45 Γ Β Χ 2. Η τεχνολογία βελτιώθηκε στην παραγωγή: β) Του Υ µόνο

Transcript

1 3 Ασκήσεις πολλαπλής επιλογής στην 1 η ενότητα: Παραγωγικές δυνατότητες Χρησιµότητα Ζήτηση 1. Στην Οικονοµική επιστήµη ως οικονοµικό πρόβληµα χαρακτηρίζουµε: α) Την έλλειψη χρηµάτων που αντιµετωπίζει µια οικονοµία β) Την έλλειψη χρηµάτων που αντιµετωπίζει µια οικογένεια γ) Τη στενότητα παραγωγικών συντελεστών και τη συνεπακόλουθη σχετική έλλειψη αγαθών σε σχέση µε τις ανάγκες δ) Όλα τα παραπάνω Το επόµενο διάγραµµα αφορά τις παραγωγικές δυνατότητες µιας οικονοµίας ΚΛ. Η µετακίνηση της ΚΠ προς τα πάνω δεν αφορά µεταβολές στις ποσότητες των παραγωγικών συντελεστών που κατέχει η οικονοµία και µπορούν να χρησιµοποιηθούν στην παραγωγή, αλλά αποκλειστικά µεταβολή στην τεχνολογία παραγωγής. Να απαντήσετε στις ερωτήσεις 2 3: Υ Α Α 45 Γ 0 10 Β Χ 2. Η τεχνολογία βελτιώθηκε στην παραγωγή: α) Του Χ µόνο β) Του Υ µόνο γ) Του Χ και του Υ δ) Σε κανένα από τα Χ και Υ 3. Το κόστος ευκαιρίας του Χ στο διάστηµα ΓΒ ισούται µε 4,5 και συνεπώς η παραγόµενη ποσότητα του Χ στο σηµείο Β ισούται µε: α) 15 β) 20 γ) 25 δ) Η παραγωγική διαδικασία δεν χαρακτηρίζεται: α) Ως ενσυνείδητη προσπάθεια για την επίτευξη κάποιου σκοπού β) Από την πάροδο χρόνου ώστε η χρησιµοποίηση των συντελεστών παραγωγής να αποδώσει προϊόν

2 4 γ) Ως µια καθαρά τεχνολογική σχέση ανάµεσα στις ποσότητες των παραγωγικών συντελεστών και στις ποσότητες του παραγόµενου προϊόντος δ) Από την αξία των παραγωγικών συντελεστών και του παραγόµενου προϊόντος 5. Οι οικονοµικοί νόµοι πρέπει να διέπονται από τις παρακάτω αρχές: α) Γενικότητα β) Αφαίρεση γ) Γενικότητα και αφαίρεση δ) Τίποτα από τα παραπάνω 6. Τα κεφαλαιουχικά αγαθά είναι αυτά που: α) Χρησιµοποιούνται συνεχώς για τον ίδιο σκοπό β) Χρησιµοποιούνται στη βιοµηχανική παραγωγή γ) Χρησιµοποιούνται στην κατασκευή άλλων αγαθών δ) Υπόκεινται σε αποσβέσεις 7. Η στενότητα του κεφαλαίου οφείλεται: α) Στην έλλειψη χρηµατοδότησης των επενδύσεων β) Στην έλλειψη προγραµµάτων έρευνας και ανάπτυξης, ώστε να εξελιχθεί η τεχνολογία και κατά συνέπεια να γίνει αποδοτικότερη η παραγωγή γ) Στην στενότητα των άλλων παραγωγικών συντελεστών δ) Στην άνιση κατανοµή των παραγωγικών πόρων, που δεν επιτρέπει στην οικονοµία να λειτουργεί µε άριστο τρόπο 8. Ο νόµος του αυξανόµενου κόστους αναφέρεται στο γεγονός ότι: α) Το ανά µονάδα κόστος στην παραγωγή είναι αυξανόµενο β) Το εναλλακτικό κόστος για όλα τα αγαθά είναι αυξανόµενο, όσο αυξάνεται η ποσότητα παραγωγής των αγαθών γ) Το εναλλακτικό κόστος για τα περισσότερα αγαθά είναι αυξανόµενο, όσο αυξάνεται η ποσότητα παραγωγής του αγαθού που µας ενδιαφέρει να µετρήσουµε το κόστος ευκαιρίας του δ) Το ανά µονάδα κόστος παραγωγής είναι αυξανόµενο όταν οι παραγωγικοί συντελεστές δεν είναι οι πιο κατάλληλοι για την παραγωγή του συγκεκριµένου αγαθού Έστω ότι έχουµε δύο µικρές οικονοµίες Φ και Ζ, που µπορούν να παράγουν µόνο τα αγαθά Χ και Υ. Οι ποσότητες που µπορούν να παραχθούν από τις δύο οικονοµίες µε τους συγκεκριµένους παραγωγικούς συντελεστές που διαθέτουν, καταγράφονται στους παρακάτω πίνακες. Με βάση τα στοιχεία των πινάκων να απαντήσετε στις ερωτήσεις 9 18: ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Φ Χ Υ Α 0 60 Β Γ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ Ζ Χ Υ Α 0 60 Β Γ Το κόστος ευκαιρίας του Χ από το σηµείο Β στο σηµείο Γ και από το σηµείο Γ στο σηµείο της οικονοµίας Φ είναι: α) 2 και 2

3 5 β) 1/2 και 1/2 γ) 2 και 1/2 δ) 1/2 και Το κόστος ευκαιρίας του Υ από το Γ στο Β και από το στο Γ για την οικονοµία της Φ είναι: α) 2 και 2 β) 1/2 και 1/2 γ) 2 και 1/2 δ) 1/2 και Η καµπύλη παραγωγικών δυνατοτήτων της Φ είναι και για αυτόν το λόγο το κόστος ευκαιρίας για το Χ είναι όσο αυξάνεται η παραγόµενη ποσότητα του Χ: α) Κυρτή ως προς τους άξονες αυξανόµενο β) Κυρτή ως προς τους άξονες µειούµενο γ) Ευθεία σταθερό δ) Κοίλη ως προς τους άξονες αυξανόµενο 12. Η καµπύλη παραγωγικών δυνατοτήτων περιγράφεται στην οικονοµία Φ από τον τύπο: α) Υ= 60 2 Χ β) Χ= 30 1/ 2 Υ γ) Απαντήσεις α και β δ) Κανένα από τα παραπάνω 13. Το κόστος ευκαιρίας του Χ από το Β στο Γ και από το Γ στο στην οικονοµία της Ζ είναι: α) 2 και 3 β) 2 και 1/3 γ) 1/2 και 3 δ) 1/2 και 1/3 14. Το κόστος ευκαιρίας του Υ από το Γ στο Β και από το στο Γ στην οικονοµία Ζ είναι: α) 2 και 3 β) 2 και 1/3 γ) 1/2 και 3 δ) 1/2 και 1/3 15. Η καµπύλη παραγωγικών δυνατοτήτων της οικονοµίας Ζ είναι και για αυτό το λόγο το κόστος ευκαιρίας του Χ είναι όσο αυξάνεται η ποσότητα του Χ: α) Κυρτή ως προς τους άξονες αυξανόµενο β) Κυρτή ως προς τους άξονες µειούµενο γ) Ευθεία σταθερό δ) Κοίλη ως προς τους άξονες αυξανόµενο 16. Αν η οικονοµία Φ παράγει συνδυασµό (, ) ( 10,30) α) Ανέφικτος β) Άριστος γ) Εφικτός αλλά όχι άριστος X Y = αυτός είναι:

4 6 δ) Εφικτός 17. Εφόσον υπάρχει δυνατότητα διεθνών ανταλλαγών, ο συνδυασµός παραγωγής για την Φ όπου ( X, Y ) = ( 10, 40), σε σχέση µε τον αντίστοιχο της Ζ όπου ( X, Y ) = ( 10,50), χαρακτηρίζεται ως: α) Περισσότερο αποτελεσµατικός β) Λιγότερο αποτελεσµατικός, αφού παράγεται λιγότερο Υ γ) Το ίδιο αποτελεσµατικός αφού βρίσκονται και οι δύο επάνω στις αντίστοιχες καµπύλες παραγωγικών δυνατοτήτων δ) Το ίδιο αναποτελεσµατικός γιατί και οι δύο χώρες διαθέτουν αναξιοποίητους συντελεστές παραγωγής 18. Αν η Φ θέλει, χρησιµοποιώντας την ίδια τεχνολογία και µεταβάλλοντας µόνο την εργασία που χρησιµοποιεί, να παράγει συνδυασµό ( X, Y ) = ( 10, 60), που µε τις παρούσες συνθήκες είναι ανέφικτος, τότε θα πρέπει: α) Να χρησιµοποιήσει όλους τους ανέργους που πιθανόν έχει β) Να χρησιµοποιήσει όλους τους παραγωγικούς συντελεστές που κατέχει στο µέγιστο βαθµό γ) Να κάνει εισαγωγή εργασίας από το εξωτερικό και µάλιστα τέτοιου µεγέθους, όσο της επιτρέπουν οι αχρησιµοποίητοι παραγωγικοί συντελεστές που κατέχει δ) εν µπορεί να το επιτύχει 19. Οι βασικές ιδιότητες των καµπυλών αδιαφορίας είναι: α) Έχουν αρνητική κλίση, είναι συνήθως κυρτές ως προς τους άξονες και δεν τέµνονται β) Έχουν θετική κλίση, είναι συνήθως κυρτές ως προς τους άξονες και δεν τέµνονται γ) Έχουν αρνητική κλίση, είναι συνήθως κοίλες ως προς τους άξονες και τέµνονται δ) Έχουν θετική κλίση, είναι συνήθως κοίλες ως προς τους άξονες και δεν τέµνονται 20. Έστω ότι στην αγορά οι τιµές των αγαθών Χ και Ψ είναι διαµορφωµένες σε P Χ = 4 και P Ψ = 5. Η οριακή χρησιµότητα του Χ για έναν καταναλωτή ισούται µε 12 µονάδες. Αν ο καταναλωτής βρίσκεται σε ισορροπία η οριακή χρησιµότητα του Ψ θα ισούται µε: (σελ. 49) α) 12 β) 14 γ) 15 δ) 16 Τα προϊόντα Χ και Ψ στην αγορά έχουν τις τιµές P Χ = 10 και P Ψ = 12. Ο καταναλωτής ΑΒΓ έχει διαθέσιµο χρηµατικό εισόδηµα Y = 120. Να απαντήσετε στις ερωτήσεις 21 23: 21. Η ευθεία τιµών (ο εισοδηµατικός περιορισµός) για τον ΑΒΓ έχει τη µορφή: α) 120= 10Χ+ 12Ψ β) 120= 12Χ+ 10Ψ γ) 120= 10Χ 12Ψ δ) 220= 10Χ+ 12Ψ 22. Η αύξηση της τιµής του Χ κατά 2 µονάδες, όταν η P Ψ παραµένει σταθερή, θα µεταβάλει την ευθεία τιµών σε και η µέγιστη ποσότητα από το Χ που θα µπορεί να αγοράσει ο ΑΒΓ θα ισούται µε : α) Ψ = 10+ 5Χ και Χ = 8

5 7 β) Ψ = 10 5Χ και Χ = 10 γ) Ψ = 10 ( 5/ 6) Χ και Χ = 8 δ) Ψ = 10 Χ και Χ = Αν η συνάρτηση ζήτησης για το Χ είναι η Q= 15 0,5P τότε οι ποσότητες από τα δύο αγαθά που θα ζητούνται στην αγορά µετά την αύξηση της τιµής του Χθα είναι: α) Χ = 10 και Ψ = 1 β) Χ = 1και Ψ = 10 γ) Χ = 9 και Ψ = 1 δ) Χ = 9 και Ψ = 5 / Έστω δύο αγαθά Χ και Ψ που έχουν τιµές στην αγορά P Χ = 20 και P Ψ = 10 και η 2 συνάρτηση που δίνει τη συνολική χρησιµότητα των 2 αγαθών είναι η U =Χ+ ( Ψ / 2). Αν το διαθέσιµο εισόδηµα ενός καταναλωτή είναι Y = 100, τότε το σηµείο όπου µεγιστοποιείται η χρησιµότητα του από τα 2 αγαθά είναι αυτό όπου: (σελ. 51) α) Χ= 2,5 και Ψ= 1,5 β) Χ= 4 και Ψ= 6 γ) Χ= 4, 75 και Ψ= 0,5 δ) Χ= 5, 25και Ψ= 1,5 Το επόµενο διάγραµµα αφορά την ισορροπία ενός καταναλωτή που γνωρίζει ότι P Χ = 12,5 και P Ψ = 10. Με βάση τα στοιχεία που δίνονται και υποθέτοντας ότι οι αποφάσεις του συγκεκριµένου καταναλωτή δεν µπορούν να επηρεάσουν τις τιµές των αγαθών στην αγορά να απαντήσετε στις ερωτήσεις 25 27: Ψ 50 Γ α β 0 Α 60 Χ 25. Η µέγιστη ποσότητα του Χ που αντιστοιχεί στον εισοδηµατικό περιορισµό α ισούται: α) 30 β) 40 γ) 45 δ) Αν οι τιµές των αγαθών παραµένουν σταθερές τότε για να µετακινηθεί η ευθεία τιµών στη θέση β θα πρέπει το εισόδηµα του καταναλωτή να αυξηθεί σε:

6 8 α) 650 β) 700 γ) 725 δ) Με βάση το δεδοµένο διάγραµµα, το αγαθό Χ είναι, ενώ το Ψ είναι : α) Κανονικό κανονικό β) Κανονικό κατώτερο γ) Κατώτερο κανονικό δ) Κατώτερο κανονικό Το επόµενο διάγραµµα δίνει την καταναλωτική ισορροπία για τα αγαθά Χ και Ψ. Είναι γνωστό ότι P Ψ = 16 και αρχικά η ισορροπία επιτυγχάνεται στο Α. Στη συνέχεια η τιµή του Χ µειώνεται σε P Χ = 15 και η νέα ισορροπία επιτυγχάνεται στο Β. Να απαντήσετε στα ερωτήµατα 28 31: Ψ 50 Ψ Β Ψ Α Α Β ΙΙ Ι Χ 28. Η τιµή του Χ στην αρχική ευθεία τιµών ισούται µε: α) 12 β) 15 γ) 20 δ) Στο αρχικό σηµείο ισορροπίας Α η ζητούµενη ποσότητα του Ψ ισούται µε: α) 18 β) 22 γ) 25 δ) Αν υπολογίσετε την ποσότητα του Ψ στο σηµείο της ισορροπίας Β όπως διαµορφώνεται µετά την µεταβολή της τιµής του Χ, τότε θα καταλήξετε στο συµπέρασµα ότι τα αγαθά Χ και Ψ είναι µεταξύ τους: α) Συµπληρωµατικά β) Υποκατάστατα γ) Τέλεια συµπληρωµατικά

7 9 δ) Τέλεια υποκατάστατα 31. Αν η οριακή χρησιµότητα του αγαθού Χ στο σηµείο Α ισούται µε MU ΧΑ = 10 τότε η οριακή χρησιµότητα του αγαθού Ψ στο ίδιο σηµείο ισούται µε: α) 6 β) 8 γ) 10 δ) Τα αγαθά Κ και Λ συνθέτουν ένα ζευγάρι αγαθών για το οποίο η οριακή χρησιµότητα του καταναλωτή είναι: α) Αύξουσα β) Φθίνουσα γ) Σταθερή δ) εν γνωρίζουµε την οριακή χρησιµότητα, αλλά ότι ο οριακός λόγος υποκατάστασης είναι θετικός 33. Τα αγαθά Μ και Ν: α) Είναι τέλεια υποκατάστατα β) Έχουν µηδενική δυνατότητα υποκατάστασης γ) Είναι πάντα κατώτερα αγαθά δ) Έχουν πολύ µικρή χρησιµότητα για τον καταναλωτή 34. Η πρόταση που µας καλύπτει πλήρως µε βάση τα όσα γνωρίζουµε για τη σχέση εισοδηµατικού αποτελέσµατος και αποτελέσµατος υποκατάστασης είναι: α) Το αποτέλεσµα εισοδήµατος είναι τόσο ισχυρό που αντισταθµίζει το αποτέλεσµα υποκατάστασης σε όλα τα αγαθά β) Το αποτέλεσµα εισοδήµατος είναι τόσο ισχυρό ώστε να αντισταθµίζει το αποτέλεσµα υποκατάστασης σε όλα τα αγαθά εκτός από τα giffen γ) Το αποτέλεσµα εισοδήµατος είναι τόσο ισχυρό ώστε να υπερκαλύπτει το αποτέλεσµα υποκατάστασης µόνο στα αγαθά giffen δ) Το αποτέλεσµα εισοδήµατος δεν επηρεάζει ταυτόχρονα µε το αποτέλεσµα υποκατάστασης τη ζήτηση, αφού το πρώτο εξαρτάται από την αύξηση του ονοµαστικού εισοδήµατος και όχι από τη µεταβολή των τιµών 35. Αν ένας καταναλωτής προτιµά συνδυασµό αγαθών Α, έναντι συνδυασµού Β και ταυτόχρονα δεν προτιµά τον συνδυασµό Γ από τον Β, τότε δεχόµαστε ότι θα προτιµά τον Α και έναντι του Γ. Αυτή η ιδιότητα είναι γνωστή ως: α) Αδιαφορία β) Μεταβατικότητα γ) Συνδυαστική δ) Τίποτα από τα παραπάνω 36. Αν για δύο αγαθά Α και Β ισχύει ότι ( MU A / PA) > ( MU B / PB ) και µε δεδοµένες τις τιµές P A και P B, τότε για να εξισωθούν οι λόγοι, ώστε να µεγιστοποιηθεί η χρησιµότητα από τα αγαθά, θα πρέπει: α) Να µειώσουµε την ποσότητα του Α που χρησιµοποιούµε β) Να αυξήσουµε την ποσότητα του Α που χρησιµοποιούµε

8 10 γ) Να αυξήσουµε την ποσότητα του Β που χρησιµοποιούµε δ) Να µειώσουµε την ποσότητα του Α και να αυξήσουµε την ποσότητα του Β 37. Οι καµπύλες που περιλαµβάνουν όλους τους συνδυασµούς ποσοτήτων αγαθών για τους οποίους ο καταναλωτής απολαµβάνει την ίδια συνολική χρησιµότητα ονοµάζονται: α) Καµπύλες Engel β) Καµπύλες εισοδήµατος κατανάλωσης γ) Καµπύλες αδιαφορίας δ) Καµπύλες τιµής - κατανάλωσης 38. Η αρνητική κλίση των καµπυλών αδιαφορίας: α) Ονοµάζεται και οριακός λόγος υποκατάστασης και ισούται µε το λόγο των µεταβολών στις ποσότητες των δύο αγαθών β) Οφείλεται στο ότι, αφού δεν έχουν υποστεί κορεσµό οι ανάγκες του καταναλωτή, αν του αφαιρεθεί µια ποσότητα από το ένα αγαθό θα πρέπει να του δοθεί επιπλέον ποσότητα από το άλλο, ώστε να µείνει σταθερή η συνολική χρησιµότητα που απολαµβάνει γ) Οφείλεται στο ότι η οριακή χρησιµότητα είναι φθίνουσα δ) Οι απαντήσεις α και β 39. Η κυρτότητα των καµπυλών αδιαφορίας: α) Είναι αποτέλεσµα της φθίνουσας οριακής χρησιµότητας και ισχύει για όλα τα αγαθά β) Είναι αποτέλεσµα της φθίνουσας οριακής χρησιµότητας και ισχύει για τα περισσότερα αγαθά γ) Είναι αποτέλεσµα του κορεσµού των αναγκών και ισχύει για τα περισσότερα αγαθά δ) Ισχύουν οι απαντήσεις β και γ 40. Η εξίσωση της ευθείας τιµών δίνεται από τη σχέση Υ= PΧ Χ+ PΨ Ψ. Αν στον κάθετο άξονα έχουµε το αγαθό Ψ και στον οριζόντιο το αγαθό Χ, τότε ο καταναλωτής που θέλει να αγοράσει µόνο το Ψ, τελικά θα πάρει µονάδες, ενώ η κλίση της ευθείας τιµών ισούται µε : α) Υ / P Χ και PΨ / PΧ β) Υ / P Ψ και PΨ / PΧ γ) Υ / P Ψ και PΨ / PΧ δ) Υ / P Ψ και PΧ / PΨ 41. Το αποτέλεσµα υποκατάστασης είναι: α) Πάντα αρνητικό για τα κανονικά αγαθά β) Πάντα αρνητικό για όλα τα αγαθά γ) Πάντα θετικό µόνο για τα αγαθά µε ελαστική καµπύλη ζήτησης δ) Πάντα θετικό στα κατώτερα αγαθά Με βάση τη µορφή των καµπυλών αδιαφορίας ενός καταναλωτή, που αφορούν τα αγαθά Α και Β στα παρακάτω γραφήµατα να απαντήσετε στις ερωτήσεις 42 47:

9 11 Α διάγραµµα 1 διάγραµµα 2 Α καµπύλες αδιαφορίας καµπύλες αδιαφορίας γραµµή τιµών Β γραµµή τιµών Β διάγραµµα 3 διάγραµµα 4 Α καµπύλες αδιαφορίας Α καµπύλες αδιαφορίας γραµµή τιµών γραµµή τιµών Ρ Β Β Α διάγραµµα 5 γραµµή τιµών καµπύλες αδιαφορίας Β 42. Στο διάγραµµα 1: α) Ο καταναλωτής έχει µέγιστη χρησιµότητα στα άκρα των καµπυλών αδιαφορίας οι οποίες, µάλιστα, υποδεικνύουν σταθερό λόγο οριακής υποκατάστασης σε όλο το µήκος τους β) Σε όλο το µήκος των καµπυλών αδιαφορίας η χρησιµότητα του καταναλωτή µε το συγκεκριµένο εισοδηµατικό περιορισµό είναι µέγιστη γ) Η µεγιστοποίηση της χρησιµότητας επιτυγχάνεται σε όλο το µήκος του εισοδηµατικού περιορισµού δ) εν υπάρχει σηµείο µέγιστης χρησιµότητας αφού οι καµπύλες αδιαφορίας είναι ευθείες µε σταθερή κλίση 43. Στο διάγραµµα 1 τα αγαθά Α και Β είναι για τον καταναλωτή: α) Συµπληρωµατικά β) Υποκατάστατα γ) εν µπορούµε να διακρίνουµε µια συγκεκριµένη σχέση δ) Εξαρτάται από το σηµείο καταναλωτικής ισορροπίας που θα επιλεχθεί 44. Αγαθά όπως αυτά που αντιστοιχούν στο διάγραµµα 2 χαρακτηρίζονται ως: α) Συµπληρωµατικά β) Υποκατάστατα

10 12 γ) Μηδενικής υποκατάστασης δ) Τέλεια υποκατάστατα 45. Στο διάγραµµα 3: α) Οι καµπύλες αδιαφορίας προδίδουν αύξοντα λόγο οριακής υποκατάστασης β) Η µέγιστη χρησιµότητα δίνεται στο σηµείο τοµής του άξονα Β µε την καµπύλη αδιαφορίας και τη γραµµή τιµών και όχι στο σηµείο όπου η γραµµή τιµών εφάπτεται στην καµπύλη αδιαφορίας γ) Οι καµπύλες αδιαφορίας µε αυτή τη µορφή αντιστοιχούν σε αγαθά που εθίζουν, όπως το αλκοόλ δ) Όλα τα παραπάνω 46. Στο διάγραµµα 4: α) Το αγαθό Α έχει πολύ µεγαλύτερη χρησιµότητα από ότι το Β β) Το αγαθό Α έχει πολύ µικρότερη χρησιµότητα από ότι το Β γ) Οι καµπύλες αδιαφορίας µε αυτήν τη µορφή λέγονται λεξικογραφικές δ) Τα α και γ 47. Στο διάγραµµα 5: α) Το αγαθό Β έχει αρνητική χρησιµότητα β) Το αγαθό έχει Α έχει αρνητική χρησιµότητα γ) Τα αγαθά Α και Β έχουν αρνητική χρησιµότητα δ) Τα αγαθά Α και Β έχουν πολύ µεγάλη θετική χρησιµότητα και για αυτό το λόγο οι καµπύλες αδιαφορίας έχουν έντονα θετική κλίση 48. Αν µια συνάρτηση χρησιµότητας περιγράφεται από τη σχέση U =Ψ+ 0,0001 Χ τότε οι καµπύλες αδιαφορίας θα έχουν µορφή: α) Με θετικό λόγο οριακής υποκατάστασης β) Με τα κοίλα προς τα πάνω γ) Με τα κοίλα προς τα κάτω δ) Λεξικογραφικών καµπυλών 49. Έστω ότι για την ελαστικότητα ζήτησης ως προς την τιµή ενός αγαθού ισχύει ότι ε P > 1. Αυτή η ζήτηση χαρακτηρίζεται ως: α) Ελαστική β) Ανελαστική γ) Ελαστική ή τέλεια ελαστική δ) Τέλεια ανελαστική 50. Στον οριζόντιο άξονα του διαγράµµατος ζήτησης ενός αγαθού είναι σωστότερο να θεωρήσουµε ότι µετριέται: α) Η ζητούµενη ποσότητα β) Η ζητούµενη ποσότητα κατά χρονική µονάδα γ) Η τιµή του αγαθού δ) Τίποτα από τα παραπάνω 51. Έστω ότι η ελαστικότητα ζήτησης ως προς την τιµή για ένα αγαθό είναι ε P = 1,2. Αν µειωθεί η τιµή του κατά 10%, η ποσοστιαία µεταβολή της δαπάνης των καταναλωτών θα είναι: α) 0,8%

11 13 β) 12% γ) 8% δ) 1,2% 52. Σε ζήτηση µε µορφή ισοσκελούς υπερβολής αποδεικνύεται ότι η δαπάνη των καταναλωτών είναι: α) Σταθερή β) Συνεχώς αύξουσα γ) Συνεχώς φθίνουσα δ) Αύξουσα όταν η ελαστικότητα αυξάνεται και φθίνουσα όταν η ελαστικότητα µειώνεται 53. Η δαπάνη των καταναλωτών µειώνεται κατά 10% όταν η τιµή µειωθεί κατά 20%. Στο σηµείο αυτό η ελαστικότητα ζήτησης ως προς την τιµή µπορεί να υπολογιστεί: (σελ. 114) α) -0,625 β) -1,25 γ) -1 δ) εν µπορεί να υπολογιστεί µε τα δεδοµένα που έχουµε 54. Έστω ότι η συνάρτηση ζήτησης για ένα αγαθό δίνεται από τη σχέση Q= 100 5P. Η ελαστικότητα ζήτησης ως προς την τιµή είναι ε P = 1 σε σηµείο Α όταν: α) Q= 10 β) P= 50 γ) P= 25 δ) Q= 50 Με βάση το διάγραµµα που ακολουθεί να απαντήσετε στις ερωτήσεις 55 56: Ρ Α Β Γ Q 55. Μετακίνηση από το Α στο Γ µπορεί να πραγµατοποιηθεί µε εισοδηµατική ελαστικότητα ε Y = 0,8 όταν το εισόδηµα παρουσιάσει µεταβολή: α) 8% β) 31,25% γ) 50% δ) 80% 56. Η ελαστικότητα ως προς την τιµή στο σηµείο Α είναι και στο σηµείο Γ είναι α) -1, -5/7 β) εν µπορεί να υπολογιστεί, 5/ 7 γ) -1, -1

12 14 δ) -5/7, Υποθέτουµε ότι αυξάνεται η τιµή ενός αγαθού κατά 10% και ότι λόγω αυτού του γεγονότος ο καταναλωτής προσδοκά αύξηση της τιµής στο µέλλον κατά 20%. Η ελαστικότητα ζήτησης των προσδοκιών θα είναι: α) 0,5 β) 2 γ) 10 δ) εν υπάρχει ελαστικότητα προσδοκιών

13 15 Ασκήσεις πολλαπλής επιλογής στην 2 η ενότητα: Προσφορά Παραγωγή Κόστος 1. Υποθέτουµε ένα σύνολο επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην παραγωγή και προσφορά ενός αγαθού, χωρίς να µπορούν να εφαρµόσουν οικονοµίες κλίµακας (βλέπε κεφάλαιο 5 παραγωγή προϊόντος ). Οι επιχειρήσεις αυτές απασχολούν µεγάλο ποσοστό της συνολικής ποσότητας των εξειδικευµένων παραγωγικών συντελεστών, που µπορούν να χρησιµοποιηθούν για την παραγωγή αυτού ή παρόµοιων αγαθών. Οι επιχειρήσεις του κλάδου αποφασίζουν αύξηση της παραγωγής του αγαθού και συνεπώς της προσφερόµενης ποσότητας του στην αγορά. Σύµφωνα µε τις παραπάνω υποθέσεις αυτή η αύξηση των ατοµικών καµπύλων προσφοράς θα επηρεάσει την αγοραία καµπύλη προσφοράς µε τρόπο ώστε: α) Η αγοραία καµπύλη να ισούται µε το οριζόντιο άθροισµα των ατοµικών καµπύλων β) Η αγοραία καµπύλη να ισούται µε το κάθετο άθροισµα των ατοµικών καµπύλων γ) Η αγοραία καµπύλη θα είναι ελαφρά µετατοπισµένη προς τα επάνω (αριστερά) σε σχέση µε αυτήν που αντιστοιχεί ακριβώς στο οριζόντιο άθροισµα των νέων ατοµικών καµπύλων δ) Η αγοραία καµπύλη θα είναι ελαφρά µετατοπισµένη προς τα κάτω (δεξιά) σε σχέση µε αυτήν που αντιστοιχεί ακριβώς στο οριζόντιο άθροισµα των νέων ατοµικών καµπύλων 2. Η κλίση της καµπύλης προσφοράς εξαρτάται από: α) Την τιµή του αγαθού β) Τις τιµές των άλλων αγαθών που µπορούν να παραχθούν µε τους ίδιους παραγωγικούς συντελεστές γ) Την τεχνολογία παραγωγής δ) Τις τιµές των παραγωγικών συντελεστών, δηλαδή από το κόστος παραγωγής 3. Οι παράγοντες που επηρεάζουν τη θέση της ατοµικής καµπύλης προσφοράς είναι: α) Η τιµή του αγαθού β) Οι τιµές των παραγωγικών συντελεστών, οι τιµές των άλλων αγαθών που µπορούν να παραχθούν µε τη χρήση των ίδιων παραγωγικών συντελεστών, η τεχνολογία και οι φυσικοί παράγοντες γ) Μόνο η τεχνολογία παραγωγής και η τιµή του αγαθού δ) Οι απαντήσεις α και β Έστω τρεις επιχειρήσεις Α, Β και Γ που παράγουν το ίδιο αγαθό. Οι καµπύλες προσφοράς των επιχειρήσεων φαίνονται στο διάγραµµα που δίνεται παρακάτω. Τα οικονοµικά επιτελεία των Α, Β και Γ καλούνται να σχεδιάσουν την πολιτική τιµών των εταιρειών, αφού πρώτα µελετήσουν τις αντίστοιχες καµπύλες. Αν σας καλούσαν να δώσετε τις δικές σας εκτιµήσεις να απαντήσετε στα ερωτήµατα 4 8:

14 16 Ρ Α Β Γ Q 4. Η καµπύλη προσφοράς της Β είναι: α) Q= ( 1/ 6) P β) Q= 6 P γ) Q= 2 P+ 8 δ) Q= 11 P Οι καµπύλες προσφοράς για τις Α και Γ είναι αντίστοιχα: α) Q= 2 P+ 8 και Q= 6 P β) Q= 11 P 10 και Q= 2 P+ 8 γ) Q= ( 1/ 2) P 6 και Q= ( 1/ 6) P δ) Q= 2 P+ 8 και Q= 11 P Η καµπύλη προσφοράς της Β έχει σε όλο το µήκος της ελαστικότητα ίση µε: α) 1 β) 6 γ) 1/6 δ) εν έχει σταθερή ελαστικότητα σε όλο το µήκος της, αφού αυτή εξαρτάται από το σηµείο στο οποίο θέλουµε να την µετρήσουµε 7. Η καµπύλη προσφοράς µε τη µεγαλύτερη ελαστικότητα είναι: α) Η καµπύλη Α β) Η καµπύλη Β γ) Η καµπύλη Γ δ) Εξαρτάται από το σηµείο των καµπύλων στο οποίο θέλουµε να µετρήσουµε την ελαστικότητα 8. Η αύξηση των τιµών είναι πιθανότερο να επηρεάσει περισσότερο την πολιτική της επιχείρησης: α) Α β) Β γ) Γ δ) Καµία επιχείρηση περισσότερο από τις άλλες ίνεται ο παρακάτω πίνακας παραγωγής κόστους µιας επιχείρησης για τη βραχυχρόνια περίοδο (όπου Q=η παραγόµενη ποσότητα, VC=το µεταβλητό κόστος) και ζητείται να απαντήσετε στις ερωτήσεις 9 10: Q VC

15 17 9. Η καµπύλη προσφοράς της επιχείρησης στο βραχυχρόνιο διάστηµα θα δίνεται από την καµπύλη οριακού κόστους (MC) όταν το επίπεδο παραγωγής του αγαθού θα είναι: α) Τουλάχιστον 3 µονάδες β) Τουλάχιστον 4 µονάδες γ) Το πολύ 4 µονάδες δ) Από 3 ως 8 µονάδες 10. Η καµπύλη προσφοράς στο µακροχρόνιο διάστηµα για την ίδια επιχείρηση δίνεται από την καµπύλη: α) Του οριακού κόστους όπως και στην περίπτωση της βραχυχρόνιας καµπύλης β) Του οριακού κόστους µετά την τοµή του µε το µέσο µεταβλητό κόστος γ) Του µέσου µεταβλητού κόστους όταν βρίσκεται πάνω από το οριακό κόστος δ) εν µπορεί να υπολογιστεί µε τα δεδοµένα που έχουµε = + 16 / 3. Στην παραγωγή του ίδιου αγαθού δραστηριοποιείται και άλλη επιχείρηση Β για τη οποία γνωρίζουµε ότι η καµπύλη προσφοράς της είναι Q= ( P / 2) 2. Με βάση τις δεδοµένες συναρτήσεις να απαντήσετε στις ερωτήσεις 11 16: 2 Έστω επιχείρηση Α για την οποία έχουµε υπολογίσει ότι ισχύει VC ( Q ) 11. Η ελάχιστη προσφερόµενη ποσότητα της επιχείρησης Α όπως θα προσδιοριστεί αν υπολογίσουµε την καµπύλη προσφοράς είναι: α) 2 µονάδες β) 3 µονάδες γ) 4 µονάδες δ) 6 µονάδες 12. Η ελάχιστη τιµή που θα πρέπει να επικρατεί στην αγορά ώστε να αρχίσει να προσφέρει το προϊόν η Α θα είναι: α) 4/3 β) 8/3 γ) 4 δ) Η αγοραία καµπύλη προσφοράς για τις δύο επιχειρήσεις θα δίνει ελάχιστη προσφερόµενη ποσότητα ίση µε: α) 3 µονάδες β) 4 µονάδες γ) 6 µονάδες δ) εν µπορούµε να υπολογίσουµε µε βάση τα δεδοµένα που µας δίνονται 14. Η καµπύλη προσφοράς της Α, µετά το σηµείο τοµής του οριακού κόστους µε το µέσο µεταβλητό, θα περιγράφεται από τη συνάρτηση: α) Q= 3P 16 β) Q= 2 P / 3 γ) Q= 3P 16 δ) Q= 3 P / Στην τιµή P= 10 η ποσότητα που θα προσφέρουν και οι δύο επιχειρήσεις µαζί θα είναι: α) 4 µονάδες

16 18 β) 7 µονάδες γ) 18 µονάδες δ) 21 µονάδες 16. Με βάση τις καµπύλες προσφοράς των Α και Β η ελαστικότητα προσφοράς για την Α είναι και η ελαστικότητα προσφοράς για τη Β είναι α) 1, µεγαλύτερη της µονάδας β) 1, µικρότερη της µονάδας γ) Μεγαλύτερη της µονάδας, µικρότερη της µονάδας δ) Μικρότερη της µονάδας, Η συνάρτηση Cobb Douglas είναι µια µορφή πολλαπλασιαστικής συνάρτησης a b παραγωγής που εκφράζεται µε τη σχέση Q= A K L. Οι εκθέτες της συνάρτησης δείχνουν: α) Την ελαστικότητα προσφοράς ως προς την τιµή του τελικού προϊόντος β) Την ελαστικότητα της παραγόµενης ποσότητας ως προς τους συντελεστές παραγωγής γ) Εξωγενείς παραµέτρους που επηρεάζουν τη συνάρτηση παραγωγής, που δεν αφορούν τις χρησιµοποιούµενες µεταβλητές δ) Την ποσοστιαία µεταβολή της χρησιµοποιούµενης ποσότητας ενός συντελεστή παραγωγής που προκαλείται από την ποσοστιαία µεταβολή της παραγόµενης ποσότητας του προϊόντος 0,7 0,3 18. Η συνάρτηση παραγωγής της επιχείρησης ΑΒΓ είναι η Q= 2K L και η 1,5 0,5 συνάρτηση παραγωγής της επιχείρησης ΕΖ είναι η Q= 2,5K L. Αν αυξηθούν κατά 10% τόσο η εργασία όσο και το κεφάλαιο που χρησιµοποιούν οι δύο επιχειρήσεις τότε η αύξηση του παραγόµενου προϊόντος στην ΑΒΓ είναι ενώ η αντίστοιχη αύξηση στην παραγωγή της ΕΖ είναι : α) 10% - 10% β) 10% - 21% γ) 11% - 21% δ) 11% - 10% Για µία επιχείρηση η συνάρτηση παραγωγής δίνεται από τη σχέση 2 Q= 2L + 20L 32. Να απαντήσετε στις ερωτήσεις Η συνάρτηση του µέσου προϊόντος της εργασίας ΑΡ είναι: α) AP= 2L ( L / 32) β) AP= 2L+ 20 ( 32 / L) γ) AP= 2L+ 20 δ) AP= L Η συνάρτηση του οριακού προϊόντος της εργασίας είναι: α) MP= 2L+ 20 β) MP= 2L+ 20 ( 32 / L) 2 γ) MP= 4L + 20L δ) MP= 4L Το µέγιστο µέσο προϊόν της εργασίας είναι: α) 4 β) 16 γ) 20

17 19 δ) Το σηµείο µετά το οποίο η επιχείρηση δεν θα έχει κίνητρο να παράγει επιπλέον είναι αυτό που αντιστοιχεί σε συνολικό προϊόν: α) 16 β) 18 γ) 22 δ) Έστω η συνάρτηση παραγωγής ( ) Q= L + K+ 4 L 16. Η ποσότητα του κεφαλαίου που πρέπει να χρησιµοποιηθεί, ώστε το µέγιστο µέσο προϊόν να ισούται µε 3 µονάδες, είναι: α) 4 β) 5 γ) 6 δ) 7 Επιχείρηση λειτουργεί χρησιµοποιώντας κεφάλαιο και εργασία. Το επόµενο διάγραµµα παρουσιάζει συνοπτικά τη βραχυχρόνια συνάρτηση συνολικού προϊόντος, σε αντιστοιχία µε τις καµπύλες οριακού και µέσου προϊόντος. Θεωρώντας ότι ο σταθερός παραγωγικός συντελεστής στην παραγωγική διαδικασία είναι το κεφάλαιο να απαντήσετε στις ερωτήσεις 24 29: Q 100 Γ 90 Β ΤΡ 45 Α Κ Μ 0 α L Q ΜΡ max ΑΡ max ΑΡ ΜΡ L

18 Το σηµείο από το οποίο αρχίζει να ισχύει ο νόµος της φθίνουσας απόδοσης είναι αυτό που αντιστοιχεί σε χρησιµοποιούµενη εργασία ίση µε: α) 10 µονάδες β) 12 µονάδες γ) 15 µονάδες δ) Μετά τις 12 και µετά τις 15 µονάδες 25. Η επιχείρηση δεν θα παράγει ποτέ πάνω από µονάδες προϊόντος: α) 15 β) 45 γ) 90 δ) Το µέγιστο µέσο προϊόν ισούται µε: α) 4,5 µονάδες προϊόντος β) 6,7 µονάδες προϊόντος γ) 7,5 µονάδες προϊόντος δ) 90 µονάδες προϊόντος 27. Το οριακό προϊόν στο σηµείο Β ισούται µε: α) 7,5 β) 22,5 γ) 90 δ) εν µπορούµε να το υπολογίσουµε αφού δεν γνωρίζουµε την κλίση της συνάρτησης παραγωγής σε αυτό το σηµείο 28. Το µέγιστο οριακό προϊόν - µε δεδοµένο ότι η εφαπτοµένη στο Α περνά και από το Β - θα ισούται: α) Με 4,5 β) Με 5,625 γ) Με 6,25 δ) Με 22,5 29. Ως το σηµείο Α το συνολικό προϊόν αυξάνεται µε ρυθµό και από το Α ως το Β αυξάνεται µε ρυθµό. α) Φθίνοντα φθίνοντα β) Αύξοντα αύξοντα γ) Αύξοντα φθίνοντα δ) Φθίνοντα αύξοντα 30. Όσο ισχύει ο νόµος της φθίνουσας απόδοσης η αποτελεσµατικότητα του σταθερού συντελεστή και η αποτελεσµατικότητα του µεταβλητού συντελεστή : (σελ. 162) α) Αυξάνεται αυξάνεται β) Αυξάνεται µειώνεται γ) Μειώνεται µειώνεται δ) Μειώνεται αυξάνεται 31. Από το επόµενο διάγραµµα καµπύλης ίσου προϊόντος η σχέση ανάµεσα στα οριακά προϊόντα της εργασίας και του κεφαλαίου όπως προσδιορίζεται µε τη µεταβολή από το σηµείο Α στο σηµείο Β της I είναι:

19 21 L 6 Α 5 Β Ι Κ α) MPK / MP L = 1/ 2 β) MPK / MP L = 2 γ) MPL / MP K = 1/ 2 δ) MPL / MP K = 1 Με βάση τη µορφή των καµπύλων ίσου προϊόντος στα επόµενα διαγράµµατα να απαντήσετε στις ερωτήσεις 32 34: L L II I Β II K Α I K 32. Στο αριστερό διάγραµµα περιγράφονται καµπύλες ίσου προϊόντος που αντιστοιχούν σε: α) Πλήρως συµπληρωµατικούς συντελεστές παραγωγής β) Πλήρως υποκατάστατους συντελεστές παραγωγής γ) Συντελεστές που χρησιµοποιούνται σε σταθερή αναλογία δ) Οι απαντήσεις α και γ 33. Στο δεξιό διάγραµµα οι παραγωγικοί συντελεστές: α) Χαρακτηρίζονται πλήρως υποκατάστατοι β) Χαρακτηρίζονται µερικώς συµπληρωµατικοί γ) Χρησιµοποιούνται σε αυστηρά προκαθορισµένη αναλογία δ) Είναι µη αποτελεσµατικοί στην παραγωγή του συγκεκριµένου προϊόντος 34. Στο κατακόρυφο τµήµα της καµπύλης ίσου προϊόντος του δεξιού διαγράµµατος το οριακό προϊόν της εργασίας είναι:

20 22 α) Σταθερό και θετικό β) Μηδενικό σε όλο το µήκος αυτού του τµήµατος γ) Αρνητικό σε όλο το µήκος αυτού του τµήµατος εκτός από το σηµείο όπου τέµνει το οριζόντιο τµήµα της ίδιας καµπύλης προϊόντος δ) Θετικό αλλά φθίνον και γίνεται µηδέν µόνο στο σηµείο τοµής µε το οριζόντιο τµήµα της ίδιας καµπύλης προϊόντος ίνεται το επόµενο διάγραµµα καµπύλων ίσου κόστους, όπου το κόστος ανά µονάδα της εργασίας (δηλαδή ο εργατικός µισθός) ισούται µε w= 10 και το κόστος ανά µονάδα του κεφαλαίου ( που µπορούµε να πούµε ότι είναι το προεξοφλητικό επιτόκιο) ισούται µε r= 5. Ζητείται να απαντήσετε στις ερωτήσεις 35 39: (C/w) = L Ι ΙΙ ΙΙΙ 0 x Κ = (C/r) 35. Το συνολικό κόστος που αντιστοιχεί στην καµπύλη ίσου κόστους I είναι ίσο µε: α) 20 β) 40 γ) 200 δ) Όταν η εργασία που χρησιµοποιείται είναι L= 10 µονάδες τότε στην καµπύλη ίσου κόστους I το συνολικό κόστος είναι: α) 100 β) 200 γ) 300 δ) Όταν η χρησιµοποιούµενη εργασία είναι L= 10 µονάδες τότε στην καµπύλη ίσου κόστους I το χρησιµοποιούµενο κεφάλαιο ισούται µε: α) 10 β) 15 γ) 20 δ) Στην καµπύλη ίσου κόστους III και γνωρίζοντας ότι δεν υπήρξε µεταβολή του ανά µονάδα κόστους των συντελεστών παραγωγής, το συνολικό κόστος που της αντιστοιχεί θα ισούται µε: α) 200 β) 300

21 23 γ) 600 δ) Στην καµπύλη ίσου κόστους II, αν το συνολικό κόστος που της αντιστοιχεί είναι 300 µονάδες και ο εργατικός µισθός ισούται µε w= 10, τότε το ανά µονάδα κόστος του κεφαλαίου r θα ισούται µε: α) 4 β) 5 γ) 6,5 δ) 7,5 ίνεται ο επόµενος πίνακας παραγωγής για την επιχείρηση ΧΥΖ. Επίσης γνωρίζουµε ότι το σταθερό κόστος ισούται µε 6000, ο µισθός των εργατών είναι 2000 ανά εργάτη και το κόστος των πρώτων υλών είναι 1000 ανά µονάδα προϊόντος. Να απαντήσετε στις ερωτήσεις 40 44: L Q Το συνολικό κόστος σε επίπεδο παραγωγής όπου απασχολούνται 3 εργάτες είναι και το οριακό κόστος είναι ελάχιστο όταν χρησιµοποιούνται εργάτες: α) β) γ) δ) Το συνολικό κόστος σε επίπεδο παραγωγής 50 µονάδων προϊόντος είναι: α) β) γ) δ) Το κόστος παραγωγής θα µεταβληθεί κατά αν από 50 µονάδες προϊόντος µειώσουµε την παραγωγή σε 43 µονάδες προϊόντος: α) 8250 β) 9000 γ) 9250 δ) Αν µειώσουµε το συνολικό κόστος κατά ενώ ήδη παράγεται Q= 40 τότε το παραγόµενο προϊόν θα µειωθεί σε: α) 20 β) 21

22 24 γ) 22 δ) Η τοξοειδής ελαστικότητα προσφοράς της επιχείρησης µεταξύ των σηµείων όπου Q= 48 και Q= 52 ισούται µε: α) 0,40 β) 0,44 γ) 1,25 δ) 1,54 Το οικονοµικό επιτελείο της επιχείρησης ΑΒΓ συγκέντρωσε στοιχεία από την παραγωγή της επιχείρησης και κατέληξε ότι η συνάρτηση κόστους της, µπορεί να περιγραφεί από 2 τη σχέση TC= Q + 3Q+ 4. Η διοίκηση της επιχείρησης χρειάζεται απαντήσεις στα ερωτήµατα Να κάνετε τις δικές σας εκτιµήσεις για τις απαντήσεις που θα δώσει το οικονοµικό επιτελείο της ΑΒΓ. 45. Η συνάρτηση µέσου κόστους της επιχείρησης περιγράφεται από τη σχέση: α) AC= Q+ 3 β) AC= 2Q+ 3 γ) AC= Q+ 3+ ( 4 / Q) δ) AC= 2Q+ 3+ ( 4 / Q) 46. Η συνάρτηση του οριακού κόστους θα δίνεται από τη σχέση: α) MC= Q+ 3 β) MC= 2Q+ 3 γ) MC= Q+ 3+ ( 4 / Q) δ) MC= 2Q+ 3+ ( 4 / Q) 47. Το µέσο κόστος είναι ελάχιστο στο σηµείο όπου παράγονται µονάδες προϊόντος: α) 1 β) 2 γ) 3 δ) 4 Χρησιµοποιώντας τα δεδοµένα του επόµενου πίνακα παραγωγής µιας επιχείρησης στη βραχυχρόνια περίοδο, να απαντήσετε στις ερωτήσεις 48 49: Q VC Αν η τιµή στην αγορά είναι P= 12 και η αγορά είναι πλήρως ανταγωνιστική τότε η ποσότητα που πρέπει να πουλά η επιχείρηση ώστε να µεγιστοποιεί τα κέρδη της είναι: α) 18 β) 24 γ) 27 δ) 29

23 Αν η επιχείρηση αντιµετωπίζει στην αγορά τιµή ίση µε P= 3 τότε η ποσότητα που πρέπει να πουλά ώστε να µεγιστοποιεί τα κέρδη της είναι: α) 18 β) 24 γ) 27 δ) Τίποτα από τα παραπάνω Αν η συνάρτηση συνολικού κόστους µιας επιχείρησης περιγράφεται στη βραχυχρόνια TC= L 2 / 2 3L+ 8 και η συνάρτηση παραγωγής µε τη σχέση περίοδο από τη σχέση ( ) Q= 2KL να απαντήσετε στις ερωτήσεις 50 53: 50. Το σταθερό κόστος της επιχείρησης µπορούµε να πούµε ότι είναι: α) 3 β) 4 γ) 8 δ) εν µπορούµε να κάνουµε τέτοια εκτίµηση από τη δεδοµένη συνάρτηση 51. Το µέσο κόστος όταν χρησιµοποιούνται 8 εργάτες και µία µονάδα κεφαλαίου ισούται µε: α) 1 β) 3 γ) 4 δ) Το οριακό κόστος µπορεί να περιγραφεί από τη συνάρτηση: α) MC = L+ 3 β) MC= Q+ 3 2 γ) MC= ( Q 6 K) / 4K δ) = ( + ) MC 2Q 3 K / 6K 53. Αν η τιµή του προϊόντος στην πλήρως ανταγωνιστική αγορά είναι P= 2 τότε η προσφερόµενη ποσότητα από την επιχείρηση σε αυτήν την τιµή µε χρησιµοποιούµενο κεφάλαιο K = 1 θα είναι ενώ αν µπορούσαν να χρησιµοποιηθούν K = 2 µονάδες κεφαλαίου η προσφερόµενη ποσότητα θα ήταν : α) β) γ) δ) Αν στο επόµενο διάγραµµα δίνεται η καµπύλη µακροχρόνιου συνολικού κόστους LRTC για µια επιχείρηση τότε στο τµήµα ΟΑ του διαγράµµατος αντιστοιχούν αποδόσεις κλίµακας στην παραγωγή και στο τµήµα ΑΒ αντιστοιχούν αποδόσεις κλίµακας στην παραγωγή: α) Φθίνουσες σταθερές β) Φθίνουσες αύξουσες γ) Αύξουσες σταθερές δ) Αύξουσες αύξουσες

24 26 TC Β LRTC long run total cost A Ο Q 55. Οι εξωτερικές οικονοµίες κλίµακας διαφέρουν σε σχέση µε τις εσωτερικές κυρίως στο γεγονός ότι: α) Οι εξωτερικές οικονοµίες κλίµακας επηρεάζουν την καµπύλη του µέσου µακροχρόνιου κόστους β) Οι εσωτερικές οικονοµίες κλίµακας επηρεάζουν την καµπύλη του µέσου µακροχρόνιου κόστους γ) Οι εξωτερικές οικονοµίες κλίµακας επηρεάζουν το µέσο µακροχρόνιο κόστος και το µέσο βραχυχρόνιο κόστος, ενώ οι εσωτερικές µόνο το µέσο µακροχρόνιο κόστος δ) Οι εξωτερικές οικονοµίες κλίµακας είναι δεδοµένες σε κλάδους ανταγωνιστικούς ενώ οι εσωτερικές όχι 56. Κλάδοι µε αυξανόµενο κόστος προκύπτουν: α) Από εξωτερικές οικονοµίες κλίµακας β) Από εσωτερικές οικονοµίες κλίµακας γ) Από εξωτερικές ή εσωτερικές οικονοµίες κλίµακας δ) Από στοιχεία κόστους που δεν αφορούν τις οικονοµίες κλίµακας 57. Κλάδοι µε φθίνον µέσο κόστος: α) Είναι κλάδοι όπου οι εσωτερικές οικονοµίες κλίµακας κυριαρχούν επί των εξωτερικών β) Οδηγούνται σε µονοπωλιακές ή ολιγοπωλιακές αγορές γ) Οι απαντήσεις α και β δ) Τίποτα από τα παραπάνω, αφού εξαρτάται από το είδος του κλάδου 58. Η µακροχρόνια καµπύλη προσφοράς ενός προϊόντος σε σχέση µε τη βραχυχρόνια του ίδιου προϊόντος, συνήθως διαφέρει στο ότι: α) Η µακροχρόνια είναι πιο ελαστική β) Η µακροχρόνια είναι λιγότερο ελαστική γ) Η µακροχρόνια είναι λιγότερο κάθετη δ) Η µακροχρόνια είναι σχεδόν µοναδιαίας ελαστικότητας

25 27 Ασκήσεις πολλαπλής επιλογής στην 3 η και 4 η ενότητα: Ισορροπία στην αγορά προϊόντος Μορφές αγορών 1. Το πλεόνασµα του καταναλωτή µπορεί να οριστεί ως: α) Το µέρος της συνολικής χρησιµότητας που απολαµβάνει ο καταναλωτής από ορισµένη ποσότητα αγαθού, για το οποίο δεν έχει πληρώσει το αντίτιµο, αφού για ορισµένες µονάδες αγαθού πλήρωσε λιγότερο από ότι θα ήταν διατεθειµένος να πληρώσει β) Το µέρος της οριακής χρησιµότητας που απολαµβάνει ο καταναλωτής από ορισµένη ποσότητα αγαθού, για το οποίο δεν έχει πληρώσει το αντίτιµο, αφού για ορισµένες µονάδες αγαθού πλήρωσε λιγότερο από ότι θα ήταν διατεθειµένος να πληρώσει γ) Το µέρος της συνολικής χρησιµότητας που χάνει ο παραγωγός από ορισµένη ποσότητα αγαθού, για το οποίο δεν έχει πληρωθεί το αντίτιµο, αφού ορισµένες µονάδες αγαθού του στοίχησαν περισσότερο από ότι εκτιµούσε ότι θα στοιχίσουν δ) Οι απαντήσεις α και γ 2. Στο διάγραµµα που δίνεται παρακάτω η συνάρτηση ζήτησης περιγράφεται από τη σχέση Q= P. Αν η τιµή βρίσκεται σε σηµείο µε P= 80 τότε το πλεόνασµα του καταναλωτή ισούται µε: α) β) γ) δ) Ρ 100 Ε 80 Α 50 Β Γ Ο Μ Q 3. Το πλεόνασµα του παραγωγού ορίζεται ως: α) Το όφελος του παραγωγού από το γεγονός ότι πωλεί όλη την ποσότητα του προϊόντος του στην τιµή που θα πωλούσε µόνο την τελευταία µονάδα της ποσότητας αυτής β) Το όφελος του παραγωγού από το γεγονός ότι πωλεί όλη την ποσότητα του προϊόντος του στην τιµή που θα πωλούσε µόνο την πρώτη µονάδα της ποσότητας αυτής γ) Το κέρδος του παραγωγού από την πώληση του προϊόντος του σε τιµή µεγαλύτερη του κόστους

26 28 δ) Το όφελος του παραγωγού από την υπεραξία του προϊόντος που πωλεί Οι καµπύλες ζήτησης και προσφοράς στην αγορά ενός αγαθού περιγράφονται από τις σχέσεις Qd = 100 4P και Qs = 2P 20. Να απαντήσετε στις ερωτήσεις 4 8: 4. Η τιµή και η ποσότητα ισορροπίας στην αγορά διαµορφώνονται ως: α) β) γ) δ) Η κυβέρνηση αποφασίζει ότι η τιµή του προϊόντος είναι πολύ υψηλή και επιβάλλει ανώτατη τιµή P= 15. Στην αγορά θα δηµιουργηθεί ύψους µονάδων: α) Έλλειµµα 20 β) Έλλειµµα 30 γ) Πλεόνασµα 20 δ) Πλεόνασµα Με δεδοµένη την επιβολή της ανώτατης τιµής P= 15 το καπέλο που είναι πιθανό να εµφανιστεί στην αγοραία τιµή θα ισούται µε : α) 6 β) 7 γ) 7,5 δ) 8,5 7. Η επιβολή της ανώτερης τιµής P= 15, σε όρους συνολικού πλεονάσµατος καταναλωτή και παραγωγού κρίνεται ως: α) Επωφελής για την κοινωνική ευηµερία β) Επωφελής για το Κράτος γ) Επιζήµια για την κοινωνική ευηµερία δ) Αδιάφορη για το Κράτος αλλά επωφελής για την κοινωνική ευηµερία 8. Αν αντί για ανώτατη τιµή η Κυβέρνηση επιβάλλει κατώτατη την P= 22,5 θεωρώντας ότι η αρχική τιµή ισορροπίας είναι πολύ µικρή, τότε θα δηµιουργηθεί στην αγορά ύψους : α) Έλλειµµα 15 β) Έλλειµµα 30 γ) Πλεόνασµα 15 δ) Πλεόνασµα Στον πλήρη ανταγωνισµό το οριακό έσοδο MR µιας επιχείρησης ισούται µε: α) Το µέσο έσοδο και την αγοραία τιµή του αγαθού β) Το συνολικό έσοδο γ) Τα α και β δ) Τίποτα από τα παραπάνω 9. Αν µια ανταγωνιστική επιχείρηση αδυνατεί να καλύψει το µεταβλητό κόστος της, τότε θα πρέπει: α) Να αυξήσει την τιµή του προϊόντος της ώστε να αυξήσει τα έσοδα της β) Να µειώσει την τιµή του προϊόντος ώστε να µπορέσει να αποκτήσει µεγαλύτερο µερίδιο αγοράς

27 29 γ) Να αυξήσει την ποσότητα προϊόντος που παράγει δ) Τίποτα από τα παραπάνω Αν οι καµπύλες συνολικής ζήτησης AD και προσφοράς AS για ένα αγαθό που παράγεται και ζητείται σε µια πλήρως ανταγωνιστική αγορά, περιγράφονται αλγεβρικά από τις σχέσεις Q= 110 3P η ζήτηση και Q= 5P 50 η προσφορά, να απαντήσετε στα ερωτήµατα 10 16: 10. Η τιµή ισορροπίας στην αγορά ισούται µε: α) 10 β) 20 γ) 25 δ) Η ποσότητα ισορροπίας στην αγορά ισούται µε: α) 25 β) 40 γ) 50 δ) Αν κατά την παραγωγή του αγαθού επιβληθεί φόρος ανά µονάδα προϊόντος σε κάθε επιχείρηση που το παράγει, ίσος µε 2 χρηµατικές µονάδες, τότε η νέα συνάρτηση προσφοράς θα είναι: α) Q= 5P 40 β) Q= 5P 50 γ) Q= 5P 60 δ) Q= 12P Η νέα ισορροπία θα επιτευχθεί όταν η τιµή ισούται µε και η ποσότητα µε : α) 21,25 46,25 β) 21,25 52 γ) 18,75 46,25 δ) 18, Το αγαθό συµπεραίνουµε ότι στο σηµείο Α που αντιστοιχεί στην αρχική ισορροπία έχει ζήτηση: α) Ελαστική β) Μοναδιαίας ελαστικότητας γ) Ανελαστική δ) Τέλεια ανελαστική 15. Πριν την επιβολή του φόρου, υποθέτοντας ότι το πλήθος των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην αγορά του συγκεκριµένου αγαθού είναι N = 100, ότι οι ατοµικές καµπύλες προσφοράς των επιχειρήσεων έχουν την ίδια κλίση και ότι όλες οι επιχειρήσεις πωλούν την ίδια ποσότητα προϊόντος (κατέχουν το ίδιο µερίδιο αγοράς), τότε η συνάρτηση ατοµικής προσφοράς για όλες τις επιχειρήσεις θα είναι: α) Q= 5P 75 β) Q= 5P 95 γ) Q= 5P 99,5 δ) Q= 5P+ 95

28 Αν ο φόρος που θα επιβληθεί δεν είναι ανά µονάδα σταθερός, αλλά υπολογίζεται ως το 25% της, κάθε φορά, αγοραίας τιµής του αγαθού και αποδίδεται στο Κράτος από τους πωλητές µε βάση τα τιµολόγια πώλησης, τότε η νέα συνάρτηση προσφοράς του κλάδου θα είναι: α) Q= 5P 60 β) Q= 5P 40 γ) Q= 4P 60 δ) Q= 4P Από τις επόµενες προτάσεις αυτή που αποτελεί χαρακτηριστικό µιας πλήρως ανταγωνιστικής επιχείρησης είναι: α) Η ζήτηση που αντιµετωπίζει κάθε επιχείρηση είναι πλήρως ελαστική β) Η καµπύλη προσφοράς κάθε επιχείρησης είναι τελείως ελαστική γ) Η καµπύλη συνολικής προσφοράς του κλάδου είναι πλήρως ελαστική δ) Τα κέρδη στη µακροχρόνια περίοδο είναι µεγάλα 18. Μια πλήρως ανταγωνιστική επιχείρηση πρέπει να διακόψει τη λειτουργία της όταν: α) Οι ζηµιές που παρουσιάζει είναι µεγαλύτερες του σταθερού κόστους β) Τα οικονοµικά κέρδη της είναι µηδενικά µακροχρόνια γ) Παρουσιάζει οποιαδήποτε ζηµιά στο βραχυχρόνιο διάστηµα δ) εν παρουσιάζει τα κέρδη που είχε αρχικά σχεδιάσει 19. Για να αυξηθεί η ζήτηση που αντιµετωπίζει µια τέλεια ανταγωνιστική επιχείρηση πρέπει: α) Να µειωθεί η αγοραία προσφορά β) Να αυξηθεί η αγοραία προσφορά γ) Να µειωθεί η αγοραία ζήτηση δ) Να αυξηθεί η ελαστικότητα της αγοραίας ζήτησης Μια πλήρως ανταγωνιστική επιχείρηση παράγει µε συνάρτηση συνολικού κόστους που δίνει τον παρακάτω πίνακα. Να απαντήσετε στις ερωτήσεις 20-24: Q TC Αν το προϊόν πωλείται προς 11 ευρώ ανά µονάδα τότε οι µονάδες προϊόντος που θα παράγει η επιχείρηση θα είναι: α) 5 β) 10 γ) 15 δ) Τα κέρδη της επιχείρησης όταν η τιµή είναι 11 ευρώ θα είναι: α) 10 β) 11 γ) 20

29 31 δ) Η καµπύλη προσφοράς της επιχείρησης ανεξάρτητα από το ύψος της τιµής θα ξεκινά από το επίπεδο παραγωγής των µονάδων προϊόντος: α) 5 β) 10 γ) 15 δ) Αν η τιµή προσδιοριστεί στα 9 ευρώ και η επιχείρηση παράγει στο επίπεδο όπου MC = P θα παρουσιάσει: α) Ζηµιές περίπου 10 ευρώ β) Μηδενικά κέρδη ή ζηµιές γ) Κέρδη περίπου 10 ευρώ δ) Ζηµιές αλλά χωρίς να γνωρίζουµε το µέγεθος τους 24. Η επιχείρηση στην τιµή των 9 ευρώ: α) Θα συνεχίσει να παράγει µακροχρόνια β) εν θα συνεχίσει να παράγει βραχυχρόνια γ) Θα διακόψει τη λειτουργία της αφού το µέσο κόστος της δεν καλύπτεται από την τιµή δ) Θα συνεχίσει να παράγει βραχυχρόνια 25. Το οριακό έσοδο σε µονοπωλιακή αγορά είναι θετικό όσο η ζήτηση είναι: α) Ελαστική β) Ανελαστική γ) Μοναδιαίας ελαστικότητας δ) εν έχει σχέση η ζήτηση µε το πρόσηµο του οριακού εσόδου 26. Η σχέση της ελαστικότητας της ζήτησης και του οριακού εσόδου σε µια µονοπωλιακή επιχείρηση είναι: MR= P ε 1 P α) ( ) 1 β) MR= P 1+ ε P MR= P + ε 1 P γ) ( ) 1 δ) MR P 1 P ε = Η σχέση ανάµεσα στο οριακό κόστος και στην ελαστικότητα ζήτησης σε µια µονοπωλιακή επιχείρηση είναι η: P α) P MC ε = ε P+ 1 P 1 β) P MC ε + = ε P ε P γ) MC= P ε P+ 1 δ) Καµία από τις παραπάνω

30 32 Το επόµενο διάγραµµα αντιστοιχεί σε µονοπωλιακή επιχείρηση. Αν D είναι η ζήτηση, MC είναι το οριακό κόστος, MR το οριακό έσοδο και AC το µέσο κόστος, να απαντήσετε στις ερωτήσεις 28 30: Ρ MC Γ Ζ AC B Η A MR D Ο Ε Q 28. Η επιχείρηση ισορροπεί προσφέροντας: α) Ποσότητα Ο β) Ποσότητα ΟΕ γ) Ποσότητα Ε δ) εν µπορεί να ισορροπεί αφού το οριακό έσοδο έπρεπε να είναι λιγότερο ελαστικό από τη ζήτηση 29.Η τιµή ισορροπίας για την επιχείρηση είναι: α) ΟΑ β) ΟΒ γ) ΟΓ δ) ΑΓ 30. Η συγκεκριµένη επιχείρηση παρουσιάζει συνολικό/ή που ισούται µε : α) Κέρδος το τµήµα ΑΓ β) Ζηµιά το τµήµα ΖΗ γ) Κέρδος το εµβαδόν ΒΓΖΗ δ) Κέρδος το εµβαδόν Ο ΖΓ 31. Μια µονοπωλιακή επιχείρηση: α) Μπορεί να αυξήσει τα κέρδη της υψώνοντας την τιµή του προϊόντος, ανεξάρτητα από το επίπεδο παραγωγής στο οποίο λειτουργεί β) Μπορεί να αυξήσει τα κέρδη της αυξάνοντας την ποσότητα προϊόντος που παράγει, ανεξάρτητα από το επίπεδο παραγωγής που ήδη έχει γ) Μπορεί να αυξήσει τα κέρδη της αυξάνοντας την τιµή του προϊόντος, µόνο αν δεν βρίσκεται στο σηµείο όπου MC = MR δ) Μπορεί να αυξήσει τα κέρδη της αυξάνοντας την ποσότητα που παράγει µόνο όταν βρίσκεται σε σηµείο όπου MC = MR 32. Η µονοπωλιακή αγορά είναι λιγότερο αποτελεσµατική από την πλήρως ανταγωνιστική αφού:

31 33 α) Η µονοπωλιακή επιχείρηση µπορεί να παράγει µακροχρόνια µε υψηλότερο κόστος από ότι µια αντίστοιχη ανταγωνιστική β) Η µονοπωλιακή επιχείρηση µπορεί να παράγει µακροχρόνια µε υψηλότερο κόστος από ότι µια αντίστοιχη ανταγωνιστική και επιπλέον προσφέρει µικρότερη ποσότητα σε υψηλότερη τιµή από ότι θα συνέβαινε σε µια πλήρως ανταγωνιστική αγορά γ) Η µονοπωλιακή επιχείρηση µπορεί να παράγει µακροχρόνια µε υψηλότερο κόστος από ότι µια αντίστοιχη ανταγωνιστική, προσφέρει µικρότερη ποσότητα σε υψηλότερη τιµή από ότι θα συνέβαινε σε µια πλήρως ανταγωνιστική αγορά και οδηγεί σε µη αποτελεσµατική χρησιµοποίηση των πόρων της οικονοµίας δ) Η µονοπωλιακή επιχείρηση µπορεί να παράγει µακροχρόνια µε υψηλότερο κόστος από ότι µια αντίστοιχη ανταγωνιστική, προσφέρει µικρότερη ποσότητα σε υψηλότερη τιµή από ότι θα συνέβαινε σε µια πλήρως ανταγωνιστική αγορά, οδηγεί σε µη αποτελεσµατική χρησιµοποίηση των πόρων της οικονοµίας και αναδιανέµει άνισα το εισόδηµα στους παραγωγικούς συντελεστές αφού δεν χρησιµοποιεί όλες τις ποσότητες που θα µπορούσε από τον καθένα 33. Για τα φυσικά µονοπώλια γνωρίζουµε ότι: α) Είναι αποτέλεσµα των έντονων οικονοµιών κλίµακας στην παραγωγή που οδηγούν σε φθίνουσα µακροχρόνια καµπύλη µέσου κόστους β) Είναι πιο επωφελές από την άποψη της κοινωνικής ευηµερίας να γίνεται η παραγωγή από αυτά παρά από δύο η περισσότερες επιχειρήσεις γ) Απαντήσεις α και β δ) Είναι το ίδιο επιζήµια για την κοινωνική ευηµερία µε τα υπόλοιπα µονοπώλια 34. Από τους παρακάτω επαγγελµατίες, αυτός που µπορεί να εφαρµόσει ευκολότερα διαφορισµό τιµών α βαθµού είναι: α) Χειρούργος ιατρός στο µοναδικό ιδιωτικό νοσοκοµείο της περιοχής του β) Ο πωλητής αυτοκινήτων σε µια αστική περιοχή γ) Ένας εκδοτικός οίκος που λειτουργεί στην Αθήνα δ) Ο ιδιοκτήτης ενός πολυκαταστήµατος στο κέντρο µιας µεγαλούπολης Μια µονοπωλιακή επιχείρηση αντιµετωπίζει καµπύλη ζήτησης που περιγράφεται από 2 τη σχέση Q= 20 P και έχει συνάρτηση συνολικού κόστους TC= Q 4Q+ 6. Να απαντήσετε στις ερωτήσεις 35 41: 35. Η καµπύλη οριακού εσόδου περιγράφεται από τη σχέση: α) MR= 40 Q β) MR= 2Q P γ) MR= 2Q 20 δ) MR= 20 2Q 36. Η ποσότητα ισορροπίας στην οποία θα καταλήξει η επιχείρηση είναι η: α) 6 β) 7 γ) 8 δ) Η τιµή ισορροπίας της µονοπωλιακής αγοράς θα ισούται µε: α) 10

32 34 β) 12 γ) 14 δ) Ο δείκτης µονοπωλιακής δύναµης για την επιχείρηση ισούται µε: α) 3 β) 4 γ) 5 δ) Η ελαστικότητα ζήτησης ως προς την τιµή στο σηµείο ισορροπίας της µονοπωλιακής επιχείρησης ισούται µε: α) 1,2 β) 1,5 γ) 2,33 δ) 2, Το µέσο κόστος της επιχείρησης στο σηµείο ισορροπίας είναι: α) 2 β) 3 γ) 4 δ) Το κέρδος ανά µονάδα προϊόντος για την επιχείρηση θα είναι ενώ το συνολικό κέρδος της επιχείρησης θα είναι : α) 7-42 β) 8-48 γ) 9-54 δ) Με βάση το επόµενο διάγραµµα που αντιστοιχεί σε µονοπωλιακή επιχείρηση να απαντήσετε στις ερωτήσεις 42 46: Ρ MC AC 7 AVC MR D Ο Q 42. Η ποσότητα ισορροπίας της µονοπωλιακής επιχείρησης ισούται µε: α) 10

33 35 β) 15 γ) 19 δ) Τίποτα από τα παραπάνω 43. Η τιµή ισορροπίας στην αγορά για τη µονοπωλιακή επιχείρηση ισούται µε: α) 3 β) 5 γ) 6 δ) Τα κέρδη ανά µονάδα προϊόντος της επιχείρησης στην τιµή ισορροπίας είναι: α) 1 β) 2 γ) 4 δ) εν έχει κέρδη αλλά ζηµιές 45. Οι συνολικές ζηµιές για την επιχείρηση στο επίπεδο ισορροπίας της είναι: α) 8 β) 10 γ) 12 δ) Η επιχείρηση στη βραχυχρόνια περίοδο: α) Θα συνεχίσει να παράγει παρά τις ζηµιές β) Θα διακόψει την παραγωγή της γ) Θα διακόψει βραχυχρόνια και θα επανέλθει στη µακροχρόνια περίοδο δ) Τίποτα από τα παραπάνω 47. Η καµπύλη προσφοράς του µονοπωλητή είναι η καµπύλη: α) Του µέσου κόστους β) Το οριακού κόστους που βρίσκεται πάνω από το µέσο µεταβλητό γ) Του µέσου εσόδου δ) εν υπάρχει καµπύλη προσφοράς 48. Η πολιτική τιµών ενός ολιγοπωλίου: α) Αποθαρρύνει την είσοδο νέων επιχειρήσεων στον κλάδο β) Ενθαρρύνει την είσοδο νέων επιχειρήσεων στον κλάδο γ) Μπορεί να αποθαρρύνει αλλά και να ενθαρρύνει την είσοδο νέων επιχειρήσεων στον κλάδο δ) Καθορίζεται από το Κράτος για την προστασία του καταναλωτή Το επόµενο διάγραµµα µας δείχνει τις εναλλακτικές δυνατότητες που έχει µια ολιγοπωλιακή επιχείρηση για τη διαµόρφωση της τιµής του προϊόντος στην αγορά. Η γραµµή Α αντιστοιχεί στην περίπτωση που θα προσπαθήσει να µεγιστοποιήσει τα βραχυχρόνια κέρδη, µε µια υψηλή τιµή που θα προσελκύσει στο µέλλον νέες επιχειρήσεις. Η γραµµή Β είναι η περίπτωση που θα επιλέξει µια πολιτική περιορισµού εισόδου νέων επιχειρήσεων στον κλάδο µε το να θέσει µια χαµηλή τιµή. Τα κέρδη είναι προεξοφληµένα στο παρόν για να αποφευχθούν λάθη στους υπολογισµούς, λόγω µεταβολών στα επιτόκια και στον πληθωρισµό. Να απαντήσετε στις ερωτήσεις 49 50: 49. Σύµφωνα µε το διάγραµµα αν η επιχείρηση λειτουργήσει για 7 έτη:

34 36 κέρδη ανά έτος 50 α β 35 Β 20 γ ε Α Ο δ θ ζ χρόνος α) Είναι προτιµότερη η πολιτική Α β) Είναι προτιµότερη η πολιτική Β γ) Είναι αδιάφορη µεταξύ των δύο πολιτικών δ) Τίποτα από τα παραπάνω 50. Αν η επιχείρηση λειτουργήσει 3 έτη τότε: α) Είναι προτιµότερη η πολιτική Α β) Είναι προτιµότερη η πολιτική Β γ) Είναι αδιάφορη µεταξύ των δύο πολιτικών δ) Τίποτα από τα παραπάνω 51. Αν µια επιχείρηση ακολουθεί τη µέθοδο τιµολόγησης µε βάση το µέσο κόστος, έχοντας θέσει ως ζητούµενο ποσοστό κέρδους το ρ = 20% και µε δεδοµένο ότι το µέσο συνολικό κόστος της είναι ATC= 30 τότε η τιµή που θα θέσει στην αγορά θα ισούται µε: α) 31 β) 32 γ) 34 δ) Οι επιχειρήσεις µεγάλου µεγέθους µε σταθερές αποδόσεις κλίµακας στην παραγωγή και γνωστή την ελαστικότητα ζήτησης µπορούν να ισχυριστούν ότι, αν τιµολογούν µε βάση το µέσο κόστος, έχουν ποσοστό κέρδους ρ ίσο µε: ε P α) ρ = ε 1 P 1 β) ρ = ε 1 P 1 γ) ρ = ε P ε P δ) ρ = 1 + ε P

35 Η µέθοδος τιµολόγησης που στηρίζεται στο βασικό σηµείο αφορά: α) Τις επιχειρήσεις που θέτουν ένα κατώτατο σηµείο κέρδους και τιµολογούν αναλόγως β) Τις επιχειρήσεις που θέτουν την ίδια τιµή σε όλους τους πελάτες τους ανεξάρτητα από µεταφορικά έξοδα γ) Τις επιχειρήσεις που θέτουν διαφορετικές τιµές στους πελάτες τους ανάλογα µε τα µεταφορικά έξοδα δ) Τις επιχειρήσεις που θέτουν όρια ανώτατου κέρδους 54. Η ολιγοπωλιακή επιχείρηση σε σχέση µε µια πλήρως ανταγωνιστική: α) Παράγει µε µικρότερο µέσο κόστος β) Παράγει µε υψηλότερο µέσο κόστος γ) Παράγει µακροχρόνια σε σηµείο που δεν αντιστοιχεί στο ελάχιστο του µέσου κόστους, αλλά πιθανόν να αντιστοιχεί σε µικρότερο από αυτό της ανταγωνιστικής επιχείρησης λόγω των αποδόσεων κλίµακας δ) Μακροχρόνια παράγει το ίδιο αποτελεσµατικά 55. Το υπόδειγµα της κεκαµµένης καµπύλης ζήτησης εξηγεί: α) Τη σταθερότητα των τιµών στο ολιγοπώλιο όταν το κόστος παραγωγής παραµένει σταθερό β) Τη σταθερότητα των τιµών στο ολιγοπώλιο όταν το κόστος παραγωγής µένει σταθερό ή µεταβάλλεται γ) Τη µεταβολή των καταναλωτικών συνηθειών από τη διαφήµιση δ) Τη µεταβολή της καµπύλης ζήτησης ως αποτέλεσµα των µεταβολών του εισοδήµατος των καταναλωτών και των προσδοκιών τους 56. Οι βασικές υποθέσεις του υποδείγµατος του Cournot είναι οι εξής: α) Η ζήτηση είναι ελαστική, η τιµή προσδιορίζεται από την κάθε φορά προσφερόµενη ποσότητα, ο κάθε πωλητής γνωρίζει την ποσότητα που προσφέρει και παράγει ο άλλος πωλητής και τη θεωρεί ως δεδοµένη β) Η ζήτηση είναι ελαστική, η τιµή προσδιορίζεται από την κάθε φορά προσφερόµενη ποσότητα, ο κάθε πωλητής γνωρίζει την ποσότητα που προσφέρει και παράγει ο άλλος πωλητής και τη θεωρεί ως δεδοµένη και επιπλέον το κόστος παραγωγής και διάθεσης του προϊόντος θεωρείται µηδενικό, οπότε όλο το έσοδο είναι κέρδος γ) Η ζήτηση είναι ελαστική, η τιµή προσδιορίζεται από την κάθε φορά προσφερόµενη ποσότητα, ο κάθε πωλητής γνωρίζει την ποσότητα που προσφέρει και παράγει ο άλλος πωλητής και τη θεωρεί ως δεδοµένη και επιπλέον οι επιχειρήσεις έχουν αύξον µέσο κόστος µακροχρόνια δ) Η ζήτηση είναι ελαστική, η ποσότητα προσδιορίζεται από την κάθε φορά προσδιοριζόµενη τιµή και ο κάθε πωλητής δεν γνωρίζει την ποσότητα που προσφέρει και παράγει ο άλλος πωλητής 57. Σύµφωνα µε το υπόδειγµα του Bertrand ο βασικότερος παράγοντας που µεταβάλλει την ισορροπία σε µια ολιγοπωλιακή αγορά είναι: α) Η µεταβολή της τιµής του προϊόντος, στην οποία προχωρούν οι πωλητές προκειµένου να κερδίσουν όλη την αγοραία ζήτηση ή έστω ένα µεγαλύτερο τµήµα της β) Η µεταβολή της ποσότητας που παράγουν οι πωλητές, η οποία προκύπτει από την προσπάθεια τους να αποκτήσουν µεγαλύτερο τµήµα της ζήτησης