ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 1 ΣΤΗ ΗΜΟΤΙΚΗ

Transcript

1 ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 1 ΣΤΗ ΗΜΟΤΙΚΗ Αποκάλυψη 1:1 Η Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, που έδωσε σ αυτόν ο Θεός, για να δείξει στους δούλους του, εκείνα που σύντοµα πρέπει να γίνουν, και τα φανέρωσε, στέλνοντας µε τον άγγελό του στον δούλο του τον Ιωάννη, 2 ο οποίος µαρτύρησε για τον λόγο του Θεού, και για τη µαρτυρία του Ιησού Χριστού, και για όσα είδε. 3 Μακάριος αυτός που διαβάζει, κι αυτοί που ακούν τα λόγια της προφητείας, και τηρούν τα γραµµένα µέσα σ αυτή, επειδή, ο καιρός είναι κοντά. 4 Ο Ιωάννης προς τις επτά εκκλησίες, που είναι στην Ασία, χάρη να είναι σε σας και ειρήνη απ αυτόν που είναι ο Ων και ο Ην και ο Ερχόµενος, και από τα επτά πνεύµατα, τα οποία είναι µπροστά στον θρόνο του 5 και από τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι ο µάρτυρας ο πιστός, ο πρωτότοκος από τους νεκρούς, και ο άρχοντας των βασιλιάδων της γης, σ αυτόν που µας αγάπησε, και µας έλουσε από τις αµαρτίες µας µε το αίµα του, 6 και ο οποίος µάς έκανε βασιλιάδες, και ιερείς στον Θεό και Πατέρα του, σ αυτόν είθε να είναι η δόξα και η κυριαρχική εξουσία στους αιώνες των αιώνων. Αµήν. 7 Προσέξτε, έρχεται µαζί µε τα σύννεφα, και θα τον δει κάθε µάτι, και εκείνοι που τον λόγχισαν και θα θρηνήσουν µε την παρουσία του όλες οι φυλές της γης, ναι, αµήν. 8 Εγώ είµαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, λεει ο Κύριος, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόµενος, ο Παντοκράτορας. 9 Εγώ, ο Ιωάννης, που είµαι και αδελφός σας, και συγκοινωνός στη θλίψη και στη βασιλεία και στην υποµονή του Ιησού Χριστού, ήµουν στο νησί, που λέγεται Πάτµος, εξαιτίας της µαρτυρίας του Ιησού Χριστού. 10 Κατά την ηµέρα Κυριακή ήρθα σε πνευµατική έκσταση και άκουσα πίσω µου µια δυνατή φωνή, σαν σάλπιγγα, 11 που έλεγε: Εγώ είµαι το Α και το Ω, ο πρώτος και ο τελευταίος και: Ό,τι βλέπεις, γράψ το σε βιβλίο, και στειλ το στις επτά εκκλησίες που είναι στην Ασία: Στην Έφεσο, και στη Σµύρνη, και στην Πέργαµο, και στα Θυάτειρα, και στις Σάρδεις, και στη Φιλαδέλφεια, και στη Λαοδίκεια. 12 Και στράφηκα να δω τη φωνή που µίλησε µαζί µου και καθώς στράφηκα, είδα επτά λυχνίες, 13 και στο µέσον των επτά λυχνιών είδα έναν, όµοιον µε υιόν ανθρώπου, ντυµένον µε ποδήρη χιτώνα, και περιζωσµένον µε χρυσή ζώνη κοντά στους µαστούς 14 το δε κεφάλι του και οι τρίχες ήσαν λευκές σαν λευκό µαλλί, σαν χιόνι και τα µάτια του σαν φλόγα φωτιάς 15 και τα πόδια του όµοια µε χαλκολίβανο, σαν να ήσαν πυρακτωµένα µέσα σε καµίνι και η φωνή του σαν φωνή από πολλά νερά. 16 Και στο δεξί του χέρι είχε επτά αστέρια και από το στόµα του έβγαινε µια κοφτερή δίστοµη ροµφαία και η όψη του έλαµπε, όπως λάµπει ο ήλιος µέσα στη λαµπρότητά του. 17 Και όταν τον είδα, έπεσα κοντά στα πόδια του σαν νεκρός και έβαλε επάνω µου το δεξί του χέρι, λέγοντας: Μη φοβάσαι εγώ είµαι ο πρώτος και ο τελευταίος, 18 κι αυτός που ζει, και έγινα νεκρός και δες, είµαι ζωντανός στους αιώνες των αιώνων αµήν, και έχω τα κλειδιά του άδη και του θανάτου. 1

2 19 Γράψε όσα είδες, και όσα είναι, και όσα πρόκειται να γίνουν ύστερα απ αυτά 20 το µυστήριο των επτά αστεριών, που είδες στο δεξί µου χέρι, και τις επτά χρυσές λυχνίες. Τα επτά αστέρια είναι οι άγγελοι των επτά εκκλησιών και οι επτά λυχνίες, που είδες, είναι οι επτά εκκλησίες. ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 1:1 VApoka,luyij VIhsou/ Cristou/( h]n e;dwken auvtw/ o` Qeo,j( dei/xai toi/j dou,loij auvtou/( a] dei/ gene,sqai evn ta,cei( kai. evsh,manen avpostei,laj dia. tou/ avgge,lou auvtou/ tw/ dou,lw auvtou/ VIwa,nnh ( 2 o]j evmartu,rhse to.n lo,gon tou/ Qeou/( kai. th.n marturi,an VIhsou/ Cristou/( o[sa te ei=deå 3 maka,rioj o` avnaginw,skwn( kai. oi` avkou,ontej tou.j lo,gouj th/j profhtei,ajå kai. throu/ntej ta. evn auvth/ gegramme,na\ o` ga.r kairo.j evggu,jå 4 VIwa,nnhj tai/j e`pta. evkklhsi,aij tai/j evn th/ VAsi,a \ ca,rij u`mi/n kai. eivrh,nh avpo. tou/ o` w'n kai. o` h=n kai. o` evrco,menoj\ kai. avpo. tw/n e`pta. pneuma,twn( a] evstin evnw,pion tou/ qro,nou auvtou/\ 5 kai. avpo. VIhsou/ Cristou/( o` ma,rtuj o` pisto,j( o` prwto,tokoj evk tw/n nekrw/n kai. o` a;rcwn tw/n basile,wn th/j gh/jå tw/ avgaph,santi h`ma/j( kai. lou,santi h`ma/j avpo. tw/n a`martiw/n h`mw/n evn tw/ ai[mati auvtou/\ 6 kai. evpoi,hsen h`ma/j basilei/j kai. ièrei/j tw/ Qew/ kai. patri. auvtou/\ auvtw/ h` do,xa kai. to. kra,toj eivj tou.j aivw/naj tw/n aivw,nwnå avmh,nå 7 ivdou. e;rcetai meta. tw/n nefelw/n( kai. o;yetai auvto.n pa/j ovfqalmo.j( kai. oi[tinej auvto.n evxeke,nthsan\ kai. ko,yontai evpv auvto.n pa/sai ai` fulai. th/j gh/jå nai,( avmh,nå 8 VEgw, eivmi to. A kai. to. W( avrch. kai. te,loj( le,gei o` Ku,rioj( o` w'n kai. o` h=n kai. o` evrco,menoj( o` pantokra,twrå 9 VEgw. VIwa,nnhj( o` kai. avdelfo.j u`mw/n( kai. sugkoinwno.j evn th/ qli,yei kai. evn th/ basilei,a kai. u`pomonh/ VIhsou/ Cristou/( evgeno,mhn evn th/ nh,sw th/ kaloume,nh Pa,tmw ( dia. to.n lo,gon tou/ Qeou/ kai. dia. th.n marturi,an VIhsou/ Cristou/Å 10 evgeno,mhn evn Pneu,mati evn th/ Kuriakh/ h`me,ra \ kai. h;kousa ovpi,sw mou fwnh.n mega,lhn w`j sa,lpiggoj( 11 legou,shj( VEgw, evimi to. A kai. to. W( o` prw/toj kai. o` e;scatoj\ kai. }O ble,peij gra,yon( eivj bibli,on( kai. pe,myon tai/j e`pta. evkklhsi,aij tai/j evn VAsi,a ( eivj :Efeson( kai. eivj Smu,rnan( kai. eivj Pe,rgamon( kai. eivj Qua,teira( kai. eivj Sa,rdeij( kai. eivj Filade,lfeian( kai. eivj Laodi,keianÅ 12 kai. evpe,streya ble,pein th.n fwnh.n h[tij evla,lhse metv evmou/å kai. evpistre,yaj ei=don e`pta. lucni,aj crusa/j( 13 kai. evn me,sw tw/n e`pta. lucniw/n o[moion u`iw/ avnqrw,pou( evndedume,non podh,rh kai. periezwsme,non pro.j toi/j mastoi/j zw,nhn crush/n\ 14 h` de. kefalh. auvtou/ kai. ai` tri,cej leukai. w`sei e;rion leuko,n( w`j ciw,n\ kai. oi` ovfqalmoi. auvtou/ w`j flo.x puro,j( 15 kai. oi` po,dej auvtou/ o[moioi calkoliba,nw w`j evn kami,nw pepurwme,noi\ kai. h` fwnh. auvtou/ w`j fwnh. u`da,twn pollw/n\ 16 kai. e;cwn evn th/ dexia/ auvtou/ ceiri. avste,raj e`pta,( kai. evk tou/ sto,matoj auvtou/ r`omfai,a di,stomoj ovxei/a evkporeuome,nh\ kai. h` o;yij auvtou/( w`j o` h[lioj fai,nei evn th/ duna,mei auvtou/å

3 17 kai. o[te ei=don auvto,n( e;pesa pro.j tou.j po,daj auvtou/ w`j nekro,j\ kai. evpe,qhke th.n dexia.n auvtou/ cei/ra evpv evme. le,gwn moi( Mh. fobou/\ evgw, eivmi o` prw/toj kai. o` e;scatoj( 18 kai. o` zw/n\ kai. evgeno,mhn nekro.j kai. ivdou.( zw/n eivmi eivj tou.j aivw/naj tw/n aivw,nwn( avmh,n\ kai. e;cw ta.j klei/j tou/ a[ dou kai. tou/ qana,touå 19 gra,yon a] ei=dej( kai. a] eivsi.( kai. a] me,llei gine,sqai meta. tau/ta\ 20 to. musth,rion tw/n e`pta.\ avste,rwn w=n ei=dej evpi. th/j dexia/j mou( kai. ta.j e`pta. lucni,aj ta.j crusa/jå oi` e`pta. avste,rej a;ggeloi tw/n e`pta. evkklhsiw/n eivsi\ kai. ai` e`pta. lucni,ai a[j ei=dej e`pta. evkklhsi,ai eivsi,å 1:1 ΜΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΙΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ Η Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, που έδωσε σ αυτόν ο Θεός, για να δείξει στους δούλους του, εκείνα που σύντοµα πρέπει να γίνουν. Και τα φανέρωσε, στέλνοντας µε τον άγγελό του στον δούλο του τον Ιωάννη. Αποκ. 1:1. Το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι από τα πιο συναρπαστικά και αµφιλεγόµενα βιβλία που γράφτηκαν ποτέ. Η Αγία Γραφή έχει γενικά υποστεί µύριες και ποικίλες ερµηνείες, αλλά η Αποκάλυψη περισσότερο από όλα τα βιβλία της. Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν την Αποκάλυψη ως ένα χρυσωρυχείο πληροφοριών σχετικά µε το µέλλον, τοποθετώντας την στην ίδια κατηγορία µε τις προφητείες του Νοστράδαµου ή των τηλεοπτικών προφητών. Αντιθέτως, εξαιτίας των πολλών και αντικρουόµενων ερµηνειών που έχουν εκφραστεί για το βιβλίο αυτό, πολλοί Χριστιανοί διδάσκαλοι το θεωρούν ένα βιβλίο απαγορευµένο, ένα βιβλίο του οποίου το µήνυµα είναι τόσο αινιγµατικό, ώστε να µην έχει µεγάλη σηµασία, ή ίσως ακόµα ένα βιβλίο επικίνδυνο για την εκκλησία. Η πρώτη πρόταση της Αποκάλυψης µας δείχνει το σκοπό της: Είναι µία Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού. Ο Χριστός είναι το κεντρικό πρόσωπο, και οτιδήποτε άλλο µπορούµε να µάθουµε για το παρελθόν ή το µέλλον θα αποκτήσει το πραγµατικό νόηµά του µόνο µέσα στο πλαίσιο µιας βαθύτερης κατανόησης του ίδιου του Χριστού. Αυτό φαίνεται στα διαφορετικά ονόµατα και τίτλους του Χριστού που βρίσκονται στο βιβλίο. Είναι ο µάρτυρας ο πιστός, ο πρωτότοκος από τους νεκρούς, ο άρχοντας των βασιλιάδων της γης, Εκείνος που µας αγάπησε, και µας έλουσε από τις αµαρτίες µας τέσσερις τίτλοι σε ένα µόνο εδάφιο (Αποκ. 1:5)! Κάθε όνοµα και τίτλος θα µπορούσε να αποτελεί από µόνο του µια ολόκληρη µελέτη, αποκαλύπτοντας µια άλλη πλευρά του όµορφου και πολυσύνθετου χαρακτήρα του Χριστού και της διακονίας Του. Ο κόσµος είναι γεµάτος από παρανοήσεις σχετικά µε τον Ιησού Χριστό. Το γεγονός πως υπάρχουν εκατοντάδες δόγµατα και διάφορες θρησκείες που ισχυρίζονται πως ο Χριστός είναι το κεντρικό πρόσωπο τους, δείχνει ότι ο κόσµος χρειάζεται µια βαθύτερη αποκάλυψη του Χριστού. Εκατοµµύρια άνθρωποι αναρωτιούνται: Που ήταν ο Χριστός, όταν Τον χρειάστηκα;, Γιατί άφησε Αυτός να καταστραφεί η ζωή µου;, Γιατί Αυτός δεν φαίνεται να µε βοηθάει στα προβλήµατά µου, αν και τηρώ όσα λέει η εκκλησία µου;. Το βιβλίο της Αποκάλυψης απαντάει σε όλα αυτά µέσα στο πλαίσιο µιας κοσµικής µάχης µεταξύ του καλού και του κακού, η οποία επηρεάζει κάθε άτοµο πάνω στη γη.

4 H φράση η Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού µπορεί να σηµαίνει και Αποκάλυψη για το Χριστό και Αποκάλυψη από το Χριστό. Παρόλο που γράφτηκε από τον Ιωάννη (και οι περισσότεροι µελετητές πιστεύουν ότι ο Ιωάννης ήταν ο αγαπηµένος µαθητής που έγραψε επίσης το Ευαγγέλιο και τις τρεις οµώνυµες επιστολές), η Αποκάλυψη ίσως περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο αποκαλύπτει την Θεϊκή της έµπνευση. Υπάρχουν πολύ λίγα σχόλια ή διάλογοι από τον ίδιο τον Ιωάννη ακόµα και τα µηνύµατα που απευθύνει προς τις επτά εκκλησίες που είναι στην Ασία είναι τα αυτούσια λόγια του Χριστού. Ο Ιωάννης ουσιαστικά περιέγραψε τα οράµατα που είδε, µαζί µε τους σχολιασµούς που δόθηκαν από το Χριστό ή τον άγγελό Του, όπως τον είχε καθοδηγήσει: Γράψε όσα είδες, και όσα είναι, και όσα πρόκειται να γίνουν ύστερα απ αυτά Αποκ. 1:19. Μία σηµαντική άποψη του Χριστού που αποκαλύπτεται στην αρχή του βιβλίου είναι η σχέση Του µε την ανθρωπότητα. Η Αποκάλυψη του Ιησού Χριστού, που έδωσε σ αυτόν ο Θεός, για να δείξει στους δούλους Του. Ο Θεός ο Πατέρας, η Πηγή των πάντων, δίνει στο Χριστό, ο Οποίος µε τη σειρά Του δίνει στους δούλους Του. Ο Χριστός είναι ο σύνδεσµος µας µε τον ουρανό Αυτός, και όχι κάποιος ιερέας, άγιος ή ακόµα και άγγελος και Αυτός είναι η µοναδική µας ελπίδα, για να βρούµε µια θέση κάποτε στην ουράνια Βασιλεία. Επειδή, ένας Θεός υπάρχει, ένας είναι και ο µεσίτης µεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός Α Τιµ. 2:5. Ο Ιακώβ, αποφεύγοντας την οργή του αδελφού του Ησαύ, κοιµήθηκε στην έρηµο µε µία πέτρα για µαξιλάρι και είδε ένα όνειρο, και να, µια σκάλα στηριγµένη στη γη, που η κορυφή της έφτανε στον ουρανό, και να, οι άγγελοι του Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν επάνω σ αυτή. Γέν. 28:12. Σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια µετά, ο Χριστός αποκάλυψε στους µαθητές Του, ότι Αυτός είναι η σκάλα που συνδέει τον ουρανό µε τη γη: Θα δείτε τον ουρανό ανοιγµένο, και τους αγγέλους του Θεού να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν επάνω στον Υιό του ανθρώπου Ιων. 1: 52. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης ο Χριστός αποκαλύπτεται µέσα από τον προφητικό λόγο. Ο Χριστός δείχνει στους δούλους του, εκείνα που σύντοµα πρέπει να γίνουν. Η Αποκάλυψη, περισσότερο από κάθε άλλο βιβλίο της Αγίας Γραφής, αποκαλύπτει γεγονότα που θα συµβούν στο µέλλον. Όταν γράφτηκε η Αποκάλυψη, το µέλλον προφανώς αφορούσε γεγονότα που τώρα ανήκουν στην ιστορία, και αυτά αποτελούν ένα σηµαντικό µέρος του βιβλίου. Η Αποκάλυψη όµως, επικεντρώνεται κυρίως σε µια συγκεκριµένη περίοδο του µέλλοντος που αποκαλείται οι έσχατοι καιροί. Και οι έσχατοι καιροί είναι µια προετοιµασία για µία συγκεκριµένη, σύντοµη, αλλά πολύ έντονη χρονική περίοδο που ονοµάζεται η Μεγάλη θλίψη. Ο Κύριος είπε στο ανιήλ: Και κατά τον καιρό εκείνο (τον έσχατο καιρό) θα είναι καιρός θλίψης, που ποτέ δεν έχει γίνει αφότου υπήρξε έθνος, µέχρις εκείνον τον καιρό. αν. 12:1. Ο Χριστός επανέλαβε: Επειδή, τότε θα υπάρχει µεγάλη θλίψη, που δεν έγινε από την αρχή του κόσµου µέχρι σήµερα, ούτε θα ξαναγίνει Μθ. 24:21. Η πραγµατοποίηση των αρκετών προφητειών της Αγίας Γραφής (οι οποίες θα εξηγηθούν σε αυτό το βιβλίο), δείχνει ότι αυτή η φοβερή χρονική περίοδος πρόκειται σε λίγο να ξεσπάσει πάνω στον ανυποψίαστο κόσµο, και εκείνοι που δεν έχουν προετοιµαστεί θα βυθιστούν µέσα σε αφάνταστη θλίψη. Ένας από τους πιο σηµαντικούς σκοπούς της Αποκάλυψης είναι να βοηθήσει τους ανθρώπους του Θεού να κατανοήσουν και να αντεπεξέλθουν στους έσχατους καιρούς και ειδικά στη Μεγάλη θλίψη.

5 Το αντίστοιχο βιβλίο της Παλαιάς ιαθήκης, είναι το βιβλίο του ανιήλ, που επίσης παρουσιάζει προφητείες µε τη χρήση δραµατικών συµβόλων. Στο ανιήλ όµως, ο Θεός είπε να κλείσει µε ασφαλή τρόπο αυτά τα λόγια, και να σφραγίσει το βιβλίο, µέχρι τον έσχατο καιρό αν. 12:4. Αντιθέτως, η Αποκάλυψη είναι ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί και να κατανοηθεί Μακάριος αυτός που διαβάζει, κι αυτοί που ακούν τα λόγια της προφητείας, και τηρούν τα γραµµένα µέσα σ αυτή Αποκ. 1:3. Ένας από τους σκοπούς της Αποκάλυψης είναι να αποσφραγίσει τις προφητείες του ανιήλ που έπρεπε να σφραγιστούν µέχρι τον έσχατο καιρό. Επίσης, η Αποκάλυψη προσθέτει ακόµα περισσότερα στοιχεία που δεν υπάρχουν σε καµία άλλη προφητεία της Παλαιάς ιαθήκης. Ο άγγελος που έδειξε τα οράµατα στον Ιωάννη, τον πρόσταξε ειδικά: µη σφραγίσεις τα λόγια της προφητείας αυτού του βιβλίου, επειδή, ο καιρός είναι κοντά Αποκ. 22:10. Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι τόσο πολύπλοκο και δυσνόητο, για να κατανοηθεί, έρχονται σε αντίθεση µε το σκοπό του βιβλίου, που είναι να δείξει στους δούλους του, εκείνα που σύντοµα πρέπει να γίνουν Αποκ. 1:6. Η αποκάλυψη όµως δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο. Είναι το µόνο βιβλίο της Αγίας Γραφής, σχετικά µε το οποίο δεν υπάρχει τουλάχιστον µια γενική οµοφωνία για το αντικείµενό του, τη δοµή του, τη σκιαγράφηση των βασικών του ενοτήτων και το νόηµα των βασικών του συµβόλων. Είναι ένα βιβλίο που απαιτεί βαθιά µελέτη, µε την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύµατος, και αξίζει πολύ περισσότερα από µια γρήγορη µατιά απλά για να δεις ποιο είναι το χάραγµα του θηρίου και αν υπάρχει κάτι που να έχει σχέση µε τις επίκαιρες επικεφαλίδες των ειδήσεων. Μπορεί κάποιος να πάρει µια ιδέα διαβάζοντας τις περιλήψεις των τµηµάτων (σε πλάγια γράµµατα στην αρχή κάθε τµήµατος). Το κύριο κείµενο αναλύει τα θέµατα µε την υποστήριξη άλλων περικοπών της Βίβλου. Υπάρχουν επίσης αρκετές υποσηµειώσεις, οι οποίες προσφέρουν παραπανίσια υποστήριξη και αποδείξεις για τα θέµατα που παρουσιάστηκαν ή εξέταση των αντίθετων αντιλήψεων. Τελικά, τα παραρτήµατα αντιµετωπίζουν κάποια επίµαχα θέµατα ή προσφέρουν εκτεταµένες µελέτες σε επίπεδο βαθύτερο από εκείνο που θα εκπλήρωνε η αναφορά σε µια υποσηµείωση. Αυτός ο σχολιασµός δεν αναφέρεται συχνά στα έργα των άλλων συγγραφέων (εκτός από τα ιστορικά θέµατα), αλλά µάλλον προσπαθεί να βρίσκει τις αποδείξεις και την υποστήριξη των απόψεων από την Αγία Γραφή. Αυτό χρειάζεται χρονοβόρα µελέτη, ανάγνωση εδαφίων και σύγκρισή τους µε άλλες περικοπές, ώστε να αποκαλυφθεί το χρυσάφι που βρίσκεται κρυµµένο στην Αγία Γραφή γενικά και ιδιαίτερα στην Αποκάλυψη. Καλό διάβασµα! 1: 2,3 Η ΠΗΓΗ Η βάση της κατανόησης της Αποκάλυψης είναι ο Λόγος του Θεού και η µαρτυρία του Ιησού. Ο Λόγος του Θεού αναφέρεται κυρίως στις περικοπές της Παλαιάς ιαθήκης, ειδικά στο βιβλίο του ανιήλ. Η µαρτυρία του Ιησού ορίζεται στην Αποκ. 19:10 ως το πνεύµα της προφητείας. Οι προφητείες της Αποκάλυψης δόθηκαν µέσω του Αγίου Πνεύµατος, και το κλειδί, για να τις κατανοήσουµε, είναι να πληρωθούµε µε το Άγιο Πνεύµα. Και τα φανέρωσε, στέλνοντας µε τον άγγελό του στον δούλο του τον Ιωάννη, ο οποίος µαρτύρησε για τον λόγο του Θεού, και για τη µαρτυρία του Ιησού

6 Χριστού, και για όσα είδε Αποκ. 1:1, 2. Αυτό που έδωσε ο Πατέρας στο Χριστό, το έστειλε µε τον άγγελό του στον Ιωάννη, που µε τη σειρά του έγραψε όλα όσα είδε στα οράµατα και µετά το µετέδωσε στην Εκκλησία. Ο Ιωάννης δεν δηµιούργησε την Αποκάλυψη, για να διδάσκει την θεολογία του απλά µοιράστηκε αυτά που είδε και άκουσε. Ένας από τους λόγους που υπάρχουν τόσες διαφορετικές ερµηνείες της Αποκάλυψης είναι ότι το βιβλίο αυτό δεν µπορεί να αναλυθεί και να εξεταστεί σύµφωνα µε την ανθρώπινη λογική. Υπάρχουν όµως αρκετά «κλειδιά», για να κατανοήσουµε τα µηνύµατα των προφητειών. Πρώτον, ο Ιωάννης µαρτύρησε για το λόγο του Θεού. Υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές σε περικοπές της Παλαιάς ιαθήκης, και ουσιαστικά η πλειοψηφία των εδαφίων της Αποκάλυψης σχετίζεται µε κάποια περικοπή της Παλαιάς ιαθήκης. Μπορούµε να το συγκρίνουµε µε την χρήση του υπερκείµενου στην υπολογιστή, όπου µια απλή ενεργοποίηση ( κλικ ) των συνδετικών κρίκων µας µεταφέρει σε πιο λεπτοµερειακά κείµενα στην Αποκάλυψη τα κλικ αποτελούν λέξεις ή φράσεις που συνδέονται µε αντίστοιχα εδάφια ή ιστορίες στην Παλαιά ιαθήκη, η οποία δίνει επεξηγηµατικές πληροφορίες. Αυτό δεν πρέπει να µας εκπλήσσει καθόλου, επειδή η Αποκάλυψη αποκαλύπτει τον Ιησού Χριστό. Ο Ίδιος, περπατώντας µε δύο από τους µαθητές Του στο δρόµο προς Εµµαούς µετά την ανάστασή Του, άνοιξε τα µάτια τους, για να δουν πως η Παλαιά ιαθήκη επικεντρώνεται στο Χριστό Και αφού άρχισε από τον Μωυσή και από όλους τους προφήτες, τους εξήγησε τα γραµµένα για τον εαυτό του σε όλες τις γραφές Λκ. 24:27. Εκείνος που θεωρεί την Παλαιά ιαθήκη απλά ως την ιστορία και την λογοτεχνία των Εβραίων, χωρίς κάποιο νόηµα για το Χριστιανό, δεν θα µπορέσει να κατανοήσει το βιβλίο της Αποκάλυψης που έχει τη βάση του στο λόγο του Θεού. Επίσης ο Ιωάννης ανέφερε, τη µαρτυρία του Ιησού Χριστού. Η µαρτυρία του Ιησού διευκρινίζεται στο κεφάλαιο 19 από τον άγγελο που παρουσίασε την Αποκάλυψη στον Ιωάννη: Εγώ είµαι σύνδουλός σου, και των αδελφών σου, που έχουν τη µαρτυρία του Ιησού επειδή η µαρτυρία του Ιησού είναι το πνεύµα της προφητείας Αποκ. 19:10. Ο Χριστός έχει µια µαρτυρία (κάποια µηνύµατα) που θέλει να µεταδώσει σε καθέναν από εµάς, αλλά η κατανόηση των µηνυµάτων γίνεται µόνο µέσω του ίδιου Πνεύµατος, το οποίο ενέπνευσε τους προφήτες που τα έγραψαν, ώστε µόνο όσοι έχουν το Πνεύµα Του να µπορέσουν να κατανοήσουν τη µαρτυρία Του. Είναι σαν το ραδιόφωνο: Κάποιος που θέλει να ακούσει έναν συγκεκριµένο σταθµό πρέπει να συντονιστεί στην κατάλληλη συχνότητα. Η πνευµατική συχνότητα της µαρτυρίας του Ιησού στο βιβλίο της Αποκάλυψης είναι το πνεύµα της προφητείας, το οποίο βρισκόταν στον απόστολο Ιωάννη. Όποιος θέλει να καταλάβει την Αποκάλυψη θα πρέπει επίσης να έχει το ίδιο Πνεύµα, ώστε να συντονιστεί. Όπως έγραψε ο απόστολος Παύλος, Και εκείνα που είναι µέσα στον Θεό δεν τα γνωρίζει κανένας, παρά µονάχα το Πνεύµα του Θεού. Εµείς, όµως, δεν λάβαµε το πνεύµα του κόσµου, αλλά το Πνεύµα που προέρχεται από τον Θεό, για να γνωρίσουµε εκείνα που χαρίστηκαν σε µας από τον Θεό Α Κορ. 2:11,12. Πολλοί άνθρωποι, διαβάζοντας το βιβλίο της Αποκάλυψης, βρίσκουν µόνο έναν µπερδεµένο σωρό φαινοµενικά άσχετων και ακατανόητων συµβόλων. Η βασική προϋπόθεση για να κατανοήσουµε την Αποκάλυψη δεν είναι ένα µάθηµα θεολογίας. Αυτό που χρειάζεται είναι να πληρωθούµε µε το Άγιο Πνεύµα. Ο Ιωάννης είχε το Πνεύµα, όταν έγραψε την Αποκάλυψη. Έτσι και εµείς πρέπει να έχουµε το Πνεύµα, για

7 να την κατανοήσουµε. Ο φυσικός άνθρωπος, όµως, δεν δέχεται αυτά που ανήκουν στο Πνεύµα του Θεού, επειδή είναι σ αυτόν µωρία, και δεν µπορεί να τα γνωρίσει για τον λόγο ότι, ανακρίνονται µε πνευµατικό τρόπο Α Κορ. 2:14. Αν θέλουµε τις ευλογίες που προκύπτουν από την κατανόηση της Αποκάλυψης, πρέπει να αναζητούµε το Άγιο Πνεύµα. Αυτό δε σηµαίνει ότι το Άγιο Πνεύµα θα ερµηνεύσει τις προφητείες χωρίς καµία προσπάθεια από µέρους µας. Ο λόγος του Θεού και η µαρτυρία του Ιησού πάνε µαζί. 1 Καθώς προσπαθούµε να συγκρίνουµε εδάφιο µε εδάφιο, ψάχνοντας βαθύτερα για συνδετικούς κρίκους στα άλλα µέρη της Βίβλου, χρησιµοποιώντας σύγχρονες πηγές για να εξετάσουµε το αρχαίο κείµενο, και πάντοτε προσευχόµενοι για καθοδήγηση από το Άγιο Πνεύµα, αρχίζουν να προβάλουν όµορφα σχέδια και εικόνες. Η κατανόηση της Αποκάλυψης πραγµατοποιείται όχι µε διδαγµένα λόγια ανθρώπινης σοφίας, αλλά διδαγµένα από το Άγιο Πνεύµα, συγκρίνοντας τα πνευµατικά προς τα πνευµατικά Α Κορ. 2:13. Η Αποκάλυψη αποκαλύπτει το βάθος της αγάπης του Θεού, ένα θέµα που ξεπερνά κατά πολύ την ανθρώπινη αντιληπτική ικανότητα. Εκείνα που µάτι δεν είδε, και αυτί δεν άκουσε, και σε καρδιά ανθρώπου δεν ανέβηκαν, τα οποία ο Θεός ετοίµασε γι αυτούς που τον αγαπούν. Σε µας, όµως, ο Θεός τα αποκάλυψε διαµέσου του Πνεύµατος του, δεδοµένου ότι, το Πνεύµα ερευνάει τα πάντα, και τα βάθη του Θεού Επειδή: Ποιος γνώρισε τον νου του Κυρίου, ώστε να τον διδάξει; Εµείς, όµως, έχουµε νουν Χριστού Α Κορ. 2: 9,10,16. ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ Το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι γεµάτο µε εντυπωσιακά σύµβολα το κλειδί, για να κατανοήσουµε το βιβλίο, είναι η σωστή ερµηνεία αυτών των συµβόλων. Αντί να εικάζουµε το νόηµα, µπορούµε να το βρούµε είτε στο ίδιο το βιβλίο της Αποκάλυψης είτε στις άλλες περικοπές της Αγίας Γραφής. Ο Ιωάννης έγραψε όσα είδε. Η Αποκάλυψη αποτελείται από µια σειρά οραµάτων που είδε ο Ιωάννης, µε τα µηνύµατα ενσωµατωµένα σε εντυπωσιακές εικόνες και σύµβολα. Το σύµβολο µεταφέρει ένα πλούσιο, πολυµερές µήνυµα που αγγίζει και τη διάνοια αλλά και τα συναισθήµατα. Για παράδειγµα, στο κεφάλαιο 5 ο Ιησούς παρουσιάζεται σαν λιοντάρι και αµνός. Αυτά είναι δυο εντελώς αντίθετα µεταξύ τους σύµβολα, τα οποία έχουν πλούσια νοήµατα, και στην Αγία Γραφή και στην ζωή. Θα χρειαζόταν ένα ολόκληρο κεφάλαιο, για να εξηγήσουµε το νόηµα που περικλείεται σε αυτά τα δυο σύµβολα, χωρίς να συνυπολογίσουµε τι σηµαίνει η απόδοση και των δυο σε ένα µόνο άτοµο. 2 Αλλά τα σύµβολα πρέπει να ερµηνευτούν σωστά, αλλιώς όλο το µήνυµα θα παρερµηνευθεί. Κάποιοι υποµνηµατιστές έχουν δώσει ορισµούς σε σύµβολα βασιζόµενοι στη λογική, στη φαντασία και σε προκαταλήψεις δικών τους προφητικών ερµηνειών. Ωστόσο, είναι σηµαντικό να αφήσουµε την Αγία Γραφή να ερµηνεύσει τα δικά της 1 Βλέπε επίσης Αποκ. 1: 9. 2 Όπως θα δούµε στα επόµενα κεφάλαια, τα σύµβολα της Αποκάλυψης αποτελούν έναν γλωσσικό κώδικα για τους ανθρώπους του Θεού που αποκαλύπτονται σε αυτούς από το Άγιο Πνεύµα και τον λόγο του Θεού. Η Αποκάλυψη παρουσιάζει έναν παγκόσµιο πόλεµο, στον οποίο οι άνθρωποι αυτής της γης χωρίζονται σε δυο στρατόπεδα. Η χρήση των συµβόλων δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους του Θεού να κατανοήσουν τα µηνύµατά Του, χωρίς να αποκαλύπτουν τα µυστικά Του στον εχθρό.

8 σύµβολα. Υπάρχουν κάποιες απλές αρχές που εφαρµόζονται ειδικά στις προφητείες της Αποκάλυψης. Πρώτον, η ερµηνεία ενός συµβόλου στο βιβλίο της Αποκάλυψης θα πρέπει να βρεθεί, όπου είναι δυνατόν, στην ίδια την Αποκάλυψη. Για παράδειγµα, στο κεφ. 17: 1, ένας άγγελος είπε στον Ιωάννη, Έλα, θα σου δείξω την κρίση της µεγάλης πόρνης, που κάθεται επάνω στα πολλά νερά. Στο εδάφιο 15 δίδεται η ερµηνεία του νερού: Τα νερά που είδες, όπου κάθεται η πόρνη, είναι λαοί και πλήθη, και έθνη και γλώσσες. Στο κεφ. 12: 15, το νερό ξαναχρησιµοποιείται ως σύµβολο και το φίδι έριξε από το στόµα του, πίσω από τη γυναίκα, νερό σαν ποταµό, για να κάνει να την παρασύρει ο ποταµός. Παρόλο που σε άλλα σηµεία της Αγίας Γραφής το νερό χρησιµοποιείται για να συµβολίσει άλλα πράγµατα όπως π.χ. το Άγιο Πνεύµα, 3 σε αυτό το εδάφιο ο ορισµός του νερού πρέπει να είναι λαοί και πλήθη, και έθνη και γλώσσες όπως αναφέρεται στο κεφάλαιο 17. Εκτός και αν τα συµφραζόµενα δείχνουν ξεκάθαρα κάτι άλλο, η ερµηνεία των συµβόλων στην Αποκάλυψη δεν πρέπει να αλλάξει αυθαίρετα από τη µία περικοπή στην άλλη. Ωστόσο, είναι σηµαντικό να εξετάσουµε το πλαίσιο, για να δούµε αν ταιριάζει το συµβολικό µήνυµα. Για παράδειγµα, στην Αποκ. 22:17 δίνεται η υπόσχεση, και όποιος θέλει, ας παίρνει δωρεάν το νερό της ζωής. Εδώ η αναφορά είναι για ένα συγκεκριµένο νερό, το νερό της ζωής, και το πλαίσιο δείχνει ότι δεν έχει σχέση µε λαούς και πλήθη και έθνη και γλώσσες. Συχνά τα σύµβολα δεν ερµηνεύονται ξεκάθαρα στην Αποκάλυψη. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να ψάξουµε σε άλλες αποκαλυπτικές προφητείες, όπως στα βιβλία του ανιήλ και του Ζαχαρία. Για παράδειγµα, στο κεφ. 13 ο Ιωάννης είδε ένα θηρίο σαν λεοπάρδαλη. Στο βιβλίο του Ιερεµία η λεοπάρδαλη χρησιµοποιείται ως παράδειγµα για την ανικανότητα των ανθρώπων να αλλάξουν τον αµαρτωλό χαρακτήρα τους ( µπορεί η λεοπάρδαλη να αλλάξει τα ποικίλµατά της; Ιερ. 13: 23). Ωστόσο, ο Ιερεµίας δεν θα ήταν το πρώτο σηµείο, για να αναζητήσουµε το νόηµα των αποκαλυπτικών συµβόλων. Η αποκαλυπτική προφητεία στο ανιήλ 7 δίνει την ακριβή ερµηνεία του συµβόλου: Μια λεοπάρδαλη µε τα τέσσερα φτερά αναφέρεται στην αρχαία Ελληνική Αυτοκρατορία υπό τον Μέγα Αλέξανδρο. ( αν. 7: 6). Το θηρίο σαν λεοπάρδαλη θα έχει κάποια σχέση µε την αρχαία Ελληνική αυτοκρατορία. Εάν ένα σύµβολο δεν µπορεί να βρεθεί στα προφητικά βιβλία, η αναζήτηση πρέπει να επεκταθεί στην υπόλοιπη Αγία Γραφή, ξεκινώντας από την Παλαιά ιαθήκη αφού αυτές ήταν οι γραφές την εποχή του Ιωάννη. Αυτό συχνά έχει ως αποτέλεσµα να οδηγούµαστε σε πολλαπλές σηµασίες. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να ψάξουµε για το πλαίσιο των περικοπών στην Παλαιά ιαθήκη που ταιριάζει όσο το δυνατόν περισσότερο µε το πλαίσιο της περικοπής στην Αποκάλυψη. Είναι σηµαντικό να εξετάσουµε όλες τις περικοπές, στις οποίες χρησιµοποιείται το συγκεκριµένο σύµβολο, και να προσπαθήσουµε να βρούµε κάποια οµοφωνία ή ένα κοινό θέµα, αντί να επιλέξουµε ένα µεµονωµένο παράδειγµα που ταιριάζει σε µία προσφιλή θεωρία µας. Θα είναι χρήσιµο να ανατρέχουµε στο αρχαίο Ελληνικό κείµενο, ώστε να βρίσκουµε τη ρίζα της λέξης και να βλέπουµε πώς χρησιµοποιείται κάπου αλλού στη Βίβλο. Κάποιο λογισµικό Η/Υ για την Αγία Γραφή µπορεί να εξυπηρετήσει µια σύγκριση µεταξύ της λέξης στην Αποκάλυψη και της χρήσης της στην αρχαία Ελληνική µετάφραση της Παλαιάς ιαθήκης από τους Εβδοµήκοντα. 3 Ιων. 7: 38, 39.

9 ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ Το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι παρόµοιο µε τα οράµατα του ανιήλ, τα οποία παρουσιάζουν µια σκηνή που αρχίζει τη στιγµή που δόθηκε η προφητεία, κάνουν µια γενική επισκόπηση της ιστορίας του κόσµου που αφορά τον εκλεκτό λαό του Θεού, και µετά επικεντρώνονται στα γεγονότα των έσχατων καιρών. Αυτό αποκαλείται ιστορικό µοντέλο ερµηνείας και λύνει κάποια από τα σοβαρά προβλήµατα που αφορούν στο συγχρονιστικό µοντέλο και στο µελλοντολογικό µοντέλο ερµηνείας που χρησιµοποιούνται συχνά. Το βιβλίο του ανιήλ είναι το βιβλίο της Αγίας Γραφής που µοιάζει περισσότερο στην Αποκάλυψη, και τα οράµατά του παρέχουν ένα µοντέλο ερµηνείας για την Αποκάλυψη. Το πιο γνωστό όραµα είναι εκείνο στο αν. 2 που παρουσιάζει µια εικόναάγαλµα, που αποτελείται από διαφορετικά µέταλλα. 4 Τα διάφορα µέταλλα συµβολίζουν τις διαδοχικές παγκόσµιες αυτοκρατορίες που καταδυνάστευσαν τον λαό του Θεού από την εποχή του ανιήλ (Βαβυλώνα, Μηδία-Περσία, Ελλάδα, Ρώµη, Ευρώπη). Ωστόσο, η ουσιαστική έµφαση δεν δίνεται στις αυτοκρατορίες, αλλά µάλλον στο τι πρόκειται να γίνει στις έσχατες ηµέρες, όταν ο Θεός του ουρανού θα σηκώσει µια βασιλεία, που δεν θα φθαρεί στον αιώνα αν. 2: 28, 44. Παροµοίως, στο κεφάλαιο 7 ο ανιήλ έβλεπε στο όραµα να ανεβαίνουν τέσσερα θηρία από τη θάλασσα αν. 7:2. Πάλι δίδεται η διαδοχή των ιστορικών αυτοκρατοριών ανά τους αιώνες, αλλά το επίκεντρο είναι οι έσχατοι καιροί, όταν το κριτήριο κάθισε, και τα βιβλία ανοίχτηκαν (ε. 10). Το κεφάλαιο 8, το όραµα του κριού, του τράγου και του µικρού κέρατου ακολουθεί το ίδιο σχέδιο. 5 Αυτό το µοντέλο ερµηνείας, που βλέπει τις αποκαλυπτικές προφητείες να εκτείνονται στην ιστορία, αλλά και να εστιάζουν στους έσχατους καιρούς, ονοµάζεται ιστορικό µοντέλο ερµηνείας. Τα άλλα δύο µοντέλα που συχνά χρησιµοποιούνται, είναι τo συγχρονιστικό και το µελλοντολογικό. Το συγχρονιστικό µοντέλο βρίσκει το νόηµα των αποκαλυπτικών προφητειών κυρίως στην ιστορία του παρελθόντος περί την εποχή που γράφτηκαν (το τέλος του πρώτου αιώνα στην περίπτωση της Αποκάλυψης). Το µελλοντολογικό µοντέλο µεταθέτει το µεγαλύτερο µέρος της Αποκάλυψης στον µελλοντικό καιρό του τέλους. Το συγχρονιστικό και το µελλοντολογικό µοντέλο παρουσιάζει σοβαρά προβλήµατα, 6 και παρόλο που αυτό το βιβλίο έχει ενσωµατώσει µερικά χρήσιµα στοιχεία από τα δυο µοντέλα, βασικά ακολουθεί το ιστορικό µοντέλο. 4 Βλέπε κεφ. 13: Η Εικόνα του ανιήλ για µια ανασκόπηση και ένα σχεδιάγραµµα των οραµάτων του ανιήλ 2 και 7. 5 Στο κεφάλαιο 8 ο ανιήλ είδε έναν κριό, που συµβολίζει τη Μηδική-περσική αυτοκρατορία (εδ. 20), ο οποίος καταστράφηκε από έναν τράγο, που συµβολίζει την Ελληνική αυτοκρατορία υπό τον Μέγα Αλέξανδρο (εδ. 21). Αυτός ακολουθείται από το διωγµό του λαού του Θεού από το µικρό κέρας που έγινε κατά τη Ρωµαϊκή περίοδο και το Μεσαίωνα. Ωστόσο, ο βασικός σκοπός του οράµατος δεν ήταν να δείξει τον ρου της ιστορίας, αλλά η όραση είναι για τους έσχατους καιρούς, όταν το αγιαστήριο θα καθαριστεί αν. 8: 17, 14. Αυτά τα οράµατα του ανιήλ θα εξηγηθούν µε περισσότερες λεπτοµέρειες στα κεφάλαια 13 και Τα βασικά προβλήµατα σχετικά µε το συγχρονιστικό µοντέλο είναι τα ακόλουθα: 1) Παρουσιάζει το βιβλίο της Αποκάλυψης ως κάτι άσχετο για εµάς σήµερα, 2) είχνει την Αποκάλυψη σαν ένα βιβλίο αταίριαστο µε τις άλλες αποκαλυπτικές προφητείες της Αγίας Γραφής (όπως του ανιήλ) που εστιάζουν ξεκάθαρα στους έσχατους καιρούς, και 3) εν συνδέει την αρχαία ιστορία που υποτίθεται ότι είναι το θέµα του µεγαλύτερου µέρους της Αποκάλυψης, µε τη ευτέρα Παρουσία του Χριστού και την ίδρυση της αιώνιας Βασιλείας Του, που προφανώς και είναι τα πιο σηµαντικά θέµατα της Αποκάλυψης. Γενικά, η

10 Μια προσεκτική µελέτη των προφητειών του ανιήλ δείχνει τις αρχές του ιστορικού µοντέλου ερµηνείας, που µπορεί να εφαρµοστεί στο βιβλίο της Αποκάλυψης. Πρώτον, ο προφήτης ξεκινά κάθε νέο όραµα δίνοντας την προσωπική κατάστασή του. Για παράδειγµα, ο ανιήλ είδε το όραµα του κεφαλαίου 7 κατά τον πρώτο χρόνο του Βαλτάσαρ, επάνω στο κρεβάτι του αν. 7: 1. Παροµοίως, ο προφήτης Ιωάννης δίνει την προσωπική κατάστασή του, βρισκόµενος στην εξορία στο νησί, που λέγεται Πάτµος Κατά την ηµέρα του Κυρίου. Μια σηµαντική διαφορά είναι ότι στο ανιήλ υπάρχει µια σειρά οραµάτων µε ένα επαναλαµβανόµενο θέµα, και το κάθε όραµα ξεκινά µε την προσωπική κατάσταση του ανιήλ. Τα οράµατα είναι διάσπαρτα από ιστορίες από τη ζωή του ανιήλ (όπως ο ανιήλ στο λάκκο των λιονταριών). Από την άλλη η Αποκάλυψη αναφέρει µόνο µια προσωπική κατάσταση του Ιωάννη και δεν συµπεριλαµβάνει ιστορίες από την ζωή του. Έτσι δεν φαίνεται να είναι µια σειρά οραµάτων µε επαναλαµβανόµενο θέµα, αλλά µάλλον ένα όραµα που µοιάζει σε σχήµα µε τα οράµατα του ανιήλ. 7 εύτερον, η χρονική περίοδος του οράµατος του ανιήλ αρχίζει από τη στιγµή που δόθηκε. Έτσι η εικόνα του ανιήλ 2 δόθηκε κατά τον δεύτερο χρόνο της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορ (εδ. 2:1), όταν η Βαβυλώνα ήταν στην ακµή της, και ξεκινά απεικονίζοντας τη Βαβυλώνα µε ένα κεφάλι από καθαρό χρυσάφι (εδ. 32). Τα άλλα οράµατα του ανιήλ ξεκινούν επίσης χρονολογικά από τη στιγµή που δίνονται. 8 Παροµοίως, θα περιµέναµε τα γεγονότα της Αποκάλυψης να ξεκινούν την περίοδο που αυτή γράφτηκε, και οι περισσότεροι µελετητές θεωρούν ότι γράφτηκε κατά την τελευταία δεκαετία του πρώτου αιώνα. εν ξεκινάει τον καιρό της σταύρωσης του Χριστού ή τους έσχατους καιρούς, όπως ισχυρίζονταν αρκετοί υποµνηµατιστές. Τότε, καθένα από τα οράµατα του ανιήλ έχουν ουσιαστικά µια γραµµική εξέλιξη των σηµαντικών γεγονότων της παγκόσµιας ιστορίας που αφορούν στο λαό του Θεού (σηµαντικές αυτοκρατορίες όπως η Κινεζική και η Ινδική δεν αναφέρονται, αφού δεν επηρέασαν τον εκλεκτό λαό του Θεού). Τα οράµατα του ανιήλ δεν εστιάζουν πολύ στην ιστορία, επειδή το επίκεντρο βρίσκεται στην εγκαθίδρυση της Βασιλείας του Θεού. Μπορεί να υπάρχει µια εναλλαγή σκηνών, όπως στο αν. 7: 8, 9, όπου η σκηνή µεταφέρεται από τη γη, όπου το µικρό κέρας εκριζώνει βασίλεια και µιλάει µε συγχρονιστικη άποψη υποστηρίζει ότι ο Ιωάννης απλώς έγραφε µε έναν αρκετά συµβολικό τρόπο για όσα συνέβαιναν γύρω του, αντί να βλέπει προφητικά οράµατα γεγονότων που θα συµβούν στο µακρινό µέλλον. Το κύριο πρόβληµα µε το µελλοντολογικό µοντέλο δεν είναι ότι εστιάζει στο µέλλον, αλλά ότι βασίζει την ερµηνεία σε δογµατικά πιστεύω, τα οποία δεν έχουν στήριξη στην Αγία Γραφή, όπως τη µυστική αρπαγή και την αποκατάσταση του Ιουδαϊκού έθνους ως τον εκλεκτό λαό του Θεού. Συχνά εστιάζει στα τρέχοντα γεγονότα που βλέπουµε στις ειδήσεις και βρίσκει φανταστικούς και αµφισβητήσιµους συνδέσµους µε τις προφητείες της Αγίας Γραφής. Θα εξετάσουµε κάποιες από τις µελλοντολογικές προσεγγίσεις στο κεφάλαιο 9. 7 Έχει λεχθεί ότι εξαιτίας της πολυπλοκότητας και του θέµατος της Αποκάλυψης δεν θα µπορούσε το βιβλίο να αποδοθεί σε µία ενότητα, και έτσι εδάφια όπως το 4: 2 αναδεικνύουν µια ξεχωριστή περίοδο και τοποθέτηση για ένα νέο όραµα. Ωστόσο, δεν γίνεται καµία προσπάθεια από τον Ιωάννη να χωρίσει το όραµα περιγράφοντας διαφορετικά µέρη και εποχές, όπως γίνεται στο ανιήλ. 8 Tο όραµα του κεφαλαίου 7, που δόθηκε «κατά τον πρώτο χρόνο του Βαλτάσαρ» (του τελευταίου βασιλιά της Βαβυλώνας), ξεκινά απεικονίζοντας τη Βαβυλώνα ως ένα λιοντάρι που αναγκάζεται να σταθεί στα πόδια του σαν άνθρωπος µε τις φτερούγες του να αποσπώνται (δείχνοντας την αδυναµία που εκείνη τη στιγµή χαρακτήριζε το βασίλειο). Τον καιρό που δόθηκε το όραµα στο κεφάλαιο 8 «κατά τον τρίτο χρόνο της βασιλείας του βασιλιά Βαλτάσαρ», όταν η Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία πλησίαζε στο τέλος της, η Βαβυλώνα δεν αναφέρεται καθόλου στο όραµα, αλλά ξεκινά µε τη Μηδία-Περσία, την αυτοκρατορία που διαδέχθηκε τη Βαβυλώνα.

11 ποµπώδη λόγια, στον ουρανό, όπου αρχίζει η ουράνια κρίση. Μπορεί επίσης να υπάρχουν επεξηγηµατικές περικοπές, όπως το κεφάλαιο 9 που δίνει µια αρκετά εκτενή αποσαφήνιση των σηµείων του κεφαλαίου 8, τα οποία δεν είχε κατανοήσει ο ανιήλ. Παροµοίως, θα περιµέναµε το βιβλίο της Αποκάλυψης να καλύπτει την ιστορική περίοδο από την εποχή του Ιωάννη, αλλά και η έµφαση να δίδεται στους έσχατους καιρούς. Θα περιµέναµε κάποιες εναλλαγές σκηνών και επεξηγηµατικές περικοπές, αλλά το βασικό χρονοδιάγραµµα θα είναι µία ουσιαστικά γραµµική εξέλιξη. 9 Τώρα θα εξετάσουµε την οργάνωση της Αποκάλυψης από δυο απόψεις: Το Χιαστό Σχήµα και το Χρονοδιάγραµµα. ΤΟ ΧΙΑΣΤΟ ΣΧΗΜΑ Το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι δοµηµένο ως ένα χιαστό σχήµα, του οποίου τα βασικά τµήµατα του πρώτου µισού αποτελούν έναν προοδευτικό καθρέφτη των τµηµάτων στο δεύτερο µισό. Τα στοιχεία της αντανάκλασης είναι συστοιχίες λέξεων ή φράσεων που εµφανίζονται στα αντίστοιχα τµήµατα. Το χιαστό σχήµα επιτρέπει σύγκριση των θεµάτων στα αντίστοιχα τµήµατα για να αποσαφηνιστεί το νόηµα. Το θέµα στην κορυφή του χιαστού σχήµατος ορίζει το θέµα για ολόκληρο το βιβλίο, γεγονός που βοηθά στην ερµηνεία των συµβόλων και των σκηνών που παρουσιάζονται. Ένα από τα κλειδιά για να κατανοήσουµε το βιβλίο της Αποκάλυψης είναι η εντυπωσιακή λογοτεχνική της οργάνωση. Σε αντίθεση µε την εντύπωση πολλών αναγνωστών, η Αποκάλυψη δεν είναι ένα χαοτικό συνονθύλευµα ακατανόητων συµβόλων, αλλά µάλλον πρόκειται για ένα άκρως οργανωµένο βιβλίο στην παρουσίασή του κυρίου θέµατος της επίλυσης του προβλήµατος της αµαρτίας. Το βιβλίο είναι δοµηµένο µε ένα χιαστό σχήµα, δηλαδή µια λογοτεχνική δοµή που χωρίζει ένα κείµενο σε δύο βασικά τµήµατα που αντανακλούν το ένα το άλλο και φτάνουν σε µία κορυφή στη µέση του κειµένου. Το χιαστό σχήµα είναι κάπως έτσι: E-1 E Γ-1 Γ-2 9 Μία σηµαντική διαφορά µεταξύ του βιβλίου του ανιήλ και του βιβλίου της Αποκάλυψης είναι ότι το βιβλίο του ανιήλ αποτελείται από µία σειρά οραµάτων που καθένα δόθηκε σε διαφορετικό χρονικό σηµείο και τόπο. Τα ξεχωριστά οράµατα συµπληρώνουν το ένα το άλλο, µε κάθε επόµενο να προσθέτει περισσότερες λεπτοµέρειες, αλλά ουσιαστικά όλα τα οράµατα καλύπτουν την ίδια διαδοχή - µε άλλα λόγια, τα οράµατα του ανιήλ είναι επαναλαµβανόµενα. Το βιβλίο της Αποκάλυψης, ωστόσο, είναι ένα συνεχές όραµα µε αρκετές σκηνές - έτσι δεν θα περιµένουµε να έχει την επαναλαµβανόµενη φύση του βιβλίου του ανιήλ. Αρκετοί υποµνηµατιστές επιµένουν ότι αφού τα οράµατα του ανιήλ είναι επαναλαµβανόµενα, το ίδιο και η Αποκάλυψη πρέπει να είναι επαναλαµβανόµενη. Ωστόσο, τα στοιχεία των οραµάτων του ανιήλ µπορούν εύκολα να συγκριθούν µεταξύ τους. Οι αυτοκρατορίες κάθε οράµατος προφανώς και είναι ίδιες, και λεπτοµέρειες των οραµάτων, π. χ. τα σιδερένια πόδια και τα δέκα δάχτυλα της εικόνας στο αν. 2, προφανώς και αντιστοιχούν στα σιδερένια δόντια και τα δέκα κέρατα του τέταρτου θηρίου του ανιήλ 7. Αλλά προσπάθειες να συσχετιστούν τα στοιχεία των επτά εκκλησιών, των επτά σφραγίδων και των επτά σαλπίγγων, δεν είναι καθόλου πειστικές. Επιπλέον, όλες οι λεπτοµέρειες των προφητειών του ανιήλ µπορούν να συσχετιστούν µε µεγάλα ιστορικά γεγονότα που βρίσκονται σε οποιαδήποτε εγκυκλοπαίδεια, αλλά προσπάθειες να συσχετιστούν οι λεπτοµέρειες των σφραγίδων και των σαλπίγγων µε την ιστορία φαίνονται επίπλαστες και φανταστικές και συχνά αφορούν άγνωστα ιστορικά γεγονότα.

12 B-1 B-2 A-1 A-2 Στην Αποκάλυψη αυτό το χιαστό σχήµα αποτελείται από µια διαδοχική σειρά τµηµάτων στο πρώτο µισό που αντικατοπτρίζονται στο άλλο µισό µε αντίστοιχα τµήµατα που έχουν ταυτόσηµες λέξεις, φράσεις και σύµβολα. Κάθε τµήµα (εκτός από τον πρόλογο και τον επίλογο) ξεκινά µε µια σκηνή από το ουράνιο αγιαστήριο, µε στοιχεία του αγιαστηρίου, όπως ο θρόνος του Θεού, η λυχνία και το θυσιαστήριο του θυµιάµατος, τα οποία βρίσκονταν στο επίγειο αγιαστήριο, ή τα τέσσερα ζώα, οι εικοσιτέσσερις πρεσβύτεροι και οι µυριάδες των αγγέλων που περιβάλουν τον ουράνιο θρόνο. Μετά από τη σκηνή του αγιαστηρίου, το τµήµα συνεχίζει µε χαρακτηριστικές λέξεις, φράσεις και σύµβολα που βρίσκονται επίσης και στο αντίστοιχο τµήµα του χιαστού σχήµατος. Κάποιος θα µπορούσε να νοµίζει ότι οποιαδήποτε τυχαία επιλογή τµηµάτων θα έχει κάποιους συσχετισµούς. Αλλά µια προσεκτική σύγκριση δείχνει ότι υπάρχει µια εντυπωσιακή συστοιχία παρόµοιων φράσεων και συµβόλων στα αντίστοιχα τµήµατα, που είναι πολύ συµµετρικά για να είναι τυχαία, ειδικά αφού σε πολλές περιπτώσεις τα ζευγαρωτά στοιχεία είναι µοναδικά στην Αποκάλυψη ή ακόµα και σε ολόκληρη την Αγία Γραφή. Το παρακάτω σχεδιάγραµµα δείχνει την αντιστοιχία των τµηµάτων και των επιµέρους στοιχείων, καθώς επίσης τις σκηνές του αγιαστηρίου που προλογίζουν κάθε τµήµα. Μετά ακολουθεί ένα σχεδιάγραµµα που απεικονίζει το χιαστό σχήµα µε τα τµήµατα και τη θεµατολογία του. Αυτά τα θέµατα θα γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα, καθώς διαβάζεις τις πληροφορίες στα κεφάλαια που αντιστοιχούν στα διάφορα τµήµατα. Μερικοί αναγνώστες µπορεί να έχουν ξαναδεί χιαστά σχήµατα της Αποκάλυψης που ήταν είτε µπερδεµένα είτε µη πειστικά. Το χιαστό σχήµα που βρίσκεται παρακάτω έχει κάποιες βασικές διαφορές από αυτά. Για περισσότερη συζήτηση σχετικά µε αυτό το θέµα βλέπε τα σχόλια στο παράρτηµα 1.

13 * Αυτή η φράση εµφανίζεται στην Αποκάλυψη µόνο σε αυτά τα δύο εδάφια. ** Αυτή η φράση εµφανίζεται στην Αγία Γραφή µόνο σε αυτά τα δύο εδάφια. ΠΡΟΛΟΓΟΣ (1: 1-10) ΕΠΙΛΟΓΟΣ (22: 5-21) 1. ** «Ο Θεός, για να δείξει στους δούλους του, αυτά που πρέπει να γίνουν γρήγορα» 1: 1 2. «Μακάριος... αυτοί που ακούν τα λόγια της προφητείας και τηρούν τα γραµµένα µέσα σ αυτήν»1: 3 3. ** «Επειδή ο καιρός είναι κοντά» 1: «Έρχεται (Εκείνος) µαζί µε τα σύννεφα» 1: 7 5. Ένα βιβλίο που στέλνεται στις επτά εκκλησίες 1: «Εγώ είµαι το Α και το Ω, ο πρώτος και ο τελευταίος» 1: «Έπεσα (ο Ιωάννης) κοντά στα πόδια του σαν νεκρός» 1: ** «Ο Θεός για να δείξει στους δούλους του αυτά που πρέπει να γίνουν γρήγορα» 22: 6 2. «Μακάριος όποιος τηρεί τα λόγια της προφητείας» 22: ** Επειδή ο καιρός είναι κοντά» 22:10 4. «Έρχοµαι γρήγορα» 22: Ένας άγγελος που αποστέλλεται για να µαρτυρήσει στις εκκλησίες 22: «Εγώ είµαι το Α και το Ω ο πρώτος και ο τελευταίος» 22: «Και εγώ ο Ιωάννης έπεσα να προσκυνήσω µπροστά στα πόδια του» 22: 8 Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗ ΓΗ ( 1: 10-3: 22) Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ (21: 1-22: 5) Σκηνή στο αγιαστήριο: 1: Σκηνή στο αγιαστήριο: 21: 2-5, * Υπόσχεση να φαει από το δέντρο της ζωής 1. * Του έδειξε το δέντρο της ζωής στον παράδεισο στον παράδεισο 2: 7 22: 2 2. «Σ αυτόν που νικάει, θα του δώσω 2: 7,17, 2. «Αυτός που νικάει θα κληρονοµήσει τα πάντα» κτλ. 21: 7 3. «εν θα αδικηθεί από τον δεύτερο θάνατο» 2: «Και ο θάνατος δεν θα υπάρχει πλέον» 21: 4 4. «Πρόσεξε έρχοµαι γρήγορα» 3: «έστε, έρχοµαι γρήγορα» 22: 7 5. «Και θα γράψω επάνω του το νέο µου όνοµα» 3: 5. «Και το όνοµα του θα είναι επάνω στα µέτωπά 12 τους» 22: 4 6. Όποιος νικά θα είναι στύλος στο ναό του Θεού 3: 6. Ο Θεός και το αρνίο βρίσκονται στο ναό 21: ** «Η νέα Ιερουσαλήµ που κατεβαίνει από τον 7. ** «Η νέα Ιερουσαλήµ κατεβαίνει από τον Θεό, ουρανό από τον Θεό µου» 3: 12 από τον ουρανό» 21: 2,10 8. Οι νικητές κάθονται µαζί µε το Χριστό στο θρόνο 8. Οι δούλοι του Θεού θα βασιλεύουν και θα Του, όπως και Εκείνος κάθεται µαζί µε τον Πατέρα υπηρετούν το Θεό και το Αρνίο, ενώ κάθονται στο 3: 21 θρόνο τους 22: 1,3,5 ΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ (4: 1-8: 1) ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ (19: 1-20: 15) Σκηνή στο αγιαστήριο: 4: 1-5: 14 Σκηνή στο αγιαστήριο: 19: «Είδα, και ξάφνου µια ανοιγµένη θύρα στον 1. «Και είδα τον ουρανό ανοιγµένο» 19: 11 ουρανό» 4: 1 2. «Και να! Ένας θρόνος βρισκόταν στον ουρανό, κι 2. «Και είδα έναν µεγάλο λευκό θρόνο κι αυτόν που επάνω στο θρόνο ήταν κάποιος που καθόταν» 4: 2 κάθεται επάνω σ αυτόν» 20: Κεντρικό θέµα: Το άνοιγµα του σφραγισµένου 3. «Και ανοίχθηκαν τα βιβλία, και ανοίχθηκε ένα βιβλίου 5: 1-9 άλλο βιβλίο, που είναι της ζωής» 20: Σωσµένοι, για να είµαστε βασιλιάδες και ιερείς 4. Όσοι αναστήθηκαν είναι ιερείς και βασιλεύουν και να βασιλεύουµε 5: 9,10 20: 6 5. * «Ένα άλογο λευκό, και εκείνος που καθόταν 5. * «Ένα λευκό άλογο, κι αυτός που καθόταν επάνω σ αυτό» 6: 2 επάνω σ αυτό» 20: ** όθηκε εξουσία στον Θάνατο και στον Άδη 6. ** Ο Θάνατος και ο Άδης καταστρέφονται 20: να θανατώσουν 6: 8 13, Οι ψυχές των µαρτύρων κράζουν και ζητούν από 7. Οι ψυχές των µαρτύρων ζουν και τους δόθηκε τον Κύριο να κρίνει 6: 9,10 κρίση 20: 4 8.** «Μέχρι πότε δεν κρίνεις και δεν εκδικείσαι 8. **«Έκρινε και εκδικήθηκε το αίµα των το αίµα µας;» 6:10 δούλων του» 19: 2 9. ευτέρα Παρουσία, δίνοντας έµφαση στην οργή 9. ευτέρα Παρουσία, δίνοντας έµφαση στην οργή

14 του Αρνίου 6: 12-17, ειδικά εδ. 16, Βασιλιάδες, µεγιστάνες, πλούσιοι, χιλίαρχοι, δούλοι και ελεύθεροι παρακαλούν να πεθάνουν 6: 15, Ένα µεγάλο πλήθος στέκεται µπροστά στο θρόνο του Θεού 7: 9 του Αρνίου 19: 11-19, ειδικά εδ Βασιλιάδες, χιλίαρχοι, ισχυροί, ελεύθεροι και δούλοι πεθαίνουν 19: 17, Οι νεκροί στέκονται µπροστά στο θρόνο του Θεού 20: 11,12 ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΩΝ ΣΑΛΠΙΓΓΩΝ (8: 2-11: 19) ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΛΗΓΕΣ (15: 1-18: 24) Σκηνή στο αγιαστήριο: 7: 9-8: 5 Σκηνή στο αγιαστήριο: 15: Η πρώτη πληγή πέφτει στη γη 8: 7 1. Η πρώτη πληγή πέφτει στη γη 16: 2 2. Η δεύτερη πληγή πέφτει στη θάλασσα και το ένα 2. Η δεύτερη πληγή πέφτει στη θάλασσα και γίνεται τρίτο γίνεται αίµα 8: 8 αίµα 16: 3 3. Το ένα τρίτο των οργανισµών που υπάρχουν στη 3. Κάθε ζωντανός οργανισµός στη θάλασσα, θάλασσα καταστρέφεται 8: 9 πεθαίνει 16: 3 4. Η τρίτη πληγή πέφτει στα ποτάµια και στις πηγές 4. Η τρίτη πληγή πέφτει στα ποτάµια και στις πηγές 8: 10 16: 4 5. Η τέταρτη πληγή επηρεάζει τον ήλιο, το φεγγάρι 5. Η τέταρτη πληγή επηρεάζει τον ήλιο 16:8 και τα αστέρια 8: «Ουαί σ αυτούς που κατοικούν πάνω στη γη» 8: 6. «Μέθυσαν αυτοί που κατοικούν στη γη» 17: Η πέµπτη πληγή σκοτεινιάζει τον ήλιο και τον 7. Η πέµπτη πληγή σκοτεινιάζει το βασίλειο του αέρα 9: 2 θηρίου 16: Ο άγγελος της αβύσσου µε το κλειδί του φρέατος 8. «Το θηρίο πρόκειται να ανέβει από την της αβύσσου ανοίγει το φρέαρ 9: 11,1,2 άβυσσο» 17: 8 9. * Η έκτη πληγή ελευθερώνει τους αγγέλους που 9. * Η έκτη πληγή ξηραίνει τον ποταµό Ευφράτη είναι δεµένοι στον ποταµό Ευφράτη 9: 14 16: Τρεις πληγές βγαίνουν από τα στόµατα 9: 10. Τρία ακάθαρτα πνεύµατα βγαίνουν από τα 17,18 στόµατα 16: εν µετανόησαν από τους φόνους τους κτλ. 9: 11. εν µετανόησαν για τις πράξεις τους 16: Ένας µεγάλος σεισµός έγινε, και το ένα δέκατο 12. Ένας µεγάλος σεισµός έγινε, και οι πόλεις των της πόλης έπεσε 11: 13 εθνών έπεσαν 16: 18, Στην έβδοµη πληγή «φωνές µεγάλες...που 13. Στην έβδοµη πληγή «φωνή µεγάλη... λεει: Έχει λένε» ότι οι βασιλείες του κόσµου έγιναν του γίνει» 16: 17 Χριστού 11: Αστραπές, φωνές, βροντές, σεισµός και χαλάζι 14. Φωνές, βροντές αστραπές, ένας µεγάλος 11: 19 σεισµός και µεγάλο χαλάζι 16: 18,21 Η ΕΣΧΑΤΗ ΕΠΙ ΕΙΞΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ (11: 19-13: 18) Σκηνή στο αγιαστήριο: 11: * Εκείνοι «που τηρούν τις εντολές του Θεού και έχουν τη µαρτυρία του Ιησού» 12: ίνεται εξουσία στο θηρίο επάνω σε κάθε φυλή και γλώσσα και έθνος 13: 7 3. ** «Εδώ είναι η υποµονή και η πίστη των αγίων.» 13: Η εντολή να προσκυνήσουν το θηρίο 13: Η εικόνα του θηρίου 13: 14,15 6. Το χάραγµα του θηρίου 13: 16,17 7. Χάραγµα στο χέρι ή στα µέτωπα 13: 16 Η ΕΣΧΑΤΗ ΕΠΙ ΕΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ (14: 1-20) Σκηνή στο αγιαστήριο: 14: * «Εκείνων που τηρούν τις εντολές του Θεού και την πίστη του Ιησού» 14: Κήρυξη του Ευαγγελίου σε κάθε έθνος και φυλή και γλώσσα και λαό 14: 6 3. ** «Εδώ είναι η υποµονή των αγίων» 14: Η εντολή να προσκυνήσουν το ηµιουργό 14: 7 5. Η εικόνα του θηρίου 14: 9,11 6. Το χάραγµα του θηρίου 14: 9,11 7. Το όνοµα του Πατέρα στα µέτωπα 14: 1

15 ΣΧΗΜΑ ΧΙΑΣΤΟ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΣΑΤΑΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΛΟΓΟΣ 1: 1-10 Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗ ΓΗ 1: 10 3: 22 Η εκκλησία του Θεού αγωνίζεται ενάντια στις επιθέσεις του εχθρού. Τα µηνύµατα προς τις επτά εκκλησίες. ΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ 4:1 8: 1 Το αναµάρτητο σύµπαν εξετάζει του υποψήφιους για την αιώνια ζωή. Το δικαστήριο στον ουρανό, το Αρνίο λαµβάνει το βιβλίο, οι επτά σφραγίδες, το σφράγισµα των , το µεγάλο πλήθος. ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ ΤΩΝ ΣΑΛΠΙΓΓΩΝ 8: 2 11: 19 Η προστασία του Θεού αποσύρεται από τον κόσµο, επιτρέπεται στο Σατανά να προκαλέσει χάος. Οι επτά σάλπιγγες, οι επτά βροντές, το µέτρηµα του ναού, οι δύο µάρτυρες, Η ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙ ΕΙΞΗ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ 11: 19 13: 18 Η ιστορία και το µέλλον του έργου του Σατανά. Ο δράκοντας και η γυναίκα, ο πόλεµος στον ουρανό, το θηρίο από τη θάλασσα και το θηρίο από τη γη, το χάραγµα του θηρίου. Η ΤΕΛΙΚΗ ΕΠΙ ΕΙΞΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ 14: 1-20 Παγκόσµια κήρυξη του Ευαγγελίου, το τελικό αποτέλεσµα. Οι , το µήνυµα των τριών αγγέλων, οι δύο θερισµοί. ΟΙ ΕΠΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΛΗΓΕΣ 15:1 18: 24 Το κλείσιµο της θύρας της χάρης, οι πληγές του Θεού επάνω στους αµετανόητους. Ο ναός κλείνει, οι επτά τελευταίες πληγές, η µάχη του Αρµαγεδδών, η κρίση της Βαβυλώνας. ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ 19: 1 20:15 Ο Χριστός επιστρέφει για το λαό του, κρίνει το καθεστώς και τους ανθρώπους που έχουν επαναστατήσει εναντίον Του. ευτέρα Παρουσία του Χριστού, ο Σατανάς δένεται για χίλια χρόνια, η κρίση του µεγάλου λευκού θρόνου. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ 21:1-22: 5 Η εκκλησία του Θεού δοξασµένη στην ουράνια Βασιλεία Του. Ο νέος ουρανός και η νέα γη, η νέα Ιερουσαλήµ. ΕΠΙΛΟΓΟΣ 22:5-21

16 ΓΕΝΙΚΗ ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΩΝ ΧΙΑΣΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ Αυτό το τµήµα σκιαγραφεί τα θέµατα που παρουσιάζονται στο χιαστό σχήµα. Αν δεν έχεις µελετήσει το Βιβλίο της Αποκάλυψης, αυτό το τµήµα µάλλον δεν θα έχει πολύ νόηµα, µέχρι να διαβάσεις το υπόλοιπο του βιβλίου. Το κεντρικό θέµα της Αποκάλυψης είναι η µεγάλη διαµάχη µεταξύ του καλού και του κακού. Το πρώτο µισό του βιβλίου εστιάζει στις επιθέσεις του Σατανά κατά του λαού του Θεού. Το δεύτερο µισό εστιάζει στη νίκη του Θεού έναντι του κακού. Το χιαστό σχήµα δεν είναι µια λογοτεχνική πρόκληση που ανέλαβε ο Ιωάννης, για να εντυπωσιάσει τους αναγνώστες του του δόθηκε από τη Θεία έµπνευση, ώστε τα αντίστοιχα τµήµατα να µπορούν να συγκριθούν, για να µας βοηθάνε στην ερµηνεία τους. Από την κορύφωση του χιαστού σχήµατος καταλαβαίνουµε το θέµα του κείµενου. Η Αποκάλυψη έχει ζυγό αριθµό τµηµάτων (πέντε σε κάθε µισό). Αυτό σηµαίνει ότι, αντί να υπάρχει βαθµιαία εξέλιξη προς µία κορύφωση ενός γενικού θέµατος, υπάρχουν δύο κορυφώσεις, µία για το πρώτο µισό του βιβλίου και µία άλλη για το δεύτερο µισό. Αυτό δείχνει ότι υπάρχουν δύο υπό θέµατα µέσα στο πλαίσιο του γενικού θέµατος του βιβλίου. Η κορύφωση του πρώτου µισού βρίσκεται στο κεφ. 13: 11 18, όπου βλέπουµε την εικόνα του θηρίου, το χάραγµα του θηρίου, τον αριθµό του θηρίου και το θανατικό διάταγµα για όσους αρνούνται να υποταχθούν στο θηρίο. Εκείνη η κρίση κατά τις έσχατες ηµέρες είναι η τελευταία µάχη του µακροχρόνιου πολέµου του Σατανά ενάντια στο λαό του Θεού. Θα περιµένουµε λοιπόν ότι τα θέµατα του πρώτου µισού του βιβλίου θα αποτελούν τις προσπάθειες του Σατανά να νικήσει το λαό του Θεού. Η κορύφωση του δεύτερου µισού βρίσκεται στο κεφ. 14: 1 5, που παρουσιάζει τον Ιησού ως το Αρνίο και επίσης περιγράφει τους και τη νικηφόρα παρουσία τους στον ουρανό µαζί µε το Χριστό. Αυτό απεικονίζει την τελική νίκη του Θεού επάνω στην αµαρτία και στο Σατανά και την απελευθέρωση του λαού Του, που αποτελεί το θέµα του δεύτερου µισού του βιβλίου. Έτσι µπορούµε να δούµε ότι το κεντρικό θέµα της Αποκάλυψης είναι η µεγάλη διαµάχη µεταξύ του Θεού και του Σατανά (για µια λεπτοµερή εξήγηση αυτής της διαµάχης βλ. κεφ. 12). Το πρώτο µισό του βιβλίου αφορά στις επιθέσεις του Σατανά απέναντι στο Θεό και στην Εκκλησία Του, και στο παρελθόν (δηλ. στην ιστορία) αλλά και στο µέλλον. Μετά τον πρόλογο (κεφ. 1) που παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές και τα θέµατα, τα µηνύµατα στις επτά εκκλησίες (κεφ. 2, 3) δείχνουν πώς ο Σατανάς σταδιακά διείσδυσε και διέφθειρε την Εκκλησία σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Το ουράνιο δικαστήριο (κεφ. 4-7) αποκαλύπτει το δράµα που περιβάλλει το βιβλίο µε τις επτά σφραγίδες, και περιγράφει την κρίση που λαµβάνει χώρα στον ουρανό πριν την έλευση του Χριστού. Οι επτά σφραγίδες ανοίγονται, αποκαλύπτοντας ότι πολλοί που θεωρούνταν πιστοί έχουν αποµένει να πιστεύουν, αλλά κάποιοι έχουν εξαπατηθεί και ακολούθησαν τους σατανικούς καβαλάρηδες. Αυτοί θα ζητήσουν να πέσουν πάνω τους οι βράχοι και να τους κρύψουν, όταν επιστρέψει ο Χριστός. Στη σκηνή των επτά σαλπίγγων (κεφ. 8-11), οι πιστοί σφραγίζονται και τότε ο Θεός αίρει τους περιορισµούς που έχουν εµποδίσει τον Σατανά, µε αποτέλεσµα να υπάρξει ένας τροµακτικός πόλεµος και τροµερές πληγές. Σε µια πολύ συµβολική σκηνή, οι δύο µάρτυρες που µε πίστη µοιράζονται τη µαρτυρία τους στη διάρκεια αυτής της περιόδου, διώκονται µέχρι θανάτου, αλλά ο Θεός τους ανασταίνει από τους νεκρούς.

17 Η κορύφωση του πρώτου µισού του χιάσµατος (τα κεφ. 12 και 13) αποκαλύπτει την ιστορία της επανάστασης του Σατανά (τον πόλεµο στον ουρανό). Ο απεχθής χαρακτήρας του Σατανά και οι αρχές της τυραννικής βασιλείας του φαίνονται από το διωγµό των αγίων, το χάραγµα του θηρίου και το θανατικό διάταγµα. Το δεύτερο µισό του χιαστού σχήµατος αποκαλύπτει τη νίκη του Θεού επάνω στο Σατανά και τις δυνάµεις του, αντικατοπτρίζοντας τα θέµατα του πρώτου µισού. Στο κεφ. 14 το Αρνίο και οι παρουσιάζονται µε το σκοπό να απεικονίσουν το θαυµάσιο χαρακτήρα του Θεού και την Βασιλεία αγάπης. Τα µηνύµατα των τριών αγγέλων δίδονται ως το τελευταίο κάλεσµα σε µετάνοια. Οι επτά τελευταίες πληγές (κεφ ) είναι η απάντηση του Θεού στις προσπάθειες του Σατανά να καταστρέψει το λαό Του. Στη µάχη του Αρµαγεδδώνα, η Βαβυλώνα και το σύστηµα του θηρίου, που οργάνωσε και εκτέλεσε τους διωγµούς, ανατρέπονται και καταστρέφονται ολοκληρωτικά. Η εκτελεστική κρίση (κεφ. 19, 20) περιλαµβάνει τη ευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθει να σώσει το λαό Του, και µετά όλοι φαίνονται ασφαλείς στη διάρκεια της χιλιετίας, συµπεριλαµβανοµένων και πιστών από όλους τους αιώνες, οι οποίοι θα αναστηθούν. είχνει επίσης την κατάληξη του Σατανά, που θα αλυσοδεθεί κατά τη διάρκεια της χιλιετίας. Οι αποστάτες-οπαδοί του Σατανά που ζουν κατά τη ευτέρα Παρουσία του Χριστού θα θανατωθούν. Μετά από την χιλιετία γίνεται η δεύτερη ανάσταση και η τελική κρίση µπροστά στο λευκό θρόνο. ιαµέσου της κρίσης η αµαρτία επιτέλους θα εξαλειφθεί. Η τέλεια Εκκλησία παρουσιάζεται (κεφ. 21, 22) στη νέα γη, και η νέα Ιερουσαλήµ, τόπος όπου δεν θα υπάρχει αµαρτία, πόνος ή πειρασµός, καταβαίνει από τον ουρανό. Το βιβλίο κλείνει (τελευταίο µισό του κεφ. 22) µε τον επίλογο, ενθαρρύνοντας αυτούς που διαβάζουν και αυτούς που ακούν να δεχτούν και να µοιραστούν τα µηνύµατα που τους δίδονται. ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ (ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΙΑΓΡΑΜΜΑ) Το χρονοδιάγραµµα της Αποκάλυψης ξεκινά από την εποχή που ο Ιωάννης έγραψε το βιβλίο στο τέλος του πρώτου αιώνα και συνεχίζει µε την ιστορία της Εκκλησίας µέχρι τους έσχατους καιρούς, τον καιρό της µεγάλης θλίψης, τη ευτέρα Παρουσία του Χριστού, τη χιλιετηρίδα, την τελική κρίση και τελικά την αιώνια Βασιλεία του Θεού. Το γραµµικό χρονοδιάγραµµα των γεγονότων στη γη παραλληλίζεται µε ένα δεύτερο χρονοδιάγραµµα, το οποίο εξηγεί τι συµβαίνει στον ουρανό, καθώς διαδραµατίζονται τα γεγονότα στη γη. Υπάρχουν επίσης δύο επεξηγήσεις: Μία της ιστορίας και της έκβασης της Μεγάλης ιαµάχης, και µία που δείχνει την κατάληξη της Βαβυλώνας. Ένα από τα επίµαχα θέµατα του βιβλίου της Αποκάλυψης είναι η χρονολογική του οργάνωση. Κάποιοι υποµνηµατιστές (οι συγχρονιστικοί) έχουν ισχυριστεί ότι το µεγαλύτερο µέρος του βιβλίου εκπληρώθηκε κατά την πρώτη χριστιανική περίοδο. Άλλοι (οι µελλοντολόγοι) πιστεύουν ότι όλα στην Αποκάλυψη θα εκπληρωθούν στο µέλλον. Μερικοί βλέπουν την Αποκάλυψη να έχει µία διάρθρωση από επαναλήψεις της ιστορίας, όπως το βιβλίο του ανιήλ, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι δεν υπάρχει καθόλου χρονολογική οργάνωση, µε µία λίγο ως πολύ ανοργάνωτη αναπήδηση από τη µία χρονική περίοδο του µέλλοντος σε µία άλλη του παρελθόντος και ξανά πάλι πίσω. Ωστόσο, η αξιοθαύµαστη λογοτεχνική οργάνωση που φαίνεται παραπάνω (το χιαστό σχήµα) υποδηλώνει ότι το βιβλίο θα είναι επίσης πολύ οργανωµένο χρονολογικά.