ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ

Transcript

1 1 Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος Καθηγητής Ε.Μ.Πολυτεχνείου ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΑΘΗΝΑ 2016 ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

2

3 1 ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος Καθηγητής Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) 1

4 Συγγραφέας: Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος: Φιλοκοσμικός Διαφωτισμός, αριθμός σελίδων?. Πρώτη Έκδοση: 2016 Εκδόσεις: ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Κυκλάδων , Χολαργός, ΑΘΗΝΑ Τηλ & Fax: (επίσης Webpage: (πρώην ISBN: Εξώφυλλο: Απεικονίζει την πρώτη στιγμή της απαρχής της δημιουργίας του Σύμπαντος που έγινε πριν από 13.7 δισεκατομμύρια χρόνια και είναι γνωστή με τον όρο Big Bang (Μεγάλη Έκρηξη). Απαγορεύεται η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή η απόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόμος 2121/1993 και κανόνες του Διεθνούς Δικαίου που ισχύουν στην Ελλάδα. 2

5 Αφιερώνεται στον Άνθρωπο για την προσπάθειά του να κατακτήσει το μεγαλύτερο δυνατό αξίωμα στο Σύμπαν, που είναι να γίνει ο φύλακας άγγελος του κόσμου μας. 3

6 Ο συγγραφέας εκχωρεί όλα τα κέρδη από το βιβλίο του «Φιλοκοσμικός Διαφωτισμός» στον μη κερδοσκοπικό Σύλλογο Φιλοκοσμίας Ελλάδος. Ο Σύλλογος ιδρύθηκε το Τα στοιχεία του Συλλόγου δίνονται πιο κάτω. Ο λόγος για τον οποίο ο συγγραφέας εκχωρεί όλα τα κέρδη στον Σύλλογο Φιλοκοσμίας Ελλάδος είναι ότι, για τα θέματα της πορείας της Ανθρωπότητας, δεν θέλει να μπαίνει μεταξύ του συγγραφέα και των συνανθρώπων του το κέρδος, παρά μόνο η φροντίδα και η αγάπη για έναν καλύτερο κόσμο. ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΕΛΛΑΔΟΣ Διεύθυνση Επικοινωνίας Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος Πρόεδρος του μη κερδοσκοπικού Συλλόγου Φιλοκοσμίας Ελλάδος Κυκλάδων , Χολαργός, Αθήνα Τηλ & Fax: Webpage: Facebook (Συγγραφέα): facebook. com/paraskevasnparaskevopoulos Facebook (Συλλόγου): Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος Youtube: Φιλοκοσμία 4

7 ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑ... ΠΡΟΛΟΓΟΣ... ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ 1.1 Εισαγωγικά Ο δείκτης αυτοπροσδιορισμού Ο ανθρωποχωρόχρονος Ο δείκτης συνειδητοποίησης Σύγκριση των δεικτών της γνώσης και της συνειδητοποίησης... ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΚΟΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ 2.1 Η πορεία του διαφωτισμού μέχρι σήμερα Τα τρία μεγάλα γεγονότα ή τα τρία «Big Bang» του κόσμου μας Το τρίτο Big Bang του κόσμου μας είναι ο Φιλοκοσμικός Διαφωτισμός Τα πρώτα οφέλη της ανθρωπότητας από τη συνειδητοποίηση του τρίτου Big Bang Ο άνθρωπος είναι ο φύλακας άγγελος του κόσμου μας Το σφουγγάρι της Φιλοκοσμίας... ΕΠΙΛΟΓΟΣ... ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΟΝΟΜΑΤΩΝ... ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΕΙΚΟΝΩΝ ΚΑΙ ΣΧΗΜΑΤΩΝ... ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ... ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: ΤΑ ΕΠΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ... Σελίδα 5

8 Σελίδα ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ... 6

9 1 ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑ Από το 1995 ασχολούμαι με τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας σε μια προσπάθεια να εκφράσω τη γνώμη μου για το πώς θα μπορούσαμε να δρομολογήσουμε τη λύση τους. Την προσπάθεια μου αυτή την εντάσσω κάτω από το γενικό όρο Φιλοκοσμία *. Φιλοκοσμία είναι η γνώση, ο σεβασμός, η φροντίδα, η προστασία και η αγάπη για όλο τον κόσμο. Επιπροσθέτως, αυτόν που υιοθετεί τη Φιλοκοσμία, τον ονομάζω Φιλόκοσμο και τον ορίζω ως εξής: Φιλόκοσμος είναι ο μονίμως μαχόμενος άνθρωπος για έναν καλύτερο κόσμο. Η συμβολή μου στη Φιλοκοσμία συνίσταται στα επτά φιλοκοσμικά βιβλία τα οποία παρουσιάζω στο Παράρτημα στο τέλος του βιβλίου. Το παρόν βιβλίο έχει αριθμό [5]. Προκειμένου ο αναγνώστης να έχει μια πρώτη γνωριμία με τη Φιλοκοσμία που θα τον προετοιμάσει για την κατανόηση της ύλης του ανά χείρας βιβλίου, ενδεικτικά παρουσιάζουμε τα πιο κάτω προβλήματα της ανθρωπότητας, τα οποία ήταν η κύρια αιτία συγγραφής των βιβλίων της Φιλοκοσμίας. (α) Ο πληθυσμός της Γης, μέρα με τη μέρα, αυξάνει ραγδαία, με αποτέλεσμα να έχει φθάσει σε πρωτόγνωρα ύψη. Το 1830 ήμασταν γύρω στο 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι. Το 1900 ήμασταν 1.5 δισ. Το 1930 ήμασταν 2 δισ. Το 1960 ήμασταν 3 δισ. Το 1973 ήμασταν 4 δισ. Το 1986 ήμασταν 5 δισ. Το 2000 ήμασταν 6 δισ. Το 2013 ήμασταν 7 δισ. Σημειώστε ότι, από το 1960 μέχρι το 2013, ο πληθυσμός τής Γης αυξανόταν κατά 1 δισ., κάθε 13 χρόνια. Αυτή η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού, τα τελευταία εκατό χρόνια, προέρχεται ως επί το πλείστον * Η λέξη Φιλοκοσμία αποτελείται από δύο λέξεις: φιλώ + κόσμος. Διευκρινίζουμε ότι στα αρχαία ελληνικά η λέξη φιλώ σημαίνει αγαπώ. Στα νέα ελληνικά η λέξη κόσμος έχει πολλές έννοιες, όπως π.χ. λαός, το σύνολο των ανθρώπων, ολόκληρος ο πλανήτης Γη, ακόμα και ολόκληρο το Σύμπαν κλπ. Προκειμένου να διευκολύνουμε την παρουσίαση της ύλης του βιβλίου τη λέξη κόσμος θα την χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν. Στα αγγλικά η λέξη κόσμος γράφεται «cosmos» και έχει μόνο μία έννοια ότι είναι τα πάντα, από τα φύλλα ενός δένδρου μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος (βλέπε λέξεις όπως κοσμολογία, κοσμοναύτης, κλπ). 7

10 Λίγα λόγια για τη Φιλοκοσμία από τις φτωχές και προπαντός από τις πολύ φτωχές χώρες. Οι εκτιμήσεις για το μέλλον είναι ότι το 2050 θα είμαστε γύρω στα 10 δισ., το 2100 θα είμαστε γύρω στα 15 δισ. και το 2500 θα είμαστε τουλάχιστον 100 δισ. Ποτέ στο παρελθόν η μάνα Γη δεν είχε τη χαρά να έχει τόσα πολλά παιδιά αλλά δεν είχε και τη μεγάλη αγωνία πώς θα τα θρέψει. (β) Κάθε μέρα που περνάει, ο άνθρωπος στρέφεται πιο πολύ στα υλικά αγαθά, στο χρήμα, στην προβολή, στα πλούτη, στα μεγάλα και πολυτελή σπίτια, στα αυτοκίνητα, στα πλούσια φαγητά, στην καλοπέραση κτλ. Για να ικανοποιήσει την ανάγκη των υλικών αγαθών, κατακρεουργεί τον πλανήτη ενώ παράλληλα, για να γίνει πιο πλούσιος και πιο φανταχτερός, ποδοπατά αξίες και συνανθρώπους του, σκορπίζοντας τη φτώχεια και την εξαθλίωση σε κάθε γωνιά της Γης. (γ) Αν χωρίσουμε τον πληθυσμό τού συνόλου των χωρών της Γης σε τρεις οικονομικές τάξεις, δηλ. στην ανώτερη, στη μεσαία και στην κατώτερη, τότε ο πληθυσμός που αντιστοιχεί σε κάθε τάξη, κατά προσέγγιση, θα έχει ως εξής: Στην ανώτερη το 3%, στη μεσαία το 7% και στην κατώτερη το 90%. Αυτό σημαίνει ότι το 90% ζει στη φτώχεια, από το οποίο το 20% των πιο φτωχών ζει σε αυτό που λέμε απόλυτη φτώχεια. (δ) Η τεχνολογία που ανέπτυξε ο άνθρωπος, από τη μια μεριά, τον ανακούφισε σε πολλά, από την άλλη μεριά όμως του δημιούργησε τεράστιους κινδύνους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων κινδύνων είναι ο πυρηνικός όλεθρος, η καταστροφή του περιβάλλοντος, ο υπερπληθυσμός, η ενεργειακή και οικονομική κρίση, η κρίση των πανανθρώπινων αξιών, το μεταναστευτικό, τα ναρκωτικά, η διεθνής τρομοκρατία και ο κατάλογος συνεχίζεται. Αυτοί οι κίνδυνοι αυξάνουν εκθετικά με το χρόνο, απειλώντας μας με βιβλικές καταστροφές, ακόμα και με τον πλήρη αφανισμό μας. Παρόλα αυτά, εμείς δεν κάνουμε σχεδόν τίποτα για να τους αναχαιτίσουμε. Αν κάποιος κοιτάξει σήμερα τον πλανήτη Γη από ψηλά, θα παρατηρήσει ότι η ανθρωπότητα ζει και λειτουργεί, σαν να μην έχει αντιληφθεί τους μεγάλους κινδύνους που η ίδια έχει δημιουργήσει στον εαυτό της και στη φύση. Ζει με την αίσθηση του παλαιού καλού καιρού, όπου η ανθρωπότητα δεν απειλήθηκε ποτέ με πλήρη αφανισμό από τον ίδιο της τον εαυτό. Φαίνεται να αγνοούμε ότι βρισκόμαστε όλοι πάνω σε ένα καράβι που μπάζει νερά, από τρύπες που εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε στο καράβι και που αναπόφευκτα θα βουλιάξει οδηγώντας μας στον πάτο του ωκεανού. Φαίνεται να αδιαφορούμε αν έχουμε πέσει από το μπαλκόνι του πεντηκοστού 8

11 Λίγα λόγια για τη Φιλοκοσμία ορόφου ενός ουρανοξύστη διότι ενώ πέφτουμε, πλησιάζοντας το έδαφος, βρισκόμενοι στο ύψος του εικοστού ορόφου, καθησυχάζουμε τον εαυτό μας λέγοντας, «μέχρι εδώ καλά πάμε». Είμαστε σε τροχιά αυτοκαταστροφής και εμείς αποφεύγουμε να το συνειδητοποιήσουμε. Είναι σαν να υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιό μας και εμείς κάνουμε ότι δεν τον βλέπουμε. Όλα όσα προαναφέραμε οδηγούν στο προφανές συμπέρασμα που είναι ότι η ανθρωπότητα και ο πλανήτης μας εκπέμπουν S.O.S. Η ευθύνη για την τόσο κακή μας πορεία, ανήκει αποκλειστικά σε μας, ανήκει σε όλους μας. Η Φιλοκοσμία είναι μια προσπάθεια προσδιορισμού αυτής της ευθύνης και προπαντός είναι μία πρόταση για την ανάληψη πρωτοβουλιών, με στόχο την εξουδετέρωση των εξαιρετικά επικίνδυνων και θανατηφόρων απειλών που εκπέμπει το S.O.S. Επιπλέον, είναι μία πρόταση με στόχο όλοι οι λαοί της Γης να συμφωνήσουν από κοινού, σε ένα συνολικό σχέδιο, το οποίο θα εξασφαλίζει ότι η πρόοδος θα σταματήσει να οδηγεί την ανθρωπότητα σε έναν τεχνοεπιστημονικό πολιτισμό, χωρίς προσανατολισμό, παράλογο και τρομερά επικίνδυνο. Αντίθετα, θα τον οδηγήσει σε έναν κόσμο ασφαλή, ειρηνικό, δίκαιο, ευημερούντα και βαθύτατα ανθρώπινο. Είναι γεγονός ότι βρισκόμαστε μέσα σε ένα λάκκο που έχουν σκάψει τα κάθε λογής κατεστημένα (πλούσιοι, πολιτικοί, θρησκείες, κλπ.). Αυτόν τον λάκκο τον έσκαψαν πολύ βαθιά, για να μη μπορούμε να βγούμε και πολύ πλατιά για να χωράει πολλούς. Δε σταμάτησαν όμως εκεί. Κάθε μέρα που περνάει τον σκάβουν ακόμα πιο βαθιά για να γίνει πολύ πιο δύσκολο να βγούμε και ακόμα πιο πλατιά για να μας χωράει όλους. Στην προσπάθειά μας να βγούμε από το λάκκο, περιοριζόμαστε στο να σκύβουμε το κεφάλι κοιτάζοντας απελπισμένοι προς τα «κάτω», όπου εκεί δεν υπάρχουν λύσεις. Η στάση μας αυτή ρίχνει, άφθονο νερό στο μύλο αυτών των ολίγων επιτήδειων που θέλουν να μας αδικούν, να μας καταπιέζουν και να μας εκμεταλλεύονται, αρκεί αυτοί να γίνουν πιο πλούσιοι και πιο δυνατοί αδιαφορώντας για το αν οι υπόλοιποι ζουν στη φτώχεια, στην αρρώστια, στην ανεργία, στην απόγνωση, στην περιθωριοποίηση, στην απελπισία και στην απανθρωπιά. Θέλουν να ζουν πνευματικά αποστεωμένοι και θρησκευτικά παραπλανημένοι, χωρίς την καθαρή ανάσα ενός νέου Διαφωτισμού που να ταιριάζει στο παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας. Οι ολίγοι, αυτοί επιτήδειοι, βλέποντας τη 9

12 Λίγα λόγια για τη Φιλοκοσμία στάση μας αυτή, όχι μόνο χαίρονται αλλά ξεκαρδίζονται στα γέλια μαζί μας. Για να βγούμε από το λάκκο, ένας είναι ο δρόμος: Να σηκώσουμε το κεφάλι μας προς τα «πάνω» όπου εκεί υπάρχουν λύσεις για το πώς θα βγούμε από το λάκκο. Ένας τέτοιος τρόπος είναι να σχηματίσουμε «ανθρώπινες» σκάλες, όπου κάθε σκαλί θα είναι ο ώμος του επόμενου ανθρώπου. Κατ αυτόν τον τρόπο, ο τελευταίος που θα ανέβει τη σκάλα, θα μπορεί να βγει έξω από το λάκκο. Αν κάνουμε χιλιάδες τέτοιες σκάλες, τότε θα βγαίνουν από το λάκκο δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι την ημέρα. Όμως, για να πετύχουμε το στόχο αυτό, θα χρειαστεί να έχουμε μεταξύ μας συνεργασία και συλλογικότητα καθώς και αισιοδοξία, θάρρος και αποφασιστικότητα. Επίσης, καθένας μας χωριστά να έχει πεποίθηση και πίστη ότι ο αγώνας μας θα δικαιωθεί. Την πολυπόθητη αυτή «ανθρώπινη» σκάλα την ονομάζουμε Φιλοκοσμία. Οι φιλοκοσμικές μας απόψεις για το παρόν και το μέλλον της Ανθρωπότητας, είναι προτάσεις για συζήτηση και προβληματισμό σχετικά με το πώς θα προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και τον πλανήτη από τους μεγάλους κινδύνους και το πώς θα οργανωθούμε με σκοπό να δώσουμε περισσότερο νόημα στη ζωή μας και να ζήσουμε μια ζωή που μας αξίζει. Αυτές οι προτάσεις δε γίνονται από ρομαντισμό ή ιδεαλισμό, αλλά γίνονται διότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να εφαρμοστούν για το καλό όλων μας. Είναι προτάσεις που πιστεύω ότι ταιριάζουν να εφαρμοστούν στον αναδυόμενο νέο κόσμο μας. Η τωρινή γενιά ίσως έχει το μεγαλύτερο αλλά και αναπόδραστο χρέος έναντι της ανθρωπότητας από οποιαδήποτε άλλη, γιατί δυστυχώς σε εμάς έλαχε ο κλήρος για να τη σώσουμε ή να την καταστρέψουμε. Ένας τρόπος να τη σώσουμε είναι να εφαρμόσουμε τη Φιλοκοσμία. * Με το Φιλοκοσμικό συγγραφικό μου έργο, δε θέλω τίποτε άλλο παρά να μου δοθεί η δυνατότητα να βγω από την καλλιεργούμενη και επιτεινόμενη μοναξιά των ημερών και να μιλήσω μαζί σας, για το πώς θα διαχειριστούμε το δώρο της ζωής που έχουμε στα χέρια μας. Ε- πίσης, να σας πω πώς νιώθω για το παρόν και το μέλλον της ανθρωπότητας αλλά και να ακούσω και εσάς να μιλάτε και να ενδιαφέρεστε για τα ίδια. 10

13 1 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Διαφωτισμός είναι η αναζήτηση της γνώσης και της αλήθειας, ώστε με βάση τη γνώση και την αλήθεια, να μπορεί ο άνθρωπος να αντιλαμβάνεται καλύτερα τον κόσμο μέσα του και γύρω του. Διαφωτισμός είναι η έξοδος του ανθρώπου από την ανωριμότητά του, για την οποία ευθύνεται και ο ίδιος. Τέλος, διαφωτισμός είναι το θάρρος να μαθαίνεις και να μεταχειρίζεσαι το δικό σου νου. Οι αιτίες που εξωθούσαν και εξωθούν τόσους πολλούς συνανθρώπους μας, να προτιμούν να παραμένουν ανώριμοι, είναι κυρίως, η οκνηρία, ο φόβος και η δειλία. Είναι βολικό να έχεις κάποιους άλλους να σου λύνουν τα προβλήματα και να παίρνουν αυτοί τις αποφάσεις για σένα. Με λίγα λόγια, είναι βολικό να είναι κάποιος ανώριμος. Από εδώ και εμπρός, η ανθρωπότητα δεν έχει την πολυτέλεια να ακολουθεί το δρόμο της οκνηρίας και της δειλίας. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη τα πράγματα να αλλάξουν άρδην και τη θέση της ανωριμότητας να πάρει ένας νέος Διαφωτισμός που ονομάζουμε Φιλοκοσμικό Διαφωτισμό. Ο Φιλοκοσμικός Διαφωτισμός είναι στα αχνάρια του αρχαίου Ελληνικού Διαφωτισμού κάνοντας πράξη τη διαπίστωση του Αριστοτέλη «πάντες οι άνθρωποι του ειδέναι φύση ορέγνονται» (όλοι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους καμωμένοι να θέλουν να μαθαίνουν). Επεκτείνει τη γνώση και τη συνειδητοποίηση της γνώσης στα πάντα που είναι μέσα μας και γύρω μας, με έμφαση στο υπέροχο δημιούργημα που ονομάζουμε Σύμπαν. Ο Φιλοκοσμικός Διαφωτισμός είναι ένα τεράστιο άλμα προς την αναγνώριση ότι ο άνθρωπος είναι ο αυτόπτης μάρτυρας της ύπαρξης του Σύμπαντος. Χωρίς αυτόν το Σύμπαν δεν μπορεί να υπάρξει, διότι για να υπάρξει χρειάζεται κάποιον που να το διαπιστώνει. Διευκρινίζουμε ότι στα αρχαία ελληνικά η λέξη φιλώ σημαίνει αγαπώ. Στα νέα ελληνικά η λέξη κόσμος έχει πολλές έννοιες, όπως π.χ. λαός, το σύνολο των ανθρώπων, ολόκληρος ο πλανήτης Γη, ολόκληρο το Σύμπαν κλπ. Στα αγγλικά γράφεται «cosmos» και έχει μόνο μία έννοια ότι είναι τα πάντα, από τα φύλλα ενός δένδρου μέχρι τα πέρατα του Σύμπαντος (βλέπε λέξεις όπως κοσμολογία, κοσμοναύτης, κλπ). Προκειμένου να διευκολύνουμε την παρουσίαση της ύλης του βιβλίου τη λέξη κόσμος θα την χρησιμοποιούμε κατά το δοκούν. 11

14 Πρόλογος Ως εκ περισσού σημειώνουμε ότι αν υπάρχουν κάπου αλλού στο Σύμπαν παρόμοιες ή ανώτερες μορφές ζωής από αυτή του ανθρώπου, τότε τυχόν εξαφάνιση του ανθρώπου από τον πλανήτη Γη, δε θα έχει την απόλυτη ανυπαρξία του Σύμπαντος, διότι θα υπάρχουν και άλλοι κάτοικοι στο Σύμπαν που θα μαρτυρούν την ύπαρξή του. Όμως, εμείς δε γνωρίζουμε αν υπάρχουν ή όχι άλλες τέτοιες μορφές ζωής στο Σύμπαν, γεγονός που συνεπάγεται ότι η ευθύνη για την ύπαρξή του Σύμπαντος είναι αποκλειστικά δική μας. Ειδικότερα, ο Φιλοκοσμικός Διαφωτισμός μας αποκαλύπτει ότι η παρουσία του ανθρώπου στη Γη και στο Σύμπαν έχει κολοσσιαία σημασία. Ανασύρει τον άνθρωπο από την ασημαντότητα και τον τοποθετεί σε περίοπτη θέση πολύ μεγαλύτερης κοσμολογικής σημασίας από ό,τι εθεωρείτο από αρχαιοτάτων χρόνων. Τον καθιστά ως το νου, τη ψυχή και τη συνείδηση του Σύμπαντος. Τον ανεβάζει στο πιο ψηλό βάθρο μέσα στο Σύμπαν. Του προσδίδει το μεγαλύτερο αξίωμα στο Σύμπαν καθιερώνοντας τον ως τον «φύλακα άγγελο του κόσμου μας». Μέχρι σήμερα υπήρξαν πολλά γεγονότα στο Σύμπαν, εκ των οποίων τα σημαντικότερα, κατά χρονολογική σειρά αλλά ταυτόχρονα και κατά φθίνουσα σειρά σημασίας είναι τα εξής τρία: Η δημιουργία του Σύμπαντος, η δημιουργία ζωής πάνω στη Γη και η δημιουργία του ανθρώπου που έχει το χάρισμα της συνειδητοποίησης της γνώσης. Τα θεμέλια του Φιλοκοσμικού Διαφωτισμού εδράζονται στο εν λόγω χάρισμα του ανθρώπου και χάρη σε αυτό κατέστει δυνατή η παρουσίαση των ιδεών μας στο παρόν βιβλίο. Από τις ιδέες αυτές μπορούμε να αντλήσουμε, έστω και αμυδρά, τις απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Ποιος είναι ο σκοπός της δημιουργίας του Σύμπαντος; Ποιο είναι το νόημα της ύπαρξης του ανθρώπου στο Σύμπαν; 21 Μαρτίου 2016 Π.Ν. Παρασκευόπουλος 12

15 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 Η ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ 1.1 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ Το παρόν κεφάλαιο είναι αφιερωμένο στον προσδιορισμό της απάντησης στο ερώτημα: Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ της γνώσης και της συνειδητοποίησης της γνώσης; Και αν ναι, τότε ποια είναι αυτή; Η απάντηση στο εν λόγω ερώτημα είναι καθοριστικής σημασίας για την κατανόηση του κόσμου μας και επομένως είναι τελείως απαραίτητη για τον τρόπο που θα μπορούσαμε να αξιολογήσουμε την ύπαρξή μας. Έχοντας κατακτήσει την κατανόηση του κόσμου μας και την αξιολόγηση της ύπαρξής μας, τότε θα έχουμε αποκτήσει το απαραίτητο υπόβαθρο για να προχωρήσουμε στον τελικό μας στόχο που είναι η πραγμάτωση της αποστολής μας στη Γη και στο Σύμπαν. Το κλειδί για τον προσδιορισμό και στη συνέχεια για την πραγμάτωση της αποστολής μας στη Γη και στο Σύμπαν, είναι η σχέση μεταξύ των δυο εννοιών, της γνώσης και της συνειδητοποίησης της γνώσης. Η σχέση αυτή είναι ο τίτλος του κεφαλαίου, και αποτελεί το εφαλτήριο για την κατανόηση του Φιλοκοσμικού Διαφωτισμού που παρουσιάζουμε στο κεφάλαιο Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ Στο παρόν εδάφιο θα κάνουμε χρήση των όρων αυτοπροσδιορισμός και ετεροπροσδιορισμός, οι οποίοι ορίζονται ως εξής. Αυτοπροσδιορισμός (κατά το αυτόφωτος). Είναι όταν ο προσδιορισμός του ανθρώπου γίνεται από τον ίδιο, δηλαδή γίνεται με βάση τις γνώσεις που έχει κατακτήσει ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή που του επιτρέπουν να διαπιστώσει από μόνος του, κατά το δυνατόν, αυτά που τον αφορούν. Ετεροπροσδιορισμός (κατά το ετερόφωτος). Είναι όταν ο προσδιορισμός του ανθρώπου γίνεται με βάση αυτά που του υποδεικνύουν και ουσιαστικά του επιβάλλουν κάποιοι άλλοι, όπως π.χ. 13

16 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης τα θρησκευτικά δόγματα, οι κατά εποχές κοινωνικοί κανόνες συμπεριφοράς, τα ταμπού και άλλες παρόμοιες πηγές που δεν του επιτρέπουν να διαπιστώσει από μόνος του, κατά το δυνατόν, αυτά που τον αφορούν. Ο άνθρωπος, σε σύγκριση με όλες τις υπόλοιπες μορφές ζωής, εκτός της μάχης της επιβίωσης και της διαιώνισης του είδους του, έδινε, δίνει και θα συνεχίζει να δίνει μια μοναχική, μια ξεχωριστή, μια δική του μάχη για να αποκτήσει τη γνώση, να την κατανοήσει και εν τέλει να αυτοπροσδιορίσει αυτά που συμβαίνουν μέσα του και γύρω του. Μέχρι σήμερα, παρατηρούμε ότι ο αυτοπροσδιορισμός πέρασε, περνάει, και από ότι φαίνεται θα συνεχίζει να περνάει, από διάφορα εξελικτικά στάδια. Τα στάδια αυτά έχουν το χαρακτηριστικό ότι σε κάθε νεώτερη φάση της πορείας, ο αυτοπροσδιορισμός του ανθρώπου περιβάλλεται με μεγαλύτερη βεβαιότητα, πληρότητα, σαφήνεια και αλήθεια. Προφανώς, όσο μεγαλώνει ο αυτοπροσδιορισμός του ανθρώπου, τόσο μικραίνει ο ετεροπροσδιορισμός του και τούμπαλιν. Εισάγουμε τον όρο Δείκτη Αυτοπροσδιορισμού (Selfidentification Quotient ή SQ). Με τον δείκτη αυτοπροσδιορισμού μετράμε την ικανότητα ενός εκάστου ατόμου να αυτοπροσδιορίζεται. Η μέτρηση αυτή γίνεται με ανάλογο τρόπο με αυτόν που γίνεται για την μέτρηση άλλων δεικτών, όπως π.χ. του δείκτη της λογικής νοημοσύνης (Intelligent Quotient ή IQ) και του δείκτη της συναισθηματικής νοημοσύνης (Emotional Quotient ή EQ). Ο δείκτης αυτοπροσδιορισμού SQ αξιολογείται όπως οι δείκτες IQ και EQ. Δηλαδή, όσο υψηλότερο SQ έχει ένα άτομο, τόσο πιο μεγάλη είναι η ικανότητά του να αυτοπροσδιορίζεται. Αντίθετα, όσο πιο μικρό είναι το SQ ενός ατόμου, τόσο πιο μικρή είναι η ικανότητά του να αυτοπροσδιορίζεται. Δίνουμε τους πιο κάτω δύο ορισμούς. Ορισμός του Δείκτη του αναμενόμενου Αυτοπροσδιορισμού SQ(e). Ο δείκτης SQ(e) συμβολίζει τον αναμενόμενο (expected) αυτοπροσδιορισμό του ανθρώπου που είναι η γνώση μερικών βασικών στοιχείων από τη τρέχουσα επιστημονική γνώση, ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα τρία κολοσσιαία θέματα που είναι η ζωή, το σύμπαν και ο Θεός. Σημειώνουμε ότι ο όρος «αναμενόμενο» έχει την έννοια ότι η τιμή του δείκτη SQ(e) του μέσου ανθρώπου να είναι σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, όπως είναι το 100 για το δείκτη IQ. Ορισμός του Δείκτη του πραγματικού Αυτοπροσδιορισμού SQ(r). Ο δείκτης SQ(r) συμβολίζει τον πραγματικό (real) 14

17 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης αυτοπροσδιορισμό του ανθρώπου, ιδιαίτερα σε ό, τι αφορά τα τρία κολοσσιαία θέματα που είναι η ζωή, το σύμπαν και ο Θεός. Ο δείκτης του πραγματικού αυτοπροσδιορισμού SQ(r) μπορεί να διατυπωθεί με τον πιο κάτω «μαθηματικό» τύπο: SQ ( r) K ώ ή ά όπου το Κ είναι μία σταθερά που αφορά προσωπικά χαρακτηριστικά κάθε συγκεκριμένου ατόμου, όπως π.χ. την κληρονομικότητα, το IQ., το EQ., κ.λ.π. Η πιο πάνω «μαθηματική» διατύπωση του SQ(r) μας λέει ότι, όσο μεγαλώνει ο αριθμητής του και μικραίνει ο παρονομαστής του, τόσο μεγαλώνει και ο δείκτης του πραγματικού αυτοπροσδιορισμού SQ(r). Σήμερα, δυστυχώς ισχύει ότι ο δείκτης του πραγματικού αυτοπροσδιορισμού SQ(r) είναι πολύ μικρότερος του δείκτη του αναμενόμενου αυτοπροσδιορισμού SQ(e). Δηλαδή, γνωρίζουμε πολύ λιγότερα από όσα είναι αναμενόμενο να γνωρίζουμε. Τίθενται τα εύλογα ερωτήματα: γιατί ο δείκτης του πραγματικού αυτοπροσδιορισμού βρίσκεται σε τόσο χαμηλό επίπεδο; Γιατί ο άνθρωπος δεν δείχνει ενδιαφέρον να αποκτήσει, όσο γίνεται περισσότερες γνώσεις που μας προσφέρουν οι σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις οι οποίες καθαρίζουν την ομίχλη του τοπίου και μας επιτρέπουν να δούμε πιο καθαρά και πιο αληθινά ποιοι είμαστε και σε ποιο κόσμο ζούμε; Γιατί επιμένει π.χ. να ζει μέσα στην προκατάληψη των θρησκευτικών δογμάτων; Η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι εξαιρετικά σύνθετη. Πιο κάτω δίνουμε κάποιες πρώτες απόψεις μας. Ο άνθρωπος φοβάται την παραπέρα επιδίωξη του αυτοπροσδιορισμού του. Η πρώτη του εμπειρία, όπου διαπίστωσε ότι υπάρχει μεν, αλλά όμως πεθαίνει, τον τρόμαξε τόσο πολύ, που αποφεύγει, όσο μπορεί, να μαθαίνει την αλήθεια. Τον φόβο του θανάτου τον περιόρισε και τον ανακούφισε η πίστη του ότι ο άνθρωπος αποτελείται από το σώμα και από τη ψυχή. Κατά τον θάνατο, πεθαίνει μόνο το σώμα, ενώ η ψυχή επιζεί του θανάτου και ζει αιώνια. Πολλά από τα εκάστοτε θρησκευτικά δόγματα κήρυτταν και κηρύττουν αυτή την πίστη, γεγονός που ανακούφιζε και συνεχίζει να ανακουφίζει τον φόβο του θανάτου. 15

18 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης Οι πολυάριθμες προκαταλήψεις, και ιδιαίτερα αυτές των θρησκευτικών δογμάτων, είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αύξηση του αυτοπροσδιορισμού μας. Αντιδρούν στις ανακαλύψεις της επιστήμης, καταδικάζοντας κάθε απόκλιση από την διδασκαλία των ιδρυτών τους. Η αντίδρασή τους αυτή, σε όλες τις εποχές και σε όλες τις γωνιές της Γης, είναι τόσο επιβλητική, που έχει ως αποτέλεσμα τη φανατική άρνηση της πλειοψηφίας των πιστών να ενημερωθούν, να μάθουν και προπαντός να αποδεχθούν ότι τα νέα ευρήματα της επιστήμης είναι αληθινά. Μετά από τα πιο πάνω, όπως ήταν φυσικό, εφόσον σχεδόν κάθε βελτίωση εξέλιξη του αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου τον έφερνε αντιμέτωπο με πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, ήταν επόμενο ο άνθρωπος να αποστρέφεται τις αλήθειες που προέρχονταν από την εξέλιξη του αυτοπροσδιορισμού του. Αντίθετα, άλλες εξελίξεις, οι οποίες δεν είναι αντίθετες π.χ. με θρησκευτικά δόγματα, όπως είναι η ανακάλυψη της ηπείρου της Αμερικής, αλλά και οι εφευρέσεις της τεχνολογίας (όπως το τηλέφωνο, το αυτοκίνητο, το αεροπλάνο, ο υπολογιστής, κ.λ.π.), που του προσφέρουν ανέσεις και διευκολύνσεις, τις δέχεται, τις αποδέχεται και τις κάνει καθημερινή του χρήση με μεγάλη ευχαρίστηση. Με λίγα λόγια μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος έχει τρομάξει τόσο πολύ από την ταχεία εξέλιξη του αυτοπροσδιορισμού του, όπου σε πολλές περιπτώσεις προτιμά ακόμα και να μη μαθαίνει τίποτα το καινούριο. Νιώθει ότι απειλείται (και ως ένα βαθμό δικαιολογημένα) η συναισθηματική του ισορροπία. Γι αυτό αποφεύγει, ακόμα και απορρίπτει πολλά και σε μερικές χώρες ακόμα και σχεδόν όλα τα στοιχεία που του προσφέρει η επιστημονική γνώση. 1.3 Ο ΑΝΘΡΩΠΟΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ (α) Εισαγωγή στο ανθρωποχωρόχρονο Οι τέσσερις πιο σημαντικοί αστροφυσικοί από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα, κατά χρονολογική σειρά είναι ο Κοπέρνικος, ο Γαλιλαίος, ο Νεύτωνας και ο Αϊνστάιν (εικόνα 1.1). Η θεωρία του Αϊνστάιν για το Σύμπαν, είναι μια θεωρία που ξεπέρασε, κατά πολύ, όλους τους προκατόχους του, ακόμα και τη θεωρία του Νεύτωνα, που βασιζόταν στη δύναμη της βαρύτητας. Η σκέψη του Αϊνστάιν είναι ριζοσπαστική και προπαντός, ανώτερη από όλες τις προηγούμενες απόψεις για το Σύμπαν. 16

19 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης Η θεωρία του Αϊνστάιν βασίζεται στη διαπίστωση ότι οι οντότητες χώρος και χρόνος δεν είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους, αλλά είναι αλληλοεξαρτώμενες, δημιουργώντας μία και μόνη οντότητα που ονόμασε χωρόχρονο. Η διαπίστωση αυτή καθιέρωσε τον χωρόχρονο ως τον βασικό ιστό του Σύμπαντος. Όμως, από το βασικό ιστό του Σύμπαντος, το χωρόχρονο, μένει κάτι έξω, κάτι πολύ σημαντικό: Ο άνθρωπος. Εδώ, με τον όρο «άνθρωπος» αναφερόμαστε σε μια συγκεκριμένη μορφή ζωής, που έχει ψυχή (συναίσθημα), νου (πνεύμα) και συνείδηση, τα οποία έχουν την ξεχωριστή ιδιότητα ότι είναι και τα τρία άυλα. Όπως είναι φανερό, τα «άυλα» δεν υπακούουν στις ιδιότητες του χωρόχρονου. Π.χ. η σκέψη του ανθρώπου τρέχει με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτή του φωτός και προς όλες τις κατευθύνσεις στο χρόνο (δηλ. προς το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον). Επίσης, με τη σκέψη μπορούμε να φθάσουμε στα πέρατα του Σύμπαντος μόνο σε κλάσμα του δευτερολέπτου, ενώ ταξιδεύοντας με τη ταχύτητα του φωτός, θα χρειαζόμασταν μερικά δισεκατομμύρια χρόνια. Τα άυλα στοιχεία του ανθρώπου, δεν είναι κάτι το ξεχωριστό από το χωρόχρονο. Επηρεάζονται από αυτόν και επηρεάζουν κάποια γεγονότα σε αυτόν (π.χ. η προσεδάφιση στη Σελήνη). Μετά από τα πιο πάνω, μπορούμε να πούμε ότι, παρατηρώντας το Σύμπαν, διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τρία βασικά στοιχεία: Ο χώρος, ο χρόνος και ο άνθρωπος, με την έννοια που δώσαμε λίγο πριν. Πρέπει να τονίσουμε ότι εδώ, δεν εξετάζουμε αν υπήρξε ή όχι σκοπιμότητα ύπαρξης του χρόνου, ή του χώρου ή του ανθρώπου. Εδώ δεχόμαστε ως αλήθεια ότι όντως γνωρίζουμε ότι στο Σύμπαν υπάρχουν αυτά τα τρία στοιχεία. Τώρα, ας υποθέσουμε ότι θα θέλαμε να επινοήσουμε ένα νέο ιστό και για τα τρία αυτά στοιχεία, δηλ. για το χώρο, το χρόνο και τον άνθρωπο. Αυτός ο νέος ιστός μπορεί να ονομασθεί «ανθρωποχωρόχρονος». Ο ανθρωποχωρόχρονος είναι ένα υπερσύνολο και συγκεκριμένα είναι η ένωση του πνεύματος και της ύλης ή αλλιώς του ανθρώπου και του χωρόχρονου, σε έναν ενιαίο ιστό που κυριαρχεί στο Σύμπαν και που συμπεριλαμβάνει άψυχα και έμψυχα, νοήμονα και μη νοήμονα όντα. Ο ανθρωποχωρόχρονος είναι τα δαχτυλικά αποτυπώματα της ταυτότητας του κόσμου μας. Είναι ο τρισυπόστατος ιστός που συνθέτει όλο το Σύμπαν. Και είναι τρισυπόστατος γιατί, όπως είπαμε, αποτελείται από τρεις συνιστώσες: τον άνθρωπο, το χώρο και το χρόνο. 17

20 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης Νικόλαος Κοπέρνικος ( ). Γαλιλαίος Γαλιλέι ( ). Ισαάκ Νεύτωνας ( ). Άλμπερτ Αϊνστάιν ( ). Εικόνα 1.1. Τέσσερις μεγάλοι αστροφυσικοί από την Αναγέννηση μέχρι σήμερα: Ο Κοπέρνικος, ο Γαλιλαίος, ο Νεύτωνας και ο Αϊνστάιν. 18

21 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης Τα τρία μαζί, σφιχταγκαλιασμένα, μας κάνουν τον ιστό του Σύμπαντος. Αν ένα από τα τρία παύσει να υπάρχει, τότε το Σύμπαν καθίσταται ανύπαρκτο. Για παράδειγμα, Σύμπαν δηλ. το Σύμπαν να αποκτήσει οντότητα, χωρίς χώρο δεν μπορεί να υπάρξει. Σύμπαν χωρίς χρόνο δεν μπορεί να υπάρξει. Αλλά ούτε και Σύμπαν χωρίς τον άνθρωπο μπορεί να «υπάρξει», γιατί για να «υπάρξει» το Σύμπαν, δηλ. το Σύμπαν να αποκτήσει οντότητα πρέπει να υπάρχει ένας αυτόπτης μάρτυρας, ο οποίος να διαπιστώνει την ύπαρξη του Σύμπαντος. Πρέπει να υπάρχει κάποιος παρατηρητής για να το παρατηρεί και να αντιλαμβάνεται ότι αυτό που βλέπει είναι το Σύμπαν. Ο παρατηρητής αυτός είναι ο άνθρωπος. Αυτό που επιτρέπει στον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται το Σύμπαν είναι η γνώση. (β) Γνώση, συνείδηση, συνειδητοποιώ Στο παρόν εδάφιο θα παρουσιάσουμε τους όρους γνώση, συνείδηση και συνειδητοποιώ. Αυτούς του τρεις όρους, κατά αύξουσα σειρά σημασίας, τους διακρίνουμε σε πρώτο, δεύτερο και τρίτο επίπεδο, αντίστοιχα. Για τις ανάγκες του βιβλίου, πολύ συνοπτικά, δίνουμε τους ορισμούς των. Γνώση. Το να γνωρίζεις ή να είσαι ενήμερος για κάτι (πρώτο επίπεδο). Συνείδηση. Η σαφής γνώση και συνείδηση που έχω για κάτι (δεύτερο επίπεδο). Συνειδητοποιώ. Αποκτώ βαθειά επίγνωση της γνώσης (τρίτο επίπεδο). Σημειώνουμε ότι η συνείδηση είναι μια λειτουργία του εγκεφάλου, πολύ ανώτερη της γνώσης. Προκειμένου να διευκολύνουμε την κατανόηση των πιο πάνω όρων, θα χρησιμοποιήσουμε ως αντικείμενο το Σύμπαν. Ο άνθρωπος, χάρη στη γνώση, αποκτά κάθε μέρα και περισσότερο, μεγαλύτερη ενημέρωση για το Σύμπαν. Ο άνθρωπος, χάρη στη συνείδηση, αποκτά κάθε μέρα και περισσότερο, πιο σαφή γνώση για το Σύμπαν. Ο άνθρωπος, χάρη στη συνειδητοποίηση, αποκτά κάθε μέρα και περισσότερο, πιο βαθειά επίγνωση της γνώσης για το Σύμπαν. (γ) Το Σύμπαν κρέμεται από μια «κλωστή» Αυτή η μοναδική λειτουργία, η ανθρώπινη συνείδηση, είναι μία εξαιρετικά ανεπτυγμένη λειτουργία του ανθρώπου, η ύπαρξη της 19

22 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης οποίας είναι καθοριστική για την αντίληψη της ύπαρξης του Σύμπαντος (αν κάποια ζώα έχουν συνείδηση, αυτή η συνείδηση είναι ελάχιστη σε σύγκριση με την ανθρώπινη, γεγονός που καθιστά τα ζώα τελείως ανίκανα να αντιληφθούν το Σύμπαν). Επομένως, μπορούμε να βγάλουμε το ασφαλές συμπέρασμα ότι, Ένα οποιοδήποτε Σύμπαν που διέπεται από νόμους που είναι τέτοιοι που αποκλείουν την ύπαρξη συνείδησης, δεν είναι Σύμπαν. Στα παλαιά τα χρόνια και μέχρι μερικές δεκαετίες πριν από την Αναγέννηση (16ος αιώνας), η σπουδαιότητα του ανθρώπου βασιζόταν σε δύο σημεία. Το ένα ήταν ότι η Γη είναι το κέντρο του κόσμου και το άλλο ήταν ότι ο άνθρωπος ήταν φτιαγμένος από το Θεό κατ εικόνα και ομοίωση του Θεού. Η επιστήμη μάς δείχνει ότι και τα δύο δεν ισχύουν, διότι η μεν Γη είναι ως ένας κόκκος άμμου σε κάποιο σημείο του απέραντου Σύμπαντος, ενώ ο άνθρωπος φαίνεται ότι εξελίχθηκε από κατώτερες μορφές ζωής. Έτσι η επιστήμη έριξε τον άνθρωπο από την περίοπτη θέση που ήταν παλαιά, σε μια θέση ασήμαντη. Οι δύο αυτές ανακαλύψεις της επιστήμης, από τις πιο σημαντικές στο διάβα της ανθρωπότητας, ήταν δύο από τα μεγαλύτερα σοκ που υπέστη ποτέ ο άνθρωπος. Ο ανθρωποχωρόχρονος μάς δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι κάτι πολύ πολύ σημαντικότερο από αυτά που πιστεύαμε τόσους αιώνες και χιλιετίες. Είναι μία από τις τρεις συνιστώσες του Σύμπαντος! Άνθρωπος και Σύμπαν συνυπάρχουν. Και τα δύο μαζί συνθέτουν τον ανθρωποχωρόχρονο ή απλά το ανθρωποσύμπαν. Η ύπαρξη του ανθρώπου συνεπάγεται την «ύπαρξη» του Σύμπαντος γιατί το Σύμπαν από μόνο του δεν γνωρίζει ότι υπάρχει. Η εξαφάνιση του ανθρώπου, συνεπάγεται την «εξαφάνιση» του Σύμπαντος. Έτσι η ύπαρξη του ανθρώπου, αυτή καθ αυτή (και όχι το πού βρίσκεται η Γη και το πώς δημιουργήθηκε ο άνθρωπος) είναι που δίδει στον άνθρωπο κολοσσιαία σημασία. Τον ανασύρει από την ασημαντότητα και τον τοποθετεί σε περίοπτη θέση, πολύ μεγαλύτερης κοσμολογικής σημασίας από ό, τι εθεωρείτο από την αρχαιότητα μέχρι τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό, ανεβάζοντας την αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμησή του σε απρόσμενα υψηλά επίπεδα. 20

23 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης Η Φιλοκοσμία βλέπει τα πάντα γύρω της υπό το πρίσμα του ανθρωποχωρόχρονου. Γι αυτό, πρώτα και πάνω από όλα, θέλει να διαφυλάξει την ύπαρξη της ζωής στον πλανήτη μας. Γιατί αν η μωρία σπρώξει κάποτε τον άνθρωπο στον αφανισμό, τότε το τρισυπόστατο τού ιστού, θα χάσει τη μία συνιστώσα του, τον άνθρωπο (τον παρατηρητή) και έτσι ουσιαστικά θα «χαθεί» και το Σύμπαν. Αν υπάρχουν κάπου αλλού στο Σύμπαν παρόμοιες ή ανώτερες μορφές ζωής από αυτήν του ανθρώπου, τότε τυχόν εξαφάνιση του ανθρώπου από τον πλανήτη μας, δεν θα έχει και τόσο σοβαρή αρνητική επίπτωση στον ανθρωποχωρόχρονο. Όμως, επειδή εμείς δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν ή όχι άλλες τέτοιες μορφές ζωής σε άλλα σημεία του Σύμπαντος, έχουμε ακέραια την ευθύνη της ύπαρξης του ανθρωποχωρόχρονου. Βασιζόμενοι σε αυτό που σίγουρα γνωρίζουμε, και αυτό είναι ότι όντως είμαστε αυτόπτες μάρτυρες του Σύμπαντος, θα πρέπει να έχουμε ως κοινό σκοπό να κρατήσουμε ανέπαφο τον τρισυπόστατο ιστό του ανθρωποχωρόχρονου, δηλ. να διαφυλάξουμε τη συνέχεια της ανθρώπινης φυλής για πάντα. Κοντολογίς, το Σύμπαν «υπάρχει», διότι στο Σύμπαν υπάρχει μια μορφή ζωής, ο άνθρωπος, που έχει ένα μοναδικό γνώρισμα: Τη νοούσα συνείδηση. Δηλαδή ο άνθρωπος είναι η μόνη μορφή ζωής που έχει τη δυνατότητα να αναλαμβάνεται και να συνειδητοποιεί κάθε τι που γνωρίζει, και επομένως σε ότι αφορά το Σύμπαν και το Θεό. Αν χαθεί ο μοναδικός παρατηρητής, θα «χαθεί» για πάντα και το Σύμπαν. Αν χαθεί η μοναδική μορφή ζωής στο Σύμπαν που συνειδητοποιεί τον Θεό, τότε θα «χαθεί», τρόπος του λέγειν, και ο ίδιος ο Θεός. Διότι Σύμπαν και Θεός, όπου δεν υπάρχει κάποιος να τους συνειδητοποιεί, είναι σαν να μην υπάρχουν. Ουσιαστικά, από όλα όσα είπαμε βγαίνει το συμπέρασμα ότι η πρωταρχική μας ευθύνη είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι το Σύμπαν είναι σαν να κρέμεται από μία κλωστή. Αυτή η κλωστή είναι η ανθρώπινη φυλή. Αν η κλωστή αυτή κοπεί, δηλ. αν η ανθρώπινη φυλή καταστραφεί, τότε το Σύμπαν θα έχει χάσει τη συνείδησή του, οπότε θα είναι ουσιαστικά σαν να μην υπάρχει. Επομένως η μεγαλύτερή μας ευθύνη είναι να διατηρήσουμε ανέπαφο τον τρισυπόστατο ιστό, τον ανθρωποχωρόχρονο. Από τις τρεις συνιστώσες, εμείς έχουμε την ευθύνη μόνο για τη μία συνιστώσα, τον άνθρωπο. Άλλη μεγαλύτερη ευθύνη από αυτήν δεν υπάρχει. Αν αυτοκαταστραφούμε, θα έχουμε διαπράξει το μεγαλύτερο έγκλημα στο Σύμπαν. Θα έχουμε διαπράξει τη μεγαλύτερη αμαρτία, μπροστά στα μάτια του ίδιου του Θεού. Γιατί αν αυτοκαταστραφούμε, θα έχουμε την 21

24 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης κολοσσιαία ευθύνη ότι σύραμε μαζί μας στον «αφανισμό» ολόκληρο το Σύμπαν. Ακόμα και τον ίδιο το Θεό. Γι αυτό, πριν διαπράξουμε αυτή την αμαρτία, πρέπει να γνωρίζουμε ότι πιο βαριά αμαρτία από αυτή δεν υπάρχει, αφού δεν υπάρχει ζυγαριά στον κόσμο που να μπορεί να τη ζυγίσει, διότι ζυγίζει όσο το Σύμπαν ολόκληρο. Κλείνοντας, μπορούμε να πούμε ότι η ευθύνη της «ύπαρξης» του Σύμπαντος είναι αδιαίρετη, διότι το Σύμπαν ανήκει εξ αδιαιρέτου σε όλους μας. Επομένως την ευθύνη την έχει καθένας από εμάς, την έχει ολόκληρη η ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος από καταβολής κόσμου, ζούσε χωρίς το βάρος της ευθύνης αυτής, διότι δεν την είχε αντιληφθεί. Από εδώ και εμπρός γνωρίζει πολύ καλά την ευθύνη αυτή. Ως εκ τούτου η ευθύνη μπροστά στην «ύπαρξη» του Σύμπαντος θα ενώσει όλους μας σφιχτά και για πάντα, γεγονός που θα ανεβάσει τη συνεκτικότητα και τη συλλογικότητα μεταξύ ανθρώπων και λαών σε ουρανομήκη ύψη. Μία τέτοια εικόνα της ανθρωπότητας θα έχει πολλά και μεγάλα ευεργετήματα, αφού θα μπορούμε να αντιμετωπίζουμε με επιτυχία κάθε πλανητικό μας πρόβλημα, ενώ παράλληλα θα μπορούμε να οδηγήσουμε την ανθρωπότητα σε μία ζωή με περισσότερο νόημα και ουσία. 1.4 Ο ΔΕΙΚΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ Εισάγουμε τον όρο Δείκτη Συνειδητοποίησης (ή Consciousness Quotient ή CQ). Με τον δείκτη συνειδητοποίησης μετράμε την ικανότητα του ανθρώπου να συνειδητοποιεί τα θέματα που γνωρίζει. Ορισμός του Δείκτη της αναμενόμενης Συνειδητοποίησης CQ(e). Ο δείκτης CQ(e) συμβολίζει την αναμενόμενη (expected) συνειδητοποίηση του ανθρώπου αυτών που γνωρίζει και κυρίως σε ό,τι αφορά τα τρία κολοσσιαία θέματα της ζωής, του σύμπαντος και του Θεού. Ορισμός του Δείκτη της πραγματικής Συνειδητοποίησης CQ(r). Ο δείκτης CQ(r) συμβολίζει την πραγματική (real) συνειδητοποίηση του ανθρώπου αυτών που γνωρίζει και κυρίως σε ό,τι αφορά τα τρία κολοσσιαία θέματα της ζωής, του σύμπαντος και του Θεού. Ο δείκτης της πραγματικής συνειδητοποίησης CQ(r) μπορεί να διατυπωθεί με τον πιο κάτω «μαθηματικό» τύπο: 22

25 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης CQ ( r) ή ί ή ά ά ό όπου Μ είναι μια σταθερά ανάλογη προς την σταθερά Κ του δείκτη του πραγματικού αυτοπροσδιορισμού SQ(r). Εδώ, όπως και στην περίπτωση του ορισμού του SQ(r) που δώσαμε στο εδάφιο 1.2 ισχύει ότι, όσο μεγαλώνει ο αριθμητής ή μικραίνει ο παρονομαστής ή και τα δύο, τόσο μεγαλώνει ο δείκτης της πραγματικής συνειδητοποίησης CQ(r). Διευκρινίζουμε ότι ο δείκτης αυτοπροσδιορισμού μετρά τις γνώσεις που έχει κάθε άτομο (πάνω στις οποίες στηρίζει τον αυτοπροσδιορισμό του), ενώ ο δείκτης συνειδητοποίησης μετρά πόσες από τις γνώσεις που έχει τις συνειδητοποιεί. Με άλλα λόγια, το μεν προηγούμενο εδάφιο 1.2 ασχολείται με την γνώση, ενώ το παρόν εδάφιο 1.4 ασχολήθηκε με την συνειδητοποίηση της γνώσης. 1.5 ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΔΕΙΚΤΩΝ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ Η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως «η εποχή της γνώσης». Η «εποχή της συνειδητοποίησης» ακολουθεί την «εποχή της γνώσης». Η γνώση αναπτύσσεται πολύ πιο γρήγορα από τη συνείδηση, γεγονός που δημιουργεί ένα χάσμα μεταξύ τους. Το χάσμα αυτό μεγαλώνει κάθε μέρα και περισσότερο. Είναι σαν να τρέχουν παράλληλα ένα αυτοκίνητο με 100 χλμ. την ώρα (η γνώση) και δίπλα του ένα ποδήλατο με 5 χλμ. την ώρα (η συνειδητοποίηση). Τίθεται το εύλογο ερώτημα: Γιατί η συνειδητοποίηση της γνώσης κινείται με τόση μικρή ταχύτητα; Γιατί συνειδητοποιούμε πολύ λιγότερα από όσα γνωρίζουμε; Γιατί ο δείκτης της πραγματικής συνειδητοποίησης CQ(r) είναι πολύ μικρότερος του δείκτη της αναμενόμενης συνειδητοποίησης CQ(e); Προφανώς, είναι απαραίτητο πρώτα να γνωρίσουμε (να μάθουμε) κάτι και μετά να προσπαθήσουμε να το συνειδητοποιήσουμε. Όμως, ο δρόμος από τη γνώση στη συνειδητοποίηση της γνώσης, δηλ. ο δρόμος από το δείκτη του πραγματικού αυτοπροσδιορισμού SQ(r) προς το δείκτη της πραγματικής συνειδητοποίησης CQ(r), είναι πολύ ανηφορικός και δύσκολος και για πολλούς είναι σχεδόν ακατόρθωτος. Με άλλα λόγια, ο δείκτης του πραγματικού επιπέδου αυτοπροσδιορισμού είναι μεν το σύνολο των γνώσεων καθενός, αλλά 23

26 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης από αυτές τις γνώσεις, δυστυχώς μόνο ένα πολύ μικρό μέρος τους συνειδητοποιούμε, δηλαδή ένα πολύ μικρό μέρος τους το βάζουμε βαθειά μέσα στο μυαλό μας και τη ψυχή μας και το κάνουμε καθημερινή μας πράξη. Αυτό το πολύ μικρό μέρος το ονομάζουμε πραγματική γνώση. Το υπόλοιπο το γνωρίζουμε αλλά δεν το συνειδητοποιούμε. Με άλλα λόγια, Δεν ξέρουμε τίποτα χωρίς τη συνειδητοποίηση της γνώσης. Για να διευκολύνουμε περαιτέρω την κατανόηση των δεικτών του πραγματικού αυτοπροσδιορισμού SQ(r) και της πραγματικής συνειδητοποίησης CQ(r), ή αλλιώς των δεικτών γνωρίζω και συνειδητοποιώ, αντίστοιχα, θα δώσουμε τα πιο κάτω παραδείγματα. Παράδειγμα 1.1. Ένα υπεραπλουστευμένο παράδειγμα είναι σαν να κρατάς στα χέρια σου μία ατομική βόμβα, που ενώ γνωρίζεις ότι αν εκραγεί θα σκοτώσει χιλιάδες ανθρώπους, όμως αυτό δεν το έχεις συνειδητοποιήσει και για αυτό παίζεις μαζί της, σαν να ήταν ένα μεγάλο μπαλόνι. Όμως, αν εκραγεί, τότε θα είναι αργά για να το συνειδητοποιήσεις. Δηλαδή, το γνωρίζω απέχει πολύ από το συνειδητοποιώ. Κατά την εκτίμησή μας, το παρόν παράδειγμα αναδεικνύει το καθοριστικό στοιχείο που θα επηρεάσει περισσότερο από κάθε άλλο την πορεία του νέου κόσμου μας που έχει ήδη ανατείλει. Είναι ο πυρήνας της τροχιάς που θα διαγράψει η ανθρώπινη φυλή στο μέλλον. Παράδειγμα 1.2. Γνωρίζουμε ότι η Γη είναι ένα ουράνιο σώμα που δεν στηρίζεται πουθενά, όπως δεν στηρίζεται πουθενά η Σελήνη, ο Ήλιος και γενικά όλα τα ουράνια σώματα. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι τα ουράνια σώματα βρίσκονται, τρόπος του λέγειν, στον «αέρα», αλλά αυτό που τα κρατάει και δεν «πέφτουν» είναι μια δύναμη που την ονομάζουμε βαρύτητα. Αυτό σημαίνει ότι είμαστε στο έλεος της δύναμης της βαρύτητας, την οποία ούτε καν μπορούμε να δούμε. Γνωρίζουμε ότι είμαστε πάνω σε ένα διαστημόπλοιο που το λέμε Γη το οποίο κινείται αδιάκοπα μέσα στο σύμπαν χωρίς πιλότο. Ειδικότερα, γνωρίζουμε ότι το διαστημόπλοιό μας Γη, γυρίζει γύρω από τον εαυτό του κάθε 24 ώρες που ονομάζουμε ημέρα, γυρίζει γύρω από την Ήλιο κάθε 365 ημέρες που ονομάζουμε ηλιακό έτος (σχήμα 1.2) και ολόκληρο το Ηλιακό μας σύστημα γυρίζει γύρω από το κέντρο 24

27 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης του γαλαξία μας κάθε περίπου 200 εκ. χρόνια που ονομάζουμε αστρικό ή γαλαξιακό έτος (σχήμα 1.3), ενώ ο γαλαξίας μας κινείται σε τροχιά σύγκρουσης με τον πλησιέστερο γαλαξία που ονομάζουμε γαλαξία της Ανδρομέδας. Με πιο απλά λόγια, η Γη μας είναι το σπίτι μας, το Ηλιακό μας σύστημα είναι ο μπροστινός μας κήπος, ο γαλαξίας μας είναι η μεγαλούπολη μέσα στην οποία ζούμε, η δε μεγαλούπολή μας είναι σε πορεία σύγκρουσης με την πλησιέστερη μεγαλούπολη που ονομάζουμε γαλαξία της Ανδρομέδας. Τίθεται το εύλογο ερώτημα: Συνειδητοποιούμε όλα τα πιο πάνω που γνωρίζουμε; Η απάντησή μας είναι ότι ελάχιστα συνειδητοποιούμε, με εξαίρεση τους αστροφυσικούς και κάποιους ολίγους άλλους. Τίθεται το επόμενο εύλογο ερώτημα: Γιατί, από αυτά που γνωρίζουμε, ελάχιστα συνειδητοποιούμε; Η απάντησή μας είναι ότι καθώς προσπαθούμε να τα συνειδητοποιήσουμε, αμέσως υποχωρούμε και στρέφουμε τη σκέψη μας σε κάτι άλλο. Αυτό το κάνουμε διότι η προσπάθειά μας να τα συνειδητοποιήσουμε μάς προκαλεί ανασφάλεια, δέος, φόβο και τρόμο. Τόσο μεγάλο τρόμο που δεν θέλουμε ούτε καν για μία στιγμή να τα συνειδητοποιήσουμε. Αρνούμεθα να δούμε την αλήθεια κατάματα, να την πιστέψουμε και να την κάνουμε μέρος της ζωής μας. Παράδειγμα 1.3. Γνωρίζουμε ότι η ζωή στον πλανήτη μας δεν δημιουργήθηκε με θεϊκή παρέμβαση, αλλά δημιουργήθηκε από μόνη της ή αλλιώς αυτοδημιουργήθηκε. Γνωρίζουμε ότι η ηλικία της Γης είναι γύρω στα 4.5 δισ. χρόνια. Γύρω στα 3.5 δισ. χρόνια πριν, πρωτοδιαμορφώθηκαν πάνω στη Γη τα αμινοξέα (τα αμινοξέα είναι ένα μείγμα υδρογόνου, αμμωνίας και μεθανίου). Η διαδρομή από τα αμινοξέα μέχρι τους πρώτους μονοκύτταρους οργανισμούς (κάτι σαν τα σημερινά μικρόβια) διήρκεσε γύρω στο ένα δισ. χρόνια. Η εμφάνιση των πρώτων πολυκυττάρων οργανισμών (κάτι σαν τις σημερινές μέδουσες) έγινε πριν 800 εκ. χρόνια. Τα πρώτα είδη ψαριών εμφανίστηκαν πριν 600 εκ. χρόνια. Πριν 300 εκ. χρόνια η ζωή μεταναστεύει από τη θάλασσα στη ξηρά. Πριν από 200 έως 65 εκ. χρόνια ο πλανήτης κυριαρχείται από υπερμεγέθη ερπετά όπως είναι οι δεινόσαυροι, οι βροντόσαυροι και όλες οι άλλες δεινές σαύρες. Πριν από δύο με ένα εκ. χρόνια αρχίζει να εμφανίζεται ο άνθρωπος και να εξελίσσεται στη σημερινή μορφή που είναι η αποθέωση της βιολογικής εξέλιξης. Γνωρίζουμε ότι, η εξελικτική πορεία των ειδών, δεν είχε ούτε έχει κανέναν ιδιαίτερο σκοπό, και επομένως όλα τα εκατομμύρια 25

28 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης μορφών ζωής που υπάρχουν στον πλανήτη μας δημιουργήθηκαν τυχαία και εξελίσσονται τυχαία. Χρονολογικά, ο άνθρωπος είναι η τελευταία μορφή ζωής που προέκυψε τυχαία μέσα από την εξέλιξη των ειδών. Η μορφή ζωής που ονομάζουμε άνθρωπο είναι η κορυφαία μορφή στον πλανήτη μας προικισμένος με μια πανοπλία προσόντων όπως είναι η ευφυΐα, τα συναισθήματα και η συνείδηση όπου μόνο οι πιο ανεπτυγμένες άλλες μορφές ζωής ίσως να έχουν σε κάποιο πολύ μικρό επίπεδο ευφυΐα και συναισθήματα, αλλά καθόλου ή έστω σχεδόν καθόλου το συναίσθημα της συνειδητοποίησης. Τίθεται το ερώτημα: Συνειδητοποιούμε όλα τα πιο πάνω που γνωρίζουμε για τη δημιουργία και εξέλιξη της ζωής; Η απάντηση είναι ότι δεν τα συνειδητοποιούμε με εξαίρεση τους ανθρωπολόγους, τους αρχαιολόγους και τους παλαιοντολόγους και κάποιους ολίγους άλλους. Τίθεται το επόμενο εύλογο ερώτημα: Γιατί, ενώ τα γνωρίζουμε δεν τα συνειδητοποιούμε; Η απάντησή μας είναι όμοια με εκείνη που δώσαμε στα παραδείγματα 1 και 2, ότι δηλαδή καθώς προσπαθούμε να τα συνειδητοποιήσουμε, αμέσως υποχωρούμε και στρέφουμε τη σκέψη μας σε κάτι άλλο όπου κατ αυτόν τον τρόπο αποφεύγουμε να δεχθούμε ότι βρεθήκαμε πάνω στον πλανήτη μας τυχαία. Είναι ριζωμένο βαθειά στο μυαλό όλων μας ότι είμαστε απ ευθείας δημιουργήματα του Θεού που ίδιος επέλεξε να μας δημιουργήσει στον πλανήτη Γη, και μάλιστα (για μερικές θρησκείες) κατ εικόνα και ομοίωση. Γι αυτό μας είναι αδύνατον να δεχθούμε τη Δαρβίνεια θεωρία της εξέλιξης. Αρνούμεθα ούτε καν για μια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε αυτό που ήδη γνωρίζουμε ότι είναι η αλήθεια. Πολλοί συνάνθρωποι μας, όχι μόνο δεν το συνειδητοποιούν, αλλά απορρίπτουν πλήρως την ιδέα ότι η ζωή στον πλανήτη μας δημιουργήθηκε τυχαία. Παράδειγμα 2.4. Γνωρίζουμε ότι η επιστήμη μάς αποκάλυψε ότι ολόκληρο το Σύμπαν κρέμεται από μία κλωστή, την ανθρώπινη φυλή. Είναι φανερό ότι η εν λόγω γνώση, αν παραμείνει μόνο ως γνώση, δεν θα έχει ιδιαίτερη σημασία για μας. Όμως, αν τη συνειδητοποιήσουμε βαθειά μέσα στο μυαλό μας και τη ψυχή μας, αν αποκτήσουμε βαθειά επίγνωση της γνώσης αυτής, ότι δηλ. είμαστε, είτε μας αρέσει είτε όχι, μια αξεπέραστης σημασίας κλωστή, τότε θα καταλάβουμε και κατ επέκταση θα αναλάβουμε και τις ευθύνες μας. Με λίγα λόγια, αν συγκρίνουμε την αξία της γνώσης και της 26

29 Σχήμα 1.2 Το Ηλιακό μας σύστημα. Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης 27

30 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης Εικόνα 1.3. Ένας σπειροειδής γαλαξίας. Έτσι περίπου είναι και ο δικός μας γαλαξίας. 28

31 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης συνειδητοποίησης της γνώσης, τότε η συνειδητοποίηση της γνώσης έχει πολύ περισσότερες φορές μεγαλύτερη αξία από τη σκέτη γνώση. Ειδικά για την περίπτωση της «κλωστής» έχει απείρως μεγαλύτερη αξία από τη σκέτη γνώση. Άλλα παραδείγματα, που είναι ίσως ακόμα πιο δύσκολα από τα προηγούμενα να τα συνειδητοποιήσουμε, είναι π.χ. ότι η ψυχή δεν επιζεί του θανάτου, ότι ο Θεός είναι Αμέτοχος στη ζωή μας και προπαντός ότι όλες οι θρησκείες που υπήρξαν στο παρελθόν και που υπάρχουν σήμερα δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Επίσης, άλλα παραδείγματα που είναι πρωταρχικής σημασίας για την πορεία της ανθρωπότητας, είναι αυτά που αναφέρονται στους τεράστιους κινδύνους που μας απειλούν. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε πολύ καλά τους κινδύνους, όπως είναι ο πυρηνικός όλεθρος, η καταστροφή του περιβάλλοντος και ο υπερπληθυσμός, αλλά δεν συνειδητοποιούμε τις βιβλικές καταστροφές που θα υποστούμε όταν αυτές οι απειλές γίνουν πράξη. Προφανώς στην προκειμένη περίπτωση, ο βαθμός συνειδητοποίησης είναι ανάλογος με τα προληπτικά μέτρα που παίρνουμε για να αναχαιτίσουμε το κακό. Επειδή δεν παίρνουμε κανένα ή σχεδόν κανένα προληπτικό μέτρο, ικανό να αναχαιτίσει το κακό, αυτό δείχνει ότι η συνειδητοποίηση των εν λόγω απειλών σχεδόν από όλους μας είναι μηδενικές ή σχεδόν μηδενικές. Τα πιο πάνω καθιστούν φανερό ότι αποφεύγουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να αναπτύξουμε τη συνείδησή μας με την ίδια ταχύτητα που αναπτύσσουμε τη γνώση, δηλαδή η «εποχή της γνώσης» και η «εποχή της συνείδησης» να συμπίπτουν. Η διαπίστωση αυτή είναι θλιβερή. Φαίνεται ότι ο άνθρωπος είναι τόσο εγκλωβισμένος, φοβισμένος, δειλός και οκνηρός, που δεν έχει την ψυχική δύναμη να προχωρήσει και να κάνει πράξη τη συνειδητοποίηση της γνώσης. Με πρόθεση υπερβολής θα έλεγα ότι από τα πιο πάνω προκύπτει το σημαντικό συμπέρασμα ότι γνώση χωρίς συνειδητοποίηση έχει τόση αξία όσο έχει ένα κούφιο καρύδι. Κλείνοντας, δίνουμε το εξής φιλοκοσμικό απόφθεγμα που αφορά τη γνώση και τη συνειδητοποίηση της γνώσης: Να γνωρίζουμε όσα περισσότερα μπορούμε και να συνειδητοποιούμε όλα όσα γνωρίζουμε 29

32 Κεφάλαιο 1: Η συνειδητοποίηση της γνώσης 30

33 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΤΑ ΕΠΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΚΟΣΜΙΑΣ ΒΙΒΛΙΟ 1 Πρώτη Έκδοση [1α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Αναγέννηση της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, η Φιλοκοσμική Δημοκρατία, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2013, σελ. 78, ISBN: [1β] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Αναγέννηση της Α- θηναϊκής Δημοκρατίας, η Φιλοκοσμική Δημοκρατία, Πρώτη Έκδοση, Seaburn Publishing Group, N.Y. 2013, σελ. 78, ISBN: [1γ] Paraskevas N. Paraskevopoulos, Rebirth of Athenian Democracy, Philocosmic Democracy, First Edition, Seaburn Publishing Group, N.Y. 2013, pp. 78, ISBN: Δεύτερη Έκδοση [1δ] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Αναγέννηση της Α- θηναϊκής Δημοκρατίας, η Φιλοκοσμική Δημοκρατία, Δεύτερη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2015, σελ. 104, ISBN: ΒΙΒΛΙΟ 2 Πρώτη Έκδοση [2α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Αναγέννηση της Α- θηναϊκής Οικονομίας, η Φιλοκοσμική Οικονομία, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2015, σελ. 72, ISBN:

34 Παράρτημα: Τα επτά βιβλία της Φιλοκοσμίας ΒΙΒΛΙΟ 3 Πρώτη Έκδοση [3α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Φιλοκοσμική Διακυβέρνηση του Πλανήτη, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2015, σελ. 112, ISBN: ΒΙΒΛΙΟ 4 Πρώτη Έκδοση [4α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, το Τέλος των Θρησκειών και ο Τελευταίος Θεός, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2015, σελ. 132, ISBN: ΒΙΒΛΙΟ 5 Πρώτη Έκδοση [5α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Φιλοκοσμικός Διαφωτισμός, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2016 (υπό ολοκλήρωση). ΒΙΒΛΙΟ 6 Πρώτη Έκδοση [6α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Το Βιβλίο της Ανθρωπότητας, Το «Ευφυές Σχέδιο» του Ανθρώπου, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2011, σελ. 784, ISBN [6β] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Το Βιβλίο της Ανθρωπότητας, Το «Ευφυές Σχέδιο» του Ανθρώπου, Πρώτη Έκδοση, Seaburn Publishing Group, N.Y., 2011, σελ. 784, ISBN Χ. [6γ] Paraskevas N. Paraskevopoulos, The Book of Humanity, Man s «Intelligent Design», First Edition, Seaburn Publishing Group, N.Y., 2011, pp. 752, ISBN Δεύτερη Έκδοση [6δ] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Φιλοκοσμικό Βιβλίο της Ανθρωπότητας, (πρώην τίτλος: Το Βιβλίο της Ανθρωπότητας, Το 50

35 Παράρτημα: Τα επτά βιβλία της Φιλοκοσμίας «Ευφυές Σχέδιο» του Ανθρώπου), Δεύτερη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2016 (υπό προετοιμασία). ΒΙΒΛΙΟ 7 Πρώτη Έκδοση [7α] Παρασκευάς Ν. Παρασκευόπουλος, Φιλοκοσμικό Μανιφέστο, Πρώτη Έκδοση, Σύλλογος Φιλοκοσμίας Ελλάδος, Αθήνα, 2015 (υπό προετοιμασία). Το βιβλίο [1] παρουσιάζει το σημαντικό θέμα της αναγέννησης της Αθηναϊκής Δημοκρατίας της αρχαίας Αθήνας, κατά αναλογία με την αναγέννηση των Ολυμπιακών Αγώνων που ήδη έχει συμβεί. Το βιβλίο [2] παρουσιάζει το επίσης σημαντικό θέμα της αναγέννησης της Αθηναϊκής Οικονομίας. Το βιβλίο [3] παρουσιάζει μια πρόταση αναφορικά με τη Φιλοκοσμική Διακυβέρνηση του Πλανήτη. Το βιβλίο [4] παρουσιάζει τη φιλοκοσμική μας θρησκευτική ά- ποψη και θέση. Το βιβλίο [5] παρουσιάζει ένα νέο Διαφωτισμό, που ονομάζουμε Φιλοκοσμικό Διαφωτισμό. Το βιβλίο [6] παρουσιάζει το περίγραμμα μιας ολοκληρωμένης εισήγησης αναφορικά με το θέμα της Φιλοκοσμίας. Όπως θα ήταν επόμενο, μια εμπεριστατωμένη εισήγηση για ένα τόσο σπουδαίο και ευρύ θέμα θα απαιτούσε ένα μεγάλο σε μέγεθος σύγγραμμα. Όμως, προκειμένου το σύγγραμμα αυτό, να είναι προσιτό στον αναγνώστη, αφιέρωσα χρόνο προσπαθώντας να μειώσω τον αριθμό των σελίδων όσο μπορούσα περισσότερο. Το βιβλίο [7] παρουσιάζει, εν συντομία, τον πυρήνα της Φιλοκοσμίας που είναι το Φιλοκοσμικό Μανιφέστο. Στο σχήμα που ακολουθεί, δίνουμε τη σχέση μεταξύ των επτά βιβλίων. Ειδικότερα, τα βιβλία [1], [2], [3], [4] και [5] συνθέτουν την πενταγωνική βάση της Φιλοκοσμίας. Πάνω σε αυτή τη βάση εδράζεται το Φιλοκοσμικό Βιβλίο της Ανθρωπότητας [6]. Την κορυφή του σχήματος την κατέχει το Φιλοκοσμικό Μανιφέστο, που είναι το βιβλίο [7]. Ο λόγος για τον οποίο γράψαμε τα επτά πιο πάνω βιβλία της Φιλοκοσμίας είναι για να διευκολύνουμε τον ενδιαφερόμενο αναγνώστη να επιλέξει εκείνο το βιβλίο για το οποίο διαθέτει, αφενός μεν τον απαιτούμενο χρόνο για να το διαβάσει, αφετέρου δε τα χρήματα για να το αγοράσει. 51