Για μια χούφτα αστέρια

Μέγεθος: px

Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "Για μια χούφτα αστέρια"

Αθορ Καλάρης
8 χρόνια πριν
Προβολές:

1 ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΑΚΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΑΚΗ Για μια χούφτα αστέρια ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Εμμανουέλα Κακαβιά ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

2 Τιτλος Για μια χούφτα αστέρια Συγγραφέας Βασιλική Λεβεντάκη Σειρα Παιδική λογοτεχνία Εικονογραφηση Εμμανουέλα Κακαβιά Διορθωσεισ Όλγα Παλαμήδη Copyright 2012 Βασιλική Λεβεντάκη Πρώτη έκδοση Αθήνα, Mάιος 2012 ISBN Η επιμέλεια της έκδοσης έγινε από τις εκδόσεις Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νομοθεσίας, (Ν. 2121/1993, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ οιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονικό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα. ΕΚΔΟΣΕΙΣ Βατάτζη 55, Αθήνα Τηλ. : e mail: ekdoseis.ocelotos@gmail.com, ocelotos@otenet.gr www. ocelotos. gr

3 Στην Αντιγόνη μου

4 4 Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια μικρή γωνιά της γης, άπλωνε τα κάλλη της μια πόλη ξακουστή, με λαμπρή Ιστορία και πανάρχαιο όνομα, η Αθήνα. Οι ποιητές υμνούσαν με την πένα τους τις χάρες της, κι οι συγγραφείς αφιέρωναν ολόκληρες αράδες για την αρχοντιά της. Οι ταξιδιώτες μαγεύονταν απ τη φιλοξενία της και δεν χόρταιναν να περιγράφουν, ώρες ατέεεεελειωτες, τους θησαυρούς της σπάνιας κληρονομιάς της. Και εκείνη; Καθόταν αναπαυτικά στον θρόνο της, απολαμβάνοντας ανενόχλητη τους καρπούς της φήμης της.

5 Ώσπου ήρθε ο χρόνος να τη φθείρει, και χέρι χέρι με τον άνθρωπο τη μορφή της ν αλλάξει. Λες και ζήλεψαν την αστείρευτη ομορφιά της και βάλθηκαν να την καταστρέψουν. Σιγά σιγά και προσεχτικά, έσπειραν την ασχήμια στις γειτονιές της. Τα χαμηλά σπιτάκια με τις αυλές εξαφανίστηκαν και ψηλά κτήρια στριμωγμένα το ένα δίπλα στ άλλο άρχισαν να προβάλλουν. Οι χωμάτινοι δρόμοι, με τις φυλλωσιές των δέντρων σε κάθε τους πλευρά, στρώθηκαν με τόνους τσιμέντο, που λαίμαργα ζητούσε να καταβροχθίσει κάθε επαφή με το φυσικό τοπίο. 5

6 6 Και τα λουλούδια; Mε δυσκολία κατάφερναν ν ανθίσουν ανάμεσα στα κενά απ τις πλάκες των πεζοδρομίων, γι αυτό και μαραίνονταν σύντομα απ τη δίψα, ποδοπατημένα απ την αδιαφορία των περαστικών. Όσα δε, συνέχιζαν να επιβιώνουν, προσπαθούσαν με δυσκολία ν αναπνεύσουν, εγκλωβισμένα σε γλάστρες στα μπαλκόνια των πολυκατοικιών. Ακόμα κι ο ήλιος έχασε τη λάμψη της ακτινοβολίας του κι οι αχτίδες του κηρύχτηκαν επικίνδυνες για την υγεία των πολιτών. Εξαίρεση δεν αποτελούσε το φεγγάρι, που έριχνε ξεθωριασμένες τις ασημένιες ανταύγειες του στο νυχτερινό νεφέλωμα, παρατηρώντας μελαγχολικά τις αλλαγές που σημάδευαν ετούτη την πόλη.

7 Όσο για τ αστέρια... «Μα δεν μπορεί... Κάπου εκεί πάνω πρέπει να ναι... κάπου εκεί κρύβονται, ανάμεσα στα σύννεφα, ψηλά στον ουρανό! Πρέπει να τα βρω! Πρέπει οπωσδήποτε να τα δω να λαμπυρίζουν, όπως στις εικόνες των βιβλίων ή στις ταινίες... Ναιαιαιαιαιαι! Χιλιάδες αστέρια απλωμένα, ν αστράφτουν σαν ασημένια φωτάκια αναμμένα για την πιο όμορφη γιορτή του κόσμου! Τόσο κοντά μου, που αν θελήσω, μπορώ ν απλώσω το χέρι για να μαζέψω μια χούφτα από δαύτα, και προσεχτικά να τα φυλάξω κάτω απ το μαξιλάρι μου για να σκορπίζουν φως στα όνειρά μου και να πραγματοποιούν όλες μου τις επιθυμίες... Αρκεί μονάχα να τα βρω...» Η Ηλέκτρα, πατώντας στις μύτες των ποδιών της, προσπαθούσε να διακρίνει μέσα απ το τζάμι του παραθύρου της τ αστέρια να φεγγίζουν μέσα στη νύχτα, στολίζοντας το σκοτάδι με την ιδιαίτερη λάμψη τους. Μήνες τώρα η ίδια ιστορία. Καρτερικά να περιμένει, 7

8 8 παριστάνοντας την κοιμισμένη, να πέσουν όλοι για ύπνο, ώστε εκείνη να γλιστρήσει απ το κρεβάτι της, αθόρυβα και προσεχτικά, μην ξυπνήσει και τον αδελφό της τον Κίμωνα, στο παράθυρο να στηθεί, λαχταρώντας να τα αντικρίσει. Τα φανταζόταν απλωμένα σ ολόκληρο τον ουρανό, να την περιμένουν να τα συναντήσει, έτοιμα να γίνουν το μυστικό πέρασμα που θα την οδηγήσει σ έναν κόσμο φανταστικό, αλλιώτικο απ αυτόν που όλοι γνωρίζουν. Γιατί ήταν σίγουρη πως πίσω απ αυτή τη λάμψη, μια παραμυθένια πόλη κρυβόταν. Μια πόλη γεμάτη παιχνίδια και ζαχαρωτά, χαρούμενα παιδιά που έπαιζαν ανέμελα στους δρόμους ή που κυλιόνταν στο χορτάρι, ζαλισμένα απ τα αρώματα των λουλουδιών και των λαχταριστών καρπών που κρέμονταν απ τα δέντρα. Εκεί, δεν υπήρχαν αυστηρά ωράρια, ούτε ανύπαρκτος χρόνος για παιχνίδι. Τα παιδικά χαχανητά δεν πνίγονταν πίσω απ τους τσιμεντένιους τοίχους, παρά έσκιζαν τον αέρα με τη δύναμη της έντασής τους. Εκεί, η άνοιξη είχε χρώματα και μουσικές απ τα πουλιά, που ελεύθερα πετούσαν ανάμεσα στα δέντρα, σκορπώντας λογιών λογιών τιτιβίσματα. Ναι, όλα τούτα κι άλλα πολλά συλλογιζόταν κάθε βράδυ, κολλημένη πίσω απ το τζάμι, όπως κάθε παιδί που λαχταρά την ξεγνοιασιά για οδηγό στα βήματά του. Μα πάλι, κι αν τίποτα απ αυτά που ονειρευόταν δεν κατάφερνε ποτέ να συναντήσει, ήθελε μόνο μια χούφτα αστέρια να κρατήσει για συντροφιά κάτω απ το μαξιλάρι της...

9 9

10 Μελαγχόλησε... Απογοητευμένη τραβήχτηκε απ το τζάμι και κάθισε σκεφτική στο κρεβάτι της. «Κι αν δεν υπάρχουν;» ψιθύρισε. «Αν όλα αυτά είναι παραμύθια των μεγάλων, για να ξεσηκώνουν τη φαντασία «Μα των πού μικρών;» χάθηκαν αναρωτήθηκε. τ αστέρια;» αναρωτιέται τα Τι; βράδια Τότε ζούσε η Ηλέκτρα, τόσα χρόνια κοιτάζοντας σ ένα ψηλά ψέμα; στον Άδικα ουρανό! περίμενε να «Ποιος απλώσει τα πήρε; το χέρι; Πού Α! τα Όχι, έκρυψε; αυτό Γιατί;» δεν μπορούσε με τίποτα να το δεχτεί! Θυμωμένη, Κι η περιπέτεια πετάχτηκε ξεκινάει όρθια, Η με Ηλέκτρα, τα φουντωτά η Νεφέλη, πυρόξανθα Τζίμης μαλλιά και ο της Κίμωνας ν ακολουθούν παίρνουν τις τη μεγάλη βιαστικές μα της και ο κινήσεις, επικίνδυνη κι έτρεξε απόφαση στο γραφείο να ταξιδέψουν του πατέρα ως τον της, Όλυμπο όπου με την ελπίδα πως ο Δίας θα τους βοηθήσει στην δεκάδες βιβλία μ όλων των ειδών τις γνώσεις περιμέναν στα ράφια, για να μοιραστούν τη σοφία τους. προσπάθειά τους να λύσουν το μυστήριο γύρω απ την εξαφάνιση των αστεριών. Θα πετύχουν άραγε τον «Ιστορία, σκοπό τους; ιστορία, Θα θελήσει ιστορία, ο αμάν Δίας πια!» και οι μουρμούρισε άλλοι θεοί να καθώς σταθούν διάβαζε στο τους πλευρό τίτλους των με παιδιών; τη σειρά, Θα «λογοτεχνία, καταφέρουν ποίηση, τα ιστορία... θαρραλέα να παιδιά τα πάλι, να ξεπεράσουν αρχαίες επιστήμες, τα εμπόδια τώωωωρα προσμένουν μάλιστα, ουράνια στο δρόμο σώματα! τους, Α! ώστε Ουράνια... στο τέλος ουρα- να που νός... Λες;» επιστρέψουν τ αστέρια στον ουρανό; Άρπαξε το βιβλίο και έτρεξε στο δωμάτιό της. Κάθισε σε μια γωνιά του κρεβατιού της, άναψε το φως δίπλα της και ξεκίνησε να το ξεφυλλίζει. Πέρασε την πρώτη σελίδα, πάει κι η δεύτερη, τρίτη, τέταρτη, δέκατη, εικοστή πρώτη... τίποτα. Ολόκληρα κατεβατά κι ούτε ISBN μια εικόνα, έτσι για δείγμα. ΕΚΔΟΣΕΙΣ «Μα τι σόι βιβλίο είναι αυτό, χωρίς εικόνες;» σκέφτηκε, κι απογοητευμένη το πέταξε στο πάτωμα κι έκανε Βατάτζη 55, να 114 σβήσει 73 Αθήνα ΤΗΛ. το : 210 φως, καθώς ο κοντόχοντρος τόμος ekdoseis.ocelotos@gmail.com άρχισε να www. κυλά ocelotos. σαν gr μπάλα πάνω στα πλακάκια, για να σταματήσει μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, ανοιγμέ- 10 ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΟΥ ΦΙΛΟΣ

11 ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΑΚΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΧΟΥΦΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΕΒΕΝΤΑΚΗ νος περίπου στη μέση, στο πολυπόθητο για την Ηλέκτρα σημείο. Ναι, μπορούσε να το δει ξεκάθαρα, παρά το ελάχιστο φως, αλλά και την απόσταση που τους χώριζε. Ένα τεράστιο αστέρι, που έπιανε μόνο του μια ολόκληρη σελίδα, βρισκόταν σχεδόν απέναντί της, έτοιμο να της αποδείξει την ύπαρξή του. Η μικρή γούρλωσε τα μάτια, βγάζοντας μια κραυγή θριάμβου, που όμως βιάστηκε να πνίξει, σαν είδε με την άκρη του ματιού της τον Κίμωνα να κουνιέται, έτοιμος να ξυπνήσει. «Συγκρατήσου, Ηλέκτρα... συγκρατήσου...» μονολόγησε σφίγγοντας τα δόντια, και περπατώντας με μεγάαααλη προσοχή, πλησίασε το πεταμένο βιβλίο, κι αφού το μάζεψε απ το πάτωμα, βάλθηκε να διαβάζει. Και τι δεν έμαθε! Όχι μόνο υπήρχαν αστέρια, αλλά στην πραγματικότητα ο αριθμός τους περνούσε κατά πολύ τις χιλιάδες κι έφτανε στα δισεκατομμύρια, νούμερο που το μικρό κορίτσι ούτε καν μπορούσε να υπολογίσει. Έφεγγαν κάθε βράδυ στον ουρανό, σκορπώντας απλόχερα τη λάμψη τους, ακόμα και στις μεγάλες πόλεις, δίνοντας στον κόσμο την ευκαιρία να θαυμάσει την ομορφιά τους. Η Ηλέκτρα κοίταξε για λίγο ψηλά, στο ταβάνι της κάμαράς της. Ναι, πράγματι, έβλεπε κι εκείνη αστέρια τη νύχτα, σαν έπεφτε να κοιμηθεί, μόνο ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: που ήταν από πλαστικό, και μ ειδική κόλλα καμωμένα. Εμμανουέλα Όσο για τη Κακαβιά λάμψη τους; Ψεύτικη κι αυτή, για να ξεχωρίζουν μονάχα σαν έσβηναν τα φώτα, χαρίζοντας μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα στον χώρο. ΕΚΔΟΣΕΙΣ 11 ΕΚ ΟΣΕΙΣ

Σχετικά έγγραφα

Φωλίτσες μέσα στο δάσος

Κατερίνα Γκιόκα-Βούλγαρη Κατερίνα Γκιόκα-Βούλγαρη Φωλίτσες Φωλίτσες μέσα µέσα στο στο δάσος δάσος Εικονογράφηση: Εμμανουέλα Κακαβιά οσελότος οσελότος Τιτλος Φωλίτσες μέσα στο δάσος Συγγραφέας Κατερίνα