ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ. ΥΛΙΚΑ ΙΙ: Πολυμερή, Κολλοειδή, Βιουλικά

Transcript

1 ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΣΧΟΛΗ ΘΕΤΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΥΛΙΚΩΝ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΥΛΙΚΑ ΙΙ: Πολυμερή, Κολλοειδή, Βιουλικά T.E.T.Y. 243 Γ. Πετεκίδης 1

2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 0. Εισαγωγή στην Χαλαρή Ύλη (Soft Matter) Διαφορα συστήματα χαλαρής ύλης: Πολυμερή, Κολλοειδή, Βιουλικά, Τασιενεργά, Υγροί κρύσταλλοι, Γαλακτώματα, Αφροί Πολυμερή 1. Εισαγωγή 2. Ονοματολογία πολυμερών, Ταξινόμηση και στοιχεία σύνθεσης πολυμερών 3. Χαρακτηρισμός πολυμερών, Διαμόρφωση μακρομοριακών αλυσίδων, Μοριακό βάρος, Γυροσκοπική ακτίνα 4. Διαλύματα, Περιοχές συγκεντρώσεων, Αλληλεπιδράσεις 5. Ισορροπία φάσεων 6. Άμορφα και κρυσταλλικά πολυμερή, Ελαστομερή, Πολυμερικά μείγματα και συμπολυμερή Κολλοειδή 8. Εισαγωγή, Τύποι κολλοειδών συστημάτων 9. Δυνάμεις αλληλεπίδρασεις, Σταθεροποίηση κολλοειδών 10. Πυκνά αιωρήματα κολλοειδών, Κρύσταλλοι κολλοειδών 11. Μίγματα κολλοειδών πολυμερών, Συσσωματώματα, Πυκτώματα Βιοϋλικά 13. Εισαγωγή, Παραδείγματα βιουλικών 14. Βιολογικά μακρομόρια: DNA, Πολυσακχαρίτες 15. Πρωτεϊνες, Μεμβράνες, Κύτταρα 2

3 Βιβλιογραφία 1. W.D. Callister, Jr. Materials Science and Engineering, An introduction, 5 th edition, John Willey and Sons, New York, Ι. W. Hamley, Introduction to soft Matter, John Willey and Sons, New York, R.A.L. Jones, Soft Condensed Matter, Oxford University Press. Oxford, M. Doi, Introduction to Polymer Physics, Oxford Science Publ. Oxford, Κ. Παναγιώτου, Επιστήμη και Τεχνολογία Πολυμερών, Εκδ. Πήγασος 2000, Θεσσαλονίκη, Κ. Παναγιώτου, Κολλοειδή, Θεσσαλονίκη, D. F. Evans, H. Wennerström, The Colloidal Domain, Where Physics, Chemistry, Biology and Technology meet, 2 nd Edition, John Willey and Sons, New York, J. B. Park, R. S. Lakes, Biomaterials: An Introduction, Plenum Pub. Corp

4 Κατηγορίες Υλικών Ατομικά Συστήματα Μεσοσκοπικά x1000 Ατομικά Συστήματα Μέταλλα, Κεραμικά, Ημιαγωγοί Περισσότερες από μια κρυσταλλικές δομές της ίδιας ούσιας (Πολυμορφισμός) Διαμάντι Γραφίτης Φουλερένιο Μεσοσκοπικά Συστήματα Πολυμερή, Κολλοειδή, Τασιενεργά, Βιουλικά Προκύπτουν απο την οργάνωση σε μεσοσκοπικό (1-1000nm) επίπεδο των ατόμων / μορίων που αποτελούν τα ατομικά συστήματα. + => Πολυμερή Κολλοειδή DNA 4

5 Σύγκριση Υλικών Χαρακτηριστικά, Ιδιότητες Σκληρά Μέταλλα, ανόργανα, κεραμικά,γυαλιά Χαλαρά, (Μαλακά) Πολυμερή, Κολλοειδή, Γαλακτώματα, Αφροί, Τασιενεργά, Υγροί Κρύσταλλοι Οι παραμορφώσεις στερεών συνδέονται με την διάταση των μόνιμων δεσμών (covalent bonds) Οι συνολικές παραμορφώσεις δεν παραμορφώνουν μόνιμους δεσμούς. Δεν παρουσιάζουν ιξωδοελαστική συμπεριφορά Αντέχουν σε πολύ μικρές διατάσεις (ε~0.1%) Παρουσιάζουν μη γραμμική ιξωδοελαστική απόκριση Αντέχουν σε μεγάλες διατάσεις (ε~ 100%) Καταστροφική θραύση σε μικρές διατάσεις Δεν ρέουν Χαλάρωση: Ανάκτηση δομικής ισορροπίας μετα απο την απομάκρυνση της παραμόρφωσης. Η ροή επιφέρει δομικές αλλαγές Μέτρα ελαστικότητας G, B ~ Pa Μέτρα ελαστικότητας G << B G= 400 Pa (για δομική μονάδα 5nm) 5

6 Τρόφιμα, Γαλακτοκομικά Μερικά ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΧΑΛΑΡΗΣ ΥΛΗΣ Καταναλωτικά Προϊόντα Προϊόντα προσωπικής φροντίδας Επιστρώματα Πλαστικά Ελαστικά 6

7 ΠΟΛΥΜΕΡΗ Πολλά Μερή -Α-Α-Α-Α-Α-Α-Α-Α- ή -(Α)- n Τα πολυμερή είναι πολύ μεγάλα μόρια (Μακρομόρια) που αποτελούνται απο πολλές επαναλαμβανόμενες μονάδες (μονομερή) πολυαιθυλένιο: -CH 2 -CH 2 -CH 2 -CH 2 - ή - (CH 2 -CH 2 ) n - Διαμόρφωση γραμμικής αλυσίδας Άκαμπτη -> Εύκαμπτη Η μακρομοριακή αλυσίδα μπορεί να έχει πιό πολύπλοκη γεωμετρία. Διακλαδωμένα πολυμερή 7

8 Πολυμερή α.χαρακτηριστικά Αποτελούνται κυρίως από C και H. Χαμηλά σημεία τήξης. Μερικά είναι κρυσταλλικά, πολλά όχι. Τα πιο πολλά είναι κακοί αγωγοί θερμότητας και ηλεκτρισμού. Μερικά είναι διαφανή μερικά όχι. Πολλά έχουν μεγάλη πλαστικότητα. Πολλά έχουν μεγάλη ελαστικότητα. Μερικά είναι φυσικής προέλευσης, άλλα συνθετικά. β.εφαρμογές Συγκολλητικές ύλες, κόλλες Συσκευασίες Πλαστικά χρώματα Υγροί κρύσταλλοι Ρούχα Υλικά μικρής τριβής (teflon) Σαπούνια και τασενεργά Λάστιχα «Πλαστικά» Συνθετικά λίπη και έλαια Βιοϋλικά 8

9 ΚΟΛΛΟΕΙΔΗ Σωματίδια με μέγεθος ~ nm Σφαιρικά Ραβδωτά, Ινώδη Δίσκοι, Φυλλόμορφα Πολυμερικά (Latex, PS, PMMA) Πυριτικά ( Silica ) Μεταλλικά (Χρυσός, TiO 2 ) Ίνες αμιάντου, Ράβδοι βοεμίτη (AlOOH) (Boehmite rods) Σταθεροποίηση κολλοειδών σε αιωρήματα Δυνάμεις αλληλεπίδρασης: Α) Ηλεκτροστατικές (ιοντικές) Β) Van der Waals Γ) Στερικές Δ) Δεσμοί Υδρογόνου (i) Υδρόφοβες-Υδρόφιλες αλληλεπιδράσεις (ii) Υδροδυναμικές αλληλεπιδράσεις (iii) Δυνάμεις αποκλεισμού (depletion forces) Σωματίδια Πηλού (Clay particles), Άργιλοι, Καολινίτης, Μπετονίτης Εφαρμογές Παραδείγματα: Ομίχλη, καπνός (Aerosols) Χρώματα, Γάλα, Μελάνι, Αίμα, Πηλοί Εξόρυξη πετρελαίου 9

10 Α Β ΤΑΣΙΕΝΕΡΓΑ Οι τασιενεργές ουσίες (surfactants) αποτελούνται απο αμφίφιλες ενώσεις οι οποίες έχουν ένα υδρόφιλο (Α) και ένα υδρόφοβο (Β) μέρος. Τα μόρια αυτά σε νερό σχηματίζουν μικύλια διαφόρων σχημάτων (σφαιρικά, ραβδωτά ή φυλλοειδή) ανάλογα με το σχήμα και τις αλληλεπιδράσεις τους Μειώνουν την επιφανειακή τάση ανάμεσα σε δύο μη αναμείξιμα υγρά. Αποτρέπουν την συσσωμάτωση και σταθεροποιούν τα σταγονίδια σε μίγματα μη αναμείξιμων υγρών Εφαρμογές Παραδείγματα: Απορρυπαντικά, σαπούνια, σε φάρμακα, καλλυντικά. Πολυμερισμός σε γαλάκτωμα, Ελεγχόμενη αποδέσμευση φαρμάκων Πολλαπλά σφαιρικά κυστίδια που προέκυψαν απο διάτμηση φυλλωειδών δομών (onion phase) 10

11 ΓΑΛΑΚΤΩΜΑΤΑ Ετερογενή συστήματα που αποτελούνται απο ένα μη αναμείξιμο η μερικώς αναμείξιμο υγρό διασπαρμένο σε ένα άλλο υπό μορφή σταγόνων (με μεγεθος 0.1 με 100μm). Η ανάμειξη μπορεί να γίνει με επιβολή μηχανικής διαταραχής ή υπέρήχων. Το σύστημα που προκύπτει δεν είναι σε θερμοδυναμική ισορροπία. Τελικά με την πάροδο χρόνου θα διαχωριστεί σε δύο φάσεις. Π.χ. : Λαδι σε νερό (O/W) ή νερό σε λάδι (W/O) ή πολλαπλά γαλακτώματα (W/O/W) Μείγματα δύο πολυμερών Μικρογαλακτώματα είναι συστήματα σε θερμοδυναμιή ισορροπία. Τα σταγονίδια της μιας ουσίας σταθεροποιούνται μέσα στο μέσο της άλλης με την προσθήκη τασιενεργών μορίων Μείγματα δύο πολυμερών που σταθεροποιούνται με την προσθήκη συμπολυμερούς Εφαρμογές Παραδείγματα: Καθαρισμός με την χρήση απορρυπαντικών ή σαπουνιών, Τρόφιμα: Μαγιονέζα, Μαργαρίνες Καλλυντικά 11

12 ΥΓΡΟΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΙ Ανισότροπα, ραβδωτά ή δυσκοτικά μόρια μπορούν να σχηματίσουν δομές με μονοδιαστατη ή δυδιάστατη τάξη (Μια νέα κατάσταση της Υλης) Μετάβάσεις φάσης: Ισοτροπη-Νεματική-Σμεκτική Νεματική φάση Λυοτροπικοί υγροί κρύσταλλοι : Προκύπτουν σε διαλύματα ραβδωτών μορίων με την αυξηση της συγκέντρωσης. Θερμοτροπικοί υγροί κρύσταλλοι Προκύπτουν σε τήγματα ραβδωτών μορίων με την μείωση της θερμοκρασίας. Σμεκτική φάση Υγρούς κρυστάλλους δημιουργούν Μικρά ανισότροπα (ραβδωτά) μόρια Δύσκαμπτα πολυμερή Ραβδωτά κολλοειδή Ραβδωτά μικύλια τασιενεργών Δισκοτικά και πεπλατυσμένα μόρια και κολλοειδή Εφαρμογές Παραδείγματα: Κιονοειδής φάση Οθόνες υγρών κρυστάλλων Πλαστικά υψηλής αντοχής 12

13 ΒΙΟΥΛΙΚΑ Τα δομικά στοιχεία των ζωντανών οργανισμών Νουκλεϊκά Οξέα Συμπολυμερή που αποτελούνται απο 4 διαφορετικά μονομερή, τα νουκλεοτίδια Αποθηκεύουν και μεταφέρουν γονιδιακές πληροφορίες Π.χ. DNA (Δεοξυριβονουκλεϊκό οξύ), RNA (ριβονουκλεϊκό οξύ) Πρωτεϊνες Συμπολυμερή που αποτελούνται απο αμινοξέα Τα ένζυμα είναι πρωτεϊνες που λειτουργούν ως καταλύτες Επίσης αποτελούν δομικά στοιχεία των κυττάρων και των ιστών Πολυσακχαρίτες Πολυμερή διαφόρων σακχαριτών με τυχαία διαδοχή των μονομερών Χρησιμοποιούνται ως αποθήκες ενέργειας και αποτελούν δομικές μονάδες των κυττάρων Βιολογικές Μεμβράνες Φτίαχνονται απο αμφίφιλα μόρια τα λιπίδια (φωσφολιπίδια, χοληστερίνη κ.λ.π) Διαχωρίζουν τα βιολογικά κύτταρα απο το περιβάλλον τους και έχουν καθοριστικό ρόλο στον καταμερισμό των λειτουργιών. Κύτταρα Αποτελούν την βάσικότερη μονάδα όλων των ζωντανών οργανισμών Περιέχουν όλα τα απαραίτητα χημικά για τον μεταβολισμό και την αναπαραγωγή 13

14 ΒΙΟΥΛΙΚΑ Βιοσυμβατά υλικά, Στοιχεία τροφίμων, Φαρμάκευτικες ουσίες Εφαρμογές της νανοτενολογίας στην ιατρική και βιοτεχνολογία Υλικά για τεχνητά μέλη Κολλοειδή και μικύλια για την ελεγχόμενη αποδεσμευση φαρμακων σε συγκεκριμένες περιοχες και κύτταρα. Γονιδιακές Θεραπείες Βιολογικές νανομηχανές (Bioengineering) Μικύλια, πολυμερή και κολλοειδή σε τροφιμα: Γάλα και άλλα γαλακτοκομικά 14

15 ΚΟΙΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΧΑΛΑΡΩΝ ΥΛΙΚΩΝ Α) Διαστάσεις ενδιάμεσες ανάμεσα σε ατομικά και μακροσκοπικά συστήματα ( nμ) Πολλά χαρακτηριστικά των κολλοειδών και πολυμερών οφείλονται όχι στην χημική δομή τους αλλά στο μέγεθος, σχήμα και την τοπολογία τους. R D 2 Χρονική κλίμακα (Δυναμική Κίνηση Brown) Χρόνος, t, που χρειάζεται ένα σωμάτιο ακτίνας R για να διανύσει απόσταση ίση με την ακτίνα του Dt kbt = 6πηR t 1ms... 1s ( Atomic : t s) Μηχανική απόκριση G k B 3 R T G Pa ( Metals: G Pa) Χωρική κλιμακα d λ (μήκος κύματος του φωτός)=> μπορούμε να δούμε τα δομικά στοιχεία με μικροσκόπιο και να χρησιμοποιήσουμε σκέδαση φώτος (και ακτίνων Χ και νετρονίων) 15

16 ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΛΛΗΛΕΠΙΔΡΑΣΗΣ Δυναμικό αλληλεπίδρασης, U, ανάμεσα σε δύο σωματίδια (μονομερή αλυσίδας η κολλοειδή) Απωστικό δυναμικό π.χ. Στερικές αλληλεπιδράσεις (εξαιρετέου όγκου) Ελκτικό δυναμικό π.χ. Van der Waals Οι Δυνάμεις αλληλεπίδρασης και η εξάρτηση τους απο την θερμοκρασία και την συγκέντρωση καθορίζουν μαζί με την Εντροπία την κατάσταση ισορροπίας ενός συστήματος (κατάσταση ελάχιστης ενέργειας) Εντροπία: S k B ln ΔΓ ΔΓ ο συνολικός αριθμός των μικροκαταστάσεων που μπορει να βρεθεί το σύστημα 16

17 ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ ΦΑΣΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΦΑΣΕΩΝ Οι αλλαγές φασης σε ατομικά συστήματα συμβαίνουν με την αλλαγή της θερμοκρασίας (ή και πίεσης) Αέριο-Υγρο-Στερεό Σε συστήματα χαλαρής ύλης όπως σε κολλοειδή ή σε υγρούς κρυστάλλους μεταβάσεις φάσης μπορούμε να έχουμε και με την αλλαγή της συγκέντρωσης. Σε όλες της περιπτώσεις η κατάσταση ευσταθούς ισορροπίας καθορίζεται απο την ελαχιστοποίηση της ενέργειας F= U -TS Παραδείγματα : Α) Πολυμερή σε διάλυμα. Η αλλαγή της θερμοκρασίας αλλάζει την αλληλεπίδραση πολυμερούς-διαλύτη. Η μείωση της θερμοκρασίας συχνά μειώνει την διαλυτότητα των πολυμερών (τα μονομερή των αλυσίδων αρέσουν όλο και λιγότερο τα μόρια του διαλύτη). Αυτό προκαλεί αλλαγή της διαμόρφωσης των αλυσίδων απο εκτεταμένες σε περισσότερο συμπαγείς. Σε θερμοκρασία Θ η αλυσίδες έχουν την αδιατάρακτη διαμόρφωση τους. Τ > Θ Τ < Θ 17

18 ΜΕΤΑΒΑΣΕΙΣ ΦΑΣΗΣ (α) Πολυμερή σε διάλυμα Για Τ>Θ έχουμε καλό διαλύτη. Η αλυσίδες διαλύονται πλήρως στον διαλύτη Για Τ<Θ έχουμε κακό διαλύτη. Το συστημα διαχωρίζεται σε δύο φάσεις αν μειωθεί αρκετά η θερμοκρασία. Σε μεγάλες συγκεντρώσεις μπορεί να παρατηρηθούν μετασταθεις καταστάσεις. (ύαλοι, πυκτώματα) (β) Λυοτροπικοί Υγροί Κρύσταλλοι Με την αύξηση της συγκέντρωσης σε ένα διάλυμα ανισότροπων πολυμερών ή κολλοειδών παρατηρούμε μετάβαση απο μια ισότροπη φάση (τυχαίος προσανατολισμός) σε μια νεματική φάση (τα μόρια είναι προσανατολισμένα χωρίς να έχουν κρυσταλλική δομή σε τρείς διαστάσεις). 18

19 Κοινές καταστάσεις σε συστήματα χαλαρής ύλης Α) ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ, ΑΙΩΡΗΜΑΤΑ Τα διαλύματα πολυμερών και τα αιωρήματα κολλοειδών σε οργανικούς διαλύτες ή νερό έχουν συμπεριφορά υγρού (ιξώδες), ιξωδοελαστική, ή στερεού (ελαστικότητα) ανάλογα με την συγκέντρωση. Σε μικρές συγκεντρώσεις καθοριστικό ρόλο παίζουν τα χαρακτηριστικά των μεμονομένων αλυσίδων ή σωματιδίων Σε μεγάλες συγκεντρώσεις καθοριστικό ρόλο παίζουν οι αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στις αλυσίδες ή τα σωματίδια (i) Πολυμερή σε διάλυμα Η Γυροσκοπική ακτίνα R g καθορίζει το μέγεθος της πολυμερικής αλυσίδας R Περιοχές συγκεντρώσεων a) Αραιή (c<c * ) b,c) Ημιαραιή (c>c * ) d) Πυκνή e) Υγρός κρύσταλλος Συγκέντρωση αλληλεπικάλυψης (overlap concentration) c * ~1/(4/3 πr 3 ) 19

20 (i) Αιωρήματα κολλοειδών Στην αραιή περιοχή οι αλληλεπιδράσεις ειναι αμελητέες (εκτος αν τα σωματίδια ειναι φορτισμένα). Τα σωματιίδια κινούνται ανεξάρτητα το ένα απο το άλλο. Στην πυκνή περιοχή οι αλληλεπιδράσεις ειναι σημαντικές. Οι δομή και η δυναμική εξαρτώνται απο τις αλληλεπιδράσεις και την συγκέντρωση. Το απλούστερο σύστημα: Σκληρές Σφαίρες Περιοχές συγκεντρώσεων κλασμα όγκου: φ=v Κολλοειδών /V συνολικό Υγρό κρύσταλλος φ Ισορροπία υγρού με κρύσταλλο 0.58 ύαλος

21 Διάφορες φάσεις σκληρών σφαιρών σε αιώρημα Απο αριστερά προς τα δεξιά: Ύαλος (1,2) Κρύσταλλος (3-5) Ισορροπία Κρυστάλλου-Υγρού (6-8) Υγρό (9) (PMMA σωματίδια (R= 325nm), φ= , , , 0.48) 21

22 Κοινές καταστάσεις ΣΤΕΡΕΑ: ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΚΑ, ΑΜΟΡΦΑ Σε μεγάλες συγκεντρώσεις (ή/και χαμηλές θερμοκρασίες) και τήγματα τα συστήματα πολυμερών και κολλοειδών μπορει να βρεθουν σε κρυσταλλική κατάσταση (θερμοδυναμική ισορροπία) ή σε άμορφη κατασταση υάλων (glasses) η πηκτωμάτων (gels) (που συνήθως είναι μετασταθείς καταστάσεις). Τα πολυμερικά συστήματα κάτω απο την θερμοκρασία τήξης δινουν συνήθως ημικρυσταλλικά στερεά όπου κρυσταλλικες περιοχές βρισκονται σε ισορροπία με άμορφες. Κολλοειδη αιωρήματα σκληρών σφαιρών κρυσταλλώνονται για συγκεντρώσεις μεγαλύτερες απο 50% (κατ ογκο) σε FCC. 22

23 Κοινές καταστάσεις ΜΕΤΑΣΤΑΘΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ: ΥΑΛΟΙ, ΠΗΚΤΩΜΑΤΑ Μετασταθείς καταστάσεις σε μεγάλες συγκεντρώσεις ή χαμήλες (συνήθως) θερμοκρασίες όπου το σύστημα παγιδεύεται. Πυκτώματα (gels) έχουμε παρουσία ελκτικών αλληλεπιδράσεων. (α) Σφαιρικά κολλοειδη με ελκικό δυναμικό Τα σωματίδια δημιουργούν αρχικά συσσωματώματα (clusters) και στην συνέχεια δίκτυα με στερεή δομή Τελικά το σύστημα είναι ένα αδύναμο στερεό (με χαμηλό μέτρο ελαστικότητας) Π.χ. Παρασκευή γιαουρτιού και τυριών απο την συσσωμάτωση και πύκτωση κολλοειδών σωματίων κασεϊνης (casein particles) ΥΓΡΟ ΣΤΕΡΕΟ Φ Εικόνα απο ομοεστιακό μικροσκόπιο (confocal microscopy) ελκτικών σωματιδίων αιθάλης σε νερό. 23

24 Κοινές καταστάσεις ΜΕΤΑΣΤΑΘΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ: ΥΑΛΟΙ, ΠΗΚΤΩΜΑΤΑ (β) Σφαιρικά κολλοειδή με απωστικό δυναμικο ή δυναμικό σκληρής σφαίρας Ύαλος σε αιώρημα κολλοειδών (PMMA) σε κατ όγκο συγκέντρωση 60%. Το σύστημα εχει παγιδευτεί σε μετασταθή ισορροπία εξαιτίας της πολύ αργής και δύσκολης κίνησης των σφαιρών σε τόσο μεγάλες συγκεντρώσεις. Ετσι δεν μπορεί να κρυσταλλωθεί στην κατάσταση ευσταθούς ισορροπίας (FCC) (β) Πολυμερικά πηκτώματα (polymer gel) Χημικής προέλευσης Με μόνιμους δεσμόυς μεταξύ των αλυσίδων(chemical gel). Φουσκώνουν σε καλό διαλύτη ή με την αύξηση της θερμοκρασίας αλλα δεν διαλύονται ξανα απο την στιγμή που δημιουργηθούν. Πχ. Ελαστικά (rubber) Φυσικής προέλευσης Με μή μόνιμους δεσμούς μεταξύ των αλυσίδων (physical gel) (δεσμοί υδρογόνου, van der Waals κλπ.) δημιουργούνται και επαναδιαλύονται αντιστρέψιμα με την αλλαγή της θερμοκρασίας και συγκέντρωσης. πχ. ζελατίνη 24

25 ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ Μερικές πειραματικές τεχνικές που χρησιμοποιούνται ευρέως για στην μελέτη της χαλαρής ύλης : Οπτική Μικροσκοπία Τεχνικές Σκέδασης ( Φώς Λείζερ, Ακτίνες Χ, Νετρόνια ) Ρεολογία Φασματοσκοπικές μέθοδοι Πυρηνικός Μαγνητικός Συντονισμός (ΝΜR) (Nuclear Magnetic Resonance) Φασματοσκοπία Raman και Υπερύθρου Διηλεκτρική Φασματοσκοπία Φασματοσκοπία Ορατού και Υπεριώδους Διαφορική Θερμιδομετρία Σάρωσης (DSC) (Differential Scanning Calorimetry) Επιφανειακές τεχνικές Μικροσκοπία Ατομικής Σάρωσης (AFM) (Atomic Force Microscsope) Προσομειώσεις με Υπολογιστή 25

26 ΣΚΕΔΑΣΗ ΦΩΤΟΣ ΛΕΙΖΕΡ Μήκος κύματος : λ 0 ~ 380 nm (Υώδες) 720 nm (κόκκινο) Διάνυσμα σκέδασης : q=(4πn/λ 0 )sin(θ/2) ( 5x10 4-4x10 5 cm -1 ) n: δείκτης διάθλασης θ: γωνία σκέδασης Η ελαστική σκέδαση προέρχεται απο χωρικές διακυμάνσεις του δείκτη διάθλασης Οι διακυμάνσεις αυτές συνδέονται με τις διακυμάνσεις στην πυκνότητα, συγκέντρωση κλπ. Στατική σκέδαση φωτός: Εξάρτηση της σκεδαζόμενης έντασης Ι(q) απο το q Παίρνουμε πληροφορίες για το σχήμα, μέγεθος, μοριακό βάρος των σκεδαστών (μακρομόριο, κολλοειδές κλπ). Επίσης για την δομή και τις αλληλεπιδράσεις σε μεγαλές συγκεντρώσεις. Δυναμική σκέδαση φωτός: Συναρτηση αυτοσυσχέτισης της σκεδαζόμενης έντασης Ι(t). Απο τις χρονικές διακυμάνσεις της Ι(t) παίρνουμε πληροφορίες για την διάχυση των σκεδαστών στο διάλυμα (δυναμική της κίνησης Brown) 26

27 Σκέδαση Ακτίνων Χ και Νετρονίων q : Πολύ μικρότερο απο του φωτός (λ ~0.1nm) Άρα μπορούμε να μελετήσουμε πολύ μικρότερες δομές SAXS : q : 2x10 6-4x10 7 cm -1 Σκέδαση ακτίνων Χ σε μικρές γωνίες (<~5 o ) SAΝS : q : 7x10 5-9x10 6 cm -1 (Σκέδαση νετρονίων σε μικρές γωνίες) WAΝS : q : 1x10 8-5x10 8 cm -1 (Σκέδαση νετρονίων σε μεγάλες γωνίες) Οι ακτίνες Χ σκεδάζονται απο τα ηλεκτρόνια του υλικού. Άρα παρατηρούμε διακυμάνσεις της ηλεκτρονικής πυκνότητας SAXS : Πληροφορίες για την διαμόρφωση και μεγεθος πολυμερών WAXS : Δίνει πληροφορίες για την κρυσταλλική δομή των πολυμερών ( νόμος του Bragg ) Τα νετρόνια σκεδάζονται απο τον πυρήνα των ατόμων. Το 1 Ηέχει πολυ διαφορετική ενεργό διατομή σκέδασης (πιθανότητα να σκεδάσει ένα νετρόνιο) απο ότι το 2 Η (δευτέριο) Μπορούμε να αυξομειώσουμε την σκέδαση απο ένα σύστημα δύο συστατικών με επιλεκτική δευτερίωση του ενός ή του άλλου. Η σκέδαση νετρονίων απαιτεί την ύπαρξη κατάλληλης πηγής δέσμης νετρονίων (πχ. πυρηνικός αντιδραστήρας) Δίνει πληροφορίες για την διαμόρφωση πολυμερικών αλυσίδων και τις δομές σε πυκνά διαλύματα. 27

28 Ρεολογία Μακροσκοπική μηχανική απόκριση υλικού σε εξωτερικές παραμορφώσεις ή διατάσεις Διατμητική τάση (σ) (shear stress) : Δύναμη/επιφάνεια (Νm -2 = Pa) Διάταση (γ) (strain): Η σχετική αλλαγή του μήκους, S/d, (αδιάστατο) Σχέση τάσης-παραμόρφωσης Νευτωνικό υγρό : σ = η (dγ/dt) η : Ιξώδες (viscosity) σε Pa s = 10 P (poise) Ελαστικό στερεό (νόμος του Hook): σ = G γ G: μέτρο διάτμησης (shear modulus) σε Pa Ιξωδοελαστικά, Μη νευτωνικά υγρά : Το ιξώδες εξαρτάται απο τον ρυθμό παραμόρφωσης. (ρεοπηκτικά, θιξοτροπικά ρευστά) Ελαστικά για μικρές διατάσεις ή τάσεις και πλαστικά για μεγαλύτερες (ρευστά Bingham : σ = η (dγ/dt) + σ 0 ) 28

29 Οπτική Μικροσκοπία Μπορούμε να δούμε σωματίδια ή δομές με R > 500nm Υπάρχουν τεχνικές που αυξάνουν την οπτική αντίθεση μεταξύ διαφορετικών δομικών στοιχείων Πχ. Differential interference microscopy (DIC), ή μικροσκοπία με διασταυρωμένους πολωτές (crossed polarisers) (διχρωϊσμος, διπλοθλαστικότητα) (a) Ύαλος κολλοειδών (φ=60%) (b) Κολάζ εικόνων πολλαπλού γαλακτώματος υγρών κρυστάλλων και σταγονιδίων νερού. Το δείγμα τοποθετήθηκε ανάμεσα σε διασταυρωμένους πολωτές Οπτική Μικροσκοπία με ομοεστιακό μικροσκόπιο φθορισμού (Fluorescence Confocal Microscopy) Χρησιμοποιούνται χρωμοφόρες που διεγείρονται με Λέιζερ κατάλληλου μήκους κύματος και παρατηρούμε, με την χρήση οπτικών οπών, μόνο την εικονα απο το επίπεδο όπου εστιάζει ο φακός. Έτσι παίρνουμε πολύ καθαρότες εικόνες. (c) Αφρός ξυρίσματος σε ομοεστιακό μικροσκόπιο φθορισμού 29