STS. CONSTANTINE & HELEN GREEK ORTHODOX CATHEDRAL OF BROOKLYN ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ

Transcript

1 STS. CONSTANTINE & HELEN GREEK ORTHODOX CATHEDRAL OF BROOKLYN ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ 64 Schermerhorn Street, Brooklyn, New York Telephone: (718) Fax Telephone: (718) Dean: Fr. John K. Lardas *** ST. NICHOLAS CHURCH OF THE WTC ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ WTC The Samaritan Woman The Holy Gospel has not given us the name of the Samaritan woman. But the Tradition of the Church remembers, and calls her in Greek - Photini, in Russian - Svetlana, in the Celtic languages - Fiona, in Western languages - Claire. And all these names speak to us of one thing - of light.having met the Lord Jesus Christ she has become a light shining in the world, a light that enlightens those who meet her. Every Saint is offered us as an example; but we cannot always emulate the concrete ways in which a Saint lived, we cannot always repeat their way from earth to heaven. But we can learn from each of them two things. The one is that by the grace of God we can achieve what seems humanly impossible; that is, to become a person in the image and likeness of God, to be - in this world of darkness and tragedy which is in the power of lies - a word of truth, a sign of hope, the certainty that God can conquer if we only allow Him access to our souls. Because if the Kingdom of God is not established within us, if God is not enthroned in our minds and hearts, a fire that destroys everything unworthy of ourselves and of Him, we cannot spread God's light around.and the second thing which the Saints can teach us is to understand the message which their names convey to us. And today's Samaritan woman speaks of light. Christ has said that He is the Light of the world, the light that enlightens all men; and we are called to give shelter within our souls, minds and hearts - indeed, within our whole self - to this light; so that the word spoken by Christ, "Let your light so shine before all men, that seeing your good deeds they may give glory to your Father who is in heaven", may be fulfilled and accomplished in and through us.it is only through seeing our deeds, through seeing how we live that people can believe that the light is God's light; it is not in our words, unless they are words of truth and of power like those of the Apostles, or of Christ Himself indeed. And let us reflect, each of us, on the meaning of our name and on the way in which we can become what we are called.the Samaritan woman came to the well without any spiritual purpose; she came, as she came daily, to fetch water - and she met Christ. Each of us may meet our God at any turn in our life, when we are about our most homely tasks, if our hearts are turned in the right direction, if we are prepared to receive a message, to listen; indeed - to ask questions! Because the Samaritan woman asked a question of Christ, and what she heard transcended her question in such a way that she recognised in Him a prophet, and later - the Christ, the Saviour of the world.but the light must not be pushed under a bushel. Having discovered that the Light had come into the world, that the word of divine truth was resounding now amidst men, that God was among us, she left behind all concerns and ran to share the joy, the wonder of what she had discovered with others. She brought her fellow-citizens to Christ. She told them first why she believed; and when perhaps curiosity, or the convincing power of her words, and the change that had occurred in her brought them to Christ, they saw for themselves and said to her, It is no longer because of what you say that we believe - we have seen, we have heard.and this is what the Samaritan woman teaches all of us: be open at every moment of life, while we are busy with the simplest things, to receive the divine word, to be illumined by the divine light, to be cleansed by His purity, to receive it in the depths of our souls, receive it with all our life, so that people seeing what we have become may believe that the light has come into the world.let us pray to the Samaritan woman to teach us, to guide us, to bring us to Christ in the way in which she came, and to serve Him in the way in which she served Him, being the salvation of all who were around her. And may the blessing of God be upon you, the Father and the Son and the Holy Ghost, now and forever and world without end! Amen.

2 Κυριακή18η Μαίου, 2014 Κυριακή της Σαμαρείτιδος Των Αγίων Μαρτύρων, Πέτρου, Διονυσίου, Ανδρέου, Παύλου, Χριστίνας,Ηρακλείου,Πολονίου, και Βενεδίμου Ιουλιανού του Μάρτυρος Ευρασίας, Μάρτυρος Νικαίας Εισοδικόν Ἐν Ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τὸν Θεόν, Κύριον ἐκ πηγῶν Ἰσραήλ.Σῶσον ἡμᾶς, Υἱὲ Θεοῦ, ὁ ἀναστὰς ἐκ νεκρῶν, ψάλλοντάς σοι. Ἀλληλούϊα. Αναστάσιμο Απολυτίκιον Ήχος Δ Τὸ φαιδρὸν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα, ἐκ τοῦ Ἀγγέλου μαθοῦσαι αἱ τοῦ Κυρίου Μαθήτριαι, καὶ τὴν προγονικὴν ἀπόφασιν ἀπορρίψασαι, τοῖς Ἀποστόλοις καυχώμεναι ἔλεγον Ἐσκύλευται ὁ θάνατος, ἠγέρθη Χριστὸς ὁ Θεός, δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος Απολύτίκιον Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Τοῦ Σταυροῦ σου τὸν τύπον ἐν οὐρανῷ θεασάμενος, καὶ ὡς ὁ Παῦλος τὴν κλῆσιν οὐκ ἐξ ἀνθρώπων δεξάμενος, ὁ ἐν βασιλεῦσιν, Ἀπόστολός σου Κύριε, Βασιλεύουσαν πόλιν τῇ χειρί σου παρέθετο ἣν περίσῳζε διὰ παντὸς ἐν εἰρήνῃ, πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε. Απολυτίκιον Αγίου Νικολάου Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια, Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Κοντάκιον του Πάσχα Εἰ καὶ ἐν τάφῳ κατῆλθες ἀθάνατε, ἀλλὰ τοῦ ᾍδου καθεῖλες τὴν δύναμιν, καὶ ἀνέστης ὡς νικητής, Χριστὲ ὁ Θεός, γυναιξὶ Μυροφόροις φθεγξάμενος. Χαίρετε, καὶ τοῖς σοῖς Ἀποστόλοις εἰρήνην δωρούμενος ὁ τοῖς πεσοῦσι παρέχων ἀνάστασιν. Σημείωση Από την Κυριακή του Πάσχα μέχρι την Κυριακή της πεντηκοστής δεν γονατίζουμε, και δεν κάνουμε μετάνοιες. Στον εσπερινό της Γονυκλησίας (εσπερινός Του Αγίου Πνεύματος) την ημέρα της Πεντηκοστής είναι η πρώτη φορά που ξανά γονατίζουμε. Sunday May 18, 2014 Sunday of the Samaritan Woman Holy Martyrs: Peter, Dionysius, Andrew, Paul, Christina, Heraclius, Paulinus and Benedimus Julian the Martyr Euphrasia the Martyr of Nicea Eisodikon In the midst of the Church bless God the Lord from the springs of Israel, save us O Son of God, Who arose from the dead, we sing to You, Alleluia Ressurectional Apolytikion 4th Tone Having learned the joyful proclamation of the Resurrection from the Angel, and having cast off the ancestral condemnation, the women disciples of the Lord spake to the Apostles exultantly: Death is despoiled and Christ God is risen, granting great mercy to the world. Apolytikion of Sts. Constantine and Helen Having seen the image of Thy Cross in Heaven, and like Paul, having received the call not from men, Thine apostle among kings entrusted the commonwealth to Thy hand, O Lord. Keep us always in peace, by the intercessions of the Theotokos, O only Friend of man. Apolytikion of St. Nicholas The truth of things hath revealed thee to thy flock as a rule of faith, an icon of meekness, and a teacher of temperance; for this cause, thou hast achieved the heights by humility, riches by poverty. O Father and Hierarch Nicholas, intercede with Christ God that our souls be saved. Kontakion of Pascha Though You went down into the tomb, You destroyed Hades' power, and You rose the victor, Christ God, saying to the myrrh-bearing women, "Hail!" and granting peace to Your disciples, You who raise up the fallen. Note From Pascha until the Sunday of Pentecost, we do not kneel and we do not do prostrations. The Kneeling Vespers(Vespers of the Holy Spirit) on the day of Pentecost is the first time we kneel again.

3 Ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας. Στίχ. Εὐλόγει ἡ ψυχή μου τὸν Κύριον. Πράξεις Ἀποστόλων 11:19-30 Ἐν ταῖς ἡμεραῖς ἐκείναις, διασπαρέντες οἱ Ἀπόστολοι ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις. Ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν, ἐλάλουν πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν κύριον Ἰησοῦν. Καὶ ἦν χεὶρ κυρίου μετʼ αὐτῶν πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν κύριον. Ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις περὶ αὐτῶν καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν διελθεῖν ἕως Ἀντιοχείας ὃς παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τοῦ θεοῦ ἐχάρη, καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ κυρίῳ ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης πνεύματος ἁγίου καὶ πίστεως καὶ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ κυρίῳ. Ἐξῆλθεν δὲ εἰς Ταρσὸν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον, καὶ εὑρὼν ἤγαγεν αὐτὸν εἰς Ἀντιόχειαν. Ἐγένετο δὲ αὐτοὺς ἐνιαυτὸν ὅλον συναχθῆναι τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαι τε πρώτον ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς. Ἐν ταύταις δὲ ταῖς ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ Ἱεροσολύμων προφῆται εἰς Ἀντιόχειαν. Ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἄγαβος, ἐσήμανεν διὰ τοῦ πνεύματος λιμὸν μέγαν μέλλειν ἔσεσθαι ἐφʼ ὅλην τὴν οἰκουμένην ὅστις καὶ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος. Τῶν δὲ μαθητῶν καθὼς εὐπορεῖτό τις, ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἀδελφοῖς ὃ καὶ ἐποίησαν, ἀποστείλαντες πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ χειρὸς Βαρνάβα καὶ Σαύλου.O Lord, how manifold are your works. Κατὰ Ἰωάννην Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλγσίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν Ἰακὼβ Ἰωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ἰακώβ. Ὁ οὖν Ἰησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη.ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ Ιησοῦς δός μοι πιεῖν. οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις πῶς σὺ Ιουδαῖος ὢν παρ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται Ιουδαῖοι Σαμαρείταις. ἀπεκρίθη Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν Ιακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; ἀπεκρίθη Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν ὃς δ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ ἔρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν. λέγει αὐτῇ ὁ Ιησοῦς ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ ὁ Ιησοῦς καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ιεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν. λέγει αὐτῇ ὁ Ιησοῦς γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ιουδαίων ἐστίν. ἀλλ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα. λέγει αὐτῇ ὁ Ιησοῦς ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι. καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει οὐδεὶς μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς ἢ τί λαλεῖς μετ αὐτῆς; Αφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός; ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρχοντο πρὸς αὐτόν. Εν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες ῥαββί, φάγε. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε. ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; λέγει αὐτοῖς ὁ Ιησοῦς ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται; ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη. καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων. ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινός, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων. ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε. Εκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικός, μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα. ὡς οὖν ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ αὐτοῖς καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας. καὶ πολλῷ πλείους ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ, τῇ τε γυναικὶ ἔλεγον ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός.

4 Acts of the Apostles 11:19-30 IN THOSE DAYS, those apostles who were scattered because of the persecution that arose over Stephen traveled as far as Phoenicia and Cyprus and Antioch, speaking the word to none except Jews. But there were some of them, men of Cyprus and Cyrene, who on coming to Antioch spoke to the Greeks also, preaching the Lord Jesus. And the hand of the Lord was with them, and a great number that believed turned to the Lord. News of this came to the ears of the church in Jerusalem, and they sent Barnabas to Antioch. When he came and saw the grace of God, he was glad; and he exhorted them all to remain faithful to the Lord with steadfast purpose; for he was a good man, full of the Holy Spirit and of faith. And a large company was added to the Lord. So Barnabas went to Tarsus to look for Saul; and when he had found him, he brought him to Antioch. For a whole year they met with the church, and taught a large company of people; and in Antioch the disciples were for the first time called Christians. Now in these days prophets came down from Jerusalem to Antioch. And one of them named Agabos stood up and foretold by the Spirit that there would be a great famine over all the world; and this took place in the days of Claudius. And the disciples determined, every one according to his ability, to send relief to the brethren who lived in Judea, and they did so, sending it to the elders by the hand of Barnabas and Saul. The Gospel of John 4:5-42 At that time, Jesus came to a city of Samaria, called Sychar, near the field that Jacob gave to his son Joseph. Jacob's well was there, and so Jesus, wearied as he was with his journey, sat down beside the well. It was about the sixth hour.there came a woman of Samaria to draw water. Jesus said to her, "Give me a drink." For his disciples had gone away into the city to buy food. The Samaritan woman said to him, "How is it that you, a Jew, ask a drink of me, a woman of Samaria?" For Jews have no dealings with Samaritans. Jesus answered her, "If you knew the gift of God, and who it is that is saying to you, 'Give me a drink,' you would have asked him and he would have given you living water." The woman said to him, "Sir, you have nothing to draw with, and the well is deep; where do you get that living water? Are you greater than our father Jacob, who gave us the well, and drank from it himself, and his sons, and his cattle?" Jesus said to her, "Everyone who drinks of this water will thirst again, but whoever drinks of the water that I shall give him will never thirst; the water that I shall give him will become in him a spring of water welling up to eternal life." The woman said to him, "Sir, give me this water, that I may not thirst, nor come here to draw."jesus said to her, "Go, call your husband, and come here." The woman answered him, "I have no husband." Jesus said to her, "You are right in saying, 'I have no husband'; for you have had five husbands, and he whom you now have is not your husband; this you said truly." The woman said to him, "Sir, I perceive that you are a prophet. Our fathers worshiped on this mountain; and you say that Jerusalem is the place where men ought to worship." Jesus said to her, "Woman, believe me, the hour is coming when neither on this mountain nor in Jerusalem will you worship the Father. You worship what you do not know; we worship what we know, for salvation is from the Jews. But the hour is coming, and now is, when the true worshipers will worship the Father in spirit and truth, for such the Father seeks to worship him. God is spirit, and those who worship him must worship in spirit and truth." The woman said to him, "I know that the Messiah is coming (he who is called Christ); when he comes, he will show us all things." Jesus said to her, "I who speak to you am he."just then his disciples came. They marveled that he was talking with a woman, but none said, "What do you wish?" or, "Why are you talking with her?" So the woman left her water jar, and went away into the city and said to the people, "Come, see a man who told me all that I ever did. Can this be the Christ?" They went out of the city and were coming to him.meanwhile the disciples besought him, saying "Rabbi, eat." But he said to them, "I have food to eat of which you do not know." So the disciples said to one another, "Has anyone brought him food?" Jesus said to them, "My food is to do the will of him who sent me, and to accomplish his work. Do you not say, 'There are yet four months, then comes the harvest'? I tell you, lift up your eyes, and see how the fields are already white for harvest. He who reaps receives wages, and gathers fruit for eternal life, so that sower and reaper may rejoice together. For here the saying holds true, 'One sows and another reaps.' I sent you to reap that for which you did not labor; others have labored, and you have entered into their labor."many Samaritans from that city believed in him because of the woman's testimony. "He told me all that I ever did." So when the Samaritans came to him, they asked him to stay with them; and he stayed there two days. And many more believed because of his word. They said to the woman, "It is no longer because of your words that we believe, for we have heard ourselves, and we know that this is indeed Christ the Savior of the world." Η Εορτή των Πολιούχων Αγίων μας Η διαπροσωπική σχέση του ανθρώπου με το Θεό είναι σχέση ζωής, σχέση σωτηρίας. Ο Ορθόδοξος Χριστιανός απευθύνεται στο Θεό όπως στον πατέρα του. Νοιώθει οικειότητα. Γνωρίζει καλά τα λόγια Του «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω» (Αποκ. γ 2) και αγωνίζεται να του ανοίξει την πόρτα της καρδιάς, για να εισέλθει Εκείνος, ο «πάντας ανθρώπους θέλων σωθήναι» (Α Τιμ. β 4). Και τούτο για να κατοικήσει μέσα του, να τον οδηγήσει στην αρετή, στην ολοκλήρωση, στη θέωση. Ο πιστός Χριστιανός θέλει να νοιώθει το Θεό μας, την Παναγία μας, τους Αγίους μας δικούς του, εντελώς δικούς του. Έτσι οι κτητικές αντωνυμίες δε λείπουν από τα χείλη του, όταν απευθύνεται σ αυτούς σε λύπες και σε χαρές. Βοήθα. Χριστέ μου σ ευχαριστώ. Θεέ μου πρόφθασε. Παναγία μου, δείξε τη χάρη σου. Άγιε μου.αύτη η οικειότητα με το Θείο που εκφράζεται μέσα από την κτητικότητα χαρακτηρίζει όλες τις ευσεβείς υπάρξεις, ανεξάρτητα φύλου, κοινωνικής καταστάσεως, παιδείας, ηλικίας. Και δεν είναι φαινόμενο σημερινό. Παρατηρήθηκε από τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια και δείχνει την άγαπητική σχέση, τη σχέση παιδιού προς πατέρα, παιδιού προς μάνα, αδελφού προς αδελφό. Επίσης δείχνει τη συναίσθηση της αδυναμίας του ανθρώπου μπροστά στη δύναμη του Θείου, που εκφράζεται με καταφυγή στις «τετελειωμένες ψυχές», στους Αγίους μας, τους οποίους εξευμενίζει και στέκεται με ευγενική διάθεση μπροστά τους, για να τους έχει αρωγούς στα καθημερινά του προβλήματα και ιδιαίτερα την ημέρα της Κρίσεως.Οι Άγιοί μας είναι μέλη της ζώσας Εκκλησίας μας, είναι μέλη της θριαμβεύουσας Εκκλησίας των ουρανών. Είναι ο ίδιος ο Κύριος μας «παρατεινόμενος εις

5 τους αιώνας». Κάθε Άγιος είναι «ομοιοπαθής ημίν», όπως χαρακτηρίζει τον Προφήτη Ηλία ο Αδελφόθεος Ιάκωβος και ως άνθρωπος «τετελειωμένος» γνωρίζει τους πόνους, τις αγωνίες, τα προβλήματα, τους πειρασμούς, τις θλίψεις του ανθρωπίνου γένους. Ως εκ τούτου με την παρρησία που έχει αποκτήσει προς το Θεό με το μαρτύριο του σώματος του ή της συνειδήσεως του σπεύδει να βοηθήσει αυτούς που τον επικαλούνται, αυτούς που ζητούν την προστασία του.κάθε κοινωνία ανθρώπων, κάθε χωριό ή πόλη της Ορθόδοξης πατρίδας μας έχει τον Άγιό της. Δεν υπάρχει σημείο της ευλογημένης μας πατρίδος που να μην έχει ποτισθεί από τα αίματα των μαρτύρων της πίστεως ή τους ιδρώτες των ασκητικών κατορθωμάτων των οσίων μας. Αυτοί οι Άγιοι, άλλοι μικροί και άλλοι μεγάλοι, αφού «άλλη δόξα ηλίου και άλλη δόξα σελήνης και άλλη δόξα αστέρων αστήρ γαρ αστέρος διαφέρει εν δόξει» (Α Κορ. ιε 41), αποτελούν τους θεόκτιστους πύργους της πίστεως, που στερεωμένοι πάνω στο αρραγέστατο θεμέλιο, το Θεάνθρωπο Κύριο, πυργώνουν και φυλάσσουν τους φίλους Του, ευσεβείς χριστιανούς από τις επιδρομές των ορατών και αοράτων εχθρών. Κάθε ένας από τους Αγίους μας έχει τη φήμη του στο χριστεπώνυμο πλήρωμα και ανάλογα με το πόσοι τον επικαλούνται δείχνει και τη δύναμη της παρρησίας του προς τον Κύριο και των πρεσβειών του προς Αυτόν. Ρώτησαν κάποτε ένα όσιο Γέροντα: «Πότε, Γέροντα, θαυματουργούν οι Άγιοι»; Και εκείνος με πολλή φυσικότητα απάντησε: «Μα, όταν τον επικαλούνται πολύ οι άνθρωποι»! Έτσι έχουμε μεγάλους Αγίους, αυτούς που τους επικαλείται μεγάλο πλήθος πιστών και μικρούς ή τοπικούς Αγίους, αυτούς που τους επικαλούνται ολιγάριθμοι χριστιανοί.οι πιστοί του κάθε τόπου της Ορθόδοξης πατρίδας μας τιμούν ιδιαίτερα μερικούς Αγίους που είτε γεννήθηκαν στα μέρη τους, είτε ασκήτευσαν ή μαρτύρησαν ή ιεράτευσαν ή πέρασαν απ αυτά. Τιμούν επίσης και μερικούς Αγίους που έτυχε να έχουν παλιό ναό τους στη περιοχή τους ή θαυματουργή τους εικόνα σ αύτη. Αυτούς τους Αγίους τους ονομάζουν πολιούχους του τόπου ή πάτρωνες και πανηγυρίζουν με κάθε δυνατή μεγαλοπρέπεια τη μνήμη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι στις Ακολουθίες που ψάλλουμε αυτών των πολιούχων Αγίων κάθε τόπου οι πιστοί θέλουν ν ακούγεται και το όνομα της ευλογημένης τους πατρίδας και καμαρώνουν γι αυτή την αγιοτόκο ή αγιοτρόφο ή αγιοφρούρητη, γνωρίζοντας ότι η καύχησή τους αυτή μεταβαίνει στον ίδιο τον Κύριο, αφού «ο καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω» (Β Κορ. ι 17). Σημερινός Μητροπολίτης μου ζήτησε σύνταξη Ακολουθίας για την προστάτιδα Αγία της θεύσωστης επαρχίας του, αν και υπάρχει παλαιά γι αυτήν στα Μηναία της Εκκλησίας, που ν αναφέρεται στη τοπική προστασία και στα θαυμάσια που η Αγία έχει επιτελέσει σ αυτή την επαρχία τονίζοντας εμφατικά το όνομά της. Και τούτο γιατί ο πιστός θέλει ν ακούει το όνομα της πατρίδας του και να το συσχετίζει με την προστασία του πολιούχου του Αγίου νοιώθοντας τον δικό του, πνευματικό του κτήμα, άνθρωπό του στη Βασιλεία των Ουρανών. Έτσι γη και ουρανός νοιώθει ότι συναγάλλονται και συνεορτάζουν την ετήσια μνήμη του, την οποία τιμά με λαμπρότητα και ευλάβεια.ο πολιούχος Άγιος είναι ο προστάτης Άγιος του τόπου, ο ταχινός ιατρός του σε τυχόν επιδημίες και σε ζοφερές ανίατες ασθένειες, ο φύλακας του από ορατούς και αόρατους εχθρούς, ο φρουρός του από κάθε εχθρική επιδρομή, ο έφορός του στις ανάγκες και ο ρύστης του από συμφορές και κακώσεις. Με τη παρουσία του αισθάνεται ιδιαίτερη δύναμη και μακαρίζει τον εαυτό του που έχει οικείους του, όπως νοιώθει τους Αγίους μας, στην Άνω Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με τον προφήτη Ησαΐα: «Μακάριος, ως έχει οικείους εν Ιερουσαλήμ».Ο πολιούχος Άγιος είναι ο υπερασπιστής του τόπου, ο προστάτης του, αυτός που συγκινεί τις καρδιές των πιστών προς αίνο και δοξολογία του αιώνιου Θεού μας και ύμνο των κατορθωμάτων του καθώς και της παρρησίας του προς τον φιλάνθρωπο Κύριο. Στην Ορθόδοξη πατρίδα μας η τιμή του πολιούχου Αγίου παίρνει επίσημες προεκτάσεις. Η πολιτεία διερμηνεύουσα τα αισθήματα των πιστών, αποφασίζει αργία την ημέρα της μνήμης του και λαμπρές εκδηλώσεις σεβασμού της. Η Εκκλησία συγκαλεί όλους σε κοινή ευωχία, στο μεγάλο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας και σε πάγκοινο αγιασμό με την προσκύνηση της αγίας του εικόνας ή και των χαριτόβρυτων λειψάνων του, με λιτανεία «ανά τας ρύμας και τας οδούς της πόλεως» και με άλλες λατρευτικές εκδηλώσεις που κέντρο έχουν τον φερώνυμο του πολιούχου Αγίου Ναό.Ο πολιούχος Άγιος του τόπου μπορεί να είναι γόνος του, όπως ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος, ο Άγιος Αναστάσιος ο Ναυπλιεύς, ο Άγιος Νικόλαος ο Καρπενησιώτης. Μπορεί να μαρτύρησε στο τόπο εκείνο, όπως οι Άγιοι Τέσσαρες νεομάρτυρες στο Ρέθυμνο, οι Άγιοι Δημήτριος και Παύλος στη Τρίπολη, ο Άγιος Ανδρέας ο πρωτόκλη τος στη Πάτρα, ο νεομάρτυρας Γεώργιος στα Ιωάννινα. Μπορεί να ήταν γέννημα του τόπου και να μαρτύρησε σε αυτόν, όπως ο Άγιος μυροβλύτης Δημήτριος στη Θεσσαλονίκη. Μπορεί ν αρχιεράτευσε στο τόπο εκείνο, όπως ο Άγιος Ιωάννης ο Καλοκτένης στη Θήβα, ο Άγιος Αχίλλειος στη Λάρισα, ο Άγιος Ιωάννης στη Ζίχνη, ο Άγιος Πέτρος στο Αργός. Μπορεί ν ασκήτευσε στο τόπο εκείνο και να σώζεται εκεί το πάνσεπτο λείψανό του, όπως ο Άγιος Γεράσιμος στη Κεφαλονιά και ο Άγιος Διονύσιος στη Ζάκυνθο. Μπορεί, αν και έζησε αλλού, να θησαυρίζεται το άγιο λείψανό του και να θαυματουργεί στο τόπο εκείνο, όπως ο Άγιος Σπυρίδωνας στη Κέρκυρα και η Αγία Αικατερίνα στο Σινά. Μπορεί να πέρασε και να έζησε κάποιο χρονικό διάστημα στο τόπο εκείνο. Όπως ο απόστολος Παύλος στη Κόρινθο και στη Βέροια. Μπορεί να υπάρχουν αρχαίοι ναοί με θαυματουργές εικόνες στα μέρη εκείνα, όπως της Αγίας Παρασκευής στη Χαλκίδα, της Αγίας Βαρβάρας στη Δράμα, της Αγίας Αικατερίνης στη Κατερίνη. Μπορεί να έχουν θαυματουργήσει στα μέρη εκείνα οι Άγιοι σε δύσκολες στιγμές στο παρελθόν και να τιμώνται ιδιαζόντως γι αυτό, όπως ο Άγιος Χαράλαμπος σε Πρέβεζα, τον Πύργο και τα Φιλιατρά και η Παναγία μας στον Ορχομενό Λειβαδιάς. Μπορεί τέλος να υπάρχουν χαριτόβρυτες εικόνες της Παναγίας μας, όπως της Υπαπαντής στη Καλαμάτα και της Φανερωμένης στη Λευκάδα.Ποιός δε γνωρίζει τον πολιούχο Θεσσαλονίκης Άγιο Δημήτριο, που τρέχοντας με το άλογό του στα κάστρα της πόλεως έδιωχνε τους εχθρούς, ή έσωζε τη πύλη από τους καταστρεπτικούς σεισμούς; Πώς να λησμονήσουμε τον πρόξενο της ελευθερίας της Χίου και της Καστοριάς, τον Άγιο Μηνά; Πώς να μη συγκινηθούμε με τη θύμηση της Υπερμάχου Στρατηγού μας, της Νικοποιού Θεοτόκου, της πολιούχου της Κωνσταντινουπόλεως, αυτής που «εκ παντοίων κινδύνων» ελευθέρωσε την Βασιλεύουσα;Επειδή οι πολιούχοι Άγιοι είναι ο συνδετικός μας κρίκος με τη θριαμβεύουσα Εκκλησία, είναι «Πνεύματι θείω» οι μεταφορείς των αιτημάτων μας προς τον εύσπλαχνο και πανευΐλατο Κύριο, τους τιμάμε και τους μακαρίζουμε με ύμνους και ωδές πνευματικές και επιζητούντες την ταχινή αρωγή τους και μεσιτεία, με πίστη και ευλάβεια τους παρακαλούμε.

6 Καθημερινές Ακολουθίες 20 Μαΐου- Η Παράκλησις των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης. 5:30μμ -Ο Μέγας Εσπερινός της Εορτής των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και 7:00 μμ Θα χοροστατήσει ο Επίσκοπος Σεβαστιανός Ζήλας 21 Μαΐου Η Εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Όρθρος 8:30 πμ, Θεία Λειτουργία 10:00 πμ Θα Λειτουργήσει ο Επίσκοπος Αντώνιος Φασιανής Μνημόσυνα Κωνσταντίνος Κακαβάς 40 ημέρες Μιχαήλ Γλεζάκος 6 μήνες Σεσίλια Τέρνερ 1 χρόνο Δημήτριος Ψαρράς 1 χρόνο Μαρία Κατσούνη 4 χρόνια Προσεχώς Μνημόσυνα 25 Μαΐου Γεωργία Περδικογιάννη-3 χρόνια 1 Ιουνίου Χρήστος, Αδαμαντία, και Γεώργιος Ρογκάκος Σήμερα Κυριακή για το Α.Χ.Ε.Π.Α. Σημαντικές Ημερομηνίες Μαΐου-Ολυμπιακοί Αγώνες της Αρχιεπισκοπής 2-8 Ιουνίου Φεστιβάλ της Εκκλησίας Χρειαζόμαστε εθελοντές για το φεστιβάλ. Παρακαλώ επικοινωνήστε με το γραφείο της εκκλησίας Ιουνίου Αποφοίτηση των μαθητών ογδόης τάξης Α. Φάντη -Ελληνική Βραδιά στον Γήπεδο των METS στο Queens Weekday Services May 20-Paraclesis of SS Constantine and Helen 5:30 PM. -The Great Vespers of Sts. Constantine and Helen and 7:00PM Presided by His Grace Bishop Sevastianos of Zela May 21 The Feast of Sts. Constantine and Helen (Orthros 8:30am & Divine Liturgy 10:00am) Officiated by Bishop Antonios of Phasiane Memorials Konstantinos Kakavas 40 days Michael Glezakos-6 months Cecilia Turner 1 year Dimitrios Psarras 1 year Mary Katsounis 4 years Upcoming Memorials May 25 Georgia Perdikogiannis-3 years June 1 Chris, Adadmantia, & George Rogakos Today A.H.E.P.A. Sunday Important Dates May Archdiocesan Olympics June 2-8 Church Festival We are looking for volunteers for the festival. Please contact the church office if you are interested June 14 8th Grade Graduation of A. Fantis - Greek Night at Citi Field

7

8 Come join us for our 37th Annual GREEK FESTIVAL Sts. Constantine & Helen Greek Orthodox Cathedral of Brooklyn 64 Schermerhorn Street aka The Honorable Nicholas Coffinas Way Between Court St. & Boerum Place Downtown Brooklyn, N.Y. For information call (718) June 2 8, 2014 Monday Thursday 11am-9pm Friday 11am-1am Saturday 4pm-1am Sunday 1pm-4pm The Best Homemade Greek Foods & Pastries. Shop in our Agora and Flea Market Dance the night away to music On Friday & Saturday Nights Bring Your Family, Friends, and Co-Workers To this One-Week-Only Event! follow us on