Συζητώντας με τον ΕΡΜΗ Τόμος A

Συζητώντας με τον ΕΡΜΗ Τόμος A Σειρά Ολιστικής Φιλοσουίας Άθως Όθωνος Ιατρος Ομοιοπαθητικης Ιατρικης

1 Σειρά Ολιστικής Φιλοσοφίας Συζητώντας με τον ΕΡΜΗ Τόμος Α Περί Θεού, Ανθρώπου και των Όντων του Κόσμου Κοσμογονία Άθως Όθωνος

2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ «ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ» 1.1 «Θέλω να μάθω» 1.2 «Με κάλεσες» 1.3 «Χόμο Εγκεφάλικους!» 1.4 Η επιλογή του σκηνικού ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΥΡΑΝΙΑ ΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Α 2.1 Η διαφορά του «καταλαβαίνω» από το «συνειδητοποιώ» 2.2 Τα Όντα του Σύμπαντος 2.3 Πνευματικά, Δοξαστά και Αισθητά Όντα 2.4 Αιώνια και Θνητά Όντα 2.5 Γένος και Είδος 2.6 Η Ισχύς του Θεού 2.7 Η Ισχύς των Ουράνιων Όντων και του Ανθρώπου 2.8 Άλλο πράγμα οι θεοί του Ουρανού και άλλο οι «θεοί» του Ολύμπου 2.9 Η Αγαθότητα και Αλήθεια του Θεού 2.10 Αγαθότητα και Αλήθεια των άλλων Όντων 2.11 Η διαφορά Αγαθού από το καλό

3 2.12 Ο Θεός σε σχέση με τη Γέννηση και τον Χρόνο 2.13 «Η Αλήθεια ήταν ένας Καθρέφτης στον Ουρανό» 2.14 Αιών και Χρόνος σε σχέση με τη Γέννηση 2.15 Κόσμος, θεοί και Άνθρωπος σε σχέση με τη Γέννηση και το Χρόνο 2.16 Η Ουσία του Θεού 2.17 Η σημερινή Βαβυλωνία 2.18 Χώρος και κενό 2.19 Η διττή φύση του Ανθρώπου ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ ΟΥΡΑΝΙΑ ΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Β 3.1 Οι Ενέργειες του Θεού 3.2 Οι Ενέργειες των άλλων όντων 3.3 Οι Ενέργειες του Ανθρώπου και η φυσική έννοια της εξουσίας 3.4 Η Δημιουργικότητα του Θεού 3.5 Αναλογία Θεού και Μονάδος 3.6 Θεός, Όντα και Χώρος 3.7 Θεός, Θείο Πνεύμα, Άγιος Λόγος και Κίνηση 3.8 Το μυστήριο του Ακίνητου Αιώνα και του Κινητού Κόσμου 3.9 Κίνηση και Ανθρώπινη Ψυχή 3.10 Το Κοσμικό Παιχνίδι: «Αιών, παις έστι, παίζων πεσσεύων» 3.11 Ζωντανή Γνώση και «ξερή» Θεολογία 3.12 Το Παρόν, Παρελθόν και Μέλλον είναι Πλάνη! 3.13 Η Κίνηση και η Ζωή εισάγουν την Πλάνη

4 3.14 Θεός, Όντα και Πνεύμα 3.15 Είναι ο Άνθρωπος δημιουργός; 3.16 Άνθρωπος, Δαίμονες και πειθώ 3.17 Σύγκριση Ανθρώπου, Ζώων, Φυτών και Πραγμάτων 3.18 Θεός, Ουράνια Όντα, Επίγεια Όντα και Μορφή 3.19 Θεία Πρόνοια, Ειμαρμένη, Ανάγκη, Τάξη και Δίκη 3.20 Μεγαλύτερη σημασία έχει να είσαι δίκαιος και όχι να κατανοήσεις πως λειτουργεί το Δικαστικό Σύστημα ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΟΝΤΑ ΤΟΥ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥ ΧΩΡΟΥ 4.1 Δεκανοί, Λειτουργοί και Ανώνυμοι 4.2 Απλανής Σφαίρα του Ζωδιακού Κύκλου και Επτά Πλανήτες 4.3 Ο Ήλιος 4.4 Είναι η Γη το Κέντρο του Κόσμου; 4.5 Κομήτες, Μετεωρίτες και Αναθυμιάσεις της Γης 4.6 Οι Ψυχές 4.7 Οι Δαίμονες 4.8 Ο ρόλος των Δαιμόνων στην καθημερινή ζωή του Ανθρώπου 4.9 Δαίμονες και Ατομικό Πεπρωμένο των Ανθρώπων 4.10 Δαίμονες και Ατομικές Διαφορές των Ανθρώπων 4.11 Δαίμονες και «φώτιση» των Αγίων

5 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ ΑΙΘΗΡ, ΥΛΗ ΚΑΙ ΜΟΡΦΗ, ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ 5.1 Ο Αιθήρ ή Πεμπτουσία 5.2 Τα Τέσσερα Απλά Στοιχεία: Γη, Ύδωρ, Αήρ, Πυρ 5.3 Το Απλό Στοιχείο Γη 5.4 Το Απλό Στοιχείο Ύδωρ 5.5 Το Απλό Στοιχείο Αήρ 5.6 Το Απλό Στοιχείο Πυρ 5.7 Η Ύλη 5.8 Η Πτώση της Ανθρώπινης Γνώσης 5.9 Πως καθορίζεται η Ατομική Μορφή του Ανθρώπου 5.10 Κοσμογονία

6 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Κοντεύει μεσάνυχτα! Και είναι η ώρα να γράψω τον Πρόλογο του βιβλίου. Πάνε πάνω από 10 χρόνια που πρωτοδιάβασα τα Ερμητικά Κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου. Μεταφράστηκαν στα Ελληνικά από τα ιερογλυφικά επί Πτολεμαίων στις αρχές του 3ου Π.Χ. αιώνα και αποδίδονται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο, σε αντιδιαστολή με τον Αρχαιοελληνικό Ερμή. Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος είναι ουσιαστικά η ελληνική απόδοση του Θωθ ή Τατ. Ο Θωθ ήταν ο «γραμματέας των Αρχαίων Αιγυπτίων Θεών» και «θεός της Σοφίας». Τα κείμενα αυτά, ότι περισώζεται δηλαδή, είναι το απόσταγμα της Αρχαίας Αιγυπτιακής μυστικιστικής γνώσης πιθανώς και με διάφορες προσμίξεις από τους μεταγενέστερους. Στην πορεία της ζωής μου, αφού φανατίστηκα αρκετά σε διάφορους τομείς γνώσης, έμαθα να μην δίνω τόσο σημασία στο ποιος, που, πότε και γιατί και να επικεντρώνομαι στην αλήθεια των γραπτών από όπου και αν προέρχονται, ανεξάρτητα από θρησκευτική, φιλοσοφική ή φυλετική προέλευση. Πριν από πάνω από δέκα χρόνια λοιπόν, προσπαθώντας να βρω απαντήσεις στα δεκάδες ερωτήματα που προέκυπταν από την προσωπική και επαγγελματική μου ζωή ήρθα σε επαφή με αυτά τα κείμενα. Με παίδεψαν όσο κανένα άλλο βιβλίο και λόγω του βάθους των νοημάτων του αλλά και λόγω πιθανών παρανοήσεων που προέκυψαν από τις μεταφράσεις και την αλλοτρίωση των όρων λόγω παρόδου του χρόνου. Στην αποκρυπτογράφηση των νοημάτων με βοήθησε πολύ η εντρύφηση σε άλλους χώρους γνώσης όπως η Ανθρωποσοφία του Ρούντολφ Στάϊνερ, τα Χριστιανικά κείμενα, η Αρχαιοελληνική Γραμματεία και

7 ιδιαίτερα ο Ηράκλειτος και ο Σωκράτης καθώς και η Ανατολική Φιλοσοφία. Αυτά τα νοήματα με σφράγισαν βαθειά και επηρέασαν σημαντικά τη φιλοσοφική μου σκέψη. Πριν από μερικές βδομάδες έτυχε να ξαναδώ τις σημειώσεις μου και τα σχεδιαγράμματα που είχα κάνει όταν διάβαζα τα Ερμητικά Κείμενα προκειμένου να βγάλω άκρη από το χάος. Μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας κριτικής επιβεβαίωσης αυτών των νοημάτων στην πράξη ένοιωσα ότι ήρθε η στιγμή να τα μεταφέρω και σε άλλους σε μια πιο κατανοητή και εύληπτη μορφή. Είναι σίγουρο ότι αυτά που γράφω είναι όσα εγώ κατάλαβα από όσα διάβασα. Είναι επίσης σίγουρο ότι όσα διάβασα δεν είναι παρά όσα κατάλαβαν αυτοί που τα μετέφρασαν από τα ιερογλυφικά στα Αρχαιοελληνικά πριν από 2300 χρόνια! Αλλά η πρόθεση μου δεν είναι να προτείνω κάποιο «πιστεύω» ή κάποια θρησκευτική ή φιλοσοφική κίνηση. Παραφράζοντας μια λαϊκή ρήση «Αλλοίμονο στο νέο που δεν πίστεψε σε ιδεολογικά συστήματα και αλλοίμονο στον ενήλικα που πιστεύει σε ιδεολογικά συστήματα!» Ο ώριμος ενήλικας έχει ήδη έρθει σε επαφή με διάφορα συστήματα ιδεών και αν είναι ειλικρινής αναζητητής παύει να φανατίζεται και εντοπίζει την κοινή αλήθεια που υπάρχει σε όλους τους χώρους και τομείς γνώσης «χωρίς φόβον και πάθος». Όχι για να επιδεικνύει ξερές γνώσεις αλλά για να βρει την αλήθεια και να την υιοθετήσει στην καθημερινή του ζωή. Όλα όσα διαβάζει κανείς δεν πρέπει παρά να τα αντιμετωπίζει σαν λειτουργικές υποθέσεις προς επιβεβαίωση. Μένει να δοκιμαστούν στον ταραγμένο ωκεανό της καθημερινής ζωής για να δει κανείς αν είναι χρήσιμα εργαλεία στην αναζήτηση της αλήθειας και της ευτυχίας ή όχι.

8 Επίτηδες επέλεξα την εύληπτη και ξεκούραστη μορφή του διαλόγου μεταξύ Μαθητή και Δασκάλου προκειμένου να μεταφέρω τα νοήματα του Ερμή στη σύγχρονη μας εποχή. Άλλωστε αυτή τη μορφή είχε και το αρχαίο κείμενο. Το βιβλίο δεν έχει αξιώσεις λογοτεχνικού κειμένου αλλά ούτε και περισπούδαστου φιλοσοφικού. Είναι απλά μια μεταφορά εμπειρίας. Της εμπειρίας που βίωσε ο συγγραφέας διαβάζοντας και μελετώντας τα κείμενα αυτά. Περασμένα μεσάνυχτα και ακόμα γράφω τον Πρόλογο! Ήταν μια δύσκολη γέννα αλλά παρόλα αυτά πολύ αναζωογονητική για μένα. Μόλις τελείωσε και με αφήνει χαρούμενο. Με περιμένει ακόμη ο δεύτερος τόμος, όταν και όποτε έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Καλή ανάγνωση!

9 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ «ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ» 1.1 «Θέλω να μάθω» 1.2 «Με κάλεσες» 1.3 «Χόμο Εγκεφάλικους!» 1.4 Η επιλογή του σκηνικού 1.1 «Θέλω να μάθω» Ήταν ένα χειμωνιάτικο πρωινό του Δεκέμβρη, όταν εγώ, ο Μαθητής, ξάπλωσα στην αιώρα του κτήματος μου αναζητώντας τη γαλήνη από την τρικυμία του μυαλού μου. Επρόκειτο για εκείνες τις μέρες που εν μέσω τσουχτερού κρύου ο ζωοδότης Ήλιος σκορπίζει απλόχερα τη ζεστασιά του, αυτό που λέμε «Ήλιος με δόντια». Αλλά δεν σκορπίζει μόνο τη ζεστασιά του. Διαλύει, για όσους αιτούνται, και τα σκοτάδια της ανθρώπινης διάνοιας με το πνευματικό του φως. Ήμουνα απελπισμένος από τη ζωή μου. Εγώ, ο ξεχωριστός άνθρωπος - κατά τη γνώμη μου - τα είχα κάνει μούσκεμα στη ζωή μου. Στην επαγγελματική ζωή, στην οικογενειακή, στη συντροφική, κλπ. Πιάστηκα κορόιδο όπως και κάθε μαθητής που θεωρεί τον εαυτό του «έξυπνο πουλί» και που τελικά πιάνεται από τη μύτη και σέρνεται από την ίδια τη ζωή. Όχι τυχαία! Μοιραία! Για να πάθει και να μάθει! Για να καταλάβει ότι «ουδέν οίδε».

10 Άλλοι μαθητές καταφεύγουν στην προσευχή, άλλοι στο διαλογισμό, άλλοι στις θρησκευτικές τελετές, άλλοι στην κοινωνική προσφορά και άλλοι στην ανάγνωση σοφών βιβλίων και στη Φιλοσοφία. Εγώ, ο Μαθητής, εύρισκα πιο οικείο το καταφύγιο στη Φύση. Καθώς χαλάρωνα με τη ζεστασιά του Ήλιου, η προσοχή μου έφυγε ξαφνικά από τις προσωπικές σκοτούρες που με ταλάνιζαν και στράφηκε προς τη γύρω Φύση. Χώμα και πέτρες, χορτάρια και δέντρα, ζουζούνια αμέτρητα τριγύρω μου και ζώα σωρό. Κι ύστερα εγώ, ο Άνθρωπος. Έστρεψα το βλέμμα μου από τη Γη στον Ουρανό. Πάνω, εκεί ψηλά, δεν υπάρχουν άραγε κι άλλα πλάσματα, ουράνια πλάσματα, πιο κοντά στο Θεό απ ότι εμείς οι άνθρωποι; Μια σφοδρή επιθυμία μου δημιουργήθηκε. Όχι μέσα στο μυαλό πλέον αλλά μέσα στην Ψυχή μου, μέσα σε όλη μου την ύπαρξη. Μια επιθυμία που συνοψιζόταν στο «Θέλω να μάθω για το Σύμπαν! Θέλω να μάθω για τα όντα του Σύμπαντος! Θέλω να μάθω για μένα, τον Άνθρωπο και για μένα το Μαθητή!» 1.2 «Με κάλεσες» Τα βλέφαρα μου βάρυναν και το κορμί μου αρχικά βάρυνε και μετά έγινε ανάλαφρο. Κάτι με τραβούσε προς τα πάνω ή καλύτερα προς το πουθενά. Έπαψα να νοιώθω το σώμα μου ή τουλάχιστον ένοιωσα μια γαλήνη εκεί που βρισκόταν το χωρίς καθορισμένα όρια σώμα μου. Όλη μου η ύπαρξη έγινε αιθέρια, άυλη. Μια ανώτερη Συνείδηση παρέκαμψε τα στενά όρια του μυαλού μου και ξαφνικά ένα φως με πλημμύρισε. Ένα αλλόκοτο φως που δεν έμοιαζε με κανένα από τα φώτα της καθημερινότητας. Ένα χαρούμενο φως, ένα γαλήνιο φως, ένα απαστράπτον ζωντανό παλλόμενο φως. Μια μορφή φάνηκε να έρχεται από μακριά. Μια φωτεινή μορφή που κινείτο μέσα στο φως και διακρινόταν από το πιο έντονο φως της και από

11 τα λαμπερά της χρώματα. Το πρόσωπο της μορφής έμοιαζε με την όψη που συνήθως εμείς οι άνθρωποι αποδίδουμε στους σοφούς γέροντες και στους αγίους. -«Με κάλεσες!», είπε η μορφή και ο τόνος της δεν ήταν ερωτηματικός αλλά κατηγορηματικός -«Εγώ;» απάντησα με απορία. Συνειδητοποίησα ότι δεν είχα σώμα, αλλά ούτε μπορούσα να «δω» τη μορφή μου και βέβαια η φωνή αυτή δεν έβγαινε από χείλη που κινούνταν ή από το λάρυγγα αλλά από μια «ατομική συνειδητότητα» θα μπορούσα να πω. -Ναι, εσύ! Εσύ δεν είπες: ««Θέλω να μάθω για το Σύμπαν! Θέλω να μάθω για τα όντα του Σύμπαντος! Θέλω να μάθω για μένα, τον Άνθρωπο και για μένα το Μαθητή!» -«Ναι, εγώ ήμουνα!» είπα σαστισμένος. «Αλλά εγώ δεν το είπα το σκέφτηκα». -«Και ποιος σου είπε ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα δύο», είπε γελώντας η φωτεινή μορφή. -«Τι εννοείς», είπα, μπερδεμένος από τα λεγόμενα. -Όταν μιλάς, τι κάνεις; -Μιλάω σε ανθρώπους έξω από μένα, υπαρκτούς ανθρώπους και όχι με το μυαλό μου 1.3 «Χόμο Εγκεφάλικους!» Η άγια μορφή γέλασε με την καρδιά της, τόσο ωραία και βαθιά όπως μόνο μια γαλήνια και άγια μορφή θα μπορούσε -Γιατί γελάς; Είπα κάτι περίεργο; Είπα κάτι αστείο; -Και θέλεις να μάθεις και για τα όντα του Σύμπαντος -Με όλο το σεβασμό, που κολλάει αυτό;

12 -Τι έχετε πάθει, τέλος πάντων στην εποχή αυτή; Τόσο υλιστές πια γίνατε; Γιατί θεωρείτε ότι υπαρκτά είναι μόνο τα όντα που βλέπουν τα μάτια σας στον Υλικό Κόσμο, ενώ όλα τα ανώτερα όντα είναι πλάσματα της φαντασίας σας, πράγματα που κατοικούν μόνο μέσα στο μυαλό σας. Ένα μυαλό που έχει γίνει τόσο υπερτροφικό που έχει καταπνίξει όλα τα άλλα σώματα σας και όλους τους άλλους κόσμους έχετε γίνει όχι Χόμο Σάπιενς αλλά Χόμο Εγκεφάλικους. Η Υλιστική Επιστήμη σας έχει πείσει ότι δεν υπάρχει Ψυχή, Ψυχικός Κόσμος και Ανώτεροι Κόσμοι έξω από τον Εγκέφαλο σας. Και ότι δεν υπάρχει άλλη Πραγματικότητα εκτός από την Υλική. Και μετά θέλεις να μάθεις και για τα άλλα όντα του Σύμπαντος -Ε, δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό και για μένα. Το ξέρεις, άλλωστε, τουλάχιστον έτσι νομίζω, ότι εδώ και πολλά χρόνια πιστεύω στο Θεό και στους Ανώτερους Κόσμους -Ναι, είναι αλήθεια αυτό, αλλά είναι εξίσου αλήθεια ότι η σκέψη σου αλλά και οι δράσεις σου είναι ακόμα σε μεγάλο βαθμό μολυσμένα από την Υλιστική Φιλοσοφία. Γι αυτό και απ ότι φαίνεται θα πρέπει να τα βάλουμε όλα στο τραπέζι από την αρχή, από το Α. Γιατί αν δεν αδειάσουμε το κύπελλο του μυαλού σου από όλες τις πλάνες που έχουν μαζευτεί εκεί από τη βρεφική σου ηλικία δεν θα μπορέσουμε να το γεμίσουμε με την Αλήθεια και το Φως. -Είμαι πρόθυμος. Το ξέρεις, άλλωστε! Και δεν είναι ότι απλά το επιθυμώ από περιέργεια. Τα έχω κάνει μούσκεμα στη ζωή μου παρά τις φιλοσοφίες και τις θεωρίες και θέλω να μάθω για να μην ξαναπάθω! -Μα γι αυτό με έστειλε ο Μεγάλος, ο Χωρίς Όνομα! Γιατί δεν αρκεί να θέλει το μυαλό. Θα πρέπει να έχει πονέσει και η καρδιά και το σώμα και θα πρέπει να καίγεται όλη η ύπαρξη ενός ατόμου ώστε να «αιτήσεται» και τότε να «δοθήσεται» 1.4 Η επιλογή του σκηνικού Μια άλλου είδους γαλήνη πλανιόταν πλέον στην ατμόσφαιρα. Στην πιο φωτεινή, πλέον, ατμόσφαιρα. Φαινόταν σαν όλες οι αλλαγές στη διάθεση των παρευρισκομένων να μεταφραζόντουσαν σε άμεσες αλλαγές στη φωτεινότητα και στα χρώματα και στη ροή του Φωτός, είτε αυτού που

13 εμπεριεχόταν στις μορφές είτε του διάχυτου ανάμεσα τους. Στο μυαλό ή στην Ψυχή ή τέλος πάντων κάπου «μέσα» στον Μαθητή ήρθε μια σκέψη: «Και εγένετο Φως!» Και τότε το σκηνικό άλλαξε αναπάντεχα και οι δύο μορφές βρέθηκαν ξαφνικά σε κάτι που έμοιαζε με Αρχαία Ελληνική Πόλη. Η Ακρόπολη στο βάθος θύμιζε την Αρχαία Αθήνα. Και εδώ που καθόντουσαν ήταν ένα μαρμάρινο αμφιθέατρο περιτριγυρισμένο από θάμνους και δέντρα, το οποίο θύμιζε πολύ το λόφο του Φιλοπάππου. Φύση και Αρχαία Ελλάδα! Δυο μεγάλες αγάπες του Μαθητή! Τυχαίο! Όπως θα μάθαινε αργότερα ο Μαθητής, όταν μια ανθρώπινη Ψυχή επισκέπτεται Ανώτερους Κόσμους τότε το σκηνικό, οι μορφές και η γλώσσα επικοινωνίας, όλα παίρνουν την εικόνα εκείνη την πλέον οικεία στο συγκεκριμένο άτομο. Πχ, ο Χριστιανός βλέπει οράματα των γνωστών του αγίων, ή της Παναγίας όπως την ζωγράφισαν οι αγιογράφοι ή του Εσταυρωμένου Χριστού. Ο μαύρος Χριστιανός μπορεί να δει έναν μαύρο Χριστό. Ο Βουδιστής θα δει το Βούδα όπως τον θυμάται από τα αγάλματα. Ο Έλληνας θα δει να του μιλάνε Ελληνικά και το σκηνικό θα είναι η εποχή που επιθυμούσε να ζει στα όνειρα του. Οι δύο μορφές, λοιπόν, βρισκόντουσαν πλέον στην Αρχαία Αθήνα. Η μία μορφή, η πλέον φωτεινή ήταν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος. Ή άλλη, η λιγότερο φωτεινή ήταν ο Μαθητής, ο κάθε είδους μαθητής του Κόσμου ετούτου.

14 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΥΡΑΝΙΑ ΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Α 2.1 Η διαφορά του «καταλαβαίνω» από το «συνειδητοποιώ» 2.2 Τα Όντα του Σύμπαντος 2.3 Πνευματικά, Δοξαστά και Αισθητά Όντα 2.4 Αιώνια και Θνητά Όντα 2.5 Γένος και Είδος 2.6 Η Ισχύς του Θεού 2.7 Η Ισχύς των Ουράνιων Όντων και του Ανθρώπου 2.8 Άλλο πράγμα οι θεοί του Ουρανού και άλλο οι «θεοί» του Ολύμπου 2.9 Η Αγαθότητα και Αλήθεια του Θεού 2.10 Αγαθότητα και Αλήθεια των άλλων Όντων 2.11 Η διαφορά Αγαθού από το καλό 2.12 Ο Θεός σε σχέση με τη Γέννηση και τον Χρόνο 2.13 «Η Αλήθεια ήταν ένας Καθρέφτης στον Ουρανό» 2.14 Αιών και Χρόνος σε σχέση με τη Γέννηση 2.15 Κόσμος, θεοί και Άνθρωπος σε σχέση με τη Γέννηση και το Χρόνο 2.16 Η Ουσία του Θεού 2.17 Η σημερινή Βαβυλωνία 2.18 Χώρος και κενό 2.19 Η διττή φύση του Ανθρώπου

15 2.1 Η διαφορά του «καταλαβαίνω» από το «συνειδητοποιώ» -Εμπρός, λοιπόν! Μίλησε μου για το Σύμπαν και τα όντα του, μίλησε μου για τον Άνθρωπο! Θέλω να καταλάβω! Θέλω να μάθω! -Εύκολο το χεις! Αυτό είναι το πρόβλημα με τους ανθρώπους. Θέλουν μόνο να καταλάβουν, να μάθουν -Και που είναι το πρόβλημα δηλαδή; Δεν καταλαβαίνω -Το πρόβλημα είναι φίλε μου ότι όταν καταλαβαίνεις και μαθαίνεις συμμετέχει μόνο ένα μέρος του όλου σου, μόνο το μυαλό, μόνο η Διανοητική Ψυχή. -Και πως αλλιώς μπορεί να μάθει κανείς; -Αν θέλεις να μάθεις θα χρησιμοποιήσεις μόνο το μυαλό. Αν θέλεις όμως να συνειδητοποιήσεις, να αποκτήσεις επίγνωση, τότε θα πρέπει να το κάνεις με τη Συνειδησιακή Ψυχή. Αλλά αν θέλεις πραγματικά να μετέχεις, να βιώσεις την μέθεξη που είναι η πεμπτουσία της γνώσης, τότε θα πρέπει να γίνεις ένα με το Σύμπαν μέσω του Ατομικού σου Πνεύματος. -Κάτι πάει να μου πει, αυτό που μου λες, αλλά δεν μπορώ να πω ότι το έπιασα εντελώς -Θα το συζητήσουμε εκτενέστερα στην πορεία. Τώρα προέχουν άλλα πράγματα. Είπαμε ότι θα συζητήσουμε για τα Όντα του Σύμπαντος. Μπορεί η συζήτηση που θα κάνουμε να φαίνεται «τυχαία» αλλά αυτό είναι μια συνήθης παρανόηση των ανθρώπων γιατί η σκέψη, η ομιλία και η δράση τους είναι αυθαίρετα. Και είναι αυθαίρετα γιατί δεν ακολουθούν τους Συμπαντικούς Νόμους. -Και ποιοι είναι αυτοί οι Συμπαντικοί Νόμοι; -Θα έρθει η ώρα τους, αλλά δέξου απλώς ότι η Συμπαντική ή Φυσική ή Ολιστική Σκέψη σέβεται κατ αρχήν το Νόμο της Ενότητας και Ποικιλομορφίας του Σύμπαντος και το Νόμο της Ιεραρχίας. Έτσι η προσπάθεια μας στη συζήτηση που θα ακολουθήσει δεν θα είναι να βλέπουμε τα επιμέρους πράγματα και όντα απομονωμένα αλλά σε σχέση

16 με το όλον και μάλιστα θα εξετάζουμε και την ιεραρχική τους θέση σε σχέση με τα υπόλοιπα και με το όλον. -Όλον και ιεραρχία κατανοητό. Τι έχεις να μου πεις για τα όντα του Σύμπαντος λοιπόν; 2.2 Τα Όντα του Σύμπαντος -Θα δώσω κατ αρχήν το όλον και την ιεραρχική διάταξη των όντων του Σύμπαντος. Υπάρχει καταρχήν ο Θεός και μετά από αυτόν τα Όντα του Ουρανού που είναι το Θείο Πνεύμα, ο Άγιος Λόγος, ο Αιών, οι θεοί, ο Χώρος, ο Χρόνος και ο Κόσμος. Επιπλέον υπάρχει μια άλλη συγγενής ομάδα Ουράνιων Όντων όπως η Θεία Πρόνοια, η Ειμαρμένη, η Ανάγκη, η Τάξη και η Δίκη. Ακολουθούν τα Όντα του Ενδιάμεσου Χώρου. Είναι οι Δεκανείς, οι Λειτουργοί, οι Ανώνυμοι, οι Απλανείς, ο Ήλιος, οι Πλανήτες, οι Κομήτες, οι Μετεωρίτες, οι Αναθυμιάσεις της Γης, ο Πνευματικός Άνθρωπος, οι Ψυχές, οι Δαίμονες, ο Αιθήρ, η Ύλη και τα Τέσσερα Απλά Στοιχεία δηλαδή η Γη, το Ύδωρ, ο Αήρ και το Πυρ. Τέλος, υπάρχουν τα Επίγεια Όντα που είναι ο Άνθρωπος, τα Ζώα, τα Φυτά και τα Άβια ή Πράγματα. -Ήδη, αρχίζω και μπερδεύομαι. Ομολογώ ότι συνήθως τα βλέπουμε πιο απλά τα πράγματα. Δηλαδή ότι υπάρχει ο Θεός, οι Άγγελοι και οι Διάβολοι και μετά ο Άνθρωπος και τα Ζώα, Φυτά και Ορυκτά. Όλα τα υπόλοιπα μου φαίνονται αρκετά άγνωστα ή και παράξενα. -Μην ανησυχείς. Μην σφίγγεσαι. Χαλάρωσε! Για το Σύμπαν μιλάμε και όχι για κάτι μικρό και μεμονωμένο. Μιλάμε για κάτι θαυμαστό, για κάτι καταπληκτικό, για κάτι θεϊκό. Θα μιλήσουμε για κάθε τμήμα του Σύμπαντος και για κάθε ον ξεχωριστά αλλά το πλέον σημαντικό είναι να προχωρήσουμε μετά στο να δούμε τις σχέσεις των μερών μεταξύ τους

17 και τη λειτουργία του Σύμπαντος σαν όλου. Υπάρχουν και άλλες κατατάξεις των όντων, αλλά η πιο πάνω είναι η πιο σημαντική. -Δηλαδή; -Θα μπορούσαμε επίσης να χωρίσουμε τα Όντα του Σύμπαντος σε Ασώματα που είναι αιώνια και θεία και σε Σωματικά που είναι θνητά. Τα Σωματικά θα μπορούσαμε εν συνεχεία να τα χωρίσουμε σε Ζώντα που είναι έμψυχα και σε Μη Ζώντα που είναι άψυχα. Τέλος, τα Άψυχα χωρίζονται σε Απλά ή Ενάδες ή Μονάδες και σε Σύνθετα. -Και τι είναι τα Απλά; -Τα Απλά, όπως θα δούμε αναλυτικά στη συνέχεια είναι τα Πέντε Στοιχεία της Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, δηλαδή ιεραρχικά από κάτω προς τα πάνω, το απλό στοιχείο Γη, το Ύδωρ, ο Αήρ, το Πυρ και ο Αιθήρ. -Κατανοητό. 2.3 Πνευματικά, Δοξαστά και Αισθητά Όντα -Μια άλλη επίσης κατάταξη, που είναι χρήσιμη γιατί βλέπουμε τα πράγματα και από άλλες οπτικές γωνίες, είναι ο χωρισμός των Όντων σε Πνευματικά, Δοξαστά και Αισθητά. Τα Πνευματικά Όντα είναι τα αληθινά όντα με την έννοια του ότι υφίστανται από μόνα τους. Είναι αυθύπαρκτα. Δεν εξαρτώνται από άλλα για την ύπαρξη τους. Δεν είναι αισθητά για τον Άνθρωπο και μπορούν μόνο να γίνουν αντιληπτά μέσω του Ατομικού Πνεύματος του. Τα Αισθητά Όντα δεν υφίστανται από μόνα τους, είναι αντιληπτά από τον Άνθρωπο μέσω των Αισθήσεων και η φύση τους είναι η αισθητή ουσία. Ενδιαμέσως των Πνευματικών και Αισθητών Όντων βρίσκονται τα Δοξαστά Όντα. -Τι είναι αυτά; Τα άλλα δύο τα καταλαβαίνω αλλά αυτά μου φαίνονται κάπως ακατανόητα. -Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Με βάση τα όσα έχουμε πει ο Ήλιος και οι Πλανήτες του Ηλιακού μας Συστήματος τι όντα σου φαίνονται;

18 -Προφανώς Αισθητά Όντα αφού γίνονται αντιληπτά από τις Πέντε Ανθρώπινες Αισθήσεις. -Όμως, όπως πίσω από το Ανθρώπινο Υλικό Σώμα υπάρχουν ανώτερα και μη αισθητά όντα όπως η Ανθρώπινη Ψυχή και το Ανθρώπινο Πνεύμα έτσι και πίσω και πάνω από τον αισθητό Υλικό Ήλιο και τους αισθητούς Υλικούς Πλανήτες υπάρχουν Δοξαστά άυλα όντα. Αυτό που βλέπουμε επομένως είναι απλά το αισθητό Υλικό Σώμα ενός Δοξαστού Όντος. -Δύσκολο να το πιστέψει ο μέσος άνθρωπος αλλά μου φαίνεται ότι αν ξεφύγει κανείς από την Υλιστική Σκέψη κάτι τέτοιο είναι κατανοητό. 2.4 Αιώνια και Θνητά Όντα -Στην ίδια λογική είναι και ο χωρισμός των Όντων σε Καθολικά και Ξεχωριστά. Η Πρώτη Αρχή, δηλαδή ο Θεός, ο Δημιουργός, είναι μία, μόνη και αιώνια. Από αυτήν γίνονται τα Καθολικά Όντα που όταν η ισχύς τους εξασθενήσει και ο χρόνος τελειώσει εξαφανίζονται. Από τα Καθολικά Όντα δημιουργούνται τα Ξεχωριστά Όντα που δεν είναι σταθερά ή μόνιμα. -Προφανώς ο Άνθρωπος είναι ένα Ξεχωριστό Όν όχι βέβαια με την έννοια του ότι ξεχωρίζει αλλά με την έννοια του ότι είναι χώρια από την ολότητα. -Προφανώς! Μια παρόμοια αλλά διαφορετική ταξινόμηση είναι και η εξής: Υπάρχουν τα Αιώνια Όντα και τα Θνητά Όντα. Όπως λέει και το όνομα τους, τα Αιώνια Όντα είναι αιώνια και αθάνατα ενώ τα Θνητά Όντα είναι θνητά και διαλυτά. Τα Αιώνια Όντα δημιουργήθηκαν από τον ασώματο Θεό, τον μη εκφρασμένο Θεό. Δημιουργήθηκαν στην πρώτη φάση της δημιουργίας και αφέθηκαν μόνα τους να υπάρχουν χωρίς τέλος. Χωρίς τέλος όμως μόνο με την έννοια του ότι είναι άφθαρτα, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της φάσης της Διαστολής και εν μέρει και της Συστολής του Σύμπαντος. -Συστολής και Διαστολής; -Μην με διακόπτεις, θα τα πούμε αργότερα -Εντάξει, όπως νομίζεις.

19 -Τα Αιώνια Όντα είναι ενωμένα μεταξύ τους και περιφέρονται αρμονικά στο Σύμπαν. Αντίθετα τα Θνητά Όντα δημιουργήθηκαν από τον ενσώματο Θεό, τον εκφρασμένο Θεό και γι αυτό και δημιουργούνται και διαλύονται συνεχώς. Είναι ασθενή και έχουν ανάγκη εξωτερικής βοήθειας. Πχ ο Άνθρωπος που είναι ένα θνητό ον, έχει συνεχώς ανάγκη από τροφή και ύπνο για να υπάρξει. Τα ανθρώπινα άτομα, συνεχώς δημιουργούνται, δηλαδή γεννιούνται, και συνεχώς διαλύονται, δηλαδή πεθαίνουν. 2.5 Γένος και Είδος Υπάρχει μία ακόμη ταξινόμηση. -Ποια; -Τα Όντα του Σύμπαντος χωρίζονται σε πέντε Γένη. Στο Γένος των Θεών, στο Γένος των Δαιμόνων, στο Γένος των Ανθρώπων, στο Γένος των Ζώων και τέλος στο Γένος των Φυτών. -Και τα Ορυκτά που τα βάζεις; -Τα Ορυκτά είναι άψυχα πράγματα, μη ζωντανά και γι αυτό δεν θα μπορούσαν να αποκληθούν όντα. Αποτελούν άλλη κατηγορία από μόνα τους. Το Γένος των θεών -Καλά, πόσοι θεοί υπάρχουν; Ένας δεν είναι ο Θεός; -Μην μπερδεύεις τον Θεό με Θ κεφαλαίο με τους θεούς με θ μικρό. Ο Πρώτος είναι ο Ένας και Μοναδικός, το Α και το Ω. Όταν μιλάμε για θεούς, αυτόματα μιλάμε για πνευματικές οντότητες αλλά σαφώς κατώτερες του Θεού και σαφώς για όντα που δημιουργήθηκαν από το Θεό. Το γένος των θεών περιλαμβάνει τους Πνευματικούς θεούς και τους Αισθητούς θεούς. Όταν μιλήσαμε για τους Πλανήτες ξεκαθαρίσαμε ότι πίσω από την αισθητή τους εικόνα των Υλικών Πλανητών υπάρχει το Πνευματικό Όν του Αισθητού θεού. Αυτό που είναι σημαντικό να καταλάβουμε είναι ότι το Γένος των θεών είναι αθάνατο αλλά και το κάθε ξεχωριστό είδος, ο

20 κάθε θεός ατομικά είναι επίσης αθάνατο. Γένος και είδος αθάνατο λοιπόν, όσον αφορά τους θεούς ενώ αντίθετα για το Γένος των Ανθρώπων τι υποψιάζεσαι ότι συμβαίνει; -Απ ότι μπορώ να σκεφτώ το κάθε άτομο είναι θνητό αλλά ο Άνθρωπος σαν Ον, σαν οντότητα, είναι αθάνατος. -Μπράβο. Για τους ανθρώπους, σε αντίθεση με τους θεούς, το Γένος τους είναι μεν αθάνατο αλλά το είδος, το άτομο, είναι θνητό. Μην μπερδεύουμε εδώ τη σύγχρονη έννοια του είδους με τη λέξη όπως την χρησιμοποιούμε εδώ. Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να χωριστούν σε τρία είδη ανθρώπων. Στους Ευσεβείς, στο Μέσο Άνθρωπο και στους Ασεβείς ή όμοιους με το Γένος των Δαιμόνων. -Εννοείς μάλλον αυτούς που ο πολύς κόσμος ονομάζει δαιμονικούς ή διαβολικούς ανθρώπους. -Ορθά κατάλαβες. Το Γένος των Δαιμόνων παρεμβάλλεται μεταξύ του Γένους των θεών και του Γένους των Ανθρώπων. Μπορούν να χωριστούν σε Θεοειδείς, Φιλάνθρωπους και Κυρίως Δαίμονες. Οι Θεοειδείς και οι Φιλάνθρωποι είναι ανώτεροι πνευματικά και αγαθοί Δαίμονες ενώ οι Κυρίως Δαίμονες είναι κατώτεροι πνευματικά και κακοί Δαίμονες. -Αυτό που λέμε σήμερα Άγγελοι και Διάβολοι -Κάπως, έτσι, σε γενικές γραμμές αν και υπάρχουν πολύ περισσότερες κατηγορίες αλλά δεν είναι του παρόντος. Τέλος, υπάρχει το Γένος των Ζώων και των Φυτών. Τι θα μπορούσαμε να πούμε γι αυτά όσον αφορά το Γένος και το Είδος; -Ότι, όπως κι ο Άνθρωπος είναι και αυτά σαν Γένος αθάνατα αλλά σαν Είδος θνητά. -Σωστά! Το έπιασες το νόημα. 2.6 Η Ισχύς του Θεού Είναι τώρα ώρα να μιλήσουμε για τα διάφορα όντα και μάλιστα συγκριτικά. Για λόγους καλύτερης κατανόησης θα μιλήσουμε για τον Θεό και τα βασικά Ουράνια Όντα σε σύγκριση με τον Άνθρωπο. Το

21 πλαίσιο αναφοράς μας θα είναι πάντα οι ιδιότητες του Θεού σε σχέση με τις ιδιότητες των άλλων όντων. Κι αυτό γιατί ο Θεός είναι το Όλον και ο Δημιουργός και το Απόλυτο σε σχέση με τα άλλα όντα που είναι τα μέρη και τα δημιουργήματα και τα σχετικά. Όσον αφορά την ιδιότητα της ισχύος ο Θεός είναι ο Πρώτος θεός ή Θεός με Θ κεφαλαίο. Δεύτερος θεός θεωρείται ο Κόσμος ο οποίος είναι αισθητός και ορατός θεός και εξουσιάζει όλα τα έμβια όντα. Τρίτος θεός είναι ο Άνθρωπος με τη διαφορά ότι είναι θνητός θεός. Οι θεοί με θ μικρό διοικούνται από τον Ουρανό ο οποίος με τη σειρά του διοικείται από τον Θεό. Θεία όντα, όντα δηλαδή που έχουν την ποιότητα του θείου, εκτός από τον Κόσμο είναι και το Θείο Πνεύμα, ο Άγιος Λόγος, ο Αιών, ο Χρόνος και ο Χώρος. -Όταν λες Κόσμο τι εννοείς; -Κάτι παρόμοιο με αυτό που σήμερα ονομάζετε «Σύμπαν» αλλά όχι σαν Υλικο-ενεργειακή κατάσταση αλλά σαν Πνευματικό Όν που εμπεριέχει όλη την εκφρασμένη Δημιουργία. Ο Θεός είναι επίσης η Πρώτη Αιτία των πάντων και η Πρώτη Πνευματική Ουσία, δηλαδή το Πνεύμα με Π κεφαλαίο. Είναι επίσης το Πρώτο Ζώο, δηλαδή το πρώτο από τα ζωντανά, το πρώτο έμβιο ον γι αυτό και είναι η αρχή της ζωής και ο χορηγός της ζωής. Ως Δεύτερο Ζώο και αείζωο, δηλαδή έχων αιώνια ζωή, θεωρείται ο Κόσμος. Ο Άνθρωπος είναι το Τρίτο Ζώο κατά σειράν αλλά και το Πρώτο Θνητό Ζώο λόγω του θνητού του Υλικού Σώματος. Ό Άνθρωπος θεωρείται επίσης ως η Δεύτερη Εικόνα του Θεού μιας και είναι πλασμένος «κατ εικόναν» του Κόσμου που είναι η Πρώτη Εικόνα του Θεού. -Μου αρέσει έτσι όπως τα παρουσιάζεις συγκριτικά και καταλαβαίνω τώρα ότι μόνο μέσα από τη σύγκριση μπορεί κανείς να καταλάβει που βρίσκεται το καθένα. Και μάλιστα έτσι μπορώ να καταλάβω και που βρίσκεται ο Άνθρωπος σε σχέση με τα άλλα όντα. -Στη φάση αυτή συγκρίνουμε τον Άνθρωπο με τα ανώτερα του όντα. Σε μια επόμενη φάση θα τον συγκρίνουμε και με τα κατώτερα του όντα

22 όπως τα Ζώα, τα Φυτά και τα Άβια Πράγματα, ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα και του Σύμπαντος αλλά και της θέσης του Ανθρώπου σε αυτό. Συνεχίζουμε λοιπόν. Ο Θεός είναι Μόναρχος, δηλαδή η μόνη Αρχή των πάντων. Ως εκ της θέσεως του είναι ο ισχυρότερος όλων των όντων και κυβερνήτης των πάντων. Είναι τέλειος, πλήρης και αγιότατος. Είναι θείος και παράγει θειότητα. Ο Θεός είναι ισχυρότερος όλων, το πιο λεπτοφυές μέρος του Πνεύματος, είναι το Πνεύμα με Π κεφαλαίο και ανόμοιος με οτιδήποτε άλλο. 2.7 Η Ισχύς των Ουράνιων Όντων και του Ανθρώπου Όσον αφορά την ιδιότητα της ισχύος το Θείο Πνεύμα είναι ο ανώτερος μεσολαβητής του Θεού, ο «υπουργός» του Βασιλιά. Το Θείο Πνεύμα είναι, όπως λέει και το όνομα του, θείο ον, ομοούσιο του Θεού. Ο Άγιος Λόγος είναι ο Υιός του Θεού, η Φωνή του Θεού και είναι ένα με το Θεό. Η Πρώτη Θεία Τριάδα είναι ο Θεός, ο Άγιος Λόγος και το Θείο Πνεύμα. -Αυτό λέει και ο Χριστιανισμός -Μα από την αρχαία γνώση προήλθε κάθε νέα αν και πολλές φορές λόγω κατιούσας πνευματικής πορείας του Σύμπαντος οι αρχικές αλήθειες συχνά έχουν διαστραφεί. Συνεχίζουμε ο Αιών μαζί με τον Θεό είναι οι πρώτες αρχές όλων των όντων. Μην μπερδεύεις τον Αιώνα που όπως λέει το όνομα του είναι προγενέστερος του Χρόνου και αιώνιος, με τον Χρόνο που είναι δημιούργημα του Αιώνα. Ο Αιών είναι η δύναμη του Θεού και είναι θείος. Ο Χρόνος είναι επίσης θείος και ρυθμίζεται από τον θείο νόμο. Ο Χώρος είναι το φώς του Πνεύματος. Είναι θείος αλλά όχι θεός. Οι θεοί διοικούνται από τον Ουρανό ο οποίος με τη σειρά του διοικείται από την πνευματική ουσία. Ο θεοί όπως έχουμε πει χωρίζονται στους

23 Πνευματικούς θεούς ή Ουσιάρχες και στους Αισθητούς θεούς. Οι Ουσιάρχες είναι έξι. Ουσιάρχης του Ουρανού είναι ο Ζευς Ύπατος, των Δεκανών ο Ζευς Παντόμορφος, των Επτά Σφαιρών η Ειμαρμένη, του Αέρα ο Ζευς Νέατος, της Γης και της Θάλασσας ο Ζευς Χθόνιος και τέλος, Ουσιάρχης του Ήλιου είναι το Φως. 2.8 Άλλο πράγμα οι θεοί του Ουρανού και άλλο οι «θεοί» του Ολύμπου -Ο Ζευς που αναφέρεις είναι ο Δίας; -Μην μπερδεύεις τους δώδεκα θεούς της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας με τους θεούς που αναφέρω εδώ έστω και αν φέρουν τα ίδια ονόματα. Πρόκειται για διαφορετικές καταστάσεις. Όπως ήδη έχω αναφέρει οι θεοί για τους οποίους μιλώ κατοικούν στην Ουράνια Σφαίρα και η κύρια τους αποστολή είναι να τηρούν την τάξη του Κόσμου όλου, δηλαδή του Ουρανού, των Δεκανών, των Επτά Σφαιρών, του Ήλιου, του Αέρα, της Θάλασσας και της Γης. Δεν μοιάζουν καθόλου με τους ανθρωπόμορφους θεούς της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας που κατοικούσαν στον Όλυμπο και όλη την ώρα τσακωνόντουσαν μεταξύ τους όταν δεν γλεντούσαν. Και οι οποίοι μάλιστα επενέβαιναν αυθαίρετα στη ζωή των ανθρώπων με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο, απαιτώντας θυσίες και λατρεία και οι οποίοι έφταναν ακόμη και στο σημείο να έρχονται σε σεξουαλική πράξη με τους ανθρώπους. -Είναι αλήθεια ότι έτσι που το λες δεν φαίνεται να έχουν καμία σχέση. Βέβαια νομίζω ότι ένα μεγάλο μέρος της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας είναι κυρίως η Λαϊκή Θρησκεία και όχι η Εσωτερική Θρησκεία όπως αυτή διδασκόταν στους μυημένους στα μυστήρια. -Έχεις δίκιο σε αυτό που λες. Πράγματι σε κάθε Θρησκεία υπάρχει ο μικρός αριθμών πιστών, ένας εσωτερικός κύκλος που όχι απλώς γνωρίζει την Αλήθεια αλλά και την βιώνει και την εφαρμόζει καθημερινά και η μεγάλη μάζα των κατ όνομα πιστών που είναι βουτηγμένη στις λαϊκές

24 δοξασίες και προλήψεις. Αλλά, τώρα που το ξεκαθαρίσαμε ας γυρίσουμε πίσω στο θέμα μας. Ο Κόσμος, όπως αναφέραμε είναι Δεύτερος θεός και εξουσιάζει όλα τα έμβια όντα. Είναι ένας ορατός και αισθητός θεός. Είναι επίσης Δεύτερο Ζώο με την έννοια του ενδιάμεσου χορηγού ζωής, καθώς και αείζωο ον. Είναι όμως το Πρώτο Επιρρεπές στα Πάθη Ον λόγω κίνησης. Και ερχόμαστε στον Άνθρωπο από πλευράς ισχύος. Όπως είπαμε είναι Τρίτος θεός, Τρίτο Ζώο, Δεύτερη Εικόνα του Θεού και πλασμένος κατ εικόναν του Κόσμου που είναι η Πρώτη Εικόνα του Θεού. Είναι όμως το Πρώτο Θνητό Ζώο μιας και έχει Υλικό Σώμα γι αυτό και μπορεί να θεωρηθεί ένας θνητός θεός. Αυτά ειπώθηκαν και από τους Αρχαίους Έλληνες βάσει του ρητού «Τι εστί Άνθρωπος; Θνητός θεός!» Αυτά όσον αφορά την ιδιότητα και ποιότητα της Ισχύος. -Λίγο δύσκολο να τα συγκρατήσω όλα αυτά και να τα μάθω -Μα δεν είναι αυτός ο στόχος μου. Αλλοίμονο αν αυτά τα κάνουμε ξερή μάθηση! Θα τους αφαιρέσουμε κάθε πνοή και κάθε έμπνευση. Αν τα αναφέρω, τα αναφέρω σαν καταλύτη έμπνευσης, σαν τροφή για διαλογισμό, σαν αντικείμενο φιλοσοφίας και σαν διεγερτικό της Συνείδησης. Μην στέκεις λοιπόν στις λεπτομέρειες και μην προσπαθείς να τα καταλάβεις με τη Διανοητική σου Ψυχή, με το μυαλό. Νοιώσε τα και με την Καρδιά-Συνειδησιακή Ψυχή και με όλο σου το είναι. Πάμε παρακάτω. 2.9 Η Αγαθότητα και Αλήθεια του Θεού Η δεύτερη ιδιότητα που θα εξετάσουμε είναι η Αγαθότητα και η Αλήθεια. Ο Θεός είναι ο μόνος Αγαθός ή Αγαθός με Α κεφαλαίο. Είναι το πλήρωμα του Αγαθού. Είναι Πανάγαθος. Το Αγαθό είναι το αρχέτυπο φως του οποίου ακτίνες είναι το Πνεύμα και η Αλήθεια. Ο Θεός είναι Πατέρας όσον αφορά το Αγαθό. Όντας Αγαθός έχει αγαθή πρόθεση,

25 αγαθή θέληση και αγαθή δράση. Η ουσία του είναι το ωραίο και το αγαθό, άνευ αναγκών και παθών. Μία είναι η «θρησκεία» του Θεού: η έλλειψη κακού. Όντας ο μόνος Αγαθός είναι ο χορηγός του αγαθού στα πάντα. Ο Θεός είναι επίσης η Πρώτη Αλήθεια, το Αληθινό Όν, ο Αληθινός με Α κεφαλαίο και το Φως με Φ κεφαλαίο. Είναι πλήρης φωτός και ο μόνος αληθινά Σοφός. 2.10 Αγαθότητα και Αλήθεια των άλλων Όντων Το Θείο Πνεύμα λαμβάνει άμεσα από το Θεό το αγαθό, το φως και τη ζωή και τα διαθέτει σε όλα τα κατώτερα όντα. Το Θείο Πνεύμα είναι πλήρες περιεκτικής γνώσης. Ο Χώρος είναι ελεύθερος από κάθε σωματική πλάνη και απαθής. Όχι απαθής με την έννοια της αδράνειας αλλά με την έννοια των παθών. Ο Κόσμος είναι μη αγαθός λόγω κίνησης/αλλαγής αλλά μη κακός λόγω αθανασίας. Είναι μη αγαθός γιατί έχει και δημιουργεί πάθη. Μπορεί, παρόλα αυτά να θεωρηθεί αγαθός μόνο όσον αφορά την παραγωγική του λειτουργία χορηγώντας καλά πράγματα («αγαθά») στα κατώτερα δημιουργήματα και στον Άνθρωπο. Ο Άνθρωπος είναι επίσης μη αγαθός λόγω της κίνησης/αλλαγής. Εμπεριέχει μόνο το όνομα του Αγαθού αλλά όχι το ίδιο το Αγαθό. Μπορεί όμως να λατρεύει τον Θεό με ευσέβεια και αγνές σκέψεις. Ο Άνθρωπος είναι κακός γιατί είναι θνητός. Είναι κακός λόγω του Υλικού του Σώματος το οποίο εμπεριέχει τις ατέλειες της Ύλης και μέσω της οποίας εισέρχεται στην ύπαρξη του η κακία και τα πάθη. Αντίβαρο στο κακό είναι το χάρισμα της Λογικής και η ελπίδα της αθανασίας καθώς και η δύναμη να αγωνίζεται για την αθανασία.

26 2.11 Η διαφορά Αγαθού από το καλό -Αν κατάλαβα καλά άλλο πράγμα είναι το Αγαθό και άλλο το καλό. -Ορθά κατάλαβες. Η μεγάλη τους διαφορά είναι ότι το Αγαθό ανήκει στον Κόσμο της Μοναδικότητας, δηλαδή στον Πνευματικό Κόσμο ή έστω στον Ανώτερο Ψυχικό Κόσμο. Εκεί δεν υπάρχει Αγαθό και το αντίθετο του. Υπάρχει μόνο Αγαθό. Κατά τον ίδιο τρόπο που εκεί δεν υπάρχει Φως και Σκοτάδι αλλά μόνο Φως. Κατά τον ίδιο τρόπο που επειδή η Συνείδηση, η Συνειδησιακή Ψυχή είναι μέρος του Κόσμου της Μοναδικότητας, το περιεχόμενο της είναι μονοσήμαντο και μόνο αγαθό. Ενώ στον Κόσμο της Δυαδικότητας, δηλαδή στον Κατώτερο Ψυχικό Κόσμο, στον Αιθερικό Κόσμο και στον Κατώτερο Ενεργειακό και Υλικό Κόσμο υπάρχουν οι συμβατικές έννοιες του «καλού» και του αντίθετου του, του «κακού». Μην ξεχνάμε ότι κατά τον ίδιο τρόπο που η έλλειψη φωτός γεννάει το σκοτάδι, κατά τον ίδιο τρόπο και η έλλειψη αγαθότητας γεννάει το «καλό» και το «κακό» στη θέση του Αγαθού. -Κατανοητό. Και μου ξεκαθαρίζει πολλά πράγματα. 2.12 Ο Θεός σε σχέση με τη Γέννηση και τον Χρόνο -Πάμε παρακάτω. Η επόμενη ιδιότητα-ποιότητα που θα εξετάσουμε έχει να κάνει με τη ΓΕΝΝΗΣΗ και τον ΧΡΟΝΟ. Όσον αφορά τη Γέννηση, ο Θεός είναι Αγέννητος και απόλυτα Αυτογενής. Μη έχοντας προγόνους, μη έχοντας γονείς μπορεί να ονομαστεί Αμήτορας και Απάτορας, Αυτομήτορας και Αυτοπάτορας. Όντας αγέννητος είναι η Πρώτη Αιτία και Αναίτιος. Όσον αφορά τον Χρόνο, ο Θεός είναι Πρεσβύτερος όλων, Άναρχος και Ατελεύτητος, Παρών, Αιώνιος και Αθάνατος. Προϋπήρχε και θα υπάρχει, προερχόμενος από ένα αιώνιο παρελθόν και κατευθυνόμενος προς ένα αιώνιο μέλλον. Κατανοητά όλα τα πιο πάνω;

27 -Πολύ! Είναι μάλιστα τόσο ωραία η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα στην έκφραση λεπτών και βαθιών ποιοτήτων! Τόσο ακριβής και τόσο νοηματική! -Αυτό συμβαίνει γιατί αντιστοιχεί σε μια εποχή που ο Άνθρωπος ήταν πιο κοντά στη σοφία και στην αλήθεια απ ότι η εποχή σας. -Θα συμφωνήσω. Μπορεί να έχουμε φοβερούς τεχνικούς και τεχνολογικούς όρους αλλά υστερούμε πολύ σε βαθύτητα. Άλλωστε, τώρα που το σκέφτομαι δεν είναι τυχαίο που σε όλους τους τομείς των Επιστημών αλλά και στη Φιλοσοφία και στη Θρησκεία οι σημερινοί πρωτοπόροι του πνεύματος διεθνώς δανείζονται όρους από την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα προκειμένου να εκφράσουν ακόμη και έννοιες που θεωρούνται καινούριες. 2.13 «Η Αλήθεια ήταν ένας Καθρέφτης στον Ουρανό» -Ας προχωρήσουμε, όμως. Αυτές είναι οι ποιότητες του Θεού. Που στέκουν όλα τα άλλα κατώτερα όντα; Το Θείο Πνεύμα, όντας πολύ κοντά στο Θεό είναι παντοτινό και άφθαρτο. Το ίδιο και ο Άγιος Λόγος, ο Υιός του Θεού. Είναι αιώνιος, αμετάβλητος, άφθαρτος, σταθερός και πάντα όμοιος με τον εαυτό του. Ο Αιών είναι άπειρος και αιώνιος. Δεν περιορίζεται από τις συνθήκες του Χρόνου γιατί είναι πάνω από το Χρόνο λόγω της σταθερότητας του. Είναι αναλλοίωτος γιατί περιέχει τον Κόσμο σε αγέννητη μορφή. Αντίθετα, ο Χρόνος είναι αιώνιος όχι λόγω της σταθερότητας του όπως ο Αιών αλλά λόγω της ανακύκλησης του. -Ο Αιών δηλαδή εμπεριέχει τη Δημιουργία σε αγέννητη μορφή; -Ναι! -Δηλαδή αυτός γεννάει το Χρόνο και το Χώρο; -Ορθά! Ο Ηράκλειτος, πολύ μετά από μένα έχει πει ότι «Ο Κόσμος είναι μια φωτιά που ανάβει και σβήνει με συγκεκριμένα μέτρα». -Και τι σημαίνει αυτό;

28 -Σημαίνει ότι το Σύμπαν, η Δημιουργία, κάνει κύκλους. Υπάρχει η φάση του «Κοσμικού Αυγού» όπου ο Θεός είναι ανέκφραστος. Υπάρχει μόνο ο Θεός, το Θείο Πνεύμα, ο Άγιος Λόγος και ο Αιών. Κι αυτό γιατί ο Αιών όπως λέει και το όνομα του υπάρχει αιωνίως και είναι αμετάβλητος. Εμπεριέχει μέσα του το Χρόνο εν είδει σπόρου, δηλαδή σε κατάσταση νάρκης. «Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ην προς τον Θεόν και Θεός ην ο Λόγος. Ούτος ην εν αρχή προς τον Θεόν, πάντα δι αυτού εγένετο ουδέ εν ό γέγονεν». -Ένα λεπτάκι, αυτό είναι η αρχή του Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Έτσι δεν είναι; -Έτσι είναι όπως το λες. Βλέπεις πόσο οι νέες θρησκείες και φιλοσοφίες παίρνουν στοιχεία από την Αρχαία Γνώση; Απλά αντί για Θείο Πνεύμα το ονομάζει ο Χριστιανισμός Άγιο Πνεύμα και αντί για Άγιο Λόγο ή Λόγο το ονομάζει Χριστό, περιγράφοντας τον μάλιστα σαν Υιό του Θεού όπως και ο Άγιος Λόγος. Επιπλέον η Αγία Τριάδα των Χριστιανών προέρχεται από την Αρχαία Πρώτη Θεία Τριάδα που περιλαμβάνει τον Θεό, τον Άγιο Λόγο και το Θείο Πνεύμα ή Θέληση του Θεού. Παρόμοιες συλλήψεις και έννοιες θα βρεις σε όλες τις θρησκείες και φιλοσοφίες γιατί η Αλήθεια είναι μία. Αυτό που διαφέρει είναι η ποσότητα και ποιότητα της επαφής που έχεις με τη μία και μοναδική Αλήθεια. Κατά τον ίδιο τρόπο που ο βαθμός του σκότους έχει να κάνει με τον βαθμό της απομάκρυνσης μας από το φως, κατά τον ίδιο τρόπο ο βαθμός της πλάνης στην οποία βρισκόμαστε έχει να κάνει με το βαθμό απομάκρυνσης μας από την πρωταρχική Πηγή της Αλήθειας και του Φωτός, τον Θεό. Έτσι υπάρχει μόνο ένα Φως με Φ κεφαλαίο και μόνο μία Αλήθεια με Α κεφαλαίο αλλά από κει και κάτω υπάρχουν πολλές καταστάσεις σκότους και πλάνης ανάλογα με την απόσταση μας από την Πηγή. -Νομίζω ότι αυτό το λέει πολύ ωραία ο Πλούταρχος: «Η Αλήθεια ήταν ένας καθρέφτης στον Ουρανό. Έπεσε στη Γη κι έγινε χίλια κομμάτια. Από τότε όποιος θνητός βρει ένα κομμάτι του καθρέφτη νομίζει ότι βρήκε την όλη Αλήθεια!»

29 -Πολύ ωραία το συνέδεσες. Κάτι πολύ ωραίο και σχετικό έχει πει και ο Ηράκλειτος: «Για τους ξυπνητούς ένας και κοινός είναι ο Κόσμος. Οι κοιμισμένοι ζουν ο καθένας στον δικό του!» Αυτό το λέω για να μας θυμίζει ότι το να φανατίζεται κανείς και να νομίζει ότι η μόνη αλήθεια είναι όσα είπα εγώ ο Ερμής ή οι Αιγύπτιοι ή αργότερα οι Αρχαίοι Έλληνες ή μετά οι Εβραίοι, οι Χριστιανοί, οι Μωαμεθανοί, οι Βουδιστές, κοκ είναι μέγα λάθος και μέγιστη πλάνη. Όλες οι θρησκείες και φιλοσοφίες στο βάθος τους έχουν ψήγματα αλήθειας τα οποία προέρχονται από την ίδια πηγή, από την Αλήθεια. Αν κανείς επικεντρωθεί στις κοινές αλήθειες παύει να είναι φανατικός και βρίσκεται πιο κοντά στην Αλήθεια. Αν επιμείνει στις διαφορές τότε γίνεται φανατικός και μονόπλευρος και κολυμπάει στην πλάνη. Ας μην ξεχνάμε ότι η πλάνη δεν είναι παρά μισή, λειψή Αλήθεια. -Ξεκινήσαμε από το Λόγο και πήγαμε στην Αλήθεια και στις πλάνες -Έτσι είναι παιδί μου τα πράγματα. Συνδέονται όλα μεταξύ τους γιατί όλα προέρχονται από το Ένα, από τη Μονάδα. Από τον Θεό. Και όχι μόνο τα όντα και τα πράγματα αλλά και οι ποιότητες που τα συνδέουν όπως η γνώση, η αλήθεια, η αγάπη, οι δυνάμεις, οι ενέργειες, κοκ. Γι αυτό και ο Θεός δεν είναι παρά το πλήρωμα όχι μόνο των όντων αλλά και των ποιοτήτων. Γι αυτό και ο Θεός είναι η Αγάπη και η Αλήθεια και η Γνώση προσωποποιημένα, είναι το πλήρωμα, το απόλυτο αυτών των ποιοτήτων. Γι αυτό και όταν κανείς προσπαθεί να γνωρίσει το Θεό και το Σύμπαν, αυτόματα γνωρίζει και τον εαυτό του και τα πάντα. -Στις μέρες μας όμως ελάχιστοι ασχολούνται με τη Θεολογία. Και οι περισσότεροι το κάνουν σαν επάγγελμα ενώ οι περισσότεροι το σνομπάρουν ή το θεωρούν ντεμοντέ ή περίεργη κατάσταση. -Αυτό συμβαίνει παιδί μου γιατί έχετε απομακρυνθεί από τον Θεό και την Αλήθεια. Έτσι η Θεο-λογία που είναι μια ζωντανή και φοβερή αναζήτηση και εμπειρία έγινε επάγγελμα ή θεωρητική ξερή γνώση ή περίεργο γνώρισμα και εκκεντρικότητα των ολίγων. Ο Θεός τοποθετήθηκε ψηλά στον Ουρανό και έχουμε πάψει να βλέπουμε την πανταχού παρουσία του μέσα μας, στη Φύση έξω μας, στην ανθρώπινη κοινωνία και στον ίδιο το σκοπό της ζωής μας σαν ανθρώπινα όντα.

30 -Έχεις δίκιο. Τι να πω! 2.14 Αιών και Χρόνος σε σχέση με τη Γέννηση -Ας επιστρέψουμε όμως στον Αιώνα. Ο Αιών δεν περιορίζεται από τις συνθήκες του Χρόνου γιατί είναι πάνω από το Χρόνο λόγω της σταθερότητας του. Είναι επίσης αναλλοίωτος γιατί περιέχει τον Κόσμο, τη Δημιουργία, το Σύμπαν ως αγέννητη κατάσταση. Αντίθετα, όπως είπαμε ο Χρόνος παρότι αιώνιος, ανακυκλώνεται. Στη φάση του Κοσμικού Αυγού, στη φάση του ανέκφραστου Θεού και του Αιώνα, ο Χρόνος δεν υπάρχει όχι με την έννοια του ότι γίνεται μηδέν αλλά με την έννοια της εμβρυακής ή εν σπέρματι ύπαρξης μέσα στον Αιώνα. Όταν επαναρχίσει η Δημιουργία τότε αρχίζει η ροή του Χρόνου. -Τι είναι όμως ο Χρόνος; -Οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τον Χρόνο με τη μορφή του Ουράνιου Χρόνου που σημειώνεται με την επάνοδο των Ουρανίων Σωμάτων στις αρχικές τους θέσεις καθώς κινούνται σε περιοδικούς κύκλους. Κατ αναλογία υπάρχει ο Γήινος Χρόνος που σημαδεύεται από τον περιοδικό κύκλο της Γης γύρω από τον Ήλιο και τις εξ αυτού μεταβολές στις καταστάσεις της ατμόσφαιρας και στη διαφορά ζέστης-κρύου, αυτό δηλαδή που λέμε Εποχές. 2.15 Κόσμος, θεοί και Άνθρωπος σε σχέση με τη Γέννηση και το Χρόνο Όσον δε αφορά το Χώρο, αυτός είναι μεν αγέννητος αλλά όχι αυτογενής αφού δημιουργείται από τον Αιώνα και το Λόγο. Επομένως, ο Κόσμος, που περιλαμβάνει το Χώρο και το Χρόνο και τα δημιουργημένα Όντα, είναι γεννημένος από τον Θεό, είναι η υποδοχή του Χώρου και του Χρόνου και είναι αείζωος. Τα μεν μέρη του μπορεί να είναι θνητά λόγω μεταβολής, αλλά ως σύνολο είναι αείζωος και αμετάβλητος γιατί κινείται μέσα στον Αιώνα και εμπεριέχεται σ αυτόν.

31 Γι αυτό και είναι αδύνατον να σταματήσει ο κύκλος της Δημιουργίας και να καταστραφεί ο Κόσμος με την έννοια του να πάψει να υπάρχει έστω και εν σπέρματι. Θα δώσω μάλιστα μια αναλογία για καλύτερη κατανόηση. Αν ο Πατέρας είναι ο Θεός, ο γιός είναι ο Κόσμος και εγγονός είναι ο Άνθρωπος. Θα πρέπει επίσης να πούμε δυο λόγια και για τους θεούς όσον αφορά τη γέννηση και το χρόνο. Ο Θεός δημιούργησε τους θεούς από το αγνότερο μέρος της Ύλης -Ένα λεπτάκι! Οι θεοί είναι υλικοί; -Όπως σου προανέφερα υπάρχουν οι Ουσιάρχες που είναι πνευματικοί θεοί χωρίς αισθητό και υλικό μέρος αλλά υπάρχουν και οι Αισθητοί θεοί, αυτοί που βλέπουμε να περιφέρονται στον ουρανό και οι οποίοι έχουν εκτός από το αισθητό για τον Άνθρωπο Υλικό Σώμα και το Πνευματικό Σώμα. Γι αυτό δεν είναι τυχαίο που πολλές Αρχαίες Ελληνικές θεότητες είχαν το όνομα ουρανίων σωμάτων -Πράγματι! Υπήρχε ο Κρόνος, ο Δίας, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης -Καθώς και ο θεός Ήλιος, η θεά Σελήνη και βέβαια η θεά Γαία, αυτή που το Υλικό της σώμα ονομάζετε σήμερα απλά πλανήτης Γη. -Μα και σήμερα οι οικολόγοι δεν μιλάνε πλέον για τη Γη απλά σαν ένα υλικό άψυχο ουράνιο σώμα αλλά θεωρούν την Γαία σαν ένα ζωντανό παλλόμενο οργανισμό. Κατά τον ίδιο τρόπο που το Υλικό Σώμα του Ανθρώπου δεν είναι απλά ένα άψυχο ορυκτό σώμα αλλά με τη μεσολάβηση του Αιθερικού Σώματος γίνεται ένας ζωντανός ανθρώπινος οργανισμός, κατά τον ίδιο τρόπο και η Γαία είναι κάτι πολύ περισσότερο από την άψυχη, ορυκτή Γη. -Πολύ σωστά μίλησες παιδί μου. Αυτά μάλιστα είναι και «σημεία των καιρών» με την έννοια του ότι σήμερα προς το τέλος της Σιδηράς Εποχής οι άνθρωποι αρχίζουν να επιστρέφουν στην αρχαία γνώση, στην Αλήθεια. Οι θεοί λοιπόν είναι από γένος αθάνατο και είδος αθάνατο σε αντίθεση με τον Άνθρωπο που είναι από γένος αθάνατο αλλά από είδος θνητό.

32 -Εννοείς ότι ο κάθε άνθρωπος σαν άτομο ξεχωριστά είναι θνητός αλλά το Ανθρώπινο Όν σαν γένος είναι αθάνατο. -Ναι, αυτό ακριβώς εννοώ. Επιπλέον οι θεοί είναι εν μέρει αληθινοί σε σχέση με το Θεό, το Θείο Πνεύμα και τον Άγιο Λόγο γιατί ναι μεν είναι αθάνατοι και αιώνια νέοι αλλά αυτά υπερισχύουν της σοφίας και της γνώσης τους. Ξέρω ότι έχεις ακόμη πολλά ερωτήματα για τους θεούς αλλά θα πούμε πολύ περισσότερα στην πορεία. Ας μην ξεχνάμε ότι η λέξη θεοί έχει πάρει πολλές και διαφορετικές έννοιες από την εποχή μου μέχρι τη δική σας. Πάντως η αρχική και πραγματική έννοια των θεών είναι αυτή που σου αναφέρω. -Για πες μου σε παρακαλώ περισσότερα για τον Άνθρωπο σε σχέση με αυτά που αναφέραμε, δηλαδή τη Γέννηση και τον Χρόνο. -Ο Άνθρωπος έγινε από τον Κόσμο και είναι μέσα στον Κόσμο. Ο Άνθρωπος προήλθε από την ένωση του Ουσιώδους Ανθρώπου που είναι πνευματικό όν με την Κατωφερή Φύση. Αυτό έγινε με την συγκατάνευση του Θεού και την ενέργεια των Επτά Διοικητών με πυρ και πνοή. Γι αυτό και στην εξέλιξη του Σύμπαντος έχουμε και την εξέλιξη του Ανθρώπου στα αντίστοιχα των Διοικητών Επτά Γένη, δηλαδή το Χρυσό Γένος των Ανθρώπων, το Αργυρό, το Χάλκινο, των Ημίθεων, το Σιδηρό -Ωπ, ωπ, κάπου σε έχασα στη διαδρομή -Δεν πειράζει. Θα τα αναλύσουμε αργότερα όλα αυτά. Δεν θα επιμείνω τώρα σε εξηγήσεις γιατί θα ξεφύγουμε από το κύριο μας θέμα, τη σύγκριση του Ανθρώπου με τα Ουράνια Όντα. 2.16 Η Ουσία του Θεού Είναι ώρα να προχωρήσουμε στις ιδιότητες του Θεού, των Ουράνιων Όντων και του Ανθρώπου σε σχέση με τη βαθύτερη τους ουσία. Ο Θεός είναι η Πρώτη Πνευματική Ουσία ή το Πνεύμα με Π κεφαλαίο. Είναι το λεπτοφυέστερο μέρος του Πνεύματος. Κατά τον ίδιο τρόπο που όσον αφορά το χρόνο ο Θεός είναι Άναρχος, κατά τον ίδιο τρόπο όσον

33 αφορά την Ουσία είναι Αν-ούσιος, δηλαδή το μόνο ον που είναι Μη Όν, ο μόνος Κενός. Επειδή είναι η Αρχή, Περιοχή και Σύσταση των Πάντων θα μπορούσε ταυτόχρονα να ονομαστεί Ασώματος στην ανέκφραστη του μορφή και Παντοσώματος στην εκφρασμένη. Επίσης δίκαια μπορεί να αποκληθεί Ανώνυμος και Παντώνυμος, Αφανής και Φανερότατος. Στην ανέκφραστη του κατάσταση μπορεί επίσης να ονομαστεί Ασχημάτιστος, Άχρωμος, Μη Απτός, Μη Ορατός, Μη Αισθητός, Μη μετρήσιμος, Απερίγραπτος, Ανήκουστος και Ανέκφραστος. Είναι Αόρατος στα κοινά μάτια, Ασύλληπτος και Ακατάληπτος στο ανθρώπινο μυαλό. Είναι αντιληπτός μόνο στην Καρδιά, δηλαδή στη Συνειδησιακή μας Ψυχή και στο Ατομικό μας Πνεύμα που είναι η σταγόνα του Θεού μέσα στον κάθε άνθρωπο. Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι αν και Ανούσιος, η ουσία του στην εκφρασμένη του μορφή είναι το Ωραίο και το Αγαθό. 2.17 Η σημερινή Βαβυλωνία -Τι να πω! Μένω άφωνος! Εκστατικός! Δεν περίμενα ότι τόσες χιλιάδες χρόνια πριν είχατε τέτοιες περιγραφές και τέτοια διανοητική σύλληψη, τέτοια Θεολογία για το Θεό. -Η απορία σου έχει να κάνει με τη διαδεδομένη σήμερα, αλλά παρόλα αυτά λανθασμένη άποψη, ότι ο Άνθρωπος ξεκίνησε από άγριος πίθηκος και έφτασε σήμερα σε μεγάλη διανοητική και ψυχική εξέλιξη. Άρα, η σημερινή Επιστήμη και Τεχνολογία, η σημερινή Φιλοσοφία και Θεολογία είναι κατά πολύ ανώτερες των αρχαιοτέρων εποχών. -Μα, ναι, αυτή είναι η σημερινά ευρέως αποδεκτή άποψη. -Όμως, φίλε μου, τα πράγματα είναι ανάποδα. Εφόσον διανύουμε τη Φάση της Διαστολής του Σύμπαντος, δηλαδή τη Φάση της Υλοποίησης του Σύμπαντος και του Ανθρώπινου Όντος, δηλαδή τη Φάση της Απομάκρυνσης από το Θεό, είναι λογικό να απομακρυνόμαστε και από

34 τη Γνώση και από την Αλήθεια και τη Σοφία. Γι αυτό και η αντίληψη μας για το Θεό είναι κατά πολύ κατώτερη των περασμένων εποχών. -Τι να πω! Είναι αλήθεια ότι όσο πιο κοντά έρχομαι στην πραγματικότητα τόσο πιο εξωπραγματικός και εκτός πραγματικότητας μου φαίνεται ο σημερινός Άνθρωπος και η σημερινή Κοινωνία και η σημερινή ανθρώπινη γνώση. Ακόμη μια φορά διαπιστώνω επίσης πόσο τέλεια είναι η Αρχαία Ελληνική Γλώσσα στην απόδοση του βαθύτερου νοήματος των εννοιών. Πχ ανέφερες τη λέξη «Ανούσιος» για τον Θεό με την ουσιαστική ερμηνεία της απουσίας οποιασδήποτε ουσίας ενώ η σημερινή έννοια της λέξης αφορά κάτι το τελείως διαφορετικό ακόμη και αντίθετο. Δηλαδή τον άνθρωπο που δεν έχει ουσία, δεν έχει κάτι το ουσιαστικό, που είναι άχρωμος και χωρίς ενδιαφέρον. -Ορθά τοποθετήθηκες, παιδί μου. Ο μύθος της Βαβέλ, δεν αναφέρεται ουσιαστικά στην ασυνεννοησία λόγω διαφορετικής γλωσσικής έκφρασης. Αφορά, ουσιαστικά, την αλλοίωση του βαθύτερου και πραγματικού νοήματος των όρων λόγω απομάκρυνσης από το Θεό και την Αλήθεια. Με αποτέλεσμα η ίδια ποιότητα να ερμηνεύεται ατομικά με διαφορετικό τρόπο και να περιγράφεται και με διαφορετικό όρο. Πέραν τούτου, με τον ίδιο όρο ο καθένας εννοεί κάτι το διαφορετικό. -Ίσως, η μεγαλύτερη διαστροφή οποιουδήποτε γλωσσικού όρου είναι η λέξη Αγάπη. Με αυτήν, ο καθένας μας σήμερα εννοεί κάτι τελείως διαφορετικό. -Και μάλιστα στο όνομα της Αγάπης έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα. Κι αυτό γιατί η Ανθρωπότητα ξεκίνησε από τη Χρυσή Εποχή και σήμερα κατέληξε στη Σιδηρά Εποχή απομακρυνόμενη όλο και περισσότερο από το Θεό και την Αλήθεια. -Πράγματι! 2.18 Χώρος και κενό -Αλλά είναι ώρα να συγκρίνουμε τα άλλα Ουράνια Όντα και τον Άνθρωπο με το Θεό, όσον αφορά την ποιότητα της Ουσίας. Πχ παρότι το Θείο Πνεύμα και ο Άγιος Λόγος είναι πολύ λεπτοφυή, παρόλα αυτά ο Θεός είναι το λεπτοφυέστερο μέρος του Πνεύματος και του Πνευματικού

35 Κόσμου. Είναι όμως τόσο κοντά στο Θεό σαν ουσία το Θείο Πνεύμα και ο Άγιος Λόγος ώστε μαζί με το Θεό να θεωρούνται σαν τα τρία μέλη της Πρώτης Θείας Τριάδας. Ο Αιών σαν ουσία έχει να κάνει με την ταυτότητα, γιατί παραμένει ο ίδιος με τον εαυτό του στον αιώνα τον άπαντα ενώ αντίστοιχα ο Χρόνος έχει να κάνει με τη μεταβολή μιας και μεταβάλλεται και ποτέ δεν είναι ο ίδιος. Παραμένει όμως και αυτός αιώνιος λόγω της ανακύκλησης του. Αλλά ούτε και ο Χώρος έχει να κάνει με την ταυτότητα γιατί δεν υπάρχει καθ αυτό χώρος. Ο Χώρος είναι αδιανόητος από μόνος του αλλά υπάρχει σε σχέση με τα ενυπάρχοντα πράγματα. -Τι εννοείς με αυτό; -Εννοώ ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε για τον τάδε αφ εαυτού χώρο αλλά για το χώρο που καταλαμβάνεται πχ από την τάδε ποσότητα νερού ή αέρα ή για τον χώρο που καταλαμβάνεται από το τάδε ουράνιο σώμα, κοκ. -Κατάλαβα. Αλλά όμως σήμερα μιλάμε για το κενό αέρος που δημιουργούμε σε ένα δοχείο ή για τον κενό χώρο που υπάρχει ανάμεσα στα ουράνια σώματα -Το μόνο κενό που υπάρχει, αν υπάρχει, είναι το κενό της ανθρώπινης γνώσης! Ορθά μίλησες για «κενό αέρος» σε ένα δοχείο. Αλλά επειδή δεν υπάρχει αέρας στο χώρο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει εκεί μέσα αιθερική ενέργεια καθώς και τόσες άλλες μορφές κατώτερης ενέργειας. -Και για το κενό ανάμεσα στα ουράνια σώματα τι έχεις να πεις; -Και πάλι πρόκειται για ένα κενό σε σχέση με τα υλικά σώματα αν και διαπερνάται κατά καιρούς και από υλικά σώματα. Την ίδια στιγμή όμως αυτό το «κενό» δεν είναι καθόλου κενό από μορφές Κατώτερων Ενεργειών, από Αιθέρα, από Ψυχικά Σώματα και από Πνευματικά Σώματα. -Εννοείς απ ότι καταλαβαίνω ότι λόγω της επικράτησης της Υλιστικής Επιστημονικής Σκέψης στις μέρες μας, αρνούμαστε την ύπαρξη