Χειµώνας «Ἃγιοι Κολλυβάδες» Προσευχή. 6 ε7σοδος το8 9νθρώπου στό 9ενάως γίγνεσθαι το8 Ο?ρανο8!

Transcript

1 «Ἃγιοι Κολλυβάδες» ΟB γυναeκες στήν Kκκλησιαστική διακονία:"κα δο Μαριµ λεπρσα σε χιών". Γυναeκα καf Ψαλτική. Παράλληλη Κυρίλλου hεροσολύµων πό πατρός Νικολάου ηµαρ ρος Ν. Βαρδακουλ 47 παρ Ναύπακτος dikaio@otenet.gr webmail: http//: orthway.org Συνδροµές προαιρετικές στήν παραπάνω διεύθυνση Περιεχόµενα: Χειµώνας Προσευχή! 6 ε7σοδος το8 9νθρώπου στό 9ενάως γίγνεσθαι το8 διηγήσεις καί Bστορίες. C παπα-μόδεστος στήν Κερασιά Fρους καί G 9ληθινή προσευχή. ΠHς Iγιναν δεκτοί οb Jκτός Kκκλησίας µετανοο8ντες καί 9ναθεµατίζοντες τήν αmρεση αbρετικοί ΕOκονοµάχοι στήν Ζ ΟOκουµενικήν Σύνοδον; 6 Jπιστροφή τhν Uβραίων στήν Πίστη πρό τwς συντελείας. Πνευµατικές διδαχές τwς Xρθοδοξίας µας. Kµπειρίες καί γεγονότα 9πό τήν καθηµερινή µας ζωή Jν ΧριστZ. Kπιστολές καί 9λληλογραφία. 6 θέωση [ς σκοπός το8 9νθρώπου µέσα 9πό τά µυστήρια τwς ΚαθολικWς καί ]ποστολικwς Kκκλησίας, κατά τόν ^γιο Γρηγόριο τόν Παλαµ. Cµιλία εoς τ`ν Ε?αγγελισµ`ν τwς Θεοτόκου το8 Jν bγίοις Πατρός cµhν dωάννου το8 Χρυσοστόµου. Προσευχή. 6 ε7σοδος το8 9νθρώπου στό 9ενάως γίγνεσθαι το8 Ο?ρανο8! Β Πρόσεύχοµαι σηµαίνει τι εσέρχοµαι καί γώ πνευµατικά σ' α#τό πού γίνεται $ενάως στόν ο#ρανό. ορανός τς καρδις νώνεται µέ τόν Ορανό τς Βασιλείας το Θεο καί νος συµµετέχει στήν κατάπαυστη δοξολογία τ&ν ορανίων δυνάµεων πρός τήν Πανυπέρθεον Τριάδα! νος ε,σέρχεται -κε. /που ε0ναι Θεός µέ τούς γγέλους, -κε. /που ε0ναι τό φ&ς καί 4 ζωή! 6 Βασιλεία ε0ναι -κε., ο7 8πόστολοι καί ο7 οράνιες πόλεις ε0ναι -κε., καί ο7 θησαυροί τς χάριτος ε0ναι -κε.: τά πάντα ε0ναι -κε.. 1 <ταν 4 προσευχή γίνει καρδιακή, /ταν δηλ. προσευχόµαστε µέ τό νο νά =χει κατέβει στήν καρδιά, -πιστρέφουµε στόν Παράδεισο, στήν χαµένη πατρίδα µας, πό τήν ποία ατοεξοριστήκαµε. 6 -πιστροφή µας ατή κυρώνει τήν πτώση µας καί ποκαθίσταται =σω?νθρωπος στήν πρό τς παρακος κατάσταση. Α,σθανόµαστε τότε τό τί σηµαίνει -κε.νο πού µς Aποσχέθηκε Κύριός µας, /τι θά λάβουµε πε.ραν το περισσο τς ζως. Κατά τούς λόγους Του, /ποιος πιστεύει στόν Χριστόν µας καί ε,ς τόν πέµψαντα Ατόν Πατέρα, ε,ς κρίσιν οκ =ρχεται λλά µεταβέβηκεν -κ το θανάτου ε,ς τήν ζωήν. Eδη =χει ζωήν α,ώνιον καί περισσόν ζως! Καί δέν θά δε. θάνατον στόν α,&να. Ατή 4 πρόγευση το µέλλοντος Α,&νος, δέν ε0ναι βέβαια δυνατόν νά -κπληρωθε. στόν νν α,&να -ντελ&ς, 9λλά εiναι ναντίρρητη, -πιβεβαιούµενη διαρκ&ς -µπειρία τς τελείας -κπλήρωσης τς 1 Cσίου Μακαρίου, &µιλίες, XV, 32.

2 Aπόσχεσης το Κυρίου µας διά τ&ν Fδη κεχαρισµένων 4µ.ν γαθ&ν, κατά τούς λόγους το Ο?ρανοφάντορος πατρός µας Βασιλείου το8 Μεγάλου στήν Θεία Λειτουργία του. C Μέγας καί θεοφόρος πατέρας µας jγιος Γρηγόριος k Παλαµς, Hς τήν πε.ραν ε,ληφώς ατς τς Βασιλείας το φωτός το Θεο, µς παρουσιάζει τήν -µπειρία του διδάσκοντας, /τι τό?κτιστο Φ&ς τς Θεότητος πού =λαµψε πό τόν Χριστό µας κατά τήν Μεταµόρφωσή Του στό Θαβώρ καί πού θά κτινοβολήσει σέ /λο τόν κόσµο τήν 4µέρα τς Κρίσεως, κατά τήν ευτέρα Παρουσία Του, ε0ναι τό Lδιο µέ -κε.νο τό φ&ς πού περιέλαµψε τόν Ο?ρνοβάµονα ]πόστολο Πα8λο, /ταν -κε.νος µακάριος Mρπάχτηκε στόν τρίτο ορανό (Β Κορ. ιβ, 24): " Μέγας πόστολος ε-δε.να φ0ς χωρίς ρια, $π' λες τίς πλευρές. έν 2π3ρχε κανένα $πολύτως ριο σ' α#τό τό φ0ς, πού µφανίστηκε σ' α#τόν καί 4λαµπε παντο5 γύρω του. 6ταν σάν 7λιος 8πειρα λαµπρότερος καί µεγαλύτερος $πό λη τήν οκουµένη. Στό µέσον α#το5 το5 9λίου στεκόταν α#τός, 4χοντας γίνει :λόκληρος ;φθαλµός!" 2 C Jρχοµός τwς Βασιλείας το8 Θεο8 δέν ποκαθιστ µόνον τήν σχέση το νθρώπου µέ τήν κτιστή φύση, =τσι Nστε /λα νά φαίνονται πολύ Oµορφα καί θαυµαστά, τά δένδρα, τό χορτάρι, τά πουλιά, 4 γ, έρας καί τό φ&ς, πού Aπάρχουν χάριν το νθρώπου καί µαρτυρον τήν γάπη Του γιά τόν?νθρωπο, λλά 4 φλογερή γάπη γιά τόν Χριστό µας πού νιώθουµε στήν ληθινή καρδιακή προσευχή γιά /λα τά δηµιουργήµατα το Θεο, κυρίως µεταµορφώνει τήν σχέση µας καί µέ τούς?λλους νθρώπους. nλοι τότε µς φαίνονται ε?γενεeς. Εiναι σάν oλοι νά µς 9γαπνε! Pν κάποιος µς πληγώσει, µέ τήν νάµνηση τς γλυκύτητας τς -σωτερικς προσευχς καί τς δόξας τς Βασιλείας Του, Γρηγορίου το8 Παλαµ, >πέρ τ0ν?ερ0ς 9συχαζόντων, Ι, 3. πού =στω καί λίγο λάβαµε πε.ρα, θυµός καί προσβολή περννε καί τά ξεχνµε /λα! ιαπιστώσαµε στήν προσευχή τ&ν σύγχρονων ββάδων το παλαιοηµερολογιτικο στερεώµατος, /τι 4 προσευχή το kσίου hερωνύµου στήν ΑLγινα, το8 παπα- Μόδεστου στήν Κερασιά το8 παπα- Λεόντιου 9πό τήν Σάµο, dωάννου το8 Μαξίµοβιτς καί Μητροπολίτου Φιλαρέτου, /πως θά δοµε στή συνέχεια, δέν Rταν προσευχή πού γινόταν σέ κάποια χρονικά διαστήµατα! ΟB 7διοι γίνονταν προσευχή! Λαµπάδα καιοµένη [ς θυσία πρός τόν Θεό, τόν Κύριο το σύµπαντος κόσµου! Sταν ο7 Lδιοι 4 προσευχή -νσαρκωµένη! έν πρόσφεραν πρός τόν Θεό o,τι εiχαν 9λλά o,τι rσαν οb 7διοι. Μς διδάσκουν οb θεοφόροι Πατέρες µας, πώς δέν ε0ναι ρκετό νά =χουµε στιγµές δοξολογίας καί εχαριστίας πρός τόν Θεό καί ηµιουργό µας, λλά /λη 4 ζωή µας, κάθε -νέργειά µας, κάθε κίνησή µας, κόµη καί Tνα χαµόγελο καί Tνα βλέµµα µας Uφείλουν νά γίνονται Vµνος λατρευτικός, προσφορά καί προσευχή! Κατ' -ξοχήν 4 καρδιακή προσευχή µέ τήν διαρκ -πίκληση το Uνόµατος το Χριστο µας, µπορε. νά γίνεται παντο καί πάντα, στήν =ρηµο καί στήν πόλη, /ταν εlµαστε µόνοι µας στό ταµε.ο µας F µέ?λλους. 6 θέρµη τς καρδις καί 4 γλυκύτητα τς παρουσίας το Κυρίου Xησο ε0ναι τά πρ&τα σηµάδια τς -νέργειάς της µέσα µας. <λοι µπορον νά ρχίσουν τήν καρδιακή προσευχή µέ τήν συνεχ -πίκληση το Κυρίου µας Xησο, µέ τά δοκιµασµένα πό τήν πε.ρα τ&ν σκητ&ν Πατέρων µας διά µέσου τ&ν α,ώνων θε.α λόγια: "Κύριε ησο" Χριστέ Υ%έ το" Θεο" 'λέησόν µε"! 6 συνεχής -πίκληση το θείου Yνόµατος το Χριστο µας, =χει Hς ποτέλεσµα τήν κάθοδο το νο στήν καρδιά. Τότε -νεργε.ται 4 προσευχή σχεδόν συναίσθητα καί στεκόµαστε -νώπιον το Θεο, /που κι'?ν σταθοµε, στόν κπο, στό γραφε.ο, στόν Aπλογιστή, στό -ργόχειρό µας, στό µαγείρεµα, στό τρα.νο, στό ατοκίνητο, στήν?σκηση το -παγγέλµατός 2

3 µας, στό σχολε.ο F στό πανεπιστήµιο. Ατό σηµαίνει τό )διαλείπτως προσεύχεσθε το Μεγίστου ]ποστόλου Παύλου! Προσευχητέον µ/λλον 0 )ναπνευστέον, διδάσκει k Μέγας Γρηγόριος k Θεολόγος! <ταν προσευχόµαστε µέ τήν καρδιακή προσευχή, µολογοµε τίς δύο φύσεις το Χριστο µας τήν θεία καί τήν νθρώπινη! Τόν -πικαλούµαστε µέ τό Oνοµά Του, πού πρε Hς?νθρωπος καί τόν Uνοµάζουµε καί Κύριο καί Υ7ό το Θεο! <ταν ζητµε πό τόν Χριστόν µας νά µς -λεήσει, ναφερόµαστε καί στόν Θεόν Πατέρα, γιατί τόν dησο8ν µας τόν καλο8µε "ΥBόν το8 Θεο8". Ταυτόχρονα -νεργε. καί τό Πανάγιον Πνε8µα, γιατί δέν ε0ναι δυνατόν τό -πικαλεσθε. κανείς τόν Κύριον dησο8ν, εoµή Πνεύµατι" (Α Κορ. ιβ, 32). wρα Jπικαλούµαστε τό Iλειος τwς Πανυπερθέου Τριάδος! 6 -λπίδα µας ναπτερώνεται, 4 προσδοκία τ&ν µελλόντων γαθ&ν µετουσιώνεται σέ πνευµατική -µπειρία στό παρόν, µέ τήν -πίκληση το πείρου -λέους το Κυρίου Xησο καί Θεο µας! "Καί καλέσεις τό 4νοµα α5το" ησο"ν. Α5τός γάρ σώσει τόν λαόν α5το" )πό τόν 9µαρτιν α5τν" (Ματθ. α, 21). Γιά νά -νεργήσει 4 προσευχή καί νά κατέβει νος στήν καρδιά παιτε.ται διαρκής καί -πίπονη προσπάθεια. 6 διάλειπτη -πίκληση το Uνόµατος το Χριστο µας χρειάζεται πολύ µεγάλο κόπο. Τό Oνοµά Του, /µως, ε0ναι τό Aπέρ πν Oνοµα! Σωτηρία δέν Aπάρχει πουθενά λλο "παρά µόνον στό 4νοµα το" ησο" το" Ναζωραίου" (Πραξ. δ, 10-12) καί "σα 8ν ζητήσουµε $πό τόν Πατέρα στό Bνοµά Του θά µdς δοθο5ν" (Xωάν, στ, 23). Ζητε.τε, λέγει, καί δοθήσεται, κρούετε καί νοιγήσεται! Eνα 9 χαρά 2µ0ν F πεπληρωµένη, λλά καί Gνα πdν γόνυ κάµψi ν τj ;νόµατι Kησο5 καί πιγείων καί καταχονίων"! (Φιλ. β 10). ΠHς Iγιναν δεκτοί οb Jκτός Kκκλησίας µετανοο8ντες καί 9ναθεµατίζοντες τήν αmρεση αbρετικοί ΕOκονοµάχοι στήν Ζ ΟOκουµενικήν Σύνοδον; dγιναν, λοιπόν, δεκτοί ο7 α7ρετικοί Ε,κονοµάχοι, Oχι Mπλ&ς καί Nς =τυχεν, λλά µέ µεγάλη δυσκολία, µετά πό νάκριση καί -ξέταση το κάθε νός πό ατούς Hς κατηγορουµένου, πού σέ καµµία περίπτωση καί κανείς δέν δικαιώθηκε γιά τήν µέχρι τότε στάση του! 6 Uκκλησία ο?δέποτε 9νεγνώρισε Bερωσύνην στούς αbρετικούς, κατά τόν χρόνον πού βρίσκονταν στήν αmρεση τwς βδελυρwς καί 9ντιθέου ΕOκονοµαχίας! Τό /τι δηλ. τάχα τελοσαν σωστικά µυστήρια, γιατί κάτι τέτοιο οδέποτε διετύπωσε κανείς πό τούς fγίους Πατέρες καί καµµία Ο,κουµενική Σύνοδος, πού -πέχει πρόσωπον gκκλησίας, δέν τό ε0πε! Μία 9ντίθετη διατύπωση θά συνιστο8σε βλασφηµία κατά το8 Παναγίου Πνεύµατος! 8πό τήν Ζ Ο,κουµενικήν Σύνοδον =γιναν δεκτοί -κ τ&ν Ε,κονοµάχων -πισκόπων: -oσοι πό ατούς µετανόησαν, καί πάντως -yχι οb διδάσκαλοι καί πρώταρχοι τwς αbρέσεως, -9ναθεµάτισαν τήν εoκονοµαχικήν αmρεση, -συνέταξαν γραπτhς καί προσκόµισαν στήν Σύνοδο 9ναθεµατιστικούς τwς αbρέσεως λιβέλλους, -kµολόγησαν oτι rσαν Jκτός Kκκλησίας καίχωρισµένοι 9π' α?τήν καί -δήλωσαν πανηγυρικά καί δηµόσια oτι Jπιθυµο8ν νά {νωθο8ν µέ τήν Καθολικήν Kκκλησίαν, 9πό τήν kποίαν rσαν χωρισµένοι καί φο -πwραν καί φρικτό oρκο, -9ναθεµατίζοντας µάλιστα {αυτούς καί -διαβεβαιώνοντας oτι δέν κινο8νται µέ πουλότητα καί στεροβουλία! Ατό τό τελευτα.ο τό πιστοποιον λέγοντας: "Lάν µή :µολογ0µεν καθώς 9 καθολική κκλησία, $νάθεµα 4χωµεν 3

4 $πό το5 Πατρός καί το5 Υ?ο5 καί το5 Nγίου Πνεύµατος". "O Pγία σύνοδος ε-πεν λπίζοµεν τι µετά τήν σύνοδον ο#δείς διαστραφήσεται, καθότι ν ταqς καταθέσεσιν α#τ0ν <αυτούς ο% 'πίσκοποι )νεθεµάτισαν τι άν πιστρέψωµεν πί τήν προτέραν αgρεσιν, )ναθεµατισµένοι καί καθηρηµένοι 'σµέν". Στήν συνέχεια ζητε.ται πό τήν Σύνοδο νά Jπιδοθο8ν οb λίβελλοι το8 9ναθεµατισµο8 τwς αbρέσεως καί τwς kµολογίας τwς πίστεως τς gκκλησίας. Καί,?ν δέν =χουν συντάξει τέτοιους λιβέλλους νά τούς φτιάξουν καί νά τούς προσκοµίσουν στή Σύνοδο. Καί στή συνέχεια θά κρίνει τήν πόθεσή τους c Σύνοδος! "ΚωνσταντQνος : θεοφιλέστατος πίσκοπος Κωνσταντίας τ3ς Κύπρου ε-πε πανίερε δέσποτα, ε µέν πιφέρονται λιβέλλους, πιδότωσαν. ε δέ µή, ποιήτωσαν. καί ε-θ' οtτως κρινεq 9 Pγία σύνοδος π' α#τοqς. Ο? δέ 4φασαν 4χοµεν τούς λιβέλλους Vτοίµους, καί δώσοµεν α#τούς." 8λλά καί -δ& δέν τελείωσε c Jξέταση καί G 9νάκριση τhν αbρετικhν ΕOκονοµάχων: "Ταράσιος : Pγιώτατος πατριάρχης ε-πεν ν τj τέως τά 2πόλοιπα περί τ3ς προκειµένης ζητήσεως τ0ν κανόνων $ναγνωσθήτω." Τότε διαβάστηκε καί τό σχετικό χωρίο 9πό τόν βίον το kσίου πατρός cµhν Σάββα το8 6γιασµένου καί διαπιστώθηκε γιά 9κόµη µία φορά oτι oσοι µετανοο8ν καί Jπιστρέφουν στήν Kκκλησία c Kκκλησία τούς 9ποδέχεται, Aπό τήν προ πόθεση /τι δέν Aπάρχει?λλη α,τία πού νά κωλύει τήν ποδοχή τους. Ο7 Πατέρες =δειχναν µεγάλη Aποµονή καί γάπη καί =καναν τά πάντα, γιά νά προσεταιρισθον στήν πίστη τούς χωρισθέντες πό τήν gκκλησία α7ρετικούς. dτσι καί k Πατριάρχης Ε?στόχιος παρακαλοσε καί νουθετοσε -πί Uκτώ µνες τούς Νεολαυρ.τες, πού ε0χαν χωριστε. πό τήν Καθολική, (σ.σ. τήν Yρθόδοξη), gκκλησία, καί µάλιστα µετά πό τόν ναθεµατισµό τους πό τήν fγίαν Ε Ο,κουµενικήν Σύνοδον, /που ναθεµατίσθηκε kριγένης καί Θεόδωρος Μοµψουεστίας καί 4 κακοδοξία περί προ πάρξεως τ&ν ψυχ&ν καί περί ποκαταστάσεως τ&ν πάντων. Κακοδοξίες πού πρέσβευαν καί ατοί. Καί φο δέν πείσθηκαν, διώχθηκαν πό τήν Λαύρα καί -λευθερώθηκε 4 πόλη πό τήν λύµη, (σ.σ. τόν µολυσµόν)! Τό συµπέρασµα -κ τς ναγνώσεως καί πό τόν βίον Σάββα ε0ναι, /τι /σοι µετανοον πραγµατικά καί ζητον νά νωθον µέ τήν Mγία Καθολική gκκλησία, γίνονται δεκτοί, -άν δέν Aπάρχει κάτι?λλο πού νά τούς κωλύει, καί Aπό τήν προ πόθεση /τι θά διαφυλαχθον ο7 κανονικές διατάξεις. "πάντως γάρ χρή τάς κανονικάς διατάξεις φυλάττεσθαι" Καί πάλιν, /µως, Jξετάζεται JνδελεχHς, µετά πό αlτηση το θεοφιλεστάτου -πισκόπου Σάρδεων Εθυµίου, Jάν καί πό ποιές προ ποθέσεις γίνονται δεκτοί α?τοί πού χειροτονήθηκαν 9πό αbρετικούς. Καί γι' ατό διαβάζονται τά σχετικά πό τήν 7στορία το ναγνώστου Θεοδώρου, στό 5ο βιβλίο περί τwς 9ποδοχWς ]νατολίου 9πό τήν bγίαν ΟOκουµενικήν Σύνοδον. ^γιος ]νατόλιος =γινε µέν δεκτός πό τήν Ο,κουµενικήν Σύνοδον, καί µάλιστα =γινε πρόεδρος τς Συνόδου, παρά τό γεγονός /τι ε0χε χειροτονηθε. Hς πατριάρχης πό τόν α7ρετικό ιόσκουρο, παρόντος καί συλλειτουργοντος µάλιστα καί το Ετυχος. Ε0ναι πολύ σηµαντικό, /µως, νά -ξετάσουµε καί νά ξιολογήσουµε τά ποφασιστικς σηµασίας γεγονότα πό τήν ζωή ]νατολίου, γιά νά κατανοήσουµε, γιατί =γινε ποδεκτός. 4

5 C jγιος εiχε χειροτονηθεe 9πό τόν ^γιον Κύριλλον ]λεξανδρείας [ς διάκονος καί εiχε διαπρέψει στήν Jν Kφέσu Γ ΟOκουµενικήν Σύνοδον, πλήττοντας θανάσιµα µέ τήν θεολογίαν του τόν αbρετικόν Νεστόριον. Συντάχθηκε 9µέσως µέ τό µέρος τhν Xρθοδόξων τwς Κωνσταντινουπόλεως καί 9ποδείχθηκε ~ρθοδοξότατος, συνετός καί µαχητής. 3 Μάλιστα κατά τήν χειροτονίαν του k ^γιος ]νατόλιος ε0πε χαριεντιζόµενος πρός τόν ιόσκορον: "που περιεπάτηκας 9γίακας". (!) Ατά =γιναν /µως /λα, πρίν φανερωθε. παρρησίm καί -ξαπλωθε. 4 αnρεσις το Μονοφυσιτισµο, καί µέχρι τότε 9κολουθο8σαν oλοι µέ ε?λάβεια τά µέχρι τότε Oσχύοντα τwς Γ ΟOκουµενικWς Συνόδου καί τόν θεοφόρον πρόεδρόν της Μέγαν Κύριλλον Πατριάρχην ]λεξανδρείας στήν διδασκαλία τους, τόν kποeον στήριξε κατά τήν Σύνοδον k ^γιος ]νατόλιος! Σηµειώνεται στήν -κκλησιαστική 7στορία Θεοδώρου ναγνώστου, στό πέµπτο βιβλίο, πού ναγνώστηκε στήν Ζ Ο,κουµενικήν Σύνοδον /τι τά νωτέρω τά ε0πε k ^γιος ]νατόλιος χαριέντως καί τό τί θά γινόταν στό µέλλον τό 9γνοο8σε: "χαριέντως 4φη τό µέλλον 4 Καί πάντως k ^γιος Iγινε δεκτός, γιατί rταν πάντοτε καί κατά πάντα ~ρθοδοξότατος, rταν συνετός καί µαχητής, yπως ε7δαµε, καί /πως σηµειώνει k ^γιος Ταράσιος: "ο#κ $ποθανο5νται τέκνα 2πέρ πατέρων, $λλ'.καστος τw δίx PµαρτίX $ποθανεqται καί τι κ το5 3 "Τ3ς ν Χαλκηδόνι Οκουµενικ3ς Συνόδου προεξάρχων : \νατόλιος, συµµετεχόντων 630 \ρχιερέων, κατηύθυνε τάς ργασίας καί 'πέτυχε τήν καταδίκην το" Ε5τυχο"ς καί τήν )ναγνώρισιν το" )συγχύτου τν δύο φύσεων το" Χριστο" )διαιρέτως συνηνωµένων, _ς καί διά κανόνων 30 διατύπωσιν τ3ς κκλησιαστικ3ς ε#ταξίας". Ράλλη καί ΠοτλW, Σύνταγµα..., Β σελ. 216 κ. ξ. 4 Πρακτικά, σελ. 718 Θεο5 στιν 9 χειροτονία (το bγίου ]νατολίου)." Τό oτι 9ναθεµατίζονταν οb αbρετικοί συνεχhς καί µεγαλοφώνως καί µάλιστα µέσα στούς Bερούς ναούς καί πρίν α?τό τό kρίσει ρητά c bγία Ζ ΟOκουµενική Σύνοδος στό Συνοδικό της, /πως θά δοµε στή συνέχεια, φαίνεται καί στό παρατιθέµενο κείµενο πό τόν βίο το bγίου Σάββα το8 6γιασµένου! 5 C jγιος Σάββας k cγιασµένος καί k jγιος Θεοδόσιος k Κοινοβιάρχης µαζί µέ τόν 9ρχιεπίσκοπον τhν hεροσολύµων dωάννην, πού χειροτονήθηκε -πίσκοπος καί -γκαταστάθηκε στά sεροσόλυµα πό τόν ατοκράτορα 8ναστάσιο, µέ σκοπό νά ποκαταστήσει τήν κοινωνία µέ τόν δυσεβ Σεβρο, 6 µάζεψαν στά hεροσύλυµα µεγάλο πλwθος, δέκα χιλιάδες µοναχhν περίπου, µαζί µέ πολλούς cγουµένους, καί 9ναθεµάτιζαν τόν ΣεβWρο καί τούς Μονοφυσίτες, πού δέν δέχονταν τίς ποφάσεις τς Ο,κουµενικς Συνόδου. δυσεβής Σεβρος Rταν =ξαρχος τ&ν 8κεφάλων καί συνέχεε τήν φύσιν µέ τήν Aπόστασιν, καί ποµένως βλασφηµοσε ε,ς ατήν τήν προσκυνητήν καί Τριάδα: "τήν Pγίαν καί προσκυνητήν καί &µοούσιον Τριάδα τ0ν θείων 2ποστάσεων, Τριάδα φύσεων καί θεοτήτων καί Θεόν λέγειν τετόλµηκε." Σηµαντική ε0ναι καί 4 ναφορά στήν χειροτονία το Xωάννη Hς ρχιεπισκόπου 5 " 'ν 9γίοις πατήρ Cµν Σάββας, $νελθών ν τw PγίX πόλει, µετά τ0ν 8λλων τ3ς ρήµου 9γουµένων... τό δέ πλ3θος τ0ν µοναχ0ν πάντοθεν συνάξας, 4µπροσθεν το5 Pγίου κρανίου, µετά τ0ν aεροσολυµιτ0ν 4κραζον λέγοντες $νάθεµα Σεβήρb καί τοqς κοινωνο5σιν α#τj παρόντων 4τι καί $κουόντων τ0ν τε µαγιστριαν0ν, καί $ρχόντων, καί στρατιωτ0ν 2πό το5 βασιλέως $ποσταλέντων." Πρακτικά, σελ. 239 (739). 6 Σεβρος Rταν Fδη πατριάρχης τς 8ντιόχειας καί Aποστηριζόµενος πό τόν βασιλεα, -δίωξε τούς Yρθοδόξους στά sεροσόλυµα, πού δέν τόν δέχονταν σέ κοινωνία. 5

6 sεροσολύµων, πο.ος, -πίσης, µέσως µεταστράφηκε στήν Yρθοδοξία! gν&, λοιπόν, ρχιεπίσκοπος Xωάννης Hς πατριάρχης sεροσολύµων ε0χε χειροτονηθε., µέ σκοπό νά µεταστρέψει τόν λαόν καί τόν µέχρι τότε νόµιµον καί Uρθόδοξον ρχιεπίσκοπον sεροσολύµων uλίαν στήν πίστη τ&ν Μονοφυσιτ&ν, λλά καί νά ποκαταστήσει τήν κοινωνία µέ τόν α7ρετικόν Σεβρον, α?τός, (σ.σ. ρχιεπίσκοπος Xωάννης), πείσθηκε 9πό τόν jγιον Σάββα καί τούς πολοίπους Πατέρες τwς Jρήµου, νά µή δεχθεe νά κοινωνήσει µέ τόν ΣεβWρον, 9λλά νά προτιµήσει νά κινδυνεύσει πέρ τhν δογµάτων τwς Χαλκηδόνος! Πργµα τό πο.ο καί =κανε! Γιά τόν λόγο ατό συνελήφθη καί -νεκλείσθη στή φυλακή. 8πό -κε., µέ ελογηµένη πρόφαση βγκε, καί στή συνέχεια µαζί µέ τούς bγίους Σάββαν καί Θεοδόσιον καί τά πλήθη τhν µοναχhν συνήχθησαν στήν µεγάλη Kκκλησία Πρωτοµάρτυρος Στεφάνου, στήν Γεθσηµανή, καί ρχιεπίσκοπος Xωάννης, =χοντας µαζί του τούς Mγίους, 9νέβηκε στόν µβωνα καί 9µελητί, καί οb τρεeς Jκ συµφώνου, 9ναθεµάτισαν τόν Νεστόριον καί τόν Ε?τυχW, τόν ΣεβWρον καί τόν Σωτήριχον τόν Καισαρείας Καππαδοκίας, καί πάντα, τόν µή δεχόµενον τήν Σύνοδον τwς Χαλκηδόνος. C λαός το8 Θεο8 Jπί πολλές ρες Iκραζε: "τούς α%ρετικούς )ναθεµάτισον, καί τήν Σύνοδον (τς Χαλκηδόνος) βεβαίωσον." ιαπιστώνουµε, ποµένως, /τι ναί µέν χειροτονήθηκε καί k 9ρχιεπίσκοπος dωάννης, µέ σκοπό νά ποκαταστήσει τήν κοινωνία µέ τόν δυσεβ Σεβρο καί νά ναθεµατίσει τήν Σύνοδο τς Χαλκηδόνος, λλά προτιµάει νά πάθει γιά τήν Yρθοδοξία καί νά φυλακισθε.. Μέ ελογηµένη πρόφαση στή συνέχεια βγκε πό τήν φυλακή, γιά νά συνάξει τόν λαόν το Θεο καί τά πλήθη τ&ν µοναχ&ν, µαζί µέ τόν jγιο Σάββα καί τόν jγιο Θεοδόσιο, µέ τούς ποίους Rταν σέ συµφωνία, καί ναθεµατίζει τούς α7ρετικούς πό τόν?µβωνα, παρόντων µάλιστα τ&ν ρχόντων καί το δοκα vπατίου, πού?λλα περίµεναν καί?λλα ε0δαν =κπληκτοι νά -ξελίσσονται µπροστά στά µάτια τους! Γιά τόν λόγο, λοιπόν, ατόν καί κάτω πό τίς συγκλονιστικές ατές µαρτυρίες, πού εiναι 9ποφασιστικές καί καταλυτικές γιά τό προκείµενο ζήτηµα καί γιά τέτοιους πάλιν 9γωνιστές καί 9θλητές τwς πίστεως λέγει k wγιος Ταράσιος, oτι α?τοί πού χειροτονήθηκαν 9πό αbρετικούς, oπως k 9ρχιεπίσκοπος dωάννης, γίνονται δεκτοί: "Ταράσιος : Pγιώτατος πατριάρχης ε-πε. τήν $κρόασιν ποιησάµεθα τ0ν πατρικ0ν 7 νταλµάτων. τί οdν δεq; δέχεσθαι τούς ξ α?ρετικ0ν χειροτονηθέντας; O Pγία σύνοδος ε-πεν. ναί δέσποτα fκροασάµεθα, καί δέον δέχεσθαι." Στό σηµε.ο ατό Aπερτονίζεται -σφαλµένα πό κάποιους, /τι γενικ&ς =χουν -νεργ τήν 7ερωσύνην ο7 α7ρετικοί, διότι ο7 περισσότεροι πό τούς συγκροτήσαντες τήν ΣΤ bγίαν ΟOκουµενικήν Σύνοδον ε0χαν χειροτονηθε. πό τόν Σέργιον, τόν Πρρον, τόν Παλον καί τόν Πέτρον. Ο7 α7ρετικοί ατοί Μονοθελτες λληλοδιαδόχως -ξελέγησαν Hς πατριάρχες τς Κωνσταντινουπόλεως. Καί πό τόν τελευτα.ον α7ρετικόν Μονοθελήτην πατριάρχην Πέτρον, µέχρι τήν Tκτην Σύνοδον, ΣΤ ΟOκουµενικήν), δέν ε0χαν περάσει περισσότερα πό δεκαπέντε χρόνια. Καί ο7 -ν τw µεταξύ χρόνx γενόµενοι ρχιερε.ς το θρόνου τς Κωνσταντινουπόλεως, Θωµς, Xωάννης καί Κωνσταντ.νος =γιναν ρχιερε.ς στόν προδηλωθέντα χρόνον τ&ν µνηµονευθέντων α7ρετικ&ν καί δέν ποδοκιµάσθηκαν, (σ.σ. /ταν προφαν&ς προσλθαν µετανοοντες στήν Yρθοδοξία) γιά πενντα χρόνια διήρκεσε 4 αnρεση τ&ν Μονοθελητ&ν. 8λλά ο7 Πατέρες τς ΣΤ Ο,κουµενικς Συνόδου τούς τέσσερις α7ρετικούς Μονοθελτες ναθεµάτισαν, παρά τό γεγονός /τι ο7 περισσότεροι πό ατούς Rσαν χειροτονία τους! 7 Πρακτικά, σελ. (240),

7 "O Pγία Σύνοδος ε-πε. πρόδηλον το5το. ΚωνσταντQνος : :σιώτατος πίσκοπος Κωνσταντίας τ3ς Κύπρου ε-πεν $ποδέδεικται?καν0ς τι- µιώτατοι $δελφοί καί περί τούτου, τι ο? ξ α?ρετικ0ν προερχόµενοι δεκτοί εσιν". Ε0ναι ποδεκτοί /σοι χειροτονήθηκαν πό α7ρετικούς, κάτω πό τίς προ ποθέσεις πού ναφέρθηκαν, καί Oχι κρίτως, λλά φο δηλώσουν τήν =µπρακτη µετάνοιά τους, συντάξουν ναθεµατιστικούς λιβέλλους, καί ζητήσουν νά νωθον µέ τήν Καθολικήν gκκλησίαν. Καί πάλιν δέν γίνονται δεκτοί /λοι. gκτός πό τούς πρωτάρχας καί διδασκάλους τς α7ρέσεως δέν γίνονται δεκτοί καί /σοι -πίτηδες πευθυνθον σέ α7ρετικούς -πισκόπους καί ζητήσουν νά λάβουν τήν χειροτονία πό ατούς! "'άν δέ τις 'πίτιδες πρός α%ρετικόν προσχωρήσf καί λάβf χειροτονίαν, Gδεκτος Hστω". 8 Ο7 µοναχοί ε0χαν φέρει σχετικά µέ τό θέµα ατό µαζί τους καί τήν -πιστολή το Μεγάλου Βασιλείου πρός Νικοπολίτας, καί παρακάλεσαν νά ναγνωσθε.. Στή συνέχεια διαβάστηκε πό τήν -πιστολή το bγίου Βασιλείου τό σχετικό πόσπασµα. C Μέγας Bεράρχης ε0ναι καταπέλτης: "Κατά τήν κρίση µου", τονίζει k θεeος Πατήρ Βασίλειος, "δέν εjναι δυνατόν νά συναριθµήσει στούς %ερεkς το" Χριστο", α5τόν πού χειροτονήθηκε )πό βέβηλες (α%ρετικές) χεkρες 'πί καταλύσει τnς πίστεως". Καί -ν προκειµένx συµφωνε. καί k jγιος Ταράσιος! "κgγώ )ποτρέποµαι τούς διά τοιαύτην ατίαν, 0τοι τnς πίστεως κατάλυσιν, κεχειροτονηµένους καί µάλιστα Oρθοδόξων 'πισκόπων παρόντων, Pφ' 8 Πρακτικά, σελ. 740 (240). χειροτονεkσθαι." "οsτω γάρ 'στιν C πατερική εtνοια." Κάτω πό ατήν τήν προ πόθεση ε0ναι δυνατόν, νά γίνουν δεκτοί κάποιοι -πίσκοποι, καί πό τόν ^γιον Ταράσιον, δηλ. πό τήν προ πόθεση oτι δέν χειροτονήθηκε κάποιος 9πό αbρετικούς πού Iχουν καταλύσει JντελHς τήν πίστη, Jπίτηδες προσερχόµενος πρός α?τούς γιά νά λάβει χειροτονίαν! Καί Aπό τό πρίσµα ατό ξιολογε.ται καί c {ρώτηση Ταρασίου: -Τί πρέπει νά γίνει, oταν 9ποφανθεe Σύνοδος γιά τήν αmρεση καί ~ρθοδοξήσει kµονοο8σα c Kκκλησία; "'άν δέ συνοδική 'κφώνησις γένηται καί Uµόνοια τν 'κκλησιν 'πί Oρθοδοξία;" Τότε, ατός πού τολµ νά χειροτονηθε. πό τούς βέβηλους α7ρετικούς, (σ.σ. γιατί τότε, προφανhς Aπάρχει καί 9ποδεικνύεται c γνώση καί k δόλος το8 χειροτονουµένου), ατός Aποπίπτει στήν καθαίρεση, κατά τόν ^γιον Ταράσιον! Kκεeνος, λοιπόν, πού χειροτονήθηκε 9πό αbρετικούς -Jπί καταλύσει τwς πίστεως, κατά τόν Ο?ρανοφάντορα, πρός τόν kποeον συµφώνησε καί k ^γιος Ταράσιος, oπως ε7δαµε πιό πάνω, καί -Jκεeνος πού προσέφυγε καί χειροτονήθηκε 9πό αbρετικούς, JνH πwρχαν Xρθόδοξοι Jπίσκοποι παρόντες, -ποπίπτει στήν καθαίρεση! Πάντως, πωσδήποτε, δύσκολη Rταν 4 ποδοχή τ&ν χειροτονηθέντων Aπό τ&ν α7ρετικ&ν, γιατί θά Iπρεπε νά ποβληθο8ν στήν δοκιµασία καί νά ποστο8ν τήν βάσανο, πού φίσταντο oλοι οb προσερχόµενοι στήν Xρθοδοξία καί εiχαν χειροτονηθεe 9πό αbρετικούς, /ταν συνεκαλε.το Ο,κουµενική Σύνοδος καί 7

8 τελικά κυριαρχοσε 4 µόνοια καί 4 Uρθόδοξη διδασκαλία! 9 Σέ καµµία περίπτωση, βέβαια, δέν γίνονται ποδεκτοί, /σοι χειροτονήθηκαν πό α7ρετικούς, παρχόντων Xρθοδόξων Kπισκόπων, Jάν οb χειροτονούµενοι Jπίτηδες προσwλθαν στούς αbρετικούς γιά νά λάβουν χειροτονίαν! Ο,κουµενικές Συνόδους -πί Μεγάλου Φωτίου Γρηγορίου Παλαµ Παπικούς καί τούς βλασφήµους Προτεστάντες! <ποιος προσφεύγει σ' ατούς, γιά νά χειροτονηθε., δέν ε0ναι δυνατόν νά γίνει ποδεκτός Hς Yρθόδοξος -πίσκοπος F πρεσβύτερος. <πως συµβαίνει καί σήµερα, παρχόντων πολλhν Xρθοδόξων Jπισκόπων, πού διατηρο8ν 9παρασάλευτον τήν πίστιν καί Παράδοσιν τwς Kκκλησίας, Oντας διάδοχοι τ&ν bγίων ]ποστόλων, καί καταλυοµένης τwς πίστεως 9πό τούς ΟOκουµενιστές, πού ταυτίζονται συµπροσευχητικά καί λειτουργικά µέ τούς ντιθέους Ε,δωλολάτρες, τούς Μάγους, τούς gρυθρόδερµους, τούς Μωαµεθανούς, τούς Βουδιστές, τούς yβραίους καί τούς προκαταδικασθέντες πό τήν, τήν Ε καί τήν ΣΤ Ο,κουµενικήν Σύνοδον Μονοφυσίτες καί τούς προκαταδικασθέντες πό τήν Η καί Θ 9 Πρακτικά, σελ. 741, (241). "Ταράσιος : Pγιώτατος πατριάρχης ε-πεν ο#κ 4φησεν : πατήρ $δέκτους ε-ναι. $λλά µήπως βίαν 2ποµένειν τούς βουλοµένους Vνωθ3ναι τj κλήρb τ0ν ;ρθοδόξων. καί γάρ _ς $ληθ0ς ο#κ 4ξω $νάγκης καί δυσχερείας το5το γενήσεται. µως οdν : θεσπέσιος πατήρ κατά τόν καιρόν κεqνον, πλείστων Bντων ;ρθοδόξων πισκόπων, $πηγόρευσε τοqς τροφίµοις τ3ς κκλησίας τw τ0ν \ρειαν0ν χεριροτονίx κεχρ3σθαι. ο#δεµία γάρ προσ3ν $πολογία. τι δέ το5το $ληθές, ο#κ $γνοο5ντες τήν γνώµην το5 πατρός ο? µετ' κεqνον τ3ς κκλησίας διάδοχοι, τούς 2πέρ α?ρετικ0ν χειροτονηθέντας, ε-τα βελτιωθέντας δέξαντο, _ς µεµαθηκαµεν διά τ0ν προαναγνωσθέντων. πανταχο5 γάρ ο? πατέρες $λλήλοις σύµφωνοι εσιν, ναντίωσις δέ ο#δεµία.νεκεν α#τοqς $λλ' ναντιο5νται α#τοqς ο% τούς οκονοµίας καί τούς σκοπούς α5τν µή 'πιστάµενοι."!!! Στό σηµε.ο ατό φαίνεται ξεκάθαρα /τι µέ πολλή µεγάλη οoκονοµία Iγιναν δεκτοί οb πό αbρετικhν χειροτονηµένοι, /πως τονίζει καί µέγας ρµηνευτής τ&ν Κανόνων ^γιος Νικόδηµος k bγιορείτης καί /πως ε0δαµε πιό πάνω! Γιατί k 8ος κανών τwς Α ΟOκουµενικWς Συνόδου προβλέπει /τι ο7 -ξ α7ρετικ&ν προερχόµενοι θά πρέπει, γιά νά γίνουν δεκτοί, νά χειροτονονται το λάχιστον νά χειροθετο8νται, oπως {ρµήνευσεν οoκονοµικά k jγιος Ταράσιος τήν χειροτονίαν, γιά νά ε,ρηνεύσει 4 gκκλησία πό τήν λυσσώδη Ε,κονοµαχίαν! 6 θέωση [ς σκοπός το8 9νθρώπου µέσα 9πό τά µυστήρια τwς ΚαθολικWς καί ]ποστολικwς Kκκλησίας, κατά τόν ^γιο Γρηγόριο τόν Παλαµ Στ{ν Yρθόδοξη gκκλησία το Χριστο µας µπορεe k νθρωπος ν πετύχει τ ν θέωση, -πειδ{ 4 Χάρις το Θεο, σύµφωνα µ τ{ν διδασκαλία τς fγίας Γραφς κα} τ&ν Πατέρων τς gκκλησίας, ε0ναι?κτιστος. C Θε`ς δ ν ε0ναι µόνο οσία, /πως νοµίζουν ο7 υτικοί, λλ~ εiναι καf Jνέργεια. g~ν Θες Rταν µόνο οσία, δ ν θ~ µπορούσαµε ν~ νωθοµε, ν~ κοινωνήσουµε µαζί Του, διότι 4 οσία το Θεο ε0ναι φοβερ{ κα} πρόσιτη στν?νθρωπο, κατ~ τ «ο# γhρ µi δ3 8νθρωπος τj πρόσωπόν µου καk ζήσεται» (gξ. λγ, 20). 8

9 ς ναφέρουµε Tνα κάπως σχετικ παράδειγµα π τ~ νθρώπινα. ν πιάσουµε Tνα 4λεκτρικ καλώδιο γυµνό, θ~ πεθάνουµε. <ταν /µως νώσουµε µία λάµπα στ καλώδιο, φωτιζόµαστε. Τ{ν -νέργεια το λεκτρικο ρεύµατος τ{ν βλέπουµε, τ{ν χαιρόµαστε, µς βοηθε.. Τ{ν οσία του δ ν µποροµε ν~ τ{ν πιάσουµε. Κάτι παρόµοιο, ƒς µς -πιτραπε. ν~ ποµε, συµβαίνει κα} µ τ{ν?κτιστο -νέργεια το Θεο. g~ν θ~ µπορούσαµε ν~ νωθοµε µ τ{ν οσία το Θεο, θ~ γινόµασταν κα} -µε.ς κατ οσίαν θεοί. ηλαδή, /λα θ~ γινόντουσαν θεοί, θ~ Aπρχε µία σύγχυση, κα} τίποτε δ ν θ~ Rταν οσιαστικ~ θεός. <,τι πιστεύουν, µ λίγα λόγια, στ}ς νατολικ ς θρησκε.ες, π.χ. στν Xνδουισµό, /που θες δ ν ε0ναι προσωπικ{ Vπαρξις, λλ~ συγκεχυµένη δύναµις σκορπισµένη σ /λον τν κόσµο, κα} στο ς νθρώπους κα} στ~ ζ&α κα} στ~ πράγµατα (Πανθε σµός). g~ν πάλι Θες ε0χε µόνο τ{ν µέθεκτη θεία οσία χωρ}ς τ}ς -νέργειές Του, θ~ παρέµενε Tνας θες ατάρκης, κλεισµένος στν αυτό του, κοινώνητος στ~ πλάσµατά του. C Θεός, κατ τ ν ~ρθόδοξη θεολογικ θεώρηση εiναι Μον ς Jν Τριάδι καf Τρι ς Jν Μονάδι. <πως διδάκουν χαρακτηριστικ~ k jγιος Μάξιµος k Cµολογητ ς καf k jγιος ιονύσιος k ]ρεοπαγίτης κα}?λλοι γιοι Πατέρες, Θες -µφορε.ται π µία Mγία γάπη, Tνα γιο =ρωτα γι~ τ~ πλάσµατά Του. 8π ατ{ν τ{ν?πειρη κα} -κστατικ{ γάπη Του -ξέρχεται π τν yαυτό του κα} ζητε. ν~ νωθε. µαζί τους. Τοτο -κφράζεται κα} πραγµατοποιε.ται µ τ{ν -νέργειά του, ˆ καλύτερα µ τ}ς -νέργειές Του. Μ τ}ς?κτιστες ατ ς -νέργειές Του Θες δηµιούργησε τν κόσµο κα} συνεχίζει ν~ τν συντηρε.. ίδει οσία κα} Aπόσταση στν κόσµο µας µ τ}ς οσιοποιητικ ς -νέργειές Του. Ε0ναι παρ ν στ{ν φύση κα} συντηρε. τ σύµπαν µε τ}ς συντηρητικ ς -νέργειές Του. Φωτίζει τν?νθρωπο µ τ}ς φωτιστικές του -νέργειες. Τν Mγιάζει µ τ}ς Mγιαστικ ς -νέργειες. Τν θεώνει, τέλος µ τ}ς θεοτικ ς -νέργειές του. Pρα µ τ}ς?κτιστες -νέργειές Του γιος Θες µπαίνει στ{ν φύση, στν κόσµο, στ{ν 7στορία, στ{ ζω{ τ&ν νθρώπων. Ο7 -νέργειες το Θεο ε0ναι θε.ες -νέργειες. Ε0ναι κι ατ ς Θες χωρ}ς ν~ ε0ναι 4 οσία Του. Ε0ναι Θες κα} γι ατ θεώνουν τν?νθρωπο. g~ν ο7 -νέργειες το Θεο δ ν Rσαν θε.ες,?κτιστες -νέργειες, τότε δ ν θ~ Rσαν Θεός, δ ν θ~ µποροσαν ν~ µς θεώσουν, ν~ µς νώσουν µ τν Θεό. Θ~ Aπρχε µία γεφύρωτη πόσταση µεταξ Θεο κα} νθρώπων. Μ τ ν~ =χει /µως Θες θε.ες -νέργειες κα} µ τ}ς -νέργειες ατ ς ν~ νώνεται µαζί µας, µποροµε ν~ κοινωνοµε µαζί του κα} ν~ νωνόµαστε µ τ{ν Χάρι του, χωρ}ς ν~ ταυτιζόµαστε µ τν Θεό, /πως θ~ γινόταν ƒν νωνόµασταν µ τ{ν οσία Του. yνωνόµαστε, λοιπν, µ τν Θε δι~ τ&ν κτίστων θείων -νεργει&ν Του κι Oχι δι~ τς φύσεώς Του. Ατ ε0ναι τ µυστήριο τς Yρθοδόξου Πίστεως κα} ζως µας. Ατ δ ν µπορον ν~ τ δεχθον ο7 υτικο} α7ρετικοί, Παπικοί καί Προτεστάντες. gπειδ{ ε0ναι Uρθολογιστές, δ ν κάνουν διάκριση µεταξ οσίας κα} -νέργειας το Θεο, κα} λένε /τι Θες ε0ναι µόνον οσία. Γι ατ κα} δ ν µπορον ν~ µιλον περ} θεώσεως το νθρώπου. ιότι π&ς θ~ θεωθε. κατ ατο ς?νθρωπος, φο δ ν δέχονται?κτιστες λλ~ κτιστ ς τ}ς θε.ες -νέργειες; Κα} π&ς µπορε. κάτι κτιστό, δηλαδ{ =ξω π τν Lδιο τν Θεό, ν~ θεώσει τν κτιστ?νθρωπο; Γι~ ν~ µ{ πέσουν στν πανθε σµ δ ν µιλον καθόλου γι~ θέωση. Κα} ποιός τότε ποµένει γι' ατο ς Hς σκοπς τς ζως το νθρώπου; fπλ&ς µι~ θικ{ καλυτέρευσις. 8φο δηλαδ{?νθρωπος δ ν µπορε. ν~ θεωθε. µ τ{ν θεία Χάρι, τ}ς θε.ες -νέργειες, τί σκοπ =χει 4 ζωή του; fπλ&ς ν~ γίνη θικ~ καλύτερος. 8λλ~ 4 θικ{ τελειοποίηση ε0ναι πολ λίγο γι~ τν?νθρωπο. ν µς ρκε. ν~ γίνουµε Mπλ&ς καλύτεροι π πρίν, ν~ κάνουµε θικ ς πράξεις. gµε.ς Hς τελικ στόχο µας =χουµε 9

10 ν~ νωθοµε µ τν γιο Θεό. Ατς ε0ναι σκοπς τς δηµιουργίας το σύµπαντος. Ατ θέλουµε. Ατ{ ε0ναι 4 χαρά µας, 4 ετυχία µας, 4 λοκλήρωσή µας. 6 ψυχ{ το κατ ε,κόνα κα} καθ µοίωσιν Θεο πλασθέντος νθρώπου λαχταρ τν Θεό, ποθε. τ{ν Tνωση µαζί Του. <σο θικός, /σο καλς κι ƒν ε0ναι?νθρωπος, /σες καλ ς πράξεις κι ƒν κάνει, ƒν δ ν συναντήσει τν Θεό, ƒν δ ν νωθε. µαζί Του, δ ν ναπαύεται! ιότι Lδιος γιος Θες =βαλε µέσα του ατ{ν τ{ν Mγία δίψα, τν θε.ο =ρωτα, τν πόθο γι~ τ{ν Tνωση µαζί Του, τ{ν θέωση. dχει τ{ν -ρωτικ{ δύναµη µέσα του, πο λαµβάνει π τν ηµιουργό του, γι~ ν~ γαπ ληθινά, δυνατ~ νιδιοτελ&ς, /πως γιος ηµιουργός του -ρωτεύεται τν κόσµο Του, τ~ πλάσµατά Του. Ν~ -ρωτεύεται µ τ{ν Mγία ατ{ -ρωτικ{ φορ~ κα} γαπητικ{ δύναµη τν Θεό. ν δ ν ε0χε?νθρωπος τ{ν ε,κόνα το Θεο µέσα του, δ ν θ~ µποροσε ν~ ναζητε. τ πρωτότυπό της. καθένας µας εlµαστε ε,κόνα το Θεο, κα} Θες ε0ναι τ πρωτότυπο. 6 ε,κόνα ζητε. τ πρωτότυπο, κα} µόνο /ταν τ βρε. ναπαύεται σ ατό. Τν Ι α,ώνα =γινε µία µεγάλη ναταραχ{ στ{ν gκκλησία, τ{ν ποία προκάλεσε Tνας υτικς µοναχός, Βαρλαάµ. Pκουσε ατς /τι ο7 Mγιορε.τες µοναχο} µιλοσαν περ} θεώσεως. Πληροφορήθηκε /τι γίνονται?ξιοι µετ~ π πολ γ&να, κάθαρση π τ~ πάθη κα} πολλ{ προσευχή, ν~ νωθον µ τν Θεό, ν~ λάβουν -µπειρία το Θεο, ν~ δον τν Θεό. Pκουσε /τι =βλεπαν τ?κτιστο φ&ς, τ πο.ο ε0δαν ο7 γιοι 8πόστολοι κατ~ τ{ν Μεταµόρφωση το8 ΣωτWρος Χριστο8 στ` yρος Θαβώρ. dχοντας /µως Βαρλα~µ τ δυτικό, α7ρετικό, Uρθολογιστικ πνεµα δυνατοσε ν~ ντιληφθε. τ{ν γνησιότητα ατ&ν τ&ν θείων -µπειρι&ν τ&ν ταπειν&ν µοναχ&ν, κι =τσι?ρχισε ν~ κατηγορε. το ς Mγιορε.τες Hς τάχα πλανεµένους, α7ρετικο ς κα} ε,δωλολάτρες. dλεγε δηλαδ{ /τι ε0ναι δύνατο ν~ βλέπει κανε}ς τ{ν Χάρι το Θεο, -πειδ{ δ ν γνώριζε τίποτε περ} διακρίσεως οσίας κα} κτίστου -νέργειας στν Θεό. Τότε 4 Χάρις το Θεο νέδειξε Tνα µεγάλο κα} φωτισµένο διδάσκαλο τwς Kκκλησίας µας, τ`ν bγιορείτη Γρηγόριο τ`ν Παλαµ, ]ρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης. Ατς µ πολλ{ σοφία κα} φώτιση π τν Θεό, λλ~ κα} π προσωπική του -µπειρία, ε0πε κα} =γραψε πολλ~ κα} δίδαξε, σύµφωνα κα} µ τ}ς γιες Γραφ ς κα} τ{ν sερ~ Παράδοση τς gκκλησίας µας, /τι εiναι κτιστο τ` φhς τwς Χάριτος το8 Θεο8, εiναι θεία Jνέργεια. <τι, Oντως, βλέπουν τ φ&ς ατ ο7 θεωµένοι?νθρωποι Hς νώτατη, Vψιστη -µπειρία τς θεώσεως, κα} βλέπονται µέσα στ φ&ς ατ το Θεο. Ατ ε0ναι 4 δόξα το Θεο, 4 λαµπρότης Του, τ Θαβώρειο φ&ς, τ φ&ς τς 8ναστάσεως το Χριστο κα} τς Πεντηκοστς, κα} 4 φωτειν{ νεφέλη τς Παλαις ιαθήκης. Πραγµατικ?κτιστο φ&ς Θεο κι Oχι συµβολικό, /πως πλανεµένα νόµιζε Βαρλα~µ κα} ο7 /µοιοί του. Στ{ συνέχεια, /λη 4 gκκλησία µ τρε.ς µεγάλες Συνόδους στ{ν Κωνσταντινούπολη, δικαίωσε τ`ν jγιο Γρηγόριο τ`ν Παλαµ κα} κήρυξε π ς c Jν ΧριστZ ζω δ ν ε0ναι Mπλ&ς θικοποίησις το νθρώπου λλ~ θέωσις, ποˆ σηµαίνει συµµετοχ στ ν δόξα το8 Θεο8, θέα το8 Θεο8, τwς Χάριτός Του, το8 9κτίστου φωτός Του. Xφείλουµε µεγάλη ε?γνωµοσύνη στ`ν jγιο Γρηγόριο τ`ν Παλαµ, διότι µ τ{ν φώτιση πο =λαβε π τν Θεό, µ τ{ν -µπειρία κα} τήν θεολογία του µς παρέδωσε διδασκαλία κα} α,ώνια πε.ρα τς gκκλησίας σχετικ~ µ τ{ν θέωση το νθρώπου. Uρθόδοξος Χριστιανς δ ν ε0ναι Χριστιανς, -πειδ{ µπορε. Mπλ&ς ν~ µιλε. γι~ τν Θεό! Ε0ναι Χριστιανς διότι µπορε. ν~ =χει -µπειρία το Θεο. Κι /πως, /ταν γαπς πραγµατικ~ Tνα πρόσωπο κα} συνοµιλε.ς µαζί του, τ α,σθάνεσαι, τ χαίρεσαι, =τσι συµβαίνει κα} στ{ν κοινωνία το νθρώπου µ τν Θεό. ν Aπάρχει µία 10

11 -ξωτερικ{ Mπλ&ς σχέση, λλ~ µυστικ{ Tνωσις Θεο κα} νθρώπου -ν fγίx Πνεύµατι. Μέχρι σήµερα ο7 υτικο} θεωρον κτιστ{ τ{ν θεία Χάρι, τ{ν -νέργεια το Θεο. ν ε0ναι µόνο τ filioque, τ πρωτε.ο -ξουσίας κα} τ " λάθητο" το πάπα, π τ}ς βασικ ς διαφορ ς µεταξ τς Yρθοδόξου gκκλησίας κα} τς νεκρς Παπικς παρασυναγωγς. Ε0ναι αnρεση νά µή δέχεσαι τίς?κτιστες -νέργειες το Θεο. ιότι ποις θ~ Jνεργήσει τ{ν θέωση, ƒν 4 θεία Χάρις ε0ναι κτίσµα κι Oχι?κτιστη -νέργεια το Παναγίου Πνεύµατος; ]γαπηµένε µου Σεραφείµ, φίλε του Χριστο κα} πιστόν τέκνον τς vπεραγίας εσποίνης 4µ&ν Θεοτόκου! Χα.ρε -ν Κυρίx Xησο Χριστw πάντοτε! Σς περιµένουµε /λους Σας µ,διαίτερη κα} περίγραπτη χαρ~ τ}ς 4µέρες το Παναγίου Πάσχα, καθότι,,διαίτερα σήµερα, δελφς Aπ δελφο βοηθούµενος Hς πόλις Uχυρά! Πόσον µλλον, /ταν βρίσκεται υ7ς κα} 4 θυγατέρα µετ~ µητρός, πατρς κα} γαπηµένων δελφ&ν -ν τ πατρικ ο,κίm! " θερισµwς πολ ς κα ο% 'ργάτες λίγοι!" gµε.ς θ~ κάνουµε τ καθκον µας, βοηθ&ντας κα} Aλικά, /σο µποροµε, το ς -νδεε.ς δελφούς µας στ}ς τόσο δύσκολες µέρες πο ζοµε. 6 βοήθειά µας, Hστόσο, ε0ναι κατ' -ξοχ{ν πνευµατική, καθότι τ~ Aλικά µας µέσα ε0ναι πενιχρά. Κα} πάντως "ο5κ 'π' GρτX µόνx ζήσεται Gνθρωπος"! Ατ{ 4 πνευµατικ{ στήριξή µας στ}ς πονεµένες κα} πελπισµένες, σήµερα, λλ~ διψ&σες ψυχές, -κφράζεται στν χ&ρο το Πνεύµατος, -ε ζµεν πνεύµατι, πνεύµατι κα στοιχµεν,- µ τ{ν παρηγορία πο το ς δίνει 4 κοινοποίηση τ&ν Aπεσχηµένων γαθ&ν, µ τ{ν -νίσχυση πο το ς παρέχει 4 κατάλυτη δύναµη το Εαγγελικο Λόγου τς Ζως, µ τ{ν παράκληση τς κοινοποίησης ε,ς πάντας τς -ν 4µ.ν -λπίδος! Πιστοποιε.ται µ τ?νοιγµα τ&ν πυλ&ν το Ορανο σ κείνους πο µέχρι τώρα δ ν?κουσαν, δ ν ε0δαν, δ ν γεύθηκαν /τι Χριστς Κύριος! 8λλ~ π ς θ~ πιστέψουν, ƒν δ ν κούσουν, π&ς θ~ κούσουν, ƒν δ ν το ς κηρυχθε. κα} π&ς θ~ το ς κηρυχθε., ƒν δ ν το ς ποσταλε.; Γιαυτ =χουµε τ{ν ποστολ{ ν~ πορευθοµε κα} πάλι κα} ν~ κηρύξουµε στ}ς =σχατες µέρες ε,ς πάντα τ~ =θνη τν Λόγον τς Ζως, -πανευαγγελιζόµενοι πάντας, κοινοποι&ντας Uρθοδόξως τ{ν πίστη στν να ληθινν Θεόν, <ν -ν τρισ}ν Aποστάσεσιν Aµνε.ν µεµαθήκαµεν. Καf α?τ c µετοχ στ ν "γνώση" το8 µυστηρίου τwς Πανυπερθέου Τριάδους εiναι c πηγ τwς προσωπικwς µας 9θανασίας. gλπίζουµε /τι τελικ~ θ~ λάβουµε κα} 'µε.ς =λεος π τν πανυπεράγαθον Θεόν µας, πο.ος οκ πεστράφη 4µς ε,ς τέλος! gν τ δικαιοκρισίm Του -ξώρισεν µ ν 4µας -κ το παραδείσου τς τρυφς, 9λλ' ο?κ 9πεστράφη cµς εoς τέλος! Kπεσκέψατο cµς πολυµερhς καf πολυτρόπως, -λάλησεν 4µ.ν δι~ στόµατος τ&ν δούλων Του τ&ν προφητ&ν στν Παλαι Νόµο, -ποίησε σηµε.α δι~ τ&ν Mγίων Του, τ&ν π' α,&νος εαρεστησάντων Ατόν, γγέλους -πέστησεν φύλακας ε,ς βοήθειαν! <τε δ Rλθεν τ πλήρωµα τ&ν καιρ&ν, ξαπέστειλεν τν Υ7ν Ατο, γενόµενον Aπ γυναικς, (τς 8ειπαρθένου Μαρίας κα} Θεοτόκου), γενόµενον Aπ νόµον, nνα (4µς) το ς Aπ νόµον -ξαγοράση! Μέλλων δ -ξιέναι -π} τν κούσιον κα} οίδιµον Ατο θάνατον, παρέδωκεν 4µ.ν τ Μέγα Μυστήριον τς σωτηρίας µας, λέγων, /τι kσάκις ν ποιwτε τ` Μυστήριον το8το καί τόν ρτον Jσθίετε καί τό ποτήριον πίετε, τ`ν Jµ`ν θάνατον καταγγέλετε καf τ ν Jµ ν 9νάστασιν kµολογεeτε! Στ~ χέρια µας, λοιπόν, ε0ναι τώρα 4 σωτηρία µας! "Ν"ν 'γγύτερόν 'στιν C σωτηρία Y Zτε 'πιστεύσαµεν"! 11

12 gµε.ς καθηκόντως Σ µνηµονεύουµε πάντοτε, ν~ Σο χαρίσει Χριστός µας τ{ν θάνατή Του δόξαν κα} τ{ν α,ώνια Ζω{ τ{ν 4µέρα gκείνη! 8λλ~ κα} διαρκ&ς ν~ Σ -πισκέπτεται µυστικ~ -ν τ καρδίm Σου Παράκλητος, ν~ Σ παρηγορε. µ τ{ν γλυκύτατη παράκλησή Του! Ν~ προγεύεσαι µέσα π τ{ν?κτιστη χάρη κα} τ?κτιστο Φ&ς Του τ{ν θάνατή Του δόξα! Ν~ γίνεσαι κα} Σ καθηµεριν~ -κτυπώτερον κοινωνς τς γνώσεως gκείνης, τς σοφίας Του κα} τς α,ωνίζουσας Ζως, φο σ /λους µας =δωσε τ{ν δυνατότητα πνευµατικς κα} καρδιακς µετοχς στ~ µυστήρια το Ορανο, τς α,ώνιας βασιλείας Του! [ βασιλεία το" Θεο" 'στιν! gν γάπ Χριστο το Θεο 4µ&ν, πατέρας Σου, π. Νικόλαος Ναύπακτος, Π.Ο.Ε fγίου Μάρκου 8ρεθουσίων καί τ&ν σύν ατw Λίαν 9γαπητŠ µοι Τηλέµαχε, φίλε το Χριστο µας κα} τς vπεραγίας εσποίνης 4µ&ν Θεοτόκου! 8δελφς Aπ δελφο βοηθούµενος Hς πόλις Uχυρά! Χα.ρε -ν Κυρίx Xησο Χριστw πάντοτε! Χα.ρε τ{ν χαρ~ν τ{ν το =σω νθρώπου τ{ν πνευµατικήν, τς θανάτου κα} πολυτίµου ψυχς! Τηλέµαχέ µου, λάβε Aπ' Oψιν Σου τ}ς παρακάτω σκέψεις πο προδιαγράφουν κα} τ{ν ταπεινή µας διακονία! "Ο5κ 'στιν καλwν CµKν, καταλήψαντες τwν λόγον το" Θεο" διακονεkν τραπέζαις!" " θερισµwς πολ ς κα ο% 'ργάτες λίγοι!" gµε.ς θ~ κάνουµε τ καθκον µας, βέβαια, /πως κα} gκε.νος πολυµερς κα πολυτρόπως πάλαι U Θεός 'πεσκέψατο Cµ/ς, κα} /πως ναµένει π 4µς Κύριος, βοηθ&ντας κα} Aλικά, /σο µποροµε, το ς -νδεε.ς δελφούς µας στ}ς τόσο δύσκολες µέρες πο ζοµε. 6 βοήθειά µας, Hστόσο, στο ς διψ&ντες κα} πειν&ντες γι~ τν λόγον το Θεο ε0ναι κατ' -ξοχ{ν πνευµατική, καθότι κα} τ~ Aλικά µας µέσα ε0ναι πενιχρά. Ν~, λέγει Κύριος, στfς Iσχατες cµέρες θ δώσω πεeνα καf δίψα, πε.να κα} δίψα Oχι γι~ ψωµ} κα} νερό, λλ~ πε.να κα} δίψα το 9κο8σαι τ`ν λόγον το8 Θεο8! Καθ' /τι, κυρίως, "ο5κ 'π' GρτX µόνx ζήσεται Gνθρωπος"! Ατ{ 4 πνευµατικ{ στήριξή µας στ}ς πονεµένες κα} πελπισµένες π τν κόσµο, σήµερα, λλ~ διψ&σες ψυχές, -κφράζεται στν χ&ρο το Πνεύµατος, -ε ζµεν πνεύµατι, πνεύµατι κα στοιχµεν,- -µ τ{ν παρηγορία πο το ς δίνει 4 κοινοποίηση π 4µς τ&ν -λπιζοµένων γαθ&ν, -µ τ{ν -νίσχυση πο το ς παρέχει 4 κατάλυτη δύναµη το Εαγγελικο Λόγου τς Ζως, -µ τ{ν παράκληση τς φανέρωσης ε,ς πάντας τς -ν 4µ.ν -λπίδος! -πιστοποιε.ται δ µ τ?νοιγµα τ&ν πυλ&ν το Ορανο σ κείνους πο δ ν?κουσαν, δ ν ε0δαν, δ ν γεύθηκαν /τι Χριστ`ς k Κύριος! λλ πς θ πιστέψουν, ^ν δ_ν )κούσουν, πς θ )κούσουν, ^ν δ_ν το ς κηρυχθεk κα πς θ το ς κηρυχθεk, ^ν δ_ν το ς )ποσταλεk; Γιαυτ =χουµε τ{ν,διαίτερη τιµ{ τς κλήσεως κα} συνάµα τ{ν ποστολ{ ν~ πορευθοµε κα} πάλι κα} ν~ κηρύξουµε στ}ς =σχατες µέρες ε,ς πάντα τ~ =θνη τν Λόγον τς Ζως, -πανευαγγελιζόµενοι ~ρθοδόξως πάντας, κοινοποι&ντας τ{ν πίστη στν να ληθινν Θεόν, `ν 'ν τρισν Pποστάσεσιν PµνεKν µεµαθήκαµεν. Κα} ατ{ 4 µετοχ{ στ{ν γνώση το µυστηρίου τς 12

13 Πανυπερθέου Τριάδους ε0ναι 4 πηγ{ τς προσωπικς µας θανασίας. gλπίζουµε /τι τελικ~ θ~ λάβουµε κα} 4µε.ς =λεος π τν πανυπεράγαθον Θεόν µας, πο.ος ο5κ )πεστράφη Cµ/ς ες τέλος! gν τ δικαιοκρισίm Το -ξώρισεν µ ν 4µς -κ το παραδείσου τς τρυφς, λλ' οκ πεστράφη 4µς ε,ς τέλος! aπεσκέψατο Cµ/ς U Θεός πολυ- µερς κα πολυτρόπως, -λάλησεν 4µ.ν δι~ στόµατος τ&ν δούλων Του τ&ν προφητ&ν στν Παλαι Νόµο, -ποίησε σηµε.α δι~ τ&ν Mγίων Του, τ&ν π' α,&νος εαρεστησάντων Ατόν, γγέλους -πέστησεν φύλακας ε,ς βοήθειαν! bτε δ_ cλθεν τw πλήρωµα τν καιρν, <ξαπέστειλεν τwν Υ%Wν Α5το", γενόµενον PπW γυναικwς, τnς ειπαρθένου Μαρίας κα Θεοτόκου, γενόµενον PπW νόµον, dνα (Cµ/ς) το ς PπW νόµον 'ξαγοράση! Μέλλων δ -ξιέναι -π} τν κούσιον κα} οίδιµον Ατο θάνατον, παρέδωκεν 4µ.ν τ Μέγα Μυστήριον τς σωτηρίας µας, λέγων, /τι σάκις ƒν ποιτε τ Μυστήριον τοτο, τν Pρτον -σθίετε κα} τ Ποτήριον πίνετε, τν -µν θάνατον καταγγέλετε κα} τ{ν -µ{ν νάστασιν µολογε.τε! Στ~ χέρια µας, λοιπόν, ε0ναι τώρα 4 σωτηρία µας! "Ν"ν 'γγύτερον 'στιν C σωτηρία Y 4τε 'πιστεύσαµεν"! gµε.ς καθηκόντως θά Σ µνη- µονεύουµε πάντοτε, ν~ Σο χαρίσει Χριστός µας, Oχι µόνον σ Σένα λλ~ κα} στ{ν θεοφιλ ο,κογένειά Σου τ{ν θάνατή Του δόξαν κα} τ{ν α,ώνια Ζω{ τ{ν 4µέρα gκείνη! Καθ' /,τι κολουθε.τε τόν δρόµον τ&ν Πατέρων καί διά τόν λόγον τ&ν χειλέων Του -φυλάξατε δούς σκληράς! gν γάπ Χριστο το Θεο 4µ&ν, π. Νικόλαος Cµιλία εoς τ`ν Ε?αγγελισµ`ν τwς Θεοτόκου το8 Jν bγίοις Πατρός cµhν dωάννου το8 Χρυσοστόµου 1. Πάλι σήµερα =χουµε χαρµόσυνες ε,δήσεις, πάλι =χουµε µηνύµατα -λευθερίας, πάλι =χουµε µία νάκληση π τ{ν πτώση κα} µία -πάνοδο στ{ ζωή, µία Aπόσχεση εφροσύνης κα} µία παλλαγ{ π τ{ν δουλεία. νας?γγελος συνοµιλε. µ τ{ν Παρθένο, γι~ ν~ µ{ν ξαναµιλήσει διάβολος µ γυνα.κα. Λέγει 4 Γραφή «Τjν.κτο µήνα τ3ς γκυµοσύνης τ3ς Lλισάβετ στάλθηκε $πj τjν Θεj : 8γγελος Γαβριiλ σn µία παρθένο, ποo Fταν µνηστευµένη µn.ναν 8νδρα». Στάλθηκε Γαβριήλ, γι~ ν~ ποκαλύψει τ{ν παγκόσµια σωτηρία τ&ν νθρώπων. Στάλθηκε Γαβριήλ, ν~ φέρει στν 8δ~µ τ{ν βέβαιη ποκατάστασή του. Στάλθηκε Γαβριήλ, στ{ν Παρθένο, γι~ ν~ µεταβάλει τ{ν τιµία το γυναικείου φύλου σ τιµή. Στάλθηκε Γαβριήλ, γι~ ν~ προετοιµάσει τν νυµφικ θάλαµο, Nστε ν~ ε0ναι ντάξιος γι~ τν µόλυντο Νυµφίο. Στάλθηκε Γαβριήλ, γι~ ν~ συντελέσει ν~ νυµφευθε. τ πλάσµα µ τν πλάστη. Στάλθηκε Γαβριήλ, στ =µψυχο παλάτι το βασιλι τ&ν γγέλων. Στάλθηκε Γαβρι{λ στ{ν παρθένο πο Rταν µνηστευµένη µ τν Xωσήφ, λλ~ πο προοριζόταν γι~ τν Xησο, τν Υ7 το Θεο. Στάλθηκε σώµατος δολος σ µόλυντη Παρθένο. Στάλθηκε χωρ}ς Mµαρτίες σ ατ{ν, πο δ ν θ~ γνώριζε τ{ φθορά. Στάλθηκε λύχνος, γι~ ν~ ναγγείλει τν λιο τς δικαιοσύνης. Στάλθηκε Oρθρος, πο =ρχεται πρ}ν π τ φ&ς τς 4µέρας. Στάλθηκε Γαβριήλ, γι~ ν~ διαλαλήσει Ατν πο βρίσκεται στο ς κόλπους το Πατέρα κα} στ{ν γκαλι~ τς µητέρας. Στάλθηκε Γαβριήλ, γι~ ν~ δείξει ατν πο κάθεται σ θρόνο λλ~ κα} σ σπηλιά. Στάλθηκε Tνας στρατιώτης, γι~ ν~ διατυµπανίσει τ µυστήριο το µεγάλου βασιλι. 13

14 Χαρακτηρίζω µυστήριο ατ πο γίνεται κατανοητ µ τ{ν πίστη κα} δ ν -ξερευνται µ τ{ φιλοµάθεια, πρόκειται γι~ µυστήριο πο ε0ναι?ξιο προσκυνήσεως κα} Oχι σχολαστικς -ξετάσεως, δηλαδ{ γι~ µυστήριο, πο ε0ναι ντικείµενο θεολογικς =ρευνας κα} Oχι γι~ κάτι πο Aπόκειται σ κριβ µέτρηση. 2. «ΤWν gκτο µήνα στάλθηκε U Γαβριiλ στiν Παρθένο». Ποιν Tκτο µήνα; Ποιόν; 8π τότε πο 4 gλισάβετ δέχθηκε τ χαρµόσυνο µήνυµα, π τότε πο συνέλαβε τν Xωάννη. 8π πο τ συµπεραίνουµε ατό; Τ ποκαλύπτει Lδιος ρχάγγελος /ταν λέγει στ{ν Παρθένο «νά, 9 Lλισάβετ 9 συγγενής σου καk α#τi συνέλαβε γιj στh γεράµατά της. Κι α#τjς ε-ναι :.κτος µήνας τ3ς γκυµοσύνης της, α#τ3ς ποo θεωρο5νταν στεqρα». Tκτος µήνας, λοιπν, ε0ναι Tκτος µήνας π τ{ σύλληψη το Xωάννη. dπρεπε, λοιπν, στρατιώτης ν~ φθάσει πρ&τος, =πρεπε κόλουθος ν~ προηγηθε., =πρεπε ν~ προπορευθε. ατς πο θ~ ποκάλυπτε τ{ δεσποτικ{ παρουσία. «Τjν.κτο µήνα στάλθηκε : 8γγελος Γαβριiλ στiν Παρθένο, ποo Fταν µνηστευµένη µn.ναν 8νδρα», µνηστευµένη Oχι νυµφευµένη µνηστευµένη, λλ~?θικτη. Γιατί Rταν, /µως, µνηστευµένη; Γι~ ν~ µ{ µάθει πολ γρήγορα διάβολος τ µυστήριο. Γι~ τ /τι -πρόκειτο δι~ µέσου Παρθένου ν~ =λθει Βασιλιάς, ατ τ γνώριζε πονηρός, γιατί ε0χε κούσει τ}ς προφητε.ες το 6σα α πο =λεγαν «Νά, θ συλλάβει C παρθένος κα θ γεννήσει γυιό». Κάθε φορά, λοιπόν, /πως ε0ναι φυσικό, -ξέταζε /,τι ναφερόταν στ{ν Παρθένο, Nστε /ταν ντιληφθε. /τι λοκληρώνεται ατ τ µυστήριο, ν~ προετοιµάσει τ}ς κατηγορίες του. Γι' ατ εσπότης Rλθε στ{ γ δι~ µέσου µνηστευµένης, γι~ ν~ ξεγελάσει δηλαδ{ τν πονηρό, φο ατ{ Oντας µνηστευµένη ατό τό -ξασφάλιζε. 3. «Τjν.κτο µήνα στάλθηκε : 8γγελος Γαβριiλ σn µία Παρθένο, ποo Fταν µνηστευµένη µn κάποιον ποo λεγόταν Kωσήφ». Pκουσε, κροατή, τί λέγει προφήτης γι' ατν τν?νθρωπο κα} γι' ατ{ν τ{ν Παρθένο «Θh δοθεq α#τj τj κλειστj βιβλίο σn.ναν 8νθρωπο, ποo γνωρίζει γράµµατα». Τί σηµαίνει κλειστ βιβλίο, ˆ τί σηµαίνει γενικ~ 4 µόλυντη Παρθένος; 8π ποιο ς θ~ δοθε.; Ε0ναι φανερ π ς θ~ δοθε. π το ς 7ερε.ς. Σ ποιόν; Στν Xωσ{φ τν µαραγκό. Ο7 7ερε.ς, λοιπν, ρραβωνίασαν τ{ν Μαρία µ τν Xωσήφ, -πειδ{ Rταν σώφρονας, κα} τ{ν =δωσαν σ ατν περιµένοντας τν καιρ το γάµου κα} ατς βέβαια -πρόκειτο παίρνοντάς την ν~ φυλάξει µόλυντη τ{ν Παρθένο. Ατ πρ}ν π πολλ~ χρόνια προφήτης τ προφήτεψε «Θh δοθεq α#τj τj κλειστj βιβλίο σn.ναν 8νθρωπο, ποo γνωρίζει γράµµατα» κα} πο.ος θ~ πε. «δnν µπορ0 νh τj διαβάσω». Γιατί Xωσ{φ δ ν µπορε.ς; Ατς θ~ παντήσει «nν µπορ0 νh τj διαβάσω, γιατί τj βιβλίο ε-ναι κλειστό». Γι~ ποιν φυλάγεται; «Φυλάγεται γι κατοικία το" ηµιουργο" του σύµπαντος». 4. 8λλ~ ƒς ξαναγυρίσουµε στ θέµα µας. «Τjν.κτο µήνα στάλθηκε : Γαβριiλ στi Παρθένο» κα} ε0χε πάρει περίπου τέτοιες -ντολ ς π τν Θεό. «pλα, λοιπόν, $ρχάγγελε, γίνε 2πηρέτης το5 φοβερο5 καk κρυµµένου µυστηρίου, ξυπηρέτησε τj θα5µα. Βιάζοµαι ξαιτίας τ3ς ε#σπαχνίας µου νh κατέβω $πj τjν ο#ρανj καk νh $ναζητήσω τjν πλανεµένο \δάµ. O Pµαρτία ξασθένησε τjν 8νθρωπο, ποo πλάσθηκε σύµφωνα µn τiν εκόνα µου, σάπισε τj δηµιούργηµα τ0ν χερι0ν µου καk θάµπωσε τiν ;µορφιh πού 4πλασα. 14

15 & λύκος κατατρώγει τj δηµιούργηµά µου, ε-ναι 4ρηµη 9 θέση του στjν παράδεισο, τj δένδρο τ3ς ζω3ς φυλάγεται $πj τiν πύρινη ροµφαία, 4χει κλείσει πιh : τόπος τ3ς τρυφ3ς. Lπιθυµ0 νh λεήσω τjν κατατρεγµένο 8νθρωπο καk νh συλλάβω τjν χθρj διάβολο. Lπιθυµ0 α#τj τj µυστήριο νh µiν τj µάθουν λες ο? ο#ράνιες δυνάµεις, σn σένα µόνο τj µπιστεύοµαι. Πήγαινε λοιπjν στiν παρθένο Μαρία. Πήγαινε στi ζωντανi πόλη, γιh τiν :ποία : προφήτης 4λεγε "Πόλη το" Θεο", δοξασµένα κα 'ξαίσια επώθηκαν γι σένα". Πήγαινε στjν λογικό µου παράδεισο, πήγαινε πρjς τiν πύλη τ3ς $νατολ3ς, πήγαινε στj 8ξιο κατοικητήριο το5 Λόγου µου, πήγαινε στjν δεύτερο ο#ρανj ποo βρίσκεται πάνω στi γ3, πήγαινε στj λαφρj καk ταχυκίνητο σύννεφο, πληροφόρησέ την γιh τi βροχi τ3ς παρουσίας µου, πήγαινε στj Pγίασµα ποo Vτοιµάστηκε γιh µένα, πήγαινε στjν νυµφικj κοιτ0να τ3ς νανθρωπήσεως, πήγαινε στjν $µόλυντο νυµφικj κοιτ0να τ3ς κατh σάρκα γεννήσεώς µου. Μίλησε στh α#τιh τ3ς λογικ3ς κιβωτο5, προετοίµασέ τα νh µ $κούσουν χωρkς νh τh τροµάξεις, οvτε νh ταράξεις τiν ψυχi τ3ς Παρθένου. Κόσµια µφανίσου στjν 4µψυχο ναό µου, πnς σ α#τiν πρ0τα τi χαρούµενη εwδηση. Lσo πnς στi Μαριhµ τj ΧαKρε Κεχαριτωµένη, xστε γy νh λεήσω τiν ξουθενωµένη ΕTα». 5. Τ?κουσε ατ~ ρχάγγελος κα} /πως Rταν φυσικ µονολογοσε «Παράξενη ε-ναι α#τi 9 2πόθεση, ξεπερνάει κάθε σκέψη α#τj ποo επώθηκε. & φοβερjς στh Χερουβίµ, : $θέατος στh Σεραφείµ, : $κατάληπτος σ λες τkς ο#ράνιες $γγελικnς δυνάµεις, 2πόσχεται µία ξεχωριστi πικοινωνία στiν κόρη, προµηνύει µία α#τοπρόσωπη παρουσία του, µdλλον 2πόσχεται µία εwσοδο διh µέσου τ3ς $κο3ς καk βιάζεται α#τjς πού καταδίκασε τiν ΕTα νh δοξάσει τόσο πολo τi θυγατέρα της; Λέγει ^ς <τοιµαστεk C εoσοδός µου δι µέσου της )κοής. {µως ε-ναι δυνατjν $νθρώπινη γαστέρα νh χωρέσει τjν \χώρητο; Πραγµατικh α#τj τj µυστήριο ε-ναι φοβερό». gν& ατ~ ε0χε στ νο του?γγελος, εσπότης το λέγει «Γιατί ταράζεσαι καk παραξενεύεσαι Γαβριήλ; nν σ 4στειλα προηγουµένως στjν?ερέα Ζαχαρία; nν το5 µετέφερες τiν χαρµόσυνη εwδηση τ3ς γεννήσεως το5 Kωάννη; nν πέβαλες τiν τιµωρία τ3ς σιωπ3ς στjν?ερέα πού δnν σn πίστεψε; nν καταδίκασες τjν γέροντα σn $φωνία; Lσo δnν τj $νακοίνωσες κι γy τj πικύρωσα; nν $κολούθησε τi χαρµόσυνη εwδησή σου 9 πράξη; nν συνέλαβε 9 στείρα γυναίκα; nν 2πάκουσε 9 µήτρα της; nν ξαφανίστηκε 9 $ρρώστια τ3ς $τεκνίας; nν 2ποχώρησε 9 $πραξία τ3ς φύσης; Τώρα δnν κυοφορεq α#τi πού προηγουµένως Fταν στείρα; Μήπως γιh µένα τjν ηµιουργj 2πάρχει κάτι πού ε-ναι $κατόρθωτο; Π0ς λοιπjν σn κυρίεψε 9 $µφιβολία;». 6. Τί πάντησε?γγελος; «έσποτα, τj νh θεραπεύσεις τh σφάλµατα τ3ς φύσης, τj νh fρεµήσεις τiν τρικυµία τ0ν παθ0ν τ0ν $νθρώπων, τj νh $νακαλέσεις στi ζωi νεκρωθέντα $νθρώπινα µέλη, τj νh διατάξεις τi φύση xστε νh γεννήσει µία στείρα γυναίκα, τj νh θεραπεύσεις τi στείρωση σn γερασµένα µέλη, τj νh µετασχηµατίσεις.να γερασµένο ξερj καλάµι σn χλοερό, τj νh κάνεις τiν 8γονη γ3 ξαφνικh πηγi σπαρτ0ν, ε-ναι πράγµατα ποo γίνονται πάντοτε µn τi δική σου δύναµη. Μάρτυρες ποo $ποδεικνύουν λα τh παραπάνω ε-ναι 9 Σάρρα, 9 Ρεβέκκα καk 9 15

16 ~ννα, ο? :ποqες, ν0 Fταν 2ποδουλωµένες στi φοβερi $σθένεια τ3ς στειρώσεως, $πελευθερώθηκαν $πj σένα. Τj νh γεννήσει, µως, παρθένος χωρkς τi συµµετοχi 8νδρα, α#τj ξεπερνάει λους τούς νόµους τ3ς φύσης, $λλh καk προαναγγέλει τi δική σου παρουσία στiν κόρη. Lσένα δnν σn χωρο5ν τh πέρατα το5 ο#ρανο5 καk τ3ς γής, π0ς θh σn χωρέσει µία παρθενικi µήτρα;». εσπότης πάντησε «Π0ς µn χώρεσε 9 σκηνi το5 \βραάµ;».?γγελος ε0πε «Lπειδή, έσποτα, 2π3ρχε.να πέλαγος φιλοξενίας, κεq µφανίστηκες στjν \βραάµ, δηλαδi στi σκηνή του, ποo Fταν δίπλα στj δρόµο καk τiν ξεπέρασες, πειδi τh πάντα γεµίζει 9 παρουσία σου. Π0ς θh φέρεις τj π5ρ τ3ς θεότητος στi Μαριάµ; & θρόνος σου φλέγεται $κτινοβολ0ντας $πj τiν αwγλη σου καk θh µπορέσει 9 ε#κολόκαυστη Παρθένος νh σn δεχτεq;». εσπότης λέγει «Πράγµατι, ν 9 φωτιh στiν 4ρηµο 4βλαψε τiν βάτο, κατh τjν wδιο τρόπο καk 9 παρουσία µου θh βλάψει τiν \ειπάρθενο Μαρία. ν κείνη 9 φωτιά, 9 :ποία σκιαγραφο5σε τiν παρουσία $πj τjν ο#ρανj τ3ς θε κ3ς φωτιdς πότιζε τi βάτο καk δnν τiν 4καιγε, τί θh 4λεγες γιh τiν $λήθεια πού κατεβαίνει $πj τjν ο#ρανj Bχι σhν πύρινη φλόγα, $λλh σhν βροχή;». Τότε πλέον?γγελος -κτέλεσε τ{ διαταγ{ πο πρε, κα} φο παρουσιάστηκε στ{ν Παρθένο τς ε0πε πανηγυρικά ΧαKρε, Κεχαριτωµένη, U Κύριος εjναι µαζ σού. Ποτ πι~ διάβολος δ ν θ~ ε0ναι -ναντίον σου, γιατί τ σηµε.ο πο πλήγωσε -χθρός σου προηγουµένως, σ ατ πρ&τα πρ&τα τώρα,ατρς τς σωτηρίας -πιθέτει τ =µπλαστρο. 8π -κε. /που -µφανίστηκε θάνατος, π -κε. µπκε 4 ζωή. 8π τ{ν γυνα.κα προέρχονται /λες ο7 συµφορές, λλ~ κα} π τ{ν γυνα.κα πηγάζουν /λα τ~ καλά. ΧαKρε Κεχαριτωµένη, µ{ ντρέπεσαι σ~ν ν~ ε0σαι α,τία καταδίκης. Θ~ γίνεις µητέρα Ατο πο καταδίκασε κα} λύτρωσε τν?νθρωπο. Χα.ρε, µίαντη µητέρα το Νυµφίου Χριστο στ{ν Uρφαν{ νθρωπότητα. Χα.ρε, -σ πο καταπόντησες στ{ µήτρα σου τν θάνατο τς µητέρας τς νθρωπότητας Εœας. Χα.ρε, ζωντανς νας το Θεο. Χα.ρε, σ πο ε0σαι -ξίσου κατοικία ορανο κα} γής. Χα.ρε, ερύχωρε τόπε τς πόρρητης φύσης. 8φο /λα ατ~ =τσι =χουν, -ξαιτίας της Rλθε γιατρς γι~ το ς ρρώστους, «: 7λιος τ3ς δικαιοσύνης, γιh νh φωτίσει α#τοoς ποo ζο5ν στj σκοτάδι», 4?γκυρα γι~ /λους τούς ταλαιπωρηµένους κα} τ σφαλισµένο λιµάνι. Γεννήθηκε εσπότης τ&ν δούλων πο µισονται διάλλαχτα, σύνδεσµος τς ε,ρήνης, -µφανίσθηκε λυτρωτ{ς τ&ν α,χµαλώτων δούλων, 4 ε,ρήνη ατ&ν πο βρίσκονται σ πόλεµο. «Α5τWς, βέβαια, εjναι C ερήνη µας», τ{ν ποία ε,ρήνη µακάρι ν~ πολαύσουµε /λοι µας µ τ{ν χάρη κα} τ{ν φιλανθρωπία το Κυρίου µας Xησο Χριστο, στν πο.ο νήκει 4 δόξα, τιµ{ κα} δύναµη τώρα κα} πάντοτε κα} σ /λους τούς α,&νες. 8µήν. ΟB γυναeκες στήν Kκκλησιαστική διακονία "Κα δο Μαριµ λεπρσα σε χιών" Πρ Uλίγου σχετικ~ καιρο, διαβάζοντας τ{ν Παλαι~ ιαθήκη, στάθηκα µ,διαίτερο -νδιαφέρον σ κάποιο περιστατικ πο -ξιστορε.ται στ βιβλίο τ&ν 8ριθµ&ν, στ κεφάλαιο ιβ'. Στ σηµε.ο -κε.νο περιγράφεται µι~?τυπη "-πανάσταση" πο ξεσήκωσαν -ναντίον το Μωυσέως τ~ δέλφια του, 8αρών κα} 4 Μαριάµ. Στ{ν ρχ{ το 16

17 κεφαλαίου βλέπουµε τ~ δύο δέλφια ν~ ναµοχλεύουν, χωρ}ς προφαν λόγο, τ παρελθν κα} ν~ µέµφονται ξαφνικ~ τν Μωυσ γι~ τν γάµο πο ε0χε συνάψει µ "γυναqκα Αθιόπισσαν". Στ{ν συνέχεια το κειµένου, βέβαια, ξεσκεπάζεται πραγµατικς λόγος πο το ς δήγησε σ ατ{ν τ{ν συµπεριφορά. ιότι, λέγοντας "µi ΜωυσW µόνb λελάληκε Κύριος; ο#χk καk 9µQν λάλησεν;" -κδηλώνουν ζηλοτυπία πέναντί του γι~ τ{ν /λως,διαίτερη -πικοινωνία πο ε0χε µ τν Θεό, µι~ -πικοινωνία πο παρόµοιά της δ ν ξανασυναντµε σ /λη τ{ν Παλαι~ ιαθήκη, κα} πο π τ Lδιο τ στόµα το Θεο -πιβεβαιώνεται Hς µοναδική. Θες Uργίζεται µ τ{ν συµπεριφορ~ το 8αρών κα} τς Μαριάµ, το ς καλε. ν~ -ξέλθουν πρς τ{ Σκην{ το Μαρτυρίου µαζ} µ τν δικηθέντα δελφό τους κα} το ς -πιτιµ αστηρ~ γι~ τ τόπηµά τους. ν ρκε.ται, /µως, µόνο στν προφορικ =λεγχο τς Mµαρτίας τους. Kπιβάλει καf Oδιαίτερη τιµωρία στ ν Μαριάµ, τ` δέρµα τwς kποίας γίνεται παραχρwµα λευκ` "σε χιών"! Ατ{ 4 -ξωτερικ{ σωµατικ{ -κδήλωση παραπέµπει κατ~ τ κείµενο στ φοβερ πάθος τς λέπρας! Κα} /πως -πεξηγε. k jγιος Κύριλλος ]λεξανδρείας, τ` λευκ` χρhµα δήλωνε λέπρα σš Iντονο παροξυσµό! gδ& παραθέτουµε τ κεφάλαιο το βιβλίου τ&ν 8ριθµ&ν πο -ξιστορε. τ περιστατικ ατ. dχει κατ~ τ{ν µετάφραση τ&ν ' Hς ξς: Κεφάλαιον ιβ'. 1. Καί λάλησε Μαριhµ καk \αρών κατh Μωυσ3,.νεκεν τ3ς γυναικjς τ3ς Αθιοπίσσης 7ν 4λαβε Μω σής, τι γυναqκα Αθιόπισσαν 4λαβε, 2 καk ε-πον µi ΜωυσW µόνb λελάληκε Κύριος; ο#χk καk 9µQν λάλησεν; καk κουσε Κύριος. 3 καk : 8νθρωπος Μω σ3ς πρα ς σφόδρα παρh πάντας τοoς $νθρώπους τοoς Bντας πk τ3ς γ3ς. 4 καk ε-πε Κύριος παραχρ3µα πρjς Μω σ3ν καk \αρών καk Μαριάµ ξέλθετε 2µεQς ο? τρεqς ες τiν Σκηνiν το5 Μαρτυρίου 5 καk ξ3λθον ο? τρεqς ες τiν Σκηνiν το5 Μαρτυρίου. καk κατέβη Κύριος 'ν στύλx νεφέλης κα Hστη 'π τnς θύρας τnς ΣκηνNς το" Μαρτυρίου, καk κλήθησαν \αρών καk Μαριhµ καk ξήλθοσαν $µφότεροι. 6 καk ε-πε πρjς α#τούς $κούσατε τ0ν λόγων µου hν γένηται προφήτης 2µ0ν Κυρίb, ν :ράµατι α#τj γνωσθήσοµαι καk ν Tπνb λαλήσω α#τj. 7 ο χ οtτως : θεράπων µου Μω σής ν λb τj οwκb µου πιστός στι 8 στόµα κατh στόµα λαλήσω α#τj, ν εwδει καk ο# δk' ανιγµάτων, καk τiν δόξαν Κυρίου ε-δε κα διατ ο5κ 'φοβήθητε καταλαλnσαι κατ το" θεράποντός µου Μω σn; 9 κα Oργi θυµο" Κυρίου 'π' α5τοkς, κα )πnλθε. 10 καk 9 νεφέλη $πέστη $πj τ3ς σκην3ς, κα δο Μαριµ λεπρσα σε χιών κα 'πέβλεψεν αρών 'π Μαριάµ, κα δο λεπρσα. 11 καk ε-πεν \αρών πρjς Μω σήν δέοµαι, κύριε, µi συνεπιθw 9µQν Pµαρτίαν, διότι fγνοήσαµεν καθ' τι 9µάρτοµεν 12 µi γένηται _σεk wσον θανάτb, _σεk 4κτρωµα κπορευόµενον κ µήτρας µητρjς καk κατεσθίει τj 7µισυ τ0ν σαρκ0ν α#τ3ς. 13 καk βόησε Μω σής πρjς Κύριον λέγων : Θεjς δέοµαί σου, wασαι α#τήν. 14 καk ε-πε Κύριος πρjς Μω σήν ε : πατiρ α#τ3ς πτύων νέπτυσεν ες τj πρόσωπον α#τ3ς, ο#κ ντραπήσεται Vπτh 9µέρας; $φορισθήτω Vπτh 9µέρας 4ξω της παρεµβολ3ς καk µετh τα5τα εσελεύσεται. 15 καk )φωρίσθη Μαριµ Hξω της παρεµβολnς <πτ Cµέρας κα U λαwς ο5κ 'ξnρεν, gως 'καθαρίσθη Μαριάµ." 6 δυσανάλογα αστηρ{ ατ{ ντιµετώπιση τς Μαρι~µ µς κίνησε τ{ν περιέργεια γι~ ναζήτηση το βαθύτερου νοήµατός της κα} Aπρξε 4 φορµ{ γι~ τ παρν?ρθρο. Π&ς ρµηνεύουν ο7 Πατέρες τς gκκλησίας τ περιστατικ ατό, πο πωσδήποτε κεντρίζει τ -νδιαφέρον κόµη κα} το πλέον εκολόπιστου κα} 17

18 πολυπράγµονος, περ} τ{ν διδασκαλία τς fγίας Γραφς, ναγνώστη; Πόσο -πίκαιρα ε0ναι τ~ συµπεράσµατα π τ{ν µελέτη το µολογουµένως,διαιτέρου ατο συµβάντος; 8αρών κα} 4 Μαρι~µ ζηλοτύπησαν "'ξ )λαζονείας κα διακένου φυσήµατος" (^γιος Κύριλλος ]λεξανδρείας, "Γλαφυρ0ν ες τοoς \ριθµοoς") -ναντίον το δελφο τους, κα} ατ{ Rταν 4 βαθύτερη α,τία γι~ τ{ν πικρόχολη ντίδρασή τους: "µi Μω σs µόνx λελάληκε Κύριος; ο5χ κα CµKν 'λάλησε;". 8αρών ξιώθη τόσο το προφητικο χαρίσµατος, δεχόµενος ποκαλύψεις π τν Θε κα} γενόµενος µεσάζων µεταξύ το Μω σέως κα} το λαο, /σο κα} τς 8ρχιερωσύνης, τ{ν ποίαν =λαβε κατ' -ντολ{ν το,δίου το Θεο στ Λευιτικόν. 6 δ Μαρι~µ προεφήτευσε, κατ~ τ~ γνωστά, µέσως µετ~ τ{ν διάβαση τς gρυθρς Θαλάσσης, ψάλλοντας µετ~ τ&ν Aπολοίπων γυναικ&ν τ{ν kδ{ν "Gσωµεν τt Κυρίω, 'νδόξως γρ δεδόξασται dππον κα )ναβάτην Hρριψεν ες θάλασσαν" (gξ. Ιβ, 20-21). 6 µεγάλη τιµ{ πο το ς =γινε π τν Κύριο, /µως, δ ν -πήρκεσε γι~ ν~ ντισταθµίσει τ{ν ζήλια πο Aπέβοσκε µέσα τους. Φάνηκαν ν~ στέκονται κριτικ~ πέναντι στ{ν -πιλογ{ το Θεο ν~ -ξυψώσει καθ' Aπερβολ{ν τν Μω σή διογκώνοντας τ{ν σηµασία το γάµου του µ τ{ν Σεπφώρα, πο Rταν Μαδιανίτισσα κα} συγκρίνοντάς τον µ τν γάµο το 8αρών, /πως ναφέρει k Θεοδώρητος Κύρου: "... $πορήσαντες γhρ δηλονότι κατηγορίας Vτέρας, τ3ς γυναικjς α#τj τjν ψόγον πήνεγκαν... Lπειδi τοίνυν : \αρών Kσραηλίτιν fγάγετο, τiν $λλόφυλον δn : Μω σής, µικροψυχίας γενοµένης, ταύτην α#τj τiν λοιδορίαν προσήνεγκαν" 10. Μ τν τρόπο ατό, /µως, =κριναν ρνητικ~ Oχι µόνο τν "θεράποντα το5 Θεο5" Μω σή, λλ~ µφισβήτησαν κα} τ{ν προτίµηση το Θεο πρς ατν "βλάπτοντας", µ τ{ν πατερικ{ =ννοια, τ{ν σοφία Του κα} προκαλ&ντας τ{ν δικαία Uργή Του. 6 διερεύνηση τ&ν βαθυτέρων λόγων πο προκάλεσαν τ{ν δυσανάλογη τιµωρία τς Μαριάµ, παρ' /τι 4 εθύνη -βάρυνε -ξίσου κα} τν 8αρών πο µολογε. "@γνοήσαµεν καθ' Zτι Cµάρτοµεν", ε0ναι -ξόχως ποκαλυπτικ{ γι~ πολλ~ σύγχρονα, τεχνηέντως παρουσιαζόµενα Hς φλέγοντα, θέµατα, νάµεσα στά πο.α κα} 4 περ} "χειροτονίας τ0ν γυναικ0ν" -σχάτως ναφυε.σα στήν καινοτοµία τς Νέας -κκλησίας βλάσφηµη φιλολογία. Ο7 σχετικ ς πατερικ ς µαρτυρίες γίνονται "φς ταkς τρίβοις Cµν", πλαν{ς διαχρονικς κανόνας, γι~ τ{ν ρµηνεία τ&ν θε κ&ν ποκαλύψεων τς Γραφς. ς δοµε τ}ς σηµαντικότερες: 1. C Θεοδώρητος Κύρου σχολιάζει: "Τί δήποτε τ0ν δύο λελοιδορηκότων, κείνη δίκας 4τισε µόνη; Πρ0τον πειδi µεqζον Fν τ3ς γυναικjς τj πληµµέληµα τj 8ρρενι γhρ καk 9 φύσις καk : νόµος 2ποτάττει τj θ3λυ. 4πειτα ε-χε τινh µετρίαν συγγνώµην : \αρών, καk _ς τj χρόνb πρεσβύτερος, καk _ς $ρχιερωσύνης fξιωµένος. πρjς δn τούτοις, πειδi $κάθαρτος : λεπρjς δόκει ε-ναι κατh τjν νόµον, ρίζα δn τ0ν?ερέων καk κρηπkς Fν : \αρών, Gνα µi ες παν διαβw τj γένος τj Bνειδος, τiν wσην ο#κ πήγαγεν α#τj τιµωρίαν, $λλh διh τ3ς $δελφ3ς φόβησεν :µο5 καk παίδευσεν." 11 6 µαρτυρία ατ{ ναδεικνύει γι~?λλη µι~ φορ~ τ{ν θεολογικ{ βάση τς σχέσεως τ&ν δύο φύλων στ{ν Yρθόδοξη gκκλησία κα} τ{ν συνδέει µ τρόπο πολ οσιαστικ µ τ{ν 7ερωσύνη. 6 Bερωσύνη εiναι χάρισµα το8 Θεο8 ποˆ δίδεται 9ποκλειστικ στ` 9νδρικ` φύλο, στ` kποeο ποτάσσεται τ` γυναικεeο, τόσο κατ τ ν φύση oσο καf κατ τ`ν νόµο το8 Θεο8 ("πρwς τwν Gνδρα σου C )ποστροφή σου, 10 PG. 80, 376A. 11 PG. 80, 376C 18

19 κα α5τός σου κυριεύση", Γεν, γ', 16), /πως λέγει κα} k Θεοδώρητος. 6 7ερωσύνη δ ν Aπάρχει οœτε κ?ν Hς προοπτικ{ µέσα στ}ς δυνατότητες το γυναικείου φύλου. Ατ πιστοποιε.ται π τ{ν θέση το Θεοδωρήτου πο -ξηγε. /τι 4 Μαρι~µ τιµωρήθηκε µόνη, γι~ ν~ µ{ περάσουν ο7 συνέπειες, (τ "4νειδος" κατ~ τν Θεοδώρητο), το τοπήµατος τ&ν δύο δελφ&ν, µέσx το 8αρών, πο ε0ναι "ρίζα" κα} "κρηπς" τ&ν 7ερέων, σ /λο τ γένος τ&ν νθρώπων, κα} κατ~ συνέπεια κα} στο ς µελλοντικο ς 7ερε.ς. Ε0ναι προφαν ς /τι 4 Μαρι~µ τιµωρήθηκε Hς ξένη πρς τ{ν 7ερωσύνη, διότι, ƒς µ{ ξεχνµε, τ{ν 7ερωσύνη (µ τ{ν παλαιοδιαθηκηκ{ =ννοια) το Μω σέως ζήλεψε προσπαθ&ντας ν~ ο,κειοποιηθε. κάτι τ νοίκειο πρς τ{ν γυναικεία φύση της. 2. ς δοµε κα}?λλη µία σηµαντικ{ πατερικ{ µαρτυρία π τν jγιο Kφραfµ τ`ν Σύρο: "Πάλιν δn καk Μαριάµ, 9 προφήτις το5 Θεο5, Gνα βραχoν τινα λόγον τj ΜωσεQ ;νειδίσi περk?ερωσύνης, τοιο5τον α#τw µ0µον xρισεν : Œψιστος, Gνα λη λεπρ0σα Vπτh 9µέρας κβληθw 4ξω παρεµβολ3ς". 12 Πιστοποιε.ται -δ& /τι τ θέµα το "Uνειδισµο" τ&ν δύο δελφ&ν πρς τν Μω σή Rταν 4 7ερωσύνη του, 4 ε,δικ{ θέση του, δηλαδή, Hς µεσίτου κα} δηγο το λαο. λόγος το Mγίου Πατρς ε0ναι "περk?ερωσύνης" κα} στ παράδειγµά του µ τ{ν Μαριάµ, -κτς π τ βάρος τς 7εροκατηγορίας Hς Mµαρτίας, διαφαίνεται κα} τ νοίκειον τς γυναικείας φύσεως πρς τ{ν 7ερωσύνη. 6 Μαρι~µ ποκαλε.ται κα} ναγνωρίζεται π τν γιο gφρα}µ Hς "προφήτις το Θεο" κα} τοποθετε.ται =τσι στ{ν πραγµατική της θέση κα} ξία χωρ}ς κ~ν Aπόνοια Aποτιµητικς Hς πρς τ φύλο τς ντιµετωπίσεως. Κανένα Jλαφρυντικ` δšν τwς 9ναγνωρίζεται, oµως, [ς πρ`ς τwς Bεροκατηγορία, ντιθέτως µ τν δερφ της 8αρών, πο τυγχάνει 8ρχιερε ς κα} -ξαιτίας ατς κριβ&ς τς,διότητάς του 12 "Λόγος περk?ερωσύνης", 78. παρακάµπτονται ο7 συνέπειες το τοπήµατός τους πρς τ πρόσωπό του. 3. Στ{ν συνέχεια παραθέτουµε Tνα πόσπασµα π τν λόγο το bγίου Γρηγορίου Νύσσης "Περk το5 βίου Μωυσέως το5 νοµοθέτου περk τ3ς κατ' $ρετiν τελειότητος" 13 : "Καk πειδi πάντα κατh τiν θείαν 2φήγησιν διh τ3ς 2λικ3ς δηµιουργίας κατεσκευάσατο, τiν σκηνήν, τh προπύλαια, τh ντjς πάντα, θυµιατήριον, θυσιαστήριον, λυχνίαν, παραπετάσµατα, καταπετάσµατα, τj τ0ν $δύτων ντjς λαστήριον, τjν τ3ς?ερωσύνης κόσµον, τj µύρον, τhς διαφόρους?ερουργίας, τh καθάρσια, τh χαριστήρια, τh τ0ν κακ0ν $ποτρόπαια, τh πk τοqς πληµµεληθεqσιν λεωτήρια, πάντα κατh τjν δέοντα τρόπον ν α#τοqς διατάξας, κίνησεν ν τοqς πιτηδείοις τjν φθόνον καθ' Vαυτο5, τj συγγενnς τi φύσει τ0ν $νθρώπων $ρρώστηµα, _ς καk τjν \αρ0ν ταqς τιµαqς τ3ς?ερωσύνης τιµώµενον καk τiν $δελφiν α#το5 Μαριάµ, ζηλοτυπίx τινk γυναικωδεστέρα πρjς τiν γενοµένην α#τj θεόθεν τιµiν 2ποκινηθεQσαν, φθέγξασθαί τι τοιο5τον, φ' Ž παρεκινήθη τj ΘεQον ες τiν το5 πληµµελήµατος κόλασιν. νθα δi καk πλέον τί θαυµάζειν 8ξιον τ3ς $νεξικακίας τjν Μωυσέα, τι το5 Θεο5 τiν 8λογον βασκανίαν το5 γυναίου κολάζοντος, σχυροτέραν τiν φύσιν τ3ς ;ργ3ς ποιησάµενος, τjν Θεjν 2πnρ τ3ς $δελφ3ς λεώσατο". C jγιος Γρηγόριος -πιβεβαιώνει κα} συµπληρώνει τ}ς νωτέρω µαρτυρίες χαρακτηρίζοντας τ` 9τόπηµα τwς Μαρι µ "ζηλοτυπία γυναικωδεστέρα" πρς τ{ν,διαίτερη τιµ{ πο =γινε στν Μωυσή π τν Θεό. 6 ζηλοτυπία τς Μαριάµ, δηλαδή, συνδέεται π τν jγιο Γρηγόριο µ τ{ν γυναικεία φύση της κα} ατς κριβ&ς συσχετισµς εθύνεται κατ~ τν γιο γι~ 13 Κέφ.1,

20 τ{ν "κόλασιν" το πληµµελήµατός της π τν Θεό. 4. Τελευταία, στ{ν σειρ~ ατ{ σχετικ&ν µ τ θέµα µας πατερικ&ν ναφορ&ν, φήσαµε µία σπουδαία µαρτυρία πο βρήκαµε στ =ργο το bγίου ιονυσίου ]εροπαγίτου, "aπιστολαί: ηµοφίλx Θεραπευτs": "Καk τα5τα χρiν επεqν, ταν 2πnρ $ξίαν τις γχειρ0ν µως εκότα πράττειν δόκει καk γhρ ο#δn το5το φικτjν ο#δενί. Τί γhρ 8τοπον ζίας ποίει θυµι0ν τj Θε0; Τί δn : Σαοoλ θύων; Τί δn ο? τυραννικοk δαίµονες $ληθ0ς θεολογο5ντες τjν Kησο5ν; \λλ' κκήρυκτος τw θεολογίx πdς $λλοτριεπίσκοπος, καk.καστος ν τw τάξει τ3ς λειτουργίας α#το5 4σται, καk µόνος : $ρχιερεoς ες τh για τ0ν Pγίων εσελεύσεται, καk παξ το5 νιαυτο5, καk το5το ν πάσi τw κατh νόµον?εραρχικw καθαρότητι. Καk ο??ερεqς περιστελο5σι τh για, καk ο? λευίται ο# µi «vψωνται τν 9γίων, dνα µi )ποθάνωσι». Καk ργίσθη θυµj Κύριος πk τw προπετείx ζία, καk Μαριhµ λεπρο5ται τj νοµοθέτi θεσµοθετεqν γχειρήσασα καk πk τοoς ΣκευD υ?οoς φήλατο τh δαιµόνια. Καk «ο5κ )πέστελλον» α#τούς, 4φη, «κα α5το Hτρεχον», καk «ο5κ 'λάλουν πρwς α5τούς, κα α5το προεφήτευον», καk : $σεβiς «U θύων µοι µόσχον ς U )ποκτέννων κύνα». Καk Pπλ0ς επεqν ο#κ $νέχεται τ0ν παρανόµων 9 παντελής το5 Θεο5 δικαιοσύνη. Λεγόντων δn α#τ0ν «'π τt Oνόµατί σου δυνάµεις πολλάς 'ποιήσαµεν», «ο5κ οjδα Pµ/ς», $ποκρίνεται, «πορεύεσθε )π' 'µο" πάντες ο% 'ργάται τnς )νοµίας»" Στ νωτέρω κείµενο -λέγχεται Hς προπετ{ς κα} "Jκκήρυκτος τ θεολογία" κάθε Tνας πο ε,σβάλει σ λλότρια πεδία εθύνης, κα} -ν προκειµένx στν χ&ρο τς 7ερωσύνης κα} /λων τ&ν λατρευτικ&ν, νοµοθετικ&ν κα} κηρυκτικ&ν -ξουσι&ν, πο πορρέουν π ατήν. Yζίας -λέγχεται, διότι -θυµίασε τν Θε κα} Σαο λ, διότι =θυσε θυσίαν πρς Ατν, χωρ}ς µφότεροι ν~ =χουν -ξουσία ν~ τ κάνουν, (δηλ. χωρ}ς ν~ =χουν τ{ν 7ερωσύνη µ λίγα λόγια, πο ε0ναι συνυφασµένη τόσο στ{ν Παλαι~ /σο κα} στ{ν Καιν{ ιαθήκη µ τ{ν προσφορ~ θυσίας κα} γενικότερα τ{ν τέλεση τς λατρείας), ƒν κα} τ ν~ θυµιάζει κανε}ς τν Θε ˆ ν~ θύει πρς δόξαν Ατο δ ν ε0ναι κακ π µόνο του,?λλα στ{ν οσία του γιο, γίνεται /µως σεβ ς, ƒν κάποιος δ ν =χει λάβει -κ Θεο τ{ν -ξουσία γι~ κάτι τέτοιο, γιατί Θες κα} µόνον Ατς µς καθιστ /,τι εlµαστε µέσα στ{ν gκκλησία Του: "Καk οdς µnν 4θετο : Θεjς ν τw κκλησίx πρ0τον $ποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους... µi πάντες )πόστολοι; µi πάντες προφnται; µi πάντες διδάσκαλοι;" 14 Μέσα στ}ς τιµωρίες πο πέλαβαν /λοι ο7 παρ~ τ{ν θέληση κα} -κλογ{ το Θεο ε,σβάλοντες στ~ "χωράφια" τς 7ερωσύνης ε0ναι κα} 4 Μαριάµ, 4 "'γχειρήσασα θεσµοθετεkν τt νοµοθέτf", δηλαδ{ τν Μωυσή. Κα} ατή, /πως κα} Yζίας κα} Σαούλ, προσπάθησε ν~ ο,κειοποιηθε. κάτι "2πnρ τiν $ξίαν" ατς, "µως εκότα πράττειν δόκει", θεώρησε, δηλαδή, /τι κάτι εœλογο κα} σωστ πράττει. Χωρ}ς καµµία µφιβολία, κα} σ ατ{ν τ{ν µαρτυρία 4 -νέργεια τς Μαρι~µ θεωρε.ται παράνοµη κα} προκλητικ{ στ βαθµ πο ατ{ -γείρει ξιώσεις Hς πρς τ{ν 7ερωσύνη. ιότι, θ~ µπορούσαµε ν~ ναρωτηθοµε Hς k Μέγας ιονύσιος: "Τί γρ Gτοπον Μαριµ 'ποίει τiν %ερωσύνη Μωυσέως 'πιθυµήσασα"; Ε0ναι?τοπο, γι~ τν Mπλούστατο λόγο /τι Θες δ ν =δωσε τέτοια -ξουσία στ{ν Μαριάµ, κα} κατ' -πέκταση σ /λο τ γυναικε.ο φύλο, /πως δ ν =δωσε τ{ν νάλογη 7ερατικ{ -ξουσία στν Yζία κα} τν Σαούλ. Γιατί ε0ναι τόσο δύσκολο ν~ ποδεχθοµε τ{ν πόλυτη -ξουσία το 14 Α Κορ. ιβ,