ΠΠΓΕΛ ΙΩΝΙΔΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ. Σχ. Έτος: ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β ΛΥΚΕΙΟΥ: ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ. Συμμετείχαν οι μαθητές: ΝΑΤΑΛΙΑ ΕΥΔΟΞΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

Transcript

1 ΠΠΓΕΛ ΙΩΝΙΔΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ ΠΕΙΡΑΙΑ Σχ. Έτος: ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ Β ΛΥΚΕΙΟΥ: ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ Συμμετείχαν οι μαθητές: ΠΙΠΕΡΙΔΗΣ ΠΙΤΣΑΒΑ ΣΑΚΚΑΤΟΥ ΣΑΛΠΕΑ ΣΑΜΠΑΝΗ ΣΕΛΛΑΣ ΣΙΦΟΥΝΙΟΥ ΣΚΛΗΡΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΕΡΓΙΑΔΟΥ ΣΤΟΥΡΑΙΤΗ ΤΕΡΖΟΓΛΟΥ ΦΑΡΟΣ ΦΡΑΓΚΟΣ ΦΩΚΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΤΟΣ ΨΑΡΟΥΔΑΣ ΨΥΛΛΑΚΗ ΨΩΜΑ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ ΘΑΛΕΙΑ ΝΑΤΑΛΙΑ ΕΥΔΟΞΙΑ ΜΥΡΤΩ ΜΑΡΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΜΑΡΙΑ-ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΤΥΛΙΑΝΗ ΕΛΕΝΗ ΑΘΗΝΑ ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΕΥΘΑΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΙΧΑΕΛΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

2 Στα πλαίσια της ερευνητικής εργασίας του πρώτου τετραμήνου αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τα ναρκωτικά. Αρχικά χωριστήκαμε σε τέσσερις ομάδες ώστε η κάθε μία να φωτίσει διαφορετικές πτυχές του συγκεκριμένου θέματος. Η πρώτη ομάδα διερεύνησε τα είδη των ναρκωτικών, την επικινδυνότητα τους και τις αντίστοιχες παρενέργειες. Η δεύτερη ανέλυσε τις επιδράσεις των ναρκωτικών τόσο στην ατομική όσο και στην συλλογική ζωή. Η τρίτη ομάδα ασχολήθηκε με τις παρεμβάσεις της πολιτείας και η τέταρτη με τους τρόπους απεξάρτησης. Η επιλογή της συγκεκριμένης θεματικής ενότητας στηρίζεται στο γεγονός ότι αφορά άμεσα τους νέους και αποτελεί ένα θεμελιώδη προβληματισμό για αυτούς. Ο στόχος μας αφενός ήταν να ενημερωθούμε κατάλληλα για το θέμα ώστε να μπορέσουμε να ενημερώσουμε έγκυρα όσους από το περιβάλλον μας ενδιαφέρονται για αυτό Ορισμός ναρκωτικών Με τον όρο «ναρκωτικά» νοούνται οι ουσίες με διαφορετική χημική δομή, διαφορετική δράση στο κεντρικό νευρικό σύστημα καθώς και πρόκληση εξάρτησης διαφορετικής φύσης, ψυχικής ή και σωματικής ποικίλου βαθμού. ΕΙΔΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ Μαριχουάνα- Χασίς: Παράγωγα της ινδικής κάνναβης. Καπνίζεται το άνθος (μαριχουάνα) ή η ρητίνη (χασίς) που παρασκευάζεται σε πλακίδια ή κυλίνδρους χρώματος σκούρου καφέ. Το χασίς έχει περιεκτικότητα σε καθαρό ναρκωτικό 40%, ενώ η μαριχουάνα δεν ξεπερνάει το 12%. Δίνουν ένα συναίσθημα ευεξίας, ηρεμίας και εσωτερικής ικανοποίησης. Οι έννοιες του χώρου και του χρόνου αλλοιώνονται. Η ινδική κάνναβη (Cannabis indica) περιέχει λίγη έως πολύ τετραϋδροκανναβινόλη, ανάλογα την ποικιλία, και χρησιμοποιείται κυρίως ως θεραπευτικό και, παράνομα, ως ευφορικό μέσο. Από την ινδική κάνναβη παρασκευάζεται και το γνωστό χασίς (η αποξηραμένη ρητίνη του φυτού), καθώς και φάρμακα για ορισμένες ασθένειες. Η ήμερη κάνναβη (Cannabis sativa) περιέχει ελάχιστη έως καθόλου τετραϋδροκανναβινόλη. Στο παρελθόν και μέχρι το 1883, είχε μεγάλη οικονομική αξία και βρήκε πλήθος βιομηχανικών εφαρμογών. Χρησιμοποιείτο κυρίως για την κατασκευή σχοινιών, υφασμάτων, τροφίμων και χαρτιού, αλλά

3 και ως καύσιμη ύλη, μονωτικό υλικό, προσθετικό σε χρώματα και πλαστικά, ως δομικό υλικό, κ.λπ. Γενικότερα, η κάνναβη ήταν γνωστή στον άνθρωπο από το 8000 π.χ. και έχει χρησιμοποιηθεί για διατροφή και ένδυση, για παραγωγή ενέργειας, για θεραπευτικούς σκοπούς, αλλά και ως ευφορικό μέσο. Πατρίδα της θεωρείται η κεντρική Ασία απ όπου και εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο. Η απαγόρευση της κάνναβης άρχισε στις ΗΠΑ το 1937 και ίσχυσε πολύ γρήγορα σε όλο σχεδόν τον κόσμο. ΑΜΕΣΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ-ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ. Τα αποτελέσματα της χρήσης κάνναβης στη συμπεριφορά του άτομου ποικίλλει ανάλογα με τη δοσολογία, τον τρόπο χορήγησης, το περιβάλλον, την εμπειρία, τις προσδοκίες του ατόμου και την ατομική ευαισθησία έναντι ορισμένων ψυχοτοξικών δράσεων (π.χ. παραισθήσεις και παράνοια). Συνήθως, παρατηρείται ένα έντονο αίσθημα ευεξίας και ευφορίας, το οποίο συνοδεύεται από χαλάρωση και υπνηλία. Όταν η χρήση γίνεται ομαδικά, η υπνηλία είναι λιγότερο έντονη. Πολλές φορές όμως, η χρήση συνοδεύεται και από αρνητικά συναισθήματα. Η ικανότητα του ατόμου να επιτελέσει ενέργειες, που απαιτούν σύνθετη σκέψη, μειώνεται. Η ισορροπία του σώματος μπορεί να επηρεαστεί ακόμα και με χαμηλές δόσεις, ενώ παρατηρείται ελάττωση της μυϊκής δύναμης και της σταθερότητας των άνω άκρων. Το άτομο που καπνίζει μαριχουάνα παρουσιάζει αυξημένη όρεξη και ξηροστομία, ενώ οι αισθήσεις της αφής, της όσφρησης και της γεύσης, ενισχύονται. Σε μεγαλύτερες δόσεις, ο χρήστης μπορεί να παρουσιάσει παραισθήσεις και παρανοειδή αισθήματα, αλλοίωση της αντίληψης, σύγχυση και αποδιοργάνωση της σκέψης. Την ευφορία αντικαθιστά η ανησυχία, που φτάνει τα όρια του πανικού. Μια τέτοια αντίδραση μπορεί να εκδηλωθεί αιφνιδίως ή μετά από μακροχρόνια χρήση.

4 Όπιο, Ηρωίνη, Μορφίνη: Ναρκωτικά που προκαλούν γρήγορη εξάρτηση και εθισμό. Οι χρήστες τους γίνονται σκλάβοι των ναρκωτικών αυτών, μέσα σε λίγες μέρες και κάνουν τα πάντα για να τα προμηθευτούν από τους εμπόρους ναρκωτικών. Η ευεξία και η υποτιθέμενη ευτυχία που προσφέρουν πληρώνονται με τρόπο φοβερό: με γρήγορη ψυχοσωματική καταστροφή και με απώλεια κάθε ηθικής αξίας. ΜΟΡΦΙΝΗ ΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΜΟΡΦΙΝΗΣ Η μορφίνη ανήκει στην κατηγορία των οπιούχων αναλγητικών εξαρτησιογόνων ουσιών. Στην αρχική της μορφή είναι λευκή (αν και πολλές φορές την παραλλάζουν με διάφορα άλλα χρώματα, κρυσταλλική σκόνη) άοσμη και με πικρή γεύση. Κυκλοφορεί με μορφή δισκίων και σε ενέσιμες αμπούλες. Η μορφίνη, όταν είναι σε στέρεα μορφή, διαλύεται στο νερό και χορηγείται στον οργανισμό υποδόρια, αλλά και ενδοφλέβια. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ Η μορφίνη δρα κυρίως στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα και εκλεκτικά στα κέντρα του πόνου, του βήχα και της αναπνοής. Η διάρκεια δράσης της ουσίας στον οργανισμό είναι περίπου 8 ώρες, όπου το άτομο έχει ένα αίσθημα ευφορίας και ανακούφισης γενικά. Μετά τη δράση της μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα, όπως: αναπνευστική καταστολή υπνηλία ψυχοκινητική επιβράδυνση κακή άρθρωση της ομιλίας μειωμένη συγκέντρωση ή μνήμη μειωμένη κρίση.

5 Μετά την εκτεταμένη χρήση της ουσίας εμφανίζονται στο άτομο σωματικά συμπτώματα, όπως: απώλεια βάρους εξαφάνιση της σφριγηλότητας του δέρματος λεύκανση της τρίχας τριχόπτωση ξηρά και εύθραυστα νύχια. ΗΡΩΙΝΗ ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ Η ηρωίνη ανήκει στις οπιούχες ουσίες και προέρχεται από την κατεργασία του οπίου. Συχνά της αναφέρεται ως σκληρό ναρκωτικό. Είναι παράγωγο της μορφίνης και η μορφή της συνήθως είναι λευκή ή καφέ κρυσταλλική πούδρα/ σκόνη. Λαμβάνεται κυρίως με ενέσιμη μορφή και λιγότερο συχνά με εισπνοή ή με κάπνισμα. Επιπτώσεις της χρήσης: Οι άμεσες επιπτώσεις στον οργανισμό είναι: αίσθηση υπνηλίας περιορισμός των σεξουαλικών ορμών αδράνεια (που οφείλεται κυρίως στη χρήση μεγάλων δόσεων) συναίσθημα «ευτυχίας» και «ηρεμίας» Η μακροχρόνια χρήση ηρωίνης μπορεί να προκαλέσει: οργανικές επιπλοκές, όπως : μικροβιακή ενδοκαρδίτιδα, νεφροπάθεια, νευρικό απόστημα, οστεομυελίτιδα, χρόνια μυοπάθεια, επιβράδυνση μνήμης και σκέψης, θρομβοφλεβίτιδα κ.ά. οργανικές εγκεφαλικές αλλοιώσεις ασθένειες, όπως Aids, ελονοσία και ηπατίτιδα που εμφανίζονται λόγω μόλυνσης από μη αποστειρωμένες βελόνες ή από την πολλαπλή χρήση τους από διαφορετικά άτομα. μη αναγνώριση των συμπτωμάτων άλλων παθήσεων, καθώς η ηρωίνη έχει την ιδιότητα να συγκαλύπτει τον πόνο

6 διαταραχές ή/και διακοπή του έμμηνου κύκλου, στις γυναίκες Η υπερβολική δόση μπορεί να γίνει ηθελημένα, να οφείλεται στην καθαρότητα της ουσίας, στη μειωμένη ανοχή του οργανισμού μετά την αποτοξίνωση ή να συμβεί διότι ο χρήστης έχει καταναλώσει αλκοόλ. Αποτέλεσμα της υπερδοσολογίας είναι η παράλυση του κέντρου της αναπνοής ή πνευμονικό οίδημα, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε θάνατο. Εξίσου επικίνδυνος είναι ο συνδυασμός της ηρωίνης με άλλες ουσίες, οι οποίες έχουν την ίδια ή την αντίθετη δράση από την ηρωίνη. ΗΡΩΙΝΗ ΚΑΙ ΕΞΑΡΤΗΣΗ Η χρήση ηρωίνης παρουσιάζει έντονη εξάρτηση (σωματική και ψυχική), ανοχή και στερητικό σύνδρομο. Σωματική εξάρτηση: Η συνεχής ανάγκη για τη χρήση της ουσίας, η οποία συνοδεύεται από επώδυνα συμπτώματα, όταν αυτή διακοπεί. Όταν επέλθει η σωματική εξάρτηση, το άτομο χρειάζεται να κάνει επανάληψη της χρήσης πιο συχνά (κάθε 4-6 ώρες) και ενώ αρχικά η χρήση αποσκοπεί στην αλλαγή της διάθεσης, στη συνέχεια γίνεται αναγκαία για να μπορεί ο χρήστης να νιώθει «φυσιολογικός» και να είναι λειτουργικός. Ψυχική εξάρτηση: ο χρήστης θέλει εναγωνίως να κάνει χρήση της ουσίας και δεν μπορεί να λειτουργήσει πια χωρίς αυτήν. Οργανώνει όλη του την ζωή γύρω από την ουσία, η οποία γίνεται πλέον αυτοσκοπός. Οι χρήστες ηρωίνης αναπτύσσουν έντονη ψυχική εξάρτηση. Στερητικό σύνδρομο: Το στερητικό σύνδρομο εμφανίζεται ως αντίδραση στη διακοπή της χρήσης ηρωίνης ( 6-8 ώρες μετά την τελευταία λήψη), κορυφώνεται γύρω στις ώρες και μετά τα συμπτώματα αρχίζουν να υποχωρούν. Είναι μία σειρά δυσάρεστων σωματικών ή ψυχολογικών συμπτωμάτων, που συνήθως είναι τα αντίθετα από αυτά που προκαλούσε η χρήση της ουσίας, όπως ναυτία, αϋπνία, προβλήματα συγκέντρωσης και έντονοι πόνοι σε όλο το σώμα. Το στερητικό σύνδρομο μπορεί να λειτουργήσει ως «κίνητρο» επανάληψης της χρήσης για να «απαλλαχτεί» το άτομο από τον πόνο, έστω και προσωρινά.

7 ΚΩΔΕΪΝΗ ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ( ΤΟΞΙΚΕΣ) ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ Η κωδεΐνη, μετά τη χορήγησή της, μεταβολίζεται σε μορφίνη από το ήπαρ. Η διάρκεια δράσης της είναι περίπου 3-4 ώρες. Τα συμπτώματα που προκαλεί είναι παρόμοια με αυτά της μορφίνης, σε πιο ήπιο βαθμό. Οι βασικές της επιδράσεις είναι αναλγητικές, αλλα και ευφοριογόνες. Λόγω της ευφορίας που προκαλεί, αποτελεί και μία ιδιαίτερα εξαρτησιογόνο ουσία. Μία ακόμη επίδραση της στον οργανισμό είναι και η εμφάνιση ενδογενούς κατάθλιψης. Ενδογενής κατάθλιψη είναι η μείζων κατάθλιψη που προκαλείται από βιολογικά αίτια και όχι από περιβαλλοντικά, με κύρια σωματικά-βιολογικά συμπτώματα, (π.χ. διαταραχή του ύπνου, ανορεξία), χωρίς κύρια επίδραση στην ψυχική σφαίρα. Φαίνεται ότι συγκεκριμένα αντικαταθλιπτικά εμποδίζουν την αναλγητικη της δράση, αλλά όχι και την ευφοριογόνο (δηλαδή, ακόμα και χωρίς τις αναλγητικές δράσεις, η κωδεΐνη συνεχίζει να είναι εξαρτησιογόνος). Η έντονη εξάρτηση που προκαλείται εμφανίζεται και με ψυχικά και με σωματικά συμπτώματα, αντίστοιχα με αυτά που χαρακτηρίζουν την εξάρτηση από μορφίνη. Μετά τη διακοπή λήψης της ουσίας (σε περιπτώσεις εξάρτησης/κατάχρησης) παρουσιάζεται χαρακτηριστικό σύνδρομο στέρησης, παρόμοιο με αυτό της μορφίνης. Κατ αυτόν τον τρόπο, οι θεραπείες που ακολουθούνται είναι αυτές που χρησιμοποιούνται και για την μορφίνη. Εισπνεόμενα - πτητικά Τα εισπνεόμενα είναι ουσίες που περιέχονται σε προϊόντα καθημερινής χρήσης και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αλλαγή της ψυχικής διάθεσης του ατόμου. Μπορεί κάποιος να εξαρτηθεί από τα εισπνεόμενα; Τα εισπνεόμενα είναι ουσίες που περιέχονται σε προϊόντα καθημερινής χρήσης και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αλλαγή της ψυχικής διάθεσης του ατόμου. Οι ουσίες αυτές χρησιμοποιούνται αν εισπνεύσουμε τα αέρια που δημιουργούν. Πρόκειται για πτητικούς υδρογονάνθρακες δηλαδή ενώσεις υδρογόνου και άνθρακα, που παράγονται από το πετρέλαιο, το κάρβουνο και τη ζύμωση φυτικών υλών. Χρησιμοποιούνται συνήθως ως διαλύτες σε προϊόντα που στερεοποιούνται πολύ εύκολα.

8 Οι πιο συχνά εισπνεόμενες ουσίες είναι το τολουένιο, η ακετόνη και το βουτάνιο. Οι ουσίες αυτές περιέχονται σε πάρα πολλά είδη καθημερινής χρήσης όπως: ουσίες στεγνού καθαρίσματος διαλυτικά (ασετόν, νέφτι κ.α) ουσίες που περιέχονται σε προϊόντα υπό μορφή σπρέϋ ουσίες που περιέχονται σε κόλλες διορθωτικά υγρά αέριο σε αναπτήρες Ένα μέσο σπίτι περιέχει παραπάνω από τριάντα ουσίες, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εισπνεόμενα. Τα αέρια που αναδύονται από τις ουσίες αυτές απορροφώνται από τους πνεύμονες και φθάνουν γρήγορα στον εγκέφαλο. Μερικά από τα άμεσα αποτελέσματα της εισπνοής είναι ευφορία, φυσική χαλάρωση και σύγχυση, ενώ κάποια άλλα οφείλονται στη μείωση του οξυγόνου που προκαλείται με αυτόν τον τρόπο. Καταστέλλονται επίσης η αναπνοή και ο σφυγμός. Η εμπειρία που προκύπτει είναι παρόμοια με την αλκοολική μέθη. Πονοκέφαλος και εμετός είναι πολύ συχνά συμπτώματα, ειδικά στους πρωτόπειρους. Η συνέχιση των εισπνοών οδηγεί σε αποπροσανατολισμό, υπνηλία, μούδιασμα και απώλεια των αισθήσεων. Αυτό είναι πολύ επικίνδυνο ειδικά σε περιπτώσεις που ο χρήστης έχει κλείσει το κεφάλι του μέσα σε σακούλα χωρίς να βρίσκεται κοντά του κάποιος άλλος. Μερικές φορές αναφέρονται και ψευδαισθήσεις Μπορείς να εξαρτηθείς από τα εισπνεόμενα; Το φαινόμενο της χρήσης των εισπνεόμενων είναι σχετικά νέο και έτσι υπάρχουν λίγες πληροφορίες για τα αποτελέσματα που δημιουργεί η χρόνια χρήση. Έρευνες σε βιομηχανικούς εργάτες, που είναι συνεχώς εκτεθειμένοι σε αέρια διαλυτών, δείχνουν ότι υπάρχουν κίνδυνοι για το συκώτι, τα νεφρά και τον εγκέφαλο. Παρόλο που δεν υπάρχουν σίγουρα ιατρικά συμπεράσματα, παρόμοια προβλήματα έχουν παρατηρηθεί σε χρόνιους χρήστες εισπνεόμενων. Εξάλλου, επειδή τα εισπεόμενα -όπως και το οινόπνευμα- έχουν επίδραση στην κριτική ικανότητα του ατόμου και στον αυτοέλεγχο του, πολλές φορές η χρήση τους απελευθερώνει την επιθετικότητα προκαλώντας προβλήματα παραβατικότητας και βίαιης συμπεριφοράς.

9 Η επιθετικότητα αυτή μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην οικογένεια και το σχολείο (απουσίες, επιθετικότητα στο σχολείο, κ.α). Σχεδόν όλοι οι ερευνητές συμφωνούν ότι η χρήση τολουένιου και ακετόνης (ουσίες που περιέχονται σε πολλές κόλλες), εφόσον γίνεται για μικρό χρονικό διάστημα, δεν φαίνεται να προκαλούν χρόνιες βλάβες στον οργανισμό. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι έχουν αναφερθεί αιφνίδιοι θάνατοι από εισπνοές βουτανίου. Ο όρος «εισπνεόμενα» αναφέρεται στις αναθυμιάσεις τοξικών ουσιών οι οποίες εισπνέονται για να προσφέρουν ένα γρήγορο φτιάξιμο. Περισσότερα από προϊόντα του νοικοκυριού και άλλα κοινά προϊόντα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν καταχρηστικά ως εισπνεόμενες ουσίες, ωστόσο αυτές που χρησιμοποιούνται συχνότερα είναι το γυαλιστικό παπουτσιών, η κόλλα, το τολουένιο,1 η βενζίνη, το υγρό αναπτήρων, το υποξείδιο του αζώτου 2το σπρέι βαφής, το διορθωτικό υγρό, το υγρό καθαρισμού, το νιτρώδες αμύλιο 3 ή «πόπερς», τα αποσμητικά χώρων, το διαλυτικό βερνικιού ή άλλοι διαλύτες χρωμάτων. Τα περισσότερα από αυτά τα προϊόντα έχουν παρόμοια αποτελέσματα με αυτά των αναισθητικών, επιβραδύνουν, δηλαδή, τις λειτουργίες του σώματος. Μετά από ένα αρχικό φτιάξιμο, και την απώλεια αναστολών έρχεται η υπνηλία, η αίσθηση ότι το κεφάλι είναι ανάλαφρο και η ταραχή. Τα χημικά απορροφώνται πολύ γρήγορα μέσω των πνευμόνων, εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και φθάνουν άμεσα τον εγκέφαλο και σε άλλα όργανα, προκαλώντας, κάποιες φορές, μη αναστρέψιμη σωματική και διανοητική βλάβη. Οι χρήστες εισπνέουν τις αναθυμιάσεις διαφόρων χημικών απευθείας από ανοιχτά δοχεία («σνιφάρισμα») ή αναπνέουν τα αέρια από κουρέλια τα οποία εμποτίζονται σε χημικά («χάφινγκ»). Κάποιοι ψεκάζουν την ουσία κατευθείαν στη μύτη ή το στόμα ή τη χύνουν στο γιακά, στα μανίκια ή στις μανσέτες τους και τις σνιφάρουν κατά διαστήματα. Στο «μπάγκινγκ» (bagging), ο χρήστης μπορεί να εισπνέει τα αέρια των ουσιών μέσα από μια χάρτινη ή πλαστική σακούλα. Το μπάγκινγκ σε κλειστό χώρο αυξάνει κατακόρυφα τον κίνδυνο ασφυξίας. Τα «πόπερς» και τα «σπρέι», που πουλιούνται στις συναυλίες και τα χορευτικά κλαμπ, περιέχουν στη σύνθεσή τους δηλητηριώδη χημικά τα οποία μπορεί να προκαλέσουν μόνιμη βλάβη στο σώμα και τον εγκέφαλο.

10 Κατασταλτικά Αυτά τα φάρμακα/ναρκωτικά που κάποιες φορές ονομάζονται «ντάουνερς», υπάρχουν σε ταμπλέτες διαφόρων χρωμάτων και κάψουλες ή διατίθενται σε υγρή μορφή. Τα κατευναστικά όπως το Ζάναξ, Κλονοπίν, Χαλσιόν και Λίμπριουμ συχνά αναφέρονται ως «μπένζος» (συντόμευση για τις βενζοδιαζεπίνες1). Άλλα ηρεμιστικά όπως το Αμιτάλ, το Νουμπουτάλ και το Σεκονάλ, κατατάσσονται στην κατηγορία των βαρβιτουρικών τα οποία χρησιμοποιούνται ως ηρεμιστικά και υπνωτικά χάπια. Κατασταλτικές ουσίες : Οινόπνευμα (αλκοόλ) Βαρβιτουρικά Βενζοδιαζεπίνες Οινόπνευμα / Αλκοόλ Η δραστική ουσία του αλκοόλ είναι η αιθανόλη ή αιθυλική αλκοόλη. Το αλκοόλ χρησιμοποιείται κυρίως για ψυχαγωγικούς σκοπούς, καθώς αρχικά προσφέρει μια αίσθηση ευφορίας, ενώ ευνοεί την κοινωνικότητα του ατόμου που το καταναλώνει. Μέθη προκαλείται όταν η συγκέντρωση αιθανόλης στο αίμα βρίσκεται σε τέτοια ποσότητα που καθίσταται αδύνατο να μεταβολιστεί από το σώμα του ατόμου που κατανάλωσε αλκοόλ. Σε περιπτώσεις υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ μπορεί να επέλθει μέχρι και ο θάνατος (καταστολή αναπνευστικού κέντρου, αναρρόφηση). Εξάρτηση Το σύνδρομο στέρησης εμφανίζεται με τη διακοπή της χρήσης της ουσίας και περιλαμβάνει συμπτώματα όπως: τρεμούλιασμα των χεριών, της γλώσσας και των βλεφάρων σπασμούς εφίδρωση και υπερθερμία άγχος ταραχή πονοκέφαλο αϋπνία ναυτία και δυσφορία

11 κατάθλιψη ευερεθιστότητα ψευδαισθήσεις ακουστικές ή οπτικές παραισθήσεις (delirium tremens) επιθετικότητα Ο χρόνος εκδήλωσης του συνδρόμου μπορεί να είναι από 6-48 ώρες - μετά τη διακοπή της ουσίας - και υποχωρεί σε διάστημα 2-5 ημερών, εφόσον δεν υπάρχουν επιπλοκές. Επιδράσεις Η μακροχρόνια χρήση αλκοόλ συνδέεται µε πληθώρα σωματικών, αλλά και ψυχικών, χρόνιων και μη, νοσημάτων. Συγκεκριμένα, ο χρόνιος χρήστης μπορεί να εμφανίσει τις παρακάτω παθολογικές καταστάσεις: -καρδιαγγειακά νοσήματα -κακοήθη νεοπλάσματα -ηπατοπάθειες -καταστολή ανοσοποιητικού συστήματος -αλκοολική γαστρίτιδα -αλκοολική παγκρεατίτιδα -κατάθλιψη -αυτοκαταστροφική και ετεροκαταστροφική συμπεριφορά -διαταραχές προσωπικότητας -νοητική έκπτωση -αμνησία -παραισθήσεις Βαρβιτουρικά Τα βαρβιτουρικά καταστέλλουν τις λειτουργίες του κεντρικού νευρικού συστήματοςτου οργανισμού και σε μικρές δόσεις προκαλούν βαθύ ύπνο. Σε περίπτωση υπερδοσολογίας, εμφανίζουν διάφορες παρενέργειες στο αναπνευστικό, κυκλοφορικό και κεντρικό νευρικό σύστημα όπως:

12 καταπληξία- σοκ ελάττωση της αρτηριακής πίεσης παράλυση του αναπνευστικού, με αποτέλεσμα να επέλθει ο θάνατος. επηρεάζονται τα κέντρα που ελέγχουν τη συνείδηση και τις ψυχικές λειτουργίες του ατόμου γενική αναισθησία (με πλήρη απουσία της αισθητικότητας και των αντανακλαστικών) δηλητηρίαση βαριάς μορφής ( το άτομο πέφτει σε κωματώδη κατάσταση και εμφανίζει ταυτόχρονα στραβισμό και επιβράδυνση της αναπνοής), που μπορεί να επιφέρει το θάνατο και εξασθένιση της μνήμης (το άτομο δε θυμάται τη τελευταία φορά που έκανε χρήση της ουσίας με αποτέλεσμα να λάβει νέα δόση, που μπορεί να είναι θανατηφόρα). ΕΞΑΡΤΗΣΗ Μετά από μακροχρόνια λήψη βαρβιτουρικών, ο οργανισμός εθίζεται στην ουσία, δηλαδή το άτομο χρειάζεται δεκαπλάσια δόση από την αρχική. Η χρόνια κατάχρηση βαρβιτουρικών συνοδεύεται από το φαινόμενο της ανοχής και της εξάρτησης τόσο σωματικής, όσο και ψυχικής, με δυσάρεστα έως και πολύ επικίνδυνααποτελέσματα για το άτομο, όπως: άγχος σύγχυση πονοκέφαλοι αδυναμία ομιλίας αστάθεια βαδίσματος. αυτόνομη υπερδραστηριότητα τρόμος των χεριών αϋπνία ναυτία ή εμετός παραισθήσεις ή ψευδαισθήσεις, οπτικές απτικές και ακουστικές ψυχοκινητική διέγερση

13 Μεγάλο ρόλο στην εμφάνιση των παραπάνω συμπτωμάτων παίζει η ψυχική διάθεση και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται η λήψη της ουσίας. Όταν ένα άτομο έχει εθιστεί στη χρήση βαρβιτουρικών και τα σταματήσει ξαφνικά, τότε παρουσιάζεται το σύνδρομο στέρησης. Το άτομο που έχει εθιστεί στα βαρβιτουρικά βρίσκεται σε συνεχή σχεδόν κατάσταση μέθης. ΒΕΝΖΟΔΙΑΖΕΠΙΝΕΣ Εξάρτηση Το σύνδρομο στέρησης από ΒΖΔ μοιάζει με αυτό από βαρβιτουρικά, σε πιο ήπια, όμως, μορφή. Χαρακτηρίζεται από: ναυτία ή εμετούς, άγχος, ευερεθιστότητα, ανησυχία, αϋπνία, τρόμο (όχι πάντα προεξάρχον σύμπτωμα), εφίδρωση, κόπωση και αδυναμία, σπασμούς, ένταση και κάποιες φορές μπορεί να φτάσει ακόμη και σε παραλήρημα (σε ιδιαίτερες περιπτώσεις με ισχυρό βαθμό εξάρτησης). Επίσης, συχνό είναι το φαινόμενο της «αναπήδησης», δηλαδή η εμφάνιση των συμπτωμάτων για τα οποία το άτομο κατέφυγε στη χορήγηση των φαρμάκων, σε πιο έντονη μορφή. Το σύνδρομο στέρησης μπορεί να εμφανιστεί σε διάστημα μεταξύ λίγων ωρών έως μιας εβδομάδας, μετά τη διακοπή λήψης της ουσίας. Συνήθως, παρουσιάζεται σε άτομα που έκαναν χρήση 40mg/ημέρα για 8 μήνες ή περισσότερο, αλλά δεν είναι σπάνιο και στη χρήση των 15mg/ημέρα για το ίδιο χρονικό διάστημα. Δρασεις Η κανονική χορήγησή τους προβλέπει χρήση για βραχεία θεραπεία, δηλαδή 1-6 εβδομάδες έως 4 μήνες. Λόγω, όμως, της εξαρτησιογόνου φύσης τους πολλές φορές γίνονται αντικείμενο κατάχρησης. Βρίσκονται σε μορφή χαπιού και διαλύονται στο στομάχι απ όπου μεταφέρονται μέσω της αιματικής ροής στον εγκέφαλο. Εκεί δρουν καταστέλλοντας την εγκεφαλική λειτουργία, με τρόπο παρόμοιο με αυτόν του αλκοόλ και των βαρβιτουρικών. Οι κύριες επιδράσεις τους στο σώμα είναι εμφανείς σε περίπου 1 ώρα μετά τη χορήγηση. Τα βασικά συμπτώματα που βιώνει ο χρήστης μετά τη χορήγηση ΒΖΔ είναι: σχετική νοητική σύγχυση, προβλήματα μνήμης, ανακούφιση από ανησυχία και φόβους, μυοχαλάρωση, ευχαρίστηση, χαλάρωση. Έχουν αντιεπιληπτική δράση, αλλά σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσουν καταστολή.

14 Κάποιες ανεπιθύμητες ενέργειες που έχουν οι ΒΖΔ είναι η υπνηλία, η κόπωση, η σύγχυση και γενικές γνωστικές δυσλειτουργίες (δυσκολίες συγκέντρωσης, μειωμένη προσοχή, μνημονικές διαταραχές κ.ά.). Πρέπει να σημειωθεί ότι παράλληλη χρήση ΒΖΔ με άλλες ψυχοτρόπες ουσίες, και κυρίως με αλκοόλ και βαρβιτουρικά μπορεί να αποβεί μοιραία. Παραισθησιογόνα Οι ουσίες αυτές μπορεί να είναι φυσικές (π.χ. μαγικά μανιτάρια) ή χημικές(π.χ.lsd, PCP) και προκαλούν παραισθήσεις, οι οποίες είναι έντονες διαστρεβλώσεις της αντίληψης του ατόμου για την πραγματικότητα. Υπό την επήρεια των ουσιών, το άτομο βλέπει εικόνες, ακούει ήχους και βιώνει αισθήσεις που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν. Κάποιες απ αυτές προκαλούν ξαφνικές και έντονες συναισθηματικές εναλλαγές. Ο ακριβής μηχανισμός με τον οποίο αυτές οι ουσίες ασκούν την παραισθησιογόνο δράση τους, παραμένει ακόμη ασαφής. Το σημαντικό, αναφορικά με τα αποτελέσματα της χρήσης των παραισθησιογόνων ουσιών - αντίθετα από τις περισσότερες άλλες ψυχοτρόπες ουσίες- είναι ότι έχουν διαφορετικές επιδράσεις σε διαφορετικά άτομα ή σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Αυτό κυρίως οφείλεται στις σημαντικές διαφοροποιήσεις που υπάρχουν στην ποσότητα και την σύνθεση των ενεργών συστατικών τους, ειδικά σε αυτά που παράγονται από φυτά και μανιτάρια. Εξαιτίας της «απρόβλεπτης» φύσης τους, η χρήση των παραισθησιογόνων ουσιών μπορεί να γίνει ιδιαίτερα επικίνδυνη. Τα 4 συνηθέστερα είδη παραισθησιογόνων ουσιών είναι: LSD (Lysergic Acid Diethylamide) Peyote (μεσκαλίνη) Μαγικά μανιτάρια (Psilocybin) P.C.P. (Φαινσυκλιδίνη) LSD Kανονικά, τα πρώτα συμπτώματα του LSD βιώνονται από τριάντα έως ενενήντα λεπτά μετά τη λήψη του ναρκωτικού. Συχνά διαστέλλονται οι κόρες των ματιών. Η θερμοκρασία του σώματος μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί, ενώ η πίεση αίματος και οι παλμοί μπορεί να αυξηθούν ή να ελαττωθούν. Η

15 εφίδρωση ή οι κρυάδες είναι συνηθισμένες.άν ληφθεί σε αρκετά μεγάλη δόση, το LSD προκαλεί ψευδαισθήσεις και οπτικές παραισθήσεις. Η αίσθηση του χρόνου και του ίδιου του εαυτού του χρήστη μεταβάλλονται. Τα άσχημα ταξίδια και οι αναβιώσεις αποτελούν μόνο ένα μέρος από τους κινδύνους που εγκυμονεί η χρήση LSD. Οι χρήστες LSD μπορεί να εκδηλώσουν σχετικά μακροχρόνιες ψυχώσεις ή οξεία κατάθλιψη.επειδή το LSD συσσωρεύεται στο σώμα, οι χρήστες αναπτύσσουν μια ανοχή στο ναρκωτικό. Με άλλα λόγια, μερικοί χρήστες πρέπει να το παίρνουν σε όλο και μεγαλύτερες δόσεις προκειμένου να επιτύχουν το «φτιάξιμο». Αυτό αυξάνει τις σωματικές επιπτώσεις και τον κίνδυνο μιας ψύχωσης που θα προκληθεί από ένα «άσχημο ταξίδι». Διεσταλμένες κόρες ματιών Υψηλή ή χαμηλή θερμοκρασία σώματος Εφίδρωση ή ρίγη («ανατριχίλες») Απώλεια όρεξης Αϋπνίες Ξηρότητα στόματος Ρίγη ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ Ψευδαισθήσεις Οπτικές παραισθήσεις Τεχνητή αίσθηση ευφορίας ή βεβαιότητας Διαστρέβλωση της αίσθησης του χρόνου και της ταυτότητας Εξασθένιση της αντίληψης του βάθους Εξασθένιση της αντίληψης του χρόνου, διαστρεβλωμένη αίσθηση του μεγέθους και του σχήματος των αντικειμένων, των κινήσεων, του χρώματος, των ήχων, της αφής και της εικόνας του ιδίου του σώματος του χρήστη. Εξαιρετικά τρομακτικές σκέψεις και συναισθήματα Φόβος απώλειας ελέγχου Κρίσεις πανικού Αναλαμπές ή επανεμφάνιση του ταξιδιού με LSD, συχνά μετά από αρκετό διάστημα μετά τη λήψη του LSD

16 Σοβαρή κατάθλιψη ή ψύχωση Nαρκωτικά : Το τέλος μιας νέας αρχής Η εφηβεία είναι η περίοδος πνευματικών αναζητήσεων και ζυμώσεων κατά τη διάρκεια της οποίας εκδηλώνονται διάφορες συναισθηματικές εκρήξεις, που οδηγούν τους νέους στην επαναστατικότητα και γενικότερα σε ανεξέλεγκτες αντιδράσεις. Έχει δημιουργηθεί μία απρόσωπη κοινωνία, που έχει ως κυρίαρχο μέλημα την ικανοποίηση των υλικών και όχι των συναισθηματικών αναγκών. Έχει καταλυθεί η έννοια της αρετής, αφού προωθείται η επιτήδευση και ο ατομισμός. Δημιουργούνται έτσι αρνητικά πρότυπα, τα οποία επηρεάζουν το χαρακτήρα του νέου, τον οδηγούν στην παραβατικότητα και κατ επέκταση αλλοιώνεται η προσωπικότητά του. Τα ναρκωτικά, λοιπόν, αποτελούν μία από τις πιο σοβαρές απειλές για τους νέους κάθε εποχής και κάθε κοινωνίας. Επηρεάζουν αρνητικά τόσο την προσωπική όσο και τη δημόσια ζωή των ατόμων. Αρχικά δεν ευνοείται η εύρυθμη λειτουργία της κοινωνίας. Οι χρήστες δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν και απομονώνονται. Ειδικότερα δεν συμμετέχουν στα κοινά, εκδηλώνουν μία γενικότερη αδιαφορία για τις ανάγκες της κοινωνίας που τους περιβάλλει. Τα εξαρτημένα μέλη της έχοντας ένα ιδιόμορφο ποιόν ζωής, ωθούνται σε παραβατικές συμπεριφορές και ζουν παρασιτικά. Η συγκεκριμένη κατάσταση δυσαρεστεί το κοινωνικό σύνολο αφού οι ναρκομανείς τις περισσότερες φορές οδηγούνται σε ακραίες καταστάσεις επαιτείας. Επιπρόσθετα, η χρήση ναρκωτικών ουσιών από τους νέους σήμερα σχετίζεται με την ανεργία. Οι χρήστες δεν είναι κοινωνικά αποδεκτοί άρα και αξιόπιστοι και συνεπώς κανείς δεν δέχεται να τους προσφέρει εργασία. Αλλά και αντιστρόφως, η ανεργία είναι ένας από τους παράγοντες που οδηγούν στην αναζήτηση της πληρότητας. Όταν οι νέοι αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες οδηγούνται στην εσωστρέφεια, την κατάθλιψη και ως επακόλουθο καταφεύγουν στα ναρκωτικά. Ιδιαίτερα σημαντική συνέπεια από τη χρήση ναρκωτικών είναι ο αποκλεισμός τόσο από την ιατρική περίθαλψη όσο και από την εκπαίδευση. Τα εξαρτημένα άτομα δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται η κατάσταση τους και τις περισσότερες φορές να οδηγούνται στο θάνατο. Επίσης, βιώνουν τον αποκλεισμό και στην παιδεία.

17 Δεν έχουν πρόσβαση σε σχολεία και πανεπιστήμια και κατά συνέπεια καθίστανται ανελεύθερες προσωπικότητες και εύκολα χειραγωγήσιμες και εκμεταλλεύσιμες. Μεταδίδονται επίσης ποικίλα λοιμώδη νοσήματα, τα οποία επηρεάζουν αρνητικά τόσο την υγεία των ίδιων των ναρκομανών όσο και ολόκληρου του κοινωνικού συνόλου. Επίσης, τα συγκεκριμένα άτομα ενδιαφέρονται μόνο για το πώς θα εξασφαλίσουν τα χρήματα για τη δόση τους προκειμένου να επιβιώσουν και έτσι αγνοούν τις πραγματικές τους ανάγκες, οδηγούνται σε οικονομικό αδιέξοδο και απομακρύνονται από διάφορες πνευματικές δραστηριότητες όπως είναι η παρακολούθηση μίας θεατρικής παράστασης. Επομένως, δε διευρύνουν τους ορίζοντες τους και ωθούνται σε εγκληματικές, παραβατικές συμπεριφορές, διότι δεν έχουν εισάγει στη ζωή τους την έννοια του μέτρου και έχουν χάσει την αυτοκυριαρχία τους. Συνοψίζοντας, δεν μπορεί να υπάρξει υγιής κοινωνία, όταν πλαισιώνεται από άτομα αδύναμα ψυχικά και χωρίς καθαρή συνείδηση. Οι εξαρτημένοι άνθρωποι παρουσιάζουν έλλειψη στόχων και φιλοδοξιών, εκδηλώνουν επιθετικότητα και γενικότερα έχουν διαταραγμένες διαπροσωπικές σχέσεις και προβλήματα με το νόμο. Συνεπώς, κρίνεται άκρως επιτακτική η λήψη μέτρων για την απομάκρυνσή τους από τις επικίνδυνες ουσίες, την άμεση θεραπεία τους και ευρύτερα την ομαλή τους επανένταξη στο κοινωνικό σύνολο.

18 Εκτός όμως από κοινωνικές συνέπειες, η χρήση επικίνδυνων ουσιών επηρεάζει και την προσωπική ζωή του ανθρώπου, αλλοιώνοντας το χαρακτήρα του και προκαλώντας σοβαρά προβλήματα υγείας. Οι ατομικές- ιατρικές συνέπειες από τη χρήση των ναρκωτικών ποικίλουν και οι βασικότερες είναι οι ακόλουθες: A) Η οξεία δηλητηρίαση απ' τα ναρκωτικά είναι μια απ' τις συνηθισμένες αιτίες θανάτου των τοξικομανών. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν τις περισσότερες φορές την ανάγκη για λήψη μεγαλύτερης δόσης και έτσι εθίζονται και οδηγούνται στην υπερδόση. Ο θάνατος από ηρωίνη είναι πολύ πιθανός και προέρχεται από πολλές αιτίες. Η πιο συνηθισμένη ίσως είναι η λήψη υπερβολικής δόσεως. Β) Οι γενικές λοιμώξεις, όπως η ηπατίτιδα, ο τέτανος, οι πνευμονικές επιπλοκές, η σηψαιμία, η ενδοκαρδίτιδα κτλ., προκαλούνται από άγνοια ή αδυναμία τήρησης των συνθηκών ασηψίας, όταν γίνεται χρήση με ενέσεις. Αρκετοί γιατροί επισημαίνουν ότι ο αριθμός των τοξικομανών με ηπατίτιδα πρέπει να 'ναι ακόμα μεγαλύτερος, γιατί οι εύποροι τοξικομανείς προτιμούν τη νοσηλεία στο σπίτι ή σε ιδιωτικές κλινικές, κι έτσι πολλές περιπτώσεις δεν υπολογίζονται στις στατιστικές.

19 Γ) Ο κίνδυνος από την πρόσμειξη των ναρκωτικών με άλλες ουσίες είναι μεγάλος. Πολλά δυσάρεστα συμπτώματα, ή και θάνατοι ακόμα, αποδίδονται στις διάφορες ουσίες (π.χ. κινίνη, στρυχνίνη κτλ.), με τις οποίες τα κυκλώματα διακίνησης νοθεύουν τα ναρκωτικά (και κυρίως την ηρωίνη) για ν' αυξήσουν τα κέρδη τους. Δ) Η λήψη ναρκωτικών στη διάρκεια της εγκυμοσύνης είναι ολέθρια για το παιδί. Τα ναρκωτικά διαπερνούν τον πλακούντα. Αυτό σημαίνει ότι, αν μια γυναίκα ναρκομανής μείνει έγκυος, το έμβρυο θα δεχτεί την επίδραση του ναρκωτικού και θ' αναπτύξει σωματική εξάρτηση. Επομένως, σύντομα μετά τη γέννησή του, το βρέφος θα παρουσιάζει το φοβερό πόνο της εξάρτησης από το ναρκωτικό. Οι στατιστικές δείχνουν ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1970, 1 νεογέννητο στα 14 απ' όσα είδαν τον κόσμο στο Γενικό Νοσοκομείο της Φιλαδέλφειας γεννήθηκε από μητέρα που ήταν τοξικομανής. Επίσης προκαλείται πτώση του αμυντικού συστήματος που προδιαθέτει για λοιμώξεις όπως οστεομυελίτιδα, ενδοκαρδίτιδα, σηψαιμία, σηπτικά έμβολα των πνευμόνων, μηνιγγίτιδα και εγκεφαλικά αποστήματα. Εκδηλώνονται ψυχιατρικά συμπτώματα και εξασθένηση της μνήμης και της αντίληψης. Μιλώντας λοιπόν, για τις συνέπειες της εξάρτησης, συνήθως αναφερόμαστε στις συνέπειες της λεγόμενης «προβληματικής χρήσης», δηλαδή ενδοφλέβιας χρήσης ναρκωτικών ή/ και μακροχρόνιας/ συστηματικής χρήσης οπιούχων, κοκαΐνης ή/ και αμφεταμινών. Η ενδοφλέβια χρήση ναρκωτικών συνδέεται άμεσα με την αύξηση στη διάδοση μεταδιδόμενων και λοιμωδών νοσημάτων, όπως το HIV/AIDS, η ηπατίτιδα B και Γ, η φυματίωση και η ενδοκαρδίτιδα, καθώς και επιπλοκές όπως τα αποστήματα ή η μη-θανατηφόρα λήψη υπερβολικών δόσεων, ενώ το ποσοστό θνησιμότητας στους ενδοφλέβιους χρήστες οπιούχων είναι 20 φορές υψηλότερο από το αντίστοιχο στο γενικό πληθυσμό. Η χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών και η εξάρτηση έχει προεκτάσεις σε ατομικό και σε οικογενειακό επίπεδο, αλλά ταυτόχρονα έχει σημαντικές ευρύτερες συνέπειες για τις εθνικές οικονομίες, σε όρους συνολικής δαπάνης υγείας για την αντιμετώπιση της εξάρτησης και των συνδεόμενων με αυτή προβλημάτων υγείας, αλλά και σε όρους δαπάνης για την καταπολέμηση της σχετιζόμενης με την εξάρτηση εγκληματικότητας, την αύξηση των επιδομάτων και παροχών και την απώλεια εθνικών πόρων εξαιτίας της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών ουσιών.

20 Παρεμβάσεις της Πολιτείας Η πολιτεία επεμβαίνει με πολλούς τρόπους στην διαχείρηση των ναρκωτικών. Έχει το χρέος να ελέγχει την χρήση ναρκωτικών θέτοντας νόμους. Ιστορική αναδρομή με βάση την ποινικοποίηση Μία πρώτη προσπάθεια ποινικοποίησης της χρήσης των ναρκωτικών ουσιών στη χώρα μας πραγματοποιείται ήδη από το 1919 με έναν νόμο «περί αλητείας και επαιτείας»(ν. 1681/19). Προβλεπόμενη ποινή: φυλάκιση μέχρι ενός έτους και επί υποτροπής μέχρι δύο ετών σε όσους έκαναν χρήση ή πωλούσαν χασίς, ή είχαν χώρους στους οποίους επιτρεπόταν το χασίς. (Κοτσαλής Λ., Μαργαρίτης Μ., Φαρσεδάκης Ι. 2010). Την δεκαετία '80 καταγράφονται πέντε επίσημοι θάνατοι από ηρωίνη. Έτσι το 1987 ψηφίζεται ένας νέος νόμος (Ν. 1729/87), ο οποίος αποτέλεσε τον κύριο νόμο για τα ναρκωτικά και έκτοτε έχει δεχτεί πολλές τροποποιήσεις.(κουράκης Ν., 2005). Σήμερα ισχύει ο 4139/13 «Νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών». Κύρια φιλοσοφία του νόμου αυτού είναι ο χαρακτηρισμός του τοξικομανούς ως «ασθενούς» αντί εγκληματία και η διάκριση μεταξύ τοξικομανών και μη τοξικομανών κατά τη σωφρονιστική τους μεταχείριση. (Κουράκης Ν., 2005) (Άρθρο 1 Ν. 4139/2013 «Νόμος περί ξαρτησιογόνων ουσιών»).

21 Ποινές Ως έγκλημα διακίνησης ναρκωτικών νοείται κάθε πράξη με την οποία συντελείται η κυκλοφορία ναρκωτικών ουσιών ή πρόδρομων ουσιών, οι οποίες αναφέρονται στο αρθρ.1 παρ. 2 του Ν. 3459/2006 και ιδίως η: εισαγωγή εξαγωγή διαμετακόμιση κλπ. Η προβλεπόμενη ποινή για αυτό το έγκλημα είναι: Κάθειρξη τουλάχιστον οκτώ (8) ετών και χρηματική ποινή μέχρι τριακόσιες χιλιάδες ευρώ ( ,00 ). Ιδιαίτερες περιπτώσεις: Με ποινή φυλάκισης μέχρι τρία (3) έτη τιμωρείται όποιος: 1. διακινεί μικροποσότητες ναρκωτικών, με σκοπό να εξασφαλίσει την κάλυψη των καθημερινών ατομικών του αναγκών χρήσης και είναι εξαρτημένος, 2. διαθέτει ναρκωτικά χωρίς κέρδος σε οικείους του, με σκοπό να καλύψει τις άμεσες ανάγκες χρήσης τους, 3. διαθέτει χωρίς κέρδος μέρος της ποσότητας που έχει προμηθευτεί για τον εαυτό του σε κάποιον άλλο για δική του αποκλειστική χρήση. Ευνοϊκότερη μεταχείριση με πέντε μήνες φυλάκιση έχει όποιος προμηθεύεταιή κατέχει ναρκωτικά, σε ποσότητες που δικαιολογούνται μόνο για την ατομική χρήση ή κάνει χρήση αυτών ή καλλιεργεί φυτά κάνναβης σε αριθμό ή έκταση που δικαιολογούνται μόνο για την ατομική του χρήση. Αν κριθεί ότι ο δράστης κάνει περιστασιακή χρήση μένει ατιμώρητος! (άρθρο 29 1 εδβ Ν. 4139/2013) Διακεκριμένες περιπτώσεις: Με ποινή κάθειρξης τουλάχιστον δέκα (10) ετών και με χρηματική ποινή από έως τιμωρείται όποιος: είναι υπάλληλος, ο οποίος λόγω της υπηρεσίας του ασχολείται με ναρκωτικά διευκολύνει ή αποκρύπτει τη διάπραξη άλλων διακινεί ναρκωτικά σε στρατόπεδα ή άλλους χώρους των ενόπλων δυνάμεων είναι υπότροπος, δηλαδή έχει ήδη καταδικασθεί αμετάκλητα για κακούργημα διακίνησης ναρκωτικών στην προηγούμενη δεκαετία, αναμειγνύει με οποιοδήποτε τρόπο ναρκωτικά σε τρόφιμα, ποτά ή άλλα είδη προορισμένα να εισαχθούν στον ανθρώπινο οργανισμό εκδίδει ως ιατρός συνταγή για τη χορήγηση ναρκωτικών εν γνώσει του ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη ιατρική ένδειξη χορηγεί ως φαρμακοποιός ή ως έμπορος φαρμάκων (αρθρ. 22 Ν. 4139/2013)

22 Ιδιαίτερα διακεκριμένες περιπτώσεις: Με ισόβια κάθειρξη ή με πρόσκαιρη κάθειρξη τουλάχιστον 10 ετών και με χρηματική ποινή από μέχρι τιμωρείται ο δράστης διακίνησης ναρκωτικών: όταν η πράξη του αφορά ναρκωτικά που μπορεί να προκαλέσουν ή προκάλεσαν βαριά σωματική βλάβη ή θάνατο, όταν είναι ενήλικος και τελεί τις πιο πάνω πράξεις κατ επάγγελμα με σκοπό να προκαλέσει τη χρήση ναρκωτικών από ανήλικο ή μεταχειρίζεται με οποιονδήποτε τρόπο ανήλικο πρόσωπο κατά την τέλεση των πράξεων αυτών. όταν κατ επάγγελμα χρηματοδοτεί την τέλεση κάποιας πράξης διακίνησης ή κατ επάγγελμα διακινεί ναρκωτικές ουσίες και το προσδοκώμενο όφελος του δράστη υπερβαίνει τις όταν μετέρχεται κατά την τέλεση των πράξεων αυτών ή προς το σκοπό διαφυγής του τη χρήση όπλων (αρθρ. 23 παρ. 2 Ν. 4139/2013), (αρθρ. 23 παρ. 1 Ν. 4139/2013) Αναλυτικότερα για το καθεστώς νομιμότητας στις εκάστοτε χώρες Η κατάσταση νομιμότητας της κάνναβης για τη γενική ή ψυχαγωγική χρήση ποικίλλει απόχώρα σε χώρα. Η κατοχή κάνναβης είναι παράνομη στις περισσότερες χώρες, και αυτόυφίσταται από την έναρξη της ευρείας απαγόρευσης της κάνναβης στα τέλη του Εντούτοις, πολλές χώρες έχουν αποποινικοποιήσει την κατοχή μικρών ποσοτήτων κάνναβης, ιδιαίτερα στη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική και στην Ευρώπη. Επιπλέον, η κατοχή είναι νόμιμη ή ουσιαστικά νόμιμη στην Ολλανδία, τη Βόρεια Κορέα, και σε πολιτείες της Ουάσιγκτον και το Κολοράντο σε κρατικό επίπεδο (από τις 28 Μαΐου 2013, το Κολοράντο έχει την πρώτη παγκοσμίως, πλήρως ρυθμιζόμενη αγορά κάνναβης για ψυχαγωγική χρήση για ενήλικες.). Ένας μεγαλύτερος αριθμός χωρών έχουν αποποινικοποιήσει ή νομιμοποιήσειτην κάνναβη για ιατρικούς σκοπούς. Αίγυπτος: Τεχνικά η χρήση της κάνναβης θεωρείται παράνομη. Ωστόσο, η χρήση είναι πολύ διαδεδομένη και μέρος της καθημερινής κουλτούρας. Οι καταδικαστικές αποφάσεις είναι πολύ σπάνιες για προσωπική χρήση. Αιθιοπία: Παρά το γεγονός ότι η Αιθιοπία είναι η πνευματική πατρίδα του κινήματος Rastafari, η κατοχή κάνναβης είναι παράνομη και μπορεί να οδηγήσει μέχρι και σε φυλάκιση 6 μηνών. Αλβανία: Η Αλβανία είναι μια από τις χώρες με τη μεγαλύτερη παραγωγή κάνναβης στην Ευρώπη. Αλγερία: Η κατοχή κάνναβης είναι παράνομη. Αργεντινή: Νόμιμη για προσωπική χρήση σε μικρές ποσότητες σε ιδιωτικούς χώρους. Η δημόσια χρήση είναι γενικά αποδεκτή μεταξύ των νεαρών ενηλίκων.η

23 χρήση για ιατρικούς σκοπούς είναι αποδεκτή, αλλά δεν έχει νομοθετηθεί (επιτρέπεται μόνο σε ιδιωτικούς χώρους). Η καλλιέργεια, πώληση και διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων είναι παράνομη και τιμωρείται με την ισχύουσα νομοθεσία. Αυστραλία: Αποποινικοποιήθηκε για προσωπική χρήση σε μικρές ποσότητες στην Επικράτεια της Αυστραλιανής Πρωτεύουσας, στη Νότια Αυστραλία, στη Δυτική Αυστραλία και στη Βόρεια Επικράτεια. Πρόκειται για ένα ποινικό αδίκημα στη Νέα Νότια Ουαλία, στο Κουίνσλαντ, στη Βικτόρια και Τασμανία. Η επιβολή του νόμου διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία, αν και μια ποινική καταδίκη για την κατοχή μικρής ποσότητας είναι απίθανη και προγράμματα παρέμβασης (diversionprograms) σε αυτά τα κράτη ως στόχο να εκτρέψουν τους «παραβάτες» στην εκπαίδευση, την «αξιολόγηση» και σε προγράμματα «θεραπείας». Με την ταχεία επέκταση στην υδροπονική καλλιέργεια κάνναβης, η 'Αυστραλιανή Πράξη Κατάχρησης και Εμπορίας/Διακίνησης Ναρκωτικών' (AustralianDrugMisuseandTraffickingAct, 1985) τροποποιήθηκε το 2006, μειώνοντας την ποσότητα της κάνναβης που καλλιεργείται σε εσωτερικούς χώρους με τη μέθοδο της υδροπονικής, που δύναται να χαρακτηριστεί ως «εμπορική ποσότητα» ή ως «μεγάλη ποσότητα». Βέλγιο: Για τους ενήλικες στο Βέλγιο, η κατανάλωση στο σπίτι και η κατοχή ποσοτήτων έως 3 γραμμάρια ή ένα θηλυκό φυτό δεν είναι νόμιμη, αλλά ανεκτή. Βενεζουέλα: Από την 15η Σεπτεμβρίου 2010 η κατοχή έως 20 γραμμαρίων μαριχουάνα ή 5 γραμμάρια γενετικά τροποποιημένης μαριχουάνα, αν αποδειχθεί ότι δεν είναι για ιατρική ή προσωπική κατανάλωση, τιμωρείται με 1 έως 2 χρόνια στη φυλακή κατά τη διακριτική ευχέρεια του δικαστή. Εάν κριθεί ότι είναι για προσωπική χρήση, ο χρήστης υπόκειται σε μέτρα ασφαλείας που αφορούν την αποκατάσταση και τις διαδικασίες αποτοξίνωσης. Βολιβία: Η κατοχή κάνναβης είναι παράνομη. Βοσνία-Ερζεγοβίνη: Οποιαδήποτε δραστηριότητα σχετική με κάνναβη είναι παράνομη. Βουλγαρία: Η κάνναβη θεωρείται ως ναρκωτική ουσία που ανήκει στην κατηγορία Α (υψηλού κινδύνου), μαζί με την ηρωίνη, την κοκαΐνη, τις αμφεταμίνες και το MDMA (έκσταση). Μέχρι το 2004, υπήρχε μια οριζόμενη «χαλαρή προσωπική δόση». Από το 2006, μετά την τελευταία τροποποίηση του Ποινικού Κώδικα, η ποινή για την κατοχή κάνναβης είναι από 1 έως 6 χρόνια στη φυλακή και πρόστιμο μεταξύ και ευρώ. Για κατοχή με σκοπό τη διακίνηση (εμπόριο ναρκωτικών) η ποινή μπορεί να κυμαίνεται από 2 μέχρι 8 έτη για μικρά ποσά, έως 3 μέχρι 12 έτη για τα μεγάλα ποσά, μέχρι 5 έως 15 χρόνια, όταν εκτελείται από μια οργανωμένη εγκληματική ομάδα. Σε αυτές τις περιπτώσεις το μέγιστο πρόστιμο που θα καθοριστεί από κοινού με τον χρόνο φυλάκισης είναι ευρώ. Η καλλιέργεια κάνναβης τιμωρείται από 2 έως 5 έτη και χρηματική ποινή μέχρι ευρώ. Ο διοργανωτής μιας ομάδας καλλιεργητών μπορεί να λάβει 10 με 20 χρόνια και θα έχει να πληρώσει ένα πρόστιμο μέχρι ευρώ και ο συμμετέχων σε μια τέτοια ομάδα - 3 έως 10 χρόνια φυλάκισης και πρόστιμο έως ευρώ. Σε περιπτώσεις ήσσονος σημασίας της καλλιέργειας κάνναβης (για παράδειγμα, μερικά φυτά που καλλιεργούνται από ένα μόνο άτομο και δεν προορίζεται για διανομή), η ποινή είναι μέχρι 1 έτος και πρόστιμο μεταξύ 250 και 500 ευρώ, αλλά η ποινή φυλάκισης θα μπορούσε να αντικατασταθεί με αναστολή. Η κατανάλωση κάνναβης δεν απαγορεύεται, παρά μόνο η κατοχή και εμπορία αντιμετοπίζονται ως αδίκημα, αλλά η πάσα τσιγαριλικιούκατα το κάπνισμα μπορεί να ερμηνευθεί ως κατοχή. Βουλγαρικός Ποινικός Κώδικας. Βραζιλία: Η κατοχή οποιουδήποτε ναρκωτικού στη Βραζιλία, για προσωπική κατανάλωση, συνεπάγεται μια προειδοποίηση, κοινωφελή εργασία και εκπαίδευση σχετικά με τις επιπτώσεις της χρήσης ναρκωτικών. Το ίδιο ισχύει και για τη φύτευση ή/και παρασκευή μικρών ποσοτήτων κάθε ναρκωτικού. Η πώληση και διακίνηση οποιωνδήποτε ναρκωτικών, καθώς και η κατοχή ή καλλιέργεια μεγαλύτερων ποσοτήτων χαρακτηρίζεται ως διακίνηση ναρκωτικών, μια εγκληματική πράξη που τιμωρείται με 5 έως 15 χρόνια φυλάκιση και ένα σημαντικό πρόστιμο.

24 Γαλλία: Η καλλιέργεια, πώληση, κατοχή ή κατανάλωση κάνναβης απαγορεύεται. Νόμιμη για ιατρική χρήση. Γερμανία: Η κατοχή είναι παράνομη, ενώ η κατανάλωση αυτή καθεαυτή είναι νόμιμη θεωρούμενη ως αυτοτραυματισμός, το οποίο δεν θεωρείται έγκλημα. Η κατοχή μικρών ποσοτήτων διώκεται, αλλά οι ποινές σχεδόν πάντα δεν εφαρμόζονται. Ο ορισμός αυτής της «μικρής ποσότητας» ποικίλλει ανάλογα με την ομοσπονδιακή πολιτεία, η πολιτεία του Βερολίνου είναι η πιο φιλελεύθερη, επιτρέποντας 15 γραμμάρια για προσωπική χρήση, στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ οι περισσότερες άλλες πολιτείες δεν ασκούν δίωξη έως 6 γραμμάρια. Δανία: Όπως όλα τα ναρκωτικά, αδικήματα συνδεόμενα με την κάνναβη τιμωρούνται με πρόστιμο ή φυλάκιση έως 2 έτη. Δομινίκα: Ναρκωτικό κατηγορίας Β για καλλιέργια, πώληση ή κατοχή. Εκουαδόρ: Η κατοχή δεν είναι παράνομη, όπως ορίζεται από τον νόμο 108 του Εκουαδόρ. Η κατοχή λιγότερο των 10 γραμμαρίων θεωρείται προσωπική χρήση, είναι νόμιμη και δεν τιμωρείται. Ελβετία: Είναι παράνομη η κατοχή της κάνναβης, η κατανάλωση ή διακίνηση. Ωστόσο, συνήθως μόνο η ελάχιστη ποινή επιβάλλεται για κατοχή και προσωπική χρήση, ακόμη και για μεγαλύτερες ποσότητες. Το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο έχει δεσμευτεί να εφαρμόσει αλλαγές ως προς την αποποινικοποίηση της προσωπικής χρήσης και κατοχής ήδη από το 2001, και το Κοινοβούλιο είναι επιφορτισμένο με την προσφορά συγκεκριμένων προσεγγίσεων. Δεδομένου ότι τίποτα δεν καθορίζεται σε κοινοβουλευτική βάση, ένα δημοψήφισμα ξεκίνησε το 2008, ωστόσο, καταργήθηκε από τους ψηφοφόρους. Από την 1η Ιανουαρίου 2012, οι επαρχίες Vaud, Neuchatel, Γενεύη και Fribourg, έχουν επιτρέψει την καλλιέργεια έως 4 φυτών κάνναβης ανά άτομο, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν την παράνομη διακίνηση του δρόμου. Ελλάδα: Η κατοχή, χρήση ή καλλιέργεια φυτών κάνναβης μόνο για προσωπική χρήση τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι πέντε 5 μηνών. Ενώ οι καταδικαστικές αποφάσεις αυτού του τύπου (για προσωπική χρήση) δεν καταχωρίζονται στα αντίγραφα των δελτίων ποινικού μητρώου. Η διακίνηση τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον 8 ετών και χρηματική ποινή μέχρι ευρώ. Η κυβέρνηση φέρεται να επρόκειτο να προετοιμάσει ένα νομοσχέδιο που θα αποποινικοποιούσε τη χρήση των ναρκωτικών ουσιών, τον Αύγουστο του 2011, αλλά τελικά η νομοθεσία δεν άλλαξε καθόλου. Εσθονία: Έως και 10 γραμμάρια κάνναβη θεωρείται για προσωπική χρήση και τιμωρείται με πρόστιμο. Μεγάλες ποσότητες και διακίνηση είναι ποινικά αδικήματα και τιμωρούνται με πρόστιμο ή με έως και 5 χρόνια φυλάκιση. Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα: Ακόμη και οι μικρότερες ποσότητες κάνναβης μπορεί να οδηγήσουν σε υποχρεωτική ποινή τετραετούς φυλάκισης. Ηνωμένο Βασίλειο: Η κάνναβη θεωρείται ως ναρκωτική ουσία που ανήκει στην κατηγορία Β (μετρίου κινδύνου), στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ενώ από τον Ιούλιο του 2013 προτάθηκε από τον DavidBlunkett, μέλος της Βουλής του Ηνωμένου Βασιλείου, η τοποθέτηση της κάνναβης στην κατηγορία C (χαμηλού κινδύνου) και όπως όλα δείχνουν το πιθανότερο είναι ότι θα επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Τα μέτρα επιβολής από την αστυνομία διαφέρουν από νομό σε νομό, αλλά η κατοχή ποσότητας λιγότερης από 3 γραμμάρια είναι απίθανο να οδηγήσει σε κάτι περισσότερο από μια απλή κατάσχεση και μια γραπτή προειδοποίηση για τις δύο πρώτες παραβάσεις κατοχή κάνναβης. Η φαρμακευτική κάνναβη περιορίζεται σε συνθετικά κανναβινοειδή, όπως το Nabilone ή το στοματικό σπρέι Sativex το οποίο είναι βάμμα από ολόκληρο το φυτό της κάνναβης. Τα μπουμπούκια/άνθη της κάνναβης (Bedrocan) εξακολουθούν να είναι παράνομα για συνταγογράφηση από τους γιατρούς στο Ηνωμένο Βασίλειο, ακόμη και αν οι ασθενείς από άλλες χώρες της ΕΕ που λαμβάνουν Bedrocan μπορούν να το φέρουν μαζί τους στο Ηνωμένο Βασίλειο και να καπνίζουν νόμιμα. Η καλλιέργεια περισσότερων από 9 φυτών κάνναβης συνήθως χαρακτηρίζεται ως καλλιέργεια με σκοπό την προμήθεια.

25 Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής: Οι νόμοι διαφέρουν κατά πολιτεία. Η ομοσπονδιακή νομοθεσία κατατάσσει την κάνναβη ως ουσία που ανήκει στο Παράρτημα Ι, στην ίδια κατάταξη με την ηρωίνη. Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάνθηκε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει την εξουσία να ρυθμίζει και να ποινικοποιήσει την κάνναβη, ακόμη και για ιατρικούς σκοπούς. Ισπανία: Η πώληση κάνναβης θεωρείται ως ποινικό αδίκημα που τιμωρείται από το νόμο σε οποιαδήποτε ποσότητα. Η αγορά οπουδήποτε, κατοχή και κατανάλωση σε δημόσιο χώρο αποτελεί πλημμέλημα και τιμωρείται με πρόστιμο και δήμευση. Η καλλιέργεια του φυτού σε ιδιωτικό χώρο για προσωπική χρήση και κατανάλωση από ενηλίκους σε ιδιωτικό χώρο δεν είναι παράνομη. Ιταλία: Η κάνναβη θεωρείται ως ναρκωτική ουσία που ανήκει στην κατηγορία Β (μετρίου κινδύνου), στην Ιταλία. Όταν σε ένα άτομο έχει βρεθεί στην κατοχή του μαριχουάνα ή χασίς και είναι μόνο για προσωπική χρήση, το άτομο θα κληθεί για μια συνέντευξη με τον Διοικητή της αστυνομίας ή του αντιπροσώπου του. Εάν το πρόσωπο συμφωνεί να μην κάνει άλλη παρόμοια παραβατικότητα στο μέλλον, τότε με την πρώτη ευκαιρία, μπορεί να λάβει μια προειδοποίηση για τους κινδύνους των ναρκωτικών και να ζητήσει επίσημα να μην χρησιμοποιήσει ξανά παράνομες ουσίες. Η ποινή για την παραγωγή ή/και εμπορία σε ατομικό επίπεδο είναι φυλάκιση από 2 έως 6 χρόνια και πρόστιμο από 5000 μέχρι όταν πρόκειται για σημαντικές ποσότητες ναρκωτικών. Για μικρότερες ποσότητες, αλλά μεγαλύτερες από ό,τι για προσωπική χρήση, η ποινή είναι 6 μήνες μέχρι 4 έτη φυλάκιση και πρόστιμο που κυμαίνεται μεταξύ 1000 και Κύπρος: Η κάνναβη θεωρείται ως ναρκωτική ουσία που ανήκει στην κατηγορία Β (μετρίου κινδύνου), στην Κύπρο. Οι περιορισμοί περιλαμβάνουν τρία ή περισσότερα φυτά κάνναβης, 30 ή περισσότερα γραμμάρια κάνναβης ή προϊόντα αυτής.η ισόβια κάθειρξη είναι πιθανή για χρήση κάνναβης και έως 8 έτη για κατοχή (κατ' ανώτατο όριο 2 έτη για την πρώτη παράβαση για άτομα κάτω των 25 ετών). Στην πράξη, μπορεί να δοθεί προειδοποίηση σε ανήλικο «ασυνείδητο» παραβάτη εάν είναι η πρώτη του φορά. Ολλανδία: Τα προϊόντα κάνναβης πωλούνται φανερά μόνο στα "coffeeshops", ενώ άλλου είδους πώληση ή κατοχή δεν επιτρέπεται, αν και η γενική νομική προσέγγιση απέναντι στην κάνναβη ήταν πριν από την defacto αποποινικοποίηση. Τσεχίας Δημοκρατία: Η κατοχή μέχρι δεκαπέντε γραμμάρια για προσωπική χρήση ή καλλιέργεια έως πέντε φυτών είναι απλώς ένα πλημμέλημα από το 2010 και μετά. Το φυτό παραμένει παράνομο. Η Τσεχία έγινε δημοφιλής προορισμός για τους καπνιστές, ένα δεύτερο Αμστερντάμ. Η ιατρική χρήση της κάνναβης με συνταγογράφηση έχει νομιμοποιηθεί και ρυθμίζεται από την 1η Απριλίου *Το κίνημα Rastafari είναι μία σχετικά νέα θρησκεία με κέντρο την Αφρική, η οποία αναπτύχθηκε στη Τζαμάικα τη δεκαετία του 1930, μετά τη στέψη του βασιλιά της Αιθιοπίας.Οι πιστοί λατρεύουν το βασιλιά τους ως Θεό και πιστεύουν ότι εκείνος θα φέρει πίσω στην Αφρική τα μέλη της μαύρης κοινότητας που ζούν στην εξορία, ως αποτέλεσμα της αποικιοκρατίας και του δουλεμπορίου. Απεξάρτηση από τα ναρκωτικά

26 Αποτοξίνωση: μία διαδικασία κάθαρσης από τοξίνες και ανοικοδόμηση του οργανισμού και της προσωπικότητας του ατόμου. Μέθοδοι: εξαρτάται από την ποσότητα, την ποιότητα των ναρκωτικών και από τη διάρκεια της χρήσης. Κάθε μέθοδος αποτοξίνωσης από τα ναρκωτικά με ιατρική βοήθεια πρέπει να εφαρμόζεται από επαγγελματίες σε ειδικές εγκαταστάσεις, όπου μπορεί να χορηγηθεί η σωστή φαρμακευτική αγωγή εγκαίρως σε περίπτωση εκδήλωσης δυνητικά επικίνδυνων συμπτωμάτων στέρησης. Κατά τη διάρκεια της αποτοξίνωσης ενδέχεται να προκύψουν σοβαρά ιατρικά ζητήματα, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, αναπνευστικές δυσλειτουργίες, σοβαρή διάρροια, έμετος, σπασμοί, παραισθήσεις και παράνοια, τα οποία χρήζουν ιατρικής παρακολούθησης. Ίσως αποβεί εξαιρετικά επικίνδυνο για τους χρήστες ναρκωτικών να επιχειρήσουν την αποτοξίνωση μόνοι τους. Κάθε πρόγραμμα αποτοξίνωσης ξεκινά με την αξιολόγηση του ασθενούς ώστε να εντοπιστούν οι ναρκωτικές ουσίες και η συγκέντρωσή τους στον οργανισμό και να εξεταστούν άλλα σωματικά ή ψυχολογικά προβλήματα. Χορήγηση μεθαδόνης: ένα συνθετικό ναρκωτικό όπως η ηρωίνη που αποτρέπει την εμφάνιση των συμπτωμάτων σωματικής εξάρτησης της ηρωίνης, ωστόσο υπάρχει ο κίνδυνος ανάπτυξης ψυχικής εξάρτησης. Κατά την απεξάρτηση οι χρήστες σιγά σιγά αποστασιοποιούνται από την ηρωίνη, ελαττώνοντας σταδιακά τη δόση της μεθαδόνης. Κοινός στόχος: να καθαρίσει ο οργανισμός από εθιστικές ουσίες Η αποτοξίνωση δεν θεραπεύει τον εθισμό στα ναρκωτικά. Είναι μόνο το πρώτο βήμα μιας χρονοβόρας διαδικασίας θεραπείας του εθισμού. Ο κύριος σκοπός κάθε μεθόδου αποτοξίνωσης από τα ναρκωτικά είναι η ασφαλής, ομαλή εξάλειψη των ναρκωτικών ουσιών από τον οργανισμό και η προετοιμασία του ατόμου για την περαιτέρω αποκατάσταση. Η ίδια η διαδικασία της αποτοξίνωσης δεν στοχεύει στην επίλυση των ψυχολογικών, κοινωνικών και συμπεριφορικών διαστάσεων του εθισμού. Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί ότι αν ο εθισμός δεν θεραπευτεί σε όλες του τις διαστάσεις, είναι πολύ πιθανό να παρουσιαστούν υποτροπές. Διάφορες μέθοδοι:

27 Σταδιακή αποτοξίνωση από τα οπιοειδή με ιατρική παρακολούθηση Υπερταχεία αποτοξίνωση από τα οπιοειδή Αποτοξίνωση με ιμπογκαΐνη Αποτοξίνωση με Subutex (Βουπρενορφίνη) Αποτοξίνωση με νευροηλεκτρική θεραπεία (N.E.T.) Παραδοσιακές μέθοδοι: Διάρκεια 7-10 μέρες. Περίοδος ανάρρωσης Παρουσιάζεται οξύ στερητικό σύνδρομο μετά την αποτοξίνωση το οποίο μπορεί να διαρκέσει έως και 30 μέρες Πριν από την αποτοξίνωση απαραίτητες οι ιατρικές εξετάσεις που αξιολογούν τη σωματική και πνευματική κατάσταση Χρόνος: Η αποτοξίνωση ενός συνηθισμένου χρήστη διαρκεί περίπου μία εβδομάδα (τουλάχιστον για την απάλειψη της σωματικής εξάρτησης), με τα πιο δυσβάσταχτα συμπτώματα να εμφανίζονται μέσα στις πρώτες ώρες μετά τη διακοπή του ναρκωτικού. Παραμονή στις μονάδες 9-12 μήνες και το 70% εντάσσεται ομαλά στην κοινωνία μετά από 5 χρόνια. Ατομικό εγχείρημα απεξάρτισης: Εάν κάποιοι επιχειρήσουν να αποτοξινωθούν μόνοι τους είναι πολύ πιθανό να παρουσιάσουν υποτροπές, και να αποτύχουν καθώς υποτιμούν τη σοβαρότητα της κατάστασής τους. Ψυχολογία πολύ σημαντικός παράγοντας! Όποιος ξεκινήσει φοβάται ότι θα ηττηθεί όμως η ηρωίνη δεν είναι αήττητη! Κύριο πρόβλημα η ψυχολογική εξάρτηση

28 Ο τοξικομανής σαν ένα πρόσωπο που πάσχει όχι ο απλός χρήστης κάποιας ουσίας μπορεί να θεραπευτεί μόνο εφόσον το αποφασίσει ο ίδιος και ενταχθεί σε ένα πρόγραμμα απεξάρτησης που ο ίδιος έχει επιλέξει. Η θεραπεία απεξάρτησης δεν μπορεί να είναι αναγκαστική, ούτε να γίνεται με ατομική παρακολούθηση στο ιατρείο του ψυχίατρου ή του παθολόγου ούτε βέβαια στο Ψυχιατρείο, δημόσιο ή ιδιωτικό. Γίνεται σε ειδική Μονάδα, με το δικό της πρόγραμμα και τις δικές της υπηρεσίες. Κάθε τοξικομανής, όταν αντιμετωπίζεται θεραπευτικά πρέπει να εξετάζεται στην ιδιαιτερότητά του Ρόλος οικογένειας Να μην περιθωριοποιούν το άτομο Να συγκρούονται μαζί του για να το δραστηριοποιήσουν Να συμβουλευτούν ανθρώπους που έχουν βιώσει οι ίδιοι παρόμοιες καταστάσεις Μια ιδιαίτερη μέθοδος Λ. Ρον Χάμπαρντ Η λύση που πρότεινε ήταν ένα μοναδικό πρόγραμμα απεξάρτησης από τα ναρκωτικά, το οποίο όχι μόνο καταπιανόταν με όλα όσα σήμαιναν τα ναρκωτικά από πλευράς διανοητικής και πνευματικής εξασθένισης, περιλαμβανομένης μιας μπερδεμένης σκέψης και μειωμένης επίγνωσης, αλλά καταπιανόταν επιπλέον με το πρόβλημα το οποίο οδηγούσε κάποιον να πάρει ναρκωτικά εξαρχής. Γιατί αν αυτό το πρόβλημα δεν επιλυόταν, όπως ανακάλυψε ο Λ. Ρον Χάμπαρντ, το άτομο παρέμενε παντοτινά με την αρχική κατάσταση, για την οποία τα ναρκωτικά ήταν η «λύση». Μοναδικό επίσης, στο πρόγραμμα απεξάρτησης του Λ. Ρον Χάμπαρντ, και ιδιαίτερα σχετικό αν αναλογιστούμε την επιρροή του οινοπνεύματος, της ηρωίνης, και του κρακ, ήταν το μέσο που ανέπτυξε για την εξάλειψη των πόνων του συνδρόμου στέρησης. Λόγω του ότι αυτό παραδοσιακά επιλυόταν υποκαθιστώντας απλώς τον ένα εθισμό με κάποιον άλλο, όπως π.χ., μεθαδόνη αντί για ηρωίνη, η οδύνη της στέρησης στεκόταν πάντα εμπόδιο στην απεξάρτηση των βαριά τοξικομανών. Όχι βέβαια, ότι είχαν επιτευχθεί ποτέ πολλά όσον αφορά τους υπερβολικά εθισμένους τοξικομανείς, διότι αντίθετα από τους περιστασιακούς χρήστες, οι τοξικομανείς σπανίως διέθεταν τα μέσα για να πληρώσουν αυτό που πλασάρεται ως βοήθεια σε μια συνηθισμένη κλινική απεξάρτησης. Σε κάθε περίπτωση πάντως, με το συνδυασμό των συμπληρωμάτων διατροφής και των θεραπευτικών ασκήσεων, που