Η επίλυση διαφορών επί ονομάτων χώρου βάσει της Ενιαίας Πολιτικής Επίλυσης Διαφορών Ονομάτων Χώρου (ΕΠΕΔΟΧ) της ICANN

Transcript

1 Τόμος 2, 2016 Η επίλυση διαφορών επί ονομάτων χώρου βάσει της Ενιαίας Πολιτικής Επίλυσης Διαφορών Ονομάτων Χώρου (ΕΠΕΔΟΧ) της ICANN Ελευθερία Σπ. Παπαδημητρίου Δικηγόρος Διαμεσολαβήτρια Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Α.Π.Θ. Υπότροφος Ι.Κ.Υ. Το παρόν έργο υπάγεται σε Άδεια Χρήσης: Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές (CC BY-NC-ND 4.0) Ι. Εισαγωγή Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο στο διαδίκτυο να χρησιμοποιείται ως όνομα χώρου (domain name) το εμπορικό σήμα μιας επιχείρησης με σκοπό να διακρίνει τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες αυτής στα πλαίσια του ηλεκτρονικού εμπορίου. Από αυτή λοιπόν τη «συνύπαρξη» ονόματος χώρου και εμπορικού σήματος στο διαδίκτυο ήταν αναμενόμενο να δημιουργηθούν συγκρούσεις δικαιωμάτων και να ανακύψουν νομικά ζητήματα. Έτσι, η λύση που προκρίθηκε από την ICANN ήταν η υιοθέτηση μιας εξώδικης διαδικασίας επίλυσης των διαφορών επί ονομάτων χώρου: της Ενιαίας Πολιτικής Επίλυσης Διαφορών Ονομάτων Χώρου (ΕΠΕΔΟΧ) τη γνωστή, χάριν συντομίας, UDRP 1. Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η όσο το δυνατόν συνοπτική, πλην όμως, πλήρης παρουσίαση της ΕΠΕΔΟΧ. Συνακόλουθα, θα παρουσιαστεί το πεδίο εφαρμογής της, ο τρόπος επίλυσης των διαφορών, οι κανόνες που εφαρμόζονται και ορισμένα διαδικαστικά ζητήματα, όπως π.χ. προθεσμιών και κόστους. II. Η Ενιαία Πολιτική Επίλυσης Διαφορών Ονομάτων Χώρου (ΕΠΕΔΟΧ) 1. Γενικά Η ICANN (Internet Corporation for Assigned Names and Numbers) είναι μια μη κερδοσκοπική εταιρεία με έδρα την Καλιφόρνια των Η.Π.Α. Ιδρύθηκε το 1998 ως διάδοχος της IANA 2 αναλαμβάνοντας από την τελευταία τη διαχείριση και εκχώρηση των γενικών ονομάτων χώρου ανώτατου επιπέδου (gtlds) όπως.com,.net,.org κα., ενώ από το 2000 η ICANN εργάστηκε στην επέκταση της εφαρμογής της ΕΠΕΔΟΧ και σε ορισμένα εθνικά 1 Uniform Domain Name Dispute Resolution Policy. 2 Internet Assigned Numbers Authority. Η ΙΑΝΑ αποτελεί υπηρεσία που διαχειρίζεται η ICANN όπως τα TLDs με κατάληξη.int και.arpa. διαθέσιμο στην ηλ. διεύθυνση: βλ. I. Ιγγλεζάκη, Η διαχείριση των ονομάτων χώρου (domain names) σε παγκόσμιο επίπεδο, ο.π. σελ. 336 (σημ. 2).

2 ονόματα χώρου ανώτατου επιπέδου (cctlds) 3. Στο σύνολό τους, όμως, η διαχείριση των εθνικών ονομάτων χώρου ανώτατου επιπέδου (cctlds) ανατέθηκε στις Κυβερνήσεις ή στους ιδιωτικούς φορείς που αυτές θα ορίσουν, όπως τούτο προβλέφθηκε με τη Λευκή Βίβλο 4 που εξέδωσε το Υπουργείο Εμπορίου των Η.Π.Α. το Η Ενιαία Πολιτική Επίλυσης Διαφορών Ονομάτων Χώρου (ΕΠΕΔΟΧ) υιοθετήθηκε από την ICANN κατόπιν εκτεταμένων διαβουλεύσεων όλων των εμπλεκόμενων φορέων και κυρίως με την έντονη παρουσία κατά το στάδιο αυτό του Παγκόσμιου Οργανισμού Διανοητικής Ιδιοκτησίας (ΠΟΔΙ) 5. Πρόκειται επί της ουσίας για μια υποχρεωτική διοικητική διαδικασία στην οποία υποβάλλονται προς επίλυση συγκεκριμένου είδους διαφορές, όπως παρουσιάζεται παρακάτω 6. Αρμόδιοι για την επίλυση των διαφορών είναι φορείς επίλυσης διαφορών, οι οποίοι έχουν εγκριθεί από την ICANN για το σκοπό αυτό 7. Οι διαφορές που υπάγονται στο ρυθμιστικό πλαίσιο της ΕΠΕΔΟΧ αφορούν συγκεκριμένα πρόσωπα. Από την μια πλευρά είναι ο κάτοχος του ονόματος χώρου, το οποίο είναι υπό αμφισβήτηση και από την άλλη, ο δικαιούχος εμπορικού σήματος, ο οποίος υφίσταται την προσβολή Η νομική φύση της ΕΠΕΔΟΧ Η ΕΠΕΔΟΧ είναι μια υποχρεωτική διοικητική διαδικασία η οποία οδηγεί σε δύο κατά βάση αποτελέσματα: την ακύρωση του υπό αμφισβήτηση ονόματος χώρου ή τη μεταφορά του στον προσφεύγοντα σε περίπτωση δικαίωσής του. Υπάρχει, βέβαια, και η δυνατότητα ο φορέας που θα αναλάβει την επίλυση της διαφοράς να προχωρήσει σε αλλαγές στο όνομα χώρου. Στην πράξη όμως, το όνομα χώρου ή θα ακυρωθεί ή θα μεταβιβαστεί στον προσφεύγοντα σε περίπτωση νίκης του 9. Πρόκειται, δηλαδή, για μια διαδικασία εξωδικαστικής επίλυσης διαφοράς, η οποία δεν είναι διαμεσολάβηση αλλά ούτε διαιτησία. Έχει υποστηριχθεί, βέβαια, ότι πρόκειται για διαιτητική διαδικασία 10, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως διαιτησία, καθώς δεν διαθέτει ουσιώδη στοιχεία διαιτητικής διαδικασίας, όπως π.χ. ελεύθερη συνομολόγηση διαιτητικής συμφωνίας ή δεσμευτικότητα της απόφασης που θα εκδοθεί, η οποία να 3 Βλ. Resources for Country Code Managers, διαθέσιμο στην ηλ. διεύθυνση: H ICANN σε συνεργασία με συγκεκριμένους διαχειριστές εθνικών ονομάτων χώρου γενικού επιπέδου ανοιχτού χαρακτήρα (open cctlds) εφαρμόζει την ΕΠΕΔΟΧ. Ενδεικτικά cctlds που έχουν υιοθετήσει την ΕΠΕΔΟΧ είναι τα ακόλουθα:.tv (Tuvalu) για τηλεόραση,.ws (Western Samoa) για ιστοσελίδες,.co (Colombia) ως εναλλακτικό του.com για εταιρείες, διαθέσιμα στην ηλ. διεύθυνση: 4 Βλ. Management of Internet Names and Addresses, διαθέσιμο στην ηλ. διεύθυνση βλ. I. Ιγγλεζάκη, ό.π. Η διαχείριση των ονομάτων χώρου (domain names) σε παγκόσμιο επίπεδο, ο.π. σελ. 337 (σημ. 2). 5 O WIPO (World Intellectual Property Organization) παρέδωσε στην ICANN μια Τελική Έκθεση (Final Report) με όλες τις προτάσεις του, που αν και με αρκετές διαφοροποιήσεις, υιοθετήθηκαν από την ICANN σε μεγάλο βαθμό, Βλ. M. Froomkin, ICANN s Uniform Dispute Resolution Policy -Causes and (partial) cures, Brooklyn Law Review, 2002, σελ Βλ. ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 4. 7 Ο κυρίαρχος φορέας επίλυσης διαφορών είναι ο WIPO (ΠΟΔΙ), έπεται το NAF (National Arbitration Forum) και με μικρότερα μερίδια στην αγορά το ADNDRC (Asian Domain Name Dispute Resolution Center), το CAC (Czech Arbitration Court Arbitration Center for Internet Disputes) και το ACDR (Arab Center for Domain Name Dispute Resolution), διαθέσιμα στην ηλ. διεύθυνση: en. 8 Βλ.ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 4. 9 Βλ. ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο Bλ. I. Καράκωστα, ο.π. σελ. 28 (σημ. 1), όπου αναφέρεται σε ρήτρα διαιτησίας και χαρακτηρίζεται ο ΠΟΔΙ ως διαιτητικό δικαστήριο.

3 δεσμεύει τα τακτικά δικαστήρια και τα μέρη 11. Βασικό χαρακτηριστικό, άλλωστε, είναι ότι τόσο κατά τη διάρκεια, όσο και μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, κάθε πλευρά έχει δικαίωμα, εφόσον το επιθυμεί, να προσφύγει στα τακτικά δικαστήρια για την επίλυση της διαφοράς, χωρίς να δεσμεύεται νομικά από το αποτέλεσμα της διαδικασίας 12. Ο υποχρεωτικός χαρακτήρας της ΕΠΕΔΟΧ δημιούργησε αρχικά ζήτημα νομιμοποίησης. Η λύση, όμως, δόθηκε με την πρόβλεψη ειδικής ρήτρας αποδοχής της ΕΠΕΔΟΧ στο κείμενο της συμφωνίας για την εκχώρηση του ονόματος χώρου από το Διαχειριστή των γενικών ονομάτων 13. Συμπερασματικά, μπορεί να διατυπωθεί η άποψη ότι πρόκειται για μια υβριδική διοικητική διαδικασία, η οποία όμως φέρει στοιχεία περισσότερο διαιτησίας και λιγότερο διαμεσολάβησης ή δικαστικής απόφασης Το φαινόμενο του «κυβερνοσφετερισμού» (cybersquatting) Στην καταχώρηση των ονομάτων χώρου ισχύει η αρχή της χρονικής προτεραιότητας («first come, first served»). Κρίσιμο είναι ότι ο καταχωρητής (registrar) προβαίνει σε τυπικό μόνο έλεγχο των προϋποθέσεων που έχει θέσει η αρμόδια αρχή κατά την εκχώρηση ενός ονόματος χώρου 15. Αυτό σημαίνει ότι πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να καταχωρήσει ένα όνομα χώρου, το οποίο όμως μπορεί να αντιστοιχεί σε ένα ήδη κατοχυρωμένο σήμα που χρησιμοποιείται στον πραγματικό κόσμο. Σε αυτή την περίπτωση, δύναται υπό προϋποθέσεις να υπάρχει η αθέμιτη πρακτική του «κυβερνοσφετερισμού» (cybersquatting), όπως καθιερώθηκε να λέγεται το φαινόμενο αυτό, το οποίο αναλύεται παρακάτω. Στο πεδίο εφαρμογής της ΕΠΕΔΟΧ εντάσσονται μόνο τα εμπορικά σήματα. Έτσι, για παράδειγμα, η διαδικασία δεν μπορεί να αφορά σε κατοχυρωμένη γεωγραφική ονομασία ή ονομασία προέλευσης. Μπορεί, ωστόσο, να αφορά σε ονόματα προσώπων που έχουν αθέμιτα χρησιμοποιηθεί και καταχωρηθεί ως ονόματα χώρου 16. Παραλλαγές του cybersquatting αποτελούν το typosquatting, domain grabbing, domain parking, passive-warehousing και cyberpiracy 17. Στην περίπτωση ειδικά, του typosquatting, το κατοχυρωμένο εμπορικό σήμα καταχωρείται σκόπιμα ως όνομα χώρου με ορισμένες αλλαγές τυπογραφικού χαρακτήρα 18. Η παραλλαγή είναι προφανής και η ομοιότητα με το κατοχυρωμένο εμπορικό σήμα εμφανής. Όλες οι παραπάνω μορφές «κυβερνοσφετερισμού» υποτάσσονται πάντως στην κοινή ιδέα του σφετερισμού αλλότριου δικαιώματος που λαμβάνει χώρα στο διαδίκτυο 11 Βλ. Α. Άνθιμος, Εξωδικαστική επίλυση διαφορών επί ονομάτων Διαδικτύου Η Ενιαία Πολιτική επίλυσης διαφορών της ΙCANN, Αρμ σελ , όπου ορθά επισημαίνεται ότι η επιλεχθείσα ορολογία «mandatory administrative proceedings» δεν έχει κάποια αιτιολογία. Ωστόσο, αναγνωρίζεται ορθά ότι δεν πρόκειται ούτε για διαιτητική διαδικασία. 12 Βλ. ΠΠρΑθ 4839/2014, διαθέσιμη στην ηλ. διεύθυνση: 13 Βλ. Α. Άνθιμος, ο.π. (σημ. 11), όπου επισημαίνεται ότι η μέθοδος νομιμοποίησης της ΕΠΕΔΟΧ επιδέχεται αμφισβητήσεων δικονομικής και συνταγματικής υφής. 14 Έχει υποστηριχθεί και η άποψη ότι πρόκειται για ένα υβριδικό σύστημα, το οποίο περιέχει ένα αμάλγαμα από στοιχεία και από τα τρία μοντέλα λήψης αποφάσεων, το δικαστικό, το διαιτητικό και το υπουργικό, βλ. L. Helfer, G. Dinwoodie, Designing Non-National Systems: The Case of the Uniform Domain Name Dispute Resolution Policy, Stanford/Yale Junior Faculty Forum, Research Paper 01-05, 2001, σελ Βλ. άρθρο 7, Κανονισμού Ε.Ε.Τ.Τ. 750/2/ , όπου ο έλεγχος για τα εθνικά ονόματα χώρου ανώτατου επιπέδου με κατάληξη.gr αφορά τυπικά στοιχεία της αίτησης προς τον καταχωρητή και αρκεί υπεύθυνη δήλωση του αιτούντος ότι δεν παραβιάζονται δικαιώματα τρίτων. 16 Βλ. Tom Cruise v. Network Operations Center / Alberta Hot Rods, WIPO/D Βλ. G. Kaufmann-Kohler, T. Schultz, Online Dispute Resolution: Challenges for Contemporary Justice, The Hague Kluwer Law International, 2004 σελ. 36 Z. Efroni, Names as Domains, Names as Marks: Issues Concerning the Interface Between Internet Domain Names asn Trademark Rights. Intellectual Property and Information Wealth: Issues and Practices in the Digital Age, Βλ. Wachovia Corporation v. Peter Carrington, WIPO/D Στην υπόθεση αυτή τα καταχωρημένα ονόματα χώρου ήταν τα ακόλουθα: <wochovia.com>, <wachvia.com> και <wachovai.com>.

4 κυβερνοχώρο. Για να συντρέχει «κυβερνοσφετερισμός» κατά την ΕΠΕΔΟΧ, θα πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά οι ακόλουθες περιπτώσεις: i) Το όνομα χώρου να είναι ίδιο ή παρόμοιο σε βαθμό που προκαλεί σύγχυση με εμπορικό σήμα ή διακριτικό γνώρισμα επί του οποίου ο διαμαρτυρόμενος (complainant) έχει νόμιμο δικαίωμα. ii) Η καταχώρηση του ονόματος χώρου έγινε χωρίς να υπάρχει έννομο συμφέρον (legitimate interest) σε σχέση με το συγκεκριμένο όνομα χώρου. iii) Η καταχώρηση και χρήση του ονόματος χώρου έχει γίνει κακόπιστα 19. Πρόκειται επί της ουσίας για την κακόπιστη καταχώρηση ενός ονόματος χώρου, το οποίο όμως είναι όμοιο ή πανομοιότυπο με εμπορικό σήμα τρίτου σε βαθμό που να προκαλείται σύγχυση, ενώ η καταχώρηση δεν βρίσκεται σε συνάρτηση με συγκεκριμένο έννομο συμφέρον. Στη συνέχεια, ακολουθεί ο έλεγχος των τριών βημάτων («the three step test), το οποίο εισήγαγε η ΕΠΕΔΟΧ για την επίλυση των εξεταζόμενων διαφορών. IΙΙ. Ο έλεγχος των τριών βημάτων («the three step test») 1. Ομοιότητα και κίνδυνος σύγχυσης Πρώτο βήμα για την κατάφαση της αθέμιτης καταχώρησης του ονόματος χώρου αποτελεί ο έλεγχος ομοιότητάς του με το ήδη κατοχυρωμένο εμπορικό σήμα που επικαλείται ο προσφεύγων 20. Για τον έλεγχο αυτό δεν διατυπώνονται συγκεκριμένα κριτήρια στην ΕΠΕΔΟΧ, τα οποία θα τύχουν εφαρμογής. Αντίθετα, επαφίεται στην κρίση του διαιτητή ή των διαιτητών που θα οριστούν για την επίλυση της διαφοράς να κρίνουν ad hoc σε κάθε εξεταζόμενη περίπτωση, εάν υπάρχει ομοιότητα ονόματος χώρου - κατοχυρωμένου σήματος, σε βαθμό μάλιστα που να δημιουργείται κίνδυνος σύγχυσης στο κοινό. Χαρακτηριστικές είναι δύο περιπτώσεις από τη νομολογία του ΠΟΔΙ, αναφορικά με το πρώτο αυτό κριτήριο. Είναι αξιοσημείωτο δε, πως αν και οι περιπτώσεις αυτές είναι φαινομενικά όμοιες, η απόφαση του φορέα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη. Στην υπόθεση RapidShare AG and Christian Schmid v. N/A Maxim Tvortsov 21 ο διαιτητής έκρινε πως η λέξη «rapid» (μτφ. ταχύς), η οποία υπήρχε τόσο στο όνομα χώρου όσο και στο σήμα του προσφεύγοντος, δεν επαρκούσε ως στοιχείο για τη κατάφαση της ομοιότητας. Το πάνελ αιτιολόγησε την απόφασή του με το σκεπτικό ότι η εν λόγω λέξη είναι κοινή λέξη στην αγγλική γλώσσα, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ευρέως από πλείστες επιχειρήσεις παγκοσμίως, με σκοπό να υποδηλώσει την ταχύτητα των προσφερόμενων υπηρεσιών. Από την άλλη όμως πλευρά, στην υπόθεση με τον ίδιο πάλι προσφεύγοντα RapidShare AG and Christian Schmid v. majeed randi 22 η κρίση του φορέα ήταν εντελώς διαφορετική. Στην υπόθεση αυτή το καταχωρημένο όνομα χώρου ήταν το «rapidpiracy.com», το οποίο κρίθηκε ότι είναι όμοιο σε βαθμό που προκαλεί σύγχυση με το κατοχυρωμένο εμπορικό σήμα του προσφεύγοντος. Το πάνελ αποφάσισε τη μεταβίβαση του εν λόγω ονόματος χώρου στον τελευταίο, ενώ επισήμανε ότι ο έλεγχος της ομοιότητας συνίσταται στην απλή σύγκριση ανάμεσα στο όνομα χώρου και το κατοχυρωμένο σήμα. Η δε γεωγραφική θέση του σήματος ή ο βαθμός της φήμης που το τελευταίο είχε αναπτύξει κρίθηκε ότι δεν ήταν σημαντικά. 19 Βλ. ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 4.a.i-iii. 20 Βλ. ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 4.a.i. 21 Βλ. RapidShare AG and Christian Schmid v. N/A Maxim Tvortsov, WIPO/D Βλ. RapidShare AG and Christian Schmid v. N/A majeed randi, WIPO/D

5 Μια εξίσου συνηθισμένη στην πράξη περίπτωση είναι η χρήση γνωστού κατοχυρωμένου σήματος, το οποίο καταχωρείται ως όνομα χώρου με την προσθήκη μιας επιπλέον λέξης. Στην υπόθεση Dixons Group PLC v. Mr Abu Abdullaah 23 το όνομα χώρου «dixons-online.com» πέρασε επιτυχώς τον έλεγχο ομοιότητας. Το πάνελ έκρινε ότι η προσθήκη της λέξης «online» δίπλα στο πολύ γνωστό σήμα «Dixons» δεν το διαφοροποιούσε από το κατοχυρωμένο σήμα. Συνεπώς, κατά την απόφαση, υπήρχε κίνδυνος σύγχυσης του εν λόγω ονόματος χώρου με τη συγκεκριμένη επιχείρηση. Έτσι αποφάσισε τη μεταβίβαση του παραπάνω ονόματος χώρου στην προσφεύγουσα εταιρεία. Μια παραλλαγή στην παραπάνω περίπτωση αποτελεί η καταχώρηση κατοχυρωμένου σήματος ως ονόματος χώρου με την προσθήκη μιας αρνητικής λέξης αυτή τη φορά. Είναι οι λεγόμενες «sucks cases» τις οποίες ο ΠΟΔΙ αντιμετωπίζει σχεδόν ομοιόμορφα, τουλάχιστον ως προς τον πρώτο έλεγχο της ομοιότητας. Έτσι, έχει κριθεί ότι το όνομα χώρου, το οποίο περιέχει το σήμα του προσφεύγοντος και την κατάληξη «sucks» (π.χ. προκαλεί κίνδυνο σύγχυσης με το πραγματικό εμπορικό σήμα για πολλούς λόγους. Ένας βασικός λόγος είναι η μεγάλη ομοιότητα με το κατοχυρωμένο σήμα καθώς και το γεγονός ότι ο αρνητικός όρος μπορεί να μη γίνει αντιληπτός ως τέτοιος από τους μη αγγλόφωνους χρήστες του διαδικτύου 24. Στην ΕΠΕΔΟΧ δεν διατυπώνονται συγκεκριμένα κριτήρια για τον έλεγχο της ομοιότητας. Στη θεωρία ωστόσο, έχουν υποστηριχθεί δύο δογματικές προσεγγίσεις, μία του αντικειμενικού και άλλη, του υποκειμενικού ελέγχου. Στην πρώτη περίπτωση αν το σήμα ενυπάρχει στο όνομα χώρου, ανεξάρτητα από τυχόν προσθήκες, αρκεί για να υπάρχει σύγχυση, ενώ στη δεύτερη περίπτωση λαμβάνονται υπόψη και άλλα στοιχεία, όπως επί παραδείγματι η πρόθεση του χρήστη να προκαλέσει σύγχυση με το σήμα που συμπεριέλαβε στο καταχωρηθέν όνομα χώρου 25. Η νομολογία του ΠΟΔΙ εντούτοις, φαίνεται να συμβαδίζει περισσότερο με τη δεύτερη προσέγγιση, καθώς σε κάθε περίπτωση συνεκτιμώνται και λοιπές περιστάσεις. Η ύπαρξη του σήματος στο όνομα χώρου και μόνο, δεν αρκεί, κατά κανόνα, για την κατάφαση της ομοιότητας σε βαθμό που να προκαλεί κίνδυνο σύγχυσης. 2. Έννομο συμφέρον Αφού το υπό εξέταση όνομα χώρου περάσει τον πρώτο έλεγχο κατά τα παραπάνω, τότε ακολουθεί ο δεύτερος έλεγχος. Στο βήμα αυτό ο έλεγχος επικεντρώνεται στην ύπαρξη ή μη έννομου συμφέροντος του χρήστη, ο οποίος καταχώρησε το όνομα χώρου 26. Το βάρος απόδειξης ως προς την ύπαρξη του έννομου συμφέροντος φέρει ο προσφεύγων, ο οποίος οφείλει να αιτιολογήσει στην αίτησή του την επικαλούμενη έλλειψη έννομου συμφέροντος του καθού η καταγγελία 27. Στη συνέχεια, το βάρος απόδειξης αντιστρέφεται και μετατίθεται στον κάτοχο του ονόματος χώρου, ο οποίος οφείλει να αποδείξει συγκεκριμένο έννομο συμφέρον και να προσκομίσει τα έγγραφα, τα οποία το αποδεικνύουν Βλ. Dixons Group PLC v. Mr Abu Abdullaah, WIPO/D Βλ. Société Air France v. Mark Allaye-Chan, WIPO/D , όπου στην περίπτωση αυτή ελήφθη υπόψη και το γεγονός ότι η Air France είναι μια γαλλικών συμφερόντων εταιρεία με μεγάλο μη αγγλόφωνο πελατολόγιο που δεν θα αναγνώριζε αυτόματα τον υποτιμητικό όρο «sucks» Sermo, Inc. v. CatalystMD LLC, WIPO Case No. D Βλ. S. Donahey, Divergence in the UDRP and the Need for Appellate Review Journal of Internet Law, Vol. 5, No. 11, May 2002, p Βλ. ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 4.a.ii. 27 Βλ. Κανόνες ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 3 ix.2 Στην υπόθεση Allocation Network GmbH v. Steve Gregory WIPO/D , το πάνελ αρνήθηκε την μεταβίβαση του ονόματος χώρου «allocation.com» στον προσφεύγοντα, καθώς ο τελευταίος δεν κατόρθωσε να αποδείξει ότι ο κάτοχος του ονόματος χώρου στερούνταν έννομου συμφέροντος. 28 Βλ. Κανόνες ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 3 ix.2.

6 Ωστόσο, για τον έλεγχο αυτό διατυπώνονται στην ΕΠΕΔΟΧ συγκριμένα, έστω και ενδεικτικά, κριτήρια, τα οποία μπορεί να επικαλεστεί ο κάτοχος του ονόματος χώρου για να αμυνθεί στην καταγγελία του προσφεύγοντος. Ειδικότερα, ο κάτοχος ονόματος χώρου θα πρέπει να επικαλεστεί και να αποδείξει: - ότι κάνει χρήση ή έχει αποδεδειγμένα προετοιμαστεί να κάνει χρήση του ονόματος χώρου ή ονόματος, το οποίο αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο όνομα χώρου σε συνάρτηση με καλόπιστη προσφορά αγαθών ή υπηρεσιών, πριν λάβει οποιαδήποτε ειδοποίηση για τη διαφορά ή - ότι (ως ιδιώτης, επιχείρηση ή οργανισμός) είναι ευρέως γνωστός με το συγκεκριμένο όνομα χώρου ακόμα και αν δεν έχει κατοχυρωμένο εμπορικό σήμα ή - ότι προβαίνει σε νόμιμη μη εμπορική ή θεμιτή χρήση του ονόματος χώρου και χωρίς να επιχειρεί να εκτρέψει παραπλανητικά τους καταναλωτές με σκοπό το κέρδος ή να αμαυρώσει το εν λόγω εμπορικό σήμα 29. Όσον αφορά στην πρώτη περίπτωση, ζήτημα γεννάται όταν το όνομα χώρου χρησιμοποιείται σε ιστοσελίδες, οι οποίες περιέχουν υπερσυνδέσμους που κατευθύνουν τους χρήστες του διαδικτύου σε άλλες ιστοσελίδες προορισμούς (parking sites). Στην περίπτωση αυτή, ο κάτοχος του ονόματος χώρου λαμβάνει αμοιβή για κάθε επιλογή υπερσυνδέσμου από το χρήστη και ανακατεύθυνσή του σε νέα ιστοσελίδα. Το επιχειρηματικό αυτό μοντέλο είναι γνωστό και ως «pay-per-click ή click through» 30. Το ερώτημα που ανακύπτει σε αυτήν την περίπτωση είναι το εξής: κατά πόσο μπορεί να θεωρηθεί ότι το επιχειρηματικό αυτό μοντέλο συνιστά χρήση κατά την έννοια του άρθρου 4.c.i της ΕΠΕΔΟΧ; Η πλειονότητα των αποφάσεων του ΠΟΔΙ απαντά αρνητικά στην ύπαρξη έννομου συμφέροντος για τον κάτοχο του ονόματος χώρου. Χαρακτηριστική είναι η απόφαση του ΠΟΔΙ στην υπόθεση Trade Me Limited v. Vertical Axis Inc. 31 στην οποία το πάνελ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχε μεν χρήση από τον κάτοχο του ονόματος χώρου, πλην όμως, δεν μπορούσε αυτή να θεωρηθεί ότι βρίσκονταν σε συνάρτηση με καλόπιστη προσφορά αγαθών ή υπηρεσιών. Ωστόσο, η καταγγελία απορρίφθηκε από τον ΠΟΔΙ δικαιώνοντας τον κάτοχο του ονόματος χώρου, καθώς η υπόθεση κρίθηκε στο τρίτο βήμα του ελέγχου, όπου συνεκτιμήθηκαν και οι λοιπές περιστάσεις. Άλλη αμφιλεγόμενη περίπτωση, η οποία προβλημάτισε τους διαιτητές του ΠΟΔΙ, αφορούσε την τρίτη περίπτωση και το ζήτημα της «μη εμπορικής χρήσης». Ειδικότερα, η προβληματική έχει ανακύψει στις περιπτώσεις κατά τις οποίες το όνομα χώρου χρησιμοποιείται μεν για μη εμπορικό σκοπό, πλην όμως, προκαλείται βλάβη στο διακριτικό χαρακτήρα του σήματος του προσφεύγοντος. Αυτό μπορεί να συμβεί στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ο κάτοχος του ονόματος χώρου ασκεί κριτική στον προσφεύγοντα και νόμιμο δικαιούχο του εμπορικού σήματος. Στην υπόθεση The Royal Bank of Scotland Group plc., National Westminster Bank plc. A/K/A NatWest Bank v. Personal and Pedro Lopez 32 το πάνελ έκρινε ότι παρά το γεγονός ότι ο κάτοχος του ονόματος χώρου δεν είχε εμπορικό 29 Βλ. Κανόνες ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 5.ix. 30 Βλ. διαθέσιμο στην ηλ. σελίδα: 31 Βλ. Trade Me Limited v. Vertical Axis Inc., WIPO/ Βλ. The Royal Bank of Scotland Group plc, National Westminster Bank plc. A/K/A NatWest Bank v. Personal and Pedro Lopez, WIPO/D The Royal Bank of Scotland Group and National Westminster Bank v. Pedro Lopez and A&A System Solutions and Alberto Rodriguez, WIPO/D

7 σκοπό, ωστόσο, είχε σκοπό «αμαύρωσης» 33 του εν λόγω εμπορικού σήματος. Επιπρόσθετα, το πάνελ έκρινε ότι ο καθού η καταγγελία θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει διαφορετικό όνομα χώρου για να ασκήσει κριτική στον προσφεύγοντα χωρίς να του προκαλέσει βλάβη και να ασκήσει έτσι το νόμιμο δικαίωμά του στην ελευθερία της έκφρασης. 3. Κακή πίστη Το τρίτο και τελευταίο βήμα του ελέγχου στον οποίο υποβάλεται ο κάτοχος του ονόματος χώρου αφορά στην καλοπιστία ή κακοπιστία του τελευταίου κατά την καταχώρηση και τη χρήση του ονόματος χώρου. Ομοίως, στο θέμα αυτό η ΕΠΕΔΟΧ προσφέρει καθοδήγηση με την απαρίθμηση ορισμένων ενδεικτικών περιπτώσεων κακοπιστίας, όπως είναι οι ακόλουθες: - Οι περιστάσεις καταδεικνύουν ότι η καταχώρηση ή απόκτηση του ονόματος χώρου έγινε με πρωταρχικό σκοπό την πώληση, μίσθωση ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο μεταβίβαση του ονόματος χώρου στον προσφεύγοντα, ο οποίος είναι δικαιούχος εμπορικού σήματος ή σε ανταγωνιστή του προσφεύγοντος για επαχθή αιτία που υπερβαίνει το τεκμηριωμένο άμεσο κόστος, το οποίο συνδέεται άμεσα με το όνομα χώρου ή - η καταχώρηση του ονόματος χώρου έγινε με σκοπό την παρεμπόδιση του δικαιούχου του σήματος να αντικατοπτρίσει το σήμα του στο αντίστοιχο όνομα χώρου, με την προϋπόθεση, όμως, να έχει προβεί ο καταχωρών σε πράξεις, οι οποίες σκοπούσαν σε αυτή την παρεμπόδιση ή - η καταχώρηση του ονόματος χώρου έγινε κυρίως με σκοπό διάσπασης της επιχείρησης ενός ανταγωνιστή ή - με τη χρήση του ονόματος χώρου επιχειρήθηκε σκοπίμως η προσέλκυση για εμπορικό κέρδος χρηστών του διαδικτύου στην ιστοσελίδα του καταχωρούντος ή σε άλλη επιγραμμική τοποθεσία, δημιουργώντας κίνδυνο σύγχυσης με το σήμα του προσφεύγοντος ως προς την προέλευση, χορηγία, δεσμό ή έγκριση του ονόματος χώρου ή της τοποθεσίας ή του προϊόντος ή της υπηρεσίας που προσφέρεται στην ιστοσελίδα του ή την άλλη τοποθεσία 34. Αρχικά, αυτό που εξετάζεται είναι κατά πόσο έγινε κακόπιστα η καταχώρηση του ονόματος χώρου. Κρίσιμο στοιχείο αποτελεί στις περιπτώσεις αυτές το αν υπάρχει ήδη ένα κατοχυρωμένο εμπορικό σήμα από τον προσφεύγοντα. Στην υπόθεση Digital Vision Ltd v. Advanced Chemill Systems 35, όπου το καταχωρημένο όνομα χώρου ήταν το «digitalvision.com», το πάνελ έκρινε ότι το όνομα χώρου χρησιμοποιούνταν μεν κακόπιστα, πλην όμως, δεν είχε καταχωρηθεί και κακόπιστα. Για την κρίση αυτή ελήφθησαν υπόψη τόσο η χρονολογία καταχώρησης του ονόματος χώρου όσο και η χρονολογία κατοχύρωσης του σήματος από τον προσφεύγοντα. Για χρονική απόσταση λίγων μόλις μηνών το πάνελ έκρινε ότι δεν υπήρχε κακόπιστη καταχώρηση του ονόματος χώρου, καθώς ο προσφεύγων δεν είχε κατά την καταχώρηση του ονόματος χώρου κατοχυρώσει ακόμα το σήμα του. 33 Βλ. ΠΠρΑθ 4839/2014, ο.π. (σημ. 12), όπου χρησιμοποιείται ο όρος «αμαύρωση» ή «απαξίωση» για τη συγκεριμένη βλάβη, ενώ γίνεται και διάκριση για την περίπτωση βλάβης με διαφορετικά χαρακτηριστικά, η οποία καλείται «εξασθένηση» ή «απίσχνανση». 34 Βλ. ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 4.b.i-iv. 35 Βλ. Digital Vision Ltd v. Advanced Chemill Systems, WIPO/D

8 Συνεπώς, ο κάτοχος του ονόματος χώρου ήταν πολύ δύσκολο να γνωρίζει τον προσφεύγοντα ώστε να πράξει κακόπιστα. Μια άλλη συνηθισμένη περίπτωση «κυβερνοσφετερισμού» αποτελεί η απόκτηση ενός ονόματος χώρου, το οποίο αντιστοιχεί σε ένα ήδη κατοχυρωμένο εμπορικό σήμα τρίτου και μάλιστα ιδιαίτερα γνωστό, όπως είναι ένα σήμα φήμης. Σκοπός της απόκτησης του εν λόγω ονόματος χώρου είναι η μετέπειτα πώλησή του στο δικαιούχο του σήματος έναντι υψηλού μάλιστα αντιτίμου. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 4.b.i. της ΕΠΕΔΟΧ, αυτή η πρακτική συνιστά κακόπιστη κτήση και χρήση του ονόματος χώρου. Στην υπόθεση CBS Broadcasting, Inc. v. Gaddoor Saidi 36, όπου το υπό κρίση όνομα χώρου ήταν το «cbs.org», το πάνελ έκρινε υπέρ της ύπαρξης κακής πίστης για τον κάτοχο του ονόματος χώρου. Μάλιστα, απέρριψε την αιτιολογία που προέβαλε ο τελευταίος για να δικαιολογήσει το υψηλό τίμημα, το οποίο ζήτησε από την προσφεύγουσα για τη μεταβίβαση του ονόματος χώρου 37. Επιπρόσθετα, ένα όνομα χώρου μπορεί να έχει καταχωρηθεί με σκοπό να προσελκύσει χρήστες (traffic) σε μια ιστοσελίδα. Για την αύξηση έτσι των επισκεπτών συχνά επιλέγεται ως όνομα χώρου το εμπορικό σήμα τρίτου, το οποίο παρουσιάζει συνήθως αυξημένη διακριτική δύναμη. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση στην υπόθεση Intel Corporation v. The Pentium Group 38. Εκεί το καταχωρηθέν όνομα χώρου ήταν το «pentiumgroup.net», το οποίο κρίθηκε ότι καταχωρήθηκε κακόπιστα λόγω του ότι το σήμα «Pentium» είναι εξαιρετικά γνωστό διεθνώς. Το πάνελ αποδέχθηκε τη νομική βάση του προσφεύγοντος, η οποία βασίζονταν στη διάταξη του άρθρου 4.b.iv. της ΕΠΕΔΟΧ, καθώς επρόκειτο για ιστοσελίδα που χρησιμοποιούνταν με σκοπό την ανακατεύθυνση των χρηστών σε άλλες ιστοσελίδες (parking website). Η απόφαση δεν βασίστηκε μόνο στο γεγονός αυτό, καθώς κατά το σκεπτικό της, οι ιστοσελίδες που περιέχουν υπερσυνδέσμους προς άλλες ιστοσελίδες με σκοπό το κέρδος (click-through ή pay per click επιχειρηματικό μοντέλο) δεν είναι άνευ ετέρου παράνομες. Ωστόσο, ο σκοπός παύει να είναι νόμιμος όταν το επιχειρηματικό αυτό μοντέλο χρησιμοποιεί ως όνομα χώρου το σήμα τρίτου και εκμεταλλεύεται τη διακριτική του δύναμη. Αν αυτό γίνεται χωρίς την έγκριση του δικαιούχου του σήματος μπορεί τότε να δημιουργηθεί σύγχυση στο κοινό, έστω και αρχικά, ότι η συγκεκριμένη ιστοσελίδα συνδέεται με την επιχείρηση του δικαιούχου του σήματος. Συνεπώς, οι ιστοσελίδες, οι οποίες περιέχουν υπερσυνδέσμους (links) προς άλλες ιστοσελίδες και χρησιμοποιούν το επιχειρηματικό μοντέλο «click-through» ή «pay per click», υπό προϋποθέσεις μπορούν να δικαιολογήσουν στον κάτοχό τους κάποιο έννομο συμφέρον 39. Δύσκολα, όμως, θα διαφύγουν του τρίτου ελέγχου, δηλαδή της ύπαρξης κακής πίστης στην περίπτωση που «δανείζονται» το σήμα τρίτου χωρίς την έγκριση του τελευταίου. Τέλος, να σημειωθεί ότι η δήλωση αποποίησης ευθυνών στην ιστοσελίδα του αμφισβητούμενου ονόματος χώρου (disclaimer) δεν αρκεί από μόνη της για να θεραπεύσει την ύπαρξη κακής πίστης, ειδικά δε, όταν η τελευταία προκύπτει και από άλλους παράγοντες. Στην υπόθεση Este Lauder Inc. v. estelauder.com, estelauder.net and Jeff Hanna 40 το πάνελ έκρινε ότι η δήλωση αποποίησης ευθυνών στην ιστοσελίδα, η οποία φέρει ως όνομα χώρου το σήμα της προσφεύγουσας, δεν αναιρούσε την κακόπιστη χρήση του ονόματος χώρου. Ο κάτοχος του ονόματος χώρου δεν αρνήθηκε, άλλωστε, ότι σκοπός του 36 Βλ. CBS Broadcasting, Inc. v. Gaddoor Saidi, WIPO/D Ο κάτοχος του ονόματος χώρου ισχυρίστηκε ότι το πραγματικό κόστος σε σχέση με το υπό κρίση όνομα χώρου ανέρχονταν περίπου στο ποσό των δολαρίων, ενώ τα πιθανά διαφυγόντα κέρδη από τη μη χρήση του έφταναν κατ ελάχιστο στο ποσό των δολαρίων. Με αυτό το σκεπτικό επιχείρησε να δικαιολογήσει το συνολικό ποσό των δολαρίων, το οποίο ζήτησε από τον δικαιούχο του σήματος για να του μεταβιβάσει το εν λόγω όνομα χώρου. 38 Βλ. Intel Corporation v. The Pentium Group, WIPO/D Βλ. Trade Me Limited v. Vertical Axis Inc., WIPO/ Βλ. Este Lauder Inc. v. estelauder.com, estelauder.net and Jeff Hanna, WIPO/D

9 ήταν να προσελκύσει δυσαρεστημένους πελάτες της γνωστής εταιρείας, οι οποίοι επιθυμούσαν να της ασκήσουν κριτική για τα προϊόντα της και συνεπώς να τους εκτρέψει από τις νόμιμες ιστοσελίδες που αυτή διατηρεί. IV. Διαδικαστικά ζητήματα της ΕΠΕΔΟΧ 1. Προθεσμίες Ένα βασικό ζήτημα, για το οποίο μάλιστα η ΕΠΕΔΟΧ έχει υποστεί δριμεία κριτική, είναι οι εξαιρετικά σύντομες προθεσμίες στις οποίες υπόκειται ο καθού η καταγγελία. Βάσει της ΕΠΕΔΟΧ, o κάτοχος του ονόματος χώρου έχει στην διάθεσή του είκοσι ημερολογιακές ημέρες για να ετοιμάσει και να αποστείλει την απάντησή του στην καταγγελία του προσφεύγοντος 41 και μόλις δέκα (εργάσιμες αυτή τη φορά) ημέρες για να στραφεί κατά της απόφασης του φορέα που επιλήφθηκε της διαφοράς 42. Η ΕΠΕΔΟΧ επιλέχθηκε με τη μορφή αυτή, καθώς σκοπός ήταν να δοθεί στους δικαιούχους εμπορικών σημάτων ένα γρήγορο και αποτελεσματικό εργαλείο επίλυσης των διαφορών τους και άρσης της προσβολής που έχουν υποστεί. Ωστόσο, οι εξαιρετικά σύντομες προθεσμίες, οι οποίες προβλέπονται για τους κατόχους των ονομάτων χώρου, έχουν ιδιαίτερα επικριθεί 43. Ενώ, ο προσφεύγων έχει στη διάθεσή του όσο χρόνο χρειάζεται για τη σύνταξη της καταγγελίας, δεν συμβαίνει το ίδιο για τον κάτοχο του ονόματος χώρου. Μέσα σε είκοσι ημέρες θα πρέπει να αποστείλει την απάντησή του, αφού πρώτα αναζητήσει και λάβει κατάλληλη και εξειδικευμένη νομική συμβουλή. Ωστόσο, ο καθού η καταγγελία πιθανώς να έχει και πολύ λιγότερο διαθέσιμο χρόνο από αυτόν των είκοσι ημερών. Η προθεσμία δεν εκκινεί από τότε που ο τελευταίος θα λάβει πραγματική γνώση της καταγγελίας, αλλά αντίθετα από την ημέρα που ο φορέας επίλυσης εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του κατά το άρθρο 2a. των Κανόνων της ΕΠΕΔΟΧ 44. Όπως έχει ορθά επισημανθεί, το γεγονός αυτό καθιστά άδικη την ΕΠΕΔΟΧ για τον κάτοχο του ονόματος χώρου, καθώς η προθεσμία θα έχει ξεκινήσει χωρίς την προηγούμενη πραγματική του γνώση, η οποία μπορεί να λάβει χώρα μετά την εκπνοή της προθεσμίας των είκοσι ημερών ή και καθόλου Κόστος Το κόστος της διαδικασίας εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως τον φορέα που θα επιληφθεί της διαφοράς, τον αριθμό των διαιτητών που θα επιλεχθούν (ένας διαιτητής ή πάνελ των τριών) καθώς και τoν αριθμό των ονομάτων χώρου που θα τεθούν υπό αμφισβήτηση 46. Η ΕΠΕΔΟΧ έχει ομοίως προβλέψει σχετικά με την κατανομή του κόστους ορίζοντας ότι ο προσφεύγων οφείλει να προκαταβάλει το συνόλο των εξόδων προ της έναρξης της 41 Βλ. Κανόνες ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 5.a. 42 Βλ. ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 4.k. 43 Βλ. M. Froomkin, ο.π. σελ. 674 (σημ. 9). Σε ενδελεχή μάλιστα ανάλυσή του ο Froomkin εντοπίζει και άλλες τρεις άδικες πτυχές της ΕΠΕΔΟΧ που αφορούν συγκεκριμένα: 1) τον τρόπο επιλογής και τη σύνθεση του πάνελ των διαιτητών, 2) την περιορισμένη δυνατότητα στους προσφεύγοντες, οι οποίοι δεν δικαιώνονται, να αναζητήσουν δικαστική προστασία και 3) την απουσία ουσιώδους ελέγχου στους φορείς επίλυσης των διαφορών και στους συμπληρωματικούς κανόνες που αυτοί εφαρμόζουν. 44 Βλ. Κανόνες ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 4.f. 45 Βλ. M. Froomkin, ο.π. σελ. 674 (σημ. 9). 46 Για παράδειγμα, ο ΠΟΔΙ χρεώνει 1500 δολάρια για τις υποθέσεις που αφορούν 1-5 ονόματα χώρου και επιλέγεται ένας διαιτητής, ενώ το ποσό αυτό ανέρχεται στα δολάρια, όταν προτιμάται το πάνελ με τρεις διαιτητές. Αντίστοιχα, όταν τα ονόματα χώρου είναι από 6 10 τότε το κόστος διαμορφώνεται στο ποσό των και των δολαρίων αντίστοιχα, ανάλογα με τη σύσταση του πάνελ, βλ. ηλ. Διεύθυνση:

10 διαδικασίας 47. Αυτό ισχύει για την περίπτωση που οριστεί ένας διαιτητής. Αντίθετα, εάν ο καθού η καταγγελία ζητήσει τον ορισμό τριμελούς πάνελ διαιτητών, τότε τα έξοδα κατανέμονται ισόποσα στα δύο μέρη Οι νέοι κανόνες Η τελευταία αναθεώρηση των Kανόνων της ΕΠΕΔΟΧ εισήγαγε δύο βασικές αλλαγές 49. Η πρώτη αλλαγή αφορά το λεγόμενο «κλείδωμα» του ονόματος χώρου. Πλέον, με το αναθεωρημένο άρθρο 4 των Kανόνων, ο φορέας που έχει επιληφθεί της επίλυσης της διαφοράς ζητά από τον καταχωρητή (registrar) να «κλειδώσει» το αμφισβητούμενο όνομα χώρου. Αυτό θα πρέπει να το κάνει εντός δύο εργάσιμων ημερών, χωρίς μάλιστα να έχει προηγουμένως ειδοποιήσει τον κάτοχο του ονόματος χώρου. Να σημειωθεί, μάλιστα, ότι το όνομα χώρου παραμένει «κλειδωμένο» μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας και την επίλυση της διαφοράς 50. Αν, όμως, ο φορέας απορρίψει εν τω μεταξύ την καταγγελία λόγω διοικητικής του ανεπάρκειας ή ο προσφεύγων αποσύρει την καταγγελία του, τότε ο καταχωρητής θα πρέπει να «ξεκλειδώσει» το όνομα χώρου εντός μιας εργάσιμης ημέρας 51. Η δεύτερη σημαντική αλλαγή που εισάγεται είναι η παράταση στην προθεσμία των είκοσι ημερών, την οποία μπορεί να αιτηθεί ο κάτοχος του ονόματος χώρου. Τέσσερις ημερολογιακές ημέρες μπορούν αυτόματα να του χορηγηθούν χωρίς ειδική αιτιολογία κατόπιν σχετικού αιτήματός του. Έτσι, ο καθού η καταγγελία αποκτά λίγο περισσότερο χρόνο για την προετοιμασία της άμυνάς του 52. Βέβαια, όπως είπαμε και παραπάνω, αυτό δεν του εξασφαλίζει και στην πραγματικότητα καλύτερη δυνατότητα άμυνας, καθώς μπορεί να έχει λάβει πραγματική γνώση μερικές μόλις ημέρες ή και ώρες πριν τη ζητηθείσα παράταση των τεσσάρων ημερών. V. Επίμετρο Συμπερασματικά, η ΕΠΕΔΟΧ είναι μια ταχεία διαδικασία κατά την οποία ο δικαιούχος εμπορικού σήματος αντιμετωπίζει άμεσα την προσβολή που έχει υποστεί αναφορικά με το εμπορικό σήμα που έχει κατοχυρώσει. Ο προσφεύγων δεν έχει να αντιμετωπίσει δυσεπίλυτα νομικά ζητήματα, όπως πχ. ζητήματα εφαρμοστέου δικαίου ή αναγνώρισης και εκτέλεσης της απόφασης που θα εκδοθεί. Ωστόσο, η εμπειρία έχει δείξει ότι υπάρχουν ουσιώδεις ελλείψεις ακόμα στην ΕΠΕΔΟΧ. Έτσι καθίσταται αναγκαία μια ουσιαστική αναθεώρησή της, η οποία θα εξαλείψει και την άδικη μεταχείριση που υφίσταται ο κάτοχος του ονόματος χώρου, όπως για παράδειγμα στο θέμα των προθεσμιών. Σε κάθε περίπτωση αποτελεί μια διαδικασία που χαρακτηρίζεται από διαφάνεια και ανταποκρίνεται επαρκώς στους ταχείς ρυθμούς που επιβάλλει το διαδίκτυο. 47 Βλ. ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 4.g. 48 Βλ. Κανόνες ΕΠΕΔΟΧ, άρθρο 5.d. 49 Βλ. Κανόνες ΕΠΕΔΟΧ, όπως ισχύουν για τις καταγγελίες που υποβάλλονται μετά την 31 Ιουλίου 2015, διαθέσιμοι στην ηλ. διεύθυνση: 50 Βλ. Κανόνες ΕΠΕΔΟΧ, 4.b. 51 Βλ. Κανόνες ΕΠΕΔΟΧ, 4.e. 52 Βλ. Κανόνες ΕΠΕΔΟΧ, 5.b.