Believe παρουσιάζει η έκδοση για σε PDF της Σχολής Σαββάτου

Transcript

1 Believe παρουσιάζει η έκδοση για σε PDF της Σχολής Σαββάτου Επίσης και σε ibooks για iphone και ipad εντελώς δωρεάν!

2 Μελέτη 1: Για το Σάββατο 5 Απριλίου Ο ΝΟΜΟΣ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Επειδή όταν οι εθνικοί, οι µη έχοντες νόµον, πράττωσιν εκ φύσεως τα του νόµου, ούτοι νόµον µη έχοντες, είναι νόµος εις εαυτούς.» Ρωµαίους 2/β 14. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Λουκά 2/β 1-5, Εβρ. 10/ι 28, Δευτ. 17/ ιζ 2-6, Λευιτ. 1/α 1-9, Λουκά 14/ιδ 1-6, Ιακ. 2/β Οι περισσότερες κοινωνίες λειτουργούν με διάφορους νόμους. Υπάρχουν οι γενικοί νόμοι που αφορούν τους πάντες, αλλά και οι τοπικοί νόμοι που ισχύουν για συγκεκριμένες μόνο κοινωνίες. Στην Καινή Διαθήκη όταν κάποιος χρησιμοποιούσε τον όρο «νόμο», αναφερόταν σε οποιοδήποτε νόμο. Εκείνο το οποίο έδειχνε για ποιον νόμο γινόταν λόγος, ήταν το περιεχόμενο της συζήτησης. Γι αυτό κατά τη διάρκεια της μελέτης μας αυτήν την τριμηνία πρέπει να εξετάσουμε ποιο είναι το περιεχόμενο, προκειμένου να κατανοήσουμε για ποιο νόμο πρόκειται. Αυτήν την εβδομάδα θα εξερευνήσουμε τους διάφορους νόμους που υπήρχαν στην εποχή του Χριστού και της πρώτης εκκλησίας. Θα τους εξετάσουμε για να θέσουμε τα θεμέλια για την μελέτη του νόμου του ηθικού νόμου του Θεού, τις Δέκα Εντολές που είναι και το ιδιαίτερο αντικείμενο μελέτης μας αυτήν την τριμηνία.

3 Κυριακή 30 Μαρτίου ΡΩΜΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ Διαβάστε Λουκά 2/β 1-5. Τι μπορούμε να διδαχθούμε από τη συμπεριφορά αυτών των δύο πιστών ακολούθων του Κυρίου, ως προς την πολιτική εξουσία;... Από την αρχή οι Ρωμαίοι αναγνώρισαν τη σπουδαιότητα των γραπτών νόμων για την διακυβέρνηση της κοινωνίας. Για την ακρίβεια, το σύστημα του συνταγματικού νόμου που καθιερώθηκε από τους Ρωμαίους παραμένει θεμέλιο για τα νομικά συστήματα των σημερινών δημοκρατικών κοινωνιών. Κατά κύριο λόγο, η Ρώμη επέτρεπε στα υποτελή βασίλεια να διατηρούν τις συνήθειές τους, ωστόσο όλοι ήταν υποχρεωμένοι να τηρούν και να υπακούουν τους νόμους του αυτοκράτορα και της συγκλήτου. Και αυτό φυσικά συμπεριλάμβανε και τον Ιωσήφ με την Μαρία. Ο Ρωμαϊκός νόμος ενδιαφερόταν για την τάξη στην κοινωνία. Επομένως δεν αφορούσε μόνο κυβερνητικά ζητήματα, αλλά και την συμπεριφορά προς τους τοπικούς νόμους. Εκτός του ότι όριζε τις διαδικασίες για την επιλογή ανθρώπων στα δημόσια αξιώματα, ο Ρωμαϊκός νόμος καθόριζε και θέματα όπως τη μοιχεία και τις σχέσεις μεταξύ κυρίων και δούλων. Πολλοί από τους κοινωνικούς κώδικες είναι παρόμοιοι με εκείνους που βρίσκουμε στην Παλαιά Διαθήκη και σε άλλες κοινωνίες. Στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε την νοοτροπία στην οποία γράφτηκαν τα βιβλία της Καινής Διαθήκης, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε θεσπίσει το πολιτικό υπόβαθρο του κόσμου στον οποίο ο Ιησούς και η πρώτη εκκλησία έζησαν. Πολλά γεγονότα που έγιναν στην Καινή Διαθήκη, από τον θάνατο του Ιησού μέχρι και τη φυλάκιση του Παύλου, γίνονται κατανοητά όταν λάβουμε υπόψη την επικρατούσα κατάσταση. Δεν χρειάζεται φυσικά να είμαστε ειδήμονες στη Ρωμαϊκή ιστορία για να καταλάβουμε εκείνα τα οποία χρειαζόμαστε για τη σωτηρία μας. Ωστόσο, εφόσον είναι εφικτό, η ιστορική γνώση μπορεί να μας ωφελήσει. ΣΚΕΨΗ: Παρά τον θαυµαστό τρόπο κύησης της Μαρίας και την εµφανή επέµβαση του Κυρίου, αυτοί οι δύο άνθρωποι υπάκουσαν στους νόµους του κράτους που απαιτούσαν να κάνουν ένα µακρινό ταξίδι. Δεν θα ήταν καλύτερα να παραµείνουν σπίτι τους, δεδοµένου της προχωρηµένης εγκυµοσύνης της Μαρίας; Τι µαθαίνουµε από την συµπεριφορά τους για τη σχέση που πρέπει να έχουµε µε τους νόµους του κράτους; (Σκεφτείτε, πόσο εύκολα θα µπορούσαν να δικαιολογήσουν την παρακοή τους!)

4 Δευτέρα 31 Μαρτίου Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ Αν και οι Ιουδαίοι βρίσκονταν υπό Ρωμαϊκή κυριαρχία την εποχή του Ιησού, είχαν την εξουσία σε θέματα σχετικά με τις παραδόσεις και τη θρησκεία τους (δείτε Πράξ. 18/ιη 15). Το νομοθετικό σώμα που ήταν υπεύθυνο για την τήρηση του Ιουδαϊκού νόμου, ήταν το Συνέδριο. Το Συνέδριο αποτελούταν από 71 εκλεκτούς άνδρες που ήταν ιερείς, πρεσβύτεροι και ραβίνοι, υπό την προεδρία του αρχιερέα (Ιωάν. 11/ια 47, Πράξ. 5/ε 27). Ήταν το ανώτατο δικαστήριο που ασχολούταν με τις Ιουδαϊκές συνήθειες, παραδόσεις, και νόμους. Ο νόμος της Ιουδαϊκής κοινωνίας βασιζόταν στους πολιτικούς κανόνες που συναντάμε στα πέντε βιβλία του Μωυσή. Επειδή ο Μωυσής ήταν ο συγγραφέας των πέντε πρώτων βιβλίων της Αγίας Γραφής, οι νόμοι έμειναν γνωστοί ως νόμοι του Μωυσή. Ο Θεός έδωσε τους νόμους στον Μωυσή με σκοπό να ήταν Εκείνος η κεφαλή και ο λαός να τηρούσε τα προστάγματά Του. Στην εποχή του Ιησού, οι Ιουδαίοι ήταν υποταγμένοι στον Ρωμαϊκό νόμο, ωστόσο, είχαν το ελεύθερο να χρησιμοποιούν τον Μωσαϊκό νόμο για τη διευθέτηση θεμάτων σχετικά με τις παραδόσεις τους. Και αυτό το έργο το αναλάμβανε το Συνέδριο. Στην Καινή Διαθήκη βλέπουμε αρκετές περιπτώσεις όπου ο Μωσαϊκός νόμος εφαρμόζεται ή αναφέρεται σε πολιτικά ζητήματα: οι Ιουδαίοι έπρεπε να πληρώνουν φόρο για το ναό (Ματθ. 17/ιζ 24-27, Έξ. 30/λ 13), τα διαζύγια δίνονταν σύμφωνα με τις οδηγίες αυτού του νόμου (Ματθ. 19/ιθ 7, Δευτ. 24/κδ 1-4), όπως και ο νόμος για την χήρα που έπρεπε να παντρευτεί τον αδερφό του συζύγου της (Ματθ. 22/κβ 24, Δευτ. 25/κε 5). Επίσης, η περιτομή γινόταν την όγδοη ημέρα (Ιωάν. 7/ζ 23, Λευιτ. 12/ιβ 3), και όσοι διέπρατταν μοιχεία τιμωρούταν με λιθοβολισμό (Ιωάν. 8/η 5, Δευτ. 22/κβ 23,24). Διαβάστε Ματθ. 26/κς 59-61, Εβρ. 10/ι 28 και Δευτ. 17/ιζ 2-6. Ποιες σημαντικές αρχές βλέπουμε εδώ; Τι μας λένε για τις Βιβλικές έννοιες της δικαιοσύνης και της εντιμότητας;.... ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε κάποιους από τους πολιτικούς νόµους που συναντάµε στην Πεντάτευχο. Δεν σας φαίνονται παράξενοι ορισµένοι από αυτούς; (Δείτε για παράδειγµα Δευτ. 21/κα ) Δεδοµένου του Ποιος είναι ο Νοµοθέτης, πώς µπορούµε να µάθουµε να εµπιστευόµαστε τον Κύριο κατά πάντα, ιδιαίτερα και σε εκείνα που δεν καταλαβαίνουµε πλήρως;

5 Τρίτη 1 Απριλίου Ο ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ Διαβάστε Λευιτ. 1/α 1-9, 2/β 14-16, 5/ε Τι αφορούσαν αυτοί οι νόμοι; Ποιος ήταν ο σκοπός τους; Ποιες σημαντικές αλήθειες προορίζονταν να διδάξουν; Στον αρχαίο Ισραήλ, πέρα από τον πολιτικό νόμο, υπήρχε και ο «τελετουργικός». Ο νόμος αυτός επικεντρωνόταν στο αγιαστήριο και στις υπηρεσίες του, που είχαν ως σκοπό να διδάξουν στο λαό το σχέδιο της σωτηρίας και να στρέψουν την προσοχή του στον ερχομό του Μεσσία. Στα σημερινά εδάφια αναφέρεται δύο φορές ότι μέσα από αυτές τις υπηρεσίες γίνεται «εξιλέωση». Αυτοί οι νόμοι ήταν «μικρές προφητείες» για τον Χριστό και το εξιλεωτικό Του έργο για τις αμαρτίες του λαού Του. «Ο τελετουργικός νόμος δόθηκε από το Χριστό. Ακόμη και μετά την κατάργησή του, ο Παύλος τον παρουσίασε στους Ιουδαίους στην πραγματική τάξη και αξία του, δείχνοντας τη θέση που κατείχε στο σχέδιο της απολύτρωσης και τη σχέση που είχε στο έργο του Χριστού. Και ο μεγάλος απόστολος ονομάζει αυτό το νόμο ένδοξο, άξιο του θείου Σχεδιαστή. Η επίσημη ιερουργία του αγιαστηρίου συμβόλιζε τις μεγάλες αλήθειες που έμελλαν να αποκαλυφθούν μέσο των επερχομένων γενεών Έτσι, ενώ κυλούσαν οι αιώνες του σκότους και της αποστασίας, η πίστη διατηρήθηκε ζωντανή στις καρδιές των ανθρώπων μέχρι που έφθασε η έλευση του υποσχεμένου Μεσσία.» Ε. Χουάιτ, Π.Π. σ. 347,348. Αν και καθιερώθηκε από τον Ιησού, το τελετουργικό σύστημα έπρεπε να λειτουργεί ως τύπος, ένα σύμβολο της μελλοντικής πραγματικότητας της έλευσης, του θανάτου, και της Αρχιερατικής διακονίας του Ιησού. Όταν το έργο στη γη ολοκληρώθηκε, το παλαιό αυτό σύστημα οι θυσίες, οι τελετές και οι γιορτές δεν χρειάζονταν πλέον (δείτε Εβρ. 9/θ 9-12). Αν και σήμερα δεν τηρούμε τον τελετουργικό νόμο, μπορούμε ωστόσο να πάρουμε πληροφορίες για το σχέδιο της σωτηρίας, μελετώντας τον. ΣΚΕΨΗ: Στην υπηρεσία του αγιαστηρίου βασικό ρόλο είχαν οι θυσίες που έδειχναν τον θάνατο του Ιησού. Θα σωθούµε επειδή Εκείνος πέθανε στη θέση µας. Τι µας δείχνει αυτό για το κόστος της αµαρτίας;

6 Τετάρτη 2 Απριλίου Ο ΝΟΜΟΣ ΤΩΝ ΡΑΒΙΝΩΝ Την εποχή του Ιησού, μαζί με τον Μωσαϊκό νόμο οι Ιουδαίοι είχαν και το νόμο των ραβίνων. Οι ραβίνοι ήταν οι δάσκαλοι των Φαρισαίων και το έργο τους ήταν να διδάξουν στον λαό τον Μωσαϊκό νόμο. Οι ραβίνοι χρησιμοποιούσαν τους 613 νόμους της Πεντατεύχου (συμπεριλαμβανομένου των 39 νόμων για το Σάββατο) ως βάση για τη νομοθεσία τους. Στους γραπτούς αυτούς νόμους πρόσθεσαν προφορικές συμβουλές και ερμηνείες τους. Ο προφορικός νόμος ήταν γνωστός και ως halakah, που σημαίνει «να πορεύεσαι». Οι ραβίνοι πίστευαν ότι εάν οι άνθρωποι ακολουθούσαν τους νόμους τους θα περπατούσαν στον δρόμο των 613 βασικών νόμων. Αν και ήταν γνωστοί ως «προφορικοί», οι νόμοι αυτοί υπήρχαν και σε γραπτή μορφή. Από την εποχή του Ιησού διασώζονται κάποια σχολιαστικά, το Midrash ή Mishnah. Η πλειοψηφία των Ιουδαίων, ακόμη και σήμερα, ακολουθούν αυστηρά αυτούς τους νόμους. Διαβάστε Λουκά 14/ιδ 1-6 και Ιωάν. 9/θ. Ο Ιησούς κατηγορήθηκε ότι με τις θεραπείες που έκανε παρέβηκε το Σάββατο. Αναφέρει κάπου η Παλαιά Διαθήκη ότι η θεραπεία την ημέρα του Σαββάτου είναι αμαρτία; Πώς μας βοηθάει αυτό να καταλάβουμε το τι είχε να αντιμετωπίσει ο Ιησούς; Τι μπορούμε να διδαχθούμε που θα μας βοηθήσει να μην κάνουμε παρόμοια λάθη στην προσπάθειά μας να «πορευόμαστε την οδό» με πίστη; Πολύ εύκολα μπορούμε να ειρωνευτούμε τους περισσότερους από αυτούς τους προφορικούς νόμους, κυρίως όταν βλέπουμε πως χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στον Ιησού, ωστόσο το πρόβλημα βρίσκεται περισσότερο στην συμπεριφορά που είχαν οι ηγέτες και όχι τόσο στους ίδιους τους νόμους. Παρότι τηρούνταν με νομικίστικο τρόπο, αυτοί οι νόμοι προορίζονταν να κατευθύνουν πνευματικά τις πιο κοινότυπες πράξεις δίνοντάς τες θρησκευτική σπουδαιότητα. ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε να δίνουµε θρησκευτική βαρύτητα ακόµη και στα πιο συνηθισµένα ζητήµατα;

7 Πέμπτη 3 Απριλίου Ο ΗΘΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ Ο Ρωμαϊκός νόμος, ο Μωσαϊκός, και ο νόμος των ραβίνων καθόριζαν τη ζωή των Ιουδαίων κατά τον 1ο αιώνα. Ωστόσο, αυτοί οι νόμοι δεν ασκούσαν ιδιαίτερη επιρροή σε όσους ακολουθούσαν την Ιουδαϊκή λατρεία και ζούσαν έξω από τα όρια της Παλαιστίνης και της Ρωμαϊκής επικράτειας. Φυσικά, οποιοσδήποτε ισχυριζόταν ότι είναι λατρευτής του Θεού του Ισραήλ θα έπρεπε να τηρεί τις Δέκα Εντολές. «Οι Δέκα Εντολές δείχνουν στον Ισραήλ τα ηθικά όρια που πρέπει να διατηρήσει. Η μεταφορά που χρησιμοποιεί η Αγία Γραφή για να εκφράσει αυτήν τη σχέση είναι ο όρος διαθήκη. Αν και αυτή η μεταφορά έρχεται από τη σφαίρα του διεθνούς νόμου, είναι λάθος να βλέπουμε τις εντολές ως σύνοψη των υποχρεώσεων του Ισραήλ προς τον Θεό Η υπακοή του Ισραήλ στις εντολές δεν ήταν θέμα υποταγής στο θέλημα του Θεού, αλλά ανταπόκριση αγάπης.» Leslie J. Hoppe, Ten Commandments, Eerdmans Dictionary of the Bible, σ Οι Δέκα Εντολές υπερείχαν όλων των άλλων νόμων που ίσχυαν στους Ιουδαίους κατά τον 1ο αιώνα. Ακόμη και οι Φαρισαίοι που είχαν απομνημονεύσει και τους 613 Μωσαϊκούς νόμους, αναγνώριζαν τη σημασία των Δέκα Εντολών. Σε μία περικοπή του Mishnah, το Tamid (5:1) υπάρχει η εντολή των ραβίνων να επαναλαμβάνονται καθημερινά οι Δέκα Εντολές. Πίστευαν πως όλοι οι άλλοι νόμοι εμπεριέχονται στις Δέκα Εντολές. Για την ακρίβεια, ο Ιουδαίος φιλόσοφος Philo, σύγχρονος του Ιησού, έγραψε για την κεντρική θέση που πρέπει να έχουν οι Δέκα Εντολές ανάμεσα σε όλους τους Βιβλικούς νόμους. Διαβάστε Ματθ. 19/ιθ 16-19, Ρωμ. 13/ιγ 8-10 και Ιακ. 2/β Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για τον ρόλο των Δέκα Εντολών στη ζωή όσων ακολουθούν τον Χριστό;.... Οι συγγραφείς της Καινής Διαθήκης αναγνώριζαν τον σκοπό των Δέκα Εντολών για τον λαό του Θεού. Παρότι σ ορισμένα μαθήματα αυτής της τριμηνίας θα συζητήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Χριστός αντιμετώπισε τα υπόλοιπα νομικά συστήματα, κύρια έμφαση θα δοθεί στη σχέση Του με τις Δέκα Εντολές τον γνωστό σε όλους μας «ηθικό νόμο».

8 Παρασκευή 4 Απριλίου Δύση ηλίου: 19:51 ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΜΕΛΕΤΗ: «Εάν ο Αδάμ δεν είχε παραβεί το νόμο του Θεού, δεν θα είχε θεσπιστεί ο τελετουργικός νόμος. Τα καλά νέα του ευαγγελίου δόθηκαν στον Αδάμ με την διακήρυξη ότι το σπέρμα της γυναικός θα συντρίψει το κεφάλι του όφεως, η οποία πέρασε και στις μετέπειτα γενιές του Νώε, του Αβραάμ και του Μωυσή. Η γνώση του νόμου του Θεού και του σχεδίου της σωτηρίας δόθηκαν στον Αδάμ και στην Εύα από τον Ίδιο τον Χριστό. Με προσοχή φύλαγαν αυτήν την σημαντική διδαχή, και την μετέφεραν στα παιδιά τους και στα παιδιά των παιδιών τους.» Ε. Χουάιτ, Selected Messages, βιβλίο 1, σ ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Πολύ πριν ο Μωυσής γράψει τους νόμους για την διακυβέρνηση του Ισραήλ, υπήρχαν Αιγυπτιακοί και Βαβυλωνιακοί νόμοι παρεμφερείς με το νόμο του Θεού. Ακόμη και στις αθεϊστικές κοινωνίες υπήρχαν νόμοι προστασίας των ανθρώπων και των περιουσιών. Ο νόμος βασίζεται στην ηθική, και έτσι, πρέπει να ενθαρρύνει τους ανθρώπους να αποφεύγουν το κακό και να κάνουν το καλό. Πώς όμως οι άλλες κοινωνίες είχαν συναίσθηση του καλού και του κακού; 2. Ποιο το αντίκτυπο της ύπαρξης του καλού και του κακού στο θέμα της ύπαρξης του Θεού; Με άλλα λόγια, εάν δεν υπάρχει Θεός από πού μπορούσαν να προέλθουν οι έννοιες του καλού και του κακού; 3. Πολλές φορές η έννοια του όρου «νόμος» χρησιμοποιείται με διαφορετικούς τρόπους. Μιλάμε για το νόμο της βαρύτητας και τους νόμους της κίνησης. Αναφερόμαστε στους διεθνείς νόμους, στο νόμο περί ιδιοκτησίας, και στους φορολογικούς νόμους. Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί οι νόμοι; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα που απορρέουν μέσα από την τήρησή τους; Πώς οι αρχές του νόμου μας βοηθούν να κατανοήσουμε τον σκοπό των Δέκα Εντολών σε σχέση με τη ζωή των πιστών; 4. Πώς μπορούμε ως εκκλησία να μην επαναλάβουμε το λάθος των Ιουδαίων προσθέτοντας βάρη στο νόμο; Γιατί κινδυνεύουμε περισσότερο απ όσο νομίζουμε να πέσουμε στην ίδια παγίδα;

9 Μελέτη 2: Για το Σάββατο 12 Απριλίου Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ Εδάφιο µνήµης: «Διότι, εάν επιστεύετε εις τον Μωυσήν, ηθέλετε πιστεύσει εις εµέ, επειδή περί εµού εκείνος έγραψεν.» Ιωάννη 5/ε 46. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Λουκά 2/β 21-24, Έξ. 13/ιγ 2,12, Λουκά 2/β 41-52, Ματθ. 17/ιζ 24-27, Ιωάν. 8/η 1-11, Δευτ. 22/κβ 23,24. Πολλοί Χριστιανοί μεγάλωσαν με την ιδέα ότι ο Ιησούς δεν είχε καλές σχέσεις με την Ιουδαϊκή θρησκεία, μία άποψη που απλώς ενίσχυσε τον αντισημιτισμό ανά τους αιώνες. Ο Ιησούς μπορεί να μίλησε ενάντια στην κακοποίηση της θρησκείας, ωστόσο, δεν τάχθηκε ποτέ ενάντια στην ίδια την θρησκεία. Άλλωστε, Αυτός ήταν ο θεμελιωτής της.στην πραγματικότητα, στα Ευαγγέλια βλέπουμε ότι με τη ζωή και τη διακονία Του, ο Ιησούς ήταν ένας πιστός Ιουδαίος που ακολούθησε το Ιουδαϊκό πνεύμα από την ημέρα που γεννήθηκε μέχρι και την τελευταία εβδομάδα της παραμονής Του εδώ στη γη. Όπως κάθε πιστός Ιουδαίος του 1 ου αιώνα, ο Ιησούς υποτασσόταν στον Μωσαϊκό νόμο. Μεγάλωσε με πιστούς Ιουδαίους γονείς, εκτιμώντας πλήρως την πλούσια επίγεια πνευματική Του κληρονομιά που είχε τις ρίζες της στην Θεϊκή πρόνοια. Ήξερε πως ο Θεός είχε εμπνεύσει τον Μωυσή να γράψει αυτούς τους νόμους, με σκοπό να δημιουργηθεί μία κοινωνία που θα αντικατόπτριζε το θέλημά Του και θα λειτουργούσε ως φάρος στα έθνη. Ακολούθησε πιστά το νόμο. Με την περιτομή, τις επισκέψεις Του στο ναό στις καθιερωμένες γιορτές και με τη συμπεριφορά Του προς τους φόρους, ο Ιησούς ήταν πιστός σε ένα σύστημα που ήξερε ότι θα εκπληρωθεί με το θάνατο και την ουράνια διακονία Του. Αυτή την εβδομάδα θα δούμε εκτενέστερα τους νόμους που ο Ιησούς τήρησε.

10 Κυριακή 6 Απριλίου ΠΕΡΙΤΟΜΗ ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΛΟΥΚΆ 2/Β Ο Θεός θέσπισε τη διαθήκη Του με τον Αβραάμ λέγοντας ότι θα γίνει πατέρας πολλών εθνών (Γέν. 17/ιζ 4). Όταν ο Θεός έκανε αυτήν τη διαθήκη, ο ενενήντα εννέα ετών Αβραάμ είχε αποκτήσει τον Ισμαήλ όχι όμως και τον Ισαάκ, τον γιο της υπόσχεσης. Ο Αβραάμ έκανε περιτομή στον εαυτό του, και σε όλους τους άνδρες της οικίας του. Από εκείνη την ημέρα και έπειτα, θα έπρεπε να περιτέμνει κάθε νεογέννητο αρσενικό, την όγδοη ημέρα (Γέν. 17/ιζ 9-12). Η περιτομή ήταν τόσο σημαντική που γινόταν ακόμη κι αν η όγδοη ημέρα ήταν Σάββατο (Λευιτ. 12/ιβ 3, Ιωάν. 7/ ζ 22).Βάση αυτού μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις πρώτες μέρες της ζωής του Ιησού. Στα Ευαγγέλια βλέπουμε ότι ο Ιωσήφ και η Μαρία επιλέχθηκαν να είναι οι επίγειοι γονείς του Ιησού. Ο Ιωσήφ περιγράφεται ως «δίκαιος» (Ματθ. 1/α 19), ενώ η Μαρία αναφέρεται ότι είχε βρει «χάριν παρά τω Θεώ» (Λουκά 1/α 30). Όταν ο Ιησούς ήταν οκτώ ημερών, Του έκαναν περιτομή και Τον ονόμασαν όπως ακριβώς γινόταν με όλα τα αρσενικά Εβραιόπουλα της εποχής. Σκεφθείτε, ο Άμωμος Υιός του Θεού, ως άνθρωπος πλέον, να κάνει την τελετή που ο Ίδιος θέσπισε πριν χρόνια! Διαβάστε Λουκά 2/β μαζί με Έξ. 13/ιγ 2,12, και Λευιτ. 12/ιβ 1-8. Τι μας λένε αυτά τα εδάφια για τον Ιωσήφ και την Μαρία; Τι μπορούμε να διδαχθούμε από το παράδειγμά τους;.. Η Αγία Γραφή αναφέρει ξεκάθαρα ότι η Μαρία ήταν παρθένα όταν επιλέχθηκε για μητέρα του Ιησού (Λουκά 1/α 27), επομένως, ο Ιησούς ήταν το παιδί, το «διανοίγων μήτραν». Σύμφωνα με την Έξ. 13/ιγ όλα τα πρωτότοκα στο Ισραήλ (άνθρωποι ή ζώα) αφιερώνονταν στον Κύριο. Στο νόμο επίσης αναφερόταν, σύμφωνα με το Λευιτ. 12/ιβ 2-5, ότι μετά την γέννα η γυναίκα παρέμενε ακάθαρτη για σαράντα μέρες όταν γεννούσε αγόρι, και ογδόντα μέρες όταν το παιδί ήταν κορίτσι. Στο τέλος αυτής της περιόδου, έπρεπε να εμφανιστεί στον ιερέα και να προσφέρει θυσία. Ως πιστοί Ιουδαίοι, ο Ιωσήφ και η Μαρία εκπλήρωσαν τις απαιτήσεις του Μωσαϊκού νόμου, βεβαιώνοντας πως ο Υιός του Θεού φέρει το σημείο της διαθήκης.

11 Δευτέρα 7 Απριλίου ΙΟΥΔΑΪΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΙΩΆΝΝΗ 5/Ε 1 Η πρώτη μεγάλη εορταστική περίοδος στο Ιουδαϊκό ημερολόγιο ήταν η εβδομαδιαία γιορτή των Αζύμων που προηγείτο του Πάσχα. Η γιορτή αυτή ήταν εις ανάμνηση της απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από τον Αιγυπτιακό ζυγό, όταν ο εξολοθρευτής άγγελος προσπέρασε τα σπίτια όσων είχαν βάψει με αίμα τους παραστάτες της πόρτας τους. Στα Ευαγγέλια, ο Ιησούς παρουσιάζεται τρεις φορές να γιορτάζει το Πάσχα (Λουκά 2/β 41-43, Ιωάν. 2/β 13-23, Ματθ. 26/κς 17-20). Πενήντα μέρες μετά το Πάσχα ακολουθούσε η γιορτή της Πεντηκοστής. Παρότι στην Αγία Γραφή δεν βρίσκουμε την αιτία αυτής της γιορτής, οι ραβίνοι πίστευαν ότι τιμούσε την ημέρα που ο Μωυσής έλαβε το νόμο. Πουθενά στα Ευαγγέλια δεν βλέπουμε τον Ιησού να γιορτάζει την Πεντηκοστή. Ωστόσο, προτού αναληφθεί, συμβούλεψε τους μαθητές Του να περιμένουν στην Ιερουσαλήμ για το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος (Πράξ. 1/α 4,5). Αυτό το γεγονός συνέβη την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ. 2/β 1-4). Τέλος, στο Ιουδαϊκό ημερολόγιο συναντάμε την Γιορτή της Σκηνοποιίας και της Ημέρας του Εξιλασμού. Η Ημέρα του Εξιλασμού ήταν η ημέρα όπου η αμαρτία καθαριζόταν από το στρατόπεδο και οι άνθρωποι ήταν ένα με τον Θεό. Η γιορτή της σκηνοποιίας γινόταν σε ανάμνηση του καιρού όπου ο λαός Ισραήλ ζούσε σε σκηνές στην έρημο. Μαζί με τις γιορτές του Μωσαϊκού νόμου, οι Ισραηλίτες είχαν δύο ακόμη γιορτές για να τιμήσουν την επέμβαση του Θεού. Η πρώτη ήταν η Φουρείμ, στην μνήμη της απελευθέρωσης των Ιουδαίων από τη γενοκτονία την οποία απέτρεψε η βασίλισσα Εσθήρ με την έκκλησή της στον Πέρση βασιλιά. Η δεύτερη είναι το Χανουκά που είναι γνωστή και ως η γιορτή των εγκαινίων (Ιωάν. 10/ι 22). Φυσικά, οι γιορτές αυτές σταμάτησαν να ισχύουν εδώ και καιρό, τουλάχιστον για τους Χριστιανούς, γιατί βρήκαν την εκπλήρωσή τους στον Χριστό. Ωστόσο, μπορούμε να τις μελετήσουμε μιας και μέσα από αυτές θα μάθουμε πολλά για τη σώζουσα χάρη του Θεού και τη δύναμή Του να μας ελευθερώσει. ΣΚΕΨΗ: Παρότι σήµερα δεν έχουµε αυτές τις γιορτές, τι µπορούµε να κάνουµε για να θυµόµαστε το τι έχει κάνει ο Θεός για µας, και τι ζητάει από εµάς να κάνουµε;

12 Τρίτη 8 Απριλίου Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΤΟ ΝΑΟ Η Καινή Διαθήκη δεν δίνει πολλές πληροφορίες για την παιδική ηλικία του Ιησού. Υπάρχει ωστόσο μία αναφορά που δίνει αρκετές πληροφορίες, και αυτή βρίσκεται στο Λουκά 2/β Στην περικοπή αυτή διαβάζουμε για το ταξίδι του Ιησού με τους γονείς του στην Ιερουσαλήμ, για την γιορτή του Πάσχα. Πώς αυτή η ιστορία μάς βοηθάει να δούμε σαφέστερα τον Ιουδαϊκό χαρακτήρα των Ευαγγελίων, καθώς και το πόσο κεντρική θέση είχε η θρησκεία σ αυτά που συνέβησαν;... Γιατί είναι σημαντικό το ότι αυτό το γεγονός συνέβη την εποχή του Πάσχα;... Για πόσες μέρες οι γονείς του Ιησού τον έψαχναν; Τι σας θυμίζει αυτό;... Αν και ο Ιησούς ήταν υπάκουο παιδί, η απάντηση που δίνει στους γονείς Του μοιάζει με επίπληξη. Ποιο σημαντικό σημείο εμπεριέχεται στην απάντησή Του; Τι μας δείχνει αυτό για τις προτεραιότητες που πρέπει να έχουμε στη ζωή μας;.... Διαβάστε Λουκά 2/β 51. Πώς κατανοείτε το ότι ήταν «υποτασσόμενος» στους γονείς του; Πώς βλέπουμε από αυτό την θαυμαστή καταδεχτικότητα του Θεού για τη σωτηρία μας; Τι μας διδάσκει για την υποταγή;.....

13 Τετάρτη 9 Απριλίου ΦΟΡΟΙ ΜΑΤΘΑΊΟ 17/ΙΖ Στο προηγούμενο μάθημα είδαμε πως ο Μωσαϊκός νόμος ήταν πολιτικός και τελετουργικός. Από τον τελετουργικό νόμο βλέπουμε ότι ο ναός ήταν το επίκεντρο της Ιουδαϊκής ζωής. Για την ακρίβεια, κατά τον πρώτο αιώνα ο ναός ήταν πιθανόν το μοναδικό οικοδόμημα που έδειχνε την εθνική ταυτότητα των Ιουδαίων. Κατά τη διάρκεια της επίγειας διακονίας του Ιησού, ο ναός της Ιερουσαλήμ ανακαινιζόταν. Ο Ηρώδης ο Μέγας ξεκίνησε αυτό το μεγαλόπνοο σχέδιο περίπου το 20 π.χ. που ολοκληρώθηκε το 66 μ.χ. Βλέποντας πόσο ζηλωτές ήταν με την πίστη τους οι Ιουδαίοι, οι Ρωμαίοι τους επέτρεπαν να έχουν δικούς τους φόρους ώστε να καλύψουν το κόστος για τη συντήρηση του ναού. Κάθε Ιουδαίος πάνω από είκοσι ετών, ανεξαρτήτου της οικονομικής του κατάστασης, υποχρεούταν να πληρώσει το δίδραχμο (Έξ. 30/λ 13, 38/λη 26). Διαβάστε Ματθ. 17/ιζ Τι εννοούσε ο Ιησούς όταν είπε, «διά να μη σκανδαλίσωμεν αυτούς»; Ποια αρχή συναντάμε εδώ που πρέπει να την εφαρμόσουμε στη ζωή μας; Όπως φαίνεται εκείνοι που συγκέντρωναν τους φόρους για το ναό περιόδευαν την περιοχή για να βεβαιωθούν ότι όλοι εκπλήρωναν την νομική τους υποχρέωση. Από την απάντηση του Πέτρου μας δίνεται η εντύπωση ότι ο Ιησούς ήταν συνεπής με τους φόρους (Ματθ. 17/ιζ 24,25). Ωστόσο, ο Ιησούς ρωτάει κατά πόσο είναι πρέπον ως Υιός του Θεού να πληρώνει τους φόρους για τη συντήρηση του οίκου του Πατέρα Του.«Αν ο Ιησούς είχε αδιαμαρτύρητα πληρώσει το δασμό, ουσιαστικά θα είχε αναγνωρίσει το δίκαιο της αξίωσης της πληρωμής και θα είχε έτσι αρνηθεί τη θεότητά Του. Αν και συγκατένευσε να ανταποκριθεί στην απαίτηση, αρνήθηκε όμως τον ισχυρισμό πάνω στον οποίο στηριζόταν αυτή. Ο τρόπος της εξεύρεσης χρημάτων για την πληρωμή, χρησίμευσε για απόδειξη του θεϊκού Του χαρακτήρα. Απέδειξε ότι ήταν ισόθεος και ως εκ τούτου δεν υπόκειτο στη φορολογία όπως ένας απλός υπήκοος της βασιλείας.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ Παρόλα αυτά ο Ιησούς επέλεξε να υπακούσει στις αρχές και έστειλε τον Πέτρο να ψαρέψει και να βγάλει τα χρήματα από το πρώτο ψάρι που θα έπιανε. Ο στατήρας που βρήκε ο Πέτρος, αρκούσε και για τους δύο. ΣΚΕΨΗ: Ο Ιησούς πλήρωσε τον φόρο για το ναό και ας ήξερε ότι σύντοµα θα καταστρεφόταν (Ματθ. 24/κδ 1,2). Τι µας δείχνει αυτό για τις υποχρεώσεις µας ως προς τα δέκατα και τις προσφορές, ανεξαρτήτου των προβληµάτων που υπάρχουν;

14 Πέμπτη 10 Απριλίου ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΑΤΘΑΊΟ 5/Ε Όπως είδαμε, ο Ιησούς ήταν συνεπής πολίτης που εκπλήρωσε όλες τις υποχρεώσεις Του ως Ιουδαίος, ακόμη και όταν η ζωή Του βρισκόταν σε κίνδυνο (δείτε για παράδειγμα, Ιωάν. 7/ζ 1,25,26, 10/ι 31). Για την ακρίβεια, ο Ιησούς είπε ότι δεν είχε σκοπό να καταργήσει, «τον νόμον ή τους προφήτας» (Ματθ. 5/ε 17-20). Πώς κατανοούμε τα εδάφια στο Ιωάν. 8/η 1-11 και Ματθ. 19/ιθ 1-9 σε σχέση με το Δευτ. 22/κβ 23,24 και 24/κδ 1-4; Ορισμένοι από τους Φαρισαίους προσπαθούσαν να παρουσιάσουν τον Ιησού ως παραβάτη του νόμου (δείτε για παράδειγμα Ιωάν. 8/η 6). Όταν του έφεραν τη μοιχαλίδα, Τον ρώτησαν: «Εν δε τω νόμω, ο Μωυσής προσέταξεν ημάς να λιθοβολώνται αι τοιαύται. Συ λοιπόν τι λέγεις;» Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Ιησούς δεν απαντάει άμεσα στην ερώτησή τους. Στην πραγματικότητα, επικυρώνει το νόμο του Μωυσή λέγοντας: «Όστις από σας είναι αναμάρτητος, πρώτος ας ρίψη τον λίθον επ αυτήν» (Ιωάν. 8/η 7). Δεν λέει ότι δεν πρέπει να λιθοβοληθεί, απλώς τους ανάγκασε να δουν τις δικές τους παραβάσεις. Εν τούτοις, η απαλλαγή της γυναίκας ήταν σύμφωνη με το νόμο του Μωυσή, γιατί κανείς δεν ήταν να την κατηγορήσει, και σύμφωνα με το νόμο απαιτούντο τουλάχιστον δύο μάρτυρες για απόδοση δικαιοσύνης (Δευτ. 17/ιζ 6). Στην περίπτωση του διαζυγίου και του δεύτερου γάμου, ο Ιησούς δείχνει να έρχεται σε αντιπαράθεση με το νόμο του Μωυσή λέγοντας ότι από την αρχή δεν υπήρχε λόγος για διαζύγιο (Ματθ. 19/ιθ 4-6). Στην εντολή του Μωυσή στο Δευτ. 24/κδ 1-4 που επικαλέστηκαν οι Φαρισαίοι, ο Ιησούς δίνει μία άλλη διάσταση. Ακόμη και εδώ, ο Μωυσής δεν προστάζει να δίνεται διαζύγιο, αλλά το επιτρέπει εξαιτίας της σκληροκαρδίας των ανθρώπων το επέτρεψε (Ματθ. 19/ιθ 8). Από κάθε άποψη, ήταν ένας πιστός Ιουδαίος που τηρούσε τους νόμους του Μωυσή. ΣΚΕΨΗ: Πώς µπορούµε να βρούµε την ισορροπία µεταξύ δικαιοσύνης και χάρης σε εκείνους που, όπως εµείς, αµαρτάνουν; Εφόσον ως αµαρτωλοί έχουµε την τάση να σφάλλουµε, σε ποια πλευρά είναι καλύτερο να παρεκκλίνουµε και γιατί;

15 Παρασκευή 11 Απριλίου Δύση ηλίου: 19:57 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις γιορτές διαβάστε Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ , «Τρεις φορές τον χρόνο οι Ιουδαίοι έπρεπε να συγκεντρωθούν στην Ιερουσαλήμ για θρησκευτικούς σκοπούς. Καλυμμένος από τη στήλη της νεφέλης ο Αόρατος Αρχηγός του Ισραήλ είχε δώσει σχετικές μ αυτές τις συγκεντρώσεις οδηγίες. Κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους οι Ιουδαίοι δεν μπορούσαν να τηρήσουν τις οδηγίες εκείνες. Όταν όμως ο λαός αποκαταστάθηκε στη χώρα του, άρχισαν πάλι να τηρούνται αυτές οι αναμνηστικές γιορτές. Σκοπός του Θεού ήταν με τις επετείους αυτές οι άνθρωποι να Τον ανακαλούν στην μνήμη τους.» Ε. Χουάιτ, Ζ. Χ. σ «Ήταν φυσικό για τους γονείς του Ιησού να Τον θεωρούν σαν δικό τους παιδί. Κάθε μέρα ήταν μαζί τους, η ζωή Του σε γενικές γραμμές έμοιαζε με τη ζωή των άλλων παιδιών και δυσκολεύονταν να συνειδητοποιήσουν το γεγονός ότι ήταν ο Υιός του Θεού. Κινδύνευαν να μην εκτιμήσουν δεόντως την ευλογία που τους είχε δοθεί με την παρουσία του Λυτρωτή του κόσμου ανάμεσά τους. Η λύπη του αποχωρισμού τους από Αυτόν και η ευγενική επίπληξη που περιείχαν τα λόγια Του, όλα αυτό το σκοπό είχαν, να τους εντυπώσουν την ιερότητα της ευθύνης τους.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 55. ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Τι μας δείχνει για τον χαρακτήρα του Θεού το γεγονός ότι ο Ιησούς, ο θεμελιωτής των νόμων, όταν ήρθε στη γη υποτάχθηκε σ αυτούς; 2. Μπείτε στη θέση του Ιωσήφ και της Μαρίας. Είναι περίεργο που δεν είχαν καταλάβει τα πάντα για τον Ιησού; Δεν υπάρχουν άλλωστε πράγματα που και εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε; Πώς μπορούμε να δείξουμε εμπιστοσύνη και υπακοή, παρότι δεν τα καταλαβαίνουμε όλα; 3. Τι θα λέγατε σε έναν Χριστιανό που θέλει να τηρήσει τις Ιουδαϊκές γιορτές; (Μπορείτε για παράδειγμα να τον ρωτήσετε: Πώς σκοπεύεις να φυλάξεις τις γιορτές τη στιγμή που επικεντρώνονταν στο ναό που έχει καταστραφεί, και στις θυσίες που έχουν πλέον σταματήσει;)

16 Μελέτη 3: Για το Σάββατο 19 Απριλίου Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Ο λαός ούτος µε πλησιάζει µε το στόµα αυτών, και µε τα χείλη µε τιµά, η δε καρδία αυτών, µακράν απέχει απ εµού, εις µάτην. Δε µε σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλµατα ανθρώπων» Ματθαίον 15/ιε 8,9. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ματθ. 23/κγ 1-7, Ματθ. 15/ιε 1-6, Ησ. 29/κθ 13, Ματθ. 5/ε 17-20, Ρωµ. 10/ι 3. Ο John Wesley, ο θεμελιωτής της εκκλησίας των Μεθοδιστών, είπε ότι η θεολογία επηρεάζεται από τέσσερις παράγοντες: την πίστη, την λογική, την Αγία Γραφή, και την παράδοση. Φυσικά, δεν εννοούσε ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες έχουν την ίδια σημασία. Αναγνώριζε τη θεμελιώδη αξία της Αγίας Γραφής, ωστόσο αναγνώριζε ότι η προσωπική πίστη, η ικανότητα σκέψης και οι θρησκευτικές παραδόσεις, επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο η Αγία Γραφή ερμηνεύεται. Εάν ο Wesley ζούσε σήμερα, θα σοκαριζόταν με τους σύγχρονους θεολόγους που δίνουν περισσότερη αξία στην λογική, την παράδοση και την προσωπική άποψη, από ό,τι στην ξεκάθαρη διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Στο μάθημα αυτής της εβδομάδας θα εξετάσουμε τις θρησκευτικές παραδόσεις στις οποίες οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι στήριζαν τις διδασκαλίες τους. Οι ραβίνοι που έγραψαν αυτές τις παραδόσεις, σέβονταν ιδιαίτερα την Αγία Γραφή και δεν είχαν καμία πρόθεση να θέσουν τις παραδόσεις πάνω από τον Λόγο του Θεού. Ωστόσο, ορισμένοι από τους ζηλωτές μαθητές μπέρδεψαν την μέθοδο με το μήνυμα και έτσι η προσοχή τους από τον γραπτό Λόγο του Θεού στράφηκε στην ανθρώπινη παράδοση.

17 Κυριακή 13 Απριλίου «ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΑΘΕΔΡΑΣ ΤΟΥ ΜΩΥΣΕΩΣ» Ενώ οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι δείχνουν να είναι δύο ξεχωριστές ομάδες που απλώς συνέβη να ενωθούν, οι γραμματείς στην πραγματικότητα ήταν μία υποδιαίρεση των Φαρισαίων (δείτε Πράξ. 23/κγ 9). Οι Φαρισαίοι αναδείχθηκαν ως ομάδα την εποχή της Ελληνικής αυτοκρατορίας. Πιστεύεται, ότι προήλθαν από μία παλαιότερη ομάδα, τους Hasidim, οι οποίοι βοήθησαν ιδιαίτερα στην επανάσταση των Μακκαβαίων εναντίων των Ελλήνων. Η ονομασία τους προέρχεται από το εβραϊκό paras που σημαίνει «να ξεχωρίζεις». Την εποχή που πολλοί Ιουδαίοι είχαν επηρεαστεί από τα ειδωλολατρικά έθνη, οι Φαρισαίοι θεώρησαν καθήκον τους να διδάξουν το νόμο σε κάθε Ιουδαίο. Για να το επιτύχουν, δημιούργησαν τη θέση του ραβίνου που στην κυριολεξία σημαίνει, «ο σπουδαίος» ή «ο διδάσκαλός μου». Με τα λόγια Του, «επί της καθέδρας του Μωυσέως εκάθισαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι», ο Ιησούς αναγνωρίζει τη θέση τους ως δασκάλους του λαού (Ματθ. 23/κγ 2,3). Εξάλλου, είχαν αναλάβει την ευθύνη να διδάξουν στον λαό το νόμο. Διαβάστε Ματθ. 23/κγ 1-7. Από αυτά τα εδάφια ποιο φαίνεται να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ιησού με τους γραμματείς και τους Φαρισαίους; Οι περισσότερες αναφορές στους γραμματείς και τους Φαρισαίους στα Ευαγγέλια είναι δικαιολογημένα αρνητικές και δεδομένου ότι οι περισσότεροι από αυτούς (αν όχι όλοι) συνέβαλλαν στον θάνατο του Ιησού και τον διωγμό των ακολούθων Του. Τα μέλη αυτών των ομάδων παραμόνευαν στους δρόμους και στις γωνίες περιμένοντας να δουν τους ανθρώπους να κάνουν λάθη, για να τους κατηγορήσουν και να επιβάλλουν το νόμο. Η εικόνα αυτή των Φαρισαίων είναι πολύ συχνή στην Αγία Γραφή. Σε αυτήν την περικοπή βλέπουμε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ιησού με τους Φαρισαίους δεν ήταν ότι ήθελαν να διδάξουν στους άλλους τον Μωσαϊκό νόμο, αλλά ότι στην πραγματικότητα οι ίδιοι δεν τον τηρούσαν. Ήταν υποκριτές άλλα έλεγαν και άλλα έκαναν και ακόμη κι όταν έκαναν το σωστό, το έκαναν για λάθος λόγους. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε ξανά τα λόγια του Ιησού για τους γραµµατείς και τους Φαρισαίους. Πώς µπορούµε να βεβαιωθούµε ότι δεν θα βρεθούµε ένοχοι για παρόµοια συµπεριφορά;

18 Δευτέρα 14 Απριλίου ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ Παρότι οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι «επί της καθέδρας του Μωυσέως εκάθισαν», η εξουσία τους για θρησκευτική διδαχή επεκτάθηκε πέρα από την Παλαιά Διαθήκη. Ο νόμος που οι Φαρισαίοι χρησιμοποιούσαν ήταν σύμφωνα με τις ερμηνείες των ραβίνων πάνω στα Γραπτά. Αυτές οι ερμηνείες δεν είχαν ως σκοπό να αντικαταστήσουν την Αγία Γραφή, αλλά να την συμπληρώσουν. Αρχικά ήταν προφορικές, αργότερα όμως συγκεντρώθηκαν και καταγράφηκαν σε βιβλία. Η πρώτη επίσημη έκδοση του ραβινικού νόμου Mishnah υπολογίζεται στα τέλη του 2 ου μ. Χ. από τον ραβίνο Yehuda Ha-Nasi. Οι νόμοι που βρίσκονται στο Mishnah συμπεριλαμβάνουν ερμηνείες ραβίνων που καλύπτουν τέσσερις αιώνες. Αρκετοί από αυτούς τους ραβίνους, ζούσαν την εποχή του Ιησού και μεταξύ αυτών οι πιο γνωστοί είναι ο Hillel και ο Shammai. Επίσης, ζούσε και ο Γαμαλιήλ, εγγονός του Hillel και δάσκαλος του Παύλου. Διαβάστε Ματθ. 15/ιε 1-6. Ποιο είναι το επίμαχο ζήτημα; Ποιο λάθος θέλει ο Ιησούς να διορθώσει;.... Είδαμε ότι οι νόμοι των ραβίνων αποκαλούνταν halakah που σημαίνει «να πορεύεσαι». Οι ραβίνοι πίστευαν ότι εάν κάποιος βάδιζε σύμφωνα με τους δευτερεύοντες νόμους, θα μπορούσε να τηρήσει και τους πιο σημαντικούς. Κάποια στιγμή όμως οι δευτερεύοντες νόμοι εξυψώθηκαν τόσο που ήταν δύσκολο κάποιος να ξεχωρίσει την παράδοση από την αλήθεια της Αγίας Γραφής. Όπως φαίνεται ο Ιησούς δεν είχε πρόβλημα με τους κανόνες που είχαν οι Φαρισαίοι. Ωστόσο, ενοχλούταν από το γεγονός ότι αυτοί οι κανόνες πήραν τη θέση του «δόγματος». Κανένας άνθρωπος δεν έχει την εξουσία να δημιουργήσει θρησκευτικούς περιορισμούς και να τους εξυψώσει στο επίπεδο των θεϊκών εντολών. Αυτό δεν σημαίνει ότι απαγορεύεται να θέσουμε κανόνες που θα βοηθήσουν στην κοινωνική συμπεριφορά. Οι πρακτικές συμβουλές και οδηγίες βοηθούν τους ανθρώπους να τηρήσουν το νόμο. Ωστόσο, αυτές οι οδηγίες δεν πρέπει ποτέ να πάρουν τη θέση του νόμου. ΣΚΕΨΗ: Ποιους κανόνες και ποιες παραδόσεις και συνήθειες έχουµε ως εκκλησία που µπορούν να µας βοηθήσουν να ζήσουµε µε υπακοή και πίστη στο νόµο; Συζητήστε το ρόλο τους στη ζωή της εκκλησίας.

19 Τρίτη 15 Απριλίου ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΩΝ Όπως είδαμε, ορισμένοι ραβίνοι έδωσαν τόσο μεγάλη προσοχή στους κανόνες και στις παραδόσεις που υπήρχαν για να βοηθήσουν στην τήρηση του νόμου του Μωυσή, σε σημείο που δεν μπορούσαν να διακρίνουν τη διαφορά μεταξύ των δυο τους. Με τον καιρό, τα λόγια των ραβίνων θεωρούνταν ιερά, καθώς οι άνθρωποι πίστευαν ότι ήταν ισάξια της Αγίας Γραφής. Όταν οι ραβίνοι ξεκίνησαν να γράφουν τα ερμηνευτικά τους σχόλια, δεν σκόπευαν να τα προσθέσουν στην Αγία Γραφή. Ωστόσο, οι αφοσιωμένοι μαθητές τους θεώρησαν υποχρέωση να μοιραστούν αυτές τις μοναδικές ερμηνείες και με τον υπόλοιπο λαό. Διαβάστε Ματθ. 15/ιε 1,2. Η παράδοση βασίζεται σε κάποιο εδάφιο της Πεντατεύχου; Δείτε επίσης Μάρκο 7/ζ 3,4, και Ματθ. 15/ιε 11. Στην Αγία Γραφή δεν υπάρχει κάποιο εδάφιο που να λέει: «Πρέπει να πλύνεις τα χέρια σου πριν το φαγητό.» Αυτό φυσικά το γνώριζαν οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι, εφόσον ανέφεραν ότι οι μαθητές «παραβαίνουσι την παράδοσιν των πρεσβυτέρων», και όχι το νόμο του Μωυσή. Η ερώτησή τους δείχνει πόσο σοβαρή θρησκευτική παράβαση θεωρείτο γι αυτούς. Οι ειδήμονες στο χώρο της υγείας μπορεί να δώσουν μία εύλογη απάντηση για την προφανή ψύχωση των Φαρισαίων στο θέμα του πλυσίματος των χεριών. Οι σχολιαστές ωστόσο, υποστηρίζουν ότι το θέμα είχε να κάνει με την εθιμοτυπική ακαθαρσία. Προφανώς, οι Φαρισαίοι πίστευαν ότι κατά τη διάρκεια της ημέρας οι άνθρωποι έρχονταν σε επαφή με αντικείμενα που τους μόλυναν. Συνεπώς, εάν έτρωγαν χωρίς να πλύνουν τα χέρια τους θα μολύνονταν αγγίζοντας το φαγητό. Δεδομένου ότι κατηγόρησαν τους μαθητές του Ιησού, συμπεραίνουμε ότι και ο Ίδιος ο Ιησούς παρέβηκε αυτήν την τόσο γνωστή παράδοση (Μάρκο 7/ζ 3). Φυσικά, ήξερε πολύ καλά πως οι Φαρισαίοι έδιναν βαρύτητα σε δευτερεύοντα πράγματα. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Ησ. 29/κθ 13. Ποιες βασικές Βιβλικές αρχές αποκαλύπτονται εδώ; Γιατί είναι τόσο σηµαντικό να τις θυµόµαστε;

20 Τετάρτη 16 Απριλίου ΕΝΤΑΛΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ «Οι άνθρωποι δεν έπαψαν να αντικαθιστούν τις εντολές του Θεού με τα διατάγματά τους. Ακόμη και μεταξύ των Χριστιανών υπάρχουν συνήθειες και διατάξεις που δεν έχουν καλύτερο θεμέλιο από τις παραδόσεις των πατέρων. Αυτές οι διατάξεις στηρίζονται σε απλή ανθρώπινη εξουσία και αντικατέστησαν εκείνες που υφίστανται κατά Θεία υπόδειξη. Οι άνθρωποι προσκολλώντας στις παραδόσεις τους, σέβονται τα έθιμά τους και τρέφουν μίσος εναντίον εκείνων που προσπαθούν να τους υποδείξουν το λάθος τους Στη θέση της εξουσίας των καλουμένων εκκλησιαστικών πατέρων, ο Θεός μας καλεί να δεχθούμε το λόγο του αιώνιου Πατέρα, του Κυρίου του ουρανού και της γης.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ. 370,371. Διαβάστε Ματθ. 15/ιε 3-6 μαζί με Έξ. 20/κ 12, Δευτ. 5/ε 16, Ματθ. 19/ ιθ 19 και Εφεσ. 6/ς 2. Ποιες δύο σοβαρές κατηγορίες προσάπτει ο Ιησούς στους Φαρισαίους; Όταν οι Φαρισαίοι επιτέθηκαν στον Ιησού για το θέμα του πλυσίματος των χεριών, περίμεναν να δώσει μία άμεση απάντηση στην κατηγορία τους. Ωστόσο, ο Ιησούς τους έθεσε μία ερώτηση χτυπώντας στην καρδιά του ζητήματος. Ήθελε να τους δώσει να καταλάβουν ότι το πρόβλημα δεν βρισκόταν στο νίψιμο των χεριών ή στα δέκατα, αλλά στην εξύψωση των ανθρώπινων κανόνων σε βάρος των θεϊκών. Οι Φαρισαίοι μπορούσαν να δώσουν μία λογική εξήγηση για το θέμα του νιψίματος των χεριών. Αναμφίβολα, θα αιτιολογούσαν τη δωρεά στο έργο του Θεού, εις βάρος της φροντίδας των γονιών τους, ως έκφραση αγάπης προς τον Θεό. Παρότι οι Φαρισαίοι μπορεί να είχαν λογικά κίνητρα για τις ενέργειές τους, ο Θεός δεν περιμένει από τους ανθρώπους να Τον αγαπάνε με τους δικούς τους όρους. Ήταν καλό που ήθελαν να ζήσουν μία άγια και πειθαρχημένη ζωή, ωστόσο αυτό δεν έπρεπε να γίνει ποτέ εις βάρος του θελήματος του Θεού. Οι Φαρισαίοι έπρεπε να θυμηθούν ότι οι 613 νόμοι που αποτελούσαν το Μωσαϊκό νόμο βρίσκονταν σε απόλυτη αρμονία και δεν ήταν αντιφατικοί μεταξύ τους. Κανένας νόμος δεν εκτόπιζε τον άλλον. Ωστόσο, με την επιμονή τους να τηρήσουν «την παράδοσιν των πρεσβυτέρων» κατέληγαν να ακυρώνουν το Λόγο του Θεού (Ματθ. 15/ιε 6). Θεωρώντας ότι είναι προστάτες του νόμου, θα πρέπει να σοκαρίστηκαν και να σκανδαλίστηκαν όταν άκουσαν ότι παρέβαιναν το νόμο και δεν βοηθούσαν τους ανθρώπους να τον τηρήσουν.

21 Πέμπτη 17 Απριλίου ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΜΕΝΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΑΤΘΑΊΟΝ 5/Ε 20 Διαβάστε Ματθ. 5/ε Στα πλαίσια του μαθήματος αυτής της εβδομάδας, πώς κατανοούμε τις παροτρύνσεις του Ιησού στο Ματθ. 5/ε 20; Δείτε επίσης Ρωμ. 10/ι 3. Εάν διαβάσει κάποιος αυτό το εδάφιο μεμονωμένα, φαίνεται σαν να τους προτρέπει ο Ιησούς να κάνουν περισσότερα από τα έργα των Φαρισαίων. Αυτό όμως είναι που θέλει να πει ο Ιησούς; Ευτυχώς μπορούμε να βρούμε την απάντηση σ αυτήν την ερώτηση. Στο χθεσινό μάθημα είδαμε πως οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι συνήθιζαν να εξυψώνουν τους ανθρώπινους νόμους εις βάρος του νόμου του Θεού. Ο Ιησούς χρειάστηκε να τους πει ότι με τις ενέργειές τους στην πραγματικότητα ακύρωναν το Λόγο του Θεού. Επίσης, είδαμε πώς αν και οι διδασκαλίες είχαν καλό περιεχόμενο, οι ίδιοι ήταν υποκριτές. Δεν είναι δύσκολο λοιπόν να καταλάβουμε το νόημα της δήλωσης του Ιησού. Θα μπορούσε κάλλιστα να πει: «Όστις λοιπόν αθετήση μίαν των εντολών τούτων των ελαχίστων, και διδάξη ούτω τους ανθρώπους, ελάχιστος θέλει ονομασθή εν τη βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 5/ε 19). Οι Φαρισαίοι είχαν εστιάσει τόσο πολύ σε νόμους ανθρώπινης προέλευσης που παρέβαιναν απροκάλυπτα τον νόμο του Θεού. Η δικαιοσύνη τους βασιζόταν στις δικές τους προσπάθειες, και γι αυτό δεν ήταν αποτελεσματική. Αιώνες πριν, ο Ησαΐας παρομοίωσε την ανθρώπινη δικαιοσύνη με βρώμικο ρούχο (Ησ. 64/ξδ 6). Η δικαιοσύνη του Ιησού ξεκινάει από την καρδιά. Στην περίπτωση του νιψίματος των χεριών, ο Ιησούς έδειξε στους Φαρισαίους το λάθος τους μέσα από τον Ησ. 29/ κθ 13, «ο λαός ούτος με τιμά διά των χειλέων αυτού, αλλ η καρδία αυτού απέχει μακράν απ εμού». Η δικαιοσύνη που ο Θεός θέλει, δεν μένει σε εμφανές πράξεις. Ο Ιησούς καλεί να έχουμε τη δικαιοσύνη που υπερέχει εκείνης που οι Φαρισαίοι νόμιζαν ότι είχαν. Η δικαιοσύνη που πραγματικά μετράει δεν αποκτιέται κάνοντας κάποια πράγματα, αλλά προσφέρεται μέσω πίστης στον Ιησού Χριστό. Η δικαιοσύνη αυτή έρχεται με την πλήρη υποταγή του εγώ και την συνειδητοποίηση ότι χρειαζόμαστε τον Ιησού ως Αντικαταστάτη και Παράδειγμά μας. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Ρωµ. 10/ι 3. Πώς αυτό το εδάφιο µάς βοηθάει να δούµε ποια είναι η αληθινή δικαιοσύνη;

22 Παρασκευή 18 Απριλίου Δύση ηλίου: 20:04 ΠΕΡΑΙΤΈΡΩ ΜΕΛΈΤΗ: Για περισσότερες πληροφορίες πάνω στο θέμα μας διαβάστε Ε. Χουάιτ Ζ.Χ. σ , και Ματθ. 23/κγ. «Όσοι δέχονται την ανθρώπινη εξουσία, τις συνήθειες της εκκλησίας, τις παραδόσεις των πατέρων, ας προσέξουν στην προειδοποίηση των λόγων του Χριστού: Εις μάτην δε Με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.» Ε. Χουάιτ, Ζ.Χ. σ ΕΡΩΤΉΣΕΙΣ ΓΙΑ ΣΥΖΉΤΗΣΗ: 1. Ποιες είναι ορισμένες παραδόσεις που ως Αντβεντιστές έχουμε; Γιατί είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε ότι είναι παραδόσεις; Γιατί είναι σημαντικές οι παραδόσεις και ποιος ο ρόλος τους στην κοινωνία των πιστών; Ποιες έχουν ευρύτερη εφαρμογή και ποιες έχουν ως βάση τους τοπικές νοοτροπίες; 2. «Οι πιστοί, όχι σπάνια, επέτρεψαν στον εχθρό να εργασθεί διαμέσου αυτών σε εποχή που θα έπρεπε να είναι εξολοκλήρου αφιερωμένοι στο Θεό και στην πρόοδο του έργου Του. Απρόσεκτα περιφέρονταν μακριά από την οδό της δικαιοσύνης. Υποθάλποντας ένα πνεύμα κριτικής, μεμψιμοιρίας, φαρισαϊκής ευσέβειας και περηφάνιας, λύπησαν το Άγιο Πνεύμα και αναχαίτισαν πολύ το έργο των αγγελιοφόρων του Κυρίου.» Ε. Χουάιτ, Προτροπές προς την Εκκλησία, τόμος 9, σ. 91. Πώς μπορεί κάποιος να απομακρυνθεί «απρόσεκτα» από την δικαιοσύνη; Τι μπορούμε να κάνουμε ώστε να μην πέσουμε στην παγίδα της αυτοδικαίωσης; 3. Προσέξτε τη σειρά λατρείας που έχει η εκκλησία σας. Γιατί υπάρχει η συγκεκριμένη σειρά; Ποιος είναι ο σκοπός της δοξολογίας, της ποιμαντορικής προσευχής κτλ; Τι μπορείτε να διδαχθείτε από τη λατρεία της εκκλησίας που θα σας βοηθήσει να καταλάβετε πόσο συνυφασμένη είναι η παράδοση με την πίστη; Την ίδια στιγμή αξίζει να αναρωτηθούμε: Μήπως επειδή είναι παράδοση και μόνο, είναι κάτι εσφαλμένο;

23 Μελέτη 4: Για το Σάββατο 26 Απριλίου Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙ ΤΟΥ ΟΡΟΥΣ ΟΜΙΛΙΑ ΕΔΆΦΙΟ ΜΝΉΜΗΣ: «Μη νοµίσητε ότι ήλθον να καταλύσω τον νόµον ή τους προφήτας, δεν ήλθον να καταλύσω, αλλά να εκπληρώσω. Διότι αληθώς σας λέγω, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν, ή µία κεραία δεν θέλει παρέλθει από του νόµου, εωσού εκπληρωθώσι πάντα.» Ματθαίον 5/ε 17,18. Για τη µελέτη αυτής της εβδοµάδας, διαβάστε: Ματθ. 5/ε 17-20, Λουκά 16/ις 16, Ματθ. 5/ε 21-32, Ρωµ. 7/ζ 24, Ματθ. 5/ε 33-37, 5/ε Μόλις οι άνθρωποι ακούνε για την επί του Όρους Ομιλία η σκέψη τους στρέφεται στους «Μακαρισμούς» (Ματθ. 5/ε 1-11). Ωστόσο, η επί του όρους ομιλία καλύπτει τρία κεφάλαια και χωρίζεται σε τέσσερα μέρη. Οι Μακαρισμοί είναι το πρώτο μέρος. Στο δεύτερο μέρος ο Ιησούς παρομοιάζει τους Χριστιανούς με το φως και το αλάτι (Ματθ. 5/ε 13-16). Στο τρίτο μέρος, (Ματθ. 5/ε 17-48) δίνει μία νέα και βαθύτερη διάσταση του νόμου, ενώ στο τελευταίο και μεγαλύτερο μέρος, (Ματθ. 6/ς -7/ζ 23) ο Ιησούς κηρύττει την Χριστιανική συμπεριφορά. Η ομιλία κλείνει με την παραβολή του σοφού και του μωρού κτίστη (Ματθ. 7/ζ 24-27), όπου φαίνεται η σημασία της υπακοής μας στον Θεό. Αυτήν την εβδομάδα θα εξετάσουμε το τρίτο μέρος Ματθ. 5/ε 17-48, για να δούμε τι λέγεται για το νόμο.

24 Κυριακή 20 Απριλίου «ΙΩΤΑ ΕΝ, Ή ΜΙΑ ΚΕΡΑΙΑ» Διαβάστε Ματθ. 5/ε Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ότι ο Ιησούς δίνει έμφαση στο νόμο και συγχρόνως κάνει τη δήλωση αυτή για τους γραμματείς και τους Φαρισαίους, οι οποίοι επίσης έδιναν ιδιαίτερη έμφαση στο νόμο. Τι διδασκόμαστε από αυτήν την περικοπή για την αληθινή υπακοή στο νόμο;.... Ο Ιησούς διαβεβαιώνει ότι δεν ήρθε να καταργήσει «τον νόμον ή τους προφήτας» (Ματθ. 5/ε 17). Αν και δεν γίνεται καμία αναφορά, πολλοί το θεωρούν ως μία έκφραση για την Παλαιά Διαθήκη (δείτε επίσης Ματθ. 7/ζ 12, 11/ια 13, 22/κβ 40, Λουκά 16/ις 16, Πράξ. 13/ιγ 15, 24/κδ 14, Ρωμ. 3/γ 21). Παρά τους ισχυρισμούς των αντιπάλων Του, ο Ιησούς δεν επιτέθηκε στο βιβλίο που αποκαλύπτει το θέλημα του Πατέρα Του. Αντιθέτως, σκοπός Του ήταν να «εκπληρώσει» το νόμο και τους προφήτες. Ο όρος «εκπληρώνω» έχει την έννοια του «γεμίζω» ή «ολοκληρώνω». Δίνει την αίσθηση του «γεμίζω μέχρι πάνω». Δύο τρόποι υπάρχουν να κατανοήσουμε τον όρο «εκπληρώνω». Ο ένας είναι να δώσουμε έμφαση στον Ιησού ως την εκπλήρωση των Γραφών (δείτε για παράδειγμα Λουκά 24/κδ 25-27, Ιωάν. 5/ε 39). Ωστόσο, το σημείο κλειδί για την κατανόηση του εδαφίου βρίσκεται στα συμφραζόμενα, όπου φαίνεται ότι ο Ιησούς δεν ήρθε για να καταργήσει τα Γραπτά, αλλά για να φανερώσει το σκοπό τους. Αφού διαβεβαίωσε για την πρόθεσή Του, ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή από την Παλαιά Διαθήκη γενικά, στο νόμο ειδικότερα. Ήξερε ότι μία μέρα οι άνθρωποι θα Τον κατηγορούσαν ότι καταργούσε τον νόμο και έτσι τόνισε ότι όσο ο ουρανός και η γη υπάρχουν, ο νόμος θα παραμένει «εωσού εκπληρωθώσι πάντα» (Ματθ. 5/ε 18). Μ αυτήν τη δήλωση ο Ιησούς επιβεβαιώνει την μονιμότητα του νόμου. Για την ακρίβεια, ο νόμος είναι τόσο σημαντικός που όποιος τον παραβεί θα ονομαστεί ελάχιστος και δεν θα βρεθεί στην ουράνια βασιλεία. Ενώ από την άλλη, όσοι τηρούν το νόμο θα είναι στην βασιλεία. Ο Ιησούς λοιπόν δεν την ανύπαρκτη δικαιοσύνη των γραμματέων και των Φαρισαίων, αλλά τη δικαιοσύνη που αναβλύζει από την καρδιά όσων αγαπάνε τον Θεό και θέλουν να κάνουν το θέλημά Του.

25 Δευτέρα 21 Απριλίου ΦΟΝΟΣ ΜΑΤΘΑΊΟ 5/Ε Αφού ξεκαθάρισε τη θέση Του για την τήρηση του νόμου, ο Ιησούς μίλησε για την δικαιοσύνη που υπερβαίνει εκείνης των γραμματέων και των Φαρισαίων. Ξεκίνησε με την έκτη εντολή (Έξ. 20/κ 13) και ανέφερε συνοπτικά από το νόμο του Μωυσή την τιμωρία για την παράβαση (Έξ. 21/ κα 12, Λευιτ. 24/κδ 17). Η έκτη εντολή δεν εμπεριέχει όλες τις περιπτώσεις φόνου. Σε περίπτωση ακούσιας ανθρωποκτονίας, ο δράστης μπορούσε να πάει σε μία πόλη καταφυγίου και να αποκτήσει προσωρινή ασυλία (Έξ. 21/κα 13, Αρ. 35/λε 12). Ωστόσο, όποιος σκότωσε από πρόθεση, θα κρινόταν. Στην ερμηνεία Του, ο Ιησούς δεν έδωσε έμφαση στην πράξη, αλλά στα κίνητρα εκείνου που διέπραττε τον φόνο. Μπορεί κάποιος να σκοτώσει από ατύχημα και να διαπράξει φόνο εξ αμελείας, ωστόσο όποιος φονεύσει από πρόθεση, διαπράττει αμαρτία πριν καν εκτελεσθεί η πράξη. Πολλοί φόνοι απετράπησαν λόγω έλλειψης ευκαιριών. Διαβάστε Ματθ. 5/ε 22. Τι εξισώνει ο Ιησούς με το φόνο; Πώς το εδάφιο Α Ιωάν. 3/γ 15 δίνει έμφαση σ αυτό το σημείο; Πού στρέφει την προσοχή μας ο Ιησούς και τι μας διδάσκει για την πραγματική προσέγγιση του νόμου του Θεού; Στην Αγία Γραφή συχνά γίνονται αναφορές για τη δύναμη των λόγων, ωστόσο ο Ιησούς επεκτείνεται. Σκοπός των σκληρών και απρεπών λόγων είναι να προκαλέσουνε στον άλλον αρνητικά συναισθήματα. Το μήνυμα του Ιησού είναι ξεκάθαρο. Ένοχοι για κρίση δεν είναι μόνο εκείνοι που διαπράττουν έγκλημα, αλλά και όσοι μιλούν σκληρά στους άλλους και οργίζονται προς αυτούς δίχως λόγο. Ο Ιησούς συμβουλεύει εκείνους που υποθάλπουν τέτοιες σκέψεις να συμφιλιωθούν ταχέως με τον αντίδικό τους πριν πάνε στο θυσιαστήριο (Ματθ. 5/ε 23-26). ΣΚΕΨΗ: Μείνετε στο τι σηµαίνουν τα λόγια του Ιησού. Κατά πόσο τα εφαρµόζετε; Πώς αυτό το υψηλό πρότυπο δείχνει την ανάγκη µας να είµαστε συνεχώς καλυµµένοι µε τη δικαιοσύνη του Χριστού;

26 Τρίτη 22 Απριλίου ΜΟΙΧΕΙΑ ΜΑΤΘΑΊΟ 5/Ε Το επόμενο παράδειγμα του Ιησού αφορά τη μοιχεία. Αρχικά αναφέρει την έβδομη εντολή, «Μη μοιχεύσεις». Στα πλαίσια του Μωσαϊκού νόμου, μοιχεία είναι όταν ένας παντρεμένος εμπλέκεται σεξουαλικά με κάποιο άλλο πρόσωπο. Ο νόμος ήταν ξεκάθαρος ότι και οι δύο εμπλεκόμενοι ήταν ένοχοι και έπρεπε να θανατωθούν. Όμως όπως και με την έκτη εντολή, ο Ιησούς έδωσε περισσότερες πληροφορίες. Η μοιχεία συνήθως ξεκινάει πολύ πριν γίνει πράξη. Όπως και με τον φόνο που ξεκινάει με την πρόθεση να βλάψεις κάποιον, η μοιχεία αρχίζει από την στιγμή που κάποιος έχει λάγνες επιθυμίες για ένα πρόσωπο, είτε παντρεμένο είτε ανύπαντρο. Διαβάστε Ματθ. 5/ε 29,30. Πόσο πιο έντονα θα μπορούσε να περιγράψει ο Ιησούς τον κίνδυνο της αμαρτίας; Αφού δείτε αυτά τα εδάφια διαβάστε Ρωμ. 7/ζ 24. Ποιες σημαντικές αλήθειες υπάρχουν εδώ; Ο Ιησούς τονίζει ότι δεν πρέπει να συνεχιστούν οι αμαρτωλές σκέψεις, αλλά να υπάρξει δραστική επέμβαση. Χρησιμοποιεί έντονες μεταφορές συμβουλεύοντας για τις απαραίτητες ενέργειες από όσους επιθυμούν να εισέλθουν στην βασιλεία. Αυτό μπορεί να σημαίνει την διακοπή εργασίας ή κάποιας σημαντικής φιλίας. Παρόλα αυτά, τα οφέλη υπερτερούν κατά πολύ. Όπως είδαμε, ο Μωυσής επέτρεψε το διαζύγιο αν και ήξερε ότι δεν ήταν στο αρχικό σχέδιο του Θεού. Ο Ιησούς αναφερόμενος στην επιθυμία των αντρών, τους προειδοποιεί να έχουν αυτοέλεγχο, υποστηρίζοντας την αφοσίωση στο γάμο. ΣΚΕΨΗ: «Έτσι η θέληση να αρνηθούµε το κακό συµβολίζεται µε το κόψιµο του χεριού ή µε το βγάλσιµο του µατιού. Πολλές φορές µας φαίνεται ότι αν παραχωρήσουµε το θέληµά µας στον Θεό είναι σαν να συγκατανεύουµε να διέλθουµε τη ζωή µας ακρωτηριασµένοι ή ανάπηροι. Αλλ ο Χριστός µας λέγει ότι το εγώ πρέπει να ακρωτηριασθεί, να πληγωθεί, να αποκοπεί, αν µ αυτόν τον τρόπο θα µπορέσουµε να εισέλθουµε στη ζωή. Κάτι που εµείς το βλέπουµε σαν συµφορά, στην πραγµατικότητά είναι η πύλη που οδηγεί σε κέρδη ανυπολόγιστα.» Ε. Χουάιτ, Ε.Ο.Ο. σ. 69. Πώς αντιλαµβάνεστε αυτά τα λόγια;

27 Τετάρτη 23 Απριλίου ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ ΜΑΤΘΑΊΟ 5/Ε Ο φόνος και η μοιχεία βασίζονται στον Δεκάλογο, ενώ το διαζύγιο και όσα ακολουθούν, είναι μέρη του Μωσαϊκού νόμου, που συμπεριλαμβάνει την ψευδορκία και τους όρκους στο όνομα του Κυρίου. Διαβάστε Λευιτ. 19/ιθ Ποια συγκεκριμένα σημεία βρίσκουμε εδώ; Δείτε επίσης Έξ. 20/κ 7... Ο Μωσαϊκός νόμος, στον οποίο αναφέρεται ο Ιησούς, βρίσκεται στο Λευιτικό και καταδικάζει μία σειρά απατηλών συνηθειών. Και εδώ, βλέπουμε τον Ιησού να ανησυχεί για τις προθέσεις. Οποιοσδήποτε δίνει κάποια υπόσχεση χωρίς να έχει την πρόθεση να την τηρήσει, επιλέγει συνειδητά να αμαρτήσει. Παρότι η εντολή για ψευδή υπόσχεση σχετίζεται με τις υποσχέσεις στους ανθρώπους, η δεύτερη εντολή αφορά τις υποσχέσεις στον Θεό. Διαβάστε Δευτ. 23/κγ Πώς αυτά τα εδάφια σχετίζονται με τα λόγια του Ιησού στο Ματθ. 5/ε 33-37; Δείτε επίσης Πράξ. 5/ε Σε αντίθεση με κάποιον που είναι ένοχος για ψευδορκία, εκείνος που δίνει μία υπόσχεση στον Θεό δεν σημαίνει ότι σκοπεύει απαραίτητα να Τον εξαπατήσει. Ωστόσο, ο Ιησούς γνωρίζει την ανθρώπινη φύση και τον κίνδυνο να δώσει κάποιος μία υπόσχεση που δεν θα τηρήσει αργότερα. Η ιστορία του Ανανία και της Σαπφείρας είναι ένα έντονο παράδειγμα για τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός αντιμετωπίζει αυτήν την αμαρτία. Αντί να δίνουμε υποσχέσεις που μπορεί να μην έχουμε τη δυνατότητα να τις τηρήσουμε, ως Χριστιανοί πρέπει να είμαστε ακέραιοι, το «ναι» μας να είναι «ναι», και το «όχι» να είναι «όχι». ΣΚΕΨΗ: Θυµηθείτε κάποια υπόσχεση που δώσατε (στον Θεό ή σε άνθρωπο) και θέλατε να την τηρήσετε αλλά δεν τα καταφέρατε. Πώς µπορείτε να είστε πιο προσεκτικοί σ αυτό το θέµα; Τι συµβαίνει όσον αφορά τις υποσχέσεις που δώσατε στον εαυτό σας και δεν τις τηρήσατε;

28 Πέμπτη 24 Απριλίου ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ Το βασικό θέμα αυτής της περικοπής (Ματθ. 5/ε 38-48), είναι η εκδίκηση και αναφέρονται εντολές του Μωσαϊκού νόμου που βασίζονται στα αντίποινα του εγκλήματος. Όπως βλέπουμε σε διάφορα κείμενα (Έξ. 21/κα 22-25, Λευιτ. 24/κδ 17-21, Δευτ. 19/ιθ 21), ο νόμος έλεγε πως ο παραβάτης έπρεπε να έχει την ίδια εμπειρία με το θύμα του. Εάν το θύμα έχανε ένα μάτι, ένα χέρι, ένα πόδι, ή τη ζωή του, το ίδιο έπρεπε να πάθει και ο δράστης. Ο «νόμος της αντεκδίκησης» συνηθιζόταν και σε άλλους αρχαίους πολιτισμούς καθώς απόδιδε δικαιοσύνη. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι αυτή η αρχή είχε σκοπό να περιορίσει τα αντίποινα, καθώς οι άνθρωποι έχουν την τάση να αποσπούν περισσότερα όταν αδικούνται, σε σχέση με εκείνα που δικαιωματικά πρέπει να αποσπούν. Επομένως, μ αυτόν το νόμο δεν γινόταν κατάχρηση δικαιοσύνης. Έτσι, στο Ματθ. 5/ε δεν ήταν απαραίτητο να επιτεθεί ο Ιησούς στο νόμο που απαιτούσε την τιμωρία του δράστη. Αντιθέτως, ο Ιησούς εστίασε στο ποια πρέπει να είναι η ανταπόκριση των Χριστιανών όταν τους εκμεταλλεύονται. Αντί να ψάχνουν ευκαιρίες για εκδίκηση, οι Χριστιανοί πρέπει να «ανταποδίδουν» καλοσύνη, κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με τη χάρη του Θεού που εργάζεται μέσα μας. Μέσα από αυτήν την έκκληση, ο Ιησούς πέρασε σε άλλο επίπεδο το τι σημαίνει να είσαι ακόλουθος του Κυρίου. Τέλος, αναφέρθηκε στη συμπεριφορά που προωθεί την αγάπη στους φίλους και το μίσος στους εχθρούς. Η εντολή να αγαπάς το γείτονά σου βρίσκεται στο Λευιτ. 19/ιθ 18. Δεν υπάρχει κάποιο εδάφιο για μίσος στους εχθρούς παρά μόνο στο Δευτ. 23/κγ 3-6. Την εποχή που ζούσε ο Ιησούς, οι Ιουδαίοι ήταν υπόδουλοι των Ρωμαίων και ήταν πολίτες δεύτερης κατηγορίας στην ίδια τους τη χώρα. Δεδομένης της καταδυνάστευσής τους, πολύ πιθανόν να αισθάνονταν ότι το μίσος προς τους εχθρούς τους, ήταν δικαιολογημένο. Ο Ιησούς τους έδειξε έναν καλύτερο τρόπο ζωής, ακόμη και σ αυτές τις αντίξοες συνθήκες. ΣΚΕΨΗ: Διαβάστε Ματθ. 5/ε 44,45. Τι λέει εδώ ο Ιησούς; Πώς µπορείτε να εφαρµόσετε αυτήν την αρχή σε κάποιον που σας έχει αδικήσει;