ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Transcript

1 ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ Εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε να υπάρχει σε όλα τα πράγματα μια αρχή, μια συνέχεια και ένα τέλος. Χρειαζόμαστε ακόμα να έχουμε ένα μέτρο για να μετράμε τα πάντα, έτσι ώστε να φέρνουμε τον κόσμο στα μέτρα του μυαλού μας, της αντιληπτικής μας ικανότητας. Το χρειάζεται η σκέψη μας τούτο το μετρίδι, αφού και η ίδια είναι πεπερασμένη και δεν θέλει να καταπιάνεται με ασαφείς έννοιες γιατί παθαίνει σύγχυση. Έτσι, πιάσαμε και βάλαμε σε όλα μέτρα και σταθμά και, το χειρότερο, βάλαμε μέτρα και σταθμά στους ανθρώπους, μέχρι και στην αγάπη: «Τόσο σε αγαπώ και τόσο με αγαπάς, αγαπώ πιο πολύ την Άννα από την Καίτη, τον Χρήστο από τον Νίκο, τη μητέρα μου από τον πατέρα μου, δεν σε αγαπώ αν δεν με αγαπάς», και πάει λέγοντας. Στις μέρες μας αυτή η μανία να τα μετράμε όλα έχει υιοθετηθεί από τις εταιρείες σε τέτοιο βαθμό, που έχει οριστεί η αξία σε χρήμα για κάθε άνθρωπο του πλανήτη! 19

2 ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ Αυτή η αξία που αποδίδεται στα άτομα αντιπροσωπεύει την ικανότητα κάθε ανθρώπου να ξοδεύει ένα συγκεκριμένο ποσό χρημάτων στη διάρκεια της ζωής του. Αφού λοιπόν ο άνθρωπος μέτρησε ό,τι ήταν δυνατόν να μετρηθεί, αξιολογώντας με αυτό τον τρόπο τα πάντα γύρω του, έβαλε και στον εαυτό του μια τιμή, σαν να είναι εμπόρευμα σε κάποια βιτρίνα. Είπαμε ότι αυτό γίνεται γιατί ο νους μας χρειάζεται να κατανοεί τον κόσμο ώστε να μπορεί να αισθάνεται ασφάλεια. Ο νους μας δηλαδή χρειάζεται να «κατεβάζει» (κατάνοεί) τον κόσμο στο δικό του αντιληπτικό επίπεδο. Βλέπετε, του πέφτει πιο εύκολο από το να αρθεί εκείνος, να ψηλώσει για να φτάσει στο ύψος και στην ομορφιά του κόσμου. Η προσπάθεια κατανόησης του κόσμου μάς έχει οδηγήσει στο σημερινό πολιτισμικό επίπεδο, που περιλαμβάνει όλα τα μέχρι τώρα επιτεύγματα της ανθρωπότητας, σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας από την αρχή της δημιουργίας του ανθρώπου. Είναι οι δράσεις των ανθρώπων που δημιουργούν τον πολιτισμό, και όλες μας οι δράσεις πηγάζουν από τη σκέψη και βασίζονται σε αυτή. Η εξέλιξη του πολιτισμού έχει κάποιους ιστορικούς σταθμούς-ορόσημα, όπως είναι η ανακάλυψη του τροχού, η εφεύρεση της πυρίτιδας, η κατασκευή της ατομικής βόμβας, κ.λπ. 20

3 ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ Στην πορεία της εξέλιξης του ανθρώπου μιλάμε επίσης για «εποχές». Περάσαμε από την Εποχή του Λίθου, του Χαλκού και του Σιδήρου στη Βιομηχανική Εποχή, ενώ η Εποχή της Πληροφορίας, που τώρα διανύουμε, πλησιάζει στο τέλος της. Προβλέπω ότι η δική μας χρονική περίοδος θα χαρακτηριστεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος «Εποχή της Αυτογνωσίας». Η προσπάθεια του ανθρώπου να κατακτήσει την αυτογνωσία [που είναι η κατανόηση του εαυτού του, των σκέψεών του, των ενστίκτων του, των αισθημάτων και των συναισθημάτων του, των προτιμήσεών του, των πράξεων και των σχέσεών του με τον ίδιο του τον εαυτό, με τους γύρω του, καθώς και με τον Δημιουργό (η υπέρτατη των σχέσεων)] έχει ξεκινήσει ταυτόχρονα με τη σκέψη, και δεν έχει φέρει ακόμα αποτέλεσμα. Η αναζήτηση στην κατεύθυνση κατανόησης του εαυτού έχει πάρα πολύ μεγάλη διάρκεια, και είναι ελάχιστη η πρόοδος που έχει συντελεστεί. Τα αποτελέσματα δεν είναι εμφανή ακόμα, γιατί ξέρουμε (με ένα μάλλον υπερβατικό τρόπο) ότι μόλις έχουμε αυτογνωσία θα έχουμε και γαλήνη, ευτυχία, αυτάρκεια, και πολύ λίγες από αυτές τις ποιοτικές καταστάσεις υπάρχουν στη ζωή του σημερινού ανθρώπου. 21

4 ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ Είναι φανερό πως το ότι δεν έχουμε ακόμα καταφέρει να φτάσουμε στην αυτογνωσία οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο έχουμε χρησιμοποιήσει ως τώρα το μυαλό μας, τη λογική μας. Είναι επίσης φανερό πως κάτι αρχίζει να αλλάζει πλέον στον τρόπο που σκεφτόμαστε, και είναι αυτό που με κάνει αισιόδοξο. Η σκέψη μας βασίζεται είτε στην ατομική μας μνήμη είτε στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας, που είναι γραμμένη στο ασυνείδητο. Βλέποντας τη σκέψη μέσα από αυτό το πρίσμα, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί ποτέ να είναι αυθεντική, φρέσκια, πηγαία. Ξέρουμε όμως ότι η δημιουργική σκέψη είναι πρέπει πάντα να είναι αυθεντική, φρέσκια, πηγαία, πρωτότυπη, γιατί αλλιώς δεν είναι δεν μπορεί να είναι δημιουργική. Η σκέψη που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας είναι κυρίως αποτέλεσμα της εκπαίδευσης που πήραμε από τους γονείς μας, το περιβάλλον και τα σχολειά μας. Βασίζεται στο παρελθόν, στην εμπειρία και τη γνώση άλλων. Δεν είναι δική μας, δεν ανήκει στο παρόν, γι αυτό και δεν είναι δεν μπορεί να είναι δημιουργική. Δεν μπορεί να πάει πίσω από τα φαινόμενα, να δει μέσα από αυτά, γιατί βασίζεται στα φαινόμενα, οικοδομήθηκε από αυτά, και ανήκει στο παρελθόν, όπως και τα ίδια τα φαινόμενα που την εκπαίδευσαν δεν είναι τίποτα περισσότερο από σκέψεις και δράσεις του παρελθόντος. 22

5 ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ Η σκέψη των ανθρώπων είναι σφιχτοδεμένη στο παρελθόν που της έδωσε το πρώτο της το γάλα, και δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό. Είναι σκέψη με δεκανίκια δεν είναι ελεύθερη. Χρειάζεται κρικέλια (σταθερές λαβές), υπαρκτά σημεία αναφοράς για να κρατιέται και πατήματα για να πατά. Χωρίς αυτά καταρρέει, δεν μπορεί να λειτουργήσει ούτε στοιχειωδώς. Αφού λοιπόν η κατεστημένη σκέψη δεν είναι αποτελεσματική και δεν μπορεί να λύσει τα μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας, ποια είναι η νέα σκέψη που φαίνεται ότι θα αρχίσει να χρησιμοποιεί ο άνθρωπος και θα τον οδηγήσει να βρει λύσεις για όλα τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί στον κόσμο μας; Τι χαρακτηριστικά θα έχει; Χρησιμοποιείται ήδη από κάποιους ή έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν; Για να απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά, ας πάρουμε το παράδειγμα του Νεύτωνα, ο οποίος ανακάλυψε το νόμο της βαρύτητας όταν, καθισμένος κάτω από μια μηλιά, του έπεσε το περίφημο μήλο στο κεφάλι. Θα μπορούσε να είχε παραπονεθεί για την ατυχία του και να γκρίνιαζε γι αυτό το θέμα σε όλη την υπόλοιπη ζωή του. Θα μπορούσε ακόμα να αρχίσει να σκέφτεται τι στραβό είχε κάνει σε εκείνη ή σε προηγούμενες ζωές του και του επιφύλαξε η φύση τέτοια τιμωρία. Αυτός όμως χρησιμοποίησε το νου του για να βρει τι ήταν 23

6 ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ αυτό που έκανε το μήλο να πέσει. Δεν στάθηκε στο αποτέλεσμα, έψαξε για την αιτία και τη βρήκε, γιατί στο σύμπαν πάντα η αιτία προηγείται του αποτελέσματος και είναι συνυφασμένη με αυτό. Είναι νόμος της δημιουργίας αυτός. Χρησιμοποιώντας με αυτό τον τρόπο τη σκέψη του, ο Νεύτωνας έκανε μια ανακάλυψη που μέχρι σήμερα εξυπηρετεί την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό με τις εφαρμογές της. Τα παραδείγματα του Νεύτωνα, του Αρχιμήδη, του Σωκράτη, του Δημόκριτου, του Πλάτωνα και όλων (των απελπιστικά λίγων) εκείνων που το έργο τους ωφέλησε την ανθρωπότητα είναι παραδείγματα αξιοποίησης της ιδιότητας που μόνο εμείς έχουμε από όλα τα είδη του πλανήτη μας: της δημιουργικής λογικής. Αυτό είναι το λάθος που μας έχει φέρει στο σημερινό αδιέξοδο: το ότι έχουμε αφαιρέσει τη δημιουργικότητα από τη σκέψη μας και έχουμε καταντήσει να παραπονιόμαστε για τα «μήλα» που μας πέφτουν στο κεφάλι. Πρέπει οπωσδήποτε να θυμηθούμε τώρα ότι είμαστε πλασμένοι κατ εικόνα του Δημιουργού, και μας προορίζει για δημιουργούς, όχι για παραπονιάρηδες. Ποια είναι λοιπόν εκείνη η σκέψη που θα πρέπει να χρη- 24

7 ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ σιμοποιούμε; Πώς πρέπει να σκεφτόμαστε ώστε να μπορέσουμε επιτέλους να βρούμε αποτελεσματικές και μόνιμες λύσεις στα προσωπικά και στα συλλογικά μας προβλήματα; Παρατηρώντας το σύμπαν, έχουμε καταλάβει ότι τα πάντα μέσα σε αυτό λειτουργούν με απόλυτη αρμονία από τότε που άρχισε ο χρόνος. Υπάρχει στο σύμπαν υπέρτατη τάξη, που υποστηρίζει και ευνοεί την εξέλιξή του. Είναι η αρμονία που του έχει προσδώσει ο Θεός. Αν λοιπόν θα πρέπει να υιοθετήσουμε ένα μοντέλο σκέψης που θα αποδειχτεί ωφέλιμο για την ανάπτυξη και την εξέλιξη του ανθρώπου και της ανθρωπότητας και θα μας οδηγήσει να απολαμβάνουμε την αρμονία στον καθημερινό βίο, τι καλύτερο θα μπορούσε να προτάξει κανείς από το να σκεφτόμαστε (και επομένως να πράττουμε) με τον τρόπο που σκέφτεται ο ίδιος ο Θεός; Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είπε το περίφημο: «Θα ήθελα να ξέρω πώς σκέφτεται ο Θεός. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες». Ξέρουμε όμως πολύ λίγα πράγματα για τον Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου. Η θεολογία έχει μπορέσει να Τον περιγράψει μόνο αποφατικά, λέγοντάς μας δηλαδή τι δεν είναι ο Θεός. Ο Υιός Του μας έχει πει ότι ο Θεός είναι αγάπη, και μέχρι σήμερα ήταν το μοναδικό πράγμα που γνωρίζαμε γι Αυτόν, αλλά, παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες που έχουν γίνει, δεν έχουμε μπορέσει ακόμα να καταλάβουμε τι είναι η αγάπη. 25

8 ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ Εκατομμύρια τόνοι μελάνης έχουν απλωθεί σε αντίστοιχα εκατομμύρια τόνους χαρτιού, άπειρες ώρες σκέψης έχουν αφιερωθεί στην ανάλυση της έννοιας της αγάπης και δεν θα αναφερθώ στα εγκλήματα που έχουν γίνει και εξακολουθούν να γίνονται στο όνομά της. Δεν έχουμε καταφέρει ως είδος να συμφωνήσουμε τι είναι η αγάπη, γιατί βρίσκεται πέρα από την αντίληψη που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή ζωή μας, είναι αόρατη στα μάτια μας, και έχουμε απόλυτα πειστεί (ή μάλλον μας έχουν πείσει) πως υπάρχει μόνο ό,τι βλέπουμε με τα μάτια μας ή με τα όργανα της επιστήμης μας. Θεωρίες βέβαια για την αγάπη έχουμε πολλές, ίσως τόσες όσοι είναι και οι κάτοικοι της Γης, αλλά, ας το παραδεχτούμε, δεν έχουμε καμιά γνώση για την αγάπη στην πράξη. Θα δώσω τώρα, εδώ, ένα νέο ορισμό για την αγάπη στην πράξη, όπως τη διαβλέπω, καθώς και τον τρόπο για να την προσεγγίσουμε: Αγάπη στην πράξη είναι πρώτα η απόλυτη, χωρίς όρους αποδοχή του εαυτού μας ως θεϊκού δημιουργήματος που είναι φτιαγμένο «κατ εικόνα Του» και έχει τη δυνατότητα να γίνει «καθ ομοίωσίν Του». Ναι! Ο Θεός, αγαπώντας μας στην πράξη, μας έχει φτιάξει κατ εικόνα Του και μας έχει δώσει τη δυνατότητα να γί- 26

9 ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ νουμε και εμείς θεοί, προσφέροντάς μας εκείνες τις πνευματικές ιδιότητες που θα μας οδηγήσουν στην αγάπη Του. Θυμηθείτε: «Αυξάνεσθε», είναι ο Λόγος Του. Για να αγαπήσουμε όμως τον εαυτό μας, πρέπει πρώτα να τον γνωρίσουμε (γνώθι σαυτόν). Και ο πιο εύλογος τρόπος για να τον γνωρίσουμε είναι να αρχίσουμε από τη φύση του σώματος μας ή, πιο σωστά, του σωματονού μας. y Στην ιστορία του ανθρώπου συνέβησαν φυσικά γεγονότα κοσμικής εμβέλειας που έχουν επηρεάσει τη σκελετική κατασκευή μας και είχαν ως αποτέλεσμα να προκύψουν συγκεκριμένοι σκελετικοί περιορισμοί για κάθε έναν από τους τρεις τύπους ανθρώπου που έχω ανακαλύψει. Αυτοί οι φυσικοί περιορισμοί, που αναλύονται στο πρώτο μου βιβλίο Άνοιγμα Αγάπης, Πορεία Ζωής, έχουν προκαλέσει κάποιες συγκεκριμένες νευροφυσικές ιδιαιτερότητες/αδυναμίες, στις οποίες έχω επίσης αναφερθεί διεξοδικά στο πρώτο βιβλίο μου. Συνοπτικά εδώ, αναφέρω ότι είναι οι εξής: Για τον Πρώτο τύπο (Α τύπος) τα νεύρα και ο πανικός. Ο Α τύπος ανθρώπου ζει με το αίσθημα και δεν ασχολείται με τα προβλήματα. Φεύγει, προσπερνάει εύκολα τις ψυχοφθόρες καταστάσεις. Επειδή μπορεί να αγαπάει,δεν βασανίζεται, γιατί νιώθει πληρότητα. 27

10 ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ Για τον Δεύτερο τύπο (Β τύπος) είναι το άγχος για το αύριο. Ο Β τύπος ανθρώπου κυριαρχείται από το συναίσθημα και δεν επιχειρεί, δεν δοκιμάζει, γι αυτό χάνεται στις σκέψεις. Για τον Τρίτο τύπο (Γ τύπος) είναι ο πόνος για το παρελθόν. Ο Γ τύπος ανθρώπου κυριαρχείται από το πάθος, γι αυτό επιμένει, κολλάει (καθηλώνεται) και βασανίζεται. 28