Milk. 2009: Προσεχώς με προσμονή! ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ ΤΑ 50 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Transcript

1 2009: Προσεχώς με προσμονή! ΔΙΑΛΕΞΑΜΕ ΤΑ 50 ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΧΡΟΝΙΑΣ GET A LÉFO! FREE PRESS ÄÙÑÅÁÍ ÏÄÇÃÏÓ ÔÇÓ ÁÈÇÍÁÓ ÊÕÊËÏÖÏÑÅI ÊÁÈÅ ÐÅÌÐÔÇ No Milk ΕΙΔΙΚΟ 8ΣΕΛΙΔΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ GUS VAN SANT ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΚΤΙΒΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ HARVEY MILK

2 Free Press Eβδομαδιαίος οδηγός της Αθήνας Κυκλοφορεί κάθε Πέμπτη Θέματα Preview 09 σελ. 14 Πενήντα λόγοι και events που θα κάνουν την Αθήνα αφόρητα γοητευτική τους επόμενους μήνες. Στήλες Pitsirikos 6 Editorial 8 Mεικτή Ζώνη 28 Παρατηρητής 29 Popaganda 31 X-press 32 Bedtime Stories 68 Starfax 69 Naked City 70 ινβοχ H ΑΠΑΝΤΗΣΗ Η αρχιτέκτων Κατερίνα Τσιγαρίδα απαντά στην επιστολή του Αλέξανδρου Σκουβάκλη: «Ποτέ δεν αρνήθηκα τη συμμετοχή του Α. Σκουβάκλη κατά το ποσοστό που του αναλογεί (δηλαδή 15%) στη μελέτη που μας ανατέθηκε από τον ΟΠΠΕ «Θεσσαλονίκη 1997» και η οποία θεωρείται ως προμελέτη της νέας μελέτης που εφαρμόστηκε και του υλοποιημένου έργου. Ο συνάδελφος, όταν ερωτήθηκε το 2003, δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον συμμετοχής στο νέο τροποποιημένο και επικαιροποιημένο έργο. Ούτως ή άλλως η νέα μελέτη δεν είχε κανένα οικονομικό ενδιαφέρον και εγώ την ανέλαβα προσωπικά λόγω μεγάλης και μακράς επιμονής και πίστης στο έργο, στοιχεία που σίγουρα δεν διέθετε ο συνάδελφος. Όταν δε το έργο πολεμήθηκε στη φάση της υλοποίησής του για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και άλλους, αποστασιοποιήθηκε πλήρως. Όσο για τον κάποιο Νίκο Μπάλιο θεωρώ την αναφορά τουλάχιστον χυδαία, καθώς ο Νίκος Μπάλιος ήταν από το 1996 στενός συνεργάτης και υπεύθυνος για τη μελέτη του Λ. Πύργου. Χωρίς δε τη συμμετοχή του θα ήταν απολύτως ανέφικτη η υλοποίηση του έργου». Κατερίνα Τσιγαρίδα AΘΗΝΑ ΟΠΩΣ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ Αγαπημένο LifO, η πόλη μας, η Αθήνα, είναι μια μάλλον άσχημη και βρώμικη πόλη, όμως, παρόλο που μας πικραίνει με την κα- θημερινή της όψη -που σε αυτό φταίνε οι λευταίοι δήμαρχοι, άλλα πρωτίστως φταίμε εμείς τεμε την καθημερινή μας συμπεριφορά απέναντί της- μέσα της κρύβει υπέροχα μικρά διαμάντια. Τον τελευταίο καιρό κάνω περιπάτους στους αρχαιολογικούς χώρους, στον ξεχασμένο Εθνικό Κήπο, στην Πνύκα, στα στενά πίσω από τη Σταδίου, στα μικρά δρομάκια κάτω από την Aκρόπολη και αλλού. Ξέρω πως δεν ανακάλυψα ξαφνικά την Ατλαντίδα, όμως παρατηρώ πόσο λίγοι Αθηναίοι και μη ξεστρατίζουν από τα μοδάτα στέκια ή από τα ψώνια τους στους εμπορικούς δρόμους για να ανακαλύψουν μια Αθήνα ρομαντική. Στην ουσία δεν είναι τίποτα δύσκολο άλλωστε ούτε εγώ το γνώριζα, η κοπελιά μου με παρακίνησε να το κάνω. Έτσι παίρνουμε κάθε Σάββατο το μετρό και μετά περπατάμε όση ώρα μπορούμε σε αυτές τις περιοχές. Μου αρέσει να ανακαλύπτω μια όμορφη, άλλη πόλη μέσα στην πόλη μου. Έχω ερωτευτεί ξανά την Αθήνα και μου αρέσει. GET A LÉFO! FREE PRESS ÄÙÑÅÁÍ ÏÄÇÃÏÓ ÔÇÓ ÁÈÇÍÁÓ ÊÕÊËÏÖÏÑÅI ÊÁÈÅ ÐÅÌÐÔÇ No COVER_140.indd 1 22/12/2008 7:22:48 ìì Φράγκος Γεώργιος ΜΙΛΑ ΚΙ ΕΣΥ (ΑΛΛΑ ΠΕΣ ΚΑΤΙ!) It takes two to tango. Στείλε τις απόψεις σου στη LifΟ (μέχρι 200 λέξεις) στο letters@lifo.gr με ονοματεπώνυμο και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας. Με ταχυδρομείο: LifΟ, Βουλής 22, , Αθήνα.

3 Comment is free Σχολιάστε τα «λόγια» της εβδομάδας στο «Δυστυχώς, παρατήρησα ότι το κρασί που στείλατε έχει παραχθεί στα Υψώματα του Γκολάν. Έχω διδαχθεί απ όταν ήμουν πολύ νέος να μην κλέβω και να μη δέχομαι τα προϊόντα κλοπής. Γι αυτό δεν είναι δυνατόν να δεχθώ αυτό το δώρο και πρέπει να σας το επιστρέψω. Όπως γνωρίζετε, η χώρα σας κατέχει παρανόμως τα Υψώματα του Γκολάν, τα οποία ανήκουν στη Συρία, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο αλλά και με πολυάριθμες αποφάσεις της Διεθνούς Κοινότητας... Πράξεις όπως αυτές που συμβαίνουν τούτες τις μέρες από τους Ισραηλινούς στρατιωτικούς στη Γάζα μας θυμίζουν ολοκαυτώματα όπως εκείνα των των, του Δοξάτου ή του Διστόμου και οπωσδήποτε εκείνο Καλαβρύ- του γκέτο της Βαρσοβίας». best of Verbatim «Η ζωή είναι πολύ ωραία για να τη σπαταλάμε στα γυμναστήρια και μπροστά στον καθρέφτη. Τρώω πάρα πολύ, φοράω ρούχα που έχω από παλιά. Δεν αναζητώ πλέον τη φρεσκάδα και την ομορφιά αλλά την ευτυχία». Η δύσκολη αναζήτηση της ευτυχίας από την 60χρονη πλέον σιγκούρνι γουίβερ. «Μα πήγατε να πέσετε από την Ακρόπολη; Και δεν ντρέπεστε που το λέτε; Σταματήστε να χρησιμοποιείτε πια την Ακρόπολη. Είναι ιερό μέρος». Έμπλεος ιερής αγανάκτησης ο βουλευτής του ΛΑΟΣ αθανάσιος πλεύρης στέλνει συμβασιούχο να αυτοκτονήσει αλλού. «Εμείς οι Εβραίοι θα έπρεπε να γνωρίζουμε περισσότερο από κάθε άλλο λαό ότι ο φόνος αθώων αμάχων είναι απάνθρωπος και απαράδεκτος». Ασκήσεις μνήμης από τον Ισραηλινό πιανίστα και διευθυντή ορχήστρας ντάνιελ μπαρενμπόϊμ «Τα λουλούδια έχουν πάρει την κάτω βόλτα, ο κόσμος είναι πιο λίγος και τα νυχτερινά μαγαζιά δουλεύουν διήμερα. Ορισμένα μεγάλα προγράμματα θα είχαν κλείσει αν δεν είχαν φοιτητές, πούλμαν από τα χωριά και χορούς. Στο τέλος θα φέρνουν και τους Κινέζους». Ο τραγουδιστής γιώργος μαργαρίτης στην Ελπία για τις νυχτερίδες και αράχνες των μπουζουκομάγαζων. Κρασί κόκκινο σαν αίμα... Ο θεοδωροσ παγκαλοσ επιστρέφει το δώρο του Ισραηλινού πρέσβη και του εξηγεί γιατί. «Χρειάστηκα πολλά χρόνια ψυχοθεραπείας για να καταλάβω τους λόγους για τις αυτοκαταστροφικές μου τάσεις. Πίσω από όλα είναι τα συναισθήματα εγκατάλειψης και εξευτελισμού από την παιδική μου ηλικία - που τα έκρυβα πίσω από ένα πέπλο σκληρότητας και τρέλας. Αυτό μου ήταν πιο εύκολο από την ταπείνωση». Ο μίκι ρουρκ επιστρέφει υγιής από τον καναπέ του ψυχαναλυτή. «Ούτε η τέχνη ούτε η ζωή μασάνε από εκβιασμούς του τύπου "θέλω αυτό, άρα πρέπει να γίνει αυτό". Μόνο η αναζήτηση σε βγάζει κάπου.και η γνήσια επιθυμία - κι η φιλοδο- ξία. Ακόμη και οι φιλόδοξοι δεν πέτυχαν λόγω της φιλοδοξίας τους, αλλά από κάτι άλλο, που ίσως δεν είναι τόσο προφανές». Η κρυφή συνταγή της επιτυχίας από το συγγραφέα βαγγέλη χατζηγιαννίδη. «Θυμάμαι, τυχαία στην Πάτρα, ήμουν παρούσα σ' ένα σκηνικό που μου είχε κάνει εντύπωση. Ήταν εκεί κάποιοι από τους Film και είχαν "φρικάρει" από τη χαρά τους γιατί είχαν κλείσει συμβόλαιο με την EMI. Τους κοίταζα και πραγματικά απορούσα. Δεν θέλω να ακουστώ ψωνάρα, αλήθεια, αλλά ρε γαμώτο ξέρω πού ζω, ξέρω τι σημαίνει Sοny στην Ελλάδα και τι σημαίνει Sony στο Λονδίνο. Αν είναι δυνατόν να ενθουσιάζεσαι με την προοπτική ενός συμβολαίου με την EMI Ήδη μου έχουν κάνει προτάσεις. Ο Διονύσης Τσακνής, ο Δεληβοριάς Ειδικά η Γαλάνη έχει φρικάρει! Παίρνει συνέχεια τηλέφωνο και της λένε πως δεν είμαι διαθέσιμη και τσαντίζεται». Η monika μιλά χωρίς να μασάει τα λόγια της. Αλλά καθόλου!

4 Comment is free Σχολιάστε τα «λόγια» της εβδομάδας στο Aπό τον Pitsiriko Άρης Σπηλιωτόπουλος Κλείνει τα σχολεία ο Σπηλιωτόπουλος Έτσι θα σώσει τα παιδιά από τα ναρκωτικά Ο νέος υπουργός Παιδείας Άρης Σπηλιωτόπουλος καθησύχασε τους γονείς που ανησυχούσαν επειδή τα παιδιά τους έχασαν αρκετές ημέρες μαθημάτων κατά τη διάρκεια των καταλήψεων. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος δήλωσε πως όσο λιγότερο πηγαίνουν τα παιδιά στο σχολείο τόσο καλύτερα γι αυτά, αφού στα σχολεία υπάρχουν πολλή βία και πολλά ναρκωτικά, ενώ παράλληλα υπάρχει και πολύ σεξ χωρίς προφυλάξεις, οπότε μπορεί να προκύψει κάποια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και άντε μετά να μεγαλώνεις εσύ το μπάσταρδο που έκανε η κόρη σου με τον Πετρόπουλο από το Γ2. Σύμφωνα με τον κ. Σπηλιωτόπουλο, τα φροντιστήρια παρέμειναν ανοικτά όλο αυτό το διάστημα κι έτσι τα παιδιά δεν έχασαν ούτε ένα μάθημα. Ο κ. Σπηλιωτόπουλος δεσμεύτηκε πως θα κλείσει σύντομα όλα τα δημόσια σχολεία, γιατί στα σχολεία υπάρχει ο κίνδυνος τα παιδιά να ξεχάσουν αυτά που έμαθαν στο φροντιστήριο. Κρίση στην Aστυνομία Κρύβονται από τους αντιεξουσιαστές Έντονα ψυχολογικά προβλήματα αντιμετωπίζουν το τελευταίο διάστημα οι Έλληνες αστυνομικοί, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σαπίσουν στο ξύλο τους διαδηλωτές και να περιορίζονται στο να τους ανοίγουν τα κεφάλια. Μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή στα Εξάρχεια, οι άνδρες και οι γυναίκες της Ελληνικής Αστυνομίας παρουσιάζονται ιδιαίτερα φοβισμένοι και απογοητευμένοι - στις αστυνομικίνες μάλιστα έχει κοπεί η περίοδος. Πολλοί αστυνομικοί σκέφτονται σοβαρά να αλλάξουν δουλειά, αλλά η προϋπηρεσία στην Αστυνομία αποτελεί ακόμα κοινωνικό στίγμα στη χώρα μας και κανείς δεν τους προσλαμβάνει. Οι αστυνομικοί έχουν πάρει εντολές να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις μετακινήσεις τους και αυτό έχει αναγκάσει τους περισσότερους να κοιμούνται στρωματσάδα μέσα στα κελιά των αστυνομικών τμημάτων για να μην κινδυνεύουν. Μετά την αναφορά περιστατικών με ομάδες αντιεξουσιαστών που ζητούσαν ταυτότητες στο μετρό από τους επιβάτες, πολλοί αστυνομικοί αναγκάστηκαν να βγάλουν πλαστή ταυτότητα για να μπορούν να κυκλοφορούν με ασφάλεια. Κάποιοι αστυνομικοί έλεγαν στους αντιεξουσιαστές πως δεν είχαν μαζί τους την ταυτότητά τους, αλλά οι νεαροί δεν πείθονταν και τους οδηγούσαν στο τμήμα για εξακρίβωση στοιχείων. Σε αντίθεση με το παρελθόν, οι περισσότεροι αστυνομικοί αφήνουν τις στολές τους στην υπηρεσία τους και κυκλοφορούν στο δρόμο ντυμένοι αντιεξουσιαστές, αλλά αυτό έχει ως αποτέλεσμα αφενός να μην μπορούν να κάνουν καμάκι στις περαστικές -που φτιάχνονται όταν βλέπουν αστυνομική στολή- και αφετέρου να τους συλλαμβάνουν οι αστυνομικοί που είναι σε υπηρεσία. Ο αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο οι αστυνομικοί να κυκλοφορούν στους δρόμους μεταμφιεσμένοι σε πουτάνες και τραβεστί για να μην κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα. Εκτός από τους αστυνομικούς, αντιμετωπίζουν προβλήματα και τα παιδιά τους. Μέχρι τώρα τα παιδιά των αστυνομικών απειλούσαν τους δασκάλους πως, αν δεν τους βάλουν καλούς βαθμούς, θα έρθει ο μπαμπάς τους και θα τους πλακώσει με το κλομπ, αλλά τα πράγματα άλλαξαν αφού, μετά τη δολοφονία του 15χρονου, οι συμμαθητές τους έχουν άγριες διαθέσεις απέναντί τους και δεν τους δίνουν ούτε μια μπουκιά από το κουλούρι τους. Τα παιδιά των αστυνομικών ντρέπονται πια να πουν τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς τους, ενώ μέχρι σήμερα κοκορεύονταν στους συμμαθητές τους γιατί είχαν την εντύπωση πως το επάγγελμα του αστυνομικού αποτελεί την ύψιστη βαθμίδα κοινωνικής και επαγγελματικής καταξίωσης. Δυσαρέσκεια πολιτών για Καραμανλή Ήθελαν βουλευτές ΚΚΕ σε υπουργεία Άνοδο παρουσιάζει η Νέα Δημοκρατία, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις που διεξήχθησαν για λογαριασμό των εφημερίδων που ανήκουν στους νταβατζήδες της διαπλοκής. Οι πολίτες ενθουσιάστηκαν με τον κυβερνητικό ανασχηματισμό και εκτίμησαν ιδιαίτερα το γεγονός ότι παρέμειναν στην κυβέρνηση η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, που θα έχουν τη δυνατότητα να ολοκληρώσουν το έργο τους. Θετικά αξιολόγησαν οι πολίτες και την ανάληψη του υπουργείου Δημόσιας Τάξης από τον Χρήστο Μπαρμπαγιαννακάκη. Από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει πως το 90% των πολιτών είναι δυσαρεστημένο επειδή ο Κώστας Καραμανλής δεν ανέθεσε μερικά υπουργεία σε βουλευτές του ΚΚΕ, αν και το ΚΚΕ έχει δώσει σκληρό αγώνα για να στηρίξει την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. «Έλα ψυχούλα μου» Αθηναϊκό μήνυμα συμπαράστασης στους Παλαιστίνιους να τους στηρίξουμε, γιατί οπωσδήποτε θα ήταν τεράστιο πλήγμα γι αυτούς να ακούσουν τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Φανταστείτε να τους έρχονται κατακέφαλα οι βόμβες των Ισραηλινών και παράλληλα να είναι υποχρεωμένοι να ακούνε τον Μαχαιρίτσα να τραγουδάει το «Έλα ψυχούλα μου». Οι βόμβες είναι προτιμότερες. Λύση για την παιδική παχυσαρκία Οι μαθητικές κινητοποιήσεις καίνε το λίπος Τη συνέχιση των μαθητικών κινητοποιήσεων προτείνει το υπουργείο Υγείας, ώστε να αντιμετωπιστεί η εφηβική παχυσαρκία. Μάλιστα, οι ειδικοί προτείνουν να συμμετέχουν υποχρεωτικά στις πορείες και τα παιδιά του δημοτικού, ώστε να αντιμετωπιστεί και η παιδική παχυσαρκία. Σύμφωνα με τον πανεπιστημιακό καθηγητή Πέτρο Αγλέουρα, οι μαθητικές κινητοποιήσεις είναι το ιδανικό φάρμακο για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας των νέων, ιδιαίτερα αν συνδυαστούν με κυνηγητό και πετροπόλεμο με τους μπάτσους. Τα Ελληνόπουλα είναι τα πιο χοντρά παιδιά στην Ευρώπη, αλλά, αν οι μαθητικές κινητοποιήσεις συνεχιστούν μέχρι τον Ιούνιο, θα γί- νουν πιο αδύνατα και από τα παιδιά της Σομαλίας. Μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης του ελληνικού λαού προς τους Παλαιστίνιους διεξήχθη την περασμένη εβδομάδα στην πλατεία Κοτζιά. Η συναυλία διοργανώθηκε από το ΠΑΜΕ και συνεχίζει την πατροπαράδοτη συνήθεια που έχουμε εμείς οι Έλληνες να το ρίχνουμε στο τραγούδι, ενώ οι άλλοι σφαγιάζονται. Το αξιοπερίεργο είναι πως λίγες μόλις μέρες πριν είχαν ακυρωθεί οι εορταστικές εκδηλώσεις του Δήμου Αθηναίων για την παραμονή της Πρωτοχρονιάς επειδή ο Νικήτας Κακλαμάνης ήθελε με αυτό τον τρόπο να εκφράσει τον αποτροπιασμό του για την αιματοχυσία στη Γάζα - βέβαια, αυτό δεν εμπόδισε το δήμαρχο να ρίξει μερικούς τόνους πένθιμα πυροτεχνήματα για να εκφράσει τη στενοχώρια του για το δράμα του παλαιστινιακού λαού. Ευτυχώς οι Παλαιστίνιοι δεν μπόρεσαν να παρακολουθήσουν τη συναυλία συμπαράστασης που κάναμε για Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

5 editorial Από τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο Ίσως επειδή «θα έχουμε πάντα το Παρίσι», τα τελευταία χρόνια δεν πήγαινα ποτέ. Σνόμπαρα και λίγο. Ήταν συνδυασμένο με μια εποχή πνευματικής δράσης που έληξε - η νουβέλ βαγκ, ο Μάης, η διανοούμενη ελληνική παροικία. Ταυτόχρονα, με είχε κερδίσει η Μέση Ανατολή. Όμως, λίγες μέρες πίσω στους παλιούς δρόμους μου έφεραν ένα αλλόκοτο σφίξιμο στο στήθος. Ήμουν ευτυχισμένος που βρισκόμουν πάλι εκεί και δυστυχής που έπρεπε σε μια βδομάδα να γυρίσω. Πού; Ξανά; Πώς ξανακατεβαίνεις στα αλώνια απ τα σαλόνια; (απάντηση: όπως πάει μια κυρία στα μπουζούκια: μεγαλόθυμα!) Κάνω πλάκα, διότι είναι άδικο να συγκρίνεις την Αθήνα με το Παρίσι. Μόλις πριν 180 χρόνια η πόλη μας ήταν ένα χωριό της οθωμανικής αυτοκρατορίας! Με τα σκόρπια, σπασμένα μάρμαρα των αρχαίων ναών οι απλοϊκοί προπάπποι μας έφτιαχναν τα χαμόσπιτά τους - πνεύμα, παιδεία και ιδέες μηδενισμένα. Την ίδια στιγμή το Παρίσι έπαιρνε λάμψη απ το άστρο του Ναπολέοντα - στα νέα βουλεβάρτα και τις νεοχαραγμένες λεωφόρους υψώνονταν οι νεοκλασικές προσόψεις του βαρόνου Haussmann. Την ώρα που η δική μας ρίζα είχε κοπεί, στα δέντρα του Σηκουάνα έβγαιναν χρυσά φύλλα. Το ξέρω, είναι άδικη η σύγκριση αλλά και αναπόφευκτη. Οπότε; Ε, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά. Εδώ ζούμε, εδώ δουλεύουμε. Σε μια πόλη μάλλον ασήμαντη, σαφώς τριτοκοσμική, χαώδη και δύσκολη αλλά με τη νευρικότητα κι ενέργεια που έχουν οι ανώριμες κουλτούρες, μια πόλη που τη συναισθηματοποιούμε ανάλογα με τις εμπειρίες μας - έτσι περίπου όπως περιγράφει ο Καβάφης στο «Οικίας Περιβάλλον...». Δεν είναι μόνο η Τέχνη του Παρισιού που μου λείπει (Πικάσο και οι Δάσκαλοί του στο Ορσαί, ο Μαντένια στο Λούβρο, το μαγικό Και Μπρανλύ κ.λπ.) ούτε το αιώνιο σκηνικό των δρόμων. Είναι το τέλειο φαΐ (συχνά φτηνότερο από την Αθήνα), η ευκολία στις μετακινήσεις, οι χαμηλές φωνές, η τυπική μεν αλλά υπαρκτή ευγένεια της συμπεριφοράς, τα καλά βιβλιοπωλεία, οι ζόρικες υποκουλτούρες των εμιγκρέδων, το γεγονός ότι στις δημόσιες εικόνες δεν επικυριαρχούν οι νοσηρές φάτσες της ιδιωτικής τηλεόρασης, ότι μπορείς να νοικιάσεις ένα δημοτικό ποδήλατο από το δρόμο και να το αφήσεις εκεί που πας. Μπορώ να απαριθμώ για ώρες. Αγαπώ την Αθήνα, γιατί δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς. Αλλά μετά από αυτό το ταξίδι θέλω να προσπαθήσω όσο μπορώ να την κάνουμε καλύτερη. Στον τομέα μου, προσπαθώ. Σας διαβεβαιώ ότι η γαλλική LifΟ, συγκριτικά, δεν βλέπεται. Ονομάζεται «A Nous Paris» και είναι ένα ακαλαίσθητο 48σέλιδο γεμάτο ανοησίες. Μόνο που υπάρχουν εκατομμύρια άλλοι τομείς, πολύ πιο σημαντικοί. Που ελέγχονται από ανθρώπους συνήθως μικρούς και επικίνδυνους. Τους Έλληνες πολιτικούς. Τρέλα! Θα έχουμε πάντα την Αθήνα Μετά το Παρίσι όμως. take 1 τo 1 λαθoσ τoy τευχoyσ Την παρουσίαση του νέου βιβλίου του Πέτρου (και όχι Δημήτρη) Μπιρμπίλη συνόδευε το εξώφυλλο του βιβλίου Θα φωνάξω την αστυνομία του Ιrvin D. Yalom. Ζητούμε συγγνώμη από τον κ. Μπιρμπίλη, τον κ. Υalom και την αστυνομία. Βρίσκετε λάθη ή παραλείψεις στη LifO; Στείλτε γράμμα, ή στο lathi@lifo.gr. Φωτογραφία εξωφύλλου: Παντελής Ζερβός Styling και επιμέλεια φωτογράφισης: Pink Flamingos Εκδότης-Διευθυντής Στάθης Τσαγκαρουσιάνος Διεύθυνση Έκδοσης Κατερίνα Ι. Ανέστη Σύμβουλος Έκδοσης Μιχάλης Μιχαήλ Διευθυντής Λειτουργιών Γιώργος Σιμάτος Art Director Στάθης Μητρόπουλος Αρχισυντάκτης M.Hulot Συντακτική Ομάδα Δέσποινα Τριβόλη, Μερόπη Κοκκίνη, Σωκράτης Σωκράτους, Μαρίνα Φωκίδη, Δημήτρης Πολιτάκης, Pitsirikos, Δημήτρης Ρηγόπουλος, Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, Σταύρος Διοσκουρίδης, Ματίνα Καλτάκη, Γιώργος Καρουζάκης, Κωστής Παπαγιώργης, Χρήστος Μιχαηλίδης, Νίκος Δήμου, Στέλιος Κούλογλου, Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, Νίκη Μηταρέα, Χρήστος Παρίδης, Γιώργος Σαλαμάς, Έλενα Σκουλά, Μενέλαος Τζαφάλιας, Νίκος Τσεπέτης, Ειρήνη Χειρδάρη, Τίνα Δασκαλαντωνάκη, Σπύρος Vj, Άρης Δημοκίδης Συντονισμός Ύλης Μαρκέλλα Ανδρικάκη Διόρθωση Κειμένων Μαρία Δρουκοπούλου Γραμματεία Σύνταξης Ελένη Τσατσαλμά Υπεύθυνη Λίστας Μαρία Παππά Συνεργάτες Φώτης Βαλλάτος, Μιχάλης Δέλτα, Θεόφιλος Δουμάνης, Λαμπρινή Θωμά, Σταύρος Θεοδωράκης, Νίκος Βλαντής, Τάσος Θεοδωρόπουλος, Σίσσυ Καραβία, Κλεάνθης Κλεάνθους, Γιώργος Λυκουρόπουλος, Ευθύμης Φιλίππου, Σοφία Ιγνατίδου, Ντόγια Καρολίνη, Σάκης Δημητρακόπουλος, Δημήτρης Φίλιος, Ελένη Ψυχούλη Assistant Art Directors Rinétta Κοσκινίδου Κώστας Μανουράς Aτελιέ Βανέσσα Φερλέ Φωτογράφοι Σπύρος Στάβερης, Αναστασία Βουτυροπούλου, Μαριάννα Βεριγάκη, Μάρω Θωμά, Γιάννης Μπουρνιάς, Παντελής Ζερβός, Freddie F., Σπύρος Σιμωτάς, Γεράσιμος Δομένικος, Charlie Makkos, Γιάννης Κωσταρής, Ειρήνη Μιχoπούλου, Σκεύη Ερωτοκρίτου, Ινώ Μέη, Ασπασία Κουλύρα,Natasha Papadopoulou Εμπορικός Διευθυντής Γιάννης Ανδριτσόπουλος Senior Direct Market Manager Έφη Κουτσονικολή Advertising Manager Ισμήνη Βoυρδαχά Υπεύθυνη Διαφήμισης Άλκηστη Μαλάμη Παραγωγή Διαφήμισης Φωτεινή Δαλαμάγκα, Βαγγέλης Γραμμένος, Κατερίνα Λυγιρού, Μπάμπης Γιαννικάκης Υποδοχή Διαφήμισης Σύλβια Ηλίδη Διαχείριση Web Site Aγγελική Βαξάλη, Σπύρος Γκατζούνας Οικονομικός Διευθυντής Παναγιώτης Καπερνάρος Υπεύθυνος λογιστηρίου Στεφανος Τσιρωνάς Λογιστήριο Γιώργος Κολυβάς, Μαρία Κοκκινίδου Υπεύθυνος Διανομής Μάριος Πηλαβάκης Εκτύπωση - Βιβλιοδεσία ΧΑΪΔΕΜΕΝΟΣ ΑΕΒΕ Ιδιοκτησία ΔΥΟ ΔΕΚΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε. Boυλής 22, Σύνταγμα, Αθήνα τηλ , fax info@lifo.gr Σε περίπτωση που δεν βρίσκετε τη LifO στα σημεία διανομής, μπορείτε να καλείτε τον υπεύθυνο διανομής Μάριο Πηλαβάκη, , dianomi@lifo.gr Εβδομαδιαία εφημερίδα, διανέμεται δωρεάν ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΝΤΥΠΟΥ 7639 ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΝΤΥΠΟ

6 ημέρες κουλτούρας & εκτόνωσης ΜΟΥΣΙΚΗ Spacecakes Με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ των Sugah Galore Spacecakes, το ΑΝ θα φιλοξενήσει μεθαύριο μια live παρουσίαση του δίσκου. Οι Sugah Galore έχουν ως frontwoman/τραγουδίστρια την εκρηκτική κι αποκαλυπτική Sugahspank (της οποίας ο σόλο δίσκος, που κυκλοφόρησε λίγο πριν τα Χριστούγεννα, είχε μεγάλη επιτυχία), οπότε αναμένουμε «βρώμικο funk, δυνατές κιθάρες και ιδρωμένα breaks», όπως λέει και το δελτίο Τύπου. Support θα παίξουν οι Plus Dots. Μόνο για εκείνη τη βραδιά το CD θα πωλείται μισή τιμή. 11 Sugah Galore,17/1, AN Club, Σολωμού 13-15, Εξάρχεια,εισ. 8 ευρώ. πράγματα που πρέπει να ξέρετε για τον Γιώργο Χαδούλη. 1Σπούδασε ζωγραφική στην Ecole Superieure des Beaux Arts στο Παρίσι και μετά εργάστηκε με τον Αλέκο Φασιανό ως βοηθός σκηνογράφου στις παραστάσεις των Ορνίθων του Αριστοφάνη. 2Έργα του υπάρχουν στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο Μουσείο Φρυσίρα και στο Μουσείο Βορρέ. Stop the press! Oι Laibach στις 16 Ιανουαρίου στο Gagarin. 3Η έκθεσή του, που ανοίγει σήμερα (15/1) στην γκαλερί Σκουφά, είναι η 13η ατομική του έκθεση. ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑ ΟΥΛΗΣ Με γρήγορες, σίγουρες κίνησεις αποτυπώνει τοπία και πρόσωπα, συνθέτοντας μια αλυσίδα έργων και εκθέσεων που επικοινωνούν και έχουν το δικό τους evolution theory. Άλλωστε, για τον Γιώργο Χαδούλη το τελειωμένο έργο είναι απλώς ένα νεκρό έργο. Private View, Γιώργος Χαδούλης, Αίθουσα Τέχνης Σκουφά (Σκουφά 4, Κολωνάκι), EΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ despina@lifo.gr Xρώμα και φως σε ένα τοπίο εκτυφλωτικό, με πινελιές νευρικές, συνεχείς, που λειτουργούν ως ψηφίδες στον καμβά, είναι τα κυρίαρχα στοιχεία -σε μια πρώτη ανάγνωση- των έργων του Γιώργου Χαδούλη, που παρουσιάζονται από σήμερα στην Αίθουσα Τέχνης Σκουφά με τίτλο «Private View». Η σύγχυση των ορίων ιδιωτικού και δημόσιου είναι προφανής, καθώς στιγμές ιδιωτικής ζωής γίνονται παράθυρα δημόσιας θέασης. Η πρώτη σκέψη είναι πως ο τίτλος «Private View» στηρίζεται σε αυτή την αντίληψη. Δεν είναι όμως ακριβώς έτσι, όπως εξηγεί ο Γιώργος Χαδούλης: «Διάλεξα τον τίτλο ως λογοπαίγνιο και σε σχέση με κάτι σύνηθες στα εικαστικά, το λεγόμενο private viewing, ένα είδος προσωπικού preview που κάνεις για λίγους. Στην έκθεση είναι σαν να κοινωνείς όλον τον κόσμο στα έργα, αλλά και τον καθένα ξεχωριστά. Βλέπεις όλα τα επίπεδα χωρίς να υπάρχει κάτι ξεχωριστά: όλα είναι συγκοινωνούντα δοχεία». Αυτό που ενδιαφέρει κυρίως τον Γιώργο Χαδούλη είναι να βλέπει. Απλά. Να μετασχηματίζει πράγματα που ο μη καλλιτέχνης προσπερνά. Και μέσω της ζωγραφικής του να τον πείσει να κοντοσταθεί και να δει για πρώτη φορά μια νέα διάσταση ή πτυχή της πραγματικότητας. Άλλωστε, ο Γιώργος Χαδούλης δεν ζωγραφίζει εκ του φυσικού, δεν κάνει νατουραλισμό αλλά ανακατασκευάζει αυτά που βλέπει. Σε όλη αυτήν τη διαδικασία θέλει το θεατή ενεργητικό, συνένοχο, η διαδραστικότητα είναι κεντρικό ζητούμενό του. Οι εκθέσεις που πραγματοποιεί δεν είναι αυτοτελείς ιστορίες αλλά υπακούουν στη λογική της συνέχειας, που έχει ένα ρόλο κεντρικό στη δουλειά του: «Δείχνω συχνά γιατί για μένα έχει σημασία να βλέπουν οι άλλοι τα έργα μου. Η λογική στις εκθέσεις μου είναι να νιώθει ο θεατής σαν να έρχεται στο ατελιέ. Δεν θέλω να παρουσιάσω ένα απόφθεγμα, ένα καταστάλαγμα. Η τέχνη μου είναι μια διαδικασία in progress. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η διαδικασία και όχι το τελειωμένο έργο, γιατί αυτό είναι νεκρό». Στην έκθεση «Private View» που πραγματοποιείται στην Αίθουσα Τέχνης Σκουφά με χορηγό την Bombay Sapphire, ο Γιώργος Χαδούλης εκθέτει δεκαπέντε μεγάλα και αρκετά μικρότερα έργα που συμπεριλαμβάνουν ακόμη και σχέδια ασπρόμαυρα, είτε χρωματιστά με ελαφρές ύλες. Έτσι υπάρχει η γοητεία της συνάντησης της πύκνωσης (που εκφράζεται από τα έργα που είναι δουλεμένα με πολλούς τόνους) με την οικονομία, τη μονοκοντυλιά, που μπορεί όμως να αποδώσει το συναίσθημα με διαφορετικό τρόπο. «Έχει πολύ να κάνει όλη η διαδικασία με το ρυθμό. Όταν ζωγραφίζω κάνω συχνά κινήσεις αυτοματοποιημένες. Συμβαίνει επειδή έχεις κάτι πολύ συγκεκριμένο στο μυαλό σου, είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος σε αυτό και το αποτυπώνεις με κινήσεις που μοιάζει να μην ορίζεις. Λειτουργείς με τη γλώσσα που δεν έχει λογική και λέξεις, αλλά που ο κώδικας έκφρασης είναι η εικόνα και η ύλη της ζωγραφικής, τα χρώματα». Κατερίνα Ι. Ανέστη ΕΚΘΕΣΗ Cats and Marbles «Στερέοψις» είναι η διαδικασία κατά την οποία οι δύο εικόνες που καταγράφονται στον αμφιβληστροειδή του κάθε ματιού συνενώνονται και προβάλλονται στον εγκέφαλο ως μια εικόνα. Αυτό είναι το σκεπτικό της έκθεσης της Αθηνάς Χρόνη, της οποίας η δουλειά παρουσιάζεται στερεοσκοπικά, δηλαδή σε ζεύγη όμοιων φωτογραφιών που ο θεατής βλέπει μέσα από ένα ειδικά προσαρμοσμένο στερεοσκόπιο. Cats and Marbles, Aθηνά Χρόνη, 20/1-7/2, Φωκυλίδου 12, ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ Ταreq Al-Ghoussein H έκθεση του Ταreq Al-Ghoussein που ανοίγει στη γκαλερί Καλφαγιάν την επόμενη εβδομάδα είναι τραγικά επίκαιρη. Οι φωτογραφίες του Ghoussein διερευνούν το μηχανισμό της στερεοτυπικής απεικόνισης των Παλαιστινίων και γενικά των Αράβων ως τρομοκρατών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Δύσης, ενώ παράλληλα αναφέρονται στην προσωπική του ανάγκη να προσδιορίσει τη δική του ταυτότητα ως Παλαιστινίου της Διασποράς. Τareq Al- Ghoussein, 22/1 εως 22/2, Γκαλερί Καλφαγιάν, Χάριτος 11, Κολωνάκι, ΕΠΙΣΗΣ ΜΗ ΧAΣΕΤΕ: την έκθεση Stamos Reds στη συλλογή Πορταλάκη τη «Γιορτή του Κόσμου» που διοργανώνεται αυτή την Κυριακή (18/1) στην Αθηναΐδα, που θα αρχίσει με παιδική γιορτή και θεατρική παράσταση για τα παιδιά μεταναστών και προσφύγων (17.00 μ.μ.), ενώ θα ακολουθήσει γιορτή με μουσικές του κόσμου (20.00 μ.μ.).

7 lifo παρουσιαση Ο Wichy Hassan, συνιδρυτής και creative director του Sixty Group, μας απαντά σε μια σύντομη συνομιλία. Ποιος είναι ο ορισμός του styleclash; Είναι οτιδήποτε γύρω από την Energie: είναι rock n roll στάση συνδυασμένη με ένα προσωπικό στυλ, αναμεμειγμένο με ισχυρή προσωπικότητα και μοναδικό μοντέρνο αλλά και vintage λουκ. Μεγάλοι αστέρες και διασημότητες όπως ο Adrien Brody, ο Brad Pitt, ο Ashton Kutcher, ο Jay-Z και ο Jonathan Rhys Meyers είναι fans της Energie. Τελικά πώς καταλήξατε στην επιλογή του τελευταίου για να ενσαρκώσει το νέο πρόσωπο της φίρμας; Ο Jonathan Rhys Meyers είναι το κατάλληλο πρόσωπο για την Energie, γιατί έχει κάτι από δανδή και από επαναστάτη ταυτόχρονα. Είναι δυνατός και γκλάμορους. Το όνομα, το πρόσωπο και το στυλ του ταιριάζουν απόλυτα με την αισθητική και την ιδεολογία της Energie. Τι είναι αυτό που κάνει το denim ένα τόσο διαχρονικό υλικό, σχεδόν κλασικό; Το denim είναι το πιο ευπροσάρμοστο ύφασμα που έχει γίνει ποτέ. Μπορείς να είσαι σπορτίφ, αν φορέσεις το denim σου με αθλητικά παπούτσια, ή πολύ κομψός, αν το συνδυάσεις με ένα επίσημο σακάκι. aνοιξη/kαλοκαίρι 2009 Η Energie πάει στο Χόλιγουντ Δανδής και επαναστάτης μαζί, ο Rhys Meyers είναι το νέο πρόσωπο στην παγκόσμια καμπάνια της Energie που στέλνει «ρίγη» σε fashionistas και μη! Ο Rhys Meyers, κάτοχος Χρυσής Σφαίρας, είναι το νέο πρόσωπο της Energie Ο γνωστός ηθοποιός Rhys Meyers είναι το καινούργιο πρόσωπο της Energie. Η νέα παγκόσμια καμπάνια ξεκινά τον Ιανουάριο και απεικονίζει τον ιρλανδικής καταγωγής αστέρα σε μια σειρά από εμφανίσεις με denim - το υλικό που αντικατοπτρίζει τέλεια τη rock n roll αισθητική που χαρακτηρίζει το brand της Energie. O Rhys Meyers έχει μια ιδιαίτερη ευκολία ως ηθοποιός να ενσαρκώνει εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους, από τον Ερρίκο στη σειρά της Showtime The Tudors έως τον πρωταγωνιστή στο Match Point του Woody Allen, αποκτώντας έτσι ειδικό εκφραστικό βάθος που τον ξεχωρίζει από άλλους ηθοποιούς. Ο Rhys Meyers αντιπροσωπεύει ιδανικά τον τύπο της Energie, έναν τύπο που μπορεί να κινηθεί τέλεια ανάμεσα στο κόσμο των ταινιών, της μουσικής, της τέχνης, και της μόδας. Η εικόνες της καμπάνιας διερευνούν τις έννοιες της κίνησης και της προοπτικής. Οι τοίχοι του σκηνικού σχηματίζουν γωνίες που ξεγελούν το μάτι. Ο Rhys Meyers δεν μένει ποτέ στατικός, δίνοντας στην κάθε εικόνα ενέργεια και Energie. Η φωτογράφιση έγινε στο Παρίσι από τον παγκοσμίου φήμης φωτογράφο Steven Klein και κάτω από την καλλιτεχνική επίβλεψη του creative director του Sixty Group Wichy Hassan. Το αποτέλεσμα καταδεικνύει τη μοναδική ικανότητα που έχει ο φωτογράφος να απαθανατίζει την κίνηση. Το styling έχει γίνει από την Patti Wilson, μια στυλίστρια που ασκεί μεγάλη επιρροή στο χώρο της. H καμπάνια αναμφισβήτητα παραπέμπει στις αντιπαραθέσεις χρωμάτων και σιλουέτας και στο εκλεκτικό όραμα της στυλίστριας. Η Energie είναι ένα παγκόσμιο brand που απευθύνεται σε άνδρες και διαθέτει πάνω από 500 σημεία πώλησης σε όλο τον κόσμο. Δημιουργήθηκε το Sixty Hellas, RHYS IN ENERGIE Ο διάσημος γόης και απίστευτου εκφραστικού βάθους ηθοποιός μπαίνει με χαρά στο πετσί του ρόλου του: είναι το πρόσωπο της Energie.

8 Styleframe from Ebony Bones Don t Fart On My Heart Designed by TÉAR Προσεχώς με προσμονή! Δεν το πιστεύαμε! Δεκάδες μοναδικά events, εκθέσεις, συναυλίες, βιβλία, ταινίες, πάρτι φτάνουν από τώρα στην Αθήνα και υπόσχονται ένα ακαταμάχητα ζόρικο Η LifoTeam έμαθε τα πάντα για τα 50 πρώτα που έρχονται, μέχρι και τον Ιούνιο. Enjoy!

9 Βραβείο Émile Hermès! Στο Μουσείο Μπενάκη η έκθεση για το διαγωνισμό Émile Hermès την 1 η Σεπτεμβρίου Live 1 6 μεγάλα μουσεία - 6 σύγχρονα projects Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης 25 Ιανουαρίου-1 Μαρτίου, από τις 12 ως τις 2 το μεσημέρι Κάθε μεσημέρι Κυριακής, από τις 25 Ιανουαρίου, ένα από τα κορυφαία μουσεία του κόσμου θα αποκαλύπτεται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης μέσα από μια ειδική σειρά διαλέξεων που επιμελείται η Κατερίνα Ζαχαροπούλου. Συγκεκριμένα θα παρουσιαστεί το Μουσείο Λουιζιάνα στην Κοπεγχάγη με τα μοναδικά γλυπτά του Τζιακομέτι, η Tate Modern και η Tate Britain στο Λονδίνο, το Centre Pompidou και ο ρόλος του στο Παρίσι μέσα από μια συζήτηση με τον Ζαν Μαρί Ντρο, το MoMa της Νέας Υόρκης αλλά και το Mumok στη Βιέννη. 2 Fashion Films Valentino: The Last Emperor - Coco Chanel - The September Issue Η μόδα και ο κινηματογράφος φλερτάρουν φέτος περισσότερο από ποτέ. Κατά τη διάρκεια του 09 περιμένουμε να δούμε τρεις ταινίες που θα αφήσουν τις απανταχού φασιονέτες με ανοιχτό το στόμα. Η Coco Chanel, ο Valentino και η διευθύντρια της αμερικανικής «Vogue» Anna Wintour είναι τα πρόσωπα που περνάνε στην κινηματογραφική ιστορία. Την grande dame της μόδας του 20ού αιώνα υποδύεται η Audrey Tautοu. Η ταινία αφηγείται τη ζωή της Γαλλίδας σχεδιάστριας στα πρώτα ταπεινά χρόνια και επικεντρώνεται στη διαφορετικότητα και στο όραμα μιας γυναίκας κόντρα στην εποχή της. Στο ντοκιμαντέρ Valentino: The last emperor, για δύο ολόκληρα χρόνια η κάμερα καταγράφει το δράμα και την υστερία που εξελίσσεται στo backstage της ζωής του πιο διάσημου, εκκεντρικού και πολύχρωμου Ιταλού σχεδιαστή. Τέλος, στο ντοκιμαντέρ The September Issue θα παρακολουθήσουμε την ιλιγγιώδη κατασκευή του πιο πολυσέλιδου περιοδικού στην ιστορία! Αυτό της «Vogue» Σεπτεμβρίου. Η Αnna Wintour και η αυλή της μας επιτρέπουν μια ματιά στα άδυτα του πιο επιδραστικού περιοδικού μόδας. Και όλα αυτά, ενώ οργιάζουν οι φήμες περί απόλυσης της περιβόητης «σκύλας της μόδας». Watch till you drop! Σ.Μ. Κ.Ι.Α. 3 Les Βallets C de la B Παλλάς Μαΐου Κάθε εμφάνιση των μπαλέτων C de la B αποτελεί γεγονός, μιας και είναι από τις σημαντικότερες και πιο διάσημες ομάδες χορού του Βελγίου. Δημιουργήθηκε το 1984 από τον Alain Platel, λειτουργεί ως κολεκτίβα και τόπος συνάντησης κυρίως νέων καλλιτεχνών και πέρα από τα όρια του χορού. Στη σκηνή του Παλλάς, για δύο μόνο εμφανίσεις, θα παρουσιάσουν το νέο τους έργο που ονομάζεται Aphasiadisiac σε χορογραφία Τεντ Στόφερ. Πέντε ερμηνευτές μιλάνε στο κοινό με κινήσεις γεμάτες ένταση και συγκίνηση για τα ανθρώπινα συναισθήματα σε μια κυνική εποχή: περιμένουμε να είναι απλά συγκλονιστικό. Μ.Π. 4 Doubt Η Μέριλ Στριπ εναντίον του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, στο ρόλο μιας καθολικής καλόγριας που προσέχει ότι ένας ιερωμένος έχει μια πολύ ύποπτη σχέση με ένα νεαρό έγχρωμο μαθητή και προσπαθεί να αποκαλύψει την αλήθεια. 6 Valkyrie Ο Tom Cruise υποδύεται το Γερμανό συνταγματάρχη και ρωμαιοκαθολικό αριστοκράτη Clause von Stauffenberg που ηγήθηκε της συνωμοσίας για τη δολοφονία του Χίτλερ τον Ιούλιο του Che Ο Μπενίσιο ντελ Τόρο γίνεται ο Τσε στην διάρκειας τεσσεράμισι ωρών και σε δύο μέρη ταινία του Σόντερμπεργκ. Η ρομαντική πλευρά της επανάστασης, σε μία από τις πιο αναμενόμενες ταινίες της νέας σεζόν. 7 Slumdog Millionaire Η νέα ταινία του Danny Boyle, βραβευμένη ήδη με χρυσές σφαίρες, με την ιστορία ενός πιτσιρικά που κερδίζει σε ένα τηλεπαιχνίδι και στη συνέχεια τον κατηγορούν για απάτη. Εξαιρετικό σάουντρακ ο Διεθνές Φεστιβάλ Κόμικς Τεχνόπολη, Γκάζι Ιανουαρίου Μετά από τις περιπέτειες του Σεπτεμβρίου, ένα από τα πιο πετυχημένα φεστιβάλ της πόλης, το Φεστιβάλ της Βαβέλ, πραγματοποιείται τελικά με μερικούς μήνες καθυστέρηση και θέμα «13». Το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει όλες τις ενότητες που το καθιέρωσαν: πρωτότυπα κόμικς Ελλήνων και ξένων δημιουργών, εκθέσεις-αφιερώματα, μουσική και παράλληλες εκδηλώσεις στο Γκάζι, με ελεύθερη είσοδο. Μεταξύ των συμμετεχόντων είναι οι: Ζερβός, Κυριαζής, Βιτάλης, Δερβενιώτης, Παπαϊωάννου, Ταξής κ.ά., υπάρχει ένα αφιέρωμα στο ουκρανικό κόμικ με 20 καλλιτέχνες από τη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη και το Κίεβο, παρουσίαση Λιβανέζων δημιουργών κόμικς, ατομικές εκθέσεις του Μεξικανού εικονογράφου Patricio Betteo και του Λέανδρου, street art και graffiti αφιέρωμα και πολλή μουσική. 9 Sankai Juku Παλλάς 15, 16 και 17 Φεβρουαρίου Mία από τις πλέον σημαντικές ομάδες του Butoh, οι Sankai Juku, θα εμφανιστούν στις 15, 16 και 17 Φεβρουαρίου στο Παλλάς. Το Butoh είναι ένας κώδικας χορευτικής έκφρασης που πρωτοεμφανίστηκε στην Ιαπωνία στα τέλη της δεκαετίας του 50 ως αντίδραση των νέων στη μεταπολεμική κατάσταση της Ιαπωνίας που προσέγγιζε το αμερικανικό μοντέλο, παρά την ακόμα νωπή εμπειρία του πυρηνικού ολοκαυτώματος στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Ο Tatsumi Hijikata ( ) παρουσίασε στα 1959 την πρώτη performance Βutoh, που είχε τίτλο Kinjiki (Απαγορευμένα Χρώματα), από το ομότιτλο μυθιστόρημα του Γιούκιο Μισίμα. Οι παραστάσεις Butoh είναι κάτι περισσότερο από χορός: είναι ένα ποιητικό, σουρεαλιστικό visual theatre, αφαιρετικό, άλλοτε σκοτεινό, βίαιο και γκροτέσκ, άλλοτε ονειρικό και νοσταλγικό, όπου η μνήμη έχει πρωτεύοντα ρόλο. M. H. Μ.Καλ. Αναμένονται με μεγάλο ενδιαφέρον οι εμφανίσεις των AC/DC στο ΟΑΚΑ στις 28/5 και των Nurse With Wound στις 15/2, Red Snapper στο Gagarin (24/1), Laibach (16/1), Front 242 στο Fuzz (6/2), Tindersticks στο Badminton (21/2), Mogwai στο Gagarin (20/2), Calexico στις 31/1 στο Fuzz. Έρχονται επίσης Transglobal Underground (7/2, Fuzz), Amon Duul (21/3, Gagarin), The Puppini Sisters (30&31/1, Gazarte). Από τα event του Bios ξεχωρίζουν οι εμφανίσεις των μ-ziq (23/1), Selfish Cunt μαζί με τον The Boy (24/1), o Mr. Scruff (13/2)και ο Daddy G. των Massive Attack (7/2), ενώ αναμένονται οι Silkie, Quest και Sgt. Pokes στις 28/2 στο Guru. 12 Μanga Shakespeare Διαγωνισμός Μ. H. Στο διαγωνισμό που διοργανώνουν το περιοδικό «9» της «Ελευθεροτυπίας» και το Βρετανικό Συμβούλιο νέοι από 12 έως 25 ετών καλούνται να εμπνευστούν από 6 διάσημες σκηνές σαιξπηρικών έργων, τις οποίες θα μετατρέψουν σε σύγχρονες ιστορίες manga. Το έργο που θα κερδίσει και τα επόμενα πέντε (5) διακριθέντα έργα θα δημοσιευθούν σε ειδικό τεύχος του περιοδικού «9». Να σημειώσουμε πως η προθεσμία υποβολής λήγει στις 9 Φεβρουαρίου Δ.Τ.

10 LifO Nights Aπό το Φεβρουάριο μια νύχτα κάθε μήνα η LifO θα παρουσιάζει τη μουσική που από την επόμενη μέρα θα ακούν όλοι Διεθνές Έτος Δαρβίνου Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών Oλο το Φεβρουάριο Το 2009 θα τιμηθεί η επέτειος των 200 χρόνων από τη γέννηση του Κάρολου Δαρβίνου καθώς και των 150 χρόνων από την πρώτη έκδοση του έργου του Η καταγωγή των ειδών. Η θεωρία σύμφωνα με την οποία οι μορφές ζωής τροποποιούνται με βραδύ ρυθμό για να παραγάγουν καινούργιες μορφές, ενώ άλλες πάλι μορφές εξαφανίζονται, είναι πιθανότατα η επιστημονική θεωρία που έχει συζητηθεί πιο πολύ από όλες τις άλλες. Για έναν ολόκληρο μήνα στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών εκθέσεις, προβολές και στρογγυλά τραπέζια θα επανέλθουν σε μια θεωρία που έφερε την επανάσταση στο χώρο της επιστήμης και θα παρουσιάσουν μια επισκόπηση των πιο πρόσφατων ανακαλύψεων. Τη διοργάνωση έχει αναλάβει το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο, το Βρετανικό Συμβούλιο και την επιθεώρηση «Ουτοπία». 14 Art Athina Kλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου Μαΐου Μ.Κ. Η 15η Art Athina θα πραγματοποιηθεί στο Κλειστό Γυμναστήριο Φαλήρου, ενώ για τα επόμενα τρία χρόνια τη διοργάνωση θα έχει η D.ART με τον Αλέξανδρο Ι. Στάνα να ασκεί καθήκοντα γενικού διευθυντή. Ήδη συζητούνται στρατηγικές συνεργασίας με το εξωτερικό σε επίπεδο συλλεκτών αλλά και γκαλερί. Οι εκπλήξεις θα είναι πολλές, ανάμεσα σε αυτές και η ένταξη στο παράλληλο πρόγραμμα της Art Athina της έκθεσης «In Praise of Shadows» με curator τον Paolo Colombo, που θα πραγματοποιηθεί στο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς (συνδιοργάνωση του Mουσείου Μπενάκη και του Irish Museum of Modern Art). Κ.Ι.Α Μαχαιροβγάλτης Η νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη Μαχαιροβγάλτης είναι ο τίτλος της τρίτης ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη μετά την Ψυχή στο Στόμα (2006) και το Σπιρτόκουτο (2003). Πρωταγωνιστούν οι Στάθης Σταμουλακάκος, Βαγγέλης Μουρίκης και Μαρία Καλλιμάνη, ενώ κάνουν πέρασμα αγαπημένες φιγούρες του σκηνοθέτη όπως ο Ερρίκος Λίτσης, ο Γιάννης Βουλγαράκης, ο Γιάννης Αναστασάκης κ.ά. Ένας από τους πιο ανατρεπτικούς σκηνοθέτες του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου που δεν εγκαταλείπει το γνώριμο σκοτεινό ύφος του με το σκληρό χιούμορ, συνεχίζοντας να σοκάρει και να σχολιάζει καυστικά την καθημερινότητα. Αυτήν τη φορά ο κεντρικός ήρωας περνάει ανέμελα το χρόνο του στην επαρχία χωρίς μέλλον, μέχρι που ο θάνατος του πατέρα του τον φέρνει ξανά σε επαφή με το θείο του, που μένει Αθήνα. Αποφασίζει να τον ακολουθήσει στην πρωτεύουσα και βρίσκεται μπλεγμένος σε μια περίεργη κατ οίκον εργασία και απομονωμένος σε ένα γκρίζο προάστιο της πόλης με μόνη παρέα το θείο και τη θεία του. Tα γυρίσματα αρχίζουν στις 20 Ιανουαρίου. Μ.H. Βodies Η έκθεση Τεχνόπολη 7 Φεβρουαρίου Η μοναδικής φήμης διεθνής έκθεση για μικρούς και μεγάλους φτάνει στην Ελλάδα στην Τεχνόπολη. Το Bodies έχει ως βασικό θέμα το ανθρώπινο σώμα και τα εκθέματα, που δεν είναι αληθινά ανθρώπινα σώματα, διατηρούνται μέσα από μια πρωτοποριακή διαδικασία και παρουσιάζονται ολόκληρα ή ανά μέρη. Η προπώληση των εισιτηρίων ξεκινάει από τις 26 Ιανουαρίου. 18 Μ.Π. Αthens Fringe Festival Ioύλιος 2009 To πρώτο fringe festival διοργανώνεται στην Αθήνα αυτό το καλοκαίρι. Πρόκειται για μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα οff- Athens festival ανοιχτό σε όλους, με στόχο την ανάδειξη νέων καλλιτεχνών στο πρότυπο των fringes του εξωτερικού που γίνονται με μεγάλη επιτυχία παντού. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μεγάλο στοίχημα: περιμένουμε να δούμε πού ακριβώς θα γίνει (υποψήφιοι χώροι είναι η Τεχνόπολις και οι εγκαταστάσεις του Κέντρου Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος»), ποια θα είναι η ανταπόκριση και ποιοι φορείς θα το στηρίξουν - το Φεστιβάλ Αθηνών λόγου χάρη; Δ.Τ. 19 Η συλλογή Αρχιτεκτονικές του καναλιού ARTE Μουσείο Μπενάκη - Κτίριο οδού Πειραιώς Φεβρουάριος-Μάρτιος, κάθε Τετάρτη Αυτή η σειρά ταινιών διάρκειας 26 λεπτών η καθεμιά, που μας παρουσιάζουν ο Richard Copans και ο Stan Neumann, είναι αφιερωμένη στα πιο χαρακτηριστικά επιτεύγματα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής, από το 19 ο αιώνα μέχρι και τις πιο πρόσφατες δημιουργίες των μεγάλων αρχιτεκτόνων του καιρού μας. Πρόκειται για μια επιτόπια έρευνα πάνω στην αναζήτηση της επιθυμίας του αρχιτέκτονα. Κάθε ταινία αναφέρεται σε ένα μόνο κτίριο που έχει επιλεγεί για τον υποδειγματικό του χαρακτήρα, ως ένα σημείο αναφοράς που διαδραμάτισε ή που εξακολουθεί να διαδραματίζει το ρόλο του στην εξέλιξη της αρχιτεκτονικής. Το κτίριο εξερευνάται από πάνω μέχρι κάτω, ξεψαχνίζεται από τα θεμέλια μέχρι τη σκεπή του. Μια εργασία πεδίου που δίνει την ευκαιρία να έρθουν στο φως πρακτικά και απλά ζητήματα, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο τα αντιμετώπισε ο αρχιτέκτονας. Το Γαλλικό Ινστιτούτο, το κανάλι της Βουλής, το Μουσείο Μπενάκη και ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχιτεκτόνων παρουσιάζουν κάθε Τετάρτη σε όλη τη διάρκεια του Φεβρουαρίου και του Μαρτίου μια επιλογή από αυτή την απίστευτη σειρά. Μ.Κ. Magnificent Obsession Douglas Sirk 20 Ιανουαρίου από την Criterion Το Magnificent Obsession είναι ένα από τα μελοδράματα του Douglas Sirk που χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να εκτιμηθούν. Η Jane Wyman είναι η τυφλή χήρα δίπλα στον Rock Hudson σε ένα στόρι που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Lloyd C. Douglas. Ο ίδιος ο Sirk ανέφερε ως επιρροή την Άλκηστη του Ευριπίδη. Μ.H. 21 Antony and the Johnsons The Crying Light 19 Ιανουαρίου Μετά τη συμμετοχή του στο δίσκο του Hercules and Love Affair θα περίμενε κανείς έναν Antony περισσότερο ρυθμικό και «σύνθετο». Ο τρίτος δίσκος του με τους Johnsons τον βρίσκει ακόμα πιο λιτό και μελοδραματικό, με το πιάνο να θυμίζει κλασικά σονέτα και τη φωνή του να φτάνει σε ανατριχιαστικά κρεσέντα, κι έναν Antony ειλικρινή και συγκινητικά αληθινό σε μερικές από τις πιο σπουδαίες στιγμές του. Ξεχωρίζουν το «Daylight and the Sun», το «Dust and the water» και το συγκλονιστικό «One Dove». Μ.Η λεπτά το φως και Βίοι (ζωές) Αγίων Θησείον, ένα θέατρο για τις Τέχνες Ως τις 9 Φεβρουαρίου το πρώτο μέρος, από τις 10 Φεβρουαρίου το δεύτερο Δεν ήταν μόνο η έκπληξη που προκάλεσε η είδηση ότι ο Μιχαήλ Μαρμαρινός ετοιμάζει μια παράσταση με βίους αγίων. Πριν λίγες μέρες ήρθε μια παράσταση μικρού μήκους με τίτλο 29 λεπτά το φως, που θα συνεχιστεί ως τις 9 Φεβρουαρίου, ενώ από τις 10 του μήνα κάνει πρεμιέρα η παράσταση Βίοι (ζωές) Αγίων. Η πρώτη περιλαμβάνει τους βασικούς κωδικούς της δεύτερης παράστασης. Όπως διευκρινίζει ο Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Κυρίως έχει να κάνει με το αίσθημα που κινητοποιεί όλη αυτή την απόπειρα και το οποίο είναι μια αντιστροφή του "ο χρόνος είναι χρήμα"». Βεβαίως, το έργο μιλάει πολύ για το χρόνο, «για τον άλλο χρόνο, όμως». Όσον αφορά την αισθητική, θα υπάρχει η αίσθηση του ξεφυλλίσματος ενός άλμπουμ. «Κεντρική αγωνία μου πάντως είναι ότι είναι δύσκολο να μιλήσεις για κάτι που σε συγκινεί χωρίς να γίνεις περιγραφικός ή γραφικός. Αυτό που πάντα με ενδιαφέρει είναι να βγαίνει ένα infection manual, μια φράση που να μπορείς να τη χρησιμοποιείς κάθε μέρα σαν τεχνητή προσευχή». 23 Έξι νέες μόνιμες εκθέσεις Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Κ.Ι.Α. Εκατόν είκοσι χρόνια από τα πρώτα του εγκαίνια συμπληρώνει φέτος το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο και θα το γιορτάσει με τη μεγάλη του επέκταση στη νέα πτέρυγά του, όπου θα παρουσιαστούν έξι καινούργιες μόνιμες συλλογές! Οι εκθέσεις που θα παρουσιαστούν στο κοινό για πρώτη φορά τους επόμενους μήνες αποτελούν μέρος της συλλογής αγγείων και μικροτεχνίας. Κ.Ι.Α.

11 Depeche Mode Terra Vibe 12 Μαΐου Πέρασαν σχεδόν τρία χρόνια από την τελευταία τους εμφάνιση στην Αθήνα την 1η Αυγούστου του 2006, και τώρα οι Depeche Mode αποφάσισαν να επιστρέψουν στην Αθήνα. Ένα από τα σπουδαιότερα electro pop συγκροτήματα των 80s, που εξελίχθηκε σε ένα από τα υπερ-γκρουπ αρένας, χωρίς να χάσει καθόλου την εκτίμηση των θαυμαστών του, με υπερφανατικούς οπαδούς στην Ελλάδα και ήχο που με την πάροδο του χρόνου γινόταν όλο και πιο σκοτεινός και πιο rock, επιστρέφει για να πλημμυρίσει για άλλη μια φορά το Τerra Vibe. Η πρώτη τους συναυλία στο ΟΑΚΑ ήταν φανταστική, η δεύτερη καλή - ε, δεν μένει παρά να ελπίσουμε ότι η τρίτη φορά θα είναι και η καλύτερη. Δ.Τ. 22 ο φεστιβάλ «Κινηματογράφος και πραγματικότητα» Auditorium Γαλλικού Ινστιτούτου 2-7 Φεβρουαρίου Το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ «Κινηματογράφος και πραγματικότητα» θα παρουσιάσει τα πιο πρόσφατα ελληνικά ντοκιμαντέρ καθώς και τα καλύτερα ντοκιμαντέρ που διακρίθηκαν στα πρόσφατα κινηματογραφικά φεστιβάλ της Γαλλίας. Το φεστιβάλ έχει ελεύθερη είσοδο. Μ.Κ. 26 O Aντίχριστος Lars Von Trier Στη νέα του ταινία ο Lars von Trier επιστρέφει στον τρόμο και στις ανατριχίλες του The Kingdom με ένα ψυχολογικό δράμα που μετατρέπεται σε θρίλερ και έχει τον τίτλο Ο Αντίχριστος. Πρωταγωνιστούν ο Βίλεμ Νταφόε και η Σαρλότ Γκένσμπουργκ, συμμετέχει ο Anders Thomas Jensen, ενώ ο Trier ταξίδεψε μέχρι τη Γερμανία για να γυρίσει την ταινία σε φυσικούς χώρους στα δάση της Κολονίας. Ο Νταφόε και η Γκένσμπουργκ είναι ένα ζευγάρι που προσπαθούν να ξεπεράσουν το θάνατο του παιδιού τους, νοικιάζοντας ένα ξύλινο σπιτάκι μέσα στο δάσος και έρχονται αντιμέτωποι με εξωπραγματικές, τρομακτικές καταστάσεις. Ο ίδιος ο Trier λέει: «Θα ήθελα να σας προσκαλέσω για μια κλεφτή ματιά πίσω απ την κουρτίνα, μια φευγαλέα ματιά στο σκοτεινό κόσμο της φαντασίας μου: μέσα στη φύση των φόβων μου» Εγώ ελπίζω να τη βολέψω Θέατρο του Νέου Κόσμου Από τις 21 Ιανουαρίου Μ.H. Το βιβλίο Εγώ ελπίζω να τη βολέψω του Μαρτσέλλο ντ Όρτα κυκλοφόρησε μεταφρασμένο στην Ελλάδα πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια. Ο Ντ Όρτα, δάσκαλος του δημοτικού σε ένα σχολείο της Kάτω Ιταλίας, έφτιαξε μια ανθολογία παιδικών εκθέσεων - διαβάζοντάς τη κυλιόσουν κάτω από τα γέλια. Οι απόψεις των παιδιών για το Θεό, τους βιβλικούς ήρωες, την οικογένειά τους και το σχολείο ήταν ενίοτε τρυφερές ή λυπημένες, αλλά πιο συχνά απλά ξεκαρδιστικές. Με μεγάλο ενδιαφέρον είδαμε πως φέτος το βιβλίο θα γίνει παράσταση - και κανείς καταλληλότερος από τον Βασίλη Μαυρογεωργίου της Κατσαρίδας και μια ομάδα τεσσάρων ηθοποιών για να το διασκευάσουν και να το μεταφέρουν στη σκηνή. Πρωταγωνιστούν η Μαρία Φιλίνη, η Κατερίνα Μαυρογεώργη, ο Στέργιος Νένες και ο Θοδωρής Πετρόπουλος. Δ.Τ Βραβείο ΔΕΣΤΕ Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης Από τις 13 Μαΐου Έφτασε και πάλι η χρονιά του βραβείου ΔΕΣΤΕ, που αναμένεται, ως συνήθως, να προκαλέσει συζητήσεις. Η καινοτομία είναι πως το βραβείο φέτος διοργανώνεται σε συνεργασία με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Τα έργα θα εκτεθούν από τις 13/5 στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και το βραβείο θα απονεμηθεί το Σεπτέμβριο. Μέχρι τέλος Ιανουαρίου θα ξέρουμε τους προτεινόμενους καλλιτέχνες και την κριτική επιτροπή του βραβείου. Φεστιβάλ Psarokokalo Βios και Νixon 1-8 Φεβρουαρίου Δ.Τ. Ένα από τα νεότερα φεστιβάλ οπτικοακουστικών μέσων της Αθήνας έρχεται να φωτίσει το μάλλον στερημένο από εκδηλώσεις αθηναϊκό Φεβρουάριο. Eκτός από το Διαγωνιστικό Τμήμα, θα δούμε αφιερώματα στον κινηματογράφο του Καναδά καθώς κι ένα αφιέρωμα με αφορμή τα είκοσι χρόνια λειτουργίας της σχολής Sam Spiegel. Δ.Τ. Joseph Beuys και οι ελληνικές αναφορές στο έργο του Ελληνοαμερικανική Ένωση 2 Φεβρουαρίου-2 Απριλίου Η Ελληνοαμερικανική Ένωση ανοίγει το πρόγραμμά της για το 2009 με έκθεση-αφιέρωμα στον Joseph Beuys, έναν από τους σημαντικότερους εικαστικούς καλλιτέχνες του 20 ού αιώνα. H έκθεση με τίτλο «Joseph Beuys και οι ελληνικές αναφορές στο έργο του» από το Μουσείο Schloss Moyland εγκαινιάζεται τη Δευτέρα, 2 Φεβρουαρίου 2009, στην γκαλερί της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης και θα διαρκέσει έως τις 2 Απριλίου. Ο Joseph Beuys και η επαφή του με την ομάδα Fluxus και τους Ρομαντικούς διαμόρφωσαν την ιδέα της «κοινωνικής γλυπτικής», σύμφωνα με την οποία ολόκληρη η κοινωνία γίνεται αντιληπτή ως ένα μεγάλο έργο τέχνης. Η έκθεση περιλαμβάνει 31 έργα του Beuys από τη συλλογή Van der Grinten Collection του γερμανικού μουσείου Museum Schloss Moyland Foundation, που διαθέτει μια από τις πλουσιότερες και πληρέστερες συλλογές έργων του Beuys στον κόσμο. Η έκθεση περιλαμβάνει επίσης ξεχωριστή ενότητα με τίτλο «Οι Δελφοί είναι το μέρος να ανταμώνει κανείς: 12 καλλιτέχνες για τον Joseph Beuys με έργα Ελλήνων και Γερμανών καλλιτεχνών». Η ενότητα αυτή είναι εμπνευσμένη από τη φράση που είπε ο Joseph Beuys έπειτα από επίσκεψή του στους Δελφούς. Μ.Κ. 31 Νέο Μουσείο της Ακρόπολης Δεν θα γίνουν τελικά τον Απρίλιο τα θυρανοίξια, όμως όποτε και αν γίνουν θα είναι το γεγονός του o Porn Festival GAGARIN /01 και 01/02 Το 3 ο Porn Film Festival συνδιοργανώνεται και φέτος από την Proud Promotions και την Astra Productions στο Gagarin 205. Κλου της διοργάνωσης αποτελεί ένα hard core performance με fisting από τη Wendy Delorme και την Judy Minx. Η Judy Minx είναι μια 19χρονη Γαλλίδα πορνοστάρ. Είναι επίσης, μεταξύ άλλων, μια σεξ performer, παιδαγωγός σεξ και queer ακτιβίστρια, φεμινίστρια και υπέρμαχος του σεξ. Η Wendy Delorme είναι συγγραφέας, σεξ performer και παιδαγωγός. Κάνει συχνά performances σε ευρωπαϊκά queer porn φεστιβάλ και κάνει εκπαιδευτικά σεξ workshop με τη Louis(e) de Ville για το ασφαλές σεξ, τη γυναικεία εκσπερμάτωση, το fisting, το BDSM, κ.λπ. Μ.Κ. Comicdom Con Αthens Ελληνοαμερικανική Ένωση Ιουλίου Με θέμα «Superhero Culture», το Comicdom Con Athens 2009 είναι αφιερωμένο στον πολύχρωμο κόσμο των υπερ-ηρωικών comics, με επίκεντρο μια πρωτότυπη έκθεσηαφιέρωμα στους υπερήρωες και στην κουλτούρα τους μέσα από σελίδες original art, commissions, συλλεκτικά τεύχη, video screenings και πάσης φύσεως collectibles και artifacts. Προσκεκλημένος ο Barry Kitson, σχεδιαστής πολλών επιτυχημένων comics της DC και της Marvel, μεταξύ των οποίων τα Amazing Spider-Man, Adventures of Superman και Empire. 34 Jan Fabre Τhe Orgy of Tolerance Θέατρο Παλλάς 10 και 11 Ιουνίου Εικαστικός, σκηνοθέτης, καλλιτέχνης, χορογράφος, μα πάνω απ όλα εκκεντρικός, δημιουργικά αθυρόστομος και πρωτοπόρος, ο Bέλγος Jan Fabre, ένας από τους μεγαλύτερους και «πληρέστερους» καλλιτέχνες του αιώνα, έρχεται τον Ιούνιο στο Παλλάς. Παρουσιάζει τη νέα του ανατρεπτική παραγωγή The orgy of tolerance που έχει χαρακτηριστεί από τους «New York Times» ως «truly surprising provocative imagery». O Fabre σχολιάζει την αίσθησή του πως ζει πλέον στην εποχή της κανονικότητας και σατιρίζει με σαδιστικό τρόπο τον εξτρεμισμό της ανεκτικότητας που μοιάζει να κυριαρχεί στην κοινωνία μας. Μ.Κ. Κ.Ι.Α.

12 Φεστιβάλ Αθηνών Έρχεται με φόρα και σιγουριά τον Ιούνιο και απογειώνεται τον Aύγουστο στην Επίδαυρο Το κλουβί με τις τρελές Παλλάς Aπό 6 Μαρτίου 35 Νέο Bλέμμα στη Γερμανία: Η Σχολή του Βερολίνου Παλλάς Ιανουαρίου Με το «Νέο Βλέμμα στη Γερμανία» εγκαινιάζεται μια σειρά αφιερωμάτων στον παγκόσμιο κινηματογράφο που μεταμορφώνει το Παλλάς σε σινεμά. Θα προβληθούν 16 ταινίες του σύγχρονου γερμανικού κινηματογράφου που επιμελείται ο Μισέλ Δημόπουλος σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Γκαίτε. Τη Σχολή του Βερολίνου εκφράζουν ταινίες όπως το Good Bye Lenin! (2003) και σκηνοθέτες όπως ο Φατίχ Ακίν, αλλά όλοι οι κινηματογραφόφιλοι της πόλης θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε για πρώτη φορά δουλειές των πιο σημαντικών εκπροσώπων του κινήματος, όπως ο Thomas Arslan ή ο νεότερος Christoph Hochhausler που δεν κατάφεραν να βρουν διανομή στη χώρα μας. Μ.Π. 37 ReMap KM2 Κεραμεικός-Μεταξουργείο Aπό 16 Ιουνίου Το Remap KΜ ήταν πέρσι ένα από τα πιο πετυχημένα δρώμενα που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της 1ης Biennale της Αθήνας. Φέτος, με τη 2η Biennale συνεχίζει με το ίδιο σκεπτικό: ένα διεθνές μη κερδοσκοπικό πρόγραμμα σύγχρονης τέχνης που λαμβάνει χώρα στην περιοχή Κεραμεικού-Μεταξουργείου (ΚΜ) με στόχο την ανάδειξή της σε μοντέρνο εικαστικό κέντρο. Για το 2009 έχουν προσκληθεί 20 γκαλερί από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και ιδρύματα και συλλογές διεθνούς εμβέλειας για να ανεβάσουν εκθέσεις της επιλογής τους σε κενούς χώρους που προσφέρονται στην περιοχή. Παράλληλα, διοργανώνονται προβολές video art σε ανοικτούς χώρους, πρόγραμμα ομιλιών, σεμιναρίων και εκθέσεων από επιστήμονες, ειδήμονες και κατοίκους με θέμα «τη συμβολή της σύγχρονης και αρχιτεκτονικής στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον», graffiti art με τη συμμετοχή 20 graffiti artists και τέλος documentation του Remap KM2 από την καλλιτέχνη και κάτοικο της περιοχής Κατερίνα Κανά. Για περισσότερες πληροφορίες: www. remapkm.org. Μ.Π. Μια υπερπαραγωγή με όλη τη σημασία της λέξης ξεκινάει στο Παλλάς από τις αρχές Μαρτίου. Το θρυλικό ξεκαρδιστικό μιούζικαλ του Jean Poiret La Cage aux Folles σκηνοθετεί ο Σταμάτης Φασουλής και μας μεταφέρει σε ένα αστραφτερό καμπαρέ, στην ξέφρενη ατμόσφαιρα του Σαν Τροπέ. Τους ρόλους του ήσυχου γκέι ζευγαριού που έρχονται αντιμέτωποι με το γάμο του γιου τους με την κόρη ενός συντηρητικού πολιτικού αναλαμβάνουν ο Σταμάτης Φασουλής και ο Γιάννης Μπέζος. Η προπώληση των εισιτηρίων έχει αρχίσει. Μ.Π. 39 ΟΠΑ 0.2 Bios Μαΐου Για δεκαπέντε μέρες, το Bios φιλοξενεί για μια ακόμη φορά το ΟΠΑ, ένα πρωτοποριακό διεθνές φεστιβάλ performance που ήδη θα πρέπει να θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά δρώμενα της Αθήνας. Φέτος, με τον τίτλο «Re-Think/Re-Use/Re-Make» η θεματική του αφορά τη διασκευή στη σύγχρονη τέχνη, όπως την αντιλαμβάνεται ο επίσημος καλεσμένος του φεστιβάλ, ο Γάλλος θεωρητικός Nicolas Bourriad στο βιβλίο του Post- Production. Το πρόγραμμα επίσης περιλαμβάνει εκθέσεις και αφιερώματα στον καλλιτέχνη Θόδωρο, σε Έλληνες performers από το 1970 έως και σήμερα, σε Αμερικανούς performers της δεκαετίας του 60 και φυσικά live performances που σίγουρα θα είναι κάτι παραπάνω από ενδιαφέρουσες. Μ.Π. 42 Δεσποινίς Μαργαρίτα Απλό Θέατρο Από 3 Φεβρουαρίου Με ένα σπουδαίο έργο επιστρέφει σκηνοθετικά η Άντζελα Μπρούσκου φέτος το χειμώνα, ανεβάζοντας τη Δεσποινίδα Μαργαρίτα του Ρομπέρτο Ατάιντε. Ο μονόλογος της δεσποινίδος Μαργαρίτας, που μέσα σε μια αίθουσα διδασκαλίας αναφέρεται στη ζωή και στο θάνατο, στη δικαιοσύνη και στην αδικία, στην ισότητα, στην εξουσία και στο σεξ, μας διδάσκει πάνω απ όλα, σύμφωνα με την Μπρούσκου, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. «Είναι σαν να μην υπάρχετε» υπενθυμίζει στους μαθητές της. Το ρόλο της Μαργαρίτας έχουν στο παρελθόν ερμηνεύσει σημαντικοί ηθοποιοί, (ανάμεσά τους η Έλλη Λαμπέτη, η Θέμις Μπαζάκα και ο Γιώργος Μαρίνος). Σε αυτό το ανέβασμα του έργου το ρόλο θα παίξει η Όλια Λαζαρίδου. Το αποτέλεσμα αναμένεται άκρως ενδιαφέρον, μιας και η τελευταία συνεργασία της Άντζελας Μπρούσκου με την Όλια Λαζαρίδου στο Λεωφορείον ο Πόθος πέρσι μας έδωσε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της σεζόν. Δ.Τ. 36 Tiger Lillies - Freakshow Θέατρο Badminton Ιανουαρίου 43 Η μεγάλη νύχτα της τζαζ Μέγαρο Μουσικής 17 Ιανουαρίου «Το Freakshow είναι η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. Εκείνη που οι άνθρωποι δεν θέλουν να κοιτάζουν και δεν μπορούν να κατανοήσουν. Το Freakshow μιλάει για την ομορφιά και την ασχήμια, την ευαισθησία και τη σκληρότητα του περιθωριακού αυτού σύμπαντος φρικιών» εξηγεί ο Martyn Jacques των Tiger Lillies. Το Freakshow προσεγγίζει έναν πιο σκοτεινό κι εκκεντρικό κόσμο, ένα παράλληλο σύμπαν-ταμπού που ζει και αναπνέει δίπλα μας, με τους δικούς του νόμους και άγραφους κανόνες. Το Tiger Lillies Freakshow, συνέχεια του Tiger Lillies Circus, ανεβαίνει και αυτό σε σκηνοθεσία Sebastiano Toma, ο οποίος υπογράφει και τα σκηνικά της παράστασης, οι χορογραφίες είναι της Σοφίας Σπυράτου, τα κοστούμια της Claire Bracewel και οι φωτισμοί του Σάκη Μπιρμπίλη. Στο freak-καστ, εκτός από τους Martyn Jacques, Andrian Stout και Adrian Huge των Tiger Lillies, συμμετέχουν τρεις νάνοι performers, δύο γυναίκες λάστιχο, puppets και οι σιαμαίες αδελφές! Μ.Κ. 38 Animfest Τριανόν Film Center Mαρτίου Το 4 ο Athens Animfest 09, το επίσημο ευρωπαϊκό φεστιβάλ animation της χώρας, θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα από 19 έως 22 Μαρτίου στο Τριανόν Film Center. Φέτος, το φεστιβάλ εντάσσει στο πρόγραμμά του Διαγωνιστικό Τμήμα με παγκόσμια συμμετοχή. Πλάι στα μεγάλα κινηματογραφικά αφιερώματα του φεστιβάλ, τις εκθέσεις, τις διαλέξεις και τα εργαστήρια, οι νέοι animators καλούνται να εμπλουτίσουν με τα δικά τους έργα τη φετινή παρουσίαση των σύγχρονων τάσεων στο χώρο. Θα δούμε τουρκικά και αφρικανικά κινούμενα σχέδια και ταινίες. Μ.Κ. 40 Shirin Neshat Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Μαρτίου Μια έκθεση με video- installations της γνωστότερης ίσως Περσίδας καλλιτέχνιδος Shirin Neshat θα παρουσιαστεί το Μάρτιο στην προσωρινή στέγη του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) στο Ωδείο Αθηνών. Oι πέντε βίντεο-εγκαταστάσεις αποτελούν ένα έργο με τίτλο «Γυναίκες χωρίς άνδρες» και διηγούνται πέντε παράλληλες ιστορίες, βασισμένες σε ένα σουρεαλιστικό μυθιστόρημα της Ιρανής συγγραφέως Σαρμούς Παρσιπούρ. Αξίζει να σημειωθεί πως η πρώτη από τις βίντεο-εγκαταστάσεις με τίτλο «Μαχντόχντ» ανήκει εδώ και χρόνια στη μόνιμη συλλογή του ΕΜΣΤ. Τώρα που η Neshat ολοκλήρωσε και τις υπόλοιπες τέσσερις ήρθε η ώρα να εκτεθούν όλες μαζί ως ολοκληρωμένο έργο στο ΕΜΣΤ. Δ.Τ. Mια μέρα αφιερωμένη στην τζαζ διοργανώνει το Μέγαρο Μουσικής μεθαύριο Σάββατο στις 17 Ιανουαρίου. Η μέρα θα αρχίσει στις 11 π.μ. με τρία απανωτά εργαστήρια (ντραμς, σαξόφωνο, διάλεξη από τον Marcus Roberts) και θα συνεχιστεί με διαλέξεις και jamming sessions και συναυλίες μέχρι πολύ αργά το βράδυ (η τελευταία συναυλία αρχίζει στις 2.30 τα ξημερώματα!). Ξεχωρίζουν ο ανατρεπτικός (Iσραηλινός υπέρ των Παλαιστινίων) Gilad Atzmon που, εκτός από τη συναυλία του, θα κάνει κι ένα εργαστήρι σαξοφώνου, και ο κοντραμπασίστας Ron Carter. Η ημέρα της τζαζ θα πλαισιώνεται από μια έκθεση με τα εξώφυλλα της θρυλικής Blue Note, ενώ θα υπάρχει μπαζάρ με δίσκους καθώς και jazz kiosks, στα οποία θα μπορεί να βρει κανείς και να αγοράσει οτιδήποτε σχετικό με την τζαζ. Ας σημειώσουμε πως οι τιμές κυμαίνονται από δωρεάν έως 25 ευρώ (αναλόγως με το event) και η αγορά εισιτηρίων για δυο διαφορετικές συναυλίες κερδίζει μια έκπτωση 20%, ενώ για τρεις και πάνω 30%. Δ.Τ.

13 Ο Ψαλιδοχέρης Badminton 27 Iανουαρίου ως 8 Φεβρουαρίου Gothic παραμύθι δεν είναι. Απλώς ο Τιμ Μπάρτον αγαπάει την gothic αισθητική και φρόντισε ο Ψαλιδοψέρης του να αρχίζει και να τελειώνει με τρόπο που να θυμίζει την ιστορία του Φρανκεστάιν. Την ίδια τακτική ακολουθεί και ο Μάθιου Μπορν στη δική του χοροθεατρική διασκευή του Εdward Scissorhands, που θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε στο θέατρο Badminton από 27 Ιανουαρίου έως 8 Φεβρουαρίου. Σε κάποιο αμερικανικό προάστιο με κουκλόσπιτα σε παστέλ χρώματα και απαραιτήτως κήπο με γρασίδι μένουν απλοί άνθρωποι της μέσης αστικής τάξης. Σ ένα τέτοιο περιβάλλον, ποια τύχη μπορεί να έχει αυτό το αλλόκοτο πλάσμα, ο Ψαλιδοχέρης, όταν ο φιλόδοξος εφευρέτης που τον δημιούργησε πέθανε, αφήνοντάς τον «ημιτελή και ολομόναχο»; Μετά το πρώτο ξάφνιασμα, οι μάλλον καλοί άνθρωποι των προαστίων τον υποδέχονται φιλικά. Η «εξωτική» του παρουσία προς στιγμήν δίνει νέο ενδιαφέρον στη ζωή τους. Δεν έχουν πρόβλημα να μείνει κοντά τους, φτάνει να εμφανιζόταν όποτε οι ίδιοι έκαναν κέφι ή τον είχαν ανάγκη. Είναι διαφορετικός, ένα outsider - θα ταν καλύτερα να ήταν αόρατος. Όταν αυτό το μεγάλο παράξενο παιδί θα μπει «κανονικά» στη ζωή τους, η διαφορετικότητά του θα γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και στη συνέχεια απόρριψης. Θα ξαναγυρίσει, λοιπόν, εκεί που μπορεί να αναπνέει ελεύθερα, στην εγκαταλελειμμένη gothic έπαυλη του δημιουργού του, δηλαδή στο φανταστικό κόσμο του παραμυθιού. 45 Εldorado Θέατρο Χώρα Αρχές Φεβρουαρίου H επιστροφή του Κ. Γιάνναρη στο θέατρο δεν θα μπορούσε παρά να αποτελεί είδηση. Θα σκηνοθετήσει το Εldorado του Μάριους φον Μάγιερμπουργκ στο Θέατρο Χώρα αρχές Φεβρουαρίου. Πρωταγωνιστούν σε μια καινούργια Άγρια Δύση μια πλούσια χήρα, η πιανίστρια κόρη της, ο ζιγκολό και συνεταίρος της χήρας, μια αλκοολική γυναίκα, μια προβληματική κοπέλα, ένας σχιζοφρενής νέος κι ένας διαβολικός άντρας. Δ.Τ. Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα: πόσο ειλικρινείς είμαστε όταν υποστηρίζουμε «πολιτισμένες» θεωρίες για τη διαφορετικότητα; Και πόσο ώριμοι είμαστε πραγματικά να αποδεχθούμε το(ν) διαφορετικό; Είτε ως αλληγορία για το ρόλο του καλλιτέχνη ως διαφορετικού, ικανού να βλέπει και να εκθέτει όλες τις αναπηρίες μας -και γι αυτό ανεπιθύμητου- είτε ως παραβολή για τον ξένο ως παρείσακτο, που διαταράσσει τις ισορροπίες του «τακτοποιημένου» κόσμου μας, ο Ψαλιδοχέρης πετυχαίνει με τον απολαυστικό τρόπο ενός καλογραμμένου παραμυθιού, με υπέροχες μουσικές και χαρούμενα χρώματα, να κάνει αισθητό το σκοτάδι μέσα μας και γύρω μας. Η παράσταση του Μάθιου Μπορν είναι ένα έξοχο στη συμπύκνωσή του διήγημα. Εδώ διάλογοι δεν υπάρχουν, γι αυτό κι έχουν κρατηθεί μόνο οι βασικές σκηνές της ταινίας. Έχουν προστεθεί, όμως, κάποιες άλλες που απογειώνουν την ιστορία έτσι όπως μόνο μια παράσταση χοροθεάτρου μπορεί. Όπως στη φορτισμένη σημειολογικά σκηνή με τον άγγελο από πάγο που φτιάχνει ο Έντουαρντ για την αγαπημένη του, τότε που χορεύει μαζί της. Η μουσική του Ντάνι Έλφμαν για την ταινία θεωρείται από πολλούς ένα από τα καλύτερα soundtrack που γράφτηκαν ποτέ. Μόνο και μόνο το κύριο θέμα, ένα μελαγχολικό βαλς με γυναικεία χορωδία και το ηχόχρωμα ενός μουσικού κουτιού, δικαιολογεί το γιατί. 46 Ανάσα ζωής Aπλό Θέατρο Από τα μέσα Φεβρουαρίου Μ.Καλ. Ο γνωστός Άγγλος συγγραφέας David Hare έγραψε την Ανάσα Ζωής το Η ηρωίδα του Μαντλίν Πάλμερ ζει απομονωμένη, όταν ξαφνικά δέχεται την επίσκεψη της συγγραφέως Φράνσις Μπιλ. Το έργο θα «ανοίξει» στα μέσα Φεβρουαρίου στο Απλό Θέατρο σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα. Τις δυο γυναίκες υποδύονται η Ράνια Οικονομίδου και η Λυδία Φωτοπούλου. 47 Project Φάουστ Ο Φάουστ του Γκαίτε σε πέντε μέρη στο Εθνικό Θέατρο με τον ανθό των νέων ηθοποιών. Δ.Τ. Τα βιβλία που έρχονται Ζυράννα Ζατέλη, Το πάθος χιλιάδες φορές, Καστανιώτης Το πολυαναμενόμενο δεύτερο μυθιστόρημα της τριλογίας Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους ανασυγκροτεί το μαγικό σύμπαν της Ζυράννας Ζατέλη, όπου οι ήρωες γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν κάθε φορά ως ακροατές μιας γριφώδους μελωδίας. Κωνσταντίνος Τζούμας, Εντελώς άγνωστος, Καστανιώτης Μετά τη σαρωτική επέλαση του Ως εκ θαύματος πέρυσι, ο Κωνσταντίνος Τζούμας συνεχίζει να αυτοβιογραφείται (αναδεικνύοντας όμως με στοιχεία ντοκουμενταρίστικου τύπου την κοινωνική και πολιτική δομή της εποχής). Το Εντελώς Άγνωστος αφορά την περίοδο που έζησε στη Νέα Υόρκη. 49 Cd 50 Dvd Μισέλ Φάις, Πορφυρά γέλια, Πατάκης Εδώ κλείνει η τριλογία του Φάις. Μιλά για τον πυρετό μιας επανάστασης μιας οικογένειας, από τα Δεκεμβριανά μέχρι τη δίκη της «17 Νοέμβρη». Ανδρέας Εμπειρίκος, Γράμματα στον πατέρα, τον αδελφό του Μαράκη και τη μητέρα ( ), Άγρα Σταθερός τόπος ανάδειξης των κειμένων του Εμπειρίκου, η Άγρα προχωρά στην έκδοση των επιστολών του προς τον πατέρα, τη μητέρα και τον αδελφό του. Ελένη Γλύκατζη- Αρβελέρ, Γιατί το Βυζάντιο; Ελληνικά Γράμματα Το πρώτο βιβλίο της Αρβελέρ που γράφεται απευθείας στα ελληνικά. Αποσαφηνίζει το Βυζάντιο «διά του Βυζαντίου». Γουίλιαμ Μπάροουζ και Τζακ Κέρουακ, Και έβρασαν οι ιπποπόταμοι στις γούρνες τους, Τόπος Το πολυαναμενόμενο, ανέκδοτο μυθιστόρημα, που έγραψαν μαζί οι δύο Από τον Bruce Springsteen που έχει δύο κυκλοφορίες -ένα best of και ένα καινούργιο άλμπουμ, το Working on a Dream- μέχρι τους Massive Attack και τον Morrissey, το 2009 ξεκινάει αρκετά ελπιδοφόρα, με τους Prodigy να επιστρέφουν δυναμικά με το Invaders Must Die, και τους U2 με το No Line on the Horizon και τον Eminem με το Relapse να ελπίζουν να επαναλάβουν την επιτυχία. Τους επόμενους μήνες έρχονται νέοι δίσκοι από Sonic Από την Criterion έρχονται το Τελευταίο Μετρό του Τριφό και δύο ταινίες του Bunuel: το Simon of the desert και ο Εξολοθρευτής Άγγελος, μαζί με το Hobson s Choice του David Lean, το Danton του Andrzej Wajda. Επίσης, έρχονται ταινίες του Ροσελίνι: τρεις από τις «ιστορικές» ταινίες του των 70s σε box της Eclipse και τα The Taking of Power by Louis XIV και Il Generale Della Rovere. Στην Eclipse θα κυκλοφορήσουν τέσσερις ταινίες του Hiroshi Shimizu με τα λυρικά πορτρέτα ανθρώπων στα 30s και 40s. Στη θρυλικές φυσιογνωμίες της μπιτ λογοτεχνίας, το οποίο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα των νεανικών τους χρόνων. Ορχάν Παμούκ, Το μουσείο της αθωότητας, Ωκεανίδα Από τα ογκωδέστερα και πιο φιλόδοξα μυθιστορήματα του Ορχάν Παμούκ, που του πήρε πέντε χρόνια για να το ολοκληρώσει. Πρόκειται να μεταφραστεί σε τριάντα γλώσσες. Χένρι Μίλερ, Air-Conditioned Nightmare, Μεταίχμιο Mια σειρά από χρονογραφήματαιστορίες που σκιαγραφούν τον εφιάλτη της Αμερικής των μεγάλων επιχειρήσεων. Karen Connelly, The Lizard Cage, Πόλις Η υποδοχή που επιφυλάχτηκε στο Κλουβί με τις σαύρες ήταν ιδιαίτερα θερμή. Χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα πιο συγκλονιστικά και σημαντικά μυθιστορήματα πρωτοεμφανιζόμενου. Κ.Ι.Α. Youth, Tori Amos, Doves, Tortoise, Arcade Fire, Dr. Dre, Rza, PJ Harvey & John Parish, Lily Alen, Dan Deacon, Black Dice, 50 Cent, Patrick Wolf, Wilco, Bonnie Prince Billy, M Ward, Various Production, Marissa Nadler, Dalek, Patrick Wolf, Missy Elliott κι ένα σωρό άλλα γνωστά και μεγάλα ονόματα. Μ.H. Masters of Cinema έρχονται επίσης δυο ταινίες του Kon Ichikawa Kokoro και Alone Across The Pacific μαζί με το La Gueule Ouverte του Pialat και το Tokyo Sonata του Κουροσάβα. Μ.Η. WASH TYPE typography designed by created by Emilia Bertola Longhi for Neo2 magazine.

14 Φοίβος Δεληβοριάς Τραγουδοποιός. Γεννήθηκε στην Καλλιθέα, ζει στο Παγκράτι. Φοβάται πως η απόσταση από την πραγματική ζωή θα είναι αυτή που πάντα θα του φέρνει έμπνευση. 27 ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΤΡΙΒΟΛΗ, ΦΩΤΟ: ΜΑΡΟΥΣΑ ΘΩΜΑ Live your myth «Όταν βγήκε ο δίσκος με τον Χατζιδάκι ήμουν στη Β Λυκείου. Ήταν πολύ ωραίο γιατί εγώ, που ήμουν ένας σιωπηλός τύπος, ξαφνικά απέκτησα μια ταυτότητα άλλη, έκανα δώρο ένα δίσκο μου σε κάποια που μου άρεσε ή σε ένα φίλο που ήθελα να κερδίσω. Έγινε ένα όχημα με το οποίο μπορούσα να φτιάχνω μια μυθική πλευρά του εαυτού μου, που ήταν ελκυστική στους άλλους». > Την αγαπάω την Αθήνα, αν και δεν μου φαίνεται ωραία ως πόλη. Όταν γυρνάω απ έξω αισθάνομαι ότι είναι μια πόλη φτωχή, χωρίς χαρακτήρα, που τρώει από τις σάρκες της, πως ούτε επηρεάζεται με ένα βαθύτερο τρόπο από αυτά που γίνονται έξω, ούτε έχει μια ταυτότητα πόλης. Δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να διεκδικήσει την ταυτότητα του αθηναϊκού κι αυτό με στενοχωρεί. Από την άλλη είναι η πόλη που αγαπάω, γεμάτη με τα πρόσωπα με τα οποία έχω ζήσει, με τα τραύματα πάνω στα οποία έχω επενδύσει: έρωτες απελπισμένοι στα 20, βόλτες νυχτερινές, φιλίες τρομερές, καταπληκτικές συζητήσεις. > Ζω στην πλατεία Βαρνάβα, στο Παγκράτι. Μπορείς να κάνεις βόλτα και να περάσεις μέσα από το Ζάππειο, ακούς τα παιδιά του σχολείου έξω από το σπίτι σου, μιλάς με τον περιπτερά, υπάρχει αυτό το αίσθημα της γειτονιάς μέσα στο οποίο έχω μεγαλώσει. > Μεγάλωσα στην Καλλιθέα. Πώς ήταν; Μάλλον μικροαστικά. Είχα τα καλά του δημόσιου σχολείου που γυρνάμε όλοι από το σχολείο με τις τσάντες μας και σταματάμε σε ένα καφέ και πάμε στο σπίτι ενός για να διαβάσουμε και μετά βρισκόμαστε για να ακούσουμε δίσκους ή πάμε όλοι μαζί σινεμά την Παρασκευή. Από την άλλη, όλο αυτό το οποίο ήταν η μικροαστική ζωή στη δεκαετία του 80 -πολύ τηλεόραση, όλοι βλέπανε τις ίδιες εκπομπές, τον Ιππότη της Ασφάλτου, Τρίτη βράδυ, θείοι και θείες, ένας κόσμος χωρισμένος σε ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία- όλο αυτό που έχουμε ζήσει όλοι σε μικρόκοσμους λαϊκών προαστίων κάποια στιγμή γινόταν ασφυκτικό. Γύρω στα ήθελα πάρα πολύ να ξεφύγω. > Έχω βαρεθεί να λέω την ιστορία με τον Χατζιδάκι, πως πήγα και τον βρήκα στα 15 μου, του έδωσα μια κασέτα με τραγούδια και του είπα «κ. Χατζηδάκι είμαι συνάδελφός σας». Θέλω να πω άλλες ιστορίες πια. Αν ήμουν ένα ντροπαλό μικρομέγαλο; Κοίτα, είχα επικοινωνιακές δυσκολίες ως παιδί κι όντως αυτό το πράγμα με έκανε να ποντάρω στη λογοτεχνία, στη μουσική, στο σινεμά. Γύρω στα μου πρέπει να ήμουν πολύ εκνευριστικός τύπος - μιλούσα σε όλους γι αυτά. Θυμάμαι ότι πήγαινα δυστυχείς συμμαθητές μου να δούμε μαζί το La Strada του Φελίνι ή ένα δράμα του Ταρκόφσκι. > Όταν βγήκε ο δίσκος με τον Χατζιδάκι ήμουν στη Β Λυκείου. Ήταν πολύ ωραίο γιατί εγώ, που ήμουν ένας σιωπηλός τύπος, ξαφνικά απέκτησα μια ταυτότητα άλλη, έκανα δώρο ένα δίσκο μου σε κάποια που μου άρεσε ή σε ένα φίλο που ήθελα να κερδίσω. Έγινε ένα όχημα με το οποίο μπορούσα να φτιάχνω μια μυθική πλευρά του εαυτού μου που ήταν ελκυστική στους άλλους. Ξαφνικά είχα κάτι που κάθε βράδυ με απασχολούσε, κάτι που είχε βηματισμούς, είχε επόμενα στάδια, επόμενα κεφάλαια, μια καινούργια γλώσσα που έπρεπε να κατακτηθεί, ένα ύφος δικό μου που έπρεπε να το βρω γιατί ο Χατζιδάκις, με όλη του τη γοητεία, ήταν και ισοπεδωτικός. Ήταν ένας άνθρωπος με τόση γοητεία στον τρόπο που έγραφε, στον τρόπο που μιλούσε και επικοινωνούσε, που σε ωθούσε και στην πατροκτονία. Για να επικοινωνήσεις μαζί του έπρεπε να κάνεις κάτι που δεν του έμοιαζε, που ήτανε δικό σου, που θα έκανε το διάλογο μαζί του ενδιαφέροντα και για εκείνον. Αυτό το πράγμα με έκανε καθημερινά να έχω ένα κίνητρο ωραίο. > Απέτυχα στις Πανελλήνιες κι έτσι πήρα ακόμα πιο εύκολα την απόφαση να συνεχίσω με τις σπουδές στο ωδείο. Άρχισαν να με απασχολούν το ύφος μου, η επικοινωνία μου με ανθρώπους που ζούνε πραγματικά γύρω μου. Κυκλοφορούσα στην πόλη, τη νύχτα, γνώριζα κόσμο στα μπαρ. Ξαφνικά ήθελα να γράφω γι αυτούς τους ανθρώπους και να μιλάω γι αυτούς. Έφυγα από το σπίτι μου και μετακόμισα στην οδό Αλωπεκής, στο Κολωνάκι. Ήθελα να μένω στο κέντρο: πριν κοιμηθώ να πίνω ένα καφέ στο Perros, να γνωρίζω κόσμο εκεί, να διαβάζω εφημερίδες και να ξυπνάω και να πηγαίνω κατευθείαν σε ένα δισκάδικο κι ένα βιβλιοπωλείο. > Νομίζω ότι μένοντας μόνος σου αποκτάς κάποιες ιδιορρυθμίες, αλλά εμένα μου αρέσει αυτό, μου αρέσει η μοναξιά μου. Σε κάθε καινούργιο σπίτι έκανα και κάτι αστείο ή μάλλον γελοίο: κάθε φορά που μετακόμιζα έλεγα ότι τώρα πρέπει να ακούσω σε αυτό το σπίτι μουσική, να αρχίσω να φτιάχνω κάποια πράγματα, αλλά όλα αυτά τα έκανα ψυχαναγκαστικά. Δηλαδή, έλεγα ότι τώρα θα ακούσω όλους τους δίσκους ενός συνθέτη σε αυτό το σπίτι ή θα ξαναδιαβάσω πέντε αγαπημένα μου βιβλία στην καινούργια πολυθρόνα ή θα δω τις αγαπημένες μου ταινίες με χρονολογική σειρά - τέτοια πράγματα. Χρειαζόμουν ένα πρόγραμμα πενταετίας για να το κάνω αυτό - το κάνω ακόμα ως ένα βαθμό, μου αρέσουν δηλαδή κάτι βιβλία με τίτλους όπως «1.000 βιβλία που πρέπει να διαβάσετε». Αν είσαι τρομερά ψυχαναγκαστικός και μαζοχιστής βγαίνει αυτό. Μου αρέσει - είναι μια παγίδα στην οποία η μοναξιά μου πολύ εύκολα μπορεί να πέσει. > Με απασχολεί πολύ το ότι λειτουργώ καλύτερα καλλιτεχνικά σε περιόδους απόστασης από τη ζωή, που δεν ζω σε μια σχέση ή δεν ζω τόσο με τους άλλους κι αναρωτιέμαι αν αυτό το πράγμα θα συνεχιστεί για όλη μου τη ζωή - είμαι ήδη 35 χρόνων και σκέφτομαι κατά πόσο η απόσταση θα είναι πάντα αυτή που θα μου φέρνει καλλιτεχνικά δώρα κι αν η προσωπική ευτυχία, το δόσιμο και η έντονη προσωπική ζωή θα μου στερούν κάτι από την καλλιτεχνική ισορροπία μου. > Αυτό που έγινε στην Αθήνα μέσα στο Δεκέμβριο ήταν πολύ ενδιαφέρον. Τα τελευταία χρόνια αισθανόμουν ότι όλοι παραπαίουν σε ένα κλίμα παλιμπαιδισμού και στρουθοκαμηλισμού: να μιλάμε όλοι για τον καινούργιο κύκλο του Lost και παράλληλα να γίνονται γύρω μας πράγματα φριχτά, να μένουν ατιμώρητοι λόγω συνενοχής όλης της ελληνικής κοινωνίας άνθρωποι που φέρονται εγκληματικά -αυτό με αρρώσταινε καθημερινά-, η πόλη να παίρνει ένα κίτρινο χρώμα ώχρας, τα πρόσωπα μου φαίνονταν πεθαμένα. Ξαφνικά, παρ ότι η αφορμή ήταν τραγική και, εκτός των άλλων, πυροδότησε και πολύ μελούρα και δημαγωγία, νομίζω ότι μετά από πολύ καιρό έχει αγγιχτεί μια βαθύτερη πλευρά του κόσμου. > Εάν το σκυλάδικο είχε κάποτε μια είδους αυθεντικότητα, αυτό τέλειωσε γύρω στα τέλη του 80. Όταν ακούς τους δίσκους του Μαργαρίτη ή του Χριστοδουλόπουλου εκείνης της εποχής αισθάνεσαι ακόμα ότι εκφράζουν μια συγκεκριμένη μορφή ανθρώπου: ενός ανθρώπου που ερωτεύεται με ένα συγκεκριμένο τρόπο, ενός ανθρώπου σωβινιστή και φοβικού, που έχει όμως και μια ευαισθησία και κάτι που τον τρώει σιγά σιγά. Εκεί, στη δεκαετία του 90, τότε που άρχισε να γράφει ο Καρβέλας τραγούδια για τον Πανταζή και βγήκε και ο Φοίβος κι έγινε πιο λαμέ όλη η κατάσταση, η ιστορία αυτή έχασε οποιαδήποτε εκφραστική αξία κι έγινε κάτι πολύ ενοχλητικό, συνδυασμένο με την κομματική εξουσία, με τους υπουργούς και τους επιχειρηματίες που πήγαιναν να γλεντήσουν εκεί. Το γεγονός ότι όλο αυτό καταρρέει και σε πολιτικό αλλά και σε «πολιτιστικό» επίπεδο είναι πολύ χαρμόσυνο. Η φτώχια που αρχίζει και ξεκινάει από την κατάρρευση αυτού του πράγματος είναι μια λευκή σελίδα που μπορεί να γεμίσει με κάτι καινούργιο. Μου αρέσει πολύ αυτό. O Φοίβος Δεληβοριάς θα εμφανίζεται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο με έναν διαφορετικό καλεσμένο κάθε φορά, όλα τα Παρασκευοσάββατα από τις 30/1 έως τις 21/2.

15 Μεικτή Ζώνη Kωστής Παπαγιώργης Yπερκείμενα Νίκος Δήμου ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ Τεστ κοινωνικής δυσπιστίας. Όλα όσα συμβαίνουν όταν οι δημοσκοπήσεις αντιπαρέρχονται τα κόμματα και στρέφονται ευθέως προς τους θεσμούς. ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΗΜΟ- ΣΚΟΠΗΣΕΙΣ που έχουν αποβεί κάτι σαν ανακριτές, κατάσκοποι αλλά και σύμβουλοι του πολίτη- αναφέρονται στα κόμματα, ήδη το παιχνίδι έχει «πειραχτεί», διότι είναι γνωστή η εκ βαθέος παρελθόντος παραταξιακότητα του ντόπιου φρονήματος. Ο πολίτης βάζει χρόνια αναμετρώντας πάντα τον κοινωνικό και ταξικό αντίπαλο, περισσότερο νιώθει εχθρός του αντιπάλου παρά φίλος του εαυτού του και του ομοϊδεάτη. Βαρεθήκαμε λοιπόν, σαν τους Αμερικανούς κτηνοτρόφους, να μπαίνουμε στη στρούγκα και να μετράμε «κεφάλια». Τα κεφάλια συχνά αλλάζουν θέση, μετακινούνται ιλαδόν, ρίχνουν αρνητική ψήφο τιμωρούν με ένα λόγο το κόμμα τους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τελεσιδικούν. ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ η δημοσκόπηση αντιπαρέρχεται τα κόμματα και στρέφεται ευθέως και αποκλειστικώς προς τους θεσμούς, συμβαίνει το εξής παράδοξο: αιφνιδιασμένοι, οι πολίτες αισθάνονται ότι έχουν το ελεύθερο να αποφανθούν για τους ίδιους, για την «κοινωνία των πολιτών», όχι για τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους. Ευφυής κατά συνέπεια είναι η πρωτοβουλία του Γιάννη Μαυρή -του αποδεδειγμένα πιο φερέγγυου δημοσκόπου της αγοράς- να μετασχηματίσει το ερωτηματολόγιό του θέτοντας επιτέλους επί «καθαρού» τάπητος το ζήτημα της εμπιστοσύνης απέναντι στον κρατικό μηχανισμό. Πρόκειται για έντεχνη ώθηση της κοινωνίας εναντίον του κράτους; Για τεχνητή ενίσχυση της ατροφικής διάστασης του πολίτη; Για αξιοποίηση της γκρίνιας (τρίζω τα δόντια σημαίνει η λέξη) και της οργής που συνήθως ρούν σε καιρό υποχω- εκλογών; ΟΠΩΣ ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙ το πράγμα, τα πορίσματα της έρευνας («Καθημερινή», 28/12/08) κάνουν γκελ και δεν αφήνουν κανέναν αδιάφορο. Η «εμπιστοσύνη» άλλωστε προς τους θεσμούς αποτελεί παράγοντα που υπερβαίνει κατά πολύ την εκάστοτε κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός με το επιτελείο του έρχεται και κάποτε φεύγει, οι μηχανισμοί ωστόσο είναι πάγια καθεστώτα (διοικητικά, οικονομικά, εκπαιδευτικά, ασφαλιστικά, κατασταλτικά κ.ά.) με τα οποία έρχεται καθημερινά σε επαφή το πόπολο. Ας αφήσουμε λοιπόν για λίγο τη Δημοκρατία κι ας μετατοπιστούμε στους ίδιους τους δημοκράτες. ΗΔΗ, ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι κορυφαίες σε δείκτη εμπιστοσύνης αναδεικνύονται η Πυροσβε- στική και η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία εισάγει μια χροιά ευνόητης συγκατάβασης στην αποτίμηση των κοινωνικών ρόλων. Ο πυροσβέστης με τη μάνικα -που τα τελευταία χρόνια έχει αριστεύσει, συχνά με ανθρώπινες θυσίες- θεωρείται ο πιο φιλικός προς την κοινωνία ένστολος. Από κοντά και ο μετεωρολόγος που, λόγω ειδικεύσεως και αντικειμένου, περιφρουρεί την επιστημονική του αρμοδιότητα, χωρίς Η ερώτηση υπαγορεύει και το ποιόν της απάντησης άλλο να ρωτάς τι κόμμα ψηφίζετε και άλλο, ριζικά διαφορετικό, πόσο εμπιστεύεστε τα κόμματα. να αποτελεί αντικείμενο αιτιάσεων. Το ίδιο, για παράδειγμα, δεν θα μπορούσε να υποστηριχθεί για τους σεισμολόγους και τις παρατάξεις τους. Ούτε βέβαια για την Αστυνομία και τις ειδικές δυνάμεις Η συγκατάβαση μάλιστα συνεχίζεται θριαμβευτικά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε πρώτη θέση εμπιστοσύνης. Είναι φανερό δηλαδή ότι καθετί που δεν μετέχει στον κοινωνικό πόλεμο παραταξιακά, έστω και περιθωριακής σημασίας, εκτιμάται, αναγνωρίζεται και θεωρείται νομιμοποιημένο. Η ΚΑΜΠΑΝΑ της δυσαρέσκειας ηχεί όταν πια ερχόμαστε στο ψητό. Σημειωτέον ότι η ερώτηση υπαγορεύει και το ποιόν της απάντησης άλλο να ρωτάς τι κόμμα ψηφίζετε και άλλο, ριζικά διαφορετικό, πόσο εμπιστεύεστε τα κόμματα. Θεαματικώς και πανηγυρικώς τα κόμματα θεωρούνται οι πλέον αναξιόπιστοι μηχανισμοί (έρχονται τελευταία, 48η θέση), οι κυβερνήσεις σκάλωσαν μόλις στην 47η θέση, όσο για την κρατική διοικητική μηχανή, λιγότερο συγκεκριμένη λόγω πληθώρας υπουργείων, κατέληξε στην 44η θέση. Άρα, δεν ηχεί παράδοξα ότι η Βουλή έρχεται 38η, ότι οι δήμοι βρίσκονται στην 20ή και οι νομαρχίες στην 23η. Διαπιστώνεται, με άλλα λόγια, εντυπωσιακή επίθεση κατά της πολιτικο-διοικητικής εξουσίας, αποσκορακισμός κανονικός, που δεν προοιωνίζεται τίποτα το αισιόδοξο. Δυστυχώς και η Δικαιοσύνη, παρ' ότι δεν πιάνει πάτο, διασώζεται μόλις στην 29η θέση. Δεν έχει σημασία το γεγονός ότι οι ίδιοι πολίτες, άπαξ και προκηρυχτούν εκλογές, θα σπεύσουν πατείς με πατώ σε να καταβάλουν το δημοκρατικό οβολό τους. Η σφοδρή δυσανεξία έναντι της πολιτικής είναι «ένα το κρατούμενο». ΔΥΣΦΟΡΙΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ και έναντι της Δικαιοσύνης, έναντι της Εκκλησίας (και όχι μόνο εξαιτίας του Εφραίμ), έναντι του Εθνικού Συστήματος Υγείας (όχι όμως και των ιδιωτικών νοσοκομείων), έναντι του Χρηματιστηρίου, των Εφημερίδων, της Τηλεοράσεως, των εταιρειών τροφίμων, των τραπεζών, των εταιρειών κινητής τηλεφωνίας, των σχολείων κ.ά. Γενικά, όλοι οι νευραλγικοί τομείς του δημόσιου βίου υποβιβάζονται, με άμεσο συμπέρασμα την εικόνα μιας κοινωνίας δημοκρατικά ακηδεμόνευτης, η οποία ευνοεί τον παρασιτισμό, την ανευθυνότητα, τον πολιτικό καιροσκοπισμό και την κυριαρχία του μικροπρόθεσμου σε βάρος καθετί μακρόπνοου και μακροπρόθεσμου. Όπου σημείο αιχμής και έλλειψης εμπιστοσύνης, γράφε: πολιτική, όπου σημείο εμπιστοσύνης ή ανοχής, γράφε: εξωπολιτικοί παράγοντες. Ευδιάκριτη επίσης είναι και μια ροπή των ερωτώμενων να εξαγνιστούν έναντι του εαυτού τους, αποκηρύσσοντας συνήθειες και ανακλαστικά που σύσσωμη η νία έχει τροφοδοτήσει. Πώς αλλιώς να δεχτούμε κοινωτην απόρριψη της τηλεόρασης και το τρυφερό εγκώμιο προς το ραδιόφωνο; Μετράει τόσο πολύ ο Τζίμης; Σοβεί κάποια κοινωνική αποδοκιμασία ένα- ντι της τι-βι; Τρελοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι το ραδιόφωνο απλώς αντιγράφει την τηλεόραση; ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ που εκκρεμεί (πόση εμπιστοσύνη έχει στον εαυτό του ο πολίτης ή πόσο υπεύθυνος νιώθει για την εικόνα της χώρας;), αποτελεί κάτι αεί ζητούμενο. Από τον έρωτα στο μίσος Ως έθνος είμαστε ερωτιάρηδες. Και δεν εννοώ μόνο τους πολίτες (και αυτοί). Εννοώ το λαό μας σε σχέση με άλλους λαούς απέναντι στους οποίους αντιδρούμε μόνο συναισθηματικά. rκανένα άλλο έθνος δεν έχει στο λεξιλόγιό του ειδικούς όρους για φιλία, αγάπη και μίσος μεταξύ λαών. Εμείς έχουμε τους φιλέλληνες (που μας αγαπούν) και τους μισέλληνες (που μας μισούν). Ανάλογα με τις εποχές και τις συμπεριφορές, κάποιος λαός Ε ίναι εξαιρετικά απίθανο, ενίοτε και διασκεδαστικό, το πώς έχουμε συνηθίσει να συνδυάζουμε oρισμένα γεγονότα και να εμφανίζουμε αυτούς τους εντελώς αυθαίρετους συνδυασμούς ως απολύτως φυσικό επακόλουθο του ενός μετά το άλλο. Οι αντιδράσεις, φερ ειπείν, σε μία κυβερνητική απόφαση, έχουν πάντοτε την ίδια χροιά - πανηγυρική για τους από δω, καταστροφική για τους από κεί. Επίσης, γίνεται, ας πούμε, ένας ανασχηματισμός, και σχεδόν πάντοτε μαθαίνουμε πως το Χρηματιστήριο αντέδρασε, λέει, θετικά σε αυτόν. Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ λογικής ανάλυσης του φαινομένου είναι ανώφελη. Κανένα σοβαρό εγχειρίδιο στον κόσμο δεν θα σου πει ποτέ ότι, αν διώξεις τον Αλογοσκούφη και φέρεις τον Παπαθανασίου, ο δείκτης του ΧΑΑ θα πάει πάνω, όπως συνέβη εδώ την ημέρα που ανακοινώθηκε ο ανασχηματισμός. Δεν υπάρχει καμιά λογική σε όλα αυτά - ούτε καν εκείνη του περίφημου «ψυχολογικού παράγοντα», που δεν είναι τίποτ άλλο, συνήθως, (ή άτομο) μπορεί να βρεθεί από φιλέλληνας, μισέλληνας. (Όπως με τις γκόμενες). Καθόλου δεν μας περνάει από το νου ότι οι άλλοι έχουν πιο σοβαρά πράγματα να κάνουν από το να μας αγαπάνε ή να μας μισούν. rκαι εμείς ερωτευόμαστε λαούς. Παλιά ήταν οι Κούρδοι. Τους λατρεύαμε (φτάνει να μη μετακόμιζαν στη γειτονιά μας). Μετά ήταν οι Σέρβοι. Ό,τι έκαναν οι «αδελφοί» ήταν καλά καμωμένο - ακόμα και η γενοκτονία στη Σερμπρένιτσα. (Βοηθήσαμε και με εθελοντές). Εδώ και πολλά χρόνια αγαπημένοι είναι οι Παλαιστίνιοι. Απλώς Παρατηρητής από την αδυναμία των οικονομολόγων να εξηγήσουν τα αυτονόητα. Υπάρχει μόνο «εντύπωση». Και, συνήθως, «εντύπωση της μιας ή των ολίγων στιγμών». εκεί εγκαταλείψαμε τη Φατάχ του «αδελφού» Αραφάτ και τα φτιάξαμε με το θανάσιμο εχθρό της: τη Χαμάς. rόλως τυχαίως οι αγαπημένοι μας λαοί ήταν πάντα εχθροί των εχθρών μας (π.χ. των Τούρκων, των αλλόθρησκων ή των Εβραιοαμερικάνων). Εμφανιζόμαστε ως πονόψυχοι για τους κατατρεγμένους - αλλά επιλεκτικά. Για τις γενοκτονίες της Τσετσενίας, του Θιβέτ ή του Νταρφούρ δεν μας περίσσεψε οίκτος. rη συναισθηματική ταύτιση μας οδηγεί στην υπερβολή και την ύβρη. Κι εγώ διαφωνώ με ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ, όμως, είναι ότι επί τέτοιων «στιγμιαίων εντυπώσεων» βασίζονται πολλές φορές εκατομμύρια άνθρωποι για να δουν τη ζωή τους να αλλάζει προς το καλύτερο. Κι αυτή η πλάνη, όσο οι άνθρωποι θα μένουν ουσιαστικώς απαίδευτοι, θα κάνει ατέλειωτους, ατέλειωτους κύκλους. Αυτός ο ψυχολογικός παράγων, τα υγρά, κουρασμένα βλέμματα των απλών ανθρώπων, το ερώτημα που λέει «πού πάμε;» και που δεν χρειάζεται να ειπωθεί είναι η μόνη αλήθεια που δεν κρύβεται. Η μόνη εικόνα που δεν είναι ούτε «στιγμή», ούτε «εντύπωση». Σ αυτή την αλήθεια και σ αυτή την εικόνα, οι απλουστευτικοί συνδυασμοί των πολιτικάντηδων μόνο απαντήσεις και λύσεις δεν δίνουν. Οι ανακοινώσεις τους είναι μνημεία αφυδατωμένης σκέψης και πρακτικής. Αλλά και οι μεταφέροντες τις ανακοινώσεις αυτές, εμείς, οι μεσίτες των ειδήσεων, έχουμε μερτικό μεγάλο στη συντήρηση αυτού του «τίποτα», που χρόνια τώρα βιώνουμε. «Ικανοποιημένα δηλώνουν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας από το νέο ανασχηματισμό». «Άλλαξαν πρόσωπα, όχι πολιτικές, αντιτείνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης». Κι ελάτε τώρα, με τα παράθυρα τριγύρω, να τη συζητήσουμε και να την αναλύσουμε όλη αυτήν τη σαχλαμάρα. Τι άλλο από ικανοποιημένα θα μπορούσαν να ήταν τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος; Και σε ποιον πλανήτη του σύμπαντος ετούτου θα βρίσκονταν ποτέ της αντιπολίτευσης πολιτικοί που να δήλωναν «μπράβο, σπουδαίος ανασχηματισμός»; ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΜΕ από τις ολιγοήμερες διακοπές μας, βλαστημώντας την ώρα και τη στιγμή που ξαναγυρίσαμε «στα ίδια». Δεν συναντάς ούτε άνθρωπο που να έφυγε από την Αθήνα, πόσω μάλλον από την Ελλάδα, για τις γιορτές και να μη γύρισε με μαύρη καρδιά. Και τι συναντάμε εδώ, με το καλωσόρισες; Ένα πολιτικό τοπίο σε μόνιμη νάρκωση. Ένα κρατικό σύστημα κολλημένο. Μια δολοφονική επίθεση εναντίον αστυνομικών. Ένα νέο γύρο φλυαρίας για το αν είναι προβοκάτσια και εάν το συμβάν είναι «ίδιας βαρύτητας» με τη τη δολοφονική αντίδραση του Ισραήλ στις ρουκέτες των Παλαιστινίων και την καταδικάζω. Αλλά αυτό σημαίνει πως καταδικάζω τη συγκεκριμένη πολιτική μίας συγκεκριμένης κυβέρνησης, ενός συγκεκριμένου κράτους. Όχι πως καταδικάζω όλο το λαό του Ισραήλ - κι ακόμα λιγότερο όλους τους Εβραίους, απανταχού Γης και από καταβολής κόσμου. Έχω βαρεθεί τα αντισημιτικά και ρατσιστικά σχόλια. Αν παρακολουθούν ελληνικά ΜΜΕ, ο Χίτλερ και ο Γκαίμπελς θα είναι ενθουσιασμένοι με όσα γράφουν και λένε μερικοί. Χρήστος Μιχαηλίδης Στιγμιαίες εντυπώσεις. H αληθινή εικόνα των πραγμάτων δεν βρίσκεται σε «στιγμές» ή σε «εντυπώσεις». δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και «γιατί δεν έγινε καμιά συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την απόπειρα εναντίον του αστυνομικού;» και γενικά μια ατέλειωτη συζήτηση-σούπα, που θυμίζει πολλές φορές τις τηλεφωνικές παρεμβάσεις φανατικών οπαδών του ποδοσφαίρου στις εκπομπές των αθλητικών ραδιοφωνικών σταθμών. ΟΛΑ ΑΥΤΑ μέσα σε ένα διεθνές περιβάλλον πολλαπλών κρίσεων (οικονομικών, εδαφικών, κ.λπ.) που έχουμε την ψευδαίσθηση ότι δεν αφορά εμάς και δεν θα μας αγγίξει. Κάθε που συμβαίνει κάτι σοβαρό σε άλλες χώρες της Ευρώπης ή και της γενικότερης περιοχής όπου ζούμε, μα είναι οικονομικό κραχ, μα είναι πολεμική σύρραξη, μα είναι κρίση ενεργειακή, μα είναι μπλοκάρισμα του αγωγού φυσικού αερίου, μα είναι λαθρομετανάστες, σε κλάσματα του δευτερολέπτου ακούς από επίσημα χείλη (μέσω ημών, των μου-μου-ε) το εξής στερεότυπο: «Καθησυχαστικός ο υπουργός τάδε, διαβεβαίωσε ότι η κρίση τάδε δεν αγγίζει τη χώρα μας». ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ και το μεγάλο μας πρόβλημα. Ότι τίποτα δεν μας αγγίζει. Σκίτσο: Denis Lhomme ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ: Χρήστος Γιανναράς, Το αίνιγμα του κακού, εκδόσεις Ίκαρος. Το πρόβλημα του κακού θυμίζει το πρόβλημα του χρόνου : όλοι το ζούμε, αλλά απάντηση δεν διαθέτουμε. Με το Αίνιγμα του κακού ο Χρήστος Γιανναράς κεντρίζει τον αναγνώστη με ασυνήθιστο τρόπο. Έκφράζει ως χειροπιαστό ζήτημα κάτι που κρύβεται μέσα στην πολυμορφία του και καταδεικνύει ότι η κατανόηση και η ερμηνεία του δεν απαιτούν μόνο νοητική δύναμη.

16 Spin Doctor Στέλιος Κούλογλου H (δεύτερη) απαγωγή του Κ. Καραμανλή. Ο πρωθυπουργός πρέπει να προβληματιστεί. Τι γίνεται όταν κανείς δεν θέλει να πληρώσει τα λύτρα; Η ΑΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ εφοπλιστή Π. Παναγόπουλου έχει μεγάλη σημασία και θα επηρεάσει πιο αρνητικά από οποιαδήποτε αντίστοιχη ενέργεια την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Αλλά ως εγκληματική πράξη ήταν αναμενόμενη. Στο πρώτο τεύχος του Οκτωβρίου, σχολιάζοντας την κοινωνική κρίση παράλληλα με τη διάλυση της αστυνομίας, κατέληγα στο συμπέρασμα: «Αν φέτος κλέβουν τις σχάρες των υπονόμων, του χρόνου θα κλέβουν με περίστροφα τα αυτοκίνητα στα φανάρια, όπως στη Λατινική Αμερική». ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ ήταν η απαγωγή του πρωθυπουργού από τη Ραφήνα. Η ιστορία έχει με συντομία ως εξής: επί πέντε χρόνια ο κ. Καραμανλής βαριέται αφόρητα να κυβερνήσει, περιοριζόμενος σε σποραδικές θεατρικές παραστάσεις, όταν το απαιτούσαν έκτακτες περιστάσεις, όπως κάποια συνεδρίαση της Βουλής ή οι εκλογές. Η καθημερινότητα είχε ανατεθεί στον Θ. Ρουσόπουλο και κάθε υπουργός έκανε τα δικά του. Δεν υπήρχε κανένας έλεγχος των υπουργών ή συντονισμός μεταξύ των υπουργείων με τα γνωστά αποτελέσματα: από τη δημόσια διοίκηση και την υγεία μέχρι την οικονομία, όλα βρίσκονται υπό κατάρρευση. ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ όλοι ζητούσαν από τον πρωθυπουργό να παίξει το τελευταίο του χαρτί: να προχωρήσει σε ένα ριζικό ανασχηματισμό και ριζοσπαστικές τομές, αλλά αυτός αγρόν ηγόραζε. Ο ανασχηματισμός ανακοινώθηκε τελικά στις αρχές Ιανουαρίου και δεν περιείχε ούτε τομές ούτε εκπλήξεις - με την εξαίρεση ίσως της αποχώρησης του κ. Αλογοσκούφη από την κυβέρνηση, που όμως δεν συνδυάστηκε με καμία αλλαγή στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Ήταν σαν ο πρωθυπουργός να έριχνε λευκή πετσέτα στη μάχη της εξουσίας. ΗΤΑΝ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ των περισσότερων ΜΜΕ,τους οποίους ο πρωθυπουργός αποκαλούσε «νταβατζήδες» την εποχή της παντοδυναμίας του, αποφάσισαν να τον απαγάγουν από την ανεμελιά των DVD και τη ζεστασιά της Ραφήνας. Άρχισαν να εμφανίζονται εν θερμώ δημοσκοπήσεις που έδειχναν τη ΝΔ να μειώνει την ψαλίδα με το ΠΑΣΟΚ, τους οπαδούς του τελευταίου να Πωλίν Κόκλα Απαγωγές Δώδεκα χρόνια πριν τον πήραν από γλεντζέ, τον σοβάρεψαν, τον πάντρεψαν και τον έκαναν πρόεδρο της ΝΔ. Τώρα τον πήραν από τη Ραφήνα για να τον κάνουν πρωθυπουργό. είναι περίπου ενθουσιασμένοι με τις αλλαγές στο υπουργικό συμβούλιο και τον πρωθυπουργό να παρουσιάζεται ξανά ως «καταλληλότερος» για τη θέση. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΦΤΑΣΕ σε τέτοιο σημείο, ώστε στις κυριακάτικες εφημερίδες ο κ. Καραμανλής παρουσιάστηκε ως δεύτερος Ανδρέας Παπανδρέου (τον οποίο, όπως μάθαμε, θαυμάζει ο σημερινός πρωθυπουργός) που κάνει ριζικές τομές. Η όλη επιχείρηση ψυχολογικής υποστήριξης συνδυάστηκε με ανοιχτές προειδοποιήσεις στα κύρια άρθρα και στα τηλεπαράθυρα: «Έκανες πέντε χρόνια να μάθεις να κυβερνάς. Ελπίζουμε να αξιοποιήσεις την τελευταία ευκαιρία που σου δίνουμε». Ο ΑΣΘΕΝΗΣ ΕΔΕΙΞΕ να αντιδρά στις παραινέσεις. Για πρώτη φορά στα πέντε χρόνια κάλεσε σαββατιάτικα σύσκεψη με υπουργούς στο Μαξίμου, ενώ σε μια πρωτοφανή ανάληψη ευθύνης ανακοίνωσε ότι θα αρχίσει να ασχολείται και με την οικονομία της χώρας! Δεν πέρασαν όμως δυο μέρες και άρχισαν τα προβλήματα: όσοι έμειναν εκτός κυβέρνησης άρχισαν να γκρινιάζουν και να ζητάνε αλλαγές στις διοικήσεις των ΔΕΚΟ για να βάλουν τους δικούς τους και φυσικά στην οικονομία τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Στην καλύτερη περίπτωση, σε μερικές εβδομάδες θα έχουμε ξαναπέσει στη συνήθη ακυβερνησία. Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΑΠΑΓΩΓΗ του Κ. Καραμανλή δεν θα έχει καλύτερη τύχη από την πρώτη, δώδεκα χρόνια πριν: τότε τον πήραν από γλεντζέ, τον σοβάρεψαν, τον πάντρεψαν και τον έκαναν πρόεδρο της ΝΔ. Τώρα τον πήραν από τη Ραφήνα για να τον κάνουν πρωθυπουργό. ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ότι ο πρωθυπουργός έχει χάσει τον αέρα με τον οποίο έπειθε παλιότερα την κοινή γνώμη: οι χειρονομίες και οι λόγοι πείθουν όλο και λιγότερους. Οι δελφίνοι και υπουργοί που ξέρουν την πραγματική κατάσταση δεν του έχουν εμπιστοσύνη και εκφράζονται ιδιωτικά με τα χειρότερα λόγια για τις αδυναμίες του. Υπάρχει μια περίπτωση που οι απαγωγές δεν πετυχαίνουν το σκοπό τους: όταν κανείς δεν θέλει να πληρώσει τα λύτρα. Τους φτωχούς τους έχει απαγάγει η φτώχια. football factory Ο κακός μπάτσος Δημήτρης Θεοδωρόπουλος Ο διαιτητής είναι ο κακός μπάτσος της μπάλας. Δεν έχει κλομπ, έχει σφυρίχτρα. Δεν συλλαμβάνει, αποφασίζει. Δεν πυροβολεί, σφυρίζει. Δεν τιμωρείται, επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος. Δεν φοβάται, ξέρει πως είναι φτιαγμένος για να εφαρμόζει το νόμο. Κακό νόμο, σκληρό νόμο, άδικο νόμο, δεν έχει σημασία. Απλά νόμο. Νόμο των ισχυρών. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ταξικό από το ποδόσφαιρο. Μπορεί ο κόσμος να καίγεται και οι κακοντυμένοι διοικούντες του να αρνούνται να κάνουν ενός λεπτού σιγή, παραμένοντας εγκληματικά ουδέτεροι γιατί «δεν κάνουμε πολιτική, μπάλα παίζουμε». Μπορεί οι χούντες να το χρησιμοποιούν για την επιστροφή στην ομαλότητα. Μπορεί οι trendy ποδοσφαιριστές να νομίζουν πως οι εξεγέρσεις γίνονται για χαμένα πέναλτι, αλλά μαθαίνεις πολλά παρατηρώντας το. Το κυριότερο; Ο μικρός χάνει. Γιατί ο ισχυρός πρέπει να κερδίζει. Τόσο απλό, τόσο αντιερωτικό (και αντιεμπορικό) που καταντά κουραστικό. Ο Σωκράτης Κόκκαλης είναι ένας έξυπνος επιχειρηματίας. Ξέρει το καλό του και το ξέρει καλά. Την ώρα που βγάζει τα κοκκάλινα γυαλιά του επιχειρηματία και φορά τα κόκκινα του οπαδού/προέδρου/πατερούλη, κάτι ξεχνά. Το κυριότερο: πως η επιχείρηση, εκτός από «οπαδική αρρώστια» είναι και μέρος ενός προϊόντος. Ενός προϊόντος που έχει ξεχειλώσει τόσο πολύ από την αναξιοπιστία και την έλλειψη γοητείας που μοιάζει με το ρούχο που φοράς μόνο μέσα στο σπίτι. Παραέξω ντρέπεσαι. Πίσω από τον Κόκκαλη έρχονται άλλοι να ελέγξουν τη διαιτησία. Κοντόφθαλμοι όλοι τους. Δεν έχουν καταλάβει πως ο σίγουρος τρόπος συρρίκνωσης του προϊόντος είναι η μετατροπή της μπάλας από ρομαντική ιστορία σε βιομηχανία εξαγοράς τίτλων. Μια βιομηχανία γεμάτη δουλοπρέπεια, αδιαφορία για τον μικρό, προπαγανδισμό, σκληρή εφαρμογή του στρεβλού νόμου και κάποια όργανα με στολή που εκτελούν κάθε εντολή μπας και πάρουν κανένα ψίχουλο. Όποιος είπε πως η μπάλα δεν είναι μικρογραφία της κοινωνίας είναι οφσάιντ και ας μην του το σφυρίξει κανείς, ποτέ ΥΓ.: Κυριακή βράδυ. Το πρώτο κρατικό κανάλι προβάλλει το πανέμορφα φρικιαστικό Old Boy. Η ΝΕΤ, Αθλητική Κυριακή με ένα σωρό παλαίμαχους να συζητάνε γεμάτοι σοβαροφάνεια -φορώντας ατσαλάκωτα κοστούμια- για τη διαιτησία. Τι είναι πιο ανατριχιαστικό; dboras@lifo.gr Popaganda Άνθρωπος του Γενάρη. Άλλη μια αιματηρή σύγκρουση στην Παλαιστίνη, άλλη μια αφορμή να θυμηθεί κανείς το νηφάλιο ανθρωπισμό του Ιταλοεβραίου συγγραφέα Πρίμο Λέβι. ΚAΘΕ ΦΟΡA ΠΟΥ ΕΚΤΥΛIΣΣΕΤΑΙ άλλο ένα εκρηκτικό και βίαιο επεισόδιο του «παλαιστινιακού» ζητήματος, όλο και κάποιοι θα βρεθούν να μνημονεύσουν τον Πρίμο Λέβι, τον Ιταλοεβραίο χημικό και συγγραφέα που κατάφερε να επιζήσει στην κόλαση του Άουσβιτς για να κάνει όχι μόνο την πιο νηφάλια μετριοπαθή και καθαρή καταγραφή όσων έζησε εκεί αλλά και ένα από τα σημαντικότερα κείμενα του περασμένου αιώνα: το If this is a man (Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος). «Ο καθένας είναι ο Εβραίος κάποιου άλλου και σήμερα οι Παλαιστίνιοι είναι οι Εβραίοι του Ισραήλ» είχε γράψει το πέντε χρόνια πριν τον τραγικό θάνατό του- ο Λέβι, ο οποίος θεωρούσε μέχρι το τέλος ότι η τερατώδης και ολοκληρωτικά απάνθρωπη εμπειρία του Ολοκαυτώματος σε καμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε να αποτελέσει ποτέ κανενός είδους άλλοθι για οποιαδήποτε επιθετικότητα εκ μέρους των Εβραίων. Ο χρόνος που πέρασε στο στρατόπεδο θανάτου υπήρξε γι αυτόν, όπως είχε πει κάποτε, η προσωπική του περιπέτεια, ο χρόνος του σε Technicolor, το Πανεπιστήμιό του. Το βιβλίο του Λέβι δεν είναι απλά το χρονικό μιας ασύλληπτα απάνθρωπης ιεροτελεστίας αλλά και η πιο καλογραμμένη διατριβή για την επιμονή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας - αυτής της τόσο πολύ ταλαιπωρημένης και παρεξηγημένης έννοιας. «ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΓΚΟΥΡΟΥ. Πολύ ευχαρίστως θα γινόμουν, αλλά μου λείπει αυτή η ουσιαστική σιγουριά (sicurezza), αυτή η αυτοπεποίθηση που απαιτεί ο ρόλος» τόνιζε πάντα στις συνεντεύξεις του, θέλοντας να αφοπλίσει προληπτικά όσους αναζητούσαν στο πρόσωπό του «φωτισμένους μάρτυρες». Ο Λέβι προτιμούσε να θέτει αμφιβολίες και ερωτηματικά: πώς μπορεί ένας άνθρωπος να χτυπά έναν άλλο χωρίς οργή; Αυτό είναι μια από τις πρώτες απορίες που του γεννά η ψυχρή, βίαιη αλλά μεθοδική, ρομποτική σχεδόν συμπεριφορά των Ναζί προς τους κρατούμενους, οι οποίοι θεωρούνται με την είσοδό τους στο Άουσβιτς αυτομάτως τελειωμένοι ως ανθρώπινες οντότητες... «Αυτή είναι η κόλαση. Σήμερα, στην εποχή μας, έτσι πρέπει να είναι η κόλαση. Ένα τεράστιο, άδειο δωμάτιο: είμαστε κουρασμένοι, όρθιοι αναγκαστικά, με μια βρύση που στάζει, ενώ εμείς δεν μπορούμε να πιούμε νερό, και περιμένουμε κάτι που σίγουρα θα είναι τρομακτικό, και τίποτα δεν συμβαίνει, τίποτα συνεχίζει να μη συμβαίνει. Τι μπορεί να σκεφτεί κάποιος; Δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα, είναι σαν να είσαι ήδη νεκρός. Ο χρόνος περνάει σταγόνα με τη σταγόνα. ΓΥΡΩ ΜΑΣ, ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΙΚΑ. Πάνω μας, τα δυσοίωνα σύννεφα κυνηγάνε το ένα το άλλο για να μας χωρίσουν από τον ήλιο. Απ όλες τις Urban Lab Δημήτρης Ρηγόπουλος Ρέντσο Πιάνο Ήθελε να αφοπλίσει προληπτικά όσους αναζητούσαν στο πρόσωπό του «φωτισμένους μάρτυρες». Ο Λέβι προτιμούσε να θέτει αμφιβολίες και ερωτηματικά: πώς μπορεί ένας άνθρωπος να χτυπά έναν άλλο χωρίς οργή; Πρίμο Λέβι Ε-ε-έρχεται / το άλλο Σάββατο / ο Ρέντσο Πιάνο / για να παρουσιάσει τα σχέδιά του για το νέο Πολιτιστικό Πάρκο «Σταύρος Νιάρχος» στον παλιό Ιππόδρομο / το μεσημέρι στο Ζάππειο σε συνέντευξη Τύπου / και στις 5 το απόγευμα στο Μέγαρο Μουσικής, σε μια διάλεξη ανοιχτή για όλους / είσοδος με τα γνωστά δελτία προτεραιότητας του Megaron Plus που θα διανέμονται από τις 4 / κάτι μου λέει ότι θα γίνουν ανάρπαστα / σε περίπτωση μεγάλης προσέλευσης η διανομή των δελτίων θα αρχίσει μισή ώρα νωρίτερα / δεν έχω ιδέα τι θα μας δείξει ο Ιταλός σούπερ σταρ, αλλά ονειρεύομαι για την Αθήνα μας κάτι πραγματικά ωραίο / κάτι ακούστηκε ότι σημαντικό ρόλο στην όψη των δύο κτιρίων της Εθνικής Βιβλιοθήκης και της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα «παίξει» η γειτνίαση του χώρου στο Δέλτα Φαλήρου με τη θάλασσα / ότι, τέλος πάντων, το υδάτινο στοιχείο θα πρωταγωνιστήσει / για να δούμε / ένα καλό νέο στο μέτωπο του προαστιακού / ο σταθμός Ταύρου φαίνεται ότι τελικά θα προχωρήσει, άμεσα / η κατασκευή ή μη του σταθμού είχε συνδεθεί με την τοπική υπογειοποίηση της γραμμής κάτω από την οδό Μακεδονίας / τα δύο θέματα ευτυχώς αποσυνδέθηκαν και έτσι όχι μόνο θα εξυπηρετηθούν ο Ταύρος και η οδός Πειραιώς (που είναι πολύ κοντά στις γραμμές στο σημείο αυτό) αλλά και ο προαστιακός θα αποκτήσει «πελάτες» γιατί λίγοι είναι οι σταθμοί που είναι κοντά σε πυκνοκατοικημένες περιοχές / ευχαριστούμε τον κ. Σγούτα για την ενημέρωση / θα μεγαλώσει κατά τρεις σταθμούς το δίκτυο της Γραμμής 1 των ΗΣΑΠ / θα κατασκευαστούν ανάμεσα σε Ηράκλειο και Ειρήνη (σταθμός Ψαλίδι), ανάμεσα σε Καλλιθέα και Μοσχάτο (σταθμός Ιλισσός) και μεταξύ Φαλήρου και Πειραιά (σταθμός Καμίνια) / θα είναι έτοιμοι το 2010 και το κόστος τους υπολογίζεται στα 15 εκατομμύρια ευρώ / επίσης ανακοινώθηκε η υπογειοποίηση της γραμμής από Πειραιά προς Δημήτρης Πολιτάκης πλευρές η εξαθλίωση του καταπιεστικού ατσαλιού μας κυκλώνει. Δεν έχουμε δει ακόμα τα όριά του, αλλά νιώθουμε τριγύρω μας την κακόβουλη παρουσία του αγκαθωτού συρματοπλέγματος που μας ξεχωρίζει από τον κόσμο. Και στο ικρίωμα, στα τρένα που έρχονται, στους δρόμους, στα γραφεία, άνθρωποι και πιο πολλοί άνθρωποι, δούλοι και αφέντες, οι αφέντες δούλοι και οι ίδιοι. Ο φόβος είναι το κίνητρο των πρώτων, το μίσος των δεύτερων, όλες οι άλλες δυνάμεις σιωπούν. Όλοι είναι εχθροί ή ανταγωνιστές. ΑΝ ΗΜΑΣΤΕ ΛΟΓΙΚΟΙ, θα είχαμε υποκύψει στις ενδείξεις που ολοφάνερα μαρτυρούν ότι η μοίρα μας είναι πέρα από τη γνώση, ότι κάθε εικασία είναι αυθαίρετη και χωρίς κανένα θεμέλιο. Αλλά οι άνθρωποι σπανίως είναι λογικοί όταν διακυβεύεται η μοίρα τους. Σε κάθε περίπτωση προτιμούν τις ακραίες θέσεις. Ανάλογα με το χαρακτήρα μας, κάποιοι από μας είναι αυτομάτως πεπεισμένοι ότι όλα έχουν χαθεί, ότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει εδώ, ότι το τέλος είναι βέβαιο και είναι κοντά. Άλλοι έχουν πειστεί ότι όσο σκληρή κι αν είναι η τωρινή ζωή, η σωτηρία είναι πιθανή και όχι μακριά, και αν έχουμε πίστη και δύναμη, θα ξαναδούμε σύντομα τα σπίτια και τους αγαπημένους μας. Οι δύο αυτές τάξεις όμως, των πεσιμιστών και των αισιόδοξων, δεν είναι ξεκάθαρα καθορισμένες, όχι επειδή υπάρχουν πολλοί αγνωστικιστές, αλλά επειδή η πλειοψηφία, χωρίς μνήμη και συνοχή, βολοδέρνει ανάμεσα στα δύο άκρα, ανάλογα με τη στιγμή και τη διάθεση του ατόμου που τυχαίνει να συναντούν εκείνη τη στιγμή». Ο ΔΙΑΣΗΜΟΣ (ΕΒΡΑΙΟΣ) ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ συγγραφέας Φίλιπ Ροθ θαύμαζε ιδιαιτέρως τον Λέβι και πίστευε ότι ήταν μια λαμπερή προσωπικότητα, ένας άνθρωπος βαθιά εξοικειωμένος με τους μηχανισμούς τόσο των πλέον αξιαγάπητων ανθρώπινων χαρακτηριστικών όσο και των πιο κατακριτέων, «ο πιο διακριτικά ισχυρός γητευτής που έχω γνωρίσει ποτέ», όπως είχε πει χαρακτηριστικά. Παρ όλα αυτά, ο Λέβι επέλεξε να δώσει ο ίδιος τέλος στη ζωή του (αυτή τουλάχιστον υπήρξε η επίσημη εκδοχή τόσο της αστυνομίας όσο και των βιογράφων του), βουτώντας στο κενό από το παράθυρο του σπιτιού του, του ίδιου σπιτιού στο οποίο είχε γεννηθεί πριν 67 χρόνια. ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΙΧΑΝ ΠΕΙ ΤΟΤΕ ότι δεν κατάφερε να γλιτώσει τελικά από τα φαντάσματα του Άουσβιτς. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά. Ίσως είχε να κάνει μ αυτό που είχε γράψει ο Ροθ σ ένα κείμενό του: «Τα γηρατειά δεν είναι μάχη, είναι μακελειό» 31 Φάληρο / νομίζω η πλατεία στο Μοναστηράκι ξεπέρασε τις προσδοκίες / τουλάχιστον αυτή είναι η προσωπική μου αίσθηση / τα μαγαζιά δείχνουν να σέβονται τους περιορισμούς και τα τραπεζοκαθίσματα δεν δείχνουν επεκτατικές διαθέσεις / το γωνιακό κτίριο που καταστράφηκε στα επεισόδια του Δεκεμβρίου θα φτιαχτεί σχεδόν από την αρχή / περιμένουμε την καινούργια πρόσοψη, θα είναι καθοριστική για το μέλλον της πλατείας / όπως φυσικά ξαναγίνεται σχεδόν εξαρχής και το μέγαρο της Sprider στην Καπνικαρέα / τη γλίτωσε τις ημέρες των επεισοδίων το νέο κατάστημα της Zara στη Σταδίου και, όταν αποκαλύφθηκε, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, άλλαξε όλο το μικροκλίμα της περιοχής / φωτίστηκε ο τόπος / αντίθετα, στη Συγγρού κάηκε η ωραιότερη πολυκατοικία της λεωφόρου / μια λεπτεπίλεπτη μοντερνίστικη σιλουέτα λίγο πριν το Φιξ / μακάρι να ξαναγίνει όπως πριν. (

17 x-press Ολίγον σχιζοφρενικά τα ψώνια των κυρίων Λαυρεντιάδη/Κυριακίδη. «Εspresso», «Αthens News» και «Free» κάτω από την ίδια στέγη δείχνουν δυο τινά: είτε ότι η στέγη τους είναι αχανής είτε ότι άλλοι είναι οι σκοποί των εξαγορών τους Έχει ενδιαφέρον να σημειώσει κανείς ότι οι παροπλισμένοι πολιτικοί κατεβαίνουν από το ράφι τους όχι για να ασχοληθούν με την κοινωνία και τις προκλήσεις της αλλά με τον εαυτό τους. Η Αθήνα καίγεται, η Γάζα πολιορκείται και η οικονομία κρασάρει και ο Λαλιώτης με τον Μητσοτάκη ασχολούνται με τις αλησμόνητες αγωγές τους. Διότι μόνο έτσι μπορούν να υπάρξουν πια (εκτός από τις πρεμιέρες θεάτρων και τα κοσμικά του «Down Town») Αλλά ειδικά ο Λαλιώτης είναι «όλα τα λεφτά»: ο πολιτικός που με απανωτές αγωγές προσπάθησε να εξοντώσει όποιον τον έκρινε και οδήγησε ανθρώπους στη σκέψη της αυτοκτονίας απαιτώντας τη φυλάκισή τους επειδή δεν εύρισκε περιουσία να κατασχέσει, βγήκε μυξοκλαίγοντας επειδή θα του πλειστηριάσουν το ανάκτορό του - στρεψόδικος και αντιπαθής, όπως πάντα. Το γεγονός ότι βρίσκει ακόμα ευήκοον ους στα ελληνικά media αποδεικνύει ότι η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα υπό οθωμανική κατοχή, παίρνοντας ληγμένα. Κατά τα άλλα, έχουμε 2009 Το 25% του Σκάι στον κ. Μαρινάκη της Ντόρας Μπακογιάννη. Είναι σαφές ότι η εξαγορά έγινε επειδή ειδικά η τηλεόραση του Σκάι έχει τρελή κερδοφορία. Εξαιρετικά τρελή Όσο κι αν αγωνίζεται ο Νίκος Χατζηνικολάου να σμιλέψει ένα ηθικό, ακέραιο ίματζ, θα πέφτει πάνω στον τοίχο του Κουρή. Έχει κοινό ταμείο και στόχους με τον άνθρωπο που γέννησε και εξακολουθεί να ασκεί το κατώτερο μόρφωμα της ελληνικής δημοσιογραφίας, τον αυριανισμό, μέσω μιας επιχείρησης γεμάτη νομικές και ποινικές τρύπες. Έχει σαφή ταλέντα και ικανότητες, αλλά αυτό ήταν μοιραία κίνηση, όσο κι αν η μέτρια επιτυχία του «Real» δείχνει άλλα Αργά και σταθερά η στήλη του κ. Χατζηστεφάνου στο «Θέμα» μεταλλάσσεται από παραλήρημα σε Τέχνη. Κυρίως επειδή δεν την αγγίζουν οι εισαγγελείς. Από μια άποψη είναι Όχι άλλα ληγμένα Πρώτα Συμπτώματα Λυσανίας Love Company κατάκτηση. Το ακαταλόγιστο, ιστορικά, το είχαν στις κοινωνίες οι καλλιτέχνες και τα τρελόπαιδα Κόπηκε στον αέρα εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου. Παραιτήθηκε η Σεμίνα Διγενή από την ΕΡΤ. Ξεκινά το νέο σόου του Άλκη Στέα. Στις οχτώ, όπως πάντα, ο Μεθοριακός Σταθμός. Η ΥΕΝΕΔ έχει χιονάκι απόψε. Πάλι μπριάμ έχεις ρε μάνα σήμερα; Τη διαλαλούμενη και επερχόμενη κρίση τη θέλαμε ασυμπτωματική να μαίνεται παγκοσμίως, να χρεωκοπούν τράπεζες, οικονομικοί κολοσσοί, βιομηχανίες αυτοκινήτων, αλλά η δική μας γωνιά να παραμένει αλώβητη - λίγη στα κέρδη, άρα λίγη και στις ζημιές. Κι όμως, από τον ένα μήνα στον άλλον, τα πρώτα συμπτώματα πάτησαν πόδι. «Χελπ» κράζουν οι τράπεζες, η εξέγερση των φοιτητών, οι επιχειρήσεις που προβαίνουν σε απολύσεις από κοντά το Αιγαίο όπου ελλιμενίστηκε ο ρωσικός «στόλος», ο διεθνής Τύπος που προβάλλει τη χώρας μας ως τον «αδύναμο κρίκο» του συστήματος, η κυβέρνηση βέβαια που έσπευσε να μεταμφιεσθεί και η κάνουλα του αερίου που ξαφνικά γύρισε ανάποδα. Το πιο επώδυνο είναι ότι χάλασε αίφνης το κοινό αίσθημα που, παρ' ότι σθεναρό ίσαμε πριν από λίγους μήνες, τώρα παρουσιάζει συμπτώματα ύποπτης κακοθυμίας. Πού πήγε η γνωστή ανεμελιά και το δυναμωτικό «δεν βαριέσαι!» που, σαν μηδενικό που είναι, κάνει το 10 εκατό και το 100 χίλια; Όπως δείχνουν τα πράγματα, κάθε μέρα θα αφαιρεί, δεν θα προσθέτει. Μειώσεις μισθών για να μην απολυθούν κάποιοι συνάδελφοι, περικοπές σε όλους τους τομείς, αγέλαστα πρόσωπα, γενικευμένη καχυποψία κυρίως διότι σε ανάλογες περιστάσεις αρχίζει να ανατέλλει διαβολικά το «ο θάνατός σου η ζωή μου». κορίτσι στην πόλη Κλούβα Δέσποινα Τριβόλη Δευτέρα μ.μ., φεύγοντας από το Χαλάνδρι με ταξί Κοιτάω έξω από το παράθυρο. Το Χαλάνδρι είναι από αυτές τις γειτονιές που όλοι οι δρόμοι μοιάζουν ίδιοι και θυμίζουν πάντα κάτι άλλο: θα μπορούσαμε να είμαστε στο Μαρούσι, στο Χολαργό ή στα Μελίσσια. Ανήκει στα προάστια που ακολουθούν το οικιστικό πρότυπο: «καλή» πολυκατοικία (χρώματος σομόν κατά προτίμηση), με μεγάλα μπαλκόνια και έναν κήπο που αποτελείται από παρτέρια με γκαζόν. «Και πού πάτε; Στο Σύνταγμα; Να προσέχετε εκεί, δεν ξέρετε τι γίνεται» μας λέει ο ταξιτζής. Εγώ γελάω αμήχανα, υποθέτω ότι κάνει πλάκα. «Τις προάλλες ήταν ένα ζευγαράκι, τους πήρα από το Μαρούσι να τους πάω στο Μεταξουργείο, σε ένα εστιατόριο που τους είχε ένας φίλος κάλεσμα και φτάνουμε εκεί κι ήταν όλο μαύροι, μαύροι, μαύροι, μαύρη μαυρίλα πλάκωσε» μας λέει και γελάει ευχαριστημένος με το πνεύμα του. «Και μετά παίρνει η κυρία τηλέφωνο τον τύπο και του λέει πόσο καιρό έχεις να έρθεις εδώ; Πού μας έφερες ρε ;». Και βέβαια τους γύρισα πίσω στο Μαρούσι και της έλεγα «Χριστιανή μου, τι ήρθες εδώ να κάνεις; Δεν καθόσασταν στην Αγίου Κωνσταντίνου να φάτε εκεί μια χαρά;» καταλήγει. Μάλιστα, σκέφτομαι να μετακομίσουμε όλοι στα προάστια για να βλέπουμε κρυσταλλωμένους Αϊ-Βασίληδες να σκαρφαλώνουν στα μπαμπού έπιπλα της απέναντι πολυκατοικίας. Μην πάμε στο κακό υποβαθμισμένο κέντρο, που είναι γεμάτο μαύρους, ναρκομανείς και κακούς αντιεξουσιαστές. Όταν φτάνω στην πλατεία Συντάγματος -κάνει κρύο και βάζω τα χέρια μου στις τσέπες του μπουφάν μου- κάτω από τα πολυκαιρισμένα χριστουγεννιάτικα φώτα συναντάω μια διμοιρία παρατεταγμένων αστυνομικών δίπλα στις νεραντζιές, ενώ λίγο πιο κάτω αντικρίζω την ολοκαίνουργια άφιξη της πλατείας Συντάγματος, την κλούβα που έχει σταθμεύσει μόνιμα (;;;) πια απέναντι από την πλατεία. Ως πολίτης μιας δημοκρατικής χώρας σκέφτεσαι ότι θέλεις να ζεις με ασφάλεια. Το μόνο πρόβλημα είναι τι ακριβώς είσαι διατεθειμένος να παραχωρήσεις γι αυτή την ασφάλεια. Εάν αρχίσει κανείς να παραχωρεί μια μια τις πολιτικές ελευθερίες του χάριν της ασφάλειας, στο τέλος χάνει και την ασφάλεια και τις ελευθερίες. Στην προκειμένη περίπτωση είμαστε διατεθειμένοι να έχουμε μια κλούβα σε κάθε γωνία του κέντρου για να έχουμε περισσότερη ασφάλεια; Να μια ενδιαφέρουσα ερώτηση για τη νέα χρονιά. despina@lifo.gr _MILK tetragwno 2.indd 1 Ακτιβιστής, φίλος, εραστής, πολιτικός, αγωνιστής, σύμβολο, πηγή έμπνευσης, ήρωας. Η ζωή του άλλαξε την ιστορία και το θάρρος του έσωσε ζωές. Η νέα ταινία του Gus Van Sant για τη ζωή του Harvey Milk ξεκινά τις προβολές της σήμερα στην Αθήνα και η LifO της αφιερώνει οκτώ σελίδες από την ύλη της. 13/1/2009 6:03:59 ìì

18 r ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ, ο πρώτος εκλεγμένος ομοφυλόφιλος σε δημόσιο αξίωμα στην ιστορία της πολιτείας της Καλιφόρνιας. Η πολιτική και ο ακτιβισμός υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων πολιτών δεν ήταν ανέκαθεν το μέλημα του Μilk. Οι εμπειρίες του στην τότε συντηρητική αμερικανική κοινωνία τον ώθησαν να ασχοληθεί σοβαρά και να προσπαθήσει να καταφέρει να πετύχει «κάτι» απέναντι στη σκληρότητα της εποχής. Μετά από μια νιότη γεμάτη περιπέτειες, ο Μilk μετακομίζει στο Σαν Φρανσίσκο και κατοικεί στην περιοχή Κάστρο. Εκεί, στη χίπικη ακμή του Σαν Φρανσίσκο και στην ιδιαίτερα αυξημένη δυναμική της περιοχής Κάστρο και του ομοφυλοφιλικού κινήματος γενικότερα, ο Μilk ανοίγει ένα μαγαζί με φωτογραφικό εξοπλισμό (το Castro Camera εξελίχθηκε σε έναν πυρήνα της γκέι κοινότητας του Σαν Φρανσίσκο αλλά και στο πολιτικό γραφείο του Μilk) και αρχίζει να ασχολείται με τα κοινά. Υποβάλλει τρεις φορές υποψηφιότητα χωρίς αποτέλεσμα. Οι ιδιαίτερες και πολύ θεατρικές πολιτικές καμπάνιες που σχεδίασε του χαρίζουν αρκετή δημοσιότητα και στο τέλος τα καταφέρνει. Το 1977 εκλέγεται στο συμβούλιο της Δημοτικής Αρχής του Σαν Φρανσίσκο. Στη θέση αυτή υπηρετεί για έντεκα μήνες και ευθύνεται για την ψήφιση ενός πολύπλοκου νομοσχεδίου υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων. Στις 27 Νοεμβρίου το 1978 ο Harvey Μilk και ο δήμαρχος George Moscone δολοφονούνται εν ψυχρώ από τον Dan White, έναν πρώην αξιωματούχο της Δημοτικής Αρχής, ο οποίος είχε παραιτηθεί λίγο πριν και τώρα απαιτούσε πίσω τη δουλειά του. Η ζωή του Harvey Μilk άλλαξε για πάντα τον τρόπο που ο δυτικός κόσμος αντιμετώπιζε την ομοφυλοφιλική κοινότητα. Το παράδειγμά του ενέπνευσε χιλιάδες ανθρώπους να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Η ταινία Milk, η οποία βγαίνει σήμερα στις ελληνικές αίθουσες, καταπιάνεται με τα τελευταία οχτώ χρόνια της ζωής του ήρωα. Την τελική του πορεία δηλαδή και τα γεγονότα που τον έκαναν σύμβολο της ομοφυλοφιλικής κοινότητας και όχι μόνο. Πώς γεννήθηκε η ταινία r ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ της ταινίας είναι ο σεναριογράφος της Dustin Lance Black, γνωστός και από τη δουλειά του στην επιτυχημένη σειρά του καναλιού HBO Big Love. Παρακολουθεί το ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Μilk (Τhe Times of Harvey Milk, 1984) κι έτσι γεννιέται η ιδέα μιας ταινίας για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Όπως ο ίδιος θυμάται, «Παρακολούθησα το ντοκιμαντέρ όπου σε μια σκηνή ο Μilk κάνει μια ομιλία και λέει Κάπου εδώ στο Ντε Μοΐνς ή στο Σαν Αντόνιο -απ όπου κατάγομαι κι εγώ- υπάρχει ένας ομοφυλόφιλος που μπορεί να ανοίξει μια εφημερίδα που να γράφει Ομοφυλόφιλος εκλέχθηκε στο Σαν Φρανσίσκο και να ξέρει πως υπάρχει ελπίδα για έναν καλύτερο κόσμο, ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Μόλις διάβασα αυτό ξέσπασα σε δάκρυα γιατί ήμουν κι εγώ σαν αυτό το παιδί και η ομιλία με γέμιζε με ελπίδα. Τότε ήταν που σκέφτηκα πως ήταν η καλύτερη στιγμή να πούμε την ιστορία του Milk, να ξαναδώσουμε το μήνυμα». Έκτοτε η ιδέα δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Άρχισε να κάνει προσωπική έρευνα αφού δεν επιθυμούσε να βασιστεί σε καμία προηγούμενη πηγή πληροφοριών για τη ζωή του Milk. Επρόκειτο για ένα γιγαντιαίο project, το οποίο όμως τον αντάμειψε με μια άριστη γνώση των γεγονότων που καθόρισαν τη ζωή του Milk αλλά και με βαθύτατη κατανόηση των πράξεων και του «κόσμου» του. Σημαντική προσθήκη ήταν το λεπτομερέστατο ημερολόγιο που κρατούσε ο Michael Wong, πολιτικός σύμβουλος του Harvey Milk. Ο Wong παρέδωσε το ημερολόγιο στον Black και έτσι ο σεναριογράφος κατάφερε να χαρτογραφήσει όχι μόνο την προσωπική ιστορία του Milk αλλά και την πολιτική του στρατηγική. MILK IS PROUD Ο σεναριογράφος της ταινίας Dustin Lance Black εκπροσωπεί την ταινία Milk στο περσινό Gay Pride του Σαν Φρανσίσκο. Director's cut Ο Milk είναι ένας από τους γνωστότερους ακτιβιστές στην ιστορία, ο οποίος μετά την άδικη δολοφονία του απέκτησε ιδιότητες αγίου στην ομοφυλοφιλική κοινότητα. Ο βασικός λόγος που δέχτηκα να γυρίσω αυτή την ταινία ήταν για να μάθουν οι νεότεροι από τη ζωή του. Gus Van Sant ΑΜΕΣΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ Ο Gus Van Sant απάντησε άμεσα στην πρόσκληση να μεταφέρει στην οθόνη τη ζωή του ακτιβιστή πολιτικού. r ΔΕΝ ΧΡΕΙAΣΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛEΣ προσπάθειες για να πειστεί ο σκηνοθέτης Gus Van Sant να αναλάβει την ταινία: «Το ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Harvey Milk έβαλε τον πήχη πολύ ψηλά. Παρ όλα αυτά, ένιωθα πως μια κινηματογραφική απεικόνιση της ζωής του θα ήταν μια αξιόλογη συνέχεια. Γνώριζα την ιστορία του Milk από πριν και πίστευα πως υπήρχε μια δυσκολία να την αφηγηθεί κανείς εξαιτίας της πολύπλοκης δομής της ζωής του Milk και των ιστοριών όλων των ανθρώπων που σχετίζονταν με αυτόν και είχαν απόλυτη σχέση με την εξέλιξη της ζωής του. Ο Lance κατόρθωσε να γράψει ένα απλό σενάριο, το οποίο δίνει μεγάλη σημασία στην πολιτική προσέγγιση παρά στις καθημερινές ιστορίες των ηρώων». Ο σκηνοθέτης ανέθεσε την κινημα- τογράφηση της ταινίας στο μόνιμο συνεργάτη του Harry Savvides. Ο Savvides έχει εργαστεί με τον Van Sant στις ταινίες Gerry, Elephant και Last Days αλλά και με άλλους σημα- ντικούς σκηνοθέτες του Χόλιγουντ όπως ο Ridley Scott στην ταινία American Gangster. Oι δυο τους εργάστηκαν με το δι- κό τους πειραματικό τρόπο και προσπάθησαν να δώσουν μια αληθινή εικόνα του Σαν Φρανσί- σκο των 70s. Και το κατάφεραν Παρακολουθώντας την ταινία, αισθάνεται κανείς πως είναι μέρος ενός γεγονότος που συμβαίνει τώρα και όχι ενός ιστορικού γεγονότος που συνέβη πολλά χρόνια πριν. ΣΤΟ ΠΛΑΤΌ Ο σκηνοθέτης συζητά με τον ηθοποιό Emile Hirsch σε ένα από τα διαλείμματα των γυρισμάτων. _MILK tetragwno 2.indd 2 13/1/2009 6:04:32 ìì _MILK tetragwno 2.indd 3 13/1/2009 6:05:17 ìì

19 RAINBOW Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν εξ ολοκλήρου στην πόλη του Σαν Φρανσίσκο. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως η σημαία με τα χρώματα του ουράνιου τόξου εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε μια από τις συγκεντρώσεις που έκανε ο Harvey Milk. Το συγκεκριμένο logo ήταν μια ιδέα του συνεργάτη και υποστηρικτή του Milk Gilbert Baker. ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ Ο Sean Penn μελέτησε εις βάθος τα πάντα γύρω από τη ζωή και το χαρακτήρα του Milk. Η ερμηνεία του είναι καθηλωτική. Η περιοχή Castro r TO ΜΑΓΑΖΙ ΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ εξοπλι- σμό που λειτουργούσε ο Harvey Milk ήταν ένα βασικό στοιχείο στα γυρίσματα της ταινίας. Το συγκεκριμένο μέρος υπήρξε ο πυρήνας της πολιτικής καριέρας του Milk. Εδώ συναντιόταν με φίλους, καλλιτέχνες, ακτιβιστές και μέσα από Η αναβίωση της πορείας την καθημερινότητα αυτή καθόριζε τον τρόπο που θα δρούσε αργότερα στην πολιτική του ζωή. Μερικές από τις σημαντικότερες σκηνές στην ταινία πραγματοποιήθηκαν εδώ. Η παραγωγή επέλεξε να το ζωντανέψει σκηνογραφικά στην ίδια τοποθεσία Castro Camera r Η ΤΑΙΝΙΑ ΓΥΡΙΣΤΗΚΕ εξ ολοκλήρου στο Σαν Φρανσίσκο. Για την παραγωγή δεν υπήρχε άλλη επιλογή. «Το πνεύμα και η ενέργεια της ταινίας οφείλονται στην πόλη του Σαν Φρανσίσκο» λέει ο Dustin Lance Black. H ιστορία του Harvey Milk άλλαξε το Σαν Φρανσίσκο για πάντα. Είναι άρρηκτα δεμένη με την πόλη». Όλες οι σκηνές που διαδραματίζονται στο δημαρχείο έχουν γυριστεί στο πραγματικό κτίριο, εκτός από αυτές στο γραφείο του δημάρχου. Αν και ο δήμαρχος είχε προσφέρει το γραφείο του, οι άνθρωποι της παραγωγής αρνήθηκαν ευγενικά, γνωρίζοντας πως η πόλη τον έχει απόλυτη ανάγκη να βρίσκεται στο γραφείο του καθημερινά! Στις 8 Φεβρουαρίου του 2008 γυρίστηκε μια από τις σημαντικότερες σκηνές του έργου. Επρόκειτο για μια αναβίωση της ειρηνικής πορείας με κεριά που έγινε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις άδικες δολοφονίες των Milk και Μoscone. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου -ανεξαρτήτως σεξουαλικής προτίμησης- ενώθηκαν στους δρόμους του Σαν Φρανσίσκο και έδειξαν την αντίδρασή τους. Η παραγωγή κατόρθωσε να μαζέψει ένα τεράστιο πλήθος ανθρώπων για την αναβίωση της σκηνής. Είναι πολύ συγκινητική η πληροφορία πως ένας μεγάλος αριθμός ατόμων που ήταν εκεί το συ- γκεκριμένο βράδυ συμμετείχε και στην αληθινή πορεία 30 χρόνια πριν. Χαρακτηριστική ήταν η δήλωση του παραγωγού της ταινίας Michael London: «Εκείνο το βράδυ ήταν λες και ο χρόνος σταμάτησε για το Σαν Φρανσίσκο, τριάντα χρόνια πριν. Το πλήθος ξεχείλιζε από παντού. Και δεν ήταν μόνο άνθρωποι που ήθελαν απλώς να συμμετέχουν στην ταινία. Από τη στιγμή που άρχισαν να περπατούν και οι κάμερες να γυρίζουν, ένιωθες τον πραγματικό λόγο που βρίσκονταν εκεί. Μπορούσες να καταλάβεις την αίσθηση της απώλειας που ένιωθαν. Αυτό το εισέπραξαν και οι ηθοποιοί». όπου βρισκόταν το αρχικό, στην οδό Κάστρο, αρ Αφού συμφώνησε με τους τωρινούς ιδιοκτήτες, η ομάδα σκηνογράφων του Milk μετέτρεψαν το κατάστημα ακριβώς σε αυτό που ήταν στα 70s. Η ακρίβεια στη μεταφορά ήταν μνημειώδης. Χρησιμοποιώντας υλικό από φωτογραφικά αρχεία, έπιπλα και στοιχεία που υπήρχαν ακόμη αλλά και άλλα, τα οποία χρειάστηκε να δημιουργήσουν από την αρχή, η δημιουργική ομάδα της ταινίας αναβίωσε ολοκληρωτικά όχι μόνο το κατάστημα του Harvey Milk αλλά και όλες τις προσόψεις των κτιρίων στο συγκεκριμένο τετράγωνο, ούτως ώστε να ταιριάζουν απολύτως με αυτές που υπήρχαν το Για τους ανθρώπους που σύχναζαν στο πραγματικό Castro Camera η αναβίωση ήταν συγκινητική. Η επίσκεψη στο σκηνικό του Castro Camera ήταν ένα γλυκόπικρο ταξίδι στο χρόνο και στις στιγμές που καθόρισαν τη μετέπειτα ζωή τους. Ξύπνα Αμερική, όχι άλλος ρατσισμός, όχι άλλες διακρίσεις σε βάρος των γυναικών, των ομοφυλοφίλων και των ηλικιωμένων. Όχι άλλο μίσος. Δεν θα κακοποιηθούμε άλλο, δεν θα μείνουμε απομονωμένοι. Τέρμα! r ΗΤΑΝ Η ΠΡΩΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ της γωγής. Όπως δηλώνει ο παραγωγός Bruce παρα- Cohen: «Ο Sean Penn έχει ένα μοναδικό τρόπο να κατακτά ένα χαρακτήρα και να καθιστά αδύνατο για τον θεατή να βρει μέσα στο ρόλο στοιχεία προσωπικά του». Ο Penn αποδέχτηκε αμέσως την πρόταση και ζήτησε επιβεβαιώσεις από τους παραγωγούς πως η ταινία θα ακολουθήσει μια ρεαλιστική προσέγγιση όσον αφορά τη ζωή του Milk. Από τη μέρα που ανέλαβε το ρόλο έκανε τεράστιες προσπάθειες να αφομοιώσει τη ζωή του χαρακτήρα που θα απέδιδε. Μέρα με τη μέρα ο Sean Penn θύμιζε όλο και πιο πολύ σε όλους τον αληθινό Harvey Milk. Mέσα από τα δικά του λόγια ο σημαντικός ηθοποιός δήλωσε για την ταινία: «Δεν υπήρχε μόνο ένα εξαιρετικό σενάριο για να μας καθοδηγεί αλλά και ένας γιγαντιαίος όγκος αρχειακού υλικού. Ερωτεύτηκα αμέσως τον Harvey Milk, την προσωπικότητά του, το πνεύμα του. Η ιστορία του άλλαξε τον τρόπο που σκέφτομαι ως ηθοποιός». _MILK tetragwno 2.indd 4 13/1/2009 6:06:39 ìì _MILK tetragwno 2.indd 5 13/1/2009 6:06:55 ìì

20 PICTURE PERFECT Σύμφωνα με τις οδηγίες του σκηνοθέτη, ο ενδυματολόγος της ταινίας σχεδίασε κοστούμια ίδια σχεδόν με αυτά που φόραγαν οι αληθινοί ήρωες. Στις φωτογραφίες ο αληθινός Harvey Milk και o Sean Penn. Η ομοιότητα είναι συνταρακτική. Emile Hirsch. Παλιός γνώριμος του Penn από τα γυρίσματα της ταινίας Into the Wild, που ο Penn σκηνοθέτησε, ο νέος ηθοποιός ξανασυνεργάζεται μαζί του υποδυόμενος τον Cleve Jones. Ο Jones γνωρίστηκε με τον Milk όταν αποδέχτηκε τη θέση του εκπαιδευόμενου στο πολιτικό γραφείο του. Έκτοτε υπήρξε φίλος, θαυμαστής και υποστηρικτής του. Ήταν από τους πρώτους που στήριξαν την ταινία με τη βοήθειά τους. Ο Emile Hirsch είπε: «Ήταν η πρώτη φορά που έπρεπε να υποδυθώ έναν άνθρωπο, ο οποίος ήταν καθημερινά στα πλατό της ταινίας. Για οποιαδήποτε απορία είχα ο Jones ήταν διαθέσιμος να με βοηθήσει. Πρόκειται για έναν άνθρωπο με τεράστια αποθέματα χιούμορ και αγάπης για τους ανθρώπους γύρω του. Ο τύπος έχει χάρισμα! Βάλτε τον δίπλα στον πιο συντηρητικό πολιτικό και σε πέντε λεπτά θα τους δεις να γελάνε μαζί!». To Cast James Franco. Με συμμετοχές σε μερικά από τα μεγάλα blockbusters των τελευταίων χρόνων (Spider Man Trilogy, In the Valley of Elah κ.ά.) ο ηθοποιός δικαίως κλήθηκε να υποδυθεί έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους στη ζωή του Harvey Milk. Ο Scott Smith υπήρξε εραστής του Milk, αλλά ακόμα και μετά το χωρισμό τους ήταν πιστός ακόλουθος, θαυμαστής και ουσιαστικός συνεργάτης του. Δεν είναι τυχαίο πως στη νικητήρια ομιλία του ο Milk έδειξε δημοσίως την ευγνωμοσύνη του στον Scott Smith. Ο James Franco δεν είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τον Smith (απεβίωσε το 1995) αλλά είχε πρόσβαση σε οπτικογραφημένες συνεντεύξεις του, τις οποίες μελέτησε και κατάφερε να καταλάβει την ουσία της σχέσης τους. Αξίζει να ασημειωθεί πως μετά τη δολοφονία του Milk ο Scott Smith διορίστηκε διαχειριστής της κληρονομιάς του Milk και ήταν αυτός που έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να διατηρηθεί η μνήμη του φίλου του. r Ο ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΟΣ Danny Glicker ακολούθησε την εντολή του σκηνοθέτη για απόλυτη πιστότητα στην απεικόνιση των χαρακτήρων και σχεδίασε κοστούμια, τα οποία εξέφραζαν απόλυτα την εποχή αλλά και τους χαρακτήρες που τα φορούσαν. Ο Glicker μελέτησε λεπτομερώς τις φωτογραφίες του Danny Nicoletta, γνωστού φωτορεπόρτερ και ακτιβιστή, ο οποίος υπήρξε φίλος και συνεργάτης του Milk. Με ένα πολύτιμο αρχείο στην κατοχή του, κατόρθωσε να ντύσει τους πρωταγωνιστές με ακρίβεια και να μεταφέρει την εκρηκτική ενέργεια του look των 70s στην οθόνη. Η σχέση του Milk με τα ρούχα δεν διέφερε από αυτή των υπόλοιπων φίλων και συνεργατών του. Είχαν όλοι ελάχιστα χρήματα και σχεδόν καθόλου για εξεζητημένο ντύσιμο. Ο Milk είχε λίγα ρούχα. Όταν έκανε προεκλογική εκστρατεία αγόρασε δύο κοστούμια από κατάστημα μεταχειρισμένων ρούχων και τα φόραγε συνεχώς. Τα παπούτσια του ήταν τρύπια, πράγμα που θυμούνται έντονα όσοι τον είδαν να μεταφέρεται νεκρός έξω από το δημαρχείο τη μέρα της δολοφονίας του. Στην έρευνα για το σχεδιασμό των ρού- χων βοήθησαν πολύ οι φίλοι και συνεργάτες του Milk, οι οποίοι συμμετείχαν στην παραγωγή. Όχι μόνο έδωσαν συμβουλές αλλά παραχώρησαν και δικά τους αντικείμενα και ρούχα για να βοηθήσουν στην πιστότερη αναπαράσταση. Diego Luna. Το κοινό τον γνώρισε μέσα από τη βραβευμένη ταινία Y tu mamά también. Στο Milk ο Luna ενσαρκώνει το ρόλο του τελευταίου εραστή του Milk, του Jack Lira. Ο Lira είχε πρόβλημα αλκοολισμού και πολλοί στον κύκλο του Milk θεωρούσαν πως ο Lira επηρέαζε αρνητικά την εικόνα του. Ο Milk διέκοψε τις σχέσεις του με τον Lira όταν άρχισε να νιώθει πως η σχέση ήταν επιβαρυντική για την καριέρα του. Μερικές βδομάδες μετά ο Lira αυτοκτόνησε. Ο Diego Luna είπε για το ρόλο του: «Ήθελα να τον δικαιώσω μέσα από την ερμηνεία μου. Ήξερα πολλά γι αυτόν χωρίς να τον γνωρίζω προσωπικά. Κάθε Μεξικανός περνά τα ίδια στην Αμερική. Φαντάσου να είσαι ομοφυλόφιλος και Μεξικανός εκείνη την εποχή. Πιστεύω πως ήταν λίγο χαμένος και έψαχνε κάποιον να τον προστατεύει. Αποφάσισα να μη μιλήσω με την οικογένειά του όταν ερευνούσα για το ρόλο μου. Στηρίχθηκα σε όσα μου αφηγήθηκαν ο Cleve Jones και ο Danny Nicoletta γι αυτόν και ανέπτυξα τη δική μου άποψη για το ποιος ήταν». Josh Brolin. Μετά τον καταπληκτικό του George Bush στην ταινία W, ο Brolin καλείται τώρα να ενσαρκώσει τον άνθρωπο που δολοφόνησε τον Milk, τον Dan White. O Brolin θυμάται: «Το Milk είναι μια ιστορία αγάπης, μια ιστορία ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ενηλικίωσης. Ο Milk έβαλε τη ζωή του σε κίνδυνο για να καλυτερέψει τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων στην κοινωνία. Στην προσπάθειά μου να προσεγγίσω το ρόλο του Dan White μίλησα με μέλη της οικογένειάς του και με το φίλο του Frank Falzon, ο οποίος με την ιδιότητα του επιθεωρητή ανθρωποκτονιών ήταν αυτός που πήρε την κατάθεση από τον Dan White μετά τη διπλή δολοφονία. Πιστεύω πως o Dan έβλεπε τα πράγματα με ένα πολύ στενόμυαλο και εγωιστικό τρόπο. Αν σκεφτόταν διαφορετικά, ίσως και να καταλάβαινε πως εκείνη την εποχή η κοινωνία έβλεπε προς άλλη κατεύθυνση - απελευθέρωση των γυναικών, δικαιώματα ομοφυλοφίλων». Η ερμηνεία του Brolin στην ταινία προσθέτει μια ανθρώπινη σε αυτόν το ρόλο. _MILK tetragwno 2.indd 6 13/1/2009 6:07:12 ìì _MILK tetragwno 2.indd 7 13/1/2009 6:07:43 ìì