Η Ατλαντίδα (στα Αρχαία Ελληνικά: Ἀτλαντὶς νῆσος) είναι ένα μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος» [1] και «Κριτίας» [2

Transcript

1 Αντώνιο Antonio

2 Η Ατλαντίδα (στα Αρχαία Ελληνικά: Ἀτλαντὶς νῆσος) είναι ένα μυθικό νησί που πρωτοαναφέρθηκε στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος» [1] και «Κριτίας» [2] [3]. Στην περιγραφή του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα, που βρίσκεται «πέρα από τις Ηράκλειες στήλες», ήταν μια ναυτική δύναμη που είχε κατακτήσει πολλά μέρη της δυτικής Ευρώπης και της Λυβικής, περίπου χρόνια πριν τον Σόλωνα (δηλαδή κατά το 9560 π.χ.). Μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια να εισβάλει στην Αθήνα, η Ατλαντίδα βυθίστηκε μυστηριωδώς στο πέλαγος «σε μια μόνο ημέρα και νύχτα ατυχίας». antonio

3 Επειδή είναι μια ιστορία που ενσωματώνεται στους διαλόγους του Πλάτωνα, η Ατλαντίδα θεωρείται γενικά ως παραβολή που κατασκευάστηκε από τον Πλάτωνα για να εξηγήσει τις πολιτικές του θεωρίες. Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί προτείνουν ότι η περιγραφή του είναι εμπνευσμένη από παλαιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από πιο σύγχρονα γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.χ. και την αποτυχημένη εισβολή της Σικελίας το π.χ. Ωστόσο καινούργιες έρευνες αποδεικνύουν ότι υπάρχει πιθανότητα να υπήρξε η Ατλαντίδα στον Ατλαντικό ωκεανό και ο Πλάτωνας να έλεγε αλήθεια. antonio

4 Antonio

5 antonio

6 Τα τέσσερα πρόσωπα που λαμβάνουν μέρος στους δυο αυτούς διαλόγους είναι οι πολιτικοί Κριτίας και Ερμοκράτης και οι φιλόσοφοι Σωκράτης και Τίμαιος, όμως ο μόνος που αναφέρει την Ατλαντίδα είναι ο Κριτίας. Ενώ πιθανότατα όλοι αυτοί οι άνθρωποι έζησαν πραγματικά, οι διάλογοι όπως καταγράφηκαν μπορεί να ήταν εφεύρεση του Πλάτωνα. Στις γραπτές του δουλειές, ο Πλάτωνας κάνει εκτενή χρήση των Σωκρατικών διαλόγων προκειμένου να συζητηθούν οι αντίθετες θέσεις μέσα στα πλαίσια μιας υπόθεσης. Ο Τίμαιος αρχίζει με μια εισαγωγή, που ακολουθείται από μια περιγραφή της δημιουργίας και της δομής του σύμπαντος και των αρχαίων πολιτισμών. Στην εισαγωγή, ο Σωκράτης διαλογίζεται πάνω στη τέλεια κοινωνία, όπως περιγράφεται στην Πολιτεία του Πλάτωνα, και διερωτάται αν αυτός και οι φιλοξενούμενοί του μπορούν να θυμηθούν μια ιστορία που μιλά για μια τέτοια ακριβώς κοινωνία. Ο Κριτίας αναφέρει μια πραγματική, όπως ισχυρίζεται, τέτοια ιστορία και συνεχίζει την αφήγηση. Στη ιστορία του, η Αθήνα φαίνεται να συμβολίζει την «τέλεια κοινωνία» και η Ατλαντίδα τον αντίπαλό της, που αντιπροσωπεύει την ίδια την αντίθεση των «τέλειων» γνωρισμάτων που περιγράφονται στην Πολιτεία. Ο Κριτίας υποστηρίζει ότι η ιστορία του προέρχεται από μια επίσκεψη του Αθηναίου νομοθέτη Σόλωνα στη Σαΐδα της Αιγύπτου, όπου γνώρισε ένα ιερέα που του μετάφρασε την ιστορία στα Ελληνικά από Αιγυπτιακά ιερογλυφικά γραμμένα πάνω σε παπύρους. Κατά τον Πλούταρχο, ο ιερέας ονομαζόταν Σόνχις, αλλά λόγω της μεγάλης χρονικής περιόδου μεταξύ Πλούταρχου και του υποτιθέμενου γεγονότος, αυτός ο προσδιορισμός είναι ανεπιβεβαίωτος. Σύμφωνα με τον Κριτία, οι παλιοί Ελληνικοί θεοί διαίρεσαν τη Γη ώστε ο καθένας να έχει το μέρισμα του. Ο Ποσειδώνας πήρε το νησί της Ατλαντίδας. Το νησί ήταν μεγαλύτερο από τη Λιβύη και τη Μικρά Ασία μαζί, αλλά κατόπιν βυθίστηκε από ένα σεισμό και δεν έμεινε τίποτε άλλο παρά αδιάβατο λασπόνερο, που εμπόδιζε το ταξίδι σε οποιοδήποτε μέρος του ωκεανού. Οι Αιγύπτιοι περιέγραψαν την Ατλαντίδα ως ένα νησί περίπου 700 χλμ. σε πλάτος, αποτελούμενο κυρίως από βουνά στο βόρειο μέρος και κατά μήκος της ακτής, και με μια μεγάλη στενόμακρη πεδιάδα στα νότια που «εκτείνεται σε μια κατεύθυνση 3,000 στάδια (600 χλμ.) και 2,000 στάδια (400 χλμ.) στην άλλη» antonio

7 Πενήντα στάδια μέσα από την ακτή ήταν ένα «βουνό όχι πολύ υψηλό σε οποιαδήποτε πλευρά». Εδώ ζούσε μια ιθαγενής γυναίκα την οποία ερωτεύτηκε ο Ποσειδώνας και της έκανε πέντε ζευγάρια αρσενικών διδύμων. Ο Άτλαντας, που ήταν ο μεγαλύτερος τους, έγινε βασιλιάς ολόκληρου του νησιού και του ωκεανού (που ονομάστηκε Ατλαντικός σε τιμή του), και του δόθηκε το βουνό της γέννησής του και η περιβάλλουσα περιοχή. Επίσης μυθικός βασιλιάς της Ατλαντίδας αδελφός του Άτλαντα φέρεται ο Αζάης. Ο Ποσειδώνας χάραξε το βουνό της αγαπημένης του σε παλάτι, και το εσώκλεισε με τρεις κυκλικές τάφρους αυξανόμενου πλάτους (1-3 στάδια) που είχαν δακτυλίους γης ανάλογους σε μέγεθος. Οι κάτοικοι του νησιού τότε έκτισαν γέφυρες προς τα βόρεια του βουνού για να το ενώσουν με το υπόλοιπο νησί. Τότε άνοιξαν ένα μεγάλο κανάλι προς τη θάλασσα, έσκαψαν τούνελ παράλληλα με τις γέφυρες για να περνούν τα πλοία και χάραξαν αποβάθρες πάνω στους πέτρινους τοίχους των τάφρων. Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν με πύλες και πύργους, και τείχη περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης. Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη, λευκή και μαύρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους, και ήταν επικαλυμμένα με μπρούντζο, κασσίτερο και ορείχαλκο αντίστοιχα. Κατά τον Κριτία, χρόνια πριν τον Πλάτωνα, ένας πόλεμος ξέσπασε μεταξύ αυτών εντός και εκτός των Ηράκλειων Στηλών (πιθανότατα τα στενά του Γιβραλτάρ). Η Ατλαντίδα είχε κατακτήσει μέρη της Λιβύης μέχρι και την Αίγυπτο και της Ευρώπης μέχρι τη Τυρρηνία, και υπέβαλε τους ανθρώπους τους στη δουλεία. Οι Αθηναίοι οδήγησαν μια συμμαχία ενάντια στην αυτοκρατορία της Ατλαντίδας, και καθώς η συμμαχία αδυνατούσε, οι Αθηναίοι επικράτησαν μόνοι και ελευθέρωναν κατακτημένες περιοχές. «Όμως αργότερα έγιναν δυνατοί σεισμοί και πλημμύρες, και σε μια μόνο δεινή ημέρα και νύχτα όλοι οι πολεμιστές βυθίστηκαν μέσα στη γη, και ομοίως η νήσος της Ατλαντίδας χάθηκε στα βάθη της θάλασσας». antonio

8 Αντώνιο antonio

9 Ο άνθρωπος πάντα ήθελε να ταξιδεύει μακριά, να γνωρίζει νέους τόπους και να κατακτά όλο και πιο μακρινούς ορίζοντες. Το ταξίδι στο διάστημα ήταν πάντα μια μακρινή μεν, αλλά μεγάλη του επιθυμία και η εξερεύνηση του διαστήματος ένας στόχος απίστευτα θελκτικός, τον οποίο κυνηγούσε συνεχώς. Παρόλα αυτά όμως, όταν το καλοκαίρι του 1957 ο πρόεδρος της Σοβιετικής Ακαδημίας Επιστημών δήλωνε πως "σύντομα, μέσα στους επόμενους μήνες, ο πλανήτης μας θα αποκτήσει έναν δεύτερο δορυφόρο" κανείς δεν τον πίστεψε. Η εκτόξευση ενός δορυφόρου θεωρούνταν από πολλούς ακατόρθωτη με τα μέσα της εποχής. Κι όμως, στις 4 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου η εκτόξευση του Σπούτνικ 1 (φωτογραφία) πραγματοποιήθηκε και ήταν επιτυχημένη. Ήταν απλά μια μεταλλική σφαίρα με μισό μέτρο διάμετρο και βάρος 90 κιλών, με μια γυαλιστερή επιφάνεια από αλουμίνιο για να αντανακλά τον Ήλιο και να φαίνεται από τη Γη, αλλά ήταν η πρώτη απόπειρα να θέσουμε κάποιο αντικείμενο σε τροχιά και έστρεψε τα μάτια όλων στο διάστημα. Ο κόσμος μπορούσε να ανοίξει το ραδιόφωνο και να ακούσει το αδύναμο σήμα του πρώτου μας δορυφόρου! Δύο ραδιοπομποί με κεραίες έστελναν σήματα στον πλανήτη μας για να επιβεβαιώνεται το ταξίδι του. Το "νέο φεγγάρι" περιστρεφόταν γύρω μας επί τρεις εβδομάδες. Ένα μήνα αργότερα, στις 3 Νοεμβρίου 1957, εκτοξεύτηκε ο Σπούτνικ 2, που μετέφερε σχεδόν μισό τόνο φορτίο! Μέσα σε αυτόν ταξίδεψε και ο πρώτος αστροναύτης, που δεν είναι άλλος από την διάσημη σκυλίτσα Λαϊκά, το πρώτο ζωντανό πλάσμα που ταξίδεψε στο διάστημα (και πέθανε εκεί- δεν υπήρχε δυνατότητα επανόδου της κάψουλας στη Γη). antonio

10 Στη συνέχεια της διαστημικής μας Οδύσσειας, τον Ιανουάριο του 1958 στέλνουμε ακόμα έναν δορυφόρο σε τροχιά. Αυτή τη φορά πίσω από το εγχείρημα είναι οι ΗΠΑ. Μέσα σε ένα ψυχροπολεμικό κλίμα ΗΠΑ και ΕΣΣΔ ανταγωνίζονται η μια την άλλη στα διαστημικά επιτεύγματα. Στις 12 Απριλίου 1961 ο Γιούρι Γκαγκάριν γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που ταξιδεύει στο διάστημα και κάνει την περιφορά της Γης. Στις 20 Ιουλίου 1969 ο Νι Άρμστρονγκ και ο Αντουάν Αλντάν πατάνε στο φεγγάρι! Στη συνέχεια έχουμε τρομερή πρόοδο! Εκατοντάδες δορυφόροι τριγυρίζουν τώρα γύρω από τον πλανήτη μας και χρησιμεύουν για πολλά πράγματα της καθημερινότητας μας, όπως π.χ. για τις τηλεπικοινωνίες. Εν τω μεταξύ, έχουμε στείλει διαστημόπλοια, τα δύο Ρόγιαζε, να γυρίσουν όλο το ηλιακό μας σύστημα. Αυτό τους το ταξίδι ξεκίνησε πριν από 30 χρόνια και αναμένεται να ολοκληρωθεί το 2015, όταν πια θα αφήσουν το ηλιακό μας σύστημα πίσω τους και εμείς θα χάσουμε αναπόφευκτα επαφή μαζί τους. Τα καύσιμα τους, ένα κομμάτι ραδιενεργού πλουτωνίου, αναμένεται να κρατήσουν μέχρι το Ακόμα, έχουμε εγκαταστήσει τον διαστημικό σταθμό Μαρ, έχουμε στείλει ρομποτικά και διαστημικές συσκευές να εξερευνήσουν τον Άρη και το διαστημόπλοιο Κασόνι έφτασε στον Κρόνο και άφησε εκεί την κάψουλα Χάγκεν να "πέσει" στον Τιτάνα, τον πρώτο δορυφόρο του Κρόνου (έχει τουλάχιστον εξήντα), ο οποίος μοιάζει λίγο με τη Γη, όπως αυτή ήταν στα πρώιμα στάδια του σχηματισμού της. Σε όλα αυτά τα προγράμματα συνεργάζονται πολλές χώρες. Εκτός όλων αυτών, πλέον έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ο διαστημικός... τουρισμός!!! Σε κάποια χρόνια πλέον το δίλημμα των διακοπών μας θα είναι: "Μπαχάμες ή διάστημα?" Παράλληλα με όλα αυτά, η επιστημονική κοινότητα σχεδιάζει ακόμα πιο φιλόδοξα προγράμματα για το μέλλον. Θέλουμε να επιστρέψουμε στο φεγγάρι μέχρι το 2020 και να κάτσουμε κιόλας, ιδρύοντας μια βάση! Και υπάρχουν και σενάρια για τον αποικισμό του Άρη! antonio

11 antonio

12 antonio

13 antonio

14 antonio

15 O συνήθης ορισμός για το διάστημα είναι ότι αυτό αρχίζει 100 χμ (62 μίλια) επάνω από τη γήινη επιφάνεια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποιούν μερικές φορές ως όριο τα 80 χμ (50 μίλια). Οι διαστημικές πτήσεις διακρίνονται σε υποβρυχιακές και τροχιακές. Όσον αφορά στις υποβρυχιακές πτήσεις, στις 3 Οκτωβρίου 1942, με τον γερμανικό πύραυλο Α4 (ένα πρωτότυπο για τον πύραυλο V2 που χρησιμοποιήθηκε ως βόμβα εναντίον του Λονδίνου από την Ναζιστική Γερμανία), έγινε η πρώτη επιτυχής εκτόξευση ενός αντικειμένου στο διάστημα. Οι πρώτοι οργανισμοί που προωθήθηκαν στο διάστημα ήταν μύγες φρούτων και σπόροι καλαμποκιού σε έναν γερμανικό πύραυλο V2 που εκτοξεύθηκε τον Ιούλιο του 1946 από τις ΗΠΑ. Ένα επίτευγμα της πολιτικής ομάδας εξερεύνησης διαστήματος (Civilian Αλ exploration ECDL, εν συντομία CSXT), στις 17 Μαΐου 2004 ήταν η εκτόξευση του πυραύλου GoFast σε μια υποβρυχιακή πτήση, την πρώτη ερασιτεχνική διαστημική πτήση.[4] Στις 21 Ιουνίου του 2004, το SpaceShipOne έγινε το πρώτο ιδιωτικά χρηματοδοτημένο επανδρωμένο διαστημικό σκάφος[5]. Η επίτευξη κλειστής τροχιάς δεν είναι απαραίτητη για τα διαπλανητικά ταξίδια. Νωρίς τα ρωσικά διαστημικά οχήματα πέτυχαν ιδιαίτερα μεγάλα ύψη χωρίς να μπούνε σε τροχιά. Ο αρχικός προγραμματισμός της αποστολής Απόλλων περιελάμβανε επίσης μια άμεση προσέγγιση στο φεγγάρι, η οποία όμως εγκαταλείφθηκε αργότερα.[6] Πολλά τηλεκατευθυνόμενα διαστημικά οχήματα, με προορισμό τους εξωτερικούς πλανήτες, χρησιμοποιούν την άμεση προσέγγιση και δεν μπαίνουν σε τροχιά γύρω από τη Γη πριν αναχωρήσουν. Επειδή οι υποβρυχιακές πτήσεις είναι εξ' ορισμού σύντομες (λιγότερο από 1,7 ώρες), μία πιο μακροχρόνια αποστολή απαιτεί τροχιακή πτήση (με ελλειπτική ή κυκλική τροχιά), ή υπερτροφική πτήση (με παραβολική ή υπερβολική τροχιά). Επίσης, η τροχιακή πτήση απαιτεί πολύ υψηλότερες ταχύτητες από την υπερτροφική, μετατρέποντας την επίτευξή της σε τεχνολογική πρόκληση. Γι' αυτό οι τροχιακές πτήσεις είναι άκρως ουσιαστικές για τη διαστημική εξερεύνηση. antonio

16 Η πρώτη επιτυχής τροχιακή εκτόξευση ήταν η αποστολή του σοβιετικού τηλεκατευθυνόμενου δορυφόρου Σπούτνικ 1, στις 4 Οκτωβρίου 1957.[7] Ο δορυφόρος ζύγιζε περίπου 83 κιλά. Είχε δύο χειροσυσκευές αποστολής σημάτων (20 και 40 Α), σήματα τα οποία μπορούσαν να ακουστούν από κάθε ραδιόφωνο σε όλη την υδρόγειο και είχε μπει σε τροχιά σε ένα ύψος περίπου 250 χμ (150 μίλια). Η ανάλυση των ραδιοκυμάτων χρησιμοποιήθηκε για να συγκεντρώσει τις πληροφορίες για την πυκνότητα των ηλεκτρονίων της ιονόσφαιρας. Η θερμοκρασία και η πίεση κωδικοποιήθηκαν στη συχνότητα των ραδιοηχητικών σημάτων. Ο Σπούτνικ 1 εκτοξεύθηκε από έναν πύραυλο R-7. Αποτεφρώθηκε κατά την επανείσαγε του στην ατμόσφαιρα, στις 4 Ιανουαρίου Αυτή η επιτυχία οδήγησε σε μια κλιμάκωση του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος που είχε μια ανεπιτυχή τροχιακή εκτόξευση 2 μήνες αργότερα και την πρώτη επιτυχή τροχιακή έναρξή του 4 μήνες μετά από τον Σπούτνικ. Στο μεταξύ, ένας σοβιετικός σκύλος, η Λαϊκά, έγινε το πρώτο ζώο σε τροχιά στις 3 Νοεμβρίου 1957 (το ζώο πέθανε πέντε με επτά ώρες μετά την έναρξη της πτήσης, μέσα στον Σπούτνικ 2 από υπερθέρμανση)[8]. Antonio