ΥΠΟΜΝΗΜΑ. του Στέργιου Ζυγούρα

Transcript

1 Προς τον κ. Ανέστη Μιχαήλ Δ/ντή του 2 ου ΓΕΛ Θεσ/νίκης Ενεργούντα την Ένορκη Διοικητική Εξέταση κατόπιν της αριθμ. Φ84/ εντολής του Διευθυντή Δ.Ε. Αν. Θεσ/νίκης ΥΠΟΜΝΗΜΑ του Στέργιου Ζυγούρα Καθηγητή κλάδου ΠΕ16 στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης

2 Προς τον κ. Ανέστη Μιχαήλ Δ/ντή του 2 ου ΓΕΛ Θεσ/νίκης Ενεργούντα την Ένορκη Διοικητική Εξέταση κατόπιν της αριθμ. Φ84/ εντολής του Διευθυντή Δ.Ε. Αν. Θεσ/νίκης ΥΠΟΜΝΗΜΑ του Στέργιου Ζυγούρα, Καθηγητή κλάδου ΠΕ16 του Μ.Σ.Θ. Θα μπορούσε μια σύντομη πραγματεία, γραμμένη πριν από 70 χρόνια να αποτελέσει το αποκλειστικό κείμενο της κατάθεσής μου στην ΕΔΕ όπου είμαι εγκαλούμενος με βάση την εντολή Φ84/ και την κλήση Δ4/ ; Μάλλον όχι, γιατί θα θεωρείτο ασύνδετη και δεν θα λαμβανόταν υπόψη. Αναγκάζομαι λοιπόν κ. Ανέστη, συμπληρωματικά προς τις γραπτές απαντήσεις που έδωσα α) στον κ. Π. Ζαγκλιβερινό, πρόεδρο της Λυκειακής Επιτροπής του 1 ου ΓΕΛ ΑΝΤΟΛΙΑ στις και β) στον κ. Θ. Ταπανίδη, Διευθυντή Δ.Ε. Αν. Θεσ/νίκης στις , να σας εκθέσω τα ακόλουθα: ΔΥΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΕΔΕ, ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΣΚΕΠΤΙΚΟΥ ΜΟΥ Ως προς τη «μη προσέλευσή μου στην ενημερωτική συνάντηση των επιτηρητών των Πανελλαδικών Εξετάσεων 2010»: η μη προσέλευση στην ενημερωτική συνάντηση των επιτηρητών δεν συνιστά απουσία καθηγητή από το εξεταστικό κέντρο όπου ορίστηκε ως επιτηρητής, συνεπώς δεν υφίσταται αδικαιολόγητη αποχή του υπαλλήλου από την εκτέλεση των καθηκόντων, άρα δεν στοιχειοθετείται το προφανώς εννοούμενο πειθαρχικό παράπτωμα. Ως προς τη «μη προσέλευσή μου στην κλήση από τον Δ/ντή Δ.Ε. Ανατ. Θεσ/νίκης σε προκαταρκτική εξέταση για το ίδιο θέμα». Δεν προβλέπεται υποχρεωτική αυτοπρόσωπη παρουσία του εγκαλούμενου σε προκαταρκτική εξέταση μιας πειθαρχικής διαδικασίας υπαλλήλου (το ίδιο ισχύει και στην Ε.Δ.Ε., όπως αναγράφεται και στην κλήση μου). Αν προβλεπόταν, θα το ανέφερε η ίδια η κλήση. Δηλαδή και σ αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει κάποιο ορατό πειθαρχικό παράπτωμα. Συνεπώς, ποια εναρκτήρια λογική και ποια κατεύθυνση μπορεί να έχει μια διαδικασία Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης, όταν στην εντολή της περιγράφονται πράξεις που δεν συνιστούν σοβαρές υπόνοιες ή σαφείς ενδείξεις διάπραξης πειθαρχικών παραπτωμάτων;

3 ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ - Ο ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ - Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΟΣ Ωστόσο, πέρα από το γράμμα του νόμου υπάρχει και η ουσία (από την ανάγκη αυτής, άλλωστε, πηγάζει το γράμμα του νόμου). Ακόμα και αν ισχύουν τα περί αστοχίας στην εντολή της ΕΔΕ, υπάρχει η διαδικασία που πρέπει να σεβαστούμε και η οποία θα εξελιχθεί όπως προβλέπεται. Επί της ουσίας λοιπόν, προφανώς και υπάρχει ζήτημα, το οποίο πρέπει να απασχολήσει την υπηρεσία, μόνο που εκ πρώτης όψεως αυτό δεν φαίνεται. Μια που φτάσαμε εδώ λοιπόν, σας εξηγώ περαιτέρω. Ως προς το 1 ο θέμα: δεν παρέστην στη συνάντηση του 1 ου ΓΕΛ Ανατόλια, γιατί ουδέποτε ενημερώθηκα από τη διοίκηση του σχολείου, προφορικά ή γραπτά. Η προφορική ενημέρωση δεν αποδεικνύεται εύκολα, γι αυτό και σε κάθε σημαντικό εισερχόμενο έγγραφο, πέρα από την τοποθέτησή του στο φάκελο ενημέρωσης ή στον πίνακα ανακοινώσεων, έχει επικρατήσει στα σχολεία η ενυπόγραφη ενημέρωση. Χρόνια πρακτική της διοίκησης του Μ.Σ.Θ. είναι η προφορική ενημέρωση, ενώ η ενυπόγραφη ενημέρωση στα εισερχόμενα έγγραφα έχει καταργηθεί. Απορίας άξιον λοιπόν, πώς ισχυρίζεται το σχολείο ότι με ενημέρωσε με οποιονδήποτε τρόπο προφορικά, όταν ούτε η υποδιευθύντρια κα Αντωνιάδου, ούτε η γραμματέας κα Κασσελούρη (που συνηθίζουν να μου διαβιβάζουν γραπτά μηνύματα) μπορούν να ισχυριστούν ότι κάποιας μορφής ενημέρωση συνέβη. Η πρώτη ενημέρωση έγινε εμμέσως από την κα Αντωνιάδου στις με την -εν μέσω εκνευρισμού- διστακτική επίδοση του fax που έστειλε στο Μ.Σ.Θ. ο κ. Ζαγκλιβερινός. Ούτε η ίδια, ούτε ο παρών Διευθυντής (υπήρχαν κι άλλοι παρόντες στο γραφείο του) μπορούσε να μιλήσει με τρόπο κατανοητό για τα όσα έδειχνε να υπονοεί. Μόνον ο εκνευρισμός της και η απορριπτική της διάθεση προς την υπαλληλική μου επάρκεια φαίνονταν ξεκάθαρα. Από τη δική μου πλευρά, δεν έγινε κανένα σχόλιο ή ερώτημα, γιατί αμέσως συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για ένα ακόμα επεισόδιο στην ατέλειωτη σειρά που διαδραματίζεται στο Μ.Σ.Θ. «νόμοι και θεσμοί ορίζονται καθημερινά από την πλειοψηφία». Την επόμενη μέρα, πήγα αυτοπροσώπως στο εξεταστικό κέντρο με γραπτή απάντηση, ωστόσο ο κ. Ζαγκλιβερινός είχε ήδη φύγει (ώρα περίπου) οπότε δεν μπόρεσα να έχω και προφορική επικοινωνία. Παρέδωσα το γραπτό κείμενο σε μέλος της λυκειακής επιτροπής. Όσο για το προσωπικό κινητό μου τηλέφωνο, ο ίδιος ο κ. Ζαγκλιβερινός δήλωσε ότι ο αριθμός που του έδωσε το σχολείο δεν χρησιμοποιείται πια (η Cosmote μπορεί να επιβεβαιώσει επί πόσα χρόνια), ενώ το Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης ( ) με έχει καλέσει στο νέο αριθμό ήδη στις (παλιότερα με είχε καλέσει και ο Διευθυντής του σχολείου από το προσωπικό του κινητό) και ο Περιφερειακός Δ/ντής κ. Καρτσιώτης στις 28-1, 7-2 και , ο οποίος μάλιστα μου δήλωσε ότι, αμφιβάλλοντας για την ορθότητα του αριθμού μου που δεν απαντούσε, κάλεσε το σχολείο και τον επιβεβαίωσε. 2 Σ. Ζυγούρας: Υπόμνημα στην ΕΔΕ που διενεργείται βάσει της εντολής Φ84/ της Δ/νσης Δ.Ε. Αν Θεσ/νίκης

4 Ως προς το 2 ο θέμα: απαντώντας στον κ. Ταπανίδη και γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι χάνω τα λόγια μου, μίλησα για την ουσία του θέματος των επιτηρητών στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, περισσότερο αναλυτικά από ό,τι στον κ. Ζαγκλιβερινό. Το έκανα για να δείξω ότι δύσκολα θα ενδιαφερθεί ο διοικητικός μηχανισμός για την ουσία, πράγμα που έγινε, καθώς ζητώ ακόμα και σήμερα από τον κ. Ταπανίδη να δείξει έστω και ένα έγγραφο προτάσεων ή μέτρων που ο ίδιος απέστειλε προς τους ανωτέρους του για να αντιμετωπίσει την απροθυμία κάποιων καθηγητών να συμμετέχουν ως επιτηρητές. Ας αναφέρει έστω και μία κίνηση που να δείχνει τη διάθεσή του, αν όχι να υπηρετήσει μέσω πρωτοβουλιών την ουσία του νόμου και στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, τουλάχιστον να απαντήσει (έστω και μονολεκτικά) σε υφιστάμενους που του θέτουν ζητήματα. Αν διαβάσετε την πλήρη απάντησή μου, θα διαπιστώσετε ότι η αναφορά σε γεγονότα στοχεύει κατ ευθείαν στο αποτέλεσμα του έργου μας ως δημόσιοι λειτουργοί. Η απάντηση δεν ήταν ένα ξέσπασμα πάθους, έγινε για να δει ο ίδιος, έστω και καθυστερημένα, ότι η ασυλία που σε μεγάλο βαθμό απολαμβάνει η δημόσια διοίκηση και της παιδείας, γίνεται καταστροφική για το κράτος, για τον ίδιο τον εαυτό μας τελικά και όχι μόνον γι αυτόν που αρνείται να συμπράξει στον ευτελισμό των θεσμών. Προφανώς ο στόχος δεν επετεύχθη και το αποτέλεσμα ήταν: Φ84/ Το πραγματικό θέμα που αναδεικνύει αυτή η ΕΔΕ δεν είναι ούτε οι Πανελλαδικές, ούτε καν αυτή καθαυτή η νομιμότητα, αλλά ο ίδιος ο εγκαλούμενος, επειδή δεν δέχεται άλλον ως εργοδότη πέρα από το δημόσιο και επειδή δεν δέχεται ότι έργο του είναι το δημόσιο συμφέρον, μόνον αφού πρώτα εξυπηρετηθούν ορισμένα ιδιωτικά. Συνεπώς, το ζήτημα και το ερώτημα που προκύπτει είναι: ποια πρόσωπα και κάτω από ποια κίνητρα κινούμενα, δημιούργησαν μια κατάσταση που οδήγησε ως τη διαδικασία της ΕΔΕ; Από την απάντησή μου στον κ. Ταπανίδη, που ο ίδιος δεν θεώρησε στοιχείο της ΕΔΕ ώστε να την συμπεριλάβει, μπορείτε να δείτε κ. Ανέστη ότι έχω καταγγείλει σε πειθαρχικό και ποινικό επίπεδο, τόσο την διοικητική τριάδα του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, όσο και τον προϊστάμενο της Δ/νσης Δ.Ε. Αν. Θεσ/νίκης. Η προφανώς σκόπιμη, προφορική αποσιώπηση του ορισμού μου ως επιτηρητή, η αναφορά της κας Αντωνιάδου στον κ. Ταπανίδη, η προσπάθεια του κ. Ταπανίδη να διαλευκάνει μια λευκή υπόθεση, δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά πράξεις προσωπικής αντεκδίκησης ή ακόμα και απέλπιδα προσπάθεια συμψηφισμού, καθώς οι πειθαρχικές διαδικασίες που κινήθηκαν από τον Ιανουάριο του 2009, για τις καταγγελίες που ξεκίνησαν από τον Ιανουάριο του 2008 δεν έχουν καταλήξει μέχρι και σήμερα. Στην περίπτωση μάλιστα που οι αναφορές μου έχουν ήδη καταλήξει σε κάποιο, ελάχιστο έστω, καταλογισμό ευθυνών, που εγώ δεν μπορώ να γνωρίζω σε αντίθεση με τους ως άνω προϊσταμένους μου, τότε η αντεκδίκηση έχει κίνητρο υψηλότερο από το επίπεδο της διοικητικής όχλησης. Σ. Ζυγούρας: Υπόμνημα στην ΕΔΕ που διενεργείται βάσει της εντολής Φ84/ της Δ/νσης Δ.Ε. Αν Θεσ/νίκης 3

5 Επιγραμματικά: από τις αρχές του 2008, ύστερα από τις καταγγελίες μου, ο κ. Ταπανίδης έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να συγκαλύψει τη σωρεία των παράνομων πράξεων του κ. Δ. Αναγνωστόπουλου, Δ/ντή του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, και των δύο υποδιευθυντριών που στήριζαν το Δ/ντή και επελέγησαν από το ΠΥΣΔΕ υπό την προεδρία του κ. Ταπανίδη την ίδια περίοδο. Δεν δίστασε στις ο κ. Ταπανίδης κατά την προκαταρκτική εξέταση να επιχειρήσει τον εκφοβισμό μου, ενώ στις ευτέλισε για άλλη μια φορά την διοικητική διαδικασία, καλώντας με υπηρεσιακά για να μου απευθύνει προειδοποιήσεις επί του προσωπικού. Η όλη θλιβερή υπόθεση κακοδιοίκησης του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης έχει αποτυπωθεί στο διαδίκτυο ( υπό τον προσωρινό τίτλο «ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;» και η διαρκής συγκάλυψη των παράνομων πράξεων, η αδιαφορία έναντι των συνεπαγόμενων παιδαγωγικών επιπτώσεων από πλευράς του κ. Ταπανίδη είναι ολοφάνερη για το μέσο θεατή, ακόμα και μόνον από το γεγονός ότι σε κανένα από τα δεκάδες θέματα, δεν υπάρχει η παραμικρή επί της ουσίας απάντηση. Ως προς την σύμπλευση των δύο υποδιευθυντριών με το διευθυντή στις παράνομες πράξεις του Μ.Σ.Θ.: το 2003 ο κ. Αναγνωστόπουλος προσπάθησε εκ των υστέρων να ακυρώσει το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας του συλλόγου διδασκόντων, που έφερνε πρώτη στην προτίμησή του για την υποδιεύθυνση την κα Αναγνωσταρά και να πείσει μέλη του συλλόγου να ξαναψηφίσουν υπέρ της κας Βλαχοπάνου. Η τελευταία, το Δεκέμβριο του 2007 στην αντίστοιχη συνεδρίαση, προανήγγειλε σχεδόν την εκλογή της, δηλώνοντας μάλιστα, ότι κι αν ο σύλλογος δεν την επιλέξει στην πρώτη θέση, η ίδια δεν θα παραιτηθεί από τη συνέχεια της διαδικασίας. Το ίδιο δήλωσε και η κα Αντωνιάδου, τονίζοντας πόσα έχει μάθει κοντά στον κ. Αναγνωστόπουλο και πόση ανάγκη ομαδικότητας έχει το σχολείο. Η άριστη συνεργασία του Δ/ντή του Μ.Σ.Θ. με τις δύο συγκεκριμένες καθηγήτριες υπογραμμίζεται και από το γεγονός της συνεχούς προτίμησής των για τις κάθε είδους επιτροπές που συγκροτούνταν. Όλα αυτά δεν θα είχε νόημα ν αναφερθούν, αν πριν την εκλογή τους οι δυο καθηγήτριες έδειχναν στοιχειώδη διοικητική - παιδαγωγική πρωτοβουλία και αν μετά την εκλογή τους έδειχναν ανταπόκριση και συνεργασία με άτομα που στηλίτευαν τις παράνομες πράξεις και τις συνεχείς παιδαγωγικές υποβαθμίσεις που προκαλούσε στο σχολείο ο κ. Αναγνωστόπουλος. Όλα αυτά αναφέρονται για να τονιστεί το εξής: το σχολείο με την ήδη προβληματική διοίκηση, άρχισε από τις αρχές του 2008 να βουλιάζει με ταχύτερους ρυθμούς, καθώς ο Διευθυντής, μετά την εκλογή των δύο υποδιευθυντριών, φάνηκε περισσότερο απελευθερωμένος να προβαίνει σε ακόμα μεγαλύτερη απαξίωση του συλλόγου και των διαδικασιών. Η συνεχής παραποίηση των πρακτικών ερχόταν σαν φυσιολογικό, τυπικό επακόλουθο της εκτροπής του εκπαιδευτικού έργου από τα 4 Σ. Ζυγούρας: Υπόμνημα στην ΕΔΕ που διενεργείται βάσει της εντολής Φ84/ της Δ/νσης Δ.Ε. Αν Θεσ/νίκης

6 κατά νόμο προβλεπόμενα. Λόγω του διχασμού και της υποβάθμισης του συλλόγου, το εκπαιδευτικό έργο καθόριζε (και καθορίζει) ο Διευθυντής. Η κατά σύστημα κολακεία των μαθητών και η πελατειακή συμπεριφορά προς γονείς και καθηγητές αποτελούσαν -μέσα και στο ελλιπές θεσμικό πλαίσιο των μουσικών σχολείων- την εξισορρόπηση του Δ/ντή στη διακριτική του ευχέρεια να κάνει ό,τι θέλει σε θέματα εκδηλώσεων, καθημερινής λειτουργίας, απουσιών κλπ. Χαρακτηριστικό είναι το σύντομο ανέκδοτο που επικράτησε στο Μ.Σ.Θ.: «παιδαγωγική συνεδρίαση» ή «θα τα πούμε στην παιδαγωγική». Ταυτόχρονα, τη μειοψηφία που δεν «πειθαρχούσε», την αντιμετώπιζε με τη σιωπή ή με απαντήσεις που εξέτρεπαν τη συζήτηση στο άπειρο. Αν κάποιοι επέμεναν, υπήρχε ένα ακόμα όπλο: σπίλωση και συκοφαντία. Τα στοιχεία αυτά κατήγγειλα στις αρχές του 2008 και έκτοτε, η κώφωση και η αδράνεια των αρμοδίων έφερε νέες καταγγελίες και τη διαρκή παράταση της υπόθεσης που σέρνεται μέχρι και σήμερα. Εννοείται ότι, αν οι καταγγελίες ήταν σαθρές θα είχαν καταρριφθεί επισήμως και αν ο καταγγέλλων ήταν όντως αναξιόπιστος θα είχε υποστεί τις σχετικές συνέπειες. Καθόσον όμως αυτά δεν έγιναν, συνέχισε να επικρέμεται η απειλή ήττας του πελατειακού και εκπτωτικού συστήματος διοίκησης του σχολείου και βεβαίως, η καθημερινή ενόχληση της διοίκησης από την μη «συμμόρφωση» του εγκαλούντος. Μοιραία λοιπόν, κάποιος από το διευθυντικό σχήμα έχασε την ψυχραιμία του πριν λίγο καιρό και αυτός ήταν η κα Αντωνιάδου. Άλλωστε η ίδια, πέρα από το προφίλ της αυστηρότητας που επιχειρεί να υιοθετήσει, αντιφάσκοντας με τον προγενέστερο εαυτό της και αναγνωρίζοντας έμμεσα μεν (προβληματικά δε) την ελλειμματική διοίκηση του κ. Αναγνωστόπουλου, ευθαρσώς δηλώνει «εγώ δεν είμαι Αναγνωστόπουλος, θα δει ο Ζυγούρας». Προσπαθώντας να εξουδετερώσει τη δική μου σταθερή θέση στον καταλογισμό των ευθυνών και στον περιορισμό της κατάπτωσης του σχολείου, είδε πεδίον δόξης λαμπρόν στο θέμα «επιτηρήσεις των πανελλαδικών», θέλοντας προφανώς να συνδυάσει την πάγια άρνησή μου να πληρώνομαι ως επιτηρητής με μια κατασκευασμένη άρνηση προσέλευσης στην ενημερωτική συνάντηση της Η ίδια μάλιστα, στις αρχές του έτους με παρακαλούσε να παραλάβω τις αποζημιώσεις που είχαν έρθει για περσινές επιτηρήσεις, λέγοντάς μου ότι δεν γνώριζε (όπως πάντα) το θέμα της άρνησής μου να πληρώνομαι, προσθέτοντας ότι θα προσπαθούσε να μη με προτείνει ως επιτηρητή, για να μην παρουσιάζεται αυτό το πρόβλημα. Κάτω και από τις τρέχουσες κρατικές οικονομικές δυσχέρειες, όχι μόνον δεν επιχείρησε να διαχειριστεί ή έστω να απαντήσει η κα Αντωνιάδου στην πασίγνωστη, πάγια θέση μου να μην λαμβάνω αποζημίωση για τις υπηρεσίες επιτήρησης των πανελλαδικών, αλλά στηριζόμενη στην αίσθηση L état c est moi, θέλησε να πετύχει μ ένα σμπάρο, τρία τριγώνια: να δείξει στο σύλλογο το δυναμισμό της, την πέραση που έχει ο Σ. Ζυγούρας: Υπόμνημα στην ΕΔΕ που διενεργείται βάσει της εντολής Φ84/ της Δ/νσης Δ.Ε. Αν Θεσ/νίκης 5

7 γραπτός της λόγος στη διοικητική ιεραρχία και να απομονώσει το «μαύρο πρόβατο» του σχολείου. Ερώτημα 1 ο : τι εμπόδιζε την κα Αντωνιάδου να με καλέσει να υπογράψω ότι έλαβα γνώση για την επιτήρηση στο 1 ο ΓΕΛ Ανατόλια; Ερώτημα 2 ο : πόσες φορές έχει διευθετήσει γραπτή ενημέρωση για διάφορα θέματα στο σχολείο (πλην των εισερχομένων εγγράφων); Γιατί κάθε καθηγητής παρελάμβανε ενυπόγραφα πριν από μήνες το δελτίο των ατομικών του στοιχείων (για συμπλήρωση-διόρθωση) από την ομάδα μηχανοργάνωσης του σχολείου; Ερώτημα 3 ο : γιατί δεν ενημερώθηκα στις στο σχολείο; Ερώτημα 4 ο : γιατί την άκαρπη προσπάθεια της τηλεφωνικής επικοινωνίας δεν ακολούθησε ένα από το σχολείο προς εμένα, όπου θα μπορούσε - τουλάχιστον- να μου ζητηθεί να επικοινωνήσω με το σχολείο; Δεν ήξερε την ηλεκτρονική μου διεύθυνση το σχολείο; Κάτω από άλλες συνθήκες, θα έλεγα ότι πρέπει να ελεγχθεί η κα Αντωνιάδου για την καταφανή ανεπάρκεια που επέδειξε, ακόμα και να έχει τα σωστά τηλέφωνα (αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρχε πρόθεση για το λανθασμένο τηλέφωνο που έδωσε στο εξεταστικό κέντρο) ή να ρωτήσουμε ποιος άλλος επιτηρητής από το Μ.Σ.Θ. ενημερώθηκε ενυπόγραφα, όμως άλλα, σημαντικότερα στοιχεία για τη γενικότερη στάση της μέσα στο σχολείο, για τις προτεραιότητες που βάζει και για την αίσθηση του καθήκοντος που η ίδια έχει, είναι διαφωτιστικά. Το 2006, μέσα στο σύλλογο, η κα Αντωνιάδου με τον πλέον αυτοεξευτελιστικό τρόπο στήριζε (πέραν του Διευθυντή) και την υποκατάσταση του θεσμού των Μαθητικών Καλλιτεχνικών Αγώνων από τα ίδια συμφέροντα και το ευτελέστατο αποτέλεσμα που δημιούργησε η σύμπραξη που υπέγραψε ο τότε Ειδικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας κ. Ράμμας με την ΕΡΤ3. Λίγους μήνες αργότερα, όταν, με ευθύνη του κ. Αναγνωστόπουλου, το Μ.Σ.Θ. έγινε χώρος εκμετάλλευσης των ΑΜΕΑ από στυγνά ιδιωτικά συμφέροντα, στη θυελλώδη συνεδρίαση του συλλόγου που ακολούθησε, η κ. Αντωνιάδου δεν είχε κανένα πρόβλημα με το Δ/ντή. Ο Δ/ντής πάλι, την ίδια ακριβώς περίοδο της επέτρεπε κατά τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου να ασκεί από το απέναντι της διεύθυνσης γραφείο χρέη μεσάζοντα στην επί τόπου πώληση λαχανικών. Το 2007, η κα Αντωνιάδου στήριξε το Διευθυντή στην χειραγώγηση της ψήφου των μαθητών κατά τη διαδικασία ανάθεσης της πολυήμερης εκδρομής της Γ Λυκείου σε συγκεκριμένο πρακτορείο, χωρίς να τηρείται η σχετική υπουργική απόφαση και ενώ ήταν σε πλήρη γνώση της η άρνηση του Διευθυντή να αποστείλει στη Διεύθυνση την έκθεση αρχηγού εκδρομής του 2006, που περιέγραφε τις παραβιάσεις που το εν λόγω πρακτορείο έκανε, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια των μαθητών. (Σημ. Στις , στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου και ενώπιον των μαθητών ο κ. Αναγνωστόπουλος επιβεβαίωσε και το [εθιμικό] κληρονομικό δίκαιο του αναξιοκρατικού συστήματος στο δημόσιο, λέγοντας ότι φροντίζει, ώστε μετά την αποχώρησή του, το σχολείο να παραδοθεί σε καλά χέρια). 6 Σ. Ζυγούρας: Υπόμνημα στην ΕΔΕ που διενεργείται βάσει της εντολής Φ84/ της Δ/νσης Δ.Ε. Αν Θεσ/νίκης

8 Όλα αυτά έχουν επίσης καταγγελθεί και η κα Αντωνιάδου, που δεν έχει την παραμικρή δημόσια άποψη για όλα όσα συμβαίνουν στο σχολείο τα τελευταία δέκα χρόνια, που συμμετέχει στην καθημερινή μου σπίλωση σε κατ ιδίαν συζητήσεις, ενώ δημόσια έχει πιει το αμίλητο νερό, έχει προσωπικό λόγο να προβαίνει σε αναφορές εναντίον μου. Αρωγός στην προσπάθεια αυτή βρέθηκε ο κ. Ταπανίδης, κεντρικό πρόσωπο ευθύνης στην πολλαπλή υποβάθμιση του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, ο οποίος αναζητά σήμερα αυτές τις ευθύνες από μένα, επειδή έχω καταδείξει τα πειθαρχικά και ποινικά παραπτώματα που ο ίδιος διέπραξε. Αναζητά ανύπαρκτες ευθύνες από μένα, ενώ είναι ουσιαστικά υπόλογος για παράλειψη δίωξης και τιμωρίας πειθαρχικών παραπτωμάτων της διοίκησης του σχολείου. Αναζητά σήμερα ο κ. Ταπανίδης ευθύνη για την απουσία μου από την ενημερωτική συνάντηση των επιτηρητών, ενώ, μη ζητώντας ευθύνη για την απουσία μου από τις επιτηρήσεις (πράγμα που έκανε στην προκαταρκτική), αναγνωρίζει τουλάχιστον ότι ουδέποτε αρνήθηκα να συμμετέχω. Προφανώς, η μόνη εξήγηση που ο ίδιος θα έδινε για αυτή την ΕΔΕ είναι η θέλησή του να διασφαλίσει τον τύπο και την ουσία των πανελλαδικών εξετάσεων. Το πώς όμως ο ίδιος έδρασε στις Πανελλαδικές του 2007 το έχω ήδη περιγράψει, απαντώντας στην κλήση που μου απέστειλε για προκαταρκτική εξέταση. Διαπιστώνεται και εκεί ότι ο νόμος έχει προσωπική-επιλεκτική και όχι καθολική εφαρμογή για τον κ. Ταπανίδη, αφού τα ερωτήματα παραμένουν: γιατί δεν ερεύνησε τις νοθείες του βιβλίου των πρακτικών και του πρωτοκόλλου του Μ.Σ.Θ.; Γιατί δεν απαίτησε από το Δ/ντή του Μ.Σ.Θ. να τηρεί τουλάχιστον τις διαταγές που ο ίδιος του διαβιβάζει, βάζοντας την υπογραφή του από κάτω; Γιατί δεν ερεύνησε τόσα θέματα που του ανέφερα και έδειχναν αυτό που γνωρίζει -όχι σε νομική, αλλά σε απλή διατύπωση και ως έννοια- ο μέσος πολίτης: κατάχρηση εξουσίας, παράβαση καθήκοντος, προτροπή σε παράνομη πράξη, κλπ. Διέταξε στις περιπτώσεις αυτές προκαταρκτικές εξετάσεις ή ΕΔΕ; Είναι αφελές μετά απ αυτά να ρωτήσω αν θα διατάξει προκαταρκτική εξέταση και ΕΔΕ για το μειωμένο διδακτικό μου ωράριο, για τη φετινή μου απουσία από τις συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων που ο ίδιος του ανέφερα; Ή μήπως διστάζει: α) να αγγίξει θέματα που άπτονται του πελατειακού συστήματος μέσα στο Μ.Σ.Θ. β) να διερευνήσει τα παραπτώματα που δεν κάνει μόνον ο Ζυγούρας γ) μήπως λάβει νέες αναφορές από μένα και για άλλα θέματα; Και μόνον η πρόσφατη διαχείριση της διοίκησης του Μ.Σ.Θ στην «παρουσίαση» του θέματος «αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων» από τη σύμβουλο, φτάνει για να πιστοποιήσει το μόνιμο εναγκαλισμό της διοίκησης του Μ.Σ.Θ. με την κατάπτωση. Στην ουσία, τίποτα απολύτως δεν άλλαξε στο σχολείο, παρά την προσοχή που προσπαθεί να επιδείξει η διοίκηση στο τυπικό μέρος. Δεν κατανοεί η διοίκηση του σχολείου, αλλά και δεν ενδιαφέρονται ή δεν κατανοούν οι προϊστάμενοι, ότι το τυπικό μέρος είναι αδύνατο να εξασφαλιστεί, όταν δεν υπάρχει επαρκής στόχευση στην ουσία της Σ. Ζυγούρας: Υπόμνημα στην ΕΔΕ που διενεργείται βάσει της εντολής Φ84/ της Δ/νσης Δ.Ε. Αν Θεσ/νίκης 7

9 παιδείας, στην υπηρέτηση υπέρτατων θεσμών και στη συνειδητοποίηση της έννοιας του δημόσιου λειτουργήματος και του δημόσιου συμφέροντος. Αυτή δεν είναι η σχέση του νομικού και του ουσιαστικού σκέλους των παιδαγωγικών υποχρεώσεων που έχει ο δημόσιος λειτουργός της παιδείας; Εδώ και δεκαετίες παραπαίει το δεύτερο σκέλος, καθώς το πρώτο έχει de facto υποβαθμιστεί ή καταργηθεί. Καλείται και πάλι σήμερα, μέσα από αυτή την ΕΔΕ, η de jure υπόσταση του παιδαγωγικής να συνεργαστεί με το γενικότερο γράμμα του νόμου προς όφελος της παιδείας. Λυπάμαι, αλλά για τους λόγους που προανέφερα, φράσεις όπως «έλα, δε θα γινόταν ΕΔΕ αν πήγαινες στην προκαταρκτική» αδυνατώ να τις ενσωματώσω ως τακτικές στην καθημερινή λειτουργία μου με τον μαθητή μέσα στην τάξη. Επιθυμώντας να εξουδετερώσουν, να πλήξουν ή να κουράσουν όσους έχουν συνείδηση της δημοσιοϋπαλληλικής τους θέσης και της αποστολής τους, όσους δεν υιοθετούν τους εξωθεσμικούς μηχανισμούς και βάζουν πρώτο το συμφέρον του μαθητή και την αξιοπρέπειά τους, οι δύο από τους θιγόμενους των καταγγελιών μου, η κα Αντωνιάδου και ο κ. Ταπανίδης σήμερα συνεργάζονται. Εφόσον πιστεύουν ότι μπορούν να το επιτύχουν, δεν έχουν παρά να συνεχίσουν την προσπάθειά τους. Λυπάμαι που δεν διάβασαν ή δεν κατάλαβαν την κατακλείδα της κατάθεσής μου στην ΕΔΕ του κ. Περσυνάκη. Το μόνο που μπορώ να προσθέσω ύστερα από όσα ανέφερα, είναι η δεκασέλιδη πραγματεία του Ευάγγελου Λεμπέση. Αυτή αποπειράται να διεισδύσει στον πυρήνα των λόγων για τους οποίους μια δημόσια υπηρεσία έφτασε (και) σ αυτή την ΕΔΕ Στέργιος Ζυγούρας Συνημμένα (σελ 23) Γραπτή απάντηση στο φαξ προς το Μ.Σ.Θ. του προέδρου της Λ.Ε. Πανελλαδικών Εξετάσεων κ. Π. Ζαγκλιβερινού (σελ 8) Γραπτή απάντηση στην κλήση του Δ/ντή Δ.Ε. Αν. Θεσσαλονίκης κ. Θ. Ταπανίδη για προκαταρκτική εξέταση (σελ 4) Κατάληξη της κατάθεσής μου στην ΕΔΕ που κινήθηκε βάσει της εντολής 3835/ του Περ/κου Δ/ντή Εκπ/σης Κ. Μακεδονίας (σελ 1) Ε. Λεμπέση: «Η τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω» (σελ 10) 8 Σ. Ζυγούρας: Υπόμνημα στην ΕΔΕ που διενεργείται βάσει της εντολής Φ84/ της Δ/νσης Δ.Ε. Αν Θεσ/νίκης

10 Στέργιος Ζυγούρας Προς τον πρόεδρο της ΛΕΕ του 1 ου ΓΕΛ ΑΝΑΤΟΛΙΑ κ. Πέτρο Ζαγκλιβερινό Κοινοποίηση: κ. Θ. Ταπανίδη, Δ/ντή Δ/θμιας Εκ/σης Αν Θεσ/νίκης Αγαπητέ συνάδελφε, αξιότιμε πρόεδρε της ΛΕΕ του 1 ου ΓΕΛ Ανατόλια Για την αναστάτωση που προκάλεσε η απουσία μου από τη συνάντηση της σας ζητώ συγγνώμη. Για την ειλικρίνειά της ελπίζω ότι δεν θα δυσκολευτώ να σας πείσω, καθώς το θέμα είναι κατ αρχήν υπηρεσιακό. Δίνοντάς μου το φαξ που στείλατε στο σχολείο η υποδιευθύντρια κα Αντωνιάδου Άρτεμις ( ) ανέφερε σε τρίτο και τη φράση «από όσους επιτηρητές στείλαμε στις πανελλαδικές, μόνο ο Ζυγούρας δεν εμφανίστηκε», πράγμα που απλώς επιβεβαιώνει αυτό που καλά ξέρουμε: Τις αποφάσεις συγκρότησης ομάδων επιτηρητών τις υπογράφουν οι προϊστάμενοι γραφείων και διευθύνσεων, ουσιαστικά τις καταρτίζουν οι προϊστάμενοι των σχολικών μονάδων. Κι όμως, τόσο οι μεν όσο και οι δε γνωρίζουν ότι ο υπάλληλος υποχρεούται βάσει νόμου να εκτελέσει τα καθήκοντα του επιτηρητή, αδυνατούν όμως να εξηγήσουν την υποχρέωση λήψης της σχετικής πρόσθετης αμοιβής. Εδώ και 4-5 χρόνια, όποτε παρουσιαζόμουν ως επιτηρητής σε Πανελλαδικές Εξετάσεις, ζητούσα να γίνουν εκείνες οι ενέργειες εκ μέρους των Λυκειακών Επιτροπών, προκειμένου να μην αποζημιωθώ για τις υπηρεσίες της επιτήρησης που προσέφερα. Η κατάληξη ήταν πάντα ίδια: αδυναμία εκπλήρωσης του αιτήματος. Σε κάποιες περιπτώσεις, πρόεδροι λυκειακών επιτροπών ζητούσαν την αντικατάστασή μου, συνήθως όμως έκαναν πώς δεν καταλάβαιναν ή έδιναν υποσχέσεις που δεν τηρούσαν. Κάποιοι πρόεδροι «μεταβίβαζαν» την αρμοδιότητα επίλυσης στους διευθυντές δευτεροβάθμιας, ενώ υπήρξε και περίπτωση όπου πρόεδρος Λυκειακής Επιτροπής (στο ίδιο σχολείο που κι εσείς σήμερα είστε πρόεδρος) κατενόησε αμέσως το ζήτημα, συμφώνησε στην ουσία του και μου ζήτησε σε βάση συναδελφική να μην επιμείνω, λόγω της έλλειψης επιτηρητών που υπήρχε εκείνη τη χρονιά. Αναγνώρισε ωστόσο το άλυτο του προβλήματος, τονίζοντας τη δυσκολία που θα είχε κατά την εκταμίευση του συνολικού ποσού μέσω επιταγής από την οικονομική υπηρεσία. Ερωτήματα που επισήμως παραμένουν αναπάντητα: α) γιατί πρέπει να πληρώνεται κάποιος υπάλληλος που απασχολείται εντός του ωραρίου του β) πώς συμβαδίζει η υποχρέωση ενός καθηγητή δευτεροβάθμιας να ασκεί χρέη επιτηρητή με την υποχρέωση να λάβει αμοιβή για την υπηρεσία αυτή. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο πρωτεύσας στις γραπτές εξετάσεις επιλογής στελεχών Δ/ντής Δ/θμιας Εκπ/σης Δυτ. Θεσσαλονίκης, απάντησε με ανεπιτυχή τρόπο στο αίτημά μου, αναγνωρίζοντας έμμεσα την ανυπαρξία λογικής.

11 Από όσα σας εξέθεσα, φαίνεται ότι μόνο διάθεση να σας ταλαιπωρήσω δεν είχα, πράγμα που ουδόλως πιστεύω ότι συμβαίνει με τη διοίκηση του σχολείου μου, η οποία κρυβόμενη πίσω από τη Δ/νση Δ/θμιας Αν. Θεσ/νίκης και εξυπηρετώντας προσωπικές σκοπιμότητες, αδιαφορεί για την αναστάτωση που θα προκαλέσει, καθώς η ίδια στο παρελθόν κατέθεσε χρήματα αντίστοιχων αμοιβών μου στο ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, η ίδια με παρακάλεσε αυτή την άνοιξη να παραλάβω τα χρήματα που η Δυτ. Θεσσαλονίκη και πάλι έστειλε, η ίδια υποσχέθηκε ότι στο μέτρο του δυνατού δεν θα με πρότεινε στη θέση αυτή, όσο το θέμα της πρόσθετης αμοιβής δεν ρυθμιζόταν. Όταν οι νόμοι εμφανώς πάσχουν, τότε ιδιαίτερα οι κατέχοντες διοικητικές θέσεις δεν μπορούν να ισχυρίζονται ότι πρέπει απλώς να τους εφαρμόζουν, τη στιγμή που δεν έχουν κάνει την παραμικρή κίνηση για τη βελτίωσή τους. Το ζήτημα που από χρόνια θέτω θα μπορούσε να είχε προωθήσει ή τακτοποιήσει ο κ. Ταπανίδης ώστε να μην ασχολούνται κάθε φορά σε βάση προσωπική οι άμεσα εμπλεκόμενοι. Ωστόσο, κάτι τέτοιο μοιάζει αδύνατο, γιατί η κατάπτωση της δημόσιας παιδείας πατάει πάνω στις πελατειακές σχέσεις που με τη σειρά τους οδηγούν στην απαξίωση και τη μίζερη συμπεριφορά των υπαλλήλων (στην περίπτωση αυτή, να ζητούν «απαλλαγή» εκ των προτέρων ή εκ των υστέρων). Θεωρώ ότι τα προηγούμενα δεν είναι υπέρτερα της ανάγκης για ομαλή διεξαγωγή των εξετάσεων γι αυτό και σας γνωστοποιώ την πάγια θέση μου (γνωστή στη διοίκηση του σχολείου μου): εφόσον εξασφαλιστεί ότι στις καταστάσεις πληρωμών το όνομά μου θα συνοδεύεται από μηδενική πίστωση, εφόσον δηλαδή μπορώ να έχω μια βεβαίωση ότι εκτέλεσα την υπηρεσία της επιτήρησης και δεν έλαβα την προβλεπόμενη υποχρεωτική αμοιβή, είμαι στη διάθεσή σας για τις επιτηρήσεις που θα χρειαστεί. Στέργιος Ζυγούρας Καθηγητής ΠΕ16 στο Μ.Σ.Θ. ΥΓ. Ο αριθμός τηλεφώνου δεν λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια. Ο σημερινός μου αριθμός είναι γνωστός στο σχολείο, έχει κληθεί από το διευθυντή του αλλά και από τον Περιφερειακό Δ/ντή Εκπ/σης Κ. Μακεδονίας που τον επιβεβαίωσε μέσω του σχολείου μου. Συνημμένα: 6

12

13 ΑΙΤΗΣΗ του Στέργιου Ζυγούρα του Παναγιώτη Καθηγητή ΠΕ16 στο Μουσικό Σχολείο Θεσ/νίκης Θέμα: Απαλλαγή από την αποζημίωση της υπηρεσίας επιτηρήσεων στις πανελλαδικές εξετάσεις Θεσ/νίκη, Προς τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης Αξιότιμε κ. Προϊστάμενε, Με δεδομένο τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της υπηρεσίας των επιτηρητών, σας δηλώνω ότι δεν επιθυμώ να λάβω την προβλεπόμενη αποζημίωση. Σας παρακαλώ να εξετάσετε το τυπικό μέρος εκπλήρωσης αυτού του αιτήματος που αφορά στην περίπτωση των πανελλαδικών εξετάσεων της 27 ης Ιουνίου 2008 στο 2 ο ΓΕΛ Νεάπολης. Με τιμή Στέργιος Ζυγούρας

14

15 Στέργιος Ζυγούρας Καθηγητής ΠΕ16 στο Μουσικό Σχολείο Θεσ/νίκης τηλ Θεσ/νίκη, Προς τον Πρόεδρο της Λυκειακής Επιτροπής των Πανελλαδικών Εξετάσεων 2009 στο Σχολείο Καλαμαρί ΔΗΛΩΣΗ Με δεδομένο τον υποχρεωτικό χαρακτήρα της επιτήρησης κατά τις Πανελλαδικές Εξετάσεις (Ν.1566/85 άρθρο 55, παρ. 1), σας δηλώνω ότι δεν επιθυμώ να λάβω την πρόσθετη, έκτακτη αποζημίωση που έχει υπολογιστεί για την υπηρεσία αυτή. Σας παρακαλώ να προβείτε στις σχετικές ενέργειες. Στέργιος Ζυγούρας Συνημμένα: 1

16

17

18 Στέργιος Ζυγούρας Προς: Δρ. Θεόδουλο Λ. Ταπανίδη Δ/ντή Δ.Ε. Ανατολικής Θεσσαλονίκης ΘΕΜΑ: «Σχετικά με την κλήση 74/ σε προκαταρκτική εξέταση» Σχετικά με την κλήση μου 74/ σε προκαταρκτική εξέταση σας αναφέρω: Δεν γνωρίζω την αναφορά της κας Α. Αντωνιάδου ( ), ως εκ τούτου δεν έχω κάτι να απαντήσω σχετικά με αυτήν Η κα Αντωνιάδου στις μου επέδωσε το φαξ που έστειλε στο Μουσικό Σχολείο ο κ. Π. Ζαγκλιβερινός. Στις απάντησα γραπτά στον κ. Ζαγκλιβερινό. Την απάντηση αυτή (2 σελίδες + 6 συνημμένα) σας κοινοποίησα την ίδια μέρα με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (χωρίς να λάβω απόδειξη παραλαβής), ενώ την επόμενη μέρα την επέδωσα και στην κα Αντωνιάδου. Στην απάντηση αυτή περιέχεται και η δική μου αναφορά στο Ν.1566/85 αρ.55 και η δηλωμένη μου διάθεση να συμμετάσχω στις εξετάσεις, όπως άλλωστε πάντα έκανα. Στέργιος Ζυγούρας Καθηγητής ΠΕ16 στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης Συνημμένα: Σελίδες δύο.

19 Κύριε Ταπανίδη, Με δεδομένη την εμπλοκή των τριών μας (διοίκησης του Μ.Σ.Θ., προϊσταμένου δ/νσης και εμού) στην ανοιχτή ως σήμερα υπόθεση του Μουσικού Σχολείου Θεσσαλονίκης και με αφορμή την κλήση 74/ , αναγκάζομαι να εκθέσω κάποια ζητήματα σχετικά με τις Πανελλαδικές και τη λειτουργία του Μ.Σ.Θ., επειδή, διορθώστε με αν κάνω λάθος, υποθέτω, ότι με τις καθημερινές διοικητικές σας ενέργειες υπερασπίζεστε τη νομιμότητα, όχι μόνο μηχανιστικά στο γράμμα της, αλλά και στην ουσία της. Ένα χρόνο πριν καταλογίσατε έμμεσα στους εκπαιδευτικούς που ζήτησαν να εξαιρεθούν από τη διαδικασία των Πανελλαδικών Εξετάσεων μειωμένο «αίσθημα καθήκοντος». Όμως, η θέση που κατέχετε, δεν είναι θέση παρατήρησης και έκφρασης ευχών, είναι θέση παρέμβασης. Ήρθε μάλλον η ώρα να μάθουμε πώς εξηγούνται οι αιτήσεις εξαίρεσης που αναφέρατε και τα μέτρα που πάρθηκαν για τον περιορισμό τους. Συμφωνείτε ότι η «υποχρέωση» παραλαβής πολύ χαμηλής (σε σχετικά και σε απόλυτα μεγέθη) αποζημίωσης για τα καθήκοντα της επιτήρησης είναι αυτή που ωθεί τον εκπαιδευτικό στην πιο πάνω συμπεριφορά και συνεπώς, πλαγίως, του καλλιεργεί μια χαμηλή αυτοεκτίμηση και ένα περαιτέρω μειωμένο αίσθημα καθήκοντος; Συμφωνείτε ότι η αποζημίωση αυτή στοχεύει ταυτόχρονα σε όσους έχουν απόλυτη χρηματική ανάγκη και σε όσους δεν έχουν ανάγκη, εντείνοντας αμφίπλευρα μια εξωθεσμική σχέση εξάρτησης όλων με αυτούς που καταρτίζουν τις λίστες; Ας σημειωθεί, ότι σήμερα τουλάχιστον, όλοι παραδέχονται την απαξίωση του εκπαιδευτικού. Δύο χρόνια πριν, για την υπόθεση νοθείας των Πανελλαδικών του 2007, ως πρόεδρος του ΠΥΣΔΕ Αν Θεσ/νίκης υπερψηφίσατε την ενοχή και την ποινή των 3 καθηγητριών, στηριζόμενος στο γεγονός ότι αυτές παραβίασαν διατάξεις του Ν3528/07 και του ΠΔ60/06. Ωστόσο, πέρα από το γεγονός ότι το ποινικό σκέλος κατέρρευσε, οδηγώντας σε αντίστοιχη αναπροσαρμογή και την πειθαρχική ποινή, υπάρχουν και δύο κεντρικά σημεία για την απόφασή σας αυτή, ως προς την εφαρμογή του νόμου και ως προς τη διαφύλαξη της αξιοπιστίας του θεσμού των Πανελλαδικών: α) δεν συνυπολογίσατε το γεγονός ότι η πρόεδρος του β/κ εκτελούσε παράνομη εντολή του ΥπΕΠΘ, κάτι που προέκυπτε από τα στοιχεία της έτσι κι αλλιώς «αποσπασματικής ΕΔΕ», κάτι που έμμεσα προέκυπτε και από την απουσία κάθε αναφοράς του ΠΔ60/60 στο «καλό των παιδιών» β) δεν θα μπορούσαν οι τρεις καθηγήτριες να αλλάξουν τους βαθμούς των γραπτών, αν αυτά δεν τους τα παρέδιδε ο υπεύθυνος για τη φύλαξή τους γραμματέας του β/κ. Την ευθύνη του γραμματέα κ. Αναγνωστόπουλου, δεν την αναζητήσατε ούτε όταν αυτός παρελάμβανε τα νοθευμένα γραπτά και ενώ γνωρίζατε πως οι καθηγήτριες σε ποινικό επίπεδο παραπέμφθηκαν όχι μόνον για πλαστογραφία, αλλά και για χρήση των πλαστών εγγράφων.

20 Ένα χρόνο πριν με καλέσατε προκειμένου να απολογηθώ για τα όσα «ψευδή» είχα αναφέρει για σας στον τότε Υπουργό Παιδείας. Ενάμιση χρόνο πριν με καλέσατε (για πρώτη φορά) για να με συνετίσετε και να με πληροφορήσετε ότι ο Διευθυντής του Μ.Σ.Θ. θα συνταξιοδοτηθεί σύντομα. Κι εκείνη η «πρώτη φορά» συνέβη οκτώ μήνες μετά από την πρώτη μου αναφορά. Σήμερα παρατηρώ μια σημαντική βελτίωση στην ταχύτητα της αντίδρασής σας, πράγμα που είναι αναμφίβολα θετικό. Ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι αν παραβιάστηκε το άρθρο 10 του Συντάγματος και το άρθρο 107 του Ν.3528/07. Πολύ περισσότερο, δεν είναι το ότι η κα Αντωνιάδου προφανώς δεν ανέφερε την ολοκληρωτική σχεδόν φετινή απουσία μου από τις συνεδριάσεις του συλλόγου ή τους λόγους για τους οποίους, για 2η συνεχόμενη χρονιά, είχα μειωμένο κατά δύο ώρες διδακτικό ωράριο. Το ζήτημα δεν είναι ούτε η δεύτερη αναφορά μου, στις , όπου σας κατήγγειλα ότι η κα Αντωνιάδου σε πλήρη σύμπλευση με τον κο Αναγνωστόπουλο είχε ταυτίσει το ατομικό της συρτάρι με το σύλλογο διδασκόντων. Το ζήτημα είναι το εξής: πώς θα ήταν σήμερα τα πράγματα στο Μουσικό Σχολείο, αν από την (τουλάχιστον) κάνατε τις απλούστατες εκείνες κινήσεις, προκειμένου να περιοριστεί η εξωθεσμική λειτουργία του, δηλαδή η πελατειακή συμπεριφορά ενός τμήματος του προσωπικού. Φάνηκε δυστυχώς, ότι η προστασία της κραυγαλέας αναξιοκρατίας (για την εγκαθίδρυση της οποίας και προσωπικά ευθύνεστε) και της συνακόλουθης ιδιοτέλειας είναι για σας υπέρτερη, όχι μόνο δεκάδων παιδαγωγικών εκπτώσεων, αλλά ακόμα και της ασφάλειας των μαθητών (η νύξη για το θέμα της ύποπτης διαδικασίας ανάθεσης των εκδρομών υπήρχε ήδη στην πρώτη μου αναφορά). Τα όσα εδώ υποχρεώθηκα να εκθέσω δεν έχουν χαρακτήρα καταγγελίας. Ακόμα και για τα θέματα του σχολείου, έχω προ πολλού σταματήσει να σας ενοχλώ επειδή α) έχετε δείξει κατ επανάληψη τις προθέσεις σας β) έχω ήδη απευθυνθεί αρμοδίως για τη διερεύνηση της ποινικής και πειθαρχικής σας ευθύνης. Η αφορμή της επιστολής έρχεται από την τρέχουσα επικαιρότητα και συνοψίζεται στο ερώτημα: η Ελλάδα είναι η χώρα που παραποιούσε απλώς τα οικονομικά στοιχεία, παίρνοντας ανώφελες παρατάσεις ζωής από το εξωτερικό και διαχέοντας την εικονική πραγματικότητα στο εσωτερικό ή είναι η χώρα που συστηματικά, επί δεκαετίες παραποιούσε οποιοδήποτε στοιχείο της δημόσιας ζωής χρειαζόταν να παραποιηθεί, ώστε να αποκρύπτεται η δημοπρασία / αγοραπωλησία του αντίστοιχου θεσμού; Αν με πείσετε ότι η «υπόθεσή μας» δεν έχει καμιά σχέση με τη γενικότερη -ορατή πλέον σε όλους- κατάρρευση της χώρας, θα σας οφείλω μια δημόσια συγγνώμη. Ως τότε, βοηθήστε με παρακαλώ, έχω μια απορία: το δημόσιο μου εμπιστεύτηκε κάποιους μαθητές. Τι ακριβώς και μέσα σε ποιο περιβάλλον να προσπαθήσω να τους διδάξω; ή για να το πω λαϊκότερα: θα φέρνατε το δικό σας παιδί στο Μουσικό Σχολείο Θεσσαλονίκης; Στέργιος Ζυγούρας

21 Σύνδεσμοι στο διαδίκτυο που περιλαμβάνονται στο συνημμένο κείμενο Στοιχεία αποστολής της απάντησης From: "Στέργιος Ζυγούρας" To: "ΤΑΠΑΝΙΔΗΣ Θεόδουλος" Cc: "Δ/ΝΣΗ Δ.Ε. Αν Θεσ/νίκης" Sent: Τρίτη, 1 Ιουνίου :35 μμ Attach: Ζυγούρας-74_ pdf Subject: Σχετικά με την κλήση 74/ σε προκαταρκτική εξέταση Σας γνωστοποιώ την ηλεκτρονικά υποστηριζόμενη απάντησή μου στην κλήση 74/ και σας παρακαλώ να μου στείλετε τον αριθμό πρωτοκόλλησής της Στέργιος Ζυγούρας Καθηγητής ΠΕ16 στο Μ.Σ.Θ.

22 ΤΕΛΙΚΑ Η οικοδόμηση του εικονικού σχολείου, η κατά σύστημα παραποίηση των πρακτικών του συλλόγου διδασκόντων από τον διευθυντή του Μ.Σ.Θ. είναι -υπό τις συνθήκες που περιέγραψα- η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων, η οποία θα συνεχίζεται όσο ο διευθυντής αφήνεται ανενόχλητος να δρα, υποκαθιστώντας το σύλλογο, που φέρει τις δικές του ευθύνες για την κατάσταση αυτή. Αυτή η ΕΔΕ μου δίνει την ευκαιρία να επαναλάβω ότι: Οι υπάλληλοι προσλαμβάνονται από το δημόσιο και όχι από τους προϊσταμένους του δημοσίου. Το δημόσιο δεν υπάρχει για να υπηρετούνται οι προϊστάμενοι και να ενισχύονται όσοι αναδεικνύουν και εκτρέφουν την αρνητική πλευρά των υπαλλήλων. Οι υπάλληλοι υπηρετούν το δημόσιο βάσει των κανόνων του γραπτού δικαίου. Ο άγραφος νόμος αποτελεί προσωπική και συνειδησιακή υπόθεση του καθενός, προφανώς όμως υπερβαίνει το γραπτό στην κατεύθυνση του ανθρωπιστικού ιδεώδους και της δημοκρατίας. Το γραπτό νομικό μας σύστημα δεν αποδέχεται το κατά περίπτωση επικρατούν σήμερα εθιμικό δίκαιο ιδιωτικών συμφερόντων που έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με το προβλεπόμενο δημόσιο συμφέρον. «Ιδιοτέλεια, αυθαιρεσία, εκμαυλισμός, ραδιουργία, καμαρίλα, ομερτά», είναι έννοιες και πρακτικές ξένες προς ό,τι περιγράφουν οι λέξεις «πολίτης, θεσμοί, ανθρωπισμός, δημοκρατία, παιδεία». Νομίζω ότι κανείς μας δεν κλήθηκε να υπηρετήσει τις πρώτες. Στέργιος Ζυγούρας Ιούνιος 2009 Σ. Ζυγούρας: Κατάθεση στην ΕΔΕ που διενεργείται βάσει του εγγράφου 3835/ της Π.Δ.Εκπ. Κ.Μακεδονίας 40

23 Εὐάγγελος Λεμπέσης Ἡ Τεράστια Κοινωνικὴ Σημασία τῶν Βλακῶν ἐν τῷ Συγχρόνῳ Βίῳ Πρόλογος Ἁπλὴ ὑποσημείωσις ἐξ ὀλίγων γραμμῶν εἰς ἄλλην μελέτην μου ἡ παροῦσα μικρὰ ἐργασία ἐξελιχθῆ εἰς τὸ ἀνὰ χείρας δοκίμιον χάρις εἰς τὴν παρώθησιν τοῦ διαπρεπεστάτου νομικοῦ καὶ ἀγαπητοῦ φίλου Διευθυντοῦ τῆς «Ἐφημερίδος τῶν Ἑλλήνων Νομικῶν», κ. Ν. Π. Θηβαίου. Εἰς αὐτὸν ἑπομένως τὸν ἀνεξάντλητον εἰς ἐμπνεύσεις καὶ εἰς παντοειδῆ πρωτοτυπίαν ἐπιστήμονα καὶ συγγραφέα ὀφείλεται τόσον ἡ συγγραφή, καθὼς καὶ ἡ δημοσίευσις εἰς τὴν «Ἐφημερίδα τῶν Ἑλλήνων Νομικῶν», ὡς καὶ ἡ ἐνταῦθα ἀναδημοσίευσις τῆς παρούσης μικρᾶς πραγματείας. Ὀφείλομεν χάριτας εἰς αὐτόν, ἀπὸ κοινοῦ συγγραφεὺς καὶ ἀνανῶσται, διὰ τὴν σύντομον αὐτὴν ἐντρύφησιν εἰς τὸν χλοερὸν τοῦτον κόσμον μιᾶς κατηγορίας συνανθρώπων, τῶν ὁποίων ἡ κοινωνικὴ σημασία ἔχει δεινῶς ὑποτιμηθῆ καὶ τῶν ὁποίων τὰ δικαιώματα εἶναι ἐξησφαλισμένα οὐ μόνον φεῦ! ἐν τῷ βασιλείῳ τῶν οὐρανῶν, ἀλλ ἔτι πλέον ἐπὶ τοῦ χλοεροῦ τούτου πλανήτου! Ἐπὶ τοῦ περιεχομένου τοῦ παρόντος δοκιμίου οὐδεμίαν προεργασίαν γνωρίζω καὶ συνεπῶς δέον νὰ κριθῶ ἐπιεικῶς, ὡς πάντη στερούμενος «βοηθημάτων». Τολμῶ ἐν τούτοις νὰ φρονῶ, ὅτι τούτων οὐδόλως παρίσταται ἀνάγκη, διότι ἀληθῶς ἐξαιρετικῶς μέγας εἶναι ὁ πλοῦτος τοῦ ἀμέσου κοινωνικοῦ ἐμπειρικοῦ ὑλικοῦ καὶ ἐλαχίστη ἡ ἐκ τῆς ἐλλείψεως γραπτῶν βοηθημάτων στενοχωρία τοῦ γράψαντος. Ὡς πρὸς τὴν μέθοδον τέλος δέον νὰ ὑπογραμμίσω, ὅτι κατεβλήθη ἐνδελεχὴς προσπάθεια, ὅπως αὕτη εἶναι αὐστηρῶς ἐπιστημονική. Διότι πράγματι ὡς ἐλπίζω ν ἀποδειχθῇ πλὴν τῶν ἄλλων δεδικαιολογημένων ἀξιώσεων, τὰς ὁποίας δύναται νὰ ἔχη παρὰ τῶν λοιπῶν ἀτυχῶν συνανθρώπων, ἡ εὐτυχὴς καὶ παντοδύναμος κοινωνικὴ κατηγορία, ἥτις ἐξετάζεται ἐνταῦθα, εἶναι καὶ ἡ ἀξίωσις ν ἀποτελέσῃ σοβαρώτατον θέμα σοβαροῦ ἐπιστημονικοῦ χειρισμοῦ. Θὰ ἔπρεπεν ἴσως, ἐκ λόγων εὐγνωμοσύνης πρὸς τοὺς ἀποτελοῦντας τὸ θέμα τῆς παρούσης μελέτης δυνάστας τῆς ἀνθρωπότητος ν ἀφιερωθῇ αὕτη εἰς αὐτούς. Ἐκ λόγων δικαιοσύνης ὅμως ἀφιεροῦται καὶ οὐκ ἐπ ἐλάχιστον, πρὸς διδαχήν των εἰς τοὺς δυναστευομένους: δηλονότι εἰς τοὺς εὐφυεῖς!

24 I Εἰς τὴν πολυπληθῆ κατηγορίαν τῶν βλακῶν προσάπτεται ἀσφαλῶς ἄδικος καὶ ἐπιστημονικῶς ἐσφαλμένη μομφή, ὅταν οὗτοι χαρακτηρίζονται εἴτε ὡς ἄχρηστοι καὶ περιττὸν βάρος τῆς κοινωνίας, εἴτε ὡς παρασιτικοί, ἐκφράζεται δὲ συχνὰ ἡ ἀνόητος, ὡς θὰ ἴδωμεν, εὐχὴ ὅπως οὗτοι ἐκλείψουν. Τὸ πρόβλημα τῶν βλακῶν δὲν εἶναι ἐν τούτοις ἁπλοῦν ὅταν ληφθῆ πρώτον ὕπ ὄψιν ἡ στερεὰ καὶ ἀπολύτως ἀναγκαία θέσις, ἣν οὗτοι ἐπαξίως κατέχουν ἐν τῷ κοινωνικῷ διαφορισμῶ. Οἱ βλᾶκες διαιροῦνται οὕτως εἰς δυὸ ὅλως ἀντιθέτους μεταξὺ τῶν «ὁμάδας», διεπομένας ὅμως ἀμφοτέρας ὑπὸ τοῦ αὐτοῦ νόμου, τοῦ διαφορισμοῦ Ἡ πρώτη ἐκ τούτων ὁμὰς καταλαμβάνει ὡς γνωστὸν τὰς ὑποδεεστέρας ἐν τὴ κοινωνία θέσεις, ἤτοι εὑρίσκεται εἰς τὰς κατωτάτας βαθμίδας τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ. Πόσον εὐεργετικὴ διὰ τὴν κοινωνίαν εἶναι ἡ ὁμὰς αὕτη εἶναι περιττὸν νὰ τονισθῆ, διότι ἄνευ αὐτῆς δὲν θὰ ὑπῆρχεν ἐκμετάλλευσις καὶ ἄνευ ἐκμεταλλεύσεως δὲν θὰ ὑπῆρχε πολιτισμός. Εἰς δὲ τὴν γλῶσσαν τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ: Ἄνευ αὐτῆς δὲν θὰ ὑπῆρχε διαφορισμός, διότι ἀντὶ τῆς ἀνισότητος, θὰ ὑπῆρχεν ἰσότης, ἔστω καὶ ἐκ τῶν ἄνω, δηλαδὴ θὰ ἦσαν ὅλοι εὐφυεῖς, ὅπερ ἀπὸ τῆς ἀπόψεως τοῦ διαφορισμοῦ τὸ αὐτό: ὡς νὰ ἦσαν ὅλοι βλᾶκες διότι ὁ διαφορισμὸς ἀπαιτεῖ ρητῶς καὶ εὐφυεῖς καὶ βλάκας, περικοπτωμένων δὲ οἱονδήποτε ἐκ τῶν δυὸ τούτων σκελῶν του, αἴρεται ὁλόκληρος. Ἄνευ δέ, κατ ἀκολουθίαν, τοῦ διαφορισμοῦ, καθισταμένου δυνατοῦ μόνον διὰ τῆς σοβαρᾶς συμβολῆς τῶν βλακῶν, δὲν ὑπάρχει κοινωνία. Τοιαύτη λοιπὸν ἡ τεραστία κοινωνικὴ σημασία τῶν βλακῶν, ἤτις ἄλλως τὲ ὑπὸ πάντων ἀναγνωρίζεται, μολονότι μόνον εἰς τὸν κοινωνιολόγον εἶναι ἐπιστημονικῶς γνωστή. II Ἡ κατὰ τῶν βλακῶν καταφορὰ προκαλεῖται ἄλλως τε ὑπὸ τῆς δευτέρας ὁμάδος αὐτῶν, πλέον ἐνοχλητικῆς της πρώτης, ἀλλὰ καὶ ἐνταύθα ἡ καταφορὰ αὕτη, ἐφ ὅσον ἐμφανίζεται ὡς λογικὴ κρίσις, εἶναι ἀκοινωνιολόγητος, ἤτοι ἀντεπιστημονική. Κατηγοροῦνται δηλαδὴ οἱ βλᾶκες τῆς δευτέρας ταύτης κατηγορίας ὅτι παναξίως κατέχουν σπουδαίας ἐν τῇ κοινωνίᾳ θέσεις. Ἀλλ ἡ κρίσις αὕτη προδίδει πλήρη μίας ὠρισμένης μορφῆς τοῦ διαφορισμοῦ ἄγνοιαν. Ἡ μορφὴ αὕτη δεδομένη μὲ φυσικὴν ἀναγκαιότητα ὡς ὁ νόμος τοῦ διαφορισμοῦ εἶναι ὁ στοιχειώδης κανών: «δέκα βλᾶκες καθ ἑνὸς εὐφυοῦς δέκα ἀνίκανοι καθ ἑνὸς ἱκανοῦ δέκα ἀδύνατοι καθ ἑνὸς ἰσχυροῦ κ.ὁ.κ.». Τὸ φαινόμενον τοῦτο, κλασσικόν, τυπικὸν καὶ αἰώνιον ἀφ ἧς ὑπάρχει ἀνθρωπίνη κοινωνία, δι ὅλης της Ἱστορίας τῆς ἀνθρωπότητος, δύνανται νὰ εἶναι «τυχαῖον»; Ἀλλὰ τυχαῖον εἶναι ὅ,τι ἀδυνατεῖ νὰ συλλάβη ὁ ἀνθρώπινος νοῦς. Οὐδέποτε ὅμως ὅ,τι πρὸ πολλοῦ ἔχει συλληφθῆ εἰς τὸν θεμελειώδη νόμον τοῦ διαφορισμοῦ. Καὶ τὸ μὲν ψυχολογικὸν ἐλατήριον τοῦ συνασπισμοῦ τῶν ὁπωσδήποτε «κάτω» κατὰ τῶν ὁπωσδήποτε «ἄνω» εἶναι δεδομένη διὰ τοῦ ressentiment. 2

25 Ὁ συνασπισμὸς τῶν βλακῶν ἐνταύθα εἶναι μηχανικὴ ὀργάνωσις βάσει τῆς ἀρχῆς τῆς «ἐλαχίστης προσπαθείας» πρὸς ἀντιμετώπισιν ἰσχυροτέρας δυνάμεως εἰς τὸ πρόσωπον τῶν ὀλίγων ἢ τοῦ ἑνός. Ἡ ὀργάνωσις αὕτη περιωρισμένης ἐκτάσεως καλεῖται κοινωνιολογικῶς κλίκα (clique). 2. Ἡ ἔμφυτος τάσις τοῦ βλακός, ἐξικνουμένη συχνότατα εἰς ἀληθῆ μανίαν ὅπως ἀνήκῃ εἰς ἰσχυρὰς καὶ ὅσον τὸ δυνατὸν περισσοτέρας πάσης φύσεως ὀργανώσεις, ἐξηγεῖται πρώτον μὲν ἐκ τῆς εὐκολίας τῆς ἀγελοποιήσεως, εἰς ἣν μονίμως ὑπόκειται, λόγω ἐλλείψεως ἀτομικότητος (ἐξ οὗ καὶ τὸ μῖσος τοῦ κατὰ τοῦ ἀτόμου καὶ τοῦ ἀτομικισμοῦ), δεύτερον δὲ ἐκ τοῦ ἀτομικοῦ ζῳώδους πανικοῦ, ὑπὸ τοῦ ὁποίου μονίμως κατατρύχεται, ἐκ τοῦ δεδικαιολογημένου φόβου μήπως περιέλθη εἰς τὸ παντὸς εἴδους προλεταριάτον. Ἀποτελεῖ δὲ ἡ τάσις αὕτη ἀμάχητον σχεδὸν τεκμήριον περὶ τοῦ βαθμοῦ τῆς πνευματικῆς του ἀναπηρίας. Τοιουτοτρόπως δημιουργεῖται αὐτόματος συρροὴ βλακῶν εἰς τὰς πάσης φύσεως ὀργανώσεις, αἴτινες, ἐὰν μὲν εἶναι συμφεροντολογικαί, διατηροῦν τουλάχιστον τὴν σοβαρότητα τῶν συμφερόντων των, ἐὰν ὅμως εἶναι «πνευματικαί» περιέρχονται σὺν τῷ χρόνῳ εἰς πλήρη βλακοκρατίαν. Εἰς τὸ φαινόμενον τοῦτο ὀφείλει τὸν ἐκφυλισμὸν τοῦ λ.χ. ὁ μασσωνισμός, oι ἁπανταχοῦ Ῥοταριανοὶ ὅμιλοι, ὅλοι oι «πνευματικοί» σύλλογοι, καὶ αὐτὴ αὕτη ἡ... Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν!. Ἑπόμενον εἶναι κατόπιν τούτων, ὅτι ὅπως ἡ λεγεὼν τῶν βλακῶν ὠθεῖται ἀκατανικήτως πρὸς τὴν ἀγέλην καὶ πρὸς τὰς πάσης φύσεως ὀργανώσεις, οὕτω ὑφίσταται ἀκατανίκητον ἕλξιν ἀπὸ τὰς παντὸς εἴδους ἀγελαίας ἀντιατομικὰς καὶ ὁμαδιστικὰς θεωρίας, ἀπὸ τοῦ πάσης φύσεως παρεμβατισμοῦ ἢ διευθυνομένης οἰκονομίας ἢ 4ης Αὐγούστου μέχρι τοῦ σοσιαλισμοῦ καὶ τοῦ κομμουνισμοῦ (Ἄλλοι εἶναι οἱ ἐκμεταλλευταὶ τῶν θεωριῶν αὐτῶν). Τούτων δεδομένων ἐξηγεῖται καὶ ἡ ἀτελεύτητος καὶ αὐστηροτάτη ἐπιλογὴ βλακῶν εἰς τὰ ὁμαδικὰ συστήματα ἡ ὁποία, τὴ βοηθεῖα μίας πολιτικῆς βίας, κατοχυρούται καὶ ὡς πολιτικὸν καὶ κοινωνικὸν καθεστὼς (4η Αὔγουστου), τόσω μᾶλλον, ὅσο ἡ ἐλευθερία τῆς σκέψεως, χρήσιμος μόνον εἰς ἐκείνους, οἵτινες διαθέτουν σκέψιν, εἶναι μονίμως καὶ ἐξόχως ἀντιπαθητικὴ εἰς τοὺς βλᾶκας, διότι ἀσκουμένη ὑπὸ τῶν ἄλλων στρέφεται ἐναντίον των, ἴδια ὁσάκις οὗτοι κατέχουν ἐξουσιαστικὰς θέσεις, ἢ ἔχουν συνδέση συμφέροντα μὲ τοὺς κατέχοντας αὐτάς. Ἡ ἔλλειψις ἰδίας γνώμης, ἡ κολακεία καὶ ἡ ρᾳδιουργία (ἴδε κατωτέρω) τοὺς προορίζουν ἄλλως τὲ εἰδικῶς διὰ τὰς καταστάσεις ταύτας. Ἡ ἀκατανίκητος ἐπίσης τάσις τῶν βλακῶν πρὸς τὰς πάσης φύσεως ἀγελαίας ἐμφανίσεις (κοσμικαὶ συγκεντρώσεις καὶ causerie τρεφομένη ἐκ τῶν περιεχομένων τῶν ἐφημερίδων καὶ τῶν ραδιοφώνων, μόδα, κλπ.) καὶ διακρίσεις (τίτλοι, διπλώματα παράσημα) εἶναι κατόπιν τῶν ἀνωτέρω αὐτονόητος. 3

26 III 3. Ἀλλὰ πόθεν εἶναι δεδομένη ἡ πραγματικὴ δυνατότης τῆς ἀποτελεσματικῆς δράσεως τῆς βλακικῆς ἀγέλης; Ἡ δυνατότης αὕτη εἶναι δεδομένη ἀπολύτως ἀντικειμενικῶς καὶ ἀνεξαρτήτως τοῦ ψυχολογικοῦ ἐλατηρίου (τοῦ ressentiment), τὸ ὁποῖον ἄλλως οὐδεμίαν θὰ εἶχε κοινωνικὴν δρᾶσιν καὶ ἀκολούθως κοινωνιολογικὴν σημασίαν. Εἶναι δεδομένη ἐκ τῆς μοιραίας θέσεως τὴν ὁποίαν κατέχουν εἰς τὴν κλίμακα τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ οἱ βλᾶκες, θέσεως εἰς τὴν ὁποίαν εἶναι ἀναντικατάστατοι, διότι εἶναι θέσις ὑποδεεστέρα, ἀλλὰ καὶ ἀπολύτως ἀπαραίτητος διὰ τὸν ὅλον κοινωνικὸν μηχανισμόν, ὁ ὁποῖος βασίζεται ἀπολύτως εἰς τὰς κατωτέρας αὐτοῦ βαθμίδας. Εὐκρινέστατα διαφαίνεται ἡ ἐξάρτησις αὕτη τῶν ἀνωτέρω βαθμίδων καὶ προσώπων ἀπὸ τῶν κατωτέρων τοιούτων ὅπου αὕτη λαμβάνει μορφὰς καθαρῶς ἐκβιαστικάς, τὰς ὁποίας γνωρίζουν πάντες οἱ κοινωνικοὶ ἄνθρωποι. Ὡς παράδειγμα δύναται νὰ χρησιμεύση ἡ παρέλκυσις ἢ ὁ ἐνταφιασμὸς μίας ὑποθέσεως εἰς οἱανδήποτε ὑπηρεσίαν ὑπὸ κατωτέρων ὑπαλλήλων, ἡ ἔκδοσις ἐντάλματος συλλήψεως κατὰ καταζητουμένου ἐκληματίου, εἰς περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν τὰ κατώτερα ἀστυνομικὰ ὄργανα εἶναι ἀλληλέγγυα πρὸς αὐτὸν κλπ 4. Λαμβανομένης ἤδη ὑπ ὄψιν τῆς ἐπικαίρου ταύτης θέσεως τῶν κατωτέρων βαθμίδων καὶ προσώπων ἐν τῷ κοινωνικῷ διαφορισμῶ καθίσταται ἀπολύτως νοητὴ καὶ ἡ ἄνοδος αὐτῶν εἰς ἀνωτέρας βαθμίδας διὰ κοινοῦ μεταξὺ τῶν συνασπισμοῦ ἀναδεικνύοντος ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους ἀφ ἑνὸς μὲν δι ὀργανωμένης ἀντιστάσεως (boycotage) πρὸς τὰ ἄνω καὶ παραλύσεως τῶν τυχὸν ἀντιθέτων ἐνεργειῶν τῶν ὑπερκειμένων παραγόντων πρὸς ἀνάδειξιν ἄλλου πράγματι ἱκανοῦ, προσώπου, ἀφ ἑτέρου δὲ δι ὀργανωμένης προωθήσεως προσώπου ἐκ τῶν κόλπων αὐτῶν, πρὸς τὴν ἀνωτέραν βαθμίδα. Τὸ φαινόμενον τοῦτο καλεῖται κλίκα. Ὅτι τὴν ἐξέλιξιν ταύτην οὐδεὶς δύναται νὰ σταματήση εἶναι φανερόν, ὅσον εἶναι φανερὰ ἡ νομοτελειακὴ συνάρτησις τῶν ὡς ἄνω δεδομένων. Κατὰ τὴν αὐτὴν συνάρτησιν τὸ φαινόμενον συνεχίζεται: «ἑνὸς βλακὸς προκειμένου μύριοι ἕπονται», ὁ δὲ οὕτω ἀνελθῶν βλὰξ θὰ προωθήση ὁ ἴδιος πρόσωπα μόνον κατώτερα ἑαυτοῦ, μέχρις ὅτου ἡ μία βίαια ἔξωθεν ἐπέμβασις, ὑπαγορευομένη ὑπὸ τῆς ἀνάγκης ἄλλου τινὸς κοινωνικοῦ ὀργανισμοῦ, ἢ ὁ φυσικὸς ἐκφυλισμὸς ἑνὸς τοιούτου ὀργανισμοῦ ἐκ τῶν ἔσω, ἐπιφέρει θεμελιώδη τινὰ ἀνατροπὴν ἢ καὶ αὐτὸν τοῦτον τὸν τερματισμὸν τοῦ βίου τοῦ ἐκφυλισθέντος ὀργανισμοῦ. Οὕτω λ.χ., εἰς παρομοίαν περίπτωσιν ἡ τὸ 1910 ἀνελθοῦσα κοινωνικὴ ὁμὰς ἀνέτρεψε τὴν ἱεραρχίαν τῶν ἀξιῶν καὶ τῶν προσώπων καὶ ἐντὸς τοῦ παλαιοκομματισμοῦ, καταστήσασα δυνατὴν τὴν ὑπεφαλάγγισιν τῶν παλαιῶν αὐτοῦ ἀρχηγῶν ὑπὸ νέων (Γούναρη, Στράτου κλπ.) 4

27 5. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνευ συνασπισμοῦ καὶ ὀργανώσεως, ἄνευ«κλίκας», ἀνερχόμενοι βλᾶκες ἢ ἀνίκανοι γενικῶς, ἀτομικῶς καὶ μόνον ἐπικρατοῦντες, εὑρίσκονται ἐν τούτοις δεσμευμένοι ὑπὸ τοῦ κοινωνικοῦ διαφορισμοῦ εἰς ἴσον βαθμὸν ὡς καὶ οἱ ὀργανωμένοι τοιοῦτοι. Διότι ἀντικειμενικῶς αἱ θέσεις τὰς ὁποίας λαμβάνουν εἶναι τοιαύται, ὥστε ἡ ἀνεπάρκεια τῶν ἢ νὰ εἶναι πλεονεκτικὴ ἢ νὰ εἶναι ἀνεκτή, οὐδέποτε ὅμως θέσεις ἀπαιτούσαι πραγματικὰ προσόντα, ἐκ τῶν ὁποίων, καὶ ἂν ἀκόμη φθάνουν εἰς αὐτάς, ἀνατρέπονται καὶ κρημνίζονται εἰς τὴν πρώτην ἀντίξοον περίστασιν καὶ ὑπὸ μεγάλου τινὸς ἢ μικροῦ πνέοντος ἀνέμου. Οὕτω λ.χ. πολλοὶ ἐξ αὐτῶν κατέλαβον διαδοχικῶς πλεῖστα ἀξιώματα τῆς κοινωνίας καὶ τῆς πολιτείας, ἀπὸ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, μέχρι τοῦ «Προέδρου τοῦ Συλλόγου Προστασίας Ἐγγύων Μυιῶν», τοῦ «Γενικοῦ Γραμματέως τῆς Γενικῆς Συνομοσπονδίας Πωλητῶν Ποντικοπαγίδων» κ.ο.κ., ἀξιώματα βεβαίως, τὰ ὁποῖα οὐδέποτε θὰ ἐπιδιώξη σοβαρῶς ἀπασχολούμενος ἄνθρωπος. Εἰς τὰ ἀξιώματα ταῦτα προστίθενται φυσικὰ καὶ διακρίσεις οἶον παράσημα, διπλώματα, δεξιώσεις κλπ Ο causeur συνάδελφος τοῦ ἀνωτέρω ἀποτελεῖ ἀληθῆ κοινωνικὴν μάστιγα, διότι ὡς causerie ἐκλαμβάνει τὸ νὰ λέγῃ εἰς τοὺς χειμαζομένους συνανθρώπους τί ἀνέγνωσεν εἰς τὰς ἐφημερίδας, τί ἤκουσεν εἰς τὸ ραδιόφωνον καὶ τί τοῦ εἶπον διάφοροι καθ ὁδόν, ἐξικνούμενος ἔστιν ὅτε εἰς τὰ σχόλιά του, ὅταν ἀποφασίση νὰ σχολιάση εἰς δυσθεώρητα ὕψη ὀξυδερκείας καὶ πνευματικῆς χάριτος: ὅτι λ.χ. κατὰ τὴν νύκτα ἀναμφιβόλως ἐπικρατεῖ σκότος, τὴν δὲ βροχὴν ἀκολουθεῖ ὁπωσδήποτε ἡ ὑγρασία... Εἰς ταῦτα προστίθεται ἐνίοτε καὶ ἡ «προστατευτική» στάσις αὐτοῦ ἔναντι τῶν πνευματικῶς ἀνωτέρων του, σκοποῦσα τὴν ὑποτίμησιν αὐτῶν εἰς τὰ ὄμματα τοῦ κόσμου κλπ. IV 6. Ἐνδιαφέρον εἶναι τέλος ἐνταύθα τὸ φαινόμενον μερικῶν εὐφυῶν ἀνθρώπων, οἵτινες, ἐνστικτωδῶς διαισθανόμενοι τὸν κοινωνικῶς ἀνυπέρβλητον ρόλον τῶν βλακῶν καὶ τὴν λαμπρὰν κοινωνικὴν αὐτῶν σταδιοδρομίαν ἐv τῇ «χρυσῇ» μέσῃ ὁδῷ τῆς μετριότητος ἐννοεῖται ἀποφασίζουν νὰ ὑποδυθοῦν τὸν ρόλον αὐτόν, ὅπως ἀνέλθουν διὰ τῆς μεθόδου τῆς «νύσσης», ὡς αὕτη εὐφυέστατα ἀποκαλεῖται παρὰ τῷ λαῷ. Ἀλλ ὁ ρόλος οὗτος εἶναι ἐξαιρέτως δύσκολος ἐκ δυὸ λόγων: Πρῶτον ὑποκειμενικῶς ἡ ὕπαρξις πνευματικῆς καὶ ψυχικῆς ζωῆς ἔχει ὡς γνωστὸν ἀναποτρέπτους ἀντανακλάσεις ἐπὶ τῆς ἐξωτερικῆς φυσιογνωμίας, αἴτινες μὲ τὴν τελειοτέραν ὑπόκρισιν, δύσκολον εἶναι ν ἀποκρυβοῦν, πλὴν τῆς περιπτώσεως καθ ἣν εἶναι δεδομένον τάλαντον μεγάλου ἠθοποιοῦ. Ἡ ἁπλὴ παρουσία τοῦ εὐφυοῦς ἀνθρώπου εἶναι κατὰ κανόνα διὰ τὸν βλᾶκα εἰς τὸ ἔπακρον προκλητική. Τὸ ψυχολογικὸν σύμπλεγμα τῶν συναισθημάτων, τὸ ὁποῖον αὕτη ἐξαπολύει πάρ αὐτῶ εἶναι τὸ αὐτὸ ἀκριβῶς μὲ ἐκεῖνο τοῦ καταδιωκομένου καὶ πανικοβλήτου ζῴου ἢ ἀνθρώπου, ἐν καταστάσει φυγῆς 5

28 ἢ ἀμύνης. Τὸ μῖσος, ὁ φόβος, ὁ φθόνος μετὰ τοῦ θράσους συμπλέκονται κατὰ τρόπον, δηλοῦντα διὰ τὸν ἐξησκημένον ὀφθαλμὸν σαφῶς εἰς πᾶσαν φράσιν, ἴδια ὑποτιμητικὴν ἢ μειωτικήν, τὴν κατάστασιν ἀμύνης. Δεύτερον ἀπὸ τῆς ἀπόψεως τοῦ βλακός, ἡ ἔνστικτος καχυποψία αὐτοῦ εἶναι τοιαύτη, ὥστε ἡ ὑπόκρισις τοῦ εὐφυοῦς ν ἀποβαίνῃ ματαία, ἡ δὲ πραγματικὴ εἰλικρίνεια αὐτοῦ νὰ ἐκλαμβάνεται ὡς ὑπόκρισις. Ὁ βλὰξ ὡς πλησιέστερος πρὸς τὸ ζωϊκὸν βασίλειον, ἔχει τὴν ἔνστικτον καχυποψίαν οὕτω ἀνεπτυγμένην, ὥστε ν ἀδυνατῇ νὰ διαγνώσῃ ἢ νὰ ἐννοήση συλλογισμοὺς καὶ λογικοὺς ὑπολογισμοὺς τοῦ εὐφυοῦς, βασιζομένους ὄχι εἰς τὸ ἔνστικτον ἀλλὰ εἰς τὴν διάνοιαν. Ἄοπλος καὶ ἀνυπεράσπιστος ἔναντι τῶν ψυχρῶν ὑπολογισμῶν τῆς ξένης διανοίας, ἢς ὁ μηχανισμὸς τυγχάνει εἰς αὐτὸν νοητικῶς ἀπροσπέλαστος, μίαν μόνην ἄμυναν διαθέτει, ἀκριβῶς ὅπως τὸ ζῷον καὶ ὁ πρωτόγονος ἄνθρωπος: τὴν ἔνστικτον καχυποψίαν. Οὕτω ἐξηγεῖται καὶ ἡ φυσικὴ καὶ πνευματικὴ κατωτερότης τῶν λαῶν, οἵτινες ἐμπνέονται βασικῶς ὑπὸ τῆς καχυποψίας, ἣν αὐταρέσκως ἐκλαμβάνουν ὡς εὐφυΐαν. Ἔναντι τῶν Εὐρωπαίων οἵτινες οὐδεμίαν ἀνάγκην ἔχουν αὐτῆς, ὡς ἀντιλαμβανόμενοι νοητικῶς τὸν κόσμον. Ἐκ τούτων ἐπίσης φαίνεται σαφῶς, ὅτι ἡ καχυποψία καὶ ἡ ἀπότοκος αὐτῆς πονηρία εἶναι ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετόν της εὐφυίας ὡς πρὸς τὸν ὅλον αὐτῆς ἐκτοπιζομένης πάντοτε ὑπὸ τῆς δευτέρας. Λέγομεν ἀντίθετος μόνον ὡς πρὸς τὸν ρόλον, διότι ἡ διάνοια δὲν εἶναι τί τὸ ἀνεξάρτητον ἢ ἀντίθετόν του ἐνστίκτου, ἀλλὰ τουναντίον ἡ ἀνάπτυξις καὶ ὁ διὰ λογικῶν μέσων πλουτισμὸς αὐτοῦ εἰς τὴν ἀρχικὴν αὐτοῦ πάντοτε κατεύθυνσιν. 7. Πονηρία εἶναι ἡ ἐνεργητικὴ ὄψις τῆς καχυποψίας καὶ τὸ δεύτερον στάδιον αὐτῆς, ἤτοι ἡ δρᾶσις αὐτῆς, δρᾶσις ὅμως ζωϊκῶς ἀμυντικῆς φύσεως, διότι προϋποθέτει τὴν πνευματικὴν κατωτερότητα καὶ τὴν πνευματικὴν ἀμηχανίαν τοῦ βλακός, ὡς ζῴου ἐνστικτώδους καὶ πνευματικῶς πανικοβλήτου. Ἡ ἁπλὴ καχυποψία εἶναι ἄμυνα παθητικῆς φύσεως, καθ ὃ μὴ ἐνεργοῦσα ἐπὶ ἄλλων ἀτόμων. Ἡ πονηρία εἶναι ἄμυνα ἐνεργητικῆς φύσεως, διότι ἀποτελεῖ ἐγκεφαλικὴν ἐνέργειαν, σχηματισμὸν συλλογισμῶν καὶ συμπερασμάτων, ἀγόντων εἰς πράξεις («τὸν ἐγέλασε» κ.λπ.) καὶ συνεπῶς ἐνεργεῖ ἐπὶ ἄλλων ἀτόμων. Ἄσχετον τὸ ζήτημα τῆς βλακώδους ποιότητος τῶν συλλογισμῶν καὶ συμπερασμάτων. Ἡ χρησιμοποίησις ἤδη τῶν βλακωδῶν τούτων συλλογισμῶν καὶ συμπερασμάτων, μὲ μιὰν λέξιν τῆς πονηρῖας, χρησιμοποίησις ὅμως γενικώτερον ψυχολογικῶς ἐπιδρώσα ἐπὶ τοῦ ἄλλου ἀτόμου, ἤτοι χρησιμοποίησις αὐτῆς ἐν συνδυασμῷ μὲ στοιχεῖα κατωτάτης πνευματικῆς ὑποστάθμης (κολακεία, ψεῦδος, ρᾳδιουργία, συκοφαντία, σωματεμπορία, συμπαθὴς μορφὴ τοῦ βλακὸς ἀκόμη, ἐπίκλησις τῆς πολυτεκνίας του, προσφορὰ ἀνηθίκων καὶ εὐκόλων ὑπηρεσιῶν εἰς τὸ κολακευόμενον πρόσωπον, χαφιεδισμός, ξεσκονίσματα, τὸ «ποιεῖν τὸν καραγκιόζην», ἢ τὸν gigolot, χειροφιλήματα πρὸς τὸν «Ἐθνικὸν Κυβερνήτην», ἐκφωνήσεις λόγων, συρραφὴ κολακευτικῶν στίχων, μεταφορὰ λαχανικῶν, κλπ. 6