Παρθικοί πόλεμοι Τραϊανού

Transcript

1 Για παραπομπή : Κίτσος Δημήτριος,, 2002, Περίληψη : Ο αυτοκράτορας Τραϊανός, το 114 μ.χ., εκστράτευσε στην Ανατολή και αφού εκθρόνισε τον Πάρθο βασιλιά της Αρμενίας, κατέλαβε και προσάρτησε την περιοχή στις ρωμαϊκές κτήσεις. Έπειτα προέλασε στη βόρεια Μεσοποταμία. Tο 116 μ.χ. πέρασε τον Τίγρη και πρόσθεσε στις κατακτήσεις του την επαρχία της Ασσυρίας. Η νικηφόρα πορεία συνεχίστηκε νότια, στην παρθική πρωτεύουσα Κτησιφώντα και ως τον Περσικό κόλπο. Σύντομα όμως έγινε γενική εξέγερση και εισβολή Πάρθων στις νέες επαρχίες, η οποία ανάγκασε τον Τραϊανό να κάνει εδαφικές παραχωρήσεις δημιουργώντας ένα υποτελές παρθικό βασίλειο. Μέχρι το θάνατό του, το 117 μ.χ., έμειναν σε ρωμαϊκά χέρια η βόρεια Μεσοποταμία και μεγάλο μέρος της Αρμενίας αλλά εγκαταλείφθηκαν από το διάδοχό του Αδριανό. Χρονολόγηση μ.χ. Γεωγραφικός Εντοπισμός Αρμενία-Μεσοποταμία 1. Τα γεγονότα Σύμφωνα με συνθήκη που έγινε επί Νέρωνα, το στέμμα του υποτελούς βασιλείου της Αρμενίας δινόταν από τη Ρώμη σε Πάρθο πρίγκιπα. 1 Όμως το 113 μ.χ., ο βασιλιάς της Παρθίας Χοσρόης Α (ή Οσρόης) ανέτρεψε τον ανιψιό του Αξιδάρη (ή Εξεδάρη), που είχε την έγκριση της Ρώμης, και ανακήρυξε βασιλιά της Αρμενίας τον Παρθαμάσιρη, μεγαλύτερο αδελφό του Αξιδάρη. 2 Η ενέργεια αυτή του Χοσρόη ήταν πιθανόν μια προσπάθεια να αποφύγει διεκδίκηση του δικού του θρόνου από τον Παρθαμάσιρη, ο οποίος ήταν ο πρωτότοκος γιος του προηγούμενου Πάρθου μονάρχη, αλλά είχε υποσκελιστεί στη διαδοχή από το θείο του. 3 Η παραβίαση της συμφωνίας από το Χοσρόη ήταν το έναυσμα για την έναρξη του πολέμου. Ο Τραϊανός αναχώρησε από τη Ρώμη τον Οκτώβριο του 113 μ.χ. 4 Όταν έφτασε στην Αθήνα συνάντησε απεσταλμένους του Χοσρόη που του έφερναν πρόταση ειρήνης από το βασιλιά τους, αν αναγνωριζόταν ο Παρθαμάσιρης. Όμως ο αυτοκράτορας δεν έδωσε κάποια σαφή απάντηση για τις προθέσεις του. Στη συνέχεια, πέρασε στη Μικρά Ασία, πιθανότατα στην Έφεσο, από εκεί στη Σελεύκεια της Κιλικίας και τελικά έφτασε στην Αντιόχεια τον Ιανουάριο του 114 μ.χ. 5 Την άνοιξη ο Τραϊανός αναχώρησε για τη Μελιτηνή στην ανατολική Καππαδοκία, αρχηγείο της λεγεώνας ΧΙΙ Fulminata. Mε απόφαση του αυτοκράτορα αναβαθμίστηκε η Μελιτηνή και πήρε τον τίτλο της μητρόπολης της περιοχής Οι δυνάμεις Οι λεγεώνες που πήραν μέρος στον Παρθικό πόλεμο ήταν τουλάχιστον 11. Στη Συρία βρίσκονταν ήδη οι λεγεώνες ΙΙ Trajana, III Gallica και IV Scythica. Σ αυτές προστέθηκαν η III Cyrenaica από την Αίγυπτο, η VI Ferrata από την Αραβία και η X Fretensis από την Ιουδαία. Στην Καππαδοκία, όπου είχαν την έδρα τους οι XII Fulminata και XVI Flavia Firma, συγκεντρώθηκαν επίσης στρατεύματα που έφτασαν από τις επαρχίες του Δούναβη. Ανάμεσά τους ήταν η I Adiutrix, η VII Claudia και η XV Apollinaris. Επιπλέον στάλθηκε και άγνωστος αριθμός αποσπασμάτων από άλλες μονάδες όπως η I Italica, V Macedonica, XIII Gemina και ΧΧΧ Ulpia. Άγνωστη είναι και η δύναμη των συμμαχικών σωμάτων (auxilia) που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις θεωρητικά ο αριθμός τους έπρεπε να είναι ίσος με αυτόν των λεγεωναρίων. 7 Συνολικά η στρατιά του Τραϊανού θα είχε το λιγότερο άντρες. Για τον αντίπαλο, παρθικό στρατό αρχικά και επαναστάτες αργότερα, δεν υπάρχουν στοιχεία. 3. Η εκστρατεία Αφού κατέλαβε αμαχητί τα Αρσαμόσατα, ο ρωμαϊκός στρατός συγκεντρώθηκε στα Σάταλα. Εκεί βρέθηκαν και ηγεμόνες διαφόρων λαών του Εύξεινου Πόντου και του Καύκασου οι οποίοι δήλωσαν την υποταγήτους στον Τραϊανό. 8 Καθώς η δύναμη εισβολής προχωρούσε ανεμπόδιστη στην Αρμενία, ο Παρθαμάσιρης επιζητούσε απεγνωσμένα μια συνάντηση με Δημιουργήθηκε στις 19/8/2016 Σελίδα 1/7

2 Για παραπομπή : Κίτσος Δημήτριος,, 2002, τον Τραϊανό η οποία πραγματοποιήθηκε τελικά στην Ελεγεία (σημ. Ιlica). Μπροστά σε όλο το στράτευμα ο Πάρθος πρίγκιπας έβγαλε το στέμμα του και το άφησε στα πόδια του αυτοκράτορα, ελπίζοντας ότι θα το έπαιρνε πίσω. Όμως αυτό δεν έγινε, και στις διαμαρτυρίες του ότι δεν είχε έρθει ως αιχμάλωτος αλλά εθελοντικά για να στεφθεί βασιλιάς της Αρμενίας, ο Τραϊανός απάντησε ότι η Αρμενία ανήκε πλέον στους Ρωμαίους. Αρχικά επιτράπηκε στον Παρθαμάσιρη να αποχωρήσει υπό ρωμαϊκή συνοδεία 9 αλλά στο δρόμο δολοφονήθηκε, πιθανότατα μετά από εντολή του Τραϊανού. 10 Πολύ σύντομα όλη η Αρμενία υπέκυψε ουσιαστικά χωρίς αντίσταση και οργανώθηκε σε επαρχία. 11 Η νέα επαρχία που δημιουργήθηκε περιλάμβανε επίσης την Καππαδοκία και τη Μικρή Αρμενία, ενώ κυβερνήτης ορίστηκε ο πρώην ύπατος Λ. Κατίλιος Σεβήρος. 12 Για τις επιτυχίες αυτές απονεμήθηκε στον Τραϊανό ο τίτλος Optimus (Άριστος), πιθανότατα το Σεπτέμβριο του 114 μ.χ. 13 Την ίδια εποχή ο αυτοκράτορας στράφηκε νότια προς τη Μεσοποταμία και κατέλαβε τη Νίσιβη (σημ. Nusayabin) και το ισχυρό φρούριο των Αδηνύστρων, 14 ενώ ο στρατηγός Λούσιος Κύητος κατέλαβε το χειμώνα χωρίς μάχη τα Σίγγαρα και άλλες περιοχές, φτάνοντας μάλλον μέχρι τα Λίβανα. 15 Το χειμώνα του 114/5 μ.χ. ο Τραϊανός έμεινε στην Έδεσσα (σημ. Urfa) όπου ο ηγεμόνας της Οσροηνής, Άβγαρος, του παρέδωσε την περιοχή, κρατώντας έτσι το θρόνο του. 16 Μέχρι εδώ η αντίσταση υπήρξε μηδαμινή τόσο εξαιτίας της υπέρτερης ρωμαϊκής δύναμης όσο και των εσωτερικών παρθικών διενέξεων. Ο Χοσρόης αδυνατούσε να ελέγξει τους υποτελείς του ηγεμόνες. Εκτός από αυτούς που υποτάχθηκαν εύκολα στον Τραϊανό, κάποιοι ζητούσαν να έρθουν σε συνεννόηση μαζί του, ενώ άλλοι είχαν εξεγερθεί εναντίον του βασιλιά τους. Επιπλέον ο Χοσρόης είχε να αντιμετωπίσει και ένα διεκδικητή του θρόνου του. 17 Εκμεταλλευόμενος αυτή τη χαοτική κατάσταση, ο ρωμαϊκός στρατός προέλασε ακόμα περισσότερο κατά τη διάρκεια του 115 μ.χ. και κατέλαβε τα εδάφη των Καρδουηνών και των Μαρκομήδων. 18 Προς το τέλος του έτους προσαρτήθηκε και η Ανθεμουσία, γειτονική της Οσροηνής, 19 ενώ κάποιες επιχειρήσεις πρέπει να έγιναν και νοτιότερα στον Ευφράτη μέχρι τη Δούρα-Ευρωπό. 20 Έτσι ο Τραϊανός πρόσθεσε την επαρχία της Μεσοποταμίας στην αυτοκρατορία. 21 Το χειμώνα του 115/6 μ.χ. ο Τραϊανός επέστρεψε στην Αντιόχεια όπου και κινδύνευσε όταν καταστρεπτικός σεισμός χτύπησε την πόλη το Δεκέμβριο. 22 Για τις νίκες του στη βόρεια Μεσοποταμία τού δόθηκε ο τίτλος Parthicus (Παρθικός) το Φεβρουάριο του 116 μ.χ. 23 Την άνοιξη ο στρατός μετέφερε στον Τίγρη τα πλοιάρια που είχε κατασκευάσει στη Νίσιβη και πέρασε με πλωτή γέφυρα τον ποταμό παρά την αντίσταση του Μηβαρσάπη, ηγεμόνα της Αδιαβηνής. Σύντομα όλη η Αδιαβηνή κατακτήθηκε και έγινε η επαρχία της Ασσυρίας. Έπειτα, η ρωμαϊκή στρατιά, συνέχισε την πορεία της προς την παρθική πρωτεύουσα. Η Κτησιφών έπεσε στις αρχές καλοκαιριού του 116 μ.χ. 24 Στη Ρώμη, η ενθουσιασμένη σύγκλητος έδωσε στον Τραϊανό το δικαίωμα να τελέσει όσους θριάμβους επιθυμούσε. 25 Στο μεταξύ ο αυτοκράτορας έφτασε μέχρι τις όχθες του Περσικού κόλπου. 26 Το εθνικό πλήγμα από την πτώση της Κτησιφώντας και η λαϊκή δυσαρέσκεια για τη ρωμαϊκή διοίκηση έφεραν μια προσωρινή αποκατάσταση της παρθικής ενότητας, ενώ η διασπορά των ρωμαϊκών δυνάμεων διευκόλυνε τη γενική εξέγερση που ξεκίνησε στα μέσα καλοκαιριού. Η καταστολή της ήταν ιδιαίτερα δύσκολη και όχι πλήρης. Τελικά η Μεσοποταμία παρέμεινε σε ρωμαϊκά χέρια αλλά η Ασσυρία πιθανότατα χάθηκε. 27 Όταν η κατάσταση τέθηκε υπό μερικό έλεγχο, ο Τραϊανός δημιούργησε ένα υποτελές παρθικό βασίλειο στο νότο κατά τα τέλη του 116 μ.χ. και έστεψε βασιλιά τον Πάρθο πρίγκιπα Παρθαμασπάτη, που είχε περάσει νωρίτερα στο ρωμαϊκό στρατόπεδο. 28 Στην Αρμενία οι μάχες συνεχίστηκαν ώσπου μέρος της περιοχής δόθηκε στον πρίγκιπα Βολογάση με αντάλλαγμα την ειρήνη. 29 Την άνοιξη του 117 μ.χ. ο Τραϊανός απέτυχε να εκπορθήσει την Άτρα που κατεχόταν ακόμα από επαναστάτες ενώ και η υγεία του άρχισε να κλονίζεται. 30 Επιπλέον, η ιουδαϊκή εξέγερση 31 απαιτούσε τη μεταφορά δυνάμεων σε νέα μέτωπα. Τον Ιούλιο αναχώρησε για τη Ρώμη αφήνοντας στην Αντιόχεια τον Αδριανό για τη συνέχιση του πολέμου. 32 Τον Αύγουστο ο αυτοκράτορας πέθανε στο Σελινούντα (Τραϊανούπολη) της Κιλικίας. 33 Ο διάδοχός του Αδριανόςεγκατέλειψε την Αρμενία και τη Μεσοποταμία και επανέφερε το σύνορο στον Ευφράτη Τα αίτια Δημιουργήθηκε στις 19/8/2016 Σελίδα 2/7

3 Για παραπομπή : Κίτσος Δημήτριος,, 2002, Η πιο πρόσφατη θεωρία κάνει λόγο για οικονομικά κίνητρα ότι δηλαδή η επιχείρηση αποσκοπούσε στον έλεγχο των εμπορικών οδών της Μεσοποταμίας. 35 Βέβαια οι οικονομικοί παράγοντες δεν πρέπει να αγνοούνται, καθώς θα προέκυπταν οφέλη από την εξάπλωση του εμπορίου, τους φόρους και την καλλιεργήσιμη γη, αλλά δεν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ήταν ο κύριος και πρωταρχικός λόγος της εκστρατείας. 36 Η αρχαία άποψη ήταν ότι ο Τραϊανός ξεκίνησε τον πόλεμο από «δόξης επιθυμίαν». 37 Η φιλοδοξία του έπαιξε ρόλο αλλά όχι το σημαντικότερο και φαίνεται έντονη μόνο προς τα τελευταία στάδια της εκστρατείας. Υπήρχαν πραγματικά προβλήματα που τον έκαναν να δράσει. Ο Χοσρόης ήταν εκείνος που παραβίασε τη συνθήκη για την Αρμενία με άγνωστες μελλοντικές προθέσεις. Το παρελθόν είχε δείξει ότι η αστάθεια στην περιοχή άφηνε εκτεθειμένη την Καππαδοκία σε βαρβαρικές επιδρομές, επαρχία από την οποία προέρχονταν έσοδα για το στρατιωτικό θησαυροφυλάκιο. Από το κύρος της Ρώμης στην Αρμενία είχε εξαρτηθεί ο έλεγχος φύλων του Εύξεινου Πόντου. Η εμπλοκή στο αρμενικό ζήτημα είχε ήδη κοστίσει πολύ και μόνο η προσάρτηση δεν είχε δοκιμαστεί. Ίσως ο Τραϊανός επιθυμούσε να επαναλάβει το επιτυχημένο εγχείρημά του στη Δακία. Για να κρατηθεί όμως η Αρμενία έπρεπε να περιοριστούν οριστικά οι Πάρθοι. Η μικρή αντίσταση και η ταχύτητα προέλασης δελέασαν τον Τραϊανό που δεν αρκέστηκε στη βόρεια Μεσοποταμία. Έτσι ενώ ξεκίνησε με ένα συνδυασμό ρεαλιστικής πολιτικής, για οριστική επίλυση των προβλημάτων στο ανατολικό σύνορο, και φιλοδοξίας, η ισορροπία ανατράπηκε και στο τέλος ο Τραϊανός υπέκυψε στην «δόξης επιθυμίαν» Για τη συνθήκη και την εξέλιξη στην Αρμενία μέχρι το 113 μ.χ., CAH XI, σελ , (R.P. Longden). 2. Δίων Κ Longden, R.P., Notes on the Parthian Campaign of Trajan, JRS 21 (1931), σελ Για τη χρονολογική σειρά των γεγονότων υπάρχει αβεβαιότητα και διάσταση απόψεων. Εδώ ακολουθείται η γνώμη των Lepper, F., Trajan s Parthian War (Oxford 1948), σελ και αναλυτικά Garzetti, A. Foster, J.R., From Tiberius to the Antonines: A History of the Roman Empire, AD (London 1974), σελ Millar, F., The Roman Near East (London Cambridge Massachussets 1994), σελ διαφορετική χρονολόγηση σε Longden, R.P., Notes on the Parthian Campaign of Trajan, JRS 21 (1931), σελ Debevoise, N.C., Political History of Parthia (Chicago 1938, ανατ. 1969), σελ Δίων Κ Προκ., Κτισμ Lepper, F., Trajan s Parthian War (Oxford 1948), σελ Garzetti, A. Foster, J.R., From Tiberius to the Antonines: A History of the Roman Empire, AD (London 1974), σελ. 366 Debevoise, N.C., Political History of Parthia (Chicago 1938, ανατ. 1969), σελ και σημ Ευτρόπιος 8.2 Festus Δίων Κ Ευτρόπιος 8.3 Fronto, Princ. Hist Ευτρόπιος 8.3 Festus Magie, D., Roman Rule in Asia Minor to the End of the Third Century after Christ (Princeton 1950), σελ. 608 CAH XI, σελ. 243 (R.P. Longden). Δημιουργήθηκε στις 19/8/2016 Σελίδα 3/7

4 Για παραπομπή : Κίτσος Δημήτριος,, 2002, 13. Δίων Κ Δίων Κ και Δίων Κ Δίων Κ Ευτρόπιος 8.3 Festus Δίων Κ , Ευτρόπιος 8.3 Festus Ευτρόπιος 8.3 Festus 20.2 Αρρ., Παρθ. απ Δίων Κ Lepper, F., Trajan s Parthian War (Oxford 1948), σελ. 208 Garzetti, A. Foster, J.R., From Tiberius to the Antonines: A History of the Roman Empire, AD (London 1974), σελ Ευτρόπιος 8.3 Festus 14.3, Δίων Κ Μαλάλ. Ι Ζωναρ Δίων Κ Δίων Κ και 28 Ζωναρ Ευτρόπιος 8.3 Festus 14.3, Δίων Κ , Δίων Κ Ευτρόπιος 8.3 Festus 20.2 Ιορδάν., Romana Δίων Κ Ζωναρ Μαλάλ. Ι Fronto, Princ. Hist και Garzetti, A. Foster, J.R., From Tiberius to the Antonines: A History of the Roman Empire, AD (London 1974), σελ Lepper, F., Trajan s Parthian War (Oxford 1948), σελ Longden, R.P., Notes on the Parthian Campaign of Trajan, JRS 21 (1931), σελ. 28 CAH XI, σελ. 249 (R.P. Longden). 28. Δίων Κ Ζωναρ Δίων Κ Δίων Κ Ζωναρ Δίων Κ Ευσέβιος Δίων Κ Δίων Κ Ζωναρ Σύγγελ Ευτρόπιος 8.6 Festus 14.4, 20.3 SHA, Hadr Warmington, E.H., Commerce between the Roman Empire and India (London New York 1974), σελ Δημιουργήθηκε στις 19/8/2016 Σελίδα 4/7

5 Για παραπομπή : Κίτσος Δημήτριος,, 2002, 36. Κριτική της οικονομικής θεωρίας σε Lepper, F., Trajan s Parthian War (Oxford 1948), σελ , επίσης Longden, R.P., Notes on the Parthian Campaign of Trajan, JRS 21 (1931), σελ. 27, 28 Garzetti, A. Foster, J.R., From Tiberius to the Antonines:A History of the Roman Empire, AD (London 1974), σελ Δίων Κ και Ιουλ., Καίσ Δεκτή από Magie, D., Roman Rule in Asia Minor to the End of the Third Century after Christ (Princeton 1950), σελ Longden, R.P., Notes on the Parthian Campaign of Trajan, JRS 21 (1931), σελ Garzetti, A. Foster, J.R., From Tiberius to the Antonines: A History of the Roman Empire, AD (London 1974), σελ.364. Βιβλιογραφία : Magie D., Roman Rule in Asia Minor. To the End of the Third Century after Christ, I-II, Princeton New Jersey 1950 Longden R.P., "Notes on the Parthian Campaign of Trajan", JRS, 21, 1931, 1-35 Debevoise N.C, Α Political History of Parthia, 2, Chicago 1969 Garzetti A., From Tiberius to the Antonines: A History of the Roman Empire, AD , London 1974 Lepper F., Trajan s Parthian War, Oxford 1948 Millar F., The Roman Near East, 2, London Cambridge Massachussets 1994 Mommsen T., The Provinces of the Roman Empire 1, 2, London 1886 Warmington E.H., Commerce between the Roman Empire and India., London New York 1974 Longden R.P., "The Wars of Trajan", A.K., Bowman (ed.), CAH XI: The High Empire, A.D , 1, Cambridge 1936, Cambridge Ancient History, Bivar A.D.H., "The Political History of Iran under the Arsacids", E. Yarshater (ed.), CHI 3 (1): The Seleucid, Parthian and Sasanian periods., Cambride 1983, Cambridge History of Iran, Δικτυογραφία : Cassius Dio Epitome of Book 68 Catalogue of the Roman Legions Eutropius: Abridgement of Roman History, Book 8 Parthia: The Forgotten Empire Parthian Army Δημιουργήθηκε στις 19/8/2016 Σελίδα 5/7

6 Για παραπομπή : Κίτσος Δημήτριος,, 2002, Γλωσσάριo : μητρόπολις, η Τιμητικός τίτλος που έφεραν σημαντικά οικιστικά κέντρα μιας περιοχής κατά την Αυτοκρατορική περίοδο. Ενίοτε δήλωνε την οργάνωση εκ μέρους της πόλης εκδηλώσεων που σχετίζονταν με την αυτοκρατορική λατρεία. Στις πλείστες των περιπτώσεων ο τίτλος προσδιόριζε πόλεις που αποτελούσαν πιθανότατα διοικητικά κέντρα μιας ευρύτερης περιοχής. Μετά την οργάνωση της Μικράς Ασίας από το Διοκλητιανό σε μικρές επαρχίες, οι μητροπόλεις εξελίχθηκαν σε πρωτεύουσες των νέων αυτών διοικητικών περιφερειών. ύπατος, ο (consul) Αξιωματούχος του ρωμαϊκού κράτους. Την περίοδο της Δημοκρατίας ήταν το ανώτατο πολιτικό και στρατιωτικό αξίωμα της πολιτείας, ενώ κάθε χρόνο εκλέγονταν δύο ύπατοι. Το υπατικό αξίωμα επιβίωσε και στην Αυτοκρατορική περίοδο με τιμητικό πλέον χαρακτήρα, καθώς και στην Πρώιμη Βυζαντινή περίοδο. Μετά τον 6ο αιώνα η θέση του υπάτου στη βυζαντινή αυλική ιεραρχία ήταν χαμηλή, μόλις ανώτερη του σπαθαρίου, αλλά το 10ο αιώνα εμφανίζεται και πάλι ως αξίωμα, πιθανώς με δικαστικές αρμοδιότητες. Ο τίτλος του υπάτου παύει να χρησιμοποιείται μετά το 12ο αιώνα. Πηγές Δίων Κάσσιος, Ρωμαϊκή Ιστορία, Cary, E. (επιμ.) (έκδοση Loeb, London Cambridge Massachusetts 1914, ανατ. 1939, 1954). Προκόπιος, Περί Κτισμάτων Ευτρόπιος, W.H,Bird (επιμ., μτφ.), The Breviarium ab urbe condita of Eutropius, the Right Honourable Secretary of State for General Petitions : dedicated to Lord Valens, Gothicus Maximus & Perpetual Emperor (Liverpool 1993) Χρονολόγιο Οκτώβριος 113 μ.χ.: Αναχώρηση Τραϊανού από Ρώμη Ιανουάριος 114 μ.χ.: Άφιξη στην Αντιόχεια Άνοιξη 114 μ.χ.: Έναρξη επιχειρήσεων στην Αρμενία, κατάληψη της περιοχής και δημιουργία επαρχίας μέχρι τέλος καλοκαιριού Σεπτέμβριος(;) 114 μ.χ.: Απονομή στον Τραϊανό του τίτλου Optimus Φθινόπωρο 114 μ.χ.: Κατάληψη μέρους της βόρειας Μεσοποταμίας 115 μ.χ.: Περαιτέρω προέλαση στη Μεσοποταμία και δημιουργία επαρχίας Δεκέμβριος 115 μ.χ.: Μεγάλος σεισμός στην Αντιόχεια όπου βρίσκεται ο Τραϊανός Φεβρουάριος 116 μ.χ.: Απονομή στον Τραϊανό του τίτλου Parthicus Άνοιξη 116 μ.χ.: Κατάληψη της Αδιαβηνής και δημιουργία επαρχίας Αρχές καλοκαιριού 116 μ.χ.: Πτώση της παρθικής πρωτεύουσας Κτησιφώντος Καλοκαίρι 116 μ.χ.: Προέλαση Τραϊανού μέχρι τον Περσικό κόλπο Μέσα καλοκαιριού 116 μ.χ.: Αρχή γενικής εξέγερσης στις νέες επαρχίες Τέλη 116 μ.χ.: Καταστολή της στα περισσότερα μέρη και δημιουργία υποτελούς παρθικού βασιλείου στη νότια Μεσοποταμία Άνοιξη 117 μ.χ.: Ανεπιτυχής πολιορκία της Άτρας και επιστροφή Τραϊανού στην Αντιόχεια Ιούλιος 117 μ.χ.: Αναχώρηση Τραϊανού για Ρώμη Δημιουργήθηκε στις 19/8/2016 Σελίδα 6/7

7 Για παραπομπή : Κίτσος Δημήτριος,, 2002, Αύγουστος 117 μ.χ.: Θάνατος Τραϊανού στο Σελινούντα της Κιλικίας Δημιουργήθηκε στις 19/8/2016 Σελίδα 7/7