ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕ ΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

Transcript

1 ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕ ΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ 25 ο ΕΤΗΣΙΟ ΣΥΝΕ ΡΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟΥ «Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ» ΤΡΙΤΗ 2/12/ µ.µ. - Athenaeum InterContinental Κύριε Πρόεδρε, Κυρίες και Κύριοι, Σας ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας σ ένα συνέδριο που στη διαδροµή του χρόνου, έχει µετεξελιχθεί σε σηµαντικό ετήσιο οικονοµικό βήµα. Από το βήµα σας επιτρέψτε µου να απευθυνθώ στις υγιείς επιχειρηµατικές και παραγωγικές δυνάµεις του τόπου µε καθαρότητα και ειλικρίνεια. Η χώρα βρίσκεται σε σηµείο καµπής. Η δηµιουργική Ελλάδα, ο κόσµος της εργασίας και του πολιτισµού, ο απλός πολίτης και οι εκπρόσωποί του στη Βουλή αντιµετωπίζουν ένα οριακό δίληµµα: Ή ο τόπος θα συνεχίσει την ίδια αυτοτροφοδοτούµενη πολιτική της καταστροφής ή θα αναζητήσουµε, όλες και όλοι µαζί, τον εναλλακτικό δρόµο της αλλαγής και της διεκδίκησης Ή η Ελλάδα θα συνεχίσει στο αδιέξοδο της λιτότητας και της εσωτερικής υποτίµησης ή θα ανοίξουµε το δρόµο της πραγµατικής, συνολικής και εθνικής ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Πρέπει να µπει φρένο στον κατήφορο αµέσως τώρα. Γιατί η κυβέρνηση Σαµαρά δεν επιχειρεί να επιβάλλει απλώς µια συγκεκριµένη και αποτυχηµένη οικονοµική πολιτική. Επιβάλλει, µια τιµωρητική πολιτική στην Ελλάδα, παραδειγµατική για όλη την Ευρώπη. Τα νέα, µόνιµα µέτρα λιτότητας που θα επιβληθούν από , δεν έχουν επιστηµονικό ή τεχνοκρατικό ειρµό. Έχουν µόνον πολιτικό στόχο. Να αποδείξουν ότι η χώρα µας πρέπει να µετατραπεί σε µόνιµη βάση σε µια κοινωνία διχασµένη, µε µεγάλο ποσοστό του πληθυσµού στο περιθώριο. Να αποδείξουν ότι το µνηµόνιο πέτυχε στο να κάνει την Ελλάδα µια «κανονική χώρα», τετραγωνίζοντας τον κύκλο. Επιδιώκοντας να εµφανίσουν βιώσιµο το ελληνικό χρέος µέσω της αέναης λιτότητας. [1]

2 Να γίνει, δηλαδή, δήθεν βιώσιµο στα χαρτιά, κάνοντας αβίωτη στη πράξη, την καθηµερινότητα ενός λαού. Μετατρέποντας το Μνηµόνιο σε καθεστώς, να αποδείξουν ότι η προοπτική της συνολικής αναδιάρθρωσης των χρεών στην Ευρωζώνη είναι κλειστή. Και ότι η δηµοκρατία στην Ευρώπη δεν είναι πλέον απόλυτη και αναπαλλοτρίωτη αξία. Απαιτούν να πληρώσουµε, όχι για τα όποια δικά µας λάθη του παρελθόντος, που πράγµατι υπήρξαν, αλλά για τα δικά τους. Για την παταγώδη αποτυχία του προγράµµατος εσωτερικής υποτίµησης. Το οποίο, µε τις αυξήσεις στον ΦΠΑ που προτείνει η κυβέρνηση και µάλιστα υπονοµεύοντας το ανταγωνιστικό πλεονέκτηµα της χώρας στον τουρισµό, µε το διπλασιασµό του για τα ξενοδοχεία από το 6,5% στο 13% επιβεβαιώνεται, για µία ακόµα φορά, ως πρόγραµµα υποτίµησης µόνον των µισθών και των συντάξεων. Ως πρόγραµµα υποτίµησης της ανθρώπινης ζωής. Η κυβέρνηση είναι στην πρώτη γραµµή για την εφαρµογή των µέτρων εξαθλίωσης και υπονόµευσης των συγκριτικών πλεονεκτηµάτων της οικονοµίας. Μέτρα µόνιµου χαρακτήρα, που επιδεινώνουν το αρχικό πρόβληµα. Και η προσπάθειά της να εκλογικεύσει την αθλιότητα συνιστά από µόνη της ηθική και πολιτική αθλιότητα. ανειστές και κυβέρνηση επικαλούνται το δηµοσιονοµικό κενό. ηλαδή, τη διαφορά τόκων και πρωτογενούς πλεονάσµατος. Αν και, µέχρι πριν από λίγες µέρες, η κυβέρνηση ισχυριζόταν σε όλους τους τόνους ότι δεν υπάρχει δηµοσιονοµικό κενό για το Ξαφνικά, όµως, κάνοντας στροφή αξίας 2,5 δις, προσυπέγραψε την εκτίµηση της τρόικας. Αλλά για µια σχεδόν ισοσκελισµένη οικονοµία το 2015, σύµφωνα µε τον προϋπολογισµό, το δηµοσιονοµικό κενό δεν µπορεί να είναι πραγµατικό. Είναι τεχνητό, µε την έννοια ότι το προκαλούν οι υψηλές ετήσιες υποχρεώσεις σε τόκους, της τάξης των 6,5 δις ως µέσο όρο έως το Και αυτές µε τη σειρά τους απαιτούν εξωπραγµατικά και υφεσιακά πρωτογενή πλεονάσµατα. ηλαδή, πόρους που αφαιρούνται από την εθνική οικονοµία και µεταφέρονται στους δανειστές. Έτσι σχηµατίζεται η εικονική πραγµατικότητα ότι οι αριθµοί βγαίνουν. Αλλά ούτε οι αριθµοί βγαίνουν ούτε οι άνθρωποι αντέχουν. Και το δηµοσιονοµικό κενό αυτό διευρύνεται όταν προστίθενται οι δαπάνες πληρωµής ληξιπρόθεσµων υποχρεώσεων, που, έως το 2020, αφορούν το δάνειο από το ΝΤ και τις λήξεις οµολόγων. Μετατρέπεται, δηλαδή, σε χρηµατοδοτικό κενό. Και τότε η Ελλάδα βρίσκεται µπροστά στο διπλό αδιέξοδο: να χρειάζεται πρόσθετο δανεισµό, αλλά, λόγω του µη βιώσιµου δηµόσιου χρέους και της αναποτελεσµατικής πολιτικής της λιτότητας, να µην µπορεί να βγει στις αγορές. Και, γι αυτό, να εξαναγκάζεται να στρέφεται στους θεσµούς της Ευρωζώνης, οι οποίοι, για να δανείσουν σήµερα, θέτουν ως προϋπόθεση την εµβάθυνση της λιτότητας. [2]

3 Συνεπώς, µόνο µε αλλαγή πολιτικής η Ελλάδα θα ξαναβγεί στις αγορές. Με άµεσο τερµατισµό της λιτότητας, µε στροφή στην ανάπτυξη, «κούρεµα» του χρέους και σηµαντική ελάφρυνση του ετήσιου κόστους εξυπηρέτησής του. Και οι αγορές δεν τιµολογούν τον κίνδυνο από την αλλαγή πολιτικής. ηλαδή, δεν τιµολογούν την ανάπτυξη ως κίνδυνο. Τιµολογούν, όµως, ως κίνδυνο το µη βιώσιµο δηµόσιο χρέος, την αστάθεια της σηµερινής κυβέρνησης διότι δεν µπορεί να βρει 180 βουλευτές που θα επιτρέψουν τη συνέχιση αυτής της πολιτικής και την παντελή έλλειψη αναπτυξιακού σχεδίου. Όπως επισηµαίνει το Γραφείου Προϋπολογισµού της Βουλής σε έκθεσή του τον Οκτώβριο του 2013: «Η χώρα είναι αδύνατο να επιστρέψει στις αγορές κεφαλαίου για να αναχρηµατοδοτήσει το τεράστιο χρέος της µε λογικούς όρους. Το µέγεθός του θα λειτουργεί αποτρεπτικά για τους πιθανούς δανειστές». Αλλά ο κ. Σαµαράς δεν τολµά να υπενθυµίσει ούτε καν τη δική τους απόφαση. Στο Eurogroup,στις , για µέτρα ελάφρυνσης του χρέους, αµέσως µετά την επίτευξη πρωτογενών πλεονασµάτων. Και ο κ. Σαµαράς και ο κ. Βενιζέλος, ωσάν να είναι εκπρόσωποι των δανειστών και όχι η ηγεσία µιας υπερχρεωµένης και δανειζόµενης χώρας, πλειοδοτούν σε δηλώσεις ότι το δηµόσιο χρέος της χώρας µας είναι δήθεν βιώσιµο. Αφαιρούν έτσι εκ των προτέρων το αντικείµενο της διαπραγµάτευσης. Και επειδή υψηλό χρέος δεν έχει µόνον η Ελλάδα, εµείς έχουµε προτείνει, ως πρώτη επιλογή, τη σύγκληση «Ευρωπαϊκής ιάσκεψης για το Χρέος», κατά το προηγούµενο της ιάσκεψης του Λονδίνου το 1953, που ρύθµισε το χρέος της Γερµανίας και έβαλε τα θεµέλια για τη µεταπολεµική ανάπτυξή της. Αυτό ζητάµε και τίποτα περισσότερο. Και δεν υπάρχει πιο λογική πρόταση, όταν η Ιταλία έχει χρέος 2,2 τρις, η Γαλλία 2 τρις, και η Ισπανία περίπου 1 τρις. Η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σόιµπλε κάνουν πως δεν ακούν. Η πραγµατικότητα, όµως, σύντοµα θα τους υπερβεί. Και η Ευρωζώνη δεν θα µπορεί να κινείται για πολύ ακόµα στην κόψη του ξυραφιού. Ή θα ρυθµίσει τα δηµόσια χρέη των χωρών της, που αθροίζονται περίπου στα 9 τρις, ή, αργά ή γρήγορα, θα πέσει πάνω στο ξυράφι. Και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ µπορεί να είναι και θα είναι ο εµβρυουλκός προοδευτικών εξελίξεων στην Ευρώπη. Ως αντίρροπη δύναµη στην ανερχόµενη άκρα και λαϊκιστική δεξιά στην καρδιά της Ευρώπης. Στη Γαλλία. Κυρίες και Κύριοι, [3]

4 Εν όψει των κρίσιµων πολιτικών εξελίξεων που διαγράφονται, ο ΣΥΡΙΖΑ, µε αίσθηµα ευθύνης, απευθύνει πρόσκληση στη δηµιουργική και παραγωγική Ελλάδα για την επόµενη µέρα. Για µια νέα κοινωνική συµφωνία για την ανάπτυξη. Για ανάπτυξη µε ενίσχυση της ζήτησης, µε κοινωνική δικαιοσύνη και οικολογική εγρήγορση. Με νέες ποιοτικές θέσεις εργασίας, ώστε να είναι βιώσιµη. εν χρειάζεται να νοσταλγούµε το χρεοκοπηµένο παρελθόν. Αντίθετα, πρέπει να συστρατευθούµε για ένα ελπιδοφόρο µέλλον. Για µια νέα Ελλάδα. Από τη ιεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης του 2013, έχουµε καταθέσει στην ελληνική κοινωνία ένα ολοκληρωµένο πολιτικό σχέδιο για την αναπτυξιακή και παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου. Το σχέδιο αυτό συναρθρώνεται µε το Πρόγραµµα Μεταρρυθµίσεων και µε το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, που εµείς ονοµάζουµε το «Πρόγραµµα της Θεσσαλονίκης». Με το πρόγραµµα αυτό θα αντικαταστήσουµε το Μνηµόνιο από τις πρώτες κιόλας µέρες της νέας διακυβέρνησης, προτού και ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγµάτευσης. Το δικό µας πρόγραµµα περιλαµβάνει πραγµατικές, προοδευτικές µεταρρυθµίσεις όχι τις νεοφιλελεύθερες αντιµεταρρυθµίσεις της οικονοµικής και κοινωνικής αποδιάρθρωσης που έχει ανάγκη η κοινωνία. Και στοχεύουν στην καταπολέµηση της διαφθοράς και των ανισοτήτων, στο µετασχηµατισµό του κράτους, στη φορολογική δικαιοσύνη, στο συνολικό πλαίσιο της ανασυγκρότησης της χώρας. Και επιδιώκουµε αυτές οι αναγκαίες µεταρρυθµίσεις να είναι προϊόν ευρύτατων συναινέσεων, µε την εµπλοκή των ίδιων των ενδιαφερόµενων στην εφαρµογή τους. Μιλάµε για αναγκαίες µεταρρυθµίσεις και ουσιαστικές διαρθρωτικές αλλαγές, όπως : Θεσµική αναδιοργάνωση του κράτους και του πολιτικού συστήµατος και χειραφέτησή τους από µηχανισµούς συµφερόντων. Τέρµα η ασυλία και η ατιµωρησία ενόχων, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται, όσο ισχυροί κι αν είναι. Καταπολέµηση της διαφθοράς και της διαπλοκής. Τέρµα στα προνόµια και τις σκοτεινές διαδροµές χρήµατος. ιαµόρφωση νέων σχέσων πολιτικής και οικονοµίας. Νέο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Αναδιοργάνωση και αναβάθµιση της δηµόσιας διοίκησης. Υιοθέτηση µεθόδων προγραµµατισµού, αξιολόγησης και ελέγχου, µε στόχο τη βελτίωση της κοινωνικής αποτελεσµατικότητας των δηµόσιων πόρων. Τέρµα οι πελατειακές σχέσεις και η κοµµατική «παραδιοίκηση». ιαφάνεια, αξιοκρατία, δηµόσια λογοδοσία παντού. ηµιουργία ενός νέου φορολογικού συστήµατος, απλού και δίκαιου, στη βάση ενός καθολικού περιουσιολογίου χωρίς εξαιρέσεις. Άσκηση προς όφελος της κοινωνίας των δικαιωµάτων του κράτους, µε βάση τη µετοχική του συµµετοχή στις υφιστάµενες τράπεζες. ηµόσια αναπτυξιακή τράπεζα και δίκτυο τραπεζών ειδικού σκοπού. [4]

5 Ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, της δηµόσιας εκπαίδευσης και της κοινωνικής ασφάλισης σε νέες βάσεις. Αποκατάσταση εργασιακών δικαιωµάτων και κοινωνικά αποτελεσµατικών πολιτικών απασχόλησης. Ριζοσπαστικές µεταρρυθµίσεις µε δηµόσιες πολιτικές που αναβαθµίζουν την παραγωγική βάση, ενισχύουν την οικονοµική καινοτοµία και τον οικολογικό µετασχηµατισµό, προωθούν τον χωρικό σχεδιασµό και την κοινωνική και περιφερειακή συνοχή της ανάπτυξης. Κυρίες και κύριοι Η χώρα και η οικονοµία, µετά από τέσσερα χρόνια σκληρών και καταστροφικών µέτρων που όχι µόνο δε µας βοήθησαν να ανακάµψουµε αλλά επιδείνωσαν την υφεσιακή πορεία, βρίσκεται ξανά στο ίδιο σηµείο. Είχαµε προειδοποιήσει ότι η στρατηγική της του υπάκουου µαθητή, η στρατηγική της µη διαπραγµάτευσης δεν οδηγεί πουθενά. υστυχώς επιβεβαιωθήκαµε µε το χειρότερο τρόπο. Μας ρωτάνε όµως πολλοί καλοπροαίρετα : Αν αλλάξουµε στρατηγική δε διακινδυνεύουµε περισσότερα ; Αγαπητοί φίλοι, δεν υπάρχει µεγαλύτερη διακινδύνευση από την επιµονή στο λάθος. Από την επιµονή στο σπιράλ των µέτρων της εσωτερικής υποτίµησης που ανατροφοδοτούν την ύφεση και καταστρέφουν τις παραγωγικές δυνατότητες της ελληνικής οικονοµίας. Εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ δε καταθέτει µια ανεύθυνη στρατηγική διακινδύνευσης. Αλλά µια στρατηγική διεκδίκησης µε ασφάλεια, µέσα σε ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο, όπου ωριµάζει ολοένα και περισσότερο η ανάγκη της αλλαγής στρατηγικής. Ο ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη κατέθεσε αναλυτικά επεξεργασµένο και κοστολογηµένο πρόγραµµα για την αντιµετώπιση των µεγάλων πληγών του µνηµονίου και την επανεκκίνηση της οικονοµίας, σε συνθήκες δηµοσιονοµικής ισορροπίας. ε παρουσίασε ένα πρόγραµµα νέων ελλειµµάτων. Και για αυτό το πρόγραµµά µας θα υλοποιηθεί ανεξάρτητα και έξω από τη διαδικασία της σκληρής διαπραγµάτευσης που θα αφορά τη βιωσιµότητα του χρέους καθώς και την ανάγκη γενναίας αύξησης των ευρωπαϊκών δηµόσιων επενδύσεων για την επιστροφή στην ανάπτυξη και την απασχόληση. Κυρίες και Κύριοι, χώρας. Είµαστε έτοιµοι να αναλάβουµε την ευθύνη διακυβέρνησης της Με τη του στήριξη λαού αλλά και τη συστράτευση των δυνάµεων της παραγωγής και της δηµιουργίας του τόπου µας, είµαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουµε να σταµατήσουµε τον οδυνηρό κατήφορο και να ανοίξουµε νέους δρόµους ελπίδας και προοπτικής. εν υποσχόµαστε παραδείσους. [5]

6 Υποσχόµαστε όµως αγώνα, πολύ δουλειά, αξιοπρέπεια και προοπτική. πολλά. Ενωµένοι και αποφασισµένοι οι Ελληνίδες και οι Έλληνες πετύχαµε Και τώρα µπορούµε ακόµα περισσότερα. Σας ευχαριστώ πολύ. [6]