ΕΥΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΤΟΣ 2011-2012 ΣΥΜΠΑΝ - ΔΙΑΣΤΗΜΑ

ΕΥΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΤΟΣ 2011-2012 ΣΥΜΠΑΝ - ΔΙΑΣΤΗΜΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Η παρακάτω ερευνητική εργασία που πραγματοποιήθηκε κατά το σχολικό έτος 2011-2012 από τους μαθητές της Α' Λυκείου του Πανορμίτειου Γυμνάσιου και Λυκείου έχει ως τίτλο μια ματιά έξω από τον πλανήτη μας-το σύμπαν. Στόχος της εργασίας ήταν οι μαθητές να αναζητήσουν πληροφορίες για το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε σήμερα, αλλά και όπως το έβλεπε ο άνθρωπος στη διάρκεια των αιώνων. Αρχικά οι μαθητές χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες και υπό την καθοδήγηση του υπεύθυνου καθηγητή κυρίου Χρήστου Ψώνη, αναζήτησαν πληροφορίες στην σχολική βιβλιοθήκη και στο διαδίκτυο. Έπειτα δημιούργησαν ένα wiki στο οποίο κάθε μαθητής μπορούσε να αναρτά πληροφορίες και να επικοινωνεί με τους υπόλοιπους συμμαθητές του. Η βασική δομή της εργασίας προσεγγίζοντας το θέμα από διαφορετικές οπτικές γωνίες οργανώνεται με βάση τα παρακάτω θέματα: Η ομάδα Α που ασχολήθηκε με το πώς επιρρεαζόμαστε από τα αστρικά φαινόμενα. Αποτελούνταν από τον Τσέρτο Γιώργο, Κοντό Λευτέρη, Ηράκλη Σταύρο, και Τσαβαρή Νικόλα. Οι μαθητές εμβάθυναν στις τρείς βασικές υποενότητες της εργασίας τους: την ηλιακή καταιγίδα, την τρύπα του όζοντος και το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Η ομάδα Β ασχολήθηκε με την ιστορία κατάκτησης του σύμπαντος. Η ομάδα αποτελούνταν από τον Λάμπρο Γεωργίου, Κουμεντάκου Αγγελική, Λάμπρου Ελεούσα και Τσαβαρή Μαρία. Οι μαθητές μελέτησαν την πρώτη αποστολή μηχανισμού στο διάστημα και κατέληξαν στη νεότερη που είναι η προσεδάφιση μηχανισμού στην επιφάνεια του Άρη. Η Γ' ομάδα είχε ως θέμα τις τεχνολογίες παρατήρησης του Διαστήματος. Η ομάδα αποτελούνταν από την Κάκκαρη Ελευθερία, Κουμεντάκου Αλεξάνδρα, Ζαννή Θανάση και Μακρή Άννα Μαρία. Η Δ ομάδα είχε ως θέμα τις θεωρίες δημιουργίας του σύμπαντος. Η ομάδα αποτελούνταν από την Ρία Νικόλη,Γκρέτα Ράπι, Τσαβαρή Μάρκο και Συκάλλου Σταυρονίκη και ασχολήθηκαν με τις αρχαίες μεσαιωνικές και σύγχρονες θεωρίες δημιουργίας. Υπεύθυνος φωτογραφίας και για τις τέσσερις ομάδες ήταν ο Μανίας Αντώνης.

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην ολομέλεια της τάξης η κάθε ομάδα παρουσίαζε τα αποτελέσματα της. Ανά διαστήματα καθορίζονταν τα επόμενα βήματα της εργασίας. Για την διαδικασία αυτή υπήρχε σχετική σελίδα στο wiki. Μετά το τέλος της γραπτής εργασίας κάθε ομάδας και την παρουσίασή της οι εργασίες συναποτέλεσαν μια ενιαία, που θα παρουσιαστεί στο ευρύ κοινό. Ελπίζουμε να βρείτε την εργασία μας χρήσιμη και ενδιαφέρουσα.

ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Ομάδα Ά : Λευτέρης Κοντός (Φαινόμενου του Θερμοκηπίου) Γιώργος Πανορμίτης Τσέρτος (Τρύπα του Όζοντος) Σταύρος Πανορμίτης Ηράκλης (Αστρολογία) Αντώνης Μανίας (Φωτογραφικό Υλικό) ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ Το φαινόμενο του θερμοκηπίου χαρακτηρίζεται ως ένα απο τα σημαντικότερα προβλήματα που κυριεύουν τον πλανήτη μας. Κατά το φαινόμενο αυτό η γυάλινη υπερκατασκευή ή θόλος είναι διάφανη για τη φωτεινή ακτινοβολία, η οποία εισέρχεται στο στεγασμένο χώρο, απορροφάται εν μέρει, διαχέεται και επανεκπέμπεται. Η κατασκευή όμως είναι αδιαφανής για τη δευτερογενή αυτή ακτινοβολία, η οποία "παγιδεύεται" στο χώρο και τελικά μετατρέπεται σε θερμότητα (αρχή του θερμοκηπίου). Με τον τρόπο αυτό θερμαίνει το εσωτερικό του θερμοκηπίου με αποτέλεσμα να διατηρούνται οι καλλιέργειες πάντα σε κατάλληλη και σχετικά σταθερή θερμοκρασία. Το φως είναι ηλεκτρομαγνητική ενέργεια που καλύπτει ένα φάσμα από μήκη κύματος, γνωστό ως φάσμα του φωτός. Η ορατή ακτινοβολία καλύπτει τη ζώνη από το ερυθρό μέχρι το ιώδες. Υπάρχει όμως και ακτινοβολία με μεγαλύτερα μήκη κύματος που καλύπτει τη ζώνη πέραν του ερυθρού και ονομάζεται υπέρυθρη και με μικρότερα μήκη κύματος που εκπέμπεται στη ζώνη πέραν του ιώδους, η υπεριώδης ακτινοβολία. Τόσο η υπέρυθρη όσο και η υπεριώδης ακτινοβολία δεν είναι ορατές. Το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας που εκπέμπει ο ήλιος και διασχίζει την ατμόσφαιρα χωρίς να απορροφηθεί καλύπτει την ορατή ζώνη του φάσματος. Ένα τμήμα της εισαγόμενης ηλιακής ενέργειας ανακλάται στο διάστημα ενώ ένα τμήμα της υπεριώδους ακτινοβολίας απορροφάται στη στρατόσφαιρα.

Το υπόλοιπο φθάνει στη Γη με τη μορφή κυρίως του ορατού φωτός και θερμαίνει την επιφάνεια του εδάφους και της θάλασσας. Εφόσον η Γη θερμαίνεται εκπέμπει με τη σειρά της ενέργεια προς το διάστημα με τη μορφή όμως υπέρυθρης ακτινοβολίας. (Το μήκος κύματος της ακτινοβολίας που εκπέμπει ένα σώμα εξαρτάται από τη θερμοκρασία του. Η επιφάνεια του ήλιου που είναι πολύ θερμή εκπέμπει σε μικρά μήκη κύματος κυρίως στην ορατή και υπεριώδη ζώνη του φάσματος. Η επιφάνεια της Γης, που είναι πάρα πολύ ψυχρότερη, εκπέμπει σε μεγάλα μήκη κύματος, στην υπέρυθρη ζώνη.) Στη φυσιολογική σύσταση της ατμόσφαιρας υπάρχουν, σε πολύ μικρές ποσότητες, αέρια όπως το διοξείδιο του άνθρακα, το μεθάνιο, οι υδρατμοί και σε ίχνη οξείδια του αζώτου, τα οποία είναι διαφανή στο ορατό φως γι αυτό και δεν εμποδίζουν την ακτινοβολία του ήλιου να διασχίσει την ατμόσφαιρα. Όμως δεν είναι διαφανή στην υπέρυθρη ακτινοβολία και απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας που εκπέμπεται από τη Γη προτού αυτή διαφύγει στο διάστημα. Τα αέρια αυτά με τη σειρά τους επιστρέφουν την ακτινοβολία που δέχθηκαν προς το περιβάλλον, συντελώντας έτσι στην άνοδο της θερμοκρασίας του συστήματος Γη - ατμόσφαιρα. Με τη διαδικασία αυτή η μέση θερμοκρασία της γήινης επιφάνειας είναι περίπου 15οC. Τα θερμοσκοπικά αυτά αέρια ονομάζονταιαέρια του θερμοκηπίου. Έχει υπολογιστεί ότι αν δεν υπήρχαν στην ατμόσφαιρα τα αέρια του θερμοκηπίου τα οποία παγιδεύουν τελικά τη θερμότητα κοντά στην επιφάνεια της Γης, η μέση θερμοκρασία της γήινης επιφάνειας θα ήταν περίπου 18oC. Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρήθηκε από τους επιστήμονες ότι οι συγκεντρώσεις των θερμοσκοπικών αυτών αερίων στην ατμόσφαιρα αυξάνονται σε συνάρτηση με την ανάπτυξη ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Η ανθρώπινη δραστηριότητα συμβάλλει στην αύξηση της συγκέντρωσης των αερίων του θερμοκηπίου καθώς και στην έκλυση άλλων ιχνοστοιχείων, όπως οιχλωροφθοράνθρακες (CFC's). Τα τελευταία χρόνια, καταγράφεται μία αύξηση στη συγκέντρωση αρκετών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ ειδικότερα στην περίπτωση του διοξειδίου του άνθρακα, η αύξηση αυτή ήταν 31% την περίοδο 1750-1998. Τα τρία τέταρτα της ανθρωπογενούς παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα, οφείλεται σε χρήση ορυκτών καυσίμων, ενώ το υπόλοιπο μέρος προέρχεται από αλλαγές που συντελούνται στο έδαφος, κυρίως μέσω της αποδάσωσης. Εκτός από τον άνθρωπο, παράγεται μεθάνιο και από ζώα (π.χ. αγελάδες) με τις ερυγές τους. Επίσης κάποια άλλα από τα κυριότερα αέρια του θερμοκηπίου και η αντίστοιχη συμβολή τους στο φαινόμενο είναι: υδρατμοί (36-70%), διοξείδιο του άνθρακα (9-26%), μεθάνιο (4-9%) και όζον (3-7%). Άλλα αέρια του θερμοκηπίου με μικρότερη επιρροή στο φαινόμενο είναι το υποξείδιο του αζώτου (N2O), οι υδροχλωροφθοράνθρακες (HCFCs) οι

υπερφθοράνθρακες (PFCs), οι υδροφθοράνθρακες (HFCs) και το εξαφθοριούχο θείο (SF6). Το διοξείδιο του άνθρακα που είναι η βασικότερη αιτία του φαινομένου έχει αυξηθεί από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης κατά 35% εξαιτίας, κυρίως, της καύσης των ορυκτών καυσίμων και της αποδάσωσης. Φαίνεται λοιπόν ότι ο βασικότερος τομέας παραγωγής αερίων του θερμοκηπίου είναι η παραγωγή ενέργειας. Ακολουθούν η βιομηχανική δραστηριότητα, αλλά και οι μεταφορές αγροτικών δραστηριοτήτων. Είναι προφανές ότι η συσσώρευση των αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα ενδέχεται να εντείνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου και να προκαλέσει περαιτέρω αύξηση της θερμοκρασίας της Γης με αποτέλεσμα σημαντικές κλιματικές αλλαγές. Η μερική τήξη των πάγων και η διαστολή των ωκεάνιων υδάτων λόγω θέρμανσης τους θα ανυψώσουν τη στάθμη των θαλασσών μεταξύ 0,5 και 1,5μ. αν η μέση αύξηση της πλανητικής θερμοκρασίας φτάσει τους 4 C. Κατάκλιση εύφορων χαμηλού ύψους εδαφών, αλάτωση των υδροφόρων οριζόντων, μετακίνηση προς τα βόρεια της ζώνης των βροχοπτώσεων (προς τα «νότια» για το νότιο ημισφαίριο) και ως εκ τούτου κατάρρευση της αγροτικής παραγωγής του πλανήτη θα ναι μερικά από τα αποτελέσματα. Οποιαδήποτε προσπάθεια για μείωση της έκλυσης διοξειδίου του άνθρακα και των υπόλοιπων αερίων του θερμοκηπίου συνεπάγεται αντίστοιχη προσπάθεια για περιστολή των δραστηριοτήτων που έχουν άμεση σχέση με τις βιομηχανικές διαδικασίες και την παραγωγή ενέργειας οπότε τελικά τίθεται υπό αμφισβήτηση συνολικά το σύγχρονο μοντέλο της ανάπτυξης. Και εδώ έγκειται στην ουσία και η δυσκολία επίλυσης του προβλήματος αυτού. Επιπλέον, ο αναπτυσσόμενος κόσμος, θα αυξήσει αρκετά τα ποσά των αερίων του θερμοκηπίου που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα, άρα για να επιτευχθεί συνολική μείωση τους, πρέπει οι ήδη ανεπτυγμένες βιομηχανικές χώρες να περιορίσουν δραστικά τους αναπτυξιακούς τους ρυθμούς. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στη Φύση κατά την οποία η ατμόσφαιραενός πλανήτη συμβάλλει στη θέρμανσή του. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον Γάλλο μαθηματικό, αστρολόγο και φυσικό Ζοζέφ Φουριέ, το 1824, ενώ διερευνήθηκε συστηματικά από τον Σβάντε Αρρένιους το 1896. Τα τελευταία χρόνια, ο όρος συνδέεται με την παγκόσμια θέρμανση (global warming), ενώ

θεωρείται πως το φαινόμενο έχει ενισχυθεί σημαντικά από ανθρωπογενείς δραστηριότητες, και διεξάγονται έρευνες σε όλους του πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Λόγω της θερμοκρασίας της, η Γη εκπέμπει επίσης θερμική ακτινοβολία (κατά τρόπο ανάλογο με τον Ήλιο), η οποία αντιστοιχεί σε μεγάλα μήκη κύματος, σε αντίθεση με την αντίστοιχη ηλιακή ακτινοβολία, που είναι μικρού μήκους κύματος. Η ατμόσφαιρα της Γης διαθέτει μεγάλη αδιαφάνεια στην, μεγάλου μήκους κύματος, γήινη ακτινοβολία, έχει δηλαδή την ικανότητα να απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της, ποσοστό περίπου 71%. Η ίδια η ατμόσφαιρα επανεκπέμπει θερμική ακτινοβολία μεγάλου μήκους κύματος, μέρος της οποίας απορροφάται από την επιφάνεια της Γης, η οποία θερμαίνεται ακόμη περισσότερο. Η γήινη ατμόσφαιρα συμπεριφέρεται, με τον τρόπο αυτό, ως μία δεύτερη - μαζί με τον Ήλιο, πηγή θερμότητας. Αποτέλεσμα του συνολικού φαινομένου είναι η αύξηση της μέσης επιφανειακής θερμοκρασίας, γεγονός που καθιστά τη Γη κατοικήσιμη. Χωρίς το φυσικό φαινόμενο του θερμοκηπίου, η θερμοκρασία της γήινης επιφάνειας θα ήταν σε παγκόσμια και ετήσια βάση περίπου -18 C. Όλα τα αέρια συστατικά της ατμόσφαιρας που συμβάλλουν στο φαινόμενο του θερμοκηπίου, αναφέρονται συνολικά με τον όρο. Απορροφούν την μεγάλου μήκους κύματος γήινη ακτινοβολία και επανεκπέμπουν θερμική ακτινοβολία θερμαίνοντας την επιφάνεια. Ορισμένα αέρια, όπως το όζον, έχουν ημιδιαφάνεια και στην ηλιακή ακτινοβολία, με αποτέλεσμα να απορροφούν ένα μέρος της, συμβάλλοντας ως ένα βαθμό και στην ψύξη της γήινης επιφάνειας. Είναι πολλά εύλογα ερωτήματα για το πως μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα δεν έχει δοθεί παρόλο που τα τελευταία χρόνια κλιμακώνονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των χωρών, μέσα από πολλές διενέξεις και αντιπαραθέσεις, με στόχο την υπογραφή μιας σύμβασης σχετικής με τις επικείμενες κλιματικές αλλαγές. Στη συνδιάσκεψη για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη που έγινε τον Ιούνιο του 1992 στο Ρίο ντε Τζανέιρο υπογράφηκε μια σύμβαση - πλαίσιο από τους εκπροσώπους 153 κρατών που συμμετείχαν, η οποία όμως δεν περιλαμβάνει καμιά υποχρέωση μείωσης των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα αλλά περιορίζεται στην καθιέρωση βασικών αρχών που μεταθέτουν σιωπηρά τις σχετικές αποφάσεις στο μέλλον. Επομένως λοιπόν όσο περνούν τα χρόνια αυξάνετε όλο και περισσότερο το πρόβλημα αυτό. Έτσι σε κάποια χρόνια από τώρα μπορεί να επιτευχθεί και το ολοκληρωτικό λιώσιμο των πάγων το οποίο θα επιφέρει

σημαντικά προβλήματα. Για αυτόν τον λόγο πρέπει όσο γρηγορότερα γίνετε να τεθούν κάποιοι κανόνες για να σταματήσει αυτό το καταστροφικό γεγονός. ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΟΖΟΝΤΟΣ Τρύπα του όζοντος ονομάζεται το φαινόμενο κατά το οποίο το στρώμα του όζοντος που βρίσκεται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Γης μειώνεται σε πάχος πάνω από την Ανταρκτική. Επειδή το λεπτότερο σημείο του είναι πάνω από το Νότιο Πόλο, η μείωση του πάχους του στρώματος έχει ως αποτέλεσμα την ονομαζόμενη "τρύπα" στο στρώμα του όζοντος. Λόγω του ότι το όζον προστατεύει από την ηλιακή ακτινοβολία, απορροφώντας σημαντικό τμήμα της υπεριώδους, η δημιουργία της τρύπας του όζοντος έχει αρνητικά αποτελέσματα στην ανθρώπινη υγεία. Επίσης αυξάνει την θερμοκρασία στον πλανήτη και βοηθάει αρνητικά στο λιώσιμο των πάγων. Ανακάλυψη της τρύπας του όζοντος Το 1985, ο Βρετανός επιστήμονας Joe Farman ανακάλυψε μια σημαντική μείωση του στρώματος του όζοντος πάνω από την περιοχή της Ανταρκτικής (στην περιοχή πάνω από τον Νότιο Πόλο), φαινόμενο που χαρακτηρίστηκε ως «τρύπα του όζοντος,» η οποία από τότε παρακολουθείται άγρυπνα, γιατί η παρουσία της αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τον κόσμο μας. Μετά από λίγα χρόνια, άρχισε να παρατηρείται και μια ανάλογης έκτασης μείωση του στρώματος του όζοντος και πάνω από τον Βόρειο Πόλο, με μια τάση επέκτασης και προς την Ευρώπη και την Αμερική. Μια τέτοια μείωση του στρώματος του όζοντος είναι φανερό ότι προκαλείται εφόσον η καταστροφή του υπερβαίνει την αναπαραγωγή του, και το ερώτημα, βέβαια, είναι τι είναι εκείνο που προκαλεί αυτή την αυξημένη καταστροφή του.

Η μεγαλύτερη τρύπα: Παρότι η μεγαλύτερη ποσότητα των ουσιών που συμβάλλουν στην καταστροφή του στρώματος του όζοντος απελευθερώνονται στο βόρειο ημισφαίριο, η σημαντικότερη "τρύπα" βρίσκεται πάνω από το νότιο πόλο. Αιτία είναι τα ατμοσφαιρικά κύματα που δημιουργούν οι υψηλές οροσειρές που βρίσκονται στο βόρειο ημισφαίριο και η γεωγραφική κατανομή τους. Γιγάντια ατμοσφαιρικά κύματα δημιουργούνται από οροσειρές όπως τα Ιμαλάια και θερμαίνουν τη στρατόσφαιρα αποτρέποντας το σχηματισμό των τρυπών του όζοντος. Αίτια δημιουργίας: Βασικότερη αιτία του φαινομένου είναι αποδεδειγμένα η εκπομπή χλωροφθορανθράκων στην ατμόσφαιρα. Οιχλωροφθοράνθρακες (CFC), όπως δείχνει και το όνομά του, περιέχουν χλώριο, το οποίο είναι ιδιαίτερα καταστροφικό για το όζον Ενδεικτικά, 1 μόριο χλωρίου καταστρέφει μέχρι και 100.000 μόρια όζοντος πριν την αδρανοποίησή του. Ορισμένα αίτια, μπορεί να είναι απόλυτα φυσικά (τα αέρια που εκτοξεύονται από μια έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα καταστρέφουν ένα μεγάλο ποσοστό από το όζον της στρατόσφαιρας), για τα οποία δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτε για να τα αποτρέψουμε, όπως είναι οι εκρήξεις ηφαιστείων. Άλλα, όμως αίτια μπορεί να οφείλονται στη δραστηριότητα του ανθρώπου και αυτά μπορούν να αποφεύγονται όταν είναι γνωστά. Σε αυτά ανήκει και το σημαντικότερο αίτιο για τη δημιουργία της «τρύπας του όζοντος.» Πρόκειται για την απελευθέρωση προς την ατμόσφαιρα ορισμένων συνθετικών ουσιών, που έχουν την ιδιότητα να καταστρέφουν το όζον σε πολύ μεγάλη έκταση. Οι χλωροφθοράνθρακες συναντώνται σε ψυκτικές συσκευές (ψυγεία, κλιματιστικά) και σε σπρέι. Η εκπομπή τους, για προφανείς λόγους, είναι μεγαλύτερη σε πυκνοκατοικημένες και βιομηχανικές περιοχές.

ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ Η ΤΡΥΠΑ ΤΟΥ ΟΖΟΝΤΟΣ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΜΑΣ Επιπτώσεις στον Άνθρωπο: Το όζον στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας είναι ιδιαίτερα χρήσιμο, καθώς απορροφάει τις υπεριώδεις ηλιακές ακτινοβολίες. Οι υπεριώδεις ηλιακές ακτινοβολίες αποτελούν το 10% της συνολικής ηλιακής ακτινοβολίας που φτάνει στη γη. Χωρίζεται σε τρία είδη, τη UV-A, τη UV-B και την πιο επικίνδυνη, την UV-C. Η τελευταία είναι αυτή που απορροφάται από το όζον στη στρατόσφαιρα. Η UV-C, λοιπόν, είναι η πιο επικίνδυνη υπεριώδης ακτινοβολία, καθώς: Αποτελεί τη βασικότερη αιτία για το μελάνωμα, μια μορφή θανατηφόρου καρκίνου του δέρματος. Στην Αυστραλία, όπου η υπεριώδης ακτινοβολία είναι 15% περισσότερη από την Ευρώπη, εκτιμάται πως το 2011 οι περιπτώσεις μελανώματος θα είναι αυξημένες κατά 23% για τις γυναίκες και 28% για τους άντρες σε σχέση με το 2009 Επίσης, η ακτινοβολία UV-C αποτελεί αιτία του καταρράκτη, καθώς είναι αρκετά ισχυρή ώστε να περάσει μέσα από τον αμφιβληστροειδή του ματιού. Τελευταία, και ενδεχομένως η κυριότερη επίδραση της UV-C στους ζωντανούς οργανισμούς είναι η μετάλλαξη του DNA τους. Μάλιστα, είναι τόσο ισχυρή που οι επιστήμονες τη χρησιμοποιούν σε εργαστήρια και υπό κατάλληλες συνθήκες για να επιτύχουν μεταλλάξεις γονιδίων. Πιο συγκεκριμένα, η UV-C αλλοιώνει το DNA σε τέτοιο βαθμό ώστε αυτό σταδιακά να χάνει την ιδιότητά του να διαιρείται και να πολλαπλασιάζεται.

Επιπτώσεις στο οικοσύστημα: Όλα τα είδη διαθέτουν μηχανισμούς που τους επιτρέπουν να ανέχονται τα υπάρχοντα επίπεδα της UV-B. Όμως οι αυξήσεις της UV-B ίσως να ξεπεράσουν την ικανότητα των ειδών να την αντιμετωπίζουν, γεγονός το οποίο θα προξενήσει αυξημένες βλάβες, μεταλλάξεις και θανάτους. Ειδικότερα οι επιπτώσεις της αυξημένης ακτινοβολίας της UV-B στους φυτικούς και υδρόβιους οργανισμούς είναι: Α) Φυτικοί οργανισμοί Παρεμπόδιση της φωτοσύνθεσης Αλλαγή των ρυθμών ανάπτυξης Καταστροφή του DNA Τέλος τα φυτικά είδη τα οποία αναπτύσσονται σε σκιερά περιβάλλοντα είναι λιγότερο ικανά να ανεχτούν την έκθεση στη UV-B ενώ τα φυτά τα οποία αναπτύσσονται σε πλήρη ηλιοφάνεια έχουν πιο ισχυρό σύστημα να δεχτούν την UV-Β Β) Υδρόβιοι οργανισμοί Οι υδρόβιοι οργανισμοί προστατεύονται περισσότερο από ότι οι χερσαίοι οργανισμοί εξαιτίας του γεγονότος ότι το νερό απορροφά την υπεριώδη ακτινοβολία. Όμως η έκθεση σε υψηλά επίπεδα UV-B είναι δυνατό να καταστρέψει το DNA και να εμποδίσει την ανάπτυξη και την αναπαραγωγή του φυτοπλαγκτού. Η πτώση του πληθυσμού του φυτοπλαγκτού έχει πολύ μεγαλύτερες επιδράσεις, καθώς αποτελούν την βάση της τροφικής αλυσίδας των ωκεανών. Το ίδιο εξυπηρετεί ως τροφή τα ψάρια και τα φαλαινοειδή. Κάθε σημαντική μείωση στην ποσότητα των φυκιών μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη καταστροφή των τροφικών αλυσίδων στην περιοχή της Ανταρκτικής.

Επιπτώσεις στο κλίμα: Η μείωση της ποσότητας του όζοντος στην στρατόσφαιρα έχει δραματικές επιπτώσεις στο κλίμα. Μία επίδραση είναι η αύξηση της θερμότητας στα χαμηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας και στην επιφάνεια της γης που δημιουργείται από τις αυξημένες ποσότητες υπεριώδους και υπέρυθρης ακτινοβολίας που φτάνουν πιο εύκολα στη Γη εξαιτίας της τρύπας. Αυτό επιδεινώνει το παγκόσμιο πρόβλημα της αύξησης της θερμοκρασίας. Επιπλέον, καθώς η απορρόφηση υπεριώδους ακτινοβολίας από το όζον παράγει θερμότητα, η μείωση του όζοντος θα προκαλέσει σημαντική αύξηση του ψύχους στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Πως επιρεάζει ο ήλιος τον πλανήτη μας: Ο Ήλιος είναι ένα αστέρι ηλικίας 5.000.000 ετών. είναι το κέντρο του πλανητικού μας συστήματος και γύρω του περιστρέφονται η Γη και άλλα ουράνια σώματα. Η μέση απόσταση της Γης από τον Ήλιο είναι περίπου 150εκατομμύρια χιλιόμετρα. Η ηλιακή ακτινοβολία, δηλαδή το φως που εκπέμπει, διανύει αυτή την απόσταση σε οκτώ περίπου λεπτά με ταχύτητα 300.000 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Ο Ήλιος μας φωτίζει και μας θερμαίνει. Χωρίς αυτόν θα ήταν αδύνατη η ζωή στον πλανήτη μας. Τα φυτά δεν θα μπορούσαν να ζήσουν, γιατί δεν θα ήταν δυνατή η φωτοσύνθεση. Φανταστείτε πως θα ζούσαμε σε έναν παγωμένο πλανήτη χωρίς καθόλου δέντρα και φυτά. Ακούγεται τουλάχιστον εφιαλτικό. Μολονότι όμως ο Ήλιος είναι πολύτιμος, είναι και επικίνδυνος. Η Γη μας περιβάλλεται από κάποια αέρια στην ατμόσφαιρά της που λειτουργούν ως φίλτρα. Κάποια από αυτά δεν αφήνουν τις ακτίνες του Ήλιου να περάσουν στη Γη. Ένα τέτοιο αέριο είναι το όζον που συγκρατεί τις υπεριώδεις ακτίνες.

Δυστυχώς όμως το όζον έχει μια τρύπα την οποία εμείς οι άνθρωποι δημιουργήσαμε. Αστρολογία Αστρολογία ονομάζεται το σύνολο των παραδόσεων και συστημάτων σύμφωνα με τα οποία η φαινόμενη θέση διάφορων ουρανίων σωμάτων σχετίζεται με τη ζωή του ανθρώπου με τρόπο άγνωστο στη σημερινή επιστήμη και την λογική της αιτιοκρατίας. Η συσχέτιση της θέσης των ουράνιων σωμάτων και της ανθρώπινης ζωής σύμφωνα με ορισμένες αστρολογικές σχολές είναι αιτιακή ή κατά άλλες μη-αιτιακή. Η Αστρολογία είναι μια τέχνη με μακραίωνη παράδοση αλλα θεωρείται σήμερα, αναλόγως την αστρολογική σχολή σκέψης, ως ψευδοεπιστήμη. παραεπιστήμη ή απλή προκατάληψη μιας και απέτυχε επανειλημμένα να αποδείξει την αξία της σε αριθμό ελεγχόμενων μελετών. Επιστήμονες όπως ο επιστήμονας Καρλ Γκούσταβ Γιούνγκ, διερεύνησαν την αστρολογία στα πλαίσια της υπόθεσης μη αιτιατών αρχών, (π.χ. συγχρονικότητα). Η Αστρολογία δεν πρέπει να συγχέεται με την αστρονομία, την επιστημονική μελέτη των ουρανίων σωμάτων. Αν και έχουν κοινές ρίζες από την εποχή των Βαβυλωνίων και Αιγυπτίων αστροπαρατηρητών, η αστρονομία έχει προοδεύσει σε κοινά αποδεκτή επιστήμη, ενώ η αστρολογία όχι. Ζώδιο Τό Ζώδιο δείχνει την εξωτερική σωματική κατάσταση, την εμφάνιση, το "image", την αύρα και την υγεία (ευπρόσβλητα σημεία στο σώμα). Αντιστοιχεί στο Σώμα. Ωροσκόπος Ό Ωροσκόπος δείχνει τα βασικά σημεία της Προσωπικότητας του ατόμου και το χαρακτήρα του. Είναι η Συνειδητότητα. Αντιστοιχεί στο Πνεύμα. Η Σελήνη είναι η πιο εσωτερική μας έκφραση. Δηλώνει την συγκινησιακή και συναισθηματική μας φύση. Αντιστοιχεί στην Ψυχή. Στις γυναίκες ο

χαρακτήρας επηρεάζεται πολύ περισσότερο από τη Σελήνη παρά από τη θέση του ήλιου (το ονομαζόμενο ζώδιο). Γωνίες ή τα 4 σημεία στον αστρολογικό χάρτη Ωροσκόπος (Ascendant): είναι η μοίρα του ζωδιακού αστερισμού που ανατέλλει την στιγμή της γέννησης. Απο εκεί αρχίζει ο 1ος οίκος. Μεσουράνημα (Medium Coeli): είναι η μοίρα του ζωδιακού αστερισμού που βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της καμπύλης της Εκλειπτικής την στιγμή της γέννησης. Από εκεί αρχίζει ο 10ος οίκος. Πλανητικές όψεις Καθώς οι πλανήτες ταξιδεύουν μέσα στο ηλιακό σύστημα γύρω από τον ήλιο, η απόσταση μεταξύ τους αυξομειώνεται συνεχώς. Όψη ονομάζουμε την απόσταση που χωρίζει έναν πλανήτη ή άλλο ουράνιο σημείο (π.χ. μεσουράνημα) με έναν άλλο πλανήτη ή ουράνιο σημείο. Στην αστρολογία η απόσταση αυτή μετριέται σε μοίρες του ζωδιακού κύκλου και όχι σε χιλιόμετρα. Από τα αρχαία χρόνια οι αστρολόγοι παρατήρησαν ότι κάποιες συγκεκριμένες αποστάσεις είχαν ιδιαίτερα έντονα αποτελέσματα (άλλοτε θετικά κι άλλοτε αρνητικά) ενώ κάποιες άλλες είχαν ελάχιστη επιρροή ανάμεσα σε 2 πλανητικά σώματα. Οι βασικές όψεις είναι (σε μοίρες): 0, σύνοδος 60, εξάγωνο 90, τετράγωνο 120, τρίγωνο 180 αντίθεση Η όψη 0 μοιρών ονομάζεται σύνοδος και είναι η πιο ισχυρή. Η όψη 90 μοιρών ονομάζεται τετράγωνο και είναι έντονη, εκδηλωτική και φέρνει προκλήσεις. Παρότι οι περισσότεροι σήμερα νόμίζουν ότι το τετράγωνο είναι δυσαρμονική όψη, στην παραδοσιακή αστρολογία θεωρούταν μάλλον θετική με την έννοια ότι παρείχε ευκαιρίες και προκλήσεις που με κατάλληλη δράση απέβαιναν ευνοϊκές. Η όψη 120 μοιρών ονομάζεται τρίγωνο και είναι αρμονική κάποιες φορές, ανάλογα με τους πλανήτες που την σχηματίζουν. Συχνά όμως δείχνει αδράνεια, και έλλειψη εκδηλώσεως ή ευκαιριών. Η όψη 180 μοιρών ονομάζεται αντίθεση και είναι ισχυρή. Μπορεί να εκφραστεί είτε αρμονικά είτε δυσαρμονικά, ανάλογα με τους πλανήτες που την σχηματίζουν.

Εκλειπτική (ζωδιακός κύκλος) Εκλειπτική (ζωδιακός κύκλος) είναι η φαινομενική προβολή της διαδρομής το Ήλιου στον ουράνιο θόλο, όπως εμείς την αντικρύζουμε από την Γη. Στην πραγματικότητα Εκλειπτική ονομάζεται ο νοητός κύκλος που ορίζει η τροχιά της Γης γύρω από τον Ήλιο. Η εκλειπτική ονομάζεται και ζωδιακός κύκλος γιατί μέσα σε αυτό το τμήμα του ουρανού βρίσκονται οι γνωστοί μας ζωδιακοί αστερισμοί. Κυβερνήτες Κάθε πλανήτης κυβερνά κάποιο ζώδιο, γιατί οι φύσεις τους ταιριάζουν ή εμφανίζουν κοινά χαρακτηριστικά. Ο Ήλιος κυβερνά τον Λέοντα Η Σελήνη κυβερνά τον Καρκίνο Ο Ερμής κυβερνά τους Διδύμους (ημερήσια κυριαρχία) και την Παρθένο (νυχτερινή κυριαρχία) Η Αφροδίτη κυβερνά τον Ταύρο (νυχτερινή κυριαρχία) και τον Ζυγό (ημερήσια κυριαρχία) Ο Άρης κυβερνά τον Κριό (ημερήσια κυριαρχία) και τον Σκορπιό (νυχτερινή κυριαρχία) Ο Δίας κυβερνά τον Τοξότη (ημερήσια κυριαρχία) και τους Ιχθείς (νυχτερινή κυριαρχία) Ο Κρόνος κυβερνά τον Αιγόκερω (νυχτερινή κυριαρχία) και τον Υδροχόο (ημερήσια κυριαρχία) Από την ανακάλυψη των εξωκρόνιων πλανητών, Ουρανό, Ποσειδώνα και Πλούτωνα, μερίδα αστρολόγων αποφάσισε να συνδέσει τους μη ορατούς με γυμνό οφθαλμό πλανήτες με συγκεκριμένα ζώδια. Ο συσχετισμός αυτός όμως δεν έχει τεκμηριωθεί ποτέ ούτε και όλοι οι αστρολόγοι τον αποδέχονται. Συνήθως: Ο Ουρανός σχετίζεται με τον Υδροχόο Ο Ποσειδώνας σχετίζεται με τους Ιχθείς Ο Πλούτωνας σχετίζεται με τον Σκορπιό

Πέρα από την θέση του κυβερνήτη, στην οποία ο πλανήτης θεωρείται οτι εκφράζεται καλύτερα, υπάρχουν και άλλες θέσεις: η αντιδιαμετρική της κυριαρχίας, η αδυναμία η έξαρση και η αντιδιαμετρική της έξαρσης πτώση. Στην παραδοσιακή αστρολογία μόνον οι θέσεις της κυριαρχίας και της αδυναμίας ισχύουν για όλο το ζώδιο. Για τις άλλες θέσεις θα έπρεπε ο πλανήτης να είναι σε συγκεκριμένη μοίρα, και όχι σε όλο το ζώδιο όπως πολλοί πιστεύουν σήμερα. ΠΑΛΙΡΡΟΙΑ Παλίρροια, και στη κοινή ναυτική γλώσσα μαρέα, ονομάζεται το φυσικό φαινόμενο της περιοδικής ανόδου και καθόδου της στάθμης του νερού μίας μεγάλης λίμνης και κυρίως των θαλασσών. Η άνοδος της στάθμης ονομάζεται πλημμυρίδα, ενώ η κάθοδος ονομάζεται άμπωτη. Από κοινού, πλημμυρίδα και άμπωτη αποτελούν το φαινόμενο της παλίρροιας. Το φαινόμενο αυτό που επαναλαμβάνεται δύο φορές το 24ώρο (ακριβέστερα 24ώρες 50' και 30") οφείλεται στη βαρυτική έλξη της Σελήνης αλλά και του Ήλιου πάνω στη Γη, καθώς και στη περιστροφή των ουρανίων σωμάτων αυτών. Ερμηνεία φαινομένου: Όπως έχει αποδειχθεί η έλξη της Σελήνης επί του υγρού στοιχείου της Γης είναι κατά 2,2 φορές μεγαλύτερη της έλξης που ασκεί σε αυτό ο Ήλιος. Βάσει λοιπόν αυτού του δεδομένου ας υποτεθεί ότι όλη η επιφάνεια της Γης καλύπτεται από ύδατα. Τότε υπό την επίδραση της έλξης της Σελήνης τα ύδατα των θαλασσών θα συσσωρεύονται περισσότερο προς το μέρος που θα είναι η Σελήνη,

αλλά και επιπλέον όπως διδάσκει η Μηχανική των ρευστών και στο εκ διαμέτρου αντίθετο σημείο της Γης ίδια συσσώρευση θα παρατηρείται. Έτσι η συσσώρευση αυτή θα έδινε στη Γη μια μορφή ελλειψοειδούς. Αν ακόμα υποτεθεί πως προς το μέρος της Σελήνης βρίσκεται και ο Ήλιος, τότε η συνδυασμένη έλξη Σελήνης + Ηλίου θα καταστήσει το ελλειψοειδές περισσότερο πεπλατυσμένο όπως αυτό ακριβώς συμβαίνει στις συζυγίες. Ενώ αντίθετα στους τετραγωνισμούς, όπου Σελήνη, Γη και Ήλιος σχηματίζουν ορθή γωνία, η έλξη του Ηλίου θα εξουδετερώσει μέρος της έλξης της Σελήνης με συνέπεια το ελλειψοειδές σχήμα της Γης να τονίζεται λιγότερο, στραμμένο πάντα προς τη Σελήνη. Αυτό αποτελεί και την λεγόμενη "στατική θεωρία της παλίρροιας" όπου στις παλίρροιες συζυγιών οι έλξεις Σελήνης και Ηλίου προστίθενται, ενώ στις παλίρροιες τετραγωνισμών οι έλξεις αυτές αναιρούνται. Λόγω όμως και της περιστροφής της Γης στον άξονά της, αυτή στρέφει προς τη Σελήνη διαφορετικά κάθε φορά μέρη της επιφάνειάς της. Συνεπώς και το ελλειψοειδές σχήμα της θ αλλάζει συνεχώς τη θέση των δύο υδάτινων εξογκωμάτων, δηλαδή των πλημμυρίδων όπως και των μεταξύ αυτών αμπώτιδων. Επειδή όμως η περιστροφή της Γης γίνεται από Δύση προς Ανατολή σε 24 ώρες, η μετατόπιση των υδάτινων εξογκωμάτων θα γίνεται ναι μεν στον ίδιο χρόνο αλλά από Ανατολή προς Δύση. Και αυτό διότι τα ύδατα κινούνται προς τα πίσω, δηλαδή τα μέρη που άφησε μεσουρανώντας η Σελήνη, καθώς η Γη περιστρέφεται. Έτσι πολύ απλά στη πραγματικότητα ένα πελώριο κύμα κινείται συνεχώς στη στάθμη των ωκεανών σε αντίθετη διεύθυνση της περιστροφής της Γης, και πάντα προς το μέρος που βρίσκεται η Σελήνη. Φυσικά οι ήπειροι εμποδίζουν το κύμα αυτό αλλάζοντας του συνεχώς την κανονική του πορεία, καθώς επίσης και την ώρα της πλημμυρίδας και της αμπώτιδας, κατά τόπους ανάλογα και με την μορφολογία και διάταξη των ακτών στις οποίες και παρατηρείται έντονα το φαινόμενο. Κόκκινη παλίρροια: Η "ερυθρά παλίρροια", ένα φαινόμενο που συναντάται από την εποχή των Φαραώ της Αιγύπτου σε ποτάμια και κλειστούς όρμους. Πρόκειται για φυσικό φαινόμενο που προκύπτει από τη ραγδαία ανάπτυξη μονοκύτταρων φωτοσυνθετικών οργανισμών που κατατάσσονται στο φυτοπλαγκτόν. Το φαινόμενο εμφανίζεται συνήθως την εαρινή και φθινοπωρινή περίοδο, ανάλογα με τις μετεωρολογικές συνθήκες, που χρονικά προηγούνται. Η ραγδαία ανάπτυξη των οργανισμών αυτών οφείλεται στην επάρκεια φωτός, λιπαντικών ουσιών (θρεπτικών αλάτων) και άλλων αυξητικών ουσιών, την ευνοϊκή θερμοκρασία και την κυκλοφορία των

υδάτινων μαζών, καθώς και τη διοχέτευση λιπασμάτων, υγρών αποβλήτων στο θαλάσσιο χώρο. Επιπτώσεις κόκκινης παλίρροιας: Η ανάπτυξη του οργανισμού "Prorocentrum minimum", επισημαίνουν οι επιστήμονες μπορεί ενδεχομένως να εγκυμονεί κινδύνους, αφού σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία σε ορισμένες περιπτώσεις ο οργανισμός αυτός προκαλεί τοξικά φαινόμενα σε καλλιέργειες μυδιών, με αποτέλεσμα να τις καταστρέφει. Επίσης επιβαρύνεται το νερό με αυτόχθον οργανικό υλικό, το οποίο όταν αποικοδομείται καταναλώνεται οξυγόνο το οποίο είναι απαραίτητο για τους ζωικούς οργανισμούς. Συχνά παρατηρούνται θάνατοι ψαριών ή άλλων ζωικών οργανισμών που οφείλονται στην έλλειψη οξυγόνου. Τέλος, προκαλούνται οικονομικές επιπτώσεις στον πρωτογενή τομέα (αλιεύματα), στον τριτογενή (τουρισμός) και ανασφάλεια στην κοινή γνώμη.τέλος, σημειώνεται ότι, το φαινόμενο διαρκεί από δύο έως τέσσερις εβδομάδες.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΟΜΑΔΑ Β': Λάμπρος Γεωργίου (12 Απριλίου 1961-20 Ιουλίου 1969) Ελεούσα Λάμπρου & Μαρία Τσαβαρή (13 Απριλίου 1970 - Οκτώβριος 2002) Αγγελική Κουμεντάκου (4 Οκτωβρίου 1957-3 Φεβρουαρίου 2009) 12 Απριλίου 1961: Η ρώσικη πρωτοπορία Στις12 Απριλίου 1961, στις 09:07 ώρα Μόσχας, ο Γιούρι Γκαγκάριν ξεκίνησε για το ιστορικό του ταξίδι μέσα στο Βοστόκ 1. Εικοσιπέντε λεπτά μετά την εκτόξευση, μπήκε σε μια ελλειπτική τροχιά με απόγειο 302 χιλιόμετρα, περίγειο 175 χιλιόμετρα και περίοδο 89 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα, κινούμενος με ταχύτητα 7,61 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο (27.396 χιλιόμετρα ανά ώρα). Το κωδικό του όνομα κατά τη διάρκεια της πτήσης ήταν Кедр (Κέδρος). Ο Γκαγκάριν δεν είχε τον έλεγχο του σκάφους του, επειδή κανείς δεν ήξερε πώς οι συνθήκες κατά την πτήση θα επηρέαζαν τον άνθρωπο βιολογικά και ψυχολογικά ο συνδυασμός για το ξεκλείδωμα του χειριστηρίου βρισκόταν μέσα σ' ένα σφραγισμένο φάκελο που είχε μαζί του, ενώ το σκάφος ελεγχόταν από επιτελείο επιστημόνων και τεχνικών στη Γη. Μετά από 67 λεπτά σε τροχιά, το προσωπικό ελέγχου πτήσης έδωσε εντολή στο σκάφος να πυροδοτήσει τους κινητήρες επιβράδυνσης και να αρχίσει την επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα. Ο Γκαγκάριν δεν προσγειώθηκε μαζί με την κάψουλα, αλλά χρησιμοποίησε τοεκτινασσόμενο κάθισμά του σε ύψος 7 χιλιομέτρων, και μετά από ελεύθερη πτώση χρησιμοποίησε το αλεξίπτωτό του και προσγειώθηκε κοντά στην πόλη Τακτάροβα. 5 Μαΐου 1961: Αμερικάνος στο διάστημα

Ο πλοίαρχος Aλαν Σέπαρντ ήταν ο πρώτος Αμερικανός στο Διάστημα. Δύο βδομάδες μετά τον Γκαγκάριν, ο Σέπαρντ πραγματοποιούσε μια υποτροχιακή πτήση για να γίνει ήρωας επί 291 ημέρες - όσο χρειάστηκε μέχρις ότου να τον επισκιάσει ο Τζον Γκλεν με την πρώτη αμερικανική τροχιακή πτήση. 20 Φεβρουαρίου 1962: Σε τροχιά γύρω από τη γη Στις 09:47 της 20ης Φεβρουαρίου του 1962, ο Τζον Γκλεν, στην ενδέκατη προσπάθεια, "απογειώθηκε" από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ με έναν πύραυλο Atlas, και έκανε τρεις φορές το γύρο της Γης σε λιγότερο από πέντε ώρες. Σχεδόν ένα χρόνο μετά την πτήση του σοβιετικού Γιούρι Γκαγκάριν, η επιτυχημένη αποστολή αποκατέστησε την εμπιστοσύνη των Αμερικανών στην κατάκτηση του Διαστήματος και έκανε εθνικό ήρωα τον Τζον Γκλεν. 18 Μαρτίου 1965: Διαστημικός περίπατος Στις 18 Μαρτίου του 1965, ο Αλεξέι Λεόνοφ άφησε για λίγο την ασφάλεια του διαστημικού του οχήματος και βγήκε στο κενό για την πρώτη διαστημική βόλτα που έκανε ποτέ ο άνθρωπος. Παρέμεινε στο διάστημα για 12 λεπτά γατζομένος με ένα καλώδιο από το διαστημόπλοιο. Όταν επιχείρησε να ξαναμπεί, η στολή του είχε φουσκώσει τόσο πολύ, που ήταν αδύνατον να χωρέσει από την πόρτα. Το διαστημικό κέντρο ελέγχου στη Σοβιετική Ένωση περίμενε την εξέλιξη κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα. Τελικά, ο Αλεξέι Λεόνοφ άνοιξε μία βαλβίδα στη στολή του για να αφήσει να βγει ο αέρας, κι έτσι κατάφερε να επανέρθει στο εσωτερικό του διαστημοπλοίου. Εκείνη τη στιγμή, οι Σοβιετικοί πανηγύρισαν τη νίκη τους στην κούρσα με τους Αμερικανούς για τον πρώτο διαστημικό περίπατο. 27 Ιανουαρίου 1967: Τραγωδία στο διάστημα Στις 27 Ιανουαρίου οι τρεις οι αστροναύτες Γκρίσομ, Χουάιτ και Τσάφι βρίσκονταν μέσα στο θαλαμίσκο στο πλαίσιο δοκιμών ραδιοεπικοινωνίας, όταν ξέσπασε πυρκαγιά. Για λόγους ασφαλείας η καταπακτή δεν μπορούσε να ανοίξει πριν περάσουν 90 πολύτιμα δευτερόλεπτα.έτσι οι τρεις αστροναύτες βρήκαν τραγικό θάνατο μέσα στο θαλαμίσκο, προτού τα συνεργεία διάσωσης καταφέρουν να ανοίξουν τη θυρίδα. Η επίσημη εκδοχή ήταν ότι οι αστροναύτες πέθαναν από τις αναθυμιάσεις, αλλά δεν αποκαλύφθηκε ποτέ πόσο άσχημα εγκαύματα υπέστησαν.

11 Οκτωβρίου 1968: Apollo 7 Τo Apollo 7 ήταν η 7η αποστολή του διαστημικού προγράμματος Apollo.Εκτοξεύτηκε στις 11 Οκτωβρίου 1968 και ήταν η πρώτη επανδρωμένη αποστολή του Apollo.Το πλήρωμα απαρτίζονταν από τους Walter Schirra,Don Eisele και Walter Cunningham.Η περίοδος της αποστολής ήταν 11 ημέρες.σκοπός της ήταν η δοκιμασία του νέου θαλαμίσκου πλοήγησης.επίσης,έγιναν και κάποιες δοκιμές του τρόπου με τον οποίο τα πληρώματα των επόμενων αποστολών θα μπορούσαν να μπαίνουν και να βγαίνουν από την σεληνιακή τροχιά.σε γενικές γραμμές ήταν επιτυχημένη εκτός από κάποια προβλήματα που εντοπίστηκαν στα ηλεκτρικά συστήματα 21 Δεκεμβρίου 1968: Χριστούγεννα στο διάστημα Στις 21 Δεκεμβρίου 1968 έγινε η εκτόξευση του διαστημοπλοίου Apollo 8 από τη Φλόριντα της πρώτης επανδρωμένης αποστολής που θα μετέφερε τους πρώτους αστροναύτες γύρω από τη Σελήνη. Έτσι οι Borman, Lovell και Anders του Apollo 8 έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που "πέταξαν" γύρω από τη Σελήνη. 20 Ιουλίου 1969: Walk on the moon Ήταν 20/06/1969,όταν ο Νηλ Αρμστρονγκ πάτησε το πόδι του στη Σελήνη λέγοντας την φράση που έμεινε στην ιστορία ''ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα ''. Ηταν η επίτευξη ενός από τους μεγαλύτερους στόχους που είχε θέσει η ανθρωπότητα τότε, να στείλουν έναν άνθρωπο στη σελήνη και να τον φέρουν πίσω με ασφάλεια. Ηταν μια στιγμή, που άλλαξε την ιστορία της ανθρωπότητας. Το επίτευγμα αυτό έχει γραφτεί με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της ανθρώπινης ιστορίας. 13 Απριλίου 1970: «Χιούστον, έχουμε πρόβλημα» Το 1970 το πρόγραμμα <<Απολλων>> βρισκόταν στην εποχή της δόξα του... Οι αποστολές <<Απόλλων>> είχαν αρχίσει να γίνονται ρούτινα και δεν προκαλούσαν ποια το ενδιαφέρον του κοινού. Δυο μέρες, επτα ώρες και 50 λεπτά μετά την εκτόξευση του προς τη σελήνη, το πλήρωμα του απολλω 13 είχε μόλις τερματίσει την τέταρτη τηλεοπτική εκπομπή προς την γη, κανένας

όμως από τους τρεις αστροναύτες δεν υποψιαζόταν οτι τα τηλεοπτικά κανάλια της ΗΠΑ δεν τους θεωρούσε αρκετά σημαντικούς ωστε να αφιερώσει ενα μέρος του προγράμματος του, στην ζωντανή μετάδοση αστροναυτών...στις 13 Απριλίου του 1970 ο κυβερνήτης της αποστολής του απολλω 13 απείχε ελάχιστα από την εκπληρώσει του παιδικού ονείρου...αυτό όμως γρήγορα ανατράπηκε, η διαδικασία ρουτίνας της ανάδευσης του περιεχομένου μια δεξαμενής οξυγόνου θα κατέληξε σε έκρηξη η όποια θα αχρήστευε ουσιαστικά το υπηρεσιακό διαμέρισμα /όχημα του διαστημόπλοιου... Από αυτήν την αποστολή, η φράση του αστροναύτη Λάβελ «Houston, we had a problem» μετατράπηκε και καθιερώθηκε ως «Houston, we have a problem»... 30 Ιουλίου 1971: Driving on the moon: Η αποστολή του Apollo 15 ήταν σε πρώτη φάση να μεταφέρει ένα όχημα Rover στη Σελήνη. Oι αστροναύτες μπόρεσαν να απομακρυνθούν περισσότερο από το σημείο προσεδάφισής τους και να συλλέξουν ακόμη περισσότερα αντικείμενα. 14 Μαΐου 1973: Πρώτος αμερικάνικος διαστημικός σταθμός Ο SKYLAD είναι ο πρώτος και τελευταίος μέχρι σήμερα αμερικάνικος σταθμός που τοποθετήθηκε σε τροχιά. O SKYLAD, λόγων οικονομικών συνθηκών, δεν ήταν παρά ενας διαμορφομένος τρίτος όροφος S-IKB. O συνολικός ωφέλιμος χώρος αυτο του διαστημικού σταθμού ηταν 368m και μπορούσε να φιλοξενήσει τριμελές πλήρωμα... 17 Ιουλίου 1975: When Apollo met Soyuz H αποστολή που έμεινε γνωστή και ως «Apollo - Soyuz Test Flight» ήταν η πρώτη πτήση που έκαναν από κοινού οι αμερικανικές και σοβιετικές διαστημικές υπηρεσίες. Για τις ΗΠΑ αυτή η πτήση ήταν και η τελευταία πτήση Apollo, όπως και η τελευταία επανδρωμένη πτήση που θα έκαναν μέχρι την εκτόξευση διαστημικού λεωφορείου Columbia.

20 Ιουλίου 1976: Αποστολή στον Αρη Η αποστολή στον Α ρη αποτελείται απο δυο διαστημικά οχήματα, το vikng1 και viking2 αποτελούμενο απο ενα οχημα σε τροχιά και ενα σκάφος.κυριοι στόχοι της αποστόλησ ηταν η αναζήτηση για ενδειξη ζωης στο πλανήτη. Τα αποτέσματα απο τα πειράματα των βίκινγκ δίνουν ολοκληρωμένη εικόνα για τον Αρη μεχρι σήμερα. Αύγ.-Σεπτ. 1977: Εκτόξευση των Βόγιατζερ Τα Voyager 1 και 2 εκτοξεύτηκαν για να εξερευνήσουν τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. ΒΟΓΙΑΤΖΕΡ, στις 18 Σεπτεμβρίου 1977, όταν αυτό βρισκόταν σε απόσταση 7,25 εκατομμύρια μίλια από τη Γη. Το διαστημόπλοιο είχε εκτοξευθεί από τη Γη στις 20 Ιουλίου 1975. 12 Απριλίου 1981: Εκτόξευση του Columbia Για την ιστορία της ΝΑSΑ, το Columbia είναι το πρώτο διαστημικό λεωφορείο που εκτοξεύτηκε στο διάστημα. 18 Ιουνίου 1983: Sally took a ride Η δόκτωρ Σάλι Ράιντ ήταν η πρώτη και νεότερη Αμερικανίδα που ταξίδεψε στο διάστημα. Αυτό έγινε με το διαστημικό λεωφορείο Challenger, που μετέφερε πέντε αστροναύτες: Τη Σάλι Ράιντ, τον κυβερνήτη Ρόμπερτ Κρίπεν, τον Φρεντερικ Χοκ (πιλότος), τον Τζον Φάμπιαν και τον Νόρμαν Θάγκαρντ. Οι πρώτες γυναίκες στο διάστημα ήταν οι Ρωσίδες Βαλεντίνα Τερεσκόβα το 1963 και η Σβετλάνα Σαβίτσκαγια το 1982. 7 Φεβρουαρίου 1984: Πρώτος αστροναύτης rocketeer Ο Μπρους Μακάντλς ήταν ο πρώτος αστροναύτης που κινήθηκε ανεξάρτητα από το διαστημόπλοιο. 28 Ιανουαρίου 1986: Η έκρηξη του Τσάλεντζερ

Το διαστημικό λεωφορείο Τσάλεντεζρ διαλύθηκε 73'' μετά την εκτόξευσή του, και σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση. Το ημερολόγιο έδειχνε 28 Ιανουαρίου 1986, η ώρα Γκρίνουιτς ήταν 16.39, όταν μια τεράστια έκρηξη μετέτρεψε το Τσάλεντζερ σε συντρίμμια και έστειλε στο θάνατο το 7μελές πλήρωμα. Αυτόπτες μάρτυρες στην καταστροφή ήταν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που παρακολουθούσαν την εκτόξευση από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες. 25 Απριλίου 1990: HUBBLE Το Hubble είναι το πρώτο διαστημικό τηλεσκόπιο που μας επέτρεψε να παρατηρήσουμε το διάστημα χωρίς τη μεσολάβηση της γήινης ατμόσφαιρας.το μετέφερε το αμερικανικό διαστημόπλοιο Discovery και από τη στιγμή που το έθεσαν σε τροχιά γίνονται αποστολές για να περνούν στο εν λόγω τηλεσκόπιο βελτιώσεις και ενημερώσεις. 4 Iουλίου 1997: Ιχνηλάτης στον Αρη «Sojourner» ονομάστηκε το όχημα που έκανε πειράματα στην επιφάνεια του πλανήτη. Οκτώβριος 2002: Θεόδωρος Γιουρτσίχιν Ο Φιοντόρ Γιουρτσίχιν είναι ελληνικής καταγωγής Ρώσος κοσμοναύτης.γεννήθηκε στο Βατούμι της αυτόνομης δημοκρατίας της Αζαρίας από την Πόντια Ελληνίδα Μικρούλα Σοφοκλέβνα Γιουρτσίχινα, το γένος Γραμματικοπούλου. Τον Οκτώβριο του 2002 ο Γιουρτσίχιν συμμετείχε στην αποστολή που πήρε την κωδική ονομασία?sts 112? ως μέρος του πληρώματος του διαστημικού λεωφορίου Ατλαντίς. Από εκεί μίλησε με τη μητέρα του μέσω δορυφορικού τηλεφώνου στα ποντιακά. 4 Οκτωβρίου 1957: Πρώτος τεχνητός δορυφόρος: Μια νέα εποχή εγκαινιάζεται με την εκτόξευση του Sputnik 1: η εποχή του διαστήματος. Ο δορυφόρος, που είχε το μέγεθος μιας μπάλας ζύγιζε 84 κιλά και χρειάστηκε 98 λεπτά για να μπει σε τροχιά με τη Γη. Εκτοξεύτηκε από το

κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, στο Καζακστάν, ως συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στο Διεθνές Γεωφυσικό Ετος 1957. Ο Spuynik 1 εγκαινίασε μια σειρά από αμερικανικά και σοβιετικά προγράμματα εξερεύνησης του διαστήματος. 3 Νοεμβρίου 1957: Η Λάϊκα στο διάστημα: Το Sputnik 2 είναι ο πρώτος δορυφόρος στην ιστορία της ανθρωπότητας που θα μεταφέρει μαζί του έναν ζωντανό οργανισμό. Το σκυλάκι με το όνομα «Λάικα» επιβίωσε στην εκτόξευση, αφού της είχε γίνει ειδική εκπαίδευση, αλλά πέθανε μερικές ώρες αργότερα από την καταπόνηση και την υπερθέρμανση επειδή το σπούτνικ 2 είχε κατασκευαστεί μέσα σε έναν μήνα γιατί ο Νικίτα Χρουστσόφ είχε δώσει εντολή να προλάβει να εκτοξευτεί ο δορυφόρος στην επέτειο της Ρωσικής Επανάστασης. Ως αποτέλεσμα, αντίθετα με τους μεταγενέστερους σοβιετικούς δορυφόρους, δεν είχε προλάβει να σχεδιαστεί και για ασφαλή επανείσοδο στην ατμόσφαιρα. Λίγο μετά την επιτυχή τοποθέτηση σε τροχιά γύρω από τη Γη παρουσιάστηκε μία βλάβη στο σύστημα θερμομόνωσης και εξαερισμού, με αποτέλεσμα η θερμοκρασία στον χώρο που βρισκόταν η Λάικα να φτάσει ή ίσως και ξεπεράσει τους 40 βαθμούς Κελσίου. Καθώς ο οργανισμός των σκύλων δεν μπορεί να αντέξει τέτοια υπερθέρμανση, λόγω έλλειψης ιδρωτοποιών αδένων, η Λάικα πέθανε από έναν συνδυασμό θερμοπληξίας, καταπόνησης και ακραίου στρες, σε 5 έως 7 ώρες μετά την εκτόξευση, αφού είχε συμπληρώσει 4 τροχιές γύρω από τη Γη. Το Σπούτνικ 2 εξαερώθηκε κατά την επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα στις 14 Απριλίου 1958, μετά από 2.570 τροχιές γύρω από τη Γη. Έτσι, έγινε και το πρώτο θύμα της διαστημικής εξερεύνησης. 31 Ιανουαρίου 1958: EXPLORER 1: Ο πρώτος δορυφόρος των Η.Π.Α εκτοξεύθηκε στις 31 Ιανουαρίου 1958, λιγότερο από 4 μήνες μετά τον Σπούτνικ1. Ο Explorer 1 ήταν η απάντηση στον Sputnik των Σοβιετικών, οι οποίοι είχαν ξεκινήσει την προσπάθεια για την εξερεύνηση του διαστήματος. Δεν αποτέλεσε ωστόσο την πρώτη απόπειρα για εκτόξευση δορυφόρου, καθώς είχε προηγηθεί μια αποτυχημένη προσπάθεια το Δεκέμβριο του 1957. Ο δορυφόρος ήταν εξοπλισμένος με όργανα για παρατηρήσεις της ραδιενέργειας γύρω από τη Γη και δημιουργήθηκε υπό την εποπτεία του καθηγητή Τζέιμς βαν Άλεν. Τα δεδομένα που πήρε τόσο ο Explorer 1 όσο και ο Explorer 3 (Μάρτιος του 1958) ήταν τα πρώτα επιστημονικά δεδομένα της εποχής του Διαστήματος. Οι ραδιενεργές ζώνες γύρω από τη Γη είναι γνωστός ως ζώνες Van Allen.

1 Φεβρουαρίου 2003: Το ατύχημα του Columbia: Την 1η Φεβρουαρίου 2003, το μοιραίο σκάφος διαλύθηκε σε ύψος σχεδόν 20 χιλιομέτρων πάνω από το Τέξας καθώς προσέγγιζε το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι για την προσγείωση. Η καταστροφή προκλήθηκε από ένα ρήγμα στην αριστερή πτέρυγα, το οποίο είχε δημιουργηθεί από την πρόσκρουση ενός κομματιού μονωτικού αφρού που αποκολλήθηκε από την εξωτερική δεξαμενή κατά την εκτόξευση, 16 ημέρες νωρίτερα. Το χρονικό της τραγικής πτήσης ήταν ήδη γνωστό σε γενικές γραμμές, τώρα όμως η έκθεση αποκαλύπτει λεπτομέρειες. Οι επτά αστροναύτες πιθανώς πέθαναν από ασφυξία όταν η καμπίνα τους αποσπάστηκε από το υπόλοιπο σκάφος και αποσυμπιέστηκε απότομα. Ορισμένοι δεν πρόλαβαν να κλείσουν τις προσωπίδες στα κράνη τους, ούτε να φορέσουν τα ειδικά γάντια. Ορισμένες ζώνες πρόσδεσης απέτυχαν, ενώ άλλες δεν έκλεισαν ποτέ. Όμως ακόμα κι το πλήρωμα επέζησε της αποσυμπίεσης, σίγουρα σκοτώθηκε από τη βίαιη περιστροφή της καμπίνας στον αέρα.το μόνο που πρόλαβε να κάνει ο πιλότος το τελευταίο λεπτό της πτήσης, και ενώ διάφοροι συναγερμοί ηχούσαν ταυτόχρονα, ήταν να πατήσει μερικά κουμπιά στις κονσόλες του σκάφους, το οποίο όμως είχε βγει οριστικά εκτός ελέγχου. 25 Ιανουαρίου 2004: H «ευκαιρία» στον Άρη: Το διαστημικό όχημα της NASA Opportunity, προσγειώθηκε στην επιφάνεια του Άρη στις 25 Ιανουαρίου 2004. Παρότι η αποστολή του είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε να έχει διάρκεια τριών μηνών, το Opportunity έκλεισε 8 χρόνια εξερεύνησης της επιφάνειας του Άρη (διάνυσε περίπου 35 χιλιόμετρα). Μεταξύ άλλων το Opportunity ανακάλυψε πρόσφατα γύψο (CaSO4 2H2O), που αποτελεί την «πιο ισχυρή» ένδειξη ύπαρξης νερού στον κόκκινο πλανήτη. Το προηγούμενο εύρημά του ήταν ο βράχος στον οποίο δόθηκε το παρατσούκλι Tisdale, που εμφανίζει μεγάλη συγκέντρωση ψευδαργύρου. Κι αυτή η ανακάλυψη αποτελεί ένδειξη ύπαρξης νερού, διότι τα αντίστοιχα πετρώματα στην Γη συνδέονται με έντονη υδροθερμική δραστηριότητα. 21 Ιουνίου 2004: Oι πρώτοι ιδιώτες στο διάστημα: Το SpaceshipOne είναι το πρώτο σκάφος στο διάστημα που χρηματοδοτείται από τον ιδιωτικό τομέα. Το SpaceshipOne πραγματοποίησε επανδρωμένη υποτροχιακή πτήση πάνω από την έρημο Μοχάβε, σε ύψος 100 χιλιομέτρων.στις υποτροχιακές πτήσεις το σκάφος εξέρχεται από την ατμόσφαιρα, όχι όμως με αρκετά μεγάλη ταχύτητα ώστε να τεθεί σε τροχιά ή να δραπετεύσει από το βαρυτικό πεδίο της Γης.Το πυραυλοκίνητο όχημα απογειώθηκε σε προσδεδεμένο κάτω από την πτέρυγα ενός μητρικού

αεροσκάφους. Σε ύψος περίπου 15 χιλιομέτρων θα αποδεσμευτεί, θα θέσει σε λειτουργία τον πυραυλοκινητήρα του για 80 δευτερόλεπτα και θα εξέλθει από την ατμόσφαιρα με ταχύτητα Μαχ 3 (τριπλάσια του ήχου.ο πιλότος θα έχει την εμπειρία της μηδενικής βαρύτητας για περίπου τρία λεπτά, πριν το σκάφος αρχίσει την κάθοδό του, που θα διαρκέσει περίπου 20 λεπτά. Σε δοκιμαστική πτήση τον Μάιο, το σκάφος έφτασε σε ύψος 64 χιλιομέτρων. «Κάθε φορά που το SpaceShipOne πετάει, επιδεικνύουμε ότι σχετικά μικρά ιδιωτικά κονδύλια μπορούν να επεκτείνουν σημαντικά τα όρια της εμπορικής διαστημικής τεχνολογίας» δήλωσε ο Πολ Αλεν, συνιδρυτής της Microsoft και χρηματοδότης της ScaledComposites. Ένα αεροσκάφος με πυραυλοκινητήρα που καίει λάστιχο και αέριο γέλιου έγινε τον Ιούνιο το πρώτο επιβατικό όχημα που πέταξε έξω από την ατμόσφαιρα χωρίς καμία κρατική υποστήριξη. Το SpaceShipOne, σχεδιασμένο από τον πρωτοπόρο αεροναυπηγό Μπερτ Ρατάν, κέρδισε λίγους μήνες αργότερα το περιβόητο Βραβείο AnsariX για ιδιωτικά διαστημόπλοια και επέδειξε ότι η σύντομα θα αρχίσει η εποχή του διαστημικού τουρισμού. 1 Ιουλίου 2004: Στην τροχιά του Κρόνου: Στις 1 Ιουλίου 2004 έφτασε ο τεχνητός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος Cassini είναι ο πρώτος που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τον Κρόνο και θα βρίσκεται εκεί 4 χρόνια τουλάχιστον. Έπρεπε να υποβοηθηθεί από την βαρύτητα τριών πλανητών για να ολοκληρώσει το ταξίδι της. Έτσι λοιπόν πέρασε δύο φορές κοντά από την Αφροδίτη μία από τη Γη, μετά από το Δία και κατέληξε στην περιοχή του Κρόνου στις 1 Ιουλίου 2004. 14 Ιανουαρίου 2005: Η ανακάλυψη του Τιτάνα: Το Huygens βρέθηκε στον δορυφόρο του Κρόνου, τον Τιτάνα. Η πρώτη προσεδάφιση σε δορυφόρο άλλου πλανήτη. Ο δορυφόρος Cassini μετέφερε το Cassini-Huygens το οποίο εκτοξεύτηκε στην επιφάνεια του Τιτάνα,που είναι φεγγάρι του Κρόνου για να το μελετήσει, κάτι δεν πήγε καλά όμως αλλά πρόλαβε να μας στείλει πίσω κάποιες εικόνες. 4 Ιουλίου 2005: Πρώτη σύγκρουση με κομήτη: Ο κομήτης Temple 1 εμβολίστηκε επίτηδες από έναν πύραυλο του ανεπανόρθωτου σκάφους της ΝΑSΑ «Deep Impact». Ένα έξυπνο βλήμα με

χάλκινο φορτίο και βάρος 370 κιλά συγκρούστηκε με τον διερχόμενο κομήτη Τεμπλ 1 υπό γωνία 25 μοιρών και με ταχύτητα δέκα χλμ ανά δευτερόλεπτο. Την εντυπωσιακή έκρηξη παρακολούθησαν το μητρικό σκάφος, τέσσερα διαστημικά τηλεσκόπια (Hubble, Chandra, Spitzer και XMM-Newton) και πολλά επίγεια, ακόμα και ερασιτέχνες αστρονόμοι. Ο κρατήρας εκτιμάται ότι έχει πλάτος 100 μέτρα και βάθος 10. Δυστυχώς, όμως, κανείς δεν κατάφερε δει άμεσα το σημείο πρόσκρουσης, καθώς ένα σύννεφο από λεπτόκοκκα συντρίμμια σαν πούδρα αιωρούνται πάνω του, συγκρατημένα από την ασθενή βαρύτητα του κομήτη.οι επιστήμονες συμπεραίνουν σε δημοσίευσή τους στο Science ότι ο κομήτης δεν είναι συμπαγής, αλλά ένα χαλαρό σύμφυρμα μικροσκοπικών κόκκων σκόνης και παγοκρυστάλλων, αν και το μείγμα αυτό ήταν πιο στεγνό από το αναμενόμενο. 26 Ιουλίου 2005: Επιστροφή στην πτήση: Η εκτόξευση του Discovery από το Ακρωτήριο Κένεντι της ΝΑSΑ κλείνει μια περίοδο αναμονής δυόμισι χρόνων μετά την καταστροφή του Columbia. Οι αστροναύτες Νογκούτσι και ο Ρόμπινσον έκαναν τρεις περίπατους στο διάστημα και τον διεθνή διαστημικό σταθμό όπου το Dicscovery μετέφερε τόνους εξοπλισμού και τροφοδοσίας προς και από τον σταθμό. Το Διαστημικό Λεωφορείο Ντισκάβερι (Κωδικός Τροχιακού Οχήματος: OV-103) είναι ένα από τα τρία επιχειρησιακά διαστημικά λεωφορεία του στόλου της NASA[1]. Όταν πρωτοπέταξε το 1984, το Ντισκάβερι έγινε το τρίτο επιχειρησιακό διαστημικό λεωφορείο και προσγειώθηκε για τελευταία φορά στις 9 Μαρτίου 2011 αφού ολοκλήρωσε την αποστολή STS133. Το Ντισκάβερι έχει πραγματοποιήσει τόσο ερευνητικές αποστολές όσο και αποστολές συναρμολόγησης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (International Space Station - ISS). STS-114 (αγγλ. Space Transportation System, διαστημικό σύστημα μεταφορών) είναι ο κωδικός που χαρακτηρίζει μια αποστολή του Διαστημικού Λεωφορείου Ντισκάβερι της NASA στον διεθνή διαστημικό σταθμό (ISS). Εκτοξεύθηκε στις 26 Ιουλίου 2005 και ήταν η πρώτη πτήση 907 ημέρες μετά την απώλεια του Κολούμπια. Με την πτήση αυτή, καθώς και με την πτήση STS-121 επανήλθε το πρόγραμμα των διαστημικών λεωφορείων στον κανονικό του ρυθμό. 3 Φεβρουαρίου 2009: Το Ισλάμ σε τροχιά: Το Ιράν ανακοίνωσε ότι ο πρώτος διαστημικός δορυφόρος που κατασκευάστηκε στη χώρα βρίσκεται σε τροχιά. Τεχεράνη.Σύμφωνα με ανακοίνωση του ιρανικού πρακτορείου IRNA, η Τεχεράνη έθεσε με επιτυχία έναν δορυφόρο- παρατηρητή, σε τροχιά γύρω από τη γη.ο δορυφόρος- Navid

τέθηκε σε τροχιά την Παρασκευή, περίπου 250-370 χιλιόμετρα πάνω από τη γη, όπως ανέφερε ο επικεφαλής της Ιρανικής Οργάνωσης Διαστήματος, Χαμίντ Φάζελι. Ο δορυφόρος ήταν να εκτοξευθεί πριν το τέλος του έτους σύμφωνα με το περσικό ημερολόγιο, στις 19 Μαρτίου αλλά τεχνικές δυσκολίες δεν επέτρεψαν την πραγματοποίησή της. Ο δορυφόρος είναι βάρους 60 χλγρ. θα παίρνει ενέργεια από ηλιοκυψέλες και το ύψος της τροχιάς του θα είναι 400 χλμ. Στις 3 Φεβρουαρίου το Ιράν είχε εκτοξεύσει ακόμη ένα δορυφόρο τον τηλεπικοινωνιακό Navid-e Elm-o Sanat ενώ ο πρώτος δορυφόρος του Ιράν που είχε σε τροχιά ήταν ο Omid (ελπίδα) το 2009.

Τεχνολογίες ( μέθοδοι, όργανα) παρακολούθησης διαστήματος. Ομάδα Γ' : Άννα Μαρία Μακρή (Τηλεσκόπια, που μπορεί να είναι οπτικά (διοπτρικά η κατοπτρικά) ή ραδιοτηλεσκόπια. Θανάσης Ζαννής (Όργανα ανάλυσης του φωτός των ουράνιων σωμάτων {φωτόμετρα, φασματογράφοι, πολωσίμετρα}). Ρίτσα Κάκκαρη (Μικρά όργανα, όπως θεοδόλιχοι, εξάντες, αστρολάβοι, συμβολόμετρα, και ηλεκτρονικοί ανιχνευτές για τη μελέτη των παρατηρήσεων, συχνά σε συνδυασμό με υπολογιστές). Αλεξάνδρα Κουμεντάκου (Αστρογράφοι, δηλαδή αστρονομικές φωτογραφικές μηχανές και αστροστάτες, χρονογράφοι, γνώμονες και στεμματογράφοι). Τηλεσκόπια, που μπορεί να είναι οπτικά (διοπτρικά η κατοπτρικά) ή ραδιοτηλεσκόπια. ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ: Αστρονομικά όργανα είναι τα όργανα με κύρια αποστολή τη συλλογή και ανάλυση της ακτινοβολίας των ουράνιων σωμάτων. Επίσης, ως αστρονομικά όργανα χαρακτηρίζονται και τα βοηθητικά όργανα με τα οποία μετριούνται με ακρίβεια οι συντεταγμένες των ουράνιων σωμάτων.

ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ Ορισμός: Είναι το όργανο επισκόπησης απομακρυσμένων αντικειμένων.τα ενισχύει και τα συγκεντρώνει με τη βοήθεια της ηλεκτρομαγνητικης ακτινοβολίας.επίσης έχουν φωτοσυλλεκτική ικανότητα. Περιγραφή Τα τηλεσκόπια αποτελούνται από ένα φακό(ή κοίλο κάτοπτρο) που λέγεται αντικειμενικός κι από ένα άλλο φακό, τον προσοφθάλμιο. Ο αντικειμενικός φακός κάμπτει τις ακτίνες που πέφτουν πάνω του από το αντικείμενο και σχηματίζει το είδωλό του στην εστία. Το είδωλο του αντικειμένου μεγαλώνει χάρη στον προσοφθάλμιο φακό και παρατηρείται από αυτόν που χειρίζεται το τηλεσκόπιο. Το είδωλο είτε παρατηρείται με την χρήση ειδικών φακών προσαρμογής (προσοφθάλμιοι φακοί) είτε αποτυπώνεται με τη χρήση φωτογραφικών αισθητήρων, προκειμένου να γίνουν παρατηρήσεις, μετρήσεις (φωτομετρία, φασματοσκοπία) κλπ. Συνήθως η φωτοσυλλεκτική ικανότητα ενός τηλεσκοπίου εξαρτάται από τη διάμετρό του (aperture). Όσο μεγαλύτερη είναι η φωτοσυλλεκτική επιφάνεια ενός τηλεσκοπίου, τόσο αμυδρότερα αντικείμενα είναι ικανό να ανιχνεύσει.