάριο, τη Δευτέρα 23 Απριλίου 2007. Η βραβευθείσα έχει εκδώσει έξι (6) ποιητικές συλλογές στο Λαμιακό Τύπο, όπως: Λόγια πέρα από το Χρόνο,, Αγάπης Χρώματα, Χωρίς Άγκυρες, Χίλια Φεγγάρια κι ένας Ήλιος, Χρόνος Ιχνηλάτης και ένα βιβλίο ψυχοπαιδαγωγικού περιεχομένου: Η Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση του Παιδιού. Οι ποιητικές της συλλογές έχουν αποσπάσει τις καλύτερες κριτικές από πνευματικούς ανθρώπους, όπως τους: κ. Κακριδή Φάνη, καθηγητή της Κλασικής Φιλολογίας του Παν/μίου Ιωαννίνων κ. Γκούρλια Ταξιάρχη, Σχολ. Σύμβουλο Α/θμιας Εκπ/σης κ. Παπαθανασίου Χαράλαμπο, Φιλόλογο, Γυμνασιάρχη κ. Δημούλη Στέργιο, Λογοτέχνη - Κριτικό, Διακεκριμένο δικηγόρο κ. Νάτσιο Δημήτριο, Φιλόλογο και Διευθυντή του Ιστορικού Αρχείου Φθ/δας κ. Στεφανή Ευάγγελο, Φιλόλογο, Διευθυντή Φροντιστηρίων κ. Ζωγραφοπούλου Παναγιώτα, Φιλόλογο κ. Μήτσιου Χριστίνα, Φιλόλογο και έχουν παρουσιαστεί από το τοπικό Ραδιοφωνικό σταθμό με επιμέλεια της διακεκριμένης Φιλολόγου του 1ου Λυκείου Νάκου Στεφανίας στην ώρα των Φθιωτών Λογοτεχνών. Η Ανδριοπούλου Γεωργία στον ποιητικό διαγωνισμό της Unesco διακρίθηκε ανάμεσα σε 180 συμμετάσχοντες και σε 18 διαγωνιζομένους και πήρε την 3η θέση με δύο ποιήματά της Χωρίς Άγκυρες και Ταξίδι που απαγγέλθηκαν από την κ.κ. Λεμπέση Λίτσα, Σχολ. Σύμβουλο Μουσικής του ΥΠΕΠΘ σε άριστη απαγγελία. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΘΕΡΜΑ στους ανθρώπους της πόλης μας που υπηρετούν την Ποίηση σεμνά και διακρίνονται. Aκολουθούν τα ποιήματα που διαβάστηκαν: Χωρίς άγκυρες... Τα λόγια σου κελαϊδισμός πουλιού σ ανοιξιάτικο καταγάλανο ουρανό Οι σκέψεις πλατανόφυλλα στου μεταξιού τη χάρη να παίζουν κρυφτό με τ αντιφέγγισμα του Ήλιου Οι αισθήσεις φρουροί άγρυπνοι της νιότης ν απογυμνώνουν σάρκα και νου μπροστά στον Έρωτα Η νύχτα, ολόγυμνη θεά, άπλωσε τα πέπλα τα αραχνοΰφαντα για να λουστεί στο λάγνο φως του φεγγαριού Η θάλασσα γλυκειά, πλανέφτρα μάγισσα, χαμογελάει στα νιάτα που παίρνουν το πρώτο βάπτισμα στου Έρωτα το δέος Το κύμα, ειρωνικό κι ατίθασο, μα κιόλας τρυφερό, προειδοποιεί πως η γαλήνη φέρνει μοναξιά με τίμημα βαρύ, τον Πειρασμό Το βλέμμα, σημάδι πως στη ζωή οι πίκρες και οι θρίαμβοι παραπονιούνται κι υπόσχονται μαζί για όσα σ έμαθαν Τα ξαφνικά ταξίδια σου, τα μακρινά, επιλογές στα αδιέξοδα που επίμονα αναζητάνε λύση Τα όνειρά σου, τρελλαμένα χελιδόνια, που αγαπιούνται στον αέρα περήφανα και λέφτερα για την αγάπη τους Η ζωή σου, θαλασσινή διαδρομή, γιομάτη ήλιο, θάλασσα κι αλμύρα και εσύ στην πλώρη να ψάχνεις στον ορίζοντα σημάδια του Έρωτα να ξεμυτάει σαν πλώρη καραβιού 53

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Ο αποχαιρετισμός απλός και σύντομος, μα τα αισθήματα του χωρισμού πικρά, γεμάτα δάκρυα Κόβεις τις γέφυρες σαν τον καραβοκύρη που παύει να ρίχνει άγκυρες και δέρνεται αλύπητα στο πέλαγος μ ελπίδα περισσή να βρει λιμάνι Αγάπης Ταξίδι Ένα ταξίδι μακρινό στου Έρωτά σου τον κόσμο τον αλαργινό Η νοσταλγία, αμαξηλάτης άφοβος στης ξενητιάς το δρόμο Η πεθυμιά, νερό μιας καταιγίδας ανελέητης που γδέρνει τα πλακόστρωτα Η αναζήτηση, πικρή αλήθεια της φυγής που ταξιδεύει μεσ το χρόνο Η σκέψη, βασανιστικός καημός, που αναρριχιέται επίμονα σαν το αγιόκλημα του κήπου Η έλλειψη, εφιάλτης μόνιμος, να καίει τα σωθικά σαν πυρκαγιά που πολεμάει την καταιγίδα Ο δρόμος, ανηφορικός, χωρίς το ψυχανέμισμα της πιο μικρής ελπίδας Η πίκρα, επιστροφή στον κόσμο τον αλαργινό Εφημερίδα ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ Παρασκευή 11 Μαίου 2007, έτος 67ο, Περίοδος Β Τ, αρ. φ. 18842 54

Όταν η αγάπη ταξιδεύει... EPΓA THΣ IΔIAΣ: 55

Γεωργία Χ. Ανδριοπούλου Παρουσιάσεις Ποιητική βραδιά αφιερωμένη στη Γεωργία Ανδριοπούλου Στα Μονοπάτια του Έρωτα περιηγήθηκαν μέσα από την ομώνυμη ποιητική συλλογή της Φιλολόγου Ποιήτριας και Κριτικού Γεωργίας Ανδριοπούλου, όσοι βρέθηκαν την Τετάρτη το απόγευμα στην κατάμεστη αίθουσα του ξενοδοχείου Σαμαράς. Η εκδήλωση αφιέρωμα στη Γεωργία Ανδριοπούλου έγινε από την Επιστημονική Ένωση Συνταξιούχων Καθηγητών (Ε.Ε.Σ.Κ.) Νομού Φθιώτιδας, της οποίας η ίδια είναι Γενική Γραμματέας, και ξεκίνησε με μία μοναδική μουσική υπόκρουση. Εν συνεχεία, τους παρευρισκόμενους καλωσόρισε η κ. Ελένη Θεοδώρου, Πρόεδρος της Ε.Ε.Σ.Κ., η οποία αναφερόμενη στη διοργάνωση της ξεχωριστής αυτής εκδήλωσης, αλλά και στο τιμώμενο πρόσωπο, τόνισε: «Η Επιστημονική Ένωση Συνταξιούχων Καθηγητών τιμά ένα από τα μέλη της. Την εκλεκτή συνάδελφο Φιλόλογο Ποιήτρια και Γραμματέα της Ένωσης μας κ. Γεωργία Ανδριοπούλου, βραβευθείσα με το Γ Πανελλήνιο βραβείο έπαινο και μετάλλιο από την Unesco Τεχνών Λόγου Επιστημών Ελλάδας. Στην αποψινή βραδιά φιλοδοξούμε να ταξιδέψουμε στις σκέψεις μας τ απόκρυφα, στων ονείρων μας τις παρυφές, στης νιότης μας την τόλμη μέσα απ το απόσταγμα της ωριμότητάς μας. Σας καλωσορίζουμε σε αυτό το άγγιγμα συναισθημάτων που πάντα προσφέρει η ποίηση. Ας σωπάσουμε να αφουγκραστούμε την καρδιά μας, ας κλείσουμε τα μάτια να κοιτάξουμε τα πολύτιμα της ψυχής μας». Στη συνέχεια της εκδήλωσης παρουσιάστηκε οπτικοακουστικό υλικό στο οποίο η αείμνηστη Στεφανία Νάκου μιλά για την Γεωργία Ανδριοπούλου, ενώ ακολούθησε απαγγελία ποιημάτων και παρουσίαση τραγουδιών. Συγκεκριμένα, ακούστηκαν τα τραγούδια Κουπαστή, Αν μ αγαπάς, Όσα η αγάπη ονειρεύεται, Αγάπη, Τα ήσυχα βράδια, Θέλω τη μέρα που θα φύγεις, Το πάτωμα και Κυκλοφορώ κ οπλοφορώ. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης απαγγέλθηκαν τα ποιήματα που περιλαμβάνονται σε διάφορες συλλογές της κ. Ανδριοπούλου: Αγάπες (χίλια φεγγάρια και ένας ήλιος) από τους Κ. Πασπάλη Μ. Αγραφιώτη, Αγαπώ (Η δική μου Άνοιξη) από την Ν. Ντζόιδου Καχρημάνη, Να (Άρωμα Ζωής) από τους Κ. Πασπάλη Μ. Αγραφιώτη, Έρωτας (Χρόνος Ιχνηλάτης) από την Ν. Ντζόιδου Καχρημάνη, Σ αγαπώ (Αγάπης χρώματα) από τον Γ. Σερδάρη, Να χεις (Άρωμα Ζωής) από τους Ν. Ντζόιδου Καχρημάνη και Γ. Σερδάρη, Μια αυλαία ακόμα (Χωρίς άγκυρες) από την Μ Αγραφιώτη, Δραπέτης (Η δική μου Άνοιξη) από τον Κ. Πασπάλη, Και πάλι (Άρωμα ζωής) από τον Γ. Σερδάρη, Μου λείπεις (Αγάπης χρώματα) από την Ν. Ντζόιδου Καχρημάνη, Στη μητέρα μου (Λόγια πέρα απ το χρόνο) από την Μ. Αγραφιώτη, Θα ακουμπώ (Άρωμα Ζωής) από τον Κ. Πασπάλη, Κοιμισμένη πόλη (Η δική μου Άνοιξη) από τον Γ. Σερδάρη και το Έρωτας Θάνατος (Χωρίς άγκυρες) από την ίδια την Ποιήτρια Γεωργία Ανδριοπούλου. Η κ. Ανδριοπούλου κλείνοντας την τιμητική αυτή εκδήλωση, αφού ευχαρίστησε όλους όσους παρευρέθησαν, αναφέρθηκε στις ομορφιά της ποίησης, αλλά και στα υπέροχα συναισθήματα που αναδύονται μέσα από αυτή, λέγοντας: 56